คอลัมน์สุดฟากสนาม เรื่อง นกฟินิกซ์
การแข่งขันเทนนิสระดับเยาวชน นั้นถือว่าเป็นเส้นทางที่นักเทนนิสทุกคนต้องผ่านมาด้วยกันทั้งสิ้นเช่นเดียวกับ อังเดร อากัสซี่ ที่เริ่มเข้าสู่ทัวร์นาเมนท์ที่ต้องประฝีมือกับนักเทนนิสเยาวชนจากทั่วสหรัฐฯ ขณะเดียวกันชีวิตของเด็กวัย 10 ขวบก็ต่างจากเพื่อนรุ่นเดียวกันอย่างสิ้นเชิง เพราะการแข่งขันหมายถึงการเดินทางไปทั่วสหรัฐฯ เปลี่ยนจากห้องนอนในบ้านมาเป็นห้องพักในโรงแรม จากรถคันเดิมที่พ่อเคยใช้ ต้องเปลี่ยนมาเป็นรถเช่า จากอาหารฝีมือแม่ ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นอาหารตามภัตตาคาร ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เด็กชายอังเดร อากัสซี่ ต้องเผชิญมาโดยตลอดนับตั้งแต่ พ่อของเขาเลือกให้เดินบนเส้นทางลูกสักหลาด
แม้ว่าความพยายามผลักดันไมค์ อากัสซี่ ต่อลูกชายคนสุดท้องจะหนักหนาเกินกว่าที่เด็ก 10 ขวบจะรับมือไหว หากการทุ่มเทเงินทองและเวลาให้กับอากัสซี่ ได้ทำให้เด็กชายกระหายที่จะคว้าชัยชนะในการแข่งขันเพื่อให้พ่อได้รู้สึกว่าคุ้มค่าที่ลงทุนลงไป
อากัสซี่ ย้อนความทรงจำเมื่อตนเองอายุ 11 ปีต้องลงแข่งในระดับประเทศบนคอร์ตดิน และเขาก็ต้องพ่ายแพ้อีกครั้งในรอบรองชนะเลิศ ทำให้ต้องลงสนามอีกครั้งเพื่อชิงอันดับที่สามและที่สี่ตามกติกาในระดับเยาวชน คู่ต่อสู้ของ อากัสซี่ ในเวลานั้นคือ เดวิด คาสส์ ซึ่งถือเป็นมือรองสำหรับจอมบุกจากเท็กซัส แต่ดูเหมือนความกดดันทำให้ เด็กชายวัย 11 ปีตกที่นั่งลำบาก ก่อนจะพ่ายให้กับคู่ต่อสู้ที่ เจ้าตัวไม่เคยคิดมาก่อนว่าต้องปราชัยให้
ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าสู่จิตใจของเด็กชายอังเดร อีกครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการสร้างความผิดหวังให้กับผู้เป็นบิดา แต่ครั้งนี้อากัสซี่ ระงับน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาได้เพราะนึกถึงคำปลอบโยนของ รูดี้ แมวมองผู้ทำงานให้ "ปันโช เซกูร่า" เมื่อถึงพิธีมอบถ้วยรางวัล สิ่งที่อังเดร อากัสซี่ และ พ่อไม่คาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น เมื่อมีการขานชื่อเด็กชายจากเท็กซัส ให้ขึ้นไปรับรางวัล "ผู้มีน้ำใจนักกีฬายอดเยี่ยม" (Sportmanship Trophy)
อากัสซี่ เผยความรู้สึกที่ได้รับรางวัลดังกล่าวว่า "นี่คือถ้วยรางวัลใบแรกของผมและเป็นถ้วยรางวัลใบสุดท้ายบนโลกนี้ที่ผมอยากจะได้" เมื่อรับถ้วยรางวัล "ผู้มีน้ำใจนักกีฬายอดเยี่ยม" อากัสซี่ เดินออกไปที่ลานจอดรถกับพ่อ ในห้วงเวลาที่ไร้ซึ่งคำชมเด็กชายวัย 11 ขวบไม่รู้จะทำอะไรให้ดีไปกว่าพูดเพื่อเอาใจพ่อตนเองว่า "ผมไม่อยากได้รางวัลนี้หรอก" เมื่อไมค์ ได้ยิน เขาเดินมาดึงถ้วยรางวัลดังกล่าวออกจากมือของ อากัสซี่ ก่อนขว้างไปออกไปบนพื้นซีเมนต์เบื้องหน้า แน่นอนว่าถ้วยใบดังกล่าวแตกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วไมค์ ก็ใช้เท้ากระทืบให้มันแบนจนติดซีเมนต์ ก่อนจะพาลูกชายที่เขาเชื่อว่าจะเป็นนักเทนนิสมือหนึ่งของโลก ออกจากสนามแข่งไป
การแข่งขันเทนนิสระดับเยาวชน นั้นถือว่าเป็นเส้นทางที่นักเทนนิสทุกคนต้องผ่านมาด้วยกันทั้งสิ้นเช่นเดียวกับ อังเดร อากัสซี่ ที่เริ่มเข้าสู่ทัวร์นาเมนท์ที่ต้องประฝีมือกับนักเทนนิสเยาวชนจากทั่วสหรัฐฯ ขณะเดียวกันชีวิตของเด็กวัย 10 ขวบก็ต่างจากเพื่อนรุ่นเดียวกันอย่างสิ้นเชิง เพราะการแข่งขันหมายถึงการเดินทางไปทั่วสหรัฐฯ เปลี่ยนจากห้องนอนในบ้านมาเป็นห้องพักในโรงแรม จากรถคันเดิมที่พ่อเคยใช้ ต้องเปลี่ยนมาเป็นรถเช่า จากอาหารฝีมือแม่ ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นอาหารตามภัตตาคาร ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เด็กชายอังเดร อากัสซี่ ต้องเผชิญมาโดยตลอดนับตั้งแต่ พ่อของเขาเลือกให้เดินบนเส้นทางลูกสักหลาด
แม้ว่าความพยายามผลักดันไมค์ อากัสซี่ ต่อลูกชายคนสุดท้องจะหนักหนาเกินกว่าที่เด็ก 10 ขวบจะรับมือไหว หากการทุ่มเทเงินทองและเวลาให้กับอากัสซี่ ได้ทำให้เด็กชายกระหายที่จะคว้าชัยชนะในการแข่งขันเพื่อให้พ่อได้รู้สึกว่าคุ้มค่าที่ลงทุนลงไป
อากัสซี่ ย้อนความทรงจำเมื่อตนเองอายุ 11 ปีต้องลงแข่งในระดับประเทศบนคอร์ตดิน และเขาก็ต้องพ่ายแพ้อีกครั้งในรอบรองชนะเลิศ ทำให้ต้องลงสนามอีกครั้งเพื่อชิงอันดับที่สามและที่สี่ตามกติกาในระดับเยาวชน คู่ต่อสู้ของ อากัสซี่ ในเวลานั้นคือ เดวิด คาสส์ ซึ่งถือเป็นมือรองสำหรับจอมบุกจากเท็กซัส แต่ดูเหมือนความกดดันทำให้ เด็กชายวัย 11 ปีตกที่นั่งลำบาก ก่อนจะพ่ายให้กับคู่ต่อสู้ที่ เจ้าตัวไม่เคยคิดมาก่อนว่าต้องปราชัยให้
ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าสู่จิตใจของเด็กชายอังเดร อีกครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการสร้างความผิดหวังให้กับผู้เป็นบิดา แต่ครั้งนี้อากัสซี่ ระงับน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาได้เพราะนึกถึงคำปลอบโยนของ รูดี้ แมวมองผู้ทำงานให้ "ปันโช เซกูร่า" เมื่อถึงพิธีมอบถ้วยรางวัล สิ่งที่อังเดร อากัสซี่ และ พ่อไม่คาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น เมื่อมีการขานชื่อเด็กชายจากเท็กซัส ให้ขึ้นไปรับรางวัล "ผู้มีน้ำใจนักกีฬายอดเยี่ยม" (Sportmanship Trophy)
อากัสซี่ เผยความรู้สึกที่ได้รับรางวัลดังกล่าวว่า "นี่คือถ้วยรางวัลใบแรกของผมและเป็นถ้วยรางวัลใบสุดท้ายบนโลกนี้ที่ผมอยากจะได้" เมื่อรับถ้วยรางวัล "ผู้มีน้ำใจนักกีฬายอดเยี่ยม" อากัสซี่ เดินออกไปที่ลานจอดรถกับพ่อ ในห้วงเวลาที่ไร้ซึ่งคำชมเด็กชายวัย 11 ขวบไม่รู้จะทำอะไรให้ดีไปกว่าพูดเพื่อเอาใจพ่อตนเองว่า "ผมไม่อยากได้รางวัลนี้หรอก" เมื่อไมค์ ได้ยิน เขาเดินมาดึงถ้วยรางวัลดังกล่าวออกจากมือของ อากัสซี่ ก่อนขว้างไปออกไปบนพื้นซีเมนต์เบื้องหน้า แน่นอนว่าถ้วยใบดังกล่าวแตกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วไมค์ ก็ใช้เท้ากระทืบให้มันแบนจนติดซีเมนต์ ก่อนจะพาลูกชายที่เขาเชื่อว่าจะเป็นนักเทนนิสมือหนึ่งของโลก ออกจากสนามแข่งไป
