เช้าวันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2555 เกมชิงชัย "วินซ์ ลอมบาร์ดี โทรฟี" ครั้งที่ 46 จะมีขึ้นอย่างเป็นการทาง ซึ่งการเผชิญหน้ากันระหว่าง ทอม เบรดี ของนิวอิงแลนด์ แพทริออตส์ กับ อีลาย แมนนิง จอมทัพนิวยอร์ก ไจแอนท์ส ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งใน 10 คู่ประชันควอเตอร์แบ็กที่เจ๋งสุดที่เคยมีมาในซูเปอร์โบว์ล ไล่เรียงดังนี้
10. สตีฟ ยัง (ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส) VS สแตน ฮัมฟรีย์ส (ซานดิอาโก ชาร์จเจอร์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 29 ปี 1994
ชาร์จเจอร์ส อุตส่าห์ฟันฝ่ามาถึงโจ ร็อบบี สเตเดียม ในฟลอริดา แต่ดันโชคร้ายเกมชิงแชมป์ประเทศต้องมาเจอกับ สตีฟ ยัง ควอเตอร์แบ็กที่เรตติ้งการขว้างในปีนั้นอยู่ที่ 112.8 ซึ่งจอมทัพ "คนตื่นทอง" ระเบิดฟอร์มขว้าง 325 หลา 6 ทัชดาวน์ ไม่เสียแม้แต่อินเทอร์เซปต์เดียว ข่ม ฮัมฟรีย์ ที่ขว้างไป 275 หลา 1 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ ช่วยให้ โฟร์ตีไนเนอร์ส ทุบเอาชนะ 49-26 ซิวแชมป์สมัยที่ 5 ในประวัติศาสตร์
9. มาร์ค ริเปียน (วอชิงตัน เรดสกินส์) VS จิม เคลลี (บัฟฟาโล บิลล์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 26 เมื่อปี 1991
จิม เคลลี คือสุดยอดควอเตอร์แบ็กในช่วงฤดูกาลปกติ แต่เมื่อเข้าถึงซูเปอร์โบว์ลทีไร จอมทัพ "ควายป่า" บิลล์ส มักเจอปัญหา อย่างในปี 1991 เคลลี เรคกูลาซีซัน ขว้างไป 28 ทัชดาวน์ เสีย 11 อินเทอร์เซปต์ เรตติ้งการขว้างอยู่ที่ 97.9 ทว่าพอมาปะทะกับ มาร์ค ริเปียน ความหวังของชาวเมืองบัฟฟาโล กลับพลาดเสีย 4 อินเทอร์เซปต์ ได้มา 2 ทัชดาวน์ ขณะที่ ริเปียน ขว้างไป 292 หลา 2 ทัชดาวน์ เสียเพียงหนึ่งอินเทอร์เซปต์ ในการพา "อินเดียนแดง" เรดสกินส์ ทิ่มชัย 37-24
8. โรเจอร์ สตอแบ็คช์ (ดัลลัส คาวบอยส์) VS บ็อบ กรีซี (ไมอามี ดอลฟินส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 6 ปี 1971
ตั้งแต่ช่วงฤดูกาลปกติ โรเจอร์ สตอแบ็คช์ ข่มใส่ บ็อบ กรีซี ด้วยเรตติ้งการขว้างที่ดีกว่า 104.8 กับ 90.9 มาถึงเกมชิงแชมป์ก็เช่นกัน จอมทัพคาวบอยส์ ผลงาน 119 หลา 2 ทัชดาวน์ ขณะที่ กรีซี ขว้างได้ระยะแค่ 134 หลา เสียหนึ่งอินเทอร์เซปต์ อย่างไรก็ตาม ความชอกช้ำที่ปราชัยไป 3-24 หนนั้นส่งให้ กรีซี ฮึดจนพา "โลมามหาภัย" ครองแชมป์ได้สองสมัยถัดมา (ปี 1972 และ 1973) โดยปี 72 เป็นการทำ "เพอร์เฟกต์ ซีซัน" ไม่แพ้ให้ใครเลย
7. เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ (พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส) VS แมตต์ แฮสเซลเบ็ค (ซีแอตเทิล ซีฮอว์คส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 40 ปี 2005
คงมีไม่น้อยที่ประหลาดใจในการหยิบยกคู่นี้มาพูดถึง ในเมื่อ เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ ผลงานสุดห่วยขว้างเข้าเป้าแค่ 9 จาก 21 ครั้ง เรตติ้งการขว้างอยู่ที่ 22.6 แถมเสีย 2 อินเทอร์เซปต์ แม้ผลงานเทียบไม่ติดกับ แมตต์ แฮสเซลเบ็ค ที่ขว้างไป 273 หลา 1 ทัชดาวน์ แต่สิ่งสำคัญคือ "บิ๊กเบน" พาทีมชนะได้ 21-10 นั่นคือการเบิกร่องนำ "คนเหล็ก" สตีลเลอร์ส ครองแชมป์ด้วยน้ำมืควอเตอร์แบ็กร่างใหญ่จอมอึด จนมาสู่อีกสมัยในอีกแค่ 3 ปีถัดมา
6. ทอม เบรดี (นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์) VS โดโนแวน แม็คแน็บบ์ (ฟิลาเดลเฟีย อีเกิลส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 39 ปี 2004
ตอกย้ำความเป็นควอเตอร์แบ็กระดับเทพด้วยการนำ แพทริออตส์ สร้างจักรวรรดิแห่งความสำเร็จ (ไดนาสตี้) ได้อย่างสวยหรู โดย ทอม เบรดี แสดงให้เห็นถึงความแน่นอน ขว้างไป 236 หลา 2 ทัชดาวน์ พาต้นสังกัดเป็นแชมป์สมัยที่ 3 ในรอบ 4 ปี แม้ผลงานในสนามทำระยะสู้ โดโนแวน แม็คแน็บบ์ รุ่นพี่ไม่ได้ก็ตาม (แม็คแน็บบ์ ขว้าง 357 หลา 3 ทัชดาวน์ แต่เสียถึง 3 อินเทอร์เซปต์) แต่ท้ายที่สุดเป็นก็หักปีกอีเกิลส์ ได้ฉิวเฉียด 24-21
5. แอรอน ร็อดเจอร์ส (กรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส) VS เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ (พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 45 ปี 2010
ปีก่อน แอรอน ร็อดเจอร์ส แลกหมัด โรธลิสเบอร์เกอร์ ได้อย่างถึงพริกถึงขิง แต่ผลงานการขว้าง 304 หลา 3 ทัชดาวน์ของ "เอ-ร็อด" ทำให้ แพ็คเกอร์ส ผงาดครองแชมป์ด้วยชัยชนะ 31-25 ขณะที่ "บิ๊กเบน" ขว้าง 263 หลา 2 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ มาคราวนี้แฟนๆ คนชนคนหวังเห็น ร็อดเจอร์ส ระเบิดฟอร์มแข่งกับ เบรดี แต่เผอิญว่า อีลาย แมนนิง สามารถนำ ไจแอนท์ส บุกโค่นแชมป์เก่าถึงถิ่น
4. ทอม เบรดี (นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์) VS อีลาย แมนนิง (นิวยอร์ก ไจแอนท์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 46 ปี 2011
เจอกันคราวก่อน แพทริออตส์ คงย่ามใจเป็นต่อ 12 แต้ม แต่กลับพลิกล็อกพ่าย 14-17 พร้อมชวดสถิติทำ "เพอร์เฟกต์ ซีซัน" หนนี้ เบรดี พกพาสถิติขว้างได้ระยะ 5,235 หลา ในฤดูกาลปกติ กับอีก 39 ทัชดาวน์ เสีย 12 อินเทอร์เซปต์ มาเจอกับ แมนนิงผู้น้อง ที่ผลงานเกือบแตะหลัก 5 พันหลา (4,933 หลา) 29 ทัชดาวน์ เสีย 16 อินเทอร์เซปต์ ทว่าเมื่อถึงโพสต์ซีซัน อีลาย กลายเป็นควอเตอร์แบ็กที่แน่นอนเหลือเชื่อ ผลงาน 8 ทัชดาวน์ เสียเพียง 1 อินเทอร์เซปต์ เป็นเครื่องการันตี
3. บาร์ท สตาร์ (กรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส) VS เลน ดอว์สัน (แคนซัส ซิตี ชีฟส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 1 ปี 1966
ยุคบุกเบิกของซูเปอร์โบว์ล ไม่ต้องขว้างกันระเบิดระเบ้อ แต่เกมบุกอันทรงประสิทธิภาพภายใต้การนำของ บาร์ท สตาร์ ผู้เล่นระดับตำนานที่ขว้างเข้าเป้า 16 จาก 23 ครั้ง ได้ระยะ 250 หลา 2 ทัชดาวน์ เสียแค่ 1 อินเทอร์เซปต์ เพียงพอที่จะปราบ เลน ดอว์สัน ขว้าง 211 หลา 1 ทัชดาวน์ 1 อินเทอร์เซปต์ และพลพรรค "หัวหน้าเผ่า" ชีฟส์ 35-10
2. ดรูว์ บรีส์ (นิวออร์ลีนส์ เซ็นต์ส) VS เพย์ตัน แมนนิง (อินเดียนาโปลิส โคลต์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 44 ปี 2009
แมนนิงผู้พี่ นำ "เกือกม้า" พยศใส่ ชิคาโก แบร์ส ที่มีควอเตอร์แบ็กไม่ถึงขั้นอย่าง เร็กซ์ กรอสส์แมน ไม่ยากในเกมชิงแชมป์ปี 2006 ทว่าการเจอกับ บรีส์ ความยากต่างกันเยอะ เกมนั้นจอมทัพ "นักบุญ" เซ็นต์ส ผลงานไร้ที่ติขว้าง 288 หลา 2 ทัชดาวน์ เรตติ้งการขว้าง 114.5 ขณะที่ เพย์ตัน ขว้างถึง 333 หลาก็จริง แต่มีทัชดาวน์และอินเทอร์เซปต์อย่างละหน เป็นข้อแตกต่างส่วนหนึ่งที่ โคลต์ส สู้ไม่ได้และพ่ายไป 17-31
1. โจ มอนทานา (ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส) VS แดน มาริโน (ไมอามี ดอลฟินส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 19 ปี 1984
เป็นสองควอเตอร์แบ็กที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งที่สุดคู่หนึ่ง แต่วาสนาต่างกันลิบเมื่อ มอนทานา คว้าแชมป์ 4 สมัยกับ โฟร์ตีไนเนอร์ส ผิดกับ มาริโน ที่ไม่เคยมีแหวนแชมป์ตั้งแต่เล่นให้ ดอลฟินส์ ระหว่างปี 1983-99 ซึ่งในการเจอกันหนเดียวในเกมชิงแชมป์ "โกลเดนโจ" ผลงานไร้ที่ติ ขว้าง 331 หลา 3 สกอร์ แม้ มาริโน พยายามสู้ขว้างไป 318 หลา 1 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ นั่นส่งผลให้ ดอลฟินส์ แพ้แบบ 16-38 สู้ไม่ได้จริงๆ
10. สตีฟ ยัง (ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส) VS สแตน ฮัมฟรีย์ส (ซานดิอาโก ชาร์จเจอร์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 29 ปี 1994
ชาร์จเจอร์ส อุตส่าห์ฟันฝ่ามาถึงโจ ร็อบบี สเตเดียม ในฟลอริดา แต่ดันโชคร้ายเกมชิงแชมป์ประเทศต้องมาเจอกับ สตีฟ ยัง ควอเตอร์แบ็กที่เรตติ้งการขว้างในปีนั้นอยู่ที่ 112.8 ซึ่งจอมทัพ "คนตื่นทอง" ระเบิดฟอร์มขว้าง 325 หลา 6 ทัชดาวน์ ไม่เสียแม้แต่อินเทอร์เซปต์เดียว ข่ม ฮัมฟรีย์ ที่ขว้างไป 275 หลา 1 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ ช่วยให้ โฟร์ตีไนเนอร์ส ทุบเอาชนะ 49-26 ซิวแชมป์สมัยที่ 5 ในประวัติศาสตร์
9. มาร์ค ริเปียน (วอชิงตัน เรดสกินส์) VS จิม เคลลี (บัฟฟาโล บิลล์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 26 เมื่อปี 1991
จิม เคลลี คือสุดยอดควอเตอร์แบ็กในช่วงฤดูกาลปกติ แต่เมื่อเข้าถึงซูเปอร์โบว์ลทีไร จอมทัพ "ควายป่า" บิลล์ส มักเจอปัญหา อย่างในปี 1991 เคลลี เรคกูลาซีซัน ขว้างไป 28 ทัชดาวน์ เสีย 11 อินเทอร์เซปต์ เรตติ้งการขว้างอยู่ที่ 97.9 ทว่าพอมาปะทะกับ มาร์ค ริเปียน ความหวังของชาวเมืองบัฟฟาโล กลับพลาดเสีย 4 อินเทอร์เซปต์ ได้มา 2 ทัชดาวน์ ขณะที่ ริเปียน ขว้างไป 292 หลา 2 ทัชดาวน์ เสียเพียงหนึ่งอินเทอร์เซปต์ ในการพา "อินเดียนแดง" เรดสกินส์ ทิ่มชัย 37-24
8. โรเจอร์ สตอแบ็คช์ (ดัลลัส คาวบอยส์) VS บ็อบ กรีซี (ไมอามี ดอลฟินส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 6 ปี 1971
ตั้งแต่ช่วงฤดูกาลปกติ โรเจอร์ สตอแบ็คช์ ข่มใส่ บ็อบ กรีซี ด้วยเรตติ้งการขว้างที่ดีกว่า 104.8 กับ 90.9 มาถึงเกมชิงแชมป์ก็เช่นกัน จอมทัพคาวบอยส์ ผลงาน 119 หลา 2 ทัชดาวน์ ขณะที่ กรีซี ขว้างได้ระยะแค่ 134 หลา เสียหนึ่งอินเทอร์เซปต์ อย่างไรก็ตาม ความชอกช้ำที่ปราชัยไป 3-24 หนนั้นส่งให้ กรีซี ฮึดจนพา "โลมามหาภัย" ครองแชมป์ได้สองสมัยถัดมา (ปี 1972 และ 1973) โดยปี 72 เป็นการทำ "เพอร์เฟกต์ ซีซัน" ไม่แพ้ให้ใครเลย
7. เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ (พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส) VS แมตต์ แฮสเซลเบ็ค (ซีแอตเทิล ซีฮอว์คส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 40 ปี 2005
คงมีไม่น้อยที่ประหลาดใจในการหยิบยกคู่นี้มาพูดถึง ในเมื่อ เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ ผลงานสุดห่วยขว้างเข้าเป้าแค่ 9 จาก 21 ครั้ง เรตติ้งการขว้างอยู่ที่ 22.6 แถมเสีย 2 อินเทอร์เซปต์ แม้ผลงานเทียบไม่ติดกับ แมตต์ แฮสเซลเบ็ค ที่ขว้างไป 273 หลา 1 ทัชดาวน์ แต่สิ่งสำคัญคือ "บิ๊กเบน" พาทีมชนะได้ 21-10 นั่นคือการเบิกร่องนำ "คนเหล็ก" สตีลเลอร์ส ครองแชมป์ด้วยน้ำมืควอเตอร์แบ็กร่างใหญ่จอมอึด จนมาสู่อีกสมัยในอีกแค่ 3 ปีถัดมา
6. ทอม เบรดี (นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์) VS โดโนแวน แม็คแน็บบ์ (ฟิลาเดลเฟีย อีเกิลส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 39 ปี 2004
ตอกย้ำความเป็นควอเตอร์แบ็กระดับเทพด้วยการนำ แพทริออตส์ สร้างจักรวรรดิแห่งความสำเร็จ (ไดนาสตี้) ได้อย่างสวยหรู โดย ทอม เบรดี แสดงให้เห็นถึงความแน่นอน ขว้างไป 236 หลา 2 ทัชดาวน์ พาต้นสังกัดเป็นแชมป์สมัยที่ 3 ในรอบ 4 ปี แม้ผลงานในสนามทำระยะสู้ โดโนแวน แม็คแน็บบ์ รุ่นพี่ไม่ได้ก็ตาม (แม็คแน็บบ์ ขว้าง 357 หลา 3 ทัชดาวน์ แต่เสียถึง 3 อินเทอร์เซปต์) แต่ท้ายที่สุดเป็นก็หักปีกอีเกิลส์ ได้ฉิวเฉียด 24-21
5. แอรอน ร็อดเจอร์ส (กรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส) VS เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ (พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 45 ปี 2010
ปีก่อน แอรอน ร็อดเจอร์ส แลกหมัด โรธลิสเบอร์เกอร์ ได้อย่างถึงพริกถึงขิง แต่ผลงานการขว้าง 304 หลา 3 ทัชดาวน์ของ "เอ-ร็อด" ทำให้ แพ็คเกอร์ส ผงาดครองแชมป์ด้วยชัยชนะ 31-25 ขณะที่ "บิ๊กเบน" ขว้าง 263 หลา 2 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ มาคราวนี้แฟนๆ คนชนคนหวังเห็น ร็อดเจอร์ส ระเบิดฟอร์มแข่งกับ เบรดี แต่เผอิญว่า อีลาย แมนนิง สามารถนำ ไจแอนท์ส บุกโค่นแชมป์เก่าถึงถิ่น
4. ทอม เบรดี (นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์) VS อีลาย แมนนิง (นิวยอร์ก ไจแอนท์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 46 ปี 2011
เจอกันคราวก่อน แพทริออตส์ คงย่ามใจเป็นต่อ 12 แต้ม แต่กลับพลิกล็อกพ่าย 14-17 พร้อมชวดสถิติทำ "เพอร์เฟกต์ ซีซัน" หนนี้ เบรดี พกพาสถิติขว้างได้ระยะ 5,235 หลา ในฤดูกาลปกติ กับอีก 39 ทัชดาวน์ เสีย 12 อินเทอร์เซปต์ มาเจอกับ แมนนิงผู้น้อง ที่ผลงานเกือบแตะหลัก 5 พันหลา (4,933 หลา) 29 ทัชดาวน์ เสีย 16 อินเทอร์เซปต์ ทว่าเมื่อถึงโพสต์ซีซัน อีลาย กลายเป็นควอเตอร์แบ็กที่แน่นอนเหลือเชื่อ ผลงาน 8 ทัชดาวน์ เสียเพียง 1 อินเทอร์เซปต์ เป็นเครื่องการันตี
3. บาร์ท สตาร์ (กรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส) VS เลน ดอว์สัน (แคนซัส ซิตี ชีฟส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 1 ปี 1966
ยุคบุกเบิกของซูเปอร์โบว์ล ไม่ต้องขว้างกันระเบิดระเบ้อ แต่เกมบุกอันทรงประสิทธิภาพภายใต้การนำของ บาร์ท สตาร์ ผู้เล่นระดับตำนานที่ขว้างเข้าเป้า 16 จาก 23 ครั้ง ได้ระยะ 250 หลา 2 ทัชดาวน์ เสียแค่ 1 อินเทอร์เซปต์ เพียงพอที่จะปราบ เลน ดอว์สัน ขว้าง 211 หลา 1 ทัชดาวน์ 1 อินเทอร์เซปต์ และพลพรรค "หัวหน้าเผ่า" ชีฟส์ 35-10
2. ดรูว์ บรีส์ (นิวออร์ลีนส์ เซ็นต์ส) VS เพย์ตัน แมนนิง (อินเดียนาโปลิส โคลต์ส) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 44 ปี 2009
แมนนิงผู้พี่ นำ "เกือกม้า" พยศใส่ ชิคาโก แบร์ส ที่มีควอเตอร์แบ็กไม่ถึงขั้นอย่าง เร็กซ์ กรอสส์แมน ไม่ยากในเกมชิงแชมป์ปี 2006 ทว่าการเจอกับ บรีส์ ความยากต่างกันเยอะ เกมนั้นจอมทัพ "นักบุญ" เซ็นต์ส ผลงานไร้ที่ติขว้าง 288 หลา 2 ทัชดาวน์ เรตติ้งการขว้าง 114.5 ขณะที่ เพย์ตัน ขว้างถึง 333 หลาก็จริง แต่มีทัชดาวน์และอินเทอร์เซปต์อย่างละหน เป็นข้อแตกต่างส่วนหนึ่งที่ โคลต์ส สู้ไม่ได้และพ่ายไป 17-31
1. โจ มอนทานา (ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส) VS แดน มาริโน (ไมอามี ดอลฟินส์) ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 19 ปี 1984
เป็นสองควอเตอร์แบ็กที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งที่สุดคู่หนึ่ง แต่วาสนาต่างกันลิบเมื่อ มอนทานา คว้าแชมป์ 4 สมัยกับ โฟร์ตีไนเนอร์ส ผิดกับ มาริโน ที่ไม่เคยมีแหวนแชมป์ตั้งแต่เล่นให้ ดอลฟินส์ ระหว่างปี 1983-99 ซึ่งในการเจอกันหนเดียวในเกมชิงแชมป์ "โกลเดนโจ" ผลงานไร้ที่ติ ขว้าง 331 หลา 3 สกอร์ แม้ มาริโน พยายามสู้ขว้างไป 318 หลา 1 ทัชดาวน์ เสีย 2 อินเทอร์เซปต์ นั่นส่งผลให้ ดอลฟินส์ แพ้แบบ 16-38 สู้ไม่ได้จริงๆ
