ศาลปกครองสูงสุดมีคำพิพากษายืนตามศาลปกครองกลางให้ยกฟ้องกรณี นายเฉลิมพล สุทธิเกษมศานต์ อดีตผู้ใหญ่บ้านหมู่ 9 แขวงบางขุนเทียน เขตจอมทอง กรุงเทพฯ ยื่นฟ้องกรุงเทพมหานคร และผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร กรณีขอให้ศาลมีคำพิพากษาเพิกถอนประกาศกรุงเทพมหานคร ลงวันที่ 17 มกราคม 2543 และลงวันที่ 27 กันยายน 2547 ที่เกี่ยวกับการให้ยกเลิกตำแหน่งกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน แพทย์ประจำตำบล สารวัตรกำนัน และผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านในเขตกรุงเทพมหานครในส่วนที่ผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวได้พ้นจากตำแหน่งหรือครบวาระไปแล้ว และขอให้มีคำสั่งให้กรุงเทพมหานครสั่งให้มีการเลือกตั้งตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวในเขตกรุงเทพมหานครแทนตำแหน่งที่ว่างทั้งที่พ้นจากตำแหน่ง หรือครบวาระภายหลังจากมีประกาศกรุงเทพมหานครลงวันที่ 17 มกราคม 2543 และลงวันที่ 27 กันยายน 2547
ทั้งนี้ นายเฉลิมพล เห็นว่า ตนได้รับความเสียหายจากการที่ 3 ผู้ว่าราชการ กทม.ในเวลานั้น คือ นายพิจิตต รัตตกุล นายสมัคร สุนทรเวช และนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ได้มีประกาศกรุงเทพมหานครให้ยกเลิกตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวในเขตกรุงเทพมหานคร และเมื่อยังไม่ถึงวันที่ 30 กันยายน 2548 ที่ประกาศกรุงเทพมหานครระบุให้ยกเลิกตำแหน่งต่างๆ เหล่านี้ โดยให้ผู้ที่ดำรงตำแหน่งอยู่ตามกฎหมายว่าด้วยการปกครองท้องที่พ้นจากตำแหน่งทันที แต่พอตำแหน่งต่างๆ นี้ว่างลง เช่น ตนเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ 7 แขวงบางขุนเทียนครบวาระ 5 ปีในวันที่ 5 กรกฎาคม 2546 กทม. และผู้ว่าฯ กทม.ก็กลับไม่มีการจัดให้มีการเลือกตั้งแทนตำแหน่งที่ว่าง จึงถือเป็นการละเลยต่อการปฏิบัติหน้าที่ หรือปฏิบัติหน้าที่ล่าช้าเกินสมควรจึงนำคดีมาฟ้องต่อศาล
ส่วนที่ศาลปกครองสูงสุดเห็นควรยกฟ้องระบุว่า ศาลเห็นว่าการออกประกาศทั้ง 2 ฉบับเป็นการดำเนินการตามอำนาจหน้าที่และชอบด้วยกฎหมายแล้ว อีกทั้งมีจุดมุ่งหมายที่จะยกเลิกตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวโดยมีผลใช้บังคับกับผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวทุกคนในเขต กทม. ไม่ใช่บังคับใช้แก่ผู้ดำตำแหน่งคนใดคนหนึ่ง จึงไม่ขัดกับหลักความเสมอภาคที่รัฐธรรมนูญบัญญัติ
สำหรับที่นายเฉลิมพลอ้างว่า กทม.และผู้ว่าฯ กทม.ไม่จัดให้มีการเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้านหมู่ 9 แขวงบางขุนเทียน รวมทั้งแทนผู้ดำรงตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวที่พ้นจากตำแหน่งไปถือเป็นการละเลย เห็นว่าเมื่อประกาศ 2 ฉบับชอบด้วยกฎหมายแล้ว ดังนั้น เมื่อนายเฉลิมพลและบุคคลอื่นที่ดำรงตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวพ้นจากตำแหน่งแล้ว กทม.ไม่ดำเนินการจัดให้มีการเลือกตั้งแทนตำแหน่งที่ว่าง ก็ไม่ถือเป็นการละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายให้ต้องปฏิบัติแต่อย่างใด
ทั้งนี้ นายเฉลิมพล เห็นว่า ตนได้รับความเสียหายจากการที่ 3 ผู้ว่าราชการ กทม.ในเวลานั้น คือ นายพิจิตต รัตตกุล นายสมัคร สุนทรเวช และนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ได้มีประกาศกรุงเทพมหานครให้ยกเลิกตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวในเขตกรุงเทพมหานคร และเมื่อยังไม่ถึงวันที่ 30 กันยายน 2548 ที่ประกาศกรุงเทพมหานครระบุให้ยกเลิกตำแหน่งต่างๆ เหล่านี้ โดยให้ผู้ที่ดำรงตำแหน่งอยู่ตามกฎหมายว่าด้วยการปกครองท้องที่พ้นจากตำแหน่งทันที แต่พอตำแหน่งต่างๆ นี้ว่างลง เช่น ตนเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ 7 แขวงบางขุนเทียนครบวาระ 5 ปีในวันที่ 5 กรกฎาคม 2546 กทม. และผู้ว่าฯ กทม.ก็กลับไม่มีการจัดให้มีการเลือกตั้งแทนตำแหน่งที่ว่าง จึงถือเป็นการละเลยต่อการปฏิบัติหน้าที่ หรือปฏิบัติหน้าที่ล่าช้าเกินสมควรจึงนำคดีมาฟ้องต่อศาล
ส่วนที่ศาลปกครองสูงสุดเห็นควรยกฟ้องระบุว่า ศาลเห็นว่าการออกประกาศทั้ง 2 ฉบับเป็นการดำเนินการตามอำนาจหน้าที่และชอบด้วยกฎหมายแล้ว อีกทั้งมีจุดมุ่งหมายที่จะยกเลิกตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวโดยมีผลใช้บังคับกับผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวทุกคนในเขต กทม. ไม่ใช่บังคับใช้แก่ผู้ดำตำแหน่งคนใดคนหนึ่ง จึงไม่ขัดกับหลักความเสมอภาคที่รัฐธรรมนูญบัญญัติ
สำหรับที่นายเฉลิมพลอ้างว่า กทม.และผู้ว่าฯ กทม.ไม่จัดให้มีการเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้านหมู่ 9 แขวงบางขุนเทียน รวมทั้งแทนผู้ดำรงตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวที่พ้นจากตำแหน่งไปถือเป็นการละเลย เห็นว่าเมื่อประกาศ 2 ฉบับชอบด้วยกฎหมายแล้ว ดังนั้น เมื่อนายเฉลิมพลและบุคคลอื่นที่ดำรงตำแหน่งต่างๆ ดังกล่าวพ้นจากตำแหน่งแล้ว กทม.ไม่ดำเนินการจัดให้มีการเลือกตั้งแทนตำแหน่งที่ว่าง ก็ไม่ถือเป็นการละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายให้ต้องปฏิบัติแต่อย่างใด
