สาวน้อยคาเฟ่ ตอน 11
บนเวที แอปเปิ้ลพยายามร้องเต้นอย่างสุดเหวี่ยง ในขณะที่ หมึกลูกน้องเสี่ยวิบูลย์เข้ามากระซิบเสี่ย
“ทำไมไม่ใช่คุณดวงดาวขึ้นมาร้องล่ะครับเสี่ย แล้วแบบนี้แผนการที่เราวางไว้จะทำยังไงครับ”
“ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีเบื้องหลัง”
เสี่ยวิบูลย์ครุ่นคิดแล้วลุกออกไป หมึกรีบตามไป
“เสี่ยครับ เสี่ยจะไปไหนครับ”
“ฉันสังหรณ์ใจ หนูดวงดาวไม่น่าจะหายไปแบบนี้ทั้งๆ ที่วางแผนกันไว้ซะดิบดี เราต้องตามหาหนูดาวให้เจอ”
“ครับนาย งั้นผมแยกไปตามหาทางโน้นนะครับ”
หมึกรีบแยกออกไปอีกทาง เสี่ยวิบูลย์กดโทรศัพท์หาดวงดาว แต่ก็ติดต่อไม่ได้
มะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋ม ต่างสงสัยว่าทำไมไม่ใช่ดวงดาวขึ้นมาร้องเพลง
“ทำไมไม่ใช่ดวงดาวล่ะ”
“นั่นน่ะสิ”
“งั้นเฮียศาสตร์ก็โดนปรับแพ้สิ”
ทุกคนบ่นพึมพำๆ กัน ครูปิ๋มรีบจุ๊ปาก ในขณะที่เชอร์รี่เดินกลับมานั่งยิ้มสะใจ หันมาบอกครูแต๋ว
“คะแนนไม่ขยับเลยค่ะเจ๊”
“จะขยับได้ไง ดูหน้าคนดูสิ งงซะขนาดนั้น จะกดโหวตกันถูกสินะ”
เสี่ยวิบูลย์ยืนรออยู่ หมึกวิ่งกลับมา
“เจอมั้ย”
“ไม่เจอเลยครับเสี่ย”
“หายไปไหนนะ”
ทันใดนั้น ก็มีผู้ชมผู้หญิงสองคนเดินคุยกันมา
“หน้าตาก็ดี ไม่น่าเป็นบ้าเลยเนอะแก”
“แกรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นบ้า”
“ก็คนดีที่ไหนจะไปนอนข้างถังขยะล่ะแก ถ้าไม่บ้าก็เมาแหละ”
“รีบเข้าไปข้างในกันดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันประกาศผล”
ผู้หญิงสองคนเดินเข้าไปในฮอลล์ เสี่ยวิบูลย์ได้ยินสิ่งที่สองคนนั้นพูดก็เอะใจ หันสบตากับหมึก แล้วรีบเดินไปทันที
ดวงดาวยังคงสลบไม่ได้สติ เสี่ยวิบูลย์กับหมึกก้าวเข้ามา เห็นสภาพดวงดาวก็ตกตะลึง
“หนูดวงดาว”
เสี่ยวิบูลย์กับหมึกรีบเข้าไปประคองดวงดาว เสี่ยวิบูลย์เขย่าหน้าดวงดาวเพื่อเรียกสติ
“หนูดวงดาวๆๆ”
ดวงดาวค่อยๆ ได้สติ เห็นหน้าเสี่ยวิบูลย์
“เสี่ย ว้าย นี่มันอะไรกัน ทำไมดาวถึงมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ”
“นั่นซิครับ ทำไมคุณดวงดาวถึงมานอนเน่าอยู่ข้างถังขยะได้ หืม เหม็นเชียว”
“ไอ้หมึก”
“พอก่อนหนูดวงดาว เสี่ยว่าหนูควรจะรีบเข้าไปข้างในก่อนดีกว่า เพราะหนูหายไป ทำให้แผนการที่เราวางไว้พังหมดแล้ว”
ดวงดาวโกรธแค้นมาก
บนเวที แอปเปิ้ลร้องเพลงจบ คนดูปรบมือกันเปาะแปะ แอปเปิ้ลทั้งเขินทั้งอาย พิธีกรเดินออกมายืนคู่กับแอปเปิ้ล
“เอาล่ะครับ ท่านผู้ชมคงจะงงเหมือนกันกับผมว่า คุณดาริกา คารามายน์ หน้าตาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิมเลยสักกะนิดนะครับ ไม่ทราบว่า คุณเป็นใครครับ”
“ดิฉันคือ แอบเปิ้ล คารามายน์ค่ะ เป็นนักร้องในสังกัด คารามายน์คาเฟ่อีกคนหนึ่งค่ะ”
“แต่การประกวดครั้งนี้ กติกา คือ ต้องเป็นคุณขวัญใจ ทอร์นาโด ลงประกวดกับคุณดาริการ คารามายน์ เท่านั้นนี่ครับ แล้วคุณแอบเปิ้ลขึ้นมาประกวดทำไมครับ”
“เอ่อ คือ ก็ ยัยดวงดาว หายตัวไปอ่ะค่ะ ดิฉันก็เลยต้องขึ้นมาแทน”
กลุ่มเจ๊สวยตกใจ คนดูทุกคนฮือฮาเรื่องที่ดวงดาวหายไป เฮียศาสตร์เอามือกุมหัวเครียด
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอเชิญคุณขวัญใจ ทอร์นาโด ขึ้นมาบนเวทีเลยแล้วกันครับ”
ขวัญใจก้าวออกมายืนกลางเวที
“เอ่อ จะไม่ให้ท่านคอมเมนท์เตเตอร์คอมเมนท์แอบเปิ้ลหน่อยเหรอคะ”
“คงไม่จำเป็นแล้วล่ะครับ ในเมื่อผู้เข้าแข่งขันนั้นไม่ใช่คุณ ดาริกา คารามายน์ ก็ถือว่า ฝั่งคารามายน์คาเฟ่ ทำผิดกฎกติกาการแข่งขัน จำเป็นต้องถูกปรับแพ้ไปโดยปริยาย ดังนั้น การแข่งขันในครั้งนี้ก็คุณขวัญใจ ทอร์นาโด จึงเป็นผู้ชนะไปเลยครับ”
“ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอม”
เสียงดวงดาวดังขึ้น ทุกคนหันไปมอง เห็นดวงดาวพรวดพราดขึ้นมาบนเวทีทั้งชุดซับใน และสภาพเปรอะเปื้อนขยะ เฮียศาสตร์ลุกพรวดขึ้นทันทีเมื่อเห็นดวงดาว
“ดวงดาว”
ดวงดาวเดินไปคว้าไมค์จากพิธีกรมาพูดทันที
“มีคนเล่นสกปรก จับฉันไปซ่อนข้างถังขยะ เพื่อให้ฉันไม่ได้ขึ้นประกวด”
“ใครจะทำอย่างนั้นครับคุณดวงดาว”
“ก็คนที่อยากให้คารามายน์แพ้ แล้วตัวเองจะได้ชนะไงคะ”
เจ๊สวยลุกพรวดขึ้น
“เธอพูดอะไร อย่ามาใส่ร้ายกันนะดวงดาว ฉันไม่มีทางคิดอะไรสกปรกอย่างนั้นแน่”
เฮียศาสตร์โต้ทันที
“ไม่คิดอะไรสกปรกๆ แล้วแกร้อนตัวทำไมนังสวย สารภาพมาดีกว่า ว่าแกเป็นคนวางแผน ให้มีคนมาจับดวงดาวไปใช่มั้ย”
“ฉันไม่ได้ทำ”
“ฉันไม่เชื่อ”
ทันใดนั้น ภูมิก็เดินลงมาจากคอนโทรล
“เชื่อเถอะครับ ผมตรวจสอบภาพในกล้องวงจรปิดทุกตัวแล้ว ไม่มีคนของทอร์นาโด ย่างกรายเข้าไปใกล้คุณดวงดาวเลย จะมีก็แต่เจ้าหน้าที่ของผมเท่านั้น ที่เข้าไปเชิญคุณดวงดาวมาสแตนบาย”
เฮียศาสตร์หันขวับมาทางภูมิ
“ที่ไม่เห็นคนของนังสวยมันในกล้องวงจรปิด เพราะแกร่วมมือกลับพวกมันใช่มั้ย มันจ้างแกเท่าไหร่ล่ะ ให้ตุกติกการแข่งขันครั้งนี้ล่ะ”
“พูดจาระวังหน่อยนะครับ คุณกำลังหมิ่นประมาทผมและทีมงาน”
“ทำไม แกจะทำไมฉัน หะ ไอ้พวกขี้โกง”
“ถ้าจะมีใครโกงจริงๆ ล่ะก็ ผมว่า คงจะเป็นเฮียมากกว่า ที่ส่งคุณดวงดาว หรือ ดาริกา คารามายน์ คนนี้ไปนอนกับผม เพื่อให้ผมช่วยให้เธอชนะการแข่งขัน”
“ไม่จริง ฉันไม่เคยทำอย่างนั้น”
“ลองถามคุณดวงดาวดูก็ได้ครับ ว่าจริงหรือเปล่า”
เฮียศาสตร์บุกขึ้นไปหาดวงดาวบนเวที
“มันพูดจริงเหรอดวงดาว”
ดวงดาวอึกอัก “เอ่อ คือ ที่ดาวทำไปเพราะดาวอยากให้เฮียชนะนะคะ”
เฮียศาสตร์โกรธมาก เงื้อมือจะตบดวงดาว สหรัฐทนไม่ไหว
“พอเถอะครับพ่อ”
เฮียศาสตร์ชะงัก
“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมว่า เราควรปล่อยให้เป็นไปตามกติกาจะดีกว่า เพราะยิ่งพูด ก็จะยิ่งสาวไส้ ว่าคนของเราต่างหากที่ทำสิ่งไม่โปร่งใส พูดง่ายๆ คือจะกลายเป็นเราที่เป็นคนโกงนะครับพ่อ”
“ไอ้รัฐ นี่แกพูดอะไร แกเป็นลูกฉันนะ แกต้องเข้าข้างฉันซิ”
“ผมอยู่ข้างป๊าเสมอครับ แต่ถ้าป๊าของผมทำผิด ผมก็คงไม่สามารถจะอยู่ข้างป๊าได้”
สหรัฐคว้าไมค์ไปพูด
“ผม ในฐานะตัวแทนของคารามายน์คาเฟ่ ขอยอมรับในกติกา เมื่อดาริกา คารามายน์ ไม่ได้ขึ้นประกวดร้องเพลงกับขวัญใจ ทอร์นาโด ตามที่ได้ตกลงกันไว้ คารามายน์คาเฟ่ ก็ขอยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี และขอประกาศว่า ผู้ชนะในการแข่งขันครั้งนี้คือ คุณขวัญใจ ทอร์นาโด ถ้าทุกคนในที่นี้เห็นด้วย ก็ขอให้ลุกขึ้น ปรบมือดังๆ ให้กับคุณขวัญใจครับ”
คนดูอึ้งไปอึดใจ จากนั้นก็ลุกพรวดขึ้นปรบมือเฮกันสนั่นลั่นฮอลล์ เฮียศาสตร์ทนไม่ได้ เดินเข้าไปตบหน้าสหรัฐ
“ไอ้รัฐ แกมันลูกทรพี”
เฮียศาสตร์จะเข้าไปตบตีสหรัฐต่อ แต่เหินฟ้ากับภูมิ เข้ามาช่วยลากเฮียศาสตร์ออกไปดวงดาวกรีดร้อง
“ไม่ ฉันไม่ยอม ฉันจะต้องไม่แพ้แกนังขวัญใจ”
ดวงดาวพุ่งเข้ามาจะทำร้ายขวัญใจ แต่พลาดลื่นล้ม หน้านาบกับไฟคอนเสิร์ตที่อยู่บนพื้นเวที เธอร้องด้วยความเจ็บปวด ทุกคนตกใจ
ภาพข่าวในทีวี ขวัญใจร้องจบ พิธีกรขึ้นมาประกาศอีกครั้ง
“และนี่คือ ขวัญใจ ทอร์นาโด”
นักข่าวคนหนึ่งยืนรายงานข่าวการประกวดครั้งนี้อยู่
“ถึงแม้จะมีเหตุวุ่นวายเกิดขึ้น ระหว่างการประกวดร้องเพลงระหว่างสองคาเฟ่ยักษ์ใหญ่ คารามายน์คาเฟ่ ของเฮียศาสตร์ ศาสตราวุธ กับ ทอร์นาโดคาเฟ่ ของเจ๊สวย เพราะข้อถกเถียงว่า ฝ่ายใดกันแน่ที่วางแผนโกงการแข่งขันในครั้งนี้ แต่ในที่สุด ผลก็ออกมาแล้วว่า ฝั่งคารามายน์คาฟ่นั้นคิดไม่ซื่อ เป็นผู้วางแผนการในการโกงแข่งขันจริง ทำให้ ขวัญใจ ทอร์นาโด กลายเป็นผู้ชนะอย่างขาวสะอาดอย่างไม่ต้องสงสัย และคารมายน์คาเฟ่ก็ต้องเสียหุ้นให้กับทอร์นาโดถึง 51% ตามที่ตกลงกันไว้เลยทีเดียว ตอนนี้เราไปฟังเสียงของขวัญใจ ทอร์นาโด หรือขวัญใจ เพชรแท้ ผู้ชนะการแข่งขันในครั้งนี้กันดีกว่าค่ะ”
ขวัญใจตอบคำถามนักข่าวที่รุมถาม
“วันนี้ ที่ดิฉันได้มายืนอยู่ตรงนี้ ก็เพราะดิฉันมีความฝันค่ะ ดิฉันฝันว่า อยากเป็นนักร้องคาเฟ่ เช่นเดียวกับที่แม่ของดิฉันเป็น แล้วดิฉันก็อยากจะเปิดคาเฟ่เป็นของตัวเองที่เมืองเพชร บ้านเกิดของดิฉัน และที่สำคัญที่สุด ดิฉันอยากให้พ่อของดิฉันยอมรับอาชีพนักร้องคาเฟ่ว่าเป็นอาชีพที่สุจริตอาชีพหนึ่ง เราไม่ได้ขายตัว แต่เราขายเสียงและความสุขให้แก่ท่านผู้ชมค่ะ ขวัญขอมอบรางวัล และความภูมิใจในครั้งนี้ให้กับเจ๊สวย ผู้มีพระคุณที่สุดอีกคนของขวัญค่ะ”
เฮียศาสตร์ขว้างรีโมทโทรทัศน์ลงกับพื้น กระดกเหล้าดื่มอย่างแค้นใจ
สหรัฐเอาเอกสารมาวางลงตรงหน้าเจ๊สวย เจ๊สวยมองหน้าหลานชายงงๆ
“เอกสารการโอนหุ้น 51% ของคารามายน์ครับป้า ป๊าฝากคนมาให้ป้าเซ็นรับครับ”
เจ๊สวยมองเอกสารนั้นแล้วผลักออกห่างตัว
“ตารัฐให้คนเอากลับไปคืนเฮียเขาเถอะ แล้วฝากบอกเฮียด้วยว่าป้าไม่เอา และเรื่องอะไรที่มันแล้วไปแล้ว ก็ขอให้เลิกแล้วต่อกันเถอะ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหลายที่ผ่านมา ป้าเหนื่อยใจเต็มที”
“แต่ป๊าคงไม่ยอมรับกลับไปหรอกครับป้า ป้าก็รู้ คนอย่างป๊า พูดคำไหนคำนั้น เมื่อพูดไปแล้วว่าใครแพ้เสียหุ้น นี่ก็คือหุ้น 51% คารามายน์ที่เป็นของป้า”
เจ๊สวยถอนใจด้วยความเหนื่อยใจ
“แล้วตอนนี้เฮียเขาเป็นยังไงบ้าง”
สหรัฐถอนใจ
เฮียศาสตร์ยังคงนั่งดื่มเหล้ากลุ้มใจอยู่ในห้องทำงาน ดวงดาวที่หน้ามีผ้าพันแผล เพราะถูกดวงไฟนาบหน้าก้าวเข้ามา
“เอาแต่เมาอยู่ได้ ทำไมไม่ทำอะไรสักอย่างหนึ่ง หะ เฮีย”
“ก็ฉันแพ้แล้ว ให้ไอ้รัฐเอาเอกสารโอนหุ้นไปให้นังสวยแล้ว ฉันยังจะต้องทำอะไรอีก”
“ยอมแพ้นังเจ๊สวยมันง่ายๆ อย่างนี้น่ะเหรอ”
“ฉันไม่ได้ยอมแพ้ แต่เพราะแก แกทำให้ฉันแพ้”
เฮียศาสตร์ลุกขึ้นเอ็ดตะโรใส่ดวงดาวอย่างไม่ไว้หน้า จับตัวดวงดาวเขย่าด้วยความโมโหสุดขีด
“แกคิดแผนขี้โกง ทำให้ฉันต้องถูกตราหน้าว่าเป็นคนโกง เพราะแก เพราะแกคนเดียวนังดวงดาว”
ดวงดาวเจ็บจนโมโห
“ปล่อยดาวนะเฮีย ดาวเจ็บ”
ดวงดาวสะบัดจนหลุดแล้วผลักเฮียศาสตร์ออกไปอย่างหมดความเกรงใจ
“งานนี้ ถ้าเฮียจะด่าใครล่ะก็ ต้องด่าลูกชายเฮียเองสิ ก็ที่ดาวแพ้ไปเนี่ย ไม่ใช่เพราะลูกชายเฮียประกาศปาวๆ ว่ายอมรับที่จะเป็นฝ่ายแพ้เหรอ ขนาดลูกชายตัวเองยังควบคุมไม่ได้ ก็สมควรแล้วที่เฮียจะต้องแพ้ เสียหุ้นให้กับนังเจ๊สวยไป”
เฮียศาสตร์โมโห ยั้งใจไม่อยู่ ตบหน้าดวงดาว ดวงดาวถึงกับเซล้ม แล้วพอรู้ตัวว่าปากแตกก็โกรธขึ้นมาทันที
“แกตบฉันเรอะ”
ดวงดาวพุ่งเข้าไปทุบตีเฮียศาสตร์ จนในที่สุดดวงดาวก็ข่วนเข้าที่หน้าเฮียศาสตร์ เฮียศาสตร์ร้องลั่น เอามือจับหน้า รู้ว่าเลือดออกซิบๆ ก็ยิ่งอารมณ์เดือด ชี้หน้าด่าดวงดาว
“ไม่เคยมีลูกจ้างคนไหนกล้าทำกับฉันอย่างนี้เลยนะ นังดวงดาว ไปเลยนะ แกจะไปไหนก็ไป ฉันไล่แกออก”
ดวงดาวตะลึง เฮียศาสตร์จับดวงดาวลากออกไปโยนไว้ที่หน้าห้องอย่างไม่ปราณีปราศรัย แล้วตะคอกซ้ำ
“แกจะไปไหนก็ไปไป๊ อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป”
เฮียศาสตร์เข้าห้องปิดประตูปัง ดวงดาวทั้งเจ็บ ทั้งโกรธ แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร เชอรี่ก็เดินเข้ามา ก้มหน้าลงมองดวงดาว แล้วแสร้งทำหน้าล้อเลียน ดัดเสียงเหมือนเฮียศาสตร์
“แกจะไปไหนก็ไปไป๊ อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป”
ดวงดาวโกรธสุดขีด พยายามจะคว้าตัวเชอรี่ไว้ แต่เชอรี่รู้ทัน กระโดดหลบได้ก่อน แล้วเดินหัวเราะเยาะออกไป ทิ้งให้ดวงดาวแค้นใจแทบคลั่งจนต้องกรีดร้องออกมา
ที่ร้านอาหาร ขวัญตา เหินฟ้า มะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋ม ชนแก้วน้ำพลางร้องเฮด้วยความดีใจกันยกใหญ่
“แด่ทอร์นาโด”
มะม่วงหาวชูแก้วน้ำ ให้คนอื่นทำตาม
“แด่ทอร์นาโด”
ขวัญตาชะงัก หันขวับไปมองเหินฟ้า
“ตกลงคุณเป็นคนทอร์นาโดกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่อ้ะ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า เป็นมาพักหนึ่งแล้ว”
เหินฟ้าพยายามมองตาขวัญตาเพื่อสื่อความในใจ คนอื่นๆ มองสายตาของเหินฟ้าแล้วทำตาปริบๆ ชักสงสัยในเพศสภาพของเหินฟ้าขึ้นมาแต่ยังไม่มีใครพูดอะไร แต่ขวัญตาไม่เข้าใจ มองเหินฟ้าซึ่งพยายามส่งสายตาให้เธออย่างสงสัย
“หัดใส่บิ๊กอายเหรอ เอ๊ะ ก็ไม่ได้ใส่นี่ คุณเป็นไรมากปะเนี่ย”
เหินฟ้าถอนใจ ทำหน้าหน่ายที่ขวัญตาไม่เข้าใจอะไรสักที
“คุณทำหน้าอย่างนี้ หมายความว่ายังไงอ้ะ”
“คุณเนี่ย ไม่น่าเกิดเป็นผู้หญิงเลย”
“เอ๊ะ พูดอย่างนี้เดี๋ยวก็สวยหรอกคุณ”
“ผมน่ะ สวยอยู่แล้ว แต่คุณน่ะ เป็นผู้หญิงแท้ๆ เมื่อไหร่จะสวย หะ”
ขวัญตาลุกขึ้นถกแขนเสื้อจะต่อยกับเหินฟ้า มะม่วงหาวกับครูปิ๋มรีบช่วยกันรวบตัวขวัญตาไม่ให้ออกฤทธิ์ออกเดช
“นั่งๆๆ ลงก่อนเถอะ ขวัญตา”
“วันนี้เรามาเลี้ยงฉลองกันนะ ควรจะสนุกสนานเฮฮา โปรดสงบจิตสงบใจไม่บู๊กันสักวันจะได้มั้ยจ๊ะ”
ครูปิ๋มปราม ขวัญตาสงบลง มะม่วงหาวยกแก้วขึ้นอีก
“เอ้า ชน”
ทุกคนในวงชนแก้วกันแล้วก็ต้องชะงักเมื่อมีอีก 4 มือเข้ามาชนแก้วด้วย ทุกคนหันไปมอง ตกใจ รีบตั้งการ์ดพร้อมสู้ หากพวกคารามายน์โดดเข้ามาตบตี แอปเปิ้ลรีบบอก
“พวกเรามาดีนะ”
“มาขอฉลองด้วยคน” ลูซี่บอก
“ได้มั้ย” ครูแต๋วถาม
เชอรี่ยื่นแก้วมาให้พวกทอร์นาโดชน พวกทอร์นาโดมองหน้ากันเป็นเชิงปรึกษา แล้วในที่สุดขวัญตาก็เป็นคนยื่นแก้วไปชนกับเชอรี่ก่อนเป็นคนแรก เป็นเชิงว่า ยินดี เชอรี่ยิ้ม คนอื่นๆ ที่เหลือเลยชนแก้วกันใหญ่ บรรยากาศเฮฮาเป็นกันเองขึ้นมาทันที แล้วเชอรี่ก็สังเกตเห็น
“แล้วนี่ขวัญใจหายไปไหนเสียล่ะ”
ขวัญใจนั่งเหม่อคิดอะไรอยู่คนเดียวในสวนสาธารณะ สหรัฐเดินเข้ามานั่งด้วย
“นึกแล้วว่าคุณต้องอยู่ที่นี่”
สหรัฐมองหน้าขวัญใจอย่างพิจารณา เห็นหญิงสาวหน้าหมองๆ
“คุณน่าจะดีใจนะที่คุณสามารถเซฟทอร์นาโดให้ป้าสวย และทุกคนไว้ได้น่ะ”
“คุณต่างหากที่เป็นคนเซฟทอร์นาโดไว้ได้ ไม่ใช่ฉัน”
“จะคุณหรือผมก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าตอนนี้ป้าสวยก็ไม่ต้องเสียทอร์นาโดไป”
“และก็ยังได้หุ้นของคารามายน์มาด้วย”
“คุณสงสารป๊าผมเหรอ”
ขวัญใจพยักหน้า
“คุณไม่ต้องสงสารป๊าผมหรอก”
“อ้าว”
“ก็ป๊าน่ะทำคารามายน์ก็เพราะอยากจะเอาชนะป้าสวย แต่ป๊าไม่ได้รักคาเฟ่เหมือนอย่างที่ป้าสวยรักหรอก เพราะฉะนั้นนะ ผมว่าบางทีการที่คารามายน์มาอยู่ในมือของป้าสวย ก็อาจจะเจริญรุ่งเรืองกว่าตอนที่อยู่ในมือของป๊าผมก็ได้ จริงมั้ย”
ขวัญใจเงียบ ไม่ออกความเห็นอะไร
เจ๊สวยเอาใบโอนหุ้นคารามายน์ขึ้นมาดู แล้วสุดท้ายก็ไม่เซ็นรับโอน แต่เอาเอกสารนั้นโยนเก็บในลิ้นชักล่างสุดเหมือนไม่อยากได้ และไม่อยากสนใจกับมันอีกต่อไป
ดวงดาวเหวี่ยงข้าวของระบายอารมณ์โกรธแค้นสุดขีดอย่างบ้าคลั่ง
“กูเกลียดพวกมึง เกลียดๆๆๆ อีเจ๊สวยมึงก็ไล่กูออกจากทอร์นาโด ไอ้เฮียศาสตร์ มึงก็ไล่กูออกจากคารามายน์ แล้วทีนี้กูจะเอาอะไรกิน”
ดวงดาวเขวี้ยงของอีกจนเหนื่อยหอบ
“ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะมึงคนเดียว อีขวัญใจ ตั้งแต่มึงเข้ามาในชีวิตกู ชีวิตกูก็พังพินาศหมด แล้วคุณรัฐก็ยังไปรักไปชอบมึงอีก กูเกลียดมึงจริงๆ อีขวัญใจ”
ดวงดาวทุบข้าวของอีก
“กูอยากจะฆ่าพวกมึงที่ทำกับกูอย่างนี้ให้หมดทุกคนเลย ฮึ่ยๆๆๆ”
แล้วจู่ๆ ดวงดาวก็ชะงักเมื่อคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
เจ๊สวยนั่งทำบัญชีร้านอยู่ ครูปิ๋มเคาะประตูแล้วโผล่หน้าเข้ามาบอก
“เจ๊คะ มีคนมาขอพบเจ๊ค่ะ”
“ใคร”
ครูปิ๋มไม่ตอบ แต่เปิดประตูกว้างมากขึ้นเพื่อให้เจ๊สวยเห็นว่าเป็นใครที่มาขอพบ เจ๊สวยแปลกใจ
ขวัญใจ ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ จัดข้าวของอยู่ในห้องแต่งตัว มะม่วงหาวตาโตตกใจ
“ฮ้า มาขอพบเจ๊สวยเหรอ มาขอพบเรื่องอะไรอ้ะ”
“ถามกันเองแล้วฉันจะตอบได้มั้ยล่ะ ก็รู้เรื่องพร้อมกันเนี่ยนะ”
มะม่วงหาวอดอยากรู้ไม่ได้ วิ่งพรวดไปที่ห้องทำงานเจ๊สวย
“อีนี่ อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้อีกตามเคย”
มะนาวโห่ว่าคนอื่น แล้ววิ่งตามมะม่วงหาวไปเพราะอยากรู้อยากเห็นไม่แพ้กัน แต่วิ่งไปได้สักพักก็หันมาเห็นขวัญใจกับขวัญตายังยืนงงๆ อยู่ มะนาวโห่วิ่งกลับมาลากแขนทั้งขวัญใจและขวัญตาให้ไปด้วยกัน
“ไปด้วยกันเลย เรามันคนในครอบครัวเดียวกัน จะรู้เรื่องอะไรก็ต้องรู้ด้วยกัน ไป”
เจ๊สวยมองดูพวกคารามายน์ที่มาขอพบอย่างครุ่นคิด ครูแต๋วพูดขึ้น
"ตั้งแต่เฮียศาสตร์เสียหุ้นให้เจ๊ เฮียเขาก็ดูหมดใจจะทำงานไปเลยค่ะ”
“แล้วยิ่งมีข่าวออกไปว่านักร้องของคารามายน์แพ้นักร้องของทอร์นาโด แขกก็เลยยิ่งตกลงไปมาก” เชอรี่เล่า
“คืนนึง คืนนึง แทบจะไม่มีพวงมาลัยเลยค่ะ” ลูซี่ช่วยพูด
“ถ้าขืนสถานการณ์ของคารามายน์ยังเป็นอย่างนี้ต่อไป มีหวังคารามายน์เจ๊งแน่ค่ะเจ๊ แล้วพวกเราก็จะต้องตกงานกันอย่างแน่นอน” แอปเปิ้ลบอก
ขวัญใจ ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่มาแอบฟังคนในห้องพูดกันอยู่ เจ๊สวยถามพวกคารามายน์
“แล้วพวกเธอมาขอพบฉันนี่ คิดจะให้ฉันทำอะไรล่ะ”
“ทำอะไรก็ได้ค่ะเจ๊ ที่ทำให้คารามายน์กลับมามีชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้ง” ครูแต๋วอ้อนวอน
“ตอนนี้เจ๊ถือหุ้นใหญ่ของคารามายน์อยู่” เชอรี่พูดต่อ
“เจ๊มีสิทธิตัดสินใจ” ลูซี่ช่วยพูด
“แล้วทำไมพวกเธอไม่ไปคุยกับเฮียเขาตรงๆ อย่างที่มาคุยกับฉันนี่ล่ะ”
“ไปคุยแล้วค่ะ แต่”
แอปเปิ้ลเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ว่าเฮียศาสตร์อารมณ์เสียอย่างหนัก หลายเรื่องรุมเร้า ทั้งเรื่องลูกเมียหนีหน้า ทั้งเรื่องเสียหุ้นร้านให้เจ๊สวย แล้วยังถูกดวงดาวข่วนหน้าเป็นแผลให้ได้อายคนอีก เลยอาละวาดใส่ 4 สาว อย่างไม่ไว้หน้า
“จะมาถามอะไรเอากับกูนักหนา หะ ทำไมไม่ไปถามเอากับอีคนลักเพศที่ถือหุ้นใหญ่โน่นล่ะ ตอนนี้มันเป็นหุ้นใหญ่แล้ว มันมีสิทธิมีเสียงมากกว่ากู ไปถามมันโน่น ไม่ต้องมาถามกู ไป”
ครูแต๋วเล่าต่อ
“พวกเราก็เลยต้องมาถามเอากับเจ๊อย่างนี้ล่ะค่ะ”
เจ๊สวยถอนใจ ครุ่นคิด ทุกคนมองเจ๊สวยเป็นตาเดียว พวกขวัญใจพยายามจะเงี่ยหูฟังคนในห้องเขาคุยกันอยู่ แต่พอไม่ได้ยินอะไร ก็เลยสงสัย
“เจ๊สวยตอบว่าไงอ้ะ”
“ไม่รู้ ไม่ได้ยิน”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ พยายามจะเอาตัวเบียดประตูมากขึ้น หวังจะได้ยินให้ชัดขึ้น แต่แล้วโดยไม่ทันคาดคิด ประตูก็เปิดออก สี่สาวร้องกรี๊ดด้วยความตกใจในขณะที่ล้มคะมำหน้าคว่ำเข้าไปในห้องทำงานของเจ๊สวย ทุกคนในห้องหันขวับไปมองทันที พอสี่สาวรู้ตัวว่าความแตกเรื่องที่มาแอบฟังก็ยิ้มแห้งๆ ไปตามๆ กัน เจ๊สวยค้อนขวับ
“มาแอบฟังกันล่ะสิ”
“แหะ แหะ ก็มะม่วง”
“อยากรู้น่ะค่ะเจ๊ว่า”
“พวกนี้เขามาขอพบเจ๊ทำไม” ขวัญตาบอก
เจ๊สวยมองขวัญใจ
“เธอก็อยากรู้เหมือนกันเหรอขวัญใจ”
ขวัญใจยิ้มจ๋อยให้เจ๊สวย
“เอาล่ะๆ ไหนๆ ก็มาอยู่กันที่นี่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็ดีแล้ว ก็จะได้ฟังไปพร้อมกันซะเลยทีเดียว ว่าฉันคิดจะปรับปรุงคารามายน์และทอร์นาโดยังไง”
“ปรับปรุงทั้งสองร้านเลยรึคะเจ๊” ขวัญใจถามแปลกใจ
“ใช่”
ทุกคนมองเจ๊สวยเป็นตาเดียว อยากรู้ว่าเจ๊สวยคิดจะปรับปรุงทั้งสองคาเฟ่อย่างไร
เจ๊สวยมานั่งกินข้าวอยู่กับศรุต
“เป็นแผนการตลาดที่ดีมากครับแม่ ผมสนับสนุน”
“จริงเหรอ แม่จะได้ให้ตารัฐดำเนินการเลย”
“จริงซิครับ ไว้ผมจะขอเอาไปใช้กับการวางแผนโปรโมทของนักร้องในค่ายเพลงผมบ้าง”
“ได้เลยจ้ะ แม่ไม่สงวนลิขสิทธิ์”
“แล้วคุณขวัญใจของแม่เป็นยังไงบ้างครับ”
“ถามทำไม”
“ก็แค่ คิดถึงน่ะครับ”
“ถ้าคิดถึงก็ไปที่ทอร์นาโดซิ ขวัญใจเขาร้องเพลงเกือบทุกคืนแหละ”
“แม่อนุญาตให้ผมไปดูคุณขวัญได้เหรอครับ”
“ได้ซิ และแม่ก็มีเรื่องอยากให้ศรุตช่วยด้วย”
“ด้วยความยินดีครับแม่ แล้วมันคือเรื่องอะไรเหรอครับ”
เจ๊สวยยิ้มมีแผน
เสี่ยวิบูลย์เปิดประตูบ้านรับดวงดาว ดวงดาวมองหน้าเสี่ยอย่างจริงจัง
“เป็นยังไงบ้างหนูดวงดาว แผลที่หน้าหายดีหรือยัง”
“แผลผิวไหม้ คงไม่หายง่ายๆ หรอกค่ะเสี่ย”
“หนูดวงดาวคงจะแค้นพวกมันมากซินะ”
“เสี่ยยังอยากได้ที่ดินทอร์นาโดของอีนังเจ๊สวยมันอยู่มั้ย”
“อยากได้สิ หนูก็รู้ เสี่ยขอซื้อที่ดินของมันตรงนั้นมานานแล้ว ขอซื้อดีๆ ก็แล้ว ขู่มันก็แล้ว แต่มันใจแข็งมาก ไม่ยอมขายสักที”
“แต่ตอนนี้ ดาวมีวิธีที่จะทำให้มันต้องขายที่ให้เสี่ยอย่างแน่นอนแล้วค่ะ”
เสี่ยวิบูลย์ตาลุกวาวด้วยความสนใจมาก
“ยังไง”
ดวงดาวไม่ตอบ แต่ยิ้มร้ายอย่างน่ากลัว
เจ๊สวยกดมือถือจะโทรหาเฮียศาสตร์ อยากจะคุยเรื่องปรับปรุงร้าน โดยมีเจ๊สีฟ้านั่งอยู่ด้วย
“เจ๊ไม่เห็นจะต้องไปบอกอะไรเฮียเขาเลยว่าจะปรับปรุงร้านยังไง ในเมื่อเจ๊เป็นหุ้นใหญ่แล้วเวลานี้”
“แต่ฉันว่าควรจะบอกนะ เพราะยังไงๆ เฮียศาสตร์เขาก็ยังเป็นเจ้าของอยู่ด้วยเหมือนกัน”
เจ๊สวยฟังเสียงปลายสาย มีเสียงเรียก เฮียศาสตร์อารมณ์ไม่ดี รับสาย
“ฮัลโหล”
“เฮียเหรอ”
เจ๊สวยยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เฮียศาสตร์ก็ตัดสายทิ้งเลย เจ๊สวยอึ้ง หน้าเศร้า เพราะเชื่อว่าตนกับเฮียศาสตร์คงมองหน้ากันไม่ติดอีกแล้วตลอดชาตินี้ เจ๊สีฟ้ามองอย่างเห็นใจ
ชาย 2 คน ยืนอ่านข้อความโฆษณาในโปสเตอร์ซึ่งเป็นรูปขวัญใจ
“หนึ่งเดียวคนนี้ ขวัญใจทอร์นาโด จะข้ามฟากมากับนักร้องดูโอ้คู่ใหม่ มะม่วงหาวแห่งทอร์นาโด และแอปเปิ้ลแห่งคารามายน์ พร้อมกับการแสดงโชว์ชุดใหม่ล่าสุด ทุกคืนที่นี่”
ชายอีก 2 คน ยืนอ่านโปสเตอร์ที่หน้าทอร์นาโด
“สะท้านวงการคาเฟ่ เมื่อขวัญใจ ทอร์นาโด จะผนึกกำลังกับนักร้องดูโอ้คู่ใหม่ของวงการ มะนาวโห่ และลูซี่แห่งคารามายน์ จะร่วมโชว์ด้วยกัน”
ขวัญใจ สหรัฐ ขวัญตา เหินฟ้า เจ๊สีฟ้า และเจ๊สวย นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันที่บ้านเจ๊สวย สหรัฐยิ้มชื่นชมในความคิดของเจ๊สวย
“ผมว่าแผนการปรับปรุงทั้งสองคาเฟ่ของป้าสวยนี่ดีมากเลยครับ ให้คุณขวัญเป็นนักร้องนำทั้งสองคาเฟ่ แล้วให้นักร้องคนอื่นๆ จับคู่จิ้นกันใหม่ ดูน่าสนใจมาก ผมว่าน่าจะเรียกแขกเข้าทั้งสองคาเฟ่ได้คึกคักขึ้นกว่าเดิมนะครับป้า”
“สุดยอดเลยครับป้า แผนนี้ของป้า ผมขอคารวะเลยครับ”
เหินฟ้าทำท่าคารวะสูงสุดให้เจ๊สวย เจ๊สวยหัวเราะ แต่ขวัญตาแอบเบ้ปากหมั่นไส้ท่าทางของเหินฟ้า เหินฟ้าทำไม่สน
“ที่ป้ากล้าคิดแผนนี้ ก็เพราะป้ารู้ว่าป้ามีนักร้องดีอยู่ในมือน่ะสิ”
เจ๊สวยหันไปมองขวัญใจ ขวัญใจยิ้มเขินๆ
“แค่ห่วงว่าขวัญใจจะเหนื่อยเกินไปรึเปล่า เมื่อต้องวิ่งรอกร้องเพลงทั้ง 2 คาเฟ่น่ะ”
“ขวัญไม่เหนื่อยหรอกค่ะเจ๊ ขวัญดีใจเสียอีกที่เจ๊ไว้ใจขวัญ ขวัญจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
เจ๊สวยยิ้มพอใจ สหรัฐมองขวัญใจอย่างปลาบปลื้ม ระหว่างนั้นลูกน้องของเสี่ยวิบูลย์มาแอบดูเจ๊สวย และขวัญใจอยู่เงียบๆ จากนอกรั้วบ้าน โดยที่ไม่มีใครในบ้านรู้ตัวเลย
(อ่านต่อตอน 12)
