คอลัมน์ : คนคาบสมุทรมลายู
โดย...จรูญ หยูทอง-แสงอุทัย
สถานการณ์ทางการเมืองไทยในขณะนี้มาถึงทางตัน และเกิดการเผชิญหน้าระหว่างมวลมหาประชาชนภายใต้การนำของคณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (กปปส.) ที่มีนายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นเลขาธิการ และรัฐบาลรักษาการภายใต้การนำของ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ผู้นำรัฐบาลที่ประชาชนหลายล้านคนบอกว่าเป็นโมฆะไปนานแล้วนับตั้งแต่วันที่ออกมาแถลงการณ์ไม่ยอมรับคำวินิจฉัย หรืออำนาจของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ โดยมี ศอ.รศ.ภายใต้การกำกับของนายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล และคณะซึ่งไม่เป็นที่พึงประสงค์ของประชาชนจำนวนนับล้านเช่นกัน
ฝ่ายรัฐบาลรักษาการออกมาเรียกร้องให้กลุ่มผู้มาชมนุมกลับบ้านไปรอทำหน้าที่เลือกตั้งในวันที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ตามที่ฝ่ายรัฐบาลเสนอ และอ้างว่าเป็นทางออกตามวิถีทางของระบอบประชาธิปไตยในทางสากลที่อารยะประเทศเขาทำกัน ภายใต้กำหนดของรัฐธรรมนูญ (ฉบับเดียวกับที่รัฐฐาล และคณะปฏิเสธอำนาจ และคำวินิจฉัยของตลาการศาลรัฐธรรมนูญ)
ฝ่ายมวลมหาประชาชนยอมรับครึ่งหนึ่งว่า ที่รัฐบาลยุบสภานั้นถูกต้องแล้ว แต่ยังไม่เห็นด้วยให้มีการเลือกตั้งภายใต้โครงสร้างรัฐบาลที่ขาดความชอบธรรม ปฏิเสธอำนาจ และคำวินิจฉัยของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญเป็นรัฐบาลรักษาการดูแลการเลือกตั้งร่วมกับคณะกรรมการการเลือกตั้ง เพราะรัฐบาลชุดนี้ได้ชื่อว่าบริหารแผ่นดินโดยการใช้อำนาจสั่งการของทักษิณ ชินวัตร นักโทษหนีคดีอาญาให้ดำเนินการในเรื่องที่ไม่ชอบธรรม และไม่ชอบด้วยกฎหมายหลายประการ ใช้อำนาจเสียงข้างมากของรัฐสภาละเมิดรัฐธรรมนูญ กฎหมาย และหลักของการปกครองในระบอบประชาธิปไตย หรือให้ได้อำนาจมาโดยผิดวิถีทาง ฯลฯ จึงเรียกร้องให้มีการปฏิรูปการเมือง ระบบพรรคการเมือง ระบบการเลือกตั้ง จัดการป้องกันการคอร์รัปชัน การกระจายอำนาจโดยการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัด ยุบการปกครองส่วนภูมิภาค ปฏิรูปสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ฯลฯ โดยการจัดตั้งสภาประชาชน และรัฐบาลของประชาชนตามหลักประชาวิวัฒน์ก่อน
แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นได้นายกรัฐมนตรี และรัฐบาลรักษาการจะต้องลาออกไปก่อน โดยไม่มีการตั้งคนอื่นมาแทนเพื่อให้เกิดสุญญากาศทางการเมืองก่อน ซึ่งฝ่ายรัฐบาล และพวกหางเครื่องต่างออกมายืนยันคอขึ้นเอ็นว่าทำไม่ได้ ไม่มีกฎหมายรองรับ เป็นการขัดรัฐธรรมนูญ (ฉบับที่พวกเขาไม่ยอมรับมาแล้วนั่นแหละ) พร้อมทั้งไม่ลืมที่จะเยาะเย้ยถากถางในทีว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้เป็นฉบับที่อีกฝ่ายหนึ่งยืนยันบอกให้รับไปก่อนแล้วค่อยแก้ไขที่หลังนั่นแหละ
ขณะที่นักวิชาการทางด้านรัฐศาสตร์ และกฎหมายมหาชนหลายคน รวมทั้งสมาชิกวุฒิสภาหลายคนก็บอกว่าทำได้ แต่ขึ้นอยู่กับว่ารัฐบาลพร้อมที่จะทำหรือไม่ เพราะรัฐธรรมนูญไม่ได้บังคับว่าเมื่อยุบสภาแล้วรัฐบาลปัจจุบันจะต้องรักษาการ เพียงแต่ถ้าอยู่ในฐานะที่จะรักษาการได้ก็ให้รักษาการเท่านั้น แต่ฝ่ายกฎหมายที่นายกรัฐมนตรีรักษาการเพิ่งแต่งตั้งก็ออกมายืนยันว่าทำไม่ได้ และการกระทำของฝ่าย กปปส.เป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ไม่มีกฎหมายรองรับ และกระทำความผิดซ้ำซาก
ดังนั้น ทางออกของปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองไทยในขณะนี้ จึงไม่สามารถจะจบลงด้วยดีได้ ทั้งๆ ที่ประชาชนทั่วประเทศทุกภาคส่วน ทุกเพศ ทุกวัย ออกมาแสดงพลังกดดันนับหลายล้านคนทั้งที่ไปร่วมชุมนุม และเคลื่อนไหวที่กรุงเทพมหานคร มาร่วมเดือนกว่าแล้ว และที่เคลื่อนไหวอยู่ในต่างจังหวัดเกือบทุกหมู่บ้าน ด้วยการจัดเวทีแสดงความคิดเห็น รับฟังข่าวสารความเคลื่อนไหว และระดมคนสนับสนุนไปเติมการชุมนุมที่ส่วนกลาง กลับถูกรัฐบาลที่ประชาชนมองว่าเป็นโมฆะ ใช้ตรรกะเสียงข้างมาก มาจากการเลือกตั้ง ถอยจนถึงที่สุดแล้ว และเป็นไปตามหลักรัฐธรรมนูญในระบอบประชาธิปไตยมากลบเกลื่อนเพื่อทำลายความชอบธรรม และมองว่าการกระทำของอีกฝ่ายเป็นกบฏ โดยพยายามยัดเหยียดข้อหากบฏให้แกนนำทุกคนจนประสบความสำเร็จแล้ว ๑ คนคือ นายสุเทพ เทือกสุวรรณ เลขาธิการ กปปส. ส่วนอีก ๑๓ คนศาลอาญายกคำร้อง
การที่ข้อเสนอของฝ่าย กปปส.ไม่สามารถบรรลุผลได้รับการตอบสนองจากฝ่ายรัฐบาลรักษาการได้ ปัญหามาจากบัดนี้สถานการณ์ทางการเมืองของไทยตกอยู่ในสภาพ “เดรัจฉานนิเวศทางการเมือง” แล้วโดยชัดเจน เนื่องจากปรากฏการณ์ทางการเมืองต่อไปนี้
ประการแรก เรามีรัฐบาลรักษาการที่เคยใช้อำนาจรัฐสภาโดยพรรคเพื่อไทย และวุฒิสภาใช้เสียงข้างมากแก้ไขรัฐธรรมนูญทำลายดุลยภาพ และการตรวจสอบจนศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าการแก้ไขมิชอบ เพราะทำลายการตรวจสอบถ่วงดุล ทรยศต่อความไว้วางใจของประชาชน ใช้เสียงข้างมากตัดสิทธิผู้แปรญัตติ ประธานสภาผู้แทนราษฎร ประธานวุฒิสภา และ รมว.มหาดไทย ไม่ยอมรับคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญเป็นการละเมิดรัฐธรรมนูญ ประกาศตนอยู่เหนือรัฐธรรมนูญ
ประการที่สอง เรามีรัฐบาลรักษาการที่เคยผ่าน พ.ร.บ.นิรโทษกรรมที่มีการตระบัดสัตย์ล้างผิดให้ผู้กระทำผิดกฎหมายอาญาแผ่นดิน ลบล้างการกระทำผิดคดีตากใบ กรือเซะ ปี ๒๕๔๗ และการฆ่าตัดตอนในการปราบปรามยาเสพติด จัดต่อการนิรโทษกรรมสากล และหลักประชาธิปไตยเพื่อเอื้อประโยชน์แก่ทักษิณ
ประการที่สาม เรามีรัฐบาลรักษาการที่เคยเมินเฉยต่อการใช้กฎหมายเป็นเหตุให้นักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงถึงแก่ความตาย ตำรวจละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ รู้เห็นการปิดล้อมโดยไม่รักษาความสงบ เลือกปฏิบัติ
ประการที่สี่ เรามีรัฐบาลรักษาการเสียงข้างมากที่เคยสร้างความแตกแยกในสังคม ปลุกปั่น ยุยง หลอกลวง ให้กระด้างกระเดื่องต่อกฎหมาย ใช้ความรนแรงต่อประชาชน และตุลาการ ทำผิดกฎหมายแต่ไม่มีการดำเนินการ แต่ผู้ชุมนุมที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลกลับถูกเล่นงานเช่นเดียวกับที่ใช้รัฐธรรมนูญในการต่อรองกับผู้อื่น ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ยอมรับรัฐธรรมนูญ ยอมรับกติกาทุกอย่างเท่าที่ตัวเองได้ประโยชน์
ประการที่ห้า เรามีรัฐบาลรักษาการที่เคยข่มเหงรังแกข้าราชการที่สุจริตโดยไม่เป็นธรรม แต่งตั้งผู้ด้อยประสบการณ์ พวกพ้องให้ดำรงตำแหน่งระดับสูงเพื่อรับใช้ทักษิณจนประเทศเสียหาย
ประการที่หก เรามีรัฐบาลรักษาการที่เคยทุจริตประพฤติมิชอบอย่างกว้างขวาง ใช้ประชานิยมให้เกิดทุจริตเชิงนโยบาย ทำให้เสียหายทางเศรษฐกิจ ก่อหนี้สาธารณะจำนวนมาก ทำให้ความสามารถในการแข่งขันลดลงอย่างแรง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัฐบาลรักษาการชุดนี้เต็มไปด้วยรัฐมนตรี และหางเครื่องนักวิชาการ และนักกฎหมายที่ใช้เดรัจฉานวิชามากกว่าความรู้ ความสามารถในการแสวงหาทางออกให้แก่ชาติบ้านเมืองโดยอ้างกฎหมาย หลักวิชาการบังหน้าเพื่อรักษาผลประโยชน์อยู่ในอำนาจให้นานที่สุด และเป็นทางออกที่ตนเองได้เปรียบเท่านั้น
ความหวังถ้ายังมีก็อยู่ที่ประชาชนว่าจะจัดการกับรัฐบาลทรราชเสียงข้างมาก และพวกหางเครื่องอย่างไร
