สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4

สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4

หมอเดินนำหน้าขวัญใจและพยาบาลมาที่เตียงที่สหรัฐนอนอยู่ แต่พอเปิดม่านออก ทุกคนก็ต้องตกใจ ที่ไม่เห็นใครบนเตียง

“คนไข้หายไปไหนเนี่ย”
พยาบาลส่ายหน้าไม่รู้ หมอหันกลับไปจ้องหน้าขวัญใจอย่างเอาเรื่อง
“นี่พวกคุณคิดจะเล่นตลกอะไรกับผมเนี่ย เวลาของผมมีค่า ผมไม่มีเวลาจะมาเล่นสนุกบ้าๆ อะไรอย่างนี้กับพวกคุณหรอกนะ”
หมอจ้องหน้าขวัญใจด้วยความโกรธ ในขณะที่ขวัญใจหน้าเหวอสุดๆ

ขวัญใจกลับมาที่คาเฟ่ ทุกคนล้อมวงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่เกิดขึ้นกันอย่างเคร่งเครียด
“สรุปว่าสองคนนั่น” มะม่วงหาวพูดขึ้น
“ไม่ใช่คนแก่จริงๆ” มะนาวโห่สรุป
“ปลอมตัวมา” ครูปิ๋มถามงงๆ
“ปลอมมาทำไม” ดวงดาวงง
“ก็คงจะปลอมมาเพื่อมาป่วนคาเฟ่เราน่ะสิ” ขวัญตาบอก
“เจ๊คิดว่าเป็นใครกันคะที่กล้าทำอย่างนี้” ขวัญใจถาม
ป้าสวยไม่ตอบ แต่เคียดแค้นเจ็บใจ

คารามายน์คาเฟ่ปิดแล้ว เชอรี่ แอปเปิ้ล ลูซี่ เทอร์โบ และครูแต๋ว เตรียมตัวจะกลับบ้าน
“พวกหนูกลับกันละนะคะเฮีย” ลูซี่บอก
“เออๆ”
เฮียศาสตร์ตอบแล้วสบตากับเชอรี่ แอปเปิ้ลกระแอม เฮียศาสตร์รู้สึกตัว รีบทำหน้าขึงขัง
“กลับบ้านกันดีๆ ล่ะ”
สาวๆ ไหว้ลาเฮียศาสตร์ เดินออกมาหน้าคาเฟ่ แล้วต้องชะงักเมื่อเจอขวัญใจ ขวัญตา ป้าสวย ครูปิ๋ม ดวงดาว มะม่วงหาว และมะนาวโห่ เดินตรงเข้ามา ชาวคารามายน์จึงถอยร่นกลับเข้าไปด้านในคาเฟ่ เฮียศาสตร์กำลังนั่งทำบัญชีอยู่เงยหน้ามองอย่างงงๆ
“อ้าว ไหนว่าจะกลับ”
เฮียศาสตร์พูดไม่ทันจบ ก็ชะงักค้าง เมื่อเห็นพวกทอร์นาโดคาเฟ่เข้ามา พอเห็นป้าสวยก็ปรี๊ดขึ้นมาทันที
“มาทำไม ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกแก”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาที่นี่นักหรอกนะ แต่ที่มาเนี่ย ก็เพราะเรามีเรื่องจะต้องคุยกันนะเฮีย”
“ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะต้องคุยกับแก”
“แต่ฉันมี”
เฮียศาสตร์กับป้าสวยฮึ่มฮั่มใส่กัน บรรดาสาวๆ ของทั้ง 2 ฝ่าย ก็พลอยฮึ่มฮึ่มใส่กันไปด้วย หวิดจะวางมวยกันเป็นคู่ๆ แต่ป้าสวยยกมือห้ามไว้
“มีอะไร ว่ามา แล้วก็รีบๆ ออกไปจากที่นี่ซะ”
ป้าสวยจ้องตาเฮียศาสตร์อย่างเอาเรื่อง
“อย่าส่งคนปลอมตัวไปป่วนที่ทอร์นาโดของฉันอีก”
“ใคร ปลอมตัวอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง นี่แกอย่ามาหาเรื่องฉันมั่วๆ นะ มาพูดจากล่าวหากันอย่างนี้ ฉันฟ้องหมิ่นประมาทได้นะโว้ย”
“โห เฮีย พี่น้องกันแท้ๆ คิดจะฟ้องร้องกันเลยเรอะ” ขวัญใจติง
“ฉันไม่เคยนับมันเป็นพี่เป็นน้อง คนในตระกูลฉัน ต้องไม่มีพวกลักเพศอย่างนี้”
ป้าสวยโกรธและเสียใจจนตัวสั่น ขวัญใจเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าประกบป้าสวย
“กลับกันเถอะค่ะเจ๊”
ขวัญใจรีบประคองป้าสวยออกไป ป้าสวยยังเหลียวกลับมามองเฮียศาสตร์อย่างช้ำใจ น้ำตาคลอ แต่ไม่ยอมให้ไหลออกมา เฮียศาสตร์มองแล้วเมินหน้าไป ไม่อยากมองหน้าป้าสวย พวกคารามายน์ได้ที ทำท่าจะตบตีกับพวกทอร์นาโด แต่พวกทอร์นาโดก็เงื้อมือจะตบสู้ เฮียศาสตร์ตะโกนสุดเสียง
“เฮ้ย”
ทุกคนชะงักค้าง
“ปล่อยพวกมันไป”
พวกคารามายน์รามือ ปล่อยพวกทอร์นาโดกลับไป แล้วเชอรี่ก็ถามขึ้น
“เฮียส่งใครไปป่วนที่ทอร์นาโด อย่างที่ป้าสวยแกว่าจริงๆ รึเปล่าจ๊ะ”
“เปล่า”
“ถ้าเฮียศาสตร์ไม่ได้ส่งใครไป แล้วป้าสวยเอาเรื่องอะไรมาพูด” แอปเปิ้ลถาม

สาวๆ คารามายน์สงสัยไปตามๆ กัน เฮียศาสตร์ไม่พูดอะไรเลย แต่ครุ่นคิดสงสัยอะไรบางอย่าง

สหรัฐเดินโผเผแทบเดินไม่ไหว คล้ายจะเป็นไข้กลับมาถึงบ้าน ระบมไปทั้งตัวจากการถูกรถชน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเหินฟ้ายืนตัวเปียกไปทั้งตัว กอดอกตัวสั่นด้วยความหนาวรออยู่ที่หน้าบ้าน

“เฮ้ย ไอ้เหิน ทำไมแกตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำอย่างนี้ล่ะ”
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยวะไอ้รัฐ ฉันทั้งหนาว ทั้งเหม็น เข้าบ้านก่อนเถอะ”
ทั้งสองกอดคอกันเข้าบ้านไป

ขวัญใจ ขวัญตา และหยิก เดินกลับมาถึงห้อง ยังติดใจสงสัยกันอยู่
“ถ้าอีตาเฮียศาสตร์เขาไม่ได้ส่งใครเข้าไปป่วนในคาเฟ่ของเรา แล้วอีตาแก่ปลอมๆ สองคนนั่นน่ะ มันเป็นใครกันล่ะ” ขวัญตาถาม
ขวัญใจส่ายหน้าไม่รู้ “เสียดายนะ ในคาเฟ่มันมืด เลยไม่ทันได้เห็นหน้าชัดๆ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ถ้าคิดจะมาหาเรื่องป่วนในคาเฟ่เรา หรือทำให้ป้าสวยมีปัญหาล่ะก็ พี่เอามันตายแน่”
“ใช่ ตาก็จะเล่นงานมันด้วย เพราะป้าสวยมีบุญคุณกับเรา ใครทำป้าสวยเจ็บ เราเจ็บด้วย เพราะฉะนั้น”
ขวัญตาทำท่าชกลมวืดวาด เกือบโดนหยิก หยิกหลบวูบ
“ใจเย็นๆ ก่อนพี่ตา พี่ขวัญ เรายังไม่รู้เลยว่า ไอ้สองคนนั้นมันเป็นใคร”

คืนนั้น ป้าสวยนั่งคิดถึงสิ่งที่เฮียศาสตร์พูด ว่าไม่เคยนับเธอเป็นพี่เป็นน้อง ป้าสวยปาดน้ำตาด้วยความเศร้าเสียใจ

ชุนซึ่งพ่อบ้านของเฮียศาสตร์ พาเหล่าคนใช้ชายมาทำความสะอาดบ้านสหรัฐ เฮียศาสตร์เดินนำหน้าทุกคนเข้าบ้านมาแล้วชะงัก เมื่อเห็นเสื้อผ้าผู้ชายกองอยู่ที่พื้น เฮียศาสตร์เอานิ้วคีบขึ้นมาดู สงสัยปนขยะแขยง
“เฮ้ย นี่ไม่ใช่เสื้อผ้าไอ้รัฐนี่หว่า”
“ไม่ใช่หรอกครับเฮีย ผมไม่เคยเห็นคุณรัฐมีเสื้อผ้าแบบนี้เลย” ชุนบอก
เฮียศาสตร์หน้าเสีย
“หรือว่าไอ้รัฐมันจะพาใครมาบ้าน ไอ้ชุน อย่าบอกฉันนะว่า รสนิยมทางเพศของไอ้รัฐเปลี่ยนไป”
ชุนส่ายหน้าเป็นเชิงไม่แน่ใจเหมือนกัน
“ไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ไอ้รัฐมันเป็นอย่างอีนังสวยเด็ดขาด”
เฮียศาสตร์เดินปังๆ ตรงไปยังห้องนอนของสหรัฐทันที ชุนตาม แต่พอพวกคนใช้ชายจะตามไปดูเหตุการณ์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ชุนก็หันไปจิกตาใส่ คนใช้ชายจึงยืนนิ่งหน้าจ๋อยอยู่ที่เดิม ชุนรีบตามเฮียศาสตร์ไป
เฮียศาสตร์เปิดประตูปังเข้ามาในห้องนอนสหรัฐอย่างถือวิสาสะ เห็นบนเตียงมีร่างคนนอนอยู่ 2 ร่าง เขาเดินไปกระชากผ้าห่มเปิดออก เห็นสหรัฐยังหลับสนิทอยู่ หน้าแดงก่ำเพราะเป็นไข้ แต่เฮียศาสตร์ยังไม่ทันสังเกต
“ไอ้รัฐ เดี๋ยวนี้แกบังอาจเอาผู้ชายมานอนอย่างนี้เลยเหรอ ไอ้รัฐ แกตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ แกต้องลุกขึ้นมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน ฉันจะไม่ยอมให้แกเป็นพวกลักเพศอย่างอาแกเด็ดขาด”
สหรัฐยังไม่รู้สึกตัว เฮียศาสตร์ฮึดฮัดโมโห
“ฉันขอดูหน้าคู่ขาแกหน่อยเถอะวะ มันหล่อลากไส้ขนาดไหนเหรอ แกถึงเอามันลง”
เฮียศาสตร์เดินไปกระชากผ้าห่มอีกด้านหนึ่งออก เห็นเหินฟ้านอนครางฮือๆ เป็นไข้อีกคน
“อ้าว เฮ้ย นี่มันไอ้เหินนี่หว่า”
เหินฟ้าปรือตาขึ้นมองเฮียศาสตร์ ในขณะที่ชุนเข้าไปดูสหรัฐ
“ป๊า”
“เฮียครับ คุณรัฐเป็นไข้นี่ครับ ท่าทางไม่ดีเลย”
เฮียศาสตร์รีบเข้าไปดูสหรัฐ อาการเหวี่ยงวีนหายไป กลายเป็นความห่วงใยทันทีเมื่อรู้ว่าลูกชายสุดที่รักไม่สบาย

ขวัญใจนั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่เงียบๆ ขวัญตากับหยิกยังนอนหลับอยู่ ขวัญใจนึกถึงตอนที่เฮียศาสตร์ชี้หน้าด่าป้าสวยว่าไม่เคยนับญาติด้วย และนึกถึงตอนที่เธอเคยคุยกับมะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋ม ในวงส้มตำ
“โธ่ ขวัญไม่รู้อะไร เฮียศาสตร์เจ้าของคารามายน์คาเฟ่น่ะ เขาเกลียดป้าสวยของเราจะตาย”
“ทั้งๆ ที่เป็นพี่น้องกันแท้ๆ เนี่ยนะ”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ พยักหน้า
“อย่างนี้เฮียศาสตร์ก็เป็นคนใจแคบน่ะสิ สมัยนี้ คนเขายอมรับพวกเพศที่สามกันหมดแล้ว”
“ยกเว้นเฮียศาสตร์”

ครูปิ๋มบอก ทุกคนถอนใจเซ็ง

อ่านต่อหน้า 2

สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4 (ต่อ)

ขวัญใจหน้าเครียด เริ่มคิดปะติดปะต่อเรื่อง นึกถึงตอนที่แอบอยู่ในห้องสหรัฐ และเห็นเฮียศาสตร์พูดกับลูกชายอย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก ขวัญตาตื่นมาเห็นพี่สาวนั่งคิดอะไรอยู่

“โห ทำไมพี่ขวัญตื่นเช้าจัง”
“พี่นอนไม่หลับน่ะ สงสารป้าสวย”
“ก็น่าสงสารอยู่หรอกนะ พี่ขวัญ คนเราลงถูกพี่น้องแท้ๆ เกลียดจนไม่เผาผีกันอย่างนี้ เป็นเรา เราก็คงเศร้าเหมือนกันแหละ”
ขวัญตาเข้ามากอดขวัญใจอย่างรักใคร่
“เราสองคนโชคดีกว่าป้าสวยนะ เพราะเราสองคนพี่น้องรักกัน รักกัน”
ขวัญใจยิ้ม กอดขวัญตาตอบ
“ตา จำอีตาตุ๊ด คนที่พี่เล่าให้ฟังว่าเขาเคยช่วยพี่คืนแรกที่พี่มาถึงกรุงเทพฯได้มั้ย”
“ได้ พี่ขวัญถามทำไม”
“พี่กำลังสงสัยอะไรบางอย่าง คืนที่พี่ไปค้างที่บ้านเขา พ่อเขามาหา พี่ไม่ได้เห็นหน้าพ่อเขาหรอกนะ เห็นแต่ด้านหลัง เพราะพี่แอบอยู่ในตู้ พี่รู้สึกว่าเสียงของพ่อเขาที่พี่ได้ยิน เสียงเหมือน
เสียงเฮียศาสตร์เลย รูปร่างที่พี่เห็นจากด้านหลังก็คล้ายๆ พี่ก็เลยสงสัยว่า อีตานั่นจะเป็นลูกของ
เฮียศาสตร์น่ะสิ”
“ฮ้า โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้”
“มันก็มีความเป็นไปได้นะ เพราะถ้าอีตาตุ๊ดนั่นเป็นลูกเฮียศาสตร์ เขาก็ต้องเป็นหลานของป้าสวย”
ขวัญตาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องตามขวัญใจ
“ก็เป็นพวกเพศที่สามเหมือนกัน”
“แต่อีตานั่นน่ะกลัวพ่อหงอเลย ต่อหน้าพ่อเลยทำท่าแมนสุดฤทธิ์”
“แต่ตายังไม่เข้าใจอ้ะว่าพี่ขวัญพูดถึงอีตาตุ๊ดนี่ขึ้นมาทำไม”
“ก็พี่สงสัยว่า อีตาตุ๊ดเนี่ย จะเป็นคนที่ปลอมตัวเข้ามาป่วนในคาเฟ่ของเราเมื่อคืนนี้น่ะสิ”
“มาป่วนคาเฟ่อาตัวเองเนี่ยนะ”
“ใครจะรู้ล่ะ เขาพ่อลูกกัน ไงๆ ก็ใกล้กันกว่าอาหลานล่ะ บางที เขาอาจจะพยายามทำความดีความชอบเพื่อเอาใจพ่ออยู่ก็ได้นะ จริงมั้ย”

สหรัฐและเหินฟ้าถูกส่งมาโรงพยาบาล ทั้งคู่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงที่ตั้งคู่กันอยู่ในห้อง เฮียศาสตร์กับชุนมองดูด้วยความเป็นห่วง เจ๊สีฟ้าวิ่งเข้ามาอย่างร้อนใจ
“ลูกเป็นยังไงบ้างเฮีย”
“ไอ้รัฐน่วมไปทั้งตัว ส่วนไอ้เหินก็เป็นปอดชื้น เกือบจะเป็นปอดบวมอยู่แล้ว นี่ถ้าฉันไม่ไปหามันที่บ้านล่ะก็ พวกมันคงนอนตายอยู่ในบ้านทั้งคู่นั่นแหละ”
“เฮียพูดบ้าอะไรเนี่ย พูดแช่งลูกทำไม”
“แต่ถ้าพวกมันฟื้นกันขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันว่าเราคงต้องซักไซ้ไล่เรียงพวกมันดูหน่อยนะว่า พวกมันไปทำอะไรกันมา”
เฮียศาสตร์กับเจ๊สีฟ้ามองสหรัฐกับเหินฟ้าอย่างเป็นห่วง ชุนค่อยๆ เลี่ยงเดินออกจากห้องพักคนไข้ไปอย่างเงียบๆ แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก

ป้าสวยเพิ่งจะกดปิดโทรศัพท์ แล้วลุกขึ้นเดินไปหน้าห้อง
“ใครอยู่แถวนั้น เรียกขวัญใจเข้ามาหาฉันหน่อยสิ”
เวลาต่อมา ขวัญใจเดินถือกระเช้าของเยี่ยมไข้มาตามทางในโรงพยาบาล ขวัญตาก็มาด้วย ทั้งคู่คิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ป้าสวยเรียกไปพบ ป้าสวยยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ขวัญใจ
“เธอเป็นธุระให้ฉันหน่อยนะขวัญใจ ช่วยไปซื้อกระเช้าเยี่ยมไข้ แล้วเอาไปเยี่ยมหลานชายฉันที่โรงพยาบาลแทนฉันที”
“หลาน หลานที่ไหนคะเจ๊”
“ลูกเฮียศาสตร์”
“เขาป่วยเป็นอะไรหรือคะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คนที่โทรมาบอก บอกแค่ว่าเป็นไข้ไม่สบาย ระบมไปทั้งตัว ไม่รู้ไปโดนอะไรมา”
ขวัญใจหรี่ตาสงสัย
“เธอช่วยไปเยี่ยมแทนฉันทีนะ ฉันคงไปเองไม่ได้หรอก เพราะเฮียเขาคงอยู่ที่นั่น ฉันขี้เกียจมีเรื่องกันอีก”
ขวัญใจรับเงินมา

ขวัญใจเดินคิดมาเรื่อยๆ ตามทางที่จะไปเยี่ยมสหรัฐ
“บางที เจ๊ให้เรามาเยี่ยมแทนอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะตา เพราะเราจะได้รู้ว่าลูกเฮียศาสตร์คือคุณรัฐใช่มั้ย และถ้าเขาป่วยเพราะถูกรถชนมาล่ะก็ เราก็จะได้รู้กันไปเลยว่าเขาคือคนที่ปลอมตัวเข้าไปป่วนที่คาเฟ่เราเมื่อคืนนี้”
ขวัญตาพยักหน้าให้พี่สาว ทั้งคู่เดินมาถึงที่หน้าห้องพักคนไข้ของสหรัฐ เหินฟ้า ขวัญใจมองผ่านช่องกระจกหน้าห้องเข้าไปข้างใน เห็นสหรัฐกับเหินฟ้านอนหลับอยู่ มีเฮียศาสตร์และ
เจ๊สีฟ้านั่งเฝ้าไข้อยู่ในห้องด้วย ขวัญใจเริ่มกังวล
“เฮียศาสตร์อยู่ในห้อง”
ขวัญตาชะโงกหน้ามองเข้าไปในห้องพักคนไข้บ้าง

“ขืนเราเอากระเช้าเข้าไปเยี่ยม มีหวังเฮียศาสตร์ได้ไล่ตะเพิดออกมาแน่เลยพี่ขวัญ ทำไงดี” ขวัญใจนิ่งคิด

สหรัฐกับเหินฟ้านอนหลับอยู่ เฮียศาสตร์กับเจ๊สีฟ้านั่งเฝ้าไข้ สักครู่โทรศัพท์ภายในห้องพักคนไข้ก็ดังขึ้นเบาๆ เจ๊สีฟ้ารับสาย

“ค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันไปค่ะ”
“ใครโทรมา”
“พยาบาลเขาโทรมาบอกว่าคุณหมออยากจะคุยกับเราเรื่องอาการของตารัฐน่ะ”
“อ้าว ทำไมหมอไม่มาคุยที่นี่ล่ะ”
“ฉันจะไปรู้เรอะเฮีย เขาบอกให้ไปคุย ก็ไปคุยสิ ทำไมเราต้องเรื่องมากด้วย”
เจ๊สีฟ้าจะเดินออกไป
“คุณอยู่ดูลูกที่นี่เถอะ เผื่อไอ้รัฐมันตื่นขึ้นมา จะได้เห็นหน้าแม่ ผมจะไปคุยกะหมอเอง”
“ก็ได้”
เฮียศาสตร์เดินออกไป ขวัญใจกับขวัญตาชะโงกหน้าดูที่หน้าประตูห้องพักคนไข้ของสหรัฐ เห็นเฮียศาสตร์เดินออกมาจากห้องพักคนไข้
“เห็นมั้ย แผนพี่ได้ผล”
“แต่เฮียศาสตร์ออกไปคนเดียวนี่พี่ขวัญ คนแม่ยังอยู่ในห้องเลย”
“เอาเถอะน่าตา มันก็ยังดีกว่าเฮียศาสตร์อยู่ล่ะ”
สองพี่น้องรีบหิ้วกระเช้าของเยี่ยมตรงเข้าไปในห้องพักคนไข้ของสหรัฐทันที ทั้งสองเคาะประตูหน้าห้องเบาๆ ก่อนจะเปิดเข้าไป เจ๊สีฟ้าหันมามองอย่างสงสัย ขวัญใจยกมือไหว้เจ๊สีฟ้าอย่างนอบน้อม ขวัญตาไหว้ตาม เจ๊สีฟ้ารับไหว้อย่างงงๆ ขวัญใจเลยรีบบอก
“ป้าสวยให้หนูเอากระเช้ามาเยี่ยมคุณสหรัฐค่ะ”
“เอ๊ะ ป้าสวยรู้ได้ไงว่าตารัฐเข้าโรงพยาบาล ต้องเป็นนายชุนที่โทรไปรายงานป้าสวยแน่ๆ เลย”
ขวัญใจเห็นเจ๊สีฟ้าหัวเราะอารมณ์ดี ก็ใจชื้น
“ความจริงป้าสวยก็อยากจะมาเยี่ยมคุณสหรัฐเองนะคะ แต่”
“ดีแล้วล่ะ ขืนมาเอง แล้วปะหน้ากับเฮียเขาเข้า มีหวังโรงพยาบาลแตกแน่ แล้วนี่หนูก็โชคดีนะเนี่ย ที่เฮียเขาเดินออกไปคุยกับหมอพอดี ไม่งั้นมีหวังได้เอะอะเอากับหนูแน่”
ขวัญใจเดินเข้าไปมองสหรัฐ เห็นสหรัฐกับเหินฟ้ายังคงนอนหลับสลบไสลไม่ได้สติอยู่ ขวัญตามองสหรัฐกับเหินฟ้าแล้วตาเบิกโตด้วยความตกใจ รีบเข้าไปกระซิบบอกขวัญใจทันที
“พี่ขวัญ อีตาสองคนนี่ เขาคือคู่เกย์ที่ตาเจอที่ปั๊มน้ำมัน ตอนวันแรกที่มาถึงกรุงเทพฯยังไงล่ะ”
“จริงเหรอตา”
“ตาจำได้ไม่ผิดหรอกพี่ขวัญ หน้าตาอย่างนี้ พระเจ้าท่านไม่สร้างบ่อยหรอก สร้างทีเดียวแล้วทุบบล็อกแม่แบบทิ้งเลย”
ขวัญใจมองสหรัฐ ครุ่นคิด

เฮียศาสตร์มาพบหมอ
“หมอไม่ได้ให้ใครโทรไปตามคุณเลยนะครับ”
เฮียศาสตร์อึ้ง งง เวลาเดียวกันนั้น ขวัญใจยังคุยกับเจ๊สีฟ้าอยู่
“ตกลงคุณสหรัฐป่วยเป็นอะไรรึคะคุณนาย”
“อุ๊ย อย่าเรียกฉันคุณนายเลย ใครๆ เขาก็เรียกฉันว่าเจ๊สีฟ้ากันทั้งนั้นแหละ ตารัฐน่ะ ป่วยเป็นไร เจ้าตัวเขาไม่ได้บอกหรอก เพราะตอนที่เฮียเขาไปเจอตัวที่บ้านน่ะ นอนซมเป็นไข้อยู่แล้ว แต่หมอเขาว่า มีการอักเสบและระบมตามตัวหลายแห่ง นี่เดี๋ยวเขาตื่นมาดีๆ คงได้ซักได้ถามกันให้ชัดๆ ล่ะ”
ขวัญตาเดินไปเมียงมองดูเหินฟ้าบ้าง
“แล้วอีตานี่ เอ๊ย คุณคนนี้ล่ะคะเจ๊ ป่วยเป็นอะไร เขาเป็นลูกชายเจ๊ด้วยรึคะ”
“เปล่าๆ ตาเหินฟ้าน่ะ เป็นคู่ซี้ตารัฐ หมอว่าเขาเป็นปอดชื้น ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าไปแช่น้ำที่ไหนมา”
ทันใดนั้นเฮียศาสตร์ก็เดินพรวดพราดกลับเข้ามาในห้อง พอเห็นขวัญใจกับขวัญตาอยู่ในห้องก็ชะงัก แล้วจำได้ ชี้หน้าทันที
“พวกแกคือคนของนังสวยนี่ พวกแกมาที่นี่กันทำไม”
เจ๊สีฟ้ารีบปราดมายืนกั้นกลางทันที แต่เฮียศาสตร์ของขึ้นเสียแล้ว แล้วพอหันไปเห็นกระเช้าของเยี่ยม ก็คิดได้ทันที เลยโวยวายลั่น
“นังสวยมันส่งพวกแกมาเยี่ยมไอ้รัฐใช่มั้ย”
เฮียศาสตร์เข้าผลักไสขวัญใจและขวัญตาให้ออกจากห้องไป
“พวกแกกลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคนของทอร์นาโดคาเฟ่ ได้ยินมั้ย กลับไปเลยไป๊”
ขวัญใจกับขวัญตามัวแต่ตกใจ จึงได้แต่ยืนนิ่ง เฮียศาสตร์เดินพุ่งไปคว้ากระเช้าของเยี่ยม แล้วเอามายัดใส่มือขวัญใจ
“เอาของเยี่ยมของนังสวยมันกลับไปด้วย บอกมันด้วยว่า ฉันไม่เอา”
ขวัญใจกับขวัญตายังยืนตกใจอยู่ เจ๊สีฟ้ารีบเข้าขวาง ดุเฮียศาสตร์เข้าบ้าง
“เอ๊ะ คุณนี่ ป้าสวยเขาส่งของมาเยี่ยมลูกนะ ไม่ได้เยี่ยมคุณสักหน่อย คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง”
เจ๊สีฟ้าคว้ากระเช้าของเยี่ยมจากเฮียศาสตร์กลับมา
“เอามานี่”
เฮียศาสตร์เห็นเมียไม่เข้าข้างตน ก็ยิ่งโมโห ยิ่งไล่ตะเพิดขวัญใจกับขวัญตาออกไปอีก
“พวกแกกลับไปเลยนะไป แล้วก็ไม่ต้องมาเยี่ยมลูกชายฉันอีก บอกนังสวยมันด้วยว่าตระกูลฉัน ไม่มีพวกลักเพศ ไป”
ขวัญใจโมโห คว้ามือขวัญตาแล้วลากออกไป สหรัฐกับเหินฟ้าได้ยินเสียงเอะอะก็ตื่นขึ้น ทันเห็นหน้าขวัญใจกำลังออกไปจากห้องพอดี
“คุณขวัญ”

เฮียศาสตร์กับเจ๊สีฟ้ารีบปราดเข้าไปหาสหรัฐทันที

อ่านต่อหน้า 3

สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4 (ต่อ)

ขวัญใจลากมือขวัญตาพากันออกมาจากในห้อง แล้วหยุดยืนหอบด้วยความโมโห

“ไม่นึกเลยว่าป้าสวยจะมีพี่ชายที่ใจคอคับแคบขนาดนี้ คำก็ลักเพศ สองคำก็ลักเพศ ป้าสวยแกเกิดมาเป็นเพศที่สามแล้วมันผิดตรงไหนฮึ”
“นั่นสิพี่ขวัญ เฮียศาสตร์นี่ไม่ไหวเลยนะ แต่เจ๊สีฟ้าท่าทางใจกว้างกว่าตั้งเยอะ ดูจะรักใคร่เมตตานายเหินฟ้าอะไรนั่น ยอมรับว่าเป็นคู่ซี้กับลูกชายตัวได้หน้าตาเฉยเลย”
“ทีกับป้าสวยล่ะรังเกียจรังงอนดีนัก แต่พอลูกชายตัวเองเป็นเก้งเป็นกวางบ้าง ไม่ยักว่าอะไร ฮึ่ย ตกลงคุณรัฐเป็นลูกชายเฮียศาสตร์จริงๆ ด้วย”
“แล้วพี่ขวัญว่า อีตาสองคนนั่น ใช่คนที่ปลอมตัวเข้าไปป่วนที่คาเฟ่ของเราเมื่อคืนนี้รึเปล่าอ้ะ”
“จะใช่หรือไม่ใช่ก็ตาม แต่ในเมื่อเขาเป็นลูกเฮียศาสตร์ เขาก็คือฝ่ายตรงข้ามกับพวกเราชาวทอร์นาโดแน่ๆ”
ขวัญใจชิงชังรังเกียจสหรัฐขึ้นมาทันที

ภายในห้องพักคนไข้ สหรัฐหันมาถามเฮียศาสตร์
“ป๊า ผู้หญิงคนเมื่อกี้ ใช่คุณขวัญรึเปล่า”
“จะขวัญแขวนอะไร ฉันไม่รู้หรอกโว้ย ฉันรู้แต่ว่า เป็นคนของนังสวยมัน และในเมื่อมันเป็นคนของนังสวย ฉันก็เกลียดมัน เหมือนที่เกลียดนังสวยนั่นแหละ”
สหรัฐนิ่งอึ้งไปทันที หนักใจขึ้นมาเลย เพราะเดาได้ว่าถ้าเขารักกับขวัญใจ ความสัมพันธ์ก็คงจะต้องมีปัญหาแน่นอน เฮียศาสตร์เห็นสหรัฐมีสีหน้ากังวล
“แกรู้จักนังผู้หญิงสองคนนั้นด้วยเรอะไอ้รัฐ”
สหรัฐหันไปแอบสบตากับเหินฟ้าก่อนตอบ
“ก็พอจะรู้จักอยู่บ้างน่ะป๊า เขาเป็นนักร้องอยู่ที่ทอร์นาโด”
“นี่อย่าบอกนะว่าแกไปติดนังนักร้องนั่น บอกก่อนเลยนะว่าฉันไม่ยอม”
“โธ่ ป๊า ก็ป๊าให้ผมเข้าไปสืบเรื่องที่ทอร์นาโดไงครับ ผมก็เลยรู้ว่าเขาเป็นใคร มันก็แค่นั้นแหละครับป๊า”
“ถ้าแค่นั้นก็แล้วไป ว่าแต่ว่า แกไปสืบเรื่องที่ทอร์นาโด ได้เรื่องว่าไงบ้าง”
สหรัฐนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง แล้วตัดสินใจส่ายหน้า
“ก็ยังไม่ทันจะได้เรื่องอะไรเลยป๊า ผมก็มาถูกรถชนเสียก่อน”

ขวัญใจ ขวัญตา กลับมาที่คาเฟ่ ป้าสวยรีบถามถึงอาการของสหรัฐ
“แล้วตารัฐเป็นยังไงบ้าง”
“เจ๊สีฟ้าบอกว่ามีอาการระบมและอักเสบตามร่างกาย แต่ถึงมือหมอแล้ว คงไม่น่าเป็นห่วงแล้วล่ะค่ะเจ๊”
ป้าสวยถอนใจอย่างเครียดๆ
“นี่ถ้าฉันไปเยี่ยมตารัฐเองได้ ฉันก็อยากจะไปล่ะนะ แต่ก็ติดตรงเฮียศาสตร์นั่นแหละ
ขวัญใจกับขวัญตามองป้าสวยเศร้าก็เข้าใจในอารมณ์ ทั้งคู่รู้สึกเห็นใจป้าสวยอย่างมาก สองพี่น้องออกมาจากห้องทำงานของป้าสวย
“เฮ้อ น่าสงสารป้าสวยเนอะตา มีพี่น้องกับเขาอยู่คน ก็ถูกเขาตัดญาติขาดมิตร ชาตินี้อาจไม่ได้เผาผีกันเลยก็ได้”
“นั่นสิพี่ขวัญ เออ พูดแล้วนึกขึ้นได้ พี่ขวัญว่าพ่อจะตัดญาติขาดมิตรกับเราที่หนีพ่อมาอยู่กรุงเทพฯกันสองคนพี่น้องอย่างนี้มั้ยเนี่ย”
ขวัญใจและขวัญตากังวลขึ้นมาทันที

สุเทพนอนอยู่บนเตียง ห้องดับไฟมืดหมด แต่เขาไม่ได้นอนหลับ ยังนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด สุเทพถอนใจใหญ่อย่างเครียดๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกเดินไปหน้าห้องนอนขวัญใจ หยุดยืนชั่งใจอยู่สักครู่ จึงค่อยๆ เปิดประตูห้องลูกสาวเข้าไป เดินไปดูโน่นดูนี่ด้วยความคิดถึงลูก แต่ก็แค้นใจที่ลูกหนีไป สุเทพเดินมาที่โต๊ะกระจกแต่งตัว แล้วชะงักเมื่อเห็นกรอบรูป 2 กรอบตั้งอยู่ กรอบรูปหนึ่ง เป็นรูปสุเทพ-ขวัญจิต ตอนยังหนุ่มสาว กำลังจูงมือขวัญใจตอนยังเป็นเด็ก สุเทพกับขวัญจิตหน้าตายิ้มแย้มมีความสุข อีกกรอบรูปหนึ่ง เป็นรูปขวัญใจถ่ายคู่กับขวัญตาตอนโตแล้ว ดูเป็นสองพี่น้องที่รักกันมาก

สุเทพเครียดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก เขาเอื้อมมือไปจับที่กรอบรูปทั้ง 2 กรอบ แล้วคว่ำปิดหน้าลงอย่างแรง แค้นใจสุดขีดที่ลูกสาวทั้ง 2 หนีเข้ากรุงเทพฯ ไปอยู่คาเฟ่ที่เขาเกลียดจับจิตจับใจ

ฤดีกำลังทำกับข้าวอยู่ จ้อยวิ่งหน้าตาตื่น ตะโกนเสียงดังเข้ามา

“น้าฤดี น้าฤดี”
ฤดีชะงัก หันไปมองจ้อยอย่างสงสัย
“ไปดูลุงกำนันหน่อยเร็ว”
ฤดีตกใจสุดขีด ทิ้งตะหลิวรีบวิ่งไปทันที เห็นสุเทพกำลังไออย่างคนไม่สบายจนหมดแรง ฤดีวิ่งเข้ามาประคอง
“พี่กำนัน”
สุเทพมีแรงเหลือบมองฤดีนิดเดียวก็ไออีก
“พี่กำนันไม่สบายขนาดนี้ ไปหาหมอกันเถอะ ฉันจะพาพี่ไปเอง”
“ไม่ไป ข้าไม่ไป”
“ทำไมดื้อจริงล่ะพี่ ไอขนาดนี้ น่าจะไปให้หมอเขาตรวจดูสักหน่อยนะพี่ เผื่อเป็นวัณร่ง วัณโรค หรือโรคปอด จะได้รักษาทัน”
“ถ้าข้าเป็นโรคแล้วรักษาไม่ทัน ก็ไม่ต้องรักษงรักษามันหรอกแม่ฤดี ปล่อยให้ข้าตายๆ ไปเลยก็ดี ข้ามีเมียรึ เมียก็หนีไปกับชู้ มีลูก ลูกก็ทิ้งข้า ข้าก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม”
“ก็อยู่ใช้กรรมต่อไปยังไงล่ะพี่ ไปๆ ไปหาหมอ”
ฤดีลากสุเทพลงจากบ้านไปหาหมอ สุเทพมองหน้าฤดีอย่างอึ้งๆ เริ่มรู้สึกประหลาดกับน้องเมียคนนี้เข้าให้แล้ว

ขวัญใจกำลังถือโทรศัพท์มือถืออยู่ ทำท่าจะกดโทรออก แล้วก็เปลี่ยนใจไม่โทร เป็นอย่างนี้อยู่สักพัก ขวัญตามองอย่างสงสัย
“พี่ขวัญจะโทรหาใครอ้ะ”
“โทรหาพ่อ แต่เปลี่ยนใจแล้ว เพราะโทรไป ก็คงทะเลาะกันอีก”
ขวัญตารีบเข้ามาจับมือขวัญใจบีบเบาๆ ให้กำลังใจ

ฤดีเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้สุเทพอย่างเบามือ จนเสร็จ เธอมองสุเทพที่นอนซมด้วยพิษไข้ ด้วยความกลุ้มใจมาก จึงตัดสินใจโทรศัพท์หาขวัญใจ ขวัญใจคุยกับฤดีเสร็จ ขวัญตารีบถามอย่างร้อนใจ
“พ่อเป็นอะไรเหรอพี่ขวัญ”
“ไม่สบาย น้าฤดีบอกว่าพ่อเครียด”
“แล้วน้าฤดีโทรมาตามให้เรากลับไปใช่มั้ย”
“เปล่า น้าฤดีบอกว่าน้าจะคอยดูแลพ่อให้เอง เพราะขืนพี่กลับไปตอนนี้ พ่อก็คงจะบังคับให้พี่แต่งงานกับใครก็ไม่รู้อีกแหละ แต่อยู่ที่นี่ พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันนะตา ว่าพี่จะทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริงได้รึเปล่า”
“ไม่ว่าฝันของพี่ขวัญจะเป็นจริงรึเปล่า แต่ตาก็คอยเป็นกองหนุนและกำลังให้พี่ขวัญเสมอจ้ะ”
ขวัญใจมองขวัญตา ยิ้มทั้งน้ำตา แล้วดึงตัวขวัญตามากอดไว้ หยิกวิ่งเข้ามากอดสองพี่น้องไว้อีกคน แสดงว่าทั้งสามจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน

สุเทพนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกหน้าบ้าน หน้าตายังป่วยอยู่ จ้อยนั่งหน้าตาสุดเซ็งอยู่ใกล้ๆ ฤดีเดินเข้ามาแล้วมองไปที่โต๊ะ หยิบซองยาของสุเทพที่หมอให้มาขึ้นมาดูอย่างไม่พอใจ แล้วชูซองยาให้สุเทพดู
“ไม่กินเลย”
สุเทพมองเมินไปอีกด้าน ไม่มองหน้าฤดี ฤดีมองจ้อย จ้อยส่ายหน้าเป็นเชิงย้ำว่าสุเทพไม่ยอมกินยาเลย ฤดีถอนใจใหญ่ เอายาพร้อมแก้วน้ำเดินตรงมาที่สุเทพ พูดเสียงอ่อนลง
“พี่กำนันกินยาซะหน่อยเถอะจ้ะ นะ”
สุเทพยังเมินหน้าอยู่ ฤดีเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงจากอ่อนโยนเป็นขึงขัง
“พี่กำนันจะกินยาเองดีๆ หรือว่าจะให้ฉันกับไอ้จ้อยช่วยกันกรอก”
สุเทพหันขวับกลับมามองหน้าฤดี หน้าตาเอาแต่ใจตัวมาก เม้มปากแน่น เพื่อบอกเป็นนัยว่าจะไม่ยอมกินยาเด็ดขาด ฤดีลุกขึ้นแล้วเดินย่างสามขุมเข้ามาหาสุเทพ หน้าตาดุดัน สุเทพเห็นฤดีท่าทางเอาจริงก็เริ่มหน้าจ๋อย แต่ยังวางฟอร์มอยู่ แต่พอฤดีเอามือบีบสองข้างแก้มของสุเทพเพื่อเตรียมจะกรอกยา เขาก็อ่อนลงทันที
“ข้ากินเองก็ได้จ้ะ แม่ฤดี”
ฤดียื่นยากับแก้วน้ำให้สุเทพ สุเทพรับไปกินแต่โดยดี
“ก็แค่เนี้ย”
ฤดีรับแก้วน้ำคืนจากสุเทพ แล้วส่งให้ไอ้จ้อย
“เอาไปล้างเลยไปจ้อย”
ฤดีเอามืออังหน้าผากดูความร้อน สุเทพมองหญิงสาวด้วยแววตาลึกซึ้ง แต่ฤดียังไม่รู้ตัว
“ไข้ลดแล้ว”

ฤดียิ้มพอใจแล้วชะงักเมื่อเห็นแววตาที่สุเทพมองมา

อ่านต่อหน้า 4

สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4 (ต่อ)

สหรัฐกับเหินฟ้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว กลับมาถึงบ้าน พ่อแม่ตามมาส่ง มีชุนขนข้าวของตามมาให้ด้วย

“ความจริงแม่อยากให้รัฐกับพ่อเหินฟ้าไปนอนที่บ้านใหญ่เราโน่นดีกว่า เจ็บป่วยอะไรขึ้นมาจะได้มีคนช่วยดูแล”
“ผมไม่เป็นไรแล้วละครับแม่ อีกอย่าง ตอนนี้มีไอ้เหินมาอยู่ด้วย ไม่มีเหงา”
เหินฟ้ายิ้มรับเริงร่า
“ต่อไปนี้ ผมจะมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนไอ้รัฐมัน เราจะดูแลกันและกันครับแม่”
“ฉันไม่ใช่เกย์นะโว้ย”
ทุกคนหัวเราะ
“ลูกมันโตแล้ว มันก็คงอยากอยู่อย่างอิสระของมันมั่งน่ะสิคุณ นี่แกค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว เรื่องที่ฉันให้แกไปทำจะว่าไง”
“ผมก็จะกลับไปทำงานตามที่ป๊าสั่งต่อให้สำเร็จสิครับ”
เฮียศาสตร์พยักหน้าอย่างพอใจ

สหรัฐเดินกลับมาหาเหินฟ้าหลังจากไปส่งพ่อแม่กลับบ้านแล้ว
“นี่แกยังคิดจะหาทางเข้าไปสืบเรื่องในทอร์นาโดคาเฟ่อีกรึวะไอ้รัฐ ครั้งล่าสุด ทั้งแกทั้งฉันเกือบเอาตัวไม่รอด ต้องไปนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลมาด้วยกันทั้งคู่เลยนะโว้ย”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันไม่ได้คิดจะไปสืบเรื่องในทอร์นาโดเพราะจะเอาข้อมูลมาให้ป๊าเอาชนะอาสวยให้ได้หรอก แต่ฉันจะหาทางให้ป๊ากับอาคืนดีกันให้ได้ แล้วก็จะได้ไปเห็นหน้าคุณขวัญด้วย”
“ฉันว่า แกตัดใจจากแม่ไก่กระทงหลงทางคนนั้นซะเถอะวะ อุปสรรคมันมากมีเหลือเกินว่ะ”
“ไม่”
“เออๆๆ ตามใจแก ว่าแต่ว่า แกคิดแผนใหม่ออกรึยังวะว่าจะเข้าไปสืบเรื่องที่ทอร์นาโดได้ยังไงไม่ให้ถูกจับได้อีกอ้ะ”
สหรัฐครุ่นคิด

ขวัญใจถือชุดนักร้อง เตรียมรอให้ดวงดาว ซึ่งออกไปร้องเพลงอยู่ที่หน้าเวทีเข้ามาเปลี่ยน ระหว่างนี้ขวัญใจก็แอบดูดวงดาวร้องเพลงเพื่อศึกษากิริยาท่าทางทุกอย่างเอาไว้ ขวัญใจร้องและเต้นได้เหมือนดวงดาวทุกอย่าง เธอยังคงมองไปที่ดวงดาวบนเวที แล้วก็คิดไปว่า ตัวเองกำลังร้องเพลงอยู่บนเวที คนดูวิ่งเอาพวงมาลัยติดธนบัตรมาคล้องคอให้ ขวัญใจยิ้มดีใจ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว หลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อถูกใครบางคนกระทืบเท้าเต็มแรง
“โอ๊ย”
ดวงดาวเป็นคนวิ่งเข้ามากระทืบเท้าขวัญใจ
“นังบ้านี่ มัวแต่ยืนเหม่อคิดอะไรอยู่ได้ เอาชุดใหม่มาให้ฉันเปลี่ยนสิ เดี๋ยวฉันต้องออกไปร้องอีก 2 เพลง เร็ว”
ขวัญใจรีบไปจัดชุดให้ดวงดาว ขวัญตาเดินเสิร์ฟน้ำอยู่แถวนั้นหันมามองขวัญใจอย่างสงสาร

มาโนชซึ่งแต่งตัวเป็นเสี่ยหรู รวยจัด มาเที่ยวทอร์นาโดคาเฟ่ มาโนชยืดอกทำท่าหล่อเต็มที่ แล้วเอาเงินทิปเด็กเปิดประตูจำนวนหนึ่ง เด็กเปิดประตูยิ้มร่าให้ แต่แล้วมาโนชก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีมือๆ หนึ่งเอื้อมมาหยิกก้นเขาอย่างเต็มแรง
“โอ๊ย”
สหรัฐและเหินฟ้าแต่งตัวเหมือนเป็นบอดี้การ์ดบุคคลสำคัญ เดินขนาบมาโนชอยู่ เหินฟ้ายื่นหน้าเข้ามากระซิบเสียงเข้มใส่มาโนช
“เอ็งอย่าผลาญเงินให้มันเปลืองมากนักโว้ย ไอ้มาโนช”
“แหะ แหะ แหม ก็เจ้านายให้ผมมาเล่นละครเป็นเสี่ยเจ้าบุญทุ่ม ผมก็พยายามเล่นให้สมบทบาทอยู่เนี่ยไงคร้าบ”
“เออ แต่ถ้าเอ็งเล่นสมบทบาทมากเกินไป นอกจากเอ็งจะไม่ได้ค่าจ้างพิเศษจากจ๊อบนี้แล้ว ข้าจะหักเงินเดือนเอ็งด้วย”
มาโนชิยิ้มจ๋อย
“อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลยเว้ยไอ้เหิน งานนี้ ถ้าจะต้องเสียเงินหน่อย ฉันก็ยอมเสีย ถือซะว่าเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง ไปๆ เข้าไปข้างในกันได้แล้ว”

ทั้งหมดเดินเข้าไปข้างในทอร์นาโดคาเฟ่

ขวัญใจ ขวัญตา และครูปิ๋ม กำลังมะรุมมะตุ้มช่วยมะม่วงหาว มะนาวโห่ แต่งตัวอยู่กันอย่างโกลาหล

มาโนชนั่งอยู่ที่โซฟา มีสหรัฐกับเหินฟ้ายืนประกบอยู่ 2 ข้าง สหรัฐถือโอกาสกวาดตามองสำรวจทอร์นาโดไปทั่วๆ เขาเห็นอาหารที่มาโนชสั่งมาเสิร์ฟ คนเสิร์ฟแต่งกายสวยงามแต่เรียบร้อย คุกเข่าลงเสิร์ฟด้วยท่าทางนุ่มนวล วางจานอาหารเสร็จ ก็จัดช้อนส้อมพร้อมกิน อาหารดูสะอาดสะอ้าน และน่ากิน สหรัฐมองไปอีกโต๊ะ เห็นบ๋อยอีกคนกำลังตั้งอกตั้งใจอธิบายเมนูอาหารให้แขกฟัง

มะม่วงหาว มะนาวโห่ ออกมาร้องเพลง เหินฟ้ากระซิบกับสหรัฐ
“มีนักร้องหน้าตาอย่างนี้ คนยังมาเที่ยวที่นี่กันคึ่กๆ อยู่ได้ไงวะ ฉันไม่เข้าใจเลย”
“สองคนนั่นอาจจะมีอะไรดีก็ได้นี่หว่าไอ้เหิน แกอย่ามองคนแต่เปลือกนอกดิ”
สหรัฐหันไปตั้งอกตั้งใจดูโชว์ของมะม่วงหาว มะนาวโห่ แล้วพบว่า แม้ 2 สาวจะไม่สวย ไม่เซ็กซี่ แต่ร้องเพลงแปลงเรียกเสียงฮาได้เป็นระยะๆ แม้แต่สหรัฐกับเหินฟ้าเองยังอดขำไปด้วยไม่ได้ สหรัฐพยายามกวาดตามองหาขวัญใจ แต่ก็ไม่เห็น เขากระซิบบอกเหินฟ้า
“แกอยู่ที่นี่นะ ฉันจะไปดูอะไรข้างหลังหน่อย”
เหินฟ้าพยักหน้ารับไปแกนๆ ไม่ได้สนใจสหรัฐ เพราะเริ่มเพลิดเพลินกับมุกตลกของมะม่วงหาว มะนาวโห่
สหรัฐเดินมาแถวห้องน้ำชาย แต่ไม่ได้เข้าไป เขาเห็นแขกผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนล้างมืออยู่ที่อ่าง มีเด็กให้บริการบีบนวดต้นคอและไหล่อย่างเอาอกเอาใจ แขกท่าทางชอบใจ ยืนให้นวดอยู่นาน สหรัฐมองแล้วเริ่มเข้าใจว่าทำไมแขกจึงมาเที่ยวที่ทอร์นาโดคาเฟ่กันมากนัก
สหรัฐเดินเตร่มาตามหาขวัญใจ มองซ้ายมองขวา เห็นขวัญใจเดินอยู่ไกลๆ ลับมุมตึกไป เขายิ้มดีใจ รีบเดินไปทันที แต่พอเลี้ยวมุมตึกมาก็ต้องเบรกกึก เมื่อเห็นป้าสวยกำลังจะเดินสวนมา
“อาสวย บรรลัยแล้ว”
สหรัฐรีบหลบเข้ามุมตึกทันที ป้าสวยเห็นหลังคนแว่บๆ ก็สงสัย ตัดสินใจจะเดินไปดู สหรัฐร้อนใจมาก
“ถ้าอาสวยเห็นเราอยู่ที่นี่ ต้องเป็นเรื่องแน่ ไม่ได้ๆ เอาไงดีวะ”
สหรัฐหันซ้ายหันขวา แล้ววิ่งไปหลบหลังถังขยะอย่างรวดเร็ว สักครู่ป้าสวยก็เดินเข้ามา กวาดตามองแต่ก็ไม่เห็นใคร สหรัฐแทบจะกลั้นหายใจกลัวป้าสวยหันมาเห็นเขา ป้าสวยไม่เห็นใครก็เดินไป แต่สหรัฐไม่รู้ว่าป้าสวยเดินไปแล้ว ยังซ่อนตัวอยู่

เหินฟ้าเหลียวซ้ายแลขวามองหาสหรัฐ
“ไอ้รัฐมันไปดูอะไรที่ไหน ทำไมนานนักวะ”
สหรัฐยังซ่อนตัวอยู่ที่หลังถังขยะ แล้วแขกผู้ชายคนหนึ่งก็เดินสูบบุหรี่ออกมาจากห้องน้ำ พอเดินผ่านถังขยะที่สหรัฐนั่งซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง เขาก็ทิ้งก้นบุหรี่ลงในถังขยะ ไฟยังไม่ดับสนิท สหรัฐไม่ได้ยินเสียงคนเดินแล้ว ก็ค่อยๆ ยื่นหน้าออกมาดู พอไม่เห็นป้าสวยแล้วก็ถอนใจโล่งอก จะลุกเดินไปทางที่เขาเห็นขวัญใจเดินไป แต่ยังไม่ทันจะเดินไป ก็ได้กลิ่นไหม้
“กลิ่นอะไรไหม้วะ”
สหรัฐเดินมองหา ขวัญใจเดินกลับมา จะเอาขยะมาทิ้ง เห็นใครบางคนกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่แถวถังขยะ และในถังขยะก็เกิดไฟลุกไหม้ขึ้น ขวัญใจตะลึง สหรัฐก็ยืนตกใจอยู่เหมือนกัน เมื่อจู่ๆ ก็มีไฟลุกพรึ่บขึ้นมาจากในถังขยะ ขวัญใจเห็นไฟไหม้ก็เข้าใจผิด
“คิดจะมาเผาที่นี่เรอะ”
ขวัญใจวิ่งตรงไปที่สหรัฐทันที เอาถุงขยะฟาดใส่หัวสหรัฐเต็มแรง สหรัฐไม่ทันรู้ตัว ถูกฟาดเข้าที่หัวก็ล้มลงไปชนถังขยะ จนถังขยะล้มกลิ้งไป และแว่นตาดำของเขาก็หลุดกระเด็นออก ทำให้ขวัญใจเห็นหน้าเขาเต็มตา
“คุณรัฐ”
สหรัฐเองก็ตกใจมากที่ขวัญใจเห็นหน้าเขา ขณะเดียวกันของที่ไฟไหม้ก็ทำท่าว่าจะลุกลามใหญ่โต ขวัญใจพยายามจะเข้าไปดับ แต่ไฟดันติดชายเสื้อ ขวัญใจกรีดร้องด้วยความตกใจ สหรัฐรีบถอดเสื้อนอกเอามาตะปบดับไฟที่ชายเสื้อของขวัญใจจนทั้งคู่ล้มกลิ้งไปด้วยกัน
ขวัญตาวิ่งเข้ามา ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้อะไร แต่เห็นว่ามีไฟไหม้ก็รีบไปคว้าสายยางมาฉีดดับไฟ เหินฟ้าวิ่งเข้ามาอีกคน ยืนมองเหตุการณ์อย่างงงๆ ยังจับต้นชนปลายอะไรไม่ได้ เผลอตัวถอดแว่นตาดำออกโดยไม่ทันคิด ขวัญตาหันไปเห็นหน้าเหินฟ้าเต็มตา
“นาย”
เหินฟ้ามองหน้าขวัญตา นึกได้ว่าเผลอตัวถอดแว่น จังหวะนั้นขวัญใจร้องเรียกขวัญตา
“ตา”
ขวัญตารีบวิ่งเข้าไปหาขวัญใจ
“นี่มันอะไรกันพี่ขวัญ”
ขวัญใจสะบัดตัวออกจากสหรัฐที่ยังใช้เสื้อนอกหุ้มร่างเธอไว้เพื่อดับไฟ
“คุณรัฐ เขาคิดจะเผาที่นี่”
“ผมเปล่านะ”
“ก็ฉันเห็นกับตา”
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น”
สหรัฐจะอธิบายต่อ แต่ทันใดนั้น ป้าสวย ครูปิ๋ม ดวงดาว มะม่วงหาว มะนาวโห่ ก็วิ่งมาแต่ไกล สหรัฐเห็นป้าสวยก็รีบคว้าแขนเหินฟ้าวิ่งหนีไปทันที ป้าสวยกับคนอื่นวิ่งเข้ามา
“มันเกิดอะไรขึ้นน่ะขวัญใจ”

ทุกคนมองหน้าขวัญใจ ขวัญใจอึกอัก

อ่านต่อตอนที่ 5