เสียงที่ไม่ได้ยิน

ผมตื่นขึ้นมาพบเจอความมืดของยามย่ำรุ่งกลางเมืองกรุง แสงสลัวจากไฟส่องสว่างริมถนนทะลุลอดผ่านหน้าต่างเข้ามายังห้องนอนทำให้ไม่เคยเลยที่จะมืดสนิทเหมือนกับยามค่ำคืนในผืนป่าใหญ่ แม้ฟ้าจะยังไม่เริ่มสางแสงจากพระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าแต่ยานพาหนะที่แล่นวิ่งไปมาบนท้องถนนก็ส่งเสียงโดยตลอดและไม่เคยเลยที่จะแสดงอาการอ่อนล้าเหนื่อยเพลีย ผมยังคงนอนอยู่ไม่ลุกขึ้นจากที่นอน พยายามแยกเสียงที่ได้ยินว่าพอจะมีบ้างไหมที่จะเป็นเสียงของเสียงนก แมลงหรือเสียงธรรมชาติอื่นใด ผลลัพธ์ที่ออกมาช่างน่าเศร้าใจ