สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 10
เฮียศาสตร์มาพูดกับดวงดาวเรื่องการประกวด
“งานนี้หนูต้องชนะ ได้ยินมั้ยหนูดาว งานนี้หนูต้องชนะ แพ้ไม่ได้”
“ดาวชนะใสๆ อยู่แล้วล่ะค่ะเฮีย ดาวกับนังเด็กขวัญใจนั่น มันกระดูกคนละเบอร์กัน ว่าแต่ว่า ถ้างานนี้ดาวชนะ เฮียจะมีรางวัลอะไรให้ดาวล่ะคะ”
“หนูดาวอยากจะได้อะไรบอกมา”
“ดาวเคยบอกแล้วไงคะว่าดาวอยากได้หุ้น”
“แต่เฮียเคยบอกหนูดาวแล้วไงว่าหุ้นของคารามายน์น่ะ มันไม่ใช่ของเฮียคนเดียว เมียกับลูกเฮียก็มีส่วนด้วย”
“แล้วใครบอกเฮียว่าดาวอยากจะได้หุ้นของคารามายน์ ถ้าดาวชนะ ดาวอยากได้หุ้น 51 %
นั่นของทอร์นาโดต่างหากล่ะคะ”
“อะไรนะ”
“เฮียเก็บหุ้นของคารามายน์ไว้เถอะค่ะ ดาวไม่อยากได้แล้ว แต่ดาวอยากได้แต่หุ้นของทอร์นาโด แหล่งชีวิตของเจ๊สวย คนที่ไล่ดาวออกมาอย่างกับหมูกับหมา ถ้าดาวได้เป็นหุ้นใหญ่ที่นั่น ดาวจะได้เฉดหัวคนที่มันเคยทำให้ดาวต้องน้ำตาตก เฮียตกลงมั้ยล่ะคะ”
เฮียศาสตร์นิ่ง เพิ่งตระหนักว่าดวงดาวร้ายกว่าที่คิดไว้มาก
“ถ้าเฮียไม่ตกลง เฮียก็ไปหานักร้องคนใหม่ขึ้นประกวดแทนดาวได้เลย เอ๊ะ หรือบางที ถ้านักร้องที่จะขึ้นประกวดให้คารามายน์ไม่ใช่ดาวอย่างที่ไปตกลงกับเจ๊สวยเอาไว้ เฮียอาจจะถูกปรับให้แพ้ไปเลยก็ได้นะคะ ว่าไงคะเฮีย”
เฮียศาสตร์อึ้งหนัก ดวงดาวรู้ดีว่าเฮียศาสตร์ต้องยอมแน่ เลยยื่นมือไปให้เฮียศาสตร์จับเป็นเชิงทำสัญญากัน เฮียศาสตร์จำใจจับมือกับดวงดาว ดวงดาวยิ้มที่ถือไพ่เหนือกว่า
ขวัญใจเดินพล่านกลับไปกลับมาด้วยความร้อนใจ พูดแบบไม่มีเสียงกับขวัญตา
“ทำไมเจ๊ต้องไปรับคำท้าเฮียด้วย เจ๊ก็รู้ว่าพี่เป็นอย่างนี้แล้ว พี่จะไปแข่งร้องเพลงกับเขาได้ยังไง เจ๊ทำอย่างนี้มันเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ”
“ใจเย็นๆ ก่อนสิพี่ขวัญ ก็หมอเขาบอกแล้วไงว่ากล่องเสียงพี่น่ะหายเป็นปกติแล้ว เหลือแต่เรื่องจิตใจของพี่ ถ้าพี่ทำใจให้สบาย ตาว่าเสียงพี่ขวัญก็คงจะกลับมาเองนั่นแหละจ้ะ”
“แล้วพี่จะทำใจให้สบายได้ยังไง อนาคตของทอร์นาโดขึ้นอยู่กับเสียงพี่ แต่พี่มาเป็นอย่างนี้”
ขวัญใจระเบิดอารมณ์ เอามือทุบกำแพงจนมือแตก ขวัญตาตกใจรีบเข้าไปคว้ามือพี่สาวไว้ แล้วรวบตัวขวัญใจกอดไว้แน่น ขวัญใจฮึดฮัดอยู่สักครู่ ในที่สุดก็ร้องไห้โฮออกมาในอ้อมกอดของน้องสาว
ขณะที่สหรัฐ เหินฟ้า และเจ๊สวย มองดูขวัญตากำลังปลอบขวัญใจอย่างอัดอั้นตันใจเต็มที ทั้งสามเครียดไปตามๆ กัน เหินฟ้าถามขึ้น
“อาการขนาดนี้ จะแข่งได้เหรอครับป้าสวย”
“ถ้าขวัญใจขึ้นแข่งไม่ได้ ป้าก็เสียหุ้น ก็แค่นั้นเอง”
“อ้าว ไหงป้าสวยยอมแพ้ง่ายๆ อย่างงี้ล่ะครับ”
“ป้าไม่ได้ยอมแพ้ แต่ยอมรับชะตากรรมต่างหาก ในเมื่อป้าไปรับคำท้าโดยไม่ได้คิดถึงความพร้อมของ ขวัญใจ ป้าก็ต้องยอมรับผลของมันโดยที่โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง”
เจ๊สวยปลงตก สหรัฐมองหน้าเจ๊สวยแล้วสงสารจับใจ ในที่สุดก็ตัดสินใจ
“ป้าอย่าเพิ่งยอมแพ้ง่ายๆ ครับ เสียงของคุณขวัญไม่ได้เป็นอะไร ที่เป็นน่ะ คือใจของเขา เอาอย่างนี้นะครับ ป้ากับคนของป้า ไปดูแลเรื่องการจัดการแข่งขันครั้งนี้ก็แล้วกัน ส่วนผม ผมจะไปจัดการทำให้คุณขวัญกลับมาร้องเพลงให้ได้เหมือนเดิม”
“รัฐจะทำยังไง”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ ครูปิ๋ม และเด็กในร้าน ร้อนใจมาก
“โอยๆๆ ทำไมเจ๊บ้าบิ่นอย่างนี้ รู้ทั้งรู้ว่าขวัญใจพูดไม่ได้ ดันไปรับคำท้าเฮียศาสตร์เขาได้ยังไง” มะม่วงหาวแปลกใจ
“นังมะม่วงเอ๊ย ฉันว่าแกกับฉันมีหวังได้หางานใหม่กันแน่ ครูก็ด้วยแหละ” มะนาวโห่บอก
“ก็ถ้าเจ๊สวยคิดจะทำอะไรต่อ ครูก็จะไปกับเจ๊ ครูทิ้งเจ๊ไม่ได้หรอก ครูกับเจ๊เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน แต่ถ้ามะม่วงกับมะนาวจะไปหางานใหม่ เจ๊ก็คงเข้าใจ ไม่มีใครจะยอมอดตายหรอก”
มะม่วงหาว มะนาวโห่เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหันมามองหน้ากัน ก่อนจะบอกครูปิ๋ม
“ถ้าครูจะไปกับเจ๊ มะม่วงก็จะไปด้วย”..
“ถ้าเจ๊จะไปขายหนมครก มะนาวก็จะช่วยแคะ เราจะไม่ทิ้งกัน”
ครูปิ๋มหัวเราะออกมาทั้งเครียดๆ แล้วรวบตัวมะม่วงหาว มะนาวโห่เข้ามากอด น้ำตาไหลซาบซึ้งใจ
“ขอบใจทั้งสองคนมากนะ ขอบใจมากจ้ะ”
สามคนกอดกันร้องไห้
แอปเปิ้ลกับลูซี่กดมือถือกันเป็นระวิง ครูแต๋วมองอย่างสงสัย
“นั่นจะโทรไปไหนกันนักหนา หะ”
“โทรเช็คว่าคาเฟ่ไหนขาดนักร้องบ้างสิคะครู ถึงตอนนี้นังขวัญใจมันจะไม่มีเสียง แต่ใครจะรู้ ถึงวันแข่ง มันอาจจะมีเสียงมาร้องแข่งกับดวงดาวก็ได้”
“ถึงขวัญใจจะกลับมาร้องเพลงได้ แต่ชั่วโมงบินมันสู้ดวงดาวไม่ได้หรอก ครูว่า งานนี้ดวงดาวมาวินเห็นๆ”
“แต่แอปเปิ้ลจะไม่เอาชีวิตไปแขวนอยู่กับนังดวงดาวมันหรอกค่ะครู ไงๆ เราก็ต้องหาทางหนีทีไล่เอาไว้ก่อน จริงมั้ยลูซี่”
ลูซี่พยักหน้า แอปเปิ้ลกดมือถือโทรต่อไป ครูแต๋วมองสองสาวแล้วถอนใจ เดินเลี่ยงออกไป แล้วล้วงหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกบ้าง
“เฮียสกลเหรอคะ นี่แต๋วเองนะคะ คือแต๋วอยากรู้ว่า เฮียสนใจคนออกแบบท่าเต้นบ้างมั้ยคะ แต๋วเพิ่งคิดท่าใหม่ๆ ได้หลายท่าเลยล่ะค่ะ”
สหรัฐกับเหินฟ้าส่งเจ๊สวยกลับบ้านแล้ว เหินฟ้าก็อดถามสหรัฐไม่ได้
“ถามจริงๆ เหอะวะ ไอ้ที่แกบอกป้าสวยว่า แกจะทำให้คุณขวัญกลับมาร้องเพลงได้เหมือนเดิมน่ะ แกจะทำยังไงวะ”
“ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่งานนี้ ฉันจะไม่ยอมให้ป้าสวย หรือคุณขวัญยอมแพ้ง่ายๆ หรอก”
“แต่งานนี้ ไม่ว่าใครจะแพ้หรือชนะ ไม่ป๊าแกเสียหุ้น ก็ต้องเป็นป้าสวยที่เสียหุ้น แล้วฉันเชื่อว่างานนี้มันจบไม่สวยหรอก”
สหรัฐเครียด เพราะรู้ว่าสิ่งที่เหินฟ้าพูดมานั้น จริงที่สุด
กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ 2 ใบวางอยู่ที่หน้าบ้าน เฮียศาสตร์มองอย่างสงสัย
“นี่ใครจะไปไหนเนี่ย”
ทันใดนั้นเจ๊สีฟ้าก็เดินหน้าบึ้งตึงออกมาจากในบ้าน พร้อมฮุย
“คุณจะไปเที่ยวไหนเหรอ ทำไมเฮียไม่รู้”
“ไม่ได้ไปเที่ยว แต่จะไปอยู่ที่ไหนก็เรื่องของฉัน แต่ฉันทนอยู่กับคนที่คิดจะทำลายพี่น้องให้ย่อยยับไม่ได้หรอก”
“คุณพูดอะไร เฮียไม่เข้าใจ”
“เฮียไปท้าเจ๊สวยจัดแข่งประกวดร้องเพลง ใครแพ้เสียหุ้นใช่มั้ยล่ะ ถ้าเฮียเป็นฝ่ายแพ้ ฉันรู้ว่าเจ๊สวยไม่เอาหุ้นเฮียหรอก แต่ถ้าเจ๊แพ้ ฉันรู้ว่าเฮียต้องเอาร้านของเจ๊เขามาปู้ยี่ปู้ยำแน่ๆ ทั้งๆ ที่เฮียก็รู้ว่าร้านนั้นมันคือชีวิตของเจ๊ แล้วอย่างนี้จะให้ฉันทนอยู่กับเฮียต่อไปได้ยังไง”
เจ๊สีฟ้าพยักหน้าให้ฮุยยกกระเป๋าไป เฮียศาสตร์ไม่ยอม เข้าไปยื้อแย่งกระเป๋าไว้ แต่
เจ๊สีฟ้าผลักเฮียศาสตร์ออกไป แล้วเดินออกไปอย่างไม่ใยดี เฮียศาสตร์คลั่ง
“โอ๊ย ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้วะ”
เจ๊สวยเดินเหนื่อยใจเข้ามาในห้องทำงาน ทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง แล้วคิดถึงอดีต
ตอนที่ได้เจอกับขวัญใจใหม่ๆ เธอยืนแอบดูขวัญใจร้องเพลงอยู่แต่ไม่พูดอะไรสักคำ นอกจากฟังขวัญใจร้องเพลงอย่างประหลาดใจแกมทึ่ง เจ๊สวยพึมพำกับตัวเอง
“เอาเถอะ ขวัญใจ ถ้างานนี้ฉันจะต้องแพ้ และจะต้องเสียหุ้นของร้านให้กับเฮียไป ฉันก็จะไม่โทษเธอเลย เพราะฉันแพ้ใจเธอ”
เจ๊สวยกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง ครูปิ๋มมาเคาะประตูบอก
“เจ๊คะ มีคนมาขอพบเจ๊ค่ะ”
เจ๊สวยแปลกใจว่าใครมา แล้วก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าคนที่มาขอพบคือใคร
ขวัญใจกับขวัญตายังหลับอยู่ แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังปังๆ ขวัญใจรีบโดดลงจากเตียงไปเปิดประตูทันที ขวัญตาตามไปติดๆ พอเห็นว่าเป็นสหรัฐกับเหินฟ้าก็โมโห
ขวัญใจพูดต่อว่าแบบไม่มีเสียง
“มาเคาะประตูเรียกแต่เช้าทำไม”
“อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เช้านี้ผมนัดหมอไว้ให้คุณแล้ว” สหรัฐบอก
“หมออะไร”
หน้าห้องจิตแพทย์แห่งหนึ่ง ขวัญใจเห็นป้ายชื่อหมอก็ชะงัก หันไปพูดกับสหรัฐแบบไม่มีเสียงทันที
“ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย”
“คุณไม่ได้บ้า แต่ถ้าคุณยังพูดไม่ได้อยู่อย่างนี้ คุณนั่นแหละที่จะทำให้คนอื่นบ้า โดยเฉพาะป้าสวย”
สหรัฐลากแขนขวัญใจบังคับให้เข้าห้องหมอ
“ไป หมอรออยู่แล้ว”
ขวัญใจแม้จะไม่ขัดขืน แต่ก็มีท่าทีอิดออด แต่สหรัฐก็ลากเข้าห้องหมอไปจนได้ ขวัญตาจะตาม แต่เหินฟ้าดึงไว้
“ไม่ต้องตามไปอย่างกะเป็นปาท่องโก๋ ขาดกันไม่ได้อย่างนั้นหรอกคุณ ปล่อยคุณขวัญให้ไอ้รัฐกับหมอเขาจัดการเถอะ หรือคุณไม่อยากให้พี่คุณกลับมาพูดได้ หึ”
ขวัญตานิ่ง ไม่เถียง เหินฟ้าเลยดึงแขนหญิงสาวออกไป
“ระหว่างรอเขา ไปกับผมเลย ผมหิว”
จิตแพทย์อ่านเอกสารประวัติการรักษาตัวของขวัญใจ
“หมอที่ให้การรักษาคุณยืนยันแล้วว่า กล่องเสียงคุณไม่มีอะไรเสียหาย แต่สิ่งที่ปิดกั้นคุณ ไม่ให้เปล่งเสียงออกมา คือจิตใจที่บอบช้ำจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดังนั้น หมออยากให้คุณทำใจให้สบายๆ”
ขวัญใจพยายามหายใจลึกๆ แต่แอบเหลือบตามองสหรัฐอย่างกังวล หมอมองตาม
“คุณสหรัฐออกไปรอข้างนอกก่อนดีมั้ยครับ”
สหรัฐอึ้งไป แล้วยอมเดินออกไป หมอจึงเริ่มคุยกับขวัญใจอย่างเป็นกันเอง
“คุณเป็นคนที่ไหนครับ คนกรุงเทพฯหรือคนต่างจังหวัด”
แรกๆ ขวัญใจยังรักษามารยาทกับหมอ พยายามตอบดีๆ ตอบโดยไม่มีเสียง
“คนเมืองเพชรค่ะ”
สหรัฐเดินงุ่นง่านอยู่หน้าห้องหมอ เป็นห่วงขวัญใจและอยากรู้ผลการรักษา
หมอยังถามโน่นนี่ขวัญใจด้วยท่าทางสบายๆ แต่ขวัญใจเริ่มหงุดหงิดที่อาการตัวเองยังไม่ดีขึ้น เลยถามคำตอบคำ หมอก็ยังอดทนดี
สหรัฐเดินสลับกับผุดลุก ผุดนั่ง ในที่สุดก็คว้านิตยสารมาอ่านเพื่อเบี่ยงความสนใจตัวเอง
ขวัญใจหมดความอดทนจะมาหาหมอ หมอถามอะไรก็ไม่ตอบ หน้าหงุดหงิดเต็มที่ ในขณะที่สหรัฐเปิดนิตยสารพลิกไปพลิกมา ไม่มีสมาธิ
ขวัญตากับเหินฟ้า มานั่งที่ร้านอาหารด้วยกัน เหินฟ้ากินได้กินดี แต่ขวัญตาแทบไม่แตะของกินเลยเพราะห่วงขวัญใจ เหินฟ้ามองขวัญตาอย่างเข้าใจ
เหินฟ้าพยายามคะยั้นคะยอให้ขวัญตากินอะไรบ้าง ขวัญตารำคาญมาก ผลักจานอาหารออก เหินฟ้าอึ้งไปนิด แล้วเลยคว้าจานอาหารของขวัญตามากินเสียเอง
เหินฟ้าพยายามคะยั้นคะยอให้ขวัญตากิน แต่หญิงสาวไม่ยอมกิน รำคาญเหินฟ้ามาก เลยเอาเค้กโปะหน้าเหินฟ้า เหินฟ้าได้แต่ทำตาปริบๆ พูดอะไรไม่ออก
สหรัฐวางนิตยสารลง ลุกพรวดไปจะเคาะประตูหน้าห้องหมอ แต่ยังไม่ทันได้เคาะ ขวัญใจก็เปิดประตูพรวดพราดออกมา พอเห็นสหรัฐยืนอยู่ที่หน้าห้องก็ชะงัก แล้วก็สะบัดหน้าวิ่งออกไป เหินฟ้ากับขวัญตาเดินเข้ามาพอดี แต่ขวัญใจไม่สนใจใครแล้ว วิ่งผ่านสองคนไป สหรัฐวิ่งตามไปไม่ลดละ
ขวัญใจวิ่งเตลิดมา อารมณ์เสีย เบื่อหมอ เบื่อตัวเองที่พูดไม่ได้สักที วิ่งมาหยุดยืนตะโกนอย่างไม่มีเสียงที่ริมบึงน้ำสวนสาธารณะ สหรัฐวิ่งตามมาทัน คว้าตัวไว้
“คุณขวัญ คุณเป็นอะไรไปน่ะ”
“ไม่เอาแล้ว ฉันไม่รักษาแล้ว ฉันพูดไม่ได้ ได้ยินมั้ย ว่าฉันพูดไม่ได้”
ขวัญใจดิ้นจะหนีจากสหรัฐ แต่สหรัฐไม่ยอมปล่อย กลัวขวัญใจเตลิดไปไกล ฟัดเหวี่ยงกันไปมา ในที่สุดทั้งคู่ก็เสียหลักหล่นตูมลงไปในสระ ขวัญใจพยายามจะตะกายหนีสหรัฐอีก สหรัฐคว้าตัวไว้ได้ ลากขึ้นมาบนฝั่ง ขวัญใจหมดฤทธิ์ นอนหายใจหอบ สหรัฐมองอย่างกลุ้มๆ ขวัญตากับเหินฟ้าวิ่งตามมา เห็นทั้งสองนอนหอบแฮ่กอยู่ที่ริมฝั่งก็อ้าปากค้าง
ทั้งสี่คนกลับมาถึงบ้าน ขวัญตารีบพาขวัญใจเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สหรัฐลงนั่งอย่างกลุ้มใจ เหินฟ้ามานั่งข้างๆ
“หาหมอก็ยังไม่ได้ผล แล้วนี่ก็ใกล้วันแข่งเข้าไปทุกทีๆ แล้ว จะเอาไงกันต่อดีวะเนี่ย”
“หมอบอกว่ายังมีอีกทาง”
“ทางไหนวะ”
สหรัฐกับเหินฟ้าหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กของขวัญใจ ขวัญตา และของตัวเองขึ้นรถ ขวัญใจงงๆ ไม่รู้ว่าสหรัฐให้เก็บกระเป๋าไปไหน ขวัญตาวิ่งมาดึงแขนเหินฟ้าไว้
“บอกก่อนสิคุณ ว่านี่เรากำลังจะไปไหนกัน”
“เดี๋ยวก็รู้”
ทั้งหมดขึ้นรถ ดวงดาวมาแอบดูอยู่ ร้อนใจ
“ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคุณรัฐจะพาพวกมันไปไหน”
ดวงดัดเสียงโทรไปหาเลขาฯเหินฟ้า
“เฮเว่นค่า”
“เอ่อ ตกลงคุณเหินฟ้าจะให้หนูเข้าไปสัมภาษณ์งานกี่โมงคะ”
“เอ๊ะ สัมภาษณ์งานอะไรคะ ไม่เห็นคุณเหินฟ้าสั่งอะไรไว้เลย แล้วตอนนี้คุณเหินฟ้าก็ไม่อยู่ด้วยค่ะ”
“ไปหัวหินใช่มั้ยคะ ไปอยู่บ้านพักส่วนตัวหรือโรงแรมคะ”
“โรงแรมค่ะ เอ๊ะ คุณจะถามทำไมคะเนี่ย”
ดวงดาววางสาย
“เอาเถอะ รู้แค่นี้ก็พอแล้ว ฉันตามต่อเองได้ย่ะ”
สหรัฐกับเหินฟ้าพาขวัญใจและขวัญตา มาที่บ้านพักของโรงแรมแห่งหนึ่งที่หัวหิน ขวัญตามองรอบๆ อย่างพอใจ เหินฟ้ามองหญิงสาวแล้วยิ้มๆ ในขณะที่ขวัญใจมองหน้าสหรัฐเป็นเชิงถามว่าพามาที่นี่ทำไม
“ผมเห็นคุณเครียดนัก เลยอยากพาคุณมาพักผ่อนให้สบายใจบ้าง จะได้ลืมเรื่องคนลอบทำร้าย ลืมเรื่องการประกวดบ้าบออะไรนั่นไปได้เลย คุณไม่ต้องไปคิดแล้ว ป้าสวยเขาตัดสินใจจะให้นักร้องคนอื่นขึ้นประกวดแทนคุณไปแล้ว”
“จริงเรอะ ทำไมพวกฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ป้าสวยเพิ่งตัดสินใจครับ ป้าไม่อยากกดดันอะไรคุณขวัญให้มากไปกว่านี้แล้ว ป้าอยากให้คุณขวัญมาพักผ่อนให้หายดีมากกว่า”
“แล้วเจ๊สวยเอาใครขึ้นร้องประกวดแทนพี่ขวัญล่ะคะ พี่มะม่วงหาว พี่มะนาวโห่น่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ครับ ป้าสวยไปตามนักร้องเก่าที่เคยอยู่ที่ทอร์นาโดมาก่อน ให้กลับมาช่วยงานนี้น่ะครับ ป๊าผมก็ตกลง เพราะไงๆ จะใครร้อง ก็เป็นตัวแทนของทอร์นาโดอยู่ดี”
ขวัญใจกับขวัญตาสบายใจขึ้น แต่เหินฟ้ามองสหรัฐอย่างคลางแคลงใจ แล้วลากตัวสหรัฐมาถามไม่ให้ขวัญใจและขวัญตาได้ยิน
“เรื่องที่แกบอกว่าป้าสวยให้นักร้องเก่าของทอร์นาโดมาแข่งประกวดแทนคุณขวัญน่ะ จริงรึวะไอ้รัฐ”
ครูปิ๋มตอบคำถามนั้นกับมะม่วงหาว มะนาวโห่อยู่ในเวลาเดียวกันพอดี
“ก็ไม่จริงน่ะสิ”
“อ้าว”
“แต่ถ้าขืนขวัญใจยังคิดว่าตัวเองต้องขึ้นประกวดอยู่ละก็ คงเครียดจนอาจพูดไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้”
“เออ จริง”
“อ้าว แต่ถ้าไปหัวหินคราวนี้แล้ว ขวัญใจก็ยังอาการไม่ดีขึ้น เจ๊จะให้ใครขึ้นประกวดแทนขวัญใจกันล่ะคะ”
เจ๊สวยพบว่าคนที่มาหาเธอที่บ้าน ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับเธอก็คือ เจ๊สีฟ้า
“ฉันก็ยังไม่รู้เลยจ้ะเจ๊ แต่เดี๋ยวก็คงจะหาทางออกจนได้ล่ะ ชีวิตฉัน มันก็ผ่านวิกฤติอะไรมาหลายครั้งแล้ว เจออีกสักครั้ง จะเป็นไรไป เอาเรื่องของเจ๊ก่อนเถอะจ้ะ เจ๊อยู่บ้านนี้ได้ตามสบายเลยนะ อยู่ได้นานเท่าที่อยากจะอยู่ คิดเสียว่า เป็นบ้านของเจ๊เองเลย”
“ที่เจ๊ต้องมารบกวนสวยเนี่ย ก็เพราะเจ๊ต้องการจะสั่งสอนเฮียเขาซะบ้างน่ะว่า ถ้าเฮียยังไม่เลิกคิดเอาชนะพี่น้อง เห็นพี่น้องเป็นศัตรูอยู่อย่างนี้ล่ะก็ เฮียก็จะไม่เหลือใครข้างกายสักคน”
เจ๊สีฟ้าเด็ดเดี่ยวมาก ในขณะที่เจ๊สวยกลุ้มใจ ศึกสายเลือดนี้ชักจะบานปลายไปกันใหญ่
เฮียศาสตร์นั่งอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวภายในบ้าน ลูกเมียหนีหมด เขาตะโกนสุดเสียง
“โว้ย”
เฮียศาสตร์ทำหน้าขึงขัง ยังถือดีไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด
ดวงดาวมาคุยกับวุฒิในที่ลับตาคน วุฒิหงุดหงิด
“งานเก่ายังจ่ายไม่เงินครบ เจ๊ยังมีหน้ามาจ้างให้ไปทำงานใหม่ที่หัวหินอีกเรอะ”
“ก็งานเก่า แกทำไม่สำเร็จนี่นา ฉันยังอุตส่าห์จ่ายให้ตั้งครึ่งหนึ่ง แกยังจะเอาอะไรอีก แต่งานนี้ ถ้าแกทำสำเร็จ ฉันจะจ่ายให้แก 2 เท่า”
“จริงอ้ะ แล้วเจ๊มีตังค์จ่ายจริงปะ”
“แหม นักร้องที่มีคนคล้องมาลัยเต็มคอทุกคืนๆ จะไม่มีเงินจ่ายค่าจ้างแกเชียวรึ”
“อ้ะ งั้นจะให้ทำอะไรก็ว่ามาเลย”
“เป้าหมายเดิม”
ดวงดาวส่งกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งให้วุฒิ
“นี่คือที่อยู่ของมันที่หัวหิน ฉันต้องการให้แก”
สหรัฐนั่งมองขวัญใจซึ่งมองทะเลอยู่อย่างสบายใจขึ้น ขวัญตากับเหินฟ้าก็พลอยสบายใจไปด้วย
“ไปเดินเล่นที่ชายหาดกันมั้ยคุณ”
ขวัญใจพยักหน้า แล้วเดินออกไปที่หาด สหรัฐตาม ขวัญตาจะตามบ้าง แต่เหินฟ้าดึงแขนไว้ เพราะอยากเปิดโอกาสให้สหรัฐได้อยู่กับขวัญใจตามลำพัง
“ไม่ต้องตามไปหรอกคุณ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาทำอะไรพี่คุณหรอกน่า ไอ้รัฐมันอยู่ทั้งคน”
เหินฟ้าดึงแขนขวัญตาลงนั่งตามเดิม ขวัญตาบ่นกะปอดกะแปด
“พวกคุณนี่เป็นคู่เกย์ที่แปลกจริงๆ บางทีพวกคุณก็ดูเหมือนไม่ใช่”
“แล้วถ้าพวกผมไม่ใช่ล่ะ ถ้าความจริงพวกผมเป็นผู้ชายแท้ๆ ล่ะ”
“บ้า ไม่มีทาง เพราะ”
ขวัญตาฉวยจังหวะที่เหินฟ้าไม่ทันระวังตัว จับแขนเขาบิดไพล่หลังแล้วกดให้เขาหน้าคว่ำลงกับพื้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง เหินฟ้าร้องลั่น ดิ้นเร่าๆ
“ผู้ชายแท้ๆ เขาไม่แพ้ผู้หญิงง่ายๆ อย่างงี้หรอกย่ะ ยอมมั้ยยอม”
เหินฟ้ายังดิ้นเร่าๆ ไม่ยอม ขวัญตาบิดแขนเขาแรงขึ้นอีก สุดท้ายเหินฟ้าจึงเอามือตบพื้น 3 ทีเป็นการขอยอมแพ้ ขวัญตาหัวเราะเสียงดัง แล้วแกล้งบิดแขนเหินฟ้าอีกครั้ง เหินฟ้าร้องกรี๊ด
ขวัญใจเดินเตะน้ำทะเลเล่น ผ่อนคลายกว่าเวลาอยู่ในกรุงเทพฯ สหรัฐเดินไม่ห่าง ขวัญใจพูดไม่มีเสียง
“ฉันไม่ได้เล่นน้ำทะเลมานานเป็นปีแล้ว”
“แล้วทำไมไม่เล่นซะตอนนี้ล่ะ”
“ฉันไม่มีชุด”
“แล้วทำไมต้องแคร์ชุด”
สหรัฐยิ้มเจ้าเล่ห์ ขวัญใจมองอย่างแปลกใจ แล้วโดยไม่คาดคิด สหรัฐก็ผลักขวัญใจหงายหลังโครมลงไปในทะเล เปียกปอนไปทั้งตัว ขวัญใจหายตกใจก็ผุดลุกขึ้นทันที พอเห็นสหรัฐหัวเราะชอบใจที่แกล้งได้ เธอก็ฮึดสู้ พุ่งเข้าผลักเต็มแรง สหรัฐหงายหลังลงไปในทะเลบ้าง ขวัญใจหัวเราะชอบใจ สหรัฐมองดูหญิงสาวหัวเราะแล้วก็ยิ้มดีใจ
แอปเปิ้ล ลูซี่แต่งตัวเตรียมขึ้นโชว์เช่นทุกคืน ครูแต๋วเดินเข้ามาพร้อมช่างตัดเสื้อ แล้วหันไปบอกช่าง
“รอแป๊บนะ ดวงดาวยังไม่มาเลย”
ช่างตัดเสื้อทำหน้าเบื่อ แต่ไม่พูดอะไร
“ชุดนี้ เฮียสั่งว่า ขออลังการงานสร้างสุดๆ เลยนะ จะแพ้ทางทอร์นาโดไม่ได้เป็นอันขาด”
“ได้ฮ่ะ แล้วชุดเก่าๆ มีอะไรต้องซ่อมมั้ยคะครู ไหนๆ หนูก็มาถึงนี่แล้ว ขอดูซะเลย”
ครูแต๋วพาช่างตัดเสื้อเดินดูชุดนักร้องที่มีอยู่ ลูซี่หันมากระซิบกระซาบกับแอปเปิ้ล
“เฮียทุ่มทุนตัดชุดใหม่ให้นังดวงดาวมันใส่ขึ้นร้องเพลงแข่งกับขวัญใจน่ะ”
“ทุ่มทุนกันเข้าไป เฮียนี่ก็อะไรไม่รู้ เอาอนาคตทุกคนไปแขวนอยู่กับนังดวงดาวอยู่คนเดียว แล้วนี่ถ้ามันแพ้กลับมาล่ะก็ มีหวังได้หางานใหม่กันทุกคนละ”
ดวงดาวพุ่งเข้ามาจิกหัวแอปเปิ้ล แอปเปิ้ลหน้าหงาย ลูซี่ตกใจทำอะไรไม่ถูก ดวงดาวตะคอกใส่แอปเปิ้ล
“แต่งานนี้ฉันต้องชนะ และเมื่อฉันชนะ พวกแกก็ต้องหางานใหม่เหมือนกัน”
ดวงดาวจับหัวแอปเปิ้ลโขกกำแพงเต็มแรง แล้วหัวเราะเย้ยหยันก่อนจะเดินไป
“อ๊าย นังแอปเปิ้ล หัวแก”
แอปเปิ้ลเอามือแตะหน้าผากดู มีเลือดติดมือมาด้วยก็รู้ว่าหัวแตก เธอโมโหสุดขีด
“นี่มันมากไปแล้วนะมึง อีดวงดาว”
แอปเปิ้ลลืมเจ็บ พุ่งเข้าจิกหัวดวงดาวทันที ดวงดาวหน้าหงายเสียหลัก แอปเปิ้ลไม่รอช้า โดดตบดวงดาวไม่เลี้ยง ดวงดาวร้องลั่น ครูแต๋วกับช่างตัดเสื้อได้ยินก็วิ่งเข้ามา เฮียศาสตร์วิ่งเข้ามาจากอีกทาง เห็นแอปเปิ้ลกำลังตบดวงดาวไม่ยั้ง ครูแต๋วกับช่างตัดเสื้อ และลูซี่พยายามแยก แต่ทำอะไรไม่ค่อยได้ เฮียศาสตร์รีบพุ่งเข้าไปจิกหัวแอปเปิ้ลให้ออกห่างมาจากดวงดาวแล้วตบฉาด แอปเปิ้ลทรุดลงทันที เฮียศาสตร์ชี้หน้าแอปเปิ้ล
“ถ้ามึงไม่อยากถูกไล่ออกจากที่นี่ อย่าแตะต้องดวงดาว ได้ยินมั้ย”
“เฮียตบแอปเปิ้ล โดยไม่ถามแอปเปิ้ลสักคำเลยเหรอคะว่ามันเกิดอะไรขึ้นน่ะ อีนี่มันทำแอปเปิ้ลก่อน”
“ใครจะทำใครก่อนกูไม่รู้ กูไม่สน แต่ตอนนี้ห้ามใครแตะต้องดวงดาว ไม่งั้นเป็นได้เห็นดีกันกับกู”
(อ่านต่อหน้า 2)
แอปเปิ้ลน้ำตาปริ่มด้วยความแค้นใจ เฮียศาสตร์เข้าไปพยุงดวงดาวอย่างเอาใจ
“เป็นไงบ้างหนูดาว เจ็บมากมั้ย”
แอปเปิ้ลเห็นเฮียศาสตร์เอาใจดวงดาวอย่างออกหน้าออกตา ก็ยิ่งเจ็บใจ ครูแต๋ว ลูซี่ และช่างตัดเสื้อรีบเข้ามาพยุงแอปเปิ้ล ดวงดาวแอบหันมามองแอปเปิ้ลอย่างเย้ยหยัน แอปเปิ้ลอาฆาตดวงดาวอย่างที่สุด เฮียศาสตร์ประคองดวงดาวมาดูแผล
“หนูดาวเจ็บมากมั้ยจ๊ะ แหม ความจริงเฮียอยากจะไล่นังแอปเปิ้ลนั่นออกซะจริงๆ แต่ติดว่าร้านเรากำลังขาดนักร้องเพราะนังเชอรี่มันยังเจ็บอยู่ ไม่งั้นล่ะก็”
“นี่เฮียห่วงดาวจริงๆ หรือเฮียห่วงว่าจะไม่มีนักร้องไปแข่งกับทอร์นาโดกันแน่คะ”
“ก็ทั้งสองอย่างแหละจ้ะ แต่เรื่องแข่งกับทอร์นาโด เฮียไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่หรอก ก็ตอนนี้นังขวัญใจมันร้องเพลงได้ที่ไหนกันล่ะ”
“แล้วถ้าเกิดเจ๊สวยเขาเอานักร้องคนอื่นขึ้นร้องแทนนังขวัญใจล่ะคะเฮีย”
“นังสวยมันก็แพ้น่ะสิ เพราะผิดข้อตกลง หนูดาวรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีๆ ล่ะ เราได้ฉลองชัยชนะของเรากันเร็วๆ นี้แน่ๆ”
ดวงดาวยิ้ม พึมพำกับตัวเอง
“และนังขวัญใจมันก็จะต้องกระเด็นออกไปจากชีวิตของคุณรัฐด้วย”
ดวงดาวยิ้มสะใจ
เหินฟ้าเอามือลูบพุง แล้วล้อขวัญตา
“เห็นคุณห้าวเป็นทอมอย่างนี้ ไม่นึกเลยว่าคุณจะทำกับข้าวเก่งขนาดนี้”
“ตกลงคุณชมหรือด่าฉันกันแน่เนี่ย”
“ชมจ้า”
ขวัญตาค้อน ขวัญใจเห็นขวัญตาค้อนเหินฟ้าก็หัวเราะ ไม่ค่อยเคยเห็นอาการนี้ของน้องสาวบ่อยนัก สหรัฐเดินกลับเข้ามาพร้อมกีตาร์ตัวหนึ่ง
“ได้เวลาสันทนาการแล้วครับ”
สหรัฐลงนั่งเล่นกีตาร์ เริ่มจากช้าๆ คนอื่นๆ เริ่มเข้ามาล้อมวง เหินฟ้าแอบสบตากับสหรัฐ ก็เข้าใจว่าสหรัฐกำลังจะหาวิธีให้ขวัญใจเปล่งเสียงออกมาให้ได้ พอสหรัฐเริ่มร้องเพลง เหินฟ้าก็เลยร่วมร้องด้วย
ขวัญตายิ้มสนุกไปด้วย สหรัฐเห็นได้จังหวะ หันไปชวนให้ขวัญตามาร่วมวงร้องเพลงด้วย ขวัญตาเริ่มร้องตาม สหรัฐหันไปมองเชิญชวนขวัญใจอีกคน ขวัญใจลงนั่งใกล้สหรัฐ แล้วเริ่มร้องตามคนอื่นๆ แต่ปรากฏว่ายังไม่มีเสียงใดๆ ออกมาจากลำคอ ขวัญใจชะงักกึก คนอื่นๆ พลอยชะงักตามไปด้วย แล้วขวัญใจก็ลุกพรวดพราดวิ่งร้องไห้ออกไป ขวัญตารีบวิ่งตามไปดูแลพี่สาว สหรัฐมองตาม หน้าเศร้า เหินฟ้าก็พลอยเศร้าไปด้วย
“ไม่ได้ผลเลยเว้ยไอ้รัฐ แย่จัง”
สหรัฐถอนใจเซ็ง วุฒิกับชัยมาซุ่มดูเหตุการณ์ในบ้านอยู่โดยตลอด ชัยหันมาถามวุฒิ
“เอาไงต่อเจ้านาย”
วุฒิไม่ตอบ แต่มองหาอะไรบางอย่างที่นอกตัวบ้าน เมื่อหาเจอก็ยิ้ม แล้วชี้ให้ชัยดูรถของสหรัฐ คันที่ขับพาทุกคนมาที่หัวหิน
ตอนเช้าขวัญตาชงโอวัลตินมาให้ขวัญใจซึ่งยังนั่งซึมอยู่ เหินฟ้าเลื่อนจานปาท่องโก๋ให้ขวัญใจอย่างเอาใจ สหรัฐเดินหน้าตาไม่ดีกลับเข้ามา
“อยู่ๆ รถก็ยางแบนซะงั้น ไอ้เหิน แกอยู่ดูแลพวกผู้หญิงทางนี้นะ ฉันจะเอารถเข้าเมืองไปปะยางก่อน”
สหรัฐเดินออกไป ขวัญตามองขวัญใจอย่างกลุ้มใจ เห็นขวัญใจนั่งนิ่งเหมือนหุ่น ขวัญตาลอบถอนใจเซ็ง แล้วบอกเหินฟ้า
“คุณ ฝากดูพี่ขวัญเดี๋ยวนะ ขอฉันไปอาบน้ำแป๊บนึง“
ขวัญใจเดินไป เหินฟ้าหันมามองขวัญใจ เห็นหญิงสาวลุกขึ้นเดินออกไป จึงตามไป
“อ้าว คุณขวัญจะไปไหนครับนั่น”
ขวัญใจไม่ตอบ เดินออกไปนอกบ้าน เหินฟ้าตัดสินใจตามไปดูแล วุฒิกับชัยมาซุ่มดูอยู่ วุฒิสั่งชัย
“มึงไปจัดการกับนังผู้หญิงที่อยู่ในบ้านนั่นก่อน แล้วรีบตามกูไป”
ชัยโดดเข้าไปในบ้านพักอย่างเงียบเชียบ และรวดเร็ว ในขณะที่วุฒิวิ่งตามขวัญใจ และเหินฟ้าไปที่ชายหาด
ขวัญตายังไม่รู้ตัวว่ามีคนร้ายอยู่ในบ้าน เดินเข้าห้องน้ำไป พอประตูห้องน้ำปิด ชัยก็ปราดเข้าไปที่หน้าประตู จับลูกบิด
ขวัญใจเดินเศร้าซึมมาที่ชายหาด เหินฟ้าตามมาติดๆ วุฒิสะกดรอยตามมาไม่ห่าง แต่ซ่อนตัวไว้ เหินฟ้าพยายามปลอบขวัญใจ
“คุณขวัญอย่ากังวลมากเกินไปเลยครับ ผมเชื่อว่าคุณขวัญจะต้องหาย และกลับมาใช้เสียงได้เป็นปกติอย่างเดิมแน่”
ขวัญใจไม่สนใจที่เหินฟ้าพูด เดินต่อไปเรื่อยๆ หมกมุ่นกับตัวเอง เหินฟ้าหยุดยืนมองแล้วส่ายหน้ากลุ้ม เลยไม่ทันระวังตัว เมื่อวุฒิวิ่งอย่างเงียบเชียบเข้ามาทางด้านหลัง แล้วเอาท่อนไม้ฟาดที่หัวเหินฟ้าเต็มแรง เหินฟ้าล้มลงหมดสติไปทันที ขวัญใจไม่รู้เรื่องอะไร เดินคิดไปเรื่อยคนเดียวห่างออกไป วุฒิทิ้งท่อนไม้ แล้วจับขาสองข้างของเหินฟ้าลากไปหมกที่พุ่มไม้ใกล้ๆ กันนั้นเอง
ขวัญใจเดินคิดอะไรมาเรื่อยๆ จึงไม่รู้ว่าเหินฟ้าถูกทำร้าย เธอเดินมาหยุดมองทะเล วุฒิตามมาซุ่มรอจังหวะอยู่ใกล้ๆ โดยที่ขวัญใจไม่รู้ตัว สักครู่ชัยก็วิ่งเข้ามาสมทบกับวุฒิในที่ซ่อน
“จัดการกับนังคนที่บ้านพักนั่นเรียบร้อยมั้ย”
“เรียบร้อยลูกพี่”
วุฒิพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วมองไปที่ขวัญใจซึ่งยังไม่รู้ตัว วุฒิพยักหน้าให้สัญญาณชัย แล้วทั้งสองก็วิ่งออกจากที่ซ่อน พุ่งเข้ารวบตัวขวัญใจ ขวัญใจตกใจสุดขีด พยายามจะดิ้นสู้สุดฤทธิ์ แต่ก็ถูกวุฒิต่อยเข้าที่ท้องเต็มแรง ขวัญใจจุกจนทำอะไรไม่ได้ แขนขาอ่อนแรง จึงถูกวุฒิกับชัยอุ้มเอาตัวเข้าพุ่มไม้ไปอย่างง่ายดาย
ขวัญตาอาบน้ำแต่งชุดใหม่เสร็จเรียบร้อย เดินเปิดประตูห้องน้ำออกมา แล้วต้องแปลกใจเมื่อพบว่าประตูห้องน้ำเปิดไม่ออก เธอพยายามจะเขย่าประตู
“สงสัยอีตาเหินฟ้าจะแกล้ง”
ขวัญตาโมโห มองไปรอบๆ ห้องน้ำ เห็นบานเกร็ดห้องน้ำ
“ฉันออกไปได้เมื่อไหร่ นายตายแน่ นายเหินฟ้า”
เหินฟ้าถูกผ้ามัดปาก มัดมือ มัดเท้าไว้แน่น และยังไม่ได้สติ ในขณะที่ขวัญใจถูกวุฒินั่งคร่อมอยู่ วุฒิหันไปถามชัย
“กล้องล่ะ”
ชัยรีบล้วงหยิบเอากล้องขึ้นมา แล้วตั้งท่าจะถ่ายคลิปที่วุฒิจะทำมิดีมิร้ายขวัญใจ
“เฮ้ย อย่าถ่ายให้ติดหน้ากูนะโว้ย”
“รู้น่าลูกพี่”
วุฒิหันไปเริ่มปลดเสื้อขวัญใจ ขวัญใจตกใจสุดขีด รู้ตัวแล้วว่าวุฒิจะทำอะไร เธอพยายามรวบรวมกำลังที่เหลือยกเข่าขึ้นกระแทกเป้าวุฒิสุดแรง วุฒิร้องลั่น แล้วล้มลงเอามือกุมเป้าหน้าเขียว ชัยตกใจงงอยู่ ขวัญใจฉวยจังหวะนั้นรีบลุกวิ่งหนีไป ชัยวิ่งเข้าดูวุฒิ
“เจ็บมากมั้ยลูกพี่”
“เสือกมาถาม วิ่งตามไปจับตัวนังนั่นไว้สิโว้ย ไป”
ชัยรีบวิ่งตามขวัญใจไป วุฒิกัดฟันลุกขึ้นแล้ววิ่งกะย่องกะแย่งตามไปห่างๆ
ขวัญตาปีนออกมาจากในห้องน้ำทางบานเกร็ดหน้าต่างได้สำเร็จ รีบวิ่งไปที่ชายหาด หวังจะเอาเรื่องเหินฟ้า เพราะคิดว่าเหินฟ้าเป็นคนแกล้ง
“เดี๋ยวได้เจอดีแน่ นายเหินฟ้า”
ขวัญใจวิ่งหนีเตลิดมา แล้วเหลียวกลับไปมองข้างหลังทำให้สะดุดล้มลง ชัยวิ่งตามมาทัน โดดรวบตัวขวัญใจไว้ ขวัญใจพยายามต่อยตีชัยอย่างสุดความสามารถ ไม่ยอมให้จับได้ ชัยเลยจับขวัญใจไว้ได้ไม่แน่น วุฒิวิ่งตามเข้ามาอีกคน
“ฤทธิ์มากจริงๆ อีนี่”
วุฒิต่อยเข้าที่ท้องขวัญใจอีกครั้ง คราวนี้ขวัญใจสลบไปเลย วุฒิกับชัยถอนใจเฮือก โล่งใจ แล้ววุฒิก็เตรียมจะเริ่มปฏิบัติการชั่วอีกครั้ง ชัยเตรียมกล้องพร้อม
ขวัญตาวิ่งมาที่ชายหาด ตะโกนลั่น
“นายเหินฟ้า อยู่ที่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้เลย”
เหินฟ้าเริ่มรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงขวัญตาเรียกชื่อเขา พยายามจะดิ้นให้หลุดจากเชือกที่มัด พลางส่งเสียงอู้อี้เรียกขวัญตาให้มาช่วย ขวัญตาได้ยินเสียงประหลาดมาจากพุ่มไม้ก็ชะงัก เดินเลียบเข้าไป ก็ตกใจ เมื่อเห็นเหินฟ้าถูกมัด
“คุณเหินฟ้า”
เหินฟ้าพยายามดิ้นบอกให้ขวัญตารีบแก้มัด
“ใครทำคุณอย่างนี้น่ะ”
“ผมไม่รู้ มันเข้ามาทางข้างหลัง แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรเลย รีบตามหาคุณขวัญใจก่อนเถอะ”
ขวัญตาเครียด รีบออกวิ่งตามหาขวัญใจทันที เหินฟ้าตามไปติดๆ แต่วิ่งไปคนละทิศกับที่
ขวัญใจจะถูกทำร้าย
วุฒิปลดเสื้อขวัญใจออก ชัยจัดการถ่ายภาพในมุมที่เห็นหน้าขวัญใจชัดเจนมาก วุฒิกำลังจะขืนใจขวัญใจ ขวัญใจได้สติอีกครั้ง แต่ถูกวุฒิตรึงร่างเอาไว้แน่นหนา ดิ้นหนีเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด ขวัญใจตกใจสุดขีด เดาได้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตน ก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง
“ช่วยด้วย”
ทั้งวุฒิและชัยต่างตกใจ
“ไหนลูกพี่บอกว่านังนี่มันพูดไม่ได้ไง”
“กูไม่รู้”
ขวัญใจกรีดร้องอีก
“ช่วยด้วย”
วุฒิได้สติ รีบเอามือปิดปากขวัญใจ ทำให้ขวัญใจจะดิ้นจะร้องอย่างไรก็ไม่สำเร็จ วุฒิรีบหันไปสั่งชัย
“รีบๆ ถ่ายให้เสร็จ เร็ว”
วุฒิเริ่มปล้ำขวัญใจอีกครั้ง โดยมีชัยถ่ายคลิปไว้ตลอดเวลา ยิ่งเห็นขวัญใจดิ้น ยิ่งดูเร้าใจ แต่แล้วทันใดนั้น สหรัฐพุ่งเข้ามากระชากคอวุฒิ แล้วเหวี่ยงออกไปอย่างแรง พุ่งเข้าไปชกหน้าชัยเปรี้ยง กล้องในมือชัยตกลงที่พื้นทันที วุฒิกับชัยตั้งตัวได้ ชัยมองวุฒิเป็นเชิงถามว่าจะเอาอย่างไร วุฒิตะโกนสั่งเสียงเหี้ยม
“เก็บมัน มันเห็นหน้าเรา”
วุฒิหยิบขวดเบียร์เปล่าที่ตกอยู่แถวนั้นฟาดเข้ากับต้นไม้จนขวดแตกเป็นปากฉลาม แล้ววุฒิกับชัยก็ล้อมวงเข้าหาสหรัฐ จะรุมฆ่าสหรัฐให้ได้ วุฒิพุ่งขวดปากฉลามเข้าใส่สหรัฐ สหรัฐเอี้ยวหลบได้ แต่ก็ถูกชัยล็อคตัวจากทางข้างหลังได้ ทำให้วุฒิมีโอกาสเอาขวดปากฉลามพุ่งเข้าแทงสหรัฐอีกครั้ง แต่จังหวะนั้น ก้องภพโดดเข้าถีบมือวุฒิ จนขวดปากฉลามหลุดจากมือ
แต่กระนั้นปลายปากฉลามก็เฉี่ยวท้องสหรัฐเข้าไปแล้ว
เลือดซึมออกมาจากแผลที่ท้องสหรัฐอย่างรวดเร็ว
แต่สหรัฐไม่มีเวลาห่วงแผลตัวเอง พุ่งกลับเข้าใส่วุฒิ ตั้งใจจะจับวุฒิส่งตำรวจให้ได้ ส่วนก้องภพก็ต่อยตีอยู่กับชัย ในที่สุดวุฒิกับชัยก็หนีไปได้ โดยต่างฝ่ายต่างสะบักสะบอมพอๆ กัน สหรัฐรีบวิ่งเข้าไปดูขวัญใจทันที ส่วนก้องภพวิ่งตามวุฒิกับชัยไป แต่ตามไม่ทัน ขวัญใจเห็นหน้าสหรัฐก็โผเข้ากอดอย่างลืมตัวด้วยความขวัญเสีย
“คุณรัฐ”
“ผมอยู่ที่นี่แล้วครับคุณขวัญ พวกมันไปหมดแล้ว”
ขวัญใจเริ่มตั้งสติได้ ก้มลงมองตัวเอง พบว่าเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เธอรีบติดกระดุม สหรัฐรีบเมินหน้าออกอย่างมีมารยาท
“เป็นยังไงบ้างคุณ เดินกลับบ้านพักไหวมั้ย”
ขวัญใจพยักหน้า สหรัฐประคองหญิงสาวลุกขึ้น แล้วจะเดินไป แต่กลับขาอ่อนทรุดลงไปนอนกองกับพื้น ทั้งขวัญใจและสหรัฐต่างตกใจ ก้มลงมองที่ลำตัวสหรัฐ เห็นที่เสื้อสหรัฐมีเลือดแดงฉาน
“คุณบาดเจ็บนี่”
สหรัฐพยายามจะกัดฟันลุกขึ้น ก้องภพวิ่งกลับมาพอดี เห็นอาการสหรัฐก็รีบเข้ามาช่วย
“คุณถูกแทงนี่”
“ผมไม่เป็นไร ยังเดินไหว คุณช่วยดูคุณขวัญด้วย”
สหรัฐผลักก้องภพให้ไปช่วยขวัญใจ เพราะห่วงขวัญใจมากกว่าตัวเอง ก้องภพช่วยประคองพาขวัญใจเดินกลับบ้านพัก สหรัฐเดินกุมท้องตามไปห่างๆ แล้วเห็นกล้องของชัยตกอยู่ที่พื้น เขารีบหยิบมาดู เห็นเป็นภาพตอนวุฒิจะข่มขืนขวัญใจ แต่ไม่เห็นหน้าวุฒิ สหรัฐตัดสินใจลบภาพขวัญใจถูกทำร้ายออกทั้งหมดทันที แค้นใจมาก แล้วพอดูภาพต่อไป เห็นเป็นภาพนิ่งที่ชัยถ่ายรูปวุฒิไว้เล่นๆ สหรัฐรีบเก็บกล้องไว้
ขวัญตากับเหินฟ้าวิ่งไปตามหาขวัญใจจากอีกด้านของหาด แต่ไม่พบ จึงวิ่งย้อนกลับมา เห็นก้องภพกำลังประคองขวัญใจกลับมาในสภาพย่ำแย่ เหินฟ้าเลยเข้าใจผิด วิ่งพุ่งเข้าไปที่ก้องภพทันที
“มึงคิดจะทำอะไรคุณขวัญ หะ”
ก้องภพยังงง ตั้งตัวไม่ติด เหินฟ้าก็ไม่รอช้า ชกโครมเข้าเต็มๆ หน้าก้องภพ ก้องภพเซไป เหินฟ้าจะตามไปซ้ำ ขวัญใจรีบเข้าไปห้าม
“อย่าค่ะคุณเหิน เขาไม่ใช่คนร้าย เขาช่วยฉัน”
เหินฟ้าเงื้อหมัดค้าง มองหน้าขวัญใจกับก้องภพอย่างงงๆ สหรัฐตามมาทันพอดี
“ไอ้เหิน”
เหินฟ้าเห็นสภาพสหรัฐ ก็ยิ่งงงหนักขึ้นไปอีก
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ ไอ้รัฐ”
สหรัฐยังไม่ทันตอบอะไรก็ทรุดล้มลง ขวัญใจร้อง
“คุณรัฐ”
ขวัญใจวิ่งเข้าไปดูสหรัฐ ขวัญตายังตะลึงเมื่อได้ยินเสียงพี่สาว
“พี่ขวัญพูดได้แล้ว”
ขวัญใจไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เข้าไปประคองสหรัฐที่เลือดแดงฉานเลอะเต็มเสื้อ
เจ๊สีฟ้ารับโทรศัพท์จากเหินฟ้าแล้วตกตะลึง
“ว่ายังไงนะเหิน ตารัฐเป็นอะไร”
เจ๊สีฟ้าพูดอะไรต่อไม่ออก เจ๊สวยเห็นท่าทางเจ๊สีฟ้าก็เดาได้ว่าคงมีเรื่องร้าย เลยรีบดึงโทรศัพท์จากเจ๊สีฟ้ามาพูดเอง
“แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน”
“ตารัฐอยู่ที่ไหนสวย”
เจ๊สวยไม่ตอบ แต่ดึงมือเจ๊สีฟ้าให้เดินไปด้วยกันอย่างร้อนใจ
ขวัญใจ ขวัญตา เหินฟ้า ก้องภพอยู่ที่ล็อบบี้โรงพยาบาล
“ผมเป็นตำรวจสายสืบครับ แต่ตอนนี้พักร้อนอยู่ก็เลยมาเที่ยวที่หัวหินนี่ แล้วก็เลยบังเอิญประสบเหตุเข้า”
ขวัญตาหันมาเอ็ดเหินฟ้า
“เห็นมั้ย เขามาช่วย ไม่ได้มาทำร้ายสักหน่อย คุณนี่บุ่มบ่ามไม่เข้าท่าเลย”
“ก็ใครจะรู้ล่ะคุณ คุณขวัญหายไป แล้วอยู่ๆ ไอ้หมอนี่ก็ประคองคุณขวัญเข้ามา ท่าทางโทรมเลย เป็นใคร ใครก็ต้องคิดอย่างผมทั้งนั้นแหละ”
“ขอโทษเขาซะ”
เหินฟ้าไม่ยอมขอโทษ ขวัญตาจิกตาบังคับ แต่ก้องภพรีบห้าม
“ช่างเถอะครับ ผมไม่ถือโทษโกรธเคืองหรอก สถานการณ์อย่างนั้น มันเข้าใจผิดกันได้ ช่างมันเถอะครับ”
ขวัญตายิ้มชอบใจที่ก้องภพใจนักเลง เหินฟ้ามองขวัญตาที่มองก้องภพอย่างชื่นชมแล้วใจไม่ดี สังหรณ์ว่าก้องภพจะต้องมาเป็นมารหัวใจเขาแน่ๆ เหินฟ้าหน้าหงิกงอ แต่ขวัญตาไม่สนใจ กำลังปลื้มก้องภพ แระหว่างนั้น เจ๊สีฟ้ากับเจ๊สวยก็เดินเข้ามา
“ตารัฐอยู่ไหนเหิน”
หน้าห้องพักคนไข้ ขวัญใจยืนรออยู่ พอเห็นเจ๊สวยกับเจ๊สีฟ้าก็ยกมือไหว้
“หมอเย็บแผลให้คุณรัฐเสร็จแล้วค่ะ”
เจ๊สีฟ้าไม่พูดอะไร รีบเดินเข้าไปในห้องทันที ในขณะที่เจ๊สวยยังตกตะลึงอยู่
“ขวัญใจพูดได้แล้ว”
“ค่ะเจ๊ เรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้ขวัญกลับมาพูดได้อีกครั้ง”
“ขวัญเอ๊ย ขวัญมานะขวัญนะ ฉันล่ะรู้สึกผิดจริงๆ ที่ไม่สามารถปกป้องคุ้มครองหลานของเพื่อนรักได้อย่างที่รับปากไว้”
“อย่าคิดมากไปเลยค่ะเจ๊ ยังไงๆ ขวัญก็ยังคิดว่าเจ๊ก็เป็นผู้มีพระคุณกับเราสองพี่น้องมาก เข้าไปหาคุณรัฐข้างในกันเถอะค่ะ”
ทุกคนมารุมดูอาการสหรัฐ
“ผมไม่เป็นไรมากหรอกครับแม่ โดนแค่เฉี่ยวๆ เพราะคุณก้องภพเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน หมอเย็บแผลให้แล้ว พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ”
“ลูกเอ๊ย ทำไมถึงได้เคราะห์ร้ายอย่างนี้ แล้วรู้ตัวคนร้ายมันมั้ย”
“ยังไม่รู้ว่ามันเป็นใครกันแน่ แต่มันมุ่งจะมาทำร้ายคุณขวัญโดยตรงทีเดียว นี่ถ้าผมไม่ได้ลืมมือถือ แล้ววกกลับไปเอาที่บ้านพักล่ะก็”
สหรัฐนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขาจอดรถแล้วจะเดินไปที่บ้านพัก พลันได้ยินเสียงขวัญใจร้อง
“ช่วยด้วย”
“เสียงคุณขวัญนี่ เป็นไปไม่ได้”
“ช่วยด้วย”
สหรัฐวิ่งไปทันที แล้วเห็นวุฒิกำลังปลุกปล้ำขวัญใจอยู่ เขาจึงเข้าไปกระชากคอวุฒิ แล้วเหวี่ยงออกไปอย่างแรง
“เพราะได้ยินเสียงคุณขวัญ ผมถึงได้ไปช่วยทัน”
“กลายเป็นว่า การที่ขวัญถูกคนลอบทำร้ายคราวนี้ กลับช่วยให้ขวัญกลับมาพูดได้อีกครั้งค่ะเจ๊”
ทุกคนพากันยิ้มดีใจที่ขวัญใจพูดได้อีกครั้ง
“เอ๊ะ ครั้งแรกลอบยิง ครั้งที่สองเข้าไปลอบฆ่าในโรงพยาบาล ครั้งนี้ตามมาทำร้ายถึงที่นี่ มันกะเก็บคุณขวัญแน่ ใครกันนะที่อยากกำจัดคุณ”
เหินฟ้าถาม ขวัญใจส่ายหน้าไม่รู้
“ก็ใครกันล่ะที่จะได้ประโยชน์ถ้าพี่ขวัญเป็นอะไรไปน่ะ”
“ป๊าเหรอ” เหินฟ้าถาม
เจ๊สีฟ้ากับสหรัฐหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“อย่าหาว่าผมเข้าข้างป๊าเลยน่ะครับ เพราะผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำหลายๆ อย่างของป๊า แต่ถ้าถึงกับฆ่าแกงกันล่ะก็ ผมว่าป๊าไม่ได้ทำ”
“งั้นใครล่ะ” เจ๊สวยย้อนถาม
ดวงดาวตบหน้าวุฒิสุดแรง
“โง่ที่สุด กะอีแค่ให้ไปปล้ำผู้หญิงแล้วถ่ายคลิปเอามาประจานแค่นี้ ก็ทำไมสำเร็จ แล้วคนอย่างแกจะไปทำงานใหญ่อย่างอื่นได้ยังไงกัน”
“แต่งานใหญ่งานต่อไปที่ฉันจะทำก็คือ แฉแกยังไงล่ะ อีดวงดาว”
“แกอย่าบ้านะไอ้วุฒิ ถ้าฉันถูกจับ ฉันก็จะเอาแกเข้าตะรางไปกับฉันด้วย คนอย่างอีดวงดาว ไม่ยอมติดคุกติดตะรางคนเดียวหรอก”
“งั้นเอาเงินมา”
“ค่าอะไร แกทำงานไม่เคยสำเร็จสักงานเดียว”
“ค่าหนีสิวะ ไอ้ผู้ชายสองคนนั่นมันเห็นหน้ากูเต็มๆ เลย ขืนอยู่ในเมืองไทยต่อ พวกกูไม่พ้นถูกจับแน่ กูจะไปกบดานอยู่ที่อื่นก่อน เรื่องเงียบแล้วค่อยกลับมา เอาเงินมาเร็วสิ”
ดวงดาวเปิดกระเป๋าหยิบเงินทั้งหมดที่มีให้วุฒิ วุฒิมองแล้วยังไม่พอใจ เลยพยายามจะรูดเอาสร้อย แหวน นาฬิกา จากตัวดวงดาวไปอีก ดวงดาวจะไม่ยอม วุฒิเลยขู่
“ถ้ากูไปไม่รอด โดนจับ มึงต้องโดนด้วยนะอีดวงดาว”
ดวงดาวยอมให้วุฒิปลดทรัพย์ไปจนหมดสิ้น วุฒิออกไป ดวงดาวกรีดร้องด้วยความแค้นใจ
“ไอ้งี่เง่าเอ๊ย ไปแล้วอย่ากลับมาเจอะมาเจอกันอีกเลยนะ ฮึ่ย นอกจากจะปล้ำผู้หญิงไม่สำเร็จแล้ว ยังทำให้มันกลับมามีเสียงอีก อีขวัญใจ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะดวงแข็งอย่างนี้ได้ตลอดไป เพราะคนอย่างอีดวงดาว มันสะกดคำว่าแพ้ไม่เป็นโว้ย”
สาวน้อยคาเฟ่ ตอน 14
เจ๊สีฟ้าดูแลสหรัฐอยู่ตามประสาแม่ลูก ส่วนเจ๊สวยก็คุยกับขวัญใจอย่างดีใจที่ขวัญใจกลับมามีเสียงแล้ว ส่วนเหินฟ้ามองขวัญตาคุยกับก้องภพท่าทางอารมณ์ดีอยู่ด้วยความหมั่นไส้ จะเดินเข้าไปแทรกตรงกลาง สหรัฐนึกอะไรได้ กวักมือเรียกเหินฟ้า
“ไอ้เหิน”
เหินฟ้าจำใจเดินมาหาสหรัฐ สหรัฐกระซิบ
“ฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ฉันเก็บกล้องของคนร้ายได้ที่ชายหาด คุณก้องภพเขาเป็นตำรวจสายสืบ แกลองเป้าไปให้เขาดูทีสิว่า เขาจะตามหาตัวคนร้ายจากรูปในกล้องได้รึเปล่า”
เหินฟ้าหันไปมอง เห็นก้องภพคุยกับขวัญตาอย่างถูกคอ ก็หน้าบึ้งขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องไหว้วานไอ้ตำรวจคนนั้นหรอกวะไอ้รัฐ ฉันก็พอมีเส้นสายเพื่อนฝูงเป็นตำรวจอยู่หลายคน เรื่องนี้ฉันจะจัดการให้เอง”
“งั้นฝากหน่อยเถอะวะ เราต้องพยายามจับตัวคนที่มาทำร้ายคุณขวัญ แล้วคาดคั้นหาตัวคนจ้างวานให้ได้ ไม่งั้น คุณขวัญคงไม่มีวันปลอดภัย”
เจ๊สวยกับขวัญใจเดินเข้ามาสมทบ ยังทิ้งให้ขวัญตาคุยอยู่กับก้องภพตามลำพัง
“ป้าขอเสนอความคิดเห็นอะไรหน่อยได้มั้ยตารัฐ”
สหรัฐ เหินฟ้า เจ๊สีฟ้า และขวัญใจ มองเจ๊สวยอย่างสงสัย ว่าจะเสนออะไร
(อ่านต่อหน้า3)
ดวงดาวไม่รู้สึกหวั่นใจอะไรกับการที่ขวัญใจเริ่มใช้เสียงได้ เธอบอกกับเฮียศาสตร์อย่างมั่นใจ
“แต่ดาวมั่นใจค่ะเฮีย ว่างานนี้ ยังไงดาวชนะแน่”
“หนูดาวมีแผนอะไรหรือจ๊ะ”
“แหม นี่เฮียไม่เชื่อมั่นเลยรึคะว่าดาวก็มีทีเด็ดในตัว ที่จะเรียกคะแนนจากคนดูจนเอาชนะนังขวัญใจได้แน่น่ะค่ะ”
“เฮียเชื่อหนูจ้ะ ไม่ว่าหนูจะใช้วิธีไหน ขอแค่หนูเอาชนะ นังเด็กของนังสวยมันให้ได้ก็พอ”
เชอรี่ยังมีผ้าพันแผลอยู่ แอปเปิ้ลกับลูซี่มาเยี่ยม และบอกข่าวเรื่องขวัญใจ
“แต่งานนี้ฉันอยากให้ขวัญใจชนะ เพราะฉันอยากเห็นมันเจ็บใจจนแทบกระอักเลือดออกมา” แอปเปิ้ลแค้น
“ฉันก็อยากให้ขวัญใจชนะ เพราะฉันเกลียดมัน ฉันเชื่อว่าที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องเป็นฝีมือมันแน่ๆ” เชอรี่เจ็บใจ
ลูซี่งง “อ้าว ถ้าขวัญใจชนะ เฮียศาสตร์ก็ต้องเสียหุ้นคารามายน์ 51% ให้เจ๊สวยน่ะสิ”
“นังโง่เอ๊ย ถึงเฮียจะเสียหุ้นให้เจ๊สวย พวกเราก็ไม่ตกงานหรอกย่ะ เชื่อเถอะ เจ๊สวยต้องเข้ามาพัฒนาคารามายน์ให้ดีขึ้นกว่าเดิมแน่ เพราะเจ๊สวยรักคาเฟ่ แต่ถ้านังดวงดาวมันชนะล่ะก็”
เชอรี่ทิ้งท้าย แอปเปิ้ลพูดต่อ
“มันได้เฉดหัวทุกคนออกแน่”
“แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันได้มีโอกาสนี้หรอก” เชอรี่ย้ำหนักแน่น
เจ๊สวยบอกกับทุกคนที่อยู่ร่วมกัน
“ขอให้ทุกคนอยู่ที่บ้านนี้กันอย่างสบายใจนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านของตัวเองเลยนะ” “เกรงใจเจ๊จังค่ะ” ขวัญตาบอก
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า เพราะเวลานี้เรายังไม่รู้ว่าศัตรูของเรามันคือใคร และจะมายังไงอีก มาอยู่รวมกันซะที่นี่ จะได้ช่วยดูแลกันและกันได้สะดวกขึ้น”
เจ๊สีฟ้าเดินเข้ามากอดเจ๊สวย
“ฉันรักเจ๊สวยจริงๆ มันต้องอย่างนี้สิ มันถึงจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน”
เจ๊สีฟ้าดึงสหรัฐเข้าไปกอดอีกคน
“ผมรักป้าครับ”
เจ๊สวยน้ำตาปริ่ม ขวัญใจ ขวัญตา และเหินฟ้ามองแล้วก็พลอยจะร้องไห้ไปด้วย เจ๊สวยหันมาเห็นก็กวักมือเรียกทั้งสามให้เข้ามากอดด้วยกัน ขวัญตาพูดขึ้น
“ต่อจากนี้ ขวัญจะไม่คิดอะไร นอกจากเอาชนะการประกวดครั้งนี้ให้ได้ เพื่อเจ๊ค่ะ”
เจ๊สวยน้ำตาไหล กอดขวัญใจแน่นเข้าไปอีก
สหรัฐมองดูขวัญใจกับขวัญตาช่วยกันทำความสะอาดบ้านอยู่ เขายิ้มกับตัวเอง แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจ๊สีฟ้าทักขึ้น
“ชอบเขาล่ะสิ”
“แม่ แล้วแม่คิดว่าไงล่ะครับ”
เจ๊สีฟ้ามองขวัญใจกับขวัญตา ไม่ตอบอะไรแต่ยิ้มๆ
“หมายความว่าถ้าผมจะรักจะชอบกับเขา แม่ไม่ขัดข้องใช่มั้ยครับ”
เจ๊สีฟ้าพยักหน้า สหรัฐยิ้มดีใจใหญ่ แล้วชะงักไป เจ๊สีฟ้ามองหน้าลูกอย่างสงสัย
“แต่เขายังไม่รู้หรอกครับว่าผมชอบเขา เขานึกว่าผมเป็นคู่เกย์กับไอ้เหินมัน”
“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกความจริงกับเขาล่ะลูก”
“ยังไม่มีโอกาสดีๆ เลยครับแม่”
“อย่าปล่อยให้เวลามันเนิ่นนานเกินไปล่ะรัฐ ผู้หญิงเราน่ะ ไม่ชอบถูกใครหลอกหรอก ยิ่งรัฐบอกความจริงเขาช้าเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น เข้าใจมั้ยลูก”
“ครับแม่”
สองแม่ลูกมองขวัญใจกับขวัญตาอีกครั้ง ระหว่างนั้นเจ๊สวยเดินเข้าไปโวยวายใส่ขวัญใจลั่น
“ใครบอกให้มาอยู่นี่เพื่อทำความสะอาดบ้านกัน หะ ไปวอร์มเสียงเลย เสียงเพิ่งจะกลับมา ต้องวอร์มเสียงให้เสียงมันเข้าที่รู้มั้ย นี่ก็ใกล้วันประกวดแล้วด้วย”
ขวัญใจหน้าจ๋อย
“ค่ะเจ๊”
ขวัญใจกับขวัญตารีบเดินไป เจ๊สวยเปลี่ยนจากหน้าขึงขังเป็นยิ้ม ชอบใจที่ขวัญใจกับขวัญตาเป็นเด็กไม่นิ่งดูดาย
มะม่วงหาวเดินยกอุปกรณ์ไม้ทากาว และกาว มาทารอบๆ โปสเตอร์ ส่งให้มะนาวโห่ติดรอบๆ ร้าน ติดโปสเตอร์ไปรายทางจนมาเจอกับพวกเชอรี่ ต่างฝ่ายต่างชะงัก ทีแรกพวกมะม่วงหาว มะนาวโห่ ตั้งท่าพร้อมรับศึก ถ้าฝ่ายเชอรี่คิดจะโดดตบ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อฝ่ายนั้นมีท่าทางเป็นมิตร มะม่วงหาว มะนาวโห่ หันมามองหน้ากันอย่างแปลกใจ
ภาพหน้าเว็บไซต์ทอร์นาโดคาเฟ่ และคารามายน์คาเฟ่ มีข้อความ
“ขอเชิญร่วมเป็นกรรมการ และสักขีพยาน ในการประชันกันครั้งแรก และครั้งเดียว ระหว่างนักร้องเสียงดี หน้าสวย ขวัญใจ ทอร์นาโด จะแข่งขันร้องเพลงกับนักร้องสุดเซ็กซี่แห่ง คารามายน์คาเฟ่ ผู้ที่สนใจจะร่วมเป็นสักขีพยาน และกรรมการในงานนี้ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น”
ชาย 2 คนนั่งกินส้มตำอยู่ในร้าน คนหนึ่งอ่านหนังสือพิมพ์ให้อีกคนฟัง
“ขอเพียงท่านมีมือถือ เพื่อเข้าไปกดโหวตลงคะแนนเท่านั้นก็พอ เฮ้ย น่าสนุกเว้ย ไปกันมั้ย หลังประกวดเสร็จ ยังมีปาร์ตี้ให้กินฟรีอีกด้วย”
“อ้าว อย่างนี้ไม่ไปก็ไม่ได้แล้วสิ”
สองหนุ่มหัวเราะคิกคักกัน
ขวัญใจซ้อมร้องและเต้นพร้อมแดนเซอร์อย่างเอาจริงเอาจัง เจ๊สวยและครูปิ๋มมองอย่างพอใจ พอจบเพลง ขวัญตารีบวิ่งเอาน้ำเข้าไปให้ขวัญใจดื่มทันที
ด้านครูแต๋วและแดนเซอร์กำลังรอซ้อมเต้นกับดวงดาวอยู่ แต่ดวงดาวยังไม่มา ครูแต๋วหงุดหงิด
“ทำไมป่านนี้นังตัวแสบมันถึงยังไม่มานะ ยิ่งใกล้ถึงวันประกวดแล้วด้วย ทำไมไม่รู้จักหน้าที่ความรับผิดชอบเลยนะ”
ดวงดาวกับภูมิเพิ่งเสร็จกิจกัน ภูมิพลิกตัวลงจากร่างดวงดาวแล้วนอนหงายพลางเหนื่อยหอบ ดวงดาวยังนัวเนียพยายามประจบเอาใจไม่เลิก
“ตกลง เรื่องที่ดาวขอ คุณภูมิว่ายังไงคะ”
“ผมคงทำให้คุณดาวไม่ได้หรอกครับ”
ดวงดาวลุกขึ้นนั่งทันที โกรธมาก
“อ้าว หมายความว่ายังไงคะ ที่ว่าทำให้ไม่ได้น่ะ”
“ก็หมายความว่า ทำให้ไม่ได้น่ะสิครับ ผมรับจ้าง ทอร์นาโดและคารามายน์จัดประกวดแข่งขันร้องเพลงครั้งนี้ ถ้าผมตุกติก แล้วเกิดมีคนจับได้ บริษัทผมก็จะเสียหายน่ะสิครับ แล้วบริษัทผมจะไปรับจัดงานเรียลลิตี้ให้ที่ไหนได้อีกล่ะ”
“นี่หมายความว่าแกหลอกกินฉันฟรีๆ ใช่มั้ยเนี่ย”
“ผมหลอกคุณที่ไหนกัน คุณมานอนแบให้ผมกินเองนะ”
ดวงดาวโมโหมาก พุ่งเข้าตบตี หยิกข่วนภูมิไม่ยั้ง ภูมิปัดป้อง แล้วผลักดวงดาวออก ดวงดาวยังเดือด หันไปคว้าโคมไฟที่หัวเตียงหมายจะฟาดหัวภูมิ ภูมิคว้าข้อมือดวงดาวไว้แล้วบิดอย่างแรงจนโคมไฟหลุดจากมือ ดวงดาวร้องลั่น ภูมิยังไม่หายโมโหตบดวงดาวอีกฉาด จนหญิงสาวฟุบไป เงยหน้ามาอีกที เลือดไหลซึมออกทางมุมปาก แล้วภูมิก็คว้าเสื้อผ้าดวงดาว เขวี้ยงใส่หน้า “ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ ไป”
ดวงดาวจ้องหน้าภูมิอย่างเคียดแค้น แต่เขาไม่กลัว ลากดวงดาวถูลู่ถูกังออกไปหน้าประตูห้อง แล้วผลักออกจากห้องไปโดยไม่สนใจว่าดวงดาวยังไม่ได้เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนปิดประตูปัง ดวงดาวตกใจที่ถูกภูมิไล่ในสภาพอย่างนี้ เธอรีบร้อนใส่เสื้อผ้า แต่ยิ่งรีบก็ยิ่งใส่ผิดๆ ถูกๆ จนเซล้มลง ยิ่งแค้นใจ ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บใจ เสี่ยวิบูลย์ยื่นมือเข้ามาช่วยดวงดาว ดวงดาวมองแปลกใจ
ขวัญใจซ้อมร้องและซ้อมเต้นอยู่กับครูปิ๋มอย่างขะมักเขม้นเหมือนเช่นเคย ขวัญตากับสหรัฐนั่งดูอยู่มุมหนึ่ง เจ๊สวยกับเจ๊สีฟ้าดูอยู่ด้วย พอขวัญใจพักเต้น ขวัญตาจะหยิบน้ำไปให้ขวัญใจดื่ม แต่คราวนี้สหรัฐรีบคว้าขวดน้ำไปก่อน แล้ววิ่งเอาไปยื่นส่งให้ขวัญใจก่อน ขวัญตางง เจ๊สีฟ้ามองอย่างครุ่นคิด
“ฉันน่ะไม่รังเกียจอะไรหนูขวัญใจหรอกนะเจ๊สวย แต่เฮียเขาคงมีปัญหาแน่ ยิ่งถ้าการแข่งคราวนี้ เกิดหนูขวัญใจเป็นฝ่ายชนะด้วยแล้วล่ะก็”
ทั้งคู่ถอนใจกลุ้ม ทันใดนั้น โทรศัพท์เจ๊สวยก็สั่น เจ๊สวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ต้องคิ้วขมวดด้วยความเครียด เมื่อเห็นข้อความส่งมาว่า
“ผมมีความลับบางอย่างจะบอก ถ้าอยากรู้ให้มาพบผมที่ห้องทำงานที่ทอร์นาโด แต่เจ๊ต้องมาคนเดียวเท่านั้น ย้ำ ต้องมาคนเดียว”
เจ๊สวยครุ่นคิด นึกกลัวว่าจะเป็นพวกเสี่ยวิบูลย์ จึงตัดสินใจไปพบคนเดียว
“ฟ้า เดี๋ยวเจ๊มานะ”
เจ๊สวยลุกออกไป เจ๊สีฟ้ามองนิดหนึ่ง แล้วหันกลับมาสนใจขวัญใจที่อยู่บนเวทีเหมือนเดิม หลังซ้อมเสร็จ สหรัฐคุยกับขวัญใจ
“เหนื่อยมากมั้ยคุณ”
“เหนื่อยกว่านี้ฉันก็สู้”
สหรัฐยิ้ม มองขวัญใจอย่างชื่นชม ครูปิ๋มเรียกขวัญใจกลับไปซ้อมต่อ เหินฟ้าเดินเข้ามาเจอขวัญตาก็อดประชดไม่ได้
“ไงคุณ วันนี้นายตำรวจสายสืบเขาโทรหาคุณรึยังล่ะ”
“เอ๊ะ คุณก้องภพเขาจะโทรหรือไม่โทร มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยล่ะ”
“ก็ผมอยากรู้อ้ะดิ ก็เห็นเขาโทรมาหาคุณทุกวันนี่”
ขวัญตาจ้องหน้าเหินฟ้าอย่างค้นหา เหินฟ้าก็จ้องตอบไม่เกรงกลัว อยากให้ขวัญตารู้สักทีว่าเขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ใช่เกย์อย่างที่เธอเข้าใจ “อ๊ะๆๆ นี่อย่าบอกนะว่าคุณแอบปิ๊งคุณก้องภพเข้าให้แล้วน่ะ”
“อะไรนะ”
“ก็ฉันเห็นคุณถามถึงคุณก้องภพกับฉันเรื่อยเลย นี่ คุณมีแฟนคือคุณสหรัฐอยู่ทั้งคนแล้วนะ หมดสิทธิ์แรดแล้ว รู้ตัวไว้ด้วยย่ะ”
เหินฟ้าอ้าปากค้าง จนขวัญตาเดินไป เขาจึงได้สติ เดินไปหาสหรัฐ
“ไอ้รัฐ มาคุยไรกันหน่อยดิ”
สองหนุ่มเดินออกไปด้วยกัน เหินฟ้าเอารูปวุฒิ ที่อัดออกมาจากกล้องที่สหรัฐเก็บได้ วางลงตรงหน้าให้ดู
“นายตำรวจที่ฉันรู้จักไปสืบได้ความมาแล้ว ไอ้หมอนี่มันชื่อวุฒิ มันมีคดีติดตัวยาวเป็นหางว่าวเลยว่ะ มีหมายจับด้วย ข้อหาฆ่าคนตาย”
“แสดงว่ามันเป็นมืออาชีพ”
เหินฟ้าพยักหน้า
“แล้วใครกันวะ จ้างมันมาคอยทำร้ายคุณขวัญอย่างนี้”
เหินฟ้าส่ายหน้า ไม่รู้
“แล้วตอนนี้ตำรวจของแกรู้มั้ยว่า ไอ้วุฒิคนนี้ ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน”
“มันหนีออกชายแดนไปแล้ว และตราบใดที่ยังจับตัวมันไม่ได้ เราคงจะรู้ตัวคนจ้างวานยากว่ะ”
สหรัฐเครียด เพราะรู้ว่าขวัญใจยังไม่ปลอดภัยอย่างแท้จริง
ศรุตยืนหันหลังรอในห้องทำงานของทอร์นาโดคาเฟ่ เจ๊สวยเปิดประตูเข้ามา แปลกใจระคนกลัว กวาดตามองหัวจรดเท้า
“คุณเป็นใคร”
ศรุตหันมายิ้มให้เจ๊สวย
“แม่ครับ”
ศรุตอ้าแขนพร้อมกอด
“ฉันถามว่าคุณเป็นใคร มาที่นี่ทำไม แล้วคุณต้องการอะไร”
“ถามซะยาวเชียว นี่แม่จำผมไม่ได้จริงๆ เหรอครับ”
เจ๊สวยไม่ตอบ แต่สงสัย ศรุตล้วงกระเป๋าในเสื้อสูท เจ๊สวยตกใจร้องโวยวาย ยกมือกันตัวเอง
“อย่า”
ศรุตหยิบซองเอกสารออกมา เจ๊สวยหรี่ตามอง หยิบซองเปิดอ่าน เอกสารมูลนิธิ รูปถ่ายสมัยเด็กๆ
“ศรุต นี่ ศรุตจริงๆ เหรอเนี่ย”
เจ๊สวยลูบหน้าศรุต
“ครับ แม่”
ดวงดาวนอนซบอยู่บนอกเสี่ยวิบูลย์
“ถ้าเสี่ยรับปากว่าจะช่วยดาวอย่างนี้ ดาวก็ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ เสี่ยคงเข้าใจนะคะว่าการที่ดาวอยากจะชนะ และได้หุ้นของทอร์นาโดน่ะ ไม่ใช่เพราะว่าดาวเป็นคนทะเยอะทะยานอะไร แต่ดาวอยากให้ชีวิตของดาวมีความมั่นคงน่ะค่ะเสี่ย”
“เสี่ยเข้าใจจ้ะ และถ้าหนูดาวชนะ ได้หุ้นทอร์นาโดมา หนูก็ขายหุ้นทอร์นาโดต่อให้เสี่ยซะ แล้วเอาเงินสดไปลงทุนธุรกิจอะไรก็ได้ตามที่หนูต้องการ ถ้าตกลงกันได้แบบนี้ มันก็วินวินด้วยกันทั้งสองฝ่ายนั่นล่ะ จริงมั้ยจ๊ะหนูดาว”
“จริงค่ะเสี่ย แหม เสี่ยเนี่ย เหมือนพ่อพระมาโปรดดาวเลย”
ดวงดาวจูบเสี่ยวิบูลย์อย่างเอาใจ เสี่ยจูบตอบก่อนจะจับดวงดาวลงนอนแล้วไซ้ซอกคออย่างเมามัน ดวงดาวหัวเราะชอบใจ เมื่อนึกถึงแผนที่วางไว้กับเสี่ยวิบูลย์ งานนี้เห็นมีแต่ได้กับได้อย่างเดียว
กลางคืน ดวงดาวเดินสบายอารมณ์จะเข้าคอนโดฯ ทันใดนั้น วุฒิโผล่มาประชิดตัว ดวงดาวจะอ้าปากร้อง แต่วุฒิเอามีดจี้หลัง คมมีดชิดหลังดวงดาวจนน่ากลัวจะทะลุ ดวงดาวรู้ตัวชะงัก
“ถ้าอยากตายก็แหกปากร้องให้มันดังๆ จะได้นอนจมกองเลือดมันตรงนี้เลย”
“แกต้องการอะไร”
“ตามฉันมา แล้วจะรู้เอง”
วุฒิใช้มีดจี้หลังดวงดาวไว้ ดวงดาวจำต้องเดินไปตามที่วุฒิสั่งอย่างหวาดกลัว โดยที่ไม่มีใครละแวกนั้นเห็นเลย วุฒิจี้ดวงดาวจนมาถึงมุมเปลี่ยวหลังตึกที่ลับตาคน จึงผลักดวงดาวกระเด็น แต่ยังคงถือมีดขึ้นขู่ไว้
“โอ้ย ไอ้วุฒิ แกต้องการอะไร”
“ก็มีอยู่อย่างเดียว เงินไง”
“ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่ให้”
“ไม่ให้ไม่ได้ เพราะกูจะเอา และวันนี้มึงอย่าหวังว่าจะเอาใครมาโยนกูออกไปเหมือนคราวที่แล้ว เพราะถ้ามึงทำอย่างนั้นอีก มึงได้เข้าไปอยู่ในคุกแน่ เพราะกูจะแฉมึงให้หมดเปลือกเลยอีดวงดาว เรื่องที่มึงจ้างกูให้ไปยิงนังขวัญใจ ต่อด้วยให้ตามไปข่มขืนมันที่ทะเล รับรองมึงไม่รอดแน่”
“แต่ถ้าฉันโดนจับ แกก็ต้องโดนด้วยนะไอ้วุฒิ”
“ไม่กลัวเว้ย เพราะกูมีมึงเป็นเพื่อน ที่สำคัญโทษของมึงมันหนักกว่ากูด้วย เพราะมึงอีดวงดาว มึงเป็นคนจ้างกู กูเป็นแค่ผู้รับจ้าง รับโทษสถานเบากว่ามึงแน่นอน”
ดวงดาวอึ้ง
“ไง คราวนี้จะให้ได้หรือยัง”
“ฉันไม่มีเงินก้อนใหญ่ติดตัวตอนนี้หรอกนะ”
“ไม่เป็นไร เอาของที่แปรเป็นเงินได้มามัดจำไว้ก่อน”
วุฒิกวาดตามองกระเป๋าเงิน สร้อย แหวน นาฬิกาข้อมือของดวงดาว ดวงดาวรู้ตัว จำใจถอดให้อย่างกระฟัดกระเฟียด ห่างออกไปที่มุมตึก เชอรี่เอาผ้าคลุมหน้า ถือขวดน้ำกรดแอบอยู่ ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด
“เรื่องชักจะสนุกกว่าที่คิดแล้วสิ งานนี้ฉันคงไม่ต้องลงมือทำเองแล้วซินะ”
เชอรรี่เก็บขวดน้ำกรด ยิ้มร้าย
วุฒิกำลังสตาร์ทรถ เชอร์รี่คว้ามือไม่ให้ไป วุฒิหันมามองหน้า
“แกเป็นใคร”
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ฉันรู้ว่าแกแป็นใคร และแกกับดวงดาวทำอะไรกันไว้บ้าง ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงตำรวจล่ะก็ ทำตามที่ฉันสั่ง เสร็จงานเมื่อไหร่ แกจะได้เงินก้อนโตมากกว่าที่นังดวงดาวให้ ฉันรับรอง”
วุฒิมองเชอรี่อย่างครุ่นคิด
เวลาผ่านไประยะหนึ่ง ก็ถึงวันดวลกันระหว่างขวัญใจกับดวงดาว พวกทอร์นาโดคาเฟ่มาถึงธันเดอร์โดม และแหงนมองดูทางเข้าอย่างตื่นเต้น โดยเฉพาะขวัญใจ สหรัฐมองอย่างเข้าใจ
“ตื่นเต้นใช่มั้ยคุณ มานี่เลย”
สหรัฐคว้ามือขวัญใจพาวิ่งไป ขวัญตาแปลกใจ
“อ้าว นั่นคุณรัฐจะพาพี่ขวัญไปอ้ะ”
“เขาไม่พาไปฆ่าหรอกน่า คุณน่ะ มานี่เถอะ มีงานต้องทำอีกเยอะรู้มั้ย”
เหินฟ้าเอาชุดเสื้อผ้าแดนเซอร์จำนวนมากวางโปะลงที่ขวัญตา
สหรัฐลากขวัญใจมาที่ศาลพระภูมิของสถานที่นั้น แล้วเอาดอกไม้ ธูปเทียนกำหนึ่งส่งให้ขวัญใจ
“อ้ะ ไหว้พระซะ จะได้สบายใจ”
ขวัญใจรับดอกไม้ ธูปเทียนมาไหว้พระ สหรัฐยืนมองเงียบๆ จนขวัญใจไหว้พระเสร็จ
“คุณอธิษฐานขอให้ชนะการแข่งขันครั้งนี้รึเปล่า”
ขวัญใจส่ายหน้า
“อ้าว”
“แต่ฉันสัญญากับพระท่านว่า ฉันจะทำให้ดีที่สุด จะทำจนสุดความสามารถของฉัน ทำเพื่อเจ๊สวย และทุกๆ คนที่ทอร์นาโด”
“สบายใจขึ้นแล้วใช่มั้ย”
ขวัญใจพยักหน้า สหรัฐจึงพาหญิงสาวกลับไปเตรียมตัว และหันมาเจอศรุตยืนอยู่
“คุณขวัญใจใช่มั้ยครับ ทำให้เต็มที่นะครับ ทุกคนฝากความหวังไว้กับคุณ”
“คุณเป็นใครคะ”
ขวัญใจงง สหรัฐอึ้ง ศรุตยิ้มๆ
“แล้วพบกันที่งานนะครับ”
ศรุตเดินออกไป สหรัฐกับขวัญใจมองตากันงงๆ
(อ่านต่อหน้า 4)
ภูมิคุมช่างเทคนิคฝ่ายต่างๆ เช็คความพร้อมของอุปกรณ์ทั้งหมดภายในธันเดอร์โดม ก่อนการแข่งขันจะเริ่ม
เวลาเดียวกันนั้น สหรัฐพาขวัญใจมาที่ห้องแต่งตัว แล้วเข้าห้องไป บรรยากาศเริ่มชุลมุน เหล่าแดนเซอร์แต่งตัว แต่งหน้ากันโกลาหล เฮียศาสตร์จะเดินไปที่ห้องแต่งตัวฝั่งคารามายน์ แต่หันมาเห็นเจ๊สีฟ้าอยู่ฝั่งทอร์นาโดก็ชะงัก เดินเข้าไปหาทันที
“คุณ มาทำอะไรที่นี่น่ะ”
“ฉันก็มาเชียร์ทอร์นาโดน่ะสิ”
“อะไรนะ”
เจ๊สีฟ้าจ้องตาไม่หลบ
“ฉันมาเชียร์ทอร์นาโด ฉันมาเชียร์เจ๊สวย ฉันมาเชียร์ขวัญใจ มีปัญหามั้ย”
เฮียศาสตร์ไม่กล้าทำอะไรภรรยา ได้แต่ฮึดฮัด เจ๊สีฟ้ายิ้มสะใจ แล้วเดินเข้าห้องแต่งตัวฝั่งทอร์นาโดไป เฮียศาสตร์แทบจะคลั่ง
ภายในห้องแต่งตัวคารามายน์ก็โกลาหลเช่นกัน ดวงดาวกำลังแต่งหน้าอยู่ที่หน้ากระจก แล้วก็ต้องค้างไปเมื่อเห็นเงาสะท้อนของเชอรี่ยืนอยู่ข้างหลัง ถือขวดน้ำขวดหนึ่ง ดวงดาวหันขวับไปทันทีด้วยความหวาดระแวง
“เชอรี่”
ทุกคนในห้องต่างชะงัก หันไปมองดวงดาวกับเชอรี่เป็นตาเดียว สังหรณ์ว่าจะเกิดการปะทะกันอีกแล้วระหว่างคู่นี้ เชอรี่ขยับขวดน้ำในมือไปมาไม่หยุด ดวงดาวเลยยิ่งระแวง
“แกมาได้ยังไงน่ะ แกหายดีแล้วเรอะ”
“ก็ยังไม่ตายล่ะ แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ ก็นี่มันเป็นการแข่งขันร้องเพลงระหว่างคารามายน์กับทอร์นาโดไม่ใช่เหรอ ฉันก็เป็นนักร้องคนหนึ่งของคารามายน์ ฉันก็ควรจะต้องมาดูการแข่งขันด้วยสิ อนาคตของฉัน มันก็ขึ้นอยู่กับการแข่งขันในวันนี้เหมือนกันนี่”
“แล้วนั่น แกถืออะไรมาด้วยน่ะ”
“ก็ น้ำ”
“น้ำอะไร”
เชอรี่เปิดจุกขวดน้ำออก แล้วเดินเข้ามาใกล้ดวงดาว ดวงดาวถอยหลังกรูด แต่ติดโต๊ะแต่งตัวจึงถอยหนีไปไหนไม่ได้ ตาจ้องอยู่ที่ขวดน้ำในมือเชอรี่ไม่วางตา
“อยากรู้จริงๆ เหรอว่าน้ำอะไร”
เชอรี่เอาน้ำในขวดสาดใส่หน้าดวงดาวจนหมดขวด ดวงดาวกรีดร้องสุดเสียง เฮียศาสตร์ยืนได้ยินเสียง ตกใจมาก
“หนูดาว”
เฮียศาสตร์รีบวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัวของคารามายน์ทันที ดวงดาวยืนปัดน้ำที่เชอรี่สาดใส่ออกจากตัวอย่างโกลาหล พลางกรีดร้องไม่หยุด เชอรี่ยืนมองแล้วหัวเราะชอบใจ ส่วนคนอื่นๆ ก็เอาแต่ยืนหัวเราะขำสะใจดวงดาว ไม่มีใครทำอะไร จนเฮียศาสตร์วิ่งเข้ามา
“หนูดาว ใครทำอะไรหนู”
ดวงดาวยังสาละวนกับการปัดน้ำออกจากตัวอยู่
“นังเชอรี่ค่ะเฮีย นังเชอรี่มันเอาน้ำกรดมาสาดใส่หน้าดาว”
“ไหนๆ ขอเฮียดูหน้าหนูหน่อยสิ”
เฮียศาสตร์จับหน้าดวงดาวมาดู แล้วชะงักไป ดวงดาวเห็นท่าทางเฮียศาสตร์ก็ยิ่งตกใจ นึกว่าหน้าเละ
“หน้าดาวเละหมดเลยหรือคะเฮีย”
“เปล่า หน้าหนู ไม่เป็นอะไรเลย”
ดวงดาวอึ้ง เริ่มตั้งสติ เอามือลูบหน้าช้าๆ แล้วพบว่าหน้าตายังปกติดีอยู่ เลยหันไปจ้องเชอรี่อย่างเอาเรื่อง
“อีเชอรี่ มึงคิดจะแกล้งกูใช่มั้ย”
“ฉันจะแกล้งอะไรเธอล่ะ เฮียขา ก็เชอรี่เห็นดวงดาวกำลังจะเป็นตัวแทนของพวกเราชาวคารามายน์ขึ้นแข่งกับพวกทอร์นาโด เชอรี่ก็เลยเอาน้ำมนต์มาให้ดวงดาวล้างหน้า”
เชอรี่ชูขวดเปล่าในมือให้เฮียศาสตร์ดู
“เมื่อกี้ดวงดาวก็รับน้ำมนต์ไปล้างหน้าอยู่ดีๆ แล้วอยู่ๆ ก็ประสาทอะไรขึ้นมาไม่รู้อ้ะค่ะ มาหาว่าน้ำมนต์เป็นน้ำกรด เฮียไม่เชื่อ เฮียลองถามคนอื่นๆ ดูได้ค่ะ ทุกคนในห้องนี้เป็นพยานให้เชอรี่ได้ว่าทุกคำที่เชอรี่พูด เป็นความจริงทั้งหมด”
แอปเปิ้ลกับลูซี่รีบพยักหน้ารับ ครูแต๋วเลยจำต้องยอมพยักหน้าตาม คนอื่นๆ พยักหน้าตามบ้าง ก้มหน้าหลบตาเฮียศาสตร์บ้าง ดวงดาวกัดฟันแค้น พูดไม่ออก เฮียศาสตร์ปวดหัว ตัดบท
“อ้ะๆๆ ถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ก็เลิกมุงกันได้แล้ว รีบไปแต่งตัวกันได้แล้วทุกคน จะได้เวลาประกวดแล้วโว้ย ไป”
ทุกคนแยกย้ายกันไปแต่งตัว เชอรี่แกล้งหัวเราะหึๆ แล้วเดินกรายออกไป คนอื่นๆ แอบ
ก้มหน้าหัวเราะเยาะสะใจดวงดาวกันทุกคน ดวงดาวเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กำมือแน่น ฮึดฮัดอยู่คนเดียว
ทางเข้าด้านหน้าธันเดอร์โดม คนดูเริ่มทยอยเข้าไปภายในกันอย่างตื่นเต้น บรรดาเสี่ยๆ มีพวงมาลัยติดธนบัตรกันมาด้วย มีเสี่ยวิบูลย์กับลูกน้อง 2-3 คน เดินอยู่ในหมู่คนดูนี้ด้วย
ดวงดาวแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เฮียศาสตร์เข้ามา
“หนูดาวอารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่มั้ยจ๊ะ”
“ตกลงนี่ เฮียห่วงดาว หรือเฮียห่วงหุ้นกันแน่คะ”
“ก็ห่วงทั้งสองอย่างนั่นแหละ”
“ถ้าเฮียห่วงดาว ดาวก็ขอบคุณค่ะ แต่ถ้าเฮียห่วงหุ้น ดาวขอเอาหัวเป็นประกันตรงนี้เลยว่าเฮียจะไม่เสียหุ้นของคารามายน์ และดาวจะต้องได้หุ้นของทอร์นาโดอย่างแน่นอน”
เฮียศาสตร์ยิ้มออก ถือวิสาสะรวบตัวดวงดาวมากอด ดวงดาวแอบทำหน้ารังเกียจโดยที่เฮียศาสตร์ไม่รู้ตัว เชอร์รี่แอบดูอยู่มุมหนึ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด
“ฮัลโหล วุฒิ พร้อมแล้วใช่มั้ย จำไว้นะ ถ้าไม่อยากเข้าคุก อย่าทำงานนี้พลาด”
เชอร์รี่ยิ้ม มองเฮียศาสตร์นัวเนียกับดวงดาว
ขวัญใจและคนที่จะขึ้นโชว์พร้อมกันแต่งตัวเสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว เธอยืนมองเงาตัวเองในกระจก ตื่นเต้น แต่พยายามระงับไว้ สหรัฐเดินเข้ามาให้กำลังใจ
“สู้ๆ นะคุณ เดี๋ยวผมกับไอ้เหินจะออกไปคอยเชียร์อยู่ข้างนอกนะ 2 คะแนนของผม ผมจะเทโหวตให้คุณหมดเลย”
เหินฟ้าแทรกหน้าเข้ามา
“ผมก็จะเทคะแนนโหวตให้คุณขวัญหมดเลยเหมือนกันครับ”
“ขอบคุณนะ”
“เวลาคุณออกไปร้องน่ะ คุณอย่ามองสบตากับคนดู เพราะยิ่งมองก็จะยิ่งตื่นเต้น ให้มองผ่านๆ แล้วก็คิดแต่เพียงว่า คุณกำลังร้องเพลงให้คนที่คุณรักฟัง คุณอยากให้เขาฟังแล้วมีความสุข คิดแค่นี้พอ รู้มั้ย”
ขวัญตาแทรกเข้ามาตรงกลาง
“คุณรัฐเคยเข้าประกวด เอเอฟ หรือ เดอะสตาร์ มาก่อนเหรอคะ”
“ไม่เคย”
“อ้าว แล้วแนะนำเป็นตุเป็นตะเชียว”
“ผมก็ฟังๆ เขามา”
ขวัญใจหัวเราะ อารมณ์ดีขึ้น สหรัฐดีใจที่ขวัญใจท่าทางผ่อนคลายขึ้น เจ๊สวยกับ
เจ๊สีฟ้าเข้ามา
“ฉันขอให้เธอโชคดีนะขวัญใจ ไม่ต้องคิดเรื่องหุ้นอะไรทั้งนั้น วันนี้มันจะชนะหรือแพ้ก็ช่างมัน เพราะฉันรู้ดีว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว”
ขวัญใจซาบซึ้ง จะร้องไห้ มะม่วงหาวรีบวิ่งเข้ามา
“อ๊ะๆๆๆ อย่าร้องไห้เชียวนะ เดี๋ยวมาสคาร่าเลอะ เราไม่มีเวลาเติมหน้าแล้วนะขวัญใจ”
ขวัญใจพยายามกลั้นน้ำตาไว้ เจ๊สวยรวบตัวขวัญใจมากอด ขวัญตา ครูปิ๋ม มะม่วงหาว มะนาวโห่ เลยเข้ามากอดด้วย ส่วนเจ๊สีฟ้า สหรัฐ และเหินฟ้ายืนมองอยู่ใกล้ๆ เหินฟ้าปาดน้ำตาแอบร้องไห้ตาม แต่สหรัฐเห็นเลยเอาศอกกระทุ้งเหินฟ้าเบาๆ เหินฟ้าร้อง หน้าเหย ทุกคนเลยหันมามองแล้วหัวเราะ บรรยากาศในห้องแต่งตัวของทอร์นาโดผิดกับบรรยากาศในห้องแต่งตัวของคารามายน์อย่างสิ้นเชิง
ด้านในธันเดอร์โดม เสี่ยวิบูลย์เข้ามานั่งรอดูการแข่งขันอยู่ก่อนแล้ว เฮียศาสตร์นั่งอยู่อีกมุมหนึ่ง มั่นใจว่าต้องเป็นฝ่ายชนะทอร์นาโดแน่ ฝั่งกองเชียร์ทอร์นาโด มีเจ๊สวย เจ๊สีฟ้า สหรัฐ และเหินฟ้าเข้ามานั่ง เฮียศาสตร์เห็นเจ๊สีฟ้าอยู่กับเจ๊สวยก็หน้าบึ้งขึ้นมาทันที แต่เจ๊สีฟ้าลอยหน้าทำไม่สนใจ ส่วนสหรัฐทำไม่มองพ่อ เฮียศาสตร์ยิ่งโมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ เจ๊สวยมองสำรวจไปตามที่นั่งคนดู เห็นเสี่ยวิบูลย์นั่งอยู่ท่ามกลางหมู่คนดู และพอเห็นเจ๊สวยมองมา เสี่ยวิบูลย์ก็ยิ้มให้คล้ายจะทักทาย เจ๊สวยโมโห
“ฮึ่ย”
“มีอะไรเหรอเจ๊” เจ๊สีฟ้าถาม
“ไอ้เสี่ยวิบูลย์มันก็มาด้วย”
สหรัฐหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“ไหนๆ คนไหนครับป้า”
“คนที่นั่งติดเสานั่นไง”
สหรัฐกับเหินฟ้ามองตามไป เห็นเสี่ยวิบูลย์มองมาอย่างท้าทาย สองหนุ่มก็อารมณ์เสีย
“ฮึ่ย ไปแจ้งตำรวจให้มาจับมันข้อหาทำร้ายร่างกายป้าสวยเลยดีมั้ยวะไอ้รัฐ”
เจ๊สวยส่ายหน้า
“ไม่มีประโยชน์หรอกเหิน”
“แล้วมันมาที่นี่ทำไมครับเนี่ย”
เจ๊สวยส่ายหน้าไม่รู้
“มันก็คงจะมาดูน่ะสิว่าทอร์นาโดจะเสียหุ้นให้ป๊ารึเปล่า ถ้าทอร์นาโดเสียหุ้นให้ป๊า มันก็คงวิ่งไปขอซื้อต่อจากป๊า แล้วทอร์นาโดก็คงจะเป็นของมันในที่สุดน่ะสิ”
สหรัฐแค้นใจแทนป้า ฮึดฮัด เจ๊สวยปราม
“ใจเย็นๆ ก่อนตารัฐ อะไรมันยังไม่เกิด ก็อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ เอาไว้ให้ป้าเสียหุ้นให้เฮียเขาจริงๆ แล้วล่ะก็ ตอนนั้นค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้”
ไฟในฮอลล์เริ่มดับลงพอดี
“เรามาคอยเชียร์ขวัญใจกันก่อนดีกว่า”
เจ๊สวยพยักเพยิดไปทางเวที สหรัฐมองตาม พิธีกรปรากฏตัวขึ้น
“สวัสดีครับ ผมพิธีกรของงานในวันนี้ครับ”
คนดูตบมือ พิธีกรโค้งรับเสียงตบมือ ยิ้มแย้ม
“ก่อนอื่น ผมต้องขอเป็นตัวแทนของสองคาเฟ่ คือทั้งคารามายน์คาเฟ่ และทอร์นาโดคาเฟ่ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่มาร่วมสนุกกันวันนี้นะครับ และทุกท่านในที่นี้ คงพอจะทราบวิธีลงคะแนนแล้ว แต่เพื่อให้แน่ใจว่าเราทุกคนเข้าใจตรงกัน ผมเลยจะขออธิบายวิธีการให้คะแนนตรงนี้อีกครั้งนะครับ คะแนนของเราจะได้มาจาก 2 ส่วน คือ จากคอมเม้นเตเตอร์ 5 ท่าน ท่านละ 20 คะแนน และจากผู้ชมที่อยู่ที่นี่ 20 คน 40 คะแนน ซึ่งผู้ชม 1 ท่าน มีคะแนนท่านละ 2 คะแนน รวมเป็น 140 คะแนน ทุกท่านที่อยู่ที่นี่ คือ 20 คน พิเศษ ที่จะมีสิทธิ์ร่วมให้คะแนนกับคอมเม้นเตเตอร์ของเรา”
คนดูยกมือถือให้พิธีกรดู พิธีกรตบมือ
“ดีมากครับ และทุกท่านที่มีมือถือ จะมีคะแนนโหวตคนละ 2 คะแนนเท่าๆ กันทุกคน ชอบน้ำเสียงและลีลาของนักร้องฝ่ายไหน ท่านก็สามารถให้คะแนนได้เลยครับ เพียงท่านกดโหวต มาที่เบอร์ 4000100446 ขวัญใจพิมพ์ T1 ดาริกา พิมพ์ K2 ซึ่งดูแลโดยบริษัท วี-โหวต ของคุณภูมิ อภิชาติสกุล ซึ่งถ้าท่านชอบดูรายการเรียลลิตี้โชว์การประกวดต่างๆ ทางโทรทัศน์ ก็คงจะคุ้นหน้าคุ้นตากับคุณภูมิคนนี้ดีนะครับ เพราะบริษัทของเขา เป็นผู้ดูแลผลคะแนนของการประกวดเรียลลิตี้โชว์แทบจะทุกงานในประเทศไทยเรานี่เลย”
คนดูตบมือไปทั่ว ภูมิยกมือไหว้รับเสียงตบมืออีกครั้ง
เจ้าหน้าที่เวทีมาเชิญขวัญใจไปรอข้างเวที
“คุณขวัญพร้อมรึยังคะ เชิญสแตนบายข้างเวทีค่ะ”
เจ้าหน้าที่และขวัญใจเดินผ่านห้องดวงดาว เจ้าหน้าที่ยื่นหน้ามาบอกดวงดาวในห้องแต่งตัว
“อีกสักครู่จะมาเชิญคุณดวงดาวไปสแตนบายนะคะ”
“ค่ะ”
ดวงดาวปรายตามองขวัญใจ ยิ้มเหยียดหยาม
“หวังว่าเธอคงจะโชคดีนะ นังขวัญใจ”
ขวัญใจมองหน้าดวงดาว รวบรวมพลัง ยิ้มตอบกลับอย่างใจเย็น
“ฉันโชคดีแน่นอนค่ะ ขอบคุณ”
ขวัญใจเดินออกไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่ทันที ดวงดาวมองตามสายตาเหี้ยมเกรียม
“อวดดีเข้าไปเถอะ งานนี้ยังไงแกก็ไม่มีวันชนะฉันได้หรอก”
วุฒิเดินเข้ามาในชุดเจ้าหน้าที่เวทีอำพรางหน้าตา
“เชิญคุณดวงดาวไปสแตนบายครับ”
ดวงดาวหน้านิ่วไม่พอใจ
“อ้าว ทำไมเร็วอย่างนี้เนี่ย ไหนเมื่อกี้เจ้าหน้าที่อีกคนบอกรอสักครู่ ฉันยังเติมปากไม่เสร็จเลยนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเติมให้เอง แป๊บเดียวสีทั่วปากเลย”
“แกว่าไงนะ”
วุฒิไม่พูดตอบ แต่ปล่อยหมัดใส่หน้าดวงดาวทันที ดวงดาววูบ
พิธีกรทำหน้าที่อยู่บนเวที
“และผมอยากให้ทุกท่านที่มีมือถือในที่นี้ทราบว่า เมื่อท่านกดโหวตแล้ว ไม่ว่าจะเป็น T1 หรือ K2 แล้ว คะแนนโหวตของทุกท่านก็จะปรากฏขึ้นบนจอบนเวทีนี่ให้เห็นกันสดๆ เลย”
ที่หน้าเวที มีจอคะแนนอยู่ 2 จอ จอหนึ่ง มีชื่อ “ขวัญใจ” ติดอยู่เหนือจอ และอีกจอหนึ่งก็มีชื่อ “ดาริกา” ติดอยู่ที่เหนือจอเช่นกัน และขณะนี้ทั้งสองจอ ก็มีตัวเลขวิ่งๆ ไม่หยุด เป็นการเทสต์หน้าจอคะแนนให้คนดูเห็น คนดูส่งเสียงฮือฮากับตัวเลขที่วิ่งอยู่บนหน้าจอ รู้สึกสนุกกับวิธีการโหวตให้คะแนนแบบนี้มาก
“ถ้าชอบเท่าๆ กัน ท่านก็ให้คนละ 1 คะแนน หรือถ้าชอบฝ่ายนี้มากกว่าฝ่ายโน้น ท่านจะให้หมด 2 คะแนนเลยก็ได้ หรือจะใช้สิทธิแค่ 1 คะแนน กับฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดก็ได้ครับ หรือไม่ลงคะแนนเลยก็ได้ อันนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของทุกท่าน 2 คะแนนนั้น เป็นสิทธิของท่านครับ”
เจ้าหน้าที่พาขวัญใจมาที่จุดสแตนบายข้าวเวที ตรงนั้นมีแดนเซอร์สาวสวยของขวัญใจรออยู่
“รอตรงนี้นะคะ พอพิธีกรประกาศชื่อคุณขวัญ ไฟจะดับมืด คุณขวัญก็ออกไปโพสต์กลางเวทีได้ ตามคิวที่เราซ้อมไว้เลยนะคะ”
“ค่ะ”
“โชคดีนะคะ”
ขวัญใจหันไปสบตากับเหล่าแดนเซอร์ ทั้งหมดให้กำลังใจกัน
บนเวที พิธีกรแนะนำคอมเมนเตเตอร์ ทั้ง 5 ท่าน
“และก่อนที่ทุกท่านจะไปพบกับการแข่งขันร้องเพลง แบบสุดฤทธิ์สุดเดชจากนักร้องของทั้งสองคาเฟ่ ผมต้องแนะนำผู้ที่มีส่วนสำคัญอย่างมากในผลการตัดสินในวันนี้ นั่นคือ คณะกรรมการทั้ง 5 ท่านของเรา ซึ่งเป็นผู้ทรงคุณวุฒิจากหลายหลายสาขาที่เกี่ยวข้องกับการร้องเพลง และวงการบันเทิง เริ่มจากท่านแรก ผู้เป็นแมวมองปั้นดินให้เป็นดาวมาแล้วมากมาย คุณแมว มายาพร ท่านที่สอง ผู้เชี่ยวชาญด้านการร้องเพลง คุณทับทิม คิมหัน ท่านที่สาม ผู้ออกแบบท่าเต้นให้กับศิลปินชื่อดังสนั่นประเทศ คุณจ๋า สนทนาธรรม ท่านที่สี่ผู้จัดละคร ผู้กำกับ และผู้เชียวชาญด้านการแสดงสุดๆ คุณ แอ๊ว จิตตรง และท่านสุดท้าย ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของค่ายเพลงชื่อดังในต่างประเทศ และกำลังจะเข้ามาสร้างค่ายเพลงน้องใหม่ แต่ยิ่งใหญ่ในประเทศไทย ประเทศบ้านเกิดของเขา คุณฌอน ศรุต สากลกาล”
ศรุตลุกขึ้นยกมือไหว้ ขวัญใจเห็นศรุต ก็ตกใจ
“นี่มันคนที่เจอเมื่อเช้านี่”
ขวัญใจคิดๆ แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง พิธีกรพูดต่อ
“ได้รู้จักคณะกรรมการทั้ง 5 ท่านที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินชะตากรรมของนักร้องทั้งสองฝ่ายในวันนี้เรียบร้อยแล้วนะครับ ขอบอกว่าการประกวดร้องเพลงกันครั้งนี้ เราจะตัดสินกันด้วยเพลงๆ เดียว ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยครับ โดยฝ่ายขวัญใจ ทอร์นาโด จะขึ้นร้องก่อน”
ขวัญใจนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่อย่างสงบนิ่ง
“ถ้าท่านชื่นชอบน้ำเสียง ลีลา ท่าทาง ของขวัญใจ ทอร์นาโด ท่านก็กดโหวตให้คะแนนได้เลยครับ หรือว่าท่านอาจจะอยากรอฟังน้ำเสียงและลีลาอันสุดแสนจะเซ็กซี่ของดาริกา คารามายน์ ก่อนจะตัดสินใจกดโหวตให้คะแนนก็ได้ครับ และหลังจากที่นักร้องทั้งสองฝ่าย สิ้นสุดการแสดงลง นั่นก็เท่ากับเวลาในการโหวตก็จะหมดลงไปด้วยทันที เป็นอันเข้าใจตรงกันนะครับ ถ้าเข้าใจตรงกันแล้ว ตอนนี้ผมขอเซ็ตตัวเลขคะแนนให้เป็น 0 ก่อนนะครับ แล้วผมก็จะขอเริ่มการประกวด ณ บัดนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับ ขวัญใจ ทอร์นาโด”
ไฟทั้งฮอลล์ดับสนิท เพลงของขวัญใจดังขึ้นมา สหรัฐตื่นเต้น เจ๊สวยตื่นเต้นพอๆ กับหลานชาย ขวัญใจวิ่งเข้ามาในเวทีพร้อมแดนเซอร์ แล้วร้อง เต้น อย่างสุดเหวี่ยง คนดูเริ่มกดโหวตกันบ้างแล้ว ที่จอคะแนนของขวัญใจ ตัวเลขคะแนนเริ่มขึ้น เฮียศาสตร์มองหมั่นไส้ ส่วนพวกคารามายด์คนอื่นๆ ก็อ้าปากค้าง เพราะลีลาของขวัญใจสุดยอดฝีมือมาก เจ๊สวยและกลุ่มทอร์นาโดมองขวัญใจอย่างชื่นชม สหรัฐชูป้ายไฟกับเหินฟ้า เชียร์ขาดใจ เฮียศาสตร์ทนไม่ได้ ต้องเอ่ยปากด่าสหรัฐ
“ไอ้รัฐ ไอ้รัฐ”
สหรัฐชะงัก
“ให้มันน้อยๆ หน่อยนะ เกรงใจป๊าบ้าง”
สหรัฐยิ้มแห้งๆ จำใจต้องนั่งลง
ที่โต๊ะคอมเมนท์เตเตอร์ คอมเมนท์ทั้ง 4 คน พูดคุยวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ ศรุตมองขวัญใจตะลึง และชื่นชมที่สุด ขวัญใจร้องและเต้นจนจบเพลง คนดูตบมือกันสนั่น สหรัฐลุกขึ้น ตบมือเสียงดังกว่าใคร จนเฮียศาสตร์แอบค้อน ขวัญใจยืนยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ขึ้นร้องเพลง และมองขอกำลังใจจากเจ๊สวย พิธีกรเข้ามายืนเคียงข้างขวัญใจ
“และนี่คือ ขวัญใจ ทอร์นาโด เป็นยังไงกันบ้าง กับผลงานของขวัญใจ ถ้าชื่นชอบขอเสียงหน่อย”
คนดูกรี๊ดสนั่น
“โอ้โห เสียงดังขนาดนี้ แสดงว่า ชอบมาก หายตื่นเต้นหรือยังขวัญใจ”
“ยังค่ะ ใจยังเต้นตุ๊บๆ ๆ อยู่เลย”
“งั้นเรามาฟัง คอมเมนท์เตเตอร์ของเราทั้ง 5 ดีกว่า ว่ารู้สึกยังไงกับโชว์ของคุณขวัญใจ ทอร์นาโด กันบ้าง เผื่อคุณขวัญใจจะได้หายตื่นเต้น เริ่มจากท่านแรกกันเลย คุณแมว มายาพร”
เจ้าหน้าที่เวทีกลับมาตามดวงดาวไปสแตนบาย แต่ไม่พบ เห็นเพียงชุดที่ถอดพาดทิ้งไว้ รีบกดวิทยุสื่อสารหาภูมิ
“คุณภูมิคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”
ภูมิหน้าเครียดคุยวิทยุสื่อสาร
“ว่าไงนะ ดวงดาวหายไป บอกทุกคนให้ช่วยกันออกตามหาให้ทั่ว ด่วนเลย”
ภูมิเครียด กังวล ในขณะที่พิธีกรยังคงสัมภาษณ์คอมเมนท์เตเตอร์อยู่
“มาถึงท่านที่สองกันบ้าง คุณทับทิม คิมหัน ผู้เชี่ยวชาญด้านการร้องเพลงของเรา”
“ขวัญใจ เพชรแท้ เสียงคุณนี่มันช่างใสกิ๊ง ฟังแล้วสบายหูเหลือเกิน ขนาดร้องไปเต้นไปยังไม่มีสะดุด มันสุดยอดจริงๆๆ”
“สองท่านแล้วนะที่ชมคุณขวัญใจ เรามาดูดีกว่าว่าท่านที่สามจะชม หรือจะติบ้างกันแน่”
คนดูกรี๊ดสนั่น เฮียศาสตร์ยิ่งหมั่นไส้หนักเข้าไปอีก
“โธ่เอ๊ย ทำเป็นชื่นชม เจอดวงดาวของฉันก่อนเถอะ แม่จะอึ้งจนพูดไม่ออกกันหมด”
ทันใดนั้น ก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งวิ่งเข้ามากระซิบข้างหูเฮียศาสตร์ เฮียศาตร์อึ้ง หันไปกระซิบครูแต๋ว ครูแต๋วหันไปกระซิบกลุ่มคารามายด์ กลุ่มคารามายด์ทุกคนอึ้งไป แล้วลุกพรึ่บตามเจ้าหน้าที่ออกไป กลุ่มเจ๊สวยมองตาม
“พวกนั้นไปไหนกันน่ะเจ๊” ครูปิ๋มถาม
“จะรู้มั้ย ก็นั่งอยู่ด้วยกันเนี่ย”
เฮียศาสตร์โวยวายลั่นภายในห้องแต่งตัว
“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง หนูดวงดาวหายไปไหน ทำไมไม่มีใครรู้ หา”
“เอ่อ คือ”
“เจ้าหน้าที่อยู่เต็มหลังเวที ปล่อยให้คนหายไปได้ยังไง”
ภูมิก้าวเข้ามา
“ผมต้องขอโทษเฮียศาสตร์จริงๆ นะครับ แต่ผมให้ทีมงานทุกคนช่วยกันออกตามหาจนทั่วแล้ว ก็ไม่พบคุณดวงดาวเลย”
“ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ เธอก็ยังอยู่ในห้องนี้อยู่เลย”
“ก่อนหน้าอยู่ ตอนนี้ไม่อยู่แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรเล่า” เฮียศาสตร์ตวาด
ครูแต๋วถือโทรศัพท์เข้ามา
“โทรหายัยดวงดาวไม่ได้เลย เข้าฝากข้อความตลอดเลยค่ะเฮีย”
“ไม่มียัยดวงดาวขึ้นประกวด เราก็ต้องแพ้แน่ซิคะเฮีย” ลูซี่โพล่งขึ้น
“แล้วเฮียก็จะเสียหุ้นให้เจ๊สวย แล้วเราก็จะตกงาน” แอปเปิ้ลโวยต่อ
“โธ่เว้ย หยุดพล่ามกันซะทีได้มั้ย มันต้องมีใครเล่นตลกกับฉันแน่ๆ”
เชอรี่ยืนนิ่งอยู่นาน พูดขึ้น
“อย่าเพิ่งคิดไกลเลยค่ะเฮีย เชอรี่ว่า เราควรแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อนดีกว่า”
“แก้ปัญหา จะแก้ยังไงไม่ทราบ”
“ในเมื่อเราหาตัวยัยดวงดาวไม่เจอ เราก็ส่งคนอื่นขึ้นประกวดแทนนังดวงดาวซิคะเฮีย”
“เอาคนอื่นขึ้นแทน แล้วฉันจะไม่แพ้หรือไง”
“เฮียก็ต้องเลือกเอาล่ะค่ะ ว่าจะแพ้อย่างหมดรูป หรือจะแพ้อย่างสมศักดิ์ศรี”
เฮียศาสตร์ครุ่นคิดเครียดหนัก
“แล้วใครจะขึ้นประกวดแทนดวงดาว”
ทุกคนมองหน้ากัน เชอรี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม
ขวัญใจยังคงยืนฟังคอมเมนท์เตเตอร์อยู่
“ขอบคุณคุณแอ๊ว จิตตรง มากเลยนะครับ แหม ดูท่าอีกไม่นานคงจะต้องติดต่อคุณขวัญใจไปเป็นนางเอกละครแน่ๆ เลย คราวนี้มาถึงคอมเมนท์เตเตอร์ท่านสุดท้าย คุณฌอม ศรุต สากลกาล”
ศรุตมองขวัญใจอย่างตกหลุมรัก
“ก่อนไปเป็นนางเอกละคร ผมรบกวนไปเป็นนักร้องในค่ายเพลงของผมก่อนได้มั้ยครับ”
คนดูกรี๊ดสนั่น ขวัญใจไหว้ขอบคุณ
“ผม ไม่มีอะไรจะคอมเมนท์ แต่มีเรื่องอยากบอกคุณครับ”
ทุกคนเงียบตั้งใจฟังอย่างมาก
“ผม ชอบคุณมาก ขอบคุณครับ”
ทุกคนกรี๊ดลั่นฮอลล์ ขวัญใจอึ้ง สหรัฐอึ้งไปเหมือนกัน
“ขอบคุณคุณฌอน ศรุต สากลกาล มากครับ แหม เล่นจีบสาวเข้าค่ายตรงๆ แบบนี้ ผมล่ะเขินแทนเลย เอาล่ะครับ ได้ฟังทุกคนหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่คุณขวัญใจจะต้องเข้าไปพักผ่อนแล้วล่ะครับ ขอบคุณขวัญใจ ทอร์นาโด”
ขวัญใจยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วเดินกลับเข้าไปหลังเวที
“และก็ถึงเวลาของนักร้องสาวสุดเซ็กซี่ที่ทุกท่านรอคอย”
เฮียศาสตร์ ครูแต๋ว ลูซี่ เดินกลับมานั่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แอบเปิ้ลในชุดนักร้องของดวงดาวยืนตื่นเต้นอยู่ข้างเวที โดยมีเชอรี่ยืนประกบ พร้อมกับเหล่าแดนซ์เซอร์
“มันจะดีเหรอแก” แอปเปิ้ลถามอย่างไม่มั่นใจ
“ดีซิ สะใจดี”
“แกพูดอะไรอ่ะ”
“เอาน่า ร้องเต้นให้เต็มที่ ไหนๆ ก็รู้ว่าต้องแพ้อยู่แล้ว หน้าด้านให้สุดไปเลย”
แอบเปิ้ลกลืนน้ำลายเรียกกำลังใจ พิธีกรบนเวทีพูดต่อ
“เตรียมโทรศัพท์กันขึ้นมา เพื่อกดโหวตให้กับเธอ ดาริกา คารามายด์”
แสงไฟวูบวาบเร้าใจ เพลง INTRO ของแอบเปิ้ลขึ้นมาต่อทันที เฮียศาสตร์ตื่นเต้น แอปเปิ้ลถลาเข้ามาบนเวทีร้องเพลง ขวัญใจตกใจที่ไม่ใช่ดวงดาวขึ้นประกวด กลุ่มเจ๊สวยอึ้งกันไปหมดที่ไม่ใช่ดวงดาว สหรัฐสะกิดเฮียศาสตร์
“ป๊า เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมเป็นแอบเปิ้ลขึ้นประกวด ดวงดาวไปไหนเหรอครับ”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่า ดวงดาวหายไปไหน”
ค่ำคืนนั้น ดวงดาวใส่ชุดชั้นในนอนสลบไม่ได้สติอยู่ข้างกองขยะ ที่มุมปากมีรอยเลือดซิบๆ
(อ่านต่อตอนที่ 11)
