MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปี (ต่อ)“ขอให้รู้ไว้ว่าตอนนั้น ถ้าทาเกโซคนนี้คิดสู้ละก็ คนที่เหมือนแตงกวาแห้งตายคาเถาอย่างเจ้า ข้าเหยียบเบา ๆ ก็แหลกจมดินไป ไม่ต้องเสียงแรงมากมาย” MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปีเสียงระฆังเช้าของวัดชิปโปจิสะท้อนไปทั่วขุนเขาเมื่ออรุณรุ่ง ระฆังวันนี้แม้จะดังเหง่งหง่างเช่นทุกเช้าแต่ก็มีกระแสเสียงคล้ายบอกกับทุกคนที่ได้ยินว่าไม่ใช่ เพราะวันนี้เป็นวันที่สามของสัญญา MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย (ต่อ)แม้แต่ปีศาจยังหลงใหลมนต์เสน่ห์ของดนตรี แล้วทำไมมนุษย์คนหนึ่งที่ยังเวียนว่ายอยู่กับความรู้สึกอันเกิดจากรูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส จะไม่เคลิบเคลิ้มไปกับเสียงขลุ่ยของสาวงามเช่นโอซือ MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย (ต่อ)“ฉันกำลังคิดว่าโลกของเรานี้ช่างน่าประหลาดแท้ เมื่อนั่งนิ่ง ๆ ดูดวงดาวนับหมื่นนับแสนไม่มีวันนับได้ถ้วนอยู่บนท้องฟ้ายามราตรี...ท้องฟ้าที่โอบอุ้มทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ในความมืดมิด MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย“หลวงพี่ทากูอันถ้าจะเสียสติไปแล้ว เมื่อเช้าเห็นเล่าว่าไปอาสาท่านซามูไรทำอะไรก็ไม่รู้น่าห่วงมากเลยเอ็ง” ลูกศิษย์วัดคนหนึ่งเข้ามาปรารภด้วยความห่วงกังวลในเรือนครัว ทำเอาตื่นตกใจไปตาม ๆ กัน MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนตำราพิชัยสงคราม (ต่อ)แขกคนสำคัญยินดียิ่งนักเมื่อเห็นโอซือเดินเข้ามาในห้องเจ้าอาวาส จัดแจงจับหมวกที่ปัดเป๋อยู่ให้เข้าที่วางท่าที่คิดว่าดูดีเป็นที่ต้องตาสาวน้อย หน้าหนวดปลาดุกแดงเรื่อแสดงว่าร่ำเหล้าสาเกมาจนได้ที่
