เพราะ ...แค้นสั่งฟ้า
เหตุ ...จันทร์ลาลับ
เป็น ...คนอาฆาต
ผล ...ส่งใจสลาย
: ห่วงมากรัก
คอลัมน์ : บู๊ลิ้ม
โดย : พชร สมุทวณิช
ผมเขียนต่อเนื่องหลายตอนถึงประเด็น “แค้น” ในตัวอักษรนิยายจีนกำลังภายในของ “โกวเล้ง” ที่คลี่คลายไปสู่แนวทางเน้นประเด็นเรื่อง “รัก”
ผสานต่อเนื่องกับการเปลี่ยนแปลงแนวทางที่เน้นถึง “จิตใจ” ของคน สร้างโครงเรื่องที่เป็น “ปมขัดแย้ง” แล้วสร้างเป็นเรื่องราว ทำให้นิยายจีนกำลังภายในยุคหลังของ “โกวเล้ง” จึงเป็นยุครุ่งเรือง และพูดถึงกันอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับแนวการเขียนนิยายจีนกำลังภายในยุคใหม่
อีกทั้งยังเป็นการมุ่งประเด็นไม่เน้นบทฉากการต่อสู้มากมาย ประมาณจากลีลา “บู๊ลิ้มแอ็คชั่น” เข้าสู่ “บู๊ลิ้มดราม่า” ของมังกรโบราณโกวเล้งผู้นี้
รายละเอียดต่างๆ ผมได้ทยอยกล่าวถึงในชิ้นงาน “ศึกศรสวาท-ธวัชล้ำฟ้า-เซียวฮื้อยี่-ลี้น้อยมีดบิน” เล่าถึงแนวทาง “ล้างแค้น-ตัดแค้น-มอบรัก”
งานเขียนยุคหลังของ “โกวเล้ง” ที่ผมอยากกล่าวถึงตามต่อ ถือว่าเป็นภาคผนวกของการพูดคุยถึงเรื่องแนวทางจากแค้นมุ่งสู่รักของนักเขียนนิยายจีนกำลังภายในนามกระเดื่องผู้นี้ ก็คือเรื่อง “ห่วงมากรัก” หรือบางคนอาจจะรู้จักในชื่อ “แค้นสั่งฟ้า” ในการแปลของท่านอาจารย์ “น.นพรัตน์” ในยุคแรก (สำหรับหนังสือนิยายจีนกำลังภายในเรื่องนี้ จัดพิมพ์โดยสยามอินเตอร์บุ๊กส์ ในปัจจุบันใช้ชื่อ “ห่วงมากรัก” เพื่อให้ชัดเจนว่าเป็นส่วนหนึ่งของซีรีส์ “เจ็ดสุดยอดศัตราวุธ” ของ “โกวเล้ง” แต่ก็ยังมีวงเล็บท้ายชื่อ “ห่วงมากรัก” เอาไว้ว่า “แค้นสั่งฟ้า” ด้วย)
เรื่องราวของ “ห่วงมากรัก” ที่สะท้อนภาพของ “แค้นสั่งฟ้า” ในมุมมองให้ผู้อ่านเห็นภาพ “ความแค้น” ในอีกด้าน ในอีกมิติ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของการทุ่มเทเพื่อการล้างแค้นให้กับสำนักอาจารย์ของ “เซียวเสียวเอ็ง” แห่ง “สำนักห่วงคู่” ที่โดน “ตึกฟ้าหอม” โค่นล้มล้างสถาบัน
เพื่อการล้างแค้น “เซียวเสียวเอ็ง” ใช้ทุกยุทธวิธีเพื่อที่จะโค่นล้ม “กัวะเท้งเฮียง” ผู้เป็นหัวหน้าตึกฟ้าหอม โดยใช้ทุกวิธีการ ยอมสละซึ่งทุกสิ่งอย่าง เพื่อชำระล้างแค้นสั่งฟ้าครั้งนี้ให้จงได้
การล้างแค้นของ “เซียวเสียวเอ็ง” นั้น ไม่เพียงแต่เพียงฆ่าทำลายชีวิตด้วยการต่อสู้ประลองยุทธ แต่ยังใช้เล่ห์เหลี่ยมอุบายสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจอย่างแสนสาหัสให้กับ “กัวะเท้งเฮียง” หัวหน้าตึกฟ้าหอม ให้สาสมกับความแค้นที่ทำไว้กับสำนักอาจารย์ของตน และคนหนึ่งที่ตกเป็นเหยื่อการฆ่าล้างสำนักห่วงคู่ ก็คือหญิงสาวคนรักของ “เซียวเสียวเอ็ง”
แค้นของ “เซียวเสียวเอ็ง” จึงเป็น “แค้นสั่งฟ้า”
การเดินเรื่อง “ห่วงมากรัก” สนุกสนานด้วยกรรมวิธีการเขียน “เซียวเสียวเอ็ง” วางแผนลึกล้ำด้วยการแฝงตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของ “ตึกฟ้าหอม” ทำทุกอย่างให้ “กัวะเท้งเฮียง” ยอมรับและวางใจ ตลอดจนสร้างน้ำใจผูกพัน ทั้งหมดนี้เพื่อนำมาซึ่ง “ความเชื่อใจ” และทำการล้างแค้นด้วยการบ่อนทำลายจากแกนในสุดของศัตรู ซึ่งตรงนี้อาจกล่าวได้ว่า เป็นทั้งการเจาะเข้าใจกลางทั้งโครงสร้างระบบขุมกำลังของ “ตึกฟ้าหอม” และเจาะเข้ากลางหัวจิตหัวใจของ “กัวะเท้งเฮียง” ไปพร้อมๆ กัน
น่าจะเป็นที่เห็นพ้องต้องกัน ในเรื่องของการทำลายสิ่งหนึ่งสิ่งใดนั้น หากระเบิดล้างผลาญจากภายใน ย่อมรุนแรงราบคาบกว่าการโจมตีจากภายนอก
ส่วนตัวผมคิดว่า นอกจาก “โกวเล้ง” จะเดินเรื่องเพื่อให้เราเข้าใจถึง “ความแค้น” ในอีกด้านหนึ่งแล้ว มังกรโบราณผู้นี้ ยังสร้างรูปแบบเชิงสัญลักษณ์ไปพร้อมๆ กัน “ห่วงมากรัก” มีคำว่า “รัก” เป็นองค์ประกอบสำคัญ แถมขยายความด้วยคำว่า “มาก” เสียอีก ส่วน “ห่วง” นั้นถูกจับมาเป็น “ศัตราวุธ” ที่เป็นเครื่องมือในการเข่นฆ่าล้างทำลาย
ในเรื่อง “ห่วงมากรัก” นั้น “กัวะเท้งเฮียง” หัวหน้าใหญ่ตึกฟ้าหอมได้อธิบายความอาวุธชนิดนี้ให้กับ “ก๊วยเง็กเนี้ย” หญิงสาวข้างกาย
“เส็งเทียนป่าเป็นคนมากรักหรือ” ก๊วยเง็กเนี้ยถามถึงอาวุธห่วงคู่ของเจ้าสำนักห่วงคู่ที่โดนตึกฟ้าหอมล้มล้าง
หัวหน้าตึกฟ้าหอมกล่าวอย่างเชื่อมั่นว่า “มันไม่ ไม่เด็ดขาด”
“อย่างนั้นห่วงของมันไฉนเรียกว่าห่วงมากรัก”
“เนื่องเพราะห่วงคู่นี้ไม่ว่าคล้องอันใดไว้ จะคล้องรัดอย่างแนบแน่น ไม่ปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาด เช่นเดียวกับดรุณีที่มากรักนางหนึ่ง”
“ห่วงมากรัก” ที่เป็นศัตราวุธแห่งการฆ่าฟันคู่นี้ เป็นของ “เส็งเทียนป่า” เจ้าสำนักห่วงคู่ มีลักษณะเป็นห่วงเงินคู่หนึ่ง ที่ห่วงเงินคู่นี้ มีร่องรอยมีดสิบสามรอย เพื่อจารึกไว้หลังจาก “เส็งเทียนป่า” พิชิตสังหารนักบู๊ลือนามชาวยุทธจักรจำนวนสิบสามคน
มีเพียงสิบสามคน เพราะมันเพียงฆ่าบุคคลที่คู่ควรให้มันฆ่า
สิบสามจอมยุทธที่ตายภายใต้ “ห่วงมากรัก” เหลือทิ้งไว้เพียงรอยมีดบางๆ บนห่วงเงินคู่สิบสามรอย
ส่วน “เส็งเทียนป่า” เจ้าของห่วงคู่ยามตกตาย ไม่มีแม้รอยมีดเหลือไว้เป็นที่ระลึกถึงสักรอยหนึ่ง
ตามท้องเรื่อง “ห่วงมากรัก” คือเครื่องมือการฆ่าสังหารที่เห็นเป็นรูปธรรมจับต้องได้ หากแต่ในเชิง “นามธรรม” นั้น “ห่วงมากรัก” เป็นตัวแทนหรือสัญลักษณ์ของ “การตีความหมายที่ผิดพลาด” ของเรื่องราวระหว่าง “รัก” กับ “ฆ่าทำลาย”
“เซียวเสียวเอ็ง” ก็เป็นตัวละครที่เดินแนวทางการฆ่าล้างแค้นเพื่อสนองตอบ “ห่วงมากรัก” ทำทุกอย่างเพื่อเข่นฆ่าล้างทำลายศัตรูของ “ห่วงมากรัก”
จริงๆ แล้ว ในฐานะผู้ชื่นชอบนิยายจีนกำลังภายใน “เซียวเสียวเอ็ง” ถือเป็นตัวเอกที่เร้าใจไม่แพ้ตัวเอกของ “โกวเล้ง” ในเรื่องอื่นๆ ทั้งยอดยุทธ ฉลาด ช่างวางแผน เก่งด้านกลยุทธ บุคลิกดี และเป็นที่ชอบใจของหญิงงาม นอกจากนั้นยังมีภาพสะท้อนของอิสระชนในบางแง่มุม แถมยังเป็นตัวละครที่หลงใหลในเมรัยสุรา ซึ่งก็ต้องนับว่า ตัวละครสำคัญที่ “โกวเล้ง” บรรจงสร้างสรรค์ ย่อมมีบุคลิกนี้เป็นจุดเด่น
“ห่วงมากรัก” หรือ “แค้นสั่งฟ้า” เล่มนี้เป็นนิยายจีนกำลังภายในขนาดไม่ยาว เดินเรื่องกระชับเล่มเดียวจบ สนุกสนานชวนติดตามตลอดเรื่อง เรียกได้ว่าเป็นเล่มที่ผมอ่านแล้ววางไม่ลง และเชื่อว่านักอ่านนิยายจีนกำลังภายในอีกหลายคนเป็นอย่างผมก็คือ เล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านรวดเดียวจบ
ซึ่งการอ่านรวดเดียวจบสำหรับ “ห่วงมากรัก” นี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะความต่อเนื่องในการอ่านและคิดตาม จะสะท้อนมุมมองที่น่าสนใจในเรื่อง “แค้น” ในอีกด้านหนึ่งได้เป็นอย่างดี เมื่ออ่านถึงตอนจบสุดท้ายของเรื่อง เราก็จะพบว่า แท้จริงแล้ว “ความแค้น” นั่นมีหน้าตาเป็นเช่นไรกันแน่ และสำหรับคนที่ถูกก่อร่างและบรรจุด้วยความแค้นอยู่ในตัวตน จะมีผลสะท้อนเช่นไรในบั้นปลาย
ก่อนที่จะสิ้นลม “กัวะเท้งเฮียง” ให้ “เซียวเสียวเอ็ง” ได้ยินว่า
“สิ่งที่ฆ่าเราไม่ใช่ห่วงมากรัก หากแต่เป็นความแค้น”
“โกวเล้ง” ได้ปิดท้ายเรื่องราวของ “ห่วงมากรัก” ไว้ว่า
“ความแค้นเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่ดิบเถื่อนที่สุดของมนุษย์ชาติ อาจะบางทีเป็นชนิดที่รุนแรงที่สุด บางครั้งถึงกับสามารถทำลายล้างทุกสิ่ง ดังนั้น อาวุธชนิดที่สี่ที่ข้าพเจ้ากล่าวถึงมิใช่ห่วงมากรัก หากแต่เป็นความแค้น”
