คอลัมน์สุดฟากสนาม เรื่อง นกฟินิกซ์
ในบทเริ่มต้นอันเป็นตอนจบของชีวิตนักเทนนิสอาชีพนั้นอากัสซี่ ทิ้งท้ายไว้อย่างน่าสนใจว่า "ผู้คนมักถามผมเสมอว่าชีวิตนักเทนนิสนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งผมเองกก็ไม่เคยอธิบายให้พวกเขาฟังได้กระจ่าง ได้แต่พูดสั้นๆว่า ก็ดี แต่ในความเป็นจริงแล้วชีวิตที่อยู่กับการต่อสู้มากว่า 30 ปีผ่านเหตุการณ์มาหลากหลายมันคือชีวิตที่ยากจะหาคำใดมาเปรียบ แม้ในวันสุดท้ายของการเป็นนักเทนนิสอาชีพผมยังคงสู้จนสุดฤทธิ์ จนกระทั่งทุกอย่างจบลง"
นี่คือความในใจของชายวัย 36 ปีในวันที่แขวนแร็กเก็ตประสบการณ์ชีวิตได้สอนให้อากัสซี่ สู้มาตั้งแต่เริ่มต้นจับไม้เทนนิสบทที่ 1 ของ The Open นั้นอากัสซี่พาผู้อ่านย้อนกลับไปทำความรู้จักกับ ตัวเขาในวัย 7 ปีที่อยู่กับความกลัว กลัวที่จะต้องกลับไปจับไม้เทนนิสอีกครั้งกลัวที่จะต้องกลับลงไปในสนามซ้อมเหมือนดังเช่นทุกวัน กลัวที่จะต้องถูกพ่อเคี่ยวเข็ญเพื่อให้เขาเป็นเบอร์หนึ่งของเด็กในรุ่นเดียวกัน
อากัสซี่ บรรยายฉากชีวิต ด้วยภาพของความกดดันภายในครอบครัวระหว่าง พ่ออดีตนักมวยทีมชาติผู้เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน กับลูกชายที่ทำทุกอย่างตามคำสั่งไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากแม่เพียงเพราะเขาไม่ต้องการทำให้พ่อผิดหวัง และความจริงที่ลึกลงไปในจิตใจของเด็กชายอากัสซี่ นั้นคือตัวตนของเขาเองที่ไม่ยอมปลดปล่อยตนเองจากกีฬาเทนนิส ที่เจ้าตัวเอ่ยปากว่า เกลียดยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ที่เล่นไปเพราะไม่มีทางเลือก
การฝึกซ้อมอย่างหนัก ที่ผู้เป็นพ่อจัดตารางให้กับลูกชายนั้น ไม่ได้เป็นการฝึกซ้อมสำหรับเด็กชายวัย 7 ขวบ หากแต่เป็นการฝึกซ้อมสำหรับนักเทนนิสเยาวชนผู้มีเป้าหมายชัดเจนสู่เส้นทางอาชีพ อากัสซี่ บรรยายความมุ่งมั่นของผู้เป็นพ่อผ่านเครื่องยิงลูกเทนนิสที่เขาเรียกมันว่าเจ้ามังกร ซึ่งเด็กน้อยวัย 7 ขวบต้องต่อสู้กับมังกรพ่นลูกบอลตัวนี้ ทุกวันวันละ 2,500 ลูก ตามความเชื่อของบิดาที่กล่าวกับเขาว่า "ถ้าแกตีลูกบอลได้ 2,500 ลูกต่อวันเท่ากับว่าแกตีลูกบอล 17,500 ลูกต่อสัปดาห์ และ เมื่อครบปีแกจะตีได้เกือบล้านลูกถ้าหวดลูกบอลได้ในจำนวนเท่านี้รับรองว่าไม่มีใครล้มแกได้"
พ่อของอากัสซี่ เชื่อเช่นนั้นและฝึกเขาหนักขึ้นทุกวัน เสียงตะโกนของชายวัยกลางคนที่ตะโกนใส่ลูกชายวัย 7 ขวบ "ใส่ทอปสปินเข้าไป ตีให้หนักขึ้น ตีให้หนัก!!!" นี่คือสิ่งที่เด็กชายต้องพบเจอตลอดทั้ง 365 วัน
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า)
ในบทเริ่มต้นอันเป็นตอนจบของชีวิตนักเทนนิสอาชีพนั้นอากัสซี่ ทิ้งท้ายไว้อย่างน่าสนใจว่า "ผู้คนมักถามผมเสมอว่าชีวิตนักเทนนิสนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งผมเองกก็ไม่เคยอธิบายให้พวกเขาฟังได้กระจ่าง ได้แต่พูดสั้นๆว่า ก็ดี แต่ในความเป็นจริงแล้วชีวิตที่อยู่กับการต่อสู้มากว่า 30 ปีผ่านเหตุการณ์มาหลากหลายมันคือชีวิตที่ยากจะหาคำใดมาเปรียบ แม้ในวันสุดท้ายของการเป็นนักเทนนิสอาชีพผมยังคงสู้จนสุดฤทธิ์ จนกระทั่งทุกอย่างจบลง"
นี่คือความในใจของชายวัย 36 ปีในวันที่แขวนแร็กเก็ตประสบการณ์ชีวิตได้สอนให้อากัสซี่ สู้มาตั้งแต่เริ่มต้นจับไม้เทนนิสบทที่ 1 ของ The Open นั้นอากัสซี่พาผู้อ่านย้อนกลับไปทำความรู้จักกับ ตัวเขาในวัย 7 ปีที่อยู่กับความกลัว กลัวที่จะต้องกลับไปจับไม้เทนนิสอีกครั้งกลัวที่จะต้องกลับลงไปในสนามซ้อมเหมือนดังเช่นทุกวัน กลัวที่จะต้องถูกพ่อเคี่ยวเข็ญเพื่อให้เขาเป็นเบอร์หนึ่งของเด็กในรุ่นเดียวกัน
อากัสซี่ บรรยายฉากชีวิต ด้วยภาพของความกดดันภายในครอบครัวระหว่าง พ่ออดีตนักมวยทีมชาติผู้เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน กับลูกชายที่ทำทุกอย่างตามคำสั่งไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากแม่เพียงเพราะเขาไม่ต้องการทำให้พ่อผิดหวัง และความจริงที่ลึกลงไปในจิตใจของเด็กชายอากัสซี่ นั้นคือตัวตนของเขาเองที่ไม่ยอมปลดปล่อยตนเองจากกีฬาเทนนิส ที่เจ้าตัวเอ่ยปากว่า เกลียดยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ที่เล่นไปเพราะไม่มีทางเลือก
การฝึกซ้อมอย่างหนัก ที่ผู้เป็นพ่อจัดตารางให้กับลูกชายนั้น ไม่ได้เป็นการฝึกซ้อมสำหรับเด็กชายวัย 7 ขวบ หากแต่เป็นการฝึกซ้อมสำหรับนักเทนนิสเยาวชนผู้มีเป้าหมายชัดเจนสู่เส้นทางอาชีพ อากัสซี่ บรรยายความมุ่งมั่นของผู้เป็นพ่อผ่านเครื่องยิงลูกเทนนิสที่เขาเรียกมันว่าเจ้ามังกร ซึ่งเด็กน้อยวัย 7 ขวบต้องต่อสู้กับมังกรพ่นลูกบอลตัวนี้ ทุกวันวันละ 2,500 ลูก ตามความเชื่อของบิดาที่กล่าวกับเขาว่า "ถ้าแกตีลูกบอลได้ 2,500 ลูกต่อวันเท่ากับว่าแกตีลูกบอล 17,500 ลูกต่อสัปดาห์ และ เมื่อครบปีแกจะตีได้เกือบล้านลูกถ้าหวดลูกบอลได้ในจำนวนเท่านี้รับรองว่าไม่มีใครล้มแกได้"
พ่อของอากัสซี่ เชื่อเช่นนั้นและฝึกเขาหนักขึ้นทุกวัน เสียงตะโกนของชายวัยกลางคนที่ตะโกนใส่ลูกชายวัย 7 ขวบ "ใส่ทอปสปินเข้าไป ตีให้หนักขึ้น ตีให้หนัก!!!" นี่คือสิ่งที่เด็กชายต้องพบเจอตลอดทั้ง 365 วัน
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า)
