ทุกครั้ง ฟังถ่ายทอด ประชุมสภา ความนับถือ ศรัทธา ก็ถดถอย
ที่เคยหวัง ก็ลางเลือน และเลื่อนลอย ความอดทน ก็ลดน้อย ลงทุกที
เลือกผู้แทน เป็นผู้แทน ไปทำแทน มอบสิทธิ มอบคะแนน มอบหน้าที่
ให้ทรงเกียรติ ทรงศักดิ์ สิทธิเสรี กลับกลายเป็น เดียรถีย์ เกลื่อนสภา
มือถือสาก ปากคาบ รัฐธรรมนูญ บริบูรณ์ อามิสลาภ อันหยาบหนา
คุณธรรม ถูกหยามหมิ่นจนชินชา เป็นผู้แทน นายหน้า ข้านายทุน
อภิปราย เหมือนขายค้า ตามค่าจ้าง เอาสีข้าง เถลือกไถล ไปนอบหนุน
ดีหรือชั่ว ไม่กลัวบาป ไม่รู้บุญ ขอเพียงเพื่อ แทนพระคุณ เท่านั้นพอ
ลุอำนาจ บาตรใหญ่ ให้ของลับ เถื่อนถ่อย เกินจะรับ จะดูต่อ
ใส่สูท ทรงเกียรติ กำมะลอ แสนทู่เรศ สังเวชหนอ สภาไทย
ทุกครั้งฟัง ถ่ายทอด ประชุมสภา แสนสลด หมดศรัทธา รับไม่ได้
ปิดทีวี เข้านอน ทอดถอนใจ ไปวาดหวัง “การเมืองใหม่”....ในฝันเอย..!
ว.แหวนลงยา
19 มีนาคม 2552
ท่านผู้อ่านที่เคารพ เมื่อวานซืนนี้ที่ 25 มีนาคม 2552 ศาลอาญาได้ยกฟ้องคดี “ปฏิญญาฟินแลนด์” ซึ่งสนธิ ลิ้มทองกุล เป็นจำเลยที่ 1 และผมเป็นจำเลยที่ 4 แต่อีกคดีหนึ่ง “ปฏิญญาฟินแลนด์” เหมือนกัน เวลาไล่ๆ กัน บัลลังก์เดียวกัน แต่ผู้พิพากษาคนละองค์คณะตัดสินจำคุกผมซึ่งเป็นจำเลยที่ 1 กับคุณขุนทอง บรรณาธิการผจก. 1 ปี รอลงอาญา 2 ปี และปรับคนละ 1 แสนบาท ผมเชื่อว่าท่านผู้อ่านคงสนใจอยากฟังเรื่องนี้
ผมขอผัดท่านผู้อ่านไว้ก่อน และขอเรียนว่าพวกเราควรระมัดระวังอย่าวิพากษ์วิจารณ์ให้ศาลของเราต้องเสื่อมเสีย ผมเองมีความรู้เรื่องการศึกษากฎหมาย และระบบของศาลนานาชาติพอดู ขอยืนยันว่าศาลของเรามีคุณภาพและมาตรฐานไม่ยิ่งหย่อนกว่าศาลประเทศใดๆ ผมเกรงว่าบุคคลคนหนึ่งกำลังจ้องจะเอาเรื่องของเราไปขยายผลในทางมิชอบ บุคคลคนนี้ไม่รู้จักยับยั้งช่างใจคิดจะเอาแต่ได้ ได้พยายามโจมตี เสียดสี ดูหมิ่น และทำลายสถาบันศาลสถิตยุติธรรมด้วยคำพูดและวิธีการต่างๆ นานามาเป็นเวลานาน ทนายของบุคคลผู้นั้นติดคุกคดีหมิ่นศาลมาแล้ว เลขาฯ ของบุคคลผู้นั้นหิ้วถุงขนมบรรจุเงิน 2 ล้านบาทไปติดสินบนศาลมาแล้ว และบุคคลผู้นั้นสาวไส้ให้กากินในต่างประเทศ ขนานนามให้ศาลว่าเป็นสถาบันยุติความยุติธรรม และเมื่อ 2-3 นี้ ก็นำความเท็จเอาชื่อผมไปสร้างความแปดเปื้อนให้ผู้ใหญ่ในวงตุลาการของเมืองไทยถึง 3 ศาล อย่างไม่มียางอาย ผมคงไม่ต้องบอกว่าบุคคลผู้นั้นเป็นใคร
ผมขอขอบพระคุณท่านที่เป็นห่วงผม และขอให้เบาใจเถิด ผมก็เหมือนโจทก์และจำเลยรายอื่นๆ ถ้าหากข้องใจคำตัดสินของศาลชั้นต้น ก็ยังมีศาลอุทธรณ์และศาลฎีกาอยู่อีกตั้ง 2 ศาล ศาลยุติธรรมของเราเป็นที่พึ่งของทุกคนแน่ๆ
ในวันข้างหน้า ศาลของเราต้องมีการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงหรือปฏิรูป ไม่สามารถนิ่งอยู่กับที่ได้เหมือนสถาบันอื่นๆ ทั่วไป และท่านผู้อ่านคงทราบว่า จะทำเช่นนั้นได้จะต้องแก้ไขหรือออกมาเป็นกฎหมาย ใครเล่าจะเป็นผู้ออกกฎหมาย ถ้าไม่ใช่รัฐสภา และใครเล่าจะเป็นผู้เลือกรัฐสภา ก็พวกเรานี่เอง ไม่ใช่ใคร
เพราะฉะนั้น ราจึงสมควรพูดเรื่องรัฐสภาในฝันกันได้แล้ว ก่อนที่จะวาดภาพสภาในฝัน ต้องมาพูดกันก่อนว่า สภาในฝันจะต้องไม่เป็นอย่างไร
1. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาจกเปรต สภาหัวควาย ตกสระอาของส.ส.อยุธยา อย่างที่เราพูดกันมาในฉบับที่แล้ว พอกันทีการเมืองเก่า
2. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ล่มบ่อยๆ ทั้งๆ ที่รัฐบาลมีเสียงข้างมาก ก็โดดการประชุมโดยจงใจหรือไม่จงใจ จนสภาไม่ครบองค์ประชุมเป็นอาจิณ
3. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เอา ส.ส.ไปติดคุกอย่างที่นายเสนาะ เทียนทอง เปรียบเปรยสภาเสียงข้างมากเด็ดขาดพรรคเดียวคือไทยรักไทย สมัยทักษิณ ซึ่งผู้แทนทำอะไรไม่ได้และไม่ต้องทำอะไรนอกจากรอคำสั่งหัวหน้าพรรคอย่างเดียว
4. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ไม่สามารถผ่านกฎหมายอะไรได้เลยสักฉบับ นอกจากพ.ร.บ.งบประมาณ อย่างเช่น สภานอมินีของพรรคนอมินีสมัยนายสมัคร นักชิม และนายสมชาย ม่านรูด เป็นรัฐบาล
5. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เต็มไปด้วย ส.ส.ที่ย้ายพรรค ขายพรรค เปลี่ยนพรรค อันเป็นการทรยศต่อผู้ออกเสียงเลือกตั้งและสร้างความสับสนและคตินิยมที่ไม่เป็นประชาธิปไตยให้กับประชาชน
6. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.จำนวนไม่น้อยบินไปบินมาอยู่ตลอด ทั้งๆมิใช่การไปปฏิบัติหน้าที่ แต่ไปสะสมไมล์การบินให้ลูกเมีย
7. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เต็มไปด้วย ส.ส.ที่บรรจุคนขับรถ คนรับใช้ บุตร ภริยา พี่น้องให้เป็นผู้ช่วยนิติบัญญัติหรือผู้เชี่ยวชาญประจำ ส.ส.เพื่อแจกจ่ายเงินเดือนหรือรับเงินเดือนแทน แทนที่จะตั้งผู้ที่มีคุณสมบัติแท้จริงและปฏิบัติหน้าที่จริงๆ
8. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.ทำหน้าที่วิ่งเต้นซื้อขายงบประมาณและโครงการ สมคบกับบริษัทผู้รับเหมาก่อสร้างหรือเป็นผู้รับเหมาแอบแฝงเสียเอง หรือกินหัวคิว กินส่วนแบ่งเปอร์เซ็นต์กับอธิบดีผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ และองค์การบริหารท้องถิ่นต่างๆ
9. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.วิ่งเต้นโยกย้ายทำลายความเป็นกลางของข้าราชการและระบบราชการ เพื่อขัดขวางวางหมากหรือถากถางทางสะดวกเพื่อเลือกตั้งของตนของพรรคจนกระทั่งข้าราช และระบบราชการระส่ำระสายไม่ว่าจะเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด ผู้บังคับการตำรวจ หัวหน้าส่วนราชการต่างๆ
10. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.มาเซ็นชื่อเข้าประชุมแล้วโดดออกไปวิ่งเต้น ไปเล่นรัมมี่ หรืออยู่ในห้องกาแฟ ในสโมสร ไม่สนใจร่วมหรือฟังอภิปราย ถึงเวลาถูกกดกริ่งเรียกก็วิ่งมาลงคะแนน ทันบ้างไม่ทันบ้าง กดผิดบ้างถูกบ้าง เสียบบัตรแทนคนอื่นบ้าง ฯลฯ
11. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ซื้อขายหรือฉ้อฉลแลกเปลี่ยนเข้ามา
ทั้งหมดนี้ภาษาอังกฤษเรียกว่า abuse of duty and privileges ภาษาไทยอาจจะเรียกว่าปฏิบัติผิดหรือมิชอบ ซึ่งหลายๆ เรื่องก็เป็นเรื่องที่ผิดระเบียบ ผิดกฎหมายและผิดจรรยาบรรณ ซึ่งส.ส.เราพากันปฏิบัติอยู่จนกระทั่งเผลอคิดไปว่าเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆก็ทำ
ด้วยเหตุนี้แหละ สภาของเราจึงกลายเป็นสภาจกเปรตหรือสภาหัวควาย ตกสระอา อยู่อย่างในปัจจุบัน ผมรับรองว่าที่กล่าวมานี้ยังไม่หมด เราอาจจะขอฟังได้จากปากส.ส.เอง คนขับรถที่คุยกันเวลาจอดคอยนายประชุม หรือไม่ก็ผู้ช่วยนิติบัญญัติที่ปรึกษาและผู้เชี่ยวชาญประจำ ส.ส.และกรรมาธิการต่างๆ
เรื่องเหล่านี้ผมอยากจะวิงวอนให้สื่อคอยตรวจสอบติดตาม อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยทำการศึกษาวิจัย และสร้างขบวนวิชา Legislative Behavior ขึ้นมาอย่างจริงจังในหลักสูตรรัฐศาสตร์ของประเทศไทย
เรื่องเหล่านี้คือปัญหาของประเทศ เป็นความจริงที่ปวดร้าวของผู้ที่ประสบพบเห็น ที่ฝากความหวังไว้กับพรรคการเมืองและผู้นำของชาติ
เมื่อผมเขียนเสร็จและส่งต้นฉบับสภาจกเปรตแล้วจึงได้รับบทกลอนที่พิมพ์ข้างต้นของคุณ ว.แหวนลงยา ซึ่งเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่เกษียณราชการแล้ว พำนักอยู่เมืองโคราช
สิ่งที่ ว.แหวนลงยา พรรณนาไว้อย่างบริบูรณ์และงดงามด้วยวรรณศิลป์ คือ ความปวดร้าวและความฝันของเมืองไทย
ผมขอร่วมความรู้สึกด้วย ด้วยความขอบคุณ
ที่เคยหวัง ก็ลางเลือน และเลื่อนลอย ความอดทน ก็ลดน้อย ลงทุกที
เลือกผู้แทน เป็นผู้แทน ไปทำแทน มอบสิทธิ มอบคะแนน มอบหน้าที่
ให้ทรงเกียรติ ทรงศักดิ์ สิทธิเสรี กลับกลายเป็น เดียรถีย์ เกลื่อนสภา
มือถือสาก ปากคาบ รัฐธรรมนูญ บริบูรณ์ อามิสลาภ อันหยาบหนา
คุณธรรม ถูกหยามหมิ่นจนชินชา เป็นผู้แทน นายหน้า ข้านายทุน
อภิปราย เหมือนขายค้า ตามค่าจ้าง เอาสีข้าง เถลือกไถล ไปนอบหนุน
ดีหรือชั่ว ไม่กลัวบาป ไม่รู้บุญ ขอเพียงเพื่อ แทนพระคุณ เท่านั้นพอ
ลุอำนาจ บาตรใหญ่ ให้ของลับ เถื่อนถ่อย เกินจะรับ จะดูต่อ
ใส่สูท ทรงเกียรติ กำมะลอ แสนทู่เรศ สังเวชหนอ สภาไทย
ทุกครั้งฟัง ถ่ายทอด ประชุมสภา แสนสลด หมดศรัทธา รับไม่ได้
ปิดทีวี เข้านอน ทอดถอนใจ ไปวาดหวัง “การเมืองใหม่”....ในฝันเอย..!
ว.แหวนลงยา
19 มีนาคม 2552
ท่านผู้อ่านที่เคารพ เมื่อวานซืนนี้ที่ 25 มีนาคม 2552 ศาลอาญาได้ยกฟ้องคดี “ปฏิญญาฟินแลนด์” ซึ่งสนธิ ลิ้มทองกุล เป็นจำเลยที่ 1 และผมเป็นจำเลยที่ 4 แต่อีกคดีหนึ่ง “ปฏิญญาฟินแลนด์” เหมือนกัน เวลาไล่ๆ กัน บัลลังก์เดียวกัน แต่ผู้พิพากษาคนละองค์คณะตัดสินจำคุกผมซึ่งเป็นจำเลยที่ 1 กับคุณขุนทอง บรรณาธิการผจก. 1 ปี รอลงอาญา 2 ปี และปรับคนละ 1 แสนบาท ผมเชื่อว่าท่านผู้อ่านคงสนใจอยากฟังเรื่องนี้
ผมขอผัดท่านผู้อ่านไว้ก่อน และขอเรียนว่าพวกเราควรระมัดระวังอย่าวิพากษ์วิจารณ์ให้ศาลของเราต้องเสื่อมเสีย ผมเองมีความรู้เรื่องการศึกษากฎหมาย และระบบของศาลนานาชาติพอดู ขอยืนยันว่าศาลของเรามีคุณภาพและมาตรฐานไม่ยิ่งหย่อนกว่าศาลประเทศใดๆ ผมเกรงว่าบุคคลคนหนึ่งกำลังจ้องจะเอาเรื่องของเราไปขยายผลในทางมิชอบ บุคคลคนนี้ไม่รู้จักยับยั้งช่างใจคิดจะเอาแต่ได้ ได้พยายามโจมตี เสียดสี ดูหมิ่น และทำลายสถาบันศาลสถิตยุติธรรมด้วยคำพูดและวิธีการต่างๆ นานามาเป็นเวลานาน ทนายของบุคคลผู้นั้นติดคุกคดีหมิ่นศาลมาแล้ว เลขาฯ ของบุคคลผู้นั้นหิ้วถุงขนมบรรจุเงิน 2 ล้านบาทไปติดสินบนศาลมาแล้ว และบุคคลผู้นั้นสาวไส้ให้กากินในต่างประเทศ ขนานนามให้ศาลว่าเป็นสถาบันยุติความยุติธรรม และเมื่อ 2-3 นี้ ก็นำความเท็จเอาชื่อผมไปสร้างความแปดเปื้อนให้ผู้ใหญ่ในวงตุลาการของเมืองไทยถึง 3 ศาล อย่างไม่มียางอาย ผมคงไม่ต้องบอกว่าบุคคลผู้นั้นเป็นใคร
ผมขอขอบพระคุณท่านที่เป็นห่วงผม และขอให้เบาใจเถิด ผมก็เหมือนโจทก์และจำเลยรายอื่นๆ ถ้าหากข้องใจคำตัดสินของศาลชั้นต้น ก็ยังมีศาลอุทธรณ์และศาลฎีกาอยู่อีกตั้ง 2 ศาล ศาลยุติธรรมของเราเป็นที่พึ่งของทุกคนแน่ๆ
ในวันข้างหน้า ศาลของเราต้องมีการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงหรือปฏิรูป ไม่สามารถนิ่งอยู่กับที่ได้เหมือนสถาบันอื่นๆ ทั่วไป และท่านผู้อ่านคงทราบว่า จะทำเช่นนั้นได้จะต้องแก้ไขหรือออกมาเป็นกฎหมาย ใครเล่าจะเป็นผู้ออกกฎหมาย ถ้าไม่ใช่รัฐสภา และใครเล่าจะเป็นผู้เลือกรัฐสภา ก็พวกเรานี่เอง ไม่ใช่ใคร
เพราะฉะนั้น ราจึงสมควรพูดเรื่องรัฐสภาในฝันกันได้แล้ว ก่อนที่จะวาดภาพสภาในฝัน ต้องมาพูดกันก่อนว่า สภาในฝันจะต้องไม่เป็นอย่างไร
1. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาจกเปรต สภาหัวควาย ตกสระอาของส.ส.อยุธยา อย่างที่เราพูดกันมาในฉบับที่แล้ว พอกันทีการเมืองเก่า
2. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ล่มบ่อยๆ ทั้งๆ ที่รัฐบาลมีเสียงข้างมาก ก็โดดการประชุมโดยจงใจหรือไม่จงใจ จนสภาไม่ครบองค์ประชุมเป็นอาจิณ
3. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เอา ส.ส.ไปติดคุกอย่างที่นายเสนาะ เทียนทอง เปรียบเปรยสภาเสียงข้างมากเด็ดขาดพรรคเดียวคือไทยรักไทย สมัยทักษิณ ซึ่งผู้แทนทำอะไรไม่ได้และไม่ต้องทำอะไรนอกจากรอคำสั่งหัวหน้าพรรคอย่างเดียว
4. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ไม่สามารถผ่านกฎหมายอะไรได้เลยสักฉบับ นอกจากพ.ร.บ.งบประมาณ อย่างเช่น สภานอมินีของพรรคนอมินีสมัยนายสมัคร นักชิม และนายสมชาย ม่านรูด เป็นรัฐบาล
5. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เต็มไปด้วย ส.ส.ที่ย้ายพรรค ขายพรรค เปลี่ยนพรรค อันเป็นการทรยศต่อผู้ออกเสียงเลือกตั้งและสร้างความสับสนและคตินิยมที่ไม่เป็นประชาธิปไตยให้กับประชาชน
6. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.จำนวนไม่น้อยบินไปบินมาอยู่ตลอด ทั้งๆมิใช่การไปปฏิบัติหน้าที่ แต่ไปสะสมไมล์การบินให้ลูกเมีย
7. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่เต็มไปด้วย ส.ส.ที่บรรจุคนขับรถ คนรับใช้ บุตร ภริยา พี่น้องให้เป็นผู้ช่วยนิติบัญญัติหรือผู้เชี่ยวชาญประจำ ส.ส.เพื่อแจกจ่ายเงินเดือนหรือรับเงินเดือนแทน แทนที่จะตั้งผู้ที่มีคุณสมบัติแท้จริงและปฏิบัติหน้าที่จริงๆ
8. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.ทำหน้าที่วิ่งเต้นซื้อขายงบประมาณและโครงการ สมคบกับบริษัทผู้รับเหมาก่อสร้างหรือเป็นผู้รับเหมาแอบแฝงเสียเอง หรือกินหัวคิว กินส่วนแบ่งเปอร์เซ็นต์กับอธิบดีผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ และองค์การบริหารท้องถิ่นต่างๆ
9. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.วิ่งเต้นโยกย้ายทำลายความเป็นกลางของข้าราชการและระบบราชการ เพื่อขัดขวางวางหมากหรือถากถางทางสะดวกเพื่อเลือกตั้งของตนของพรรคจนกระทั่งข้าราช และระบบราชการระส่ำระสายไม่ว่าจะเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด ผู้บังคับการตำรวจ หัวหน้าส่วนราชการต่างๆ
10. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ ส.ส.มาเซ็นชื่อเข้าประชุมแล้วโดดออกไปวิ่งเต้น ไปเล่นรัมมี่ หรืออยู่ในห้องกาแฟ ในสโมสร ไม่สนใจร่วมหรือฟังอภิปราย ถึงเวลาถูกกดกริ่งเรียกก็วิ่งมาลงคะแนน ทันบ้างไม่ทันบ้าง กดผิดบ้างถูกบ้าง เสียบบัตรแทนคนอื่นบ้าง ฯลฯ
11. สภาในฝันจะต้องไม่เป็นสภาที่ซื้อขายหรือฉ้อฉลแลกเปลี่ยนเข้ามา
ทั้งหมดนี้ภาษาอังกฤษเรียกว่า abuse of duty and privileges ภาษาไทยอาจจะเรียกว่าปฏิบัติผิดหรือมิชอบ ซึ่งหลายๆ เรื่องก็เป็นเรื่องที่ผิดระเบียบ ผิดกฎหมายและผิดจรรยาบรรณ ซึ่งส.ส.เราพากันปฏิบัติอยู่จนกระทั่งเผลอคิดไปว่าเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆก็ทำ
ด้วยเหตุนี้แหละ สภาของเราจึงกลายเป็นสภาจกเปรตหรือสภาหัวควาย ตกสระอา อยู่อย่างในปัจจุบัน ผมรับรองว่าที่กล่าวมานี้ยังไม่หมด เราอาจจะขอฟังได้จากปากส.ส.เอง คนขับรถที่คุยกันเวลาจอดคอยนายประชุม หรือไม่ก็ผู้ช่วยนิติบัญญัติที่ปรึกษาและผู้เชี่ยวชาญประจำ ส.ส.และกรรมาธิการต่างๆ
เรื่องเหล่านี้ผมอยากจะวิงวอนให้สื่อคอยตรวจสอบติดตาม อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยทำการศึกษาวิจัย และสร้างขบวนวิชา Legislative Behavior ขึ้นมาอย่างจริงจังในหลักสูตรรัฐศาสตร์ของประเทศไทย
เรื่องเหล่านี้คือปัญหาของประเทศ เป็นความจริงที่ปวดร้าวของผู้ที่ประสบพบเห็น ที่ฝากความหวังไว้กับพรรคการเมืองและผู้นำของชาติ
เมื่อผมเขียนเสร็จและส่งต้นฉบับสภาจกเปรตแล้วจึงได้รับบทกลอนที่พิมพ์ข้างต้นของคุณ ว.แหวนลงยา ซึ่งเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่เกษียณราชการแล้ว พำนักอยู่เมืองโคราช
สิ่งที่ ว.แหวนลงยา พรรณนาไว้อย่างบริบูรณ์และงดงามด้วยวรรณศิลป์ คือ ความปวดร้าวและความฝันของเมืองไทย
ผมขอร่วมความรู้สึกด้วย ด้วยความขอบคุณ
