จากบทประพันธ์ของ Ango Sakaguchi (1906-1955)
ปรมาจารย์แห่งความลึกลับของฆาตกรรมปริศนา
แปลและเรียบเรียงโดย ฉวีวงศ์
สงครามเพิ่งสงบ สังคมนครหลวงสมัยโชวะพยายามดิ้นรนกลับสู่ยุคทองในอดีตที่ไม่ใช่ว่าไกลโพ้น
ไม่เคยมีเสียดีกว่า ต้องสูญเสียไปแล้วอยากได้คืน...
ความเดิมของตอนที่ 24
การวางแผนให้มีคนมากหน้าหลายตา แต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะต่างกันมาชุมนุมอยู่ในที่เดียวกันนั้นก็มีนัยยะสำคัญแอบแฝงอยู่ การเชิญผมซึ่งเป็นนักสืบเอกชนมาด้วยนั้นก็คงเพราะอยากเพิ่มรสชาติให้แก่การฆาตกรรม และช่วยทำให้การเชิญคุณปิก้ามาร่วมด้วยเป็นเรื่องไม่แปลก ทั้งหมดนี้อยู่ในแผนทั้งสิ้น
ยิ่งกว่านั้นทั้งคุณปิก้าและคุณนายอายากะเป็นคนที่ผมไม่รู้จักมาก่อน ส่วนคุณอายากะคงรู้เรื่องราวของผมมาบ้างจากการสนทนาบนโต๊ะอาหารของคฤหาสน์อูตางาวะ การเชิญนักสืบเอกชนที่ไม่เคยรู้จักมาร่วมชุมนุมด้วยนั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนที่แยบยลมากของคุณทั้งสอง เมื่อทุกคนก็มาพร้อมหน้ากัน ฆาตกรรมรายแรกก็เริ่มขึ้นทันที”
ผมเห็นหน้าคุณนายอายากะไม่ถนัดนักจากตรงที่นั่งอยู่ แต่ก็พอรู้สึกได้ว่าเป็นใบหน้าของคนที่กำลังตั้งใจฟังเรื่องราวที่น่าสนใจ เหมือนเด็กหญิงไร้เดียงสาไร้ความหมายใด ๆ
ดอกเตอร์โคเซถอดรหัสคดีตามแนวคิดของเขาต่อไป
“ฆาตกรรมรายแรกเริ่มขึ้นในวันที่คุณปิก้ามาถึงคฤหาสน์ ทุกคนต้องไม่ลืมว่าผู้มาใหม่คนเดียวที่อยู่ในฐานะได้เปรียบต่อรูปคดีที่สุดก็คือคุณปิก้าผู้นี้เอง ทำไมน่ะหรือครับ...เพราะความเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคุณนายเจ้าของบ้าน ท่านจิตรกรเอกจึงต้องนอนอยู่ข้างล่างคนเดียวในห้องญี่ปุ่นไม่ได้ไปนอนข้างบนเหมือนแขกคนอื่น ๆ ซึ่งนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนที่วางไว้อย่างแยบยลเช่นกัน
เหยื่อฆาตกรรมรายแรกคือวานิเซ็นเซ วิธีฆ่าคือให้กินยานอนหลับแล้วปลิดชีวิตด้วยมีด เซ็นเซเป็นคนร่างใหญ่โตแข็งแรงชอบถกเถียงกับพวกผู้หญิง จึงจำเป็นต้องวางยาให้หลับเสียก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้เอะอะโวยวาย คิดว่าที่เลือกวิธีวางยาให้นอนหลับแล้วฆ่านั้นก็เพราะถ้าจะฆ่าด้วยยาพิษอย่างเดียวคุณนายอายากะก็จะตกเป็นผู้ต้องสงสัย แต่แล้วก็เกิดความผิดพลาดขึ้นอย่างหนึ่งในขั้นตอนการใส่ยานอนหลับลงไปในเครื่องดื่มเก็น-โนะ-โชโกะ
ความผิดพลาดนั้นได้กลายเป็นสาเหตุแห่งความตายในเวลาต่อมา ทำให้จำเป็นต้องฆ่าคุณชิงูซะและคุณอุตสึมิสองรายติดต่อกัน ทั้งสองคนนั้นต้องชะตาขาดไปอย่างน่าเวทนา”
นายปิก้าทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ราวกับว่าเรื่องที่ดอกเตอร์พูดนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตน
“ฟังกันต่อนะครับ ตอนต้มเก็น-โนะ-โชโกะ ในห้องครัวมีการทำเส้นโซบะกัน คนที่อยู่ที่นั่นคือคุณลุงคุณป้าร้านสึโบะเฮ มีคุณนายอากิโกะดูเขาทำกันอยู่ รวมทั้งคุณชิงูซะกับคุณนายอายากะก็อยู่ด้วย คุณนายอายากะทำพายเนื้ออยู่คนเดียวห่างออกไปจากกลุ่ม และอยู่ใกล้กับเตาต้มเก็น-โนะ-โชโกะ ส่วนคนอื่น ๆ อยู่ไกลออกไปอีกฝากหนึ่ง
ตอนนั้นเอง ที่คุณปิก้าเดินจับหางงูลายตัวหนึ่งห้อยต่องแต่งยาวราวเกือบสองเมตรเห็นจะได้ พอผ่านด้านล่างของหน้าต่างห้องครัว ก็ส่งเสียงเอะอะเสียงขรมว่าจับงูใหญ่ที่กินไก่เข้าไปทั้งตัวได้แล้ว เดี๋ยวจะเอามาแล่เนื้อทำกับแกล้มเหล้าคืนนี้ ซึ่งก็ได้ผลตามกลอุบายที่วางไว้ คือคนในห้องครัวกรูกันไปชะโงกหน้าต่างดู คุณลุงร้านสึโบะเฮที่ชอบงูอยู่แล้วถึงกับกระโดดหน้าต่างลงไปช่วย ซึ่งตามแผนนั่นเป็นโอกาสที่คุณนายอายากะจะใส่ยานอนหลับลงไปในกาเก็น-โนะ-โชโกะ แต่เผอิญคุณชิงูซะซึ่งเป็นคนขวางโลกอยู่ตรงนั้นด้วย การแสดงปาหี่ของคุณปิก้าไม่ได้ทำให้คุณหนูคนนี้สนใจแม้จะปรายตาดู ซึ่งผลก็คือแผนนั้นพังพินาศและร้าวลึก พูดง่าย ๆ ก็คือถูกสถานการณ์บังคับทำให้ต้องฆ่าคุณชิงูซะกับคุณอุตสึมิด้วย”
“หมายความว่าคุณชิงูซะเห็นตอนที่คุณนายใส่ยานอนหลับลงไปอย่างนั้นรึ”
ทนายคามิยามะด้วยเสียงที่ไม่ได้แสดงว่าสนใจอะไรนัก
“คุณชิงูซะไม่ได้เห็นตอนคุณนายใส่ยาลงไปหรอกครับ ตอนที่วานิเซ็นเซตายเธอคิดว่าคุณทามาโอะเป็นฆ่าด้วยซ้ำ ที่เชื่ออย่างนั้นก็เพราะคุณทามาโอะเป็นคนรินเก็น-โนะ-โชโกะที่ปล่อยให้เย็นได้ที่แล้วจากกาใส่เหยือกแก้ว แต่พอคุณชิงูซะรู้จากตำรวจว่ามียานอนหลับผสมอยู่ในเก็น-โนะ-โชโกะตั้งแต่ตอนอยู่ในกาแล้ว ทั้งคุณทามาโอะยังมาตายไปอีกคน เธอจึงเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
คุณชิงูซะนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนั้น เธอไม่สนใจใยดีที่จะตามไปดูการปราบงูของคุณปิก้า และยืนอยู่ตรงหน้าคุณนาย อายากะ จึงเห็นว่าคนที่อยู่ใกล้เก็น-โนะ-โชโกะนั้น นอกจากคุณทามาโอะแล้วมีคุณนายอายากะเพียงคนเดียว ดังนั้นพอผมออกมาประกาศว่าคุณทามาโอะถูกรัดคอตาย คุณชิงูซะซึ่งปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณทามาโอะเป็นคนฆ่าวานิเซ็นเซจึงตกใจมากอุทานบอกว่า...แต่มันแปลกอยู่นะ ทำไม...แล้วก็นิ่งคิด นั่นแหละครับที่เป็นเหตุให้เธอต้องถูกกำจัดอย่างไม่มีทางเลือก”
ดอกเตอร์พูดไปเรื่อย ๆ อย่างไม่สนใจว่าใครจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
“เรื่องการฆ่าคุณชิงูซะนั้นผมจะเก็บไว้พูดในภายหลัง ตอนนี้ขอนำทุกท่านกลับไปที่คดีฆาตกรรมวานิเซ็นเซอีกครั้งครับ ตีหนึ่งคืนนั้น เมื่อคุณนายอากิโกะไปที่ห้องนอนของวานิเซ็นเซ เธอพบว่าห้องล็อกกุญแจอยู่ แต่บังเอิญคุณนายอากิโกะมีกุญแจห้องนั้นที่วานิเซ็นเซให้ไว้เธอจึงย้อนกลับไปเอากุญแจที่ห้อง และคงไม่ต้องบอกนะครับว่า ณ เวลานั้น คุณปิก้าอยู่ในห้องนอน วานิเซ็นเซแล้ว คุณปิก้าเข้าไปห้องเซ็นเซด้วยแม่กุญแจที่คุณนายอายากะขโมยมาแล้วเอาไปวางไว้ในห้องคุณปิก้าตามแผน พอคุณปิก้าเข้าไปในห้องวานิเซ็นเซได้แล้วก็ล็อกกุญแจจากภายใน แต่พอจะลงมือฆ่าคุณนายอากิโกะก็เข้ามา จึงต้องตาลีตาลานคลานเข้าไปซ่อนตัวใต้เตียง และพอคุณนายกลับไปก็ออกมามาแทงวานิเซ็นเซทีเดียวทะลุหัวใจตายคาที่ เสร็จแล้วเอาเสื้อนอกเช็ดลายนิ้วมือออกจากมีดสั้นที่เป็นอาวุธสังหารแล้วเช็ดฝุ่นใต้เตียงจนสะอาด เพื่อจะได้ไม่มีร่องรอยทิ้งไว้ให้สืบรูปพรรณสัณฐาน หลังจากนั้นก็ตั้งใจทิ้งลูกกระพรวนรองเท้าแตะแสนสวยของคุณนายอายากะเอาไว้ และนั่นก็เป็นอีกขั้นตอนหนึ่งของแผนแยบยลของฆาตกร ลูกกระพรวนที่ถูกทิ้งไว้ลูกเดียวนั้นเป็นสิ่งที่ฆาตกรเตรียมเอาไว้ สำหรับทำให้คดีฆาตกรรมอูตางาวะ คาซูมะกลายเป็นคดีฆ่าตัวตาย”
พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของดอกเตอร์ที่เย็นชาอยู่เสมอเริ่มจะแสดงความรู้สึกสะเทือนใจเหมือนกับเป็นคนในวงการวรรณศิลป์กับเขาคนหนึ่ง
“ทุกท่านคงทราบดีว่าคืนนั้น คุณนายอายากะนอนห้องเดียวกับคุณคาซูมะ คุณคาซูมะซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือจนถึงตีสาม เป็นพยานคนเดียวยืนยันที่อยู่ของภรรยาที่รัก ณ เวลาเกิดเหตุได้เป็นอย่างดีว่า เขาเห็นคุณนายนอนอยู่บนเตียงตรงหน้าตลอดช่วงเวลาที่เกิดเหตุ แม้จะเป็นคำให้การเป็นพยานของคนที่มีความเกี่ยวข้องในฐานะสามีภรรยา แต่ทางตำรวจก็ไม่ได้ตั้งข้อสงสัยใด ๆ ดังนั้นจึงไม่อาจกล่าวได้ว่าคำให้การของคุณคาซูมะนั้นเป็นพยานยืนยันที่อยู่ ณ เวลาเกิดเหตุของคุณนายอายากะที่สมบูรณ์เสมอไป
ทางด้านคุณคาซูมะนั้น เขาเป็นคนเดียวในโลกที่เชื่อในความบริสุทธิ์ของคุณนายอายากะอย่างไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัย ยิ่งกว่านั้นการมีลูกกระพรวนติดรองเท้าแตะแสนสวยของคุณนายไปตกอยู่ในห้องวานิเซ็นเซตรงที่ที่ถูกเช็ดถูไว้สะอาดเอี่ยม ไม่ใช่ของที่ตกอยู่นานแล้วนั้นแสดงให้เห็นชัดว่าฆาตกรตัวจริงจงใจวางเอาไว้เพื่อทำให้คุณนายอายากะตกเป็นผู้ต้องสงสัย รวมความแล้วคุณคาซูมะเชื่อว่าคุณนายอายากะไม่ใช่คนฆ่าวานิเซ็นเซแน่นอน และในความเป็นจริงเขาเป็นคนเดียวที่ไม่มีทางสงสัยเลยว่าคุณนายจะเป็นเช่นนั้นไปได้ ความสร้างความเชื่อถืออย่างสุดขั้วนั้นคือกลยุทธ์ที่วางไว้อย่างแนบเนียนในฆาตกรรมรายแรก
และนั่นคือการตระเตรียมสำหรับการฆ่าครั้งสุดท้าย ซึ่งก็คือการฆ่าคุณคาซูมะโดยให้ดูว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ทำไมน่ะหรือครับ ก็เพราะเมื่อสามารถทำให้คุณคาซูมะเชื่อคุณนายอย่างสุดขั้วได้ตั้งแต่ต้นทั้ง ๆ ที่สงสัยคนนั้นคนนี้ไปทั่วได้อย่างนั้นแล้ว เมื่อคุณนายเอาเครื่องดื่มมาให้ก็จะดื่มจนหมดโดยไม่สงสัยอะไรเลย เป็นไปได้ที่จะดื่มยาพิษที่คุณนายคะยั้นคะยอให้ดื่มโดยคิดว่าเป็นยานอนหลับ และในที่สุดคุณคาซูมะถูกกวางยาตายตามแผน”
“ทำไมคุณไม่เตือนคุณคาซูมะครับ”
ทนายคามิยามะถามขึ้น ดอกเตอร์โคเซนิ่วหน้า
“ผมรู้ครับว่าถึงจะเตือนคุณคาซูมะให้ระวังพฤติกรรมของคุณนายอายากะภรรยาสุดที่รักเขาก็คงไม่ฟังผม แต่ครั้งนี้ผมมันโง่ที่สุดในโลกที่ประเมินฆาตกรผิดไปอย่างไม่น่าให้อภัย คิดว่าฆาตกรคงไม่ลงมือฆ่าก่อนที่ผมจะกลับมา หรือบางทีฆาตกรเห็นกระดาษที่เขียนว่า วันที่ 9 สิงหาคม วันแห่งชะตากรรมเมื่อคืนนี้แล้วคิดว่าผมเป็นคนเอาไปติดก็ได้ ใช่ครับ กระดาษแผ่นนั้นท่านสารวัตรเหยี่ยวเป็นคนเอาไปติดไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ไม่ได้ตำหนิท่านทำถูกแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดพลาดของผมคนเดียว”
ดอกเตอร์ยกมือขึ้นปิดหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
[ตัวละครในเรื่องและความสัมพันธ์ระหว่างกัน]
ปิก้า (โดอิ โคอิชิ) จิตรกรอดีตสามีของอายากะ
อายากะ ภรรยาคนปัจจุบันของคาซุมะ อดีตภรรยาของปิก้า
โมคุเบ ผู้เชี่ยวชาญวรรณคดีฝรั่งเศส อยู่กับอากิโกะนักประพันธ์สตรีอดีตภรรยาของคาซุมะ
โคโรกุ ฮิโตมิ นักเขียนบทละคร สามีของอาคาชิ โคโจ ดาราชื่อดัง
วานิ โมจิซึกิ, ยุมิฮิโกะทังโงะ, อากิระ อุสึมิ แขกรับเชิญของทามาโอะ:
ยาชิโระ ซุนเป คนเล่าเรื่อง ภรรยาชื่อเคียวโกะ เคยเป็นเมียน้อยนายอุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
เอบิสึกะหมอขาเป๋ ลูกญาติห่าง ๆ ที่นายอุตางาวะผู้อุปถัมภ์ให้เรียนหมอและมาประจำอยู่ที่หมู่บ้าน
ชิงุซะ หญิงขี้ริ้วลูกพี่ลูกน้องของคาซุมะ
ปรมาจารย์แห่งความลึกลับของฆาตกรรมปริศนา
แปลและเรียบเรียงโดย ฉวีวงศ์
สงครามเพิ่งสงบ สังคมนครหลวงสมัยโชวะพยายามดิ้นรนกลับสู่ยุคทองในอดีตที่ไม่ใช่ว่าไกลโพ้น
ไม่เคยมีเสียดีกว่า ต้องสูญเสียไปแล้วอยากได้คืน...
ความเดิมของตอนที่ 24
การวางแผนให้มีคนมากหน้าหลายตา แต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะต่างกันมาชุมนุมอยู่ในที่เดียวกันนั้นก็มีนัยยะสำคัญแอบแฝงอยู่ การเชิญผมซึ่งเป็นนักสืบเอกชนมาด้วยนั้นก็คงเพราะอยากเพิ่มรสชาติให้แก่การฆาตกรรม และช่วยทำให้การเชิญคุณปิก้ามาร่วมด้วยเป็นเรื่องไม่แปลก ทั้งหมดนี้อยู่ในแผนทั้งสิ้น
ยิ่งกว่านั้นทั้งคุณปิก้าและคุณนายอายากะเป็นคนที่ผมไม่รู้จักมาก่อน ส่วนคุณอายากะคงรู้เรื่องราวของผมมาบ้างจากการสนทนาบนโต๊ะอาหารของคฤหาสน์อูตางาวะ การเชิญนักสืบเอกชนที่ไม่เคยรู้จักมาร่วมชุมนุมด้วยนั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนที่แยบยลมากของคุณทั้งสอง เมื่อทุกคนก็มาพร้อมหน้ากัน ฆาตกรรมรายแรกก็เริ่มขึ้นทันที”
ผมเห็นหน้าคุณนายอายากะไม่ถนัดนักจากตรงที่นั่งอยู่ แต่ก็พอรู้สึกได้ว่าเป็นใบหน้าของคนที่กำลังตั้งใจฟังเรื่องราวที่น่าสนใจ เหมือนเด็กหญิงไร้เดียงสาไร้ความหมายใด ๆ
ดอกเตอร์โคเซถอดรหัสคดีตามแนวคิดของเขาต่อไป
“ฆาตกรรมรายแรกเริ่มขึ้นในวันที่คุณปิก้ามาถึงคฤหาสน์ ทุกคนต้องไม่ลืมว่าผู้มาใหม่คนเดียวที่อยู่ในฐานะได้เปรียบต่อรูปคดีที่สุดก็คือคุณปิก้าผู้นี้เอง ทำไมน่ะหรือครับ...เพราะความเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคุณนายเจ้าของบ้าน ท่านจิตรกรเอกจึงต้องนอนอยู่ข้างล่างคนเดียวในห้องญี่ปุ่นไม่ได้ไปนอนข้างบนเหมือนแขกคนอื่น ๆ ซึ่งนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนที่วางไว้อย่างแยบยลเช่นกัน
เหยื่อฆาตกรรมรายแรกคือวานิเซ็นเซ วิธีฆ่าคือให้กินยานอนหลับแล้วปลิดชีวิตด้วยมีด เซ็นเซเป็นคนร่างใหญ่โตแข็งแรงชอบถกเถียงกับพวกผู้หญิง จึงจำเป็นต้องวางยาให้หลับเสียก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้เอะอะโวยวาย คิดว่าที่เลือกวิธีวางยาให้นอนหลับแล้วฆ่านั้นก็เพราะถ้าจะฆ่าด้วยยาพิษอย่างเดียวคุณนายอายากะก็จะตกเป็นผู้ต้องสงสัย แต่แล้วก็เกิดความผิดพลาดขึ้นอย่างหนึ่งในขั้นตอนการใส่ยานอนหลับลงไปในเครื่องดื่มเก็น-โนะ-โชโกะ
ความผิดพลาดนั้นได้กลายเป็นสาเหตุแห่งความตายในเวลาต่อมา ทำให้จำเป็นต้องฆ่าคุณชิงูซะและคุณอุตสึมิสองรายติดต่อกัน ทั้งสองคนนั้นต้องชะตาขาดไปอย่างน่าเวทนา”
นายปิก้าทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ราวกับว่าเรื่องที่ดอกเตอร์พูดนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตน
“ฟังกันต่อนะครับ ตอนต้มเก็น-โนะ-โชโกะ ในห้องครัวมีการทำเส้นโซบะกัน คนที่อยู่ที่นั่นคือคุณลุงคุณป้าร้านสึโบะเฮ มีคุณนายอากิโกะดูเขาทำกันอยู่ รวมทั้งคุณชิงูซะกับคุณนายอายากะก็อยู่ด้วย คุณนายอายากะทำพายเนื้ออยู่คนเดียวห่างออกไปจากกลุ่ม และอยู่ใกล้กับเตาต้มเก็น-โนะ-โชโกะ ส่วนคนอื่น ๆ อยู่ไกลออกไปอีกฝากหนึ่ง
ตอนนั้นเอง ที่คุณปิก้าเดินจับหางงูลายตัวหนึ่งห้อยต่องแต่งยาวราวเกือบสองเมตรเห็นจะได้ พอผ่านด้านล่างของหน้าต่างห้องครัว ก็ส่งเสียงเอะอะเสียงขรมว่าจับงูใหญ่ที่กินไก่เข้าไปทั้งตัวได้แล้ว เดี๋ยวจะเอามาแล่เนื้อทำกับแกล้มเหล้าคืนนี้ ซึ่งก็ได้ผลตามกลอุบายที่วางไว้ คือคนในห้องครัวกรูกันไปชะโงกหน้าต่างดู คุณลุงร้านสึโบะเฮที่ชอบงูอยู่แล้วถึงกับกระโดดหน้าต่างลงไปช่วย ซึ่งตามแผนนั่นเป็นโอกาสที่คุณนายอายากะจะใส่ยานอนหลับลงไปในกาเก็น-โนะ-โชโกะ แต่เผอิญคุณชิงูซะซึ่งเป็นคนขวางโลกอยู่ตรงนั้นด้วย การแสดงปาหี่ของคุณปิก้าไม่ได้ทำให้คุณหนูคนนี้สนใจแม้จะปรายตาดู ซึ่งผลก็คือแผนนั้นพังพินาศและร้าวลึก พูดง่าย ๆ ก็คือถูกสถานการณ์บังคับทำให้ต้องฆ่าคุณชิงูซะกับคุณอุตสึมิด้วย”
“หมายความว่าคุณชิงูซะเห็นตอนที่คุณนายใส่ยานอนหลับลงไปอย่างนั้นรึ”
ทนายคามิยามะด้วยเสียงที่ไม่ได้แสดงว่าสนใจอะไรนัก
“คุณชิงูซะไม่ได้เห็นตอนคุณนายใส่ยาลงไปหรอกครับ ตอนที่วานิเซ็นเซตายเธอคิดว่าคุณทามาโอะเป็นฆ่าด้วยซ้ำ ที่เชื่ออย่างนั้นก็เพราะคุณทามาโอะเป็นคนรินเก็น-โนะ-โชโกะที่ปล่อยให้เย็นได้ที่แล้วจากกาใส่เหยือกแก้ว แต่พอคุณชิงูซะรู้จากตำรวจว่ามียานอนหลับผสมอยู่ในเก็น-โนะ-โชโกะตั้งแต่ตอนอยู่ในกาแล้ว ทั้งคุณทามาโอะยังมาตายไปอีกคน เธอจึงเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
คุณชิงูซะนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนั้น เธอไม่สนใจใยดีที่จะตามไปดูการปราบงูของคุณปิก้า และยืนอยู่ตรงหน้าคุณนาย อายากะ จึงเห็นว่าคนที่อยู่ใกล้เก็น-โนะ-โชโกะนั้น นอกจากคุณทามาโอะแล้วมีคุณนายอายากะเพียงคนเดียว ดังนั้นพอผมออกมาประกาศว่าคุณทามาโอะถูกรัดคอตาย คุณชิงูซะซึ่งปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณทามาโอะเป็นคนฆ่าวานิเซ็นเซจึงตกใจมากอุทานบอกว่า...แต่มันแปลกอยู่นะ ทำไม...แล้วก็นิ่งคิด นั่นแหละครับที่เป็นเหตุให้เธอต้องถูกกำจัดอย่างไม่มีทางเลือก”
ดอกเตอร์พูดไปเรื่อย ๆ อย่างไม่สนใจว่าใครจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
“เรื่องการฆ่าคุณชิงูซะนั้นผมจะเก็บไว้พูดในภายหลัง ตอนนี้ขอนำทุกท่านกลับไปที่คดีฆาตกรรมวานิเซ็นเซอีกครั้งครับ ตีหนึ่งคืนนั้น เมื่อคุณนายอากิโกะไปที่ห้องนอนของวานิเซ็นเซ เธอพบว่าห้องล็อกกุญแจอยู่ แต่บังเอิญคุณนายอากิโกะมีกุญแจห้องนั้นที่วานิเซ็นเซให้ไว้เธอจึงย้อนกลับไปเอากุญแจที่ห้อง และคงไม่ต้องบอกนะครับว่า ณ เวลานั้น คุณปิก้าอยู่ในห้องนอน วานิเซ็นเซแล้ว คุณปิก้าเข้าไปห้องเซ็นเซด้วยแม่กุญแจที่คุณนายอายากะขโมยมาแล้วเอาไปวางไว้ในห้องคุณปิก้าตามแผน พอคุณปิก้าเข้าไปในห้องวานิเซ็นเซได้แล้วก็ล็อกกุญแจจากภายใน แต่พอจะลงมือฆ่าคุณนายอากิโกะก็เข้ามา จึงต้องตาลีตาลานคลานเข้าไปซ่อนตัวใต้เตียง และพอคุณนายกลับไปก็ออกมามาแทงวานิเซ็นเซทีเดียวทะลุหัวใจตายคาที่ เสร็จแล้วเอาเสื้อนอกเช็ดลายนิ้วมือออกจากมีดสั้นที่เป็นอาวุธสังหารแล้วเช็ดฝุ่นใต้เตียงจนสะอาด เพื่อจะได้ไม่มีร่องรอยทิ้งไว้ให้สืบรูปพรรณสัณฐาน หลังจากนั้นก็ตั้งใจทิ้งลูกกระพรวนรองเท้าแตะแสนสวยของคุณนายอายากะเอาไว้ และนั่นก็เป็นอีกขั้นตอนหนึ่งของแผนแยบยลของฆาตกร ลูกกระพรวนที่ถูกทิ้งไว้ลูกเดียวนั้นเป็นสิ่งที่ฆาตกรเตรียมเอาไว้ สำหรับทำให้คดีฆาตกรรมอูตางาวะ คาซูมะกลายเป็นคดีฆ่าตัวตาย”
พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของดอกเตอร์ที่เย็นชาอยู่เสมอเริ่มจะแสดงความรู้สึกสะเทือนใจเหมือนกับเป็นคนในวงการวรรณศิลป์กับเขาคนหนึ่ง
“ทุกท่านคงทราบดีว่าคืนนั้น คุณนายอายากะนอนห้องเดียวกับคุณคาซูมะ คุณคาซูมะซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือจนถึงตีสาม เป็นพยานคนเดียวยืนยันที่อยู่ของภรรยาที่รัก ณ เวลาเกิดเหตุได้เป็นอย่างดีว่า เขาเห็นคุณนายนอนอยู่บนเตียงตรงหน้าตลอดช่วงเวลาที่เกิดเหตุ แม้จะเป็นคำให้การเป็นพยานของคนที่มีความเกี่ยวข้องในฐานะสามีภรรยา แต่ทางตำรวจก็ไม่ได้ตั้งข้อสงสัยใด ๆ ดังนั้นจึงไม่อาจกล่าวได้ว่าคำให้การของคุณคาซูมะนั้นเป็นพยานยืนยันที่อยู่ ณ เวลาเกิดเหตุของคุณนายอายากะที่สมบูรณ์เสมอไป
ทางด้านคุณคาซูมะนั้น เขาเป็นคนเดียวในโลกที่เชื่อในความบริสุทธิ์ของคุณนายอายากะอย่างไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัย ยิ่งกว่านั้นการมีลูกกระพรวนติดรองเท้าแตะแสนสวยของคุณนายไปตกอยู่ในห้องวานิเซ็นเซตรงที่ที่ถูกเช็ดถูไว้สะอาดเอี่ยม ไม่ใช่ของที่ตกอยู่นานแล้วนั้นแสดงให้เห็นชัดว่าฆาตกรตัวจริงจงใจวางเอาไว้เพื่อทำให้คุณนายอายากะตกเป็นผู้ต้องสงสัย รวมความแล้วคุณคาซูมะเชื่อว่าคุณนายอายากะไม่ใช่คนฆ่าวานิเซ็นเซแน่นอน และในความเป็นจริงเขาเป็นคนเดียวที่ไม่มีทางสงสัยเลยว่าคุณนายจะเป็นเช่นนั้นไปได้ ความสร้างความเชื่อถืออย่างสุดขั้วนั้นคือกลยุทธ์ที่วางไว้อย่างแนบเนียนในฆาตกรรมรายแรก
และนั่นคือการตระเตรียมสำหรับการฆ่าครั้งสุดท้าย ซึ่งก็คือการฆ่าคุณคาซูมะโดยให้ดูว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ทำไมน่ะหรือครับ ก็เพราะเมื่อสามารถทำให้คุณคาซูมะเชื่อคุณนายอย่างสุดขั้วได้ตั้งแต่ต้นทั้ง ๆ ที่สงสัยคนนั้นคนนี้ไปทั่วได้อย่างนั้นแล้ว เมื่อคุณนายเอาเครื่องดื่มมาให้ก็จะดื่มจนหมดโดยไม่สงสัยอะไรเลย เป็นไปได้ที่จะดื่มยาพิษที่คุณนายคะยั้นคะยอให้ดื่มโดยคิดว่าเป็นยานอนหลับ และในที่สุดคุณคาซูมะถูกกวางยาตายตามแผน”
“ทำไมคุณไม่เตือนคุณคาซูมะครับ”
ทนายคามิยามะถามขึ้น ดอกเตอร์โคเซนิ่วหน้า
“ผมรู้ครับว่าถึงจะเตือนคุณคาซูมะให้ระวังพฤติกรรมของคุณนายอายากะภรรยาสุดที่รักเขาก็คงไม่ฟังผม แต่ครั้งนี้ผมมันโง่ที่สุดในโลกที่ประเมินฆาตกรผิดไปอย่างไม่น่าให้อภัย คิดว่าฆาตกรคงไม่ลงมือฆ่าก่อนที่ผมจะกลับมา หรือบางทีฆาตกรเห็นกระดาษที่เขียนว่า วันที่ 9 สิงหาคม วันแห่งชะตากรรมเมื่อคืนนี้แล้วคิดว่าผมเป็นคนเอาไปติดก็ได้ ใช่ครับ กระดาษแผ่นนั้นท่านสารวัตรเหยี่ยวเป็นคนเอาไปติดไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ไม่ได้ตำหนิท่านทำถูกแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดพลาดของผมคนเดียว”
ดอกเตอร์ยกมือขึ้นปิดหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
[ตัวละครในเรื่องและความสัมพันธ์ระหว่างกัน]
ปิก้า (โดอิ โคอิชิ) จิตรกรอดีตสามีของอายากะ
อายากะ ภรรยาคนปัจจุบันของคาซุมะ อดีตภรรยาของปิก้า
โมคุเบ ผู้เชี่ยวชาญวรรณคดีฝรั่งเศส อยู่กับอากิโกะนักประพันธ์สตรีอดีตภรรยาของคาซุมะ
โคโรกุ ฮิโตมิ นักเขียนบทละคร สามีของอาคาชิ โคโจ ดาราชื่อดัง
วานิ โมจิซึกิ, ยุมิฮิโกะทังโงะ, อากิระ อุสึมิ แขกรับเชิญของทามาโอะ:
ยาชิโระ ซุนเป คนเล่าเรื่อง ภรรยาชื่อเคียวโกะ เคยเป็นเมียน้อยนายอุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
เอบิสึกะหมอขาเป๋ ลูกญาติห่าง ๆ ที่นายอุตางาวะผู้อุปถัมภ์ให้เรียนหมอและมาประจำอยู่ที่หมู่บ้าน
ชิงุซะ หญิงขี้ริ้วลูกพี่ลูกน้องของคาซุมะ
