สถิติการชุมนุมทางการเมืองของประชาชนไทยมีไว้เพื่อทำลาย มาบัดนี้การต่อสู้ยืดเยื้อยาวนานกว่า 6 เดือน สารพัดภัยจากปืนเอ็ม 16 เอ็ม 79 แก๊สน้ำตา กระสุนยาง และอาชญากรรมอื่นๆ โดยกลุ่มนอกกฎหมายและเจ้าหน้าที่ของรัฐ ชัยชนะของกำนันสุเทพและมวลมหาประชาชนยังคงเลื่อนลอยเหมือนเดิม
เป็นชัยชนะที่เป็นภาพลวงตา บางครั้งปรากฏแจ่มกระจ่างเห็นชัดเหมือนสายรุ้งหลังจากฝนตกห่าใหญ่ สักพักก็เลือนหายไป ทิ้งอารมณ์ค้างไว้ให้มวลมหาประชาชนซึ่งเหนื่อยล้ากับการต่อสู้ ความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บล้มตาย
การระดมพลังชุมนุมใหญ่ 5 ครั้ง มีความคาดหวังของประชาชนว่าจะล้มรัฐบาลขี้ข้าทักษิณได้ แต่ได้สร้างความผิดหวังให้ประชาชน โดยเฉพาะพวกที่เดินทางมาจากต่างจังหวัด เพราะไร้มาตรการหมัดเด็ดพิฆาตเสนาบดีถ่อย
ทำได้เพียงแต่เขี่ยแม่นางปูซั่มให้พ้นจากเก้าอี้กลับไปอยู่บ้าน แต่ยังเหลือกากเดนของรัฐบาลเสนาบดีขี้ข้าให้เป็นหนามตำใจประชาชนอยู่ต่อไปแบบหน้าด้านๆ ไม่ยอมลาออก หรือมีจิตสำนึกด้านดีทางการเมืองแต่อย่างใด
เสนาบดีขี้ข้าไร้ที่ทำงานต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ หนีการไล่ล่าของประชาชน ไม่ทำหน้าที่การงาน อยู่เพียงแค่รักษาสถานภาพรักษาการ รอโอกาสจังหวะพลิกเกมให้เป็นต่อขบวนการกำนันสุเทพที่ยังงมหาจุดแตกหัก
กำนันสุเทพเฝ้ารอการสนับสนุนจากกองทัพ ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ รวมทั้งผู้คนจากภาคส่วนต่างๆ รู้ทั้งรู้ว่าตัวตัดสินคือกองทัพนั่นเอง แต่ที่ผ่านมาผู้นำเหล่าทัพยังคงรักษาสถานภาพ พร่ำพูดแต่ว่าการเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง
ทำให้ประชาชนสงสัยว่าบรรดานายพล ปลัดกระทรวง ผู้บริหารองค์กร ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ไร้สติปัญญาแยกแยะว่าใครดีใครชั่ว ทำลายบ้านเมืองหรืออย่างไร จึงปล่อยให้ประชาชนต่อสู้อย่างโดดเดี่ยว เสี่ยงกับภัยจากรัฐบาล
กองทัพทำได้เพียงแค่การรักษาความปลอดภัย ส่งหน่วยทหารไปประจำตามจุดต่างๆ มีเพียงกระบอง ไฟฉายและเสื้อเกราะ ตอบโต้การลอบซุ่มทำร้ายประชาชนโดยขบวนการขี้ข้าทักษิณไม่ได้เต็มที่ มีข้อจำกัดในขีดความสามารถ
การไม่ยอมเข้าร่วมกับขบวนการมวลมหาประชาชนถูกมองว่าเป็นผลของการต่อรองผลประโยชน์ การดำรงตำแหน่งนายกฯ รัฐมนตรีกลาโหม และระดับของการกุมอำนาจรัฐเพื่อสร้างฐานการเมืองหวังต่อรองกับกลุ่มอื่นๆ
ความหวังของกำนันสุเทพคือการเข้าร่วมของข้าราชการ ทหาร ตำรวจ โดยเฉพาะการสนับสนุนของผู้นำเหล่าทัพ เพื่อกดดันให้พวกขี้ข้าทักษิณยอมทิ้งเก้าอี้ เปิดทางให้มีการเลือกนายกฯ คนใหม่รับภาระเฉพาะกิจผ่านวุฒิสภา
นั่นเป็นการหวังมากเกินไป กำนันสุเทพหาบันไดไต่ขึ้นสวรรค์ยังง่ายกว่า ถ้าข้าราชการ ทหาร ตำรวจ มีจิตสำนึกรักชาติจริง เห็นการเสียสละของประชาชน ไม่ห่วงสถานภาพผลประโยชน์ของตัวเอง คงออกมาร่วมนานแล้ว
ไม่ปล่อยให้ประชาชนบาดเจ็บล้มตาย เศรษฐกิจ สังคม จริยธรรมศีลธรรม การทุจริตกินคำโต ทำให้บ้านเมืองเสียหายรุนแรงดังเช่นทุกวันนี้หรอก ทุกวันนี้ประชาชนอยากรู้ว่าการไม่ทำหน้าที่ปกป้องบ้านเมืองไม่รู้สึกอายหรือ
การเรียกให้ข้าราชการตัวหลัก เช่น ปลัดกระทรวง อธิบดี ไปรายงานตัว คงไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะถือว่าเป็นความเสี่ยง และพวกที่ได้ดีมีตำแหน่งใหญ่โตต้องได้รับความไว้วางใจว่าได้ทำประโยชน์ให้เครือข่ายของบักเหลี่ยมแน่นอน
การวิ่งเต้น ใช้เส้นสายจนได้ตำแหน่งสำคัญ หมายถึงการยอมเป็นทาส ยอมรับใช้คนชั่ว พิสูจน์ได้ว่าข้าราชการตำแหน่งสูงไม่รักชาติ ดูแลผลประโยชน์ของประชาชน เป็นยุคคนดีต้องก้มหน้าด้วยความอดสูเมื่อเห็นการทำชั่วได้ดี
ทำใจไว้ได้เลยว่า ประชาชนไม่มีการสนับสนุนจากข้าราชการแน่นอน!
เมื่อไม่มีทางเลือก ประชาชนต้องสู้ต่อไป เพราะการยอมแพ้คือการสยบเป็นขี้ข้าชั่วนิรันดรของขบวนการบักเหลี่ยมคนหนีคุก ซึ่งมุ่งมั่นยื้อกุมอำนาจรัฐผ่านข้าทาสบริวารและตัวแทน หวังปล้นทรัพย์สินแผ่นดิน ปลดโทษให้ตัวเอง
จากนี้ไปถือเป็นสัปดาห์สุดท้ายการต่อสู้ของกำนันสุเทพผู้นำสูงสุดของมวลมหาประชาชน ช่วงนี้จะเดินไล่เสนาบดีขี้ข้าทักษิณ รอกดดันหนักคือการหยุดงานของพนักงานรัฐวิสาหกิจ รณรงค์ให้ข้าราชการเลิกฟังคำสั่งรัฐบาล
เมื่อไม่มีหมัดเด็ด ไม้ตายท่าสุดท้ายเพื่อเอาชนะขบวนการบักเหลี่ยม กำนันสุเทพจะทำอย่างไรเมื่อประกาศชัยชนะวันที่ 27 และเสนาบดีทาสทักษิณไม่ยอมทิ้งตำแหน่ง โดยอ้างความชอบธรรมและกฎหมายรองรับให้อยู่ต่อไป
ยิ่งกำนันสุเทพบอกว่าถ้าไม่ชนะ ก็จะพาพรรคพวกมอบตัวสู้คดี เพราะไม่สู้ต่อไป ประชาชนเหนื่อยล้า ก็จะทำให้คนส่วนหนึ่งไม่อยากออกมาร่วม และเสนาบดีถ่อยขี้ข้าทักษิณทั้งหลายยืนยันว่าหัวเด็ดตีนขาดก็จะไม่ยอมลาออก
เท่ากับว่าขบวนการทักษิณชนะศึกได้อย่างเหลือเชื่อ ทั้งๆ ที่มวลชนออกมาหลายล้านคน สร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้ประเทศไทยและการเมืองโลก แต่คนมากมายไม่ได้ชนะความหน้าด้านเกินมาตรฐานของนักการเมืองไทย
ถ้ากำนันสุเทพและพวกยอมแพ้ ใครจะกล้ารับช่วงสู้ต่อได้อีก
เป็นชัยชนะที่เป็นภาพลวงตา บางครั้งปรากฏแจ่มกระจ่างเห็นชัดเหมือนสายรุ้งหลังจากฝนตกห่าใหญ่ สักพักก็เลือนหายไป ทิ้งอารมณ์ค้างไว้ให้มวลมหาประชาชนซึ่งเหนื่อยล้ากับการต่อสู้ ความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บล้มตาย
การระดมพลังชุมนุมใหญ่ 5 ครั้ง มีความคาดหวังของประชาชนว่าจะล้มรัฐบาลขี้ข้าทักษิณได้ แต่ได้สร้างความผิดหวังให้ประชาชน โดยเฉพาะพวกที่เดินทางมาจากต่างจังหวัด เพราะไร้มาตรการหมัดเด็ดพิฆาตเสนาบดีถ่อย
ทำได้เพียงแต่เขี่ยแม่นางปูซั่มให้พ้นจากเก้าอี้กลับไปอยู่บ้าน แต่ยังเหลือกากเดนของรัฐบาลเสนาบดีขี้ข้าให้เป็นหนามตำใจประชาชนอยู่ต่อไปแบบหน้าด้านๆ ไม่ยอมลาออก หรือมีจิตสำนึกด้านดีทางการเมืองแต่อย่างใด
เสนาบดีขี้ข้าไร้ที่ทำงานต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ หนีการไล่ล่าของประชาชน ไม่ทำหน้าที่การงาน อยู่เพียงแค่รักษาสถานภาพรักษาการ รอโอกาสจังหวะพลิกเกมให้เป็นต่อขบวนการกำนันสุเทพที่ยังงมหาจุดแตกหัก
กำนันสุเทพเฝ้ารอการสนับสนุนจากกองทัพ ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ รวมทั้งผู้คนจากภาคส่วนต่างๆ รู้ทั้งรู้ว่าตัวตัดสินคือกองทัพนั่นเอง แต่ที่ผ่านมาผู้นำเหล่าทัพยังคงรักษาสถานภาพ พร่ำพูดแต่ว่าการเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง
ทำให้ประชาชนสงสัยว่าบรรดานายพล ปลัดกระทรวง ผู้บริหารองค์กร ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ไร้สติปัญญาแยกแยะว่าใครดีใครชั่ว ทำลายบ้านเมืองหรืออย่างไร จึงปล่อยให้ประชาชนต่อสู้อย่างโดดเดี่ยว เสี่ยงกับภัยจากรัฐบาล
กองทัพทำได้เพียงแค่การรักษาความปลอดภัย ส่งหน่วยทหารไปประจำตามจุดต่างๆ มีเพียงกระบอง ไฟฉายและเสื้อเกราะ ตอบโต้การลอบซุ่มทำร้ายประชาชนโดยขบวนการขี้ข้าทักษิณไม่ได้เต็มที่ มีข้อจำกัดในขีดความสามารถ
การไม่ยอมเข้าร่วมกับขบวนการมวลมหาประชาชนถูกมองว่าเป็นผลของการต่อรองผลประโยชน์ การดำรงตำแหน่งนายกฯ รัฐมนตรีกลาโหม และระดับของการกุมอำนาจรัฐเพื่อสร้างฐานการเมืองหวังต่อรองกับกลุ่มอื่นๆ
ความหวังของกำนันสุเทพคือการเข้าร่วมของข้าราชการ ทหาร ตำรวจ โดยเฉพาะการสนับสนุนของผู้นำเหล่าทัพ เพื่อกดดันให้พวกขี้ข้าทักษิณยอมทิ้งเก้าอี้ เปิดทางให้มีการเลือกนายกฯ คนใหม่รับภาระเฉพาะกิจผ่านวุฒิสภา
นั่นเป็นการหวังมากเกินไป กำนันสุเทพหาบันไดไต่ขึ้นสวรรค์ยังง่ายกว่า ถ้าข้าราชการ ทหาร ตำรวจ มีจิตสำนึกรักชาติจริง เห็นการเสียสละของประชาชน ไม่ห่วงสถานภาพผลประโยชน์ของตัวเอง คงออกมาร่วมนานแล้ว
ไม่ปล่อยให้ประชาชนบาดเจ็บล้มตาย เศรษฐกิจ สังคม จริยธรรมศีลธรรม การทุจริตกินคำโต ทำให้บ้านเมืองเสียหายรุนแรงดังเช่นทุกวันนี้หรอก ทุกวันนี้ประชาชนอยากรู้ว่าการไม่ทำหน้าที่ปกป้องบ้านเมืองไม่รู้สึกอายหรือ
การเรียกให้ข้าราชการตัวหลัก เช่น ปลัดกระทรวง อธิบดี ไปรายงานตัว คงไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะถือว่าเป็นความเสี่ยง และพวกที่ได้ดีมีตำแหน่งใหญ่โตต้องได้รับความไว้วางใจว่าได้ทำประโยชน์ให้เครือข่ายของบักเหลี่ยมแน่นอน
การวิ่งเต้น ใช้เส้นสายจนได้ตำแหน่งสำคัญ หมายถึงการยอมเป็นทาส ยอมรับใช้คนชั่ว พิสูจน์ได้ว่าข้าราชการตำแหน่งสูงไม่รักชาติ ดูแลผลประโยชน์ของประชาชน เป็นยุคคนดีต้องก้มหน้าด้วยความอดสูเมื่อเห็นการทำชั่วได้ดี
ทำใจไว้ได้เลยว่า ประชาชนไม่มีการสนับสนุนจากข้าราชการแน่นอน!
เมื่อไม่มีทางเลือก ประชาชนต้องสู้ต่อไป เพราะการยอมแพ้คือการสยบเป็นขี้ข้าชั่วนิรันดรของขบวนการบักเหลี่ยมคนหนีคุก ซึ่งมุ่งมั่นยื้อกุมอำนาจรัฐผ่านข้าทาสบริวารและตัวแทน หวังปล้นทรัพย์สินแผ่นดิน ปลดโทษให้ตัวเอง
จากนี้ไปถือเป็นสัปดาห์สุดท้ายการต่อสู้ของกำนันสุเทพผู้นำสูงสุดของมวลมหาประชาชน ช่วงนี้จะเดินไล่เสนาบดีขี้ข้าทักษิณ รอกดดันหนักคือการหยุดงานของพนักงานรัฐวิสาหกิจ รณรงค์ให้ข้าราชการเลิกฟังคำสั่งรัฐบาล
เมื่อไม่มีหมัดเด็ด ไม้ตายท่าสุดท้ายเพื่อเอาชนะขบวนการบักเหลี่ยม กำนันสุเทพจะทำอย่างไรเมื่อประกาศชัยชนะวันที่ 27 และเสนาบดีทาสทักษิณไม่ยอมทิ้งตำแหน่ง โดยอ้างความชอบธรรมและกฎหมายรองรับให้อยู่ต่อไป
ยิ่งกำนันสุเทพบอกว่าถ้าไม่ชนะ ก็จะพาพรรคพวกมอบตัวสู้คดี เพราะไม่สู้ต่อไป ประชาชนเหนื่อยล้า ก็จะทำให้คนส่วนหนึ่งไม่อยากออกมาร่วม และเสนาบดีถ่อยขี้ข้าทักษิณทั้งหลายยืนยันว่าหัวเด็ดตีนขาดก็จะไม่ยอมลาออก
เท่ากับว่าขบวนการทักษิณชนะศึกได้อย่างเหลือเชื่อ ทั้งๆ ที่มวลชนออกมาหลายล้านคน สร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้ประเทศไทยและการเมืองโลก แต่คนมากมายไม่ได้ชนะความหน้าด้านเกินมาตรฐานของนักการเมืองไทย
ถ้ากำนันสุเทพและพวกยอมแพ้ ใครจะกล้ารับช่วงสู้ต่อได้อีก
