ผัวชั่วคราว ตอนที่ 25
คตกริชยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย วิลิปดาเดินออกมาแอบมองคตกริช แล้วหลบ แตเขาเห็นเสียก่อนก็ดีใจ
"ลิปดา"
วิลิปดาจะเดินหนี
"ผมขอร้องละ ขอให้ผมได้รู้บ้างว่าอะไรเป็นสาเหตุให้ลิปดาโกรธผมขนาดนี้"
"ถ้าคุณรู้คุณก็จะหาข้อแก้ตัวอีก"
"ช่วยฟังผมหน่อยนะครับลิปดา ถ้าให้เดาน่าจะเป็นเรื่องผมกับผู้หญิงใช่ไหม"
"จะเป็นใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ฉันเชื่อว่ามันจริง ฉันผิดหวังมากที่เชื่อมาตลอดว่าคุณจริงใจกับฉัน"
"งั้นก็ให้ผมได้มีโอกาสรู้อะไรบ้างสิครับ"
วิลิปดาหยิบมือถือขึ้นมา โชว์รูปที่ดูฟองส่งมาให้ดู คตกริชพยักหน้าเข้าใจ
"ผมจะหาหลักฐานมาพิสูจน์ ว่าผมกับเขาไม่มีอะไรกัน เกินความเป็นเพื่อน"
"ก็แล้วแต่คุณค่ะ แต่ฉันอาจจะไม่เชื่อคุณอีกแล้ว"
วิลิปดาเดินหนีเข้าบ้าน ลำเพยพรรณสวนออกมาพอดี มองทั้งสองงงๆ
"กริชได้คุยกับลิปดาแล้วก็คงเห็นว่าเป็นยังไง น้าว่ากริชกลับไปก่อนเถอะ ตอนนี้ลิปดาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น"
คตกริชยกมือไหว้ลาลำเพยพรรณ ลำเพยพรรณรับไหว้ มองตามอย่างเห็นใจ ลำเพาภาแอบดูอยู่มุมหนึ่ง ยิ้มพอใจและโล่งใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
ลำเพยพรรณตามวิลิปดาเข้ามา
"น้าเห็นลิปดาเปลี่ยนใจจะไปเรียนต่อก็รู้แล้ว ว่าเราต้องการหนีปัญหา ไม่ใช่อยากไปเรียนจริงๆ"
"ลิปดาอยากไปค่ะ"
"อย่าทำประชดใครสิลิปดา นี่มันเรื่องสำคัญในชีวิตนะ"
ลิปดาอึ้งไป ลำเพาภาเดินออกมาเหมือนไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น
"ว่าไงจ๊ะลิปดา ถ้าตกลงไปเรียนต่ออังกฤษ พรุ่งนี้แม่จะติดต่อทางเอเยนต์ให้ทำเรื่องเลย"
"ลิปดาขอเวลาคิดสักสองสามวันนะคะ"
ลำเพาสีหน้าผิดหวัง
"อ้าว...ก็เมื่อกี้ลิปดาตัดสินใจแล้วนี่"
"ลิปดาขอโทษค่ะ แต่ตอนนี้ลิปดายังสับสนอะไรหลายๆ อย่าง ขอเวลาตัดสินใจอีกทีนะคะ"
ลำเพาภาพยายามข่มความโกรธ พูดออกมาอย่างใจเย็น
"งั้นก็แล้วแต่เรา อีกสองสามวันแม่จะโทรมาขอคำตอบนะ"
วิลิปดารับคำ ลำเพยพรรณมองอย่างไม่สบายใจ
ถนนในหมู่บ้านเวลาเย็นใกล้ค่ำ ผ่านเวลา ลำเพาภาขับรถออกมาตามทางอย่างค่อนข้างสบายใจ แต่แล้วเธอต้องเบรกกะทันหัน เมื่อมีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาขวาง
"บ้าเอ๊ย"
ลำเพาภาโผล่หน้าไปดู แต่ด้วยความที่เคยมีประสบการณ์ไม่ดีมาก่อน จึงเปิดลิ้นชักในรถหยิบปืนออกไปดูด้วย
แต่แล้วลำเพาภาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าเป็นรถของใคร
คตกริชเปิดประตูลงจากรถมา ลำเพาภามองเขาอย่างระแวง
"มาดักรอฉันทำไม"
"ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ"
"เราคุยกันจบไปแล้ว ฉันไม่อยากคุยกับเธออีก"
"คุณเพาจ้างนักสืบแอบตามผมไปใช่ไหม"
ลำเพาภายิ้มหยัน
"คนที่ไม่ได้ทำผิด มันย่อมไม่มีชะนักติดหลัง"
"คุณเพาจะทำให้ผมกับลิปดาเลิกกันให้ได้"
"ใช่!"
"แต่ผมจะทำทุกทาง เพื่อให้ได้แต่งงานกับลิปดา"
"ก็ลองดูสิ ว่าลิปดาจะเชื่อใครมากกว่ากัน ระหว่างแม่กับ...ผู้ชาย"
"แต่คุณเพารักลิปดาไม่เท่าผม"
"เอาอะไรมาวัดว่าไม่เท่ากัน"
"ผมไม่เคยใช้เล่ห์กลสกปรกกับลิปดาเลย"
"แมงดาอย่างแกน่ะเหรอไม่สกปรก แล้วทั้งบ้านทั้งรถนี่ล่ะเงินใคร"
"ถ้าผมสกปรกคุณเพาก็ไม่ต่างจากผมหรอก ผมจะใช้คืนให้ทุกอย่าง ผมจะไม่เอาของคุณเพาแม้แต่สตางค์แดงเดียว"
"ฉันไม่อยากได้เงินของแก ไม่อยากได้อะไรจากแกทั้งนั้น นอกจากลิปดา"
"ความตายเท่านั้นที่จะเอาลิปดาไปจากผมได้"
ลำเพาภาโมโหสุดขีด ยกปืนในมือขึ้นเล็งไปที่คตกริช
"เอาสิครับ ถ้าคิดว่านี่เป็นวิธีที่คุณเพาจะได้ลิปดาคืนไป"
"เลือดของแกโสโครกเกินกว่าที่จะเปื้อนมือฉัน"
"แต่คุณเพาก็เคยเกลือกกลั้วกับของโสโครกชิ้นนี้มาแล้ว อย่างพอใจซะด้วย"
มือที่ลำเพาภาถือปืนถึงกับสั่นเทาด้วยความแค้นใจ มองคตกริชที่เคยรักมากจึงยิ่งแค้นมาก
"ฉันอาจจะเคยหลงผิดไป แต่จะไม่มีวันยอมให้ลิปดาหลงผิดเหมือนกับฉันเป็นอันขาด"
ลำเพาภากลับขึ้นรถไป คตกริชมองตามทั้งโกรธและเสียใจ น้ำตาของเขาไหลออกมา
ลำเพาภาขับรถเข้ามาในบ้านอย่างหัวเสีย ลิลลี่รีบเข้ามาด้วยท่าทางดี๊ด๊า
"คุณเพาขา วันนี้คุณกริชมาที่นี่ค่ะ"
ลำเพาภาชะงัก ลิลลี่รายงานต่อ
"พอไม่เจอคุณเพาก็เลยรีบออกไป"
"ทีหลังไม่ต้องให้เขาเข้ามาเหยียบที่นี่อีก!"
" อ้าว...ทำไมละคะ"
"มันเป็นพวกหลอกลวง แล้วก็ไม่ต้องไปบอกไปคุยอะไรกับมันด้วย เข้าใจไหม"
"เอ้อ...ค่ะ แต่เมื่อตอนเย็นลิลลี่บอกไปแล้วว่าสงสัยคุณเพาจะไปหาหลาน"
ลำเพาภาฉุนขาด ปัดข้าวของบนโต๊ะใส่ลิลลี่ทันที ลิลลึ่ถึงกับคอย่น แล้วเธอก็ขึ้นบันไดไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด ลิลลี่มองตาม ทั้งกลัวทั้งงง
อ่านต่อหน้า 2
ผัวชั่วคราว ตอนที่ 25 (ต่อ)
คตกริชกลับเข้ามาในบ้าน ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน สักพักเขาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูบางอย่างที่เขาอัดไว้ แล้วตัดสินใจกดส่งไปให้ใครบางคน
ลำเพาภาเข้ามาในห้องนอน อารมณ์ยังคุกรุ่นอยู่ เสียงข้อความในมือถือดังขึ้น เธอไม่อยากจะสนใจ นั่งเหม่อมองใจลอยครุ่นคิด
แต่แล้วเสียงข้อความดังขึ้นอีก ลำเพาภาเริ่มเอะใจ จึงเอื้อมมือไปหยิบมาดู เมื่อพบว่าข้อความส่งมาจากคตกริช เธอเปิดดูคลิปที่แนบมาอย่างใจคอไม่ดี เป็นบทสนทนาของเขากับเธอเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เธอกดปิด แล้วรีบโทรหาเขาทันที เขาดูหน้าจอ ยิ้มสะใจขณะรับสาย
"สวัสดีครับ"
"เธอจะแบล็กเมล์ฉันเหรอ"
"ผมแค่ทำเพื่อปกป้องตัวเอง"
"ถ้าจะเอาคลิปนี้ไปให้ลิปดาฟัง มันก็เท่ากับประจานตัวเธอด้วย"
"ถ้าฟังดีๆ ในคลิปนี้ไม่มีอะไรที่ประจานตัวผมเลยนะครับ แต่ประจานตัวคุณเองต่างหาก"
ลำเพาหายใจแรง โกรธจนตัวสั่น
"ต้องการอะไร"
"คนฉลาดคุณเพาน่าจะเดาออกนะครับ ว่าผมต้องการอะไร ผมอยากให้ลิปดาเลิกเข้าใจผมผิด"
"ฉันไม่เกี่ยว เธอต้องไปคุยกันเอง"
"ผมให้เวลาสองวัน ถ้าลิปดายังเข้าใจผมผิด ผมจะเอาคลิปนี้ไปให้ลิปดาฟัง พร้อมกับอธิบายความจริงทั้งหมด"
ลำเพาภากดสายทิ้ง แล้วขว้างมือถือลงกับที่นอนอย่างโมโหสุดขีด
หน้าบริษัทโฆษณา ตอนสาย คตกริชโผล่หน้ามาหาวิลิปดา
"ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันนะครับลิปดา"
วิลิปดาตอบโดยไม่มองหน้าคตกริช
"คุณไปก่อนเถอะค่ะ ฉันนัดพี่พีไว้"
คตกริชอึ้งไป พยายามข่มใจฝืนพูดกับวิลิปดา
"ลิปดาจะไม่ให้โอกาสผมเลยเหรอครับ"
"ให้สิคะ แต่ฉันก็ต้องให้โอกาสตัวเองด้วยเหมือนกัน"
วิลิปดาลุกหนีไปทางห้องพีรนันท์ คตกริชมองตามอย่างเจ็บปวด
หน้าบริษัทลำเพาภา สายวันใหม่ ลำเพาภาถามคนที่อยู่ตรงหน้า
"คิดดูหรือยังเรื่องข้อเสนอของฉัน"
ดูฟองนั่งอยู่ตรงข้ามกับลำเพาภา
"น่าสนใจมากค่ะ หนูชอบเรื่องท้าทายแบบนี้ น่าสนุกดี ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว"
"ตรงกันข้าม เธอควรจะต้องกลัวตัวเองให้มากๆ ถ้าใกล้ชิดผู้ชายคนนี้"
ดูฟองหัวเราะเบาๆ
"คุณเพาไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูไม่เคยตกหลุมพรางใครทั้งนั้น"
ลำเพาภาหยิบเช็คขึ้นมาเซ็นให้
"เธอรับไปก่อนห้าหมื่น ถ้างานนี้สำเร็จเธอจะได้อีกครึ่งที่เหลือ"
"ขอบคุณค่ะคุณเพา รับรองดูฟองจะทำงานให้เต็มที่ ทุ่มทั้งตัวเลยค่ะ"
"แต่อย่าทุ่มใจนะจำไว้"
ทั้งสองยิ้มให้อย่างรู้กัน
คตกริชขับรถมาตามทางอย่างเหม่อลอยครุ่นคิดเรื่องวิลิปดา จนเขาเกือบจะชนกับใครบางคน เขาเบรกกะทันหันด้วยความตกใจ ใครคนนั้นฟุบลงไปกับพื้น เขาตะลึงไปพักหนึ่ง พอนึกได้ก็รีบลงไปดู
ผู้หญิงคนหนึ่งฟุบหน้าลงกับพื้น เขารีบเข้าไปเขย่าตัว
"คุณครับ... คุณ... เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
คตกริชพลิกร่างนั้นขึ้นมา เขาถึงกับตกใจอีกครั้ง
"ดูฟอง"
ดูฟองปรือตาขึ้นมา เขม้นมอง เขาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
"คุณกริช... คุณจริงๆเหรอคะเนี่ย ดูฟองไม่ได้ฝันไปใช่ไหม"
คตกริชจับตัวดูฟองดูว่าบาดเจ็บหรือไม่
"คุณไม่ได้ฝันครับ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไรค่ะ ดูฟองแค่หกล้มเพราะตกใจ"
"แต่ว่า...ผมพาคุณไปหาหมอดีกว่านะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่ฟกช้ำนิดหน่อย"
"เมื่อกี้ผมเห็นล้มแรง แน่ใจนะครับว่าไม่ได้โดนชนตรงไหน"
"โดนไม่แรงค่ะ พาดูฟองกลับไปทำแผลที่บ้านดีกว่า"
"บ้านดูฟองอยู่ไหนครับ"
ดูฟองแอบยิ้ม แฝงแววเจ้าเล่ห์
อ่านต่อหน้า 3
ผัวชั่วคราว ตอนที่ 25 (ต่อ)
ลำเพยพรรณเข้ามาในบ้าน เวลาเย็น เห็นวิลิปดานั่งซึมอยู่ในบ้าน
"เป็นอะไรหรือเปล่าลิปดา ทำไมกลับเร็วอีกแล้ววันนี้"
"ไม่ได้เป็นหรอกค่ะน้าพรรณ แค่เบื่อๆ ที่ทำงาน"
"ยังคิดไม่ตกเรื่องกริชอีกเหรอ"
วิลิปดาทอดถอนใจ
"น้าว่ามานั่งซึมอยู่อย่างนี้ไม่มีประโยชน์หรอกนะจ๊ะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วทำใจให้สบายดีกว่า มัวหมกมุ่นอยู่อย่างนี้พาลจะหดหู่เศร้าซึมเปล่าๆนะ"
วิลิปดายังนิ่ง น้าสาวเข้าไปกอดวิลิปดาไว้
"ปัญหาทุกปัญหามันมีทางออก เราต้องหาทางออกให้พบ เชื่อน้าเถอะลิปดา มีอะไรก็เล่าให้น้าฟัง เผื่อน้าจะช่วยได้บ้าง"
"ลิปดากำลังสับสนค่ะ กลัวว่าตัวเองจะทิฐิเกินไป ใจนึงลิปดาก็อยากเชื่อกริชนะคะ แต่อีกใจก็เชื่อตามสิ่งที่เห็น"
"ลิปดาเห็นอะไร"
"เห็น...ภาพที่เขาอยู่กับผู้หญิงอีกคน"
"ลิปดาเห็นกับตาเลยเหรอ"
"เปล่าค่ะ มีผู้หวังดีส่งมาให้"
"ไหน...น้าดูหน่อยได้ไหม"
วิลิปดาเปิดภาพให้ลำเพยพรรณดู น้าสาวนิ่วหน้าดูอย่างสงสัย
คตกริชประคองดูฟองเข้ามาในห้อง ดูฟองกะเผลกเล็กน้อย
"เดินไหวไหมครับ"
"ไหวค่ะ"
คตกริชประคองดูฟองมาที่โซฟา
"ยาอยู่ไหนครับ เดี๋ยวผมหยิบมาให้"
"อยู่ที่ตู้ยาในครัวทางโน้นค่ะ"
คตกริชเดินเข้าไป ดูฟองมองตาม แล้วเอามือถือมากดเตรียมถ่ายคลิป ก่อนจะซ่อนไว้มุมหนึ่งที่ถ่ายมาเห็นพอดี
ลำเพยพรรณดูภาพแล้วถอนใจออกมา
"เฮ้อ"
"น้าพรรณคิดว่ายังไงคะ"
"ภาพแค่นี้มันยังบอกอะไรไม่ได้หรอกจ้ะ ลิปดาไม่สงสัยเหรอว่าคนส่งมา มีจุดประสงค์อะไร"
"หนูคิดว่าคนส่งมาก็คือผู้หญิงคนนี้ ที่ต้องการทวงกริชคืนไปค่ะ"
"น้าว่า....ถ้าจะให้ปลอดภัยกับตัวลิปดาและยุติธรรมกับกริชด้วย ลิปดาต้องสืบหาความจริง...ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ แล้วคุยกับเขาตรงๆ ไปเลย"
วิลิปดาครุ่นคิดอย่างเริ่มเห็นด้วย
ภายในห้องพัก ดูฟองนั่งร้องไห้กระซิกๆ ขณะที่คตกริชช่วยทายาที่แขนดูฟอง
"...ฮือๆๆ คุณเพาอารมณ์ร้ายจริงๆ ค่ะ ดูฟองไม่รู้ว่าคุณกริชลาออกแล้ว เห็นไม่มาเป็นอาทิตย์แล้วเลยถามคุณเพา คุณเพาก็หงุดหงิดใส่ว่าอย่ามาถาม ดูฟองงงเลยอาจเซ้าซี้ไปหน่อย คุณเพาเลยยิ่งโมโห ดูฟองเถียงไปเลยถูกไล่ออก"
คตกริชมองดูฟองอย่างเห็นใจ เชื่อสนิท
"ไม่น่าเลย ทำไมคุณเพาถึงทำแบบนี้"
"นั่นสิคะ เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกริชกับคุณเพาคะ เขาถึงได้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนั้น"
คตกริชเมินหน้า
"ผมทะเลาะกับคุณเพาก่อนลาออก"
"คงทะเลาะกันแรงมากนะคะ"
"ครับ เรามีความเห็นไม่ตรงกันหลายเรื่อง"
"ดูฟองอยากลาออกค่ะ แต่ก็ไม่อยากขาดรายได้"
"ถ้าไม่สบายใจก็ลาออกเถอะครับ คนอย่างดูฟองมีทางเลือกอีกมาก"
"ค่ะ ดูฟองจะลองคิดดู ขอบคุณคุณกริชมากนะคะที่อุตส่าห์ให้คำปรึกษาดูฟอง"
ดูฟองยิ้มหวานให้คตกริช แววตาแพรวพราว คตกริชพยายามไม่สนใจ
"เสร็จแล้วครับ"
"เดี๋ยวค่ะ ยังมีตรงนี้อีก"
ดูฟองยกขาแล้วเลิกกระโปรงให้คตกริชดูเพื่อแกล้งยั่ว
"นี่ค่ะ ขาดูฟองเขียวเป็นจ้ำๆ เลย"
"ตรงไหนครับ"
ดูฟองชี้ให้ดู
"ตรงนี้ไงคะ ลองจับดูสิคะ มันบวมๆ ด้วยค่ะ"
ดูฟองเอามือคตกริชมาจับขาตัวเอง คตกริชแตะๆ แล้วจะชักมือออก แต่ดูฟองไม่ยอม จับมือคตกริชไว้ แล้วจะจูบเขา คตกริชจะเคลิ้มตาม แต่แล้วหน้าของวิลิปดาก็แว่บขึ้นมาในห้วงความคิด
คตกริชถึงกับชะงัก ผลุนผลันลุกขึ้น
"ดึกแล้ว ผมกลับก่อนดีกว่า"
ดูฟองรีบลุกขึ้นดึงคตกริชไว้ แล้วเกาะแขนเขาไว้แน่น
"อย่าเพิ่งกลับสิคะ ยังทำแผลให้ดูฟองไม่เสร็จเลย"
"ผมว่าถ้าคุณดูฟองต้องทำแผลเพิ่มอีก ไปให้ที่โรงพยาบาลทำดีกว่าครับ แล้วผมจะช่วยออกค่ารักษาให้ทุกอย่าง"
ดูฟองยังยื้อไว้
"คุณกริชจะไม่ดูแลดูฟองต่อเหรอคะ"
"มันไม่เหมาะมั้งครับ พักนี้ผมยิ่งมีปัญหากับแฟนผมด้วย ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดมากไปกว่านี้" เขา แกะมือเธอออก "ดูฟองดูแลตัวเองด้วยนะครับ"
คตกริชรีบออกไป ดูฟองมองตามเจ็บใจ
"ฮึ่ย...ใจแข็งเป็นบ้าเลย"
ดูฟองเข้าไปเก็บมือถือตัวเองที่ตั้งถ่ายไว้ ลองเพลย์ภาพดู สีหน้าหงุดหงิด
อ่านต่อหน้า 4
ผัวชั่วคราว ตอนที่ 25 (ต่อ)
ลำเพาภาวางมือถือลงอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด หลังจากเห็นคลิปที่ดูฟองยั่วคตกริชแล้ว
"ทำได้แค่นี้เองเหรอ"
"แหม...ดูฟองก็ทำเต็มที่แล้วนะคะคุณเพาขา แต่ผู้ชายคนนี้ใจแข็งกว่าที่ดูฟองคิดค่ะ"
"ใจแข็งยังไงก็ต้องแพ้มารยาหญิงวันยังค่ำ แต่เธอยั่วไม่เนียนต่างหาก เขาถึงได้รู้ตัว"
ดูฟองกัดริมฝีปากอย่างเจ็บใจกับคำพูดลำเพาภา
"เขาไม่รู้ตัวหรอกค่ะ แต่ท่าทางเหมือนกับคิดถึงใครบางคน อาจจะเป็นแฟนก็ได้"
ลำเพาภาอึ้งไป กำมือแน่นอย่างเจ็บใจ ดูฟองแอบสังเกต
"คุณเพาเกลียดคตกริชมากเลยเหรอคะ"
"มากที่สุด"
"ทำไมถึงเกลียดเขาคะ"
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนี้ รู้แต่ว่า...ตอนนี้...ฉันเกลียดผู้ชายคนนี้มาก ยิ่งกว่าอะไรในโลก"
"ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าคุณเพาเกลียดมาก...อยากสั่งสอนเขาให้เข็ด ดูฟองมีทางช่วยได้นะคะ"
ลำเพาภาชะงักมองอย่างสนใจทันที
"ถ้าฉันเกลียดเขา...ถึงขนาดอยากให้เขาหายไปจากโลกนี้เลยล่ะ"
ดูฟองอึ้ง ขนลุกกับน้ำเสียงจริงจังของลำเพาภา เธอมองหน้าลำเพาภาอย่างนึกไม่ถึง
วันเดียวกัน คตกริชเดินเข้ามาในมุมสวนในบริษัทโฆษณา วิลิปดาเงยหน้ามองคตกริชนิ่ง ก่อนจะตัดสินใจพูด
"ฉันอยากจะเจอผู้หญิงคนนี้ค่ะ"
คตกริชเงยหน้ามอง เห็นวิลิปดาชูภาพพิมพ์สนมในมือถือให้เขาดู เขาไม่เข้าใจความหมาย
"ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรกับคุณจริงๆ ฉันอยากให้เขามาคุยกับฉันด้วยตัวเองค่ะ ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง"
คตกริชยิ้มออกมาได้ แม้จะไม่แน่ใจนัก
ในห้องทำงานลำเพาภาดูฟองยิ้มร้ายออกมา
"คุณเพาพูดจริงเหรอคะ"
ลำเพาภาแกล้งลองเชิง
"เปล่าหรอก ฉันพูดเล่นน่ะ ใครจะไปทำเรื่องอย่างนั้น"
"แต่ดูฟองรู้จักคนที่ช่วยคุณเพาได้นะคะ"
"พูดเป็นเล่นน่าดูฟอง คนอย่างฉันไม่เล่นงานใครถึงชีวิตหรอก"
ดูฟองสังเกตแววตาของลำเพาภา
"ดูฟองว่า...คุณเพามีอะไรที่คุณเพายังบอกดูฟองไม่หมด แต่แววตาของคุณเพาฟ้องนะคะ"
"ฟ้องยังไง"
"มันไม่เหมือนตอนอยู่ที่ผับ คุณเพามองคตกริชอีกแบบนึง ตอนนี้มันตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง"
"อย่าทำเป็นสู่รู้ไปหน่อยเลย"
"ดูฟองชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอย่างนี้แหละค่ะ แต่ไม่เป็นไร ถ้าคุณเพาคิดว่า ยังมีทางอื่นที่จัดการกับนายกริชได้ อยากให้ดูฟองช่วย ก็เรียกใช้อีกได้นะคะ วันนี้ดูฟองขอตัวก่อนค่ะ"
ดูฟองยกมือไหว้ลำเพาแล้วลุกออกไป ลำเพาภาครุ่นคิด ในที่สุด...
"เดี๋ยวก่อนดูฟอง"
ดูฟองหันกลับมา ยิ้มกริ่ม
ในร้านกาแฟ วันใหม่ โอมยืนรออยู่หน้าร้าน คตกริชเดินเข้ามา
"เป็นไงบ้างวะกริช หายไปหลายวันเลย"
"ผมมีเรื่องกลุ้มๆ ครับพี่โอม"
"เรื่องอะไร คุณเพาอีกหรือเปล่า"
คตกริชพยักหน้าพลางถอนใจ
"ผมอยากจะขอความช่วยเหลือพี่โอมหน่อยครับ"
ในร้านกาแฟ ผ่านเวลาเล็กน้อย โอมรับฟังด้วยความไม่สบายใจไปด้วย
"เฮ้ย...คุณเพาเล่นแรงอย่างนี้เลยเหรอวะ เข้าตำรายิ่งรักมากก็ยิ่งแค้นมาก"
"ผมต้องรีบปรับความเข้าใจกับลิปดาให้เร็วที่สุด ไม่งั้นคุณเพาต้องยุให้ลิปดาไปเรียนต่อเมืองนอกสำเร็จแน่ๆ และผมรู้ว่า ถ้าขอพิมพ์สนมตรงๆ เขาไม่ช่วยแน่ ก็เลยต้องให้พี่ช่วยถ่ายคลิปให้ลิปดาดู"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงสบายมาก"
"ขอบคุณครับพี่โอม"
โอมตบบ่าคตกริชอย่างให้กำลังใจ
ภายในบ้าน พิมพ์สนมนั่งดูเว็บเกี่ยวกับความสวยความงามในไอแพด เสียงมือถือดังขึ้น เธอคว้ามือถือขึ้นมาดู สีหน้าดีใจ แต่ก็พูดสายออกไปด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด
"ฮัลโหล นึกยังไงถึงโทร.มาคะ"
คตกริชสีหน้าหนักใจ
"ผมมีเรื่องอยากเจอคุณพิมพ์น่ะครับ"
พิมพ์สนมแอบดีใจ แต่ทำเป็นงอน
"เหรอคะ แต่ว่า...คุณกริชเป็นคนบอกพิมพ์เอง ว่าเราไม่มีอะไรกันแล้วนี่คะ"
"ครับ แต่ผมคิดว่าเรายังมีอะไรที่คุยกันไม่เคลียร์ ผมเลยอยากนัดเจอคุณพิมพ์อีกครั้ง"
"เราจะเคลียร์อะไรกันอีกคะ"
"เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอครับ"
พิมพ์สนมนิ่งคิด ตัดสินใจ คตกริชลุ้น
วิลิปดากลับเข้ามาในบ้าน เจอลำเพยพรรณกลับมาก่อนแล้ว
"วันนี้น้าพรรณกลับเร็วจังค่ะ"
"น้าก็กลับเร็วปกตินั่นแหละ ลิปดาสิวันนี้กลับช้าปกติ"
"พอดีลิปดาเคลียร์งานที่ทำค้างไว้หลายวันแล้วน่ะค่ะ"
"ก่อนหน้านั้นไม่มีแก่ใจทำล่ะสิ"
"น้าพรรณรู้ทันหนูอีกแล้ว"
น้าสาวลูบผมวิลิปดาเบาๆ
"คุยกับกริชแล้วล่ะสิ ท่าทางสบายใจขึ้น"
"เขาบอกว่าพรุ่งนี้จะพาผู้หญิงคนนั้นมาเคลียร์ค่ะ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของเขา"
ลำเพยพรรณยิ้มออกมาอย่างโล่งใจไปด้วย
อ่านต่อตอนที่ 26
