นางโชว์ตอนที่ 9
เมนี่เดินมาในซอยเปลี่ยว มืดและไม่มีคน รู้สึกกลัวๆ รีบจ้ำเดิน ด้านหลังไกลออกไป สันต์แอบเดินตาม
เมนี่ได้ยินเสียงคนเดินตาม รู้สึกเอะใจหันไปดู แต่ไม่มีใคร เมนี่หวาดหวั่น รีบจ้ำเดินกึ่งวิ่ง ทางด้านหลัง สันต์จ้ำเท้าเร็วขึ้น จนเงาของสันต์ทาบมาที่ร่างเมนี่
เมนี่วิ่งหนี ... สันต์หัวเราะสะใจ
จีน่าเดินออกมาจากฟรีดอมบาร์ เดินมาคอยรถ
ทองแท่งแล่นรถมาจอด จีน่าหันไปมองสนใจ
ทองแท่งเปิดกระจกฃ
"เอ่อ คุณจีน่า..ขอโทษนะครับ ไม่รู้ว่าคุณเมนี่กลับไปยังครับ"
จีน่าหมั่นไส้เมนี่นิดๆ
"อ่อ เค้ากลับไปตั้งนานแล้วล่ะค่ะ"
ทองแท่งหน้าเศร้า
จีน่ารู้ว่าทองแท่งเริ่มชอบเมนี่ ก็อดอิจฉาไม่ได้ที่เมนี่มีคนดีๆ มาชอบ
ทองแท่งหน้าเศร้ากำลังจะเลื่อนรถ
"คุณทองแท่งคะ"
"ครับ"
จีน่ายิ้มหวานเดินไปหา
"ตอนนี้ไม่มีรถเลย คุณช่วยไปส่งจีน่าได้มั้ยคะ"
ทองแท่งลังเล "เอ่อ"
จีน่าอ้อน
"นะคะ จีน่ากลัวน่ะค่ะ"
สันต์จับมือเมนี่ไว้แล้วพยายามลากเข้าตรอกมืดๆ แคบๆ ข้างทาง
"มานี่นังตัวดี อย่าทำให้กูต้องเหนื่อย"
"ไม่ .. ปล่อยชั้นนะไอ้บ้า"
"ปากดีนะ" เงื้อมือจะตบ
"อย่า!"
สันต์หัวเราะ
"สวยนักใช่มั้ยมึง นังเมนี่"
เมนี่เอะใจมองจ้องสันต์
"แกเป็นใคร"
"มึงไม่จำเป็นต้องรู้ มากับกูซะดีๆ" สันต์ลากเมนี่เข้าพงหญ้าข้างทาง
เมนี่กำลังเสียท่าสันต์
แสงไฟจากรถคันหนึ่งสาดเข้ามา สันต์ชะงัก
เมนี่ดีใจ สะบัดมือจากสันต์ วิ่งไปทางแสงไฟ
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย"
"เฮ้ย!"
ภายในรถ จีน่ากำลังยิ้มฉอเลาะทองแท่ง จู่ๆ ก็ตกใจ ชี้ไปหน้ากระจกรถ
"เฮ้ย นั่น"
ทองแท่งตกใจ เพ่งมองไป
ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งถลาออกมาข้างถนน แล้วเงยหน้าเข้าหาแสงไฟพอดี
"เมนี่!"
จีน่าตาเหลือก ทองแท่งจอดรถทันที
เมนี่ยิ้มดีใจ วิ่งไปหาคนช่วยฃ
"ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ"
สันต์ถลาตามมา ชะงัก มองไปที่รถ เห็นรถจอด ทองแท่งและจีน่าลงมา
จีน่ามองไปเจอสันต์ ตาโต
"สันต์!" จีน่ารีบ เอามือรีบปิดปาก
สันต์ ตกใจเห็นท่าไม่ดี รีบวิ่งหนีไป
ทองแท่งวิ่งถลาไปกอดเมนี่ เมนี่ร้องไห้ กลัว ตัวสั่น จีน่าตกใจมองตามสันต์ไป
"เมนี่ คุณเป็นไง ทำไมมาอยู่ตรงนี้"
"ชั้น ชั้น .... มัน ... มัน" เมนี่น้ำตาไหล พูดไม่รู้เรื่อง
"ไอ้บ้านั่น" ทองแท่งคิดจะตามสันต์ไป
จีน่าคว้าไหล่ทองแท่งไว้ รีบแก้สถานการณ์ช่วยสันต์
" ปล่อยมันไปก่อน ตอนนี้เมนี่สำคัญกว่า"
ทองแท่งชะงัก
"ใช่สิ คุณเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน ไปขึ้นรถเถอะ ผมจะพาคุณไปหาหมอ"
เมนี่ลุกขึ้น ทองแท่งตระกองกอดไว้ จีน่ามองอิจฉา แต่ก็เหลียวไปดูสันต์เมื่อเห็นหนีรอดแล้วก็โล่งใจ หันมาเจอเมนี่ จ้องตากับทองแท่ง
" ตกลงเป็นอะไรมากมั้ย ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ แล้วนี่ .. จะยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเลยเปล่า หรือว่าจะกลับบ้าน รึจะไปหาหมอ ก็ว่ามา " จีน่าพูดเบาๆปิดท้าย " หมั่นไส้"
"กลับบ้านดีกว่าค่ะ"
"ครับ งั้นผมไปส่งนะ"
ทองแท่งพยุงเมนี่ขึ้นรถ จีน่าเดินตามขัดใจ โมโหไปหมด รถของทองแท่งขับออกไป
สันต์โผล่ออกมาจากมุมมืดมุมหนึ่ง
"ไอ้หมอนี่ ตกลงมันเป็นใครกันแน่วะ หน้าคุ้นๆ ชอบกล"
ทองแท่งเดินมาส่งเมนี่ที่หน้าบ้านเช่าคุยกันอยู่หน้าบ้าน
"ขอบคุณ คุณมากนะคะ"
"คุณไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว ต่อไปนี้คุณต้องระวังตัวให้มาก ไม่รู้ว่าไอ้นั่นมันจะย้อนมาทำร้ายคุณอีกรึเปล่า"
"ค่ะ โอ้ย"
เมนี่เจ็บแขน
"นี่คุณ .. บอกว่าให้ไปหาหมอก่อนก็ไม่เชื่อ เห็นมั้ย คืนนี้ระบมแน่ๆ"
"ไม่เป็นไร ชั้นอยากพักน่ะ ... ดึกแล้ว คุณกลับไปเหอะ"
"โห อะไรกันเนี่ย อุตส่าห์ไปส่งคุณจีน่าก่อน จะได้มีเวลาคุยนานๆ ดันมาไล่ซะอีก"
เมนี่เขิน
ไม้แอบดูเมนี่ อย่างเป็นห่วง มาลัยตื่นมาเข้าห้องน้ำเห็นไม้
มาลัยเดินไปแตะไหล่ " ไม้"
ไม้สะดุ้งตกใจ
"โห แม่ มาเงียบๆ"
"แหม ไอ้นี่ ทำเป็นขวัญอ่อนนะ แล้วนี่เอ็งแอบดูอะไรอยู่"
มาลัยชะโงกหน้าออกไปดูด้วย เห็นทองแท่งกับเมนี่
"ผมไม่ไว้ใจไอ้คนนี้เลยแม่"
มาลัยถอนหายใจ)
"เค้าอาจจะชอบกันจริงๆ"
ไม้เบะปาก
"ไม่มีทางเป็นไปได้"
มาลัยดักคอ
"เออ ใช่ มันก็เหมือนเอ็งกับหนูแสงดาวนั่นล่ะวะ ไม่มีทางเป็นไปได้"
ไม้เหวอไป
"โห แม่.... คนละคนกัน"
มาลัยยิ้ม
"ไม่ต้องไปแอบดูเค้าหรอก ไปนอนไป๊ พรุ่งนี้เอ็งต้องตื่นไปตลาดแต่เช้า"
ไม้รีรอ
"พี่สาวเอ็งน่ะเค้าโตแล้ว เค้าต้องคิดเองได้ อีกอย่างนะไม้...แม่ไม่มีทางปล่อยให้ลูกตัวเองเดินทางผิดๆ หรอก"
ไม้พยักหน้ากอดมาลัยประคองแม่เข้าห้องนอนไป แต่ตามองไปนอกบ้านเป็นห่วงเมนี่
ทองแท่งเดินจากไปแล้ว เมนี่หมุนตัวจะเข้าบ้านก็เจอเข้ากับไม้ที่ออกมายืนมองอยู่
ทั้งสองนั่งคุยกัน ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็ตกใจ
"ฮ้า...อะไรนะพี่!"
"เฮ้ย เบาๆ หน่อยดิ๊ เดี๋ยวแม่ก็ตื่นมาร้อก ไอ้ไม้"
"ก็..ผมตกใจอ่ะ"
เมนี่พยักหน้า
"ใช่ ตอนนั้นพี่ก็เกือบตาย ... โชคดีที่คุณทองแท่งมาช่วยทันเวลา"
"เจ็บใจนัก มันเป็นใครวะ!"
อือ ตอนนั้นมันมืดๆ แล้วพี่เองก็ตกใจเลยจำไม่ค่อยจะได้อ่ะ" เมนี่พูดจบแล้วชะงัก "พี่ว่าพี่เคยเจอเค้ามาก่อนนะ"
ไม้ชะงักมอง
กลางคืนต่อเนื่องมา จีน่านั่งหน้าเครียดในชุดเดิม รอสันต์
นาฬิกาบอกเวลา ย่างเข้าเช้าวันใหม่ ราวๆ ตี 4 สันต์ถึงเปิดประตู สภาพเมาๆ เข้ามา
"อ่อ กลับมาได้ซะทีนะ หายหัวไปไหนมาล่ะ"
"ไปกินเหล้า"
จีน่าเข้าไปตีแขน เพราะคิดว่าสันต์หลงรักเมนี่
"ทำไมพี่ทำอย่างงี้ หา ทำไมๆ"
"โอ้ย นี่มึงบ้าเป็นอะไร"
"พี่สันต์บ้าๆๆ" จีน่ามือยังตบตีสันต์สะเปะสะปะ
"โว้ย!"
สันต์ตบจีน่า จนกระเด็นไป
"มึงเป็นอะไรของมึง หา..."
"ทำไมพี่ทำแบบนี้"
"อะไร กูไปทำอะไร"
"พี่ไปฉุดนังเมนี่ พี่ทำแบบนี้ทำไม"
สันต์หัวเราะเสียงดัง
"ทำไม กูจะทำไม่ได้ กูก็แก้แค้นให้มึงไง มึงไม่ชอบเรอะ"
จีน่าตกใจ ไม่นึกว่าสันต์จะแก้แค้นแทนตัวเอง
"แต่พี่สันต์ .. พี่ก็ทำเกินไป ถ้านังนั่นมันจำหน้าพี่ได้ล่ะ เราไม่ต้องไปนอนในคุกกันเรอะ"
สันต์หัวเราะ
"กูก็จะข่มขืนแล้วปาดคอมันไง แค่นี้มันก็พูดไม่ได้แล้ว"
จีน่าส่ายหน้า
"ไม่นะ ... อย่านะ ชั้นกลัว ฆ่ามันตายก็บาป แถมพี่ยังติดคุกอีก แล้วชั้นจะทำยังไง ชั้น ชั้นคงโดนข้อหาสมรู้สมคิด ไม่เอา ไม่เอาด้วยหรอก"
สันต์หัวเราะยียวน
"อีจีน่า มึงนี่อ่อนวะ กูคิดไกลกว่านั้นอีก"
" พี่คิดอะไรของพี่อีก"
สันต์นึกถึงทองแท่ง
"ไอ้หนุ่มรูปหล่อเจ้าของรถนั่น เป็นใครวะ หน้าคุ้นๆ"
จีน่าตอบงงๆ
"ก็ลูกชายร้านทองกิมลั้งไง"
"ร้านทองกิมลั้งหรอ"
สันต์ตาวาว คิดแผน จีน่ามองสันต์เริ่มไม่ไว้ใจกลัวว่าจะทำอะไรบ้าๆ อีก
บ่ายวันใหม่ ไม้เข็นรถส้มตำมาถึงหน้าฟรีดอม บาร์
"เฮ้อ อากาศมันร้อนจริงๆ นะ"
แสงดาวยิ้มเดินมาทัก
"น้ามาลัย หวัดดีค่ะ"
"อ้าว คุณหนูแสงดาว จะรับอะไรดีคะ"
"น้าพักก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวค่อยทำให้ดาวก็ได้ ไม่รีบค่ะ"
แสงดาวหันไปมองไม้
"ไม้!! เธอนี่ขยันจังนะ กลับจากเรียนก็มาช่วยแม่ทันทีเลย ไม่เหนื่อยเหรอ"
ไม้เขิน
"ก็...มันเป็นหน้าที่ แม่ขายส้มตำเหนื่อยก็เพราะหาเงินส่งให้ผมเรียน จะให้ผมไม่ช่วยได้ไงล่ะ"
"อือ เธอเป็นคนดีจริงๆ"
ไม้ยืดๆ ภูมิใจ
"ผมเป็นผู้ชายนะฮะ ก็ต้องคอยดูแลแม่กับพี่มะลิสิ"
"จ้า ๆ คนเก่ง"
"ไอ้ขี้โม้" มาลัยว่า
ไม้กระซิบบอกแสงดาว
"นี่คุณดาว ผมมีเรื่องเล่าให้ฟังฮะ"
แสงดาวทำหน้าตื่นเต้น
อีกมุมไกลจากรถเข็นส้มตำ
แสงดาวตกใจ
"พี่เมนี่โดนฉุด"
ไม้หน้าเครียด พยักหน้า
"เมื่อคืนนี้เองฮะ"
"พี่มะลิ บอกว่าคุ้นหน้าคนร้าย แต่... เราไม่มีหลักฐาน"
"มันเป็นใครไม้!"
"คนที่มาเก็บเงินเฮียฮงไง"
มาลัยกับไม้ช่วยกันขายส้มตำ ให้กองทัพ และ ลีลา
"เอานัวๆ นะคุณน้าขา" กองทัพว่า
"ใส่พริกให้มันเลยค่ะคุณน้า 20 เม็ด" ลีลาบอก
"นังนี่ ก้นเกิ้นชั้นพังหมด"
ทองแท่งเดินมาหามาลัย อ้ำๆ อึ้งๆ กล้าๆ กลัวๆ
กองทัพสะกิดลีลา "ว้ายๆๆ"
ลีลากระซิบตอบ "มาอีกแล้ว"
"คุณทองแท่ง" มาลัยเรียก
"ครับ"
"มาทำไม"
"ไอ้ไม้ หุบปากไปเลย"
กองทัพโอบไหล่ไม้
"นี่พ่อหนุ่ม อย่าริเลือดร้อน ใจเย็นๆ"
กองทัพกับลีลาประกบไม้ ที่ฮึดฮัด
"ใจเย็นพ่อหนุ่ม"
"ฟังเค้าก่อน" ลีลาบอก
ทองแท่งบอกมาลัย
"คุณน้าครับ คือ... ผมจะมาขออนุญาต"
"เรื่องอะไรคะ"
"คือ ... เรื่องเมื่อคืน ผมว่าคิดว่า น่าจะมีคนคิดไม่ดีกับเมนี่"
"น้าก็เพิ่งรู้ ไอ้ลูก 2 คนนี่มันปิดน้าไม่ยอมบอกเลย เฮ้อ.."
"เค้าคงไม่อยากให้คุณน้ากังวลน่ะครับ เอ่อ คือ.... ถ้าคุณน้าไม่ว่าอะไร ผมขออนุญาตไปส่งเมนี่ทุกคืนนะครับ"
"ฮ้า... จะดีหรอค่ะ"
ทองแท่งพยักหน้าจริงจัง
"เพื่อความปลอดภัยครับ"
ไม้สะบัดหลุดจากกองทัพ ถลามาหาทองแท่ง
"ไม่ต้อง!! ผมจะมารับเอง"
"ถึงคุณจะมารับพี่คุณทุกคืน ก็ต้องเดินกลับมืดๆ อยู่ดี คนร้ายอาจซุ่มอยู่ตรงไหนซักที่ ใครจะไปรู้"ทองแท่งหน้าเครียด
"ผม เอ่อ .."
ไม้จำนนด้วยเหตุผล
อีกมุมหนึ่ง ทองหยิบแอบดูพี่ตี๋ใหญ่ อยากรู้อยากเห็น
"คุยเรื่องอะไรกันวะ!"
ทองหยิบเห็นทองแท่งทำท่าจะเดินมา รีบวิ่งกลับไปทางบ้านก่อน
ทองหยิบวิ่งผ่านหน้าชายคนหนึ่งเดินก้มหน้าผ่านมา พอทองหยิบวิ่งผ่านก็เงยหน้ามอง เค้าคือ สันต์
สันต์ เห็นทองหยิบวิ่งเข้าบ้านกิมลั้ง
"อ่อ ... อยู่ที่นี่เอง"
ทองหยิบวิ่งจู๊ดเข้าไปในบ้าน ทองแท่งขับรถมาถึงบ้าน บีบแตร คนใช้เปิดประตูรับ
ทองแท่งขับรถเข้าไป
อีกมุมหนึ่งนอกรั้วบ้าน สันต์เดินมามอง ยิ้มพอใจ
ทองแท่งเดินเข้ามาพร้อมส้มตำ
"กลับมาแล้วเหรอพี่ตี๋ใหญ่" ทองหยิบมองทองแท่งพิจารณา จับผิด
ทองแท่งไม่สนใจส่งถุงส้มตำให้
"เอ้า เห็นทองหยิบชอบ พี่ก็เลยซื้อมาฝาก"
ทองหยิบดีใจแล้วชะงัก
"ให้ทองหยิบเหรอ นี่!! พี่ตี๋ใหญ่แน่ใจนะว่าซื้อมาฝากน้อง ไม่ใช่ซื้อเพราะเอาใจใคร"
"พูดอะไรของเธอ"
"ก็... เดี๋ยวนี้พี่ตี๋ใหญ่ไปสนิทกับพวกคนในบาร์ ... ม๊าห้ามแล้วนะ แค่นั้นยังไม่พอ ยังไป
สนิทกับคนขายส้มตำอีก"
ทองหยอดโผล่มาพอดี หยิบถุงส้มตำมาดู)
"ดีออก... จะได้กินส้มตำอร่อยๆ แถมให้ซะเยอะเลย ดูสิ"
"ไอ้นี่ก็เห็นแก่กินนะ"
" พี่แหละ วันๆ คอยแต่จับผิดคนอื่น ไม่รู้จักมองอะไรให้มัน โพสิตีฟ ติ๊งกิ้ง"
"แก .. แก ว่าชั้น เดี๋ยวนี้แกกล้านะ นังทองหยอด"
"ไปกินส้มตำกันดีกว่าพี่ตี๋ใหญ่"
ทองแท่ง กับทองหยอดเดินหนีไป ทองหยิบเจ็บใจ
ภายในบาร์ ริชชี่ให้เมนี่ จีน่า ซ้อมโชว์คู่ให้ดูอีกครั้ง
ริชชี่พยักหน้าพอใจ
"เอ่อเฮ้ย มันไม่ทะเลาะกันแล้ว" กองทัพว่า
"มันคงเหนื่อยมั้งแก ชั้นยังเหนื่อยเลย" ลีลาว่า
"เออชั้นก็เหนื่อย"
"แกดูสิ สวยจริงๆ เลยนะ 2 คนเนี่ย"
"ดูแล้วก็เพลินนะแก ชั้นยังชอบดูเลย แล้วพวกแขกจะไม่ชอบได้ไงเนอะ" ลีลาว่า
จีน่า เมนี่ ซ้อมด้วยกันโดยมีริชชี่สอน
สองคนซ้อมโชว์แต่ตามองกัน สงวนท่าที
เมนี่ตัดสินใจพูดก่อน
"เราจะสงบศึกได้ยัง"
"ก็ได้ แต่....ชั่วคราวนะยะ"
"แล้วเรื่องความลับของเรา 2 คนล่ะ"
"เออๆ น่ะ.. ชั้นไม่แฉแกหรอก"
"ชั้นรู้ความลับของแกเหมือนกัน อย่ามาพูดเอาบุญคุณ"
"แกก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดี ถ้าชั้นมีโอกาสแกล้งแกได้ ชั้นไม่ปล่อยโอกาสนั่นหลุดมือแน่"
"คิดว่าชั้นกลัวหรอ"
"เอ่อๆ ชั้นรู้ว่าแกเก่ง " จีน่าแอบเตือนเมนี่ "นี่ .. เวลาแกกลับบ้าน อย่ากลับคนเดียวนะ ระวังตัวไว้บ้างก็ดี คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ แล้วอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน เดี๋ยวจะเกิดเรื่องแบบคืนก่อนอีก"
"อย่าบอกว่าแกเป็นห่วงชั้น"
จีน่าทำไม่รู้ไม่ชี้
"เปล๊า ใครบอก ก็ เตือนเฉยๆ"
แล้วจีน่าก็เดินสะบัดไป เมนี่มองตามแล้วอมยิ้ม รู้ว่าจีน่าเป็นห่วงตัวเอง
ป๊อปคอนมาทำงาน แต่หน้ายังเขียวๆ อยู่ ยืนจัดข้าวของ เมนี่ซ้อมเสร็จเดินเข้ามาเป็นห่วง
"ไงป๊อปคอน ไหวมั้ยแก"
"ไหวแก หยุดงานมาหลายวัน เกรงใจเจ๊น่ะ"
"แกนี่อึดจริงๆ"
" เกิดเป็นกะเทยต้องมีใจอดทน กี่ครั้งกี่หนทนเก็บเอาไว้ จะคอยทำร้ายใจกันอีกนานถึงไหน หรือกะเทยเสียใจไม่เป็น อูย...ซี๊ด"
"โอ้โห เจ็บมั้ยล่ะนั่น"
"นิดๆ"
"แล้วเล่นใหญ่ทำไม"
"มันเป็นอินเนอร์"
เมนี่ขำ
"แกนี่บ้าจริงๆ เอ่อนี่แก ... เมื่อกี้ชั้นคุยกับจีน่ามา"
ป๊อปคอนหูผึ่ง
"ทำไม มันหาเรื่องอะไรอีก นังคนนี้ โอ๊ย ซี๊ด"
"ก็ไม่มีอะไร เค้าเตือนชั้นว่าอย่ากลับบ้านคนเดียว"
"ว้าย ไม่น่าเชื่อ ชั้นไม่เชื่อ"
"จริงๆ ชั้นว่า จีน่าก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ"
"ไม่จริง! มันคือนังปีศาจเผือก"
"นี่ จะว่าไป ตอนนี้ชั้นเองก็รู้สึกสนุกกับการต่อสู้ชิงไหวชิงพริบนี้เหมือนกันนะ"
ป๊อปคอนค้อนควักใส่
ดอลลี่ รันรันเคาะประตูห้องแล้วโผล่เข้ามา วางของกินให้
ป๊อปคอนตวาด
"เอามาให้ใครยะ"
"พี่จีน่าสั่งให้เอามาให้พี่ป๊อปคอน" ดอลลี่บอก
"ฮ้า.... นี่หูชั้นฝาดไปรึป่าว"
รันรันพยักหน้ายืนยัน
" จริงๆ ชั้นเป็นคนไปซื้อให้เอง พี่จีน่าสั่ง"
"พอพี่จีน่ารู้ว่าพี่ป๊อปคอนมาทำงานก็สั่งพวกเราไปซื้อขนมมานี่แหละ" ดอลลี่บอก
พูดจบ ดอลลี่ รันรัน ก็วิ่งจู๊ดหนีไป
ป๊อปคอนตกใจมาก เดินไปดูของกิน
"มันวางยาเบื่อกูป่าวเนี่ย"
เมนี่หัวเราะ
ช่วงเวลาโชว์ จีน่ากับเมนี่สร้างเสียงฮือฮาแก่คนมาดูทุกคน ทองแท่งที่มานั่งดูโชว์ มองเมนี่เคลิ้ม
แสงดาว กับตี๋เล็ก ที่แอบเข้ามาในบาร์มองทองแท่งแล้วแอบขำ
ตี๋เล็กสะกิดทองแท่ง
"พี่ตี๋ใหญ่"
ทองแท่งหันมาตกใจ
"เฮ้ย มากันอีกแล้วเรอะ"
"อูย นั่นเป็นคำถามที่ดาว ควรจะถามพี่ทองแท่งนะคะ"
ทองแท่งเขิน
"ก็มาดู เอิ่ม แบบ"
"เซอร์เวย์ให้ลูกค้า" ตี๋เล็กบอก
"ช่าย นั่นแหละ ถูกต้องเลย"
"ปากแข็ง!" แสงดาวบอก
"อะไรนะ เดี๋ยวเถอะๆๆ"
ภายในห้องนั่งเล่น ทองหยิบ รายงานกิมลั้ง
"ม๊า....พี่ตี๋ใหญ่ไปป้วนเปี้ยนแถวบาร์ไม่พอ ยังไปตีสนิทกับร้านส้มตำด้วย"
ทองหยอดบ่นเบาๆ
"จะได้กินฟรีไง"
ทองหยิบเขกหัวทองหยอด
"แกนี่ก็เห็นแก่กินทุกที"
"ทองหยิบ ลื้อใส่ร้ายอาตี๋ใหญ่อีกแล้วนะ"
ทองหยิบ หน้าเสีย
"บอกตรงๆ นะ ม๊าไม่สนใจเรื่องอื่น นอกจากอีนังริชชี่ เจ้าของบาร์นั่น มันเป็นหนามยอกอก"
ทองหยิบตาวาว
"งั้นเราก็อย่าให้มันมีความสุขสิม๊า"
กิมลั้งมองทองหยิบไม่แน่ใจ
แสงดาวเครียด เดินออกจากบาร์ไปหาไม้
"เป็นอะไรไปครับคุณดาว"
"พี่ทองแท่งน่ะสิ วันนี้ดูเครียดๆ"
พอได้ยินชื่อแค่นั้น ไม้หน้าหงิกทันที "เหอะ"
"ดาวว่า พี่ทองแท่งเค้าคงชอบพี่เมนี่จริงๆ แล้วหล่ะ"
ไม้หงุดหงิดไม่พอใจ
"ชอบพี่มะลิ ทำไมต้องเครียดด้วย"
" นี่ .. ไม้ เธอลืมเรอะว่าพี่ทองแท่งเค้าไม่รู้ ว่าพี่เมนี่เป็นผู้หญิงน่ะ"
"อ่อ"
"ดาวเองก็ไม่เคยบอกเพราะรักษาสัญญาไง"
"อ่อ ครับ"
"ไม้ เธอคิดดูสิ อยู่ๆ ผู้ชาย ไปรักกะเทย ใครจะทำใจได้"
"นั่นสิฮะ"
" เรารู้แล้ว ที่ไม้ไม่เห็นใจพี่ทองแท่ง เพราะไม้ไม่เคยมีความรัก ไม้ไม่รู้หรอก ว่า คนที่แอบรักคนอื่นเค้ารู้สึกยังไง"
"ทำไมผมจะไม่เคยมีความรัก"
"อ๋อ เหรอ .... คนอย่างนาย มีความรักกับเค้าเป็นด้วยเหรอ"
ไม้หลุดปากออกมา
"ผมรักคุณดาวฮะ"
ไม้พูดออกไปแล้วก็กลัวแสงดาวดุ หน้าแหย
"อะไรนะ !!! ไม่ค่อยได้ยิน"
ไม้เขิน "เอ่อ... คือ..."
"พูดมานายไม้"
"เอ่อ ผมรักคุณ เอ่อ ดาว ครับ"
แสงดาวตบไหล่
"นี่! ถ้านายรักชั้น ต้องตั้งใจเรียน เรียนจบมาตั้งใจทำงาน ขยันสร้างฐานะ เข้าใจมั้ย"
" ครับ เอ่อ ... คือ"
"อะไรอีก"
"รักได้เหรอครับ"
แสงดาวอมยิ้ม
"ได้... แต่ห้ามมาว่าพี่ทองแท่งอีก เข้าใจนะ"
" ครับ แต่.. เอ๊ะมันคนละคนกันนี่ครับ"
"ก็เหมือนกันล่ะ นี่.... เมื่อกี๊ เจอพี่ป๊อปคอน เค้าฝากมาบอกไม้ว่าไม่ต้องรอกลับกับพี่เมนี่ พี่ป๊อปคอนจะดูแลเอง"
ไม้กังวล
" จะดีเหรอครับ พี่ป๊อปคอนก็ยังไม่ค่อยหายดี"
"พี่ทองแท่งอีกคนไง"
"โห.. อันนี้กังวลมากกว่าเลย"
แสงดาวมองไปอีกด้านแล้วตกใจ
"อะไรครับ"
"ตำรวจ!
ตำรวจ 3 นายเดินเข้าทางหน้าฟรีดอมบาร์ ด้านหลังตามมาด้วยกิมลั้งและทองหยิบ ทองหยอด
อ่านต่อหน้า 2
นางโชว์ ตอนที่ 9 (ต่อ)
ตำรวจ 3 นายเดินเข้ามา คนแตกตื่นไปหมด ไฟในบาร์ถูกเปิดสว่างไปทั่ว
ริชชี่ กองทัพ ลีลาตกใจ เดินเข้าไปหาตำรวจ
"มีอะไรเหรอคะ คุณตำรวจ"
"เอ่อ คุณ..."
"ริชชี่ค่ะ เป็นเจ้าของที่นี่"
"มีคนแจ้งว่าที่นี่เปิดเกินเวลาบ้าง ส่งเสียงดัง แล้วก็มีการขายยาเสพติด"
"ไม่จริงค่ะเราปิดตามเวลาที่ทางราชการกำหนดทุกคืน เด็กๆ ของเราก็ต้องการพักผ่อนเหมือนกัน" กองทัพบอก
"จริงๆ ค่ะคุณตำรวจที่นี่เราไม่ใช่บาร์ขายเหล้าทั่วๆ ไป เราแสดงโชว์ ศิลปะไม่มีโป๊เปลือย แค่การเต้น แล้วร้องลิปซิ้งค์เพลงค่ะ" ลีลาบอก
ริชชี่เครียดมาก
"เราไม่ขายยาเสพติดค่ะ เราเกลียดมันพอๆ กับที่คุณตำรวจเกลียด"
"คือ ผมก็ต้องทำตามระเบียบ เมื่อมีคนแจ้งเราก็ต้องมาตรวจ"
"ใครเป็นคนแจ้งคะ"
กิมลั้งเดินเข้ามาพร้อมทองหยิบ ทองหยอด
"อั๊วเอง"
"คุณกิมลั้ง"
ทองแท่ง ตี๋เล็กอยู่อีกด้านหนึ่ง ตกใจ โชคดีที่เจ๊กิมลั้งมองไม่เห็น แต่ทองหยิบ กับ ทองหยอด หันไปเห็นพอดี
"เอ๊ะนั่น!! แกเห็นมั้ยนังทองหยอด"
"คุ้นๆ หน้านะ"
"อีบ้า ก็ต้องคุ้นสิ นั่นพี่ตี๋ใหญ่ กับไอ้ตี๋เล็กไง"
ทองหยิบพยายามจะบอกกิมลั้ง
"ม๊าคะ ม๊า"
แต่กิมลั้งไม่สนใจเพราะมัวแต่จ้องเจ๊ริชชี่
"บ้านอั๊วอยู่แถวนี้ อั๊วกลัวมากค่ะคุณตำรวจ"
มีมือมาฉุดทองแท่งและตี๋เล็กหลบเข้ามุมมืด ทองหยิบหันไปอีกทีแล้วร้อนใจ เพราะมองไม่เห็นทองแท่งและตี๋เล็ก
"ม๊า คะ ม๊าๆๆ"
"อาทองหยิบ อั๊วกำลังซีเรียสอยู่ อย่ายุ่ง!"
ตำรวจบอกริชชี่
"เราคงต้องขออนุญาตตรวจสถานที่ แล้วก็ขอตรวจฉี่ทุกคน"
"สถานที่อโคจรแบบนี้มันก็ต้องมียาเสพติดแน่ๆ คราวนี้แกต้องติดคุกหัวโตแน่"
กิมลั้งจ้องริชชี่
ตี๋เล็ก ทองแท่ง หนีออกมาได้ เจอแสงดาวที่รออยู่ข้างนอก
"นี่ดีนะที่ไหวตัวทันเพราะคุณแสงดาวมาบอกก่อนล่วงหน้า" ป๊อปคอนบอก
"เยี่ยมเลยค่ะ"
เมนี่กังวล
"ตำรวจเห็นรึเปล่า"
" ตำรวจกำลังวุ่นกับเจ๊กิมลั้งพอดีน่ะ แหม แม่ของคุณทองแท่งนี่โวยวายเก่งที่หนึ่ง" ป๊อปคอนบอก
ตี๋เล็กหัวเราะ
"แต่ก็ทำให้เราหนีออกมาได้ปลอดภัยนะฮะ"
"นี่พวกคุณรีบไปเหอะ" เมนี่บอก
ทองแท่งจับมือเมนี่
"เดี๋ยวจะมารับตอนงานเลิกนะ"
เมนี่อาย
ตี๋เล็กหัวเราะ ตบไหล่ ยกนิ้วให้พี่ชาย
"ไปกันเถอะค่ะ รีบกลับบ้านไปก่อนเลย พี่ทองหยิบหน้าหงายแน่ๆ" แสงดาวบอก
ทองแท่ง ตี๋เล็กและแสงดาวรีบกลับไป
"แหม คุณตี๋เล็ก กับคุณทองแท่งนี่หล่อโดนมาก เห็นทีไรก็ฟิน แต่.... เอาเหอะ ชั้นยกคุณทองแท่งให้เธอก็ได้นะนังเมนี่ แต่ตี๋เล็ก น่ะขอชั้น เข้าใจตรงกันนะ"
เมนี่หัวเราะ ส่ายหน้า
หลังตรวจค้น ตำรวจลูกน้องมารายงานหัวหน้า
"ไม่พบสิ่งผิดปกติครับ"
"อะไรนะ เป็นไปไม่ได้"
"ไม่มียาเสพติด ไม่มีการมั่วสุมค้าประเวณีครับ แล้วก็ไม่มีใครมีฉี่สีม่วงเลยซักคนเดียว"
กิมลั้งประหลาดใจ
"ไม่น่าเชื่อ"
ตำรวจหัวหน้าพยักหน้า มองริชชี่
"ต้องขอโทษคุณด้วยนะครับ ที่มาขัดจังหวะการทำงาน"
"ไม่เป็นไร ก็ดีเหมือนกันลูกค้าจะได้รู้สึกปลอดภัยว่าที่นี่ไม่มีการมั่วสุมเสพยา"
"มันต้องมีสิคะคุณตำรวจ สถานที่แบบนี้" ทองหยิบบอก
"ที่นี่ จะมีอย่างมากก็แค่กินเหล้า สูบบุหรี่ แต่ยาเสพติดนี่ห้ามเด็ดขาด" กองทัพว่า
"สาวๆ ที่ ถ้าเรารู้ว่าใครติดยา เราเชิญออกแน่นอน เราคาดโทษไว้แล้ว" ลีลาบอก
"ทำธุรกิจสะอาดแบบนี้ ทางเราก็สบายใจ ผมขอกลับก่อน"
ตำรวจกลับไปแล้ว
" แก รอดได้อีกตามเคย" กิมลั้งว่า
"เพราะเราบริสุทธิ์ไงคะ" กองทัพบอก
"ทองหยิบ ทองหยอด"
ทั้งคู่ขานรับ "คะม๊า"
"กลับ!"
"แหม ร้ายจริงๆ"
"ไม่คิดจะปล่อยๆ เราบ้าง"
"เฮ้อ ช่างเถอะ ไปๆ ทำงาน" ริชชี่บอก
กิมลั้งเดินเข้าบ้านมาแบบเจ็บใจ
"ดวงมันดี รอดไปได้ทุกที"
ทองหยิบบอก
"ม๊า คราวหน้าเราก็เล่นงานมันใหม่สิคะ"
"อีนังริชชี่มันถึงได้เสวยสุขอยู่ได้แบบนี้ มันทำบุญอะไรไว้นะ"
ทองแท่งเดินเข้ามาพร้อมตี๋เล็ก
"ม๊าไปทำอะไรพวกเค้า"
ทองหยิบอ้าปากชี้
"นี่หนีออกมาตอนไหน"
"ทองหยิบ!! ลื้อใส่ร้ายทองแท่งกับตี๋เล็กอีกแล้วนะ"
"ก็หนูเห็นที่บาร์ ใช่มั้ยทองหยอด"
"ไม่แน่ใจ มันมืด"
"เอ๊ะนังนี่ ก็เห็นๆ อยู่ด้วยกัน"
"พอซะที!"
"ม๊า ... นี่ม๊าทำอะไรฮะ"
"ก็เอาตำรวจไปบุกไง"
"ม๊าทำเกินไปล้วล่ะฮะ ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่"
กิมลั้งมั่นใจว่าตัวเองทำถูกแล้ว
"ลื้อไม่รู้อะไรอาตี๋ใหญ่ ที่นั่นมันโสโครก เป็นที่อโคจร มีแต่ของไม่ดีทั้งนั้น ที่อั๊วทำแบบนี้ เพราะไม่ต้องการให้ใครหลงผิดไปมั่วสุมที่นั่น"
ทองแท่งระอาใจก็ไม่รู้ว่าจะห้ามแม่และน้องอย่างไร
"แต่ม๊าเล่นงานเค้ามากี่หน ก็ไม่เห็นได้ผลเลยฮะ เค้าอาจจะทำธุรกิจใสสะอาดก็ได้" ตี๋เล็กว่า
"แล้วที่ม๊าทำแบบนี้ เพราะแผนของทองหยิบใช่มั้ยฮะม๊า" ทองแท่งถาม
"พี่ตี๋ใหญ่!! หาเรื่องน้อง เห็นกะเทยดีกว่าน้องตัวเอง"
ทองแท่งถอนหายใจ
"พี่ไม่อยากทะเลาะด้วยนะทองหยิบ ตี๋เล็ก!! ไปหาอะไรกินข้างนอกกันดีกว่า"
ทองแท่ง ตี๋เล็ก รีบเดินออกไป
กิมลั้งอ้าปากจะห้ามแต่ไม่ทัน ทรุดนั่งเสียใจ ที่พี่น้องมาทะเลาะกัน
ทองแท่งกับตี๋เล็กขับรถออกไป ผ่านสันต์ที่พาพรรคพวกมาที่บ้านกิมลั้ง
"พี่สันต์ เอาแน่เหรอ" ป๋องว่า
"เออ กูดูลาดเลาไว้แล้ว"
"มีคนอยู่กี่คนอ่ะ"
สันต์หัวเราะ
"ทั้งบ้านมีผู้ชายแค่ 2 คน แล้วมันก็เพิ่งขับรถออกไปไม่เห็นเรอะ"
"แล้วข้างใน"
"แค่ไม่กี่คน ผู้หญิงทั้งนั้น"
สันต์คลุมไอ้โม่ง สะเดาะกลอนเข้าไป เจอพวกกิมลั้งดูทีวี หันหลังให้ เปิดทีวีเสียงดัง ไม่ได้ยินเสียงผู้ร้ายเดินเข้ามา
"ยกมือขึ้น!"
แต่ไม่มีใครได้ยิน
จนสันต์ต้องตะโกน
"บอกว่าให้ยกมือขึ้น"
ไม่มีใครสนใจ ดูทีวีหัวเราะกัน
"ท่าจะบ้าแล้วนังพวกนี้"
สันต์เปลี่ยนที่ยืนไปยืนหน้าทีวี ทุกคนมองสันต์งงๆ
ทองหยอดตบมือ
"ว้าวๆๆ ตัวละครออกมาจากทีวีได้ นี่คือ ทีวี 3 มิติ ใช่มั้ยอ่ะ ม๊า"
"ใช่ที่ไหน นี่มัน " กิมลั้งได้สติ ร้องโวยวาย แล้วลุกขึ้น "ขโมยๆๆ"
"หุบปาก" สันต์ตบกิมลั้งคว่ำไปกับพื้น
"มัดทุกคน"
สันต์แล้วเดินไปถามกิมลั้ง
"เก็บของมีค่าไว้ที่ไหน บอกมา"
"ไม่ๆ"
สันต์มองไปที่ แสงดาว ทองหยิบ ทองหยอด
"อ่อ ดี ปากแข็งใช่มะ เฮ้ย พวกเราสาวๆ ที่นี่หน้าตาไม่เลว พวกมึงจัดการได้ตามสบาย"
พวกลูกน้องหัวเราะหื่นๆ ถลามาจับตัวสาวๆ มองแล้ว เลือกแสงดาว
"ทำไม ไม่เลือกชั้น ดูถูกกันนี่หว่า" ทองหยิบบอก
"อย่านะ อย่าทำพวกเค้า ชั้นบอกแล้ว อย่าทำอะไรนะ"
สันต์หัวเราะชอบใจ
คืนนั้นหลังจากบาร์ปิด ริชชี่ เดินมาส่งเมนี่ กับป๊อปคอน
"เจ๊ไม่ต้องห่วงเรา 2 คนหรอกค่ะ" ป๊อปคอนบอก
"เจ๊ไปพักผ่อนเถอะค่ะ ไม่มีอะไรแล้วหล่ะ" เมนี่บอก
"เฮ้อ เค้าไม่ชอบชั้นแค่คนเดียว พวกเธอเลยต้องพลอยเดือดร้อนด้วยเลย"
"เลิกงานแล้วเหรอครับ"
ทุกคนหันมาเจอทองแท่งกับตี๋เล็ก
"อ้าว เห็นกลับไปนานแล้ว" ริชชี่ว่า
"แอบตำรวจ แล้วก็ ม๊าน่ะครับ"
"ผมมารับเมนี่ครับ"
ริชชี่มองไปข้างซอยขมวดคิ้ว
"เอ๊ะ นั่นอะไร"
ทั้งหมดเห็นคนร้ายที่ประกอบด้วย สันต์ ป๋อง และลูกน้องสันต์อีก 2 คนกำลังขนของออกมาจากบ้านกิมลั้ง
พวกสันต์ที่สวมไอ้โม่งกำลังช่วยกันขนของมีค่า
"เอ้า เฮ้ย ให้ไว"
"พวกแกทำอะไรกัน" ทองแท่งว่า
พวกสันต์หันไปตกใจ เจอพวก ริชชี่ เมนี่ ป๊อปคอน ทองแท่ง ตี๋เล็ก ยืนจังก้า
สันต์หัวเราะชักปืนออกมา ทองแท่งมองเห็นถลาเข้าไปเตะปืนของสันต์กระเด็น จากนั้นทองแท่ง ตี๋เล็กก็เข้าต่อสู้กับคนร้าย โดยมีริชชี่และเมนี่ ลีลาคอยลุ้นเอาใจช่วย ป๊อปคอนก็พยายามเข้าไปช่วย ป๊อปคอนโดน คนร้ายเตะกระเด็นออกมา เมนี่กับริชชี่ช่วยกันรับเอาไว้ เมนี่เห็นท่าไม่ดีคว้าไม้แถวนั้นมา ฟาดคนร้าย ในขณะที่ทองแท่งโดนสันต์กับป๋องรุมกระทืบ เมนี่และริชชี่ช่วยกันเอากระเป๋าถือฟาดหัวสันต์กับป๋องจนน่วม ตี๋เล็กและป๊อปคอนช่วยกันยำ
"ไม่ไหวแล้วลูกพี่" ปิองบอก
"ไม่ไหวก็ถอยสิวะ" สันต์ว่า
"เฮ้ย ถอยโว้ย"
พวกคนร้ายหนีไป แต่ทองแท่งและพวกก็เยินพอสมควร
ทั้งหมดเข้าไปในบ้านเจอกิมลั้ง ทองหยิบ ทองหยอด โดนจับมัดมือท้าและปิดปาก ริชชี่ช่วยกิมลั้งแก้เชือก กิมลั้งมองริชชี่ตกใจ
"ไม่เป็นอะไรแล้วนะคะ"
ริชชี่สาละวนแก้มัดให้กิมลั้ง
"ไอ้พวกนั้นมันทำร้ายผู้หญิงได้ยังไง ... ป๊อปคอน หล่อนโทรแจ้งตำรวจเร็ว"
"ได้เดี๋ยวนี้เลยค่ะเจ๊"
"บ้าจริงๆ เมื่อกี๊มัวแต่สู้กับพวกมัน ลืมโทร.หาตำรวจ ป่านนี้มันหนีไปไกลแล้ว เจ็บใจนัก"
ทองแท่ง กับตี๋เล็ก ช่วยดึงเทปกาวออกจากปากทองหยิบ ทองหยอดที่ร้องโวยวายลั่น
"มันขนเงินทองไปหมดเลยพี่ตี๋ใหญ่"
"พี่ไม่ต้องห่วง พวกมันสู้เราไม่ได้ ทิ้งของไว้หน้าบ้านเต็มเลย" ตี๋เล็กบอก
เมนี่ยกของมาคืนให้ในบ้าน
กิมลั้งมองทุกคนพูดไม่ออก
"พวกลื้อ"
ทองหยิบ ทองหยอด ถลาลุกไปเช็คข้าวของ ผลักเมนี่กระเด็น
"ไหนๆ มาดูซิ ว่าของครบมั้ย พวกโจรอาจจะขนไปไม่ทัน แต่คนแถวนี้ก็ไม่น่าไว้ใจ"
"แต่พี่ พี่ๆ พวกนี้ เค้าขนของมาคืนเรานะ" ทองหยอดบอก
"แกจะไปรู้อะไร ทำทีมาช่วยแล้วเม้มไง"
"คุณคะ พวกเรามาช่วยด้วยความบริสุทธิ์ใจนะ" เมนี่บอก
"จะทำไม ม๊าสอนเราไว้ พวกที่บาร์เชื่อไม่ได้ทุกคน"
"แจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวคงจะมากัน อ้าว ..."
กิมลั้งอาย ที่สอนลูกแบบนั้น
"อี๊ขา พวกเค้ามาช่วยเราจริงๆ นะคะ" แสงดาวบอก
กิมลั้งได้ฟังก็คิดมองไปทีริชชี่
"อั๊วรู้แล้วน่ะ แต่ว่า..."
"เอาล่ะพวกเรา ทุกอย่างเรียบร้อยก็กลับได้"
ป๊อปคอน เมนี่ เดินตามเจ๊ริชชี่ออกไป
กิมลั้งมองตามไปแบบ รู้สึกดีต่อริชชี่มากขึ้น
"เมนี่ๆๆ เดี๋ยวรอด้วย"
"ม๊าๆๆๆ ดูเลย พี่ตี๋ใหญ่ติดนังกะเทยนั่นแจเลยเห็นมั้ย" ทองหยิบว่า
"นั่นสิ แบบนี้ไม่ธรรมดาแล้วนะ"
"ชั้นบอกแล้ว"
"พอได้แล้วทองหยิบ ม๊าเหนื่อย อาตี๋เล็กพาม๊าขึ้นข้างบน"
ทองแท่งวิ่งตามเมนี่
"เมนี่ รอผมด้วย"
"คุณตามมาทำไมอีก"
"ผมอยากไปส่งคุณ"
"คุณควรจะอยู่บ้าน เดี๋ยวตำรวจมา คุณก็ต้องให้ปากคำ"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณทองแท่ง พวกเรากลับกันเองได้" ป๊อปคอนบอก
เมนี่ยิ้ม
"คุณไปดูแลแม่ของคุณเถอะค่ะ ท่านคงตกใจน่าดู"
ทองแท่งมองตามเมนี่ไป ตัวเขาเองเกิดความสับสนในใจกับมะลิอย่างประหลาด
ทองแท่งมองเข้าไปในบ้าน กุมหัวเครียด
ตี๋เล็กประคองกิมลั้ง ทองหยิบยังคงเดินตามพูด
"ม๊าคะ ม๊าไม่เป็นห่วงพี่ตี๋ใหญ่หรอ นั่นมันกะเทยนะ"
"พี่ทองหยิบ"
ทองหยิบถลึงตาใส่ตี๋เล็ก
"ถ้าพี่ตี๋ใหญ่ไปชอบกะเทย ม๊าทนได้เหรอคะ"
"ไม่มีทาง ม๊าไม่มีทางยอมอยู่แล้ว"
ทองหยิบยิ้มพอใจ กิมลั้งเครียด เดินขึ้นชั้น 2 ไป
ทองแท่งที่ประตูยืนมอง ได้ยินพอดี
ทั้งหมดเดินกลับบาร์มา ท่าทางอ่อนล้ากันทุกคน
"เจ๊" ป๊อปคอนเรียก
"ฮือ"
"เจ๊ว่า เราช่วยเค้าแบบนี้ แล้วเค้าจะเลิกยุ่งกะเรามั้ยอ่ะ แล้วเค้าจะสำนึกบ้างป่าวเจ๊"
"เราช่วยเพราะเห็นเป็นเพื่อนมนุษย์ ชั้นไม่ได้คิดว่าช่วยแล้วเค้าจะมาญาติดีกับเราหรอก"
"แต่เจ๊คะ พวกเราก็เกือบตายกันนะคะ"
"ช่างเค้าเถอะป๊อปคอน เค้าจะคิดยังไงก็เรื่องของเค้า แต่ถ้าเราไม่มาช่วย เราเองแหละที่จะรู้สึกไม่ดี" เมนี่ว่า
"เมนี่พูดถูก คิดแบบนี้เราก็สบายใจ"
"เฮ้อเรื่องมันก็จบไปนานมากแล้ว ยังผูกใจเจ็บอีก โอย"
"เป็นไงแก ใกล้ตายยัง" เมนี่ถาม
"เร็วๆ นี้แหละแก ... โอ้ยนี่นังเพื่อนบ้า แช่งกันหรอ"
เมนี่ขำ
"เปล๊า เก๊าะเป็นห่วง"
"แล้วนี่เธอ 2 คนจะเดินกลับยังไง นั่งแท็กซี่ไปนะ พรุ่งนี้มาเบิกค่าแท็กซี่กับชั้น"
"ขอบคุณค่ะเจ๊"
"ไม่เป็นไรๆ กลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว เหนื่อยเต็มทีชั้น"
ริชชี่ เดินเข้าบาร์ไป เมนี่พยุงป๊อปคอนจะเรียกแท็กซี่
"ไม่รู้คุณทองแท่งจะโดนอะไรมั้ย"
เมนี่มองไปทางบ้านทองแท่งเป็นห่วง ป๊อปคอนมองเพื่อนสงสาร
ทองแท่งเนื้อตัวเขียวเป็นจ้ำๆ เดินมานั่งที่เตียง เครียด ค่อยๆ หยิบหนังสือโป๊ ช-ช มาเปิด แล้วเบือนหน้าหนี
ทองแท่งนึก จะเอาไงกับชีวิตตัวเองดี
เสียงเคาะประตู ตี๋เล็กเดินเข้ามา
"ตำรวจมากันแล้วฮะ"
ทองแท่งเดินตามตี๋เล็กออกไป
สันต์เปิดประตูเข้ามาในบ้านท่าทางสะบักสะบอม นั่งที่โซฟาอย่างโมโห
"เจ็บใจนัก"
จีน่าโผล่ออกมาจากด้านใน มองสันต์หน้าเฉยชา
"พี่ไปทำอะไรมาอีกล่ะ"
สันต์ตกใจ
"โอ๊ะ อีนี่ มาเงียบๆ"
"หมู่นี้พี่ขวัญอ่อนจังนะ ไปก่อเรื่องมาอีกแล้วสิ ใช่มั้ย"
สันต์หงุดหงิด ตวาดใส่
"โว้ย... อย่าถามได้มั้ยวะ คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ด้วยโว้ย"
"ก็..พี่ไปทำอะไรมาล่ะ ยังกะโดนหมาไล่ฟัดมา"
"เอ๊ะ อีนี่ กูบอกว่าอย่าถามไง หูหนวกรึไง ... ไปไป๊ มึงไปซื้อเหล้ามาให้กูกินเลย ให้เร็วๆด้วย"
จีน่ามองสันต์เครียด รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
"เร็วสิวะ เอ๊ะอีนี่!!"
เช้ารุ่งขึ้น ทองแท่งเดินลงมาจากชั้น 2 รีบออกไปทำงาน ด้านหนึ่งของบ้าน ทองหยิบยื่นหน้าออกมาจากมุมหนึ่ง มีทองหยอดยื่นหน้าตามออกมา
"ไปแล้ว"
ทองหยิบยิ้ม
"ไปเร็ว"
ทองหยิบวิ่งนำขึ้นชั้น 2 ทองหยอดลังเลแต่ก็ตามไป
ทองหยิบ ทองหยอดแอบเข้าไปในห้องนอนทองแท่ง ทองหยอดกลัว
"จะดีเรอะเนี่ย บุกรุกเลยนะ"
"อีน้องบ้า นี่มันห้องพี่ชายของเรา ทำไมเราจะเข้ามาไม่ได้"
"เค้าอนุญาตที่ไหน"
"เหอะน่ะ แกอย่าขวัญอ่อน เชื่อชั้นดิ แกก็เห็นจะๆ .. มั่นใจหน่อยว่าพวกเราตาไม่ฝาด
พี่ตี๋ใหญ่อยู่ในบาร์กะเทยนั่นจริงๆ"
"แล้วไง เรามาทำอะไรที่ห้องพี่เค้าล่ะ"
"ต้องหาหลักฐาน"
"หาอะไร"
"หาๆ ไปเหอะน่ะ เดี๋ยวก็เจอเอง"
ทั้งคู่ค้นห้องทองแท่งจนไปเจอหนังสือที่ทองแท่งซุกซ่อนเอาไว้ ทั้งหนังสือประเภทวาบหวิวที่ข้างในมีแต่ผู้ชาย และหนังสือวาบหวิวแบบปลุกใจเสือป่าที่ข้างในมีแต่หญิงแก้ผ้า
"อ๊าย"
ทองหยิบตาลุก
"ชั้นไม่อยากเชื่อ"
ที่โซฟา กิมลั้งนั่งหน้าเครียดมองหนังสือที่ทองหยิบ ทองหยอดเอามาวางไว้ให้ อีกมุมหนึ่งทองหยิบบอกทองหยอด แอบดูสงสารกิมลั้ง
"สงสารม๊า"
"ชั้นก็เหมือนกัน แต่ทำไงได้ เรื่องใหญ่แบบนี้"
"พี่ว่าม๊าจะทำไงอ่ะ"
"ไม่รู้ แต่ชั้นเชื่อมือม๊านะ ม๊าต้องแก้ปัญหาได้อยู่แล้ว"
ต่อมา ทองแท่งขับรถเข้ามาจอด ลงมาจากรถ เจอทองหยิบ ทองหยอดยิ้มหวานให้ รู้สึกระแวง
"มีอะไรกันรึเปล่า"
"ดีใจที่พี่ตี๋ใหญ่กลับเร็วอ่ะ"
"ก็ม๊าน่ะสิ โทร.ตาม"
" พี่ตี๋ใหญ่รีบเข้าข้างในเหอะ" ทองหยอดบอก
"ทำไม ข้างในมีอะไร"
ทองหยิบกระทุ้งทองหยอด "แก"
"ท่าทางมีลับลมคมใน ปิดบังอะไรพี่"
"ไม่มีๆๆๆ ไปเหอะๆ ม๊ารออยู่"
ทองแท่งส่ายหน้าไม่เข้าใจ แต่ก็เดินเข้าบ้าน ทองหยิบทองหยอดแอบหัวเราะรีบเดินตามไป
ทองแท่งเดินเข้ามาในบ้านได้ยินเสียงหัวเราะของกิมลั้งกับแขกที่มาเยือนดังลั่น ท่าทางคุยเรื่องสนุกและสดชื่น กิมลั้งมองเห็นทองแท่งเดินเข้ามา รีบกวักมือเรียก
"อุ๊ยมาแล้วหรออาตี๋ใหญ่"
ทุกคนในห้องนั้นหันมามองทองแท่งอย่างสนใจ ทองแท่งเดินเข้าไปนั่งใกล้กิมลั้งแบบ งงๆ
"ม๊า"
"นี่เพื่อนม๊าเอง คุณมาดา แล้วก็หนูธิดา เพิ่งกลับจากเมืองนอกใช่มั๊ยจ๊ะหนู"
"ค่ะคุณน้า"
"เรียกแม่สิ เรียกแม่เลย" มาดาบอก
ธิดาอายๆ "ค่ะคุณแม่"
"อุ๊ยๆๆ น่ารักนะคุณนะ"
"ลูกคนนี้ว่านอนสอนง่ายมาตั้งแต่เล็กๆ แล้วล่ะกิมลั้ง"มาดาบอก
กิมลั้งสะกิดทองแท่ง
ไแล้วน้องก็สวยน่ารักด้วยใช้มั๊ยอาตี๋ใหญ่ไ
ทองแท่งเลยยิ้มแหยๆ
ด้านหนึ่งของประตูห้อง ทองหยิบ ทองหยอดแอบดูอยู่
ไไม่ไหวมั๊งพี่ทองหยิบไ
"เออว่ะ ทาทางพี่ตี๋ใหญ่เซ็งๆ ไงไม่รู่ นี่ไง!! ชั้นว่าแล้ว พี่ชายของเราชอบกะเทย พอเจอ
ผู้หญิงแท้ๆ เลยไร้อารมณ์"
"ทำไงต่ออ่ะ"
"ชั้นไม่ยอมแพ้หรอก ยังไงซะ ชั้นต้องหาทางกู้พี่ตี๋ใหญ่คืนมาให้ได้"
ทองหยิบพยักหน้ามั่นใจมาก
ต่อมา กิมลั้งเดินมาโบกมือลาธิดา และมาดา ที่นั่งรถออกไป หน้าตาไม่สบอารมณ์ ทองหยิบ ทองหยอดเดินมาหากิมลั้ง
"ม๊า"
"ไม่ได้ผล มันไม่ได้ผล"
"ม๊า อย่าเพิ่งท้อดิคะ"
ทองหยอดสงสารกิมลั้ง เข้ามากอด
"มันต้องมีทางแก้นะม๊า"
ทองแท่งเดินออกมา เจอกิมลั้ง ทองหยิบ ทองหยอด
"อ้าว มาคุยอะไรกันตรงนี้ฮะ ยุงเยอะจะตาย"
"ลื้อล่ะจะไปไหน"
ทองแท่งอึกอึก
"ก็ออกไปคุยงาน"
ทองหยิบสะกิดกิมลั้ง
"ไปบาร์นั่นแน่ๆ"
"แน่ใจนะว่าคุยงาน"
" ครับม๊า ผมไปก่อนนะ"
ทองแท่งรีบเดินไปเลย
"ม๊ากลุ้มใจเหลือเกิน เฮ้อ"
"ม๊าอย่าพึ่งกลัว .... แต่หนูมีแผนใหม่!! ว่าแต่ม๊าเหอะ ตกลงเอาด้วยกับหนูมั้ย"
"มาถึงขั้นนี้แล้ว อั๊วยอมทุกอย่าง"
กิมลั้งบอกทองหยิบ
อ่านต่อหน้า 3
นางโชว์ตอนที่ 9 (ต่อ)
ทองแท่งนั่งคุยกับมาลัยในบ้านเช่า ตอนเที่ยงวัน อีกมุมหนึ่ง ไม้กำลังซุบซิบกับป๊อปคอน
"พี่ป๊อป .. ผมไม่ชอบตานั่นเลย"
"ทำไงได้ล่ะ ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน"
"แต่พี่ป๊อป .. เรื่องพี่มะลิกับ ตานั่น มันไม่มีทางเป็นไปได้ พี่ก็รู้ .. ผมไม่อยากให้พี่สาวผมเสียใจ"
"ก็จริงนะ แต่ ..."
"แต่อะไรพี่ป๊อป"
"พี่ว่ามันอาจจะช้าไปแล้วน่ะสิ"
"หมายความว่า พี่มะลิก็ชอบตานั่นเหมือนกันหรอ"
"ก็อาจจะนะ นั่นไงมาละ"
เมนี่เดินออกมา มาลัยเห็นเรียกลูกสาว
"มาแล้วหรอมะลิ คุณทองแท่งเค้ามาหาแน่ะ"
เมนี่นั่งลงคุยกับมาลัยและทองแท่ง ไม้กับป๊อปคอนแอบมอง
"มาทำไมแต่เช้า"
"ไม่เช้าแล้วนะฮะ จะเที่ยงแล้ว"
"คุยกันไปก่อนนะ แม่จะไปดูไอ้ไม้ซักหน่อย ล้างผักไปถึงไหนแล้วไม่รู้ หรือมัวแต่เม้าท์กับป๊อปคอน สองคนนี้เจอกันไม่ได้ พากันเสียการเสียงาน"มาลัยเดินบ่นๆ ออกไป
มาลัยเดินมาเจอกับป๊อปคอนและไม้
"แม่อ่ะ ปล่อยให้เค้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองทำไม"
"อยู่กันสองต่อสองที่ไหนเล่า แล้วไอ้ที่ยืนหัวดำหัวขาวอยู่นี้ ไม่ใช่คนหรอ"
"แต่น้ามาลัยคะ คือเรื่องนังเมนี่กับคุณทองแท่ง คือ .. มันจะดีหรอคะ"
มาลัยขรึม
"น้ารู้ว่าเราสองคนจะพูดอะไร เรื่องนี้น้าก็คิดอยู่"
"แล้วเราจะทำไงกันดีครับแม่"
"แม่รู้ว่านังมะลิ มันไม่คิดกับคุณทองแท่งเกินคำว่าเพื่อนหรอก แต่ถึงมันจะคิด มันก็ไม่โง่ ที่จะถลำลึกจนทำให้ตัวเองเจ็บ"
"ทำไมน้ามาลัยถึงมั่นใจ"
"นังมะลิมันลูกน้า น้ารู้จักมันดี"
เมนี่เดินเล่นกับทองแท่งที่หน้าบ้าน
"ตอนนี้ทางตำรวจกำลังตามล่าไอ้สันต์อยู่"
"อยากรู้นัก ว่าทำไมมันต้องเจาะจงเป็นชั้น แล้วทำไมต้องเป็นบ้านคุณด้วย"
"นั่นน่ะสิ เราก็ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน"
"ชั้นเองเพิ่งเคยเจอหน้ามันครั้งแรกก็ที่ร้านเฮียฮง"
"จะว่ามันเจ็บใจที่ผมช่วยจ่ายหนี้ให้เฮียฮงก็ไม่น่าใช่"
"แล้วนี่ทางตำรวจเค้าพูดว่าไงอีกบ้างคะ"
"เห็นบอก ต้องสืบว่า ไอ้สันต์มันทำงานให้ใคร"
"ไม่น่ายากนะ เฮียฮงไปยืมเงินใครมาล่ะ"
"อืมใช่ เห็นทางตำรวจจะไปสอบปากคำเฮียฮงเหมือนกัน"
เสียงโทรศัพท์ทองแท่งดังขึ้น
"ว่าไงทองหยิบ ห๊า อะไรนะ ม๊าเข้าโรงพยาบาล"
เมนี่ตกใจ ทองแท่งหันมามองเมนี่
ในห้องเช่า สันต์แต่งหล่อเสร็จ เปิดประตูออกไปนอกบ้าน ชะงักมองไปข้างหน้า ทำท่าตกใจ
"เฮ้ย ตายห่า"
สันต์ลนลานรีบกลับเข้ามาในบ้าน มานั่งตัวแข็ง จีน่าเดินออกเห็น งง เดินไปแตะไหล่เป็นห่วง
"พี่สันต์"
สันต์สะดุ้งตกใจ ทำท่าจะด่าแล้วก็ชะงักไม่กล้าเสียงดัง
"เป็นบ้าอะไร เรียกเบาๆ ก็ได้ ตกอกตกใจหมด"
"พี่เป็นอะไรของพี่ ไม่สบายรึเปล่า"
จีน่าเอามืออัง สันต์ปัดมือออก
"นี่มึงแช่งกูหรอ กูอยู่ของกูดีๆ นังนี่"
"เอ๊าก็คนเค้าเป็นห่วงอ่ะ ยังจะมาด่าเค้าอีก"
จีน่านึกถึงสันต์เมื่อคืน
สันต์เปิดประตูเข้ามาในบ้านท่าทางสะบักสะบอม นั่งที่โซฟาอย่างโมโห
"เจ็บใจนัก!"
จีน่าโผล่ออกมาจากด้านใน มองสันต์หน้าเฉยชา
"พี่ไปทำอะไรมาอีกล่ะ"
สันต์ตกใจ
"โอ๊ะ อีนี่ มาเงียบๆ"
"หมู่นี้พี่ขวัญอ่อนจังนะ ไปก่อเรื่องมาอีกแล้วสิ ใช่มั้ย"
สันต์หงุดหงิด ตวาดใส่
"โว้ย... อย่าถามได้มั้ยวะ คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ด้วยโว้ย"
จีน่า ยืนมองสันต์หน้าจ๋อย
"จ้องหน้ากูทำไม อีนี่วอนนะมึง จะไปทำงานใช่มั้ย ไปเลยๆๆ อย่ามายืนขวางหูขวางตา รำคาญ"
"พี่สันต์นะพี่สันต์ เฮ้อ"
จีน่าไม่ไว้ใจสันต์ แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
หน้าห้องจิตเวช ในโรงพยาบาล ทองแท่งเดินเข้ามาท่าทางร้อนใจ เจอกับทองหยิบ ทองหยอด ยืนกระสับกระส่ายรออยู่
"ม๊าเป็นไงบ้าง"
"อาการไม่ค่อยดีพี่ตี๋ใหญ่" ทองหยิบบอก
"ทำไมมาโรงพยาบาลนี้"
ทองหยิบอึกๆ อักๆ
"ก็ .. ก็ ม๊า อาละวาด จะทำร้ายเรา"
"แล้วหมอว่าไงบ้าง"
"หมอยังไม่ออกมาเลยค่ะพี่ตี๋ใหญ่" ทองหยอดบอก
ทองแท่งปลอบใจน้อง
"ไม่เป็นไรนะๆ แล้วนี่ .. มีคนบอกตี๋เล็กรึยัง"
ทองหยอด ทองหยิบมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทองแท่งผิดสังเกต
"ทำไม มีอะไรปิดบังพี่"
ทันใดนั้น มีบุรุษพยาบาล 3 คนเข้ามาล๊อคตัวทองแท่ง ทองหยอด ทองหยิบตกใจเหมือนกัน สงสารพี่ชาย
"อะไรกัน ปล่อย มาจับตัวผมทำไม"
"พี่ตี๋ใหญ่ อดทนนะ ฮือๆ" ทองหยอดบอก
"พี่ตี๋ใหญ่ พวกเรารักพี่นะ พวกเราทนเห็นพี่วิปริตผิดเพศไม่ได้" ทองหยิบว่า
"อะไรกัน หมายความว่าไง ปล่อย บอกให้ปล่อยไงหล่ะ"
ทองหยิบ ทองหยอด กอดกันกลม สงสารทองแท่ง ทองแท่งโดนลากตัวไป โวยวายไปตลอดทาง
"เราทำเกินไปรึเปล่าพี่ทองหยิบ ฮือๆ"
"ไม่หรอก ทุกอย่างต้องดีขึ้น พี่ตี๋ใหญ่ต้องหาย"
"แต่ทองหยอดสงสารพี่ตี๋ใหญ่ ฮือๆ"
"พี่ตี๋ใหญ่จะต้องไม่เป็นไร ฮือๆๆ"
กิมลั้งกระวนกระวายรอโทรศัพท์จากทองหยิบทองหยอดอยู่ที่บ้าน
ตี๋เล็ก กับแสงดาว ที่กำลังจะไปเรียน เดินมาเห็น กิมลั้งท่าทางแปลกๆ
"ม๊า!"
"อ๊า ... อาตี๋เล็ก อาดาว พวกลื้อมาเงียบๆ ม๊าตกใจหมดเลย"
"ม๊าเป็นอะไร ผมก็เรียกเหมือนที่เคยเรียก .. มีอะไรรึเปล่าม๊า ท่าทางแปลกๆ นะ รอโทรศัพท์ใครเหรอครับ"
"ปล๊าวๆๆๆ ม๊าเปล่ารอ ลื้ออย่ามาซี้ซั้วต่า ... แล้ววันนี้พวกลื้อไม่ไปไหนเรอะ"
"กำลังจะไปเรียนค่ะอี๊"
"งั้นรีบไปเลย อย่ามากวนม๊า"
"แน่ใจนะม๊า ว่าไม่มีอะไรจะบอกพวกเรา"
"แน่ใจ เรื่องทุกอย่างม๊าควบคุมได้ ม๊าจัดการได้ พวกลื้อไปเรียน ไปๆ"
"เอ๊ วันนี้บ้านเงี๊ยบๆ นะอี๊ พี่ทองหยิบ พี่ทองหยอด ไม่อยู่เหรอคะ"
"ไฮ้ ป่านนี้แล้ว เค้า 2 คนก็อยู่ที่ร้านทองสิ"
แสงดาวกับตี๋เล็กมองหน้ากัน
ภายในห้อง บุรุษพยาบาล 3 คน ช่วยกันมัดทองแท่งไว้ที่เตียง ดิ้นรน
"ปล่อยผม ผมไม่ได้เป็นอะไร ปล่อย บอกให้ปล่อยไง"
บุรุษพยาบาล 3 คน ไม่สนใจ มัดเสร็จก็เดินออกไป ทองแท่งเจ็บใจที่หลงกลน้องสาว
ทองแท่งบ่นๆ
"เจ็บใจนัก ..... เอ่อพี่ครับ"
บุรุษพยาบาล 1 คนหันมามอง อีก 2 คนพยักหน้าให้กัน แล้วเดินออกไป
"คือพอดี ผม ... เอ่อปวดฉี่อ่ะครับ ยังไงแก้มัดให้ก่อนได้มั้ย"
บุรุษพยาบาลลังเล
"น่านะพี่ ผมไม่หนีแล้ว ผมปลงซะแล้วหล่ะครับ ยังไงแก้มัดผมก่อน ให้ผมฉี่ก่อน ผมจะได้นอนรอหมอสบายๆ นะครับพี่"
บุรุษพยาบาลยอมเดินมาแก้มัด ทองแท่งปล่อยให้บุรุษพยาบาลแก้มัดง่ายๆ"
บุรุษพยาบาลแก้มัดเสร็จ ทองแท่งทำนอนนิ่งไม่ต่อสู้ จนบุรุษพยาบาลต้องพยุงพาไปห้องน้ำ
พอเดินไปได้ซักพักทองแท่งหันมาสู้กับบุรุษพยาบาล
เวลาผ่านไปบุรุษพยาบาลโดนมัด อยู่ในห้องน้ำ เอาเทปกาวมัดปาก
"ทีนี้แหละ ไอ้น้องสาวตัวแสบ"
ทองหยิบ ทองหยอด เดินไปเดินมา กระวนกระวายหน้าห้อง ประตูห้องเปิดออก สองคนไม่รู้ว่าใครเปิด ทองหยอดเห็นก่อน
"พี่ทองหยิบ"
"พี่ตี๋ใหญ่!! แย่แล้ว เราเข้าไปดูกันเถอะ"
ทองหยิบ ทองหยอด เปิดประตูผัวะเข้ามา ห้องเงียบจน 2 สาววังเวง
บนเตียงที่เหมือนมีคนนอนอยู่ สองสาว บมือกันแน่น ทองหยิบ ค่อยๆ เปิดผ้าห่มดู
ทันใดนั้น ก็มีมือมาจับที่มือทองหยิบ
ทั้งคู่ตกใจ
เวลาผ่านไป ทองหยิบ ทองหยอดโดนมัดไว้ที่เตียงคู่กัน ปิดปากด้วยเทปกาว ทองแท่งขำแล้วบอกว่า
"แหม อยากนอนเล่นที่โรงพยาบาลก็ไม่บอก ต้องให้ออกแรงซะเหนื่อยเลย"
สองสาวพูดไม่ได้ได้แต่ดิ้นๆๆ บนเตียง
"หา .. อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย อ๋อๆๆๆ จะนอนที่นี้ซักคืน 2 คืนหรอ ได้ๆๆ เดี๋ยวจะบอกม๊าให้นะ ยังไงก็พักผ่อนกันให้เต็มที่นะ พี่ไปก่อนหล่ะ"
ทองแท่งเดินขำๆ ออกไป ทองหยิบทองหยอด ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ดิ้นๆๆ กรี๊ดๆๆๆ
ตี๋เล็ก กับ แสงดาว ยืนบ่นหน้าบ้าน
"ปกติอี๊ไม่เคยปล่อยให้พี่ทองหยิบ พี่ทองหยอด คุมร้านทองนี่" แสงดาวบอก
"ใช่ ม๊าต้องไปคุมเองทุกที แต่ทำไมวันนี้ม๊าไม่ไป..."
"มันไม่ธรรมดานะว่ามั้ย เราต้องหาตัวช่วย"
ตี๋เล็กนึกได้!!
"พี่ตี๋ใหญ่"
ทองแท่งรับโทรศัพท์
"แหม...โทร.มาได้จังหวะพอดีเลย" ทองแท่งหันไปดูด้านหลัง
บุรุษพยาบาล 2 คนที่เดินออกไปก่อน เดินเข้าไปในห้องที่ทองแท่งซึ่งมัดทองหยิบทองหยอดไว้
เสียงโวยวายของทองหยิบทองหยอดดังลอดออกมา
ทองแท่งยิ้มชอบใจ
"พี่มีเรื่องสนุกๆ เล่าให้ฟังล่ะ"
ฝ่ายจีน่าเปิดประตูออกมา เจอ ป๋อง แอบอยู่ ท่าทางล่อกแล่ก
"อ้าวไอ้ป๋อง มายืนลับๆ ล่อๆ อะไรตรงนี้"
"อย่าเสียงดังซิน้องจีน่า ไอ้สันต์ อยู่มั้ย"
"นี่จะชวนกันไปทำบ้าทำบออะไรกันอีกล่ะ บอกมานะ"
"ไม่มีจ๊ะ ไม่มี ...... น้องจีน่าคิดไปเอง"
"กูไม่ได้บ้าคิดไปเองนะเว้ย บอกมาซะดีๆ มาที่นี่ทำไม"
"โธ่น้องจีน่า แม่คุณแม่ทูนหัว ไม่มีจริงๆ นะจ๊ะ ชั้นขอไปพบพี่สันต์ก่อนนะจ๊ะ"
ป๋องมองไปรอบๆ แล้วรีบเข้าบ้านจีน่าไป จีน่ามองตามสงสัย
"อ้าวไอ้นี้ พูดยังไม่จบเลย มันต้องไปก่อเรื่องอะไรกันมาแน่ๆ โอ้ย... มีผัวผิดคิดจนตัวตายจริงๆ เล้ยกู" จีน่าเดินไปบ่นไป
ป๋องท่าทางป๊อดมากๆ วิ่งถลามาหาสันต์
"ไอ้สันต์แย่แล้วมึง"
สันต์รำคาญ เพราะกำลังเครียด
"อะไรของมึง"
"ตำรวจไปที่ร้านคาราโอเกะของเฮียอาด ถามถึงมึง"
สันต์เครียดหนัก
"เวรเอ้ย"
"เฮียฝากบอกมาว่า ตอนนี้อย่าให้มึงโผล่ไปที่ร้าน แล้วฝากด่ามาด้วยว่า ไปก่อเรื่องอะไรไว้ อย่าให้เดือดร้อนมาถึงเฮีย"
"เมื่อกี๊มีตำรวจมาด้อมๆ มองๆ แถวนี้เหมือนกัน"
"ฉิบหายแล้วมึงเอ้ย ทำไงดีวะ ทำไงดีๆๆๆ"
"อยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวตำรวจมารวบตัว จะซวยกันไปหมด"
"หมายความว่าไงวะ"
"โธ่ไอ้โง่ ก็หมายความว่าเราต้องหนีสิวะ"
"ไปไหนดีหล่ะ โธ่เว้ย กูไม่น่าบ้าไปกับมึงด้วยเลย"
"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน โว้ย ... อะไรกันเนี่ย"
สันต์เองก็กลัวไม่น้อย หน้าเครียดยิ่งกว่าเดิม
บริเวณร้านส้มตำ ทองแท่ง ตี๋เล็ก แสงดาว นั่งคุยกันบนเสื่อ ทองแท่งกินไป พูดไป เพราะหิวมาก
"แม่ดูดิ มันมาอีกแล้ว"
มาลัยตีไม้
"เรียกเค้ามัน เดี๋ยวเถอะ"
"ก็ทำไมอ่ะแม่ ไม้ไม่ชอบเค้าอ่ะ"
มาลัยสะกิดไม้
"แล้วมันธุระกงการอะไรของแก ไอ้ไม้ ธุระของแกอยู่โน้น ไปดูไก่เลย สุกยัง เดี๋ยวลูกค้ามาจะปิ้งกันไม่ทัน ไวๆ ไปโน้นเลย"
มาลัยไล่ลูกชายไป แต่ก็อดชำเลืองมองทองแท่งไม่ได้
ทั้งหมดนั่งคุยกันเรื่องทองหยิบ ทองหยอด
"ห๊า อะไรนะ พี่เล่าช้าๆ อีกทีซิ" แสงดาวว่า
"ทองหยิบ ทองหยอด อยู่โรงพยาบาลบ้า"
"เล่นแรงเกินไปมั้ยคะพี่ทองแท่ง"
"พี่ไม่ได้ทำอะไรนะ เค้าต่างหากที่ทำตัวเอง"
"สะใจ ป่านนี้ไม่รู้เป็นไงมั่งนะฮะ"
"พี่ตี๋เล็กก็อีกคน พอกันเล้ย ผู้ชายบ้านนี้"
ทองหยิบ ทองหยอด วิ่งหนีบุรุษพยาบาล 3 คน ไปรอบๆ ห้อง
ทองหยิบไวมาก วิ่งไปเปิดประตู ดันเจอพยาบาลร่างยักษ์ ถลาเข้ามาในห้อง พยาบาลถือเข็มฉีดยาเข็มโตมาด้วย ทั้งคู่เห็นเข็มฉีดยา กรีดร้อง บุรุษพยาบาลช่วยกันจับ แต่ทองหยิบ ทองหยอด แรงเยอะ สะบัดแขนขา จนชนพยาบาลร่างยักษ์ และบุรุษพยาบาลล้มไม่เป็นท่า
ทองหยิบแย่งเข็มฉีดมาได้ ฉีดใส่พยาบาลร่างยักษ์นิ่งไป บุรุษพยาบาลที่เหลือถอยหลังหนี
ทองหยอดมองตกตะลึง ทองหยิบสบตาทองหยอด
"วิ่ง"
บ่ายวันนั้น ริชชี่เรียกทุกคนมาประชุม ทุกคนดูตื่นเต้นมาก ไม่รู้ว่าเจ๊จะพูดอะไร
"เอาหล่ะๆๆ มาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วใช่มั้ย"
ทุกคนตื่นเต้น สะกิดกันให้ฟัง
"วันนี้เจ๊มีข่าวดีมาบอก"
"พูดเร็วๆ สิเจ๊ หนูลุ้นฉี่จะราดแล้วเนี่ย" ดอลลี่บอก
"ก็เงียบๆ กันเสะ ชั้นจะได้รีบๆ พูด!!! .. อ่ะแฮ่มๆ คือตอนนี้มีบริษัทภาพยนตร์ต่างประเทศ เค้าจะมาถ่ายทำกันที่ประเทศไทย ที่สำคัญพวกเค้ากำลังหานางเอกของเรื่อง ซึ่งเป็นสาวประเภท 2 "
ทุกคนกรี๊ดกร๊าด ริชชี่ทำหน้าเบื่อหน่าย
"จะฟังกันต่อมั้ย นังพวกนี้นี่"
"ต่อเลยคะเจ๊ อร้าย" กองทัพหันไปพูดกับลีลา "คราวนี้แหละแก ชั้นจะโกอินเตอร์แล้ว"
"หวังสูงไปป่าวยะ"
"ไม่สูงไปหรอกค่ะ แต่อย่างพี่ลีลาคงอด เพราะเป็นหญิงแท้ มิใช่หญิงเทียมเหมือนพวกเรา เน้อ" ป๊อปคอนว่า
ป๊อปคอนหันไปกรี๊ดกร๊าดกับเพื่อนๆ เมนี่สบตาจีน่า เพราะต่างคนต่างรู้ว่าไม่ใช่กะเทย
"และที่สำคัญ พวกเค้าสนใจสาวๆ จากฟรีดอมบาร์ของเรา พวกเค้าอยากจะให้ทางเรา ส่งสาวๆ ไปประกวดเพื่อหานางเอกของเรื่องนี้"
"อร้าย ชั้นไปอัพนมทันมั้ยแก" รันรันบอก
"คิดว่าไม่ทัน" เดือนเพ็ญตอบ
"แหมแต่ชั้นว่า พวกเราจะไม่ได้ก็เพราะนัง 2 คนนี้แหละ" กองทัพว่า
จีน่ากับเมนี่ตาโตแบ๊ว
"จริงด้วย ทำไงดีอ่ะ" ดอลลี่ว่า
"ผสมยาถ่ายในอาหารเลย" เดือนเพ็ญบอก
"จะดีหรอแก แสบตูดนะ" รันรันบอก
"งั้นใส่ยาเบื่อ"
"จะฆ่าจะแกงกันเลยหรอพวกหล่อน" ลีลาว่า
ป๊อปคอนเห็นท่าไม่ดีลากเมนีออกไปจากกลุ่ม จีน่ามองตามรู้ทัน นางโชว์ที่เหลือยังตบตีกันอยู่ วุ่นวายมาก
ป๊อปคอนลากเมนี่เข้ามาในห้อง
"มานี่ๆๆๆ แกเป็นอะไร หน้าเป็นตูดเชียว"
"แก .. ชั้นกลัว"
"จะกลัวอะไรแก"
"ก็กลัว ไอ้พวกฝรั่งมันจะรู้น่ะสิ ว่า ชั้นไม่ใช่กะเทย"
"ไม่มีทาง ขนาดเจ๊ริชชี่ยังไม่รู้ พวกมันจะรู้ได้ไง"
"แก แต่ความลับไม่มีในโลก"
"โอ้ย แกก็บอกเค้าไปสิ ว่าแกเฉาะมาเรียบร้อยแล้ว"
จีน่าเดินเข้ามา
"จริงด้วย ก็แค่บอกว่า เราเฉาะแล้ว ขอบใจนะนังข้าวโพดคั่วที่หาทางออกให้ชั้น"
"นังนี่ จะตามจองล้างจองผลาญพวกเราไปถึงไหน"
"ชั้นมาเจรจา" จีน่าบอก
"เจรจาอะไรอีกล่ะ"
"ชั้นอยากได้งานนี้"
"ยากส์ ใครดีใครได้ย่ะ" ป๊อปคอนบอก
"แกไม่มีวันชนะชั้น"
"รู้ได้ไง"
"แกมันก็แค่เด็กเมื่อวานซืน เพิ่งจะโชว์ได้ไม่นาน อย่าหวังสูงนักเลย ระวังจะตกมาเจ็บ"
จีน่าเดินสะบัดออกไป
"ดูมั่นใจมาก นังคางคกเผือก"
"แก .. ชั้นจะประกวด"
"อ้าว... ไม่กลัวแล้วหรอ"
"นังจีน่าไม่กลัว ทำไมชั้นจะต้องกลัวด้วย มันกับชั้น ต้องเป็นคู่ต่อสู้กันไปตลอด ชั้นต้องชนะงานนี้ ชั้นต้องเป็นนางเอก"
"ต้องเง้เซ้เพื่อนชั้น ขอกอดที"
"ให้ 2 ที"
เมนี่กับป๊อคอนกอดให้กำลังใจกันกลมดิ๊ก
ทองแท่งนั่งคุยกับแสงดาวและตี๋เล็ก แสงดาวคิดหนัก ...
"แล้ว .. ถ้าพี่ทองหยิบกับพี่ทองหยอด หนีอกมาจากโรงพยาบาลไม่ได้ล่ะ จะทำไงกัน"
"ไม่เห็นจะยาก ก็ให้นอนไปซักคืนสองคืนซิ"
"พี่ตี๋เล็ก พูดเป็นเล่นไปได้ คนยิ่งกลุ้มๆ"
ทองแท่งบอก
"อย่าห่วงไปเลยดาว ถ้าเย็นนี้เค้าไม่กลับบ้าน พี่จะไปรับเอง"
แสงดาวสงสัย
"ว่าแต่ว่าพวกเค้าหลอกพี่ไปโรงพยาบาลทำไม"
ทองแท่งอึกอัก
"เค้าคงคิดว่าพี่วิปริต ที่ไปชอบกะเทย"
ทองแท่งยิ้มๆ ถอนหายใจแบบคนปลงชีวิต ควักตังค์ส่งให้ตี๋เล็ก
"มื้อนี้พี่เลี้ยงเองนะ พี่ไปก่อนล่ะ"
ทองแท่งเดินจากไป แสงดาว ตี๋เล็กมองตาม
"สงสารพี่ตี๋ใหญ่จังเลย"
ไม้เอาอาหารมาเสิร์ฟ มองทองแท่งที่เดินจากไป
"เรื่องธรรมดานี่ฮะ แม่ที่ไหนอยากให้ลูกมาชอบกะเทย"
"เอ๊ะ ดาว พี่จำได้ว่าดาวเคยบอกว่า เมนี่เป็นผู้หญิงนี่ใช่มะ"
ไม้ตกใจ สบตาแสงดาว ตี๋เล็กยังพูดคนเดียวเหมือนบ่นต่อไป
"แต่พี่ไม่เชื่อว่ะ แต่ถ้าเมนี่เป็นผู้หญิงจริงก็หมดปัญหา แต่พี่ว่าคนอย่างดาวก็ไม่เคยโกหกใคร เพราะงั้นเรื่องพี่เมนี่เป็นผู้หญิงก็ ..."
แสงดาวพูดแซง
"พี่ตี๋เล็ก ดาวขอไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"
แสงดาวพยักหน้าชวนไม้เดินไป
ในห้องแต่งตัว ป๊อปคอนตรวจผมให้เมนี่เสร็จ
"นี่ ชั้นไปห้องน้ำก่อนนะยะ เดี๋ยวมา"
ป๊อปคอนเดินออกไป มือถือเมนี่ดังขึ้น เมนี่มองโทรศัพท์ ยิ้มดีใจ
"คุณทองแท่ง"
ครู่ต่อมา เมนี่เปิดประตูเดินมาหาทองแท่ง
"คุณ"
ทองแท่งยิ้มดีใจ เมนี่ไว้ฟอร์ม
"มีธุระอะไรคะ"
ทองแท่งอ้อน
"คิดถึง"
"หมั่นไส้! เอ่อ อาการแม่คุณเป็นไงบ้าง"
ทองแท่งถอนหายใจ
"เรื่องนี้ล่ะ ที่ทำผมเกือบตาย"
เวลาผ่านไป ทองแท่งเล่าให้เมนี่ฟัง เมนี่ตกใจ
"คุณใจร้ายมาก"
"นี่คุณ ผมเองก็เกือบไม่รอดนะ ถ้าหนีออกมาไม่ได้ ต้องกลายเป็นคนบ้าจริงๆ เดินน้ำลายยืด ตาลอย อยู่ที่โรงพยาบาล คุณชอบแบบนั้นหรอ"
"ไม่อ่ะ ไม่ไหว"
"นั่นไง ผมถึงต้องหนีออกมาไง"
"ทำไมแม่ของคุณ กับน้องๆ คุณ ต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยนะ"
"ม๊ากับพวกน้องๆ ไม่อยากให้ผมมาชอบ...กะเทย"
เมนี่มองทองแท่งตะลึง
"พวกเค้าคิดว่าผมผิดปกติ แต่ผมไม่คิดแบบนั้น ..."
เมนี่ทำหน้าไม่ถูก ทองแท่งดูเศร้าจริงๆ
ป๊อปคอนเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ดูลั้นลามาก
"เรียบร้อยแล้วจ้า มาๆ มาแต่งตัวได้แล้ว"
แต่มองไปรอบๆ ห้องไม่เจอเมนี่
"อ๊า นังเมนี่ แกหายไปไหน"
ไม้เดินเปิดประตูเข้ามา พร้อมแสงดาว
"พี่ป๊อป..... แย่แล้ว"
ป๊อปคอนตกใจ
ตี๋เล็กนั่งกินส้มตำคนเดียว บ่นๆ
" ยัยดาวไปเข้าห้องน้ำนานจัง"
"ใจเย็นๆ ค่ะคุณ เดี๋ยวก็คงมา"
"นี่คุณน้าครับ ผมถามจริงๆ เลยนะ ตกลงพี่เมนี่เนี่ย เค้าเป็นผู้หญิงหรือเป็นกะเทย"
มาลัยอึกอัก
"เอ่อ ก็.....เฮ้อ เรื่องนี้น้าเองก็กลุ้มใจ"
ตี๋เล็กขมวดคิ้ว
"งั้นที่ดาวบอกว่า พี่เมนี่เป็นผู้หญิงก็ไม่ใช่น่ะซิ"
"ก็ .... ก็อย่างที่เห็นนั่นล่ะค่ะคุณ"
"เหรอฮะ งั้นก็เป็นกะเทยน่ะสิ ยัยดาวพลาดแล้วล่ะ แหม๋ ใครจะฉลาดเหมือนผม ถามตรงๆ กับแม่พี่เมนี่นี่ล่ะ ชัวร์สุด ใช่มั้ยฮะคุณน้า"
"ค่ะๆ ใช่ๆ แหะๆ"
"ผมอิ่มแล้วฮะ ฝากบอกยัยดาวด้วย ผมไม่รอแล้ว เข้าบ้านก่อนล่ะ"
ตี๋เล็กจ่ายตังค์แล้วเดินไป
"เฮ้อ เวรกรรมจริงจริ๊ง ต้องมาผิดศีลเพราะลูกแท้ๆ เรา" มาลัยบอก
"แม่!! บ่นเรื่องไรจ๊ะ"
"อ๊าว นังมะลิ มาๆๆๆ มานี่เลย ไอ้ลูกตัวดี นี่ แม่ว่าเรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ แม่กลัวจริงๆ"
"เรื่องอะไรหรอจ๊ะแม่"
"ก็คุณตี๋เล็กเค้ามาซักแม่เรื่องที่แกเป็นกะเทยรึเปล่าน่ะสิ"
เมนี่ตกใจ
ตอนเย็น กิมลั้งยังผุดลุกผุดนั่งรอทองหยิบ ทองหยอด
"อาหมวยอ่ะ ลื้อ 2 คนอยู่ไหน ม๊าเป็นห่วงจริงๆ โทร.ไปก็ไม่มีคนรับ"
ตี๋เล็กเดินเข้าบ้านมา มองกิมลั้งประหลาดใจ
"ม๊า!! อย่าบอกนะว่าตั้งแต่บ่าย ม๊าอยู่ตรงนี้ตลอด"
"อาตี๋เล็ก ... อั๊วเป็นห่วงอาทองหยิบ อาทองหยอด หายไปเลย ไม่ส่งข่าวม๊าเลย"
ตี๋เล็กอมยิ้ม
"อ้าว ไหนม๊าบอกว่าพวกเค้าอยู่ร้านทองไง ม๊าจะต้องเป็นห่วงทำไม ... รึว่า ม๊าโกหก"
"ไม่ใช่ๆๆ พวกนั้น ก็อยู่ เฮ้อ.... อั๊วชีช้ำตายๆๆๆ กลุ้มจริงๆ"
ทองหยิบ ทองหยอด กลับเข้าบ้านมา หมดสภาพ ร้องไห้โฮๆ
"ม๊า.... / ม๊าขา..."
"ลื้อ 2 คนทำไมเป็นแบบนี้"
ตี๋เล็กขำ ทำกรีดกรายดัดจริต
"นั่นสิฮะ ไปฟัดกับใครเค้ามา ดูไม่ได้เล้ย"
"หุบปากไปเลยตี๋เล็ก" ทองหยิบบอก
"ฮือๆ ม๊า เรา 2 คนเกือบตาย"
"พี่ตี๋ใหญ่...มันร้ายมาก มัน...อุ๊บ!"
กิมลั้งรีบปิดปากทองหยิบ
"ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว"
ทองหยิบถาม
"ไอ้ตี๋เล็ก ลื้อว่าใคร"
"ใครทำก็รับไปสิฮะ ผมจะไปรู้ได้ไง ไปดีกว่า" ตี๋เล็กเดินหนีไปเลย
ทองหยิบบอก
"ม๊า ม๊าต้องจัดการพี่ตี๋ใหญ่นะ"
"ใครจะจัดการอะไรใครหรอ"
ทุกคนตกใจหันไปมอง รวมทั้งตี๋เล็กด้วย
ทองแท่งเห็นน้องสาวฟ้องกิมลั้งก็พอเดาเรื่องได้
"ม๊า อย่าบอกนะว่าทั้งหมดเป็นแผนของม๊า"
กิมลั้งอ้ำอึ้ง ไม่พูด ไม่สบตา ทองหยิบทองหยอดมองทองแท่งแบบเยาะเย้ย
"ทำไมม๊าทำกับผมแบบนี้"
"อาตี๋ใหญ่ ลื้อไปคุยกับอั๊วข้างบน"
"จัดการพี่ตี๋ใหญ่เลยนะม๊า"
"อาหมวย ลื้อหยุดพูดได้แล้ว ไปอาตี๋ใหญ่"
กิมลั้งเดินนำทองแท่งขึ้นชั้นบน ผ่านตี๋เล็ก ตี๋เล็กหันมามองทองหยิบ ทองหยอด ที่ลอยหน้าเยาะเย้ย
"หึ! พี่ตี๋ใหญ่โดนแน่" ทองหยิบว่า
อ่านต่อหน้า 4
นางโชว์ ตอนที่ 9 (ต่อ)
ในห้องนอน กิมลั้งมองทองแท่ง
"ผมเสียใจจริงๆ ที่ม๊ามองผมเป็นตัวประหลาด"
"อาตี๋ใหญ่ ม๊าบอกตรงๆ ม๊ารับไม่ได้จริงๆ"
"ผมไม่ได้ผิดปกตินะครับม๊า ผมก็เหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป"
"แต่ลื้อ ... ลื้อไปชอบอีนังกะเทยนั่น พวกมันวิปริตผิดเพศ โสโครกน่ารังเกียจ ทั้งบาร์นั่น ทุกคน!"
"พวกเค้าเป็นคนดีนะครับม๊า ไม่ได้เลวร้ายอะไร คราวก่อนเค้ายังมาช่วยบ้านเราจับขโมยเลย ม๊าจำไม่ได้หรอ"
"พวกมันอาจสมรู้ร่วมคิดกันก็ได้"
"โธ่ม๊า"
"ลื้อลืมไปแล้วเหรอ ว่าเพราะพวกมัน เตี่ยของลื้อถึงได้ตาย"
กิมลั้งร้องไห้ หยิบกรอบรูปของสุวรรณมามองกอดไว้แนบอก
"ม๊าครับ เรื่องที่เตี่ยตายมันก็ผ่านไปนานแล้ว มัน ... มันคนละเรื่องกันเลย"
"จะคนละเรื่องได้ไง ไอ้บาร์นั่นมันจองล้างจองผลาญชีวิตของม๊า เอาเตี่ยของลื้อไปคนนึงแล้วไม่พอ ยังจะมาเอาลื้อไปอีกคน อั๊วยอมไม่ได้"
"ม๊าก็เลยหลอกผมไปโรงพยาบาลบ้านั่น เพราะคิดว่าผมเป็นบ้า"
"อั๊วรักลื้อมากที่สุด อั๊วไม่อยากเสียลื้อไปนะอาตี๋ใหญ่ อั๊วจำเป็น มันเป็นทางเดียวที่ลื้อจะหายจากโรคบ้าๆ นั่น"
"ม๊า .. ม๊าครับ ม๊าฟังผมนะครับ ผมไม่ได้เป็นโรคอะไร ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ ผมแค่...มีความรัก"
"ไม่นะอาตี๋ใหญ่ ลื้อจะรักกับกะเทยไม่ได้นะ อั๊วไม่ยอม"
"แต่ผมรักเค้า .... ม๊า ผมขอโทษ"
ทองแท่งค่อยๆ ลุกขึ้น จะเดินออกจากห้อง กิมลั้งมองรูปสุวรรณ
"อาตี๋ใหญ่ ฮือๆ ... ทำไม ... ทำไมชั้นต้องแพ้พวกนั้นด้วย"
พวกป๊อปคอน ไม้ แสงดาว เดินหน้าตื่นมาหามาลัย เจอเมนี่พอดี
"นังเมนี่ หลบมาอยู่ตรงนี้เอง" ป๊อปคอนบอก
"ทำไมแก เจ๊เรียกหรอ"
"ชั้นนี่แหละเรียก นี่แกรู้มั้ยว่าคุณตี๋เล็กน่ะ เค้าไม่เชื่อว่าแกเป็นกะเทย"
"เมื่อกี้คุณตี๋เล็กก็มาแอบถามแม่เหมือนกัน ใช่มั้ยจ๊ะแม่"
"เฮ้อ ถ้าพวกแกกังวลเรื่องคุณตี๋เล็กจะรู้ว่านังมะลิเป็นผู้หญิงหล่ะก็ ......... หายห่วง"
ทุกคนงงมองหน้ากัน
"แม่หมายความว่าไงอ่ะ มะลิงงไปหมดแล้ว"
"แม่ตอบเค้าไปแล้วน่ะสิ"
"น้าตอบเค้าไปว่าไงคะ"
"น้าก็ตอบเออๆ ออๆ ไป ปล่อยให้เค้าก็เข้าใจไปเอง เค้าก็เลยคิดเอาว่า นังมะลิน่ะ เป็นกะเทยชัวร์ๆ น่ะสิ"
"สุดยอดค่ะคุณน้า"
"แต่หนูสงสารพี่ทองแท่ง นี่ตกลง เค้าจะไม่มีโอกาสจะรู้ความจริงเลยใช่มั้ย ว่าเค้าไม่ได้ผิดปกติ"
"บางที ให้เค้าเข้าใจแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เพราะถึงยังไง เราก็คงไปกันไม่ได้อยู่ดี"
เมนี่แอบเสียใจ ทุกคนมองหน้ากัน สงสารทั้งเมนี่ ทั้งทองแท่ง
กลางคืน ทองแท่งเตร่อยู่หน้าบาร์ รอรับเมนี่ เมนี่เดินมากับป๊อปคอน เจอทองแท่งยิ้มหล่อใส่ ป๊อปคอนรีบมายืนกั้นตรงกลาง ป๊อปคอนเริ่มหวงเมนี่ตามไม้ ไม่อยากให้เพื่อนถลำลึก
"เอ่อคุณทองแท่ง มาตอกบัตรรับเมนี่หรอคะ"
"ครับ ตำรวจยังตามตัวไอ้สันต์ไม่พบ ผมเป็นห่วง"
"เอิ่ม .. ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ เราคงไม่ต้องรบกวนคุณแล้วหล่ะคะ"
"ทำไมหล่ะครับ"
"ก็ ..."
ป๊อปคอนรีบพูดแซง
"ก็พอดีเจ๊ริชชี่เค้าจะติวเข้มนังเมนี่ขึ้นประกวดนะคะ ป๊อปคอนก็เลยเสนอว่า ให้ค้างซะที่นี่เลย จะได้ไม่ต้องลำบากคนอื่นไปส่ง" ป๊อปคอนแอบกระแทกเสียงใส่
"ประกวดอะไรหรอครับ"
"ก็ ..."
ป๊อปคอนพูดแซง
"ก็พอดีจะมีกองภาพยนตร์ต่างชาติเค้าจะหานางเอกสาวประเภท 2 น่ะค่ะ เจ๊ก็เลยอยากให้นังเมนี่ได้ เพราะมันเป็นกะเทยที่สวยที่สุดในสามโลกน่ะค่ะ" ป๊อปคอนแอบกระแทกเสียงใส่อีก
ทองแท่งจ๋อยที่ได้ยินคำว่ากะเทย ป๊อปคอนแอบสงสารทองแท่ง เลยตลกกลบเกลื่อน แต่ไม่ฮา!!!
"ก็ประกวดกันหมดเกือบทั้งบาร์หล่ะค่ะ นังจีน่าด้วย เด็กๆ กะเทยฝึกหัด หัวโปก กะโหลกกะลา ก็จะประกวดด้วยนะคะ แหมนี่ป๊อปคอนก็ว่าจะลองประกวดดู แต่สงสารนังเมนี่ อาจจะอดโกอินเตอร์ ฮิฮิฮิ"
ทองแท่ง เมนี่ไม่ขำด้วย เพราะกำลังมองตากัน
" ผมว่าคุณเมนี่ต้องได้แน่ๆ เพราะคุณเป็นกะเทยที่สวย และน่ารักที่สุด ตั้งแต่ผมเคยเจอมา"
"ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ เอิ่ม .. นี่เราจะกลับกันรึยังคะ"
ทองแท่ง เมนี่ รู้ตัวว่าห่างกันขึ้นทุกที ส่งสายตาสื่อความหมายตลอด
กลางคืนต่อเนื่องมา จีน่ากลับมาถึงห้องเหนื่อยๆ เห็นสันต์กำลังเก็บข้าวของใส่ประเป๋าเสื้อผ้า
"พี่สันต์ นี่พี่จะไปไหน"
"มึงอย่ายุ่ง"
สันต์เดินหยิบข้าวของวุ่น จีน่ามองตาม เริ่มสติเสีย
"พี่จะทิ้งชั้นหรอ ไม่นะ ชั้นไม่ให้พี่ไป"
จีน่าเข้าไปดึงของออกจากมือสันต์
"อย่ายุ่ง เอ๊ะอินี่ เกะกะจริง"
สันต์ผลักจีน่ากระเด็น
"พี่ อย่าไป ฮือๆ ชั้นทำอะไรไม่ดี ทำไมพี่ถึงจะทิ้งชั้นไป"
"มึงไม่ได้ทำอะไรผิด แต่กูจะไป ไปให้พ้นจากที่นี่"
"ไม่ ถ้าชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด พี่จะทิ้งชั้นไปทำไม บอกชั้นมาสิ ชั้นจะได้ปรับปรุงตัว"
"เอ๊ะพูดไม่รู้เรื่องรึไง หนีไป คนยิ่งรีบๆ"
"ไม่นะพี่ ชั้นไม่ให้พี่ไป อย่าไปเลยนะพี่ ชั้นขอร้อง"
"มึงอย่าเสียงดังไปซิ ไม่อายคนเค้าบ้างรึไง"
"ไม่อาย ชั้นไม่อาย"
"มึงไม่อาย แต่กูอาย ถอยไป"
"ฮือๆ พี่สันต์"
สันต์นึกได้ จับไหล่จีน่าถาม
"จริงสิ มึงมีเงินมั้ย มีเงินให้กูมั้ย เอามา"
"ชั้นไม่ให้ พี่เอาเงินไป พี่ก็หนีชั้น ชั้นไม่ให้"
"อินี่ วอนซะแล้ว"
สันต์แย่งกระเป๋ามาค้นเอาเงินไป จีน่าเข้าไปกอดขา สันต์เตะจีน่า
"ได้แค่นี้ก็ยังดี มึงจะร้องไห้หาพระแสงอะไรวะ น่ารำคาญจริงๆ"
สันต์เก็บของเสร็จแล้ว จีน่าทรุดลงกับพื้น
"พี่จะกลับมาหาชั้นอีกใช่มั้ย"
สันต์หันมามองแล้วไม่ตอบหนีไปเลย
"พี่สันต์ ฮือๆ พี่ไปแล้วชั้นจะอยู่กับใคร ชั้นจะอยู่ยังไง ฮือๆๆ"
บ่ายวันใหม่ จีน่ากับเมนี่ซ้อมโชว์ด้วยกัน จีน่าตาบวมๆ ผ่านการร้องไห้อย่างหนัก
"เอาๆๆ ตั้งใจเต้นกันหน่อย จีน่า เมนี่"
จีน่าเริ่มเต้นผิด เต้นถูก จนเมนี่สงสัย เลยถามไปเต้นไป
"เป็นอะไรไป"
จีน่าเหม่อๆ เต้นแกนๆ ไม่ตอบ
"จีน่า แกเป็นอะไร ใครทำอะไรแก"
จีน่าไม่ตอบ ริชชี่ก็ตะโกนสอนเต้นอยู่ เมนี่งง ลอบมองจีน่าเป็นห่วง
"มีสมาธิกันหน่อย เวลาใกล้เข้ามาแล้ว แข็งแรงๆ"
กองทัพ ลีลา เดือนเพ็ญ อัยโกะ ชี้ชวนกันดู ชื่นชมความสามารถจีน่า กับเมนี่ที่เต้นอยู่บนเวที
ทองแท่งแอบมาดูเมนี่ซ้อมด้วย ป๊อปคอนยืนข้างหลังทองแท่ง
"คุณทองแท่งเอ้ย ป๊อปคอนไม่รู้จะช่วยยังไง"
พอเมนี่พักซ้อม ก็เดินมาหาทองแท่ง
"ถามจริงเถอะ งานไม่มีทำหรือไง"
"มี แต่ทำเสร็จแล้ว แล้วก็รีบมาหาคุณนี้แหละ"
"คนรวยนี้ งานสบายดีเนอะ ทำครึ่งวัน อีกครึ่งวันก็ลอยไปลอยมา"
"คุณพูดเหมือนรังเกียจผม"
"ก็ .. เอ่อ ชั้น"
"ห้ามผมไม่ให้มาหาคุณเลย ผมแค่ต้องการเก็บภาพของคุณไว้ให้มากที่สุด เผื่อว่าวันนึงข้างหน้า ผมอาจโดนกีดกันไม่ให้พบคุณ ผมจะได้มีความทรงจำดีๆ ไว้หล่อเลี้ยงหัวใจ"
ทองแท่งจับมือเมนี่ มองซึ้ง เศร้า
อีกมุมหนึ่ง จีน่าแอบมอง สะท้อนใจ ร้องไห้ ป๊อปคอนเดินมาเห็นก็อดเวทนาไม่ได้
"จีน่า แกเป็นอะไร"
"ไม่ใช่เรื่องของแก"
"อ้าวอินี่ ถามดีๆ คนเค้าเป็นห่วง"
"โกหก แกไม่ได้เป็นห่วงชั้น แกจะมาเยาะเย้ยชั้นใช่มั้ย"
"ชั้นจะทำแบบนั้นทำไม ชั้นไม่ใช่แกน่ะ คนไม่มีหัวใจ"
จีน่าได้ยินคำว่าไม่มีหัวใจเลยปล่อยโฮ
"อ้าวเลยร้องใหญ่เลย" ป๊อปคอนเข้าไปกอด "โอ๋ๆ นิ่งนะแกนะ"
"ใช่ซี้ ไอ้คนไม่มีหัวใจ อยู่กันมาตั้งหลายปี ก็ทิ้งกันไปเฉยๆ"
"เฮ้ยอย่าบอกว่าผัวแกหนีไปแล้ว"
จีน่าได้ยินยิ่งร้อง ป๊อปคอนทำตัวไม่ถูก
"โอ๋ๆๆ ชั้นเข้าใจแกนะ ชั้นเองก็เคยโดนผู้ชายหลอก แต่แกจำไว้นะ ไม่มีใครรักเรา เท่าตัวเราเอง
"แต่ชั้นเป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่ใช่กะเทยโดนสาปแบบแกนะ ทำไมชั้นต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยอ่ะ"
" อ่ะอินี่ ขนาดร้องไห้ยังปากดี เดี๋ยวฆ่าหมกส้วมซะดีมั้ยเนี่ย"
จีน่าร้องไห้เสียงดังขึ้นมาอีก ป๊อปคอนเลยต้องทนปลอบต่อ
กิมลั้งนั่งนิ่งน้ำตาไหล ทองหยิบ ทองหยอดเข้ามาหา
"ม๊า พี่ตี๋ใหญ่ ทำม๊าร้องไห้อีกแล้วหรอ" ทองหยิบว่า
"แต่เราก็ทำกับพี่ตี๋ใหญ่แรงเหมือนกันนะ"
กิมลั้งนั่งนิ่งไม่โต้ตอบ เอาแต่น้ำตาไหล มองรูปสุรรณ
ทองหยิบบอก"พี่ทนไม่ไหวแล้ว"
"พี่จะทำอะไรอีก นี่ยังไม่เข็ดอีกหรอ"
"พี่จะไปหาพี่ตี๋ใหญ่ พูดให้รู้เรื่อง"
ทองหยิบลุกขึ้นยืนแน่วแน่
"จะไปด้วยกันมั้ย ทองหยอด"
ทองหยอดมองกิมลั้ง เป็นห่วง
"ม๊าขา ใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวพวกเรามานะม๊า
ทองหยิบ ทองหยอด เดินออกไป
"อั๊วเสียผัวให้กะเทยไปแล้ว นี่อั๊วยังต้องเสียลูกชายให้กะเทยอีกหรอ อั๊วไม่ยอม อั๊วไม่ยอม"
ภายในฟรีดอม บาร์ เมนี่ จีน่า ซ้อมโชว์บนเวที ทองแท่งนั่งดู ทองหยิบ ทองหยอด เดินเหวี่ยงเข้ามา
เมนี่ จีน่า หยุดซ้อม ตกใจ
กองทัพ ลีลา เดินตามทองหยิบ ทองหยอด แทบไม่ทัน ทั้งหมดมาหยุดที่ทองแท่ง
"พี่ตี๋ใหญ่ พี่ทำแบบนี้ได้ไง"
"ทองหยิบ ทองหยอด"
"พี่ชายที่แสนดีของพวกเรา ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เพราะอีนังกะเทยคนนั้นใช่มั้ย"
ทองหยิบชี้ไปที่เมนี่
ทุกคนตกใจ!!
เมนี่ จีน่า ที่อยู่บนเวทีคุยกัน
"นี่หล่อนยังไม่ได้บอกเค้าเหรอ ว่าหล่อนเป็นผู้หญิง"
"ไม่อ่ะ"
"ทำไมไม่บอกเค้าไปเล่า"
เมนี่ตอบไม่ได้
"มีคนดีๆ มาชอบขนาดนี้ เป็นชั้น ชั้นจะไม่ปล่อยให้หลุดมือไป"
"ถ้าชั้นบอกไป ปัญหามันจะตามมาอีกมาก แกก็รู้"
"หรือหล่อนจะปล่อยผู้ชายคนนี้ไป แล้วต้องมาเจอผู้ชายขี้เหล้า เล่นการพนัน บ้าผู้หญิง แบบผัวชั้นมั้ยละ"
เมนี่ตกใจหันมามองจีน่าที่แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ริชชี่เดินมาที่โต๊ะ เมนี่กับจีน่ายังยืนอยู่บนเวที
"มีเรื่องอะไรกันคะ คุณทองหยิบ คุณทองหยอด"
"นังเจ๊หัวหน้าแก๊งมาก็ดีหล่ะ"
"เฮ้ย พูดดีๆ หน่อย" กองทัพบอก
ลีลาถาม
"คนรวยเค้าพูดจากันแบบนี้หรอคะ"
"ฟังแล้วของขึ้น เอาเลยมะแก"
"หยุด! พอทั้ง 2 คน อ่ะเชิญคุณพูดต่อค่ะ"
"แกสั่งสอนเด็กของแกใช่มั้ย ให้มันมาอ่อยพี่ตี๋ใหญ่ ทำให้พี่น้องทะเลาะกัน ทำให้ม๊าเสียใจ ทำให้ม๊าร้องไห้ พวกแกใช่มั้ยที่รวมหัวกันแกล้งพวกเรา"
"ทองหยิบ มันไม่ใช่แบบนั้น" ทองแท่งบอก
"พี่ตี๋ใหญ่ พี่ไม่ต้องพูดเลย พี่ปล่อยให้ม๊าร้องไห้ แล้วพี่ก็มานั่งเฝ้าอีกะเทยนั่น พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง"
"คุณทองแท่งคะ ในเมื่อเรื่องราวมันบานปลายแบบนี้ เจ๊คงต้องขอร้อง ...... ต่อไปนี้อย่ามาที่นี่อีก ถ้าไม่อยากให้ม๊าของคุณมองพวกเราแย่ไปกว่านี้"
ทองแท่งเสียใจมองไปที่เมนี่ เมนี่หันหน้าไปทางอื่นตัดใจ
"ผมเข้าใจแล้วครับ"
ทองแท่งเดินคอตกออกไป โดยมีทองหยิบทองหยอดเดินไปด้วยอย่างผู้ชนะ ทุกคนทองตามทองแท่งเสียใจ
ทองแท่งเดินถือข้าวเข้ามาในห้องนอนกิมลั้ง
"ม๊า ข้าวร้อนๆ มาแล้วครับ"
กิมลั้งครึ่งนั่งครึ่งนอนบนเตียง เมินทองแท่ง
"โธ่ม๊าครับ ยังไม่หายงอนผมเหรอ"
"อั๊วไม่ได้งอน"
"งั้นก็ทานข้าวนะฮะ ผมป้อนให้เอง เอ้าอ้ำ...."
กิมลั้งเบือนหน้าหนี
"ไม่..อั๊วไม่หิว ลื้อออกไปเถอะ"
"ม๊าไม่ทานข้าวแบบนี้เดี๋ยวไม่สบายนะฮะ ผมกับน้องๆ เป็นห่วงม๊านะฮะ"
กิมลั้งกล้ำกลืนสะอื้น
"ลื้อเป็นห่วงอั๊วจริงๆ เหรอ"
"ฮะม๊า"
"ถ้าลื้อห่วงอั๊วจริง ลื้อก็ต้องเลิกไปยุ่งกับอีพวกกะเทย กับไอ้บาร์บ้าๆ นั่นซะที"
"ม๊า!"
"ลื้อทำไมได้ใช่มั้ยล่ะ ถ้างั้นก็ออกไป"
"ม๊าครับ"
"ออกไป!"
เมนี่ ป๊อปคอน กำลังเก็บของ จีน่าเดินเข้ามา
"คืนนี้นอนนี่ใช่มั้ย"
"ใช่ แกก็ต้องนอนด้วยนี่ .... มีอะไรหรอจีน่า"
"ฝากบอกเจ๊ด้วยว่า คืนนี้ชั้นจะกลับไปนอนบ้าน"
"อ้าวทำไมหล่ะ .. คิดถึงผัวล่ะสิ"
"อือ เผื่อมันกลับมาแล้วไม่เจอ"
"แกนี่น๊า เลวทุกเรื่อง ดีเรื่องรักผัวเรื่องเดียว"
"เออชั้นยอมรับ"
"ได้ เดี๋ยวชั้นบอกเจ๊ให้ แกกลับบ้านดีๆ นะ"
"ชั้นกลับคนเดียวจนชินแล้วหล่ะ ไม่ต้องห่วง"
"กูดไนท์ สวีทดรีมนะ"
"จะภาษาอังกฤษทำไมนังข้าวโพดคั่ว!"
จีน่าด่าเสร็จก็เดินไป
"เออว่ะ แกจะภาษาอังกฤษทำไมวะ" เมนี่เห็นด้วย
"เอ๊าฝึกไว้ เผื่อเพื่อนชั้นจะโกอินเตอร์"
"ถ้าชั้นได้ ชั้นจะไม่เอาแกไปด้วยหรอก"
"เอ๊าใจร้าย"
"เฮ้อ สงสารจีน่าเนอะ"
"อืม .. ชั้นก็ไม่ชอบที่นังจีน่าจ๋อยแบบนี้เลยอ่ะ ชั้นไม่รู้ต่อปากต่อคำกับใคร จริงนะ ชั้นอยากให้มันกลับมาปากหมาเหมือนเดิมอ่ะ"
จีน่าเดินมาเหงาๆ หน้าสลด เศร้าสุดๆ ผ่านชาวบ้าน 2 คน ที่ชี้และซุบซิบมองจีน่า
ชาวบ้าน1 บอก
"นี่ๆๆ นังคนสวยกลับมาแล้ว ทำไมหน้ามันเป็นตูดแบบนั้นวะ"
"อ้าวนี่แกไม่รู้หรอ ผัวตัวดีมันหายหัวไปหลายวันแล้ว" ชาวบ้าน 2 บอก
"หายไปสิดี วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่ไถตังค์เมีย เป็นกู กูจะฉลอง 3 วัน 7 วัน"
"ว่างมากใช่มั้ยห๊า รีบกลับบ้านไปเลยนะ ไปดูว่าผัวตัวเองยังอยู่ดีรึป่าว อย่ามาปากมากแถวนี้ ไป๊"
ชาวบ้าน 2 คนตกใจรีบเดินไป
"คนยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ ผัวก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้ เดี๋ยวก่อนๆ พวกชอบเผือก เรื่องชาวบ้าน ซักวันแม่จะเล่นตั้งแต่หัวซอยยันท้ายซอย"
จีน่าบ่นๆ ไขประตูเดินเข้าไป
จีน่าเปิดประตู ทันทีที่เปิดไฟก็มีมือตะครุบปาก จีน่าดิ้นร้องโวยวาย
"เฮ้ยหยุดดิ้น นี่กูเอง"
จีน่าดีใจที่เจอสันต์
"พี่สันต์ นี่ พี่กลับมาหาชั้นแล้วใช่มั้ย พี่หายไปไหนมา ชั้นคิดถึงแทบ .."
" โอ้ยเงียบๆ จะโวยวายให้ตำรวจมันได้ยินหรอไง"
"ตำรวจ ทำไม พี่ไปทำอะไรผิด ถึงต้องกลัวตำรวจ อย่าบอกนะว่า ว่าที่พี่หายไปเพราะหนีตำรวจ"
"กูไปปล้นบ้านเจ๊กิมลั้งมา"
"โธ่พี่ ไปปล้นบ้านใครไม่ปล้น ไปปล้นบ้านเจ๊กิมลั้ง เค้าออกใหญ่โตกว้างขวาง"
"นี่แกพูดให้น้อยกว่านี้ได้มั้ย"
"ไหนจะเรื่องฉุดนังเมนี่ ไหนจะเรื่องปล้นบ้านคน ทำไมพี่หาแต่เรื่องเนี่ย"
"มึงจะหุบปากได้ยังเนี่ย กลับมาแทนที่จะดีใจ ดันมาด่ากูเป็นชุด"
"แล้วนี่พี่จะกลับมาอยู่เลย หรือจะไปอีกหล่ะ"
"กูแค่กลับมาเอาตังค์ กูต้องหนีไปกบดานก่อน ตำรวจยั้วเยี้ยเต็มไปหมด"
"แค่กลับมาเอาตังค์ แค่นี้หรอ"
"เออ!"
สันต์ได้ตังค์แล้วก็เดินระแวดระวังออกจากบ้านไป จีน่าเศร้าที่สันต์ไม่สนใจ ทรุดนั่งกับพื้นร้องไห้
ทองแท่งเดินถือถาดข้าวออกจากห้องมา
ตี๋เล็กชะโงกดูอาหารในถาด
"เป็นไงเฮีย ม๊าไม่ยอมกินเลยเหรอ"
ทองแท่งได้แต่พยักหน้า
ตี๋เล็กคว้าถาดอาหารมา
"ผมเอาไปให้ม๊าเอง เผื่อฟลุค ส่วนเฮีย..ไปพักผ่อนเถอะ"
"หรือว่าพี่ไม่ควรคบกับเมนี่เค้าจริงๆ"
ตี๋เล็กได้แต่มองหน้า ตอบไม่ถูก
"พี่ต้องตัดใจจากเค้าใช่มั้ยตี๋เล็ก"
ทองแท่งเดินจากไป ตี๋เล็กมองตามอย่างเป็นห่วง
ป๊อปคอน กับเมนี่ เก็บของเสร็จ
"เรียบร้อย ไปแก ดึกมากแล้ว"
เมนี่พยักหน้าลุกขึ้น เสียงมือถือเมนี่ดังขึ้น
เมนี่ดูหน้าจอ
"คุณทองแท่ง"
"เอ่อ .. งั้นชั้นไปก่อนนะ"
ป๊อปคอนเดินออกไป เมนี่ หน้าตาไม่ค่อยสบายใจ กดรับ
"คุณน่ะเอง ยังไม่นอนหรอ"
"ยังครับ เอ่อ ... คุณซ้อมเสร็จแล้วหรอ"
"ใช่ แล้วแม่คุณเป็นไงบ้าง"
"ม๊าไม่ยอมลงไปกินข้าว ผมเลยเอาข้าวไปให้ท่านกินบนห้อง"
"เป็นเพราะชั้น"
"ไม่หรอก เป็นเพราะผมต่างหาก"
"คุณทองแท่งคะ เรื่องของเรา ..... มันคงเป็นไปไม่ได้"
"ทำไมคุณพูดแบบนี้"
"คุณก็รู้ แม่คุณไม่ชอบกะเทย"
"แต่ผมไม่แคร์"
"แต่แม่คุณแคร์ ... ควรจะเชื่อฟังท่าน คุณไม่ควรทำให้ท่านเสียใจ ชั้นไม่อยากเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ลูกผิดใจกัน"
"เมนี่"
เมนี่วางสาย ทองแท่งวางโทรศัพท์ เดินไปมองดวงจันทร์ คิดถึงเมนี่ ความรักต้องห้าม ...
อ่านต่อตอนที่ 10
