คอลัมน์ Final Quarter โดย ลุงแซม
แม้ต้องรีบบึ่งจากบ้านตั้งแต่ไก่โห่เพื่อมาตามติดสถานการณ์ "ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 43" ให้ทันช่วง 6 โมงเช้า ณ ฐานทัพบ้านพระอาทิตย์ แต่ชั่วโมงพักผ่อนที่สูญเสียไปแปรรูปกลายกลับมาเป็นอรรถรสแห่งความบันเทิงที่เหล่า "คนเหล็ก" พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส และขุนพล "นกหัวแดง" อริโซนา คาร์ดินัลส์ รังสรรค์สร้างเกมชิงแชมป์แห่งศึกอเมริกัน ฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL) ซึ่งสนุกตื่นเต้นที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมาในรอบ 10 ปี
ซึ่งผลที่ เรย์มอนด์ เจมส์ สเตเดียม สังเวียนในเมืองแทมปา รัฐฟลอริดา ประจักษ์แก่สายตาคอคนชนคนทั่วโลกแล้ว สตีลเลอร์ส คว้าแชมป์สำเร็จดั่งที่หลายคนคาดคิด และสกอร์รวมก็ออกมาสูง 50 แต้ม (27-23) ตามที่หลายฝ่ายคาดหมาย ทว่าซูเปอร์โบว์ลประจำฤดูกาล 2008/09 ที่เพิ่งผ่านพ้นไปนั้น ผมรู้สึกเสียดายโอกาสสร้างประวัติศาสตร์แทน คาร์ดส แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อเราต้องยอมรับในความเก๋าเกมของ "คนเหล็ก"
สำหรับ คาร์ดินัลส์ เข้ามาลุ้นแชมป์ซูเปอร์โบว์ลหนแรกของเฟรนไชส์ ตรงกันข้ามกับ สตีลเลอร์ส ที่หลุดเข้ามาชิงชัยเป็นสมัยที่ 7 ก่อนหน้านั้น 6 ครั้ง ชัค โนลล์ ตำนานโค้ช และ บิลล์ คาวเออร์ ช่วยกันพาทีมครองความสำเร็จสูงสุดถึง 5 สมัย ไล่เรียงกันมาจากปี 1975, 1976, 1979, 1980 และ 2006 ล่าสุด ไมค์ ทอมลิน หัวหน้าโค้ชทำสถิติอายุน้อยที่สุดเพียง 36 ปี ก็นำเอา "วินซ์ ลอมบาร์ดี โทรฟี" เข้าตู้โชว์ที่ไฮน์ซ ฟิลด์ ได้อีกใบ
ที่ผมต้องนำเอาเรื่องของการผ่านเข้าชิงชนะเลิศมาอ้างอิง เพราะมันนำไปสู่ประเด็นในวันนี้ที่เราจะได้แลกเปลี่ยนทรรศนะกัน หากมองไปที่ สตีลเลอร์ส การเข้าชิงถึง 6 สมัยพลาดไปแค่หนเดียวแสดงให้เห็นถึงความเจนสนามว่ามีมากน้อยเพียงใด ขณะที่นี่ถือเป็นการเปิดซิงของ คาร์ดินัลส์ ดังนั้นทำอะไรดูไม่ถนัดถนี่ ก็เหมือนกีฬาอื่นๆ ที่หลายคราวเรามักเห็นทีมซึ่งขาดประสบการณ์ลุ้นแชมป์บ้อท่าแบบน่าเจ็บใจหรือไม่ผลการแข่งขันก็ออกมาในรูปขาดวิ่น
เมื่อเป็นเช่นนี้ เคน ไวเซนฮันท์ หัวหน้าโค้ชคาร์ดส จึงดูเน้นเป็นพิเศษให้ความสำคัญแก่ทุกรายละเอียด จนผมมองว่ามันมากจนเกินไป เริ่มตั้งแต่การเสี่ยงเหรียญกันเลย ที่จริงแล้ว สตีลเลอร์ส เลือกเสี่ยงเหรียญแพ้ คาร์ดินัลส์ ได้สิทธิเลือกว่าจะเล่นบอลหรือเลือกแดน ปรากฏว่า "นกหัวแดง" ดันเลือกแดนเพราะดันคิดมากคำนวณเกี่ยวกับสภาพลม ยอมให้ "คนเหล็ก" ออกมาลุยก่อน
ความกังวลใจตรงนี้ผมมองว่าเป็นความผิดพลาดประการแรกของ ไวเซนฮันท์ แม้เข้าใจดีว่า คาร์ดินัลส์ มักปิดหลังคาเล่นที่สนามเหย้าของตัวเอง ดังนั้นการมาแข่งสนามกลางแจ้งต้องพะวงกันบ้างเป็นธรรมดา แต่มันก็เผยถึงความไม่มั่นใจให้คู่แข่งเห็น โชคไม่ดีเลยครับที่คู่ต่อกรของ "นกหัวแดง" คือ สตีลเลอร์ส ที่เก๋าเกมลงมาต่อยก่อนได้เปรียบขึ้นนำ 10-0 ทำให้ คาร์ดส ต้องลงมาทำคะแนนไล่เอา
อีกจุดหนึ่งที่สังเกตเห็นคือ คาร์ดินัลส์ เล่นไม่เป็นธรรมชาติของตัวเอง ทีมนี้มีเกมบุกทางอากาศอันน่าทึ่ง เคิร์ต วอร์เนอร์ กระจายบอลให้ แลร์รี ฟิตซ์เจอรัลด์, อันควาน โบลดิน และ สตีฟ บรีสตัน คนละพันหลาในฤดูกาลปกติ แต่ ไวเซนฮันท์ และท็อดด์ เฮลีย์ โค้ชทีมบุกกลับส่งแผนเน้น เอ็ดเจอรีน เจมส์ และ ทิม ไฮทาวเวอร์ ลงมาตะบี้ตะบันวิ่ง ทั้งที่เกมบุกภาคพื้นดินของพวกเขารั้งท้ายจากทั้งหมด 32 ทีม แม้อยากเข้าใจว่า คาร์ดส ต้องการสร้างบอลคอนโทรลและเปิดโอกาส ฟิตซ์เจอรัลด์ โดนดับเบิลทีมน้อยลง
แต่ถ้า ไวเซนฮันท์ ย้อนกลับไปดูเทปศึกษาแนวทางการเล่นของ อินเดียนาโปลิส โคลต์ส ชุดคว้าแชมป์ปี 2007 คงคิดได้ว่าทำไมพวกเขาไม่เปิดเกมขว้างตามถนัดเพื่อเป็นการกระจายไลน์แบ็กเกอร์และผลักดันให้เซฟตี้คู่แข่งถอยลึก ช่องก็เปิดให้ เจมส์ และ ไฮทาวเวอร์ วิ่งกระซวกเข้าใส่เอง เมื่อสถานการณ์เป็นรองจนกระทั่งควอเตอร์สุดท้าย ผู้เล่นหลายคนของ คาร์ดินัลส์ ดูอารมณ์เสียหงุดหงิดง่ายเสียโทษ 15 หลาเป็นระยะ ทุกอย่างจึงดูเข้าทาง สตีลเลอร์ส ไปหมด
อย่างไรก็ตาม ปาฏิหาริย์เกือบมีจริงเมื่อ คาร์ดินัลส์ ไม่มีอะไรจะเสียกอปรกับ "คนเหล็ก" เน้นดีเฟนด์เป็นหลักแทนที่จะใช้เกมบุกตอกให้จมดิน ฟิตซ์เจอรัลด์ แสดงให้เห็นถึงความเป็นยอดปีกกระโดดคว้าทัชดาวน์ และก็โฉบตัดไหนรับบอลจาก วอร์เนอร์ โกยอ้าว 64 หลาเข้าเอ็นด์โซนเป็นอีกสกอร์ให้ทีมพลิกนำ 23-20 แม้เหลือเวลาอีกแค่ 2.37 นาที แต่ เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้นำขว้างบอลให้ ซานโตนิโอ โฮล์มส รับทัชดาวน์พิชิตแชมป์ เวลาแค่ 35 วินาทีท้ายน้อยเกินไปจริงๆ สำหรับ วอร์เนอร์ และทีมไร้ประสบการณ์อย่าง คาร์ดส
จากประสบการณ์ (อันน่าภาคภูมิใจ) ในครั้งนี้อาจเป็นบทเรียนสอนให้ "อริโซนา คาร์ดินัลส์" ระลึกได้ว่าถ้ามีโอกาสเข้าถึงซูเปอร์โบว์ลอีกสักครั้ง พวกเขาน่าจะนำความเป็นตัวเองลงไปต่อกรกับคู่แข่งให้ถึงที่สุด ไม่ว่าผลการแข่งขันจะออกมาในรูปแบบใดมันก็เป็นไปตามธรรมชาติของเกมกีฬา แต่โอกาสแบบนั้นจะเกิดขึ้นหรือไม่เราคงต้องให้กำลังใจและติดตามดูกันต่อไป
แม้ต้องรีบบึ่งจากบ้านตั้งแต่ไก่โห่เพื่อมาตามติดสถานการณ์ "ซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 43" ให้ทันช่วง 6 โมงเช้า ณ ฐานทัพบ้านพระอาทิตย์ แต่ชั่วโมงพักผ่อนที่สูญเสียไปแปรรูปกลายกลับมาเป็นอรรถรสแห่งความบันเทิงที่เหล่า "คนเหล็ก" พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส และขุนพล "นกหัวแดง" อริโซนา คาร์ดินัลส์ รังสรรค์สร้างเกมชิงแชมป์แห่งศึกอเมริกัน ฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL) ซึ่งสนุกตื่นเต้นที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมาในรอบ 10 ปี
ซึ่งผลที่ เรย์มอนด์ เจมส์ สเตเดียม สังเวียนในเมืองแทมปา รัฐฟลอริดา ประจักษ์แก่สายตาคอคนชนคนทั่วโลกแล้ว สตีลเลอร์ส คว้าแชมป์สำเร็จดั่งที่หลายคนคาดคิด และสกอร์รวมก็ออกมาสูง 50 แต้ม (27-23) ตามที่หลายฝ่ายคาดหมาย ทว่าซูเปอร์โบว์ลประจำฤดูกาล 2008/09 ที่เพิ่งผ่านพ้นไปนั้น ผมรู้สึกเสียดายโอกาสสร้างประวัติศาสตร์แทน คาร์ดส แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อเราต้องยอมรับในความเก๋าเกมของ "คนเหล็ก"
สำหรับ คาร์ดินัลส์ เข้ามาลุ้นแชมป์ซูเปอร์โบว์ลหนแรกของเฟรนไชส์ ตรงกันข้ามกับ สตีลเลอร์ส ที่หลุดเข้ามาชิงชัยเป็นสมัยที่ 7 ก่อนหน้านั้น 6 ครั้ง ชัค โนลล์ ตำนานโค้ช และ บิลล์ คาวเออร์ ช่วยกันพาทีมครองความสำเร็จสูงสุดถึง 5 สมัย ไล่เรียงกันมาจากปี 1975, 1976, 1979, 1980 และ 2006 ล่าสุด ไมค์ ทอมลิน หัวหน้าโค้ชทำสถิติอายุน้อยที่สุดเพียง 36 ปี ก็นำเอา "วินซ์ ลอมบาร์ดี โทรฟี" เข้าตู้โชว์ที่ไฮน์ซ ฟิลด์ ได้อีกใบ
ที่ผมต้องนำเอาเรื่องของการผ่านเข้าชิงชนะเลิศมาอ้างอิง เพราะมันนำไปสู่ประเด็นในวันนี้ที่เราจะได้แลกเปลี่ยนทรรศนะกัน หากมองไปที่ สตีลเลอร์ส การเข้าชิงถึง 6 สมัยพลาดไปแค่หนเดียวแสดงให้เห็นถึงความเจนสนามว่ามีมากน้อยเพียงใด ขณะที่นี่ถือเป็นการเปิดซิงของ คาร์ดินัลส์ ดังนั้นทำอะไรดูไม่ถนัดถนี่ ก็เหมือนกีฬาอื่นๆ ที่หลายคราวเรามักเห็นทีมซึ่งขาดประสบการณ์ลุ้นแชมป์บ้อท่าแบบน่าเจ็บใจหรือไม่ผลการแข่งขันก็ออกมาในรูปขาดวิ่น
เมื่อเป็นเช่นนี้ เคน ไวเซนฮันท์ หัวหน้าโค้ชคาร์ดส จึงดูเน้นเป็นพิเศษให้ความสำคัญแก่ทุกรายละเอียด จนผมมองว่ามันมากจนเกินไป เริ่มตั้งแต่การเสี่ยงเหรียญกันเลย ที่จริงแล้ว สตีลเลอร์ส เลือกเสี่ยงเหรียญแพ้ คาร์ดินัลส์ ได้สิทธิเลือกว่าจะเล่นบอลหรือเลือกแดน ปรากฏว่า "นกหัวแดง" ดันเลือกแดนเพราะดันคิดมากคำนวณเกี่ยวกับสภาพลม ยอมให้ "คนเหล็ก" ออกมาลุยก่อน
ความกังวลใจตรงนี้ผมมองว่าเป็นความผิดพลาดประการแรกของ ไวเซนฮันท์ แม้เข้าใจดีว่า คาร์ดินัลส์ มักปิดหลังคาเล่นที่สนามเหย้าของตัวเอง ดังนั้นการมาแข่งสนามกลางแจ้งต้องพะวงกันบ้างเป็นธรรมดา แต่มันก็เผยถึงความไม่มั่นใจให้คู่แข่งเห็น โชคไม่ดีเลยครับที่คู่ต่อกรของ "นกหัวแดง" คือ สตีลเลอร์ส ที่เก๋าเกมลงมาต่อยก่อนได้เปรียบขึ้นนำ 10-0 ทำให้ คาร์ดส ต้องลงมาทำคะแนนไล่เอา
อีกจุดหนึ่งที่สังเกตเห็นคือ คาร์ดินัลส์ เล่นไม่เป็นธรรมชาติของตัวเอง ทีมนี้มีเกมบุกทางอากาศอันน่าทึ่ง เคิร์ต วอร์เนอร์ กระจายบอลให้ แลร์รี ฟิตซ์เจอรัลด์, อันควาน โบลดิน และ สตีฟ บรีสตัน คนละพันหลาในฤดูกาลปกติ แต่ ไวเซนฮันท์ และท็อดด์ เฮลีย์ โค้ชทีมบุกกลับส่งแผนเน้น เอ็ดเจอรีน เจมส์ และ ทิม ไฮทาวเวอร์ ลงมาตะบี้ตะบันวิ่ง ทั้งที่เกมบุกภาคพื้นดินของพวกเขารั้งท้ายจากทั้งหมด 32 ทีม แม้อยากเข้าใจว่า คาร์ดส ต้องการสร้างบอลคอนโทรลและเปิดโอกาส ฟิตซ์เจอรัลด์ โดนดับเบิลทีมน้อยลง
แต่ถ้า ไวเซนฮันท์ ย้อนกลับไปดูเทปศึกษาแนวทางการเล่นของ อินเดียนาโปลิส โคลต์ส ชุดคว้าแชมป์ปี 2007 คงคิดได้ว่าทำไมพวกเขาไม่เปิดเกมขว้างตามถนัดเพื่อเป็นการกระจายไลน์แบ็กเกอร์และผลักดันให้เซฟตี้คู่แข่งถอยลึก ช่องก็เปิดให้ เจมส์ และ ไฮทาวเวอร์ วิ่งกระซวกเข้าใส่เอง เมื่อสถานการณ์เป็นรองจนกระทั่งควอเตอร์สุดท้าย ผู้เล่นหลายคนของ คาร์ดินัลส์ ดูอารมณ์เสียหงุดหงิดง่ายเสียโทษ 15 หลาเป็นระยะ ทุกอย่างจึงดูเข้าทาง สตีลเลอร์ส ไปหมด
อย่างไรก็ตาม ปาฏิหาริย์เกือบมีจริงเมื่อ คาร์ดินัลส์ ไม่มีอะไรจะเสียกอปรกับ "คนเหล็ก" เน้นดีเฟนด์เป็นหลักแทนที่จะใช้เกมบุกตอกให้จมดิน ฟิตซ์เจอรัลด์ แสดงให้เห็นถึงความเป็นยอดปีกกระโดดคว้าทัชดาวน์ และก็โฉบตัดไหนรับบอลจาก วอร์เนอร์ โกยอ้าว 64 หลาเข้าเอ็นด์โซนเป็นอีกสกอร์ให้ทีมพลิกนำ 23-20 แม้เหลือเวลาอีกแค่ 2.37 นาที แต่ เบน โรธลิสเบอร์เกอร์ แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้นำขว้างบอลให้ ซานโตนิโอ โฮล์มส รับทัชดาวน์พิชิตแชมป์ เวลาแค่ 35 วินาทีท้ายน้อยเกินไปจริงๆ สำหรับ วอร์เนอร์ และทีมไร้ประสบการณ์อย่าง คาร์ดส
จากประสบการณ์ (อันน่าภาคภูมิใจ) ในครั้งนี้อาจเป็นบทเรียนสอนให้ "อริโซนา คาร์ดินัลส์" ระลึกได้ว่าถ้ามีโอกาสเข้าถึงซูเปอร์โบว์ลอีกสักครั้ง พวกเขาน่าจะนำความเป็นตัวเองลงไปต่อกรกับคู่แข่งให้ถึงที่สุด ไม่ว่าผลการแข่งขันจะออกมาในรูปแบบใดมันก็เป็นไปตามธรรมชาติของเกมกีฬา แต่โอกาสแบบนั้นจะเกิดขึ้นหรือไม่เราคงต้องให้กำลังใจและติดตามดูกันต่อไป
