สวัสดีครับท่านนักกอล์ฟ และแฟนๆ เว็บไซต์ manager.co.th ทุกท่านครับ ...
ในสัปดาห์นี้น่าจะเป็นหัวข้อที่ท่านนักกอล์ฟหลายท่าน อาจจะไม่เคยได้อ่านจากที่ไหนมาก่อน แต่เป็นหัวข้อที่ผมคิดว่าน่าสนใจสำหรับศึกษาเป็นแนวทางในการพัฒนาเกมกอล์ฟของทุกท่านต่อๆ ไปครับ
หัวข้อหรือบทเรียนในสัปดาห์นี้ ผมเก็บเกี่ยวมาจากการที่ผมได้พูดคุยกับผู้ฝึกสอน หรือ โปรเกาหลีที่รู้จักท่านหนึ่งครับ เราเรียกแกว่า “โปรคิม” (คนเกาหลีแซ่ “คิม” กันเกือบทั้งประเทศ) โดยโปรคิม ถามผมครับว่า ทำไมในช่วงที่ผ่านมาโปรส่วนใหญ่ในประเทศที่ชนะทัวร์นาเมนท์ จะมาจากผู้เล่นที่มีระยะการตีกลางๆ คือไม่ได้เป็นผู้เล่นที่ตีไกลมากนัก แต่ค่อนข้างไปในทางที่ใช่ความแม่นยำในการเล่นมากกว่า การบอมบ์ลูกออกไป
สำหรับคำถามดังกล่าว ผมเห็นว่าเป็นคำถามที่ดีมากจากผู้ฝึกสอนมากประสบการณ์ ซึ่งเผอิญก็เป็นช่วงที่ผมได้ทำงานกับผู้เล่นในทัวร์ท่านหนึ่งที่เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาคว้าชัยชนะในรายการสิงห์ชาเลนท์ ที่ไมด้า กอล์ฟ คลับ จ. กาญจนบุรี
ผู้เล่นที่ว่านั้นก็คือคือ ชัยพัฒน์ ดาราพาณิชย์ (Chaiput DARAPANICH) หรือ “โปรบอย” โดยโปรบอยคว้าชัยจากการทำ 9 เบอร์ดี้ และจบที่ 7 อันเดอร์พาร์ ชนะบิ๊กเนมในรายการนี้ไปครับ ประเด็นก็คือ “โปรบอย” ชัยพัฒน์ ถือว่าเป็นอีกหนึ่งนักกอล์ฟที่ไม่ได้มีระยะการตีที่ไกลอะไรมากมายครับ
การตีไกลไม่ใช่ว่าจะมีแต่ข้อดีนะครับ เพราะปัญหาหลักที่พบในหมู่ของผู้ที่ตีไกลก็คือ “การตีไกลเกินไป” ขอย้ำนะครับว่า “ไกลเกินไป” ... แล้วการตีไกลเกินไปมันเป็นปัญหาอย่างไร?
คำตอบก็คือ เป้าหมายของการเล่นกอล์ฟนั้น มิได้อยู่แค่การที่ผู้เล่นท่านหนึ่งจะผิดเพียงซ้ายหรือขวาเท่านั้น เพราะเป้าหมายของกอล์ฟชัดเจนอยู่แล้วครับคือ ตำแหน่งของธงที่สะบัดอยู่บนกรีน ดังนั้นการที่ท่านนักกอล์ฟจะทำการตีให้เข้าเป้าหมาย จึงต้องทำการตีเข้าเป้าหมายโดยไม่พลาดจากระยะหน้า ถึงหลังด้วยครับ
ความหมายของผมดังได้กล่าวมา คนตีไกล บ่อยครั้งผิดเป้าหมายคือหน้าถึงหลังมากเกินไป ผู้เล่นทีี่ไกลมีระยะหรือ แก็ป (Gap) ระหว่างเหล็กที่มาก เช่น เหล็ก 7 ตี 170 หลา พอเหล็ก 6 อาจมี 188 หลา เป็นต้นครับ บางท่าน PW ที่ 145 หลา แต่ SW ที่ 115 หลา เพราะฉะนั้นระยะระหว่างเหล็กของนักกอล์ฟที่ตีไกล จะมีระยะที่ห่างของเหล็กแต่ละชิ้นค่อนข้างมาก ส่งผลให้เขามีการบ้านที่ต้องทำอีกมากเช่นกัน เพื่อที่จะลดช่องทางตรงจุดนี้ และสามารถนำข้อได้เปรียบจากการตีได้ระยะมาใช้ให้ได้อย่างเกิดประสิทธิภาพ
ในกรณีเช่นนี้จะต่างจากผู้เล่นระยะกลางที่มีแก็ประหว่างเหล็กที่ค่อนข้างน้อย จึงเป็นปัจจัยที่ทำให้ การสร้างช็อตขึ้นกรีนมีความแม่นยำกว่า เพราะมีระยะในการตีที่มีความแม่นยำที่สูงกว่าจากแก็ปของเหล็กที่ไม่ห่างจนเกินไปครับ
ดังนั้น สำหรับท่านนักกอล์ฟบรรดาผู้เล่นที่ตีไม่ไกลนัก ขอให้ท่านจงภูมิใจได้ครับว่าท่านก็มีดีที่สามารถจะชนะคนตีไกลได้จากการใช้ความแม่นยำในจุดนี้ ในอันที่จะใช้เป็นข้อได้เปรียบในช็อตขึ้นกรีนหรือที่เราเรียกว่า แอพโพรช (Approach) เพราะจะทำให้ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นซึ่งก็คือ หน้าถึงหลังนั้นน้อยลง การส่งบอลเข้าสู่เป้าหมายใกล้ขึ้น โอกาสทำเบอร์ดี้ ก็มากขึ้น การทำ 3 พัตต์จากการออนไกลก็มีน้อยลง เป็นต้นครับ
ในบทเรียนนี้น่าที่จะเป็นอีกหนึ่งบทเรียนสำคัญที่จะช่วยท่านนักกอล์ฟได้ทำความเข้าใจกับจุดอ่อนที่สามารถสร้างให้เป็นจุดแข็งจากระยะที่ท่านมี และท่านนักกอล์ฟก็จะได้ใช้เหล็กทุกชิ้นในกระเป๋าให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้อีกครับ ขอให้ทุกท่านโชคดีในการออกรอบครั้งต่อๆ ไป และอย่าลืมการฝึกซ้อมก่อนทุกครั้ง สวัสดีครับ
“โปรเอก” ม.ล.โอรัส เทวกุล, Certified Golf Teaching Professional
Email :orusjaa@yahoo.com
