ผ่าประเด็นร้อน
นาทีนี้ต้องบอกว่าทุกอย่างเริ่มขมวดปมเข้ามาทุกทีแล้ว เพราะสิ่งที่เคยปิดบังซ่อนเร้น หรือเคยทำแบบเหนียมๆ ก็ถึงเวลาที่ต้องเปิดออกมาให้เห็น ขณะเดียวกัน แม้ว่าจะพยายามปิดบังแค่ไหน แต่บางทีจากการเคลื่อนไหวที่โฉ่งฉ่างเก็บอาการความโลภเอาไว้ไม่ไหวทำให้เรื่องแดงออกมาจนได้
ที่ผ่านมาหลายคนตั้งความหวังกับรัฐบาลพรรคเพื่อไทย ที่มี ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรีคงจะสามารถนำพาบ้านเมืองเดินไปข้างหน้าได้อย่างราบรื่น เพราะจากความคาดหวังดังกล่าวทำให้รัฐบาลมีเสียงข้างมากเบ็ดเสร็จ จะเห็นได้ว่าตลอดระยะเวลา 7 เดือนก่อนแทบจะไม่มีม็อบมาประท้วง ตามรังควานแบบถ่อยเถื่อนเหมือนเมื่อก่อน ทำให้ นายกรัฐมนตรีมีเวลาใช้ “สติปัญญา” แก้ปัญหาให้กับบ้านเมืองอย่างเต็มที่
ที่สำคัญคนในรัฐบาลนี้ล้วนประกาศตัวว่า “เป็นไพร่” ดังนั้นก็ย่อมทำให้พวกไพร่ ซึ่งหากพิจารณากันตามความเข้าใจก็น่าจะหมายถึงคนยากคนจน คนด้อยโอกาสทั้งในเมืองและตามบ้านนอกคอกนาซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ได้ประโยชน์และมีความสุข
แต่อนิจจา ทุกอย่างทำท่ากลายเป็นตรงกันข้าม กลายเป็นว่ามีแต่พวกที่เข้ามา “สวมรอย” ความเป็นไพร่ตักตวงผลประโยชน์รับกันไปเต็มๆ มิหนำซ้ำกำลังทำตัวกลมกลืนไปกับ “อำมาตย์” ที่เคยต่อต้านเอาเป็นเอาตายมาก่อนหน้านี้แบบหน้าด้านๆเสียอีก
ทำให้เวลานี้คนจนที่เคยออกมาอุ้มชูให้ “ไพร่กลายพันธุ์” พวกนี้ได้เป็นรัฐบาล กำลังชอกช้ำ เพราะหลายสิ่งหลายอย่างที่เคยคุยโม้เอาไว้เมื่อตอนหาเสียง กลับทำไม่ได้ตามที่สัญญาเอาไว้ ลักษณะที่ออกมาจึงไม่ต่างจากการ ขายฝัน ทำให้เคลิบเคลิ้มหรือ “เกทับ” ฝ่ายตรงข้ามทำทุกทางเพื่อเข้ามายึดอำนาจรัฐเอาไว้อยู่ในมือ เพราะมี “วาระซ่อนเร้น” เอาไว้ในใจล่วงหน้าแล้ว นั่นคือ ทำทุกทางเพื่อช่วยเหลือ ทักษิณ ชินวัตร ให้พ้นผิดเท่านั้น ซึ่งก็ต้องยอมรับว่า รัฐบาลยิ่งลักษณ์มีความตั้งใจทำให้เป็นพิเศษจริงๆ
เพราะหากไปเปรียบเทียบกับผลงานของรัฐบาลที่ทำเพื่อชาวบ้านแล้ว มันช่างต่างกันสุดขั้ว ว่ากันเฉพาะนโยบายสำคัญเสียก่อน เช่น โครงการจำนำข้าว ที่ก่อนหน้านี้ตีปี๊บกันนักหนา ว่าเป็น “ปีทองของชาวนา” แต่เอาเข้าจริงที่คุยว่าจะขายได้ราคาไม่ต่ำกว่าเกวียนละ 15,000 บาท กลับถูกโรงสีกดราคาโดยอ้างความชื้นเกินกำหนด และส่วนใหญ่ขายได้เกวียนละ 8-9 พันบาทเท่านั้น มี น้อยรายที่ขายได้ถึงหมื่นบาท
ขณะเดียวกัน เมื่อหันไปดูสินค้าเกษตรรายการอื่น ไม่ว่าจะเป็นมันสำปะหลัง อ้อย สับปะรด หอม กระเทียม เป็นต้น ล้วนแล้วแต่มีราคาตกต่ำ อีกทั้งนโยบายสำคัญที่หลายคนตั้งตารอคอย นั่นคือ ค่าแรงวันละ 300 บาท และ เงินเดือนปริญญาตรี 15,000 บาท แต่เอาเข้าจริงค่าแรงก็ขยักนำร่องแค่ 7 จังหวัดในวันที่ 1 เมษายน ส่วนเงินเดือนปริญญาตรี ก็ทำได้เฉพาะเจ้าหน้าที่รัฐ แต่กลับทำให้เกิดผลทางด้านจิตวิทยา ข้าวของแพงจนพูดกันปากต่อปากว่า “แพงทั้งแผ่นดิน”
อีกทั้งเมื่อผนวกกับการ “ปล่อยผี” ราคาพลังงาน ทั้งน้ำมัน และก๊าซ โดยอ้างกลไกตลาด โครงสร้างพลังงานใหม่ เพื่อรองรับประชาคมอาเซียนในปี 2558 ฟังดูแล้วช่างอินเตอร์ฯเหลือเกิน แต่ก็ยังมีคนรู้ทันว่านี่คือการอุ้มชูผู้ถือหุ้นบริษัทน้ำมัน ทำให้เวลานี้ต้นทุนสินค้าทุกอย่างที่เริ่มจากต้นทางคือ ราคาน้ำมันและก๊าซ ส่งผลให้ปลายทางต้องขยับแบบพุ่งกระฉูด
เมื่อหันมาดูถึงสถานการณ์ชายแดนใต้ในยุคของรัฐบาล ยิ่งลักษณ์ ก็มีแนวโน้มลุกเป็นไฟ หลังจากได้ยินแนวทางแก้ปัญหาจากตัวผู้นำรัฐบาลหลังจากลงไปตรวจดูพื้นที่ว่าต้องเพิ่มกำลังเจ้าหน้าที่ รวมไปถึงข่าวความไร้เอกภาพของหน่วยงานหลัก คือศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ (ศอ.บต.) ที่นำโดย พ.ต.อ.ทวี สอดส่อง กับฝ่ายกองทัพ โดยเฉพาะเรื่องการเจรจาแบบ “มั่วซั่ว” ผลจึงออกมาแบบ “เละ” อย่างที่เห็น ที่สำคัญยังไม่เคยสรุปบทเรียน ไม่ทำความเข้าใจ ไม่รับรู้ถึงความละเอียดอ่อนแบบสุดขั้ว ยังใช้วิธีการตลาดทางการเมืองเข้าไปชี้นำเหมือนเดิม
นั่นคือความไม่เอาไหนและความล้มเหลวของรัฐบาลและนายกรัฐมนตรี ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ในการบริหารประเทศตลอดเวลา 7-8 เดือนที่ผ่านมา ไม่มีผลงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ตรงกันข้ามกับ “วาระทักษิณ” ที่ต้องเดินหน้าเต็มที่ กำลังเห็นผลอย่างงดงาม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเปิดเผย หรือซ่อนเร้น เท่าที่ฟันธงกันล่วงหน้าเวลานี้ก็คือเรื่องแก้ไขรัฐธรรมนูญ การออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม ทุกอย่างกำลังไปด้วยดี ใช้เสียงข้างมาก “หัก” เอาได้โดยสะดวก
ดังนั้น ถ้าให้ประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งแต่ต้นมาจนถึงปัจจุบัน ก็ต้องสรุปให้เห็นกันได้ทันทีว่า สิ่งที่เป็นประโยชน์ของชาวบ้านรัฐบาลยิ่งลักษณ์กลับล้มเหลว ไม่สมราคาคุย มิหนำซ้ำยังสร้างความเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า แต่ขณะที่เรื่องประโยชน์ของพี่ชาย ที่สังคมมองว่า “เอาเปรียบ” คนอื่นกลับเดินหน้าเต็มที่และ “ได้” อยู่คนเดียว เป็นรัฐบาลที่อ้างว่ามาจากไพร่ แต่กลายเป็นว่า ไพร่เดือดร้อนและช้ำใจที่สุด!!
