จากบทประพันธ์ของ Ango Sakaguchi (1906-1955)
ปรมาจารย์แห่งความลึกลับของฆาตกรรมปริศนา
แปลและเรียบเรียงโดย ฉวีวงศ์
สงครามเพิ่งสงบ สังคมนครหลวงสมัยโชวะพยายามดิ้นรนกลับสู่ยุคทองในอดีตที่ไม่ใช่ว่าไกลโพ้น
ไม่เคยมีเสียดีกว่า ต้องสูญเสียไปแล้วอยากได้คืน...
ความเดิมของตอนที่ 25
“ทำไมคุณไม่เตือนคุณคาซูมะครับ”
ทนายคามิยามะถามขึ้น ดอกเตอร์โคเซนิ่วหน้า
“ผมรู้ครับว่าถึงจะเตือนคุณคาซูมะให้ระวังพฤติกรรมของคุณนายอายากะภรรยาสุดที่รักเขาก็คงไม่ฟังผม แต่ครั้งนี้ผมมันโง่ที่สุดในโลกที่ประเมินฆาตกรผิดไปอย่างไม่น่าให้อภัย คิดว่าฆาตกรคงไม่ลงมือฆ่าก่อนที่ผมจะกลับมา หรือบางทีฆาตกรเห็นกระดาษที่เขียนว่า วันที่ 9 สิงหาคม วันแห่งชะตากรรมเมื่อคืนนี้แล้วคิดว่าผมเป็นคนเอาไปติดก็ได้ ใช่ครับ กระดาษแผ่นนั้นท่านสารวัตรเหยี่ยวเป็นคนเอาไปติดไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ไม่ได้ตำหนิท่านทำถูกแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดพลาดของผมคนเดียว”
ดอกเตอร์ยกมือขึ้นปิดหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
ดอกเตอร์โคเซเงยหน้าขึ้นสาธยายต่อ
“คราวนี้เรามาดูฆาตกรรมรายที่สองซึ่งก็คือคดีคุณทามาโอะ เรื่องนี้ง่ายมาก วันนั้นคุณทามาโอะผู้ได้ชื่อว่านักดื่มคอทองแดงเมามากเป็นพิเศษ หลังจากอาเจียนเสียจนหมดแรงแล้วก็หลับสนิทเป็นตาย สภาพของเธอชวนเชิญอยู่แล้ว คุณปิก้าจิตรกรเอกจึงลอบเข้าไปใช้สายไฟเตารีดที่อยู่ในห้องฆ่ารัดคอ แล้วปิดไฟแฝงตัวออกจากห้องไปได้โดยง่าย ส่วนประเด็นที่ว่าทำไมจึงต้องทำผงมอร์ฟีนหกเอาไว้นั้น ผมสันนิษฐานว่าอาจเป็นลูกเล่นของฆาตกร คือทิ้งเอาไว้เพื่อขยายวงผู้ต้องสงสัยให้กว้างออก โดยเล็งไปที่หมอเอบิสึกะกับนางพยาบาลโมโรอิซึ่งน่าสงสัยอยู่แล้ว แต่ความจริงจะเป็นยังผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทุกอย่างง่ายมากมาจนถึงจุดนี้
ทว่าหลังจากนั้น พอพบศพคุณทามาโอะ คุณชิงูซะก็ตกใจโวยวายขึ้น และทำท่าสงสัยคุณนายอายากะเรื่องยานอนหลับขึ้นมา เป็นเหตุให้ต้องรีบฆ่าคุณชิงูซะทิ้งเสียโดยเร็ว เป็นเรื่องที่จะรอช้าอยู่ไม่ได้”
เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ ใบหน้าของดอกเตอร์เคร่งเครียดจริงจังขึ้นทำให้รู้สึกได้ว่ากำลังจะถึงจุดสุดยอดของเรื่องราวทั้งหมด ปิก้ายังนั่งเม้มปากทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ส่วนคุณนายอายากะก็ยังเงี่ยหูฟังความขณะทำหน้าเหมือนเด็กหญิงไร้เดียงสา
“บ่ายวันนั้นมีพิธีเผาศพคุณวานิตามกำหนด คุณปิก้ากับคุณนายอายากะคงหาโอกาสช่วงใดช่วงหนึ่ง ปรึกษากันว่าจะฆ่าคุณชิงูซะด้วยวิธีใดดี สุดท้ายก็ตกลงกัน แรกทีเดียวคุณนายอายากะเขียนจดหมายปลอมเป็นคุณอุตสึมิกวีหลังค่อมขอนัดพบกับคุณชิงูซะ โดยคุณนายเป็นคนเอาไปให้โกหกว่าคุณกวีหลังค่อมฝากมา และเพื่อให้ดูสมจริงยิ่งขึ้น ตอนเคลื่อนศพออกจากคฤหาสน์ คุณนายจงใจเดินเคียงกับคุณกวีหลังค่อมไปส่งศพถึงประตูใหญ่ แต่คุณนายไม่ได้คาดฝันว่าคุณชิงูซะจะเอาจดหมายขอนัดนั้นไปอวดคนอื่น ผู้หญิงสวยรักที่เก็บความรักไว้เป็นความลับตรงกันข้ามกับผู้หญิงขี้ริ้วที่ชอบอวด ครั้งนี้คุณนายอายากะผู้ทะนงตนว่าช่ำชองความรักมามาก ต้องมาพลาดเพราะลืมนึกถึงสัจธรรมข้อนี้”
สำหรับผมซึ่งนิ่งฟังเรื่องนี้อยู่อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่พอดอกเตอร์พูดมาถึงตรงนี้ก็อดคล้อยตามไปด้วยไม่ได้ แต่ผมยังไม่คิดว่าคุณนายเป็นฆาตกร ทั้งหมดเป็นเพียงลูกเล่นของนักสืบสติเฟื่องคนนี้ และอีกไม่ช้าไม่นานก็คงจะชี้หน้าฆาตกรตัวจริงให้เราได้ตื่นตะลึงกัน ดอกเตอร์สาธยายต่อไป
“เมื่อไปถึงเชิงตะกอนและพระสวดจบก็ถึงพิธีเผา ทุกคนชวนกันกลับเมื่อ 18.06 นาฬิกา ข้อความในจดหมายนัดพบปลอมระบุว่าให้มาเจอกันที่หลังศาลเจ้ามิวะตั้งแต่ 18.30 ถึง 19.00 นาฬิกา ตอนนั้นคุณปิก้าจิตกรเอกคงจะตระเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้มากมาย แต่เผอิญเห็นรถลากที่บรรทุกศพมากำลังจะกลับไปรถเปล่า ๆ ก็เลยตกลงใจเอาตรงนั้นเลยว่าจะใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อแผนสังหาร คิดแล้วก็พูดจาหว่านล้อมคุณอุตสึมิให้ขึ้นนั่งบนรถลากโดยตัวเองช่วยเข็นท้าย รถที่ลากโดยหนุ่มชาวบ้านสองคนและมีคุณปิก้าเข็นรวมถึงสามแรงจึงวิ่งตะบึงขึ้นเนินไปด้วยกำลังแรง เดี๋ยวเดียวก็ขึ้นไปอยู่บนถนนเลียบหุบเขา
และคุณปิก้าก็เลิกเข็น รอให้รถลากเคลื่อนไปข้างหน้านิดหนึ่งก็หาจังหวะกระโดดลงไปในทางแยกแล้ววิ่งสุดแรงเกิดไปที่หลังศาลเจ้า พบคุณชิงูซะยืนคอยคู่นัดอยู่จึงร้องทักแล้วบอกว่า คุณอุตสึมิกำลังโขยกเขยกมาเดี๋ยวก็ถึง ระหว่างคอยเรามาเล่นซ่อนหากันไหม ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าจริง ๆ แล้วคุณปิก้าใช้ผ้าห่อของคลุมหัวคุณชิซูกะยังไง เอาเป็นว่าคุณปิก้าฆ่าโดยเอาผ้าคลุมหัวคุณชิซูกะแล้วใช้เชือกรัดคอจนตาย เสร็จแล้วเปิดกระเป๋าถือค้นหาจดหมายนัดพบปลอมจนพบแล้วขโมยเอาไป คิดว่าทั้งหมดนั้นจบสิ้นลงภายในไม่ถึงห้านาที
พอฆ่าเสร็จคุณปิก้าวิ่งกลับมาคฤหาสน์ทันทีและถึงก่อนคุณอุตสึมิ ส่วนคุณอุตสึมินั้นขึ้นรถลากมาจนใกล้จะถึงคฤหาสน์ก็ขอลงก่อนถึงทางลงเนินลาดชันและมีหินขรุขระ แล้วออกเดินโขยกเขยกลงมาตามทางขรุขระทีละก้าวสองก้าวพักบ้างอะไรบ้างซึ่งทำให้เสียเวลามาก ระหว่างนั้นคุณปิก้าวิ่งลัดเลาะกลับมาดักหน้าถึงคฤหาสน์อูตางาวะก่อนเป็นคนแรก
ในสายตาของคนทั่วไปคุณปิก้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ดังนั้นจึงไม่ตกเป็นผู้สงสัยเพราะคนที่เพิ่งมาได้แค่สามวันไม่มีทางที่จะรู้จักทางลัดเส้นนั้น ซึ่งนั่นอีกนั่นแหละที่เป็นส่วนหนึ่งของแผนสังหาร การฆ่าคุณชิงูซะสำเร็จง่ายดายเกินคาด และฆาตกรทั้งสองก็น่าจะโล่งอกที่หลุดพ้นออกมาจากภาวะเสี่ยงอันตรายมาได้อย่างเฉียดฉิว แต่ยังครับ วิกฤติยิ่งใหญ่ที่สุดกำลังคอยคนทั้งสองอยู่
คงไม่ต้องบอก เพราะใคร ๆ ก็รู้กันดีแล้วว่านางพยาบาลโมโรอิได้เปิดเผยออกมาว่าคุณชิงูซะได้เอาจดหมายนัดพบฉบับนั้นมาอวดเธอ”
ดอกเตอร์โคเซรุกเข้าไปจนเกือบถึงจุดใจกลางของคดีเต็มทีแล้ว ผมชำเลืองมองไปทางนายปิก้าอีกครั้งแต่ก็เห็นอยู่ในท่าเดิม เหมือนกับว่าดอกเตอร์กำลังพูดถึงคนอื่น เชิดหน้าเย้ย ๆ เหมือนกับว่าพูดได้ก็พูดไป
“ราวสามทุ่มคืนวันนั้น คุณอายูระกับนางพยาบาลโมโรอิเข้ามาในห้องใหญ่ นางพยาบาลแสนดีบอกว่าเห็นคุณชิงูซะออกจากคฤหาสน์ไปหาคู่นัดเมื่อราวหกโมงเย็น และเอาจดหมายนัดให้หล่อนดูแถมบอกด้วยว่ารู้ชื่อชายผู้เป็นคู่นัด คุณปิก้ากับคุณนายอายากะตกใจแทนสิ้นสติ เพราะนั่นหมายความว่าแผนที่วางไว้เป็นอย่างดีกำลังจะพังพินาศ นางพยาบาลยังไม่รู้ว่าคุณชิงูซะถูกฆ่าจึงไม่บอกชื่อชายคู่นัด แต่ถ้าพบศพแล้วหล่อนก็จะต้องแฉความจริงแน่นอน และเรื่องจดหมายนัดพบปลอมก็จะแดงขึ้นมา ไม่ใช่เท่านั้นนางพยาบาลแสนดียังรู้ด้วยว่าคุณนายอายากะเป็นคนเอาจดหมายมาให้คุณชิงูซะ อย่างนี้แล้วความสงสัยจะตกไปที่ใครถ้าไม่ใช่คุณนายอายากะ
แล้วทีนี้จะแก้เกมกันยังไง ฆ่าคุณอุตสึมิดีหรือว่าฆ่านางพยาบาลโมโรอิดี ถ้าพิจารณาตามภาวะแวดล้อม ฆ่าคุณอุตสึมิเสียน่าจะง่ายกว่าเพราะเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม สำหรับนางพยาบาลโมโรอินั้นถึงฆ่าก็ไม่ใช่ว่าความลับจะตายไปกับตัว เพราะแม้จะไม่บอกชื่อชายคู่นัดในห้องใหญ่ แต่ก็คงแย้มให้คนที่เรือนใหญ่ฟังแล้วหรือไม่ก็จดบันทึกไว้ ดังนั้นทางเดียวที่จะคุณปิก้ากับคุณนายอายากะพ้นจากวิกฤตินี้ได้ก็คือกำจัดคุณอุตสึมิเสียภายในคืนนั้น ซึ่งไม่มีเวลารีรอแล้วต้องรวมหัวกันคิดหาวิธีฆ่าทันที
ทีนี้จะหาโอกาสวางแผนกันได้ยังไงได้ในเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า ในภาวะหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้มันต้องมีสักทางซีน่า และวิธีของเขาก็อย่างที่ทุกคนได้เห็น สองคนที่ใคร ๆ คิดว่าเป็นอริอย่างที่ควรอยู่กันคนละโลกนั้น เริ่มหาเรื่องทะเลาะแล้วใช้กำลังพันตูกันอย่างเลือดเดือด จิกถีบฟัดเหวี่ยงเป็นพัลวัน จนในที่คุณคุณนายสู้แรงไม่ไหวก็วิ่งหนีออกไปนอกบ้านที่ไม่มีใคร คุณปิก้ากวดตามออกไปติด ๆ แล้วก็พันตูกันอีก และใช้เวลาระหว่างที่แกล้งทำต่อสู้กันก่อนที่คนอื่นจะกรูตามออกไปนั่นแหละ นัดหมายแผนฆ่าคุณอุตสึมิอย่างแนบเนียน การต่อสู้กันอย่างอุตลุดของสองคนนั้นจะเรียกว่าเป็นการสู้ของคนที่กำลังจนแต้มก็คงได้”
ผมฟังแล้วออกจะคล้อยตามคำสันนิษฐานของดอกเตอร์โคเซ และดูเหมือนคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเช่นนั้น อย่างนี้ก็หมายความว่าคุณนายอายากะก็เป็นฆาตกรตัวจริงน่ะซี ดูดอกเตอร์โคเซแล้วไม่มีท่าทีเลยว่าอยู่ ๆ จะหัวเราะออกมาแล้วบอกว่าที่พูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องล้อเล่น ฆาตกรตัวจริงคือ...ผมไม่อาจทำใจให้เชื่อว่าคุณนายอายากะเป็นฆาตกร และคิดว่าคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
ดอกเตอร์โคเซพูดต่อไปโดยไม่สนใจว่าเราจะคิดกันยังไง
“คุณปิก้ากับคุณนายอายากะจัดฉากต่อสู้พันตูกันในห้องใหญ่ คุณนายทำเป็นแพ้เหมือนกระต่ายป่ากระโจนหนออกไปข้างนอก คุณปิก้ากวดตามไปไม่ลดระ และใช้เวลาน้อยนิดก่อนพวกเราจะไปถึงวางแผนฆ่าคุณอุตสึมิกวีหลังค่อมอย่างแนบเนียน แผนนั้นก็เป็นไปตามที่ผมเล่าไว้ในตอนต้น คือคุณปิก้ากวีเอกปักหลักอยู่หน้าประตูห้องคุณนายอายากะ ใครโผล่หน้าออกมาจากห้องก็คำรามเข้าใส่ ทำหน้าที่เป็นยามเฝ้าระเบียงทางเดินพร้อมกับสร้างหลักฐานยืนยันที่อยู่ ณ เวลาเกิดเหตุไปด้วย
ระหว่างนั้นคุณนายอายากะก็ลอบลงไปข้างล่างโดยมีคุณปิก้าคอยคุ้มกัน ไปเอามีดสั้นจากห้องใหญ่มาแทงคุณอุตสึมิเสียชีวิต นับเป็นกลอุบายที่แยบยลมาก จัดฉากให้ดูว่าเป็นคู่กัดที่ชังน้ำหน้ากันอย่างแรงแต่จริง ๆ แล้วร่วมมือกันฆ่าอย่างเลือดเย็นอย่างที่พวกเราคาดไม่ถึง คุณนายซึ่งเป็นฆาตกรตัวจริงแท้ ๆ กลับเป็นคนที่อยู่นอกข่ายบุคคลต้องสงสัย ขนาดคุณทนายคามิยามะก็ยังบอกว่าคุณสองคนเท่านั้นที่ไม่มีทางเป็นฆาตกรไปได้
คุณนายอายากะเป็นคนละเอียดถี่ถ้วนอย่างหาตัวจับได้ยาก คุณนายฝึกตัวเองให้เสียบลูกกุญแจด้านในห้องคาไว้เสมอจนเป็นนิสัยและทำให้ทุกคนเชื่อเช่นนั้น เผื่อเวลาฉุกเฉินอย่างคืนนี้จะได้หนีเข้าห้องส่วนตัวได้โดยไม่ผิดปกติ ซึ่งนั่นเป็นการเตรียมพร้อมอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ตามแผนคือเมื่อคุณปิก้ามาถึงคฤหาสน์ คุณนายอายากะจะย้ายเข้าไปนอนในห้องคุณคาซูมะ ซึ่งถ้าไม่เตรียมการเอาไว้เช่นนี้ เวลาเกิดเรื่องฉุกเฉินเช่นนี้จะไม่มีข้อแก้ตัวว่าทำไมถึงต้องหนีเข้าห้องตัวเอง
ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมห้องส่วนตัวคุณนายถึงมีลูกกุญแจเสียบคาอยู่ที่ประตูห้องด้านในอย่างนั้น มันดูผิดปกติยังไงไม่รู้ แต่ยาชิโระเซ็นเซบอกว่าคุณนายเป็นคนสับเพร่าอย่างนั้นเอง ใคร ๆ ก็รู้ว่าชอบเสียบลูกกุญแจคาเอาไว้จนเป็นนิสัย ยิ่งฟังผมก็ยิ่งเห็นว่ามันผิดปกติ และคิดว่านี่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของแผนสังหารที่วางล่วงหน้ามานานวัน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะแผนสังหารได้อย่างถี่ถ้วนทุกแง่มุมเพียงใด วิกฤติการณ์วันนั้นเป็นเรื่องใหญ่และรุนแรงราวฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาในวันอากาศแจ่มใส ทำให้ทั้งสองไม่มีเวลาคิดหน้าคิดหลังเท่าที่ควร และได้ทิ้งร่องรอยทางจิตวิญญาณเอาไว้”
[ตัวละครในเรื่องและความสัมพันธ์ระหว่างกัน]
ปิก้า (โดอิ โคอิชิ) จิตรกรอดีตสามีของอายากะ
อายากะ ภรรยาคนปัจจุบันของคาซุมะ อดีตภรรยาของปิก้า
โมคุเบ ผู้เชี่ยวชาญวรรณคดีฝรั่งเศส อยู่กับอากิโกะนักประพันธ์สตรีอดีตภรรยาของคาซุมะ
โคโรกุ ฮิโตมิ นักเขียนบทละคร สามีของอาคาชิ โคโจ ดาราชื่อดัง
วานิ โมจิซึกิ, ยุมิฮิโกะทังโงะ, อากิระ อุสึมิ แขกรับเชิญของทามาโอะ:
ยาชิโระ ซุนเป คนเล่าเรื่อง ภรรยาชื่อเคียวโกะ เคยเป็นเมียน้อยนายอุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
เอบิสึกะหมอขาเป๋ ลูกญาติห่าง ๆ ที่นายอุตางาวะผู้อุปถัมภ์ให้เรียนหมอและมาประจำอยู่ที่หมู่บ้าน
ชิงุซะ หญิงขี้ริ้วลูกพี่ลูกน้องของคาซุมะ
ปรมาจารย์แห่งความลึกลับของฆาตกรรมปริศนา
แปลและเรียบเรียงโดย ฉวีวงศ์
สงครามเพิ่งสงบ สังคมนครหลวงสมัยโชวะพยายามดิ้นรนกลับสู่ยุคทองในอดีตที่ไม่ใช่ว่าไกลโพ้น
ไม่เคยมีเสียดีกว่า ต้องสูญเสียไปแล้วอยากได้คืน...
ความเดิมของตอนที่ 25
“ทำไมคุณไม่เตือนคุณคาซูมะครับ”
ทนายคามิยามะถามขึ้น ดอกเตอร์โคเซนิ่วหน้า
“ผมรู้ครับว่าถึงจะเตือนคุณคาซูมะให้ระวังพฤติกรรมของคุณนายอายากะภรรยาสุดที่รักเขาก็คงไม่ฟังผม แต่ครั้งนี้ผมมันโง่ที่สุดในโลกที่ประเมินฆาตกรผิดไปอย่างไม่น่าให้อภัย คิดว่าฆาตกรคงไม่ลงมือฆ่าก่อนที่ผมจะกลับมา หรือบางทีฆาตกรเห็นกระดาษที่เขียนว่า วันที่ 9 สิงหาคม วันแห่งชะตากรรมเมื่อคืนนี้แล้วคิดว่าผมเป็นคนเอาไปติดก็ได้ ใช่ครับ กระดาษแผ่นนั้นท่านสารวัตรเหยี่ยวเป็นคนเอาไปติดไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ไม่ได้ตำหนิท่านทำถูกแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดพลาดของผมคนเดียว”
ดอกเตอร์ยกมือขึ้นปิดหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
ดอกเตอร์โคเซเงยหน้าขึ้นสาธยายต่อ
“คราวนี้เรามาดูฆาตกรรมรายที่สองซึ่งก็คือคดีคุณทามาโอะ เรื่องนี้ง่ายมาก วันนั้นคุณทามาโอะผู้ได้ชื่อว่านักดื่มคอทองแดงเมามากเป็นพิเศษ หลังจากอาเจียนเสียจนหมดแรงแล้วก็หลับสนิทเป็นตาย สภาพของเธอชวนเชิญอยู่แล้ว คุณปิก้าจิตรกรเอกจึงลอบเข้าไปใช้สายไฟเตารีดที่อยู่ในห้องฆ่ารัดคอ แล้วปิดไฟแฝงตัวออกจากห้องไปได้โดยง่าย ส่วนประเด็นที่ว่าทำไมจึงต้องทำผงมอร์ฟีนหกเอาไว้นั้น ผมสันนิษฐานว่าอาจเป็นลูกเล่นของฆาตกร คือทิ้งเอาไว้เพื่อขยายวงผู้ต้องสงสัยให้กว้างออก โดยเล็งไปที่หมอเอบิสึกะกับนางพยาบาลโมโรอิซึ่งน่าสงสัยอยู่แล้ว แต่ความจริงจะเป็นยังผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทุกอย่างง่ายมากมาจนถึงจุดนี้
ทว่าหลังจากนั้น พอพบศพคุณทามาโอะ คุณชิงูซะก็ตกใจโวยวายขึ้น และทำท่าสงสัยคุณนายอายากะเรื่องยานอนหลับขึ้นมา เป็นเหตุให้ต้องรีบฆ่าคุณชิงูซะทิ้งเสียโดยเร็ว เป็นเรื่องที่จะรอช้าอยู่ไม่ได้”
เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ ใบหน้าของดอกเตอร์เคร่งเครียดจริงจังขึ้นทำให้รู้สึกได้ว่ากำลังจะถึงจุดสุดยอดของเรื่องราวทั้งหมด ปิก้ายังนั่งเม้มปากทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ส่วนคุณนายอายากะก็ยังเงี่ยหูฟังความขณะทำหน้าเหมือนเด็กหญิงไร้เดียงสา
“บ่ายวันนั้นมีพิธีเผาศพคุณวานิตามกำหนด คุณปิก้ากับคุณนายอายากะคงหาโอกาสช่วงใดช่วงหนึ่ง ปรึกษากันว่าจะฆ่าคุณชิงูซะด้วยวิธีใดดี สุดท้ายก็ตกลงกัน แรกทีเดียวคุณนายอายากะเขียนจดหมายปลอมเป็นคุณอุตสึมิกวีหลังค่อมขอนัดพบกับคุณชิงูซะ โดยคุณนายเป็นคนเอาไปให้โกหกว่าคุณกวีหลังค่อมฝากมา และเพื่อให้ดูสมจริงยิ่งขึ้น ตอนเคลื่อนศพออกจากคฤหาสน์ คุณนายจงใจเดินเคียงกับคุณกวีหลังค่อมไปส่งศพถึงประตูใหญ่ แต่คุณนายไม่ได้คาดฝันว่าคุณชิงูซะจะเอาจดหมายขอนัดนั้นไปอวดคนอื่น ผู้หญิงสวยรักที่เก็บความรักไว้เป็นความลับตรงกันข้ามกับผู้หญิงขี้ริ้วที่ชอบอวด ครั้งนี้คุณนายอายากะผู้ทะนงตนว่าช่ำชองความรักมามาก ต้องมาพลาดเพราะลืมนึกถึงสัจธรรมข้อนี้”
สำหรับผมซึ่งนิ่งฟังเรื่องนี้อยู่อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่พอดอกเตอร์พูดมาถึงตรงนี้ก็อดคล้อยตามไปด้วยไม่ได้ แต่ผมยังไม่คิดว่าคุณนายเป็นฆาตกร ทั้งหมดเป็นเพียงลูกเล่นของนักสืบสติเฟื่องคนนี้ และอีกไม่ช้าไม่นานก็คงจะชี้หน้าฆาตกรตัวจริงให้เราได้ตื่นตะลึงกัน ดอกเตอร์สาธยายต่อไป
“เมื่อไปถึงเชิงตะกอนและพระสวดจบก็ถึงพิธีเผา ทุกคนชวนกันกลับเมื่อ 18.06 นาฬิกา ข้อความในจดหมายนัดพบปลอมระบุว่าให้มาเจอกันที่หลังศาลเจ้ามิวะตั้งแต่ 18.30 ถึง 19.00 นาฬิกา ตอนนั้นคุณปิก้าจิตกรเอกคงจะตระเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้มากมาย แต่เผอิญเห็นรถลากที่บรรทุกศพมากำลังจะกลับไปรถเปล่า ๆ ก็เลยตกลงใจเอาตรงนั้นเลยว่าจะใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อแผนสังหาร คิดแล้วก็พูดจาหว่านล้อมคุณอุตสึมิให้ขึ้นนั่งบนรถลากโดยตัวเองช่วยเข็นท้าย รถที่ลากโดยหนุ่มชาวบ้านสองคนและมีคุณปิก้าเข็นรวมถึงสามแรงจึงวิ่งตะบึงขึ้นเนินไปด้วยกำลังแรง เดี๋ยวเดียวก็ขึ้นไปอยู่บนถนนเลียบหุบเขา
และคุณปิก้าก็เลิกเข็น รอให้รถลากเคลื่อนไปข้างหน้านิดหนึ่งก็หาจังหวะกระโดดลงไปในทางแยกแล้ววิ่งสุดแรงเกิดไปที่หลังศาลเจ้า พบคุณชิงูซะยืนคอยคู่นัดอยู่จึงร้องทักแล้วบอกว่า คุณอุตสึมิกำลังโขยกเขยกมาเดี๋ยวก็ถึง ระหว่างคอยเรามาเล่นซ่อนหากันไหม ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าจริง ๆ แล้วคุณปิก้าใช้ผ้าห่อของคลุมหัวคุณชิซูกะยังไง เอาเป็นว่าคุณปิก้าฆ่าโดยเอาผ้าคลุมหัวคุณชิซูกะแล้วใช้เชือกรัดคอจนตาย เสร็จแล้วเปิดกระเป๋าถือค้นหาจดหมายนัดพบปลอมจนพบแล้วขโมยเอาไป คิดว่าทั้งหมดนั้นจบสิ้นลงภายในไม่ถึงห้านาที
พอฆ่าเสร็จคุณปิก้าวิ่งกลับมาคฤหาสน์ทันทีและถึงก่อนคุณอุตสึมิ ส่วนคุณอุตสึมินั้นขึ้นรถลากมาจนใกล้จะถึงคฤหาสน์ก็ขอลงก่อนถึงทางลงเนินลาดชันและมีหินขรุขระ แล้วออกเดินโขยกเขยกลงมาตามทางขรุขระทีละก้าวสองก้าวพักบ้างอะไรบ้างซึ่งทำให้เสียเวลามาก ระหว่างนั้นคุณปิก้าวิ่งลัดเลาะกลับมาดักหน้าถึงคฤหาสน์อูตางาวะก่อนเป็นคนแรก
ในสายตาของคนทั่วไปคุณปิก้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ดังนั้นจึงไม่ตกเป็นผู้สงสัยเพราะคนที่เพิ่งมาได้แค่สามวันไม่มีทางที่จะรู้จักทางลัดเส้นนั้น ซึ่งนั่นอีกนั่นแหละที่เป็นส่วนหนึ่งของแผนสังหาร การฆ่าคุณชิงูซะสำเร็จง่ายดายเกินคาด และฆาตกรทั้งสองก็น่าจะโล่งอกที่หลุดพ้นออกมาจากภาวะเสี่ยงอันตรายมาได้อย่างเฉียดฉิว แต่ยังครับ วิกฤติยิ่งใหญ่ที่สุดกำลังคอยคนทั้งสองอยู่
คงไม่ต้องบอก เพราะใคร ๆ ก็รู้กันดีแล้วว่านางพยาบาลโมโรอิได้เปิดเผยออกมาว่าคุณชิงูซะได้เอาจดหมายนัดพบฉบับนั้นมาอวดเธอ”
ดอกเตอร์โคเซรุกเข้าไปจนเกือบถึงจุดใจกลางของคดีเต็มทีแล้ว ผมชำเลืองมองไปทางนายปิก้าอีกครั้งแต่ก็เห็นอยู่ในท่าเดิม เหมือนกับว่าดอกเตอร์กำลังพูดถึงคนอื่น เชิดหน้าเย้ย ๆ เหมือนกับว่าพูดได้ก็พูดไป
“ราวสามทุ่มคืนวันนั้น คุณอายูระกับนางพยาบาลโมโรอิเข้ามาในห้องใหญ่ นางพยาบาลแสนดีบอกว่าเห็นคุณชิงูซะออกจากคฤหาสน์ไปหาคู่นัดเมื่อราวหกโมงเย็น และเอาจดหมายนัดให้หล่อนดูแถมบอกด้วยว่ารู้ชื่อชายผู้เป็นคู่นัด คุณปิก้ากับคุณนายอายากะตกใจแทนสิ้นสติ เพราะนั่นหมายความว่าแผนที่วางไว้เป็นอย่างดีกำลังจะพังพินาศ นางพยาบาลยังไม่รู้ว่าคุณชิงูซะถูกฆ่าจึงไม่บอกชื่อชายคู่นัด แต่ถ้าพบศพแล้วหล่อนก็จะต้องแฉความจริงแน่นอน และเรื่องจดหมายนัดพบปลอมก็จะแดงขึ้นมา ไม่ใช่เท่านั้นนางพยาบาลแสนดียังรู้ด้วยว่าคุณนายอายากะเป็นคนเอาจดหมายมาให้คุณชิงูซะ อย่างนี้แล้วความสงสัยจะตกไปที่ใครถ้าไม่ใช่คุณนายอายากะ
แล้วทีนี้จะแก้เกมกันยังไง ฆ่าคุณอุตสึมิดีหรือว่าฆ่านางพยาบาลโมโรอิดี ถ้าพิจารณาตามภาวะแวดล้อม ฆ่าคุณอุตสึมิเสียน่าจะง่ายกว่าเพราะเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม สำหรับนางพยาบาลโมโรอินั้นถึงฆ่าก็ไม่ใช่ว่าความลับจะตายไปกับตัว เพราะแม้จะไม่บอกชื่อชายคู่นัดในห้องใหญ่ แต่ก็คงแย้มให้คนที่เรือนใหญ่ฟังแล้วหรือไม่ก็จดบันทึกไว้ ดังนั้นทางเดียวที่จะคุณปิก้ากับคุณนายอายากะพ้นจากวิกฤตินี้ได้ก็คือกำจัดคุณอุตสึมิเสียภายในคืนนั้น ซึ่งไม่มีเวลารีรอแล้วต้องรวมหัวกันคิดหาวิธีฆ่าทันที
ทีนี้จะหาโอกาสวางแผนกันได้ยังไงได้ในเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า ในภาวะหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้มันต้องมีสักทางซีน่า และวิธีของเขาก็อย่างที่ทุกคนได้เห็น สองคนที่ใคร ๆ คิดว่าเป็นอริอย่างที่ควรอยู่กันคนละโลกนั้น เริ่มหาเรื่องทะเลาะแล้วใช้กำลังพันตูกันอย่างเลือดเดือด จิกถีบฟัดเหวี่ยงเป็นพัลวัน จนในที่คุณคุณนายสู้แรงไม่ไหวก็วิ่งหนีออกไปนอกบ้านที่ไม่มีใคร คุณปิก้ากวดตามออกไปติด ๆ แล้วก็พันตูกันอีก และใช้เวลาระหว่างที่แกล้งทำต่อสู้กันก่อนที่คนอื่นจะกรูตามออกไปนั่นแหละ นัดหมายแผนฆ่าคุณอุตสึมิอย่างแนบเนียน การต่อสู้กันอย่างอุตลุดของสองคนนั้นจะเรียกว่าเป็นการสู้ของคนที่กำลังจนแต้มก็คงได้”
ผมฟังแล้วออกจะคล้อยตามคำสันนิษฐานของดอกเตอร์โคเซ และดูเหมือนคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเช่นนั้น อย่างนี้ก็หมายความว่าคุณนายอายากะก็เป็นฆาตกรตัวจริงน่ะซี ดูดอกเตอร์โคเซแล้วไม่มีท่าทีเลยว่าอยู่ ๆ จะหัวเราะออกมาแล้วบอกว่าที่พูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องล้อเล่น ฆาตกรตัวจริงคือ...ผมไม่อาจทำใจให้เชื่อว่าคุณนายอายากะเป็นฆาตกร และคิดว่าคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
ดอกเตอร์โคเซพูดต่อไปโดยไม่สนใจว่าเราจะคิดกันยังไง
“คุณปิก้ากับคุณนายอายากะจัดฉากต่อสู้พันตูกันในห้องใหญ่ คุณนายทำเป็นแพ้เหมือนกระต่ายป่ากระโจนหนออกไปข้างนอก คุณปิก้ากวดตามไปไม่ลดระ และใช้เวลาน้อยนิดก่อนพวกเราจะไปถึงวางแผนฆ่าคุณอุตสึมิกวีหลังค่อมอย่างแนบเนียน แผนนั้นก็เป็นไปตามที่ผมเล่าไว้ในตอนต้น คือคุณปิก้ากวีเอกปักหลักอยู่หน้าประตูห้องคุณนายอายากะ ใครโผล่หน้าออกมาจากห้องก็คำรามเข้าใส่ ทำหน้าที่เป็นยามเฝ้าระเบียงทางเดินพร้อมกับสร้างหลักฐานยืนยันที่อยู่ ณ เวลาเกิดเหตุไปด้วย
ระหว่างนั้นคุณนายอายากะก็ลอบลงไปข้างล่างโดยมีคุณปิก้าคอยคุ้มกัน ไปเอามีดสั้นจากห้องใหญ่มาแทงคุณอุตสึมิเสียชีวิต นับเป็นกลอุบายที่แยบยลมาก จัดฉากให้ดูว่าเป็นคู่กัดที่ชังน้ำหน้ากันอย่างแรงแต่จริง ๆ แล้วร่วมมือกันฆ่าอย่างเลือดเย็นอย่างที่พวกเราคาดไม่ถึง คุณนายซึ่งเป็นฆาตกรตัวจริงแท้ ๆ กลับเป็นคนที่อยู่นอกข่ายบุคคลต้องสงสัย ขนาดคุณทนายคามิยามะก็ยังบอกว่าคุณสองคนเท่านั้นที่ไม่มีทางเป็นฆาตกรไปได้
คุณนายอายากะเป็นคนละเอียดถี่ถ้วนอย่างหาตัวจับได้ยาก คุณนายฝึกตัวเองให้เสียบลูกกุญแจด้านในห้องคาไว้เสมอจนเป็นนิสัยและทำให้ทุกคนเชื่อเช่นนั้น เผื่อเวลาฉุกเฉินอย่างคืนนี้จะได้หนีเข้าห้องส่วนตัวได้โดยไม่ผิดปกติ ซึ่งนั่นเป็นการเตรียมพร้อมอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ตามแผนคือเมื่อคุณปิก้ามาถึงคฤหาสน์ คุณนายอายากะจะย้ายเข้าไปนอนในห้องคุณคาซูมะ ซึ่งถ้าไม่เตรียมการเอาไว้เช่นนี้ เวลาเกิดเรื่องฉุกเฉินเช่นนี้จะไม่มีข้อแก้ตัวว่าทำไมถึงต้องหนีเข้าห้องตัวเอง
ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมห้องส่วนตัวคุณนายถึงมีลูกกุญแจเสียบคาอยู่ที่ประตูห้องด้านในอย่างนั้น มันดูผิดปกติยังไงไม่รู้ แต่ยาชิโระเซ็นเซบอกว่าคุณนายเป็นคนสับเพร่าอย่างนั้นเอง ใคร ๆ ก็รู้ว่าชอบเสียบลูกกุญแจคาเอาไว้จนเป็นนิสัย ยิ่งฟังผมก็ยิ่งเห็นว่ามันผิดปกติ และคิดว่านี่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของแผนสังหารที่วางล่วงหน้ามานานวัน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะแผนสังหารได้อย่างถี่ถ้วนทุกแง่มุมเพียงใด วิกฤติการณ์วันนั้นเป็นเรื่องใหญ่และรุนแรงราวฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาในวันอากาศแจ่มใส ทำให้ทั้งสองไม่มีเวลาคิดหน้าคิดหลังเท่าที่ควร และได้ทิ้งร่องรอยทางจิตวิญญาณเอาไว้”
[ตัวละครในเรื่องและความสัมพันธ์ระหว่างกัน]
ปิก้า (โดอิ โคอิชิ) จิตรกรอดีตสามีของอายากะ
อายากะ ภรรยาคนปัจจุบันของคาซุมะ อดีตภรรยาของปิก้า
โมคุเบ ผู้เชี่ยวชาญวรรณคดีฝรั่งเศส อยู่กับอากิโกะนักประพันธ์สตรีอดีตภรรยาของคาซุมะ
โคโรกุ ฮิโตมิ นักเขียนบทละคร สามีของอาคาชิ โคโจ ดาราชื่อดัง
วานิ โมจิซึกิ, ยุมิฮิโกะทังโงะ, อากิระ อุสึมิ แขกรับเชิญของทามาโอะ:
ยาชิโระ ซุนเป คนเล่าเรื่อง ภรรยาชื่อเคียวโกะ เคยเป็นเมียน้อยนายอุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
เอบิสึกะหมอขาเป๋ ลูกญาติห่าง ๆ ที่นายอุตางาวะผู้อุปถัมภ์ให้เรียนหมอและมาประจำอยู่ที่หมู่บ้าน
ชิงุซะ หญิงขี้ริ้วลูกพี่ลูกน้องของคาซุมะ
