คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
การเล่นลูกสั้นด้วยเวดจ์ที่เรามีอย่าง PW, SW, AW หรือแม้แต่ LW ในลักษณะตีเต็มวงเสมือนเป็นเหล็กเบอร์ 10, 11, 12 และ 13 คงไม่มีอะไรซับซ้อนไปกว่าการเล่นปกติ ถ้าต้องระวังสักนิดก็เพียงแต่ไม่ควรตีเต็มวง แค่สามในสี่ของวงปกติก็เพียงพอแล้ว จะได้ลดโอกาสตีลอดลูก แต่เวดจ์มิได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้เรามีเหล็กเพิ่ม แต่ทว่าเป็นอุปกรณ์ที่จะช่วยให้เราเล่นลูกออกจากสภาพผิดปกติได้ง่ายขึ้น อาวุธชิ้นสำคัญที่สุดที่นักกอล์ฟต้องมีก่อนที่จะเล่นลูกในสภาพผิดปกติ โดยเรียงตามความสำคัญเลยก็คือ 1) ความเข้าใจและการประเมินสถานการณ์ 2) เลือกเล่นภายในระดับฝีมือของตัวเอง 3) วางแผนการเล่น และ 4) เลือกใช้อุปกรณ์ให้เหมาะสม
วันนี้ผมอยากจะหยิบยกสถานการณ์ที่ไม่ปกติที่นักกอล์ฟทุกคนสามารถพบเจอได้มาคุยเป็นตัวอย่างสักหนึ่งเรื่อง ลองนึกภาพตามดูนะครับว่าท่านจะทำอย่างไรเมื่อพบว่าลูกกอล์ฟของท่านนั้นจมอยู่ในรัฟระดับข้อเท้าข้างกรีน โดยที่ตำแหน่งธงนั้นอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบหลา เรามาเริ่มกันตามขั้นตอนเลยนะครับ
ความที่ลูกจมอยู่ในรัฟหมายความว่ามีแรงต้านจากปริมาณต้นหญ้าพอสมควร ยิ่งจมลึกแรงต้านยิ่งมาก ถ้าหญ้าหนายิ่งมากเข้าไปใหญ่ ถ้าหญ้าชื้นหรือเปียกคราวนี้เหนียวสุดๆ เลย หมายความว่า ถ้าสวิงด้วยความเร็วต่ำปะทะกับแรงต้านที่สูง ลูกนี้คงไม่ออกแน่ สรุปคือการเล่นลูกจมต้องสวิงแรงหรือเร็วเท่านั้นเพื่อให้ลูกออกมา ผลก็คือลูกที่ออกมาก็จะพาลแรงและเร็วไปด้วย ซึ่งเมื่อตกบนกรีนแล้วคงจะวิ่งเลยหลุมไปไกลแน่ถ้าลูกไม่มีสปิน ลูกที่เล่นจากรัฟก็มีหญ้าขวางอยู่ระหว่างลูกกอล์ฟกับใบเหล็ก ณ จุดปะทะ ทำให้ไม่ค่อยมีสปิน ดังนั้นต้องพึ่งวิถีโด่งของลูกช่วยให้ลูกไม่วิ่ง
ถ้ารู้ตัวว่าไม่สามารถสวิงต่างจากวิธีปกติได้เช่นยืนเปิดกว่าเดิม เปิดหน้าไม้ให้เยอะ พับข้อมือเพื่อตีจากมุมชัน และรักษาหน้าไม้ไม่ให้พลิกคว่ำหลังปะทะลูกแล้ว ก็ต้องยอมรับสถานการณ์ว่าลูกที่ออกมาจากรัฟก็น่าจะเลยธงและต้องอาศัยฝีมือพัตกลับมา ซึ่งอาจจะไม่ลงและเสียเพิ่มอีกหนึ่งแต้ม แต่ก็คงดีกว่าที่จะตีเบาไปและลูกไม่ออก เพราะหมายความว่าเสียไปแล้วหนึ่งแต้มแถมยังเจอโจทย์เดิมซ้ำอีกรอบ พูดง่ายๆ ก็คือ "ยอมเสียน้อยดีกว่าเสียมาก"
แต่ถ้าฝีมือถึงและเป็นคนที่ระเบิดทรายเป็น ลูกนี้หวังผลเลิศได้ครับ ขั้นตอนการ "ระเบิดรัฟ" เหมือนระเบิดทรายทุกอย่างรวมทั้งให้ bounce ปะทะพื้นหลังลูกด้วยเช่นกัน
วิธีที่แต่ละคนจะเลือกเล่นและเวดจ์ที่จะเลือกใช้ให้ลูกออกจากรัฟระดับข้อเท้าตามที่เราคุยกันนั้น จริงๆ แล้วง่ายมากเพราะคุณควรเล่นวิธีที่คุณมั่นใจที่สุดด้วยเวดจ์ที่คุณเชื่อใจมากที่สุดเท่านั้น
การเล่นลูกสั้นด้วยเวดจ์ที่เรามีอย่าง PW, SW, AW หรือแม้แต่ LW ในลักษณะตีเต็มวงเสมือนเป็นเหล็กเบอร์ 10, 11, 12 และ 13 คงไม่มีอะไรซับซ้อนไปกว่าการเล่นปกติ ถ้าต้องระวังสักนิดก็เพียงแต่ไม่ควรตีเต็มวง แค่สามในสี่ของวงปกติก็เพียงพอแล้ว จะได้ลดโอกาสตีลอดลูก แต่เวดจ์มิได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้เรามีเหล็กเพิ่ม แต่ทว่าเป็นอุปกรณ์ที่จะช่วยให้เราเล่นลูกออกจากสภาพผิดปกติได้ง่ายขึ้น อาวุธชิ้นสำคัญที่สุดที่นักกอล์ฟต้องมีก่อนที่จะเล่นลูกในสภาพผิดปกติ โดยเรียงตามความสำคัญเลยก็คือ 1) ความเข้าใจและการประเมินสถานการณ์ 2) เลือกเล่นภายในระดับฝีมือของตัวเอง 3) วางแผนการเล่น และ 4) เลือกใช้อุปกรณ์ให้เหมาะสม
วันนี้ผมอยากจะหยิบยกสถานการณ์ที่ไม่ปกติที่นักกอล์ฟทุกคนสามารถพบเจอได้มาคุยเป็นตัวอย่างสักหนึ่งเรื่อง ลองนึกภาพตามดูนะครับว่าท่านจะทำอย่างไรเมื่อพบว่าลูกกอล์ฟของท่านนั้นจมอยู่ในรัฟระดับข้อเท้าข้างกรีน โดยที่ตำแหน่งธงนั้นอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบหลา เรามาเริ่มกันตามขั้นตอนเลยนะครับ
ความที่ลูกจมอยู่ในรัฟหมายความว่ามีแรงต้านจากปริมาณต้นหญ้าพอสมควร ยิ่งจมลึกแรงต้านยิ่งมาก ถ้าหญ้าหนายิ่งมากเข้าไปใหญ่ ถ้าหญ้าชื้นหรือเปียกคราวนี้เหนียวสุดๆ เลย หมายความว่า ถ้าสวิงด้วยความเร็วต่ำปะทะกับแรงต้านที่สูง ลูกนี้คงไม่ออกแน่ สรุปคือการเล่นลูกจมต้องสวิงแรงหรือเร็วเท่านั้นเพื่อให้ลูกออกมา ผลก็คือลูกที่ออกมาก็จะพาลแรงและเร็วไปด้วย ซึ่งเมื่อตกบนกรีนแล้วคงจะวิ่งเลยหลุมไปไกลแน่ถ้าลูกไม่มีสปิน ลูกที่เล่นจากรัฟก็มีหญ้าขวางอยู่ระหว่างลูกกอล์ฟกับใบเหล็ก ณ จุดปะทะ ทำให้ไม่ค่อยมีสปิน ดังนั้นต้องพึ่งวิถีโด่งของลูกช่วยให้ลูกไม่วิ่ง
ถ้ารู้ตัวว่าไม่สามารถสวิงต่างจากวิธีปกติได้เช่นยืนเปิดกว่าเดิม เปิดหน้าไม้ให้เยอะ พับข้อมือเพื่อตีจากมุมชัน และรักษาหน้าไม้ไม่ให้พลิกคว่ำหลังปะทะลูกแล้ว ก็ต้องยอมรับสถานการณ์ว่าลูกที่ออกมาจากรัฟก็น่าจะเลยธงและต้องอาศัยฝีมือพัตกลับมา ซึ่งอาจจะไม่ลงและเสียเพิ่มอีกหนึ่งแต้ม แต่ก็คงดีกว่าที่จะตีเบาไปและลูกไม่ออก เพราะหมายความว่าเสียไปแล้วหนึ่งแต้มแถมยังเจอโจทย์เดิมซ้ำอีกรอบ พูดง่ายๆ ก็คือ "ยอมเสียน้อยดีกว่าเสียมาก"
แต่ถ้าฝีมือถึงและเป็นคนที่ระเบิดทรายเป็น ลูกนี้หวังผลเลิศได้ครับ ขั้นตอนการ "ระเบิดรัฟ" เหมือนระเบิดทรายทุกอย่างรวมทั้งให้ bounce ปะทะพื้นหลังลูกด้วยเช่นกัน
วิธีที่แต่ละคนจะเลือกเล่นและเวดจ์ที่จะเลือกใช้ให้ลูกออกจากรัฟระดับข้อเท้าตามที่เราคุยกันนั้น จริงๆ แล้วง่ายมากเพราะคุณควรเล่นวิธีที่คุณมั่นใจที่สุดด้วยเวดจ์ที่คุณเชื่อใจมากที่สุดเท่านั้น
