มาส่งออกกันดีกว่า... ช่วยหาเงินเข้าประเทศ / คอลัมน์: ยักษ์เล็กขึ้นชก

คอลัมน์ ยักษ์เล็กขึ้นชก โดย กัณฑ์พัฒน วงศ์ศิริกุล เอสเอ็มอีธุรกิจเทียนแฟนซี แบรนด์ BECRAFTS

ขอเกริ่นซะหน่อย ขอบอกว่า ผมเป็นเอสเอ็มอี ตัวจริงเสียงจริง ขนาดกิจการพอประมาณแบบไทยๆ เริ่มต้นด้วยลูกน้อง คนเดียว จนตอนนี้ร้อยกว่าคน ไม่ได้ใหญ่เหมือนชาวต่างชาติที่มาลงทุนในประเทศหรอกครับ ที่โรงงานหนึ่งๆ คนงานนับพัน นับหมื่น

สินค้าของเรามีชื่อเสียงโด่งดังมากในยุโรป ทว่า น่าน้อยใจ ยังต้องผลิตสินค้าขายในชื่อของลูกค้า เหงื่อเป็นของเรา แต่ ชื่อเสียงกลับเป็นของลูกค้าชาวต่างชาติ

โรงงานของคนไทยขนาดเล็กแท้ๆ มักเป็นเช่นเนี่ย ไม่เหมือนโรงงานที่ชื่อไทยแต่เจ้าของเป็นต่างชาติ

ผมได้ร่วมงานกับบริษัทขนาดใหญ่ของชาวต่างชาติมานับสิบๆปี ร่วมงานผลิตสินค้าให้กับบริษัทใหญ่หลายบริษัท เห็นความเป็นไป เห็นเหตุแห่งล่มสลาย และเหตุแห่งการเจริญรุ่งเรือง

เห็นและเข้าใจเรื่องราวในหนังสือทั้งที่ตอนเรียนทฤษฎีได้ A แต่ปฎิบัติจริงได้ F และที่ให้ F กับตัวเองเพราะขาดทุน

ต้องตัดสินใจว่า ช้าๆได้พร้าเล่มงาม หรือ ควรเลือกน้ำขึ้นให้รีบตัก เห็นเทคโนโลยีราคาถูกๆง่ายๆ ที่ช่วยลดต้นทุน เห็นเทคโนโลยีราคาแพงที่ทำให้งานสะดุด มีเรื่องมากมายที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน ต้องเรียนด้วยตัวเองจากประสบการณ์จริง

ปัจจุบัน ผมมีโรงงานผลิตสินค้าของตัวเองในเมืองไทย มีบริษัทจัดจำหน่ายเองที่อเมริกา โดยมีตัวแทนจำหน่ายช่วยดำเนินงาน และทำให้ผมมีโอกาสแบ่งปันของผมที่มีทั้งเสียงหัวเราะ เคล้าน้ำตา และลงท้ายด้วยน้ำตาของความปิติยินดีที่สามารถบอกฝรั่งและชาวต่างชาติทั้งหลายว่า สินค้าคนไทยเราก็เป็นที่หนึ่งเหมือนกันนะ

เส้นทางการทำการส่งออกของผมไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเค้า คือ ปรกติคนอื่นเค้าจะเริ่มต้นจากการทำการค้า หรือ ทำธุรกิจในประเทศก่อน เมื่อกิจการในประเทศมั่นคงและขยายในประเทศเต็มที่ จึงเริ่มอยากขายต่างประเทศ เพราะตลาดในประเทศเริ่มอิ่มตัว

แต่ของผมนั้นแปลกกว่าคนอื่น คือ เริ่มธุรกิจด้วยการกำหนดตลาดส่งออกต่างประเทศเลย และไม่ได้ขายให้ตลาดในประเทศมาตลอดตราบจนทุกวันนี้ เป็นเวลาสิบกว่าปี

ส่งออกยากนักหรือ .. จะว่ายากก็ยากจริง จะว่าง่ายไม่ง่ายนักหรอก แต่ง่ายกว่าที่คิดเยอะ

มีผู้ประกอบการรายเล็กๆ หรือกลางๆ ไม่รวมรายใหญ่ที่เก่งกาจอยู่แล้ว จำนวนมากอยากขยายช่องทางการขาย อยากขายได้จำนวนเยอะๆ เพราะรู้มาลางๆ ว่า ยอดขายส่ง ขายได้ทีละจำนวนเยอะๆ อยากส่งออกกับคนอื่นบ้าง หรือ อยากเท่ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ส่งออก

ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม ก็คืออยากส่งออก แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไง

จะเอาอะไรไปขายดี จะไปขายทีไหนดี  จะขายประเทศไหนดี สารพันปัญหา “จะ” และก็ “จะ” แล้วก็ “จะ” ตกลงจะจดๆจ้องๆ ทำไปทำมาไม่ได้ส่งออก กับเขาซะที

เอาล่ะ ข้อแนะนำง่ายๆ หลักคิดง่ายๆ

ก็เหมือนการค้าแต่โบราณ เหมือนเส้นทางแพรไหม เหมือนกองคาราวานสมัยก่อน คือ เอาสินค้าที่เขาไม่มี แล้วเรามี หรือ ที่เรามีดีกว่า เอาไปขายได้ทั้งนั้น ปัญหาต่างๆ ค่อยๆ ศึกษา ค่อยๆแก้ .. แค่ขอให้กล้าเริ่มต้น

JUST DO IT!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@