การต่อสู้และความขัดแย้งทางอุดมการณ์ ความเชื่อในลัทธิการเมืองที่แตกต่างไม่ใช่เรื่องแปลก
ผมจะไม่พูดว่า เป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายหรือไม่ด้วยซ้ำไป เพราะเราไม่อาจตีกรอบความคิดของคนได้ แม้ว่า แต่ละประเทศต้องมีกฎหมายในการปกป้องลัทธิและอุดมการณ์ทางการเมืองของชาติตัวเองก็ตาม
มีคนพยายามบอกให้แยกแยะ “เสื้อแดง” ออกจากกัน มีคนบอกว่าอย่าไปเหมารวม “เสื้อแดง” ว่า เป็นพวกไม่มีอุดมการณ์ ผมก็คิดเช่นนั้น และยอมรับว่า เสื้อแดงบางคนมีอุดมการณ์ แต่คำถามคือความคิดและอุดมการณ์ทางการเมืองของพวกเขาคืออะไร
ความคิดนั้นไม่ผิดหรอกครับ ใครจะมีอุดมการณ์อย่างไรก็ได้ เพราะสุดท้ายแล้วย่อมอยู่ที่ว่า ประชาชนส่วนใหญ่มีอุดมการณ์ต้องการจะให้สังคมไทยเดินไปแบบไหน
แน่นอนว่า เสื้อแดงแบบณัฐวุฒิ ใสยเกื้อนั้น ย่อมเป็นเสื้อแดงประเภทโต้คารมมัธยมศึกษาตีโวหารแบบลีลาหนังตะลุง ท้าตีท้าต่อย ต่อปากต่อคำไร้สาระ ไม่มีราคา ส่วนตุ๊ดตู่นั้นประเภททำม็อบอาชีพมาตั้งแต่เป็นนักศึกษา เป็นอาชีพทำมาหากิน
แต่แดงแบบสุรชัย แซ่ด่าน เหวง โตจิราการ จรัล ดิษฐาอภิชัย พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ เสถียร จันทิมาธร วิสา คัญทัพ ฯลฯ นั้น เป็นแดงอุดมการณ์แบบสังคมนิยม แบบปฏิวัติฝรั่งเศส แดงแบบเพ็ญ จักรภพนั้น แม้จะเป็นแดงหน่อมแน้ม แต่เป้าหมายของพวกนี้ไม่ใช่อำมาตยาธิปไตย เพราะทุกวันนี้อำมาตยาธิปไตยไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง เป็นเพียงแรงเฉื่อยของกาลเวลา แต่ต้องการล้มล้างสถาบันที่อยู่เหนือขึ้นไปมากกว่า
คำพูดบนเวทีของพวกนี้จึงฉวัดเฉวียนกระทบถึงสถาบันเบื้องสูงของสังคมไทย เหมือนต้องการท้าทายให้เห็นว่า พลังเสื้อแดงที่ลุกขึ้นมาพวกนี้สามารถโยกคลอนสถาบันให้โค่นล้มลงได้
การตีกระทบไปยังกลุ่มคนรายล้อมสถาบันที่เสื้อแดงเรียกว่าอำมาตยาธิปไตยนั้น ก็เพื่อโค่นเสาที่ค้ำยันสถาบันเอาไว้ เพื่อให้สถาบันเหลือสถานะเหมือนกับอยู่บนหิ้งบูชา และกลายเป็นสัญลักษณ์ในนัยของปฏิญญาฟินแลนด์นั่นเอง
วันนี้เสื้อแดงในความหมายของดาวแดงแบบอุดมการณ์กับเสื้อแดงที่หลงรักทักษิณจึงจับมือกันถ้อยทีพึ่งพาอาศัย เราจึงเห็นเว็บประชาไทที่สถาปนาโดยจอน อึ๊งภากรณ์ พี่ชายของใจ อึ๊งภากรณ์ผู้ซึ่งต้องการให้ไทยเป็นสาธารณรัฐ ทำหน้าที่เหมือนกระบอกเสียงของคนเสื้อแดงควบคู่ไปกับหนังสือพิมพ์ที่เป็นเครือข่ายของระบอบทักษิณอย่างไทยรัฐและมติชน
ฝ่ายเสื้อแดงแบบอุดมการณ์นั้นรู้ว่า ตัวเองไม่ได้มีมวลชนที่แท้จริง แต่ต้องการใช้เสื้อแดงที่รักทักษิณนั้นเป็นเหยื่อในการบรรลุเป้าหมายเพื่อโค่นล้มสังคมเก่า และพลิกฟื้นอุดมการณ์ของดาวแดงให้กลับคืนมา ทั้งที่อุดมการณ์แบบดาวแดงนั้นเป็นอุดมการณ์ล้าหลังตกยุคไปหมดแล้วไม่ว่า ในจีน โซเวียต หรือเวียดนาม
แม้จะรู้ว่ามวลชนเสื้อแดงส่วนใหญ่นั้น เกิดจากการขาดข้อมูลข่าวสาร แต่เสื้อแดงอุดมการณ์เพื่อโค่นล้มสังคมเก่า ก็พยายามหลอกตัวเองและทำให้สังคมเชื่อว่า กลุ่มคนเสื้อแดงที่ตื่นตัวลุกขึ้นมานั้นเป็นพวกมีอุดมการณ์ประชาธิปไตย เป็นพัฒนาการของระบอบประชาธิปไตย ทั้งที่เป็นเสื้อแดงที่ถูกกะเกณฑ์มาด้วยระบบหัวคะแนนของพรรคเพื่อไทยและรักทักษิณ
คนเสื้อแดงส่วนใหญ่ที่เป็นมวลชนรากหญ้าที่ถูกระบบหัวคะแนนของระบอบทักษิณกะเกณฑ์มานั้น ก็ไม่ได้ไม่มีความจงรักภักดี แต่เขาหลงเชื่อกับผลประโยชน์เฉพาะหน้าที่ทักษิณยื่นให้ ไม่ได้เชื่อเพราะมีความคิดทฤษฎีที่จะโค่นล้มสังคมเก่าแต่อย่างใด
ส่วนนักโทษทักษิณเองก็หรี่ตาให้แดงอุดมการณ์เสียข้างหนึ่ง แม้นว่า เขาจะปล่อยให้เวทีเสื้อแดงกระทบกระเทียบไปยังสถาบัน แต่ตัวเขาก็พยายามพูดว่า เคารพและเทิดทูนต่อราชวงศ์ ขณะเดียวกันก็เชื่อมั่นว่า ประชาชนของเขานั้นมีพลังมากพอที่จะต่อกรได้ ถ้าข้อเรียกร้องให้นิรโทษกรรมแล้วเลิกแล้วต่อกันของเขาล้มเหลว
นักโทษชายทักษิณนั้น รู้ว่า เขาต้องพึ่งพาประสบการณ์การนำมวลชน การชี้นำจากพวกแดงแบบอุดมการณ์ แล้วฉวยโอกาสที่พวกแดงอุดมการณ์มุ่งกระแทกไปยังสถาบันเพื่อเปรียบให้เห็นภาพของการเป็นผู้นำของเขาว่า สามารถนำพาประเทศชาติได้ดีกว่า เมื่อเปรียบเทียบประชาธิปไตยแบบทักษิณที่คนเสื้อแดงเรียกร้องกับประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
ทั้งที่โดยข้อเท็จจริงแล้วระบอบประชาธิปไตยแบบทักษิณเป็นประมุขตลอด 6-7 ปีที่ผ่านมานั้น เป็นเพียงประชาธิปไตยในความหมายแค่การไปลงคะแนนเลือกตั้ง แต่มีเนื้อแท้เป็นเผด็จการ ซื้อพรรค และประจักษ์ชัดเจนว่า ทักษิณนั้นไม่ยอมรับระบบรัฐสภา ไม่ยอมรับรัฐธรรมนูญด้วยการแทรกแซงองค์กรอิสระ การตั้งญาติโกโหติกาเข้ารับตำแหน่งต่างๆ การทุจริตคอร์รัปชันเชิงนโยบายแบ่งปันผลประโยชน์ของรัฐในหมู่บริษัทวงศ์วานว่านเครือ
ฝ่ายที่พยายามปกป้องระบอบทักษิณว่า เป็นความชอบธรรมในระบอบประชาธิปไตยก็ช่วยปฏิเสธก่อนว่า ระบอบทักษิณไม่ได้มีพฤติกรรมเช่นนั้น ซึ่งจะทำให้ได้คำตอบที่แท้จริงด้วยว่า ทำไมมวลชนอีกกลุ่มหนึ่งจึงลุกขึ้นมาขับไล่ระบอบทักษิณ และเพื่อพิสูจน์ว่านี่ไม่ใช่การทะเลาะกันของคน 2 กลุ่ม แต่คนกลุ่มหนึ่งลุกขึ้นมาขับไล่ระบอบที่ฉ้อฉลต่อแผ่นดิน
เราอาจจะต้องย้อนกลับไปถามนักวิชาการบางคน สื่อบางกลุ่มโดยเฉพาะเครือมติชนด้วยซ้ำไปว่า การนำเสนอข่าวในท่วงทำนองเสื้อเหลืองเป็นกลุ่มที่สร้างความวุ่นวายและยกย่องเสื้อแดงว่าเป็นพลังประชาธิปไตยนั้น แล้วการขุดคุ้ยการทุจริตของระบอบทักษิณในอดีตนั้น เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก
แม้ว่า การเคลื่อนไหวที่แท้จริงของมวลชนเสื้อแดงส่วนใหญ่จะเพื่อต้องการฟอกความผิดให้กับทักษิณมากกว่าอุดมการณ์แบบดาวแดงที่คลุกเคล้าอยู่ในการเคลื่อนไหวครั้งนี้ แต่ใช่ว่า รัฐบาลควรจะนิ่งเฉยและไม่ออกมาตอบโต้ป้องกัน
รู้ทั้งรู้ว่า ระบอบทักษิณเคลื่อนไหวพลังเสื้อแดงได้ด้วยการใช้ความไม่รู้ในข้อมูลข่าวสารของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศ และใช้ระบบอุปถัมภ์ของหัวคะแนนในการซื้อและกะเกณฑ์ประชาชน
แต่รัฐบาลกลับไม่หาทางยับยั้งด้วยการกล้าใช้สื่อของรัฐเป็นกระบอกเสียง กลับปล่อยให้ผู้ชุมนุมเสื้อแดงแพร่กระจายเนื้อหา ทิศทาง และเป้าหมายการเคลื่อนไหวที่บิดเบือนออกมาในระยะยาว จนกลายเป็นความสับสน ไม่เข้าใจและขัดแย้งในหมู่มวลชน
จริงอยู่ การตอบโต้ของรัฐบาลจะไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะอาจถูกกล่าวหาว่า เป็นการลิดรอนสิทธิของประชาชนในระบอบประชาธิปไตย แล้วจะถูกเครือข่ายสื่อและนักวิชาการของระบอบทักษิณ ออกมาตีโต้ในทางสากล
แต่รัฐบาลจำเป็นต้องหาวิธีการหยุดยั้ง และส่งสารให้ประชาชนเข้าใจให้ได้ว่า การเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดงนั้น นอกจากเพื่อช่วยเหลือคนที่ทำผิดกฎหมายบ้านเมืองหนีคดีแล้ว ทำไมนักโทษชายทักษิณจึงถูกดำเนินคดี เขาโกงชาติโกงแผ่นดินอย่างไร และเป้าหมายที่แท้จริงของพวกแดงอุดมการณ์คืออะไร
ประชาธิปัตย์จะเป็นรัฐบาล หรืออภิสิทธิ์จะเป็นนายกฯ หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญเท่ากับเราจะรักษาระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขไว้อย่างไร
surawhisky@gmail.com
ผมจะไม่พูดว่า เป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายหรือไม่ด้วยซ้ำไป เพราะเราไม่อาจตีกรอบความคิดของคนได้ แม้ว่า แต่ละประเทศต้องมีกฎหมายในการปกป้องลัทธิและอุดมการณ์ทางการเมืองของชาติตัวเองก็ตาม
มีคนพยายามบอกให้แยกแยะ “เสื้อแดง” ออกจากกัน มีคนบอกว่าอย่าไปเหมารวม “เสื้อแดง” ว่า เป็นพวกไม่มีอุดมการณ์ ผมก็คิดเช่นนั้น และยอมรับว่า เสื้อแดงบางคนมีอุดมการณ์ แต่คำถามคือความคิดและอุดมการณ์ทางการเมืองของพวกเขาคืออะไร
ความคิดนั้นไม่ผิดหรอกครับ ใครจะมีอุดมการณ์อย่างไรก็ได้ เพราะสุดท้ายแล้วย่อมอยู่ที่ว่า ประชาชนส่วนใหญ่มีอุดมการณ์ต้องการจะให้สังคมไทยเดินไปแบบไหน
แน่นอนว่า เสื้อแดงแบบณัฐวุฒิ ใสยเกื้อนั้น ย่อมเป็นเสื้อแดงประเภทโต้คารมมัธยมศึกษาตีโวหารแบบลีลาหนังตะลุง ท้าตีท้าต่อย ต่อปากต่อคำไร้สาระ ไม่มีราคา ส่วนตุ๊ดตู่นั้นประเภททำม็อบอาชีพมาตั้งแต่เป็นนักศึกษา เป็นอาชีพทำมาหากิน
แต่แดงแบบสุรชัย แซ่ด่าน เหวง โตจิราการ จรัล ดิษฐาอภิชัย พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ เสถียร จันทิมาธร วิสา คัญทัพ ฯลฯ นั้น เป็นแดงอุดมการณ์แบบสังคมนิยม แบบปฏิวัติฝรั่งเศส แดงแบบเพ็ญ จักรภพนั้น แม้จะเป็นแดงหน่อมแน้ม แต่เป้าหมายของพวกนี้ไม่ใช่อำมาตยาธิปไตย เพราะทุกวันนี้อำมาตยาธิปไตยไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง เป็นเพียงแรงเฉื่อยของกาลเวลา แต่ต้องการล้มล้างสถาบันที่อยู่เหนือขึ้นไปมากกว่า
คำพูดบนเวทีของพวกนี้จึงฉวัดเฉวียนกระทบถึงสถาบันเบื้องสูงของสังคมไทย เหมือนต้องการท้าทายให้เห็นว่า พลังเสื้อแดงที่ลุกขึ้นมาพวกนี้สามารถโยกคลอนสถาบันให้โค่นล้มลงได้
การตีกระทบไปยังกลุ่มคนรายล้อมสถาบันที่เสื้อแดงเรียกว่าอำมาตยาธิปไตยนั้น ก็เพื่อโค่นเสาที่ค้ำยันสถาบันเอาไว้ เพื่อให้สถาบันเหลือสถานะเหมือนกับอยู่บนหิ้งบูชา และกลายเป็นสัญลักษณ์ในนัยของปฏิญญาฟินแลนด์นั่นเอง
วันนี้เสื้อแดงในความหมายของดาวแดงแบบอุดมการณ์กับเสื้อแดงที่หลงรักทักษิณจึงจับมือกันถ้อยทีพึ่งพาอาศัย เราจึงเห็นเว็บประชาไทที่สถาปนาโดยจอน อึ๊งภากรณ์ พี่ชายของใจ อึ๊งภากรณ์ผู้ซึ่งต้องการให้ไทยเป็นสาธารณรัฐ ทำหน้าที่เหมือนกระบอกเสียงของคนเสื้อแดงควบคู่ไปกับหนังสือพิมพ์ที่เป็นเครือข่ายของระบอบทักษิณอย่างไทยรัฐและมติชน
ฝ่ายเสื้อแดงแบบอุดมการณ์นั้นรู้ว่า ตัวเองไม่ได้มีมวลชนที่แท้จริง แต่ต้องการใช้เสื้อแดงที่รักทักษิณนั้นเป็นเหยื่อในการบรรลุเป้าหมายเพื่อโค่นล้มสังคมเก่า และพลิกฟื้นอุดมการณ์ของดาวแดงให้กลับคืนมา ทั้งที่อุดมการณ์แบบดาวแดงนั้นเป็นอุดมการณ์ล้าหลังตกยุคไปหมดแล้วไม่ว่า ในจีน โซเวียต หรือเวียดนาม
แม้จะรู้ว่ามวลชนเสื้อแดงส่วนใหญ่นั้น เกิดจากการขาดข้อมูลข่าวสาร แต่เสื้อแดงอุดมการณ์เพื่อโค่นล้มสังคมเก่า ก็พยายามหลอกตัวเองและทำให้สังคมเชื่อว่า กลุ่มคนเสื้อแดงที่ตื่นตัวลุกขึ้นมานั้นเป็นพวกมีอุดมการณ์ประชาธิปไตย เป็นพัฒนาการของระบอบประชาธิปไตย ทั้งที่เป็นเสื้อแดงที่ถูกกะเกณฑ์มาด้วยระบบหัวคะแนนของพรรคเพื่อไทยและรักทักษิณ
คนเสื้อแดงส่วนใหญ่ที่เป็นมวลชนรากหญ้าที่ถูกระบบหัวคะแนนของระบอบทักษิณกะเกณฑ์มานั้น ก็ไม่ได้ไม่มีความจงรักภักดี แต่เขาหลงเชื่อกับผลประโยชน์เฉพาะหน้าที่ทักษิณยื่นให้ ไม่ได้เชื่อเพราะมีความคิดทฤษฎีที่จะโค่นล้มสังคมเก่าแต่อย่างใด
ส่วนนักโทษทักษิณเองก็หรี่ตาให้แดงอุดมการณ์เสียข้างหนึ่ง แม้นว่า เขาจะปล่อยให้เวทีเสื้อแดงกระทบกระเทียบไปยังสถาบัน แต่ตัวเขาก็พยายามพูดว่า เคารพและเทิดทูนต่อราชวงศ์ ขณะเดียวกันก็เชื่อมั่นว่า ประชาชนของเขานั้นมีพลังมากพอที่จะต่อกรได้ ถ้าข้อเรียกร้องให้นิรโทษกรรมแล้วเลิกแล้วต่อกันของเขาล้มเหลว
นักโทษชายทักษิณนั้น รู้ว่า เขาต้องพึ่งพาประสบการณ์การนำมวลชน การชี้นำจากพวกแดงแบบอุดมการณ์ แล้วฉวยโอกาสที่พวกแดงอุดมการณ์มุ่งกระแทกไปยังสถาบันเพื่อเปรียบให้เห็นภาพของการเป็นผู้นำของเขาว่า สามารถนำพาประเทศชาติได้ดีกว่า เมื่อเปรียบเทียบประชาธิปไตยแบบทักษิณที่คนเสื้อแดงเรียกร้องกับประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
ทั้งที่โดยข้อเท็จจริงแล้วระบอบประชาธิปไตยแบบทักษิณเป็นประมุขตลอด 6-7 ปีที่ผ่านมานั้น เป็นเพียงประชาธิปไตยในความหมายแค่การไปลงคะแนนเลือกตั้ง แต่มีเนื้อแท้เป็นเผด็จการ ซื้อพรรค และประจักษ์ชัดเจนว่า ทักษิณนั้นไม่ยอมรับระบบรัฐสภา ไม่ยอมรับรัฐธรรมนูญด้วยการแทรกแซงองค์กรอิสระ การตั้งญาติโกโหติกาเข้ารับตำแหน่งต่างๆ การทุจริตคอร์รัปชันเชิงนโยบายแบ่งปันผลประโยชน์ของรัฐในหมู่บริษัทวงศ์วานว่านเครือ
ฝ่ายที่พยายามปกป้องระบอบทักษิณว่า เป็นความชอบธรรมในระบอบประชาธิปไตยก็ช่วยปฏิเสธก่อนว่า ระบอบทักษิณไม่ได้มีพฤติกรรมเช่นนั้น ซึ่งจะทำให้ได้คำตอบที่แท้จริงด้วยว่า ทำไมมวลชนอีกกลุ่มหนึ่งจึงลุกขึ้นมาขับไล่ระบอบทักษิณ และเพื่อพิสูจน์ว่านี่ไม่ใช่การทะเลาะกันของคน 2 กลุ่ม แต่คนกลุ่มหนึ่งลุกขึ้นมาขับไล่ระบอบที่ฉ้อฉลต่อแผ่นดิน
เราอาจจะต้องย้อนกลับไปถามนักวิชาการบางคน สื่อบางกลุ่มโดยเฉพาะเครือมติชนด้วยซ้ำไปว่า การนำเสนอข่าวในท่วงทำนองเสื้อเหลืองเป็นกลุ่มที่สร้างความวุ่นวายและยกย่องเสื้อแดงว่าเป็นพลังประชาธิปไตยนั้น แล้วการขุดคุ้ยการทุจริตของระบอบทักษิณในอดีตนั้น เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก
แม้ว่า การเคลื่อนไหวที่แท้จริงของมวลชนเสื้อแดงส่วนใหญ่จะเพื่อต้องการฟอกความผิดให้กับทักษิณมากกว่าอุดมการณ์แบบดาวแดงที่คลุกเคล้าอยู่ในการเคลื่อนไหวครั้งนี้ แต่ใช่ว่า รัฐบาลควรจะนิ่งเฉยและไม่ออกมาตอบโต้ป้องกัน
รู้ทั้งรู้ว่า ระบอบทักษิณเคลื่อนไหวพลังเสื้อแดงได้ด้วยการใช้ความไม่รู้ในข้อมูลข่าวสารของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศ และใช้ระบบอุปถัมภ์ของหัวคะแนนในการซื้อและกะเกณฑ์ประชาชน
แต่รัฐบาลกลับไม่หาทางยับยั้งด้วยการกล้าใช้สื่อของรัฐเป็นกระบอกเสียง กลับปล่อยให้ผู้ชุมนุมเสื้อแดงแพร่กระจายเนื้อหา ทิศทาง และเป้าหมายการเคลื่อนไหวที่บิดเบือนออกมาในระยะยาว จนกลายเป็นความสับสน ไม่เข้าใจและขัดแย้งในหมู่มวลชน
จริงอยู่ การตอบโต้ของรัฐบาลจะไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะอาจถูกกล่าวหาว่า เป็นการลิดรอนสิทธิของประชาชนในระบอบประชาธิปไตย แล้วจะถูกเครือข่ายสื่อและนักวิชาการของระบอบทักษิณ ออกมาตีโต้ในทางสากล
แต่รัฐบาลจำเป็นต้องหาวิธีการหยุดยั้ง และส่งสารให้ประชาชนเข้าใจให้ได้ว่า การเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดงนั้น นอกจากเพื่อช่วยเหลือคนที่ทำผิดกฎหมายบ้านเมืองหนีคดีแล้ว ทำไมนักโทษชายทักษิณจึงถูกดำเนินคดี เขาโกงชาติโกงแผ่นดินอย่างไร และเป้าหมายที่แท้จริงของพวกแดงอุดมการณ์คืออะไร
ประชาธิปัตย์จะเป็นรัฐบาล หรืออภิสิทธิ์จะเป็นนายกฯ หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญเท่ากับเราจะรักษาระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขไว้อย่างไร
surawhisky@gmail.com
