สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8
ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋มยืนอยู่ข้างเวที อ้าปากค้างไปตามๆ กัน
สหรัฐเป็นคนแรกที่ปราดเข้าไปช่วยพยุงขวัญใจที่เจ็บจนจุกให้ลุกขึ้น มะม่วงหาว มะนาวโห่ รีบแก้สถานการณ์ด้วยการวิ่งออกมาร้องเพลงต่อท่อนท้ายของเพลงที่ขวัญใจร้องค้างไว้
ขวัญตารีบวิ่งออกมาช่วยสหรัฐประคองขวัญใจเข้าหลังเวทีไป ป้าสวยถอนใจกลุ้มๆ แล้วเดินไปที่หลังเวที สหรัฐกับขวัญตาประคองขวัญใจกันคนละข้างเข้ามาในห้อง ครูปิ๋มตามเข้ามาติดๆ
“เป็นยังไงบ้างขวัญ เจ็บมากมั้ย”
ขวัญใจไม่ตอบ แต่สีหน้าไม่ดี สหรัฐสังเกตเห็น ลองคลำข้อเท้าขวัญใจดู เธอร้องลั่น หดเท้าทันทีตามสัญชาตญาณ
“ผมว่าข้อเท้าคงจะแพลงน่ะครับ แต่ไม่น่าจะถึงกับหักหรอก”
สหรัฐคลำตามแขนขวัญใจอีก ขวัญใจก็ร้องขึ้นอีก
“ข้อศอกอาจจะซ้นด้วย แต่ถ้าจะให้ดี ควรจะไปให้หมอตรวจดูให้แน่ใจอีกทีว่ากระดูกไม่ร้าว”
“คุณอย่ามาแช่งฉันสิ”
“ผมเปล่าแช่งสักหน่อย ผมแค่พูดตรงๆ เพื่อตัวคุณเองนะเนี่ย”
สองคนมองหน้ากัน ป้าสวยแทรกเข้ามา
“จริง ตารัฐพูดถูก ฉันว่าขวัญใจควรจะไปให้หมอตรวจดูสักหน่อย เรื่องค่ารักษาพยาบาลอะไร ฉันจ่ายให้หมด”
“อ้าว แล้วใครจะช่วยมะม่วง มะนาว ร้องเพลงบนเวทีล่ะคะเจ๊”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันกับปิ๋มจัดการได้ ส่วนเธอ ไปหาหมอได้แล้ว”
“ผมพาไปเอง”
ขวัญตาแทรกเข้ามา
“พี่ฉัน ฉันพาไปเองได้”
“ขวัญตาไม่มีรถ จะพาขวัญใจไปหาหมอลำบาก ให้ตารัฐช่วยพาไปเถอะ”
“ค่ะเจ๊”
“ตารัฐ อาฝากหน่อยนะ”
“ด้วยความยินดีเลยครับอา”
สหรัฐจะประคองขวัญใจออกไป ขวัญตารีบเข้าประคองขวัญใจอีกข้าง ขวัญใจร้องขึ้น
“เดี๋ยวๆ”
สหรัฐกับขวัญตาชะงัก
“ขอพี่เปลี่ยนเสื้อแป๊บ”
ขวัญใจชี้ที่ตัวเองเป็นเชิงว่าจะให้ไปหาหมอทั้งชุดนักร้องหรือ
“โอเค งั้นเดี๋ยวผมไปถอยรถมารอคุณที่ประตูหลังก็แล้วกัน”
สหรัฐเดินออกไปที่รถ เหินฟ้าวิ่งตามมา
“แม่ไก่กระทงของแกเป็นยังไงบ้างวะ”
“ฉันกำลังจะพาไปหาหมอ”
“เจ็บมากเลยเหรอ”
“ไม่มีอะไรหัก แต่ก็เจ็บพอดูล่ะ”
ขวัญใจเปลี่ยนเป็นชุดปกติเสร็จแล้ว ขวัญตาประคองจะพาเดินออกไป ขวัญใจหันไปมองคนอื่นๆ ที่วิ่งทำงานกันวุ่นอยู่ เห็นป้าสวยกำลังสั่งงาน
“เดี๋ยวพอมะม่วง มะนาวลงมาจากเวที ให้พิธีกรขึ้นไปเล่นเกมบนเวทีสลับก่อน เพิ่มของรางวัลเข้าไปอีก ดึงแขกให้อยู่ต่อนานๆ ให้ได้”
“ค่ะเจ๊” ครูปิ๋มรับคำ
ขวัญใจตัดสินใจทันที
“เดี๋ยวตาไปส่งพี่ที่รถคุณรัฐก็พอนะ ตาไม่ต้องไปกับพี่หรอก อยู่ที่นี่แหละ จะได้ช่วยครูกับเจ๊ที่นี่”
ขวัญตาจะค้าน
“ไม่ต้องห่วงพี่ พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก แล้วก็มีคุณรัฐคอยช่วยอยู่แล้ว แต่พี่ห่วงร้าน ห่วงเจ๊ ห่วงครูน่ะ ตาอยู่ช่วยที่นี่ดีกว่า”
“ก็ได้จ้ะ”
ขวัญตาเดินประคองขวัญใจออกมาจากข้างใน สหรัฐยืนคุยอยู่กับเหินฟ้าหันไปเห็นเข้าก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยประคองขวัญใจด้วย แล้วพาขึ้นนั่งรถ ขวัญตารีบสั่งสหรัฐ
“พาไปหาหมอเสร็จแล้ว รีบพาพี่ฉันกลับบ้านเลยนะ อย่าพาไปไหนซะล่ะ”
“คร้าบ”
สหรัฐขึ้นรถขับพาขวัญใจออกไป ขวัญตามองตามไปจนลับตาด้วยความเป็นห่วง จนลืมไปว่าเหินฟ้ายืนอยู่ตรงนั้นด้วย พอเขาพูดขึ้นมาเธอก็เลยสะดุ้งตกใจ
“อย่าห่วงพี่สาวคุณเลย ไอ้รัฐมันดูแลอย่างดีแน่”
“ไม่ได้ถาม”
ขวัญตาเดินกลับเข้าไปข้างใน เหินฟ้าจ๋อย
สหรัฐขับรถเข้ามาจอดหน้าโรงพยาบาล แล้วรีบวิ่งลงมาเปิดประตูรถให้ขวัญใจ ขวัญใจเริ่มอึดอัดที่สหรัฐมาช่วยเหลือมาก พอสหรัฐจะประคองลง เธอจึงเบี่ยงตัวหลบ
“ไม่ต้องประคองฉันยังกะฉันเป็นคนพิการอย่างนั้นหรอกน่า ฉันเดินเองได้”
“แต่ขาคุณเจ็บ”
ขวัญใจเบี่ยงตัวไม่อยากให้สหรัฐประคอง แล้วจะเดินไปเอง แต่เดินไปแค่ก้าวเดียวก็ทรุดลง กุมขาข้างที่เจ็บทันที
“โอ๊ย”
“ไงล่ะ ผลของความอวดเก่งน่ะ”
“ใจคอจะไม่เข้ามาช่วยฉันเลยเรอะ”
“ตกลงยอมให้ช่วยแล้ว”
ขวัญใจนั่งนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างจำยอม สหรัฐยิ้มแล้วเข้าไปประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้นเดิน ขวัญใจบ่นงึมงำ
“นี่เห็นว่าคุณเป็นตุ๊ดเป็นเกย์หรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่ยอมให้ถูกเนื้อต้องตัวฉันขนาดนี้หรอก”
สหรัฐแอบยิ้ม ปล่อยให้ขวัญใจเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ต่อไป
แอปเปิ้ลวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องแต่งตัว ในขณะที่ดวงดาว และคนอื่นๆ กำลังเปลี่ยนชุดนักร้องชุดใหม่กันชุลมุนอยู่
“นี่ๆๆๆ ทุกคน ฉันมีข่าวใหญ่จะเล่าให้ฟัง”
“ข่าวอะไร”
ดวงดาววางฟอร์ม ไม่เข้าไปรวมกลุ่มด้วย แต่เงี่ยหูฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่แพ้คนอื่นเหมือนกัน
“ข่าวนังนักร้องคนใหม่ของทอร์นาโดคาเฟ่อ้ะดิ ขึ้นเวทีร้องเพลงโชว์แขกคืนนี้คืนแรก ดัน ตกเวทีลงมาต่อหน้าแขกเลย”
“ฮ้า จริงอ้ะ”
“แขกได้ขำตายเลยน่ะสิ”
“ก็คงงั้นล่ะมั้ง”
ดวงดาวฟังแล้วก็สะใจอย่างที่สุด พึมพำกับตัวเอง
“สมน้ำหน้านังขวัญใจมัน”
หมอพันแผลที่ข้อเท้าให้ขวัญใจเรียบร้อย
“โชคดีที่ไม่ถึงกับกระดูกแตกหัก หรือว่าร้าว แต่เอ็นอักเสบ เพราะฉะนั้นช่วงนี้อย่ายืน อย่าเดินนาน ส่วนเรื่องวิ่งนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย”
ขวัญใจหน้าเสีย
“เอ่อ งั้นฉันก็เต้นไม่ได้ใช่มั้ยคะ”
“ยิ่งไม่ได้ใหญ่ และถ้าอยากจะหายเร็วๆ ล่ะก็ คุณควรให้แฟนคุณทำตามที่หมอบอกอย่างเคร่งครัดนะครับ”
หมอหันมาบอกสหรัฐ ชายหนุ่มยิ้มๆ
“ครับคุณหมอ ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ”
ขวัญใจอ้าปากค้าง จะอธิบายให้หมอฟังว่าเธอไม่ได้เป็นแฟนกับสหรัฐ แต่หมอออกไปแล้ว ขวัญใจเลยหันไปใส่อารมณ์กับสหรัฐแทน
“ทำไมคุณไม่บอกหมอไปว่าคุณกับฉันไม่ได้เป็นแฟนกัน และคุณเป็นเกย์”
“ช่างมันเถอะน่าคุณ คุณนี่คิดมากจริง ไป ผมจะพาคุณกลับบ้าน”
สหรัฐเข้าประคองขวัญใจ แต่เธอสะบัดตัวอย่างไม่ชอบใจ แล้วพยายามเดินไปเองอย่างทุลักทุเลมาก สหรัฐส่ายหน้าอ่อนใจ
“ยายเด็กดื้อ”
ขวัญใจเดินไปคนเดียวได้สักพักก็ทำท่าจะล้มอีก สหรัฐรีบวิ่งเข้าไปประคองทันก่อนหญิงสาวจะล้มได้พอดี
เมื่อมาถึงหอพัก สหรัฐประคองขวัญใจลงจากรถ ขวัญใจชะงัก ไม่เคยให้ผู้ชายขึ้นห้องมาก่อน สหรัฐเดาความคิดขวัญใจออก ก็รีบบอก
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า คุณก็รู้ ผมเป็นเกย์”
ขวัญใจนิ่งคิดอยู่สักครู่ก็พยักหน้ายอมรับให้สหรัฐประคองขึ้นห้องไป เธอไขกุญแจหน้าห้อง แต่ไม่ถนัด สหรัฐเลยคว้ากุญแจไปช่วยไขประตูหน้าห้องให้เสียเอง พอประตูเปิดออก ขวัญใจก็ก้าวเข้าไปในห้องแล้วเปิดไฟ สหรัฐตามเข้าไป กวาดตามองไปทั่วห้อง เห็นห้องสะอาดสะอ้านดี ก็แอบยิ้ม
“มองอะไรอ้ะ”
“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมได้มีโอกาสเข้ามาในห้องคุณ ห้องนี้คุณเช่าเองเหรอ”
“ห้องนี้ ป้าสวยเช่าให้พวกฉันอยู่ ป้าสวยมีบุญคุณกับพวกเรามากเลยนะ”
“อาเป็นคนใจดีและมีน้ำใจเสมอ”
“คนที่ทอร์นาโดคนอื่นๆ เจ๊ก็เช่าห้องให้ทุกคน ยกเว้นแต่คนที่มีบ้านของตัวเอง เออ ถ้าคุณหิวน้ำไปรินเอาเองนะ ฉันเดินไม่ไหว”
“รู้คร้าบ”
สหรัฐเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมารินน้ำใส่แก้ว 2 ใบ แล้วเอาแก้วมายื่นส่งให้ขวัญใจใบหนึ่ง
“อ้ะ รีบกินยาแก้อักเสบซะสิคุณ จะได้ไม่ปวดมาก”
ขวัญใจรับแก้วมา ควานหาถุงยาในกระเป๋า
มะม่วงหาว มะนาวโห่ ยืนล้างเครื่องสำอางอยู่ที่หน้ากระจก
“คืนนี้ร้องซะหมดแรงเลยอ้ะ”
“ใช่”
ทันใดนั้น ก็มีแก้วน้ำแดงใส่น้ำแข็งเต็มเปี่ยม ดูเย็นชื่นใจน่ากิน ยื่นมาให้ให้สองสาวคนละแก้ว สองสาวหันไปมอง เห็นขวัญตากับหยิก เอาน้ำหวานส่งให้ พลางยืนยิ้มหวาน
“ขอบคุณมากนะจ๊ะที่ช่วยรับภาระร้องเพลงแทนพี่ขวัญน่ะ”
“โฮ้ย เรื่องแค่นี้เล็กน้อยจะตายไป ขวัญใจเคยช่วยเรามาตั้งเยอะตอนที่คาเฟ่ปิดน่ะ”
“ใช่ๆ ตอนนั้นไม่ได้ขวัญใจไปช่วยงานเปิดหมวก เราคงแย่แน่ เพราะฉะนั้น เรื่องแค่นี้ เล็กน้อย”
“เออ ว่าแต่ขวัญใจเป็นไงมั่งอ้ะ”
สหรัฐมองขวัญใจทุกอิริยาบถ พอเห็นขวัญใจวางแก้วน้ำลง แล้วหน้าซึมไป ก็อดถามไม่ได้
“เป็นอะไรไป”
“ฉันทำพลาด ป้าสวยอุตส่าห์ให้โอกาสฉันแล้ว แต่ฉันกลับทำพลาดซะเอง”
“เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้”
“แต่มันไม่ควร”
“คุณยังมีโอกาสแก้ตัวอีกหรอกน่า รักษาขาให้หายดีแล้วก็กลับไปร้องเพลงได้ใหม่ ช่วยป้าสวยเรียกแขกเข้าร้านเยอะๆ”
“พูดเหมือนคุณเอาใจช่วยฉันอย่างนั้นแหละ ทอร์นาโดกับคารามายน์เป็นคู่แข่งกันนะ”
“แต่เราก็ไม่เห็นจะต้องเป็นศัตรูกันนี่”
“ได้ไง”
“ก็คุณคิดในแง่ดีสิ ยิ่งเป็นคู่แข่งกัน ต่างฝ่ายต่างต้องหากลยุทธ์มาเรียกแขกเข้าร้าน ถือเป็นการฝึกปรือวิชาการตลาดได้เลยนะ”
“คุณนี่ มองโลกในแง่ดีจังนะ”
“มองโลกในแง่ดีแล้วผิดตรงไหน”
สหรัฐจ้องตาขวัญใจคาดคั้น ขวัญใจเริ่มรู้สึกอึดอัด เลยไล่สหรัฐกลับ
“อ้อ ขอบคุณนะที่พาฉันไปหาหมอน่ะ แล้วตอนนี้คุณกลับไปได้แล้ว ฉันจะพัก”
“ไม่อ้ะ ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณจนกว่าขวัญตากับหยิกจะกลับมาดีกว่า”
“หา เอางั้นเลยเหรอ แต่ฉันจะอาบน้ำ”
“คุณก็อาบไปสิ ผมอยู่นอกห้องน้ำอยู่แล้ว แต่เผื่อคุณล้มเลิ้มไป ผมจะได้ช่วยทัน”
ขวัญใจหน้างอ เดินกระเผลกไปหยิบผ้าเช็ดตัว และเสื้อผ้าชุดใหม่เดินเข้าห้องน้ำไป สหรัฐมองตาม พอประตูห้องปิด เขาก็ยิ้มดีใจที่ได้ใกล้ชิดกับขวัญใจมากกว่าเดิมโดยไม่คาดฝัน แล้วเขาก็กดรีโมทเปิดดูทีวีไปเพลินๆ
ขวัญใจเดินออกมาจากห้องน้ำ เปลี่ยนใส่ชุดนอนแล้ว แต่รัดกุมมาก พอออกมา กลับพบว่าสหรัฐหลับคาทีวีไปแล้ว เธออดยิ้มไม่ได้ แล้วตัดสินใจเดินไปเขย่าตัวปลุกสหรัฐเบาๆ
“คุณ ง่วงนักก็กลับบ้านเหอะ”
สหรัฐพรวดพราดลุกขึ้นนั่งตัวตรง
“ใครว่าผมง่วง”
“แหมไม่ง่วงเลยนะเนี่ย แต่ถ้าฉันไม่ปลุกคุณ คุณคงนอนที่นี่ถึงเช้าแน่ กลับบ้านเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้”
“ไม่ ไม่ ไม่กลับ ผมจะรออยู่จนกว่าขวัญตาจะกลับมาที่นี่เสียก่อน ผมถึงค่อยกลับ คุณล่ะ ง่วงรึยัง ผมว่าไอ้ยาจำพวกแก้ปวด แก้อักเสบนี่ กินเข้าไปแล้วน่าจะง่วงนะ เพราะมันต้องการหลับ เพื่อพักฟื้น”
“ไม่รู้สิ ฉันไม่เห็นง่วงนี่”
“ถ้าคุณง่วงก็นอนเถอะ ผมรับรองว่าจะไม่ทำมิดีมิร้ายคุณหรอกน่า”
“อ๋อ เรื่องนั้นฉันไม่ได้กลัวหรอก จะกลัวทำไม ก็คุณเป็นเกย์นี่ แต่ฉันยังไม่ง่วงจริงๆ คุณดูหนังอะไรอยู่น่ะ”
ขวัญใจลงนั่งดูทีวีกับสหรัฐ ทั้งคู่คุยกันเรื่องรายการทีวี
ชาวทอร์นาโดเดินออกมาเพื่อกลับบ้าน เจอป้าสวยยืนดักรออยู่ก่อน
“ขวัญตา ฝากบอกขวัญใจให้หยุดพักไปก่อนจนกว่าจะหายดี แล้วค่อยมาทำงานก็ได้”
“ค่ะเจ๊”
ป้าสวยเดินกลับเข้าข้างใน คนอื่นๆ เดินออกไป ขวัญตาชะงักเมื่อเหินฟ้าพรวดพราดเข้ามา
“ผมไปด้วย”
“จะไปไหน”
“ก็ไปหอพักคุณอ้ะดิ เชื่อเถอะ ไอ้รัฐมันพาแม่ไก่ เอ๊ย พี่สาวคุณไปหาหมอแล้วมันก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนพี่สาวคุณจนกว่าพวกคุณจะกลับไปถึงแน่ๆ”
“เหรอ”
“จ้า”
เหินฟ้าเดินตามขวัญตาไปหน้าตาเฉย แอบมองหญิงสาวจากด้านหลัง เพิ่งสังเกตเห็นเต็มตาว่าขวัญตาก็เป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง จังหวะนั้นขวัญตาหันมาพอดี เห็นเหินฟ้ากำลังมองอยู่ก็ถลึงตาใส่
“มองอะไรฉันยะ”
“ปะ เปล่าจ้ะ เปล่า”
เหินฟ้าก้มหน้าก้มตาเดินตามขวัญตางุดๆ ไป
ครูปิ๋ม มะม่วงหาว มะนาวโห่ ขวัญตาและเหินฟ้าเดินมาถึงหอพัก ครูปิ๋มพูดขึ้น
“เดี๋ยวขอครูแวะเยี่ยมขวัญใจหน่อยจ้ะ ครูอยากรู้ว่าขวัญใจเจ็บมากน้อยแค่ไหนน่ะ”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ รีบพูดขึ้น
“หนูเยี่ยมด้วย หนูเยี่ยมด้วย”
ขวัญตาไขกุญแจห้อง ยังไม่ทันเปิดประตูห้อง ก็มีเสียงทีวีลอดออกมาจากภายใน
“คงกำลังดูทีวีกันอยู่น่ะค่ะครู”
ขวัญตาเปิดประตูห้องเข้าไป ทุกคนก็เห็นขวัญใจและสหรัฐนั่งหลับในท่านั่งดูทีวีค้างอยู่ แล้วต่างคนต่างหลับไป ทุกคนอ้างปากค้าง เหินฟ้าเอามือตบหน้าผากตัวเอง
“เวร”
เฮียศาสตร์หัวเราะชอบใจเสียงดัง หลังจากฟังสิ่งที่ดวงดาวเล่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจจริงโว้ย นักร้องคนใหม่ของนังสวยตกเวที”
“นังขวัญใจ แทนที่มันจะโชว์เสียง โชว์ร้องเพลง มันดันโชว์สะเหร่อต่อหน้าคนดูซะนี่”
“แล้วนังสวยมันว่ายังไงบ้างล่ะ”
“ก็หน้าแตกไปตามระเบียบสิคะเฮีย ฮึ สมน้ำหน้า อยากไล่ดาวออกดีนัก คราวนี้ล่ะ ป้าสวยจะได้รู้สักทีว่าดาวกับนังขวัญใจน่ะ มันกระดูกคนละเบอร์กัน”
ดวงดาวสะใจมาก เฮียศาสตร์เดินเข้ามาใกล้หญิงสาว
“เฮียดีใจจริงๆ ที่ได้หนูดาวมาอยู่ที่นี่กับเฮีย”
“ค่ะ ดาวจะเรียกแขกให้เฮีย ดาวจะทำให้แขกมาเที่ยวที่คารามายน์นี่มากกว่าทอร์นาโดให้ได้”
“อู๊ย หนูดาวนี่น่ารักจริง”
“ว่าแต่ว่า ถ้าดาวทำได้อย่างนั้นจริง เฮียจะมีรางวัลพิเศษอะไรให้ดาวบ้างรึเปล่าคะ”
“แน่นอนสิจ๊ะ”
เฮียศาสตร์เริ่มจูบดวงดาว ดวงดาวรีบเอามือยันอกห้ามไว้ก่อน
“ดาวขอหุ้นที่นี่ได้มั้ยคะ”
เฮียศาสตร์ชะงักอึ้งไปทันที
“ดาวอยากให้ชีวิตมีความมั่นคงมากกว่านี้น่ะค่ะเฮีย”
“เอาเถอะ ถ้าวันไหนกิจการของคารามายน์ดีแซงหน้าทอร์นาโด เฮียจะให้หุ้นหนู”
“จริงนะคะเฮีย”
“เฮียเป็นคนพูดจริงทำจริงเสมอ แต่ตอนนี้เฮียไม่อยากพูดอะไรแล้วนอกจาก”
เฮียศาสตร์พุ่งเข้าจูบดวงดาวอีก แต่ดวงดาวผลักเขาออก เฮียศาสตร์งง ไม่คิดว่าดวงดาวจะไม่ยอม
“ดาวจะสนุกกับเฮียอย่างเต็มที่ หลังจากที่เฮียแบ่งหุ้นให้ดาวแล้ว นะคะ”
ดวงดาวเดินกรีดกรายออกไป เฮียศาสตร์อารมณ์ค้าง ดวงดาวเดินออกมาจากห้องทำงานเฮียศาสตร์ พึมพำกับตัวเอง
“ฉันจะไม่ยอมให้เฮียได้กินฉันฟรีๆ หรอก มันต้องมีหลักประกันให้กันเสียก่อน ค่อยได้กิน ฉันจะต้องได้หุ้นของคารามายน์ เพราะถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะไม่ยอมถูกเฉดหัวออกจากที่นี่ตัวเปล่า เหมือนอย่างที่เคยถูกเฉดหัวออกมาจากทอร์นาโดหรอก คนอย่างอีดวงดาว มันเจ็บแล้วจำ”
สหรัฐกับเหินฟ้าเพิ่งกลับมาถึงบ้าน เหินฟ้าล้อสหรัฐ
“โถๆๆ คุณสหรัฐคร้าบ อุตส่าห์ได้มีโอกาสอยู่กับแม่ไก่กระทงตามลำพังในห้องส่วนตัวกันสองต่อสองเป็นนานสองนาน เป็นโอกาสจะได้เผยความในใจแล้ว แกดันหลับจ้อยซะงั้น หมดกันเลย”
“คนเขากำลังเจ็บ มันใช่โอกาสจะพูดมั้ยล่ะ อีกอย่าง คุณขวัญเขายังคิดว่าฉันเป็นเกย์อยู่เลย”
“ก็นั่นแหละ แกน่าจะโชว์แมนให้เขารู้ว่าแกไม่ได้เป็นเกย์”
“ไม่เอาอ้ะ ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นเกย์ไปอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันแหละ เขาจะได้ไม่ค่อยระวังตัว ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง เขาคงไม่ยอมให้ฉันใกล้ชิดเขาง่ายๆ อย่างนี้หรอก”
“แล้วแกจะบอกเขาเมื่อไหร่ล่ะว่าแกไม่ใช่เกย์”
“ไม่รู้สิ”
“แกระวังนะ ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดไปนานๆ พอเขามารู้ทีหลัง เขาอาจจะโกรธแกไปเลยก็ได้นะโว้ยไอ้รัฐ แล้วอย่ามาหาว่าเพื่อนไม่เตือน”
สหรัฐนิ่งคิดไป แล้วเริ่มไม่สบายใจ
ตอนเช้า ขวัญใจเตรียมตัวจะออกไปทำงานที่ทอร์นาโดพร้อมขวัญตาและหยิก ขวัญตาหันมาเห็นก็โวยวายใหญ่
“เดี๋ยวๆๆ พี่ขวัญ นั่นพี่ขวัญจะไปไหนน่ะ”
“อ้าว พี่ก็จะไปทำงานที่ร้านน่ะสิ”
“พี่ขวัญเดี้ยงไปทั้งตัวอย่างเงี้ยอ้ะนะ ป้าสวยเขาก็บอกมาแล้วว่าให้พี่ขวัญหยุดพักให้หายดีก่อนค่อยกลับไปทำงาน”
“ไม่อ้ะ พี่ไม่อยากอยู่เฉยๆ พี่เกรงใจเจ๊”
ขวัญใจเดินออกจากห้องไป ขวัญตาส่ายหน้า
“เฮ้อ พี่ขวัญนี่ดื้อเหมือนใครน้า”
“อย่ามาว่าพี่นะ ทีตัวเองล่ะ หนีพ่อมากรุงเทพฯ พี่ยังไม่บ่นเลย”
ขวัญตาหน้าจ๋อยไปทันที เดินตามขวัญใจออกจากห้องไป หยิกตามไปด้วย เจอครูปิ๋มที่ออกจากห้องจะไปทำงานเหมือนกัน ครูปิ๋มเห็นขวัญใจก็อึ้ง ขวัญตารีบฟ้องทันที
“พี่ขวัญไม่ยอมพักค่ะครู จะไปทำงานให้ได้เลย”
“ครูไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เจ็บแค่นี้ ขวัญยังทำงานได้ค่ะ”
ขวัญใจพยายามจะเดินดีๆ ให้ครูปิ๋มดู แต่เดินไปได้หน่อยก็ร้องเจ็บ แล้วทำท่าจะล้ม แต่พยายามฝืนตัวเองจนไม่ล้ม เดินต่อไปได้
ขวัญใจมาที่ห้องทำงานของป้าสวย
“ขวัญทำงานได้จริงๆ นะคะเจ๊ ขวัญไม่อยากหยุดอยู่บ้านเฉยๆ ให้ขวัญทำงาน ให้ขวัญขึ้นร้องเพลงคืนนี้นะคะเจ๊ นะคะๆๆ”
“แต่ขาเดี้ยงอย่างนี้ แล้วจะร้องจะเต้นยังไงกันล่ะ”
“ขวัญจะพยายามค่ะครู ขวัญจะไม่ทำให้แขกรู้เลยว่าขวัญเจ็บ”
“แต่”
“นะคะ ครู ครูอย่าห้ามขวัญเลย”
ป้าสวยอดไม่ไหว
“เอาล่ะๆๆ เลิกเถียงกันสักที ขวัญ เธอคิดว่าเธอขึ้นร้องเพลงคืนนี้ ไหวแน่นะ”
“แน่ค่ะเจ๊”
“งั้นฉันให้เธอขึ้นร้อง”
ขวัญใจยิ้มร่า
“ตอนนี้เธอออกไปพักก่อนไป๊ ใกล้เวลาร้านเปิดก็ค่อยเริ่มแต่งตัว”
“ค่ะเจ๊”
ขวัญใจเดินกระเผลกออกไป ครูปิ๋มกลุ้มใจ
“เราลองจ้างนักร้องจากที่อื่นมาร้องที่ร้านเราชั่วคราว จนกว่าขวัญใจจะหายดี ไม่ดีกว่ารึคะเจ๊”
“ฉันไม่มีเงินเหลือจะจ้างใครแล้วล่ะปิ๋ม เธอก็รู้ ที่ผ่านมา ฉันมีแต่รายจ่าย ไม่มีรายรับเลย แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปจ้างนักร้องอย่างที่เธอว่า แล้วในเมื่อยายขวัญใจมันใจสู้ ฉันก็เลยอยากตามใจมัน แล้วจะได้ดูใจมันด้วยว่ามันสู้จริง”
“ค่ะเจ๊”
“แต่คืนนี้ปิ๋มจัดให้ขวัญใจขึ้นร้องแต่เพลงช้านะ จะได้ไม่ต้องเต้น เพลงเร็วให้มะม่วงกับมะนาวร้องไป แล้วก็เพิ่มเกม เพิ่มการจับรางวัลให้มากขึ้น”
“ค่ะเจ๊”
ครูปิ๋มออกไป ป้าสวยชอบที่ขวัญใจใจสู้ แต่ก็อดกังวลไม่ได้
อ่านต่อหน้า 2
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8 (ต่อ)
สหรัฐเดินหิ้วถุงของกินมาเพียบ อารมณ์ดีมาก พอมาถึงห้องพักของขวัญใจ ก็เคาะประตูหน้าห้องเบาๆ แล้วรออยู่สักครู่ แต่ก็ไม่เห็นมีใครมาเปิดประตู สหรัฐงง
“คุณขวัญยังเจ็บอยู่ ไม่น่าจะออกไปไหนนี่”
สหรัฐลองเคาะอีก
“คุณขวัญครับ ผมมาเยี่ยม”
ในห้องก็ยังเงียบอยู่
“เอ๊ะ หรือว่าจะหลับ”
สหรัฐเริ่มละล้าละลัง ตัดสินใจไม่ถูก แม่บ้านหอพักเดินผ่านมาพอดี
“มาหาเด็กผู้หญิงห้องนี้เหรอคุณ ออกไปทำงานกันหมดแล้วล่ะค่ะคุณ”
สหรัฐอึ้งไปที่ขวัญใจออกไปทำงานทั้งๆ ที่ยังเจ็บอยู่
ขวัญใจนั่งซ่อมชุดนักร้องง่วนอยู่ ขวัญตาทำงานอย่างอื่นใกล้ๆ กัน ครูปิ๋มเดินเข้ามาเห็นก็บ่นกับขวัญตาเบาๆ
“เจ๊บอกให้มาพัก ยังจะมานั่งซ่อมชุดอีก”
“พี่ขวัญอยู่ว่างๆ ไม่เป็นหรอกค่ะครู แต่เดินไม่ถนัด เลยกลับมาทำหน้าที่เก่าไปก่อนค่ะ”
ครูปิ๋มเดินไปทำงานอื่น สักครูหยิกก็วิ่งเข้ามาพร้อมถุงขนมของสหรัฐ
“พี่ขวัญ คุณสหรัฐเขาฝากขนมมาให้แน่ะ”
ขวัญใจชะงัก
“หยิกไปเจอเขาที่ไหนเหรอ”
“หน้าร้าน หยิกไปช่วยเขาเปิดหน้าร้านก่อนนะพี่ขวัญ”
หยิกวิ่งออกไป ขวัญใจมองถุงขนมแล้วตัดสินใจโทรศัพท์หาสหรัฐ
“ฮัลโหล”
“คุณได้ขนมของผมแล้วใช่มั้ย”
“ใช่ ขอบคุณนะ ว่าแต่ว่า คุณซื้อขนมมาให้ฉันทำไมตั้งเยอะแยะเนี่ย”
“อ้าว ก็ของเยี่ยมไข้ไง ว่าแต่คุณเจ็บอย่างนี้ทำไมไม่พัก ออกมาทำงานทำไม”
“ฉันไม่ได้รวยเหมือนคุณนี่ ถ้าไม่ทำงาน จะเอาเงินที่ไหนใช้ นี่ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้ก่อนนะคุณ ได้เวลาฉันต้องแต่งตัวแล้ว”
“แต่งตัว อย่าบอกนะว่าคืนนี้คุณจะขึ้นร้องเพลงอีกน่ะ”
“ก็ใช่นะสิ แค่นี้ก่อนนะ”
ขวัญใจวางสาย พึมพำกับตัวเอง
“อีตาเกย์นี่ ถ้าจะว่างมาก”
สหรัฐวางสายงุนงง
“ขาเดี้ยงออกอย่างนั้น แล้วคุณขวัญจะขึ้นร้องเพลงได้ยังไง”
สหรัฐสงสัย
ในห้องแต่งตัวคารามายน์คาเฟ่ ทุกคนนั่งแต่งตัวอยู่ แต่งตัวไป เม้าท์กันไป ดวงดาวยังคงคอนเซ็ปต์สวยเริ่ด เชิ่ด หยิ่ง ไม่เสวนากับใคร แต่เงี่ยหูฟังตลอด ลูซี่เริ่มเมาท์ก่อน
“นังนักร้องใหม่ของทอร์นาโดมาเจ็บอย่างนี้ งั้นคืนนี้ที่ทอร์นาโดก็เหลือแต่พวกหน้าปลาจวด ยายมะม่วงหาว มะนาวโห่น่ะสิ”
“ฮึ นังสองคนนั่นคงเรียกแขกได้หรอกนะ” แอปเปิ้ลเยาะ
“เอ๊ะ หรือว่าป้าสวยจะจ้างนักร้องจากที่อื่นมาแทน” ครูแต๋วตั้งข้อสังเกต
“ไม่มีทางค่ะครู แอปเปิ้ลได้ยินไอ้พวกเด็กเสิร์ฟร้านเรากับร้านโน้นมันคุยกัน มันว่าป้าสวยตอนนี้เงินหมดไปกับค่าซ่อมร้าน ไม่มีปัญญาจ้างนักร้องใหม่มาได้หรอกค่ะ”
“งั้นท่าทางงานนี้ป้าสวยจะลำบากล่ะ” เชอรี่ออกความเห็น
ดวงดาวแอบยิ้มสะใจอยู่คนเดียว ครูแต๋วตัดบท
“ใครจะลำบากก็ช่างเขา เราเอาตัวเราให้รอดกันก่อนเถอะ แต่งตัวเร็วๆ เข้าสิ แขกเข้าร้านแล้ว เร็ว”
ทุกคนเร่งแต่งตัวกันเป็นระวิง
แขกเริ่มเดินเข้ามาในทอร์นาโดคาเฟ่กันบ้างแล้ว ซึ่งยังมีมากกว่าทางคารามายน์ พิธีกรประกาศอย่างขำๆ อยู่บนเวที
“ขอเชิญทุกท่านพบกับรัก ยม เอ๊ย นักร้องที่เรียกเสียงหัวเราะให้กับทอร์นาโดคาเฟ่ของเราทุกค่ำคืนได้เลยคร้าบ”
มะม่วงหาว มะนาวโห่วิ่งออกมา แล้วเริ่มต้นร้องเพลงคึกคัก บรรยากาศสนุกสนาน แขกมีมากพอสมควร ป้าสวยยืนดูบรรยากาศและความเรียบร้อยในร้านอย่างพอใจ
ทางฝั่งคารามายน์คาเฟ่ ลูซี่ร้องเพลงอยู่บนเวที เฮียศาสตร์ยืนดูความเรียบร้อยของร้านอยู่ที่มุมหนึ่ง เหินฟ้าคุยกับสหรัฐ แล้วตกใจ
“หา แม่ไก่กระทงของแกจะขึ้นร้องเพลงทั้งๆ ที่ยังเดี้ยงๆ อยู่อย่างนี้นะ”
“เออดิ ฉันก็เลยว่าจะชวนแกไปดูกันหน่อยว่าเขาจะเป็นไงมั่ง”
“อ้ะโธ่เอ๊ย ถึงเขาจะขาเจ็บหรือไม่เจ็บ แกก็อยากไปดูเขาตลอดแหละ”
“รู้ทันอย่างนี้แล้ว จะไปหรือไม่ไป บอกมา”
“ไป”
ทั้งสองพากันไปที่ทอร์นาโดคาเฟ่ สหรัฐเห็นป้าสวยที่มุมประจำ และกำลังมองมา ก็ยกมือไหว้ เหินฟ้าไหว้ตาม ป้าสวยพยักหน้ารับ
“อาสวยของแก แม้ไม่ยิ้มให้เรา แต่อย่างน้อยก็ยังพยักหน้ารับ เป็นนิมิตหมายอันดีแล้วโว้ยว่าเขาหายโกรธแกแล้ว”
“แต่จะดีกว่านี้ ถ้าอากับป๊าจะหายโกรธกันด้วย”
ทั้งสองลงนั่งสั่งอาหาร และเครื่องดื่ม
ในขณะที่ ขวัญใจแต่งตัวเกือบเสร็จแล้ว มีขวัญตาช่วยอยู่ ครูปิ๋มเข้ามาดู
“ไหวแน่นะขวัญใจ”
“ไหวค่ะครู”
พิธีกรบนเวทีของคารามายน์คาเฟ่เริ่มประกาศ
“และตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วครับ ที่ท่านจะได้พบกับนักร้องเสียงดี สวย และเซ็กซี่ ไม่มีใครเกิน ดวงดาว คารามายน์ คร้าบ”
ดวงดาววิ่งออกมาจากข้างเวที เริ่มร้องและเต้นอย่างชำนาญ เฮียศาสตร์มองตาวาว
“แม่เจ้าประคู้ณเอ๊ย เซ็กซี่ไปทั้งตัวจริงๆ”
ดวงดาวยิ่งร้อง แขกยิ่งคึก เริ่มมีแขกเรียกบ๋อยให้ไปจัดหาพวงมาลัยมาให้ดวงดาวกันหลายคน เฮียศาสตร์ยิ่งยิ้มพอใจ
สหรัฐรอดูขวัญใจอย่างใจจดใจจ่อ ปล่อยให้เหินฟ้ากินของที่สั่งมาอย่างเอร็ดอร่อยคนเดียว พิธีกรบนเวทีเริ่มประกาศ
“และนักร้องน้องใหม่ ดาวรุ่งพุ่งแรงของเราครับ ขวัญใจ ทอร์นาโด”
เพลงขึ้นเป็นเพลงช้า ขวัญใจเดินร้องเพลงช้าๆ เข้ามากลางเวที แล้วยืนร้องเพลงนิ่งๆ ไม่โยก ไม่ขยับตามจังหวะ เพราะขาเจ็บ สหรัฐมองอย่างสงสาร
แม้ขวัญใจจะร้องเพราะ แต่ก็เป็นโชว์บนเวทีที่แห้งมาก เพราะขวัญใจยืนร้องนิ่งๆ ตลอดเวลา แขกโต๊ะข้างๆ สหรัฐกวักมือเรียกบ๋อยมาถาม สหรัฐได้ยินตลอดเวลา
“นักร้องคนนี้ ใช่คนที่ตกเวทีเมื่อคืนรึเปล่า”
“เอ่อ ใช่ครับท่าน”
“ก็ถ้ายังเจ็บอยู่ ร้องไม่ไหว ก็บอกให้กลับบ้านไปพักไป๊ แค่นจะออกมาร้อง เสียบรรยากาศหมดเลย แทนที่อั๊วจะมาเที่ยวคาเฟ่สนุกๆ กลับกร่อยซะนี่”
บ๋อยหน้าเจื่อน สหรัฐเครียด
ดวงดาวร้องเพลงจบ แขกตบมือชอบใจกันใหญ่ ดวงดาวเดินมาที่หน้าเวที ให้เสี่ยๆ คล้องพวงมาลัย เฮียศาสตร์มองอย่างพอใจมาก
ในขณะที่ขวัญใจร้องเพลงจบ มีคนตบมือให้เปาะแปะ ขวัญใจพยายามยิ้มให้แขก สหรัฐสงสารหญิงสาวมาก
“สงสารแม่ไก่กระทงของแกจังว่ะไอ้รัฐ เฮ้อ ถึงจะร้องเสียงดีแค่ไหนนะ แต่สำหรับคาเฟ่ มันต้องการมากกว่าเสียงดีว่ะ”
สหรัฐเครียด ขวัญใจยิ้มเจื่อนเต็มที ขวัญตาประคองขวัญใจกลับมาจากหน้าเวทีเข้ามาในห้องแต่งตัว ขวัญใจหน้าจ๋อยไม่พูดอะไรเลย มะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋ม เข้ามาบีบมือ ลูบหลังให้กำลังใจขวัญใจกันใหญ่
ดวงดาวกลับเข้ามาข้างหลังเวที พวงมาลัยเต็มคอ เธอแกล้งพูดเสียงดังๆ กับเด็กที่เข้ามาช่วยแต่งตัวให้ เพื่อให้นักร้องคนอื่นๆ อิจฉา
“เอาพวงมาลัยไปเก็บดีๆ นะยะ มีแต่แบ็งค์พันทั้งนั้น เห็นมั้ยน่ะ”
เชอรี่ แอปเปิ้ล ลูซี่ พากันเบ้หน้าอย่างระอาปนอิจฉา เฮียศาสตร์เดินยิ้มร่าเข้ามา
“แหม หนูดวงดาวนี่เป็นตัวเรียกแขกให้เฮียจริงๆ”
เฮียศาสตร์ทำท่าปลาบปลื้มใส่ดวงดาวอย่างออกนอกหน้า นักร้องคนอื่นๆ แอบทำหน้าเซ็ง โดยเฉพาะเชอรี่ที่เริ่มรู้ตัวแล้วว่าจะตกกระป๋องเพราะดวงดาว เธอมองดวงดาวอย่างอาฆาต
สาวๆ ทอร์นาโดกำลังจะกลับบ้าน สหรัฐกับเหินฟ้าเดินเข้ามา สหรัฐเห็นขวัญใจหน้าจ๋อยก็เลยแกล้งตะโกนใส่หน้า
“ไหนว่าแกร่ง ไหนว่าสู้ไง เจอปัญหาแค่นี้ก็จ๋อยแล้ว ไม่แกร่ง ไม่สู้อย่างปากว่าจริงๆ นี่หว่า อิโธ่เอ๊ย ยายป๊อด”
เหินฟ้ารั้งแขนสหรัฐ
“อ้าว เฮ้ย ทำไมปากหมาอย่างนั้นล่ะวะไอ้รัฐ”
“ก็มันจริงนี่”
ขวัญใจเม้มปากแน่น ขวัญตาพุ่งเข้าไปผลักอกสหรัฐ
“อย่านึกว่าเป็นลูกเฮียศาสตร์ เป็นหลานป้าสวย แล้วจะมาพูดจาหมาๆ ใส่ใครก็ได้อย่างนี้นะ เดี๋ยวแม่”
ขวัญตาเงื้อหมัดจะชกสหรัฐ สหรัฐยืนนิ่งไม่หลบ ไม่กลัวถูกชก แต่เหินฟ้าเป็นคนดึงตัวสหรัฐให้หลบ แล้วโวยวาย
“คุณเป็นผู้หญิงประสาอะไรเนี่ย เอะอะอะไรก็จะชกจะต่อยอยู่เรื่อยเลย เป็นผู้หญิงอย่าห้าวให้มันมากนักเลยคุณ ประเดี๋ยวต้องสร้างคาน แล้วทาทอง แล้วขึ้นไปอยู่คนเดียวหรอก”
“นี่ก็ปากดีอีกคนใช่มั้ย”
ขวัญตาพุ่งเข้าไปชกเหินฟ้าทันที เหินฟ้าหลบไม่ทันถูกชกหงายล้มก้นกระแทกพื้น ขวัญตาจะเข้าไปซ้ำ คนอื่นเลยรีบเข้ามาแยก เหตุการณ์ชุลมุน ขวัญใจตะโกนขึ้น
“พอเถอะขวัญตา”
ขวัญตาชะงัก
“วันนี้พี่เหนื่อยมากแล้ว เรากลับเถอะ”
ขวัญตาพยายามระงับอารมณ์ แล้วพาขวัญใจเดินไป
สหรัฐกับเหินฟ้ากลับมาที่บ้าน เหินฟ้าต่อว่าสหรัฐทันที
“แกเป็นบ้าอะไรไปวะไอ้รัฐ เมื่อกี้เกือบจะถูกผู้หญิงชกปากเอาทั้งสองคนแล้วไง ไหนแกว่าสงสารแม่ไก่กระทง แล้วทำไมไปด่าว่าเขาอย่างนั้นล่ะวะ ฉันล่ะไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ”
“ก็ฉันรู้นี่นาว่า คนอย่างคุณขวัญ ถ้าพูดปลอบใจเขา มันก็เท่านั้น แต่ถ้าพูดอย่างนี้ ฉันเชื่อว่ามันจะทำให้เขามีแรงฮึดสู้ แกเชื่อฉันมั้ยล่ะ”
ขวัญตาพาขวัญใจลงนั่งพัก หยิกช่วยล็อคประตูห้อง เปิดพัดลมเอาใจขวัญใจ และขวัญตาต่างๆ นานา
“พี่ขวัญนี่ก็แปลกแฮะ ปล่อยให้อีตาเกย์นั่นมายืนด่าปาวๆ อยู่ได้ยังไง”
“มีคนด่าพี่ซะบ้างก็ดีเหมือนกันแหละตา พี่มันก็ป๊อดจริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ เจอปัญหาแค่นี้ ใจก็ไม่สู้แล้ว พี่นี่มันแย่จริงๆ”
ขวัญตาหน้าเหวอไป
เฮียศาสตร์พาดวงดาวมาส่งหน้าที่พัก อารมณ์ดีด้วยกันทั้งคู่
“ถ้าบรรยากาศในร้านของเราเป็นอย่างนี้ทุกคืน เฮียเชื่อว่าอีกไม่นาน คารามายน์จะต้องยิ่งใหญ่กว่าทอร์นาโดแน่นอน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แล้วเฮียอย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้นะคะ”
“ไม่ลืม ไม่ลืม ว่าแต่ เฮียขอมัดจำไว้บางส่วนก่อนไม่ได้หรือจ๊ะหนูดาว”
เฮียศาสตร์ถือโอกาสไซ้ซอกคอดวงดาวอย่างมีอารมณ์ ดวงดาวปล่อยให้เฮียศาสตร์ไซ้อยู่สักครู่แล้วก็ผลักออก
“หมดเวลามัดจำแล้วค่ะเฮีย จำไว้นะคะ ดาวได้หุ้นของคารามายน์เมื่อไหร่ เราได้สนุกกันแน่ค่ะ”
ดวงดาวเดินเข้าที่พักไป เฮียศาสตร์ได้แต่มองตาม หงุดหงิด อารมณ์ค้าง
คืนนั้น สหรัฐกำลังจะหลับ แต่เหินฟ้าหลับไปแล้ว แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงไลน์ที่มือถือของสหรัฐดังขึ้น เขาคว้ามาดู อ่านข้อความ เห็นว่าเป็นข้อความที่มาจากขวัญใจ เขียนว่า
“ขอบคุณที่เตือนสติ”
สหรัฐวางมือถือลง หลับตา ยิ้มมีความสุข
ตอนเช้า ขวัญใจสำรวจข้อเท้าตัวเองที่เจ็บ ในขณะที่ขวัญตากับหยิกยังหลับอยู่ ขวัญใจลองขยับข้อเท้าดู แต่พอขยับได้นิดเดียวก็ต้องร้องออกมา ขวัญตาตื่นทันที รีบพุ่งเข้ามาหาพี่สาวอย่างเป็นห่วง
“ขาเป็นไงมั่งอ้ะพี่ขวัญ”
“ดีขึ้นแล้วล่ะ”
ขวัญใจโกหก แกล้งยิ้ม ขวัญตาสีหน้าดีขึ้น ขวัญใจไม่สบายใจนัก แม้จะใจสู้ แต่สังขารไม่อำนวย
ดวงดาวนอนนับเงินที่ได้จากพวงมาลัยเสี่ยทั้งหลายเมื่อคืน
“เฮ้อ ถึงจะได้น้อยกว่าตอนที่อยู่ที่ทอร์นาโด แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะอีกหน่อย อีดาวคนนี้มันจะได้เป็นหุ้นของคารามายน์แล้ว”
ดวงดาวหัวเราะชอบใจกับแผนการของตัวเอง
ภายในห้องแต่งตัวของคารามายน์คาเฟ่ ยังไม่มีใครมา เชอรี่เหลียวซ้ายแลขวา พอไม่เห็นใครก็ตรงไปที่มุมแต่งตัวของดวงดาวทันที แล้วค่อยๆ เอาคัตเตอร์ออกมาจากกระเป๋าถือ บรรจงหักปลายมีดคัตเตอร์ออกเป็นท่อนเล็กๆ แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรต่อ ก็ต้องรีบหลบวูบ เมื่อแม่บ้านเดินเข้ามาเปลี่ยนถังขยะ แม่บ้านเห็นประตูตู้เสื้อผ้าเปิดอยู่ก็งง เดินมาดู
“เอ๊ะ เมื่อกี้ตู้มันก็ปิดหมดนี่นา เอ๊ะ หรือว่าจะมีขโมย”
แม่บ้านเหลียวมองดูรอบๆ ว่ามีใครแอบเข้ามาเพื่อจะขโมยของหรือไม่ เชอรี่รีบซุกตัวนิ่ง แทบไม่หายใจ กลัวแม่บ้านเห็น
“ก็ไม่มีใครนี่หว่า เอ๊ะ หรือว่า ผี”
แม่บ้านวิ่งออกจากห้องไปเลย เชอรี่ค่อยๆ ออกมาจากที่ซ่อน กลับไปที่ตู้เสื้อผ้าของดวงดาว หยิบรองเท้าคู่โปรดของดวงดาวออกมา บรรจงหย่อนปลายคัตเตอร์ที่หักเอาไว้แล้ว ลงในรองเท้าของดวงดาว เชอรี่ชิงชังรังเกียจทุกอย่างที่เป็นของดวงดาวมาก พอเอาใบมีดคัตเตอร์ที่หักไว้ใส่ในรองเท้าของดวงดาวเสร็จ ก็จัดการเอาวางไว้ที่เดิม ปิดประตูตู้ทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วรีบออกไป
กลางคืน ภายในห้องแต่งตัวของคารามายน์คาเฟ่ คนอื่นๆ กำลังแต่งตัวกันชุลมุน เตรียมทำงานของค่ำคืนนี้กันอย่างเต็มที่ สักครู่ดวงดาวก็เดินเข้ามา แล้วไปที่มุมแต่งตัวของตัวเอง หยิบชุด หยิบรองเท้าออกมา เชอรี่แอบมองแล้วทำทีเป็นไม่สนใจ แต่แอบยิ้ม ดวงดาวเอาชุดเข้าไปเปลี่ยน
ในขณะที่ขวัญใจเดินออกมาจากม่านที่ทอร์นาโดคาเฟ่ ใส่ชุดนักร้องเรียบร้อยแล้ว เดินไปส่องกระจกสำรวจดูความเรียบร้อยตัวเอง แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อตั้งสติ สีหน้ามุ่งมั่นมาก
ดวงดาวออกมาจากม่านแต่งตัว แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเหมือนกัน หิ้วรองเท้ามาเตรียมจะใส่ เชอรี่แอบมองลุ้นๆ ดวงดาวสอดเท้าใส่เข้าไปในรองเท้าข้างหนึ่งก่อนซึ่งเป็นข้างที่ไม่มีใบมีดคัตเตอร์ แล้วกำลังจะสอดเท้าใส่รองเท้าอีกข้าง เชอรี่กลั้นใจลุ้น ดวงดาวกำลังจะใส่อยู่แล้ว แต่เฮียศาสตร์เดินเข้ามาพอดี ดวงดาวรีบวางรองเท้าข้างที่กำลังจะใส่ลง รีบวางลงจนมันตั้งไม่ดี เลยล้มตะแคงลง ใบมีดคัตเตอร์เลยโผล่ออกมาให้เห็นนิดหนึ่ง
“มีใครเห็นสหรัฐบ้างมั้ยเนี่ย”
เฮียศาสตร์ถาม ทุกคนส่ายหน้า
“มันไปไหนของมัน หมู่นี้ไม่ค่อยอยู่ร้านเล้ย”
เฮียศาสตร์จะเดินออกไปแล้วนึกได้ หันไปยิ้มกับดวงดาว
“เดี๋ยวเฮียออกไปรอดูหนูร้องเพลงข้างนอกนะจ๊ะ”
ดวงดาว ยิ้มยั่วยวน
“ค่ะเฮีย”
เฮียศาสตร์ออกไป ดวงดาวลงนั่งเตรียมใส่รองเท้า แล้วชะงัก เห็นปลายมีดคัตเตอร์โผล่ออกมา เธอหยิบขึ้นมาดู แล้วเดาเรื่องได้ว่าต้องมีคนตั้งใจจะแกล้ง ดวงดาวอาละวาดทันที
“ใครเป็นคนเอาไอ้นี่มาใส่ในรองเท้าฉัน หะ”
ไม่มีใครตอบ เชอรี่รีบทำเนียนๆ ไปตามคนอื่น
“คิดจะแกล้งฉันใช่มั้ย นี่ถ้าฉันไม่เห็นก่อน ฉันก็คงจะใส่รองเท้าเข้าไป แล้วก็โดนไอ้นี่มันทิ่มเอา ใคร ใครคิดจะแกล้งฉัน บอกมานะ”
ลูซี่เถียงกลับซื่อๆ เซ่อๆ
“โอ๊ย ถ้าใครมันคิดจะแกล้งเธอล่ะก็ มันก็คงไม่ยอมรับหรอก ถามโง่ๆ”
ดวงดาวพุ่งพรวดไปที่ลูซี่ทันที
“แกกล้าว่าฉันโง่เรอะ นี่แน่ะโง่ แกสิโง่”
ดวงดาวตบหน้าลูซี่ฉาด ลูซี่ร้องวี้ดว้าย โมโห พยายามจะตั้งตัวแล้วกลับมาตบดวงดาวบ้าง แต่ครูแต๋วรีบเข้ามาแทรกไว้ก่อน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ พอที แขกเข้าร้านแล้ว พวกเธอยังจะกัดกันอย่างกับหมาอยู่อีก อยากจะขึ้นร้องเพลงรับพวงมาลัยคืนนี้กันมั้ย หะ ถ้าตบกันหน้าแหก ไม่ต้องออกไปร้องเพลงโชว์แขกเลยนะ ได้ยินมั้ย”
ทั้งดวงดาวและลูซี่ชะงักไปตามๆ กัน
“แยกย้ายกันไปแต่งตัวให้เสร็จเร็วๆ”
ลูซี และคนอื่นๆ เริ่มเดินแยกไปแต่งตัว ดวงดาวยังฮึดฮัดขัดใจ
“เร็ว”
ครูแต๋วเร่ง ดวงดาวโมโห ทำอะไรใครไม่ได้ เขวี้ยงใบมีดคัตเตอร์ออกไปสุดแรงโดยไม่สนใจว่าจะโดนใคร คนอื่นๆ ร้องวี้ดว้าย รีบก้มหลบกันใหญ่ แล้วดวงดาวก็เดินกระแทกเท้ากลับไปแต่งตัวต่อ เชอรี่เจ็บใจที่ผิดแผน ดวงดาวเงยหน้าขึ้นส่องกระจก เห็นสีหน้าของเชอรี่ก็ปะติดปะต่อเดาเรื่องได้ทันทีว่าเรื่องใบมีดคัตเตอร์นี้ น่าจะเป็นฝีมือของเชอรี่ ดวงดาวตาลุกวาว อาฆาตเชอรี่
สหรัฐกระทุ้งเรียกเหินฟ้าให้ดูขวัญใจกำลังจะร้องเพลง
“ไอ้เหิน แกอย่าเพิ่งเห็นแก่กินสิวะ คุณขวัญกำลังจะขึ้นร้องแล้ว”
ขวัญใจเดินช้าๆ ออกมาร้องเพลง เป็นเพลงช้า เธอพยายามจะขยับตัวโยกตามจังหวะขณะร้อง แต่ก็เจ็บขา จนต้องยืนนิ่งๆ แขกโต๊ะข้างๆ สหรัฐ เริ่มตะโกนด่า
“โอ๊ย เอานักร้องที่ไหนมาเนี่ย ยืนร้องเพลงตัวแข็งทื่ออย่างกับสากกะเบือ ร้องเพลงก็ไม่สนุกเหมือนดวงดาวเลย ไปเอาดวงดาวกลับมาร้องดีกว่า ไป๊”
ขวัญใจเริ่มเครียด แต่ยังพยายามจะร้องเพลงต่อไปให้จบ แขกอีกโต๊ะเริ่มเสียงดัง
“ไหนใครว่าดวงดาวย้ายไปร้องที่คารามายน์ ฝั่งตรงข้ามร้านนี้ใช่ปะ งั้นเราย้ายไปร้านโน้นดีกว่า บ๋อย เช็คบิลเลย”
“เช็คโต๊ะนี้ด้วยโว้ย”
สหรัฐรีบเข้าไปไกล่เกลี่ย
“อย่าเพิ่งไปเลยครับ นักร้องคนนี้ เขาขาเจ็บ แต่ก็เสียงดีนะครับ”
“ไม่เอาแล้ว ถึงร้องจะเสียงดี แต่ลีลาห่วย ไม่อยากดูแล้ว”
แขกเริ่มทยอยลุกขึ้นเดินออกไป ขวัญใจหน้าเสีย
ขวัญใจยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของป้าสวย ป้าสวยรับฟังครูปิ๋มรายงานสถานการณ์ของร้าน
“ยอดแขกเข้าร้านของเราตกไปกว่าครึ่งเลยค่ะเจ๊ แต่แขกไปเที่ยวที่คารามายน์เพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัวเลย แล้วถ้าเราเล่นเกมแจกรางวัลให้มากขึ้นเพื่อเรียกแขกให้กลับมา ปิ๋มก็กลัวว่าเราจะยิ่งขาดทุนนะคะเจ๊”
ป้าสวยพยักหน้ารับอย่างมีสติ
“ถ้าสถานการณ์ของร้านเรายังเป็นอย่างนี้อยู่อีกสัก เดือนเดียว มีหวังเราคงได้ปิดร้าน เปลี่ยนอาชีพกันแน่ค่ะเจ๊”
ป้าสวยถอนใจอย่างกลุ้มๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ขวัญใจแอบฟังอยู่รู้สึกผิด
อ่านต่อหน้า 3
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8 (ต่อ)
นาฬิกาบอกเวลาเกือบตีสาม ขวัญใจนอนไม่หลับ นั่งครุ่นคิดอยู่ที่โต๊ะรับแขก
ขวัญตางัวเงียออกมาจากห้องเพื่อจะดื่มน้ำ พอเปิดไฟก็ตกใจ เพราะเห็นขวัญใจนั่งอยู่
“นี่มันเกือบตีสามแล้วนะ พี่ขวัญยังไม่นอนอีกเหรอ”
“พี่พยายามนอนแล้ว แต่พี่นอนไม่หลับ”
“พี่ขวัญ พี่อย่าเครียดให้มากนักเลย”
“ไม่ให้พี่เครียดได้ยังไงตา ป้าสวยอุตสาห์ไว้ใจ ให้โอกาสพี่ได้เป็นนักร้อง ได้ขึ้นร้องเพลงอย่างที่ฝันไว้ แต่พี่ก็ทำพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า นอกจากความฝันของพี่มันจะพังแล้ว พี่ยังพลอยทำให้ทอร์นาโดคาเฟ่ของเจ๊ กำลังจะพังด้วย”
“มันไม่ใช่ความผิดของพี่ขวัญซะหน่อย”
“ไม่ใช่ได้ยังไงตา เพราะพี่ล้มกลางเวที แขกถึงหนีหมด เพราะพี่สภาพร่างไม่ได้ แขกก็ไม่อยากฟังพี่ร้องเพลง เพราะพี่ทำให้ยอดแขกในร้านตกต่ำ เพราะพี่ๆๆๆ เพราะพี่คนเดียว”
“ไม่เอานะพี่ขวัญ อย่าโทษตัวเองแบบนี้เลย”
ขวัญตากอดปลอบขวัญใจ
“พี่ตัดสินใจแล้วตา พรุ่งนี้พี่จะไปลาออกกับป้าสวย”
“ว่าไงนะพี่ขวัญ พี่จะทำอย่างนั้นทำไม”
“พี่ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ให้ป้าสวยเอาเงินที่จ้างพี่ ไปจ้างนักร้องคนใหม่ ที่จะช่วยทอร์นาโดคาเฟ่ได้จะดีกว่า จริงมั้ยตา”
ขวัญตาเครียดไม่รู้จะพูดอย่างไร ขวัญใจมุ่งมั่นตั้งใจว่าจะไปลาออกให้ได้
ตอนเช้าขวัญใจไปพบป้าสวยที่ห้องทำงาน บอกถึงความตั้งใจของตัวเอง ป้าสวยพูดจริงจัง
“ฉันไม่อนุญาตให้เธอลาออก”
“แต่ทุกอย่างมันเป็นความผิดของขวัญเองนะ ขวัญมันไม่ได้เรื่อง เจ๊หานักร้องคนใหม่มาแทนขวัญเถอะค่ะ ทอร์นาโดคาเฟ่ จะได้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง”
“เด็กโง่ เจอปัญหาแค่นี้ก็จะยอมแพ้ซะแล้วเหรอ”
ขวัญใจอึ้ง
“เธอคิดเหรอว่ากว่าฉันจะมาถึงวันนี้ได้ ฉันจะไม่เคยล้มมาก่อนน่ะ แต่เมื่อล้ม เราก็ต้องรีบลุก อย่ามัวแต่ลงโทษตัวเอง หรือสงสารตัวเอง คนที่จะประสบความสำเร็จในอาชีพการงานได้น่ะ จะต้องไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เข้าใจมั้ย และฉันก็ไม่อนุญาตให้เธอยอมแพ้อะไรง่ายๆ แบบนี้เด็ดขาด”
“ค่ะเจ๊”
เฮียศาสตร์กับดวงดาวหัวเราะเสียงดังอยู่ด้วยกัน ในมือถือแก้วแชมเปญคนละแก้ว
“ฮ่าๆๆ ในที่สุด เฮียก็ได้เห็นวันที่ทอร์นาโดมันตกต่ำ และพ่ายแพ้คารามายน์คาเฟ่ของเฮียจนได้ หนูดวงดาวนี่เป็นตัวนำโชคของเฮียจริงๆ”
เฮียศาสตร์เชยคางดวงดาวหวังจะจูบ แต่ดวงดาวเบี่ยงหนีอย่างมีลีลา
“แล้วตกลงว่าเฮียจะให้รางวัลอะไร ตัวนำโชค ของเฮียคนนี้บ้างล่ะคะ เฮียอย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้สิคะ”
“เรื่องแบ่งหุ้นคารามายน์ให้หนูน่ะเหรอจ๊ะ เฮียไม่ลืมหรอกจ้า”
ดวงดาวยิ้ม
“เดี๋ยวเฮียจะเรียกทนายให้เข้ามาทำเอกสารการแบ่งหุ้นให้หนูนะ ว่าแต่ตอนนี้ เรามาสนุกกันได้รึยังจ๊ะ”
“วันไหนที่ดาวได้เซ็นรับโอนหุ้น ก็วันนั้นแหละค่ะเฮียขา เราได้สนุกกันแน่ค่ะ แล้วเฮียจะได้รู้ว่า ดวงดาวคนนี้ ไม่ได้เก่งแต่ร้องเพลงอย่างเดียว”
ดวงดาวเดินออกไป ทิ้งให้เฮียศาสตร์ฮึดฮัด ไม่สบอารมณ์
สหรัฐเดินคุยโทรศัพท์กับเหินฟ้าระหว่างเข้ามาในคาเฟ่
“ถ้าสถานการณ์ยังเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ฉันว่าทอร์นาโดคาเฟ่ของอาสวยต้องลำบากแน่วะไอ้เหิน”
สหรัฐกลุ้มใจ ดวงดาวเดินออกมาจากห้องทำงานเฮียศาสตร์ไม่ทันมองชนเข้ากับสหรัฐพอดี
“ว้าย”
“ขอโทษครับๆๆ”
ดวงดาวเงยหน้าขึ้น เห็นสหรัฐเต็มๆ ตาครั้งแรกก็รู้สึกชอบชายหนุ่มขึ้นมาทันที
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ดาวไม่เป็นไรค่ะ แปลกจัง ดาวมาร้องเพลงที่นี่ก็หลายคืนแล้ว ทำไมถึงไม่ค่อยเห็นหน้าคุณสหรัฐเลย”
“อ้อ ผมไม่ค่อยอยู่น่ะครับ”
“เหรอคะ งั้นดาวขอตัวก่อนนะคะ ต้องรีบไปแต่งตัว ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ดาวต้องขึ้นร้องแทบทุกช่วงเลย เหนื่อยจัง แขกเรียกร้องน่ะค่ะ และเพื่อคารามายด์คาเฟ่ ดาวยอมเหนื่อย ไปก่อนนะคะ”
สหรัฐมองดวงดาวรู้ทัน
เฮียศาสตร์ยืนสั่งอาฮุยอยู่ที่หน้าห้องทำงานของเขา
“พรุ่งนี้บ่าย แกเอาเอกสาร และรายละเอียดเกี่ยวกับหุ้นทั้งหมดของคาเฟ่เรามาให้ฉันดูหน่อยนะ”
“ครับเสี่ย”
สหรัฐเดินขึ้นมาได้ยินพอดี
“ป๊าจะดูเอกสารเรื่องหุ้นของคาเฟ่เราทำไมเหรอครับ มีใครจะมาหุ้นเพิ่มด้วยเหรอ”
เฮียศาสตร์อึกอักไม่กล้าบอกลูกชาย
“ความลับบริษัทบอกไม่ได้”
“แต่ผมเป็นลูกเจ้าของบริษัทนะป๊า”
“เอาน่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแกก็แล้วกัน และป๊ารับรองว่าเป็นเรื่องราวดีๆ แน่นอน”
เฮียศาสตร์เดินกลับเข้าห้องไป สหรัฐรู้สึกแปลกใจ
ขวัญตายิ้มแย้มดีใจเมื่อฟังสิ่งที่ขวัญใจเล่า
“ดีใจจังที่ป้าสวยไม่ยอมให้พี่ขวัญลาออก เป็นไปตามความคาดหมาย”
“นอกจากไม่ยอมให้พี่ลาออกแล้ว เจ๊ยังบอกให้พี่สู้ต่อไปด้วย”
“งั้นพี่ขวัญก็ต้องสู้ต่อ”
“ใช่ ในเมื่อเจ๊ให้โอกาสพี่อีกครั้ง พี่จะต้องไม่ทำให้เจ๊ผิดหวังอีก”
ขวัญใจมุ่งมั่นมาก
สหรัฐกับเหินฟ้ากินข้าวด้วยกัน สหรัฐไม่พูดไม่จา หมกมุ่นครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา
“แกคิดอะไรอยู่วะ โทรชวนฉันออกมากินข้าว แต่แกกลับไม่กินอะไรสักคำ แถมยังนั่งเงียบ เงียบจนฉันเริ่มวังเวงแล้วนะเว้ย นึกว่ากินข้าวอยู่กับวิญญาณ”
“ฉันจะช่วยอาสวย ฉันจะช่วยให้กิจการของอามันกลับมาดีอย่างเก่าให้ได้”
“ฉันว่าแล้ว ว่าแกจะต้องคิดเรื่องนี้อยู่แน่ๆ เอาล่ะ ฉันสนับสนุนให้แกช่วยอาของแกนะ แต่ แกจะต้องจำไว้ให้ดีว่า ถ้ากิจการของอาสวยดี กิจการของป๊าแกก็อาจจะแย่นะโว้ย”
สหรัฐนิ่งไป เหมือนกำลังใคร่ครวญ เหินฟ้าถอนใจเสียงดัง
“เฮ้อ ช่วยอา ป๊าก็แย่ แต่ช่วยป๊า อาก็แย่ เกิดเป็นแกนี่มันลำบากจริงวุ้ย”
“แต่ฉันตัดสินใจแล้ว ถ้าช่วยอา ก็เท่ากับได้ช่วยคุณขวัญด้วย อีกอย่าง ฉันรู้ดีว่าทอร์นาโดคาเฟ่คือชีวิตของอา แต่สำหรับป๊า ป๊าทำคาเฟ่ ไม่ใช่เพราะรักเพราะชอบ แต่เพราะป๊าแค่ต้องการจะพิสูจน์ว่าป๊าทำมันได้ดีกว่าอาเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่า ครั้งนี้ฉันจะต้องช่วยอา”
“แล้วแกจะช่วยยังไง”
สหรัฐหมกมุ่นกับความคิดของตัวเอง
กลางคืน ขวัญใจยังนอนลืมตาโพลง เครียดจนนอนไม่หลับ ในขณะที่ขวัญตากับหยิกหลับไปแล้ว เวลาเดียวกันนั้น สหรัฐก็นอนลืมตาโพลงอยู่เหมือนกัน ไม่ได้เครียด แต่กำลังคิดหาทางว่าจะช่วยป้าสวยและขวัญใจอย่างไรดี
ตอนเช้า สหรัฐลืมตาตื่นขึ้น ยังหมกมุ่นคิดอะไรยังไม่ออก
“โอ้ย คิดไม่ออก”
สหรัฐเอามือกุมหัว แล้วรู้สึกอยากเจอหน้าขวัญใจแล้ว เขาเลยเดินออกจากเตียงไปอย่างร้อนใจ
ขวัญใจเองก็ลุกพรวดจากเตียงแล้วออกไปจากห้องเช่นกัน โดยขวัญตายังหลับไม่รู้เรื่อง สหรัฐเดินมาที่หอพักขวัญใจ ขวัญใจก็เดินออกมาจากหอพักพอดี แล้วเดินไปทางหนึ่งโดยไม่เห็นสหรัฐ
“จะไปไหนของเขาแต่เช้านะ”
สหรัฐตัดสินใจตามขวัญใจไปโดยไม่ให้เธอรู้ตัว ขวัญใจเดินมาถึงสวนสาธารณะ ยังไม่รู้ตัวว่าสหรัฐแอบตามมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปที่สะพานข้ามบ่อน้ำใหญ่ในสวนสาธารณะ
“คุณขวัญมาที่นี่ทำไม”
ขวัญใจเดินเข้ามาทอดสายตาออกไปไกลอย่างเครียดๆ แล้วตัดสินใจจับราวสะพาน ปีนขึ้นไป สหรัฐเห็นขวัญใจปีนขึ้นไปบนราวสะพานก็ตกใจมาก
“อย่าบอกนะว่า”
สหรัฐวิ่งไปหาขวัญใจ แล้วพุ่งเข้ามารวบตัวหญิงสาว
“คุณขวัญ อย่า”
“ว้าย”
ขวัญใจถูกสหรัฐรวบตัว ก็ล้มลงมาทับตัวเขา ทั้งสองกอดกันกองอยู่กับพื้น
“นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย”
“ผมต่างหากที่ต้องโวยคุณ ว่าคุณเป็นบ้าหรือเปล่า ถึงได้ทำอะไรโง่ๆ คิดอะไรสั้นๆ แบบนี้”
“ทำอะไรโง่ๆ คิดอะไรสั้นๆ คือ อะไรอ่ะ”
“ก็คือการที่คุณจะฆ่าตัวตายนี่ไง”
“ฉันเนี่ยนะจะฆ่าตัวตาย คนที่โง่คือคุณต่างหาก คิดไปได้เนอะว่าฉันจะฆ่าตัวตาย คนอย่างฉันไม่มีวันทำเรื่องที่บาปที่สุดอย่างนั้น ชีวิตไม่สิ้น ต่อให้ยากลำบากแค่ไหนก็ต้องดิ้นกันต่อไป ฉันไม่ตายหนีปัญหาแน่ๆ”
“แล้วคุณปีนสะพานทำไมล่ะ”
“ก็ฉันเครียด อึดอัด หาทางที่จะช่วยป้าสวยกับทอร์นาโดคาเฟ่ไม่ได้สักที ก็เลยอยากออกมากรี๊ด”
“อยากกรี๊ด”
“ใช่ กรี๊ดระบายอารมณ์ เคยทำมั้ย แบบนี้ไง”
ขวัญใจปีนขึ้นไปยืนบนราวสะพานอีกครั้ง ก่อนเอามือป้องปากตะโกนลั่น
“เครียดโว้ย อ๊าก”
ขวัญใจกรี๊ดจนสุดพลังแล้วก็หันมายิ้มให้สหรัฐ
“ค่อยยังชั่ว”
“ดีขึ้นจริงเหรอ ผมลองมั่ง”
สหรัฐปีนขึ้นไปยืนข้างขวัญใจ แล้วตะโกนสุดเสียง
“ผมก็เครียด ไม่รู้จะทำยังไงดีโว้ย”
สหรัฐยิ้มกับขวัญใจ
“เออ ค่อยยังชั่วจริงๆ ด้วย แต่รู้สึกเหมือนยังไม่หมดอ่ะ”
“จัดไป”
ขวัญใจยื่นมือมาให้สหรัฐจับ สหรัฐดีใจกุมมือขวัญใจไว้แน่น แล้วทั้งสองก็กรี๊ดลั่นสวนสาธารณะไปพร้อมกัน
“อ๊ากกกกก”
สหรัฐเดินมาส่งขวัญใจที่ห้อง พอไขประตูห้องเปิดออกก็ต้องตกใจ เพราะภายในห้องมืดสนิท และมีเงาตะคุ่มๆ ของคนนั่งอยู่ในห้อง
“ว้าย ผีหลอก”
ขวัญใจผวา สหรัฐได้ทีรีบกอดหญิงสาวไว้ ทันใดนั้น เสียงขวัญตาก็ดังขึ้น
“ผีที่ไหนละพี่ขวัญ นี่ฉันเอง”
ขวัญใจได้สติ มองดีๆ ก็เห็นเป็นขวัญตาจริงๆ
“ตาจริงๆ ด้วย แล้วทำไมนั่งมืดๆ อย่างนี้ล่ะ เปิดไฟ”
“เปิดได้ก็ดีน่ะซิพี่ขวัญ ดับทั้งตึกมาชั่วโมงกว่าแล้วเนี่ย ไอ้หยิกเลยออกไปซื้อเทียน ไปตั้งนานแล้ว ยังไม่มาซะทีก็เลยต้องนั่งมืดอย่างนี้แหละ”
สหรัฐชะงักค้างไปครู่หนึ่ง แล้วทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างได้ เลยยิ้มร่าอออกมา
“เทียน ใช่แล้ว”
สองสาวหันมามองหน้าสหรัฐอย่างแปลกใจ สหรัฐวิ่งเข้ามาเขย่าตัวขวัญใจด้วยความ
ดีใจอย่างลืมตัว
“ผมรู้แล้วว่าจะช่วยอาสวยได้ยังไง”
ป้าสวยประหลาดใจมาก ถามขวัญใจ ครูปิ๋มก็อยู่ด้วย
“ช่วย ช่วยอะไร แล้วจะช่วยยังไง”
“ขวัญก็ไม่ทราบค่ะเจ๊ แต่คุณสหรัฐเขาบอกอย่างนั้น”
ป้าสวยงง
เวลาเดียวกันนั้น สหรัฐเดินเข็นรถเข็นไปตามชั้นวางขายสินค้า แล้วโกยเอากล่องอะไรบางอย่างลงในรถเข็นจำนวนมาก ขณะเดียวกันก็พูดโทรศัพท์มือถือกับเหินฟ้าไปด้วย
“ถ้าแกอยากรู้นะเว้ยไอ้เหิน คืนนี้แกก็มาที่ทอร์นาโดคาเฟ่ซิวะ รับรองแกจะต้องตะลึง”
“โฆษณาชวนเชื่ออีกแล้ว แกจะให้คุณขวัญทำอะไรกันแน่วะ”
“ถ้าคืนนี้แกไปช่วยงานฉันที่ทอร์นาโด แกก็จะได้เห็นเอง”
เหินฟ้ามองไป เห็นขวัญตาเดินเข้าวัด ถือถังสังฆทานเข้าไปในโบสถ์
“เออๆๆๆ แค่นี้ก่อนนะแก แล้วเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะตามไปช่วยแกที่ทอร์นาโด”
เหินฟ้ากดตัดสาย แล้วจอดรถ มองขวัญตาไม่เลิก
“ยายขวัญตาตัวแสบนี่ เข้าวัดทำบุญกับเขาเป็นด้วยเหรอ นึกว่าเก่งแต่ซ้อมคน”
ขวัญตาถวายสังฆทานอย่างตั้งใจ แล้วหลวงพ่อก็กรวดน้ำให้ ขวัญตากรวดน้ำรับพร
“โยม ดูโยมมีเรื่องไม่สบายใจนะ”
“ก็นิดหน่อยค่ะหลวงพ่อ”
“อาตมาไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีอะไรจีรัง ไม่มีสุขหรือทุกข์ใดที่ถาวรเลย เพราะฉะนั้น อย่ากังวลกับสิ่งใดให้มากนัก”
หลวงพ่อหยิบพระเครื่องออกมาจากย่าม แล้วทิ้งลงบนมือขวัญตา
“เอาไว้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจนะโยม”
“ขอบพระคุณค่ะหลวงพ่อ”
ขวัญตากราบหลวงพ่อ เหินฟ้าแอบดูอยู่ ขวัญตาเดินถือถุงกำมะหยี่ที่ใส่พระเครื่องพร้อมกับที่เทน้ำสำหรับกรวดน้ำออกมาจากโบสถ์อย่างอารมณ์ดี ตรงไปที่โคนต้นไม้ใหญ่ เพื่อเทน้ำที่กรวดแล้วไว้ใต้ต้นไม้ ทันใดนั้น เหินฟ้าก็วิ่งมาคว้าถุงกำมะหยี่ในมือไป ขวัญตาตกใจ
“เฮ้ย ไอ้หัวขโมย เอาพระฉันคืนมานะ”
ขวัญตาปาที่กรวดน้ำใส่หัวเหินฟ้า จนโดนหัวเสียงดัง เหินฟ้าล้มลงเห็นดาวทันที ขวัญตาได้ทีรีบตามไปกระทืบซ้ำโดยที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเหินฟ้า
“นี่แน่ะ ไอ้หัวขโมย ในวัดในวายังไม่วายทำชั่ว แบบนี้มันต้องส่งไปลงนรก นี่แน่ะๆๆ”
“โอ๊ย พอแล้วคุณ พอแล้ว ผมเอง ไม่ใช่หัวขโมย”
“อ้าว คุณ”
เหินฟ้ายิ้มแหยๆ ขวัญตาทำแผลให้เหินฟ้า ชายหนุ่มร้องโอดโอย สูดปากด้วยความเจ็บเป็นระยะๆ
“เบาๆ มือหน่อยสิคุณ หัวคนนะ ไม่ใช่กำแพงปูน”
“แค่เนี้ยทำใจเสาะ ร้องพิโอดพิโอยเป็นผู้หญิงไปได้ นายนี่ ตุ๊ดจริงๆ”
เหินฟ้างอน
“คุณเป็นคนปานี่ ไม่ได้เป็นคนโดนถ้วยทองเหลืองปาใส่หัวอย่างผม ก็ต้องไม่ร้องอยู่แล้ว”
“พูดมาก ก็อยากมาแกล้งฉันก่อนทำไม”
“แหม ก็แค่ล้อเล่นตามประสาคนรู้จักกัน”
“แต่ฉันไม่มีอารมณ์เล่นด้วย เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจแล้วจ้า”
เหินฟ้ามองขวัญตาด้วยแววตาชื่นชมอย่างจริงใจ เขาเริ่มหลงรักขวัญตาจริงจังเข้าแล้ว ขวัญตามองสายตาของเหินฟ้าก็อึ้งไป แต่ก็ยังไม่คิดว่าเขาเป็นผู้ชาย
“มองฉันอย่างนี้ทำไม”
“อ้าว ก็ผมชื่นชมคุณ จริงๆ นะ ตั้งแต่ผมรู้จักผู้หญิงมา ยังไม่เคยเจอใครที่กล้าบ้าบิ่นอย่างคุณมาก่อนเลย”
“ตกลงนี่ชมหรือด่าฉันกันแน่เนี่ย”
“ชมจริงๆ วันนี้โลกกลมดีนะ ผมมาทำบุญ คุณก็มาทำบุญ”
“โลกแคบน่ะซิไม่ว่า จะทำบุญให้สบายใจทั้งที ทำไมต้องมาเจอหน้านายให้หงุดหงิดใจด้วยก็ไม่รู้”
“แว้งมากัดผมอีกจนได้ แล้วคุณมีเรื่องไม่สบายใจอะไรเหรอ”
“ทำไมฉันต้องเล่าให้นายฟังด้วย”
“เพื่อระบายไง คนเราเวลาเครียดก็ต้องระบาย ด้วยการพูดคุยกับใครสักคน ผมอาจช่วยคุณไม่ได้ แต่ผมช่วยฟังคุณได้นะ ถ้าได้พูดในสิ่งที่อึดอัด บางทีคุณอาจจะสบายใจขึ้นอีกไง”
ขวัญตามองเหินฟ้าอย่างชั่งใจ
“ฉันกลุ้มเรื่องพี่ขวัญ ฉันเห็นพี่ขวัญเครียด ฉันก็เครียด แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ก็เลยได้แต่มาทำบุญขอพรพระท่าน”
ขวัญตาล้วงหยิบเอาพระเลี่ยมทององค์หนึ่งออกจากกระเป๋า แล้วยิ้มร่า
“แล้วเมื่อกี้ หลวงพ่อท่านก็ให้พระนี้มา ฉันก็เลยกะจะเอาไปให้พี่ขวัญ อย่างน้อยก็เอาไว้ให้พี่ขวัญเป็นที่พึ่งทางใจ”
“คุณนี่เป็นน้องที่รักพี่มากเลยนะเนี่ย”
“ก็เรามีกันอยู่สองคนนี่ ไม่ให้รักกันแล้วจะให้ไปรักใคร”
ขวัญตามองพระในมือยิ้มมีความสุข เหินฟ้าแอบมองขวัญตาอย่างรู้สึกดี
สหรัฐเอากล่องบรรจุเทียนไขกล่องหนึ่งวางลงตรงหน้าป้าสวย ป้าสวย ขวัญใจ และครูปิ๋ม มองกันอย่างงงๆ
“นี่อะไร”
“เทียนไงครับอา”
“แล้วเอามันมาให้อาทำไม”
สหรัฐจ้องตาป้าสวย พูดอย่างหนักแน่นจริงจัง
“ผมอยากจะช่วยอาครับ”
ป้าสวยทำท่าจะค้าน แต่สหรัฐยกมือห้ามเอาไว้เสียก่อน แล้วรีบพูดต่อ
“ผมรู้ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของป๊า ถ้าผมช่วยอา ป๊าก็ต้องมีปัญหาแน่ แต่ที่ผมอยากช่วยอา เพราะผมรู้ว่าทอร์นาโดคือชีวิตของอา คือชีวิตของทุกคนที่นี่ แต่คารามายน์ไม่ใช่ มันเป็นแค่ที่ทำธุรกิจของป๊า ป๊าไม่ได้รักคารามายน์มากเท่าที่อารักทอร์นาโดหรอกครับ เพราะเหตุนี้ ผมถึงตัดสินใจที่จะช่วยอา”
ป้าสวยนิ่งไปพักใหญ่ จ้องตาสหรัฐอยู่นาน สหรัฐไม่หลบตา ป้าสวยจึงแน่ใจว่าสหรัฐพูดจริงใจ
“แล้วเทียนนี่ มันจะช่วยให้ทอร์นาโดคาเฟ่กลับมาคึกคักเหมือนอย่างเก่าได้ยังไง”
สหรัฐไม่ตอบ แต่ยิ้มๆ
เฮียศาสตร์อ่านระเบียบการ และรายละเอียดการโอนถ่ายย้ายหุ้นของคารามายน์คาเฟ่ ฮุยยืนอยู่ข้างๆ
“มันจะต้องยุ่งยากขนาดนี้เชียวเหรอ”
“ครับเสี่ย เพราะหุ้นของคารมายด์มีทั้งหมดสามหุ้น เสี่ย เจ๊สีฟ้า แล้วก็คุณสหรัฐ และคนที่ถือหุ้นมากที่สุดก็คือเจ๊สีฟ้า เพราะฉะนั้น การที่เสี่ยจะโอนหุ้น หรือขายหุ้นต่อให้ใคร เสี่ยจะต้องให้เจ๊กับคุณรัฐเห็นชอบ และลงนามเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยครับ”
“เมียฉันคงเห็นชอบด้วยหรอกนะ โอนหุ้นให้นักร้องเนี่ย”
ดวงดาวเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ
“เฮียขา”
เฮียศาสตร์ปรายตามองฮุย
“ฮุย แกออกไปก่อน ไป”
“ครับเสี่ย”
ฮุยรีบออกไปทันที
“ถ้าดาวเดาไม่ผิด เฮียกำลังคุยเรื่องที่จะโอนหุ้นให้ดาวใช่มั้ยคะ”
“ใช่”
“ไหนๆ งั้นดาวขอดูเป็นขวัญตาหน่อยนะคะ”
ดวงดาวคว้าเอกสารในมือเฮียศาสตร์ไปดู แล้วก็ต้องหน้านิ่ว
“นี่เฮียจะแบ่งหุ้นให้ดาวแค่ 5% เองเหรอคะ”
“แล้วหนูดาวคิดว่า ฉันควรจะแบ่งให้หนูสักเท่าไหร่จ๊ะ”
“สัก 20% กำลังดีนะคะเฮีย”
“ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เป็นไปไม่ได้เลยจ้ะหนูดาว แค่ห้าเปอร์เซ็นต์ที่เฮียจะให้หนูยังยากเลย”
“ยากยังไงคะ คารามายด์คาเฟ่เป็นของเฮีย เฮียจะทำอะไรกับคาเฟ่นี่ก็ได้ทั้งนั้น”
“หนูเข้าใจผิดแล้วล่ะจ้ะ คาเฟ่นี้เป็นของเฮียส่วนหนึ่ง อีกสองส่วนเป็นของเมียกับลูกเฮีย เพราะฉะนั้น การจะโอนหุ้นให้ใคร เมียและลูกเฮียก็ต้องยอมให้โอนด้วย”
“หมายความว่า ถ้าเมียกับลูกเฮียไม่ยอม ดาวก็จะไม่ได้หุ้นใช่มั้ยคะ”
“ใจเย็นๆ นะจ๊ะหนูดวงดาว เฮียกำลังหาวิธีอยู่ ยังไงซะเฮียก็จะพยายามนะจ๊ะ”
“ไม่ใช่แค่พยายามค่ะ แต่เฮียต้องทำให้ได้ ไม่อย่างนั้นดวงดาวจะเลิกร้องเพลงที่นี่ รับรองว่า คารามายด์จะต้องกลับไปร้างเหมือนเดิมแน่ แล้วอย่าหาว่าดาวไม่เตือนนะคะ”
ดวงดาวสะบัดหน้าเดินออกไปทันที เฮียศาสตร์หน้าเสีย
“เดี๋ยวซิจ๊ะหนูดวงดาว โธ่เอ๊ย”
อ่านต่อหน้า 4
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8 (ต่อ)
สหรัฐวางแผนกับขวัญใจอยู่ด้านหลังทอร์นาโดคาเฟ่
“คุณไม่ต้องกังวลอะไรนะ ทำตามที่ผมบอก เรื่องอื่น ผมจัดการเอง”
“คุณมั่นใจนะว่ามันเวิร์คจริงน่ะ”
“มั่นใจสิ ผมเคยเล่นแบบนี้กับเพื่อนมาก่อน ตอนที่ยังเรียนหนังสืออยู่เมืองนอกน่ะ รับรองน่า ว่ามันต้องได้ผล”
“ถ้ามันได้ผลจริงอย่างที่คุณว่า ฉันจะพาคุณไปเลี้ยงมื้อใหญ่มื้อนึงเลย”
“จริงนะ”
“คนอย่างฉัน พูดคำไหนคำนั้น”
“งั้นคุณก็เตรียมเงินไว้เลี้ยงผมได้เลย”
สองคนมองหน้ากัน ขวัญใจยังไม่มั่นใจกับแผนการของสหรัฐนัก แต่สหรัฐยิ้มร่า มั่นใจว่าได้รับเลี้ยงจากขวัญใจแน่นอน ขวัญตาเดินเข้ามาพร้อมซองกำมะหยี่
“พี่ขวัญ”
“ตา”
“ตาไปถวายสังฆทานที่วัดมา แล้วหลวงพ่อท่านก็ให้พระตามา ตาก็เลยเอามาให้พี่ขวัญจ้ะ”
“เอ้า ทำไมไม่เก็บไว้เองล่ะ”
“ตาอยากให้พี่ขวัญ พี่ขวัญจะได้มีขวัญและก็กำลังใจ สำหรับคืนสำคัญคืนนี้ไงจ๊ะ”
“ขอบใจมากนะตา”
“สู้ๆ นะพี่ขวัญ”
ขวัญใจกับขวัญตากอดให้กำลังใจกันแน่น สหรัฐมองสองพี่น้องอย่างชื่นชม และอบอุ่นใจ
ภายในทอร์นาโดคาเฟ่ มะม่วงหาวกับมะนาวโห่กำลังร้องอยู่บนเวที ข้างล่างโต๊ะโล่ง แขกน้อย บรรยากาศกร่อย ตรงกันข้ามกับคารามายน์ ป้าสวยยืนมองอยู่ หน้านิ่ง แต่ตากังวล มองไปที่สหรัฐกับเหินฟ้า ที่อยู่อีกมุม สหรัฐยิ้ม และส่งสัญญาณให้กำลังใจมาที่ป้าสวย ป้าสวยยิ้มรับ แต่ยิ้มไม่สดใสนัก ยังกังวลอยู่ สหรัฐเดาอารมณ์อาได้
บนเวที มะม่วงหาวมะนาวโห่ร้องเพลงจบแล้ว คนตบมือกันเปาะแปะมาก
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ความสนุกของค่ำคืนคืนนี้ของเรายังไม่จบนะคะ ขอเสียงปรบมือต้อนรับนางฟ้าที่จะนำโชคมาให้กับทุกท่าน ขวัญใจ ทอร์นาโด”
ขวัญใจก้าวขึ้นเวทีมาในชุดมายากล พร้อมกับขวัญตา คนดูด้านล่างเริ่มหน้าตึงเมื่อเห็นขวัญใจ
“ยัยคนนี้อีกแล้ว จะขึ้นเวทีมาทำไมอีก แขนขาหายแล้วเหรอไง”
“ใช่ พวกเรามาเที่ยว ก็ต้องการดูอะไรที่มันจรรโลงใจ ไม่ใช่ดูนักร้องสภาพไม่ได้อยู่บนเวทีนะ”
ขวัญใจยิ้มสู้
“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ตอนนี้ดิฉันหายดีแล้ว และรับรองว่า ค่ำคืนนี้ทุกคนจะต้องมีความสุขกลับไปแน่นอน เพราะช่วงต่อจากนี้ไป จะเป็นช่วง ชิงโชคค่ะ และรางวัลของค่ำคืนนี้ เป็นสร้อยทอง 2 รางวัลค่ะ”
แขกเริ่มฮือฮาสนใจ
“ทองเลยเรอะ”
“ค่ะ ช่วงนี้ป้าสวยของเราใจป้ำสุดๆ ลงทุนตกแต่งร้านใหม่แล้ว ก็เลยตัดสินใจลงทุนกับของรางวัลนีดนึงค่ะ”
“แล้วจะให้เล่นเกมอะไรล่ะ บอกมาเลย”
แขกอื่นๆ เริ่มคึกคักตาม ขวัญใจหันไปพยักหน้ากับขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ และ
หยิก ให้สัญญาณ ทั้งสี่เดินไปรับเทียนจากสหรัฐและเหินฟ้า แล้วเดินเอาไปแจกแขกทีละคนๆ จนครบทั้งคาเฟ่ แขกงง เทียนในมือแขก เป็นเทียนใหม่ที่สหรัฐซื้อมาจากร้านขายของชำนั่นเอง
“ขอให้ทุกท่านชูเทียนที่ได้รับแจกขึ้นสูงๆ เลยค่ะ”
แขกทำตามที่ขวัญใจบอก
“จะให้จุดเทียนส่องหาทองเรอะหนู”
ขวัญใจหันไปสบตากับสหรัฐ สหรัฐพยักหน้าให้กำลังใจ แล้วก้มลงมองนาฬิกา กำลังจับเวลาอะไรบางอย่าง แล้วหันกลับไปพยักหน้าให้สัญญาณกับขวัญใจอีกที ขวัญใจหันกลับไปยิ้มให้แขก
“เทียนน่ะ ไม่ต้องจุดหรอกค่ะ แต่ถ้าใครที่มีโชค มีดวงที่จะได้ทองกลับไปนอนกอดที่บ้าน เดี๋ยวเทียนก็จะจุดติดขึ้นมาเองค่ะ”
“จะบ้ารึเปล่า เทียนเปล่าๆ เนี่ยนะ จะจุดติดขึ้นมาได้เอง”
“เชื่อขวัญกันมั้ยล่ะคะ”
แขกหันมองกันอย่างไม่แน่ใจ ไม่เชื่อ ขวัญใจหันไปมองสหรัฐอีก สหรัฐก้มดูนาฬิกาอีกครั้ง แล้วพยักหน้าให้สัญญาณขวัญใจ
“เอาล่ะค่ะ ได้เวลาแล้ว”
ขวัญใจแกล้งทำหลับตาลง เหมือนเป็นแม่หมอ
“แขกในที่นี้ ท่านใดมีดวงจะได้โชค ได้ลาภเป็นทอง ขอให้เทียนในมือของแขกท่านนั้น
จงจุดไฟติดขึ้น ณ บัดนี้”
แขกทุกคนต่างมองดูเทียนในมือตัวเอง ยังไม่มีเทียนของใครไฟติดขึ้น มะม่วงหาว มะนาวโห่แอบลุ้น
“จะรอดมั้ยเนี่ยงานนี้”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
ครูปิ๋มเดินไปหาป้าสวย
“เจ๊คะ ปิ๋มกลัวว่าถ้ามันไม่สำเร็จล่ะก็”
“เราก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่ปิ๋ม แต่ฉันคิดว่า ฉันเชื่อใจหลานชายฉันได้นะ”
เหินฟ้าเริ่มกังวล
“ชัวร์นะแก”
“ชัวร์”
สหรัฐมองขวัญใจนิ่ง แล้วพึมพำเบาๆ เหมือนจะส่งกระแสจิตไปที่ขวัญใจ
“เชื่อใจผมนะคุณขวัญ”
ขวัญใจยังหลับตาอยู่ พูดซ้ำ ประกาศก้อง
“แขกท่านใดในที่นี้ ที่มีดวงจะได้โชคได้ลาภเป็นทอง ขอให้เทียนในมือของแขกท่านนั้น จงจุดไฟติดขึ้นเดี๋ยวนี้”
แขกที่ต่างยังชูเทียนในมือขึ้นสูง มองที่เทียนของตัวเองอย่างไม่ค่อยจะเชื่อ แล้วทันใดนั้น ก็มีเทียนของแขก 2 คน ติดไฟพรึ่บขึ้นเหมือนถูกเสก เสียงแขกอื่นๆ ฮือฮาอื้ออึงกันไปทั้งห้องทันที ขวัญใจลืมตาขึ้น พอเห็นว่ามีเทียนของแขก 2 คน ติดไฟแล้ว ก็ยิ้มดีใจ แขกตบมือชมเชยให้ขวัญใจเสียงดัง ขวัญใจหันไปมองสหรัฐ สหรัฐยิ้มให้ ในขณะที่เหินฟ้าโผเข้าโดดกอดสหรัฐ แล้วร้องด้วยความดีใจ ขวัญใจกับสหรัฐมองตากัน แม้จะอยู่ในระยะไกล
ทุกคนกรูกันกลับเข้ามาที่ห้องแต่งตัวทอร์นาโด ตื่นเต้นกันมาก ยกเว้นป้าสวย กับครูปิ๋ม ที่รู้วิธีที่สหรัฐทำให้เทียนจุดติดขึ้นมาเองมาก่อนแล้ว เลยยืนยิ้มดีใจเฉยๆ มะม่วงหาว มะนาวโห่จับตัวขวัญใจเขย่าถาม
“ขวัญทำได้ไงอ้ะ”
“ขวัญเป็นแม่หมอเหรอเนี่ย ทำไมไม่เคยบอกกันมาก่อนเลยอ้ะ”
“ขวัญไม่ได้เป็นแม่หมอหรอกจ้ะ ถ้าจะมีใครเป็นน่ะ โน่น คุณสหรัฐโน่น”
“แล้วคุณสหรัฐเขาทำได้ยังไงอ้ะพี่ขวัญ ตอนที่พวกเราไปรับเทียนจากเขา มันก็เทียนธรรมดาๆ นี่”
"แล้วมันติดไฟขึ้นมาได้ยังครับพี่ขวัญ บอกหน่อย บอกหน่อย” หยิกรบเร้า
สหรัฐมายืนรอเจอขวัญใจอยู่ที่ลานจอดรถ ส่วนเหินฟ้ายังตื่นเต้นไม่หาย
“แกเจ๋งจริงๆ ว่ะไอ้รัฐ แกเจ๋งจริงๆ”
สหรัฐยิ้มภูมิใจกับความคิดของตัวเอง
“แกบอกฉันหน่อยสิว่าแกทำยังไงวะ ไอ้เทียน 2 เล่มนั่นมันถึงได้อยู่ๆ ก็จุดไฟติดพรึ่บขึ้นมาซะงั้น บอกมาเร็ว บอกมา รึว่าแกเป็นหมอผี”
“ไอ้บ้า หมอผง หมอผีอะไรล่ะ มันก็แค่”
ขวัญใจกำลังเล่าให้ทุกคนฟังถึงวิธีการของสหรัฐ
“เทคนิคทางวิทยาศาสตร์อย่างหนึ่ง ที่คุณสหรัฐเขารู้มาน่ะ”
“ยังไงจ๊ะพี่ขวัญ”
ในขณะที่สหรัฐเล่าให้เหินฟ้าฟัง
“ฉันก็แค่”
สหรัฐเล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขาเอาเทียน 2 แท่ง ที่เพิ่งแกะออกจากกล่องเทียน ที่เขาซื้อมาจากร้านขายของชำ เอาไส้เทียนจุ่มลงในของเหลวชนิดหนึ่ง
“เอาไส้เทียน 2 แท่ง จุ่มลงในฟอสฟอรัสเหลว”
สหรัฐเอาเทียน 2 แท่งที่จุ่มไส้เทียนกับฟอสฟอรัสเหลวแล้ว เก็บรวมกับเทียนปกติแท่งอื่นๆ
“แล้วฉันก็เอาเทียน 2 แท่งนั่น ใส่กลับเข้าไปในกล่อง ปนกับเทียนปกติแท่งอื่นๆ”
ตอนที่ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ และหยิก เดินไปรับเทียนจากสหรัฐ และเหินฟ้า แล้วเดินเอาไปแจกแขกทีละคนๆ จนครบทั้งคาเฟ่ แขกงง
“แล้วก็ให้คนเอาไปแจกแขก”
ขวัญใจกำลังเล่าเรื่องเดียวกันนี้ ให้ชาวทอร์นาโดฟังอยู่เช่นกัน
“ฟอสฟอรัสเหลวที่เทียน 2 เล่มนั่น พอโดนอากาศสักพักมันก็จะทำปฏิกิริยากับอากาศ”
ขวัญใจเล่าต่อ
“แล้วมันก็เป็นอย่างที่ทุกคนได้เห็นนั่นแหละ”
“โห คุณสหรัฐนี่เขาเก่งจริงๆ เลยอ้ะ” หยิกตื่นเต้น
มะม่วงหาวเห็นด้วย
“จริง จริง นี่ๆ พวกเราเห็นสีหน้าแขกมั้ย ตื่นเต้นฮือฮากันสุดๆ เลย”
“นี่ถ้าขวัญเล่นกลอย่างนี้ทุกคืน แล้วประกอบกับว่าพอขวัญขาหายเจ็บดีแล้ว กลับไปร้อง ไปเต้นได้เหมือนเดิม มีหวังแขกกลับมาคึกคักอย่างเดิมได้แน่ๆ เลย”
“ใช่ๆ”
ทุกคนมีความหวังขึ้นมากันถ้วนหน้า ป้าสวยยิ้มออกมาได้ในที่สุด
ชาวทอร์นาโดเดินออกมาจากด้านใน จะกลับบ้านกันแล้ว แล้วทุกคนก็เห็นสหรัฐกับเหินฟ้ามายืนคอยอยู่ หยิกวิ่งเข้าไปหาสหรัฐเป็นคนแรก
“คุณสหรัฐเก่งสุดยอดเลยครับ”
สหรัฐหัวเราะเขินๆ
“ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากหรอก อาศัยว่าเคยเล่นกลแบบนี้มาก่อนตอนที่ยังเรียนอยู่ที่เมืองนอกน่ะ แต่ผมขอร้องให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้ไว้ ห้ามบอกคนอื่นให้รู้เป็นอันขาดนะ”
“ทำไมล่ะครับ” หยิกสงสัย
“ก็ตราบใดที่กลนี้ ยังไม่ถูกเฉลย ปล่อยให้แขกฮือฮาสงสัยกันไปทุกคืนๆ ว่า เทียนมันจุดติดได้ยังไง มันก็จะช่วยเรียกให้แขกเข้าร้านเรา เข้ามาดูกลนี่ยังไงล่ะ" เหินฟ้าอธิบาย
“เข้าใจรึยัง หยิก” สหรัฐย้ำถาม
“เข้าใจแล้วครับ”
“ถ้างานนี้สำเร็จ เราทุกคนเป็นหนี้คุณสหรัฐค่ะ ที่ช่วยให้ทอร์นาโดไม่เจ๊ง และพวกเรายังมีที่ทำมาหากินกันต่อไป”
สหรัฐยิ้มอ่อนโยนให้ครูปิ๋ม
“เรื่องเป็นหนี้อะไรนั่น ช่างมันเถอะครับ ผมไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ถ้างานนี้จะมีใครเป็นลูกหนี้ผมล่ะก็”
สหรัฐหันไปมองหน้าขวัญใจ ขวัญใจทำหน้าว่า ไม่ลืม สหรัฐยิ้มอย่างมีความสุข
วันรุ่งขึ้น บริกรกำลังคุยโทรศัพท์กับคนที่โทรมาจองโต๊ะที่ทอร์นาโดคาเฟ่มือเป็นระวิง
“ค่ะ คุณพิสุทธิ์ 6 ที่นะคะ สองทุ่มค่ะ ทอร์นาโดคาเฟ่สวัสดีค่ะ จองโต๊ะ คุณชาติ ทุ่มครึ่งนะคะ ค่ะ ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ ทอร์นาโดคาเฟ่ค่ะ จองโต๊ะคุณบุษ สี่ที่นะคะ สองทุ่ม ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เสียงโทรศัพท์ดังไม่ขาดสาย ในขณะที่ป้าสวยคุยกับครูปิ๋มอย่างยินดี
“แขกโทรมาจองโต๊ะคืนนี้เต็มทุกที่เลยงั้นเหรอ”
“ใช่แล้วค่ะเจ๊ ทุกคนบอกอยากมาดูมายากลของขวัญใจค่ะ บางคนบอกว่า ไม่ได้ทองก็ไม่เป็นไร แต่อยากมาดูให้เห็นกับตาว่าเป็นจริงหรือเปล่าค่ะเจ๊”
“ดี ดีจริงๆ”
ป้าสวยยิ้ม
ดวงดาวร้องเพลงอยู่บนเวที เฮียศาสตร์เจออาฮุยเดินสวนขึ้นมาพอดี
“ไงอาฮุย คืนนี้คงยุ่งมากซินะ แขกเยอะก็งี้ เหนื่อยหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆ”
“ไม่ยุ่ง ไม่เหนื่อยเลยครับเฮีย เอ่อ คืนนี้มีแขกแค่สองโต๊ะเองครับ”
“หา ว่าไงนะ”
เฮียศาสตร์ชะโงกลงไปมองข้างล่างทันที เห็นดวงดาวร้องเพลงอยู่บนเวที โดยมีแขกนั่งฟังอยู่แค่สองโต๊ะเท่านั้น
“มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไงวะ”
ขวัญใจเล่นกลเทียนโดยแขกในร้านร่วมสนุกกันอย่างเนืองแน่น ป้าสวย ครูปิ๋ม มะม่วงหาว มะนาวโห่ยืนยิ้มอย่างปลื้มปริ่ม ป้าสวยหันมายิ้มให้สหรัฐกับเหินฟ้า สองหนุ่มยิ้มตอบอย่างมีความสุข
อาฮุยค่อยๆ รายงานท่าทางกลัวๆ อารมณ์ของเฮียศาสตร์
“เอ่อ แขกกลับไปเที่ยวที่ทอร์นาโดกันน่ะครับเฮีย”
“ไปเที่ยวทำไมที่นั่น ที่นั่นมันมีอะไรดี นักร้องตัวแม่ของมัน ฉันก็ซื้อตัวมาอยู่ที่นี่กับเรา แล้วทำไมคนถึงยังกลับไปเที่ยวที่ทอร์นาโดอีก ทางนั้นมันมีอะไรดี มันมีอะไร”
“ได้ยินมาว่า ที่นั่นมีการเล่นกลแจกรางวัลเรียกแขกครับเฮีย”
“กลอะไร”
“กลจุดเทียนครับ เห็นแขกฮือฮาชอบใจกันมาก แขกก็เลยแห่ไปเที่ยวทางโน้นกัน”
“กะอีแค่เล่นกลจุดเทียน มันจะอะไรนักหนากันเชียว ถ้าคนดูชอบนัก แกไปติดต่อซื้อตัวมันมาอยู่ที่นี่ซะเลยซิ”
“ท่าจะยากครับเฮีย เด็กคนนี้ รักแล้วก็นับถือป้าสวยมาก มันคงไม่ยอมทิ้งป้าสวยมาอยู่ที่นี่กับเราง่ายๆ หรอกครับ”
“ฮึ่ย เจ็บใจจริงโว้ย นังสวยมันดีเด่ยังไงวะ คนถึงรักและนับถือมันนัก”
เฮียศาสตร์เคียดแค้น เดินออกจากห้องมาอย่างหงุดหงิด เจอดวงดาวกำลังจะเข้ามาหาเฮียศาสตร์พอดี
“อ้าว เฮียจะกลับแล้วเหรอคะ”
เฮียศาสตร์มองหน้าดวงดาวอย่างไม่สบอารมณ์
“ใช่”
“ทำไมรีบกลับล่ะคะเฮีย ดวงดาวกำลังจะเข้าไปหาอยู่พอดีเลยค่ะ”
“ถ้าจะเข้าไปถามเรื่องหุ้นล่ะก็ บอกเลยว่าฉันยังไม่มีความคืบหน้าอะไรให้ทั้งนั้น หรือบางทีฉันอาจต้องคิดดูก่อนว่า ให้หุ้นหนูไปแล้วจะคุ้มหรือเปล่า เพราะตอนนี้ทอร์นาโดเขามีไม้เด็ดดึงลูกค้าไปจากคารามายด์อีกแล้ว และดูจะดึงไปได้เยอะกว่าเดิมด้วย บางทีหนูอาจจะไม่มีประโยชน์กับคารามายด์อย่างที่คิดก็ได้”
“เฮียพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง เฮียจะไม่ให้หุ้นดาวแล้วใช่มั้ย”
“แล้วแต่จะตีความก็แล้วกัน”
เฮียศาสตร์เดินออกไปทันที ทิ้งให้ดวงดาวยืนกระฟัดกระเฟียดด้วยความโมโห
ขวัญใจมีมาลัยเต็มคอ เดินกลับเข้ามาในห้องแต่งตัว มะม่วงหาว มะนาวโห่ ขวัญตา ครูปิ๋มเข้ามาล้อม
“วันนี้ทำได้ดีเหมือนเคยเลยนะขวัญ”
“ใช่ๆ แขกชอบมาก มาลัยเต็มคอเลย”
ขวัญใจยิ้มเจื่อน ทุกคนชะงัก
“เป็นอะไรไปขวัญ ไม่ดีใจเหรอที่แขกชื่นชอบน่ะ”
“แขกชอบมายากลที่คุณรัฐคิดให้ แต่แขกไม่ได้ชอบฟังขวัญร้องเพลงนี่ ตั้งแต่ขวัญขึ้นเวทีมา ขวัญยังไม่ได้ร้องเพลงให้ลูกค้าฟังเลยสักเพลง ความฝันของขวัญคือการได้ร้องเพลง ไม่ใช่แบบนี้”
“ครูเข้าใจ แต่ขวัญอย่าเพิ่งท้อนะ ถือว่าการเล่นมายากลคือหนทางที่จะทำให้ลูกค้ากลับมาเที่ยวที่ทอร์นาโดมากๆ เหมือนเดิม และเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ขวัญจะต้องได้ร้องเพลงอย่างที่ขวัญฝันไว้แน่นอนจ๊ะ”
ขวัญใจยิ้มอย่างเข้าใจ ทุกคนบีบมือให้กำลังใจขวัญใจ
ป้าสวยยืนมองรูปสหรัฐที่วางอยู่ให้ห้องทำงานแล้วยิ้มอย่างตื้นตัน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา
“ตารัฐ”
“ครับอาสวย”
“อาไม่เคยคิดเลยว่า ทอร์นาโดจะกลับมามีวันนี้ได้อีก อาต้องขอบใจรัฐมากนะ”
“ไม่เป็นไรครับอา ยังไงๆ อาก็เป็นอาของผม เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ เรื่องช่วยให้ทอร์นาโดกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งเป็นเรื่องเล็กน้อยครับ ป้าอย่าคิดมากเลย อีกอย่างขวัญใจก็เอ็นเตอร์เทนลูกค้าเก่งด้วยครับ ไม่งั้นแขกคงไม่กลับไปที่ทอร์นาโดกันมากมายขนาดนี้”
“อืม จริง ยังไง อาก็ต้องขอบใจรัฐมากๆ อยู่ดี ขอบใจนะ”
“ขอบคุณอาเช่นกันครับที่ไว้ใจผม รักนะครับ”
“รักเหมือนกันจ้ะ”
ป้าสวยวางโทรศัพท์ ยิ้มตื้นตัน สหรัฐวางสายจากป้าสวย ยิ้มมีความสุข เดินกลับเข้าไปในคารามายน์คาเฟ่ ดวงดาวยืนแอบฟังอยู่ ได้ยินสิ่งที่สหรัฐคุยกับป้าสวยทุกอย่าง
“ที่แท้ก็ฝีคุณรัฐนี่เอง”
ดวงดาวครุ่นคิดวางแผน แล้วโทรศัพท์หาเฮียศาสตร์ เฮียศาสตร์คุยโทรศัพท์อยู่อย่างไม่สบอารมณ์
“เป็นความจริงเหรอ”
“จริงซะยิ่งกว่าจริงอีกค่ะ ดาวได้ยินเต็มสองหู คุณรัฐคุยโทรศัพท์กับป้าสวย เรื่องที่ช่วยให้ทอร์นาโดคาเฟ่กลับมาคึกคักอีกครั้ง”
“ไอ้ลูกไม่รักดี แทนที่จะช่วยคาเฟ่ของพ่อมันให้เจริญ กลับไปช่วยศัตรูให้แซงหน้า ถ้ามันกลับมาถึงบ้านล่ะก็ ฉันจะต้องพูดกับมันให้รู้เรื่อง”
“อย่าค่ะเฮีย ทำอย่างนั้นอาจไม่มีประโยชน์อะไร ไม่แน่คุณรัฐอาจจะพาลโกรธเฮีย ว่าเฮียใจแคบ ไม่รักพี่น้องแล้วยิ่งหันไปช่วยทอร์นาโดให้ขายดิบขายดีขึ้นไปอีกก็ได้นะคะ”
“แล้วหนูจะให้ฉันทำยังไง”
“ทำใจเย็นๆ ไม่รู้ไม่เห็น แล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ของดาวเองค่ะ”
“หนูดาวจะทำอะไร”
“ดาวพอจะดูออกว่า นอกจากคุณรัฐจะรักป้าสวยมากแล้วยังมีใครบางคนที่คุณรัฐกำลังเริ่มรักอยู่ที่ทอร์นาโดด้วย ถึงทำให้คุณรัฐถึงขนาดยอมผิดกับเฮียเพื่อช่วยทอร์นาโคคาเฟ่ เพราะฉะนั้น เราก็ต้องตัดไฟซะแต่ต้นลมค่ะ”
เฮียศาสตร์หน้านิ่ว ดวงดาวยิ้มเหี้ยม
สหรัฐขับรถมารับขวัญใจไปกินข้าว ที่ขวัญใจบอกว่าจะเลี้ยงเขา เหินฟ้าบ่น
“แกนี่ก็แปลกเว้ย จะมารับสาวไปกินข้าว แล้วลากฉันมาด้วยทำไมวะ หรือว่าแกจะพยายามหลอกเขาต่อไปเรื่อยๆ ว่าแกเป็นคู่เกย์กับฉันน่ะ หะ”
“ฉันจะปล่อยให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าแกกับฉันเป็นคู่เกย์กันอย่างนี้ไปก่อนแหละ เพราะขืนเขารู้ว่าฉันกับแกเป็นชายแท้ เขาคงไม่ยอมให้ฉันได้ใกล้ชิดอีก แต่ที่ฉันลากแกมาด้วยน่ะ เพราะว่าฉันมีเหตุผล”
“เหตุผลอะไรวะ”
“ฉันอยากไปกินข้าวกับคุณขวัญเขาสองคน”
“แล้วไง”
สหรัฐไม่ทันได้ตอบ ขวัญใจกับขวัญตาก็เดินออกมาจากหอพักด้วยกัน ขวัญใจเอามือจับสร้อยคอที่ห้อยพระเลี่ยมทองที่ขวัญตาให้
“พี่ว่า ตั้งแต่พี่ได้พระจากตา ชีวิตพี่ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ล่ะ ขอบใจนะตา”
ขวัญตายิ้มให้พี่สาว สหรัฐชี้ให้เหินฟ้าดูขวัญตา
“แกเข้าใจฉันรึยัง”
“เก็ทแล้วโว้ย นี่ ฉันขอบอกก่อนเลยนะ ถ้าคุณขวัญเขายอมตกลงเป็นแฟนกับแกเมื่อไหร่ แกต้องมีรางวัลใหญ่ให้ฉันด้วยนะโว้ย”
“ตกลง”
ขวัญใจกับขวัญตาเดินมาถึงพอดี
“ตกลงคุณจะพาผมไปเลี้ยงที่ไหนเหรอ”
“ขับรถไปตามที่ฉันบอกก็แล้วกัน”
ขวัญใจกับขวัญตาจะขึ้นรถ แต่เหินฟ้ารีบฉุดตัวขวัญตาออกไปอีกทาง สหรัฐรู้จังหวะรีบลากขวัญใจขึ้นรถเลย ทั้งขวัญใจและขวัญตาต่างโวยวายลั่น แต่ก็ถูกแยกตัวออกจากกันไปคนละทาง ขวัญใจโวยวายลั่นรถ
“นี่คุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย”
“ก็ไปที่ที่คุณเลี้ยงมื้อใหญ่ผมไงล่ะ”
ขวัญใจยังเหลียวหน้าเหลียวหลังมองหาขวัญตากับเหินฟ้าอยู่ แต่ก็ไม่เห็นแล้ว เพราะเหินฟ้าลากขวัญตาไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ขวัญใจร้อนใจ
“แล้วคู่เกย์คุณเขามาลากตัวน้องสาวฉันไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้สิครับ แต่มันคงไม่ทำอะไรหรอกน่า คุณอย่าลืมสิว่ามันเป็นเกย์ อีกอย่าง น้องสาวคุณก็พะบู๊เก่งไม่แพ้คุณหรอก มันก็แค่อยากให้ผมได้รับเลี้ยงจากคุณเต็มอิ่มก็เท่านั้น คุณตกปากรับคำกับผมแล้วนะว่าคุณจะเลี้ยงผมมื้อใหญ่”
“ฉันไม่ลืมหรอกน่า”
“งั้นเราไปกันเลยนะ”
ขวัญใจพยักหน้ารับอย่างจำใจ สหรัฐสตาร์ทรถ บริเวณใกล้ๆ กัน วุฒิมาแอบดูขวัญใจอยู่ เขาก้มลงดูรูปของขวัญใจในโทรศัพท์มือถือที่ดวงดาวส่งมาให้ดู แล้ววุฒิก็กดโทรออก
“ผมเจอตัวแล้วครับคุณดาว ขอเวลาผมสัก 2-3 วัน รับรองงานนี้ไม่มีพลาดแน่”
อ่านต่อตอนที่ 9
