ศูนย์ข่าวศรีราชา - เดือด! ไลน์สมาคมทุเรียนใต้แฉตัวฉุดรั้งการเติบโตตลาดทุเรียนไทย คือ ผู้มีอำนาจที่แสวงหาประโยชน์ให้ตนเองและพวกพ้องด้วยการนำทุเรียนอื่นสวมสิทธิขาย พร้อมเรียกร้องให้มีการรักษาคุณภาพทุเรียนตะวันออก
จากการแก้ไขปัญหาทุเรียนอ่อนและทุเรียนสวมสิทธิในพื้นที่ภาคตะวันออก ในช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมาที่ค่อนข้างประสบผลสำเร็จจากการดำเนินงานของทีมเล็บเหยี่ยวพิทักษ์ทุเรียนไทย ที่เกิดขึ้นจากการผลักดันของ นายชลธี นุ่มหนู อดีต ผอ.สวพ.6 ที่ปัจจุบันได้ยื่นหนังสือลาออกจากราชการหลังไม่สามารถยอมรับคำสั่งย้ายจากต้นสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ได้ แม้ปัจจุบันการส่งออกทุเรียนอ่อน และทุเรียนสวมสิทธิจากไทยไปจีนเริ่มลดลงอย่างต่อเนื่องนั้น
ล่าสุด ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ขณะนี้ผู้ประกอบการส่งออกทุเรียนในพื้นที่ภาคใต้ซึ่งอยู่ในช่วงที่ผลผลิตกำลังออกสู่ตลาด ได้พากันเรียกร้องให้ผู้ประกอบการด้วยกันหันมาปฏิบัติตามกติกาในการดูแลคุณภาพทุเรียนเช่นเดียวกับในพื้นที่ภาคตะวันออก และต้องการให้มีการจัดตั้งหน่วยงานเพื่อตรวจสอบคุณภาพผลผลิตทุเรียนในพื้นที่หลังเริ่มถูกท้วงติงเรื่องคุณภาพผลผลิตจากตลาดปลายทาง
โดยพบว่ากลุ่มชาวสวน และผู้ประกอบการในสมาคมทุเรียนใต้ ได้มีการถกเถียงข้อมูลกันในไลน์กลุ่มอย่างกว้างขวาง ซ้ำยังมีการนำคลิปข่าวของสำนักข่าวบางแห่งมาโพสต์ลงในกลุ่มไลน์ พร้อมตตั้งคำถามเรื่องการตรวจสอบคุณภาพทุเรียนใต้ว่าจะต้องดำเนินการอย่างไร
ขณะที่สมาชิกในกลุ่มไลน์บางคนได้ตั้งคำถามว่า สวพ.6 และ สวพ.7 เป็นองค์กรของรัฐที่ไม่จำเป็นต้องทำในมาตรฐานเดียวกันหรือ อีกทั้งยังตั้งคำถามว่าทุเรียนภาคตะวันออกและภาคใต้ต่างกันอย่างไร ขบวนการที่สร้างความเสื่อมเสียให้วงการทุเรียนไทยวันนี้ถึงเวลาแก้ไขแล้วหรือไม่
ส่วนสมาชิกสมาคมบางรายแฉว่า ที่ผ่านมาเจ้าหน้าที่รัฐได้ทำงานเรื่องการตรวจสอบคุณภาพทุเรียนใต้กันอย่างเต็มที่เพื่อแก้ไขปัญหาทุเรียนอ่อน แต่กลับมีใบสั่งจากผู้มีอำนาจที่ยังคงเดินหน้าทำลายทุเรียนไทย ด้วยการนำทุเรียนอื่นเข้ามาสวมสิทธิเพื่อหาประโยชน์เข้าตนเอง และพวกพ้อง
พร้อมยังระบุว่า หากกลุ่มผู้มีอำนาจเหล่านี้ยังคงไม่หยุดการกระทำที่บ่อนทำลายคุณภาพทุเรียนไทยเชื่อได้ว่าปัญหาทุเรียนอ่อน ทุเรียนด้อยคุณภาพ แก้ไขอย่างไรอีก 100 ปีก็แก้ไม่ได้
และผู้ที่ต้องรับชะตากรรมคือ ชาวสวน ที่ขณะนี้พอจะลืมตาอ้าปากได้บ้างแต่กลับถูกเหยียบย่ำเพราะหน่วยงานภาครัฐเพิกเฉยต่อการแก้ไขปัญหาจริงจัง ขณะนี้จึงมีการตั้งคำถามเป็นวงกว้างว่า ใครคือผู้มีอำนาจที่สามารถสั่งการให้เจ้าหน้าที่รัฐละเลยต่อการรักษาผลประโยชน์ของเกษตรกร และประเทศชาติ
