นางโชว์ ตอนที่ 2
เวลาต่อเนื่องมา จีน่ากำลังนั่งหลับตาพริ้มในห้องแต่งตัว มีรันรันคอยนวด เอาใจ
"โอ้ย นี่รันรัน แรงแกมีแค่นี้หรอ ออกแรงให้มันมากกว่านี้หน่อยเซ้"
รันรันยังคงเพลีย
"พี่จีน่าคะ หนูบอกพี่แล้ว หนูท้องเสียทั้งคืนเลย"
"สำออย ....... เอ่อตรงนั้นแหละตรงนั้น แรงหน่อยๆ ตรงนั้นแหละ เออๆๆ .... โอ้ยเบาๆ หน่อยซิยัยรันรัน"
"ตกลงพี่จีน่าจะเอาไงคะ ก็เมื่อกี้บอกว่าแรงๆ ตอนนี้บอกเบาๆ"
"แรงให้มันพอดีๆ นวดแบบนี้กระดูกชั้นหักพอดี แค่นี้ก็ไม่เข้าใจภาษาคนนะแก"
รันรันแอบเบ้ปากลับหลัง
"ค่ะๆ"
"รันรัน แกรู้มะ ทำไมเจ๊ริชชี่เรียกพวกเรามาแต่หัววัน หือ"
"ก็คงเรื่องประกวดนางงามอ่ะพี่จีน่า"
จีน่าผุดนั่ง รันรันตกใจหงายไป
"จริงด้วย เจ๊จะหาเด็กมาแทนเรา เจ็บใจจริงๆ"
ดอลลี่เดินโทรมๆ มา พูดข้างๆ หูจีน่า
" จีน่า"
จีน่าหันมาตกใจ
"เฮ้ยอะไร โอ้ยนังดอลลี่ ที่หลังอย่าทำแบบนี้นะ ชั้นตกใจหมด"
ดอลลี่เสียงเพลีย
"เจ้ริชชี่เรียกหาน่ะจีน่า"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องที่บาร์ของเราจะจัดประกวดนางโชว์"
"นี่ไง พี่จีน่า เรื่องที่พี่อยากรู้!" รันรันบอก
"ชิร...นี่เจ๊ริชชี่เอาจริงหรอเนี่ย ชั้นไม่ยอมหรอก เชอะ"
จีน่าลุกขึ้นสะบัดรันรันที่ไม่ค่อยมีแรงจนกระเด็นไปชนกับดอลลี่ล้มไปทั้งคู่ จีน่าตาวาว
รันรันกับดอลลี่เงยหน้ามองจีน่า
"แรงเยอะมาก" รันรันว่า
"อีน่ากลัวมากด้วย"
จีน่าเดินฉับๆ ออกไปจากห้อง
"ชั้นว่าเกิดเรื่องแน่ๆ" รันรันว่า
"เราควรตามไปดูมะ"
"แหงล่ะ เร็วๆ ไปกัน"
"อูย ไม่มีแรง ลุกไม่ขึ้นแล้ว"
"ชั้นก็ไม่มีแรง เพราะส้มตำนังพวกนั้นแท้ๆ"
"คราวหน้าไม่กินแล้วเนอะ"
"กิน!! ก็ของฟรีอ่ะ"
กองทัพกับลีลาที่กำลังเดินมาตามทางเดินในบาร์ เม้าท์มอย
"ตื่นเต้นเนอะแกเนอะ ในที่สุดการประกวดกระเทยของฟรีดอมบาร์ก็มาถึงซะที..." ลีลาว่า
"เฮ้อ....ไม่รู้ใครจะได้เป็นนางโชว์ประจำบาร์เราคนต่อไปเนอะ จะสวยเท่าชั้นรึเปล่าก็ไม่รู้"
"นี่!! พูดผิดพูดใหม่ได้นะ เธอน่ะตกรุ่นไปแล้วนะยะ"
"แหม มาดูตอนนี้ทำไม ไม่ดูตอนชั้นเอ๊าะๆ"
"กล้ามขนาดนี้ หนาขนาดนี้นะ เป็นกะเทยรุ่นสงคราม ยุคที่ศัลยกรรมยังไม่เจริญน่ะสิ"
"นี่หล่อน ก็พูดเกินไป"
"เอาน่ะ ตอนนี้หน้าแกขาวเด้งมาก ถึงตัวจะบึ้กไปหน่อยก็เหอะ"
กองทัพค้อน
"นี่ดีนะ มีชมชั้นมั่ง ว่าแต่ว่า...คนที่จะมาเป็นดาวคนต่อไปนี่ใครก็ไม่รู้เนอะ แต่ยังไงชั้นว่า....มันต้องแซ่บแน่นอน เจ๊ริชชี่การันตี โอเกป๊า!"
กองทัพกับลีลา หัวเราะสนุก จีน่าเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมแก๊งแมวป่า ทั้งหมดมาเจอกันตรงทางเดิน
"ตื่นเต้นกันใหญ่นะหล่อนๆ จัดประกวดมา ก็ใช่ว่าจะได้คนดีๆ เก่งๆ แบบชั้น"
"โอ๊ะอะไรทำให้หล่อนมั่นใจขนาดนี้ย๊า" ลีลาถาม
"แต่หนูค่ะที่มั่นใจ เพราะตั้งแต่เกิดมาจนโตเป็นกะเทย หนูไม่เคยเห็นกะเทยคนไหนเก่ง เลิศ และสวยเหมือนผู้หญิงเท่าพี่จีน่าเลย" รันรันบอก
"บางทีหนูยังคิดเลยนะคะ ว่าพี่จีน่าอาจจะเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย เค๊อะ" ดอลลี่ว่า
จีน่าตกใจ แต่เก็บอารมณ์
"จะบ้าหรอ นี่ชั้นขอบอกพวกแกไว้ก่อนเลยนะ ถึงจะมีใครมาใหม่อีกกี่คนก็แล้วแต่ แต่จะไม่ใครล้มอิจีน่าได้ เพราะจีน่าคือ ตำนานของฟรีดอมบาร์"
"มันเป็นวัฏจักร วงจรชีวิตนะจีน่า เก่าไป ใหม่มา เป็นมาแบบนี้ตลอด ถ้าเรายอมรับและอยู่กับมันได้ ชีวิตเธอก็จะมีความสุข" กองทัพบอกปรัชญาการใช้ชีวิตของนางโชว์
"ไม่ ชั้นไม่ยอมรับ ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาเด่นเกินหน้าเกินหน้าชั้นเด็ดขาด!"
จีน่าพูดเสร็จก็สะบัดหน้าไป ตามด้วยรันรันกับดอลลี่ กองทัพเม้าท์กับลีลาต่อ
"นังจีน่าเอ้ย หน้าตาก็ดี แต่นิสัยแย่ ขี้อิจฉาเป็นที่หนึ่ง"
"มันคงไม่อยากเห็นใครดีกว่า เด่นกว่าน่ะ" ลีลาบอก
"มาคอยลุ้นกัน ว่าเมื่อถึงวันนั้นนังจีน่ามันจะอกแตกตายมั้ย"
"ยังไงๆ มันเป็นตัวเรียกเงิน อย่าไปว่ามันนักเลย"
กองทัพหมั่นไส้
"ก็เป็นซะอย่างงี้ มันเลยเหลิง สาธุ ขอให้ได้คนใหม่ที่เริ่ด เชิด กว่านังจีน่า เพี้ยง"
ลีลาหัวเราะ
"ถ้าถึงวันนั้นจริง บาร์ฟรีดอมคงเปลี่ยนเป็นสนามรบ"
" ชอบๆ ชีวิตชั้นจะได้มีรสชาติ"
"ซาดิสม์นะแก หาเหาใส่หัว"
กองทัพแกล้งหยิบเหาจากหัววิ่งไล่ใส่ลีลา
"อี๊ย นังกะเทยโรคจิต อุบาทว์ ไปไกลๆ ชั้นเลย ไป๊"
ชุมนุมกะเทยที่ห้องโถงใหญ่ในฟรีดอมบาร์
พวกกองทัพและลีลาวิ่งไล่จับกันมาแต่ไกล ก่อนจะมานั่งหอบใกล้ๆ ป๊อปคอน
"เฮ้อ...ตื่นเต้นๆ เหมือนได้ประกวดเอง อิ๊ อิ๊" กองทัพบอก
ป๊อปคอนตื่นเต้นไปด้วย สะกิดกองทัพ
"พี่กองทัพ อย่างหนูเนี่ยพอจะได้ลุ้นมั้ยฮะ"
กองทัพปรายตามอง
"อะไรยะ พูดผิดพูดใหม่ได้นะยะ"
"ก็หนูไง อยากประกวดมานานแล้ว ปีนี้ล่ะ ฝันของป๊อปคอนจะเป็นจริงซะที"
จีน่าที่เดินกรีดกรายมานั่งถัดไป โดยมีรันรันและดอลลี่ที่ท่าทางอ่อนแรงเพราะท้องเสียมายืนใกล้ๆ
"เฮอะ เฮอะ คนบางคนนะรันรัน ก็ช่างไม่เจียมกะลาหัวเอาซะเล้ยย ตัวก็อ้วน ล่ำก็ล่ำ แถมยัง ต่ำ เตี้ย แถมมาตอนนี้ผมก็แหว่งไหม้เป็นหนูแทะน่าเกลี๊ยด น่าเกลียด ยังจะมาริอยากเป็นนางโชว์"
รันรันหัวเราะ
"อุ๊ยต๊ายตายคุณพี่จีน่าขา ที่พูดมาน่ะ คุ้นๆ นะคะ"
"ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย แถวๆ นี้เลย" ดอลลี่สอพลอต่อ
"พูดซะขนาดนี้ เอ่ยชื่อมาเลยดีกว่า" ป๊อปคอนบอก
"ใครรู้ตัวก็รับไปเสะ เราก็แค่หวังดีอยากบอกคนบางคนว่า ไปอยู่ก้นครัวแบบเดิมน่ะดีแล้ว"
"อุ๊ยหมายความว่า คนบางคนก็ไม่เหมาะกับเวทีอันงามสง่า ใช่มั้ยคะคุณพี่"
"แล้วที่ๆ เหมาะสมที่สุด ก็คือ ก้นครัว อิอิ ช่างน่าสงสารนะฮ้า ถึงอยากจะผุดอยากจะเกิดแต่ก็ไม่มีโอกาส ชาตินี้ทั้งชาติต้องจมอยู่ก้นครัวตลอดไปชั่วกาลนานเลยนะสิฮ้า"
ป๊อปคอนค้อน แขวะ
"ก็ดีกว่าบางคน หน้าสวยก็จริง แต่ร่างกายหาของดีไม่เจอ ทั้งเหี่ยว ทั้งยาน นมเนิม ที่เป็นเซ็กแอพพีลก็ขาดแคลน ขนาดไปทำมาแล้วนะ ยังมองไม่เห็น ต้องใช้กล้องส่องถึงจะรู้ว่านมแม่งหล่นไปอยู่ปลายตีน"
"นี่ นังป๊อปคอน แกว่าชั้นนมเหี่ยวหรอ" จีน่าว่า
"จริงรึเปล่าล่า"
" แอร๊ย... แกว่าชั้น"
"อ๊าว... ตกลงแกนมยานเรอะ"
"เห็นมะ มันหาเรื่อง มันว่าชั้น นังปากปีจอ ปากกระโถนเน่า"
เจ๊ริชชี่เข้ามา
"อะไรกัน อะไรกันยะ ฮ้า"
ป๊อปคอนและจีน่าสะดุ้งเฮือก รันรันและดอลลี่หันไปมองตามเสียงแล้วถอนหายใจ
"เสียงแหลมมาแต่ไกลเลย" ดอลลี่บอก
"แม่มาแล้ว" รันรันว่า
"เอ้า ว่าไงยะ ทำงานที่เดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน แต่กัดกันยังกะหมา"
จีน่ายักไหล่เบ้ปากใส่ป๊อปคอน แล้วก็สะบัดหน้าหันไป เช่นเดียวกับป๊อปคอนที่สะบัดหน้าใส่จีน่าเหมือนกัน
กิมลั้ง ทองหยิบ ทองหยอด แต่งตัวสวยจะเดินออกจากบ้าน แสงดาววิ่งแฮ่กๆ มา
"อี๊คะ ขอหนูติดรถไปด้วยซิคะ วันนี้หนูสายแล้ว"
ทองหยิบบอก "ขี้เกียจ สันหลังยาว"
"ได้สิ เอ๊ะปกติธารไม่เคยตื่นสายนะ ทำไมวันนี้ตื่นสายหล่ะ"
"หนีเที่ยวหล่ะมั้ง เมื่อคืนใส่ชุดซะเต็มยศขนาดนั้น" ทองหยอดว่า
ทองแท่งกับตี๋เล็กเดินมาพอดี
"หนีเที่ยวอะไร ธารเค้ายืนคุยอยู่กับผมนี่แหละ" ตี๋เล็กบอก
"ออกรับกันเชียวนะตี๋เล็ก อ้าวแล้วนี่จะไปไหน ทำไมแต่งตัวแบบนี้" ทองหยอดถาม
ตี๋เล็กแต่งตัวจัดจ้านมาก
"วันนี้ที่ร้านจะมีไฮโซคนดังมา เลยแต่งตัวให้ตรงคอนเซ็ปนิดนึง"
"คอนเซ็ปลื้อหา อาตี๋เล็ก"
"ชีวิตยังสดใส ห่างไกลสีขาวดำไงม๊า"
แสงดาวบอก
"ชื่อคอนเซ็ปเชยมากเลยพี่เล็ก"
"นี่ถ้าเห็นไฮโซคนดังคนนั้นนะ จะรู้ว่าเชยกว่านี้ร้อยเท่า"
ทุกคนหัวเราะ จนกิมลั้งต้องปราม
"นินทาลูกค้าไม่ดีน๊าอาตี๋เล็ก เดี๋ยวไม่เจริญน๊า"
"แซวนิดหน่อยเองม๊า"
"เออธารติดรถมากับพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ส่งไปส่งที่มหาวิทยาลัยเอง" ทองแท่งบอก
"แจ๋วเลยคะพี่ตี๋ใหญ่ งั้นเดี๋ยวเราแวะไปกินข้าวหมูแดงกันก่อนนะคะ ธารหิวแล้ว"
ทองแท่งกับแสงดาวเดินไปด้วยกัน
"ของกินบ้านเราก็มี ต้องเสียเงินเสียทองไปกินของนอกบ้าน" กิมลั้งว่า
"ของในบ้านมันไม่น่าสนใจเท่าของนอกบ้านมั้งครับ ของนอกบ้านเจริญหูเจริญตาเนอะพี่ตี๋ใหญ่" ตี๋เล็กว่า
"ตี๋เล็กคงไม่ได้หมายถึงเราเนอะทองหยอด"
"ไม่ได้หมายถึงชั้น แต่หมายถึงเธอแหละ ไปกันค่ะม๊า"
ทองหยอดพาม๊าเดินไป ม๊าส่ายหน้าขำ ทองแท่งเดินไปกับแสงดาว
"นี่พี่หยิบเป็นผม ผมจะเอาคืนพี่หยอดซักที 2 ทีนะ มาพูดว่าเราไม่สวยไม่เจริญหูเจริญตาได้ไงเนอะ"
ตี๋เล็กพูดเสร็จก็เดินไป ทิ้งให้ทองหยิบงง
"ตกลงเราหรอที่ไม่เจริญหูเจริญตา รึมันหมายถึงเราไม่สวย ไม่เร้าใจ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ไอ้ตี๋เล็กมันเรียกใครหยิบๆ วะ เฮ้ยชั้นไม่ปอบหยิบนะ ชั้นชื่อทองหยิบย่ะ มาเคลียร์ก่อนเลยเฮ้ย ไอ้ตี๋เล็ก"
ทองหยิบคิดช้าตลอด วิ่งตามตี๋เล็กไป
ณ ห้องโถงใหญ่ ริชชี่ที่ยืนขึ้น เดินไปด้านหน้าเวที มองไปที่ทุกๆ คน
"เอาหล่ะ มากันครบแล้วนะ เจ๊จะได้พูดให้ฟังพร้อมๆ กัน ……. ทุกคนคงจำได้ว่า ฟรีดอมบาร์ของเรา มีประเพณีอยู่อย่างนึง"
จีน่าค้อนเจ๊ริชชี่ โดยมีรันรันกับดอลลี่ค้อนตาม สีหน้าทุกคนอารมณ์แตกต่างกันไป
ทุกคนในห้องฮือฮาขึ้นมา กะเทยน้องใหม่ที่ไม่เคยรู้ก็ตื่นเต้น ส่วนจีน่าทำหน้าไม่พอใจ
"ประเพณีนี้เราจัดกันมานานหลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าบางปีเกิดปัญหาไม่ได้จัด แต่สุดท้ายเราก็กลับมาจัดกันอีกจนได้ นั่นคือ การประกวดลิปซิ้งค์ Freedom Contest ประจำปี 2014 ของเรา"
แก๊งแมวป่า สอพลอจีน่า
"เรารู้กันแล้วนี่คะ เนอะ" รันรันว่า
"ไม่รู้จะจัดประกวดทำไม ในเมื่อมีพี่จีน่า เป็นแชมป์ Freedom Contestคนเดียวก็พอแล้ว" ดอลลี่บอก
"นั่นสิ!! แกพูดถูกนังดอลลี่"
ป๊อปคอนนั่งกระแซะพวกกองทัพ
"อู๊ย ตื่นเต้นๆ"
"เค้าไม่ให้แกประกวดหรอกย่ะ ไม่ต้องตื่นเต้นไป" กองทัพบอก
ป๊อปคอนทำหน้าเศร้า
"ถึงหนูจะได้เป็นกะเทยสมใจ แต่ก็ไม่เคยได้สมใจเรื่องการประกวดเลย"
"เอาน่ะ ไม่มีใครได้ทุกอย่างหรอกแก" ลีลาบอก
"ก่อนอื่นเจ๊ขอแนะนำอย่างเป็นทางการอีกที สำหรับพวกเราที่คุ้นหน้ากัน แต่ไม่รู้ที่มาที่ไป เจ๊ขอแนะนำว่า กองทัพ เป็นแชมป์ Freedom Contest ปีแรกของบาร์เรา"
กองทัพลุกขึ้นโบกมืออย่างนางงาม โดยมีกะเทยเด็กๆ ตบมือชื่นชอบ จีน่ากลอกตาอย่างเบื่อหน่าย
"ขอบคุณค่ะทุกคน ขอบคุณค่ะเจ๊ ที่ไม่ลืมกะเทยรุ่นแรกแบบหนู" กองทัพหันไปบอกกะเทยเด็กๆ " เอ้าใครที่ยังไม่รู้ ก็รู้ไว้ซะนะยะ ชั้นนี่ล่ะรุ่นที่ 1 ที่ยังอยู่ยั้งยืนยงมาจนถึงทุกวันนี้ ส่วนไอ้รุ่นที่ 2 มันได้ผัวฝรั่งบินไปนอกแล้ว"
"และคนต่อไป ที่ยังอยู่กับเรา และที่สำคัญ ปัจจุบันยังเป็นดาวเด่นของบาร์เราอีกด้วย จีน่า" ริซซี่บอก
จีน่าทำท่าดัดจริต แล้วลุกขึ้นจุ๊บมือแล้วโบก สวยกว่ากองทัพ
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ"
ก่อนจีน่าจะนั่งลง ได้เหลือบมองป๊อปคอน ต่างคนต่างค้อนใส่กัน
"หนูล่ะเกลียดนังจีน่าเข้าเส้น" ป๊อปคอนบอกกองทัพ
"ไม่ค่อยมีคนชอบมันหรอก แต่มันสวย"
"สวยแต่เลวเนี่ยนะ ชิร..."
"เอ่า... มัวแต่เม้าท์ จะคุยกันอีกนานมั้ยยะ ชั้นจะได้นั่งรอ" ริชชี่บอก
"แหะ แหะ เชิญเจ๊ต่อเลยค่ะ" ป๊อปคอนว่า
ริชชี่ค้อน
"แล้วนังกองทัพล่ะยะ จะสงบได้ยัง"
กองทัพยกมือไหว้อ่อนช้อย
"เชิญเจ๊เลยฮ่ะ"
"ที่สำคัญชั้นได้สั่งทำป้ายประกาศเชิญชวนให้คนมาสมัครประกวดเรียบร้อยแล้ว อีกสักครู่... ช่างเค้าคงเอามาติดตั้งที่หน้าร้านของเรา"
ด้านนอก รถกะบะคันหนึ่งมาจอด ช่าง 2 คน แบกป้ายขนาดใหญ่ ลงมาติดตั้งที่หน้าร้านฟรีดอมบาร์ ติดตั้งเสร็จช่างก็ขับรถกระบะออกไป
ป้ายเชิญชวนประกวด Miss Freedom Girl 2014
ในห้องโถง ริชชี่โปรยยิ้มกราดไปหาทุกคน
"และจะบอกให้นะ ปีนี้ชั้นแน่ใจว่า จะเป็นปีที่ชั้นจะค้นหาดาวดวงใหม่ที่เจิดจรัสมาประดับฟรีดอมบาร์ของเราได้แน่ๆ ลางสังหรณ์ของชั้นแม่นยำมากนะเออ"
จีน่าไม่พอใจมาก จีน่าก็ครุ่นคิดหาวิธีดับดาวที่จะมาทาบรัศมีของเธอ
"เชอะ .... ดาวดวงใหม่ที่เจิดจรัสงั้นเหรอ"
มะลิวัลย์นั่งวินมาหาป๊อปคอน มาถึงมะลิวัลย์ก็ควักเงินส่งให้ วินมองหน้ามะลิวัลย์แล้วส่ายหน้า
มะลิวัลย์ไม่รู้เรื่องเดินจากมา
"เสียดาย สวยฉิบหาย แต่ดั้นเป็นกะเทย" วินมอเตอร์ไซค์ว่า
รถของทองแท่งขับผ่านหน้าร้านฟรีดอมบาร์
"โห กะเทยคนนั้นสวยจัง" แสงดาวว่า
"ไหนๆ เออ จริงด้วย ยังกะผู้หญิง" ตี๋เล็กบอก
ขณะนั้น มะลิวัลย์ที่กำลังลงจากมอเตอร์ไซค์หันหน้ามาทางรถ
"ผู้หญิง สู้ไม่ได้มากกว่านะ" แสงดาวว่า
"พูดถึงใคร" ทองแท่งสนใจ
"กะเทยไงพี่ทองแท่ง โน่น"
ทองแท่งเหลียวหน้าไปมอง แต่มะลิวัลย์หมุนตัวหันหน้าเข้าไปด้านในแล้ว ทองแท่งเลยไม่เห็น
"อ้าว หันไปซะแล้ว อดเลยพี่เรา"
ตี๋เล็กหัวเราะ
"ไม่มีบุญไง"
"โธ่เอ๊ย พวกกะเทยมันจะสวยขนาดไหนวะ" ทองแท่งถาม
"แบบนี้เค้าเรียกว่าองุ่นเปรี้ยวนะพี่ชาย" แสงดาวบอก
รถของทองแท่งแล่นผ่านไป มะลิวัลย์ถึงหมุนตัวกลับไปดูรอบๆ
"เฮ้อ เอาไงดีวะเรา มาถึงขนาดนี้แล้ว"
มะลิวัลย์มองหน้าร้านฟรีดอมบาร์ แต่ประตูปิดสนิท
ริชชี่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ จีน่าดักหน้า ริชชี่ตกใจ
"ต๊าย!! อกกะเทยจะแหก มีอะไรย่ะจีน่า อยู่ๆ ก็โผล่มาแบบนี้ เจ๊ตกใจหมด"
"เจ๊คะ จำเป็นด้วยเหรอคะ ที่ต้องมีนางโชว์คนใหม่ ในเมื่อจีน่าก็เป็นตัวดึงดูดเงินให้เจ๊มากพออยู่แล้ว"
ริชชี่ยิ้มสวย
"มันเป็นการตลาด เพื่อบอกคู่แข่งว่า ฟรีดอมบาร์ never die และเป็นการประกาศว่า ฟรีดอมบาร์ของเราเป็นอันดับ 1 เรื่องการคว้านหานางโชว์หน้าใหม่มาประดับวงการ"
"แล้วเจ๊ทำแบบนี้ คิดถึงจิตใจจีน่าบ้างมั้ย ว่าจะรู้สึกยังไง ที่อยู่ๆ จะมีนางโชว์หน้าใหม่ขึ้นมาเทียบรัศมีกับจีน่า"
"จีน่า เจ๊ก็ทำของเจ๊มาแบบนี้ทุกปี และที่จีน่ามายืนเท้าเอว ตีหน้ายักษ์ ใส่เจ๊แบบนี้ได้ ก็มาจากจากการประกวดของปีที่แล้วเหมือนกันไม่ใช่หรอจ๊ะ"
จีน่าก้มหน้า
"เจ๊อ่า"
ริชชี่เสียงอ่อนโยน
"จีน่าเอ้ย การเปลี่ยนแปลงมันเป็นกฎธรรมชาติที่เราต้องยอมรับมันให้ได้ นางงามคนก่อน เค้าก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แต่เธอไม่แคร์ เธอกำลังตื่นเต้นดีใจ เพราะปีที่แล้ว เธออยู่ในฐานะคนที่มาประกวด เธอก็มีความหวังที่จะชนะ เพื่อสร้างอนาคตให้ตัวเอง มาปีนี้เธออยู่ในฐานะนางงามคนเก่าที่ต้องส่งต่อตำแหน่งให้คนต่อจากเธอ เธอเองต้องใจกว้างด้วยนะ"
"ค่ะเจ๊" จีน่าอ่อนลง
"ไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวคืนนี้เธอต้องโชว์อีกหลายเพลง อย่าลืมนะ เธอเป็นดาวเด่นของที่นี่ ไม่มีใครลืมเธอหรอกแจีน่า"
เจ๊ริชชี่พูดเสร็จก็เดินจากไป จีน่าที่เหมือนจะยอมรับ ตาลุกวาวขึ้นมาอีกรอบ
"ตอนนี้ไม่มีใครลืมจีน่า แต่พอนังเด็กหน้าใหม่ก้าวเข้ามา เจ๊จะพูดแบบนี้กับจีน่ารึเปล่า"
ครู่ต่อมา รถของทองแท่งขับมาจอดหน้าร้านหมูแดงของเฮียฮง
"จอดตรงนี้ล่ะพี่ทองแท่ง" ทองแท่งบอก
ทองแท่งหันมามองแสงดาว
"เนี่ยนะ ธุระ!"
แสงดาวยิ้มหวานเอาใจฃ
"น่านะ อยู่บ้านไม่ได้ อิอิ"
"หนังสือไม่รู้จักดู มาแกร่วอยู่ที่นี่เองนะเรา" ตี๋เล็กบอก
"พี่นกน้อยเค้าเรียนเก่งนะพี่ทองแท่ง พี่ตี๋เล็ก แต่เตี่ยเค้าไม่ยอมให้ไปทำงานที่ไหน เรียนจบ คะแนนออกจะสูงลิ่ว หนูก็เลยมาให้พี่นกน้อยติวบ่อยๆ ไง"
"แน่ใจนะว่าไม่เหลวไหล" ตี๋เล็กว่า
"แน่ใจค่า"
"อย่าไปวุ่นกับพวกกะเทยนะ" ทองแท่งสั่ง
"แหม พี่ทองแท่ง พี่นกน้อยผู้หญิง 100% นะคะ"
"พี่ไม่ได้ว่านกน้อยเค้า แต่พี่กลัวว่าเราจะชวนเค้าไปทำเรื่องอะไรเหลวไหลน่ะสิ"
"แล้วหนูจะบอกพี่นกน้อยให้ว่าพี่ทองแท่งเป็นห่วง เค้าออกจะปลื้มพี่อยู่นะ" แสงดาวเข้าเรื่อง
ตี๋เล็กหัวเราะ
"โอย เสน่ห์แรง สาวไฮโซ สาวขายข้าวหมูแดง หึหึ"
"ไปเลยไป ยายแสงดาว พูดมาก"
(อ่านต่อหน้า 2)
นางโชว์ ตอน 1 (ต่อ)
ขณะนั้น นกน้อยช่วยเฮียฮงเสิร์ฟข้าวตามปกติ โต๊ะแล้วโต๊ะเล่า โดนหนุ่มๆ มองยิ้มให้ตลอด นกน้อยเขินบ้าง ค้อนบ้างแต่ภูมิใจ
กันกับ ช1 เดินมาดักหน้า นกน้อยมองหน้าพี่กัน
"แค่เธอหันมามอง ทำให้พี่หัวใจพองไปทั้งวัน"
ช1รับ "ฮิ้ว"
"เห็นเธอก็ใจสั่น บอกสั้นๆ อยากเข้าไปกอด"
กันหลับหูหลับตาพูดจะเข้าไปกอดนกน้อย หันมาอีกทีเจอเฮียฮงยืนแทนนกน้อย
"เข้ามาเสะ เข้ามากอดอั๊วนี้ เมียกูตายไปหลายปีแล้ว บางทีก็อยากหาเมียใหม่ มาสิมา"
กันยกมือไหว้
"ขอโทษครับเฮีย เอ่อพอดี ผมพูดเพลินไปหน่อย"
"มาพง มาเพลินอะไร พูดแบบนี้กูคิดจริงๆ นะว้อย"
"เอ่อเฮียครับ เอ่อขอข้าวหมูแดง 2 จาน ใส่ห่อนะครับ" กันบอก
"ทำไมไม่กินซะที่นี่หล่ะ"
"พอดีนึกได้ว่างานเยอะ จะรีบไปเคลียร์อ่ะครับ"
"แหมไม่เอาอ่ะ กินซะที่นี่แระ จะได้ไม่ต้องถือไป"
"แล้วแต่เฮียเลยครับ ผมพูดง่าย ไม่เรื่องมาก"
"เออดีๆ พูดง่ายๆ จะได้ไม่ต้องเสียเลือด ถ้าพูดไม่รู้เรื่องอาจเลือดหมดตัว ไปอาหมวย มาช่วยเตี่ยขายของ ยืนเป็นเป้าให้เค้าแซวอยู่ได้"
นกน้อยเดินตามเฮียฮง แสงดาวเดินมาพอดี
"หวัดดีค่ะเฮียฮง"
"อ้าวอาธาร กลับจากหมาลัยแล้วหรอ"
"มหาวิทยาลัยจ๊ะเฮีย"
"เออๆๆ หมาลัยๆๆ"
นกน้อยบอก
"เอาใหม่เตี่ย มะ-หา-วิด-ทะ-ยา-ไล"
"โอ้ยลำบากจริงๆ มะ-หา-วิด-ทะ-ยา-ไล"
"ถูกแล้วคะเฮีย เดี๋ยวกินข้าวเสร็จหนูค่อยไปเรียนค่ะ"
"อ้าว ทำไมไปเรียนเย็นนักหล่ะ"
"วันนี้มีเรียนบ่ายค่ะ เลยแวะมาหาพี่นกน้อย ว่าแต่ว่าตอนนี้หิวข้าวมากๆ ธารขอหมูกรอบแบบพิเศษนะคะ"
"ได้เลยๆๆ อ่ะอาหมวยพาอาดาวไปนั่งก่อนไป เดี๋ยวเตี่ยจัดให้"
แสงดาวเดินไปกับนกน้อย
ภายในร้าน แสงดาวข้าวเต็มปาก นั่งคุยกับนกน้อย
"นี่พี่นกน้อย จำเรื่องที่ชั้นอยากเข้าไปดูที่บาร์ได้มั้ย"
"อือจำได้ อย่าบอกนะว่ายังอยากเข้าไปดูอยู่อีก"
"เมื่อกี๊ชั้นผ่านฟรีดอมบาร์ เห็นเค้าแปะป้ายประกวดอะไรซักอย่างด้วยหล่ะ"
"สงสัยประกวดนางโชว์ เค้ามีทุกปี"
"อยากไปดูอ่ะ "ชั้นก็อยากไปประกวด" แสงดาวว่าพลางหัวเราะ
"เค้าเอาแต่กะเทยไม่ใช่หรอ อยากไปแปลงเพศเป็นกะเทย"
แสงดาวสงสัย
"ทำไมอ่ะ"
"ก็กะเทยมันสวยกว่าผู้หญิงอีกนะเดี๋ยวนี้"
แสงดาวขำนกน้อย
มะลิมาด้อมๆ มองๆ ที่หน้าบาร์ แต่ไม่กล้าเข้าไป เลยโทร. เข้าไปหาป๊อปคอน
"ป๊อปคอน ชั้นเอง!"
ฝ่ายริชชี่เดินกลับมาจากห้องน้ำ โดยมีจีน่าเดินตามมาไกลๆ ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
"เอาล่ะใครมีไอเดียอะไรดีๆ สำหรับการประกวดปีนี้มั่ง ชั้นอยากฟังความเห็นของพวกเธอทุกคน"
บรรดากะเทยจับกลุ่มเม้าท์มอย
มือถือป๊อปคอนดังขึ้น มองมือถือ แล้วตกใจ แอบคุย
"เออ ว่าไงยะ"
คนเดินผ่านไปมาหน้าบาร์ มะลิวัลย์คุยโทรศัพท์
"นี่...ออกมารับชั้นหน่อยสิ"
ป๊อปคอนพูดแบบกระซิบ กลัวคนรอบข้างได้ยิน
"จะบ้าเรอะ ชั้นอยู่ที่ร้านนะ ไม่ได้อยู่ที่ห้อง"
"ก็ตอนนี้ชั้นก็อยู่ที่หน้าฟรีดอมบาร์แล้วไง"
"ฮ้า...แกว่าอะไรนะ"
"แกจะแหกปากทำไมยะ ตกใจหมด" กองทัพค้อนวงใหญ่
ป๊อปคอนกระซิบ
"เอาใหม่ดิ แกว่าไงนะ"
"ชั้นอยู่หน้าฟรีดอมบาร์ของแกไง"
ป๊อปคอนตาเหลือก
"นี่อย่าบอกนะว่าแกเหาะมาถึงนี่"
"ไม่ได้เหาะ นั่งมอเตอร์ไซค์มา"
"เวรกรรม ... เอ่อๆๆ แกรออยู่ตรงนั้นนะ เดี่ยวชั้นออกไปหา อ่อ! อย่าเที่ยวเดินไปเดินมานะ แถวนี้กะเทยเยอะ"
"กะเทยเยอะแล้วไงอ่ะ"
"เอ๊าคนผ่านไปมา เค้าก็จะคิดว่าแกเป็นกะเทยด้วยน่ะเสะ"
มะลิวัลย์ยิ้มแล้ววางโทรศัพท์ เหลือบไปเห็นป้ายการประกวดลิปซิ้งค์ Freedom Contest ประจำปี 2014 by เจ๊ริชชี่ ณ ฟรีดอมบาร์ ที่เน้นการโชว์ลิปซิงค์ ก็ทำให้มะลิวัลย์ตาโตเมื่อเห็นเงินรางวัล
"เงินรางวัลหนึ่งแสนบาท!! แม่จ้าว หรือนี่อาจจะเป็นหนทางที่สวรรค์ส่งมาชี้นำอีมะลิก็ได้"
ป๊อปคอนลุกขึ้นพรวด กองทัพ ลีลาที่นั่งถัดไปตกใจ
"นี่จะลุกจะนั่ง ให้สมกับเป็นกุลสตรีหน่อยสิย่ะ กระโดกกระเดกแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะมาขอเป็นเมีย" กองทัพว่า
"แหม ตอนเป็นกะเทยฝึกหัด ชั้นก็เรียบร้อย ไม่เห็นจะมาผู้ชายตกถึงท้องเลย"
"เฮ้ยหรอ งั้นแบบนี้ชั้นว่า แกต้องไปบางมด ยันฮีแล้วหล่ะ อาจช่วยแกได้นะนังป๊อปคอน"
"ไม่อ่ะ ไม่อยากจะเจ็บตัวเพื่อผู้ชาย ซักวันชั้นจะหาผู้ชายที่รักชั้นจากสิ่งที่ชั้นเป็นให้ได้"
กองทัพบอก
"โอ้โหนี่นังป๊อปคอน ชั้นเห็นกะเทยหลายคนก็พูดแบบนี้ ตอนนี้เป็นไงรู้มั้ย มันก็แห้งตายคาเตียงคนเดียว ไม่เห็นหาผัวได้ซ๊ากคน"
"คอยดูชั้นแล้วกัน เอ่อชั้นไปธุระแป๊บนึงนะ จะเอาไรกันรึเปล่า"
ลีลาพูดลอยๆ
"ไม่อะ..... ขอตำซั่วพริก 10 เม็ด ไก่ย่าง 2 ไม้"
ป๊อปคอนจะเดินไปแล้วชะงัก
"เฮ้ยนี่ขนาดไม่เอานะเนี่ย"
มะลิวัลย์เดินไปเดินมา กระวนกระวายใจ ป๊อปคอนเดินมา มองซ้ายมองขวาจนแทบจะชนกับมะลิวัลย์
"โอ้ยนี่นังมะลิ"
"โอ้ยๆ แกเป็นไรมากมั้ย"
"ตัวยังกะรถถัง ชนมาได้ กระดูกกระเดี่ยวชั้นหักป่าวไม่รู้"
มะลิวัลย์ขำๆ
"เดี๋ยวนะแก ใครว่าใครตัวยังกะรถถัง"
"ก็แกไง"
"โธ่อีบ้า ก่อนจะมาว่าชั้นดูตัวเองก่อนมั้ยย๊า"
ป๊อปคอนหัวเราะอายๆ
"แหมบางทีก็อยากด่าผู้หญิงบ้าง สวยๆ แบบแกน่ะ ต้องด่าให้เข็ด"
"ชั้นยอมให้แกด่าทุกวันเลยก็ได้ แต่แกต้องช่วยกันนะ"
"แล้วทีแกตามมาหาชั้นถึงนี่ แสดงว่าแกไปที่ห้องชั้นมาแล้วดิ"
"งั้นสิ" เธอควักกระดาษโน้ตหน้าประตูของป๊อปคอนขึ้นชู
ป๊อปคอนหัวเราะคิกคัก
"เออ เป็นไงจดหมายน้อยของชั้น ว่าแต่.." แล้วก็นึกขึ้นได้ "แกไปที่ห้อง ก็ไปเจอกับ เอ่อ..."
"สามีแกใช่มะ"
ป๊อปคอนอายกระมิดกระเมี้ยน
"แจ่มมะ หล่อเนอะ กล้ามยั้ยใหญ่"
"แต่นิสัยแย่มาก"
ป๊อปคอนตกใจ
"ทำไม มันทำอะไรแกป่าว"
"มันชีกอน่ะสิ มันนึกว่าชั้นเป็นกะเทยด้วย"
ป๊อปคอนมองสำรวจไปทั่วร่างกาย
"แล้วแก..."
"ปลอดภัยย่ะ ชั้นวิ่งหนีมันมา นี่มันจะลากชั้นเข้าไปในห้องนะ .. ถามจริงไปเอามาจากไหน ไว้ใจได้ป่าว เอามาอยู่ด้วยแบบนี้ อันตรายนะ ชั้นเป็นห่วง เผื่อมันเป็นโรคจิต แกตายเอาง่ายๆ นะป๊อปคอน"
"เออ น่ะ ชั้นเอาตัวรอดได้หรอก ว่าแต่แกเหอะมาหาชั้นเรื่องงานใช่มะ ก็หาให้อยู่ แต่มันยังหา ...!"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น"
"อ้าวแล้วมันเรื่องอะไรเล่า ไหนบอกมาซิ ไม่มีอะไรที่ป๊อปคอนทำไม่ได้"
มะลิวัลย์ชี้ไปที่ป้ายประกวด ป๊อปคอนตกใจมาก
"หมายความว่า"
มะลิวัลย์พยักหน้า
"ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว ชั้นจะประกวดลิปซิ้งค์ Freedom Contest ประจำปี 2014 นี้ล่ะ"
มะลิวัลย์สีหน้ามุ่งมั่นมาก
"นังบ้า นังผิดปกติ เค้ารับแต่กะเทยนะยะ"
"ก็ชั้นนี่ไงล่ะ"
"แต่แกเป็นผู้หญิง"
"ชั้นก็แปลงร่างเป็นกะเทยไง ตั้ง 1 แสนบาทเชียวนะ"
"จะบ้าตาย แกไม่กลัวคนอื่นเค้ารู้เหรอ"
"อ้าว ไม่มีอะไรที่ป๊อปคอนทำไม่ได้ไม่ใช่เรอะ"
"เกี่ยวอะไรกับชั้นล่ะ"
"เกี่ยวสิ เพราะแกมีหน้าที่ปกปิดให้ชั้นไง"
"ชั้นนี่นะ" ป๊อปคอนจิ้มนิ้วที่อกตัวเอง
มะลิวัลย์พยักหน้า
"ใช่ เธอนั่นล่ะ"
ป๊อปคอนตาเหลือกสลบหงายหลังไป
มะลิวัลย์สายตามุ่งมั่นมาก
"และชั้นจะต้องชนะ"
ไม่มีเสียงตอบจากป๊อปคอน ทำให้มะลิวัลย์เอะใจ หันไปหาป๊อปคอน แต่ไม่เจอ
"ป๊อปคอนไปไหนแล้วล่ะ" เธอก้าวเดินและเหยียบลงบนตัวป๊อปคอน
"แอ๊ก แอ๊ก"
"อ้าว เฮ้ย ป๊อปคอน ป๊อปคอน"
ป๊อปคอนที่สลบไป ค่อยๆ ลืมตา เห็นมะลิวัลย์ตรงหน้าเป็นนางฟ้า มีแสงระยิบระยับ ยิ้มหวานให้
"นี่คงเป็นนางฟ้า .. ชั้นคงตายแล้วสินะ"
"ยัง แกยังตายไม่ได้ แกต้องช่วยชั้นก่อน ช่วยให้ชั้นชนะการประกวดลิปซิ้งค์ Freedom Contest ปีนี้ก่อน!"
ป๊อปคอนชักตาตั้ง แล้วสลบไปอีกรอบ
เวลาผ่านไป มะลิวัลย์นั่งคุยกับป๊อปคอน
"นี่แกคิดยังไง เป็นผู้หญิงแท้ๆ คิดจะประกวดแข่งกับกะเทย"
"แกก็รู้ ว่าชั้นจำเป็น ชั้นต้องการเงิน เศรษฐกิจแบบนี้ไม่รู้จะหางานได้เมื่อไหร่"
"แต่แกรู้ใช่มั้ยว่ามันเสี่ยง"
"ชั้นรู้ แต่ชั้นไม่มีทางเลือกนี่"
"แกไม่รออีกซักพักหล่ะ รอให้ชั้นถามเพื่อนฝูงก่อน ระหว่างนี้แกก็หางานตามบริษัทไปก่อน"
"แต่รางวัลได้เป็นแสนเลยนะ วิธีนี้แหละที่จะทำให้ได้เงินแสนเร็วและง่ายที่สุด"
"โธ่มะลิเอ้ย"
"ทำไม แกจะไม่ช่วยชั้นใช่มั้ย"
"เฮ้อ ..."
"น่านะ ป๊อปคอน ช่วยชั้นเถอะนะ นอกจากแก ชั้นก็ไม่มีใครแล้ว"
"แกเอาแน่ใช่มั้ย"
"อืม!"
"ก็ได้!"
"จริงนะแก" มะลิวัลย์โผเข้ากอด "ชั้นรักแกจริงๆ เลย"
"แต่แกต้องแอ๊ปให้เหมือน อย่าให้เจ๊ริชชี่กับพวกกะเทยตัวจริงจับได้ ไม่งั้นชั้นพลอยตายไปด้วย รู้มั้ย"
มะลิวัลย์พยักหน้า แต่ก็เริ่มกลัวๆ นิดๆ
"แต่เค้าจะจับชั้นได้มั้ยวะ"
"จะไปรู้เหรอ แต่ถ้าแกเอาจริง ก็ต้องลองดูซักตั้ง"
"ป๊อปคอน!"
"อะไรอีกเล่า กะเทยเครียดอยู่ เรียกซะเสียงดัง"
"แกต้องช่วยเทรนด์ให้ชั้น!"
"อะไรนะ"
"แกต้องช่วยชั้น สอนความเป็นกะเทยให้ชั้น อย่าให้กะเทยอาชีพจับได้ชั้นเชื่อนะว่าถ้าแกช่วยเทรนด์ให้ชั้น ต้องไม่มีใครจับได้แน่ๆ แล้วเงินแสนก็ต้องตกเป็นของอีมะลิคนนี้"
ป๊อปคอนตาเหลือกสลบหงายหลังไปอีกรอบ แต่มะลิวัลย์ไม่เห็น มัวแต่ฝันหวานถึงเงินแสน
ภายในห้องโถง
"เอ้า ไม่มีใครจะเสนอไอเดียอะไรเลยเหรอยะ" ริชชี่ถาม
"ไอเดียของเจ๊น่ะเริ่ดสุดแล้วล่ะค่ะ" ลีลาว่า
"หนูว่าเรามาเริ่มตกแต่งร้านกันเลยดีกว่า ดีมั้ยคะเจ๊" กองทัพว่า
" ดีสิยะ แต่เจ๊ไม่รู้ว่า ไอ้ของตกแต่งปีเก่าๆ มันจะยังใช้ได้มั้ยนะ"
"งั้นพวกเราไปดูเองค่ะเจ๊"
กองทัพ-ลีลา ลุกเดินออกทางห้องเก็บของ
"เจ๊ขาเราต้องทาสีร้านใหม่มั้ยคะ"เบเบ๊ถาม
"อุ๊ย ดีๆ ชอบๆ" อัยโกะว่า
"นั่นสิ เอาสีสดๆ ซ่าๆ สีรุ้งไปเลยมั้ยคะ ละลานตาดี" เดือนเพ็ญว่า
"พอๆ จะบ้าเหรอ ทาสีที เหม็นไปทั้งร้าน เรามิต้องปิดร้านกันเลยเหรอยะ แค่พวกหล่อนช่วยกันทำความสะอาดครั้งใหญ่ให้เจ๊ก็พอ"
ทุกคนขานรับ
"ได้เลยค่ะเจ๊ บิ๊กคลีนนิ่งกันนะคะ"
เบเบ๊/อัยโกะ/เดือนเพ็ญลุกขึ้นพร้อมกันไปเอาเครื่องทำความสะอาด
จีน่าไม่พอใจ ค้อนสะบัดหน้าพรืด ดอลลี่กับรันรัน แอบมองหน้ากัน กลัวๆ จีน่า
เบเบ๊/อัยโกะ/เดือนเพ็ญ แยกย้ายทำความสะอาด ต่างโพกผ้าทะมัดทะแมงที่หัวกันฝุ่น เหน็บไม้ปัดขนไก่ มือถือไม้กวาดบ้าง ม๊อบถูพื้นบ้าง ต่างคนต่างมีหน้าที่ต่างกันไป
"การจัดประกวด Miss Freedom Girl ประจำปี 2014 by เจ๊ริชชี่ ณ ฟรีดอมบาร์ ด้วยการประกวดลิปซิงค์ ชิงเงินสด 100,000 บาท ในปีนี้"
กองทัพ กับ ลีลา ช่วยกันรื้อเอาไฟประดับออกมา จัดการตกแต่งเพิ่มเติมตามจุดต่างๆ ริชชีเดินตรวจงานด้วยความพอใจ
"เราต้องจัดตกแต่งสถานที่ให้ดีที่สุด เพราะวันงาน ทุกคนจะต้องตื่นตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของฟรีดอมบาร์ นักข่าวจะแห่แหนมาเต็มไปหมด และคนที่ชนะเลิศนอกจากจะได้เงินแล้ว ยังได้เซ็นสัญญาเป็นนางโชว์ประจำฟรีดอมบาร์อีกด้วย"
รันรันและดอลลี่ เดินตามจีน่า จีน่าไม่ทำอะไรเดินดูคนนี้ทีคนนั้นทีอย่างเหยียดๆ
กองทัพกำลังสั่งงาน กะเทยกล้ามปูเด็กๆ อีก 2 คนให้ปีนขึ้นติดป้าย ติดไฟ ลีลากำลังนั่งปรีฟงาน เบเบ๊ อัยโกะ เดือนเพ็ญอยู่
"นี่วันงานแก 3 คนต้องทำหน้าที่พริตตี้ คอยต้อนรับแขกผู้มีเกียรติเข้าใจมะ ชั้นจะมีโต๊ะลงทะเบียน เพราะเราต้องเชิญ VIP ขาประจำของร้านเรามาให้ครบ"
ผ่านเวลา ... การตกแต่งค่อยๆ เดินหน้าไปเรื่อยๆ ริชชี่ยิ้มพอใจที่เด็กๆ ช่วยกันทำความสะอาด
อีกมุมหนึ่ง จีน่ามองทุกคนแบบเบื่อๆ
"ตื่นเต้นกันใหญ่ ไม่มีใครสนใจเราซักคน น่าเบื่อ"
จีน่าแอบหลบออกไป กองทัพกับลีลามองเห็นพอดี
"นังจีน่าอู้งาน แบบนี้ไม่ถูกต้อง คิดว่าเป็นตัวดูดแขก แล้วมาทำแบบนี้ไม่ได้ ต้องฟ้องเจ๊ริชชี่" กองทัพว่า
"อย่าไปยุ่งกะมันเลยแก ไม่รู้จักนิสัยจีน่าหรอ"
"แกอ่ะ ชอบทำตัวเป็นแม่พระ ไม่โอเคเลยอ่า"
ลีลาหัวเราะขำ
"ก็แค่เตือนแกว่า เรื่องร้อนหูร้อนใจ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเอาไปบอกเจ๊หรอก แค่นี้เจ๊ก็เหนื่อยเพื่อพวกเรามามากพอแล้ว"
กองทัพหันไปดู ริชชี่ที่ปีนป่ายจัดป้ายเวทีด้วยตัวเอง แล้วก็ถอนใจ
จีน่าเดินเซ็งๆ ออกมาจากประตูร้านฟรีดอม ด้านหลังไกลออกไปป๊อปคอนยืนคุยกับมะลิวัลย์หันไปเจอ
"เฮ้ย"
ป๊อปคอนรีบดึงแขนมะลิวัลย์หลบ
"อะไรของแก เจ็บนะ"
จีน่าบ่นๆ
"บ้าๆๆ ไม่รู้จะเห่ออะไรกันนักกันหนา" จีน่าหันไปค้อนประตูบาร์
ป๊อปคอนหลบวูบอีกครั้ง จีน่าเดินมายืนรอมอเตอร์ไซค์
"กะอีแค่งานประกวด เชอะ คอยดูนะ ว่ามันไม่มีทางสู้อีจีน่าคนนี้ได้ร๊อก"
ภายในรถ ท่องแท่งนั่งรถไปกับตี๋เล็ก แล้วนึกขึ้นได้ จอดรถกระทันหัน
"เฮ้ย เฮ้อลืมจนได้ พี่ลืมแฟ้มงานต้องกลับไปเอา"
"อะไรหรอพี่ตี๋ใหญ่"
"พี่ลืมเอกสารสำคัญอ่ะซิ"
"พี่ชายเรายังไม่แก่เลย ทำไมเป็นอัลไซเมอร์ได้เนี่ย"
"พูดมากน่า ย้อนกลับบ้านก่อนนะ"
รถหรูของทองแท่งเลี้ยวยูเทิร์นอย่างรวดเร็ว
ในรถ ตี๋เล็กตัวเซไปติดประตูรถ
"โอ้ย พี่ตี๋ใหญ่เป็นไรเนี่ย เอกสารมันไม่มีขา มันเดินไปไหนไม่ได้หรอก โหย"
ทองแท่งหน้าเครียดๆ ไม่ตอบอะไร
ฝ่ายจีน่ายืนคอยมอเตอร์ไซค์
ป๊อปคอน กับมะลิวัลย์แอบมองจากซอกตึก
"ใครหรอ สวยดีอ่ะ"
ป๊อปคอนหันไปจุ๊ปาก มะลิวัลย์หุบปาก
จีน่าโบกมอเตอร์ไซค์วิน ขึ้นรถจากไป
"ไปซะที"
"ตกลงคนนั้นใครอ่ะ ทำไมเราต้องหลบ"
"แหม นังมะลิ นังฉลาด ไม่หลบได้ไง แกน่ะคิดประกวดไม่ใช่เหรอ"
มะลิวัลย์หัวเราะ
"เออ ใช่"
"นังคนนั้นน่ะชื่อจีน่า นังตัวร้าย ชอบมาว่า มากัดชั้นบ่อยๆ นังคนนี้ล่ะที่ทำให้ชั้นเสียเซลฟ์"
"เค้าสวยจังกะเทยเหรอ"
"เออสิ มันเป็นนางโชว์ที่นี่ เป็นผู้ชนะเลิศ Freedom Contest ปีที่แล้วไง"
"ว้าว"
"อย่าไปชื่นชมมัน ชั้นเกลียดมันจะตาย"
ในร้าน ริชชี่เดินมาพูดกับกองทัพและลีลา
"นี่เธอ 2 คน ชั้นจะออกไปดูป้ายที่สั่งทำซะหน่อย ฝากเธอช่วยดูแลตรงนี้หน่อยนะ"
"รับทราบค่าคุณแม่" กองทัพว่า
"ไปเถอะค่ะ ทางนี้เราคุมเอง"
พอเจ๊ริชชี่เดินไป กองทัพและลีลาก็เดินคุมเด็กๆ
"นี่แก ชั้นตื่นเต้นอ่ะ"
"ตื่นเต้นไรแก" ลีลาว่า
"อยากไปดูป้ายอ่ะ ว่าจะสวยขาดไหน เท่าปีที่ชั้นได้รางวัลรึเปล่า"
"จะอู้งานก็บอกมาเถอะ รู้ทันนะยะ"
"จะบ้าหรอ ชั้นอยากไปดูจริงๆ ชั้นไปหล่ะ" กองทัพวิ่งออกไปเลย
ลีลาจับไว้ได้ทัน
"ว่าแต่เขา อีเหนาเป็นเอง อย่าคิดอู้"
กองทัพจ๋อยๆ ที่ลีลารู้ทัน
ป๊อปคอนลากมะลิวัลย์จากที่ซ่อนตัว
"วันนี้แกกลับไปก่อนนะ เรื่องนี้ต้องวางแผนอย่างรัดกุม"
"แล้วเมื่อไหร่แกจะไปเทรนให้ชั้นอ่ะ"
"เอางี้ คืนนี้ชั้นเสร็จจากบาร์ จะไปหาแกที่ห้อง"
"แน่นะ ถ้าเบี้ยวชั้นจะตามมาที่นี่อีก"
"เออแน่ อย่าหลับไปก่อนหล่ะ คืนนี้เจอกัน"
"งั้นชั้นไปก่อนนะ"
"เออๆ" ป๊อปคอนรุนหลังมะลิวัลย์เร่งให้รีบกลับ
รถหรูของทองแท่งกำลังเลี้ยวเข้าซอยมาอย่างรวดเร็ว มะลิวัลย์และป๊อปคอยที่เดินจ้ำโผล่พรวดออกมาจากข้างๆ ตัวตึกฟรีดอมบาร์
ภายในรถ ตี๋เล็ก ตาโตมองไปข้างหน้า ตะโกนลั่น
"พี่ตี๋ใหญ่!! ระวัง!"
มะลิวัลย์ / ป๊อปคอนร้องตกใจ"เฮ้ย"
ในรถของทองแท่งตาโตร้อง "เฮ้ย" เช่นกัน
มะลิวัลย์ตกใจไปผวากอดป๊อปคอนแน่น มะลิวัลย์จ้องมาทางทองแท่ง
ทั้งคู่ตาเบิกโพลง
(อ่านต่อหน้า 3)
นางโชว์ ตอน 1 (ต่อ)
ทองแท่งจำเธอได้ วันนั้น ขณะขับรถฟังเพลงเพลินๆ มากับช่อลัดดา
"เฮ้ย"
มะลิวัลย์เดินข้ามถนนในระยะกระชั้นชิด
รถทองแท่งหักหลบ มะลิวัลย์โดนรถเฉี่ยวจนล้ม ทองแท่งบีบแตรดังลั่น
ทองแท่งเปิดประตูลงมาจากรถอย่างหัวเสีย เดินเข้าไปหา กะต่อว่ามะลิวัลย์
"นี่คุณ!! อยากตายรึไง ข้ามถนนภาษาอะไรฮ้า ... ไม่เห็นรถรึไงคุณ!"
มะลิวัลย์ที่นั่งอยู่กับพื้นค่อยๆ ลุกขึ้นเซๆ แล้วค่อยๆ เงยหน้า
"ยัยคนนั้นเอง!!"
คราวนี้ รถของทองแท่งไปชนกับรั้วหรือกำแพงอีกฝั่ง โครม!
ตี๋เล็กโดนสายเซฟตี้เบลท์กระชากกลับมา หน้าหงาย
"โอ๊ย พะ พี่..."
ทองแท่ง หัวโขกพวงมาลัย เงยหน้ามองกระจกมองหลัง มะลิวัลย์ตาโตมองจ้องทองแท่ง ฝ่ายทองแท่งมองจ้องเป๋ง
ป๊อปคอน มะลิวัลย์ กอดกันแน่นเพราะตกใจ
ทองแท่งถลาลงจากรถ
"อ้าว เฮ้ย พี่ตี๋ใหญ่"
ตี๋เล็กถลาลงจากรถตามไป
ทองแท่งเปิดกระตูรถมา
มะลิวัลย์ตกใจ หันไปมองป๊อปคอนจะขอความช่วยเหลือ ปรากฏว่าเห็นป๊อปคอนยืนบิดที่เห็นทองแท่งหล่อบาดใจ ....เพลง " อื้อฮือหล่อจัง" ล่องลอยมาขณะที่ทองแท่งก้าวเดินเข้ามาในภวังค์ ป๊อปคอนสวมวิญญาณนางโชว์ ... คอนลิปซิ้งหรือเต้นไปด้วย สายตาป๊อปคอนกวาดมองทั่วเรือนร่างของทองแท่ง กล้ามแขน อกผึ่งผาย หน้าขาวตี๋ แต่ทว่าพอมาถึงตาของทองแท่งที่มองมาอย่างดุมากก็สะดุ้งหยุดเต้น เพลงหยุดฉับพลัน ป๊อปคอนหันไปมองมะลิวัลย์กะจะขอความช่วยเหลือ ปรากฏมะลิวัลย์ก็กลืนน้ำลายด้วยความกลัวเช่นกัน !
แท่งเดินผ่านทั้งคู่ ไปดูว่ารถเสียหายขนาดไหน
มะลิวัลย์กระซิบ
"หน้าดุยังกะยักษ์ แกว่า เค้าจะฆ่าปาดคอพวกเรามั้ยวะ"
ตี๋เล็กลงมาจากรถตามมา
ป๊อปคอนหันมาเจอ กลืนน้ำลาย เปลี่ยนทาเกต
"โอมายก๊อต ... นั่นก็หล่อ นี่ก็หล่อ โอย ช่วยอีป๊อปคอนด้วย คลื่นไส้ วิงเวียน ทรงตัวไม่อยู่ จะเป็นลม"
"เฮ้ยหยุดบ้าผู้ชายก่อนนังป๊อปคอน เอาชีวิตรอดจากตรงนี้ก่อนเหอะ"
ทองแท่งตวัดหันกลับมามองมะลิวัลย์กับป๊อปคอน ทองแท่งก็เดินจ้ำมาหาชี้หน้ามะลิวัลย์
"นี่คุณ!"๒
ทองแท่งจ้องหน้ามะลิวัลย์แล้วกลืนน้ำลาย
มะลิวัลย์มองตอบตาใส ทองแท่งแพ้สายตา กัดฟันพูดแต่ตะกุกตะกัก
"นี่คุณ ... ไอ้การที่อยู่ๆ ก็โผล่พรวดออกมาเนี่ย ตายมานักต่อนักแล้ว ทำไมไม่รู้จักดูรถกันบ้าง ถามจริงเหอะ ไม่กลัวตายกันเลยเรอะ"
ทองแท่งจ้องหน้ามะลิวัลย์ เอาหน้าเข้ามาจ้องใกล้ๆ ดูเต็มๆ มะลิวัลย์ถอยหลบ
"คุณ! อ๋อที่แท้คุณก็เป็นนางโชว์ที่บาร์นี่เอง มิน่าหล่ะ คุณมันตัวซวย ผมเจอคุณทีไรรถผมชนทุกที คราวก่อนก็ทีนึง"
"อ้าวนี่ เคยเจอกันแล้วหรอ" ป๊อปคอนถาม
มะลิวัลย์ส่ายหน้าด๊อกแด๊ก
"หึ ไม่รู้ จำไม่ได้อ่ะ"
"มาคราวนี้อีก ทำไมคุณถึงได้สร้างความวุ่นวายให้ชีวิตผมได้ขนาดนี้ พวกเต้นกินรำกินคงเป็นแบบนี้สินะ อดหลับอดนอน อยู่ในสถานที่อับๆ สมงสมองคงไปหมดแล้วใช่มั้ย หรือไม่ก็ ...... คงจะวุ่นวายอยู่กับการรับแขก..." ทองแท่งชะงัก
"นี่!! มันจะมากไปหน่อยแล้วนะ หาว่าชั้นเป็นต้นเหตุให้รถชน ชั้นยังพอให้อภัย แต่หาว่ารับแขกขายตัว มันไม่มากไปหน่อยหรอ คุณต่างหากขับรถไม่ดีเอง แล้วยังพูดจาหมาๆ อีก อยากเจ็บตัวรึไง ฮ้า .." มะลิวัลย์ถกแขนเสื้อ จะพุ่งเข้าใส่ทองแท่ง
ป๊อปคอนตกใจตั้งแต่มะลิวัลย์เริ่มโต้ตอบ แล้วก็ต้องผวาดึงตัวมะลิวัลย์เอาไว้ไม่ให้พุ่งเข้าหาทองแท่ง
"อะฮ้า..นักเลงซะด้วย แปลงเพศมาแล้วยังไม่ลืมความเป็นแมนในตัวรึไงฮ้า"
"มันก็คงดีกว่าผู้ชายทั้งแท่งแต่นิสัยเหมือนผู้หญิงแบบคุณ"
"เก่งจริงนะ ว่าคนอื่นฉอดๆๆๆ ไม่ได้ดูสภาพตัวเองเลย"
"คุณนั่นล่ะที่ไม่ดูตัวเอง"
"นังมะลิ!! ชั้นว่า..."
"อย่าห้ามนังป๊อปคอน ครั้งนี้ชั้นไม่ยอม จะปล่อยให้เค้ามายืนด่าเราฝ่ายเดียวได้ไง"
"ก็ใครล่ะที่ผิด .. โผล่พรวดออกมา ดีนะ ผมไม่ชน ไม่งั้นก็ไม่มีโอกาสมายืนเถียงอยู่แบบนี้หรอก"
ตี๋เล็กเข้ามาจับแขนทองแท่ง
"พี่ตี๋ใหญ่!"
ทองแท่งสะบัดแขนออกจากตี๋เล็ก
"ตี๋เล็กอย่าห้ามพี่"
ตี๋เล็กกับป๊อปคอนมองหน้ากันกลุ้มใจ
ป๊อปคอนมองตี๋เล็กว่าหล่ออีกคน มีความสุขมาก ลืมเรื่องมะลิวัลย์ไปเลย
ป๊อปคอนขยิบตาให้ตี๋เล็ก
"แย่จังเลยนะฮ้า"
ตี๋เล็กกลืนน้ำลายเอื๊อก
"เอ่อ เราจะทำไงดีครับ"
"ปล่อยไป เดี๋ยวก็หมดแรงเอง เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่าฮ่ะ" ป๊อปคอนคว้าแขนตี๋เล็กควงหมับ
"เอ่อ..."
"เค้าอยากทะเลาะ ก็ให้เค้าทะเลาะกันไปค่ะ" ป๊อปคอนมองแต่ตี๋เล็ก ฟินคนเดียว
ตี๋เล็กเริ่มกลัวๆ ป๊อปคอน หันไปมองทองแท่ง
"พี่ตี๋ใหญ่"
"ตี๋เล็กอย่าห้ามพี่"
"ผมหมายถึงช่วยผมที" ตี๋เล็กพยายามแกะมือป๊อปคอน
มะลิวัลย์กับทองแท่งเริ่มหาของแถวนั้นปาของใส่กัน
"ปากดีนักนะ"
"อ้อๆๆ ใช้กำลังเรอะ นิสัยเสียนี่ คิดว่าทำได้คนเดียวเรอะ"
"เออดิ เก่งจริงก็เข้ามา กล้าๆ หน่อย ไอ้ตี๋"
"เฮ้ย ด่าเราว่าตี๋เรอะ"
"ไอ้เผือก"
"เฮ้ย... ไอ้ ไอ้... ไอ้"
"ไอ้ก้ามปู ตาตี่ หน้าว่อก"
"เกินไปแล้ว"
มะลิวัลย์-ทองแท่งทะเลาะกัน ด้านหลังตี๋เล็กมองทองแท่งจะให้ช่วยจากป๊อปคอนที่โลมเลียตัวเองอยู่
ทองหยิบ ทองหยอด เดินนวยนาด เสื้อผ้าจัดเต็ม ออกมาทำสวน รดน้ำต้นไม้ ได้ยินเสียงแว่วมาของมะลิวัลย์และทองแท่ง
"แกได้ยินอะไรมั้ย"
เสียงทองแท่ง
"มาเลย เข้ามา เก่งจริงเข้ามาเลย"
ทองหยอดบอก
"เสียงคุ้นๆ นะแก"
"วันนี้ล่ะได้เห็นดีกันแน่"
"เออว่ะ เสียงเหมือน..." ทองหยิบบอก
"ไม่งั้นเสียชื่อตี๋ใหญ่หมด!"
ทองหยิบ/ทองหยอดโพล่ง "พี่ตี๋ใหญ่"
ทั้งคู่มองหน้ากัน
"ตายแล้วแก"
"ไปเร็วดิแก"
ทองหยิบ/ทองหยอด เปิดประตูรั้วได้ก็วิ่งแจ้นออกไปเลย
ริชชี่เดินออกมาหน้าร้าน มาดูป้ายที่สั่งทำ
"หยุดๆๆๆ พอได้แล้ว ขอร้องเถอะ" ป๊อปคอนว่า
ริชชี่ ได้ยินเสียงดังมาก
"นั่นมันเสียงป๊อปคอนนี่นา"
ริชชี่เดินมาดูด้านข้างร้าน
ตรงจุดเกิดเหตุ ทองแท่งกับมะลิวัลย์ ถลาจะพุ่งเข้าหากัน ตี๋เล็กกับป๊อปคอนผละออกจากกัน ตี๋เล็กจับทองแท่ง ป๊อปคอนจับมะลิวัลย์เอาไว้
เจ๊ริชชี่วิ่งมาแล้วหยุดพูด เห็นบรรยากาศมาคุ
"นังป๊อปคอนจริงๆ ด้วย!" ริชชี่รีบแจ้นเข้าไปห้าม "นี่มันเรื่องอะไรกันยะ อะไรกัน"
อีกด้านทองหยิบ ทองหยอด วิ่งมาแล้วหยุดพูด
"ต๊าย นั่นพี่ตี๋ใหญ่จริงๆ ด้วย" ทองหยิบบอก
"โน่นไอ้ตี๋เล็กอีกคน" ทองหยอดบอก
"แล้วก็นั่นๆๆๆ อีพวกกะเทย"
"ต๊ายๆ พี่ตี๋ใหญ่ตกอยู่ในวงล้อมอีพวกกะเทยจะงาบพี่เราแล้ว" ทองหยอดว่า
"โอ... พี่ชายของน้อง น้องมาช่วยแล้ว" ทองหยิบถลาวิ่งเข้าไป
ทองหยอดบอก "รอด้วย" แล้ววิ่งตามไปอีกคน
เพลงปี่พาทย์มวยไทยขึ้น...
ตอนนี้ล่ะที่ทั้งหมดเข้าร่วมวงตะลุมบอนกันยกใหญ่ ป๊อปคอนพยายามฉุดห้ามมะลิวัลย์ ริชชี่เดินเข้าไปตีหัวป๊อปคอน ป๊อปคอนหันมาเจอก็ตกใจ มะลิวัลย์ถลาไปฉะทองแท่ง ตี๋เล็กพยายามเอาตัวกั้น เจอมะลิวัลย์เขกหัว ทองหยิบโผล่พรวดมาดึงแขนมะลิวัลย์ ป๊อปคอน ดึงทองหยิบ ทองหยอดเข้ามากระชากป๊อปคอน เจ๊ริชชี่กระชากทองหยอด
รอบๆ เริ่มมีชาวบ้านร้านใกล้เคียงมามุงดู
ชาวบ้าน 1 หยิบมือถือมาโทร. )
"191 หรอครับ"
มะลิวัลย์ ทองแท่ง ที่ฮึ่มๆ ใส่กัน
เสียงรถหวอตำรวจมา ..
ทองหยิบ ทองหยอด ป๊อปคอน หน้าตาตื่น
ทุกคนร้องตกใจ "ตำรวจ!"
บนสถานีตำรวจ ทั้ง 2 ฝ่ายยังด่าทอกัน ไม่มีใครยอมใคร
"คุณตำรวจคะ จับพวกมันเลยค่ะ ไอ้พวกกะเทยป่วนเมือง เชอะ" ทองหยิบบอก
"พวกมันมาลวนลามพี่ชายของชั้นค่ะ อู๊ย ทั้งจับ ทั้งลูบ บัดสีบัดเถลิงค่ะ" ทองหยอดเสริม
"จะบ้าเรอะ ไม่มีใครเค้าหน้ามืดขนาดนั้นหรอกย่ะ ก็แค่มอง .." ป๊อปคอนว่า
"เห็นมะคะ มันยอมรับแล้วค่ะ จับมันเลยค่ะ จับเลย" ทองหยิบบอก
"พวกคุณเงียบๆ กันหน่อยเถอะครับ"
"จะเงียบได้ไง คุณตำรวจก็จับมันก่อนสิ"
ตำรวจส่ายหน้าเบื่อ
ทองแท่งมองมะลิวัลย์เป๋ง
มะลิวัลย์ยืนกอดอกหน้าบูด ค้อนทองแท่งขวับ ตี๋เล็กแอบอมยิ้ม สะกิดทองแท่ง
"สวยเหมือนผู้หญิงเลยนะฮะ"
ทองแท่งกำลังมองมะลิวัลย์สะดุ้ง
"เฮ่ย จะบ้าเรอะ"
มะลิวัลย์ทำปากขมุบขมิบใส่ทองแท่ง "บ้า"
ทองแท่งปากกระตุกยิ้ม ก่อนจะเสมองไปทางอื่น
ตี๋เล็กเดินไปหาริชชี่
"ตกลงเอาไงดีครับคุณน้า"
"นั่นสิคะ ทางคุณว่าไง"
"ผมว่ายอมๆความดีมั้ยฮะ ว่าไงพี่ตี๋ใหญ่"
ทองแท่งเริ่มสงบ ก็อายๆ เพราะคนในโรงพักมอง เขามองไปทางมะลิวัลย์นิดนึง
"เออ เอาไงก็ได้ นายตี๋เล็กรีบจัดการเร็วๆ คนมองเต็มแล้ว"
ตี๋เล็กหัวเราะ
"ทีงี้มาอาย"
"พี่ไปรอในรถนะ" ทองแท่งรีบเดินออกไป
มะลิวัลย์มองตาม
ทองแท่งนั่งในรถ มองไปเห็นตี๋เล็ก คุยกับพวกมะลิวัลย์หัวเราะต่อกระซิก นึกขวางตา โมโห
ทองหยิบ ทองหยอด กอดอกยืนมองตี๋เล็กพูด ไม่พอใจมาก
"ดูสิ หัวร่อต่อกระซิกกันใหญ่ ไม่สำนึกกันรึไงนะ"
ทองแท่งเปิดประตูลงไป ตะโกน
"ตี๋เล็ก"
ตี๋เล็กหันมามอง
"เสร็จแล้วก็รีบกลับเร็ว พี่มีนัดลูกค้า!"
ทองแท่งหน้าหงิกมาก
ตี๋เล็กตกใจมาก เพราะลืมเรื่องลูกค้าไปเลย
"ตายล่ะ!!" ตี๋เล็กหันไปมองมะลิวัลย์ "ผมต้องไปก่อนล่ะครับ ขอโทษเรื่องพี่ชายผมด้วย"
"จะไปแล้วเหรอคะ เสียดายจัง เราน่าจะทำความรู้จักให้นานๆ กว่านี้นะคะ แหม กำลังคุยถูกคอเลย" ป๊อปคอนบอก
"นังป๊อปคอน ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะย่ะ แค่นี้มันก็เสียสถาบันกะเทยมากพอแล้ว" ริชชี่บอก
"แหม เจ๊อ่ะ"
ทองหยิบถาม
"พวกกะเทยมีสถาบันด้วยหรอ เห็นแต่ละคนไม่มีมารยาท"
ทองหยอดเสริม
"ใช่ มารยาททราม"
"เอ๊ะพวกปากปลาร้า หน้าปลากะโห้ ยังเจ็บไม่พอใช่มั้ย เอาอีกซักทีมะห๊า" ป๊อปคอนว่า
"หยุดนะป๊อปคอน"
ป๊อปคอนจ๋อย ตี๋เล็กบอกมะลิวัลย์
"ปกติ พี่ชายผมไม่ได้เป็นคนแบบนี้นะฮะ เค้าใจเย็นมากเลย ไม่รู้ทำไมวันนี้อารมณ์เดือดได้ขนาดนั้น"
"ตี๋เล็ก!! เร็วๆ"
"ไปกันได้แล้วตี๋เล็ก" ทองหยิบบอก
"ครับๆ ผมต้องไปก่อนล่ะครับ บ๊ายบาย"
"สวัสดีค่ะ แล้วก็ขอบคุณมากที่ไม่เอาเรื่องพวกเรา" ริชชี่ว่า
ทองหยิบถาม
"ยังคิดจะเจอกันอีกหรอตี๋เล็ก"
"แล้วจะทำไมยะ" ป๊อปคอนว่า
ริชชี่ปรามเสียงต่ำ
"ป๊อปคอน!"
" ไม่เป็นไรครับ เอ่ออีกหน่อยเราคงได้เจอกันอีกนะฮะ"
มะลิวัลย์ "เอ๊ะ..."
"บ้านผมอยู่ใกล้ๆ ฟรีดอมบาร์ ที่ทำงานของคุณเลย"
"ตี๋เล็ก" ทองแท่งเรียก
ตี๋เล็กเห็นพี่ชายหน้าบูด
"จะล่ำลาอีกนานมั้ยตี๋เล็ก" ทองหยอดถาม
"ไปล่ะฮะ"
ทองหยิบ ทองหยอดลากแขนน้องชายไป
"ไปซะแล้ว เสียดายจัง เฮ้อ..."
ทองแท่งยืนพิงรถ ปรายตามองมะลิวัลย์ตาขวาง มะลิวัลย์คอหด เพราะกลัวสายตา
กะเทยป๊อปคอนที่ส่งสายตาจิกและส่งจูบจุ๊บๆ ใส่เค้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
ทองแท่งทำท่าขนลุกรีบกลับขึ้นรถ ตี๋เล็ก ทองหยิบ ทองหยอด วิ่งมาถึงพอดี รีบขึ้นรถ
ทองแท่งขึ้นรถได้รีบล็อครถทันที
ตี๋เล็กหัวเราะตัวโยน
"คนนี้ล่ะที่ส่งจุ๊บตั้งแต่ตอนที่รถชน ผมโดนมาแล้ว"
ทองหยิบถาม
"ต๊ายแล้วนี่ของตี๋เล็กบุบสลายไปบ้างรึเปล่า"
"นี่คงโดนจนขย้ำป่นปี้ป้อแป้ไปหมดแล้วใช่มั้ย โธ่น้องพี่ .." ทองหยอดว่า
ทองแท่ง ทำท่าขนลุกแล้วรีบขับรถออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว จนตี๋เล็ก ทองหยิบ ทองหยอด หงายหลัง
ป๊อปคอนที่ยืนดูอยู่ถึงกับหัวเราะ
"อู๊ย น่าเอ็นดู และ น่าดูเอ็น ... หล่อทั้งสองคน เลือกไม่ถูก อยากได้ทั้งสองคนเลย"
ริชชี่ค้อน
"บ้าผู้ชายไม่เลิกนะแก"
ริชชี่หันไปมองมะลิวัลย์
"แล้วคนนี้เป็นใครกันล่ะจ๊ะ"
"เอ่อ เพื่อนฮ่ะเจ๊"
"ตัวเล็กแต่ใจสู้ ... นี่เธอเป็นกะเทยเหมือนเราใช่มั้ย"
"เอ่อ" ป๊อปคอนเอ่ยปากจะปฏิเสธ
ริชชี่ชักชวน
"งั้นมาประกวด Freedom Contest ดีมั้ย สนใจมั้ยจ๊ะ"
ป๊อปคอนตกใจ พยายามส่งสายตาห้ามปรามมะลิวัลย์
" ค่ะๆ กำลังคิดอยู่พอดีเลยค่ะ"
ป๊อปคอนถลึงตาใส่ แต่มะลิวัลย์ทำหน้าแบบเงียบไว้!
"ทีนี้การประกวดของชั้นก็จะน่าดู และมีสีสันขึ้นอีกเยอะเลยล่ะ" ริชชี่หัวเราะ "ไม่ต้องคิดมาก มาเลย ชั้นชอบเธอ"
ริชชี่ พูดเสร็จก็เดินไป ป๊อปคอนได้แต่กลอกตา
จีน่าลงจากมอเตอร์ไซค์ แวะซื้อข้าวหมูแดงที่ร้านเฮียฮง
"เฮีย ข้าวหมูแดงหมูกรอบ 2"
"ล่ายๆ รอปุเหลียวนึงน่อ"
นกน้อยเดินมาที่เฮียฮงพอดี จำจีนาได้
"อุ๊ยๆๆ คุณอยู่ร้านฟรีดอมใช่มั้ยคะ"
จีน่าปรายตามองนกน้อยเหยียดๆ หยิ่งๆ "ใช่" แล้วเมินหน้าไปทางอื่นไม่สนใจนกน้อย
"คือ ชั้นเคยไปส่งข้าวที่นั่นบ่อยๆ แหม่คุณสวยจริงๆ ไม่แต่งหน้าก็สวยนะคะ"
จีน่ายิ้มนิดๆ
"ขอบคุณ"
นกน้อยโมโหพูดกับตัวเอง
"หนอย ทำเป็นหยิ่ง ถาม 10 คำ ตอบคำ เชอะ"
"อ้าว อานกน้อย ข้าวโต๊ะ 10 กับ โต๊ะ 4 ได้แล้ว เอาไปเสิร์ฟเร็วๆ"
นกน้อยรับจานไป แล้วสะบัดหน้าใส่ จีน่าเอาแป้งมาตบๆ
นกน้อยเสิร์ฟเสร็จก็บ่นกับตัวเอง
"ที่ญาติดีด้วย ก็เพราะแสงดาวหรอกนะ รายนั่นก็เวิ้นเว้อ อยากจะเข้าไปดูจัง ในบาร์เนี่ย พูดกรอกหูทู๊กวัน โหย"
จีน่าหอบถุงกับข้าวถุงใหญ่เดินตัวเอียงมาแต่ไกล พวกชาวบ้านกลุ่มเดิม มองแล้ววิจารณ์
ลุงเกิดบอก
"นั่นๆ กะเทยแสนดี หอบอะไรมาอีกละ"
"ก็ของบำรุงบำเรอผัวมันไง้ เห็นๆ อยู่ ไม่เห็นต้องถามเลย" ป้าแม้นว่า
ช1บอก
"เฮ้อ ... ผู้ชายก็ระยำ เป็นผมหน่อยไม่ได้ มีเมียสวยเงี้ย จะเอาใจไม่ให้ต้องทำอะไรเล้ย"
"แต่นั่นมันกะเทยน่ะโว้ย" ป้าแม้นว่า
"ก็มันอยากสวยกว่าผู้หญิงแท้ๆ ทำไมล่ะป้า"
จีน่าเดินผ่าน หน้าตาเหนื่อย ไม่สนใจคนรอบข้าง จ้ำๆ ไปทางบ้านตัวเอง
"น่าสงสารจริงจริ๊ง"
"เชอะ หมั่นไส้" ป้าแม้นลุกขึ้นสะบัดผ้าถุงใส่ลุงเกิดแล้วเดินหนีไป
จีน่าเปิดประตูเข้ามาในบ้านเช่าไม้เก่าๆ แล้วถอนหายใจ เห็นบ้านที่เต็มไปด้วยขวดเหล้ามากมายเละเทะ
"เฮ้อ....เมื่อเช้าเป็นยังไง บ่ายแล้วก็เป็นงั้น"
สันต์นอนหลับอยู่ตรงโซฟา หมดสภาพเพราะเมา ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย
จีน่าส่ายหน้า แล้วเดินเอาถุงข้าววางบนโต๊ะ เริ่มเก็บข้าวของทำความสะอาดบ้าน เหงื่อซ่ก
จีน่าเดินผ่านสันต์ที่ยังนอนไม่รู้เรื่อง นอนเกาพุง เกียจคร้าน
จีน่าเดินผ่านสันต์อีกที พร้อมตะกร้าเสื้อผ้าที่จะเอาไปซัก
มุมซักผ้า จีน่าซักผ้าอย่างขยัน ตากผ้า เหน็ดเหนื่อย พอตากเสร็จ ก็ยืนมองผลงานอย่างภูมิใจ เหงื่อเต็มหน้า
"เรียบร้อยซะที"
บรรยากาศทุกอย่างในบ้านตอนนี้เรียบร้อยเรียบกริบ
"จีน่าซะอย่าง"
จีน่าเหลือบตามองมองนาฬิกา 6 โมงเย็น ตกใจ
"ตายโหง...สายแล้ว อิจีน่าเอ้ย"
จีน่าวิ่งผ่านสันต์ที่นอนหลับไม่รู้เรื่องไป
จีน่าวิ่งเข้ามาในห้อง รีบแก้ผ้า วิ่งคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
นาฬิกา 18.10 น. จีน่าวิ่งออกจากประตูห้องน้ำ ในชุดกระโจมอก น้ำพราวทั่วหน้า
"สายอีกแล้วกู"
จีน่ารีบเช็ดๆหน้า โยนเสื้อผ้าลงไป ผ้าถุงถูกถอดกองกับพื้น คว้าเสื้อที่อยู่บนเตียงไปใส่
ส่องกระจกแต่งหน้า ลิปสติกที่ถูกโยนไว้บนโต๊ะแต่งหน้า
(อ่านต่อหน้า 4)
นางโชว์ ตอนที่ 1 (ต่อ)
จีน่าวิ่งลงบันไดมามองสันต์ที่ยังหลับ แล้วก็แกะอาหารใส่จานวางบนโต๊ะดูน่าทานแล้วเดินไปปลุก
สันต์ที่งัวเงียตื่นขึ้นมา อารมณ์เสียผลักจีน่าออกไปอย่างรำคาญ
"โฮ้ย อะไรวะ"
"พี่สันต์ๆ จีน่าซื้อของกินที่พี่ชอบมาเยอะแยะเลยนะ"
โต๊ะข้างโซฟาที่สันต์นอน มีอาหารเต็ม
สันต์มองแล้วเบ้ปาก
"เฮ่ย ไอ้พวกนี้กูไม่กิน กูจะกินเหล้า"
"กินข้าวก่อนนะพี่สันต์ เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ"
สันต์รำคาญชี้หน้าจีน่า
"มึงเป็นแม่กูตั้งแต่เมื่อไหร่วะนังจีน่า อย่าสะเออะมาสั่งสอน จะไปทำงานก็รีบๆ ไป"
"พี่สันต์อ่ะ"
"ไปไป๊ รำคาญ"
สันต์ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้ จีน่าถอนหายใจ ลุกขึ้นเดินจะออกจากบ้าน
"เดี๋ยว"
จีน่าหันไปยิ้มดีใจ "จ๊ะ"
สันต์ที่ลุกขึ้นนั่ง มองกวนตีน แบมือขอเงิน
จีน่าหุบยิ้ม ถอนหายใจ
"จีน่าบอกแล้วไง ว่าให้ใช้ประหยัดๆ หน่อย รู้มั้ยว่าหาเงินไม่ทันใช้แล้ว"
สันต์ลุกขึ้น เดินมาหาจีน่า กระชากกระเป๋าจีน่าเงินมาแล้วเงื้อมือจะตบ
"วอนใช่มะ อยากนักใช่มะ"
จีน่ากลัว ยกมือไหว้ร้อง
"อย่า!! ชั้นต้องใช้หน้าทำมาหากินไง จำได้มั้ย"
สันต์หัวเราะหมั่นไส้
"เออ กูรู้หรอก งั้นได้เลย เดี๋ยวกูจัดให้"
จีน่าตกใจมาก ตาโต
บ้านจีน่าประตูบ้านเปิดผางออก จีน่าที่แต่งตัวสวย แต่โดนถีบหัวคะมำออกมากองกับพื้น สันต์เดินออกมา มือถือเงิน หน้ายิ้มเยาะ
"แบบนี้ใช้ได้มั้ยจ๊ะ ที่รัก" สันต์เงยหน้ามองกราด "มองทำไม ไม่ใช่เรื่องของพวกแก รึอยากโดนมั่ง เอามะ จัดให้"
พวกชาวบ้าน ป้าแม้น ลุงเกิด ช1 วงแตกไปคนละทาง
สันต์ยิ้มเยาะแล้วหมุนตัวกลับเข้าบ้าน
จีน่าค่อยๆ ลุกขึ้น เจ็บก้น ลุงเกิด ป้าแม้นวิ่งไปแอบหลังเสาดู
"โธ่ถัง เวรกรรม" ลุงเกิดบอก
ป้าแม้นว่า "สวยแต่มีกรรมว่ะ"
จีน่าพยายามเดิน แต่เขยก ผ่านชาวบ้านที่มองเวทนา และวิจารณ์กันสนุกปาก
เย็นต่อเนื่องมา ป๊อปคอนมือเป็นระวิงแต่งหน้าแต่งผมให้เหล่านางโชว์ ป๊อปคอนนึกไปถึงตอนที่อยู่หน้าโรงพัก
มะลิวัลย์ไหว้ริชชี่ขึ้นมอเตอร์ไซค์ ริชชี่หันมาพูดกับป๊อปคอน
"เพื่อนเธอคนนี้สวย น่ารัก นิสัยดี"
ป๊อปคอนหน้าแหยๆ "ค่ะเจ๊"
"ชั้นมอบหน้าที่อะไรให้เธอทำอย่างนึง"
"อะไรคะเจ๊"
"ไปชวนเพื่อนคนนี้มาประกวดที่บาร์ของเราให้ได้ และชั้นให้เธอเทรนด์ให้ดี สายตาของเจ๊ริชชี่ไม่เคยพลาด ฟรีดอมบาร์ของเราปีนี้ เราจะได้นางโชว์ที่สวยและเก๋กู๊ดที่สุด"
ในห้องแต่งตัว ป๊อปคอนถอนหายใจ พูดกับตัวเองว่า
"ถ้าเจ๊รู้ความจริงล่ะก็ เฮ้ออีป๊อปคอนไม่อยากจะคิดเล้ย"
"คิดอะไรหรอพี่" เบเบ๊ถาม
"คิดว่าถ้าเจ๊รู้ความจริงเรื่อง ... เฮ้ยไม่ใช่กงการอะไรของพวกหล่อน"
"อ้าว หลอกให้อยาก แล้วไม่พูด หนูอารมณ์ค้างนะคะพี่" เดือนเพ็ญบอก
"ค้างง่ายจริงนะหล่อน" อัยโกะว่า
"นี่พูดเรื่องอะไรยะ ชั้นหมายถึงค้างเรื่องที่พี่ป๊อปคอนพูดย่ะ"
เบเบ๊เสียงสูง "ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่"
"หรา"
กะเทยสามคนแซวกันไปมา ป๊อปคอนมองแล้วยิ้มนิดๆ แอบถอนหายใจเฮือกๆ
รันรัน ดอลลี่ และกะเทยนั่งคุยกัน จีน่าเปิดประตูมา วงแตก พวกกะเทยเด็กๆ วิ่งหนีออกจากห้อง
วิ่งผ่านจีน่าที่เดินกระเผลก พวกแก๊งแมวป่าตกใจ
"ต๊าย พี่ริชชี่ ไปทำอะไรมาค่า" ดอลลี่ถาม
"หุบปากน่านังดอล พี่จีน่าคะ วันนี้พี่ดูแปลกๆ นะคะ ไม่สดชื่นเลย" รันรันว่า
"ไม่มีอะไรหรอกนา พูดมาก น่ารำคาญ"
"ขอโทษค่ะ เอ่อแต่ว่า"
"ชั้นไปแต่งตัวหล่ะ ขี้เกียจฟังพวกแกพูด"
จีน่าเดินเขยกเข้าห้องแต่งตัวไป ดอลลี่เห็นจีน่าเดินกะเผลก
"นี่รันรัน แกเห็นเหมือนที่ชั้นเห็นมะ"
"ไม่เห็น!"
"ตาบอดหรอยะ ก็เห็นๆ อยู่ว่า ..."
รันรันรีบเอามือปิดปากดอลลี่ ดอลลี่ดิ้นพราดๆ
"หุบปากไว้นังดอล ถ้ายังอยากจะแก่ตาย"
จีน่าเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ส่องกระจกดูแขนขาที่เขียวช้ำ แล้วน้ำตาก็ไหล น้อยใจสันต์ แล้วเริ่มสะอื้นมากขึ้น จนตัวโยน
ภายในห้องโถงใหญ่ ทองหยิบ ทองหยอด นั่งดูทีวี กิมลั้งเพิ่งกลับถึงบ้าน ทั้งคู่รีบจูงมือกิมลั้งมานั่งและฟ้อง
"ม๊าขา มานี่เลย หนูมีเรื่องจะเล่า" ทองหยิบเปิดประเด็น
"อะไรๆๆ โอ้ยม๊าเพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ"
ทองหยอดบอก
"ม๊ารู้มั้ย วันนี้เกิดอะไรขึ้น"
"จะไปรู้ได้ไงเล่า ม๊าอยู่ที่ร้านทั้งวัน"
"คืองี้ค่ะ ... ทองหยิบเล่าเหอะ"
"อ้าวแล้วกัน คืองี้คะ"
ทองหยิบ ทองหยอด เมาท์ให้กิมลั้งฟัง นางตาโตขึ้นเรื่อยๆ จนผุดลุกขึ้น!!!!เ
"มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ไง ม๊าบอกกี่ทีแล้ว อย่าไปยุ่งกับพวก 2 เพศ แล้วนี่เรื่องไปถึงโรงพัก แบบนี้ม๊าจะเอาหน้าไปไว้ไหน มีลูกชาย 2 คนก็ไปญาติดีกับพวกกะเทย"
ทองหยิบบอก
"น้องตี๋เล็กก็พลอยบ้าบอไปกับกับพี่ทองแท่งด้วยนะม๊า"
"แถมยังยอมความให้พวกกะเทยหน้าบานพวกนั้นด้วยนะคะม๊า"
แสงดาวที่พึ่งกลับจากเรียนมหาลัย เป็นช่วงเรียน Summer เห็นบรรยากาศตรงหน้า ก็รู้ว่ามีเรื่องแน่ๆ รีบเดินเข้ามา
"มีเรื่องอะไรกันอี๊"
"ก็พี่ชายตัวดีของเธอน่ะสิ ทำงามหน้า"
"พี่ชาย?? ใครคะ พี่ทองแท่ง หรือพี่ตี๋เล็ก แล้วทำงามหน้าอะไรหรอคะ"
"ทั้งคู่น่ะแหละ ทั้งพี่ทองเท่ง ทั้งน้องตี๋เล็ก" ทองหยิบบอก
"เรื่องอะไรหรอ"
"ก็ไปมีเรื่องกับพวกกะเทยมาน่ะสิ" ทองหยอดว่า
"ที่ฟรีดอมบาร์น่ะหรอคะ"
"ใช่น่ะสิจะมีกะเทยที่ไหน ร้านก็ติดบ้านเราแทบจะรดต้นคอกันอยู่แล้ว" ทองหยอดกว่า
"คืนนี้จะรอซักฟอกตี๋ใหญ่กับตี๋เล็กถ้าไม่มีเหตุผลดีๆ ม๊าไม่เอาไว้แน่ๆ"
ทองหยิบมองแสงดาว
"กลับมาซะเย็นแบบนี้ สงสัยต้องซักฟอกเธออีกคน"
แสงดาวกลืนน้ำลายเอื๊อก แต่เจ๊กิมลั้งไม่สนใจมัวแต่ห่วงลูกชาย
ภายในฟรีดอมบาร์ บริเวณหลังเวที จีน่า เบเบ๊ อัยโกะ เดือนเพ็ญ โดนป๊อปคอน เช็คหน้า เช็คผมมือเป็นระวิง
พิธีกรประกาศ
"และตอนนี้ ถึงเวลาของดาวเด่นประจำฟรีดอมบาร์ของเรา จีน่า "
จิน่าเรียกสมาธิ ลืมตายิ้มสวย ริชชี่ตบไหลให้กำลังใจ จีน่ายิ้มรับ
จีน่า และ เบเบ๊ อัยโกะ เดือนเพ็ญ เดินไปที่เวที จีน่าโพสท่ารอจะแสดง
ริชชี่ กองทัพ ลีลา และป๊อปคอน แอบมองอยู่ด้านข้างเวที
"จีน่าเนี่ยมันสวยจริงๆ สวยเหมือนผู้หญิงเลยวะ" ลีลาบอก
กองทัพ หมั่นไส้ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง ป๊อปคอนมองจีน่าแล้วนึกถึงมะลิวัลย์พลางแอบหัวเราะ
"ถ้านังมะลิมันประกวดได้ นังจีน่าต้องตกอันดับแน่นอน"
ริชชี่ได้ยินแว่วๆ
"บ่นอะไรหรอป๊อปคอน"
"ไม่มีอะไรคะ แค่ร้องเพลงไปตามเรื่อง"
ป๊อปคอนพูดเสร็จก็เดินกรีดกราดร้องเพลง อารมณ์ดีออกไป ริชชี่ กองทัพ ลีลา มองหน้ากันเม้าท์ป๊อปคอน
"นังนี้ อาการไม่ค่อยดีเนอะสงสัยจะบ้า" กองทัพว่า
"อาการร้อน อาการเลยกำเริบเนอะ" ลีลาบอก
"เออวะ ใกล้บ้าแน่นอน พวกจิตไม่ปกติ"
"ว่าตัวเองหรอกองทัพ"
"ป่าวย๊า โอยชั้นไม่ได้บ้านะยะ ถึงหน้าตาจะให้"
ริชชี่ขำ 2 คนเถียงกัน ส่ายหน้าเบาๆ
ค่ำต่อเนื่อง รถของทองแท่งแล่นเข้ามาจอด กิมลั้งยืนเป็นนางพญา ทองหยด ทองหยอด แสงดาว ยืนรออยู่ ทองแท่งกับตี๋เล็กเดินลงมา ผงะเจอกับสายตาแต่ละคน แสงดาวแอบหัวเราะคิกแต่ก็หยุดไปเพราะเจอสายตาของกิมลั้ง
"ตามม๊าเข้าไปในห้อง เรามีเรื่องของเครียร์กัน .. ยาว!"
เจ๊กิมลั้งนั่งเป็นประธานในพิธี มีทองหยิบทองหยอดขนาบข้างเป็นองครักษ์ซ้ายขวา ทองแท่ง ตี๋เล็ก เป็นจำเลย นั่งตรงข้ามกับแม่ แสงดาวนั่งข้างหนึ่งของทองแท่ง
แสงดาวมองคนโน้นที คนนี้ทีกลืนน้ำลายเอื๊อก ทองแท่งนิ่งสงบ
"อย่างที่ผมบอกม๊า เรื่องมันไม่มีอะไร ผมน่ะผิดเองขับรถเร็วเพราะลืมของ"
"เสียงานเสียการหมด เพราะนังกะเทยพวกนั้น"
"พวกนั้นดีนะฮะ ไม่ได้เอาเรื่องอะไรทางเรา ทั้งๆ ที่เราขับรถเฉี่ยวเค้า" ตี๋เล็กว่า
"ดีแบบไหนกัน เห็นแต่พวกผิดเพศเถียงคำไม่ตกฟาก" ทองหยิบบอก
"แถมมีนังกะเทยตอม่อกะลิ้มกะเหลี่ยตี๋เล็กอีก" ทองหยอดบอก
"จริงอย่างที่น้องมันพูดป่าว"
ตี๋เล็กหัวเราะ
"คนมันหล่อช่วยไม่ได้นี่ฮะ"
"เค้าว่ากันว่า ถ้ากะเทยคิดว่าผู้ชายคนไหนหล่อ แสดงว่าหล่อจริงๆ นะอี๊" แสงดาวว่า
"เฉาฉุ่ยนาอาดาว"
"พูดแบบนี้แสดงว่า ตี๋เล็กหลงคารมกะเทยแล้วแน่ๆ ม๊าหนูไม่ยอมนะ หนูไม่อยากมีน้องสะใภ้เป็นพวกนั้น" ทองหยิบบอก
"ม๊าต้องจัดการให้เด็ดขาดนะคะ อย่าได้ยอม"
แสงดาวทำท่าปาดคอไปทางตี๋เล็กและทองแท่ง แล้วยิ้มขำ
ป๊อปคอนเปิดประตูห้องเช่า ตาโตตกใจกับสภาพห้อง บันลือนอนกลิ้งเกลือก ของกินรกเกลื่อนห้อง
"อะไรก๊านบันลือ นี่มันห้องพักหรือสนามรบ ทำไมข้าวของมันระเนระนาดพินาศแบบนี้"
บันลือเข้ามากอด เอาใจ
"แหมก็เจ๊หายไป ผมก็เหงาอ่ะ"
ป๊อปคอนงอนแต่ชอบ
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับห้องรกยะ อย่ามาทำปากดีเชียว นี่ .. บันลือ ชั้นได้ข่าวนะว่าแกไปลวนลามเพื่อนชั้น"
" เพื่อนหรอ เพื่อนคนไหน"
"อย่ามาแบ๊วนะยะ ชั้นรู้เรื่องหมดแล้ว อย่าให้รู้นะ ว่าทำแบบนี้อีก โดยเฉพาะคนนี้ เพื่อนรักของชั้น"
"ก็แค่ถามว่ามาหาเจ๊เรื่องอะไร มันประสาทเสียเผ่นแน่บไปเอง ... แห้งๆ แบบนั้นไม่ชอบหรอก ต้องแบบนี้ อวบๆ เต็มไม้เต็มมือแบบเจ๊ของผม"
ป๊อปคอนเคลิ้ม กอดรัดบันลือนัว
จีน่ากลับมาที่ห้องไม่เจอสันต์ นั่งเศร้ามองห้องเช่าที่ว่างเปล่า เหงาและเศร้ามากทรุดตัวนั่งลง หมดสภาพนางโชว์คนดัง
ส่วนสันต์นั้น กำลังกินเหล้าเมาเฮฮา ชมพู่ กับญาญ่า นัวเนียตลอด
"เฮ้ยวันๆ เอาแต่กินเหล้ากับแจกเงินสาวๆ แบบนี้ กูว่านะ ไม่นานมึงก็หมดตัว" ป๋องบอก
"ไอ้นี่ปากหมา ใครบอกมึงวะ ว่าคนอย่างกูจะหมดตัว มึงก็รู้กูมี ATM ส่วนตัว"
"แล้วถ้าอีเมียหน้าโง่มึงมันจับได้ มึงจะทำยังไง ทำไมไม่ลองหาเงินเองวะไอ้สันต์"
"หาเงินใช้เอง มึงจะบ้าหรอ หาเองให้โง่สิ มึงไม่มี ATM แบบกู ก็ไม่ต้องมาอิจฉากูโว้ย"
"ไม่ได้อิจฉาโว้ย แค่นึกสนุกจะชวนมึงไปบ่อน ไม่อยากไปก็ไม่ต้องแดกดันกู"
สันต์ตาโต
"บ่อนหรอ มันโดนปิดไปแล้วนี่ เปิดใหม่หรอ ที่ไหนวะ"
ป๋องยิ้มกริ่ม
"สนหล่ะซิมึง ก็บ่อนเปิดใหม่ของเฮียอาดเจ้าของคาราโอเกะที่เรานั่งอยู่นี่ไง"
"บ่อนเปิดใหม่หรอ? โธ่ไอ่บ้าเอ้ย ไม่บอกแต่แรกว่าจะชวนไปบ่อน กูงี้คันมือมาหลายเดือนแล้ว"
"ตกลงมึงไป"
"ไปสิ โธ่ของชอบ"
เฮียอาดกับไอ้ดำหลบมุมดูอยู่ ยิ้มพอใจ
"ติดกับเรียบร้อยครับเฮีย"
"ดีๆๆ ไอ้สันต์เนี่ยเงินหนาดี ที่สำคัญมันไม่มีสมอง ไม่คิดจะทำมาหากิน แต่เงินไม่ขาดมือ แบบนี้แหละ เหยื่อของเรา"
"จริงครับเฮีย ไอ่พวกหน้าโง่"
กิมลั้งยังนั่งสอนลูกหลานอยู่ที่ห้องโถง
"สิ่งที่อั๊วพูด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาพวกลื้อไปหมดแล้วใช่มั้ย ม๊าสอนพวกลื้อทุกวัน วันละหลายๆ รอบ ว่าห้ามไม่ให้ผู้ชายบ้านนี้ไปยุ่งกับกะเทยทุกคนในโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกะเทยที่ฟรีดอมบาร์"
แสงดาวหัวเราะคิก
กิมลั้งมองแสงดาวย้ำ
"ผู้หญิงก็ด้วย!"
"อ้าว!"
สององครักษ์ยิ้มสะใจ
"โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง อั๊วห้ามทุกคนในบ้านหลังนี้ ทั้งเพศหญิงเพศชาย ไปวุ่นวายกับนังกะเทยสลับเพศพวกนั้นเด็ดขาด"
ทุกคนฟังเจ๊กิมลั้งพูด
"พวกลื้อคงลืมไปหมดแล้วสินะ ว่าป๊าพวกลื้อตายยังไง อาสุวรรณพ่อของพวกลื้อเข้าไปยุ่งกับพวกสองเพศพวกนั้นจนตัวตาย ทำให้ม๊าต้องเป็นม่ายตั้งแต่ยังสาว ถึงแม้ว่าจะมีหนุ่มๆ มาตามจีบม๊าหัวกะไดไม่เคยแห้ง ม๊าก็ไม่มีวันลืมป๊าได้เลย ม๊าเลยตัดสินใจที่จะครองตัวเป็นโสด อยู่เลี้ยงพวกลื้อเพียงคนเดียว เปล่าเปลี่ยวหัวใจมาโดยตลอด" กิมลั้งพูดพลางซับน้ำตาเวอร์
สององครักษ์มองแม่แบบเบื่อๆ พูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำซาก แอบยื่นหน้านินทาเจ๊กิมลั้งด้านหลังเก้าอี้
"ม๊าดรามาว่ะ" ทองหยิบบอก
"ม๊าคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกตำนานรักดอกเหมยป่าววะทองหยิบ" ทองหยอดบอก
"ประมาณนั้น พระเอกตายไป ม่ายสาวลูก 4 ต้องอดทนเลี้ยงลูกๆ โดยลำพังด้วยความยากลำบาก ... ว้ายนี่มันพล็อตละครหลังข่าวนะเนี่ย"
กิมลั้งยังบีบน้ำตาอย่างต่อเนื่อง แสงดาวสบโอกาสค่อยๆ ย่องออกมา
แสงดาวแอบมาโทร.ให้นกน้อย
"นี่พี่นกน้อย อี๊พูดไม่หยุดมา 2 ชั่วโมงแล้วนะ ธารปวดจี๊ดๆ เข้าไปรู้หูแล้วเนี่ย"
"ก็จริงของเจ๊กิมลั้งพูดนะ พวกนั้นน่ะคบได้ที่ไหน โดยเฉพาะนังจีน่า"
"ใครนะ!"
"ก็กะเทยที่ชนะการประกวดบ้าบอของพวกมันนั่นไง หน้างี้คงทำมาทุกรูขุมขน สวยยังกะผู้หญิง เห็นแล้วหมั่นไส้ สันดายก็แย่ พูดด้วยไม่พูดด้วย ก็อีแค่กะเทยคาบาเรต์"
"พี่นกน้อยก็ไปว่าเค้า"
"พี่พูดอะไรผิดเนี่ย เนี่ยธารนังไม่รู้ฤทธิ์พวกนั้น พวกมันจะแสบยังกะโดนหวายแล้วสาดด้วยน้ำเกลือ"
แสงดาวได้แต่กรอกตา พูดไม่ทันนกน้อย แทนที่จะได้ระบายกลับต้องมาฟังนกน้อยบ่นอีกคน
ในห้องเช่า มะลิวัลย์กำลังเปิดแผ่นดูการแสดงโชว์ของกะเทย และเรียนแบบท่าไปด้วย
"ทำแบบนี้เหรอ แบบนี้เหรอ เฮ้อ"
มะลิวัลย์ซ้อมเต้นไปแล้วหยุด
"อีมะลิ นะอีมะลิ เราจะยอมแพ้ไม่ได้ สู้ๆ อดทนๆ"
บันลือตื่นมากลางดึก หันไปมองป๊อปคอนนอนหมดสภาพ บันลือทำหน้าขยะแขยง ลุกขึ้นค้นกระเป๋าตังค์ แล้วเอาเงินไปหมด แล้วเข้ามาหาป๊อปคอน ค่อยๆ ถอดสร้อยทองออกจากหัวป๊อปคอนอย่างลำบาก ป๊อปคอนคอยจะตื่น และคว้าบันลือกอดอยู่เรื่อยๆ
จนในที่สุดเอาสร้อยออกไปจนได้ และบันลือยังค้นของอื่นในห้องติดไม้ติดมือไปอีกมากมาย ก่อนที่บันลือจะค่อยๆ ย่องออกไป
บริเวณหน้าตึก บันลือเดินหันซ้ายหันขวาออกมา มีมอเตอร์ไซค์จอดอยู่
"เรียบร้อยมั้ยมึง"
"เพียบเลย" บันลือชูของโชว์
"กูหมายถึงเมื่อคืนมึงขึ้นสวรรค์เรียบร้อยมั้ย"
"เฮ้ยได้ยินแล้วจะอ๊วกวะ เดี๋ยวไม่แบ่งให้เลย"
"ล้อเล่นน่ะ"
"ไปเถอะ เดี๋ยวไอ้หมูกระป๋องตื่นจะซวยกันไปหมด"
บันลือซ้อนมอเตอร์ไซค์ไป
มรห้องเช่า ป๊อปคอน ละเมอกอดบันลือ แต่ควานหาไม่เจอ ตื่นขึ้นมา
"บันลือ บันลือ อยู่ไหน"
แต่ไม่มีเสียงตอบ ป๊อปคอนเดินงัวเงียตามไปในห้องน้ำ
ป๊อปคอนโผล่หน้ามายิ้ม
"อ่ะจ๊ะเอ๋"
แต่ว่างเปล่า ป๊อปคอนตาเบิกโพลงผลุนผลันกลับเข้าไปในห้องนอน
ป๊อปคอนวิ่งออกมา เปิดไฟทุกดวง มองไปรอบๆ ไม่เห็นบันลือ ฉุกใจคิด เดินไปดูของเห็นโดนรื้อกระจาย
ป๊อปคอนเปิดกระเป๋าตังค์ เทออกมา ไม่มีเงิน จับคอก็พบว่าสร้อยหายไป
"ไอ้เลว"
บันลือซ้อนมอเตอร์ไซด์แล้ว
อ่านต่อตอนที่ 3
