นางโชว์ ตอนที่ 7
เมนี่เดินออกมากับป๊อปคอน ตี๋เล็กโผล่มาทักที่หน้าบาร์ เมนี่ ป๊อปคอนตกใจ
"สวัสดีฮะ"
"คุณตี๋เล็ก!"
"อุ้ยลูกชายร้านทองนี่นา" ป๊อปคอนเหลือบมองเมนี่
"กำลังจะกลับห้องกันเหรอฮะ"
"ใช่ค่ะ" ป๊อปคอนรีบตอบ เมนี่ทำตาดุใส่ป๊อปคอน
"ให้ผมไปส่งมั้ย"
"อูย ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ"
"งั้น ... ถ้าเป็นพี่ชายผมหล่ะครับ"
ทองแท่งเดินเข้ามาเมนี่มองเขิน ทองแท่งก็เขิน ป๊อปคอนเกร็งลุ้น ตี๋เล็กขำ
ทุกคนขึ้นรถทองแท่งและขับไป ทองหยิบวิ่งหัวฟูออกมา มองตามรถไป
ทองหยิบเกาหัว
"ไม่ทันอีกแล้ว ช้าตลอดกู"
เช้าวันใหม่ ที่บ้านเช่าที่เฮียฮงหาให้ ทุกคนยืนมองบ้านเช่าเล็กๆ ที่อยู่ข้างหน้า เห็น เฮียฮง"เป็นไง ชอบมั้ยล่ะ"
มาลัยกับไม้มีข้าวของมาด้วย แต่ไม่มาก
เมนี่หันมายิ้มให้เฮียฮงนิดนึง ก่อนจะหันไปพูดกับแม่
"แม่จ๋า บ้านใหม่ของเราจ๊ะ"
"มันสวยมากเลยลูก สวยกว่าที่แม่คิดไว้อีก" มาลัยบอก
"แล้วนี่ก็คนที่แนะนำบ้านให้เราจ๊ะแม่ เฮียฮง"
"อ๋อ คุณ .. ขอบคุณมากนะคะ"
มาลัยยกมือไหว้
"อูย ไม่ต้องขอบคุณอะไรมากหรอก คนกันเองทั้งนั้น"
เมนี่น้ำตาจะไหล แต่ทำเข้มแข็ง เปลี่ยนเรื่อง
"ไงไม้ ชอบบ้านใหม่มั้ย"
"เจ๋งที่สุดเลยพี่มะลิ"
"ที่นี่ พวกเราก็ได้อยู่กับพร้อมหน้า แม่สามี พี่สาวสามี สามี" ป๊อปคอนชี้ไปที่ไม้ และชี้มาที่ตัวเอง " ภรรยา"
"นี่นังป๊อปคอน เนียนเลยนะแก ไม่ปรึกษาซักคำนะ"
"แหมแกก็"
ป๊อปคอนเขินบิดไปมา
"เล่นกันยังกะเด็กๆ นะ มะลิ แม่อยากเห็นข้างในบ้านเต็มที่แล้ว"
เฮียฮงหัวเราะใจดี
"ไปๆ ดูข้างในกัน"
เฮียฮงไขกุญแจสายยูที่คล้องประตู แล้วหันมามองแม่มาลัย
"ที่นี่เงียบสงบ เจ้าของบ้านเช่าใจดี ฝากบอกมาว่า อยู่ตรงนี้ ช่วยดูแลบ้านให้ด้วย เพราะตัวเค้าไม่มีเวลามาดูบ่อยๆ ปล่อยไว้ก็ทรุดโทรม" แล้วมองหน้าป๊อปคอน "แต่ขออย่างเดียว .... อย่าเอาผู้ชายมานอน อย่ามาทำรุ่มร่ามแถวนี้ เป็นพอ"
ป๊อปคอนจ๋อย เฮียฮงเดินนำเข้าไป
"เอ๊าป๊อปคอน แกช่วยสามียกของแล้วกันนะ ป่ะแม่ .. เราเข้าไปกันเถอะ"
"ได้ทีเลยนะแหม มาจ๊ะสามี ภรรยาช่วยเอง"
ป๊อปคอนหยิบกระเป๋า หยิบข้าวของเยอะมาก อารมณ์แข็งแรงมาก เดินตัวปลิวนำไป
ไม้มองตาม ส่ายหน้าขำ แล้วหยิบของที่เหลือเดินตามไป
ไกลออกไป นกน้อยและแสงดาวแอบมองอยู่
"ที่แท้เตี่ยพามาเช่าบ้านตรงนี้เอง"
แสงดาวดีใจ
"พี่เมนี่มาอยู่ตรงนี้ สะดวกเรามากๆ"
"นี่แกยังคิดจะสืบเรื่อง เมนี่ต่ออีกหรอ"
"แน่นอน หนูต้องรู้ให้ได้ว่า พี่เมนี่ เป็นผู้หญิงหรือกะเทย"
นกน้อยกลอกตาไปมา
"แกนี่มันบ้าจริงๆ"
"ไม่บ้าหรอก เพื่อพี่ทองแท่ง"
นกน้อยทำท่าเวอร์ อกหักเซไป เศร้า
"ชีวิตโคตรเศร้า มีรักทั้งที ก็มีมารหัวใจ"
"พี่นกน้อยก็ น่านะ .... อย่าเศร้าไปเลย เดี๋ยวดาวช่วยหาให้ใหม่ เอาให้ใสกิ๊งกว่าพี่ทองแท่งอีก"
นกน้อยหายเศร้าทันที
"จริงนะแก พูดแล้วอย่ากลับคำนะยะ"
"จริงๆ ดาวไม่โกหก แหม .. ถ้าพี่เมนี่เป็นผู้หญิงจริงๆ ก็ดีนะสิ ดาวจะบอกให้พี่ทองแท่งลุยได้เลย"
"แล้วแกแน่ใจเหรอ จะไม่มีปัญหาตามมา"
"จะมีปัญหาอะไรหล่ะพี่นกน้อยก็ ..."
"แกลืมอี๊แกแล้วหรอ"
แสงดาวได้ฟังก็กลุ้มใจ
ทุกคนเดินเข้ามาในบ้านเช่า มาลัยและไม้ตื่นตาตื่นใจ เมนี่กุมมือแม่
"บ้านของเราจ๊ะ"
"มะลิ ลูก .. มันสวยมาก"
"ไม้ใฝ่ฝันอยากมีบ้านสวยๆ แบบนี้มานานแล้วพี่มะลิ ที่สำคัญคือ พวกเราได้อยู่ด้วยกัน"
"พวกเราดีใจนะคะ ที่แม่กับไม้ชอบ" ป๊อปคอนบอก
"เจ้าของบ้านเค้าคิดค่าเช่าไม่แพงด้วยนะ มีห้องหลายห้องอยู่ ก็แบ่งๆ กันนอนไป" เฮียฮงบอก
"แม่กับหนูนอนห้องเดียวกัน ไม้นอนอีกห้อง"
ป๊อปคอนพูดแทรกขึ้นมา
"ส่วนหนูก็ได้ 1 ห้องค่ะ แต่ถ้า น้องไม้เหงา จะให้พี่ไปนอนเป็นเพื่อน พี่ก็ยินดีนะ"
"ขอบคุณมากครับพี่ป๊อป แต่ผมชอบนอนคนเดียว แหะๆ"
ป๊อปคอนค้อนไม้ขำๆ
"แม่จ๋า มานี่เลย"
เมนี่พามาลัยนั่ง แล้วก้มกราบ ป๊อปคอนเสนอหน้า นั่งกราบด้วย ไม้กระแซะแม่มาลัย ไม่มีใครยอมใคร เฮียฮงมองชื่นชม
"อะไรของพวกเอ็ง หา..."
"ต่อไปนี้ .. แม่มาอยู่กับหนู หนูขอให้แม่เป็นขวัญและกำลังใจให้หนูนะแม่"
ไม้อ้อน
"ไม่ยอม แม่ก็ต้องเป็นกำลังใจให้ไม้ด้วยนะครับ"
ป๊อปคอนมองแล้วก็ไม่ยอมเหมือนกัน อ้อนแม่มาลัยด้วย
"ให้หนูด้วยนะคุณน้า ชีวิตออีป๊อปคอนก็มีแต่น้ามาลัยคนเดียวที่เมตตา"
มาลัยน้ำตาซึม
"เออๆ แม่ก็รักทุกๆ คนล่ะนะ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะให้ลูกๆ ทั้งสามคนมีแต่ความสุขความเจริญนะลูก"
เฮียฮงยืนมองพยักหน้าพอใจ
"พวกลื้อเป็นคนดี ต้องมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตแน่นอน"
เฮียฮงค่อยๆ ปลีกตัวหลบไป 3 คนแม่ลูก และป๊อปคอนทำซึ้ง
ต่อมา เฮียฮงเดินออกมาจากบ้าน เมนี่วิ่งตามออกมา
"เฮียๆ รอก่อน" เมนี่เดินตามมายกมือไหว้ "ขอบพระคุณเฮียฮงมากๆ นะคะ ที่เป็นธุระเรื่องบ้านให้พวกเรา"
"ไม่เป็นไรๆ กากี่นั้งนา อั๊วขออย่างเดียว ขอให้พวกลื้อทำตัวดีๆ อั๊วจะได้ไม่เสียชื่อที่แนะนำพวกลื้อมา"
เมนี่ยิ้ม
"รับรองเลยค่ะ"
"ดีๆ อั๊วไปก่อนล่ะ ลื้อกลับเข้าไปเถอะ"
เมนี่กลับเข้าบ้าน เฮียฮงเดินออกมา ผ่านที่ๆ นกน้อยและแสงดาวหลบวูบอยู่ แล้วหยุดเดิน พูดโดยไม่หันหน้าไปมอง
"แอบดูเค้าพอยัง ถ้าพอแล้วก็มาทำงานได้แล้วนะอาหมวย"
พูดจบเฮียฮงก็เดินร้องเพลงจากไป
นกน้อยโมโห แกม งง
"เตี่ยรู้ได้ไงเนี่ย"
แสงดาวหัวเราะ
"ดาวว่า พี่นกน้อยรีบตามเตี่ยไปดีกว่า เดี๋ยวเตี่ยโกรธพาลมาถึงดาวด้วย"
นกน้อยรีบวิ่งตามเฮียฮงไป
แสงดาวหันไปมองทางบ้านเช่าเมนี่อย่างสนใจ
เมนี่เดินกลับเข้ามา แม่มาลัยเงยหน้ามอง
มาลัยยิ้มถาม
"ขอบคุณเค้ารึยัง"
"จ้ะแม่"
เมนี่ท่าทางอึดอัด
"ท่าทางเอ็งมีอะไรจะบอกแม่ใช่มั้ย เอาล่ะ มีอะไรว่ามาเลย แม่พร้อมแล้ว"
"น้ามาลัยเนี่ย ปิดไรไม่เคยได้เล้ย"
"ไม่งั้นชั้นจะเป็นแม่พวกมันได้เหรอ"
เมนี่มองป๊อปคอน พยักหน้าให้กัน
"แม่จ๋า หนูมีเรื่องจะสารภาพแม่ ไม้ด้วย"
"อย่าโกรธนังมะลิมันนะน้ามาลัย"
มาลัยถอนหายใจ
"เล่ามาก่อนก็แล้วกัน"
"แม่จ๋า งานใหม่ของหนูน่ะ เป็นที่เดียวกับป๊อปคอนเลยจ้ะแม่"
ไม้งง
"เอ๊ะ ที่พี่ป๊อปคอนอยู่มันบาร์กะเทยไม่ใช่เหรอฮะ"
"ใช่"
"แล้วเค้าให้พี่ไปทำงานอะไรอ่ะ"
"ไม้ .. แม่ .... หนูไปทำงานเป็นนางโชว์ที่ฟรีดอมบาร์"
มาลัยร้อง "หา"
"คือว่า หนู ... หนูปลอมเป็นกะเทยจ้ะแม่"
"พี่มะลิ"
"หนูไม่มีทางเลือกจริงๆ บริษัทหนูโดนระเบิดไหม้เป็นจุล หนูไม่รู้จะทำไงดี หนูต้องการเงิน ต้องการงาน"
"โฮ่!! พี่สาวเราเก่งกาจขนาดกะเทย งง เลยเรอะเนี่ย"
ที่นอกบ้าน แสงดาวยืนพิงบ้านเช่าใกล้หน้าต่างที่เปิดอยู่ ตาโต ได้ยินทุกอย่าง แล้วแอบอมยิ้ม
บ่ายต่อเนื่องมา เมนี่พาแม่กับไม้มาไหว้เจ๊ริชชี่
"นี่แม่มาลัย แม่ของเมนี่ค่ะ ส่วนคนนั้น น้องชาย ชื่อไม้ค่ะ"
"สวัสดีค่ะคุณแม่" ริชชี่บอก
มาลัยเขินๆ มีคนไหว้
"อูย สวัสดีค่ะ"
ริชชี่พูดกับไม้
"หน้าตาใช้ได้เลยนะเรา ยังไงๆ ก็ระวังกะเทยแถวนี้ ไว้บ้างก็ดีนะ"
ไม้เขิน
"ผมอยากจะมาช่วยที่บาร์เป็นการตอบแทนที่เจ๊ ให้แม่มาขายของครับ"
"แหม ตายจริง บ้านนี้ คุณแม่เลี้ยงลูกได้น่ารักเชียว"
"ผมเรียนช่าง ซ่อมได้ทุกอย่างครับ "
"ดีเลย ช่วยเปลี่ยนหลอดไฟ แล้วก็ซ่อมคอมพิวเตอร์ให้หน่อยได้มั้ย"
"เดี๋ยวคอมพิวเตอร์ผมของยกไปซ่อมที่บ้านให้ครับ แต่ตอนนี้เปลี่ยนหลอดไฟให้ก่อนดีกว่า"
"กองทัพ!! ลีลา"
ทั้งคู่ขานรับ "ขา...เจ๊"
กองทัพ ลีลา ถลามานั่ง กองทัพมองไม้แล้วตะลึง หล่อมาก ลีลาตีแขนกองทัพ
"หล่อ ... มว้าก"
"น้อยๆ หน่อย น้องชายนังเมนี่มันนะ"
แม่มาลัยมองไม้อย่างเป็นห่วง
"นังพวกนี้!! คนเค้ากลัวหมด สองคนนี้ชื่อ กองทัพกับลีลาเป็นคนเก่าแก่ของชั้น ไว้ใจได้ เธอสองคนช่วยพาไม้ไปดูไฟที่เสียหน่อย ไม้เค้าจะซ่อมให้"
มาลัยมองไม้ที่เดินตามกองทัพออกไป เป็นห่วงๆ
"แม่มาลัย!"
"คะ"
"ได้ข่าวว่าทำส้มตำอร่อยไม่ใช่รึ"
เมนี่กับป๊อปคอนยิ้มภูมิใจ
"พร้อมมาขายเมื่อไหร่ล่ะ ชั้นชอบกินส้มตำ"
มาลัยยิ้มดีใจ
"วันพรุ่งนี้เลยค่ะ"
ต่อมา ไม้ซ่อมไฟเสร็จหันมาบอกกองทัพ
"ลองเปิดไฟดูครับ"
กองทัพเปิดไฟ ไฟติดทันที
เสียงปรบมือ กรี๊ดกร๊าดดังลั่น
พวกกะเทยเชียร์ไม้ จนไม้เขิน ริชชี่เดินเข้ามาประกาศ
"นี่ลูกชายชั้น ใครๆ ก็ห้ามแตะ"
แก๊งแมวป่ามองไม้อย่างอยากกินมาก เข้ากระแซะแต่โดนป๊อปคอนและเจ้ริชชี่ไล่ตะเพิด ไม้ชอบใจไม่กลัวกะเทย แต่ขำมากกว่า
มาลัยมองไม้ไม่มั่นใจ ถามเมนี่กับป๊อปคอน
"ไอ้ไม้มันจะเบี่ยงเบนมั้ยวะ"
ป๊อปคอนขำ
"ถ้าจะเบี่ยง หนูจะพยายามให้เบี่ยงมาทางหนูก่อนค่ะ รับรองไอ้พวกนั้นไม่ได้แอ้มหรอก"
มาลัยตกใจมาก เมนี่ตีป๊อปคอน
"อย่าแซวแม่ เดี๋ยวแม่หัวใจวายตาย แม่เชื่อนะนั่น"
มาลัยค้อนป๊อปคอนและเมนี่
ตอนเย็น จีน่าที่กำลังแต่งตัว ตาโต หันมาตกใจ ตวาดลั่น
"พวกแกว่าอะไรนะ"
ดอลลี่กับรันรันตกใจยืนตัวสั่น ปากคอสั่น รีบบอกละล่ำละลัก
"นังเมนี่มันพาแม่กับน้องชายมาเจอเจ๊ริชชี่ค่ะ พี่จีน่า" รันรันบอก
จีน่าสะบัดหน้า รำคาญ
"ไม่ใช่เรื่องนี้ ชั้นหมายถึงเรื่องขายส้มตำอะไรนั่นน่ะ"
ดอลลี่จีบปากรายงาน
"เจ๊อนุญาตเค้านี่คะ ให้แม่เค้ามาขายได้"
"ส่วนน้องชายเจ๊ก็เรียกใช้ซ่อมโน่นนี่ แหม หล่อเชียวค่ะพี่จีน่า"
"ไม่ใช่หล่ออย่างเดียวนะคะ เก๊งเก่ง"
จีน่าปาของใส่ดอลลี่และรันรัน ทั้งสองคนวี๊ดว้าย แล้ววิ่งหนีออกนอกห้องไป
"นังเมนี่!! แกคิดจะมาเกาะกินกันหมดทั้งบ้านเลยรึไง"
จีน่าอิจฉาและหมั่นไส้มาก ยิ่งเกลียดเมนี่มากขึ้น
เย็นต่อเนื่อง แสงดาวเดินวนเวียนอยู่หน้าบ้าน คอยรดน้ำต้นไม้ไปมองไปที่ประตู ตี๋เล็กโผล่มาจ๊ะเอ๋ แสงดาวตกใจ
"พี่ตี๋เล็ก"
ตี๋เล็กหัวเราะ
"อะไรน่ะ ขวัญอ่อนผิดปกติ ถามจริง เป็นไรไปดาว พี่เห็นดาวมองไปที่ประตูหลายครั้งแล้วนะ รอใครล่ะ"
แสงดาวอ้าปากจะเถียงแล้วคิดได้ จับแขนตี๋เล็กลากไป
อีกมุมหนึ่ง แสงดาวเล่าเรื่องให้ตี๋เล็กฟังจบแล้ว
ตี๋เล็กตาโตตกใจ "ฮ้า..."
"ไม่ฮ้าล่ะ เรื่องจริง ดาวได้ยินมาเต็ม 2 หูเลย"
ตี๋เล็กส่ายหน้า ไม่อยากเชื่อ
"หูหนวกป่าว ช่วงนี้เวลาอาบน้ำ แคะหูบ้างมั้ย"
แสงดาวงอน
"โห พี่ตี๋เล็กอ่ะ รู้งี้ไม่บอก ไม่ปรึกษาด้วยหรอก"
ตี๋เล็กแซวแสงดาวไปแต่ก็ครุ่นคิด
"พี่ว่า...จะให้แน่ เรื่องนี้ต้องมีหลักฐานมายัน ให้ชัวร์"
แสงดาวตาเป็นประกายมองตี๋เล็กที่ยิ้มแบบนักวางแผน
"ทำอะไรกัน"
แสงดาวและตี๋เล็กหันไปมองตกใจ มองหยิบมอง 2 คนตาไม่กะพริบ
เย็นต่อเนื่องมา ภายในบ้าน ทุกคนนั่งหน้ากิมลั้ง ที่เป็นประธานตรงโซฟา
ทองหยิบฟ้อง
"ม๊าขา.... ตี๋เล็กกับแม่แสงดาววางแผนทำอะไรไม่ดีด้วยกันค่ะม๊า"
แสงดาวตกใจ
"พี่ทองหยิบ พี่พูดแบบนี้ได้ไง"
ตี๋เล็กส่ายหน้า
"พี่ทองหยิบว่างมากเกินไปแล้วนะผมว่า ถึงคอยหาแต่เรื่องให้คนอื่น"
ทองหยอดพยักหน้า
"จริงด้วย"
ทองหยิบหันไปด่าทองหยอด
"นังหยอด แกไม่รู้อะไร เงียบไปเหอะ"
"เอ้าล่ะๆๆๆ เงียบ" กิมลั้งหันไปถามแสงดาว "เอ้า อาดาว ลื้อว่ามา บอกอี๊มาตรงๆ ว่าเรื่องมันเป็นไงกันแน่"
แสงดาวมองตี๋เล็ก
"ก็ไม่มีอะไรค่ะอี๊ ดาวแค่ปรึกษาพี่ตี๋เล็ก"
ตี๋เล็กพยักหน้า
"ใกล้เปิดเทอมแล้วนี่ม๊า ดาวเค้าท้าแข่งเรียนกะผม ผมก็กำลังคุยว่าจะลงเรียนเวลาใกล้ๆ กัน จะได้ไปกลับบ้านพร้อมๆ กัน"
ทองหยิบอ้าปากหวอ
"ไม่จริงๆๆ"
"เอ้า ไม่จริงอะไร ถ้าเค้าคุยเรื่องเรียนก็ดีไป แต่ถ้าไม่ใช่ก็อีกอย่าง ใช่มั้ยตี๋เล็ก"
ตี๋เล็กสะดุ้ง
แสงดาวหัวเราะ
"จริงค่ะ พี่ตี๋เล็กเค้าเรียนปีสุดท้ายแล้ว เค้าอยากขยันแล้วค่ะอี๋"
"ไม่จริง โกหก ขยันอะไรที่ไหน ชั้นเห็นมันไปเที่ยวที่ฟรีดอมบาร์"
ตี๋เล็กหันไปมองทองหยิบตกใจ
ทองหยิบสีหน้าภูมิใจ
"ทั้งพี่ทองแท่ง ทั้งตี๋เล็ก ไปเที่ยวฟรีดอมบาร์มา"
ทุกคนมองหน้ากันตกใจ กิมลั้งหน้าเครียดมาก
"อาทองหยิบ ลื้อรู้ได้ไง"
"ก็หนูเห็นกับตา"
กิมลั้งเลิกคิ้ว
"ลื้อไปเห็นที่ไหน"
"ที่ข้างหน้าฟรีดอมบาร์ พวกนี้เข้าไปในนั้น หนูยังตามเข้าไปเลย โอ๊ย ม๊า ข้างในมันมีแต่กะเทยสวยๆ"
กิมลั้งเครียด
"ทองหยิบแกจะบอกว่า แกเข้าไปในฟรีดอมบาร์งั้นเรอะ"
ทองหยิบตกใจ นึกได้
แสงดาวกับตี๋เล็กมองหน้ากันแอบหัวเราะ
ต่อมา กิมลั้งผลักทองหยิบเข้าไปในห้อง
"ม๊าขาม๊า ม๊าต้องเชื่อหนูนะ"
"เข้าไป!! ทองหยิบ ลื้อต้องโดนกักบริเวณ อยู่ที่ห้องนอนตัวเองนี่ล่ะ"
"ม๊าขา... ทำไมม๊าทำกับหนูแบบนี้"
"อาทองหยิบ ลื้อโกหกยังไม่พอ ยังใส่ร้ายคนอื่น แบบนี้ม๊ารับไม่ได้"
"ม๊า หนูไม่ได้โกหก"
"แสดงว่าลื้อเข้าไปในฟรีดอมบาร์จริง"
ทองหยิบอึกอัก
"คือ...ปล่าว"
กิมลั้งผลักทองหยิบเข้าประตู
กิมลั้งส่ายหน้า รับไม่ได้
"ทองหยอด"
ทองหยอดส่งกุญแจล็อคห้องให้กิมลั้ง กิมลั้งล็อคทันที
"ไอ๊หยา ไม่คิดเลยว่าทองหยิบอีจะเป็นคนแบบนี้ไปได้ ใส่ร้ายน้องๆ แบบนี้ได้ไง อั๊วเห็นจะต้องดัดนิสัยหน่อยแล้ว"
ทองหยิบถูกขังในห้อง ร้องไห้ทุบประตู
บาร์เลิก ขณะที่จีน่ากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า ดอลลี่กับรันรัน วิ่งถลาเข้ามา
"พี่จีน่าคะ พี่จีน่า" รันรันเรียก
"อะไรของพวกหล่อนยะ"
"เจ๊ริชชี่เรียกค่ะ ด่วนๆ" ดอลลี่บอก
"ไม่รู้เรื่องอะไรค่ะ"
"รู้แต่ว่าให้ไปพบเดี๋ยวนี้ค่ะ"
จีน่าไม่สบายใจ
หลังบาร์เลิก บรรยากาศในร้านตอนนี้ไม่มีแขกแล้ว ริชชี่ยืนรอจีน่าอยู่ พร้อมกับเมนี่ ป๊อปคอน กองทัพ ลีลา
จีน่าเดินนวยนาดมาถึง ตามมาด้วยรันรัน และดอลลี่
"เจ๊เรียกมีเรื่องอะไรด่วนเหรอคะ
ริชชี่ยิ้ม
"อ่ะมาแล้วหรอ ว่าจะเสด็จมาได้นะ"
"เจ๊มีเรื่องอะไรก็พูดเร็วๆ เถอะค่ะ จีน่าง่วงแล้ว"
"ก็แค่อยากจะบอกกัน ว่า ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ให้เธอ กับ เมนี่มาบาร์เร็วขึ้น"
เมนี่งง
"ทำไมหรอคะ"
"จะได้มาซ้อมเพลงกัน"
"เพลงใหม่หรือคะ" จีน่าถาม
"ใช่ เจ๊จะให้เธอ 2 คน เต้นคู่กัน"
"ห๊า เจ๊ว่าอะไรนะคะ"
"เจ๊อยากเห็นนางโชว์ดาวเด่นทั้ง 2 คนของฟรีดอมบาร์ เต้นคู่กันบนเวที"
"ทำไมต้อง หนูกับ ..." จีน่าบอก
จีน่า ไม่พอใจ หันไปมองเมนี่ เมนี่มองตอบและไม่หลบตา
"เรื่องอะไรให้จีน่าไปเต้นกับคนแบบนั้น"
กองทัพหัวเราะ
"แหม จีน่าจ๋า หล่อนลืมไปรึเปล่าว่า มิสลิปซิ้งค์ปีนี้มันเมนี่นะ ไม่ใช่หล่อน"
จีน่าแค้น มาก
"เอาล่ะ ไม่ต้องทะเลาะกัน เจ๊ปวดหัวไม่อยากฟัง"
"ค่ะ" จีน่ากระแทกเสียง "แค่นี้ใช่มั้ย จะได้กลับบ้านซะที เสียเวลานอน"
จีน่าเดินจากไป ดอลลี่และรันรันจ๋อย
ดอลลี่ซุบซิบกับรันรัน
"พี่จีน่าแรงส์"
ริชชี่ส่ายหน้าหันมาถามเมนี่
"เธอหล่ะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า"
"ไม่มีค่ะเจ๊"
"ไม่รู้สึกรู้สมอะไรบ้างหรอ ที่ต้องเต้นคู่กับจีน่า"
"ดีออกค่ะเจ๊ มีเพลงใหม่ๆ โชว์ใหม่ๆ แขกจะได้ไม่เบื่อ"
ลีลาซุบซิบกับกองทัพ
"ถ้านังจีน่ามันคิดได้แบบนี้ก็คงดีเนอะแก"
กองทัพ ลีลา เดินมายังบริเวณทางเดินห้องแต่งตัว
"วันๆ มีแต่เรื่องปวดหัว" กองทัพบอก
"นังจีน่ามันขี้อิจฉา นิสัยนี้ไม่หายซักที"
"เฮ้อช่วงนี้มีแต่เรื่องเนอะแก เอ้อ"
ลีลาตกใจ
"อะไรของหล่อน"
"ชั้นนึกอะไรออก"
ลีลางง
"อะไรของแก"
"นานแค่ไหนแล้วที่พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวห้าง"
"หมายความว่า"
"ก็ไปช๊อปปิ้ง ไปใช้เงินกัน วันๆ ทำแต่งานจนหน้างี้ตีนกาขึ้นเต็มไปหมดแล้ว"
"เออก็ดีนะ น่าสนใจ"
เมนี่กับป๊อปคอนเดินสวนออกมาจากห้องแต่งตัว
"เมนี่ พรุ่งนี้แม่เธอจะมาขายส้มตำแล้วใช่มะ" กองทัพถาม
"ค่ะพี่"
"แล้วเธอต้องช่วยเตรียมของหรือเปล่า"
"ไม้ช่วยเตรียมค่ะ"
กองทัพยิ้ม
"ดีเลย...งั้นพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันมั้ย"
แก๊งแมวป่าที่เดินตามหลังกองทัพมา ได้ยิน
"อ๊ายๆๆๆ หนูก็อยากไป" รันรันบอก
"ให้พวกเราไปด้วยนะคะคุณพี่" ดอลลี่บอก
กองทัพชี้หน้าคาดโทษ
"อยากไปงั้นเหรอยะ"
"ค่าๆๆ อยากไปม๊ากมาก"
"อย่าเลยเดี๋ยวไปทะเลาะกัน" ลีลาบอก
"ไม่มีๆ สัญญาได้เลย" รันรันบอก
"แต่ถ้าทะเลาะกันล่ะ" ลีลาบอก
"ชั้นตบฟันร่วงหมดปากนะ" กองทัพบอก
แก๊งแมวป่ากลัวกองทัพหัวหด
"หนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีค่ะคุณพี่" รันรันบอก
"อู๊ย แกน่ะเด็กมากเลยนะ หน้าย่นซะขนาดนั้น"
"โอเคค่ะ เดี๋ยวจะแวะฉีดโบท๊อกแล้วก็เติมฟิลเลอร์ซะเลย จะได้เต่งตึง" รันรันบอก
หน้าห้างสรรพสินค้า เช้าวันใหม่ ทองแท่งจอดรถ นกน้อย แสงดาวลงจากรถ
"ขอบคุณ คุณทองแท่งมากนะคะ ที่กรุณานกน้อย"
ทองแท่งยิ้ม
"ไม่เป็นไร ผมมีนัดลูกค้าแถวนี้พอดี"
"พี่ทองแท่ง แน่ใจหรอคะ ไม่ลงมาเที่ยวด้วยกัน" แสงดาวว่า
ทองแท่งมองลังเล
ในห้างสรรพสินค้า เมนี่ ป๊อปคอน กองทัพ ลีลา เดือนเพ็ญ อัยโกะ และรันรัน ดอลลี่ เดินอย่างนางแบบตามทาง บรรดาคนที่เดินผ่านผ่านไปมา มองกันอย่างเหลียวหลัง เมนี่ใส่แว่นดำซุปเปอร์โมเดลมากๆ รวมทั้งทุกคนด้วย
ผู้ชายคนหนึ่งมากับแฟนสาวมองตาค้าง จนแฟนสาวไม่พอใจ บิดหูเดินลากไป พวกนางโชว์เห็นขำกัน
ทั้งหมดเดินผ่านร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง ทุกคนชะงัก เป็นทอดๆ และมองหน้ากัน
ป๊อปคอน - กองทัพ - ดอลลี่ - เมนี่ ต่างพูดกันเป็นทอดๆ
"คอลเลคชั่นใหม่ / สปริงซัมเมอร์ / ออกแบบมาเพื่อพวกเรา / แล้วจะช้าทำไมหล่ะ"
ลีลาที่ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับเค้า แต่เดินผ่านพวกนางโชว์เข้าไปในร้านเป็นคนแรกเลย ที่เหลือตกใจ
"นางแรงอ่ะ นางไม่พูด นางไปเลย" รันรันบอก
ทุกคนเหวอที่ลีลาป้าแก่ของเรา ชอบแฟชั่นกับเค้าด้วย
ทุกคนต่างเลือกชุดกันอย่างลัลล้ามากพนักงานต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม
ดอลลี่เอาเสื้อมาทาบ
"สวยเมิ่ก"
เดือนเพ็ญดึงจากมือดอลลี่
"เหมาะกับชั้นมากกว่า"
"พูดผิดพูดใหม่ได้นะยะ"
รันรันแทรกกลางทั้ง 2 คน ดึงเสื้อมา
"ชั้นว่า เหมาะกับชั้นที่สุด น้องคะ ห้องลองอยู่ไหนคะ"
พนักงาน1บอก "ทางนี้ค่ะ"
รันรันเดินเอาเสื้อไปลอง พร้อมกับเหล่มอง ดอลลี่กับเดือนเพ็ญที่กำลังกรี๊ดแบบไม่มีเสียงอยู่ ที่โดนแย่งเสื้อ
กองทัพ ลีลา เลือกชุดอยู่ ป๊อปคอน เมนี่ เลือกชุดอยู่ถัดไป
เมนี่เอาเสื้อทาบตัว "สวยอ่ะแก ดูดิ"
"สวยจริงๆ ด้วย เหมาะกับแกมากๆ"
เมนี่พลิกป้ายราคา ตกใจ กระซิบ "แพงจังแก"
ป๊อปคอนหยิบป้ายราคามาดู
"แพงจริงด้วยวะ แต่เฮ้ยให้รางวัลตัวเองหน่อยเถอะ เหนื่อยมาเยอะแล้วนี่แก"
"แต่ชั้น เสีย ดาย"
"ชั้นช่วยออกครึ่งนึง แกไปลองก่อนไป ถ้าแกใส่ไม่สวย ชั้นจะได้ซื้อเอง"
"แกใจดีจัง"
"คนหน้าตาดีก็เงี้ย ไปๆ ไปลองชุด เดี๋ยวชั้นเปลี่ยนใจนะ"
เมนี่ร่าเริง "ไปนะ"
ป๊อปคอนยิ้ม พร้อมกับทำมือให้เมนี่ไปลองเสื้อ เมนี่วิ่งไป ป๊อปคอนเดินจากตรงนั้นมาสบทบกับกองทัพและลีลา
"ได้อะไรบ้างคะคุณพี่ทั้งสอง"
"นังป๊อปคอนมาก็ดีหล่ะ ชุดนี้เป็นไง เหมาะกับพี่มะ" กองทัพบอก
ป๊อปคอนทำเป็นมองชุด
"หนูว่า ไม่เหมาะอ่ะ เหมาะกับหนูมากกว่า"
"โอยอินี่ เดี๋ยวเถอะแก"
"แต่ชั้นว่า ตัวนี้เหมาะกับชั้นนะ"
ลีลาหยิบชุด สายเดียว สีสด มาทาบตัว ป๊อปคอน กองทัพ ตาค้าง...ชุดเซ็กซี่มาก
"ชั้นไปลองก่อนนะ" ลีลาหมุนตัวไปอย่างสวยงาม
"เอ่อหนูว่าพี่ลีลาไม่ใช่ลุคนี้ป่ะ"
"ไม่น่าใช่นะ หรือมันผีออก อยากสวยเอ็กซ์ เซ็กส์สะบึมกะเค้าบ้างว่ะ"
อ่านต่อหน้า 2
นางโชว์ ตอนที่ 7 (ต่อ)
นกน้อยและแสงดาว เข้ามาในห้าง เดินกินไอติมไปเลือกของไป ทั้งสองมาหยุดแวะที่แผนกเครื่องสำอาง
"โอ้วมายกาช สีนี้สวยจริงๆ ลองได้มั้ยคะ" นกน้อยว่า
"ได้ค่ะ" หยิบมาเอาพู่กันป้ายและส่งให้
นกน้อยลองทา แล้วหันให้แสงดาวดู
"สวยดีนะพี่ ดูแปลกไปเลยอ่ะ"
"แต่เตี่ยจะว่าพี่ป่าวนะ"
"ไม่ว่าหรอกนา สีมันก็ไม่ได้แรงอะไรมาก"
"งั้นพี่เอาสีนี้ แล้วดาวไม่ซื้อบ้างหรอ"
แสงดาวก้มดู
"ขอลองสีนี้หน่อยคะ"
พนักงานส่งให้ นกน้อยตาโต
"สวยอ่ะ เอา 2 แท่งนี้เลยค่ะ"
"ตัดสินใจไวเกินพี่นกน้อย"
"พี่จ่ายให้" นกน้อยหยิบเงินส่งให้
"ขอบคุณค่ะพี่"
พวกนางโชว์เดินเข้ามาในแผนกเครื่องสำอาง ไกลออกไป นกน้อยและแสงดาวจ่ายเงินเรียบร้อย กำลังจะเดินออกไปพอดี
"อร้ายสีนี้ เพื่อชั้นๆๆ" ป๊อปคอนบอก
เดือนเพ็ญบอก
"สีนี้ด้วย เก๋เมิ่กก พี่เมนี่ดูสิ สวยป่ะ"
"ไม่แจ๊ดไปหรอ"
"ไม่หรอก สวยดี แต่สีนี้ก็สวยนะ" กองทัพบอก
รันรันพูดกับพนักงาน
"แบบหนูเนี่ยต้องใช้แป้งเบอร์ไหนคะ"
ดอลลี่ชิงตอบ
"อย่างแก น่าจะแค่ดินสอพองก็หรูแล้ว เอ่อคุณน้องคะ พี่ขอดูอายแชโดว์สีนี้หน่อยค่ะ"
"แน่ใจหรอ แกน่ะ แค่ถ่านก็พอ เอามาป้ายๆ ก็จบ"
"เอ๊ะนังรันรัน"
"ทำไม ก็แกว่าชั้นก่อน"
ลีลา เข้ามาแทรกตรงกลาง
ลีลาพูดน้ำเสียงเนิบๆ โหดๆ
"จะพูดกันดีๆ หรือจะต้องให้พี่ช่วยเคลียร์ให้"
ดอลลี่ รันรัน หุบปาก นางโชว์ที่เหลือหลุดขำ แล้วก็เลือกและลองสีทาปากกัน สนุกสนาน
นางโชว์ทั้งหมด เดินถือถุงคนละ 2-3 ถุง เดินเข้ามาในร้านอาหาร แสงดาวกับนกน้อยเห็น แสงดาวดีใจ ตะโกนเรียก
"พี่เมนี่"
นางโชว์ทั้งหมด หันไป เมนี่ตาโตดีใจ
"แสงดาว"
เวลาผ่านไปทุกคนมานั่งโต๊ะเดียวกัน กินข้าวไป คุยไป ยิ้มให้กัน บรรยากาศชื่นมื่น
"ดีใจจังเลย มาเจอพวกพี่ๆ"
"โลกกลมเนอะ แล้วนี่มากัน 2 คนหรอ"
ป๊อปคอนถาม
"แบบว่า มากัน 2 คน แบบ ไม่มีบอดี้การ์ดมาคุมหรอ แบบนี้ใช่มั้ยเมนี่"
"จะบ้าหรอแกนี่ ชั้นหมายถึงเจ๊กิมลั้งต่างหาก"
"อี๊ไม่ได้มาด้วยค่ะ เรามากัน 2 คน"
"เจ๊กิมลั้งสบายดีมั้ยจ๊ะหนู" กองทัพถาม
"ก็สบายดีค่ะ"
"พี่กองทัพคิดถึง ก็ไปหาสิคะ" รันรันบอก
"จะบ้าหรอ ได้โดนโยนออกจากบ้านไม่ทันน่ะสิ"
เมนี่ลุกลี้ลุกลน ป๊อปคอนสังเกตเห็น
"เป็นไรแก"
"ชะ ชั้นอยากไปห้องน้ำอ่ะ"
เมนี่ขยิบตาให้ป๊อปคอน ป๊อปคอนเข้าใจ
"มา ชั้นไปเป็นเพื่อน"
"แกจะไปวุ่นวายกับเมนี่ทำไม มาสั่งอาหารต่อนี้ ดูซิ กินกันยังกะพายุ อาหารหมดแล้ว" ลีลาบอก
เมนี่พูดกับป๊อปคอน
"ชั้นไปได้ แกอยู่เหอะ"
เมนี่รีบเดินไป แสงดาวเห็นเลยสบตากับนกน้อย นกน้อยพยักหน้า
"งั้นเดี๋ยวหนูไปเป็นเพื่อนพี่เมนี่เองค่ะ"
"งั้นพี่ฝากด้วยนะจ๊ะ" กองทัพบอก
แสงดาวเดินไปกับนกน้อย ป๊อปคอนมองตามเป็นห่วงเมนี่
แสงดาวกับนกน้อยตามไปเจอเมนี่เดินเข้าห้องน้ำผู้หญิง แสงดาวเงยหน้ามองป้ายห้องน้ำผู้หญิง
"เฮ่ย เข้าห้องน้ำผู้หญิงด้วย"
นกน้อยตบไหล่พลั่ก
"จะบ้าไปใหญ่แล้ว ก็เค้าแปลงแล้ว เป็นกะเทย สวยกว่าชั้นที่เป็นผู้หญิงแท้ๆ ซะอีก ขืนไปเข้าห้องน้ำผู้ชายโดนข่มขืนแน่ๆ"
แสงดาวจ๋อย แต่ฮึดสู้
"ไม่รู้ล่ะ ต้องดูให้แน่"
นกน้อยส่ายหัวกับความรั้นของแสงดาว
เมนี่ที่เข้าห้องน้ำแบบเครียดๆ ก็ต้องอุทานออกมาเมื่อตัวเองมีประจำเดือน
"เฮ้ย!!! เมนส์มา"
แสงดาวกับนกน้อยยังชะเง้อมองไปทางห้องน้ำผู้หญิง ซักครู่เมนี่เดินออกมาจากห้องน้ำ
แสงดาวและนกน้อยหลบวูบ ลอบแอบมองเห็นเมนี่ท่าทางล่อกแล่ก
"ท่าทางแปลกๆ"
"น่านๆ เค้าไปซื้อของแล้ว"
เมนี่เดินตรงไปเข้าร้าน Boots
แสงดาวฉุดกระชากนกน้อย
"ไปเร็ว"
"ไปไหน"
"ไปดูว่าเค้าซื้อไรไง"
เมนี่ซื้อผ้าอนามัย พวกแสงดาวที่ตามไปแอบดู ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเมนี่ซื้ออะไร??
แสงดาวกระซิบ "พี่นกน้อย"
นกน้อยตกใจโพล่ง "ผ้าอนามัย!"
เมนี่รีบร้อนเดินเข้ามาในห้องน้ำ แล้วเข้าประตูห้องน้ำด้านในไป แสงดาวจ้ำตามเข้ามาพร้อมนกน้อย ยืนรอใจเย็น
เมนี่ออกมาจากห้องน้ำ เจอแสงดาว
"อ๊ะ...อ้าว น้องแสงดาวมาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอคะ"
"ค่ะ พี่เมนี่ ทุกอย่างเรียบร้อยมั้ยคะ"
เมนี่งงฃ
"อะไรคะ"
แสงดาวคว้ากระเป๋าถือของเมนี่
"ขอโทษนะพี่เมนี่"
เมนี่พยายามแย่งคืน
"เอ๊ะ ทำไมคะ มีอะไร"
แสงดาวรื้อจนเจอห่อผ้าอนามัย
"นี่อะไรคะ"
"เราแอบตามคุณมา เรารู้ทุกอย่างแล้วล่ะคุณเมนี่"
"บอกดาวมาตรงๆ เถอะค่ะ ดาวรักพี่เมนี่ เป็นพวกพี่เมนี่นะคะ"
เมนี่อึดอัดใจ "คือ..."
"พี่เป็นผู้หญิงจริงๆ ใช่มั้ยคะ"
"คุณแสงดาว คุณนกน้อย .... คือ"
"ว่าไงคะ" นกน้อยว่า
เมนี่ถอนหายใจ ยอมรับ "ค่ะ"
แสงดาวดีใจ
"เย้ เห็นมั้ย ดาวบอกพี่นกน้อยแล้ว"
เมนี่เป็นกังวลมาก
" พี่จำเป็นจริงๆ คุณแสงดาว คุณนกน้อยอย่าบอกใครนะคะ"
"ถ้าพี่จะปิดความลับอยู่คนเดียว เวลามีปัญหาพี่จะลำบาก หลายหัวย่อมดีกว่าหัวเดียวนะคะ" แสงดาวบอก
"นั่นสิ เรา 2 คน ไม่ได้เป็นศัตรูกับคุณหรอกค่ะ"
"ตอนนี้คนที่รู้เรื่องนี้ก็มี ป๊อปคอน คุณนกน้อย คุณแสงดาว ชั้นขอร้องอย่าบอกใครนะคะ"
"รับรองว่า รู้ตรงนี้เหยียบไว้ตรงนี้เลย ใช่มั้ยพี่นกน้อย!!"
"เออๆๆ มาถึงขนาดนี้แล้ว"
"ดาวดีใจจริงๆค่ะ พี่เมนี่ ตอนนี้หิวแล้วด้วย ไปกินกันต่อดีกว่านะคะ"
แสงดาวควงเมนี่ออกจากห้องน้ำไป
ทันใดนั้น!! ประตูห้องน้ำหญิงห้องหนึ่งก็เปิดออก จีน่าเดินออกมาตาลุกวาว!
"นังเมนี่ แกเสร็จชั้นแน่!!"
บ่ายต่อมา พวกกะเทยนั่งเบียดกันมาในแท็กซี่ลงจากรถที่หน้าบาร์ ทุกคนลั้นลามีความสุข
เมนี่หน้าเครียด เดินตามหลังคนอื่นๆ ที่เข้าบาร์ไปก่อนแล้ว
ป๊อปคอนปลอบใจ
"ไม่เป็นไรแก .. อย่าพึ่งเครียดไป"
พวกเมนี่ ป๊อปคอนเดินเข้าร้านไป
รถแท็กซี่อีกคันมาจอด จีน่าลงมาจากรถ มองไปทางเมนี่แววตาร้ายกาจ
จีน่าหัวเราะร้ายๆ เดินไปทางประตูบาร์อย่างนางพญา
อีกมุมหนึ่งของถนน ไม้กับมาลัยเข็นรถส้มตำมาหน้าฟรีดอมบาร์
"เอ้า เร็วๆ ไม้เอ๊ย บ่าย 3 แล้ว วันนี้ช้าไปหน่อยนะแม่ว่า"
" แม่ท่าทางตื่นเต้นจังนะฮะ"
"กลัวไม่มีลูกค้าน่ะสิ" มาลัยหัวเราะ
เมนี่ จีน่า ยืนบนเวที คนละฝั่ง ริชชี่ยืนข้างล่าง
"ปกติเพลงนี้เค้าเต้นเดี่ยว แต่ชั้นจะรังสรรค์ให้ใหม่เป็นโชว์คู่ แบบขาว และ ดำ ความดี
และความชั่ว ปีศาจและนางฟ้า"
กองทัพกรี๊ดกร๊าด
"ไอเดีย เริ่ดมากค่ะเจ๊ขา"
"อยากเห็นจังเลยค่ะ แล้วชุดล่ะคะ" ลีลาว่า
"ตัดใหม่สิยะ โชว์ใหม่ ชุดก็ต้องใหม่"
บนเวทีจีน่ายิ้มหวานเดินเข้าไปใกล้เมนี่ กระซิบข้างหู
"ไงจ๊ะ"
"คะ"
จีน่าหัวเราะร้าย
"ชั้นรู้ความลับแกทุกอย่างนังเมนี่"
เมนี่ตกใจหันไปมอง กระซิบถามกลับ
"เรื่องอะไร"
"วันนี้ที่แกอยู่ในห้องน้ำ แกตกใจเรื่องอะไร ชั้นรู้หมด เพราะชั้นก็อยู่ที่นั่นด้วย" จีน่ายิ้มร้าย
เมนี่มองจีน่าช็อก
ป๊อปคอนที่ยืนมองข้างล่างเห็นหน้าเมนี่ คิดว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่
"มันคุยเรื่องไรกันวะ"
ด้านนอกบาร์ มาลัยและไม้เตรียมของขายกันอย่างตั้งใจ แสงดาวเดินมายิ้มให้ ไม้มองตะลึงราวรักแรกพบ
"รับอะไรดีคะคุณ"
"ตำไทยใส่ปู ไม่เผ็ดมาก พริก 1 เม็ด"
ไม้ขำ
"กินทำไมแค่ 1 เม็ด"
แสงดาวหน้าม่อย
" ก็กินเผ็ดไม่เก่ง แต่รสชาติอื่นครบ 3 รส เอาแซ่บๆ นัวๆ นะคะ"
ไม้มองแสงดาวอย่างสนใจ แสงดาวยิ้มให้ ไม้เขินนิดๆ
แสงดาวแกล้งถาม เพรารู้อยู่แล้วว่าเป็นครอบครัวเมนี่
"ไม่เคยเห็นคุณน้ามาขายของแถวนี้มาก่อนนะคะ"
มาลัยเลยตำส้มตำไปคุยไป
"น้าพึ่งย้ายมาขายที่นี่วันแรกจ้ะ... เจ๊ริชชี่อนุญาตให้มาขายได้"
"ดีเลยค่ะ หนูชอบกินส้มตำ แต่แถวนี้ไม่ค่อยมีขายเลย"
ไม้รวบรวมความกล้าบอก
"ถ้าชอบก็แวะมาบ่อยๆ นะครับ"
แสงดาวยิ้มให้ มองหน้าไปเขินไป ไม้จัดผักลงถุงหยิบผิด หยิบถูก
"เอาไก่ปิ้งด้วยค่ะ 5 ไม้"
ไม้รีบวิ่งไปเลือกไก่ปิ้งให้ไป มองหน้าแสงดาวไป อายไป
มาลัยมองลูกชายส่ายหน้า ขำๆ
เพลงดังกระหึ่ม จีน่าซ้อมกับเมนี่บนเวที โพสต์ท่ากรีดกราย จังหวะเดินสวนกับเมนี่ก็เอาสะโพกกระแทก แกล้งเมนี่ จนเมนี่ล้ม
ด้านล่างเวทีทุกคนวี๊ดว้าย ตกใจ
"ว๊ายๆๆ ตกส้นสูงเลย"
ป๊อปคอนถลาวิ่งตุ้บตั้บไปบนเวที ช่วยเมนีพยุงลุกขึ้น
"เอ้า เดินให้มันดีๆ ท่าไม่ได้ยากเกินไปหรอกน่ะ"
เมนี่ลุกขึ้นมา
"ขอโทษค่ะเจ๊ หนูซุ่มซ่ามเอง"
จีน่ายิ้มเยาะ ถือไพ่เหนือกว่า
ป๊อปคอนประคองเมนี่อยู่กระซิบ
"แกยอมมันทำไม ชั้นเห็นอยู่ว่ามันแกล้ง แกไม่กล้า เดี๋ยวชั้น ฟ้องเจ๊เอง"
"ไม่ได้นะป๊อปคอน!"
"ทำไมล่ะแก"
จีน่าเดินมายิ้มให้
"โถ น่าสงสาร ไหวมั้ยเมนี่ นั่งพักก่อนก็ได้นะ" พลางกระซิบเมนี่ "ถ้าไม่อยากโดนแฉ อย่ามาซ่ากับชั้น จำไว้"
จีน่าเดินกรีดกรายออกไป ยืนอีกมุมยิ้มหวานใส่
ป๊อปคอนตาเหลือก
"แฉอะไร แฉใคร"
บ่ายเดียวกัน ทองหยอดมาเก็บจานข้าวในห้อง ทองหยิบดราม่า นั่งบนเตียง
"ม๊าล่ะ"
"ยังโกรธอยู่เลย"
"พี่ทองหยิบก็จริงๆ เล้ย...ไปใส่ร้ายตี๋เล็ก กับพี่ตี๋ใหญ่ทำไม หาเรื่องแท้ๆ"
ทองหยิบเสียงเข้ม
"ชั้นไม่ได้ใส่ร้าย"
ทองหยอดตาโต
"แสดงว่าพี่เข้าไปในบาร์จริงๆ ล่ะดิ"
ทองหยิบวางท่า
"ใช่!"
ทองหยอดงอน
"แหม ทีงี้ไม่ชวนกันเลยนะ"
"ไปแล้วเป็นไง ต้องมาโดนกักบริเวณอย่างชั้นนี่ แกรับไหวเรอะ"
ทองหยอดพยักหน้าสงสารทองหยิบ
"แล้วพี่จะเอาไงต่ออ่ะ"
"ชั้นต้องกู้ชื่อเสียงของชั้นคืนให้ได้"
"พี่จะทำไง้"
"ต้องคิดแผนสิ แก้แค้น 10 ปีก็ไม่สายหรอกนังทองหยอด"
ทองหยอดหน้าแหย ไม่เห็นด้วยกับทองหยิบ
ทางด้านล่าง ลีลาวัดตัวจีน่ากับเมนี่เตรียมตัวชุดโชว์
"นี่แม่จีน่า หล่อนอ้วนขึ้นป่าวยะ"
จีน่างอ
"แหม พี่ลีลา เค้าไม่ได้เรียกอ้วน อย่างหนูนี่เรียกมีน้ำมีนวล"
"ไม่ไหวนะยะ ชักจะฉุใหญ่แล้ว ใส่เสื้อเดี๋ยวเนื้อปลิ้นออกมาไม่สวย ลดๆ หน่อยสิยะ" กองทัพว่า
จีน่าไม่พอใจ
"นี่แม่ลีลา ชุดคราวนี้ต้องให้งามที่สุดนะจ๊ะ" ริชชี่ว่า
"ไม่ต้องห่วงค่ะเจ๊ ลีลาจะแสดงฝีมือให้เต็มที่เลยรับรอง"
เมนี่มองลีลา งงๆ
"ไม่ต้อง งง ย่ะ ชั้นจะบอกให้ ว่าชุดที่ใช้โชว์ทั้งหมด ฝีมือพี่ลีลาคนนี้ล่ะ" ป๊อปคอนว่า
ลีลายิ้มปลื้ม
ทองแท่งขับรถกลับเข้ามาในบ้าน ทองหยิบที่โดนขังบนห้องชั้น 2 มองลงมาแค้นๆ ทองหยิบเห็นแสงดาววิ่งไปหาทองแท่งที่รถ
"พี่ทองแท่ง มาๆๆๆ" แสงดาวลากแขนเลย "มากินส้มตำกัน"
"เฮ่ยๆๆ เนื่องในโอกาสไรฮะ"
หน้าต่างด้านบน ทองหยิบมองลงมาอย่างแค้น
แสงดาวลากทองแท่งมาถึงมุมสนามหญ้าหน้าบ้าน ซึ่งมีจานส้มตำตั้งวางไว้มากมาย ตี๋เล็กนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย แสงดาวควงทองแท่งเข้ามานั่งรวมวง
"โอ้โห ทำไมเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ"
"ก็ตอนแรกว่าจะซื้อกินคนเดียว พอดีพี่ตี๋เล็กโทร.มาให้ซื้ออะไรเข้ามาให้กินด้วย เลยจัดชุดใหญ่เลยค่ะ"
ทองแท่งงง
"ฉลองอะไรกันเหรอ"
"เรื่องพี่ทองหยิบไง" ตี๋เล็กว่า
"พี่ว่าน่าสงสารออกนะ"
"สงสารทำไม แฉจนผมกับพี่ตี๋ใหญ่เกือบตาย" ตี๋เล็กว่า
"ไม่ใช่ฉลองเรื่องนั้นหรอกน่ะพี่ทองแท่ง เป็นเรื่องส่วนตัวของดาวมากกว่า วันนี้ดาวมีความสุขม๊าก มาก"
"มีแฟนเรอะ"
"ไม่ช่ายๆๆๆๆ เรื่องอื่นน่ะ" แสงดาวว่า
ตี๋เล็กหน้าเบ้
"เรื่องดีอะไรกัน อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้ว"
ทองแท่งหัวเราะ
"เออ เรื่องดีจริงๆ ว่าแต่ดาวเหอะ แน่ใจนะว่าไม่ใช่เรื่องผู้ชาย"
"ไม่ใช่เรื่องผู้ชายแน่รับรอง แต่เป็นเรื่องของพี่เมนี่"
ทองแท่งชะงัก
"เรื่องอะไร?"
แสงดาวอมภูมิ "ก็เรื่อง"
ความลับของเมนี่ที่แสงดาวกุมมไว้
"พี่เป็นผู้หญิงจริงๆ ใช่มั้ยคะ"
"คุณแสงดาว คุณนกน้อย.... คือ"
"ว่าไงคะ"
เมนี่ถอนหายใจ ยอมรับ "ค่ะ"
"แสงดาวดีใจ "เย้"
แสงดาวยิ้ม
"อืมม เรื่องที่แม่ของพี่เมนี่ย้ายมาอยู่กับพี่เมนี่ที่กรุงเทพแล้วน่ะดิ"
"เหรอ" ทองแท่งใจลอย เริ่มกินส้มตำ "เฮ้ย...อร่อยดีนะ ไปซื้อที่ไหนมา"
แสงดาวยิ้มแป้น
"แม่พี่เมนี่ไง"
ทองแท่งค้างนิ่งไปเลย
เมนี่เดินหน้าจ๋อยเข้ามาพร้อมป๊อปคอนในห้องแต่งตัว
"แกเป็นอะไรของแกฮะ"
"แย่แล้วล่ะป๊อปคอน ชั้นแย่แล้วแน่ๆ"
"ใจเย็นๆ บอกชั้นมาก่อนว่าเรื่องอะไร"
"จีน่าน่ะ เค้ารู้เรื่องของชั้นแล้ว"
ป๊อปคอนตกใจ
"เรื่องอะไร รู้อะไร"
"วันนี้ที่ไปห้างน่ะ จีน่าอยู่ในห้องน้ำด้วย"
"ฮ้า...... นังผีร้าย นังละมุดเน่า มันจองล้างจองผลาญซะจริงๆ"
"พวกเราแย่แล้ว ชั้นไม่ได้แย่คนเดียว ดันเอาแกมาแย่ด้วย จะทำไง แม่กับน้องก็เพิ่ง
ย้ายมา"
ป๊อปคอนร้อนรนๆ เดินไปเดินมา
"มันต้องมีวิธีสิๆๆ แกอย่าท้อนะ เราสองหัวนะ เราต้องคิดหาทางออกได้แน่ๆ"
แต่ป๊อบคอนเดินไม่หยุด กลุ้มยิ่งหว่าเมนี่
ดอลลี่ รันรัน เดินหาวเข้ามาในห้องจีน่า จีน่าทักทายแบบอารมณ์ดี
"ไงยะ เพิ่งตื่นรึไง นี่มันกี่โมงแล้วยะหล่อน"
"ว๊าย วันนี้พี่จีน่าของดอลลี่ทักดอลลี่ก่อน โอ๊ย เป็นบุญของดอลลี่จริงๆ ค่ะ" ดอลลี่ว่า
"วันนี้พี่จีน่าแจ่มใสดีจัง นะนังดอล" รันรันว่า
"สงสัยดีกะสามีมา เมื่อคืนพี่สันต์ให้รางวัลอะไรพี่จีน่าเหรอคะ" ดอลลี่ว่า
จีน่าหน้าเครียดขึ้นทันที
"พูดชื่อมันทำไม ไปไป๊ ทั้งสองคน ออกไปเลย"
จีน่าปาของใส่ ทั้งสองกระโดดหลบ
"นังดอล ปากหาเรื่อง แกนะแก"
"ออกไป๊!"
จีน่าปาของใส่อีก
"ชั้นจะรู้มั้ยฮ้า....ไปสิยะ เร็วๆ"
ทั้งสองวิ่งหนีออกไปจากห้อง
จีน่าหมดแรงนั่งลงคิดถึงสันต์
เฮียอาดเดินมาเห็นสันต์ยังคงนั่งเล่นการพนันหน้าดำคร่ำเครียด
"เอ๊ะ ไอ้นี่ ท่าทางรักดีนะมึง หึหึ"
"มันมาทุกวันเฮีย" ไอ้ดำบอก
"ไปเชิญมันหน่อยซิ ไอ้ดำ"
"ครับเฮีย"
สันต์โดนไอ้ดำ ลากตัวเข้ามา
"ได้ข่าวว่าติดเงินอยู่ใช่มั้ย"
"เอ่อ คือ .. ผมก็พยายามเล่นอยู่นะเฮีย จะได้เงินมาใช้คืนซะที"
"มึงคิดจะเล่นให้ได้ในบ่อนของกู แล้วเอาเงินจากบ่อนกูมาใช้หนี้เนี่ยนะ" เฮียอาดหัวเราะ "นี่มึง โง่หรือฉลาดกันวะเนี่ย"
"โธ่ เฮีย ผมไม่โกงหรอกน่ะ เมียของผมน่ะหาเงินเก่งมาก ได้ทิปจากแขกทุกคืน"
ไอ้ดำหัวเราะ
"เมียมันเป็นกะเทยนางโชว์ครับเฮีย"
"นี่มึงเป็นแมงดาเกาะกะเทยกินเหรอวะ"
"เป็นนางโชว์น่ะใช่ แต่เป็นผู้หญิงนี่ล่ะ"
เฮียอาดไม่สนใจ
"นั่นมันเรื่องของมึง กูไม่สน กูสนแต่ว่าเมื่อไหร่ถึงจะมีเงินมาคืนเท่านั้น"
สันต์จ๋อย คอตก
"ผมจะพยายามครับเฮีย"
เฮียอาดมองสันต์ยิ้มๆ
"เอางี้ ... กูมีงานให้ทำ ว่าไง...จะเอามั้ย"
สันต์สนใจ ตาโต ดีใจมาก
ป๋องยืนคอยสันต์เป็นห่วง เห็นสันต์เดินออกมาจากห้องถลาไปหา
"เป็นไงมั่งวะ"
สันต์ยิ้มสบายใจ อารมณ์ดี
"ไม่เห็นมีอะไร"
"ฮ้า ... จริงอ่ะ ใครๆ เค้าก็พูดกันว่า ถ้าเฮียอาดเชิญใครไปพบ ไม่มีรอด"
"ก็กูนี่ไงวะ ที่รอด ... มึงอย่าเอากูไปเปรียบเทียบกับคนอื่น มันคนละชั้นกันโว้ย"
"แล้ว เฮียเค้าเรียกเข้าไปทำไม"
"เฮียเค้ามีงานให้กูทำไง หึหึ"
"งานอะไรวะ"
"งานกล้วยๆ ... ทวงหนี้ให้บ่อนโว้ย" สันต์หัวเราะเดินจากไป
ป๋องมองตาม
"ไอ้สันต์เอ๊ย มึงนี่โง่จริงๆ"
เฮียอาดนั่งหัวเราะชอบใจอยู่ในห้องทำงาน
"งานแค่นั้นเองเหรอเฮีย" ไอ้ดำถาม
"เฮ้ย ใจเย็นๆ ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป กูจะดูก่อนว่ามันเป็นงานมั้ย ถ้าใช้ได้
ค่อยให้มันทำงานชิ้นใหญ่ให้เรา"
ไอ้ดำและเฮียอาดหัวเราะชอบใจ
เย็นต่อเนื่อง รถของกิมลั้งแล่นผ่านหน้าฟรีดอมบาร์ แล้วจอดลงหน้าร้านส้มตำ กิมลั้งเดินลงมา ทุกคนมองแหวกทาง
"ท่าทางน่ากินนะ"
"ขอบคุณค่ะคุณนาย"
"ชั้นเอาส้มตำปูปลาร้า 2 , ตำป่า 2 , ตำไทยใส่ปู อีก 2 แล้วกึ๊นมีมั้ย อยากกิน"
"มีครับ" ไม้บอก
"เอากึ๊น 10 ไม้ , ไก่ 10 ไม้ แล้วก็ข้าวเหนียว 10 ถุง"
มาลัยยิ้มแป้น
"คุณนายสั่งเยอะจัง ขอบคุณมากค่ะคุณนาย รอเดี๋ยวนะคะ"
"นี่แม่ค้า ทำไมมาขายตรงนี้ได้ล่ะ เค้าให้ขายได้เรอะ"
"ค่ะคุณนาย เจ๊เจ้าของบาร์ใจดีค่ะ เห็นว่าอิชั้นไม่มีหน้าร้าน ก็เลยให้มาขาย"
กิมลั้งเบ้ปาก
"เค้าเก็บเงินเท่าไหร่ล่ะ"
"ไม่เก็บค่ะ"
"อะไรนะ"
ทุกคนนั่งร่วมกันบนโต๊ะอาหาร มีพวกส้มตำเต็มโต๊ะ
ตี๋เล็กกับแสงดาวมองหน้ากัน อิ่มมาแล้วทั้งคู่ ส่วนทองแท่งมองอาหารตรงหน้าไม่อยากเชื่อ ปรายตามองแสงดาว แสงดาวกลั้นหัวเราะ
ทองหยิบ ทองหยอดนั่งคู่กัน ทองหยิบหน้าตาโกรธแค้นตี๋เล็กและทองแท่ง
"ทองหยิบ"
ทองหยิบสะดุ้ง
"ม๊า"
"อั๊วซื้อส้มตำของโปรดของลื้อมาให้กิน กินซะ"
ทองหยิบมองม๊าน้ำตาคอ "ม๊าขา..."
"กินซะ แล้วอย่าหาเรื่องปวดหัวมาให้ม๊าอีก"
"ค่ะ" ทองหยิบปรายตามองไปทางตี๋เล็ก
"อร่อยจังเลยม๊า ม๊าไปซื้อที่ไหนมาคะ" ทองหยอดถาม
กิมลั้งหน้าเครียด
"หน้าบาร์"
"ม๊า"
"แม่ค้าเค้ามาใหม่ ท่าทางสะอาดสะอ้าน"
"ไปขายหน้าบาร์ศัตรูของเราได้ไง" ทองหยอดถาม
"กินๆ เข้าไปเถอะ ... อืม อร่อยจริงด้วย"
"ดีจังทองหยอดชอบกินส้มตำ วันหลังเราซื้อกันอีกนะม๊า"
ทองหยิบกินส้มตำไป กินไก่ฉีกไก่ แต่ตามองตี๋เล็กตลอด
แสงดาวกระซิบบอกตี๋เล็ก
"ท่าทางไม่จบง่ายๆ นะพี่ตี๋เล็ก"
"รังสีอำมหิตแผ่ซ่านขนาดนี้"
"ระวังตัวไว้ด้วยละกัน"
เวลาต่อเนื่องมา กิมลั้งเดินเข้าห้องไปพูดกับรูปถ่ายสุวรรณผู้เป็นสามี
"ทำไมคุณต้องไปรักนังกะเทยคนนั้นด้วย มันมีดีตรงไหน อย่ามาเถียงนะว่าเค้าใจดี ไอ้ที่ให้ที่ขายส้มตำนี่ มันต้องมีเรื่องผลประโยชน์แอบแฝงไม่มีทางที่มันจะดีได้แบบนี้หรอก ชั้นไม่เชื่อ!! ไม่มีวัน!"
อ่านต่อหน้า 3
นางโชว์ ตอนที่ 7 (ต่อ)
เช้าวันใหม่ ที่บ้านเช่า ไม้ช่วยแม่หมักไก่ ล้างผัก เตรียมขายของ เมนี่เดินงัวเงียลงมา
"รีบตื่นมาทำไม เมื่อคืนกลับดึกไม่ใช่เรอะ" มาลัยว่า
เมนี่ยิ้ม
"มะลิชินน่ะแม่ กลับดึกแค่ไหน ก็ตื่นเช้าแบบเนี่ยแระ"
"แล้วพี่ป๊อปคอนหล่ะพี่มะลิ"
"ยังไม่ตื่นเลยมั้ง รายนั้นต้องชาร์ตพลังนานหน่อย ว่าแต่ไม้เถอะ เรื่องเรียนเป็นไง"
"จะเปิดเรียนอาทิตย์หน้านี้แล้วหล่ะพี่"
"อ้าว แล้วลงทะเบียนรึยังล่ะ"
"จะไปวันนี้แระ"
"อ้าว!! งั้นรอเดี๋ยว" หันหลังไป
"ไม่ต้องหรอกพี่"
มาลัยยิ้ม
"ก็เมื่อวานน่ะ ขายได้เยอะ แม่รวยนะ" มาลัยตบกระเป๋าตัวเอง
เมนี่ขำ
"เอาไว้ต่อทุนเถอะแม่... เรื่องเรียนของไม้หน้าที่ของหนูเองจ๊ะ" เมนี่เดินไปหยิบตังค์
มาลัย ไม้ยิ้มให้กัน เมนี่เดินกลับมา
เมนี่ส่งเงินให้ไม้
ไม้ยกมือไหว้ "ครับพี่"
ทองแท่งกำลังจะไปทำงาน แสงดาวกับตี๋เล็กวิ่งตามทองแท่งออกมาที่ลานจอดรถ
"พี่ทองแท่ง รอด้วยๆ"
ทองแท่งหันกลับมา
"โอ้โห วันนี้น้องเราไม่ลงมากินข้าวเช้า เพราะมัวแต่แต่งตัวหล่ะสิ เปิดเทอมแล้วหรอห๊า ตี๋เล็ก ดาว"
"วันนี้ไปลงหน่วยกิตน่ะพี่"
"อ้อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัยเอง ดีมั้ย" ทองแท่งว่า
"พี่ทองแท่งใจดีที่สุดเลย"
"ขี้อ้อนนะยัยดาว"
ไม้ในชุดนักศึกษาเดินริมถนน กำลังจะไปขึ้นรถเมล์ รถของทองแท่งแล่นมาจอดเทียบ
แสงดาวชะโงกหน้ามายิ้มให้
"ไปลงหน่วยกิตเหรอคะ"
ไม้เขิน
"ครับผม"
"ไปด้วยกันมั้ย"
"ยัยดาว จีบผู้ชายก่อน ฮ่า ฮ่า" ตี๋เล็กบอก
แสงดาวอาย
"ไม่ใช่ๆ เค้าเรียนที่เดียวกับพวกเราไง ดาวก็บอกพวกพี่แล้ว"
แสงดาวงอนๆ
"เห็นดาวบอกว่าเราเพิ่งมาอยู่แถวนี้หรอ"
"ครับ แม่กับผมเพิ่งย้ายมา" ไม้บอก
"ไม้เค้าเป็นน้องชายของพี่เมนี่ แม่เค้าขายส้มตำที่อี๊ซื้อมาเมื่อวานไง"
ตี๋เล็กเหลือบตามองทองแท่ง
"น้องชายเหรอ? แบบนี้ก็เจ๋งสิ"
แสงดาวหันมาคุย
"นี่ไม้! เวลาไปมหาวิทยาลัยก็ไปกับพวกเราได้นะ พี่ตี๋เล็กก็เรียนที่เดียวกัน"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมตี๋เล็ก ส่วนนี่พี่ตี๋ใหญ่"
"พี่ชาย 2 คนของดาวเองค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เอาขึ้นรถมาเลย สายแล้ว"
ไม้รีบขึ้นรถมานั่งข้างแสงดาว และยิ้มให้กัน ไม้เขินมาก
จีน่านอนหลับอยู่บนเตียง สันต์กลับมาอารมณ์ดี เพราะเมื่อคืนเฮียอาดให้งานทำ แถมได้รับเครดิตให้เล่นการพนันก่อนจ่ายทีหลัง
สันต์เดินมามองจีน่าที่นอนอยู่บนเตียงแล้วตรงเข้าไปกอด
จีน่าตกใจตื่นแล้วยิ้มดีใจ เมื่อเจอสันต์
จีน่ากอดตอบ
"สันต์ คิดถึงสันต์ที่สุดเลย"
สันต์หัวเราะ
"คิดถึงก็กอดแรงๆ สิ ... นี่ๆ สันต์มีข่าวดีมาบอกนะ ตอนนี้น่ะ สันต์ได้งานทำแล้วรู้มั้ย"
จีน่าดีใจมาก
"จริงเหรอ"
"จริงสิ"
"งานอะไรอ่ะสันต์" จีน่าตั้งใจฟังมาก
"งานทวงหนี้ให้เฮียอาด"
จีน่าชะงัก
"เฮียอาดนี่ .. เจ้าของคาราโอเกะใช่มะ"
"ช่าย .... เค้ามีกิจการหลายอย่างนะ ไอ้พวกที่อยู่ในตลาดก็ลูกค้าเฮียเค้าทั้งนั้น พวกปล่อยเงินกู้ไง"
"แล้วก็บ่อนด้วย ใช่มะ!"
"เอ๊ะ อีนี่ กำลังอารมณ์ดีๆ วอนซะละ รึจะไม่ให้ทำล่ะ"
"ทำสิ ทำไปเลย สันต์เก่งอยู่แล้ว .. อย่างน้อยก็ได้เงินใช่มั้ยล่ะ"
สันต์ชะงัก เพราะเป็นการทำงานใช้หนี้ กลบเกลื่อน
"เออๆ ทำงานมันก็ต้องได้เงินสิวะ นี่!! เอาเหล้ามาฉลองกันหน่อยซิ ผัวได้งานทำทั้งที ไม่ฉลองได้ไงวะ"
จีน่ากลัว เพราะเวลาเหล้าเข้าปากสันต์จะเปลี่ยนไป
"เอ้า ไปเร็วๆ สิวะ ชักช้าจริง"
จีน่ารีบลุกจากเตียงออกไปซื้อเหล้า มองสันต์แบบไม่อยากให้กิน แต่ขัดใจไม่ได้
เที่ยงต่อเนื่องมา ป๊อปคอนและเมนี่ช่วยมาลัยเข็นรถขายส้มตำมาหน้าฟรีดอมบาร์
มาลัยสงสารเมนี่
"เหนื่อยแย่เลยมะลิ ทำงานตอนกลางคืน แล้วมาช่วยแม่ตอนกลางวันอีก"
"แหมแม่ ทำยังกะคนอื่นไกล หนูน่ะลูกแม่นะ"
"คุณน้าขา เราทำงานที่เดียวกัน ทางเดียวกัน ไปด้วยกันประหยัดน้ำมันค่ะ"
มาลัยขำ
"เออก็จริงนะ ไงป๊อปคอน เหนื่อยมั้ย"
ป๊อปคอนปาดเหงื่อ
"ไม่เหนื่อยเลยค่ะแม่ แต่กำลังจะเป็นลม"
รถของทองแท่งแล่นมาจอด
ป๊อปคอนหันไปมอง
"เอ๊ะ รถคุ้นๆ ของสุดหล่อของเรานี่นา"
ไม้ แสงดาว ตี๋เล็ก ทองแท่งลงมาจากรถ
"ว๊าย จริงๆด้วย วันนี้นังป๊อปคอนเลือกไม่ถูก ไม้ก็หล่อ คุณตี๋เล็กก็เท่ คุณทองแท่งก็...อร๊าย"
ไม้วิ่งมาประจบแม่
"แม่ครับ ... ไม้ขอโทษ ไม้กลับมาช่วยแม่ไม่ทัน"
"ไม่เป็นไร 2 คนนี้เค้าเข็น แม่แค่เดินเฉยๆ" มาลัยหัวเราะ
"ต่อไปนี้พี่กับป๊อปคอนจะเข็นรถมาเอง ไม้ไปเรียน จะได้ไม่ต้องกังวล แค่ตื่นมาช่วยแม่เตรียมของก็พอ"
"ครับพี่มะลิ"
ทองแท่งมองมาลัย มองเมนี่
"เอ่อ ส้มตำอร่อยมากครับคุณน้า"
"แหม ขอบคุณค่ะ เอ เมื่อวานคุณไม่ได้มาซื้อนี่คะ"
"แต่ม๊าของพวกเราซื้อไปไงฮะ พวกเราอยู่บ้านตรงโน้น .. เอ่อผมชื่อตี๋เล็กนะครับ"
"พี่ตี๋เล็กเป็นพี่ชายดาวเองค่ะ แล้วนี่พี่ทองแท่งค่ะ"
"ที่บ้านชอบกินส้มตำกันครับ วันนี้ก็ว่าจะมาซื้ออีก คุณน้าขายรึยังครับ"
"ต้องรอแป๊บนึงนะคะ"
"งั้นพวกเราช่วยตั้งร้านนะครับ"
"ไม่ต้องเลย แม่ชั้น ชั้นช่วยเองได้" เมนี่บอก
"อ้าวพี่มะลินี่ พี่มองแท่งเค้าอยากช่วย ไม่เห็นเป็นไรเลย"
"ก็ ..."
"มาครับคุณน้า ผมช่วยเอง เร็วดาว มาช่วยกัน"
ตี๋เล็ก แสงดาว ไม้ ป๊อปคอนช่วยกันตั้งร้าน เมนี่ยังจ้องทองแท่งอยู่ มาลัยสังเกตเห็นแต่ไม่พูด
"มีคนช่วยเยอะแล้ว แม่คะ หนูไปทำงานก่อนนะคะ ไปกันเถอะป๊อปคอน"
"ไปไหนอ่ะ"
"ก็ไปซ้อมไง แกไม่ไปใช่มะ งั้นชั้นไป" เมนี่เดินไปเลย
"ว้ายรอด้วย งั้นฝากตรงนี้หนุ่มๆ ด้วยนะคะ" ป๊อปคอนยืนบิดไปมา
"จะบิดอีกนานมั้ยป๊อปคอน"
"ว้ายไปเดี๋ยวนี้แระ" ป๊อปคอนวิ่งตูดบิดไปเลย)
ทองแท่งมองตามไป
ป๊อปคอนวิ่งตามเมนี่ เมนี่หันมาค้อนใส่ทองแท่ง ตี๋เล็กตบไหล่ ทองแท่งสะดุ้งรู้สึกตัว
"มาครับ ผมช่วย"
ทองแท่งช่วยจัดของไป มองตามเมนี่ไป
ป๊อปคอนเดินจ้ำตามเมนี่
"จะรีบเดินไปไหนยะ"
"ก็ไปซ้อมไง"
"หลบหน้าเค้าล่ะดิ"
"เปล่าซะหน่อย"
ริชชี่ กองทัพ ลีลา เดินมาจากด้านใน
"อ้าว มากันแล้ว ดีมากๆ เดี๋ยวเราจะได้ซ้อมกัน"
"กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะคะเจ๊"
"ท้องของกองทัพ ด้วยใช่มะ" ลีลาบอก
"เออน่ะ เดี๋ยวเจ๊เลี้ยงเอง ว่าแต่ว่า" ริถามเมนี่ "ส้มตำของแม่เธอมาขายกี่โมงล่ะ"
"มาแล้วค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวลีลาไปซื้อเองค่ะ"
"แล้วนี่ใครเห็นจีน่าบ้าง"
สันต์นั่งกินเหล้าเริ่มเมา จีน่ามองอย่างหวาดๆ
"เอ่อ สันต์กินไปก่อนนะ ชั้นจะไปทำงาน"
สันต์เมาเสียงอ้อแอ้
"อารายวะ นี่มันยังสว่างๆ อยู่เลย มึงจะรีบไปทำงานทำไมฮ้า..."
"เจ๊เค้าให้ซ้อมเพลงใหม่น่ะ"
"แล้วได้เงินเพิ่มป่าว"
"ไม่หรอก ปกติก็แบบเนี้ยล่ะ ต้องซ้อมโชว์ใหม่ๆ แขกจะได้ไม่เบื่อ"
"มึงไม่ต้องแก้ตัวแทนอีเจ๊นั่นเลย ให้ไปทำงานก่อนเวลามันก็ต้องมีเงินพิเศษสิวะ"
"ก็เค้าไม่มี ถ้าไม่ไป ชั้นก็อาจไม่มีงานทำ"
สันต์โมโห
"กูไม่เชื่อว่าอีเจ๊จะไม่ให้ตังค์ มึงโกหกกู นังจีน่า"
จีน่ากลัว รีบลุกขึ้น
"ไม่มีจริงๆ สันต์กินเหล้าไปเถอะ ชั้นต้องรีบไปแล้ว"
สันต์ลุกขึ้นหน้าแดงก่ำ
"กูไม่ให้มึงไป"
จีน่ากลัวมาก สันต์เดินเข้าไปหา จีน่าถอยกรูด
สันต์ยกขาขึ้นทำท่าจะเตะ
"อย่า"
จีย่ากลิ้งไปชนโต๊ะ สะโพกชนอย่างแรง
พวกเดือนเพ็ญ อัยโกะ รันรัน ดอลลี่ กำลังรุมรถเข็นส้มตำมาลัยอยู่ พร้อมๆ กับจีบไม้ไปด้วย
เดือนเพ็ญเรียกมาลัย
"คุณแม่ขา หนูล่ะดีใจ๊ ดีใจ ที่คุณแม่มาอยู่กับพวกเราที่นี่"
"คุณน้าเค้าไม่ได้มาอยู่ย่ะ แค่มาขาย ใช่มั้ยคะ น้องไม้ขา" รันรันจิกตาใส่ไม้
ดอลลี่ประกบไม้อีกข้าง
"ว่าแต่ที่รักเหนื่อยมั้ยคะ มามะ เค้าเช็ดเหงื่อให้ตัวเองนะ" ดอลลี่เอาทิชชู่ซับเหงื่อให้ไม้
"อ๊าย นังดอล แกเกินไปแล้วนะ" อัยโกะว่า
"อีนังอัยโกะ ชื่อชั้นคือแม่ตุ๊กตา ดอลลล ลี่ ย่ะ" ดอลลี่กระดกลิ้นรัวๆ
"ใจเย็นๆ ค่ะ น้าสับสน ตกลงใครสั่งอะไรมั่งคะ"
ทุกคนเซ็งแซ่บอกรายการอาหารตัวเอง จนมาลัยปวดหัว
รถมอเตอร์ไซค์วิ่งมาจอด จีน่าลงจากรถมอเตอร์ไซค์มองไปที่ร้านส้มตำของแม่มาลัย จีน่าเดินกระเผลกไปหาแม่มาลัย แม่มาลัยเห็นมาถามด้วยความเป็นห่วง
"อ้าว หนูเป็นอะไรไปคะ ทำไมเดินกะเผลก"
"ไม่ใช่เรื่องของตัวอย่ามายุ่ง"
"อ่อ อ้อ ค่ะๆ โทษที"
พวกแกงค์แมวป่าตกใจหันไปมองจีน่า กลัวๆ
"พี่จีน่ามาแล้วเหรอคะ เห็นเจ๊ถามหาอยู่พอดี" รันรันบอก
"พวกหล่อนมากินร้านหยั่งนี้ได้ไง สกปรก"
มาลัยไม่รู้ว่าจีน่าไม่ชอบลูกสาวของตัวเองก็งกๆ เงิ่นๆ จนพวกอัยโกะ เดือนเพ็ญสงสาร
จีน่าหัวเราะเสียงแหลม
"เรอะ มั่นใจจริงนะ ถ้าเกิดคนกินเข้าไปแล้วท้องเสียล่ะยะ"
"คนที่กินแล้วท้องเสียก็คงจะมีแต่พี่คนเดียวแหล่ะ คนปากเสีย กินอะไรก็เสียไปหมดไง" ไม้บอก "นี่พี่ครับ ร้านแม่ผม เป็นของดีมีคุณภาพ ผมรับรองว่าสะอาดทุกขั้นตอนครับ"
จีน่าจ้องไม้
"ปากดีนักนะ เชอะ...แต่อีกหน่อย พวกแกก็จะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว"
"หมายความว่าไง" ไม้ถาม
"ความลับไม่มีในโลก จำเอาไว้!!"
แล้วจีน่าสะบัดหน้าเดินเข้าบาร์ไป พวกแกงค์แมวป่า ตกใจ
"รีบไปเหอะ เดี๋ยวพี่จีน่าไปอาละวาดข้างใน จะซวยกันไปหมด"
"นี่เดือนเพ็ญ ฝากเอาส้มตำเข้าไปให้ชั้นด้วยนะเธอ เอ้านี่เงิน" รันรันบอก
"เออๆ รีบไป เถอะ"
ไม้ที่ได้ฟังจีน่าพูดก็ไม่สบายใจ มองหน้ามาลัยเครียดๆ
จีน่าเดินกระเผลก แต่ทำท่ากรีดกรายหาเรื่อง แกงค์แมวป่าวิ่งตามเข้ามาหน้าเลิ่กลั่ก
"เข้ามาทำไมยะ ห้องเธอมันห้องโน้น" ป๊อปคอนว่า
"ทำไม คนอย่างชั้นจะเดินไปห้องไหนๆก็ได้ ใครจะทำไม"
"ก็ถ้ามาดีๆ ล่ะ ไม่ว่าหรอก แต่นี่หล่อน"
"ป๊อปคอน!" เมนี่ปราม
จีน่าหัวเราะมองเมนี่
"เห็นมะ นังเมนี่มันยังรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควรเล้ย" จีน่าจ้องหน้าเมนิ่ "คนอย่างแก อย่าคิดมาเทียบรัศมีกับชั้นจำเอาไว้ ชั้นจะคอยดูน้ำหน้าว่าแก จะไปได้ซักกี่น้ำ"
ป๊อปคอนเดินเข้ามา ปกป้องเมนี่
"มากไปแล้วย่ะ ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว"
ดอลลี่บอก "ไปเถอะค่ะพี่จีน่า"
"นั่นสิคะ ห้องนี้ร้อนจะตาย ห้องพี่จีน่าเย็นกว่าตั้งเยอะ" รันรันว่า
"ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวมาเน่าแถวนี้ ไปห้องเย็นของพวกหล่อนไป๊"
จีน่าหัวเราะชอบใจ
" ปกป้องกันเข้าไป อีกหน่อยก็ได้ระเห็จออกไปจากบาร์ด้วยกัน" จีน่าเดินกระเผลกหัวเราะเยาะออกไป
พวกแกงค์แมวป่าหันมาทำหน้าขอโทษป๊อปคอนแล้วรีบตามจีน่าออกไป
เมื่อจีน่าออกไป เมนี่กังวล
"ชั้นกลัวจังแก"
"มันต้องเป็นเรื่องความลับของแกแน่ ตอนนี้มันถือไพ่เหนือกว่าเรา"
"ชั้นควรจะทำไงดีอ่ะ ถ้าความลับเปิดเผยไป"
"ช่วงนี้แกก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน ... แต่ ... จะว่าไปมันก็แปลกๆ นะ"
"แปลกยังไง"
"ทำไมมันไม่ประจานแกทันทีวะ"
"เออ...นั่นสิ ถ้าเค้าจะทำก็ทำได้นะ"
"ไม่รู้ล่ะ ถือว่าเป็นโชคของเราไปก่อน แต่ระหว่างนี้ เราต้องพยายามหน่อย"
"ยังไง"
"หาความลับของมันมั่ง"
"ฮ้า"
"ชั้นคิดว่า ... นังจีน่ามันต้องมีอะไรซ่อนอยู่เหมือนกัน จุดอ่อนของมัน เราต้องหาให้เจอ"
เมนี่หน้าตามีความหวัง
ทั้งหมดซ้อมการแสดงกัน บนเวทีจีน่าแอบกระแทกใส่ ขัดขา เมนี่ก็พยายามป้องกันตัวเอง พยายามโต้ตอบ
จีน่ามัวแต่แกล้งเมนี่ ตัวเองเจ็บสะโพกเดินกระเผลก ทำให้เสียหลัก เซจะล้ม
เมนี่ตกใจรีบเข้าไปประคอง จีน่าตกใจไม่คิดว่าเมนี่จะช่วยตน
"ไหวมั้ย เห็นกระเผลกมาตั้งแต่บ่ายแล้ว"
"อย่ามายุ่งเรื่องขอชั้น" จีน่าผลักเมนี่ออก
"ถ้าไม่ไหวก็บอกเจ๊ไป ว่าไม่สบาย"
"ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร"
แกงค์แมวป่ามองจีน่าแล้วส่ายหัว
"พี่จีน่าช่วงนี้เป็นอะไรไปนะ" รันรันว่า
"ถ้าเป็นเรามาโดนแย่งซีนแบบนี้มั่งก็คงมีน้อยใจกันบ้างล่ะวะ"
บนเวที จีน่าฝืนใจที่ตัวเองเจ็บ พยายามซ้อมโชว์กับเมนี่โพสต์ท่าสวยงาม จำท่าได้แล้ว
"สวยงามมาก" ริชชี่บอก
พวกป๊อปคอน กองทัพ ลีลา พอใจมาก
"โชว์นี่อลังการแน่ๆ" ลีลาว่า
"ลีลา ขอดูชุดหน่อย"
ลีลาเอาชุดมาให้ดู ริชชี่พอใจมาก
"ถ้าชุดพร้อม โชว์พร้อม คนพร้อม ทำไมเราไม่แสดงกันคืนนี้เลยล่ะ"
ทุกคนเห็นด้วย
เมนี่มองจีน่าเป็นห่วง จีน่าคลำสะโพกแต่พอรู้ว่าเมนี่มองก็สะบัดหน้าหนี
บริเวณหน้าบาร์ แจ๊กกี้กับลิซ่ามาซื้อส้มตำด้วย
"ต๊าย ตาย ดีจังมีส้มตำขายด้วย" แจ๊กกี้บอก
"เพิ่งมาขายได้แค่ 2 วันเองค่ะ"
"มิน่า ถึงเพิ่งเห็นนะพี่แจ๊กกี้"
"กินเอาแรงก่อนดีกว่า เอ้า แกสั่งเลย มื้อเจ๊สั่งลุย"
แจ๊กกี้มองไปทางฟรีดอมบาร์
"ช่วงนี้ทำไมพวกมันมาทำงานกันเร็วๆ นักยะ แกรู้มั้ยนังลิซ่า"
"ชั้นจะไปรู้ได้ไง เอ้าคุณน้า หนูขอตำปูปลาร้า 2 ถุง แซ่บเว่อร์เลยนะจ๊ะ" ลิซ่ามองไปทางไม้ "อุ๊ย ลูกชายคุณน้าเหรอคะ"
"ค่ะ"
"อุ๊ย หล่ออ่ะ"
แจ๊กกี้ถาม
"นี่ตกลงวันนี้เรามาทำไม"
"มาหาแฟนไงคะพี่" ลิซ่ามองไปทางไม้
"อีบ้า เรามาป่วนบาร์มันต่างหาก คืนนี้เราต้องปลอมตัวมาอีก แกอย่าแร่ดให้มาก เดี๋ยว
งานเราเสีย"
ไม้ได้ยิน 2 คนคุยกันเรื่องจะเข้ามาป่วนฟรีดอมบาร์ ไม้มองหน้ามาลัย
ไม้เข้ามาในบาร์ ท่าทางเขินๆ ไม่กล้าๆ กองทัพ ลีลาเห็น
กองทัพเดินไปหาพร้อมลีลา
"ว่าไงจ๊ะ มาหาพี่เมนี่เหรอ"
"ก็ไม่เชิงฮะ"
ลีลาถาม "อ้าว แล้วมาทำไม"
"ผมมีเรื่องจะบอกครับ" ไม้หน้าเครียด
ทุกคนนั่งล้อมวง บางคนยืน
ริชชี่ฟังจบแล้ว ยิ้มใจเย็น
"ช่างเค้า .. ไม่เป็นไร"
"อ้าว ทำไมอ่ะเจ๊"
"พวกนี้ก็มาหลายครั้งแล้วนะ ไม่เห็นทำอะไรได้นี่นา"
"เจ๊จำไม่ได้เหรอ คราวก่อนมันมาป่วนโชว์ของเรา"
จีน่าโผล่พรวดเข้ามากลางวง
"จะให้มันเข้ามาซ่าในบาร์ของเราไม่ได้นะเจ๊"
ป๊อปคอนมองหน้าจีน่าทึ่ง
"จริงด้วยค่ะ"
"หนูก็ไม่ยอม" รันรันบอก
"พวกเราต้องร่วมมือกันค่ะเจ๊" ดอลลี่ว่า
"นี่!! พวกหล่อนนี่เป็นอะไรกันขึ้นมา ฮึกเหิมกันจังนะยะ"
"จีน่าจำได้ พวกมันมาทีไร มีแต่เรื่องนี่คะเจ๊"
ริชชี่โบกมืออ่อนใจ
"เฮ้อ...พวกหล่อนนี่น๊า....เอ้า ตามใจพวกหล่อนแล้วกัน แต่.....อย่าให้ร้านของชั้นพังนะ เข้าใจมั๊ย"
กองทัพ ลีลา หัวเราะ
"รับรองค่ะเจ๊"
"คราวนี้เอาแค่หยอดน้ำข้าวต้มพอนะคะ"
เมนี่และป๊อปคอนหัวเราะชอบใจ
จีน่าก็หัวเราะแต่พอสบตาเมนี่ก็สะบัดหน้าพรืด
เมนี่แต่งตัวโดยมีป๊อปคอนช่วย
"ท่าทางของจีน่าไม่ได้เลวร้ายอะไรนะนังป๊อปคอน"
"แกอย่ามาทำเป็นนางเอก ชั้นเตือนแกไว้ก่อนเลย โลกความจริงกับโลกในละครมันคนละเรื่องกันนะยะ"
"ชั้นไม่อยากทะเลาะกับใครเลยนะ บอกตรงๆ ชั้นอยากทำงานอย่างมีความสุข ไม่อยากมีปัญหา"
"ชั้นเข้าใจ ชั้นก็ไม่ได้อยากมี แต่ถ้าจำเป็น เราก็ต้องรู้จักปกป้องตัวเองไว้มั่ง"
ป๊อปคอนจะเดินออกไป
"เดี๋ยวแก"
ป๊อปคอนเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวจีน่า ปรายตามองไปรอบๆ พวกแกงค์แมวป่าหลบฉากไปติดกำแพง กลัวจะทะเลาะกัน
"กว่าจะเสด็จมานะยะ"
"ชั้นรู้หน้าที่ของชั้นดีย่ะ"
จีน่าหัวเราะ
"รู้ตัวก็ดีแล้ว มาทำผมซะทีสิยะ"
ป๊อปคอนมองค้อน
"ไหนขอดูชุดอีกทีซิ"
แกงค์แมวป่าหยิบมาให้ดู
"ดี เดี๋ยวชั้นจะทำผมให้เข้ากับชุดนี้เลย"
"ชั้นรู้ว่าแกเป็นคนมีฝีมือ ช่วยทำให้พี่จีน่าสวยที่สุดนะ" รันรันบอก
"เออๆ รู้แล้วน่ะ"
ป๊อปคอนมองจีน่า วางยาแก้ปวดให้บนโต๊ะ
"เอ้า กินซะ"
"ยาอะไรยะ"
"นังเมนี่เค้าฝากมาให้ ยาแก้ปวดไง"
จีน่าชะงัก หยิบยาขึ้นมามอง
ดอลลี่บอก
"เดี๋ยวชั้นขอตัวไปดูหน้าบาร์ อยากเจออีพวกบาร์โน้นใจจะขาด"
ดอลลี่ทำท่าจะเดินออกไป
"เดี๋ยว!"
ดอลลี่ตกใจ
"คะพี่จีน่า"
"แกอย่าไปทะเลาะกับอีพวกนั้นล่ะ ทำเป็นจำไม่ได้ ล่อมันเข้ามา แล้วเราจะได้จัดการกันในนี้"
ป๊อปคอนบอก
"โหดนะแก"
"กำลังอยากมีที่ลงพอดี" จีน่าหัวเราะ "ต้องเอาให้เข็ด" แล้วมอง บอกรันรัน "ขอน้ำเปล่าชั้นหน่อย"
รันรันส่งแก้วให้ จีน่ารับมาแล้วกินยาแก้ปวดที่เมนี่ให้
"ฝากขอบใจมันด้วย แต่เรื่องอื่นชั้นยังไม่ลืมหรอกนะ"
ป๊อปคอนควักหลอดยาในกระเป๋ากางเกงมาวาง
"เอ้า อันนี้อีกอัน ทาที่ก้นแกซะ"
จีน่ารับหลอดยามา มองนิ่ง ซาบซึ้งแต่เก็บอาการ
ตอนกลางคืน แขกทยอยเข้าฟรีดอม บาร์เพื่อดูโชว์
เดือนเพ็ญเชื้อเชิญ
"สวัสดีค่ะคุณพี่ เชิญเลยค่ะ"
แขก 1บอก "มีโต๊ะดีๆ มั้ย เดี๋ยวมีเพื่อนตามมาอีก"
"กี่ที่คะ เอางี้ตามหนูไปข้างในเลยค่ะ"
ดอลลี่เดินมาสมทบ อัยโกะที่ยืนยิ้มอยู่
"วันนี้คนเยอะมั้ย"
"เพียบเลย รถติดเลยแกดูดิ"
"ที่จอดรถพอมั้ยวะ"
"ไม่รู้อ่ะ"
"นังแจ๊กกี้มันมายัง"
"ยังไม่เห็นเลย"
ดอลลี่กระซิ
"พี่จีน่าให้ทำเป็นไม่รู้จัก หลอกให้มันตายใจ"
"ได้เรยย" อัยโกะหัวเราะ
บนเวทีกองทัพขึ้นโชว์อยู่ บรรยากาศด้านใน คนเต็ม เห็นโต๊ะของทองแท่งและตี๋เล็ก
"นั่งตรงนี้มองเวทีชัดดีค่ะ" ลีลาบอก
"ครับ ขอบคุณมาก" ตี๋เล็กว่า
"สั่งเครื่องดื่มมั๊ยคะ"
"เบียร์ครับ" ทองแท่งบอก
"ได้เลยค่ะ"
ลีลาเดินออกไป
ทองหยิบอยู่ในชุดผู้ชาย ติดหนวดนั่งอยู่หลบมุม ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปทองแท่งกับตี๋เล็ก
"หลักฐานขนาดนี้ ไม่รอดแน่"
ทองหยิบจะยกขึ้นถ่ายอีก มีมือมาจับกล้อง ทองหยิบหันไปตกใจ เจอลีลายืนยิ้ม
"ห้ามถ่ายรูปค่ะ"
ทองหยิบเก็บกล้อง ลีลาเห็นพอใจ เดินจากไป ทองหยิบโมโห
"แล้วจะเอาหลักฐานจากไหนไปโชว์ม๊าวะ" ทองหยิบนึกขึ้นได้ หยิบมือถือ "นี่มันยุค 4G แล้ว อิอิ"
ด้านนอก ไม้กับมาลัยช่วยกันเก็บของ
แสงดาวโผล่พรวดมาทัก)
"น้ามาลัย ไม้!! หวัดดีค่า"
"อ้าวคุณหนูดาว"
แสงดาวชี้ไปทางนกน้อย
"คนนี้รุ่นพี่หนู นกน้อย ลูกสาวเฮียฮงค่ะน้า"
มาลัยมองนกน้อยยิ้ม
"หนูนกน้อยฝากบอกเฮียฮงพ่อของหนูด้วยว่าน้าขอบคุณมากๆ วันหลังจะทำส้มตำไปเลี้ยงขอบคุณนะคะ"
นกน้อยเก้อๆ เพราะตอนแรกทำท่าไม่ชอบมาลัย
"อ่อ เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า"
ไม้ยิ้มมองนกน้อย
"พ่อของพี่นกน้อยดีกับพวกเรามาก ทำให้เราทั้งครอบครัวได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง"
นกน้อยเขิน
"แหม น้อง เอ่อ" แล้วหันไปถามแสงดาว "คนนี้รุ่นน้องเราใช่มะ หล่อดีนะ"
"ลืมพี่ทองแท่งของหนูแล้วเหรอ"
"พี่เมนี่ของเธอเค้าเอาไปแล้วนี่"
แสงดาวขำนกน้อย
"ทำแบบนี้ได้ไง อั๊วไม่ยอมนะ"
แสงดาวหันไปมองตกใจ เห็นกิมลั้งเดินหน้าดุมากับมองหยอด
"อี๊!"
"ซี้แล้ว รีบหลบเหอะวะไอ้ดาว"
แสงดาวกับนกน้อยรีบวิ่งไปจากตรงนั้น
กิมลั้งเดินจ้ำมา ทองหยอดตามหลัง ทั้งคู่เดินผ่านหน้าร้านส้มตำไป
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ผมไปดูก่อนนะแม่ ห่วงพี่มะลิ"
"เออรีบไปๆ แม่เก็บเองได้"
อ่านต่อหน้า 4
เดือนเพ็ญเดินออกมาจากบาร์ ยิ้มให้อัยโกะ กับดอลลี่
"แขกเยอะดีนะแก"
อัยโกะบอก
"ก็บาร์ของเราเจ๋งที่สุดนี่"
กิมลั้งเดินมาประจันหน้าทุกคน ทั้งสามคนตกใจ
"ไปเรียกนังริชชี่ออกมา"
"คุณนายมีธุระอะไรเหรอคะ"
"ชั้นไม่คุยกับพวกหล่อน ไปเรียกเจ้านายพวกหล่อนมา"
อัยโกะสะกิดเดือนเพ็ญ เดือนเพ็ญรีบวิ่งเข้าไปด้านใน
"ม๊าขา ทองหยอดกลัว"
"ไม่ต้องกลัว"
ไม้ถลาตามมา หยุดยืนมองอย่างสนใจ
"ใจเย็นๆ นะคะคุณนายร้านทอง เดี๋ยวเจ๊ก็มาค่ะ" ดอลลี่บอก
กิมลั้งหน้าบึ้ง เชิดหน้า ริชชี่เดินออกมา
"คุณกิมลั้ง!"
"อ้อมาก็ดีละ พวกหล่อนกล้าดียังไง ให้แขกพวกหล่อนไปจอดรถหน้าบ้านของชั้น!"
ไม้ยืนมองดู ริชชี่กำลังต่อรองกับกิมลั้ง จนในที่สุด ริชชี่กวักมือเรียกไม้
"ไม้มานี่หน่อย"
"ครับผม"
"ชับรถเป็นมั้ย"
"ครับ ได้ครับ"
"เดี๋ยวไปดูรถที่จอดขวางบ้านคุณนายที แล้วมาบอกชั้น ชั้นจะได้เอากุญแจลูกค้ามาให้เธอเลื่อนรถ ทำได้มั๊ย"
"ได้ครับ"
กิมลั้งมองไม้สนใจ เพราะจำได้ว่าเป็นลูกคนขายส้มตำ
"เธอลูกชายคนขายส้มตำใช่มั้ย"
"ครับผม"
กิมลั้งพยักหน้า
"งั้นตามมา"
"ต้องขอโทษอีกครั้งค่ะคุณนาย ดิชั้นรับรองว่าจะไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วค่ะ"
กิมลั้งปรายตามองริชชี่
"จำที่พูดเอาไว้ด้วย เพราะว่าคนอย่างเธอไม่มีศักดิ์ศรีพอที่ชั้นจะเชื่อถือได้ ... ไม่เคยเชื่ออะไรได้เลยซักครั้ง"
กิมลั้งมองทองหยอดที่พยายามมองไปในบาร์
"ทองหยอด"
"ขาม๊า"
"กลับ!"
ต่อมา หน้าร้านขายส้มตำ ริชชี่ยืนรอไม้พร้อมมาลัย ไม้เดินกลับมา
"ว่าไง"
ไม้ยื่นกุญแจรถให้
"เรียบร้อยครับ"
"คุณนายร้านทองล่ะ"
"เค้าพูดดีกับไม้ครับ ไม่มีปัญหาอะไร"
"แต่เมื่อกี๊แม่เห็นเค้าโกรธจัดเลยนะ"
"เค้าไม่ถูกกับชั้น เรื่องนานมาแล้ว เออนี่ ชั้นมีเรื่องจะขอร้อง ชั้นขอจ้างเธอนะไม้ มาช่วยดูแลเรื่องการจอดรถที่นี่ทุกคืนได้มั้ย"
"แต่ว่า.. แม่ต้องเข็นรถกับคนเดียว"
"ก็ช่วยแม่เข็นรถก่อน แล้วค่อยมา รถมีปัญหาเวลาดึกๆ น่ะ"
"แม่เข็นกลับเองได้ ขากลับรถเบาจะตาย"
"ไม่ต้องจ้างหรอกครับ ผมมาช่วยได้ฟรีครับ ไม่คิดค่าจ้าง"
"ไม่ได้ งานคืองาน ตกลงตามนี้นะ"
มาลัยยิ้มให้ไม้ ดีใจไปด้วยที่ได้งาน
ทางด้านแจ๊กกี้กับลิซ่าปลอมตัวมาชมการแสดง แต่งตัวเป็นฝรั่งต่างชาติผมทอง
"Excuse me, we want to see The Show, here." แจ๊กกี้ว่า
เดือนเพ็ญกับอัยโกะมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ดอลลี่รีบเสนอหน้าออกมาเพราะจำแจ๊กกี้กับลิซ่าได้
"เวลคัม ทู ไทยแลนด์ เดอะ แลนด์ ออฟ สไมล์ แอนด์ เวลคัม ทู ฟรีดอมบาร์ เดอะเบสท์โชว์ อินไทยแลนด์ , พลีส ฟอลโลว์ มี" ดอลลี่หันมามอง "ยู คัม โอลลี่ ทู"
"Yes, Only two"
"โอเค โอเค คัมๆ"
แจ๊กกี้กับลิซ่าเดินตามดอลลี่เข้าไปข้างใน
"แหม่ นังดอล มันสปีคเก่งจริงๆ" เดือนเพ็ญบอก
"แต่ชั้นว่ามันแปลกๆ" อัยโกะบอก
"แปลกไง"
"ดูมันระรื่นยังไงชอบกล"
นกน้อย แสงดาวเดินมาหน้าบาร์
"อ่าว นี่มันลูกสาวร้านหมูแดง กับหลานสาวร้านทองนี่"
กิมลั้งนั่งหน้าเครียดที่โซฟา
"ม๊าขา ม๊าหายเครียดซะทีสิคะ รถเค้าก็เลื่อนไปแล้ว" ทองหยอดบอก
"ม๊าเจ็บใจทองหยอด ทำไมเราต้องมีบ้านอยู่ใกล้พวกมันด้วย ชีช้ำจริงๆ"
"ม๊าอย่าไปมอง อย่าไปสนใจสิคะ"
"นับวันมันก็ยิ่งเจริญขึ้น ดูซิ กิจการมันฟู่ฟ่าขนาดไหน คนแห่มาดูโชว์บ้าๆ บอๆ ของพวกมันเต็มไปหมด"
"มีคนต่างชาติด้วยค่ะ ทองหยอดเห็นบางทีทัวร์มาลง"
"เชอะ!! ทำไมนะ พวกมันพวกลักเพศผิดมนุษย์ ทำไมมันถึงได้รวยเอาๆ"
"ม๊า อย่าคิดมากเลย ช่างพวกเค้า ม๊าไปนอนดีกว่านะ หนูพาไปเอง"
ทองหยอดพยุงกิมลั้ง
"เออๆ ทองหยิบมันไปไหน"
ทองหยอดตกใจ
"เอ่อๆ นอนไปแล้วค่ะม๊า"
กิมลั้งถอนหายใจ
"มันคงเสียใจที่ม๊าลงโทษใช่มั๊ย เฮ้อ..."
ทองหยอดแอบถอนหายใจโล่ง
ฝ่ายทองหยิบกำลังเดินสอดส่องแอบถ่ายภาพบรรยากาศเก็บไว้ด้วยมือถือตัวเอง
เสียงมือถือเสียงเรียกเข้า
" นังหยอด มีอะไรวะ"
มุมหนึ่งในบ้าน ทองหยอดคุยโทรศัพท์
"พี่ทองหยิบ เป็นไงมั่ง"
"แกโทร. มาทำไม คนกำลังทำงาน"
"ม๊าถามถึง"
"ฮ้า...แล้วแกบอกว่าไง"
"บอกว่าพี่หลับไปแล้วไง"
"เออ ดีมาก แค่นี้ก่อนนะแก ชั้นต้องรีบทำงาน"
ทองหยอดวางมือถือ หน้าไม่สบายใจ
"ชั้นไม่อยากให้ทะเลาะกันเลย ทำไมต้องไปจับผิดพวกเค้าด้วยนะพี่ทองหยิบ เฮ้อ..."
ทองหยิบกดมือถือทิ้งแล้วเตรียมตัวสอดส่องต่อไป ดอลลี่พาแจ๊กกี้ กับลิซ่าเดินผ่านหน้าไป ทองหยิบมองแล้วไม่สนใจ ยกมือถือมาเก็บภาพต่อ
ลิซ่านั่งลงกับแจ๊กกี้ที่โต๊ะ
"พลีส ซิทดาวเฮีย"
"Thank You"
ดอลลี่เดินจากไปยิ้มๆ ลิซ่ามองไปรอบๆ เจอทองหยิบ ท่าทางพิกล
"พี่แจ๊กกี้ ดูไอ้คนนั้นสิ"
ทองหยิบ แต่งตัวเป็นชาย แต่แอบถ่ายรูปมากมาย
"สงสัยพวกลามก"
"เราใช้มันไปป่วนแทนเรามั้ย"
แจ๊กกี้ยิ้มพอใจ
"หัวดี ป่วนหลายๆ ทาง พวกมันจะได้วุ่นวาย"
แจ๊กกี้หัวเราะชอบใจ
จีน่าและเมนี่เตรียมขึ้นแสดงโชว์ชุดใหม่ ลีลากับป๊อปคอนช่วยกันดูแลเสื้อผ้าหน้าผม
"พวกเธอจำท่าได้หมดแล้วใช่มั้ย" ริชชี่ว่า
จีน่า / เมนี่ บอก "ค่ะเจ๊"
"แหมๆๆ ตื่นเต้น เอาให้เต็มที่เลยนะจ๊ะจีน่า เมนี่"
"ค่ะ"
จีน่ามองเมนี่เมินๆ หยิ่งๆ ดอลลี่รีบวิ่งเข้ามา
"เจ๊ขา เจ๊ พวกมันมากันแล้วค่ะ!"
กองทัพและทุกคนมองจ้องไปที่ดอลลี่ กองทัพกระเหี้ยนกระหือมาก
"เฮ้อ....นี่ได้เวลาโชว์แล้วเหมือนกัน เอาล่ะ พวกเรา ทุกคนแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่นะ"
ทุกคนรับคำพร้อมกัน ฮึกเหิมมาก
กองทัพออกมาประกาศหน้าเวที
"และก็ถึงเวลาที่ทุกๆ ท่านรอคอย วันนี้เรามีโชว์ใหม่พิเศษ จากผู้ชนะเลิศมิสฟรีดอมบาร์ซิงกิ้งคอนเทสต์ ปีนี้ และปีที่แล้ว มาโชว์ร่วมกัน ในชุดการแสดงพิเศษ ขอเชิญทุกท่านพบกับ มิสเมนี่ และมิสจีน่า."
แขกในร้านส่งเสียงเชียร์กันดังลั่น
แจ๊กกี้บอก
"ชั้นยอมไม่ได้"
"เอาไงดีพี่"
แจ๊กกี้สีหน้าคิดหนัก
ทางกลุ่มทองแท่ง
"โอ้โห แบบนี้น่าดูจริงๆ ฮะ โชคดีที่เรามาคืนนี้นะพี่ตี๋ใหญ่" ตี๋เล็กว่า
มีมือมากอดไหล่ตี๋เล็ก ตี๋เล็กตกใจ
"ดาว!"
"นั่งด้วยคนดิ"
"เค้าด้วย" นกน้อยมองไปรอบๆ แล้วชะงัก "เอ๊ะ คนนั้น!"
ทองแท่ง ตี๋เล็ก แสงดาวหันไปมองตกใจ เห็นทองหยิบ
"นั่นพี่ทองหยิบป่าว"
"ซวยแล้ว" ตี๋เล็กบอก
ทองหยิบ ยกมือถือจะเก็บภาพ
"พี่ทองหยิบถ่ายรูปด้วย"
"เราต้องแย่งมือถือนั่นมาให้ได้"
ทุกคนมองไปที่ทองหยิบ ตอนนี้ทองหยิบมัวแต่สนใจเวที
บนเวที การแสดงเริ่มขึ้น...การแสดงของเมนี่และจีน่า
"โอว แบบนี้เราก็อยากดู" ทองหยิบหยิบมือถือเรคคอร์ดภาพ "เฮ้ย... แบตหมด ได้ไงวะ"
"เฮ้ ยู อยากดูโชว์แบบใกล้ชิดมั้ย" แจ๊กกี้ว่า
ทองหยิบตาโตพยักหน้า แจ๊กกี้กับลิซ่ามองหน้ากันยิ้มพอใจ
ตี๋เล็กมองสงสัย
"พี่ทองหยิบไปกับใครน่ะ"
แจ๊กกี้ลากทองหยิบมาตามทางเดิน
"เฮ่ยๆๆๆ จะไปไหนกันอ่ะ"
ลิซ่าบอก "ตามมาเหอะน่ะ เดี๋ยวก็รู้"
ทองหยิบเอะใจ
"พวกแกไม่ใช่ฝรั่งเหรอ พูดไทยชัดปร๋อเลย"
"เราเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่เราสามารถพาเธอไปดูการแสดงแบบใกล้ชิดติดขอบได้"
ทองหยิบตื่นเต้น
"จริงเหรอ... ยังไงๆ"
แจ๊กกี้กับลิซ่าสบตากัน
เมนี่กับจีน่ากำลังแสดงอยู่บนเวที
จู่ๆ ทองหยิบก็ถลามาจากข้างเวที เหมือนโดนผลักอย่างแรงเข้าไป
เสียงคนโห่
ทองหยิบออกไปยืนหน้าเด๋อด๋าบนเวทีหันมามองแขกด้านล่างเวที ตกใจ เพราะตัวเองไม่ได้ต้องการแบบนี้
ริชชี่ กองทัพตกใจ
"นั่นมันลูกสาวร้านทองนี่" ลีลาบอก
ริชชี่เครียด
ทองแท่ง ตี๋เล็ก แสงดาวก็ตกใจ
"พี่ทองหยิบ แย่แล้ว" ตี๋เล็กบอก
"ทำไมพี่ทองหยิบทำแบบนี้" แสงดาวว่า
"แต่พี่ว่าท่าทางเค้าแปลกๆนะ" นกน้อยบอก
ทองหยิบเหมือนจะร้องไห้
"เค้าไม่ได้ตั้งใจให้เป็นหยั่งงี้หรอก" ทองแท่งบอก
แจ๊กกี้กับลิซ่าหัวเราะชอบใจ
เดือนเพ็ญ อัยโกะ รันรัน ดอลลี่ มาจากข้างหลังล้อมกรอบ แจ๊กกี้หยุดหัวเราะ สะอึก
"พวกแก!!" เดือนเพ็ญเริ่มต้น
"กล้ามากนะยะ" อัยโกะบอก
"คิดมาป่วนบาร์เรางั้นเรอะ" ดอลลี่บอก
รันรันลุย "จัดการเลยโว้ย"
แจ๊กกี้กับลิซ่าอ้าปากจะร้อง ดอลลี่และอัยโกะ เอาผ้าที่เตรียมมา ยัดปากทั้งสองคนทันที
แจ๊กกี้กับลิซ่า โดนอัยโกะ เดือนเพ็ญ ดอลลี่ ลากตัวไป
รันรันจะโกนบอก
"เอาไปข้างหลังเลยนะ"
รันรันวิ่งมากระซิบกองทัพ
กองทัพหันไปหาริชชี่
"เราจับตัวการได้แล้วเจ๊"
"พวกนังแจ๊กกี้ล่ะสิ"
"แทงหวยแม่นเลย"
ริชชี่ส่ายหน้าเบื่อหน่าย
"คราวนี้เล่นแรงนะ เธอรีบไปจัดการเถอะ ชั้นจะต้องแก้ไขสถานการณ์บนเวทีให้ได้ก่อน"
พวกแขกโห่ ไล่ทองหยิบ
เมนี่กับจีน่าตกใจมองทองหยิบ
จีน่าตัดสินใจแก้ไขสถานการณ์ กรีดกรายเดินไปควงแขนทองหยิบ เมนี่มองหน้าแล้วเข้าใจ เข้าควงแขนอีกข้างของทองหยิบ ทั้งสามคนเต้นไปด้วยกัน หมุนไปด้วยกัน
พอได้จังหวะ จีน่าก็จับทองหยิบเต้นรำพาหมุนออกไปด้านข้างเวที
เมนี่กรีดกรายโชว์เดี่ยวสักครู่ จีน่าก็เข้ามาสมทบกับเมนี่อีกครั้ง
เมนี่และจีน่ามองหน้าแล้วยิ้มให้กัน
ริชชี่มอง ยิ้มพอใจ
"ให้มันได้อย่างนี้สิ"
แขกทุกคนปรบมือส่งเสียงเชียร์ต่อ
โต๊ะทองแท่ง ทุกคนพากันโล่งใจ
ทองแท่งเป็นห่วงทองหยิบ
"พี่จะไปดูทองหยิบหน่อย"
ตี๋เล็กคว้าแขนทองแท่งไว้
"จะดีเหรอฮะ"
ทองแท่งชะงัก
"ทำไมล่ะ"
"พี่ทองหยิบเค้ามาเพื่อจับผิดพวกเรานะคะพี่ทองแท่ง"
"เราต้องลบหลักฐาน" ต็เลฌกบอก
"ทำไงล่ะ ทองหยิบก็ต้องเจอนายจะๆ อยู่ดี"
ตี๋เล็กมองไปทางลีลา
"ผมมีวิธี"
ตี๋เล็กลุกเดินไปหาลีลาขอความช่วยเหลือ
ทองแท่งและแสงดาว นกน้อยมองตามไป เห็นลีลายิ้มพยักหน้าเข้าใจ
ทองหยิบตัวสั่นกลัวมาก อยู่ข้างเวที มองออกไปเห็นเมนี่กับจีน่ายังโชว์ต่อ
ลีลาเดินมาหาทองหยิบ ท่าทางดุมาก
"คุณ ทำแบบนั้นทำไม"
ทองหยิบละล่ำละลักแก้ตัว
"ชั้น ชั้น ไม่ได้ตั้งใจ"
"คุณร้ายกาจมาก เจตนาทำลายชื่อเสียงของฟรีดอมบาร์ใช่มั้ย"
"ไม่นะ ไม่ใช่"
"แล้วคุณมาที่นี่ทำไม"
"ชั้นแค่อยากมาดูโชว์"
"แน่ใจเรอะ"
"จริงๆ นะคะ"
"มาดูโชว์ แต่ปลอมตัวมาเป็นผู้ชายทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นผู้หญิง"
"ก็กลัวไม่ให้เข้านี่"
ลีลาหัวเราะ
"ที่นี่เรายินดีต้อนรับแขกทุกคน อยากมาก็มา ผู้ชายผู้หญิงดูได้หมด เราโชว์ศิลปะ ไม่ใช่โชว์โป๊"
ทองหยิบจ๋อย
"ขอดูมือถือหน่อย"
"แบตหมดแล้วนะ"
ทองหยิบยื่นให้กลัวๆ
"กล้องด้วยค่ะ"
ทองหยิบหยิบกล้องยื่นให้
"ชั้นขอยึดไว้ก่อน ชั้นต้องตรวจสอบดูให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้คิดร้ายกับฟรีดอมบาร์"
จีน่า เมนี่ที่แสดงจบเข้ามาพอดี
"เมนี่ฝากดูแม่คนนี้ก่อน เดี๋ยวมา"
ทองหยิบมองตาค้าง
"เอ่อ คือ เอ่อ เมื่อกี๊ขอโทษนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ มีคนแกล้งชั้น"
"ใครแกล้ง" จีน่าถาม
"คนที่แต่งตัวเป็นฝรั่งเค้ามากัน 2 คน"
ดอลลี่วิ่งเข้ามาพอดี
"พี่จีน่า เราจับตัวนังแจ๊กกี้ได้แล้ว"
"มันอยู่ที่ไหน"
"ทางโน้น"
จีน่าตาวาว เดินตามไปแบบกระเผลกๆ
เมนี่มองทองหยิบยิ้มให้
"พวกเราไม่โกรธคุณหรอก ทำใจให้สบาย"
ลีลาเดินกลับเข้ามาส่งมือถือและกล้องคืนให้ทองหยิบ
"เรียบร้อย เอาไปได้แล้วตอนนี้"
เมนี่และลีลาเดินจากไป
ทองหยิบมอง งงๆ
"แค่นี้เองเหรอ!! นึกว่าจะรุมตบเราซะอีก"
ฝ่ายแจ๊กกี้ ลิซ่า โดนผลักอย่างแรงไปที่กำแพง หน้าปูดเขียว
กองทัพบอก
"สมน้ำหน้า"
"ทีหลังอย่าเข้ามาที่บาร์ของชั้นอีกเข้าใจมั้ย คราวหน้าชั้นไม่เอาไว้แน่ จะเตรียมน้ำร้อนไว้ราดให้พองทั้งตัวเลย" จีน่าบอก
"อ๊าย พี่จีน่าโหดอ่ะ"
"องค์ลงแรงมากแก" รันรันบอก
ป๊อปคอนเข้าไปจับจีน่า
"ใจเย็นๆ แก เดี๋ยวเป็นลม"
"มันหลายทีแล้วนี่นังป๊อป คราวนี้บังอาจมาล้มโชว์ของชั้นด้วย"
เมนี่ปลอบจีน่า
"แต่จีน่าก็แก้สถานการณ์ได้เยี่ยมมากนะ"
"ใช่ เจ๊ริชชี่ฝากชมจีน่ามาด้วย แกเก่งมากจีน่า" กองทัพบอก
จีน่าดีใจ
"จริงเหรอ เจ๊ชมชั้นเหรอ"
"พวกเราก็ชมเธอเหมือนกันนะ เก่งมากจริงๆ"
"เธอมันที่ 1 จริงๆ" กองทัพบอก
ทุกคนปรบมือให้จีน่า จีน่ายิ้มปลื้ม
แจ๊กกี้กับลิซ่า อาศัยจังหวะนั้น พยายามหลบ
เดือนเพ็ญจับไหล่ไว้
"จะไปไหนยะ"
อัยโกะจับลิซ่า
"พวกพี่ๆ เค้าจบ แต่ชั้นกะแกยังไม่จบ"
รันรัน/ดอลลี่ขานรับ "พวกชั้นด้วย"
ครู่ต่อมา แจ๊กกี้กับลิซ่าต่างกรีดร้องเสียงดัง
ทองแท่ง ตี๋เล็ก แสงดาว นกน้อย รีบแยกย้ายกลับ ออกมาเจอไม้นั่งรอตรงทางเข้าฟรีดอมบาร์
"อ้าว ไม้ ยังไม่กลับเหรอ" แสงดาวถาม
"รอพี่เมนี่น่ะ"
"แล้วกลับกันยังไงล่ะ"
"เดินครับ"
"งั้นนกน้อยไปก่อนนะคะทุกคน"
"กลับบ้านดีๆ นะพี่นกน้อย"
นกน้อยชี้ไปที่จักรยานที่จอดอยู่ ก่อนขี่จักรยานจากไป
"พวกเราก็รีบไปเหอะ เดี๋ยวทองหยิบออกมาเจอ"
"ไปก่อนนะไม้"
ทุกคนรีบจ้ำกลับไปทางบ้าน ไม้นั่งลงที่เดิม
ด้านหน้าฟรีดอมบาร์ ทองหยิบเดินออกมามองไม้
"นี่!! เมื่อกี๊เห็นใครออกไปบ้างมั้ย"
"เพียบเลยฮะ พี่จะเอาคนไหนหล่ะ" ไม้ตอบกวนๆ
ทองหยิบชะเง้อมอง
"ฮึ๊ยย ช่างเหอะ"
แจ๊กกี้ ลิซ่า เดินกระเผลก หน้าบวมเป่งไปตามทางในซอยมืดๆ
"เอบไออ้วกอันอั๊ก (เจ็บใจพวกมันนัก)"
"ฮี่แฮกฮี่ ฮาวห้าเฮาห่าฮาเฮย (พี่แจ๊กกี้ คราวหน้าเราอย่ามาเลย)"
"ไอ้อ้ายยยย (ไม่ได้) แอ๊นอี๊อ้องอำอ๊ะ (แค้นนี้ต้องชำระ)"
เสียงกระดิ่งจักรยานดังใกล้เข้ามา
แจ๊กกี้ ลิซ่าหันไปมอง นกน้อยขี่จักรยานร้องเพลงอารมณ์ดีผ่านไป
แจ๊กกี้ลิซ่า กอดคอกันร้องไห้โฮ
จีน่าเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ป๊อปคอนและเมนี่ระวังตัว
จีน่าเอาหลอดยามาคืนป๊อปคอน "ขอบใจ"
จีน่าเดินหน้าเชิดออกจากห้องไป
เมนี่และป๊อปคอนโล่งใจ
"นังคนนี้ ลมเพลมพัดจริงๆ"
"เราก็รีบไปเหอะ ไม้กับแม่รอแย่แล้ว"
กลางคืนต่อเนื่องมา ทองหยิบในชุดนอน หยิบมือถือออกมาเสียบสายชาร์ตแล้วเปิดดู ยิ้มมีความหวัง
"คราวนี้ล่ะ ม๊าต้องเชื่อเรา" ทองหยิบมองมือถือ ไล่หาภาพแล้วตกใจ "เฮ้ย หายไปไหนหมดวะ"
นึกถึงตอนที่ลีลายิ้มๆ ตอนเอามือถือคืนให้ ทองหยิบเข้าใจ คอตก
"มันลบไปหมดแล้วนี่ เฮ้อ..."
เมนี่ ป๊อปคอน ไม้เดินมาในซอย
"ผมว่าท่าทางเราจะแย่นะฮะ"
"มีอะไรเหรอไม้" ป๊อบคอนถาม
"คนที่ชื่อจีน่าน่ะ เค้าพูดอะไรแปลกๆ น่ะสิฮะ"
ไม่นึกถึงคำพูดของจีน่า
"พวกหล่อนมากินร้านหยั่งนี้ได้ไง สกปรก"
มาลัยไม่รู้ว่าจีน่าไม่ชอบลูกสาวของตัวเองก็งกๆ เงิ่นๆ จนพวกอัยโกะ เดือนเพ็ญสงสาร
จีน่าหัวเราะเสียงแหลม
"เรอะ มั่นใจจริงนะ ถ้าเกิดคนกินเข้าไปแล้วท้องเสียล่ะยะ"
"คนที่กินแล้วท้องเสียก็คงจะมีแต่พี่คนเดียวแหล่ะ คนปากเสีย กินอะไรก็เสียไปหมดไง ...นี่พี่ครับ ร้านแม่ผม เป็นของดีมีคุณภาพ ผมรับรองว่าสะอาดทุกขั้นตอนครับ"
จีน่าจ้องไม้
"ปากดีนักนะ เชอะ...แต่อีกหน่อย พวกแกก็จะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว"
"หมายความว่าไง"
"ความลับไม่มีในโลก จำเอาไว้!"
เมนี่ได้ฟังแล้วบอก
"คนๆ นี้ เค้ารู้ว่าพี่เป็นผู้หญิง"
"ฮ้า แล้ว .... ทำไงดีล่ะฮะ"
"นี่ๆๆ อย่าเพิ่งตกใจไป"
"นั่นสิ ท่าทางวันนี้พี่ว่าเค้าไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นะ เค้าอาจไม่แฉเราก็ได้" เมนี่ว่า
"อย่าชะล่าใจไปเลยย่ะ"
"ผมก็ว่างั้น เราต้องหาทางรับมือไว้ก่อน"
"ชั้นมีวิธี"
"ยังไงฮะ"
เช้าต่อเนื่อง เมนี่เดินออกมาจากร้านขายของ เจอทองแท่งจอดรถรออยู่
"อ๊ะ"
"หวัดดีฮะ"
"คนอะไรไม่ไปทำงาน"
"กำลังจะไป แต่เห็นใครมาซื้อของ คุ้นๆ"
"ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น"
"เมื่อคืนโชว์ดีนะฮะ"
"ขอบใจ" เมนี่จะเดินหนี
"พวกกะเทยนี่ เค้าต้องโชว์แบบนี้ทุกวัน ไม่เบื่อบ้างหรือไงฮะ"
"หมายความว่าไง"
"ก็สงสัย ทำไมพวกกะเทยชอบกรีดกราย ชอบแต่งตัวสวยๆ พวกคุณชอบแบบนี้กัน จริงๆ เหรอฮะหรือว่าหาอาชีพอื่นทำไม่ได้แล้ว"
"คุณทองแท่ง!! คุณพูดได้แย่มาก"
"เหรอฮะ"
"คุณไม่มีสิทธิ์มาดูถูกพวกเรา"
"ผมไม่ได้ดูถูกแค่อยากรู้"
"คุณพูดไม่เข้าหูคน ชั้นไม่อยากคุยด้วย อ้อ ... อาชีพที่มันสุจริต ไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้โกงใครกิน ชั้นถือว่าอาชีพที่น่ายกย่องทั้งนั้น ถ้าคุณไม่ชอบ ก็อย่ามาดู พวกเราไม่ได้บังคับ เอามีดขู่คุณให้มาดูเรา"
"เอ่อ เดี๋ยวสิฮะ"
เมนี่เดินสะบัดจากไป
"ไอ้คนบ้า"
ทองแท่งตบปากตัวเอง
"เฮ้ย... ปากหนอปาก"
อ่านต่อตอนที่ 8
