การ์เดี้ยน หักเหลี่ยมมัจจุราช ตอน 7
ภายในสนามมวยแห่งหนึ่ง
เสือดำตั้งการ์ด หน้าตาบวมช้ำแตกยับ โชกไปด้วยเลือด
"ตอนที่ครูของผมบอกผมให้ล้มมวย..เค้าพูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายๆ"
ภาพครูเม่นกำลังยิ้มเข้ามา
"มึงก็แค่อย่าเผลอไปน็อคมันก็พอ ฮ่าๆ"
เสือดำเลือดเต็มหน้ายังอยู่ในท่าตั้งการ์ด เท้าข้างหนึ่งเตะอัดเข้าใส่การ์ดและก้านคอเสือดำเต็มแรงจนเลือดบนหน้าเสือดำกระเซ็นออกมา
"ฟังดูเป็นเรื่องง่ายจริงๆ"
เสียงบรรยากาศภายในสนามมวยค่อยๆดังขึ้น
สปอตไลท์ส่องแสงจ้า!
บรรยากาศในสนามมวย ผู้คนแน่นขนัด ทั่วทั้งสนามกำลังจดจ่อกับภาพบนเวที
โฆษกบนเวทีบอก
"และขณะนี้ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยแล้ว ขอเชิญพบกับคู่มวยหยุดโลก..ศึกเสือพบสิงห์ที่มีเข็มขัดแชมเปี้ยนเป็นเดิมพัน และผู้ท้าชิงของเราพร้อมแล้วครับ เชิญพบกับ..สิงห์ลำพอง...ธนสมบูรณ์"
สิงห์ลำพองขึ้นเวทีมา ทีมพี่เลี้ยงเหนี่ยวเชือกให้สิงห์ลำพองปีนข้ามเชือกเวทีเข้ามา….เสียงคนดูเฮขึ้น
สิงห์ลำพองชูมือโชว์ฟุตเวิร์ค ท่าทางมั่นใจ ในขณะที่โฆษกสนามกล่าวแนะนำสถิติการชก
"เจ้าของสถิติ ชก 64ครั้ง ชนะ58 ครั้ง แพ้ 6 ครั้ง เจ้าของฉายานักฆ่าหน้าหยกจากแดนอีสาน"
จิมมี่อยู่ในหมู่ผู้ชมส่องกล้องส่องทางไกลมาบนเวที เล็งไปที่สิงห์ลำพองที่กำลังรัวชกอากาศ จิมมี่ส่องเลยไปในฝูงคนดู เห็นชาโดว์ หอยแครงและน้าสมานปะปนอยู่ในหมู่คนดูกระจายตัวกัน
ชาโดว์อยู่ทางทิศใต้ของเวทีกำลังสังเกตุการณ์ไปรอบๆ
หอยแครงอยู่ใกล้ประตูทิศตะวันตก กำลังส่องกล้องมาหาจิมมี่เช่นกัน
น้าสมานนั่งประกบหญิงสาวคนหนึ่ง คือ ฝน แฟนเสือดำ อยู่ทางทิศตะวันออกของเวที
จิมมี่ส่องกล้องเลยมาที่ข้างเวทีฝั่งตะวันออกเห็นเสี่ยเก๊ามากับบอดี้การ์ดสองคนกำลังทักทายกับคนที่แวะมาคุยด้วย
จิมมี่ลดกล้องลง มองไปที่ทางเดินสำหรับแชมป์
เสียงโฆษกดังต่อเนื่องเข้ามาในหัองพักนักกีฬาของเสือดำ
"สิงห์ลำพองเป็นมวยหมัดหนัก และเครื่องร้อนเร็วจัดเป็นมวยประเภทชวนทะเลาะไม่เลิกด้วยอายุ 24 ปี..อ่อนกว่าเสือดำถึง 1รอบ..สิงห์ลำพองโวไว้ว่า นัดนี้จะไม่มีการปราณีอย่างเด็ดขาด..และจะต้องคว้าเข็มขัดแชมเปี้ยนมาได้แน่นอน"
เสือดำนั่งบนเก้าอี้ยาว ครูเม่นกำลังพันเทปนวม พี่เลี้ยงเตรียมพร้อมอยู่รอบๆ
เสือดำจ้องไปที่ประตู หน้าตาเคร่งเครียด ดวงตาเบิ่งค้าง
เสียงโฆษกสนามค่อยๆดังไกลออกไป
"แต่จะเป็นไปตามที่โวไว้หรือไม่ คงต้องถามใจแชมเปี้ยนก่อน"
เสือดำยังคงจ้องไปที่ประตู พี่เลี้ยงบีบเฟ้นอยู่ตรงไหล่ ครูเม่นก้มลงข้างหูกระซิบอะไรก็ไม่อาจทราบได้ แล้วจ้องตาเสือดำ
ครูเม่นจ้องหน้าพูดคำว่า “พร้อมมั๊ย?” แต่ไม่ได้ยินเสียง
เสือดำดูลอยๆ มองครูเม่น แล้วพยักหน้า ครูเม่นใช้มือทั้งสองตบเข้าที่ข้างแก้มของเสือดำ เพื่อรวบรวมสติทีหนึ่ง
".และเชิญพบกับแชมป์เปี้ยน 3 เข็มขัด ขวัญใจชาวไทย"
เสือดำลุกขึ้นเดินไปที่ประตู
"เจ้าของสถิติชก 118ครั้ง ชนะ 110 ครั้ง แพ้8ครั้ง"
ทีมงานผลักประตูออก
เสือดำออกจากประตูห้องพักมาพร้อมกับครูเม่นและทีมพี่เลี้ยง นักข่าวที่รออยู่ สาดแฟลชเข้าใส่ทันที
"เสือดำ พยัคฆ์วังชา"
เสือดำชูมือก้าวมาตามทางเดินอย่างมั่นใจ หน้าตายังเคร่งเครียด
จิมมี่อยู่ที่มุมหนึ่งของอัฒจรรย์มองไปที่เสือดำที่กำลังเดินขึ้นเวที
พี่เลี้ยงง้างเชือกเวทีขึ้น เสือดำลอดเชือกก้าวขึ้นเวทีไป
เสียงต้อนรับดังกระหึ่ม เสือดำชูมือไปรอบเวที เขาเหลือบมองไปที่ฝนซึ่งอยู่บนอัฒจรรย์แวบหนึ่ง ฝนยิ้มให้กำลังใจ แต่สีหน้ากลับดูเป็นห่วงเสือดำ น้าสมานยังนั่งอยู่ข้างๆเหมือนเดิม
จิมมี่มองไปที่เสือดำบนเวที แล้วมองไปที่ฝนกับน้าสมาน...เขาเริ่มรู้สึกเป็นกังวล
บนเวที ครูเม่นกำลังถอดมงคลให้เสือดำ
ครูเม่นปากงึมงำคาถา เป่าพรวด..
เสือดำเดินหน้าเครียดเข้ามานั่งลงตรงข้ามครูเม่น
ครูเม่นหันมอง ยิ้มให้อย่างใจดี
เสือดำทั้งหน้าและเสียงเครียด
"ผมตกลงใจแล้ว.. ผมจะทำ"
ครูเม่นพยักหน้า
"มึงรู้ใช่มั้ยว่าถ้ารับเงินแล้วจะเปลี่ยนใจไม่ได้"
เสือดำพยักหน้า
"แล้วเรื่องนี้ห้ามบอกเมียมึงเด็ดขาด"
เสือดำพยักหน้าท่าทางลำบากใจ
ครูเม่นตบไหล่ปลอบ
"มึงก็ 36 แล้ว..จะป้องกันแชมป์ไปได้อีกกี่ไฟท์? ทำตามใบสั่งแค่ครั้งเดียว มึงกับเมียก็มีกินไปตลอดชาติ กูว่าครั้งนี้มึงคิดถูกแล้วล่ะ แค่อย่าเผลอไปน็อคมันก็พอ ฮ่าๆ"
เสือดำพยักหน้า หัวเราะไม่ออก
"ดีแล้ว..ตกลงตามนี้ ที่เหลือก็แค่รอเวลา"
เสือดำขมวดคิ้วคิด
เสียงบรรยากาศสนามมวยดังแทรกเข้ามาเบาๆ
เสียงบรรยากาศสนามมวยยังคงดังอื้ออึง.... บนเวที สิงห์ลำพองกำลังเดินหน้าเข้าใส่เสือดำ พยายามรุกไล่ด้วยสภาพร่างกายที่หนุ่มแน่นกว่า เสือดำเป็นฝ่ายรับและตอบโต้เป็นระยะ
โฆษกซึ่งย้ายไปนั่งข้ามสนามบรรยาย
"สิงห์ลำพองต่อยซ้าย..ขวา เสือดำเตะรบกวน วนไปรอบๆไม่ยอมเป็นเป้านิ่ง สิงห์ลำพองไม่ยอมให้หนี ดักทางไว้ เข้าคลุกวงใน สิงห์ลำพองฮุคซ้าย รัวหมัดชุด เสือดำโต้ สิงห์ลำพองเข้าแลกแล้วครับ!"
สิงห์ลำพองรุกหนัก เสือดำเหมือนจะแย่ สถานการณ์กลายเป็นการแลกหมัดที่สิงห์ลำพองออกหมัดมากกว่า แต่ทันใดนั้นเสือดำฟันศอกเข้าที่คิ้วสิงห์ลำพองอย่างรวดเร็ว!
สิงห์ลำพองคว่ำลงไปทันที เรียกเสียงคนฮือทั้งสนาม..
"ร่วงลงไปแล้วครับ แต่เป็นสิงห์ลำพองที่ร่วงลงไป"
ฝนทั้งห่วงเสือดำทั้งดีใจ น้าสมานที่นั่งข้างๆเฮลั่น
ชาโดว์มองดูนิ่งๆ
หอยแครงที่อยู่ไกลสุดส่องกล้องดู ดีใจจนเผลอบีบฮอทด็อกในมือซอสไหลใส่คนข้างหน้า
เสี่ยเก๊านั่งหน้านิ่งจนดูน่ากลัว จิมมี่มองเวทีอย่างจดจ่อ..
สิงห์ลำพองพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก กรรมการกำลังนับ ด้านหลังที่มุมเวทีเสือดำกำลังจดจ้องมาที่สิงห์ลำพอง
ครูเม่นและทีมพี่เลี้ยงที่ข้างเวทีก็จ้องดูสิงห์ลำพองอย่างเคร่งเครียด
สิงห์ลำพองลุกขึ้นสะบัดหน้าเรียกสติทีหนึ่ง บริเวณคิ้วมีเลือดไหลลงมาเส้นหนึ่ง สิงห์ลำพองใช้นวมปาดเลือดออก
เสือดำมองจ้องไปที่สิงห์ลำพอง
หนึ่งในทีมพี่เลี้ยงเสือดำตะโกนเชียร์ขึ้น
"จัดการมันยกนี้เลย"
ตอนนั้นเองที่ชายคนหนึ่ง สวมหมวก สะพายกล้อง ใส่แจ็กเก็ตตากล้อง ชนเข้าให้กับพี่เลี้ยงจนขวดน้ำตกลง
ชายคนนั้นเก็บขวดน้ำคืนให้พร้อมกับขอโทษ
"ขอโทษครับ"
บนเวทีกรรมการเช็คแผลสิงห์ลำพอง และให้สัญญาณชก..
เสือดำกลับไม่เร่งรุกเผด็จศึก เพียงเดินหน้ารุกอย่างใจเย็น
"นี่อาจเป็นนาทีทองของเสือดำ..แต่เสือดำยังใจเย็นเช่นเคย" โฆษกบอก
เสือดำรุกหน้าไปช้าๆ สีหน้ากลับลำบากใจเหมือนเป็นฝ่ายโดนไล่ต้อน
สิงห์ลำพองถอยประคองตัวไว้ ตอบโต้เป็นระยะอาการเริ่มดีขึ้น
"ถ้าจะเผด็จศึกในยกนี้ เสือดำต้องเร่งแล้ว"
เสือดำตัดสินใจปล่อยหมัด แต่เสียงระฆังดังหมดยกพอดี
เสือดำหยุดหมัดค้าง เดินกลับเข้ามุม โหนกแก้มบวมแดง ด้านหลังเห็นสิงห์ลำพองเดินกลับเข้ามุมตรงข้าม
"หมดยก 2..เสือดำพลาดโอกาสทองไปแล้วครับ"
พี่เลี้ยงสิงห์ลำพอง รีบเข้ามาถอดฟันยาง ให้น้ำ โปะขี้ผึ้งบนแผล
สิงห์ลำพองมีแผลแตกที่คิ้ว แต่หน้าตากลับบอบช้ำน้อยกว่าเสือดำ โค้ชเข้ามาจับหน้าถาม
"ไหวมั้ย"
สิงห์ลำพองพยักหน้า โค้ชเหลือบมองมาที่ครูเม่นแวบหนึ่ง
ครูเม่นสบตาวูบ แล้วหันมาบีบเฟ้นเสือดำ พูดเบาๆที่ข้างหู
"ดีแล้ว..ชกอย่างนี้แหละอย่าแลกมาก ที่เหลือก็รอเวลา"
เสือดำเหลือบมองไปข้างเวทีเห็นเสี่ยเก๊าส่งยิ้มมาให้ เสือดำมองอย่างแค้นๆดื่มน้ำเข้าไปอีกอึก
ก่อนหน้านี้ ในห้องทำงานเสี่ยเก๊า เสือดำนั่งอยู่ตรงข้ามยกมือขึ้นไหว้ แล้ววางถุงกระดาษใบใหญ่ลงตรงหน้า
เสี่ยเก๊ายิ้ม มองถุงบนโต๊ะ
"นี่มันอะไร"
"ผม..มาขอยกเลิกสัญญาล้มมวย"
เสี่ยเก๊าทำท่าเข้าใจแล้วพยักหน้าไม่หยุด
" อ๋อ.....อ ได้สิ"
เสือดำท่าทางใจชื้นขึ้น
เสี่ยเก๊าหยิบเงินในถุงขึ้นมากรีดดู แล้วโยนกลับลงบนโต๊ะ
"แต่ไม่ใช่ด้วยเงินเท่านี้"
เสือดำงง
" แต่ผม..รับเงินมาเท่านี้"
เสี่ยเก๊าพยักหน้าแล้วส่ายหน้า
"แกยังไม่เข้าใจชั้น ชั้นรู้ว่าแกรับไปเท่าไหร่ แต่ยังมีที่ครูเม่นของแกรับไปอีกล่ะ? แล้วยังมีการลงทุนที่สืบเนื่องจากการล้มมวยอีกล่ะ? แกจะให้ชั้นไปเอาคืนจากใคร"
เสือดำอึ้ง หน้าเสีย
เสี่ยเก๊าจ้องหน้าเสือดำแล้วพยักหน้าช้าๆ
"ดี..ตอนนี้แกเข้าใจแล้ว แกจะยกเลิกสัญญาก็ได้ แต่ต้องเป็นจำนวนสิบเท่าของที่ชั้นจ่ายแกไป แกมีเงินนั้นรึเปล่า"
เสือดำจนปัญญา ส่ายหน้าออกมา
เสี่ยเก๊าพยักหน้า
"งั้นแกก็คงรู้ ว่าแกควรทำยังไง"
เสี่ยเก๊าพูดพลางเลื่อนถุงเงินกลับมาที่หน้าเสือดำ แล้วยิ้มผายมือส่ง
เสือดำหมดทางต่อรอง คว้าถุงเงินลุกออกไป
"คิดถึงลูกเมียไว้ให้มากๆด้วยนะไอ้เสือ"
เสี่ยเก๊าหัวเราะในลำคอ
บนเวทีมวย เสือดำจ้องมองเสี่ยเก๊าอย่างเคียดแค้น เสี่ยเก๊ายังคงยิ้มให้ โบกมือเหมือนทักทาย แล้วมองไปบนอัฒจรรย์เหมือนไม่ตั้งใจ
เสือดำมองตามสายตาของเสี่ยเก๊า เห็นที่เสี่ยเก๊ามองคือฝนนั่นเอง
เสือดำมองฝนอย่างเป็นห่วง..แล้วหันกลับมามองเสี่ยเก๊าอย่างเอาเรื่อง
พี่เลี้ยงกรอกน้ำเข้าปาก เสือดำพ่นออกแล้วเดินออกจากมุม เหลือบมองจิมมี่ในฝูงคนดูวูบหนึ่ง
เสือดำพยักหน้าให้จิมมี่ จิมมี่พยักหน้าตอบ
เสียงระฆังเริ่มยก 3 ดังขึ้น..
สิงห์ลำพองฟื้นตัวแล้ว..พุ่งเข้าใส่เสือดำหวังเอาคืน แต่เสือดำไม่ถอย ยืนต้านทานแล้วบุกกลับด้วยเชิงมวยที่เหนือกว่าครบเครื่องกว่า จนสิงห์ลำพองเริ่มถอยร่น
เสือดำเปิดฉากรุกไล่อย่างหนักหน่วงทันที สิงห์ลำพองถอยพลางสู้พลางจนหลังติดมุมต้องปักหลักต้านทาน
"เสือดำลุยสุดตัวตั้งแต่ต้นยก3 ครับ..แต่สิงห์ลำพองก็ไม่ยอมง่ายๆครับ ทั้งคู่แลกกันอีกแล้ว ใครจะอยู่ใครจะไปครับแบบนี้"
ทั้งคู่แลกอาวุธวงในอย่างดุเดือด แต่เข่าเสือดำเข้าเป้ามากกว่า ในขณะที่หมัดของสิงห์ลำพองช้าลงเรื่อยๆ แล้วสิงห์ลำพองก็ค่อยๆทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นจากลูกเข่าอัดลำตัวของเสือดำ กรรมการนับ..
กรรมการ 1…2…3…
เสือดำจดจ้องอยู่ที่มุมเตรียมเผด็จศึก ทันใดนั้น ภาพที่ปรากฏต่อสายตาพลันพร่ามัวเลอะเลือนเป็นบางขณะ
เสือดำขยี้ตา..ภาพดีขึ้น เห็นสิงห์ลำพองยืนขึ้นแล้ว
กรรมการนับถึงแปดแล้วหยุดนับ ให้สัญญาณชกต่อ
เสือดำพุ่งเข้าซ้ำหวังเผด็จศึกด้วยลูกเตะก้านคอแล้วภาพก็กลับกลายเป็นเบลออีก
เท้าของเสือดำเตะถากหน้าของสิงห์ลำพองไป เฉียดไปนิดเดียว
ทันใดนั้น หมัดของสิงห์ลำพองก็อัดเข้าหน้าของเสือดำเต็มแรง
เสือดำเซถลาไปติดเชือก สิงห์ลำพองตามซ้ำอีกหลายชุดใหญ่
เสือดำตั้งการ์ด สิงห์ลำพองเตะอัดการ์ดเข้าไปที่ก้านคอเสือดำเต็มแรง
หน้าเสือดำที่บวมปูดเปรอะเลือดไปทั้งหน้า..ถลาลงฟาดกับพื้นเวที
เสือดำหน้าแนบพื้น ตาลอย.....เสียงรอบข้างหายไป!
ฝนกรีดร้องตกใจ น้าสมานตะลึง
เสี่ยเก๊าชูมืออย่างสะใจ
ครูเม่นตกตะลึง มองมาที่พื้นเวที เสือดำยังนอนแน่นิ่งกรรมการเข้ามานับ
เสือดำมองผ่านกรรมการไปยังคนดูเห็นจิมมี่เครียดจนเผลอลุกขึ้นยืน เสือดำตาลอยมองจิมมี่คล้ายพยายามบอกอะไรบางอย่าง
ก่อนหน้านี้ เสือดำกับจิมมี่นั่งคุยกันอยู่ที่ริมน้ำแห่งหนึ่ง
เสือดำหน้าเครียด
"กูล้มมวยไม่ได้"
"มึงมีเงินสิบเท่าไปคืนมันเหรอ"
เสือดำส่ายหน้า
"แล้วมึงจะทำยังไง"
เสือดำตอบหนักแน่น
"กูจะฝากฝนไว้กับมึง ต่อยไอ้สิงห์ลำพองให้คว่ำ แล้วกูจะหายตัวไปกับฝน..มึงช่วยกูได้มั้ย"
จิมมี่สีหน้าลำบากใจ
"แล้วมวยของมึงล่ะ?"
เสือดำขมวดคิ้ว
"กูไม่มีทางเลือก ตอนนี้ไม่ว่ากูแพ้หรือชนะ มวยของกูก็จบลงแล้วถึงไม่จบตอนนี้..อย่างมากกูก็ยืนอยู่ได้อีกแค่สองสามปี"
จิมมี่อึ้งไปพัก
"แต่ถ้าตอนนี้มึงหนี มึงก็ต้องหนีไปตลอดชีวิต"
"ไม่รู้สิ..บางทีกูอาจจะมีความสุขกว่านี้ก็ได้นะ..กูอยากตั้งต้นใหม่กับฝนว่ะมึงจะช่วยกูรึเปล่า"
เสือดำมองหน้าจิมมี่
จิมมี่ขมวดคิ้วคิดแล้วพยักหน้าให้เสือดำ เสือดำยิ้มน้อยๆออกมา
เสือดำยังคงนอนบนพื้นเวที ตาลอย
กรรมการยื่นหน้าเข้ามาในระยะใกล้ ขยับปากนับ......
"5…6…"
เสือดำกระพริบตาครั้งหนึ่ง
"7…"
เสือดำพยายามยันตัวขึ้น
"8…"
เสือดำยืนขึ้น
"9…"
กรรมการจับมือ ถามอาการเสือดำ เสือดำพยักหน้า
กรรมการให้สัญญาณชกดูพร่ามัว
สิงห์ลำพองพุ่งเข้าใส่เสือดำทันที เสือดำได้แต่ตั้งรับไม่สามารถตอบโต้
ภาพสิงห์ลำพองตรงหน้าพร่ามัว เสือดำตกเป็นฝ่ายถูกอัดฝ่ายเดียว
จิมมี่ยืนมองตะลึง
น้าสมานพูดผ่านวิทยุในหู
"มัวตะลึงอะไรอยู่วะ ไอ้เสือมันโดนวางยา..มึงไม่เห็นเหรอ"
จิมมี่มองบนเวทีเห็นเสือดำโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียว ดูอาการแล้วบ่งบอกว่าน้าสมานพูดถูก
"มีใครเห็นอะไรผิดปกติบ้าง"
ชาโดว์ น้าสมาน หอยแครงนิ่งนึกแล้วนึกออก
"เดี๋ยวนะ..ยกที่แล้วผมเห็นคนเดินชนพี่เลี้ยงเสือดำจนขวดน้ำตก แต่เขาก็แค่เก็บขวดน้ำส่งให้"
"ไอ้นี่แหละ..มันแต่งตัวยังไง" น้าสมานถาม
หอยนึกแล้วส่องกล้องส่องทางไกลไปพลาง
"เอ่อ..ใส่หมวกสีเขียว..เอ่อ...เป็นตากล้องใช่ๆ..เป็นตากล้อง..เดี๋ยวนะๆ.."
หอยแครงส่ายกล้องในมือส่องไปทางตากล้องรอบๆเวที แล้วก็เจอ!
"นั่นไง..ทิศใต้ หมวกสีเขียว ผมหยิก ใส่แว่น ใส่แจ็กเก็ตตากล้อง มันกำลังถ่ายรูปผลงานของมัน"...
ตากล้องคนนั้นกำลังยิ้มกริ่ม ลั่นชัตเตอร์ถ่ายรูปบนเวที
ชาโดว์อยู่ใกล้สุด
"ชั้นเอง"
จิมมี่พยักหน้าให้
"น้าสมาน หอย..เริ่มแผนได้"
หอยอยู่ใกล้ประตูที่สุดลุกขึ้นก่อน
น้าสมานบอกฝน
"ได้เวลาแล้วหนู"
แต่ฝนเป็นห่วงเสือดำบนเวทียังไม่อยากไป
"ไม่ต้องห่วง จิมมี่ดูแลไอ้เสืออยู่ ไม่ต้องห่วงหรอก"
น้าสมานปลอบแล้วพาฝนออกไป
บอดี้การ์ดข้างกายเสี่ยเก๊ามองไปที่ฝนแล้วหยิบมือถือกดโทร.ออก
จิมมี่มองไปที่เสี่ยเก๊าและบอดี้การ์ดที่กำลังกดมือถือ
"พวกมันรู้ตัวแล้ว ทุกคนระวังตัวด้วย"
หอยแครงเดินออกจากประตูไป
น้าสมานประคองหนิงผ่านฝูงคนดูที่กำลังเชียร์ ฝนยังพยายามมองมาที่เวที
"ชาโดว์...อย่าหันหลังให้นักวางยาเด็ดขาด ชั้นกำลังตามเธอไป"
"โอเค..รับทราบ"
ชาโดว์กำลังอ้อมเป็นวงย่องเข้าหาตากล้องนักวางยาจากด้านหลังช้าๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่ในมือเห็นปลายมีดสั้นโผล่พ้นออกมา
จิมมี่แหวกคนรีบตามไปสมทบชาโดว์
ชาโดว์ใกล้จะถึงตัวนักวางยา แต่คนทั้งสนามพากันเฮลั่นอีกครั้ง หลายคนยืนขึ้นขวางบังสายตาของชาโดว์ไว้
บนเวทีเสือดำล้มลงอีกครั้ง สิงห์ลำพองชูกำปั้นดังว่าชนะแล้ว
ชาโดว์รีบแหวกคนเข้าหานักวางยา
นักวางยาหายตัวไปแล้ว!
ชาโดว์ตะลึงมองไปรอบๆ แล้วนักวางยาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชาโดว์
จิมมี่ร้องเตือนชาโดว์
"ชาโดว์ หกนาฬิกา!"
ชาโดว์หันขวับ แต่ไม่ทันแล้ว..นักวางยาตบมือเบาๆลงที่ต้นแขนชาโดว์ครั้งหนึ่ง แล้วก็เดินจากไป ชาโดว์หันมองตามนักวางยา เห็นเขากำลังเดินผ่านฝูงชนจากไป
ชาโดว์จับแผลที่ต้นแขน แล้วตัดสินใจตาม แต่ตามไปได้ไม่กี่ก้าวก็ชะงักเท้า..รู้สึกไม่ปกติ
นักวางยาหันมองส่งยิ้มให้ เดินเข้าสู่อุโมงค์ทางเดิน
ชาโดว์กัดฟันฝืนเดินตามต่อไป
จิมมี่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
"หยุดเดี๋ยวนี้ชาโดว์ มันอันตรายเกินไป"
ชาโดว์ไม่หยุดยังคงตามต่อไปช้าๆ
" หยุดนะชาโดว์..นี่เป็นคำสั่ง"
ชาโดว์ยิ้ม ไม่ตอบ และไม่ยอมหยุดเท้า ตามเข้าไปในอุโมงค์
"โธ่เว้ย...!"
จิมมี่พ้นจากฝูงคน รีบตามชาโดว์เข้าไปในอุโมงค์ทางเดิน
จิมมี่ตามชาโดว์เข้ามากลับเดินชนเข้ากับบอดี้การ์ดหัวล้านในชุดสูทสองคนตัวใหญ่มาก
ชายชุดสูททั้งสองมองจิมมี่อย่างเอาเรื่อง
จิมมี่ทำเป็นไม่สน ชะโงกมองไปชาโดว์ที่กำลังเดินลับมุมไป แล้วทำท่าจะเดินผ่านชายชุดสูทไปเฉยๆ แต่ถูกหัวล้าน1ผลักกลับมา
"ตอนนี้ผมไม่มีเวลา"
จิมมี่เดินผ่านไปอีกครั้ง หัวล้าน1ผลักมาที่หน้าอกจิมมี่อีกครั้ง แต่คราวนี้จิมมี่คว้าข้อมือมันไว้ อัดอุ้งฝ่ามือกระแทกเข้าที่ปลายคางมันอย่างแรง หัวล้านที่หนึ่งกองลงทันที
หัวล้าน2ปราดเข้ามาหา จิมมี่พุ่งหัวชนจมูกมันอย่างถนัดถนี่ หัวล้านที่สองล้มลงกุมจมูก เลือดโกรกผ่านฝ่ามือไหลลงมา
จิมมี่ก็หัวแตกมีเลือดไหลจากหัวลงมาที่หน้าผากเส้นหนึ่ง มองหัวล้านทั้งสองบนพื้นแล้วรีบตามชาโดว์ไป
ชาโดว์เดินตามนักวางยามาถึงทางเดินที่มีคนเพียงประปราย หมดแรงจนมีดหลุดจากมือ ชาโดว์ตัดสินใจควักปืนออกมาถือปืนห้อยไว้
"หยุดนะ!"
นักวางยาไม่ได้รีบร้อนจะหนี..หันมองชาโดว์ มองปืนในมือชาโดว์แล้วยิ้ม
"ตอนนี้คุณมองเห็นผมจริงๆเหรอ"
นักวางยาและคนตามทางพร่าเลือนแทบแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร
นักวางยาเดินเข้าหาชาโดว์ช้าๆ มันพลิกจับแหวนที่นิ้วกลางครั้งนึง ที่แหวนปรากฏเข็มแหลมยื่นออกมา
"คุณมีแรงยกปืนนั่นขึ้นจริงๆเหรอ? ที่คุณเดินมาได้ถึงตรงนี้ก็ต้องถือว่าเก่งมากแล้ว คุณดูไอ้เสือดำสิ..นั่นขนาดนักมวยนะ..ฮะๆๆ"
ชาโดว์มือสั่นเหมือนปืนจะหลุดจากมือ
นักวางยาเดินเข้าหา ภาพพร่าไปหมด …เสียงหัวเราะของนักวางยาฟังดูก้องๆ ชาโดว์พลันตะโกนออกมา
"ทุกคนหมอบ!"
ชาโดว์ยิงปืนลงพื้นนัดหนึ่ง
คนที่ทางเดินได้ยินเสียงปืนพากันกรีดร้องหมอบลงหรือวิ่งหนี เหลือเพียงภาพพร่าๆของนักวางยาที่ยังยืนอยู่
ชาโดว์พลันนั่งลงกับพื้นชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง ประคองปืนด้วยสองมือ วางศอกข้างหนึ่งลงบนเข่าต่างฐานยิง แล้วยิงทันทีทั้งที่ตาพร่า
ในภาพพร่าเลือน เธอเห็นนักวางยาวิ่งหนีไป.. ชาโดว์ปล่อยปืนในมือลง หอบหายใจแรง.
พลันมีคนมาคว้าไหล่อย่างแรง ชาโดว์ตกใจยกปืนขึ้นจ่ออก
"ชั้นเอง" จิมมี่จับปืนออก ประคองชาโดว์พิงกำแพง "มันไปทางไหน"
ชาโดว์ส่ายหน้า
"ไม่แน่ใจ..โทษที..ตาชั้น..แย่ลงเรื่อยๆ ชั้นยิงมันพลาด"
จิมมี่สีหน้าหนักใจ แล้วพลันเห็นรอยเลือดบนพื้น
"เธอไม่ได้พลาดหรอกชาโดว์..เธอยิงโดนมัน"
จิมมี่ลุกขึ้นตามรอยเลือดไป
ชาโดว์บอกไล่หลังมา
"ระวังแหวนของมัน"
จิมมี่หันมอง พยักหน้าให้ชาโดว์แล้วเดินตามรอยเลือดไป
เสือดำคลานขึ้นจากพื้นตอนที่กรรมการนับเก้า พยักหน้าว่ายังไหว
สิงห์ลำพองพุ่งเข้าใส่ โดยที่กรรมการยังไม่ทันให้สัญญาณชก
กรรมการขวางไว้ ทำท่าเตือนเสือดำว่ายังไม่ได้ให้สัญญาณชก ผลักสิงห์ลำพองออกไป
เสือดำพยายามตั้งสติ แต่ภาพข้างหน้ายังคงเบลอ เสือดำตบหน้าตัวเองเรียกสติ
กรรมการให้สัญญาณชก
สิงห์ลำพองพุ่งเข้าหาเสือดำพยายามคว่ำเสือดำลงให้ได้
เสือดำประคองตัวหลบเลี่ยงแต่ก็ยังโดนจังๆไปหลายที
น้าสมานพาฝนเดินหลบๆเลี่ยงออกมาถึงลานจอดรถ พลันมีบอดี้การ์ดในชุดสูทสี่คนโผล่ออกมาขวางไว้ทั้งหน้าหลัง
น้าสมานพูดผ่านบูลธูท
"ทางนี้มีพวกมันสี่คน"
จิมมี่ที่กำลังตามรอยเลือดดูกังวลขึ้นมา
"ไหวมั้ยน้า"
"ก็ต้องดูของที่ไอ้หอยจัดมาให้ว่าใช้ได้รึเปล่า"
น้าสมานพูดพลางล้วงอาวุธออกมาจากแจ็กเก็ต ชิ้นแรกเป็นง่ามหนังสติ๊ก น้าสมานโยนลงพื้นทันที
ชิ้นต่อมาเป็นสนับมือ น้าสมานลองกำๆดูแล้วเขวี้ยงทิ้งไปอีก
ชิ้นต่อมาเป็นกระบองสองท่อน น้าสมานลองควงๆดูแล้วฟาดโดนหัวตัวเองแตกเลือดไหลซึม จึงโยนทิ้งไปอีก
ชายชุดสูททั้งสี่เบื่อที่จะรอ..เดินเข้าหาน้าสมานและฝน
น้าสมานพลันล้วงปืนไฟฟ้าออกมาแล้วยิ้มกริ่ม
ชายชุดสูททั้งสี่พลันชะงัก
น้าสมานยิงออกไปสองนัดพร้อมกันช็อกไฟฟ้าใส่ชายชุดสูท1 และ2 ที่อยู่เบื้องหน้า
ชายชุดสูท1 และ 2 ล้มลงไป
ชายชุดสูท3รีบคว้าตัวฝน ชายชุดสูท4 พุ่งใส่น้าสมาน
น้าสมานหนี ชายชุดสูท4ตาม ฝนโดนจับเลยกัดสู้จนโดนชายชุดสูท3ตบร่วงสลบเหมือดไป
ชายชุดสูท3 จับฝนขึ้นพาดไหล่
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
ชายชุดสูท3หันมองหอยแครง
หอยแครงเก็บหนังสติ๊กที่เมื่อครู่ที่น้าสมานโยนทิ้งขึ้นลองเล็ง
น้าสมานที่วิ่งหนีชายชุดสูท4อยู่เหลือบเห็นแล้วตะโกนด่า
"โธ่!ไอ้ฟายเอ๊ย!"
ชายชุดสูท3 ยิ้ม วางฝนลงแล้วเดินเข้าหาหอยแครง
หอยแครงก็ยิ้มง้างหนังสติ๊กออก
กระสุนในง่ามเป็นลูกพลาสติกสีๆเหมือนไข่ไขโหล
"โทษทีน้า..ผมลืมให้กระสุนน้าไป"
หอยแครงพูดพลางยิงกระสุนออกทันที
ชายชุดสูท3ยกมือบัง กระสุนพลันแตกออก ของเหลวภายในเลอะมือชายชุดสูท
ชายชุดสูท3ขมวดคิ้ว สลัดของเหลวที่เลอะมือลงพื้น
"นี่แกเล่นอะไร"
ชายชุดสูท3 พลันเหลือบเห็นของเหลวที่สลัดลงลงพื้นปรากฏควันพวยพุ่งกัดกร่อนอย่างรุนแรง
" ถ้าฉันเป็นแก จะรีบไปล้างมือโดยด่วน"
ชายชุดสูท3ตกใจ ยกมือตัวเองขึ้นดูเห็นมือตัวเองก็มีควัน แหกปากร้องดังลั่น...แล้วกุมมือวิ่งหนีไป
หอยแครงมองตามแล้วรีบเข้าไปประคองฝนขึ้นมาปลุกเรียกด้วยการตบแก้มเบาๆ
"คุณฝน...ๆ"
พลันเห็นชายชุดสูทกลุ่มใหญ่กรูออกมาจากจากประตู หยุดมองมาทางหอยและฝน
"ซวยแล้ว..ตื่นสิคุณฝนๆ" หอยแครงตบแก้มฝนแรงขึ้นแต่ไม่กล้าแรงมาก
ชายชุดสูทกลุ่มนั้นเริ่มเดินเข้าหาหอยและฝน ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
หอยตะโกน
" ตื่นได้แล้วอีฝน!" พร้อมกับตบฉาดซ้ายขวาแรงมากจนฝนตื่นทันที พร้อมกับกุมแก้มไว้
ฝนมองเลิกลั่ก
"เกิดอะไรขึ้น..ๆ"
"วิ่ง"
ฝนค่อยเห็นกลุ่มชายชุดสูทที่เดินเข้ามาใกล้พวกตนมากแล้ว
"เดี๋ยวนี้!"
อีกด้านหนึ่ง น้าสมานพลันถูกชายชุดสูท4คว้าคอไว้แล้วยกขึ้นจนเท้าลอย
น้าสมานพยายามต่อยแต่ไม่ถึง ดังนั้น จึงพยายามใช้เทคนิคต่างๆที่จะทำให้ชายชุดสูทปล่อยมือ เช่น ฟันสันมือไปที่ข้อมือชายชุดสูท หรือสับศอกลงที่พับศอก แต่ชายชุดสูทก็ยังเฉยๆ
น้าสมานเลยใช้เทคนิคสุดท้ายคือชวนคุย
"แกจับชั้นไปก็ไม่มีประโยชน์..เอาชนะคนแก่ขี้โรคได้ มันก็ไม่เห็นจะเท่ตรงไหน"
น้าสมานพูดพลางไอค่อกแค่กออกมา
ชายชุดสูท4 หันหน้าหลบไอ
"ปล่อยชั้นไปยังมีประโยชน์กว่า..เชื่อสิ"
ชายชุดสูท 4 งง
"ปล่อยแกไปมีประโยชน์ตรงไหน"
" นี่แกดูไม่ออกเหรอว่าชั้นรวย? ชั้นให้เงินแกได้ แค่นี้มีประโยชน์พอมั้ย"
ชายชุดสูท 4เริ่มคล้อยตาม ยิ้มออกมา
"เท่าไหร่? แกจะให้ค่าไว้ชีวิตแกเท่าไหร่"
น้าสมานพลันเห็นรถคันหนึ่งวิ่งอยู่ด้านหลังชายชุดสูทไกลๆช้าๆ แล้วค่อยๆพุ่งตรงเข้าหาชายชุดสูท4
"อ๊อก...หนึ่งล้าน..ชั้นให้แกหนึ่งล้าน"
ชายชุดสูท4 ส่ายหน้า
"สิบล้าน ชั้นต้องการสิบล้าน"
น้าสมานเห็นรถด้านหลังซึ่งเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แป้งโผล่หัวออกจากรถโบกมือเหย็งๆให้น้าสมานหลบไป
น้าสมานแทบหวีดร้อง
"ตกลงๆ สิบล้านรีบปล่อยเร็ว"
"สัญญาต้องเป็นสัญญานะ" พร้อมกับกระชากหน้าน้าสมานเข้ามาชิดหน้าตน
น้าสมานพยักหน้าหงึกๆ
"ไม่ลืมใช่มั้ย"
าสมานพยักหน้าอีก พยายามเอียงคอมองไปด้านหลังชายชุดสูท
รถที่แป้งขับเร่งความเร็วขึ้นอีก แป้งชี้มือชี้ไม้บอกให้น้าสมานหลบไป
"กูตายแน่คราวนี้ มึงปล่อยกูเร็วกว่านี้ได้มั้ย"
น้าสมานพูดพลางเข่าเข้าที่ไข่ของชายชุดสูท4 ชายชุดสูทปล่อยมือออกกุมไข่ น้าสมานรีบวิ่งหนี
รถที่แป้งขับพลันเบรกตูดปัดกวาดมาจากด้านหลังชายชุดสูท
เอี๊ยดด...
ชายชุดสูท4 ยืนกุมไข่หันมองตะลึง
แป้งขับรถกวาดชายชุดสูท4ทั้งที่มันยังกุมไข่..จนกระเด็นกระดอน
รถจอดเอี๊ยดลง
แป้งเปิดกระจก
"ขึ้นมาเร็ว"
น้าสมานรีบขึ้นรถ
"นี่ชั้นจะขอบใจหรือสาปแช่งเธอดีเนี่ย"
"อ้าว..ขอบใจสิน้า"
" แต่เมื่อกี๊ชั้นเกือบหัวใจวาย ใครสอนให้เธอขับรถแบบนี้"
"ก็..จิมมี่..เอ่อ..บอสสอนน่ะ"
แป้งพูดแล้วเสือกทำท่าเขิน น้าสมานทำท่ารู้ทัน
" นี่เธอ..แอบไปกุ๊กกิ๊กกับไอ้จิมมาเหรอ"
แป้งเสียงสูง
"เปล๊า..ก็แค่เค้าสอนเทคนิคการขับรถน่ะน้า"
" ฮั่นแน่..อย่าๆ..อย่ามาแก้ตัวดีกว่า..เฮ้ยนั่นไอ้หอย" น้าสมานชี้ไปด้านขวาเห็นหอยแครงกึ่งวิ่งกึ่งลากฝนหนีชายชุดสูทกลุ่มใหญ่
แป้งรีบขับเข้าขวางกลาง
น้าสมานเปิดประตู
"ไอ้หอยเร็ว!"
หอยรีบผลักฝนขึ้นรถ แล้วพุ่งตัวตามเข้าไป รถออกตัว.....แต่....ตึง!
ชายชุดสูท 4 กระโดดเกาะรถไว้ได้จากด้านหลัง แล้วควักปืนออกมาจ่อเข้าที่กระจกหลัง
น้าสมานบอก "แป้ง..เบรก"
แป้งเบรก เอี๊ยด
ชายชุดสูท 4หน้าทิ่ม จูบกระจกหลังแนบชิด
แป้งหัวเราะออกมา ชายชุดสูทที่เหลือกรูเข้ามา
"ไปต่อเร็ว" น้าสมานบัญชาการ
แป้งเหยียบคันเร่ง รถกระชากตัวออกไป
ชายชุดสูท 4ที่เกาะรถพลันกลิ้งตกลงไปใส่พวกเดียวกัน
รถแป้งเร่งเครื่อง หนีออกมาหวุดหวิด
น้าสมาน หอยแครง ฝนต่างถอนใจออกมาอย่างโล่งอก มีแต่แป้งที่หัวเราะสนุก
"นี่มันสนุกตรงไหนเนี่ย"
"ก็..เพิ่งเคยขับรถชนคนเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ แล้ว..นายนั่นก็กุมน้องชายอยู่ด้วย"
ทุกคนอึ้งไปพักแล้วหัวเราะออกมา
เสียงหัวเราะดังผ่านหูฟังทุกคนในทีม..
ชาโดว์ที่นั่งพิงกำแพงอุโมงค์หัวเราะออกมาเบาๆ
จิมมี่ที่กำลังตามรอยเลือดก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
จิมมี่เลี้ยวโค้งครั้งหนึ่งก็เห็นรอยเลือดหายไปที่หน้าห้องๆหนึ่งจิมมี่เงยมองป้ายเป็น ‘ห้องพยาบาล’
จิมมี่ผลักประตูเข้าไปเบาๆ
นักวางยากำลังพันแผลที่ท้องอยู่ จิมมี่เดินเข้าห้องมาจ่อปืนไปที่นักวางยา
นักวางยาค่อยๆยกมือขึ้น
จิมมี่ค่อยๆเดินเข้าไป
"แกวางยาอะไรเสือดำ"
นักวางยายักไหล่
"ไม่มีอะไร แค่ยาอ่อนแรง ทำให้ประสาทสัมผัสเสียไปชั่วคราว แค่ชั่วโมงเดียวก็หาย"
"เอายามา"
นักวางยาเปิดอกเสื้อออกมาเห็นมียาเต็มไปหมด
"ยา?..จะเอาอันไหนล่ะ? มาเลือกไปสิหรือจะฉีดทุกอย่างก็ได้"
นักวางยาหัวเราะเบาๆออกมา จิมมี่ลดปืนลง แล้วยิง
ปัง..!
ขาของนักวางยาปรากฏรูกระสุนขึ้นรูหนึ่ง นักวางกัดฟัน กุมขาไว้ ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
"ทุกครั้งที่ถามซ้ำ..ชั้นจะยิงแกหนึ่งนัด ยาอยู่ที่ไหน"
นักวางยาชูมือว่ายอม
"โอเคๆ" นักวางยาพลางล้วงเข็มแบบปุ่มกดออกมาอันหนึ่งส่งให้ "ในนี้มีสองโดสพอดี พอ
สำหรับเพื่อนแก และเสือดำ"
นักวางยายื่นมือส่งให้ แต่ไม่มีแรงจนเข็มร่วงลงกับพื้น
จิมมี่ก้มเก็บ
แหวนที่นิ้วกลางนักวางยาพลันปรากฏเข็มแหลมสั้นยื่นออกมา
นักวางยาตบมือลงที่ท้ายทอยจิมมี่ทันที
ปัง..!
นักวางยาค่อยๆยกมือขึ้นอย่างตื่นตะลึง มองผ่านมือตัวเองที่ไม่มีนิ้วกลาง เห็นจิมมี่ยิงผ่านไหล่ออกมา
นักวางยาร้องลั่น
จิมมี่ลดปืนลง เก็บเข็มฉีดยาขึ้นมา เดินไปเก็บนิ้วกลางของนักวางยาจากพื้น
นักวางยาตกใจจนพูดซ้ำๆ
"นิ้ว..นิ้วกู..มึง..นิ้วกู"
จิมมี่จิ้มเข็มบนแหวนลงบนคอนักวางยา นักวางยาชะงัก เงียบลง หันมองจิมมี่แล้วฟุบลงไป
จิมมี่มองแล้วรีบวิ่งกลับเวที
บนเวทีเลือดของเสือดำสาดเต็มเวที
"ไม่ทราบว่าเสือดำยังยืนอยู่ได้ยังไงในยก 4 นี้ กรรมการก็ใจแข็งเหลือเกินครับ ไม่ยอมยุติกาชก เสือดำจะรอดจากยกนี้ไปได้หรือไม่"
แทบทุกหมัดของสิงห์ลำพองล้วนเข้าเป้า สิงห์ลำพองต่อยจนเหนื่อย แต่เสือดำไม่ยอมล้มลงสักที
สิงห์ลำพองหยุดพักหอบหายใจ
ปุ..หมัดของเสือดำต่อยเข้าที่หน้าของสิงห์ลำพองหมัดหนึ่ง หมัดไร้น้ำหนัก แต่ทำให้สิงห์ลำพองโกรธขึ้นมา
สิงห์ลำพองจ้องหน้าเสือดำ เสือดำก็จ้องหน้าสิงห์ลำพอง..
สิงห์ลำพองระดมหมัดใส่หน้าเสือดำไม่ยั้ง
แก๊ง..ๆ..ๆ เสียงระฆังหมดยก 4 ดังขึ้น
แต่สิงห์ลำพองไม่ได้ยินยังต่อยต่อ กรรมการต้องรีบเข้ามาแยก
เสือดำเดินกลับเข้ามุมถึงกับขาอ่อนเข่าทรุดลงข้างหนึ่งก่อนถึงมุม
มุมเสือดำครูเม่นและพี่เลี้ยงเข้ามารับ แพทย์สนามเข้าดูอาการ
เสือดำหน้าตาบอบช้ำรุนแรง ตาทั้งสองบวมเป่งแต่ยังพยักหน้าบอกแพทย์สนาม
"ผมยังไหว..ๆ"
แพทย์สนามตรวจดูแผลแล้วพยักหน้าให้ชกต่อได้
ที่มุมสิงห์ลำพองพี่เลี้ยงกำลังให้น้ำ
"มันไม่มีแรงเหลือแล้ว ยกหน้าจัดการมันให้ได้ เข้าใจมั้ย" โค้ชบอก
สิงห์ลำพองพยักหน้ารับ
เสี่ยเก๊ายิ้มกริ่มชมการแข่งขัน
จิมมี่ปรากฏขึ้นด้านหลังเสือดำ แหวกพี่เลี้ยงเข้าหา แต่พี่เลี้ยงกันไว้
" ปล่อย..ไอ้เสือ"
เสือดำหันมอง
"จิมมี่"
จิมมี่แหวกเข้าหาเสือดำ ก้มลงกระซิบที่ข้างหู
"ฝนปลอดภัยแล้ว"
เสือดำยิ้มออกมา พร้อมกันนั้นจิมมี่เอาตัวบังไว้ กึ่งตบกึ่งทุบไปที่หลังไหล่เสือดำเบาๆ แอบฉีดยาเข้าไป
เสือดำมองจิมมี่
จิมมี่กระซิบข้างหู
"ยาอาจจะยังไม่ออกฤทธิ์ทันที แกยังต้องประคองตัวไว้ก่อน"
เสือดำพยักหน้า
แก๊ง...ระฆังยก 5ดังขึ้น
เสือดำเดินออกจากมุม สิงห์ลำพองบุกทันที
"ยก 5 เริ่มขึ้นแล้วครับ สิงห์ลำพองจะเผด็จศึกเสือดำลงได้หรือไม่"
เสือดำยังไม่ฟื้นดี ได้แต่ถอยและพยายามตอบโต้เป็นระยะ
สิงห์ลำพองยิ่งบุกหนัก
ภาพสิงห์ลำพองค่อยๆชัดขึ้น
เสือดำถอยจนติดเชือก ตั้งการ์ดท่าเต่าปล่อยให้สิงห์ลำพองทั้งต่อยทั้งเตะอยู่ฝ่ายเดียว
สิงห์ลำพองรุกสุดชีวิตพยายามต่อยให้ทะลุการ์ดเสือดำ
เสือดำจ้องผ่านการ์ด
ภาพที่เบลอค่อยๆโฟกัสชัดขึ้น เห็นสิงห์ลำพองปล่อยฮุคซ้ายออกมาเต็มแรง เสือดำดึงหน้าหลบ หมัดของสิงห์ลำพองเฉียดผ่านหน้าเสือดำไป เสือดำสวนศอกสั้นขวาออกมาทันที อัดเข้าเต็มหน้าสิงห์ลำพอง
สิงห์ลำพองเซ แต่ไม่ล้ม เสือดำตามเข้าไปทันที เตะกวาดเข้าที่กกหูของสิงห์ลำพอง
สิงห์ลำพองทรุดฮวบลงกับพื้นทันที
ผู้คนเฮลั่น...
"พลิกล็อกอีกแล้วครับ สิงห์ลำพองทรุดลงไปแล้ว"
จิมมี่และทีมพี่เลี้ยงชูมือสะใจ แต่ครูเม่นหน้าเสีย
เสือดำมองสิงห์ลำพองบนพื้น แล้วเดินกลับเข้ามุม
"1…2…3..."
สิงห์ลำพองพยายามลุก
เสือดำจ้องอย่างดุดัน
สิงห์ลำพองลุกแล้วเซอย่างรุนแรง ไม่สามารถทรงตัวได้ ล้มลงอีกครั้ง แต่ยังพยายามเกาะเชือกลุกขึ้นอีก
" 4...5…6…"
สิงห์ลำพองลุกขึ้น แต่ขาเซจนหัวพุ่งออกไปนอกเวทีอีกฝั่งกรรมการรีบเข้าไปประคองสิงห์ลำพองไม่ให้ตกเวที แล้วโบกมือสั่งยุติการชกทันที
เสือดำชูมืออย่างหมดแรง คุกเข่าลงกับพื้นเวที
ผู้ชมในสนามเฮลั่น
"เสือดำ พยัคฆ์วังชาป้องกันแชมป์เอาไว้ได้ครับ ในไฟท์ที่น่าจะเรียกได้ว่าดุเดือดที่สุดในชีวิต"
จิมมี่และพี่เลี้ยงเฮลั่น
โค้ชและพี่เลี้ยงสิงห์ลำพองกรูเข้ามาดูอาการสิงห์ลำพอง ส่วนพี่เลี้ยงฝ่ายเสือดำก็เฮขึ้นมาบนเวที
ครูเม่นยืนนิ่งค้าง
เสี่ยเก๊ากำลังโกรธจัด จ้องมองมาที่ครูเม่นพอดี เสี่ยเก๊าชี้นิ้วอาฆาตมาที่ครูเม่น
ครูเม่นหน้าเสีย
เสี่ยเก๊าหันมองไปที่เสือดำ
เสือดำบนเวทีกำลังถูกพี่เลี้ยงแบกฉลองไปรอบเวทีเสือดำชูเข็มขัดขึ้นเหนือหัว พลันหันมองมาทางเสี่ย จ้องตาตอบ
เสี่ยเก๊าขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน จ้องเสือดำอย่างเคียดแค้น แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป
เสือดำมองตาม
บอดี้การ์ด 2 นายแหวกทางนำเสี่ยเก๊าห่างออกไป
เสี่ยเก๊าเดินนำบอดี้การ์ดสองคนมาตามทางเดินอุโมงค์อย่างอารมณ์เสีย พลันเห็นตำรวจสองนายกำลังคุมตัวนักวางยาเลี้ยวออกจากซอยสวนทางมา นักวางยาดูไร้เรี่ยวแรงแทบเดินไม่ไหว
ทั้งหมดเดินสวนกัน เสี่ยเก๊าหันมอง สบตากับนักวางยาวูบหนึ่ง แต่ไม่หยุดเท้า..เดินจากมา
นักวางยาเหลียวมองเสี่ยเก๊า
เสี่ยเก๊าไม่ได้หันมองนักวางยาอีก เดินหยิบมือถือออกมา เปิดชื่อ Snake แล้วกดโทรออก
เสียงสายติด...!
รถจอดลงที่จุดนัดพบ..
ภายในรถ มีจิมมี่นั่งที่คนขับ เสือดำนั่งข้าง
เสือดำหน้าตาบวมปูด ยิ้มให้จิมมี่ ตบไหล่
"ขอบใจมึงมาก"
เสือดำล้วงซองกระดาษออกจากเป้ ส่งให้จิมมี่
จิมมี่รับมา แล้วส่งคืนไป เสือดำมอง แต่ไม่รับมา
"ไม่ต้องหรอก กูพนันข้างมึงไว้..มึงชนะก็ถือว่ามึงจ่ายแล้ว"
"นั่นมันไม่เกี่ยวกัน"
จิมมี่ยิ้ม
"เก็บไว้เถอะ ตอนนี้มึงต้องการมากกว่ากู"
จิมมี่ตบซองเงินลงบนอกเสือดำ เสือดำรับมา พยักหน้า
"ขอบใจมึงมาก"
เสือดำเปิดประตูจะลงจากรถ แต่จิมมี่รั้งไว้
"แล้วมึงจะไปอยู่ไหน..ทำอะไรต่อ"
เสือดำคิดสักพัก
"ตอนนี้กู..อยากเปิดร้านอาหารริมทะเลว่ะ ไม่รู้สิ..ถ้าคิดออกแน่ๆแล้วกูจะบอกมึง"
จิมมี่พยักหน้า บีบไหล่ให้กำลังใจเสือดำ
เสือดำยิ้ม เดินลงจากรถ พลันเห็นฝนวิ่งออกมาจากเซฟเฮ้าส์ร้องไห้
ฝนโผเข้ากอดกอดเสือดำแน่น
จิมมี่ แป้ง หอยแครงต่างถอนใจออกมาอย่างโล่งใจ เว้นแต่น้าสมานที่เห็นภาพนี้เข้าถึงกับน้ำตาซึมออกมาด้วยความคิดถึงเมีย แล้วแอบเดินจากไปเงียบๆ
รถตำรวจขับมาตามทางสายเปลี่ยว ยามเย็น
ตำรวจสองนายนั่งอยู่ด้านหน้า หน้าตาเบื่อหน่าย
ที่เบาะหลังนักวางยานั่งนิ่ง มันพยายามขยับแหวนในมือ...เข็มพิษดีดออกมาเตรียมตัวจะเล่นงานตำรวจทั้งสอง
ตำรวจคนขับหาวหวอดออกมา แล้วพลันตกใจเบรกรถ
เอี๊ยด..
ตำรวจทั้งสองเพ่งมองไปทางหน้ารถ เห็นมอเตอร์ไซค์คว่ำขวางถนนอยู่ แต่ไม่มีคนขับ
ตำรวจคนขับเกาหัวแกรกๆ หันมองหน้าตำรวจนั่งข้าง
ทันใดนั้น..สเน็กเดินเข้ามาจากด้านข้างรถ..จ่อยิงเข้าที่ตำรวจทั้งสองและนักวางยา
เสียงปืนดังขึ้น 6 นัด...
สเน็กเดินไปขับมอเตอร์ไซค์จากไป.. ศพทั้ง 3 ศพล้วนมีรอยกระสุนเจาะบนหน้าผากและหน้าอก
ตอนเช้า จิมมี่สะพายเป้ ถือแก้วกาแฟเข้าออฟฟิศเดอะการ์เดียนมา พลิกๆดูจดหมายบนโต๊ะ พลันสะดุดที่โปสการ์ดใบหนึ่ง
โปสการ์ดรูปร้านเหล้าริมทะเลดูน่าสบาย
จิมมี่พลิกดูด้านหลัง ไม่มีเขียนอะไรนอกจากชื่อที่อยู่ของจิมมี่ เขายิ้มออกมา เพราะทราบว่าเสือดำปลอดภัยและคงได้เปิดร้านเหล้าริมทะเลสมใจแล้ว
จิมมี่ติดโปสการ์ดใบนั้นลงบนบอร์ดหลังโต๊ะทำงาน แล้วนั่งลงกางหนังสือพิมพ์ออกอ่านพลันหน้าเครียดลง
พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ บุกสังหารมือวางยากลางเมือง-เสี่ยรอดหลุดคดี-เสือดำหายตัว
จิมมี่เปิดอ่านหนังสือพิมพ์ดูรายละเอียด
แป้งพลันวิ่งเข้ามาหน้าตาเลิกลั่ก
"แย่แล้ว..ๆ"
จิมมี่ตกใจ
"อะไร..เกิดอะไรขึ้น"
"เงินๆ เงินของพวกเรา"
จิมมี่หัวเราะ
"อ่อ..ตกใจล่ะสิ..ทีนี้พวกเราจะมีเงินใช้ไปอีกหลายเดือนเลยล่ะ"
"จะบ้าเหรอ..เงินของพวกเราหายไปไหนหมด นายเอาเงินพวกเราไปทำอะไรหมด"
ชาโดว์ได้ยินเสียงโวยวาย เลยเดินมาดู
"โวยวายอะไรกันแต่เช้า"
แป้งกระแทกสมุดบัญชีลงบนโต๊ะ
"ก็ดูนี่สิ"
จิมมี่และชาโดว์ก้มมองตัวเลขในสมุดบัญชี
สมุดบัญชีมีเงินเหลือ 8 บาท!
จิมมี่และชาโดว์โพล่งพร้อมกัน "8 บาท!"
คราวนี้ทั้งจิมมี่และชาโดว์ตกใจจริงๆ
"เฮ้ย!...ไอ้หอย!"
หอยแครงหิ้วเป้ เดินกินเบอร์เกอร์เข้าอออฟฟิศมาพอดี
หอยแครงเคี้ยวเบอร์เกอร์ไปด้วย
"อ้าวเฮียว่าไง"
"ชั้นบอกให้แกเทพนันฝั่งเสือดำ เราต้องรวยสิ แล้วเงินเราหายไปไหน"
" อ๋อ... ตอนนั้นผมเห็นเสือดำกำลังแย่น่ะเฮีย แล้วยิ่งโดนวางยาด้วย ผมก็เลย"
" ก็เลย..." ชาโดว์ย้ำ
" ก็เลยพนันกลบฝั่งสิงห์ลำพองกะเอาทุนคืนไง แต่พูดก็พูดเหอะ..เพื่อนเฮียแม่งอึดจริงๆ ผมดูว่ายังไงๆก็ไม่รอดแน่ แล้วยาอ่อนแรงนี่..ใครโดนก็เสร็จ..รายไหนรายนั้น ไม่ใช่จะฟื้นตัวกันได้ง่ายๆนะเฮีย ต่อให้มียาแก้ก็เหอะ..."
จิมมี่ ชาโดว์ และแป้งไม่สนใจฟังอีกต่อไป พากันดาหน้าเดินเข้าหาหอยแครง คนแรกที่ง้างหมัดขึ้นก็คือชาโดว์
" เดี๋ยวสิชาโดว์..เดี๋ยวก่อน..ชั้นทำเพื่อพวกเรานะ"
ชาโดว์ยืนกลางง้างหมัดจนสุด มีจิมมี่และแป้งประกบข้าง ทั้งสามหน้าตาเอาเรื่อง
ด้านนอกออฟฟิศดูเงียบสงบ
เสียงหมัดกระทบหน้าหอยแครง "พลั่ก" ลอยแว่วมา
อ่านต่อตอนที่ 8
