มนต์รักสองฝั่งคลอง ตอนที่ 6
ระเบียบกับผู้ใหญ่เข็มเดินคู่กันมา ระเบียบมองหน้าเข็มที่กล่าวชื่นชมสุชาติอย่างเครียดๆ
"เสี่ยสุชาติเขาดี๊ดีนะ เป็นพ่อพระจริงๆ ใจบุญชอบช่วยเหลือคนอื่น เค้าห่วงตำบลของเราถึงได้เอาเรื่องที่เสี่ยฮุยค้ายามาบอกให้เรารู้ เพราะฉะนั้นพี่จะต้องจับเสี่ยฮุยเข้าคุกให้ได้"
"ปล่อยให้ตำรวจจัดการเถอะพ่อ เสี่ยฮุยมีอิทธิพลมากนะ ฉันกลัวว่าถ้าเกิดพลาดขึ้นมาเราจะลำบาก"
"ขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วง แต่แม่ก็รู้ว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านที่จะดูแลให้คนในหมู่บ้านอยู่กันอย่างมีความสุข"
"แต่เราเป็นแค่ผู้ใหญ่บ้าน...ปล่อยให้ตำรวจจัดการดีกว่า"
"ไม่ได้พ่อต้องร่วมมือกับตำรวจจับโจรค้ายาบ้าให้ได้ นี่แหละโอกาสที่จะได้ผู้ใหญ่ดีเด่น"
เข็มมั่นใจมาก แต่ระเบียบก็ยังเป็นห่วงเข็มมากอยู่ดี เข็มเห็นระเบียบเครียดก็จับมือระเบียบไว้
"เชื่อพ่อนะแม่ พ่อจัดการได้แน่"
เข็มยิ้มให้ระเบียบอย่างเชื่อมั่น พลันเสียงยอดดังขึ้น เข็ม ระเบียบ หันมองขวั่บ
"เหงา เหงา เหงา"
เข็มบอก "เสียงหมาเห่า"
"ไม่น่าใช่...เสียงเหมือน..."
เข็มกับระเบียบมองหน้ากันรู้ว่าเป็นเสียงของยอด
มุมหนึ่งในสวน ยอดยืนกอดก่ายต้นไม้กลางสวน พลางเพ้อคิดถึงแก้มบุ๋มอย่างหนัก พูดเป็นกลอน
" เหงา เหงา เหงา... เฝ้าคิดถึงคำนึงหา อยากจะพาเธอมาอยู่เคียงข้าง ใจยอดนั้นว้าวุ่นเพราะตัวห่าง เฮ้อ...มันช่างทรมานเมื่อขาดเธอ"
ยอดนึกถึงตอนกอดแก้มบุ๋มในโรงพยาบาล
" เฝ้าคิดถึงอ้อมกอดนั้นของเธอ อยากจะเจออยากจะพบสบตาหวาน"
ยอดเคลิ้มกอดจูบต้นไม้แน่น ประหนึ่งว่าต้นไม้นั้นเป็นแก้มบุ๋มจริงๆ
"ไอ้ยอด ทำบ้าอะไร!!" เข็มถาม
ยอดเคลิ้ม
"ถ้าบ้าก็บ้ารัก"
เข็มกับระเบียบตกใจ ได้ยินว่ายอดบ้ารัก
"อะไรนะยอด" ระเบียบถาม
ยอดจำเสียงได้ ตกใจเห็นพ่อกับแม่ ระเบียบเห็นหัวยอดโนแดง
" หัวไปโดนอะไรมาลูก"
ยอดเอามือจับหัวที่โนแล้วทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง
"ฉันซุ่มซ่ามเดินชนกิ่งไม้น่ะจ้ะแม่ แต่ไม่เป็นไร ฉันไปนอนก่อนนะจ๊ะ"
ยอดจะเดินหนีไป เข็มเดินไปขวาง ทำหน้าเข้ม มองจับผิด
"เมื่อกี้...เอ็งเพ้อหาใครวะไอ้ยอด.....เอ็งไปชอบผู้หญิงที่ไหน"
"เออ นั่นสิ เพ้อถึงใครลูก"
ยอดอึกอัก พยายามเก็บพิรุธ
"ฉันไม่ได้เพ้อถึงใครหรอกจ้ะ ฉันแค่ออกมาเดินเล่น เห็นดาวเต็มท้องฟ้า บรรยากาศโรแมนติก ก็เลยนึกครึ้มแต่งเพลงน่ะจ้ะ"
"แล้วแต่งเพลงต้องกอดจูบต้นไม้ด้วยเหรอวะ"
"อากาศข้างนอกมันหนาว เลยต้องกอดต้นไม้คลายหนาวไงพ่อ"
" หนาวอะไรของเอ็งว่ะไอ้ยอด ร้อนตับจะแตกอยู่แล้ว"
ยอดทำท่าหนาว
"แต่ฉันหนาวจริงๆ นะพ่อ"
"เอาน่าพ่อ ลูกอาจจะไม่สบายก็ได้ หัวโนขนาดนี้ ไปพักผ่อนเถอะลูกไป"
"จ้ะแม่"
ยอดคิดว่ารอดตัว รีบเดินไปทำเป็นคิดแต่งเพลงไม่ให้มีพิรุธ แต่ก็ดูแปลกๆ
"เหงา เหงา เหงา... เฝ้าคิดถึงคำนึงหา...เออ.... อยากจะพาเธอมาอยู่เคียงข้าง
ว้าวุ่นเพราะตัวห่าง ฮ่า...ฮา...ฮ้า...มันช่างทรมานเมื่อขาดเธอ"
เข็มกับระเบียบมองตามยอด สงสัยสุดๆ
"ไอ้ยอดมันต้องมีความรักแน่ๆ...แอบชอบสาวที่ไหนทำไมไม่ถึงไม่บอกเรา"
"ลูกมันคงอายมั้งพ่อ"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แล้วไป...อยากรู้จริงๆว่าไอ้ยอดมันแอบชอบใคร..หรือว่ายองแอ"
ระเบียบตกใจมองเข็มเพราะไม่ชอบยองแอ
"ไม่นะพ่อ"
"ทำไมยองแอไม่ดีตรงไหนแม่ เสี่ยสุชาติเป็นคนดี ฐานะทางบ้านก็ดี เหมาะมากๆ"
ระเบียบบ่นกับตัวเองเบาๆไม่ให้เข็มได้ยิน
ระเบียบบ่นเบาๆ
"ปัญญาอ่อน" พลันนึกได้ "แล้วถ้าเป็นยัยแก้มล่ะพ่อ"
"ไม่มีทาง....ชั้นเกลียดบ้านโน้น ไอ้ยอดก็ต้องเกลียดคนบ้านโน้นเหมือนกัน"
"แล้วถ้าพลิกล็อกล่ะพ่อ ยอดมันเกิดไปรักแก้มบุ๋ม"
"ก็ตัดพ่อตัดลูกสถานเดียว ถ้าพ่อตายมันก็ไม่ต้องมาเผาผี"
ระเบียบมองระอา เข็มไม่ยอมเปลี่ยน
ยอดโผล่ออกมาจากที่ซ่อน หน้าเครียด พ่อไม่เห็นด้วย ความรักต้องยากแน่ๆเลย
แก้มบุ๋มนั่งอยู่ระเบียง คิดเรื่องยอดพูดวันนี้ที่โรงพยาบาล
"คุณก็เห็นแก่ตัว"
"ชั้นเห็นแกตัวตรงไหน"
"ผมอยู่ของผมดีๆ แต่คุณมาทำให้ผมรักคุณจนผมไม่เป็นอันกินอันนอน หายใจเข้าออกก็มีแต่คุณทุกลมหายใจ คุณใจร้าย ไร้ความรับผิดชอบ"
"นี่ฉันผิดเหรอเนี่ย"
"ใช่"
"ชั้นผิดตรงไหน"
"ก็ตรงที่คุณก็ชอบผมแต่ไม่ยอมแสดงออกไง"
"ชั้นเนี่ยนะชอบนาย"
"อย่ามาทำเป็นเถียง...เพราะถ้าคุณไม่ชอบผม..คุณจะรีบมาหาผมที่นี่ทำไม"
แก้มบุ๋มอึ้งพูดไม่ออก
แก้มบุ๋มนั่งคิดอยู่แล้วก็หลุดปากพูดออกมา
แก้มบุ๋มพูดเขินๆ
"นายนี่มันแย่จริงๆนะ..ยอ..."
"ใครแย่เหรอ" เสียงปุยฝ้ายดังขึ้น
"เราน่ะซิ"
"ฝ้ายแย่ตรงไหน...ฝ้ายอยู่เฝ้าบ้านทั้งบ่ายเลย..พี่แก้มน่ะแหละหายไปไหนมา"
"เปล่านี่...พี่ก็ไปวัดแล้วก็แวะไปบ้านเพื่อน"
แก้มบุ๋มพูดจบเดินกลับเข้าบ้าน ปุยฝ้ายถามต่อไม่ทันเลย
"เพื่อนคนไหน..อ้าวยังไม่รู้เรื่องเลย...แปลกๆนะพี่เรา"
ปุยฝ้ายมองตามรู้สึกว่ามันต้องมีอะไร ปุยฝ้ายถอนหายใจ อยากรู้เรื่องพี่สาว
บ้านจุ่น เช้าวันใหม่ แก้มบุ๋มเดินมาจะกินกาแฟ ปุยฝ้ายถือถุงปาท่องโก๋เดินมาดักหน้าแก้มบุ๋มไว้
"โกหกฝ้ายอีกแล้วนะ ไหนว่าเราสองพี่น้องจะไม่มีเรื่องปิดบังกัน"
"พี่โกหกอะไร"
"แม่ค้าปาท่องโก๋เค้าถามฝ้ายว่าพี่ไม่สบายเป็นอะไร เมื่อวานเค้าเห็นพี่แก้มไปโรงพยาบาล"
แก้มบุ๋มอึกอัก พยายามทำตัวไม่ให้มีพิรุธ แล้วพยายามจะแก้ตัว
"เมื่อวานพี่แก้มบอกว่าไปบ้านเพื่อนกับไปวัด แล้วไปโรงพยาบาลทำอะไร"
"ก็ไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลไง"
"พี่แก้มไปเยี่ยมใคร"
แก้มบุ๋มอึกอัก "ฝ้ายไม่รู้จัก บอกไปก็เท่านั้น"
"เพื่อนพี่แก้มคนไหนที่ฝ้ายไม่รู้จัก มีเรื่องอะไร....ทำไมต้องโกหกกันด้วย"
แก้มบุ๋มอ้ำๆ อึ้งๆ
จุ่นเดินออกมาจากอีกมุมหนึ่งของบ้าน
"ฟังอยู่นานแล้ว พ่อก็อยากรู้เหมือนกัน"
แก้มบุ๋มโดนจุ่นกับปุยฝ้ายมองอย่างคาดคั้น!
"ว่าแก้มไปเยี่ยมใครที่โรงพยาบาล"
จุ่นกับปุยฝ้ายมองแก้มบุ๋มท่าทางจริงจังสุดๆ
" ไปเยี่ยมยอดที่โรงพยาบาลจ๊ะพ่อ"
จุ่น ปุยฝ้ายพร้อมกัน "ห๊า เยี่ยมไอ้ยอด"
จุ่นกับปุยฝ้ายมองแก้มบุ๋มด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
ใต้ถุนบ้าน แก้มบุ๋มโดนจับมัดมือไว้กับต้นเสาเยี่ยงนางทาส!!!
จุ่นถือหวายมองแก้มบุ๋มด้วยสีหน้าโมโหจัด ปุยฝ้ายโกรธเหมือนกัน
"นังลูกไม่รักดี ก็รู้ว่าพ่อเกลียดคนบ้านนั้น ยังจะไปคลุกคลีกับพวกมันอีก"
แก้มบุ๋มโดนจุ่นโบยไม่ยั้ง ร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด
"พ่อจ๋า อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันไม่กล้าอีกแล้วจ้ะ ฉันจะไม่ยุ่งกับคนบ้านนั้นอีกแล้ว"
"พ่อต้องสั่งสอนพี่แกให้หลาบจำ คราวหน้าคราวหลังจะได้รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร"
ปุยฝ้ายสงสารแก้มบุ๋มแต่เชื่อฟังพ่อ
"พี่แก้มทำตัวเองอยากไปยุ่งกับไอ้พวกนั้นก็ต้องได้รับผลกรรมแบบนี้แหล่ะ"
จุ่นโบยแก้มบุ๋มอย่างหนัก โบยไม่ยั้ง อัดไม่เลี้ยง!!
แก้มบุ๋มน้ำตาไหลพรากร้องทรมานแทบขาดใจตาย
"พี่แก้ม พี่แก้ม"
ปุยฝ้าย จุ่น มองแก้มบุ๋มอย่างแปลกใจ แก้มบุ๋มยังตกอยู่ในภวังค์
"พี่แก้ม พ่อถามว่าพี่ไปเยี่ยมใครที่โรงพยาบาล"
แก้มบุ๋มได้สติ สีหน้าเลิกลั่กกลัวจุ่นจะโกรธ
"ชักยังไงๆแล้ว ฝ้ายไปโรงพยาบาลกับพ่อเดี๋ยวนี้ ไปถามให้รู้ดำรู้แดงไปเลย"
"ไม่ต้องๆ แก้มเองแหละที่ไม่สบาย"
จุ่น ปุยฝ้ายตกใจ/เป็นห่วง "ห๊า"
"ตกลงมันยังไงกัน"
"แก้มกลัวทุกคนจะเป็นห่วงน่ะ คือแก้มปวดหลังกลัวจะเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ก็เลยไปหาหมอ แต่สรุปว่าแค่กล้ามเนื้ออักเสบนิดหน่อย คงจะเป็นเพราะรำผิดท่า"
ปุยฝ้ายสงสัย
"จริงเหรอ"
แก้มบุ๋มวางท่าโกรธ
"ฝ้ายจะเอายังไงกับพี่อีก!!! อยากรู้ความจริง พี่ก็พูดความจริง ก็บอกแล้วว่าไม่อยากให้เป็นห่วง"
"ก็มันน่าสงสัยนี่"
"พอๆๆๆ ฝ้าย พี่น้องกันต้องเชื่อใจกัน พี่แก้มเค้าไม่อยากให้เราเป็นห่วง"
หงส์โผล่ออกมา
"พี่จุ่น ฝ้าย แก้ม กับข้าวเสร็จแล้ว มากินเร็ว"
ปุยฝ้ายมองแก้มบุ๋มอย่างสงสัย ก่อนจะยอมเดินออกออกไปพร้อมกับจุ่น
แก้มบุ๋มถอนใจอย่างโล่งอก ที่เอาตัวรอดไปได้…
ในบ้านเข็ม ตอนกลางวัน จ๊อบเดินมาที่หน้าห้องเก็บของ พลางมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังกลัวคนอื่นเห็น
" เยี่ยม! ปลอดคน"
จ๊อบมองรอบๆ เห็นว่าไม่มีใครแล้ว จึงเคาะประตูเป็นจังหวะสามช่าเป็นสัญญาณบอกคนข้างใน
เสียงเคาะประตูตอบเป็นจังหวะเหมือนกัน จ๊อบเคาะตอบเป็นจังหวะเหมือนกัน เสียงเคาะประตูตอบอีก จ๊อบทนไม่ไหว
"เฮ้ยใครวะ...เคาะตอบอยู่นั่นแหละ..เปิดประตูเร็วเดี๋ยวความแตกจนได้"
แล้วประตูก็เปิดออกให้จ๊อบเข้าไปในห้องเก็บของ
ภายในห้องมีทั้งกล่องลังใส่ชุดหางเครื่อง เครื่องดนตรีที่ไม่ได้ใช้แล้ว ป้ายวงดนตรีของเข็ม ตรงกลางห้องมีโต๊ะตั้งอยู่
จ๊อบเข้ามาในห้องแล้วรีบล็อคประตูทันที
"ใครเป็นคนเคาะประตู"
หนึ่งถาม "ทายซิ"
เคนไม่อยากให้เสียเวลา
"ไอ้หนึ่งเคาะ....ไม่มีใครตามมาใช่มั้ยจ๊อบ"
"ปลอดภัยหายห่วง นี่ปากกาที่เอ็งสั่งให้ไปเอา"
จ๊อบเอาปากกาไวท์บอร์ดในกางเกงยื่นส่งให้เคน
"เอาของมาครบแต่ลืมปากกา...เอาห้ามใครออกจากห้อง ถ้ามีใครมาเห็นเราเข้าๆ ออกๆ รับรองแผนแตก"
เคนปูกระดาษลงบนโต๊ะ เผยให้เห็นแผนที่ของตำบลสามัคคี และสองหมู่บ้าน มีภาพสำคัญๆ เช่น โรงเรียน โรงพยาบาล วัด บ้านเข็ม บ้านจุ่น ศาล สะพานข้ามคลอง ตลาด ร้านค้า ฯลฯ
เคนเอาปากกามามาร์คเป็นรูปกากบาทเพื่อบ่งบอกถึงเขตที่ไม่ปลอดภัยในการนัดเจอกับแก้มบุ๋ม ซึ่งมีเยอะมากๆ
"เอ็งเห็นใช่มั้ยว่าสถานที่ปลอดภัยในการนัดเจอแก้มมันไม่ค่อยมี เพราะทุกซอกซอยในหมู่บ้านและตำบลเรา มีแต่คนที่รู้จักผู้ใหญ่ทั้งสองทั้งนั้น เราต้องหาที่ลับตา ที่เป็นส่วนตัวไม่ให้คนอื่นเห็นพวกเอ็งสองคน ซึ่งสถานที่ ที่ข้าคิดว่าดีที่สุดคือที่นี่"
เคนวงกลมไปที่รูปภาพโรงเรียน
"เย็นนี้ ที่หอประชุมในโรงเรียนหมู่บ้านเรา วันนี้วันหยุด ปลอดคนแน่นอน"
"พวกแกจะทำอะไร" ยอดถาม
"จัดคอนเสิร์ต งานนี้อลังการงานสร้าง แสง สี เสียง เอฟเฟค จัดเต็ม!"หนึ่งบอก
"พวกข้าจะช่วยทุกอย่างที่จะทำให้แก้มรักเอ๊งให้ได้" จ๊อบบอก
เคนตบบ่ายอด
"ที่นี้ก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว ว่าจะทำสำเร็จรึเปล่า"
"แล้วจะบอกแก้มยังไงเค้าถึงจะมาหาชั้น"
เคน หนึ่ง จ๊อบ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วชี้มือไปหาท็อปที่ยืนอยู่ ท็อปตกใจ
"ฉันเหรอ"
"คุณคนเดียวที่ทำได้ พวกเราไม่มีใครมีความสามารถเข้าถึงตัวและเข้าไปในบ้านแก้มบุ๋มได้ แถมคุณยังแสดงละครเก่งด้วย เอาอีกสักเรื่องนะ" เคนบอก
"ถ้าทุกคนมั่นใจในตัวผม ผมก็จะไม่ทำให้ผิดหวัง"
"จะดีเหรอ...ชั้นกลัวว่าจะไม่สำเร็จน่ะซิ" ยอดว่า
"ไม่ลองไม่รู้"
"มาเริ่มประชุมเลย"
ทุกคนวางแผนออกความคิดเห็นกัน สีหน้าจริงจังกันมากๆ
นัตตี้กับลูกน้ำกำลังเดินมาที่หน้าห้องเก็บของ
"แกชัวร์นะน้ำ ชุดของฉันไม่หายแน่นะ"
"ไม่หายหรอก ฉันเห็นชุดหางเครื่องของแกขาด ฉันก็เลยเอาเก็บในลังเองกับมือ ยังไง๊ยังไงก็ต้องอยู่ในห้องเก็บของนั่นแหล่ะ"
"เคร ไปหากัน จะได้ช่วยกันซ่อมให้สวยเหมือนเดิม"
นัตตี้เดินถึงหน้าห้อง ลองเปิดประตู แต่เปิดประตูไม่ได้
"อ้าว ห้องล็อกว่ะแก รอนี่นะ เดี๋ยวไปเอากุญแจแป๊ป"
ลูกน้ำยิ้มชูกุญแจ
"ไม่ต้อง ฉันเตรียมมาแล้วย่ะ"
ลูกน้ำไขกระตูห้องเข้าไปทันที แล้วลูกน้ำ กับ นัตตี้ ตกใจสุดขีด!!!
"เฮ้ย พวกพี่ทำอะไรกันน่ะ"
ตรงกลางห้องมีโต๊ะตั้งอยู่ แต่ไม่มีของก่อนหน้าวางไว้ แค่พลิกคว่ำเปลี่ยนหน้า แผนที่สถานที่ต่างๆก่อนหน้าก็กลายเป็นกระดานไฮโล
หนึ่งเป็นเจ้ามือ พลางเขย่าลูกเต๋าอย่างจริงจัง ทุกคนยืนล้อมวง
"เล่นเซปักตะกร้อมั้ง ถามได้!!! จะเล่นด้วยมั้ย ถ้าเล่นก็แทงมา"
นัตตี้บอก "มาเล่นไฮโลอะไรในนี้"
"แล้วจะไปเล่นในห้องนอนพ่อผู้ใหญ่รึไง" เคนถาม
"พวกฉันเล่นสนุกขำๆ เดี๋ยวก็ไปซ้อมดนตรีต่อแล้ว สนใจแจมด้วยกันมั้ย" ยอดถาม
ลูกน้ำ นัตตี้ มองหน้ากันอย่างปรึกษา
" จัดไป!"
ลูกน้ำ นัตตี้ แทงไฮโล แล้วรอลุ้น หนึ่งเขย่าๆ ลูกเต๋า…
เคนมองยอดกับท็อปยิ้มๆ แต่หนึ่ง กับจ๊อบจริงจังกับเรื่องไฮโลเพราะเป็นของชอบ หนึ่งเฮกินรอบวง
"เฮ้ๆๆๆ...ไฮโลกินรอบวง"
เคนหันมากระซิบกับยอด
เคนกระซิบเบาๆ
"ดีนะ ที่ชั้นเตรียมแผนตบตาไว้"
เคนพูดจบหันกลับไปเล่น
ยอดกับท็อปยืนอยู่ด้วยกันไม่ได้เล่นไฮโลด้วย
ในบ้านสุชาติ เข็มนั่งดูเอกสารอย่างเคร่งเครียด เอกสารและหลักฐานประกอบด้วย รูปแอบถ่ายเสี่ยฮุยกับพวกลูกค้ากำลังซื้อขายยาเสพติด / มีรูปเอายาเสพติดใส่ไปในกระสอบข้าว / รูปรถขนข้าวขับออกจากโกดัง / แผนที่โกดังที่เก็บยาเสพติดของเสี่ยฮุย
สุชาตินั่งมองดูเข็มพลางแอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เสี่ยฮุยจะขนยาอาทิตย์ละสองครั้ง และจะทำเวลากลางคืนเท่านั้น อั๊วรวบรวมหลักฐานมาให้เยอะที่สุดแล้ว รับรองงานนี้ไม่มีทางคว้าน้ำเหลว"
"ไอ้เสี่ยฮุยก็ช่างกล้า ไม่เกรงกลัวกฎหมาย ประเทศชาติต้องตกต่ำเพราะคนอย่างพวกมัน ไอ้พวกค้ายาเสพติดนี่มัน เลว ๆ ๆ ๆ ๆๆ เลวที่สุด ไอ้ทะลุถุงยางมาเกิด ไอ้หูดหมา ไอ้ชาติชั่วเอ๊ย"
สุชาติ เค ป๊อบ หน้าชา เหมือนโดนด่าซะเอง
เคบอก
"ใจเย็นๆ ผู้ใหญ่ รู้แล้วว่าค้ายามันเลว"
"ไม่ต้องขยี้มากก็ได้จ้ะ" ป๊อบว่า
"ฉันจะต้องทำให้ไอ้เสี่ยฮุยมันติดคุกหัวโตให้ได้ คอยดู"
"อั๊วนับถือและชื่นชมลื๊ออย่างสุดซึ้ง ถ้าเรื่องคืบหน้ายังไงลื๊อช่วยบอกอั๊วด้วยนะ อ้อ แล้วไม่ต้องบอกตำรวจหรอกนะ อั๊วเป็นคนค้าขายไม่อยากมีปัญหากับใคร"สุชาติบอก
"เสี่ยเป็นคนดีจริงๆเลยนะครับ ทำดีไม่ได้หวังอะไรเลย เอาล่ะฉันจะรีบไปจัดการไอ้คนชั่วให้เร็วที่สุดเลย"
เข็มยิ้มอย่างมั่นใจให้สุชาติ
สุชาติแอบยิ้มอย่างชั่วร้ายสะใจให้เคกับป๊อบ ที่เข็มหลงกลเข้าเสียแล้ว!!!
ในห้องเก็บของ เคน หนึ่ง จ๊อบ นัตตี้ ลูกน้ำ เล่นไฮโลอย่างสนุกสนาน ยอดกับท็อป ไม่ได้ร่วมวงด้วย
ทุกคนร้อง "เฮ้ๆๆๆ"
หนึ่งหงอย เจ้ามือกำลังเสีย
"ฉันว่าเราเลิกกันก่อนมั้ย หายหน้ากันหมด เดี๋ยวมีคน สงสัย" ท็อปบอก
"เฮ้ย....มือกำลังขึ้น" นัตตี้ว่า
ประตูเปิดพลั๊วะเข้ามา ทุกคนตกใจ ก้องเกียรติอยู่หน้าห้อง
ทุกคนตกใจ "เฮ้ย"
ก้องเกียรติอึ้งที่เห็นทุกคนเล่นไฮโลกันอยู่
"งามไส้เอ๊ย"
ก้องเกียรติมองไปที่ ยอด กับ ท็อป ที่ยืนอยู่ด้วยกันอีกด้านหนึ่ง แต่ไม่ได้เล่น แต่ยอดก็จ๋อย รู้ตัว
ทั้งหมดนั่งคุกเข่าเรียงหน้ากระดาษ พลางก้มหน้าอย่างสำนึกผิด ยอด กับ ท็อปยืนหน้าจ๋อยอยู่ข้างๆ
"เล่นกันเพลินเสียงดังออกไปข้างนอกโน้น"
เคนถาม
"อ๋อถ้าเสียงเบาๆก็เล่นได้ใช่ไหมจ๊ะ"
ก้องเกียรติเขกหัวเคนสั่งสอน
"ไม่ได้ จะดังจะเบาก็เล่นการพนันไม่ได้มันไม่ดี แล้วผู้ใหญ่ก็ไม่ชอบด้วย"
"น้าก้อง อย่าบอกพ่อนะจ๊ะ"
"เฮ้อ ยอดถึงเอ๊งจะไม่ได้เล่น แต่เอ๊งก็อยู่ร่วมวงโดยไม่ได้ห้าม"
"คือจริงๆแล้วเล่นกันสนุกๆไม่ได้กินตังนะครับ" ท็อปบอก
"ลูกนายอำเภอก็เอากับเค้าด้วย....นี่ถ้าจะเล่นสนุกก็เล่นอย่างอื่นครับ ผู้ใหญ่เพิ่งจะเคลียร์เรื่องโดนจับมาหยกๆ มันน่าเขกกบาลเรียงตัวซะจริง!"
ก้องเกียรติเขกหัวทุกๆ คน พอมาถึงท็อปกับยอด ก้องเกียรติชะงักมือทัน
ท็อปเขกหัวตัวเอง
"เขกตัวเองได้จ้ะ"
"พวกเราคิดน้อยไป...ขอนะอย่าบอกพ่อเลย" ยอดบอก
"ใช่...ครับแล้วอย่าบอกพ่อเต่าด้วย....นะครับ"
ก้องเกียรติมองกระดานไฮโลที่พื้นแล้วเดินไปจับจะยกขึ้น ยอด ท็อป เคน หนึ่ง จ๊อบ ต่างสะดุ้งตกใจ ลุ้นกันสุดๆ นัตตี้ ลูกน้ำไม่รู้เรื่อง ก้องเกียรติวางกระดานลง ยังไม่ทันเห็นแผนที่ข้างหลัง
"ก็ได้ๆ ข้าจะไม่บอกใคร เพราะถือว่าเห็นแกความสงบของครอบครัวเรา แต่พวกเอ็งต้องเอาอุปกรณ์พวกนี้ไปเผาทิ้งให้หมด อย่าให้ใครเห็น เก็บกวาดอย่าให้เหลือ แล้วรีบไปซ้อมดนตรีได้แล้ว"
ก้องเกียรติเดินออกไปอย่างเซ็งๆ
ลูกน้ำเข้าไปเอาชุดหางเครื่องที่ลังกระดาษ ลูกน้ำกับนัตตี้ออกไป
"เดี๋ยวพวกฉันทำลายหลักฐานเสร็จแล้วจะรีบตามไปนะ" เคนบอก
หนึ่งกับจ๊อปรีบไปซ้อมดนตรี ยอดกับท็อปรู้สึกถึงปัญหา
อ่านต่อหน้า 2
มนต์รักสองฝั่งคลอง ตอนที่ 6 (ต่อ)
กระดาษแผนโดนเผาไฟอยู่
เคนบอก "เริ่มแผนการของเราได้แล้ว"
"ชั้นว่ามันไม่น่าจะสำเร็จนะ...คือคอนสิร์ตบอกรักเนี่ยนะ"
"อย่าคิดมาก...ไม่ลองไม่รู้...แกไปซ้อมเพลงเตรียมตัวเอาให้จับใจแก้มบุ๋มให้ได้ ไปเร็วไป"
ยอดไม่ค่อยสบายใจเดินไปซ้อมดนตรี
ท็อปยืนมอง เคนเห็นว่าไฟเริ่มมอดก็จะเดินไป ท็อปฉุดเคนไว้
ท็อปถาม
"เคน...แผนคอนเสิร์ตบอกรักจะเวิร์กเหรอ"
"แผนแรกไม่สำเร็จ ชั้นมีแผนสำรอง"
"เมื่อกี้ไม่เห็นรอดซักแผน"
"เอาน่า...ผมมีแผนเผด็จศึก...ไปเร็วเริ่มงาน"
เคนไม่ได้ฟังท็อป รีบไปจัดการเรื่องแผนทันที
ท็อปสงสัย
" แผนเผด็จศึก...คือแผนอะไรวะ...เฮ้ยเคน"
ท็อปถามไม่ทันแล้ว
ในห้องสารวัตร บนสถานีตำรวจ สารวัตรมองหลักฐานในมือที่เข็มยื่นให้อย่างสนใจมากๆ
"หลักฐานที่ผู้ใหญ่เอามาให้เป็นประโยชน์มาก ขอบคุณมากนะครับ แล้วผู้ใหญ่เอาหลักฐานพวกนี้มาจากไหน"
"สายของผมเค้าไม่อยากเปิดเผยตัวครับ เราต้องรีบจับมันนะ ผมกลัวว่าพวกนั้นจะไหวตัวซะก่อน"
"ที่จริงหลักฐานก็น่าจะมัดแน่นนะครับ แต่ผมขอดูอีกหน่อยได้ไหมครับ"
เบี้ยทำท่าตกใจรีบดึงเข็มมากระซิบ
"หรือว่าสารวัตรเป็นพวกนั้น"
"ตบปากตัวเองเลย...หรือว่าจะให้ชั้นตบ"
เบี้ยตบปากตัวเองหงอยๆ
"ขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยนะครับ สารวัตร"
"ไม่เป็นไรครับ ผู้ใหญ่ใครๆก็สงสัยได้ เอาอย่างนี้นะครับ คืนนี้เราจะส่งกำลังไปซุ่มดู ถ้ามีการซื้อขาย หรือขนย้ายยาเสพติด เราจะเข้าตรวจค้นและจับกุมทันที"
"ผมขอไปด้วยได้มั้ยครับเผื่อจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง"
สารวัตรมองเข็มพลางครุ่นคิด
"ก็ได้ แต่คุณต้องเชื่อที่ผมบอกนะครับ ผู้ใหญ่"
เข็มพยักหน้าตอบตกลง เข็มมั่นใจว่าจะต้องจับเสี่ยฮุยให้ได้
ตอนเย็น ท็อปยืนรอแก้มบุ๋มที่บริเวณบ้านผู้ใหญ่จุ่น แก้มบุ๋มเดินเข้ามา
"ทำไมไม่ไปคุยกันในบ้านล่ะ"
"ตรงนี้แหละดีแล้วครับ ผมอยากคุยธุระเรื่องงานกับคุณแก้ม ถ้าเข้าไปในบ้านกลัวเจอฝ้ายเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง"
"แก้มจะเชื่ออะไรคุณได้มั้ยเนี่ย ครั้งก่อนก็หลอกว่ายอดใกล้ตายทีนึงแล้ว"
"ผมขอโทษ แต่คราวนี้ผมไม่โกหกคุณนะ ผมมาเรื่องงานจริงๆ"
ท็อปมองแก้มบุ๋มด้วยสีหน้าจริงจัง จริงใจ ไม่โกหกแน่นอน
"งานอะไร"
"คืองาน....คืองานนี้ผมไม่ได้เป็นคนจ้าง แต่เป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพนับถือ ท่านอยากเจอคุณ อยากคุยรายละเอียดกับคุณ ผมก็เลยจะมาชวนคุณไปพบท่าน"
แก้มบุ๋มมองท็อปอย่างแปลกใจ
"ใครเหรอคะ"
"นายกครับ"
แก้มบุ๋มตกใจ "ห๊า นายก"
"นายกสมาคมพ่อค้าไข่เป็ดแห่งประเทศไทยน่ะครับ นะครับคุณแก้ม ไปกับผมนะ"
แก้มบุ๋มสีหน้าครุ่นคิดๆ
ทั้งหมดกำลังซ้อมดนตรีอยู่ ยอดร้องเพลง แต่ก็ไม่ค่อยมีสมาธิ ก้องเกียรติ ไม่ค่อยพอใจ
"พอก่อน...ยอดเป็นอะไรวันนี้ร้องเพลงไม่ได้เรื่องเลย"
"รู้สึกเหนื่อยๆน่ะครับ"
เคนมองนาฬิกา แล้วตกใจ
"พี่ก้องผมขอไปห้องน้ำก่อนนะ"
"รีบไปรีบมาล่ะ.."
เคนรีบไป พอพ้นสายตาของก้องเกียรติก็หันกลับมาทำสัญญาณให้หนึ่งกับจ๊อบรีบออกมา
ทั้งคู่พยักหน้ารับ
"พี่ก้องผมไปห้องน้ำด้วย"
"ผมไปกับหนึ่งนะ" จ๊อบบอก
"ไม่...ให้เคนกลับมาก่อนแล้วนายสองคนค่อยไป"
หนึ่งกับจ๊อบหยุดชะงักจ๋อยไป เคนไม่รอรีบหลบไป ยอดนั่งเซ็งๆ
เคนรีบมาที่นัดกับท็อปมองหารอบ
"ทำไมยังไม่มาวะ"
เคนเห็นท็อปเดินมาก็ดีใจแล้วก็เปลี่ยนเป็นสงสัย
"แก้มล่ะทำไมไม่มาด้วย"
"แก้มเค้าไม่เชื่อเรา..แล้วไหนล่ะเครื่องดนตรี"
"ขนมาไม่ได้พี่ก้องคุมตลอด แล้วก็ไม่ยอมให้หนึ่งกับจ๊อบออกมาด้วย เลยไม่มีคนช่วยขนของ"
"แล้วเอาไง"
"แผนสำรอง"
"แผนเป็นยังไง"
"ไม่มีเวลาอธิบาย...เอาเป็นว่านายพาแก้มไปที่กระท่อมท้ายหมู่บ้านให้ได้แล้วกัน"
"ยังไงล่ะ...ตอนนี้แก้มเค้าไม่เชื่อผมแล้ว"
"ก็บอกว่า... ไอ้พวกที่ฉุดแก้มวันนั้นมันมาแก้แค้นจับตัวยอดไปที่กระท่อมท้ายหมู่บ้านไง...เร็วๆเลย"
"ไปเพื่ออะไรล่ะ"
"พาแก้มไปแล้วจะเล่าให้ฟังที่นั่น"
เคนรีบไป ท็อปยืนมองเอาไงดี
นิกมองซ้ายมองขวาเหมือนจะมาปล้นบ้าน ในมือถือถุงใส่ผลไม้เต็มสองมือ จุ่นเดินลงมาพอดี เห็นนิก
"เอ้า นิก ถือข้าวของมาเต็มมือเลยจะไปเยี่ยมใครเหรอ"
"เยี่ยมผู้ใหญ่จุ่นครับ"
"เฮ้ย..ข้าไม่ได้ป่วย"
นิกขำๆ
"ล้อเล่นครับ ผมเอาผลไม้มาฝากผู้ใหญ่"
จุ่นรับของ
"เออ..ล้อเล่นเหมือนเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเลยนะ"
นิกไม่ได้ฟังผู้ใหญ่
"แล้วก็เอาดอกไม้มาฝากแก้มด้วยครับ"
"เหรอ...แก้มมันอยู่บน...."
จุ่นเห็นแก้มบุ๋มเดินลงมาจากบนบ้านอย่างร้อนรน รีบเดินไปทางสวน
"แก้ข่าวเมื่อกี้ แก้มอยู่บนบ้านแต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว"
"อ้าวไปไหนล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันมันไม่ได้บอก"
"แล้วทำไมผู้ใหญ่ไม่ถามล่ะครับ"
จุ่นเห็นท็อปลงมาเปิดประตูรถให้แก้มบุ๋ม
"ถามไม่ทันแก้มมันไปโน้นแล้ว"
นิกหันไปมองทางที่จุ่นชี้ แล้วก็ตกใจ เห็นแก้มบุ๋มขึ้นรถท็อป แล้วท็อปก็ขับออกไป
" ห๊า ท็อปกล้ามาจีบแก้มบุ๋มถึงที่นี่เลยเหรอ"
"ไม่ใช่มั้ง คุณท็อปเขาคงมีเรื่องให้แก้มมันช่วยมากกว่าดูร้อนรน"
"ไม่จริง มันมาจีบแก้มชัวร์ป๊าบ!!! งานนี้ผมไม่ยอมนะ"
นิกวิ่งออกไปขึ้นรถตัวเองขับตามออกไป
" ดีมากเด็กพวกนี้...ไม่มีใครเห็นหัวชั้นเลย" จุ่นบอก
เคนเดินกลับมาที่ซ้อม แต่ไม่มีใครอยู่ นอกจากยอดนั่งอยู่คนเดียวเซ็งๆ
"อ้าวไปไหนกันหมดแล้ว"
"ไปกินข้าว...ใครจะรอแกไปห้องน้ำหายไปเลย"
"ก็ชั้นไปจัดการเรื่องคอนเสิร์ตเปิดใจไง"
"เคนชั้นว่า..."
"ไม่ต้องแล้ว...งานคอนเสิร์ตพังหมดแล้ว"
ยอดถาม "อ้าวทำไมล่ะ"
"ก็เกิดเรื่องน่ะซิ"
"เรื่องอะไร"
"แก้มรู้ว่าเรากำลังจะวางแผนเปิดใจ..แล้วเค้าโกรธหนีหายไปเลย"
"หนีไปไหนล่ะ"
"ไม่รู้ชั้นกับท็อปกำลังช่วยกันตามหาอยู่นี่แหละ"
"งั้นชั้นไปช่วย...รอตรงนี้ชั้นไปเอารถก่อน"
ยอดวิ่งไปทางบ้านเพื่อไปเอารถ เคนมองยอดเดินพ้นไปแล้วก็เดินไปหยิบเชือกที่ซ่อนไว้ ยิ้มมีแผน
ภายในรถ ท็อปบอกกับแก้มบุ๋มอย่างจริงจัง แก้มบุ๋มมองท็อปอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
"นี่นายโทร.มาให้ชั้นออกมาเพื่อจะโกหกเรื่องนี้น่ะเหรอ"
"จริงๆนะครับ...ผมเห็นผู้ชาย...สามคนจับตัวยอดไปต่อหน้าต่อตา"
"แล้วทำไมคุณไม่ช่วยเพื่อนล่ะ"
"มันไม่ทันคิด....แต่ผมเห็นว่ามันไปทางไหน"
"ถ้างั้นก็ดีเลยกลับไปให้พ่อเอาคนไปช่วยยอดดีกว่า"
ท็อปตกใจกลัวความแตก
"ไม่ได้ครับ...ผมก็ยังไม่แน่ใจ เอางี้เราไปดูให้แน่ใจว่าเป็นที่ไหนแล้วค่อยกลับมาตามไปช่วยก็ได้นะครับ"
"ก็ไหนคุณท็อปบอกว่าพวกโจรมันจับยอดไปแก้แค้นไง"
"ก็ใช่ครับ...แต่ผมก็ไม่แน่ใจ...ไปดูให้แน่ใจก่อนนะครับ"
"อะไรของคุณนะ...นี่ถ้าไม่รู้จักว่าเป็นลูกชายคนเดียวของนายอำเภอ แก้มต้องนึกว่าคุณมาหลอกแก้มแน่ๆ"
ท็อปมองแก้มแอบยิ้มที่พาแก้มมาได้
ด้านนอก รถของนิกขับตามรถของท็อป โดยทิ้งระยะห่างพอสมควร
นิกเป็นห่วงแล้วก็สงสัยว่าท็อปจะพาแก้มบุ๋มไปไหนอย่างร้อนใจ
"ไอ้ท็อปทำลับๆ ล่อๆ แล้วพาลูกสาวผู้ใหญ่ขึ้นรถไปสองต่อสอง..มันต้องมีแผนจีบแก้มแน่ๆ แต่นิกจะไม่มีวันยอมให้ใครมาย่ำยีศักดิ์ศรีของแก้ม อนาคตแฟนเรา"
นิกตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมาก้มหน้ากด เบอร์ มีชื่อ “พ่อ”เมมอยู่
นิกเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจสุดขีด เหยียบเบรก เอี๊ยด
ผู้หญิงสาวสวยหน้าตาดี ขี้รถจักรยาน ตัดหน้ารถของนิก
"เฮ้ย"
สาวสวยตกใจ เสียหลักล้มลงที่หน้ารถ
"ตายรึเปล่าวะ"
นิกรีบลงจากรถมาดู ตลึง หญิงสาวสวยล้มอยู่ นิกกลืนน้ำลายเอื้อก…
"ขอโทษนะคะไม่ทันมอง...หนูไม่เป็นไร"
สาวสวยลุกขึ้นปัดไปที่ขาอ่อน นิกยืนมองกลืนน้ำลาย แล้วก็สะดุ้งตื่นจากภวังค์
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"
นิกมองไป รถของท็อปวิ่งไป แต่ตอนนี้ไม่มีรถท็อปแล้วบนทางแล้ว
"ไปไหนแล้ววะ"
นิกหันมาเห็นสาวสวยยกจักรยานขึ้นตั้งแล้วก้มดูความเรียบร้อยของจักรยาน อย่างเซ็กซี่
"เจ็บตัวเปล่า เดี๋ยวพี่ส่งที่บ้านนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"ไม่เป็นไรพี่เกือบชนน้องตาย...ให้พี่ไปส่งดีกว่านะ...ไปนั่งในรถเดี๋ยวพี่เอาจักรยานขึ้นท้ายเอง"
นิกประคองสาวสวยขึ้นรถ แล้วหันมองทางที่ท็อปไป
"ส่งยัยนี้ก่อนแล้วค่อยตามหาไอ้ท็อปก็ได้"
รถเครื่องของยอดวิ่งไปตามทาง มีเคนเป็นคนบอกทาง ยอดมองสงสัยว่า ทำไมเคนถึงรู้ทาง
"ไหนบอกว่าไม่รู้ว่าแก้มหนีไปไหน...แล้วทำไมถึงบอกให้มาทางนี้ล่ะ"
"ก็ทางอื่นคนอื่นเค้าไปตามหา...เราก็มาทางนี้แหละ"
"แล้วทำไมถึงมั่นใจว่า...."
"อย่าเยอะได้เปล่า...ไปทางนี้แหละเชื่อชั้นซิ"
ยอดไม่ค่อยไว้ใจ แต่ก็ยอมทำตามเคน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เคนมองแล้วบิดตัวรับสายไม่อยากให้ยอดได้ยิน
"กำลังไปแกอยู่ไหนแล้ว....เออๆ...ดึงๆหน่อย..แค่นี้นะ"
"ดึงอะไร" ยอดถาม
"เปล่าไอ้หนึ่งกับไอ้จ๊อบมันกินข้าวเสร็จแล้วจะซ้อมบอกให้ดึงๆไว้ก่อน เดี๋ยวกลับไป...เร็วหน่อยแก้มอยู่คนเดียว"
ยอดไม่เชื่อแต่ก็ขับต่อไปเร็วขึ้น
รถท็อปวิ่งช้าๆออกไปยังท้ายหมู่บ้าน เป็นถนนเปลี่ยว แทบไม่มีบ้านคน ภายในรถ แก้มบุ๋มมองข้างทางแล้วก็มองท็อป
"ชั้นว่าเรื่องนี้มันแปลกๆนะ"
"ใช่..ผมยังสงสัยว่าไอ้พวกนั้นทำไมถึงมาจับตัวยอดไป"
แก้มบุ๋มมองอย่างไม่ค่อยจะเชื่อใจ
"ไม่ใช่เรื่องนั้"
"แล้วเรื่องอะไรล่ะครับ"
"ไม่รู้ซิ"
"ไม่รู้...งั้นก็ไปให้เห็นก่อนนะครับ"
แก้มบุ๋มนั่งกังวล
ท็อปขับรถไปช้าๆเรื่อยๆเหมือนจะมองหาอะไรข้างทาง
ท็อปพูดกับตัวเองเบาๆ
"ขอโทษที่ต้องโกหกนะครับคุณแก้ม"
รถนิกวิ่งมาจอดที่หน้าบ้านชาวบ้านแห่งหนึ่ง นิกลงจากรถ สาวสวยเปิดประตูลงมา
"เธออยู่ที่นี่เหรอ"
"จ๊ะ"
นิกจัดการเอารถจักรยานลงมาจอดไว้
"จะไม่ชวนเข้าไปกินกาแฟซักแก้วเหรอ"
"ได้ซิพี่"
มีชายแก่เดินออกมา
"พ่อเธอเหรอ"
สาวสวยหันไปมองแล้วก็ยิ้ม
"ไม่ใช่พ่อ..ผัว"
"ผัวเหรอ...งั้นพี่ส่งแค่นี้นะ"
นิกโดดขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
สาวสวยขำๆ "ผัวแม่น่ะ"
"ใครมาส่ง"
"เพื่อนน่ะพ่อ..ไปเข้าบ้านเถอะ"
รถเข็มวิ่งเข้ามาบนถนน ภายในรถ เบี้ยขับรถ เข็มนั่งอยู่ข้างๆ
"เอ็งเตรียมพร้อมแล้วแน่นะ อย่าให้พลาดนะเว้ย"
เบี้ยชูกล้อง ที่วางอยู่ข้างๆ
"ชาร์จแบตเต็มร้อยแล้วจ้า รับรองว่าได้รูปผู้ใหญ่จับโจรทุกช็อตอย่างแน่นอน"
"ดีมาก อย่าให้พลาดเชียว"
พลันที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเข็มดังขึ้น เข็มมองหน้าจอแล้วกดรับ
"ครับเสี่ย พร้อมยิ่งกว่าพร้อมอีกครับ"
เข็มเปิดเก๊ะที่หน้ารถหยิบปืนมาถือไว้ในมือ มองอย่างมั่นใจ
"งานนี้ผู้ใหญ่เข็มจะโชว์ฝีมือจับแก๊งค้ายาให้ได้"
ผู้ใหญ่เข็มพูดจบก็เก็บปืนเข้าเก๊ะหน้าไว้เหมือนเดิม
สุชาติกำลังซ้อมตีกอล์ฟอยู่ เคยื่นโทรศัพท์มือถือแนบหูสุชาติ ป๊อบป้อนผลไม้ให้กับสุชาติ
"ดีมาก แล้วอย่าลืมเด็ดขาดว่า ห้ามบอกตำรวจว่าอั๊วเป็นคนเอาหลักฐานมาให้ลื๊อ อั๊วไม่อยากดัง โอเคนะ ยังไงก็ฝากลื๊อด้วย อย่าให้ไอ้เสี่ยฮุยมันเชิดหน้าชูตาได้อีก โอเคๆ อั๊วไม่กวนแล้ว กู๊ดลั๊กนะ"
เคกดวางสายไป ป๊อบป้อนผลไม้ให้สุชาติ สุชาติหัวเราะสะใจ แล้วเคกับป๊อบถึงหัวเราะตาม
"คืนนี้อั๊วก็จะหมดเสี้ยนหนามที่มันทิ่มแทงอั๊วเลี้ยว ฮ่าๆๆ"
"ผู้ใหญ่เข็มมันโง๊โง่เนอะ โดนเสี่ยหลอกใช้ยังไม่รู้ตัวอีก" ป๊อบบอก
สุชาติหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ป๊อบป้อนผลไม้สุชาติอีก สุชาติ มองผลไม้ในจาน เห็นว่ามีผลไม้หลากหลายชนิด จัดวางเรียงสวยงาม
"เฮ้ย เดี๋ยว นี่อะไร"
"ผลไม้รวมไงครับ ที่เสี่ยสั่ง"
สุชาติตบหัวป๊อบ
"ไอ้โง่เอ๊ย!! นี่ไม่ใช่ผลไม้รวม แต่นี่มันเป็นผลไม้เรียง ดูสิเนี่ย เรียงสวยงาม นี่ผลไม้รวมต้องแบบนี้โว้ย"
สุชาติเอามือขยำผลไม้ในจานจนเละไปหมด ผลไม้ทุกชนิดรววมเป็นเนื้อเดียวกัน
"ลื๊อนี่มันสมองหมาปัญญาแมวจริงๆ"
แล้วป๊อบก็ป้อนผลไม้สุชาติต่ออย่างเซ็งๆ สุชาติตีกอล์ฟ ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
รถยอดจอดที่หน้ากระท่อมแห่งหนึ่ง เคนกับยอดลงจากรถ
"แก้มหนีมาที่นี่เหรอ"
"ใช่...เข้าไปก่อนเดี๋ยวหยิบของก่อน"
ยอดเดินมองๆ จะเข้าไปในกระท่อม
เคนเดินกลับมาที่รถ หยิบเชือกที่เตรียมมาด้วยยิ้ม แล้วเดินตามยอดไป
ยอดเดินเข้ามาในบ้านมองรอบๆ หาที่เปิดไฟ
"แก้ม...คุณแก้มบุ๋มครับ"
เคนเข้ามาด้านหลัง ถือเชือกมาด้วย เคนทำเชือกเป็นบ่วงบาศก์ คล้องเชือกจากด้านหลังยอด
"เฮ้ยไอ้เคน ทำอะไร"
ยอดพยายามดิ้น แต่เคนดึงเชือกแน่น
"โอ้ย..เจ็บนะโว้ย ปล่อย"
"ที่ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อเอ๊งนะไอ้ยอด"
เคนผูกยอดซะแน่นแล้วยืนมอง
"อยู่นี่ก่อนนะ"
"เฮ้ยแล้วข้าจะกลับยังไงล่ะ"
เสียรถยนต์วิ่งมาจอดไกลๆ
"คนที่จะช่วยเอ็งมาแล้ว...ไอ้ยอดขอให้มีความสุขนะโว้ย"
เคนทำท่าล้อยอด
"เฮ้ยไอ้เคน...มาปล่อยชั้นก่อน...ไอ้เคน"
เคนเดินมาเอาผ้าปิดปากยอดไม่ให้ส่งเสียง
"ทำตัวดีๆนะไอ้ยอด"
เคนรีบออกไป ทิ้งให้ยอดนอนดิ้นเอาตัวรอดอยู่คนเดียวในความมืด... ร้องเสียงอู้อี้
"นี่มันไม่อยู่ในแผนนะเว้ย เอ็งทำบ้าอะไรวะ ไอ้เคน"
อ่านต่อหน้า 3
มนต์รักสองฝั่งคลอง ตอนที่ 6 (ต่อ)
เคนออกมาจากกระท่อมเห็นท็อปกับแก้มบุ๋มเดินมาไกลๆ จึงหลบหายไปในความมืด
ท็อปกับแก้มบุ๋มเดินมา
"เงียบจังเหมือนไม่มีใครอยู่เลย"
"เดี๋ยวผมเข้าไปดูก่อนนะครับ"
ท็อปรีบวิ่งไปที่กระท่อม มองไปข้างเห็นเคนหลบอยู่ก็พยักหน้ารับรู้ ท็อปวิ่งไปเปิดประตูกระท่อมหายเข้าไปแล้วก็ออกมาตะโกนเรียกแก้มบุ๋ม
"คุณแก้ม...ยอดอยู่ในนี้ครับ...พวกนั้นคงไปหมดแล้ว"
แก้มบุ๋มได้ยินก็รีบเดินไป
"แล้วยอดเป็นยังไงบ้าง"
"ไม่รู้เลยครับมันมืด...คุณแก้มเข้าไปดูก่อนเดี๋ยวผมไปหาเทียน"
ท็อปพลิกตัวให้แก้มบุ๋มเดินเข้ากระท่อม พอแก้มบุ๋มเข้ากระท่อม เคนก็รีบออกมาจากที่ซ่อน
เอากุญแจล๊อกประตูทันที
แก้มบุ๋มตกในที่ประตูปิด หันไปทุบประตูร้องเรียก
"ท็อป...นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน"
ยอดโดนมัดอยู่ในความมืดได้ยินเสียง แก้มบุ๋ม โวยวาย
"แก้ม..ผมเองยอด...ผมอยู่นี่"
แก้มบุ๋มได้ยินเสียงก็ตกใจมองรอบๆแต่ก็มืด
"ใครน่ะ" แก้มบุ๋มหันไปทุบประตู "ท็อปเปิดเดี๋ยวนี้นะ"
"นี่ผมเองยอด..ยอดครับ"
แก้มบุ๋มสายตาเริ่มชินกับความมืด เห็นเหมือนใครดิ้นอยู่ที่พื้น แก้มบุ๋มมองหาอาวุธ
"นายพูดอะไรชั้นฟังไม่รู้เรื่อง"
เคนกับท็อปอยู่หน้าประตู ฟังเสียงในกระท่อมที่เงียบไป
"เงียบไปแล้ว...แก้มเป็นอะไรรึเปล่า"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า" เคนบอก
"ถ้าแก้มเป็นอะไรไปเราสองคนตายแบบศพไม่สวยแน่"
"ไม่ต้องห่วงไอ้ยอดมันรู้ว่าต้องทำอะไร"
เคนหันไปตะโกนใส่กระท่อม
"เอ็งจะทำอะไรๆ ก็รีบทำซะ ช่วงนี้ นาทีทองเว้ยเฮ้ย"
เคน วิ่งหนีไปทันที ท็อปตกใจวิ่งตาม
แก้มบุ๋มได้ยินที่เคนตะโกน หันไปหยิบไม้ที่เสียบอยู่ข้างฝาเดินไปหาเงา ยอดนอนอยู่โดนผูกไว้ ไม้เงื้อขึ้นจะตี
"ยอด"
แก้มบุ๋มรีบเปิดปากยอด แล้วก็แก้มัด พอผ้าหลุดจากปากยอดก็ตะโกนเรียก
"ไอ้บ้าเคน เปิดประตูเดี๋ยวนี้"
แก้มบุ๋มมองสงสัย
"เคนเหรอ...เล่ามาเดี๋ยวนี้นะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไม ถึงต้องมาขังนายกับชั้นไว้ที่นี่"
ยอดมองแก้มบุ๋มรู้สึกเสียใจ ตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดเท่าที่รู้
ท็อป เคน เดินกลับมาที่รถท็อป
"ในที่สุดแผนของเราก็สำเร็จ แต่แค่นี้ยังไม่พอ" เคนบอก
"ห๊า นี่นายมีแผนอีกเหรอ"
"ผมมีแผนเด็ดเก็บไว้เป็นเซอร์ไพร์ส"
ท็อปแปลกใจ
" แล้วนายคิดจะทำอะไร"
เคนยิ้มออกมาอย่างมีแผน
ณ มุมหลบซ่อนบริเวณด้านนอกโกดัง ตำรวจในและนอกเครื่องแบบกลุ่มหนึ่ง กำลังซุ่มอยู่อย่างระแวดระวัง พลันที่เข็มกับเบี้ย ย่องๆ มาสมทบกับพวกตำรวจ เห็นตำรวจกำลังส่องกล้องมองไปทางโกดัง
"เป็นยังไงบ้างครับสารวัตร"
ตำรวจยื่นกล้องส่องทางไกลให้เข็ม
"สายตำรวจยืนยันแล้วว่าคนที่อยู่กับเสี่ยฮุยคือพ่อค้ายาชื่อดังย่านชานเมือง"
เข็มส่องกล้องมองไปทางโกดัง
เห็นเสี่ยฮุยยืนคุยอยู่กับพ่อค้าที่มาซื้อยา โดยมีลูกน้องของทั้งสองฝ่ายยืนคุมเชิงอยู่ครับด้านนอกของโกดัง พ่อค้ายาเปิดกระเป๋าเจมส์บอนด์ให้เสี่ยฮุยดูเงินล้านข้างใน เสี่ยฮุยยิ้มพอใจ แล้วเสี่ยฮุยก็พาพ่อค้ายาเข้าไปในโกดัง
"โป๊ะเช๊ะ ข้างในโกดังมียาซุกซ่อนอยู่ล้านเปอร์เซนต์ ลุยเลยมั้ยสารวัตร"
"ลุย! แต่งานนี้ผู้ใหญ่ไม่เกี่ยว!"
"อ้าว เราตกลงกันแล้วว่าผมลุยด้วย"
"แต่ผู้ต้องสงสัยมีอาวุธครบมือ หากเกิดการปะทะ ผู้ใหญ่จะเกิดอันตรายได้ ผมไม่อนุญาตให้ไป ขอให้ผู้ใหญ่เฝ้าดูสถานการณ์อยู่ที่นี่"
"แต่ว่าผม"
"ขอให้เชื่อฟังเจ้าหน้าที่ด้วยครับ รออยู่ตรงนี้เท่านั้น"
ตำรวจหันไปส่งสัญญาณให้พรรคพวกตำรวจที่ซุ่มอยู่ ตำรวจทุกนายกระจายกำลังกันออกไป
เข็มกับเบี้ยยืนเซ็งๆ อยู่ข้างๆ กัน เบี้ยมองเข็มอย่างปรึกษา...
"ผู้ใหญ่เอาไงดี"
เข็มสีหน้าครุ่นคิดอย่างมีคำตอบมั่นคงอยู่ในใจ…
ต่อมา ตะเกียงจุดติดขึ้นมา แสงสว่างในกระท่อมเริ่มเห็นหน้ากัน ยอดมองหน้าแก้มบุ๋มอย่างเซ็งๆ
"ผมไม่รู้จริงๆว่าเค้าทำแบบนี้ทำไม แต่ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะ เดี๋ยวผมจะหาทางออกไปให้ได้ จะได้กลับบ้านกันนะครับ"
แก้มบุ๋มพยักหน้าให้ ยอดเดินไปเขย่าประตู แล้วเสียงฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
"เฮ้ย ฝนตก หนักซะด้วย"
"แล้วจะกลับยังไง"
"สงสัยเราคงต้องอยู่ในนี้จนกว่าฝนจะหยุด"
แต่แล้วพลันเสียงตุ๊กแกดังขึ้น ยอดกลัวตุ๊กแกขึ้นสมอง ตกใจสุดๆ
"เฮ้ย ตุ๊กแก"
ยอดตกใจถอยหลังมาชนแก้มบุ๋มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ทั้งสองคนล้มลงหน้าเกือบชนกัน แก้มบุ๋มรู้ตัวก่อน
"ปล่อยฉันได้แล้ว ตุ๊กแกอยู่ด้านนอก ไม่ได้อยู่ข้างในหรอก"
-ยอดคลายอ้อมกอดออกอย่างเสียดาย แต่แล้วพลันฟ้าผ่าเปรี้ยง!!!!
"ว๊าย"
แก้มบุ๋มตกใจกลัวร้องลั่นแล้วเข้าไปกอดยอดไว้เพราะตกใจเสียงฟ้าผ่า ริมฝีปากของแก้มบุ๋มประทับไปที่ริมฝีปากของยอด
ทั้งสองคนตกอยู่ในภวังค์ ในลักษณะท่าทางที่ริมฝีปากของทั้งสองคนประทับกันอยู่แบบนั้น...
ฝนตกหนักพอสมควร ยอดกับแก้มบุ๋มทั้งสองนั่งข้างๆ กัน ไม่กล้าสบตากัน ทั้งคู่มองไปทางอื่นอย่างเขินๆ
"เมื่อกี๊ลืมๆ ไปเถอะนะ… มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น"
ยอดอาย
"คนผีทะเล คุณจูบผมชัดๆ พูดมาได้ว่าเป็นอุบัติเหตุ พูดเลยว่าเรื่องนี้ เค้าไม่ยอมนะ คุณต้องรับผิดชอบ!"
"อ้าว จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร"
ยอดเขยิบๆ มองตาแก้มบุ๋มใกล้ๆ
ยอดมองตา ยิ้ม
"คุณต้องให้ผมจูบคุณกลับคืน เราจะได้หายกัน" ยอดยื่นหน้า ปากจู๋ "จูจุ๊บ"
แก้มบุ๋มอาย ตบหน้า "บร้า!"
ยอดจับหน้าตัวเองเจ็บ มองแก้มบุ๋ม แต่แก้มบุ๋ม นั่งฟังเสียงฝนที่ยังตกอยู่
"ฉันอยากกลับบ้าน ป่านนี้พ่อกับแม่คงเป็นห่วงฉันแย่แล้ว"
ยอดหงอยไปทันทีเหมือนกัน
"ผมต้องขอโทษอีกครั้งที่ทำให้คุณต้องลำบาก"
แก้มบุ๋มทำท่าดีใจ
"ใช่"
ยอดงงว่าใช่อะไร
"ใช่อะไรเหรอแก้ม"
แก้มบุ๋มหยิบมือถือขึ้นมา
"นี่ไงมือถือ...โทร.ห้คนที่บ้านมารับก็จบ"
แก้มบุ๋มทำท่ากด ยอดหงอย
"ถ้าคุณโทร.ให้คนที่บ้านคุณมารับคุณ ผมก็ตายอนาถคากระท่อมแน่!"
แก้มบุ๋มหยุดกดมองยอด
"จริงด้วย...ถ้าพ่อรู้ว่าเราอยู่ในกระท่อมนี้สองต่อสอง พ่อฆ่านายแน่"
แก้มบุ๋มถือโทรศัพท์มือถือค้างไว้ สีหน้าครุ่นคิด…
-จุ่นยืนมองรออะไรซักอย่าง หงส์เดินจัดโต๊ะอาหาร เห็นจุ่นเป็นห่วงก็เดินมาถาม
"พ่อ..รอใครเหรอ"
"แก้ม...ท็อปมารับไปไหนไม่รู้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว...ทำไมยังไม่กลับก็ไม่รู้"
"เดี๋ยวก็มามั้ง...ไม่น่าห่วงหรอกไปกับท็อป"
"ใช่...ถ้าไปกับไอ้ยอดล่ะน่าห่วงสุด" จุ่นว่า
ปุยฝ้ายเข้ามา
"ไปกับนายท็อปก็น่าห่วง...เดี๋ยวหนูไปตามให้"
ปุยฝ้ายไม่ฟังคำตอบขี่จักรยานออกไปทันที
จุ่นจะห้าม แต่ปุยฝ้ายไม่หยุด
"เฮ้ยเดี๋ยว...นังฝ้าย...เอ๊งจะไปตามที่ไหน...เค้าไปไหนกันรู้เหรอ...นั่นไงไม่ฟังเลย"
"เอางี้...ถ้าอีกเดี๋ยวแก้มยังไม่กลับเราลองออกไปหาดูก็ได้พ่อ"
จุ่นพยักหน้าเครียดเป็นห่วงแก้มบุ๋ม
เข็มกับเบี้ยยังหลบรออยู่ที่เก่า มีเสียงฟ้าร้องไกลๆ
"เหมือนฝนจะตก" เบี้ยบอก
"ฝนตกแล้วไงกลัวเปียกเหรอ"
"กลัวน้ำท่วม"
"ท่วมบ้านแกน่ะซิ"
"ก็ท่วมบ้านผู้ใหญ่น่ะซิ ก็ชั้นอยู่บ้านผู้ใหญ่"
เข็มเขกกระโหลกเบี้ย
"ไม่ใช่เวลาเล่น ตอนนี้รอว่าข้างในเป็นยังไงบ้าง..เงียบๆ"
เบี้ยทำมือจุ๊ๆที่ปาก เหมือนจะให้ตัวเองเงียบ
เข็มมองไปโกดัง
ในโกดัง เสี่ยฮุย พ่อค้ายา และลูกน้อง ยืนอยู่ข้างๆ กันที่กองกระสอบข้าวสูงท่วมหัว
ลูกน้องเสี่ยฮุยเอามีดกรีดกระสอบข้าว เห็นว่าข้างในมียาบ้าซุกซ่อนอยู่ในนั้น เสี่ยฮุยหยิบยามาถือไว้
"อั๊วขายเฉพาะของเกรดเอเท่านั้น รับรองไอ้พวกขี้ยาลูกค้าของลื๊อติดงอมแงมแน่ๆ แต่เพื่อความสบายใจ ลื๊อเอาไปลองดูก่อนสองหมื่นเม็ด อั๊วคิดราคากันเองแค่สองล้าน ถ้าถูกใจก็ค่อยมาซื้อ
ขายกันต่อ"
"ถ้าของดีจริง ฉันเป็นลูกค้าเสี่ยตลอดชีวิตแน่นอน"
เสี่ยฮุย พ่อค้ายา จับมือตกลงกัน
"ดีล!" ทั้งคู่บอก
"ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบ ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว!"
เสี่ยฮุย พ่อค้ายา ตกใจ ควักปืนขึ้นมาเป็นอาวุธโดยอัตโนมัติ
"ตำรวจมาได้ไงวะ!"
ด้านนอกโกดัง ลูกน้องของเสี่ยฮุยที่เฝ้าอยู่เตรียมตัวยิงปะทะกับตำรวจ ตำรวจประทับปืนเตรียมพร้อมอยู่ที่มุมหลบซ่อนด้านหน้าโกดัง
"วางอาวุธแล้วมอบตัว อย่าขัดขืนเจ้าหน้าที่ วางอาวุธ"
พวกลูกน้องยังไม่วางอาวุธ
พลันประตูโกดังเปิดพลั๊วะ พ่อค้ายา และลูกน้อง ยิงสวนออกมา เสี่ยฮุยพรวดพราดออกจากโกดัง
ลูกน้องเสี่ยฮุยถาม "เสี่ย เอาไงดี"
"ยาบ้าเต็มโกดัง หนีสิวะ ยิงคุ้มกันให้อั๊วด้วย"
ลูกน้องเสี่ยฮุยช่วยกันยิงสกัดตำรวจ เพื่อพาเสี่ยฮุยหนีไปที่รถ ที่จอดอยู่ข้างโกดัง
ขณะที่พ่อค้ายาและลูกน้องก็จะหนีเหมือนกัน แต่ก็โดนตำรวจยิงสวนจนล้มฟุบไปหมด
ลูกน้องเสี่ยฮุย ยิงต่อสู้กับตำรวจแล้วพาเสี่ยฮุยมาที่รถจนได้ แต่ทว่าลูกน้องเสี่ยฮุยกระสุนปืนหมดเกือบจะพร้อมๆ กัน
"เสี่ย กระสุนหมดแล้ว!"
"ถ้างั้นพวกลื๊อก็หมดประโยชน์"
เสี่ยฮุยถีบพวกลูกน้องกระเด็นไป แล้วหนีขึ้นรถไปคนเดียว แล้วขับออกไปทันที
ตำรวจตามมาจับกุมพวกลูกน้องไว้ได้
เสี่ยฮุยขับรถหนีตำรวจ กำลังจะออกไปสู่ถนนใหญ่
"อั๊วไม่ยอมติดคุกหรอกโว้ย!"
พลันเข็มโผล่เข้ามาขวางทางอย่างเท่ห์ เบี้ยตามมาถ่ายคลิปเข็มไว้อย่างใกล้ชิด
"เอ็งจะหนีไปไหนไอ้เสี่ยฮุย "
เข็มยิงปืนเข้าใส่รถเสี่ยฮุยที่พุ่งตรงเข้ามา เปรี้ยงๆๆ
เข็มยิงใส่ยางรถยนต์ของเสี่ยฮุย เข็มดูเท่ห์มากๆ เหมือนกับพระเอกหนังไทยก็ไม่ปาน!!!
รถเสี่ยฮุยยางแบนมาจอดอยู่ตรงหน้าเข็ม เสี่ยฮุยลงจากรถ ควักปืนมายิงใส่เข็ม เข็มกับเบี้ยหลบ
อุตลุต
"ไอ้เข็ม ลื๊อยุ่งอะไรด้วยวะ อยากตายรึไง"
"ถ้าตายเพื่อจับลื๊อแล้วแผ่นดินของเราสูงขึ้น ฉันยอมตาย!"
เสี่ยฮุยกับเข็มยิงโต้ตอบกัน จนกระสุนหมด
เสี่ยฮุยเห็นท่าไม่ดี วิ่งหนีทันที เข็มวิ่งไล่ตามไปจับ เบี้ยตามไปถ่ายคลิป
เข็มเข้าไปบู๊กับเสี่ยฮุยแล้วใช้แม่ไม้มวยไทยจัดการกับเสี่ยฮุยจนสิ้นสภาพ ลงไปกองกับพื้น
พลันตำรวจวิ่งเข้ามา แล้วจับเสี่ยฮุยใส่กุญแจมือทันที
"ขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้ผู้ใหญ่ช่วยไว้ คนร้ายคงลอยนวล"
เข็มตะเบ๊ะ
"ไม่เป็นไรครับสารวัตร การช่วยชุมชนของเรา มันเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านอย่างผมอยู่แล้ว"
เข็มหันไปพูดต่อหน้ากล้องอย่างเท่ๆ
"ถ้าผู้ใหญ่เข็มยังหายใจอยู่ ขยะสังคมมันต้องหมดไป ฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนทำเลวในชุมชนของฉันเด็ดขาด"
เข็มประกาศออกมาอย่างมุ่งมั่น มีอุดมการณ์แรงกล้า!!! เบี้ยถ่ายคลิปตลอด
ภายนอกกระท่อมฝนยังตกอยู่ เสียงยอดร้องลำตัด เนื้อหา จีบสาว เกี้ยวพาราสี น่ารักๆ ภาษาสวยงาม ร้องจนจบ
แก้มบุ๋มมองยอดอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
"นึกว่านายร้องเพลงเป็นอย่างเดียว… ไปหัดร้องลำตัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครสอนนาย"
"คุณไง ครูคนแรกของผม คุณจำไม่ได้เหรอ"
แก้มบุ๋มนิ่งคิด ยอดเล่าเรื่องให้แก้มบุ๋มฟัง
ในวัยเด็กของทั้งคู่ อายุราว 8 ขวบ
แก้มบุ๋มกำลังซ้อมร้องลำตัดอยู่ แก้มบุ๋มร้องลำตัด เนื้อหาเพลงประมาณสอนให้คนอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทย ยอดแอบมาดูแก้มบุ๋ม ยอดยิ้มมีความสุข
วันต่อมา แก้มบุ๋มร้องลำตัดอยู่ที่สวน ยอดแอบมองอยู่แถวๆ ต้นไม้
วันต่อมา จุ่นตีตะโพนประกอบจังหวะแล้วสอนแก้มบุ๋มเล่นลำตัด ยอดแอบมองอยู่ ยิ้มมีความสุข
วันต่อมาแก้มร้องลำตัดอยู่ชานบ้าน ยอดแอบมองอยู่ ยิ้มสดใสมีความสุข
ยอดมองแก้มบุ๋มแล้วยิ้มอย่างมีความสุข แต่แล้วกิ่งไม้เหนือหัวที่เขายืนอยู่ก็หัก แล้วกิ่งไม้ก็หล่นใส่หัว
"โอ๊ย"
แก้มบุ๋ม หันไปเห็นยอดกำลังคลำหัวป้อยๆ
แก้มบุ๋มเดินเข้ามาหา ยอดจะหนี แต่แก้มบุ๋มเข้าไปขวาง
"เดี๋ยวก่อน!! นายมาแอบดูฉันทำไม"
"เธอเก่งจังเลย สอนฉันบ้างสิ ฉันอยากร้องบ้างจัง"
ยอดเข้าไปรบเร้าแก้มบุ๋ม
"นะนะ สอนฉันร้องลำตัดหน่อย ๆ"
แก้มบุ๋มสีหน้าครุ่นคิด
แก้มบุ๋มสอนยอดร้องลำตัด ยอดร้องลำตัดให้แก้มบุ๋มฟัง เห็นว่ายอดมีความสุขมากๆ
แก้มบุ๋มกำลังสอนยอดร้องลำตัดอยู่ เด็กทั้งสองคนดูสนิทสนมและมีมิตรภาพให้แก่กัน
ขณะที่ยอดกำลังมีความสุขอยู่นั้นเอง อยู่ๆ เข็มก็พรวดเข้ามาแล้วฟาดก้นยอดไม่ยั้งมือ ยอดร้องลั่นอย่างเจ็บปวด แก้มบุ๋มตกใจที่ยอดโดนทำโทษ
" ไอ้ยอด ออกจากบ้านทุกวัน มาหาลูกไอ้จุ่นนี่เอง ไอ้ลูกเวร รู้ทั้งรู้ว่าข้าเกลียดไอ้จุ่น แต่เอ็งดันมาขลุกอยู่กับลูกมัน"
เข็มตียอดไปสอนไป
"เอ็งจำใส่กบาลไว้เลยนะ อย่ายุ่งกับไอ้คนบ้านนั้น มันเลว มันเห็นแก่ตัว มันเอาแต่หาเรื่องข้าตลอด คนอย่างมันคบไม่ได้ ชาตินี้ทั้งชาติบ้านเราคงญาติดีกับพวกมันไม่ได้"
ยอดร้องไห้อย่างน่าสงสาร แก้มบุ๋มเข้าไปขวางเข็มไว้
"อย่าตียอดเลยนะคะ"
เข็มหยุดไม่กล้าตี แก้มบุ๋มเข้าไปดูยอด
แก้มบุ๋มจับมือยอด "เจ็บมั้ยยอด"
เข็มกระชากตัว " กลับบ้านเดี๋ยวนี้"
เข็มลากยอดออกไป ยอดกับแก้มบุ๋มจับมือกันแน่น แต่แรงกระชากทำให้มือของเด็กทั้งสองแยกออกจากกันและกัน
ยอดกับแก้มบุ๋มน้ำตาไหลพราก ต่างไม่ละสายตาจากกันและกัน
ยอดมองซึ้งกับสิ่งที่แก้มบุ๋มช่วย
"คุณช่วยผมตลอดตั้งแต่เด็กจนโต"
แก้มบุ๋มอึ้ง
"ฉันนึกว่านายลืมไปแล้วซะอีก"
"อะไรที่มันฝังอยู่ในใจ แม้วันตายก็ไม่ลืม"
ยอดยิ้มให้แก้มบุ๋ม แก้มบุ๋มยิ้มตอบ
"ตั้งแต่วันที่พ่อผมจับได้ว่าผมมาเล่นมาร้องลำตัดกับคุณ ผมก็ไม่มาให้คุณสอนอีก แต่ว่าเราสองคนเกลียดกันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้.... รู้แต่ว่าเจอกันเมื่อไหร่"
"กัดกันเมื่อนั้น"
"แต่ตอนนี้เวลาผมอยู่ใกล้ๆคุณผมมีความสุขมาก… ผมก็เพิ่งรู้ว่าจริงแล้ว ผมชอบคุณมาตั้งนานแล้ว"
ยอดเขยิบไปใกล้แก้มบุ๋มมากกว่าเดิม…
"คุณเป็นผู้หญิงคนแรก และคนเดียวที่ผมรัก… และจะรักตลอดไป"
แก้มบุ๋มมองตาอึ้งๆ
"นายแน่ใจแล้วเหรอยอด"
"ผมโคตรมั่นใจ"
ยอดจับมือแก้มบุ๋ม แก้มบุ๋มยอมให้จับ ยอดมองตาแก้มบุ๋มจนทะลุไปถึงหัวใจ
"ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดบนโลก แต่โลกทั้งใบของผม ผมให้คุณแค่คนเดียว"
แก้มบุ๋มเขินกับสายตาแสนหวานของยอด แล้วก็รู้สึกว่า อารมณ์พาไปเหลือเกิน แก้มบุ๋มมอง
"เสียงฝนเบาลงแล้ว...เราหาทางกลับบ้านกันเถอะ"
ยอดยิ้มรับ
"ได้ครับ ...เดี๋ยวผมจะหาทางงัดประตูนะ"
ยอดดินไปหาของรอบๆห้อง เพื่องัดประตู
แก้มบุ๋มมองยิ้ม น่าจะเป็นความรักเหมือนกัน ที่ตัวเองรู้สึกอยู่ตอนนี้
อ่านต่อหน้า 4
มนต์รักสองฝั่งคลอง ตอนที่ 6 (ต่อ)
ปุยฝ้ายขี่รถจักรยานตามหาแก้มบุ๋ม แล้วก็เลี้ยวไป มีไฟรถสาดเข้ามา ปุยฝ้ายตกใจหักรถหลบจนล้มลง
"แอร๊ย"
"เฮ้ย"
รถจอด เป็นท็อปรีบลงจากรถไปดูอาการปุยฝ้ายทันที ท็อปประคองปุยฝ้ายให้ลุกขึ้น
ปุยฝ้ายทั้งเจ็บและหงุดหงิด
"เจอหน้านายทีไร ไม่เคยเกิดเรื่องดีๆ กับฉันเลย!"
ท็อปเป็นห่วง
"ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณเป็นอะไรมากมั้ย"
"ไม่เป็นไร"
"สติดีหรือเปล่าคุณ ถึงได้มาขี่จักรยานมืดๆแบบนี้"
"ฉันออกมาตามหาพี่แก้ม...พ่อบอกว่าออกมากับนาย"
ท็อปตกใจว่าปุยฝ้ายรู้
ท็อปตอบเสียงสูง "เปล๊า"
ปุยฝ้ายมองแปลกใจ
"เสียงสูงเพื่อ... มีพิรุธโคตรๆนายพาพี่แก้มไปไหน"
ท็อปเสียงต่ำสุดๆ
"เปล่า"
"เสียงต่ำแบบนี้ ยิ่งน่าสงสัย!!! พี่แก้มอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร!!! ตอบ"
ท็อปหน้าซีด ดูลุกลี้ลุกลน ปุยฝ้ายมองอย่างจับพิรุธสุดๆ !
ปุยฝ้ายกระชากคอเสื้อท็อป สีหน้าเอาจริงสุดๆ
"บอกความจริงกับฉันเดี๋ยวนี้ พี่แก้มอยู่ไหน"
ปุยฝ้ายมองท็อปอย่างคาดคั้นสุดๆ ท็อปสีหน้าเป็นกังวลไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไร
ยอดกำลังหาของไปงัดประตูแต่ก็ไม่ออก แก้มบุ๋มนั่งอยู่แล้วก็นึกขึ้นได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.
ปุยฝ้ายยังคงกระชากคอเสื้อท็อป และมองอย่างคาดคั้นเอาคำตอบที่แท้จริง
"ผมบอกเป็นล้านๆ รอบแล้วว่าผมไม่รู้เรื่องจริงๆ"
ปุยฝ้ายข่วนหน้า ท็อปร้องลั่น
"ยังโกหกอีก นายเจอหนักกว่านี้แน่ บอกมาซะดีๆนะ เพราะชั้นรู้ว่านายไปรับพี่แก้มมาจากบ้าน พ่อบอก"
"เออ...แก้มเค้า"
เสียงโทรศัพท์มือถือปุยฝ้ายดังขึ้น เห็นเป็นชื่อแก้มบุ๋ม ปุยฝ้ายยิ้มดีใจสุดๆ
"ฮัลโหล พี่แก้ม พี่อยู่ไหน!"
ท็อปตกใจกลืนน้ำลายเอื้อก รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา
"อะไรนะ พี่กับพี่ยอดถูกจับไปขังในกระท่อม... กระท่อม ที่ไหน พี่แก้ม อ้าว สายขาด"
ปุยฝ้ายร้อนรนมากๆ พยายามติดต่อแก้มบุ๋มอีกครั้งแต่ก็โทรไม่ติด ท็อปมองปุยฝ้ายอย่างหวั่นใจ
"ติดต่อพี่แก้มไม่ได้แล้ว"
ท็อปกลัวความผิด
"คุณจะไปตามหาคุณแก้มใช่มั้ย งั้นไปเถอะ ฝนกำลังจะหยุดตกแล้วด้วย ผมไม่รบกวนคุณแล้วดีกว่า… เนอะ"
"แต่ฉันต้องรบกวนนาย"
ปุยฝ้ายคว้าคอเสื้อท็อปไว้อีกครั้ง!
"นายต้องพาชั้นไปหาพี่แก้ม ไม่งั้น นายตาย!"
ท็อปมีสีหน้าเครียดสุดขีด
แก้มบุ๋มเซ็งมากที่แบตดันหมดตอนนี้ พยายามโทร.หาปุยฝ้ายแต่ไม่ติด
"เวลาสำคัญอย่างนี้ทำไมแบตต้องมาหมดด้วยนะ"
แก้มบุ๋มหันมองยอด
"ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ"
ยอดยิ้ม หยิบมือถือมาแล้วก็แกล้ง
"อยากได้ก็มาเอาเองซิครับ"
แก้มบุ๋มลุกขึ้นไปแย่ง ยอดไม่ยอมให้
"นายยอด!! เอามือถือนายมาให้ฉัน ชั้นจะโทร.ให้พ่อเอารถมารับ"
แก้มบุ๋มยื้อแย่งโทรศัพท์มือถือกับยอด แบบไม่ยอมแพ้
ยอดจับตัวแก้มบุ๋มไว้ไม่ให้แย่งโทรศัพท์ แก้มบุ๋มเสียหลักล้มทาบทับตัวยอด
แก้มบุ๋มล้มทาบทับตัวยอด ตาประสานตา ใบหน้าใกล้กันมาก แม้กระดาษบางๆ แผ่นเดียวก็สอดแทรกไปไม่ได้ ทั้งสองมองตากันอย่างตกอยู่ในภวังค์
แก้มบุ๋ม รู้ตัวก่อนคว้าโทรศัพท์แต่ยอดดึงกลับทัน
"ร้องเพลงให้ผมฟังก่อน"
"นายร้องให้ชั้นฟังบ้างซิ"
ยอดยิ้ม
คืนนั้น เสียงหัวเราะของสุชาติดังขึ้น ขณะพูดคุยโทรศัพท์กับเข็ม พลางกิฟต์มีไฟว์กับปิ๋มไปด้วย
"ไอ้เสี่ยฮุยมันโดนรวบไปแล้วเหรอ" สุชาติแหลงใต้ "สุดยอดดด หรอยแรง ห๊า มีคลิปวีดีโอตอนลื๊อจับเสี่ยฮุยด้วยเหรอ รีบส่งมาให้อั๊วเลย เดี๋ยวอั๊วจะส่งต่อให้นักข่าวท้องถิ่นเอง ข่าวนี้มันจะได้เด่นจะได้ดัง"
สุชาติและปิ๋ม ยิ้มร้ายๆ ให้แก่กัน
"ไม่ต้องขอบจงขอบใจอั๊วหรอก อั๊วก็แค่บอกเบาะแสลื๊อเท่านั้น แต่คนที่ได้ผลงานไปเต็มๆ ก็คือลื๊อคนเดียว อั๊วไม่ต้องการผลตอบแทนอะไร อั๊วขอแค่ให้เราเป็นมิตรแท้ต่อกัน มีเรื่องอะไรก็ช่วยเหลือกันและกันก็พอ โอเคนะผู้ใหญ่นะ เค แล้วเจอกัน"
สุชาติวางสายจากเข็มด้วยสีหน้าสะใจ ปิ๋มมองก็ยิ้มดีใจด้วย
"ในที่สุดผู้ใหญ่เข็มก็กลายเป็นพวกของเราจนได้" ปิ๋มบอก
นิกเดินหงุดหงิดเข้ามาในบ้าน
"เซ็ง"
"เป็นอะไรของลื๊อ..นิก"
"โอ๊ย คิดแล้วยังขนลุกไม่หาย ผู้หญิงสมัยนี้เป็นอะไรไปหมด"
"จีบลูกสาวผู้ใหญ่จุ่นแล้วเค้าไม่สนใจล่ะซิ" ปิ๋มว่า
"เปล่า"
"แล้วเรื่องอะไร"
"ผมเจอเด็กผู้หญิงคนนึงหน้าตาดีมาก ขี่รถตัดหน้าผมจนเกือบชน ผมไปส่งเค้าที่บ้าน แต่ป๊ารู้ไม๊ว่าผัวเค้าออกมารับ"
"แล้วไง..ไม่เห็นมีอะไรเลย"
"ผัวเค้าแกกว่าพ่ออีก...เฮ้ยไม่ไหว..ไม่ไหว"
นิกหงุดหงิดเดินไป
"แสดงว่ายังมีเด็กสาวๆสวยๆชอบคนแก่อย่างเรา"
ปิ๋มตีไหล่สุชาติเต็มแรง สุชาติตกใจ
" โอ๊ย...พูดเล่นน่า...ยังไงอั้วก็รักลื้อที่สุดอยู่แล้ว"
สุชาติอ้อนปิ๋ม
จุ่นกับหงส์นั่งอยู่ข้างกันในห้องรับแขก ทั้งสองดูคลิปในโทรศัพท์มือถือของจุ่น เป็นคลิปที่เข็มใช้แม่ไม้มวยไทยจัดการกับเสี่ยฮุย จุ่นมองอย่างแค้นมากๆ
"ถ้าผู้ใหญ่เข็มยังหายใจอยู่ ขยะสังคมมันต้องหมดไป ฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนทำเลวในชุมชนของฉันเด็ดขาด"
จุ่นปิดคลิปไปอย่างโมโห
"ดูมันส่งคลิปมาเยาะเย้ย โธ่เว้ย ถ้าฉันรู้ว่าเสี่ยฮุยมันค้ายา ฉันก็จ้องไปจัดการมันเหมือนกัน เจ็บใจจริงๆ ไอ้เข็มมันได้หน้าจนได้ ป่านนี้มันส่งคลิปไปทั่วแล้วมั้ง"
"ช่างเขาเถอะพี่ อย่างน้อยเขาก็ทำดีเพื่อชุมชนของเรา ตอนนี้เอาเวลามาห่วงยัยแก้มดีกว่า หายไปตั้งนานแล้ว ปกติจะมาไหนไปไหน แก้มต้องบอกเราตลอด แต่นี่หายไปซะเฉยๆ ไปแจ้งตำรวจกันเถอะพ่อ"
"แต่ฝ้ายออกไปตามแก้มอยู่ อีกซักพักก็คงกลับมา ไม่มีอะไรหรอกแม่"
ฝ้ายเดินเข้ามา ตามมาด้วยท็อปที่เดินก้มหน้าเข้ามาอย่างกลัวๆ ฝ้ายเห็นก็ไปดันตัวท็อปมายืนตรงหน้าจุ่นและหงส์ จุ่นกับหงส์มองท็อปกับปุยฝ้ายอย่างงงๆ
"พ่อ แม่!!! พี่แก้มถูกจับไปขังในกระท่อมกับไอ้ยอดสองต่อสอง"
จุ่น หงส์ตกใจสุดขีด "ห๊า!"
"จริงหรือเปล่าท็อป บอกความจริงกับฉันให้หมด เดี๋ยวนี้!"
ทุกคนมองท็อปอย่างคาดคั้น ท็อปไม่กล้าพูด
"จะเงียบทำไม หรือจะให้ฉันไปตามนายอำเภอมาฟังด้วย"
"ไม่นะครับ อย่าบอกพ่อผมนะครับผู้ใหญ่ ผมแค่ช่วยยอดให้ได้รักกับแก้มบุ๋ม เพราะยอดรักลูกสาวผู้ใหญ่จุ่นสุดหัวใจ"
"ยอดรักแก้ม จริงเหรอท็อป" หงส์ถามย้ำ
"อยู่ดีไม่ว่าดี รนหาที่ตายแล้วไอ้ยอด!!!นังฝ้ายไปเอาปืนพ่อมาพ่อจะจัดการไอ้ยอด"
"จ๊ะ"
จุ่นโกรธจนตัวแทบระเบิด จ้องหน้าท็อป
" ฉันผิดหวังในตัวคุณมาก หลงคิดเชื่อใจให้เข้านอกออกใน นึกว่าจะสนใจในศิลปะพื้นบ้าน แต่ที่ไหนได้ดันเป็นไส้ศึกช่วยไอ้ยอดมันมาจีบลูกแก้มของ" จุ่นเข้ากระชากคอเสื้อ "พาฉันไปหาแก้มเดี๋ยวนี้"
จุ่นมองท็อปอย่างโมโห ท็อปทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องพาจุ่นไปหายอดกับแก้มบุ๋ม
เข็มกับเบี้ย ทั้งสองนั่งยิ้มมีความสุขสุดๆ พลางหัวเราะอย่างสะใจ ระเบียบมองดูทั้งคู่แล้วถอนใจด้วยความหนักใจ
"พี่เข็ม ส่งคลิปไปยั่วผู้ใหญ่จุ่นเขาทำไม นิสัยไม่ดี"
"เอ๊า พี่ทำดีก็ต้องบอกต่อสิ จะเก็บไว้คนเดียวทำไม"
เข็มให้ระเบียบดูคลิปตอนที่เข็มจับเสี่ยฮุย
"นี่ๆๆ เป็นไง พี่เท่มั้ย นี่แน่ะ! เจอแม่ไม้มวยไทยเข้าให้ นี่ถ้าไม่ได้พี่ช่วย ป่านนี้ไอ้เสี่ยฮุยมันลอยนวลไปแล้ว!"
"ยังจะโม้อีก กลับมาอาการครบสามสิบสองได้ก็บุญเท่าไหร่แล้วพี่!"
"แหม แม่เบียบไม่ชื่นไม่ชมพี่เลยนะ"
"แม่เบียบไม่เห็นตอนผู้ใหญ่บู๊กับไอ้เสี่ยฮุย ไม่อยากจะพูด บัวขาวยังอาย สมรักษ์ชิดซ้ายไปเลย งานนี้ไอ้เบี้ยเอาหัวเข่าเป็นประกันเลยว่า ถ้าข่าวนี้ออกไปเมื่อไหร่ล่ะก็ รางวัลผู้ใหญ่ยอดเยี่ยมต้องตกเป็นของพ่อผู้ใหญ่ของเราอย่างแน่นอน" เบี้ยบอก
เข็ม เบี้ย หัวเราะกันอย่างสะใจที่สุด
เสียงของล้มโครมครามดังขึ้น ทุกคนหันมองขวั่บเป็นสายตาเดียว!
"ใครทำอะไรล้ม หรือว่าจะเป็นขโมย!" ระเบียบว่า
เข็มมองไปทางเสียง ยิ้มจะไปจัดการ
เคนทำข้าวของแถวๆ นั้มุมซ้อมดนตรีหล่น เคนรีบเก็บขึ้นมาทันที หน้าเสียหันมองไปรอบๆ ด้วยความระแวดระวัง เคนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้วย
"ไอ้หนึ่ง เอ็งนึกออกรึยังวะ ไหนเอ็งบอกว่าเห็นข้าลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่นี่ นี่ข้าหาจนทั่วแล้วนะ ยังไม่เห็นแม้แต่เงา อะไรนะ อยู่ใกล้ๆ กับกลองเหรอ"
เคนค้นไปเรื่อย จนเจอกับกระเป๋าสตางค์จนได้
"เฮ้ยๆ เจอแล้วว่ะ ขอบใจนะเว้ย เออ เอ็งไม่ต้องห่วงพอสองยามปุ๊บ ข้าจะไปเอายอดกับแก้มบุ๋มออกมาเอง เออ เชื่อข้าสิวะป่านนี้สองคนนั้นคง งุ๊งๆ งิ๊งๆ มุๆ มิๆ ครุๆ คริๆ มีความสุขกัน กินตับกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว"
พรึบ!!! พลันไฟบริเวณซ้อมดนตรีสว่างจ้าขึ้นมา
เคนสะดุ้งตกใจ หันไปเห็นเข็มเล็งปืนยาวมาทางตน ระเบียบและเบี้ยมองมาที่เคนอย่างสงสัย
" ไอ้หนึ่งแค่นี้ก่อนนะ ลักษณะจะงานเข้า"
"ใครมีความสุขกับใคร ใครกินตับใคร เอ็งพูดใหม่สิไอ้เคน"
เคนมองเข็มอย่างกลัวๆ ระเบียบรู้ว่าเข็มจะเอาจริง
"พ่อผู้ใหญ่เอาจริงนะเคน บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้" ระเบียบบอก
"จะยอมบอกข้าดีๆ หรือจะให้กระสุนปืนมันฝังอยู่ในร่างเอ็งก่อน! ตอนนี้ไอ้ยอดกับแก้มบุ๋มอยู่ที่ไหน"
ทุกคนรุมล้อมเคนไว้อย่างเอาเรื่องสุดๆ เคนหน้าเสีย สีหน้าหวาดกลัวมากๆ
ในกระท่อม ยอดร้องเพลงรักจีบ แก้มบุ๋มตกอยู่ในภวังค์ สัมผัสได้ถึงความรักและความจริงใจของยอด
ยอดร้องจบเพลง แก้มบุ๋มปรบมือให้
"และบทเพลงลำดับต่อไปนี้ ขอมอบให้กับ…"
"เดี๋ยวๆๆๆ เอาโทรศัพท์มาให้ชั้นโทร.หาพ่อก่อน..แล้วพอนายร้องเพลงจบพ่อก็มารับชั้นพอดี"
"แต่ยังเหลืออมตะผลงานเพลงอีกเพียบที่ผมอยากร้องให้คุณฟัง"
"ไม่ต้องแล้ว… แค่นี้ก็ซึ้งจะตายอยู่แล้ว"
แก้มบุ๋ม มองไปทางหน้าต่างเห็นว่าฝนหยุดตกแล้ว
"ฝนหยุดตกแล้ว เรารีบหาทางออกไปจากที่นี่กันเถอะ"
"ดูคุณอยากจะไปจากผมเร็วๆเหลือเกินนะ"
"ถ้าใครมาเจอเรามันจะไม่ดีนะ...ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสองในกระท่อม"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย...ก็เรารักกัน...ใครจะว่ายังไงก็ช่าง"
"ยอด ฉันขอถามนายเป็นครั้งสุดท้าย…ทำไมนายถึงมั่นใจว่าเราจะรักกันได้"
ยอดมองตาแก้มบุ๋มอย่างจริงใจและจริงจังที่สุด
"ผมเชื่อในความรัก ความรักชนะทุกสิ่งแม้แต่ความเกลียดชัง ผมขอถามคุณคืนได้มั้ย"
แก้มบุ๋มพยักหน้าให้
"คุณอยากให้พ่อคุณกับพ่อผมทะเลาะกันจนวันตายรึเปล่า"
"ไม่…"
"แล้วถ้าคุณสามารถทำให้ท่านทั้งสองกลับมาเป็นเพื่อนรักและเข้าใจกันเหมือนเดิม คุณจะทำมั้ย"
"ถ้ามันทำให้พ่อฉันมีความสุข ฉันทำได้ทุกอย่าง"
ยอดจับมือมองตาแก้มบุ๋มใกล้ๆ
"ถ้างั้นคุณต้องเชื่อผม ทางเดียวที่พ่อของเราจะคืนดีกัน ก็คือเราต้องรักกัน เราต้องแต่งงานกัน และเราจะร่วมมือกันทำให้สองครอบครัวหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวได้"
แก้มบุ๋มครุ่นคิดตาม ยอดมองตาแก้มบุ๋มอย่างรักหมดหัวใจ
ภายในรถเต็มไปด้วยความตึงเครียด ท็อปเป็นคนขับรถ มีจุ่นนั่งอยู่ข้างหน้าข้างๆ ปุยฝ้ายกับหงส์นั่งเบาะหลัง
"ถ้าลูกสาวชั้นเป็นอะไรไป...รับรองว่าเรื่องนี้ต้องถึงหูนายอำเภอแน่ๆ" จุ่นบอก
"แม่ฝ้ายเป็นห่วงพี่แก้มจัง" ปุยฝ้ายว่า
"พี่แก้มอยู่กับนายยอด พี่แก้มต้องปลอดภัย เชื่อแม่สิ"
"จะปลอดภัยได้ยังไง ไอ้ยอดมันตัวอันตรายนะแม่" จุ่นว่า
"ฉันรู้จักยอดมาตั้งแต่เด็กๆ ยอดเป็นลูกผู้ชายพอ ไม่ทำลูกเราเสียหายแน่นอน"
"แม่เข้าข้างนายยอดทำไม" ปุยฝ้ายถาม
"แม่อยากให้เราเปิดใจให้กว้าง แต่ถ้ายอดข่มเหงแก้มจริงๆ แม่ก็เอาตายเหมือนกัน!"
ท็อปกลืนน้ำลายกลัวๆ "ผมยืนยันว่าแก้มบุ๋มปลอดภัยแน่นอน"
"หยุดออกความคิดเห็นเลยนะนายท็อป อย่าลืมนะว่านายก็มีส่วนร่วมด้วย เอ้า ขับรถเร็วๆ เข้า"
ปุยฝ้ายมองท็อปอย่างไม่ชอบใจ ปุยฝ้ายและจุ่นเป็นห่วงแก้มบุ๋มมาก
รถของเข็มเข้ามาจอดด้วยความรีบร้อน เข็ม ระเบียบ เคนหน้าจ๋อยลงมาจากรถ
" เดินเท้าไปอีกหน่อยก็จะเจอกระท่อมหลังนั้นแล้วจ้ะ"
"ถึงเอ็งจะพาข้ามาตามไอ้ยอดกลับ แต่ความผิดที่เอ็งช่วยไอ้ยอดปิดบังก็ไม่มีวันลดน้อยลง และเมื่อข้าพาไอ้ลูกไม่รักดีกลับไปได้แล้ว เอ็งกับพวกเพื่อนๆ ของเอ็งและต้องถูกทำโทษ"
เคนก้มหน้ายอมรับความผิด รถของท็อปแล่นเข้ามาจอดข้างๆ รถเข็ม ท็อป ปุยฝ้าย จุ่น หงส์ เดินลงมาจากรถ ท็อปกับเคนมองหน้ากันอย่างตกใจ
เข็มกับจุ่นเห็นหน้ากันก็โมโหขึ้นมาทันทีทันใด ปรี่ไปหากันทันที
"นึกว่าใคร พ่อเป็นยังไงลูกก็เป็นยังงั้น เลวพอกัน กล้าดียังไงมาล่อลวงลูกข้า" จุ่นบอก
"เรื่องนี้ไอ้ยอดไม่เกี่ยวโว้ย" เข็มบอก
"ไม่เกี่ยวได้ยังไง คุณท็อปเขาสารภาพกับข้าแล้วว่าลูกเอ็งมันหลงรักลูกสาวข้า แล้วที่จับลูกข้ามาแบบนี้ มันก็ต้องเป็นแผนของลูกเอ็ง"
"ถุยๆๆๆๆๆ ไอ้ยอดไม่มีวันรักลูกเอ็งเด็ดขาด แล้วข้าก็ไม่มีวันยอมให้ไอ้ยอดเอาสายเลือดของเอ็งมาทำเมียหรอก !"
"ข้าก็ไม่มีวันยอมเสียลูกสาวสุดที่รักของข้าให้กับลูกชั่วๆ ของเอ็ง"
เข็ม จุ่น โมโห พุ่งเข้าไปจะชกต่อยกัน แต่เมียของทั้งสองก็รีบห้ามไว้ได้ทันท่วงที
"พ่อ!!! หยุดทะเลาะกันเดี๋ยวนี้!! รีบไปตามหายัยแก้มเถอะ" หงส์บอก
"พี่เข็มก็เหมือนกัน ใครผิดใครถูกก็รอฟังจากปากไอ้ยอด อย่าเพิ่งกล่าวหาใครเลย" ระเบียบบอก
ผู้ใหญ่สองคนเดินไปทางกระท่อม สองเมียตามไป
ท็อปเดินเข้าไปหาเคน
" โดนจับได้เหมือนกันใช่มั้ย" ท็อปถาม
"เปล่า...ตั้งใจให้จับได้"
ท็อปมองเคนตกใจ
"นายหมายความว่ายังไง"
"ชั้นกะจะพาผู้ใหญ่เข็มมา แต่ว่านายดันพาผู้ใหญ่จุ่นมา ก็ดี คราวนี้ล่ะ ทั้งสองคนสองครอบครัวจะได้ยอมรับกันซะที"
เคนเดินตาม หงส์ ระเบียบ ท็อป ปุยฝ้ายไป เข็มกับจุ่นเดินเชิดหน้าตามไปด้วย ทั้งสองยังมีความไม่พอใจซึ่งกันและกันอยู่
"ซวยล่ะซิ...ไม่น่าเชื่อไอ้เคนเลยเรา"
ยอดแก้มบุ๋มมองตากัน แก้มบุ๋มตกอยู่ในภวังค์
"เลิกจ้องตาฉันได้แล้ว เดี๋ยวฉันก็ละลายพอดี"
"ก็ดีน่ะสิ จะได้ละลายหายเข้าไปในใจผมเลย"
ทั้งสองยิ้มให้กัน
เสียงตุ๊กแกดังขึ้น ยอดรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที!!!
"อ้าว ตุ๊กแกยังไม่ไปอีกเหรอ เฮ้อ... คนยิ่งกลัวๆ อยู่"
ตุ๊กแกร้องขึ้นมา ได้ยินเสียงร้องของตุ๊กแกดังใกล้มากๆ
" อยู่แถวๆ นี้แหงเลย เสียงคมชัดระดับHD"
แก้มบุ๋มกลัวเหมือนกัน " ตรงนี้เลย!"
แก้มบุ๋มชี้ไปที่ไหล่ของยอด ปรากฏว่าตุ๊กแกเกาะไหล่อยู่
ยอดตกใจ
"อ๊าก"
ยอดขยะแขยงมากๆ ถอดเสื้อออก ปาทิ้งไปไกลๆ ยอดผงะถอยไปชนตัวแก้มบุ๋ม
แก้มบุ๋มกับยอดล้มลงพร้อมกัน ยอดล้มทาบทับตัวแก้มบุ๋มไว้…
ยอด แก้มบุ๋ม มองตากันใกล้ๆ อย่างตกอยู่ในภวังค์
ประตูเปิดพลั๊วะเข้ามา ทุกคนกรูกันเข้ามาในห้อง!!! จุ่นกับเข็มโกรธสุดๆ
"แก้มบุ๋ม"
"ไอ้ยอด"
แก้มบุ๋ม ยอด ที่ล้มทับกันอยู่ หันมามองอย่างตกใจสุดขีด
แก้มบุ๋ม ยอด ต่างร้อง "พ่อ!"
ทุกคนต่างตกอยู่ในอาการตะลึง
จุ่นเล็งปืนไปที่ยอดทันทีเตรียมจะเหนี่ยวไก
"ไอ้ยอด เอ็งทำอะไรลูกข้า นี่เอ็งข่มเหงลูกข้าใช่มั้ย อย่าอยู่เลย"
"เดี๋ยวจ้ะ ฟังฉันอธิบายก่อน" ยอดว่า
"พี่เข็ม ห้ามผู้ใหญ่จุ่นเร็ว ไม่งั้นไอ้ยอดตายแน่" ระเบียบว่า
"ถ้ามันเห็นผิดเป็นชอบ รักลูกสาวศัตรูจริงๆ ก็ปล่อยให้มันเป็นผีเฝ้ากระท่อม
ที่นี่แหล่ะ"
หงส์เข้าไปห้ามจุ่น
"พี่จุ่น ใจเย็น"
จุ่นสะบัดตัว หงส์กระเด็นไป
"อย่าห้าม ไอ้ยอด เอ็งตาย"
แก้มบุ๋มเข้าไปขวางหน้ายอดไว้ ไม่ให้จุ่นยิง
"ถ้าพ่อจะฆ่ายอด พ่อก็ต้องฆ่าฉันด้วยย"
ยอดมองแก้มบุ๋มอย่างไม่อยากเชื่อสายตาและประทับใจในตัวแก้มบุ๋มมาก
จุ่นน้ำตาไหลออกมา
"แก้ม ลูกปกป้องมันทำไม"
ทั้งคู่เพิ่งจะคุยกัน ที่ผ่านมา
"คุณอยากให้พ่อคุณกับพ่อผมทะเลาะกันจนวันตายรึเปล่า"
"ไม่"
ยอดจับมือมองตาแก้มบุ๋มใกล้ๆ
"ทางเดียวที่พ่อของเราจะคืนดีกัน ก็คือเราต้องรักกัน เราต้องแต่งงานกัน และเราจะร่วมมือกันทำให้สองครอบครัวหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวได้"
จุ่นยังเล็งปืนไปที่ยอดอยู่
"เอ็งรักมันเหรอแก้ม ทำไมเอ็งถึงปกป้องไอ้ยอด ทั้งๆ ที่ไอ้ยอดมันข่มเหงเอ็ง"
"ยอดไม่ได้ข่มเหงฉัน แต่ฉันเต็มใจ"
ทุกคนช็อก
"ห๊า"
ยอดมองแก้มบุ๋มอย่างตะลึง ทุกคนอยู่ในอาการช็อกเหมือนกันหมด
ทุกคนยังอยู่ในอาการตกตะลึง
"แก้ม จริงเหรอที่ลูกกับยอด" หงส์ถาม
"จ้ะแม่ฉันเป็นเมียยอดแล้ว เรารักกัน"
ทุกคนโพล่ง "รักกัน"
ยอดก็งง "รักกันเหรอ"
ทุกคนมองยอดสงสัย
ยอดรีบเข้าไปโอบแก้มบุ๋ม
"ใช่ครับเรารักกัน"
"ฉันรู้ว่ามันเร็วไป ฉันขอโทษที่ชิงสุกก่อนห่าม แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ฉันแก้ไขอะไร
ไม่ได้"
ยอดกอดแก้มบุ๋มแน่นขึ้น
แก้มบุ๋มกัดฟันกระซิบยอ
"กอดแน่นไปแล้ว"
"ฉันจะรับผิดชอบแก้มบุ๋มเองจ้ะ"
"ลูกสาวข้า ข้าเลี้ยงมาอย่างกับไข่ในหิน เอ็งจะรักและดูแลลูกข้าได้ดีแค่ไหนไอ้ยอด"
"เอ็งจะไปรับผิดทำไม...ผู้หญิงใจง่ายแบบนั้น" เข็มว่า
จุ่นหันปืนมาทางเข็ม เข็มก็หันปืนหาจุ่น
"มึงดูถูกลูกสาวกู..ตาย"
"ดูซิว่าใครยิงปืนได้ไวกว่ากัน"
"ฉันจะแต่งงานกับแก้มบุ๋ม"
"เราจะแต่งงานกันจ้ะ ถ้าพ่อยิงกันตายแล้วงานแต่งชั้นคงไม่ครบ"
ยอด แก้มบุ๋ม ยิ้มให้กันอย่างรู้สึกรัก เข็ม จุ่น ตะลึง ไม่คิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตนเอง!
เข็ม จุ่นโพล่ง "แต่งงาน!"
"ไม่ได้ ข้าไม่ยอม"
"มึงไม่ยอม...แล้วมึงถามกูรึเปล่าว่ากูจะยอมไหม" เข็มว่า
"กูไม่ถาม"
แก้มบุ๋มบอกจุ่น
"ถ้าพ่อไม่ยอม แล้วถ้าฉันท้องขึ้นมา พ่อจะรับได้มั้ยถ้าฉันท้องโย้ท้องโตขึ้นทุกวันโดยที่ไม่มีพ่อเด็ก"
เข็มกับจุ่นอึ้ง มองกันจะเอายังไงดี
ยอดกระซิบแก้มบุ๋ม
"นี่เรามองตากันก็ท้องเหรอ"
แก้มบุ๋มตีศอกเข้าไปที่ท้องยอด
"อุ๊บ..." ยอดหันไปหาเข็ม "ถ้าพ่อไม่ให้ผมแต่งกับแก้ม ผมจะพาแก้มหนี แล้วไม่กลับมา
ที่นี่อีก ผมเอาจริงแน่!"
"ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ ชาวบ้านเมาท์กันสนุกปากแน่ ว่าสองผู้ใหญ่บ้านกีดกันความ
รักของลูก ลูกตัวเองยังให้ความรักและดูแลให้ดีไม่ได้ แล้วจะดูแลลูกบ้านให้ดีได้ยังไง" ท็อปบอก
"พี่เข็ม... เด็กมันรักกันจริงๆ นะพี่ ปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องช่วยกันแก้ไขและ
หาทางออกให้ดีที่สุด"
"พี่จุ่น ลูกเราก็เป็นผู้หญิง พี่คงไม่อยากให้ใครด่าว่าได้ว่าลูกสาวเราใจแตก ชิงสุกก่อนห่ามใช่ไหมพี่ ยังไงเด็กสองคนก็รักกันจริง และยอดก็พร้อมรับผิดชอบด้วย ฉันคิดว่ายังไงก็ต้องแต่งงานกันตามประเพณี" หงส์บอก
ระเบียบบอก
"พี่เข็ม พี่จุ่น พี่ต้องตัดสินใจแล้วนะ ว่าจะยอมให้ไอ้ยอดพาแก้มหนี หรือ เห็นแก่ความรักของลูก แล้วยอมให้ลูกแต่งงานกัน"
ทุกคนมองไปทางจุ่นกับเข็ม อย่างลุ้นๆ ว่าทั้งสองคนจะตัดสินใจแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไร
ยอดกับแก้มบุ๋ม จับมือกัน ลุ้นรอฟังคำตอบสุดๆ
อ่านต่อตอนที่ 7
