ดิแองเจิล นางฟ้าล่าผี ปี 2 - - Ep.3 ผีอำ อำผี
บทโทรทัศน์โดย เชิดศักดิ์ ประทุมศรีสาคร
เสียงครืดคราดของแก้วที่เสียดสีไม้ในความมืด
บริเวณชั้น 4 ภายในห้องวาดเส้น คณะศิลปกรรม เวลากลางคืน ชาย-หญิงสี่คนในชุดนักศึกษานั่งล้อมวงกันในความมืด ทั้งห้องมีเพียงแสงสว่างจากเทียนไขครึ่งเล่มที่วางข้างๆตัวของพวกเขา ทุกคนพยายามเกร็งนิ้วชี้ข้างขวาที่จิ้มอยู่บนถ้วยแก้วซึ่งกำลังเคลื่อนตัววนเวียนไปมาเรื่อยๆบนตารางไม้โบราณที่มีอักขระแปลกๆ ทั้งสี่จ้องมองเหตุการณ์เบื้องหน้าด้วยความตื่นกลัว
ถ้วยแก้วนั้นวิ่งวนไปเวียนมาบนตารางไม้ ในขณะที่ อิงกาน ร้องไห้ตาแดง
"เห้ย!!!! กูขอร้องให้พวกมึงหยุดเถอะ"
เมธ หน้าตาตื่นตระหนกไม่แพ้กัน...เหงื่อไหลเต็มใบหน้า จ้องมองมา
"จะหยุดมันยังไงว๊ะ ..ปะ" เมธจะเรียกว่าปาล์ม
ป้องพูดสวน
"จะเอาอย่างนั้นก็ได้ แต่คลิปนี้จะไม่มีความหมายนะ"
เมธหันมามอง ป้อง แล้วคิดพิจารณา แต่ เมย์ ก็หันมามาป้องเช่นกัน
"ป้อง!"
เมธหันมองมาแล้วก้มหน้าไปหยิบสมุดคาถาเล่มเก่าๆ กระดาษขาดรุ่งริ่งขึ้นอ่าน
"เออ.....อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง" เมธท่องวนไป9จบ
ระหว่างที่เมธท่องคาถาอยู่นั้น ถ้วยแก้วเริ่มมีควันขาวๆอยู่ในภายในและหมุนวนเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของผู้ชายดังแว่วรอบๆตัวพวกเขา อิงกานมองที่ถ้วยแก้ว
"เมย์...กูไม่ไหวแล้ว"
อิงกานจะเอานิ้วออกจากแก้ว ป้องห้าม
"ระวัง.....ถ้าแกเอานิ้วออกเมื่อไร ผีร้ายมันจะเข้าสิงแกนะ"
"ป้อง เมธ พอเถอะ" เมย์บอก
จู่ๆเทียนที่วางอยู่ข้างหน้าอิงกานก็ดับวูบลงเพียงเล่มเดียว
".....กูไม่ไหวแล้ว พอเถอะยายประหลาด"
อิงกานตัดสินใจยกนิ้วออกจากแก้วทันที!
พรึ่บ ....แสงไฟจากเทียนไขในห้องดับวูบ ทุกคนต่างร้องด้วยความตกใจ
ในความมืด ได้ยินแต่เสียงหายใจ....ทันใดนั้นเสียงร้องของอิงกานก็ดังกรีดขึ้นอย่างน่ากลัว
เสียงในความมืดของอิงกานยังคงดังอยู่ แต่ปะปนมาด้วยเสียงของ เมธ ป้อง ปาล์ม และเสียงเมย์ที่ร้องไห้
"อิงกานแกอยู่ไหน" ปาล์มร้องเรียก
"อิงกาน..." ป้องเรียกอีกคน
ไฟติดขึ้นอีกครั้ง อิงกานอยู่หน้าจอแล้วกระโจนเข้า
"แก"
อิงกานพุ่งเข้าเอามือข่วนที่คอปาล์ม
"โอ๊ย..."
อิงกานยังคงกรีดร้องในขณะที่เมธและป้องช่วยกันจับตัวเธอไว้
"พี่เมธ...ทีนี้พี่เชื่อปาล์มหรือยังละ ?"
สายตาใครบางคนแอบมองผ่านประตูที่เปิดไว้ พิมกำลังอยู่ที่หน้าบริเวณที่วางเครื่องรางของขลัง ประตูถูกแง้มให้มีขนาดแคบลง
พิมนำดาบนางเสือวางไว้ที่แท่นวางแล้วมองดูความเรียบร้อยของเครื่องรางของขลัง เธอสะดุดตากับกล่องใบหนึ่งซึ่งมีขนาดประมาณ30ซ.ม.x20ซ.ม.ลวดลายของกล่องมีอักขระภาษาขอมอยู่รอบๆกล่อง
พิมยืนจ้องมองกล่องสักพักด้วยความสงสัย เธอหันไปหยิบเก้าอี้แล้วเหยียบขึ้นไป สังเกตเห็นกล่องซึ่งมันไม่ตรงกับขอบรอยของฝุ่น เธอถอนหายใจแล้วขยับให้กล่องกลับเข้าที่เดิม
หลังจากที่เธอขยับกล่องเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องไป
ณ ตึกคณะศิลปกรรม ยามค่ำ พร้อมๆกับเสียงบรรยาย.ของ แจน ยานแม่ ผู้ดำเนินรายการ "เดอะ โกสต์ ฮันเตอร์"
แจน ยานแม่ น้ำเสียงลึกลับ โทนต่ำ เหมือนเสียงผู้พากษ์รายการทีวีผีทั่วไป
".และนี่คือตึกคณะศิลปกรรม ต้นเหตุของคลิปสยองขวัญ “ผีถ้วยแก้ว” ที่มียอดวิวกว่าล้าน ภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ซึ่งอยู่ย่านธนบุรี คณะศิลปกรรมเป็นตึกเก่าแก่ที่อยู่คู่โรงเรียนนี้มากกว่า50ปี แต่เมื่อไม่นานมานี้ ตึกนี้ได้มีการซ่อมบำรุงและหลังจากนั้นเกิดเหตุการณ์ลึกลับอยู่ตลอดและนั้นจึงเป็นที่มาของนักศึกษาลองของที่กล้าเล่นผีถ้วยแก้วในตึกนี้"
ในห้องที่เล่นผีถ้วยแก้ว บรรยากาศให้ดูน่ากลัวขึ้น มีการวางสายสิญจน์ไว้รอบๆ จัดวางห้ิงพระที่ไม่มีพระมีแต่กระถางธูปที่มีก้านธูปหมดแล้วปักไว้ เทียนถูกวางปักไว้รอบๆเป็นวงกลม ซึ่งในวงกลมนั้นไม่มีอะไรวางอยู่
แจน ยานแม่ ถือไมค์บรรยาย
"ดิฉัน แจน ยานแม่ ผู้ดำเนินรายการ "เดอะ โกสต์ ฮันเตอร์" วันนี้เราจะได้ย้อนกลับไปสู่คลิป "ผีถ้วยแก้ว" เราจะให้พวกเขาเหล่านั้นเล่นกันสดๆอีกครั้ง โอ้วว....ดิฉันเริ่มสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างได้แล้ว"
เสียงตะโกนดังขึ้นมา
"CUT"
ตั้ม ถือโทรโข่งสั่งการแจนยานแม่ในระยะใกล้ๆ และเดินสั่งการทีมงานในระยะใกล้ๆ เช่นกัน ทีมงาน กล้อง ไฟ และรถตู้อุปกรณ์การถ่ายทำ จนสุดท้ายเขาก็กลับมานั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ มือถือโทรโข่ง
ตั้มพูดใส่โทรโข่ง
"เอาละ ฉากต่อไปจะถ่ายพวกนักศึกษานะ" แล้วเอาโทรโข่งลง "พวกเธอพร้อมนะ"
ที่ เมธ ป้อง เมย์ ป้องกระซิบอะไรบางอย่างกับเมธ เมธมีสีหน้าลังเลแต่ก็ยังพยักหน้ารับ
"พร้อมครับ"
ปาล์มที่คอมีผ้าปิดแผลปิดไว้ ยืนอยู่หน้าชั้นวางเครื่องรางของขลัง เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองกล่องชุดผีถ้วยแก้ว ก่อนก้มหน้าลง ละสายตามองต่ำเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
ย้อนไปก่อนหน้านี้ ปาล์มหอบหนังสือเกี่ยวกับเรื่องจิตวิญญาณและถุงอาหารหมายืนอยู่ เจ้าด่าง หมาสีดำมีรอยแผลเห็นชัดว่ามีเลือดสดอยู่วิ่งเข้ามาหาเธอ มันทำตัวสนิทสนมด้วยการเอาคอมาอิงที่ขาของปาล์ม เธอยิ้มให้มันอย่างเอ็นดู
ปาล์มนั่งลงแกะห่อข้าวแล้วให้เจ้าด่างกิน แล้วจู่ๆก็มีมือยื่นหนังสือเล่มหนึ่งมาที่หน้าของปาล์ม ปาล์มแหงนหน้าไปดูผู้ที่ยื่นหนังสือมาให้....
เมธยิ้มให้แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
"ปาล์ม ใช่ไหม...เธอลืมหนังสือไว้ที่โรงอาหาร"
ปาล์มนิ่งเงียบ...
"อ้าวไม่ใช่เหรอ ? เอ.....หรือว่าฉันทักคนผิด" เมธว่า
"พี่รู้จักชื่อหนูด้วยเหรอ?"
"รู้จักซิ...ก็เราอยู่เอกเดียวกันนี่"
"แต่คนส่วนใหญ่ไม่อยากรู้จักปาล์ม"
"ไม่จริงหรอก"
"จริงๆพี่....ใครๆก็เรียกปาล์มว่า ยายประหลาด"
"ก็ไม่เห็นประหลาดตรงไหนนี่ พี่ว่าปาล์มใจดีกว่าคนอื่นอีก"
"ไม่หรอก"
" พี่ดูเราให้ข้าวหมามาหลายวันแล้วนะ"
"....อือม์....เจ้าด่างนะ"
"เหรอ...เธอคงตั้งชื่อให้มันสินะ"
ปาล์มพยักหน้า
เมธมองไปที่หนังสือลี้ลับในมือปาล์ม
"เออ...เธอสนใจเรื่องลี้ลับเหรอ?" เมธถาม
"เรื่องจิตวิญญาณต่างหาก"
เสียงกริ่งเข้าห้องเรียนดังขึ้น เมธขยับตัวลุกขึ้น
"พี่ไม่รังเกียจปาล์มเหรอ"
"ไม่หรอก...ปาล์มน่ารักดี"
ปาล์มแอบยิ้ม
"ไว้พี่เลี้ยงข้าวปาล์มนะ"
"จะเลิ้ยงข้าวปาล์มทำไม? เราไม่ได้ทำอะไรให้พี่ซักหน่อย"
เมธยิ้ม
"ความรู้สึกบางอย่าง มันก็ไม่มีเหตุผลหรอก..ใช่ไหม?"
เมธเดินจากไปปล่อยปาล์มแอบยิ้มอยู่คนเดียว
ปาล์มยืนมองอยู่หน้าชั้นวางเครื่องรางของขลัง เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองกล่องชุดผีถ้วยแก้วอย่างลังเลใจ แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจลากเก้าอี้มาที่ชั้นแล้วคว้ากล่องไม้นั่นไว้
เสียงคนเดินอยู่ที่ทางเดินเหมือนจะเปิดประตู ทำให้ปาล์มชะงักรีบวางมันกลับที่เดิม
ประตูถูกเปิดออก พิมกับแบมเดินเข้ามา
"ขยันจริงนะ" แบมว่า
ปาล์มทำทีกำลังอ่านหนังสือเล่มโตหันไปยิ้มให้
"ใกล้สอบแล้วนี่คะ"
พิมเดินไปหยุดหน้าชั้นวางเครื่องรางของขลัง เธอสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง รอยยิ้มจางหายไปจากใบหน้าแล้วหันมาหาสองสาว
"เดี๋ยวเธอสองคนไปตามเอโกะมาที่ห้องประชุมทีนะ"
สองสาวพยักหน้ารับแล้วเดินจากไป พิมมองรอยฝุ่นของกล่องไม้ที่ไม่ตรงที่เดิมอีกแล้ว !
บรรยากาศที่มืดสนิท รอบๆบริเวณตึกศิลปกรรมมีเพียงแสงไฟของกองถ่ายซึ่งอยู่ชั้นล่างและแสงไฟจากชั้นสี่ของตัวตึก
ตั้มยืนด่าเมธและพวกอย่างหน้าดำหน้าแดง
"อะไรกันครับ ผมถามว่าพร้อมไหม พวกน้องก็บอกว่าพร้อม แล้วไงตอนนี้บอกว่ายัง หมายความว่าไง "
"คือ...พวกเราต้องรอน้องอีกคนนะครับ" เมธบอก
แจนหันไปพูดกับตั้มฃ
"ตั้ม ! เจ๊พูดเองดีกว่า นี่พวกเธอรู้ไหมว่ากองถ่ายนะเขาลงทุนใช้เงินตั้งเยอะแยะ ถ้ามันหมดคิวแล้วต้องเพิ่มคิวถ่ายจะเสียเงินอีกเท่าไร พวกน้องจะจ่ายกันเองไหวไหม เอาน่าอย่ามาเสียเวลารีบๆเซตถ่ายๆจะได้จบๆ "
"มันต้องเล่นด้วยกันสี่คน...ไม่งั้นผีไม่มาแน่ๆ"
"หา...ต้องรอให้ครบสี่คน"
ทันใดนั้นเอง แจน ยานแม่ก็ดิ้นชัก ส่ายหัวไปมา เนื้อตัวสั่นเทา ผมยุ่ง อ้าปากกว้างและตาถลนใส่เมธ
"ย๊าก!"
เมธ ป้อง เมย์ต่างตกใจกลัว
จู่ๆแจน ยานแม่กลับมาสภาพปรกติ รวบผมให้เข้าที่เข้าทาง
"เห็นไหม ผีเข้าacting เอาก็ได้....มาเร็วรีบถ่าย"
แจนเดินไปที่กลางวงซึ่งมีเทียนจุดไว้ล้อมเป็นวงกลม เธอกำลังจะนั่งลง
แต่ป้องพูดสวนขึ้นมา
"เราต้องรอตารางผีถ้วยแก้วก่อนครับ"
"อะไรนะ พูดจริงไอ้น้อง?"
ตั้มมองหน้าป้องเหมือนจะหาเรื่อง ป้องยิ้ม
"พูดจริงครับ"
เสียงโทรศัพท์ของตั้มดังขึ้นขัดจังหวะ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"ใครโทรมาละตั้ม" แจนถาม
"ลุงเฉินสิ เดี๋ยวผมมานะ"
ตั้มเดินออกจากห้องไป
เมธเดินเข้ามาหาป้อง เมย์
"ไปกันเถอะป้อง...เราไม่อยากเป็นแบบอิงกาน" เมย์บอก
"เราต้องรอกระดานนั่นอีกนานแค่ไหน" ป้องว่า
"ไม่รู้ว่ะ...แต่กูว่าปาล์ม"
สิ้นเสียงคำว่า "ปาล์ม" ไฟในห้องติดๆดับๆขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนในห้องตกใจกลัว เมย์กรี๊ดลั่น
เพียงชั่วครู่ไฟในห้องกลับมาอยู่ในสภาพปรกติ ตั้มเปิดประตูเข้ามา.... มองหน้าทุกคน
"เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น... รึว่าจะมีจริง?"
"งั้นรีบถ่ายเลย มั่วๆเอา" แจนบอก
"เดี๋ยวเจ๊...เจ๊โทรไปฟ้องลุงเฉินเหรอ......ผมเป็นโปรดิวเซอร์นะ"
แจนเสียงสูง "เปล่า"
กล้องโกโปรตัวเล็กตั้งอยู่มุมหนึ่งของห้อง มีสัญญาณไฟสีแดงกระพริบอยู่ตลอด
ที่หน้าจอโน้ตบุค เห็นเป็นภาพพวกเมธ ป้อง แก้ว ตั้ม แจน กำลังถกเถียงกันอยู่
หน้าจอคอมเลื่อนไปด้านบน เป็น ภาพBrockของแอนนา กับโสโลแกนที่ว่า " รู้ให้ลึก เข้าถึงทุกความจริง The net secret"
หน้าจอเลื่อนลงมาที่กล่องวิดีโอเป็นภาพตั้ม เมธ ป้อง แก้ว แจนเมื่อสักครู่
หัวข้อของคลิปนี้ คือ "แฉกลโกงรายการผี"
แอนนากดไปที่ปุ่ม enter บนแป้นโน๊ตบุ๊คแล้วยิ้มด้วยความสะใจ
ภายในห้องประชุมที่เต็มไปด้วยชั้นหนังสือ โต๊ะตรงกลางเป็นโต๊ะยาว พิมยืนอยู่หัวโต๊ะ แบม เอโกะ ปาล์ม นั่งรอด้วยความสงสัย บนโต๊ะมีไม้กระดานและอุปกรณ์ชุดผีถ้วยแก้ววางอยู่ พร้อมสมุดคาถาเล่มเก่าๆกระดาษขาดรุ่งริ่งหนึ่งเล่มวางอยู่
"คนเราผิดแล้ว ก็ไม่ควรจะผิดซ้ำ"
เอโกะ แบม มองกันด้วยความสงสัยในคำของพิม
"ไม่ต้องสงสัย ทุกคนรู้ไหมว่าสิ่งที่วางอยู่ข้างหน้าเราคืออะไร"
เอโกะบอก "หนังสือเก่า"
"ตลกไปไหนเนี่ย" แบมว่า
"ก็แหม...บรรยากาศมันตรึงเครียดนี่นา" เอโกะว่า
พิมถาม "ปาล์มล่ะรู้รึเปล่า"
เสียงไลน์ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของปาล์มที่วางอยู่บนโต๊ะ ปาล์มหน้าเจื่อน รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
พิมส่ายหน้า...
ปาล์มเปิดข้อความในไลน์ของเธอที่ดังขึ้น เป็นข้อความของเมธที่ส่งมา
"เธอต้องรีบมาแล้ว มาให้ทันสามทุ่มไม่อย่างนั้นเราเละแน่" ตามด้วยรูปหัวใจ
ปาล์มมองไปที่นาฬิกาติดผนังห้อง เป็นเวลา 20:00น. และเธอหันไปมองที่กล่องชุดผีถ้วยแก้ว
เอโกะตีปาล์ม เพื่อเป็นการเตือน ปาล์มมองหน้าพิมที่ดูเอือมระอา
"เอาละ! นี่คือชุดผีถ้วยแก้ว ซึ่งเป็นของโบราณตามคำบอกเล่ากันว่า มันเป็นชุดผีถ้วยแก้วในยุคแรกๆของไทย เดิมทีรูปแบบการเรียกดวงวิญญาณแบบนี้มาจากทางฝั่งฝรั่ง แต่ของไทยจะใช้วิธีการเรียกดวงวิญญาณให้มาสิงสถิตอยู่ภายในแก้ว เพื่อตอบคำถามบางอย่างที่เราอยากรู้ แต่ถ้าระหว่างที่เล่นกันอยู่นั้น แก้วถูกเกิดเปิดขึ้นมา ดวงวิญญาณนั้นจะมีพลังงานเพิ่มขึ้นจากสมาธิในดวงจิตของเรา"
"แล้วมันน่ากลัวอย่างไรค่ะ" เอโกะถาม
"ชุดผีถ้วยแก้วชุดนี้ผ่านการใช้งานมาหลายร้อยปี ผ่านกระแสจิตของดวงวิญญาณนับพันนับหมื่น ย่อมมีพลังงานของกระแสจิตต่างๆสะสมไว้ และดวงจิตบางดวงอาจจะยังถูกกักขังไว้ในนั้นอีกด้วย"
"แสดงว่าในนี้มีดวงวิญญาณที่ถูกกักขังไว้ด้วยสิค่ะ" แบมว่า
พิมพยักหน้า
"และถ้าระหว่างเล่นแก้วเกิดหงายขึ้น ดวงวิญญาณเหล่านั้นก็จะถูกปลดปล่อย ซึ่งใครก็ตามที่ปล่อยพวกเขาออกมาก็ต้องรับกรรม"
พิมเปิดโน้ตบุ๊ก แล้วเปิดคลิป "ผีถ้วยแก้ว" แบม เอโกะ มองดูคลิปนั้น ปาล์มดูคลิปนั้น แล้วหันไปมองอาพิมช้าๆ
"ใครวะ...อุตริ ปล่อยคลิปแบบนี้ออกมา"
"หวังกระแสชัดๆ." เอโกะว่า
จังหวะที่คลิปไปถึงตอนที่ไฟดับเหลือมีแต่เสียงกรี๊ดของอิงกาน อาพิมปิดคอมทันที ทุกคนตกใจ มองไปที่พิม
" กรรมใครกรรมมันนะ"
ปาล์มพยักหน้ารับคำ พิมยิ้มรับตาม
"เอามันไปเก็บไว้ที่เดิมนะ"
าล์มรับกล่องไม้มาที่ไว้อย่างลำบากใจ
บริเวณมุมตึก แอนนากำลังนั่งอยู่หน้าคอม หน้าจอคอมเธอมีกรอบภาพอยู่บนด้านซ้าย เป็นภาพคลิป "ผีถ้วยแก้ว" เธอเลื่อนดูยอดวิว ยอดวิวเป็นหลักหมื่นในเวลาอันรวดเร็ว คอมเม้นหนึ่งว่า "โอนเงินค่าสปอนเซอร์ไปแล้วนะคะ" แอนนายิ้ม แล้วเลื่อนดูคอมเม้นใหม่ มีคอมเมันหนึ่งมาจากเอโกะ "หวังเรียกกระแสผี...ป่วย"
แอนนาเบ้ปาก
"อิจฉาล่ะสิย่ะ"
แอนนากดไปที่pageของกล้องวิดีโอที่จับคนในห้องนั้น
มุมหนึ่งของห้อง...มีกล้องที่แอบถ่ายซ่อนไว้ภายใน
ทุกคนกำลังหงุดหงิด
แอนนากำลังมอง ตั้ม แจน ป้อง ผ่านโน้ตบุ๊ก เธอหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ เสียงจากภาพในคอม
ตั้มบอก
"เอางี้นะเมธ"
ตั้มเดินเข้ามกอดคอ
"ถ้าน้องไม่ยอมถ่ายภายในสามทุ่ม พี่คงต้องเอาเงินคืน"
แจนหูพึ่งหันมามอง
"เงินอะไร นี่มีเงินจ่ายไปก่อนแล้วเหรอ?"
ป้องบอก
"เห้ย ไอ้เมธ เงินอะไร มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวด้วยเหรอ?"
ตั้มแทรกขึ้นมา
"อ้าว....ก็เงินค่ามัดจำไง?"
แจนถาม "เท่าไร"
เมธเดินสะบัดออกจากอ้อมกอดของตั้ม
"ห้าหมื่น"
แจนถามตั้ม
"จ่ายเงินไปตั้งห้าหมื่นเลยเหรอ"
"จ่ายมัดจำไปก่อนสองหมื่นห้า"
ป้องเข้ามาหาเมธ
"ทำไมไม่บอกพวกกูเรื่องเงิน?"
"เราจำเป็นว่ะเพื่อน" เมธบอก
"ไปกันใหญ่แล้ว ยังงี้ฉันก็ไม่เอาด้วยนะ ฉันไม่อยากเป็นแบบอิงกาน" เมย์บอก
ตั้มเข้ามาเบรคป้องและเมธให้แยกกัน
"เอาละพี่ไม่สนเรื่องของพวกน้องนะ แต่ถ้าสามทุ่มไม่ถ่าย...น้องต้องรับผิดชอบ"
ภายในห้องทำงานเอโกะ ที่สำนักงานแองเจิ้ล เวลากลางคืน เอโกะนั่งอยู่หน้าคอมกำลังเสิร์ชหาข้อมูลอยู่
แบมเดินเข้ามายื่นแก้วกาแฟให้ เอโกะรับแก้วกาแฟแล้วดื่ม
"หวานไป๊"
แบมหยิบแก้วกาแฟแล้วจะเดินออกจากห้อง เอโกะร้องทัก
"งั้นก็ไม่ต้องกิน" แบมบอก
"เห้ย...ล้อเล่นน่ะ"
แบมเอาแก้วกาฟมามาวางให้เอโกะอีกครั้ง
"เจออะไรบ้างไหม"
"แน่ใจได้เลยว่าได้คลิป "ผีถ้วยแก้ว" ที่กำลังดังอยู่นั้นถูกโพสท์โดย คนชื่อ "ปรเมธ อินทรประชิต" น่าจะเป็นเพื่อนกับปาล์ม และที่เกิดเหตุก็เป็นที่ที่ปาล์มเรียนอยู่ คนที่อยู่ในคลิปเป็นรุ่นพี่ของปาล์ม แต่คนที่เผยแพร่จนดังมันมาจากBrockชื่อดัง " รู้ให้ลึก เข้าถึงทุกความจริง The net secret" เอโกะว่า
"แล้วคลิปนั้นคิดว่ามีผีจริงหรือว่า..."
เอโกะสวนขึ้นมาทันที
"คิดว่าจริงนะ ข้อมูลล่าสุดมีผัวเมียคู่หนึ่งหายไปขณะทำงานก่อสร้างที่นั้น ปัจจุบันยังหาศพไม่พบ"
"เหตุนี้อาจทำให้พวกเขาวนเวียนอยู่และรอใครมาเรียกก็เป็นได้"
แบมกำลังคิดอะไรเกี่ยวกับคลิปนี้อยู่ เธอเผลอหยิบปากกาบนโต๊ะของเอโกะ แบมกำลังจะกด
เอโกะตีที่มือแบม
"อย่ากด"
"ทำมาย..."
"นี่คือเครื่องดูดวิญญาณ ฉันทดลองทำให้เล็กลงแต่ประสิทธิภาพยังไม่ได้เรื่องเลย"
เอโกะชี้ไปที่ปากกาที่แบมถืออยู่ ทำท่าทางเป็นคำสั่งให้วางลง แบมวางปากกานั้นลง
"เจ้าปาล์มมันชอบมากนะเครื่องนี้ เห็นว่าอยากได้" เอโกะดูภูมิใจกับเครื่องมือชิ้นนี้มาก
"นี่ มันใช้อย่างไง" แบมถามอย่างรำคาญ
"วิธีการใช้ง่ายๆ กดหนึ่งครั้ง จะดูดวิญญาณ แล้วกดสองครั้ง จะปล่อยวิญญาณ แต่ถ้ากดสามครั้ง"
แบมดูตื่นเต้นมาก
"มันจะกลายเป็น...."
"ปากกา!" เอโกะบอก
เวลาต่อมา ตั้มเดินถือตารางผีถ้วยแก้วและอุปกรณ์เล่นผีถ้วยแก้วเข้ามา มืออีกข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ไว้…
"เออ.....ลุงเฉินนี่ไง เดี๋ยวก็ถ่ายแล้ว เออ......ทำเป็นมีผีเข้ารายการ"
ตั้มเอาโทรศัพท์แยกออกจากหู เพราะไม่อยากฟังลุงเฉินบ่น มองไปที่โทรศัทพ์สักพัก จึงหยิบขึ้นมาแนบที่หูอีก
"เออ…รู้แล้วน่า"
ตั้มวางสายไป และเดินมาที่เมธ ยื่นชุดผีถ้วยแก้วให้
"เอ้า...เอาอันนี้ไปเล่นก่อน ส่วนไอ้เรื่องขาดคนหนึ่งนะเอาเจ๊แจนไปเล่นก็แล้วกัน" ตั้มว่า
"ไหง..หวยออกที่เจ๊ล่ะ"
"ลุงเฉินสั่ง..จะทำไหม"
แจน ยานแม่พยักหน้าจำยอม….
เมธ ป้อง เมย์ แจน นั่งล้อมวงอยู่ภายในเทียนซึ่งตรงกลางเป็นตารางผีถ้วยแก้ว ทุกคนเอานิ้วจิ้มไปที่ถ้วย ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ
"มันไม่เห็นขยับเลย"
แจนทำเป็นเสียงกระซิบ
"ก็ดันๆไปดิ"
มือแต่ละคนเกร็ง เหมือนออกแรง เส้นเลือดขึ้นที่ข้อมือ
"ดันเท่าไรก็ไม่ไปอ่ะ" เมธบอก
ส่วนพิมนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุด แต่มีลมวูบหนึ่งพัดเข้ามาที่หน้า ผ่านไปยังดาบนางเสือจนพลิกตกลงจากที่วางดาบ เธอหันไปมองแล้วฉุกคิด หันไปมองกล่องไม้ซึ่งวางอยู่ที่เดิม
พิมปิดหนังสือ เหยียบขึ้นเก้าอี้แล้วหยิบกล่องไม้ลงมาและรู้สึกได้ว่ามันเบาผิดปกติจึงรีบเปิดออกดู
ภายในกล่องไม้ว่างเปล่า !
พิมรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดโทร.ออก
"เอโกะ...รีบไปช่วยปาล์มเร็ว"
ต่อมา ประตูห้องถูกเปิดออก ทุกคนมองไปที่ประตูห้อง ปาล์มเดินเข้ามาพร้อมถุงย่ามใบใหญ่
ป้องทำท่าคลายกังวล
"เห้ย! ปาล์ม"
เมย์มองปาล์มตาแทบไม่กระพริบ
"มาแล้ว ยายประ..."
ป้องมองไปที่เมย์ด้วยดวงตาที่เหมือนเป็นคำสั่งให้หยุด เมย์เงียบลง ปาล์มหยิบกระดานชุดผีถ้วยแก้วออกมาจากย่าม
"ปาล์ม เธอเอามาได้จริงๆด้วย" เมธว่า
แจน ยานแม่รีบสวนขึ้นมา
"เอ้า....งั้นเร็วเข้า...รีบจัดการจะได้ถ่ายๆไปให้เสร็จๆ"
ตั้มจัดแจงผลักคนนั้น คนนี้ ให้ไปเข้าทีในวง
"อะแฮ่ม....ทีมกล้องพร้อมนะ"
เมธแอบกุมมือปาล์มเอาไว้
"พี่รู้...ปาล์มจะต้องทำได้"
ปาล์มยิ้ม ป้องมองเมธอย่างไม่พอใจ
ก่อนหน้านี้ ในอดีต ปาล์มเดินเข้ามาในมหาลัย แต่งตัวเป็นนักศึกษาแต่ดูลึกลับ แปลกประหลาด
นักศึกษาคนอื่นๆ มองเธอเป็นตัวประหลาด โดยเฉพาะที่คอของปาล์มมีแผลรอยข่วนของอิงกานให้เห็นอยู่
ปาล์มพยายามไม่สบสายตาใคร เธอเอามือกุมหนังสือไว้ที่หน้าอก เร่งฝีเท้าก้าวไปเรื่อยๆ
ปาล์มมาหยุดที่หน้าสวน แล้วหยิบกล่องอาหารแล้วเทข้าวให้หมากิน ปาล์มยืนยิ้มมองดูหมากินข้าวของเธอ
เมธยืนอยู่ด้านหลังปาล์มไกลๆตะโกนเรียกปาล์ม
"ปาล์ม"
ปาล์มหันไปหาเมธ เธอยิ้มให้เขาแล้วรีบเดินไปหาเมธ
เมธดึงปาล์มมาคุยที่ลับตาคน
"ปาล์มรู้รึเปล่า ตอนนี้คลิปผีถ้วยแก้วของเรามียอดวิวเยอะมากแล้วนะ"
"แล้วไง"
เมธจับมือปาล์มขึ้นมา
"ตอนนี้มีรายการโทรทัศน์มาให้เราไปออกรายการ"
"แล้วไง"
"โถ่! เราก็จะดังกันใหญ่ไง"
"แต่ว่า..."
"เราจะไปเล่นแบบนั้นกันอีกครั้ง แต่คราวนี้จะมีรายการมีถ่าย"
"ไม่เอา...ปาล์มกลัวอาพิมจับได้"
"ไม่เป็นไร ก็ทำเหมือนครั้งที่แล้วไง.."
ปาล์มนิ่งก้มหน้าลงไป เมธนิ่งและมองไปที่ปาล์ม เมธจับมือปาล์ม
"พี่ขอละครั้งนี้ ครั้งเดียว"
ปาล์มค่อยๆหันมามองเมธ แต่ดวงตายังแลดูกังวลอยู่
"แต่เราต้องมีชุดผีถ้วยแก้วนั้น...คราวที่แล้วพี่อิงกานยัง..."
เมธปล่อยมือปาล์ม และเดินออกไปทำท่าทาง ยกย่อง
"ปาล์มผู้มีพลังวิเศษ ควบคุมสิ่งลี้ลับได้...."
"ไม่เอาละ"
ปาล์มส่ายหน้า
เมธถอนหายใจ
"จริงๆพี่ก็ไม่อยากหรอกนะ...แต่แม่พี่กำลังป่วยหนัก ถ้าหาเงินไปจ่ายค่าผ่าตัดไม่ได้ละก็..."
เมธหยุดพูด ปาล์มจ้อองมองหน้าเมธ
"แม้แต่หมาข้างถนน ปาล์มยังช่วยมัน...แล้วกับพี่ล่ะ"
ปาล์มถอนหายใจ
"ครั้งนี้....ครั้งสุดท้ายนะ"
"อือม์...."
เมธจ้องมองปาล์มแล้วปล่อยไม้ตาย
"พี่รักปาล์มนะ !"
ปาล์มอึ้ง เมธจะก้มลงมาจูบปาล์ม แต่เธอเบี่ยงหน้าหนีแล้วลุกขึ้นอย่างตกใจ
"คืนนี้ปาล์มจะเอากระดานมาให้"
"จ๊ะ"
ปาล์มหันหลังกลับ ยิ้มอย่างมีความสุขแล้วรีบเดินจากไป
ภายในห้องวาดเส้น ปาล์ม เมธ ป้อง เมย์ นั่งล้อมวงกันโดยมีกระดานผีถ้วยแก้ววางไว้อยู่ตรงกลาง
ทุกคนจุดเทียนและนำมาวางไว้ข้างๆตัว แต่ปาล์มมีเทียนสองเล่ม เล่มหนึ่งวางไว้ข้างลำตัว อีกเล่มวางไว้หน้าตัวเอง
ปาล์มหยิบธูปจากเมธหนึ่งดอก นำธูปนั้นไปวนในถ้วยแก้ว จนมีควันเต็มแก้วแล้วจึงวางไว้ ณ จุดตรงกลางของตารางผีถ้วยแก้ว ทุกคนวางนิ้วชี้ไว้ที่ก้นแก้วที่ถูกคว่ำอยู่
ปาล์มหยิบสมุดคาถาเล่มเก่าๆ กระดาษขาดรุ่งริ่งขึ้นมาจากย่ามแล้วเริ่มท่องบทสวด
"อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง" ปาล์มท่องวนไปมา 9จบ
ระหว่างที่ปาล์มท่องคาถา ป้องกระซิบกับเมธ
"ไอ้เมธ....นี่ มึงทำอย่างไงปาล์มถึงมาได้"
เมธนิ่งไม่กล้าตอบ
"มึงหลอกปาล์ม เหมือนที่หลอกใช้พวกกูใช่ไหมเนี่ย"
เมธยังไม่ทันตอบอะไร แก้วก็เลื่อนไปเป็นวงกลม
"ป้อง...แก้วมันเคลื่อนที่แล้ว พอแค่นี้เถอะ เรากลัว" เมย์บอก
"อย่านะเมย์...อย่าดึงนิ้วออก....เราต้องเล่นให้จบ" ป้องบอก
"ใช่...แกคงไม่อยากเป็นแบบอิงกานใช่ไหม?" เมธบอก
ชั่วครู่ ถ้วยแก้วก็หยุดอยู่กับที่ แล้วควันสีขาวก็ค่อยๆ ซึมออกจากแก้ว
"กดแก้วไว้ !" ปาล์มสั่ง
จู่ๆลมแรงก็พัดเข้ามา สายสิญจน์เคลื่อนไปตามแรงลม เปลวเทียนจากเทียนพัดไปตามสายลม เทียนบางเล่มก็ดับลง
"มะ....มาแล้ว" ป้องบอก
เมย์บอก
"พอแค่นี้ได้ไหมคะ...พี่?"
ตั้มมองไปที่ ไอ้แห้ว ทีมงานที่นั่งยองๆอยู่ข้างวิทยุ นิ้วเกร็งรอกดปุ่มPlay ตั้มมองแต่จอมอนิเตอร์ ....จังหวะนี้แหละ ที่ตั้มคิดว่า แห้วกดเสียงหมาหอนดังขึ้น อย่างโหยหวน
ตั้มหันกลับมาหาไอ้แห้วหมายจะชื่นชม แต่ไอ้แห้วส่ายหน้าด้วยความกลัว นิ้วของมันยังเกร็งอยู่ที่ปุ่ม ไม่ได้กด
"ผมเปล่า...ฮิ"
ตั้มหน้าเจื่อนๆ มองกลับไปที่มอนิเตอร์
ภาพรายการ "เดอะ โกสต์ ฮันเตอร์" โดยมี แจน ยานแม่เป็นผู้ดำเนินรายการ โดยที่ด้านหลังเป็น เมธ ปาล์ม ป้อง แก้ว นั่งอยู่ในวงสายสิญจน์ปลอม ลมพัดแรงขึ้น
"ท่านผู้ชมค่ะ ขนาดนี้ดิฉันสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ ท่านผู้ชมคงเห็นแล้วว่า เกิดปรากฏการณ์บางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นลม เสียงหมาหอน อาจจะมีพลังงานที่ต้องการปลดปล่อยตัวตน ผ่านการเล่นผีถ้วยแก้วของเหล่านักศึกษากล้าลองดีเหล่านี้"
ตั้มเพ่งมองไปที่มอนิเตอร์ เห็นกลุ่มควันคล้ายมีดวงวิญญาณบางๆ หมุนรอบๆตัวคนทั้งสี่ ตั้มค่อยๆลุกตัวขึ้น มองมอนิเตอร์ไม่วางตาแล้วค่อยๆยิ้มราวกับได้ออสการ์
"ทำได้แล้ว เราทำได้แล้ว"
ตั้มกระโดดโลดเต้นเป็นการใหญ่...แล้วก็หยุด
"โทร.หาลุงเฉินดีกว่า"
ตั้มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ณ มุมตึก ชั้น 1 แอนนามองอยู่หน้าคอมฯ ของตัวเอง ก็เห็นภาพเช่นเดียวกับตั้ม แอนมองด้วยความไม่ค่อยพอใจ ปนความกังวลใจเล็กน้อย
"ปาล์ม...."
ลมยังคงพัดวนอยู่ในห้อง ควันขาวภายในแก้วพยายามดันตัวให้แก้วลอยขึ้นอีกครั้ง
"กดไว้...อย่าให้แก้วพลิก" ปาล์มสั่ง
แสงจากหลอดไฟเริ่มติดๆดับๆ
เมธ ป้อง เมย์ ปาล์มยังคงนั่งอยู่กลางวงกลมที่เทียนดับไปบางส่วน ทั้งสี่ไม่พยายามกดนิ้วและจ้องมองควันสีขาวบางๆที่วนอยู่รอบห้องด้วยความหวาดกลัว
"พอได้แล้วปาล์ม เรียกพวกเขากลับดีกว่า" เมธบอก
"จริงด้วย... ฉันกลัว คราวที่แล้วยังไม่ขนาดนี้เลย" เมย์บอก
ปาล์มละล่ำละลัก อึกอัก จะพูดก็ไม่กล้าพูด
"ใช่...เธอเรียกพวกเขากลับไปเถอะ" ป้องบอก
"เร็วๆสิ มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้" เมย์บอก
ปาล์มยังคงอึกอักอยู่ ก้มหน้าลงแล้วค่อยๆพูดเบา
"ฉัน...ทำไม่เป็น"
เมย์หันมองไปทางปาล์มอย่างรวดเร็ว
"หา...อะไรนะ"
"ฉันทำไม่เป็น"
"หมายความว่าอย่างไง?...ทำไม่เป็น"
"สมุดบอกวิธีใช้มันเก่ามาก....ครึ่งหลังขาดหายไป...ปาล์มก็ไม่รู้"
"ฉันไม่เอาแล้ว" เมย์บอก
เมย์กำลังจะเอานิ้วออกจากแก้ว
"อย่า!" ปาล์มเสียงดังสั่ง
เมย์หยุด
"ถ้าเอานิ้วออกจากแก้ว พวกเขาต้องเล่นงานเราแน่ๆ"
"งั้นเธอก็รีบ..."
"ก็บอกแล้วไงว่า ทำไม่เป็น"
"ตะ...แต่คราวที่แล้วก็ยังทำได้นี่"
"ไม่ใช่ คราวที่แล้วพี่อิงกานเอานิ้วออกก่อนนี่นา"
ทุกคนมองหน้ากันเล่อล่า....
จู่ๆ แก้วก็เริ่มหมุนวนไปรอบๆกระดานอีกครั้ง
"มันหมุนอีกแล้ว.. !"
แก้วเริ่มหมุนเร็วขึ้น
"งั้นถ้าเราอยากเลิกเล่นผีถ้วยแก้วแบบครั้งที่แล้ว"
"งั้นครั้งนี้...ก็จะต้องมีใครสักคนเสียสละปล่อยนิ้วจากก้นแก้ว" ป้องว่า
"ถ้างั้นมันก็ต้องเป็นแบบ ยัยอิงกานน่ะสิ" เมธบอก
"ใช่"
"ไม่ใช่ฉันแน่ๆ" เมย์บอก
"แล้วถ้าไม่มีคนปล่อยละ" เมธถาม
"มันก็คงวิ่งอย่างนี้ไปเรื่อยๆ" ปาล์มบอก
เมธหันไปทางปาล์ม
"อีบ้า...แล้วทำไมมึงไม่บอกกูก่อนวะ"
ปาล์มมองเมธด้วยความตกใจกลัวแล้วก้มหน้า แจน ยายแม่ จ้องมองปาล์ม...อึ้งแดก
แก้วหมุนเร็วขึ้นอีก...วิญญาณบางๆที่ล่องลอยส่งเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างน่ากลัว
เมย์บอก
"ไอ้เมธ ฉันบอกแกแล้วว่า อย่าไปยุ่งกับยัยนี่ คิดจะหลอกใช้น้อง หาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง...ที่นี้เป็นไงล่ะแก ?"
ปาล์มค่อยๆมองขึ้นมาที่เมธ
"จริงเหรอพี่เมธ?"
"เปล่า!"
"นี่มันอะไรกันน่ะพี่ป้อง...พวกพี่หลอกใช้หนูเหรอ?"
ป้องไม่ตอบ ปาล์มหันไปทางเมย์ช้าๆ
"ไม่ต้องมองฉันเลย ฉันก็โดนมันหลอกเหมือนเธอนั่นแหละ"
ปาล์มมองเค้นไปที่เมธ
"จริงเหรอ?"
"พอเหอะปาล์ม...หยุดมันซะทีสิ"
"พี่หลอกใช้หนูจริงเหรอเปล่า?"
"เรื่องนั้น ...ช่างมันก่อนเถอะปาล์ม แต่ตอนนี้เราจะหยุดมันยังไง ?"
ปาล์มไม่ฟังเสียงป้อง มองแต่หน้าเมธ พูดเน้น
"พี่หลอกใช้หนูจริงเหรอเปล่า?"
เมธนิ่งไม่ตอบ
"แล้วเรื่องที่พี่บอกว่า...แม่ป่วยต้องหาเงินค่าผ่าตัดล่ะ"
"ไอ้เมธ...แม่มึงตายไปหลายปีแล้วนี่" ป้องบอก
"ก็...ก็ กูต้องใช้เงิน"
"โห....มึง...นี่มัน" เมย์ว่า
"เพราะไอ้คลิปห่านั่นแท้ๆ..." ป้องว่า
"มึงหลอกใช้กู" ปาล์มเหลืออด
เมธตกใจ
"มึงหลอกใช้กู..ใช่ไหม?......ใช่ไหม"
เมธรำคาญมาก ขึ้นเสียงบ้าง
"เออ... ใช่...กูหลอกมึง พอใจรึยัง ที่นี่...จะบอกได้หรือยังว่าจะหยุดไอ้แก้วผีสิงได้ยังไง"
ปาล์มจ้องมองนิ่ง
"ไม่บอกใช่ไหม? งั้นมึงอีประหลาด .....มึงเอานิ้วออกเลย"
ปาล์มมองเมธด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ไม่กระพริบ
"มึงมองอะไรกู อีประหลาด กูสั่งให้มึงเอานิ้วออก!"
เมธใช้มืออีกข้างจะจับมือปาล์ม แต่ป้องรีบดึงมือเมธเอาไว้
"นี่...มึงจะทำเชี่ยอะไรวะ"
ปาล์มก้มหน้าน้ำตาหยดไหลลงพื้น ตัวสั่นสะอื้นแรงขึ้น
"กูมันโง่เอง....กูมันโง่เอง ไอ้เมธ....มึงหลอกกู!"
เทียนดับลงทันที ไฟในห้องติดๆดับๆ เสียงกรีดร้องของหญิงสาวผสมเสียงก่นด่าแหบของผู้ชายดังไปทั่วห้อง แจน ยานแม่ มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจ
"เห้ย!!!! พอเถอะน้องพี่ว่าพอได้แล้ว" แจนบอก
ตั้มถอดหูฟังออก แหงนหน้ามองไปที่ชั้นสี่
ส่วนแอนนาค่อยๆลุกตัวขึ้นเดินออกมามองขึ้นไปที่ชั้นสี่ ก็เห็นแสงกระพริบที่ห้องวาดเส้น
บริเวณลานจอดรถหน้าตึก เสียงหมาเห่าหอนระงมไปทั่ว รถ Angels team จอดพอดี ประตูรถเปิดออก แบมที่ใส่ถุงมือเรียบร้อยและเอโกะหยิบปืนน้ำมนต์ไว้ข้างลำตัวรีบลงมาก็เห็นแสงที่สว่างกระพริบที่ชั้นสี่ของอาคาร
"เรื่องใหญ่ล่ะคราวนี้" แบมบอก
เอโกะรีบกดโทรศัพท์ ใช้บลูทูธ โทร.หาพิม
"อาพิมคะ...พวกหนูมาถึงมหาลัยแล้วคะ"
พิมคุยโทรศัพท์ในห้องสมุด
"พวกเธอต้องรีบไปช่วยปาล์มก่อนที่เธอจะปลดปล่อยดวงวิญญาณออกมา ยิ่งถ้ามีเจตนาที่ต้องการปลดปล่อยออกมาแล้วละก็...จะถือว่าเป็นการสร้างกรรมหนัก "
เสียงแบมกับเอโกะรับคำ "ค่ะ"
พิมลุกขึ้นเดินไปที่ห้องประชุม
ภายใน ห้องวาดเส้น ถ้วยแก้วตอนนี้หยุดกับที่ แต่กลับสั่นสะทือนอยู่ตลอดเวลา ทุกคนยังคงวางนิ้วที่ก้นถ้วย สีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ส่วนแจน ยานแม่นั่งหลบอยู่มุมห้องด้วยความกลัว
ปาล์มก้มหน้าพึมพำ ซ้ำๆเหมือนคนบ้า
"อีตัวประหลาด.....อีตัวประหลาด...อีตัวประหลาด"
ทุกคนจ้องมองมาที่ปาล์ม ปาล์มเริ่มโยกตัว.....
"อีตัวประหลาด.....อีตัวประหลาด...อีตัวประหลาด"
จู่ๆแก้วก็หยุดเคลื่อนไหว ! แต่นิ้วของปาล์มกลับเริ่มสั่น เหมือนออกแรงกดไปที่แก้วจนแก้วแตก " เพล้ง " เศษแก้วกระจายเต็มกระดาน ทุกคนรีบชักนิ้วกลับ เว้นแต่นิ้วของปาล์มที่โดนแก้วบาด เลือดไหลซึมอยู่บนกระดาน
ควันสีขาวนับสิบร่าง ลอยออกจากแก้วช้าๆ พวกมันหัวเราะสะใจ !
ทุกคนตกใจกลัวเขยิบหนีให้ห่างจากกระดาน
เมย์ตัวสั่นพร้อมเสียง กรีดร้องไม่หยุด ป้องพยายามปลอบเธอ เมธลุกขึ้นยืนพยามยามจะวิ่งไปที่ประตู
ควันสีขาวรวมตัวกันคล้ายๆร่างคน หลายสิบร่างลอยแล้วหายไปในอากาศ
เมธพยายามจะเปิดประตู แต่ออกแรงเท่าไรก็ไม่สำเร็จ
ปาล์มนั่งก้มหน้า ร้องไห้....
"มึงจะต้องชดใช้"
ดวงวิญญาณส่วนใหญ่สลายไปในอากาศ ยกเว้นเงาควันสีขาวสองร่างที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างน่ากลัว
"หึ....หึ ใช่...มึงจะต้องชดใช้" เสียงผู้ชายบอก
แอนนาวิ่งขึ้นบันไดทางขึ้นไปก่อน แบม และ เอโกะตามไปที่ทางขึ้นบันได
ตั้ม วิ่งมาถึงที่ตีนบันได
"อ้าว!!! แบม"
แบมและเอโกะหยุดตามเสียงทัก แอนนาก็หยุดตามเสียงทักเหมือนกัน
"อ้าว...เฮ้ย" แอนนาคิดไม่ถึง
เอโกะมองไปด้านบนเห็นแอนนากำลังยื่นหน้ามามอง
"แอนนา... แอนนา จริงๆด้วย มาได้ไง"
แบมเสือกหน้าขึ้นไปมองแอนนาที่อยู่สูงกว่า
"อาพิมเรียกมาเหรอ?"
แบมและเอโกะวิ่งขึ้นมาชั้นที่แอนนายืนอยู่
"ตกลงมาทำอะไรที่นี่ละ"
"มาหาเงิน"
"หิวเหรอ" แบมถาม
แอนนาฟังแล้วของขึ้นทำท่าฮึดฮัด จนเอโกะต้องรีบห้าม
"ไม่เอาน่า พวกเรารีบไปช่วยปาล์มก่อนดีกว่า"
ตั้มรีบวิ่งตามมาหอบแฮ่กแซงเอโกะและแบมไปอยู่ข้างแอนนา
"มากันครบทีมเลย ถ้าเจ้าหญิงมากันพร้อมแล้ว อัศวินอย่างเราคงต้องพร้อมปกป้องเจ้าหญิง"
แบมบอก
"เจ้าหญิงอะไร เกะกะ หลีกไป"
แบมรีบวิ่งขึ้นไปชนตั้ม เอโกะและแอนนาวิ่งตามไป
แจนและเมธพยายามจะเปิดประตูแต่ไม่สำเร็จ ป้องกอดเมย์ที่ร้องด้วยความกลัว
แจน นั่งอยู่ในมุมห้องหาทางป้องกันตัวเอง ควันวิญญาณร่างหญิงสาว ลอยวนกรีดร้อง เมย์กลัวสุดขีดลุกขึ้นมาเพื่อจะวิ่งหนี
"เมย์"
ควันวิญญาณหญิงสาวพุ่งเข้าสิงเมย์ทันที เมย์สะดุ้งเฮือก ตาเหลือกขึ้นมา ดวงตาขาว ป้องเห็นเมย์โดนผีเข้าสิงจึงวิ่งเข้าไปจะช่วยแต่แล้วเมย์กลับออกแรงผลักป้องไปชนกำแพงจนสลบไป ปาล์มนั่งร้องไห้อยู่กลางห้อง พูดซ้ำๆ เสียงดัง แรงขึ้น
"มึงหลอกกู มึงหลอกกู มึงหลอกกู"
เมย์พยายามคว้า ควันวิญญาณร่างผู้ชาย ที่ลอยอยู่รอบๆ ปากก็ก่นด่าด้วยคำหยาบคาย ฃ
เมธเห็นเหตุการณ์จึงพยายามจะวิ่งชนประตูให้พัง ควันร่างผู้ชาย ม้วนตัวหลบเมย์แล้วพุ่งตรงไปที่เมธ
เมธเห็นพอดีเลยดึงแจนมารับดวงวิญญาณแทน
แจนที่ถูกดวงวิญญาณเข้าสิง ชักกระตุกและดวงตาเหลือก
ทั้งเมย์และแจนวิ่งเข้าตบตีต่อยกัน อย่างรุนแรง
เมธได้จังหวะเปิดประตูได้สำเร็จ จะหนีแต่กลับมีใครมีดึงเสื้อของเขาจนเสียหลัก ปาล์มเข้ามาบีบคอเมธอยู่ตรงกลางห้อง เมธสู้แรงปาล์มไม่ได้ เขาพยายามจะดิ้นสุดชีวิต
"ปาล์ม...อย่าทำอะไรเราเลย"
"มึงหลอกกู"
"ปาล์มเราไม่เคยหลอกเธอ...เราอยากจะบอกกับเธอมานานแล้วเราระ..(รัก)"
"ไอ้เลว"
ปาล์มบีบคอเมธลอยขึ้น เมธจับแขนปาล์มเพื่อผ่อนแรง เมธพยายามดิ้นรนในขณะที่ขาลอยจากพื้น เมธมองที่ดวงตาของปาล์มที่ตอนนี้เหลือกเป็นสีขาว เลือดสีแดงไหลออกจากดวงตา เมธหวาดกลัวสุดขีดยกมือไหว้
"อย่าฆ่าเรา"
โครม ! ประตูห้องก็ถูกพังเข้ามา !!
แอนนา แบม เอโกะ วิ่งเข้ามาภายในห้อง โดยมีตั้มรั้งท้าย
เอโกะห้าม
"ปาล์ม....อย่า"
ปาล์มหันขวับไปที่ประตู ดวงตาเธอกลับเป็นปรกติ แต่บวมแดงจากการร้องไห้ เธอปล่อยตัวเมธล้มลงกับพื้น
"เจ๊มันหลอกปาล์ม ปาล์มจะฆ่ามัน"
ปาล์มวิ่งเข้าไปทำร้ายเมธ ที่ตอนนี้นอนงอตัวด้วยความกลัวสุดขีด แบม แอนนาเข้าไปจับตัวปาล์มไว้
"อย่านะปาล์ม" แบมบอก
"ใช่ มันไม่คุ้มหรอก" แอนนาบอก
ทั้งแอนนา แบม เอโกะ ทำท่าจะสู้แรงปาล์มไม่ไหว แบมตบหน้าปาล์มเข้าอย่างจัง
"ปาล์ม...อย่าให้ครูพิมต้องเสียใจไปมากกว่านี้"
ปาล์มได้สติ
"โอ้ย"
แบม เอโกะ แอนนา หันไปก็เห็นป้องซึ่งเพิ่งจะฟื้นจากอาการสลบ ค่อยลุกขึ้นช้าๆ
ตั้มมองรอบๆ
"อ้าว...แล้วเจ๊แจนกับเพื่อนน้องอีกคนหายไปไหน?"
ป้องบอก
"พี่แจนกับเมย์โดนผีสิงครับพี่....เมื่อกี้เขายังอยู่ในห้องนี้เลย"
"งั้นเอางี้ แบม ตั้ม ไปกับเรา รีบตามผีสองตัวนั้นไปก่อนที่จะเกิดเรื่องดีกว่า ส่วนเอโกะอยู่เป็นเพื่อนปาล์มที่นี่" แอนนาบอก
"คิดดีก็เป็นนี่นา" แบมบอก
แอนนามองหน้าแบมนิดหน่อยแล้วรีบวิ่งออกประตูไป แบม ตั้มวิ่งตามไป
พิมเซทเครื่องแล้วเสียบโทรศัพท์ลงแป้นต่อสายสัญญาณแล้วกดปุ่ม connect…. หน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงภาพจอย่อยของแบม แอนนาและเอโกะพร้อมๆกัน
ระหว่างทางกลางสนามหญ้า แอนนา แบม ตั้ม วิ่งตรงไปยังโรงจอดรถ แอนนาและแบมก็หยุด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและกดรับสาย
เอโกะประคองปาล์มให้นั่งลง โทรศัพท์ของเอโกะก็ดังขึ้น เอโกะกดไปที่ข้างหู
"ค่ะ อาพิม"
"ทุกคนได้ยินพร้อมกันนะ ปาล์มเป็นอย่างไรบ้าง"
"ดีขึ้นแล้วค่ะ" เอโกะบอก
ปาล์มยังคงนั่งซึม....
"ดี....ทุกดวงจิตมีการบันทึกสัญญาณในวาระสุดท้ายก่อนตาย ยิ่งถ้าดวงจิตที่ถูกฆ่าตาย จะจำความได้แค่ตอนโดนฆ่าเท่านั้น และถ้ามีพลังกลับขึ้นมาก็จะกลับมาไล่ฆ่ากันอีกครั้ง ตอนนี้อาเดาว่าผีคงเข้าสิงคนอื่นแล้วสินะ แสดงว่าดวงจิตมีพลังในการบังคับคนที่ถูกสิง"
ทั้งแจนและเมย์ที่โดนผีสิงต่างวิ่งไล่ตรงทางโค้งของบันไดทางลง
ภาพอดีตถูกฉายขึ้น ผัวหน้าตาขี้เมาผอมแห้ง ดวงตาแดงกล่ำ ร่างกายเต็มไปด้วยรอยมีดเลือดซึมอยู่ทั่วตัว เขาถือฆ้อนปอนวิ่งไล่เมียที่ถือมีดอยู่ในมือ
"ดวงจิตทั้งสองน่าเป็นคนงานที่อยู่ในบริเวณนั้น เพราะมีเรื่องเล่ากันว่าเมื่อตอนก่อสร้างมหาวิทยาลัยใหม่ๆ มีสองผัว-เมียที่เป็นแรงงานเถื่อนฆ่ากันตาย...ผู้ชายใช้ฆ้อนปอนทุบ ผู้หญิงเอามีดแทง หลังจากนั้นพวกแรงงานก่อสร้างด้วยกันคงเอาศพซ่อนไว้เพราะกลัวตำรวจจะเล่นงาน...จึงไม่มีใครเคยพบศพคนทั้งคู่ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเข้าสิงคนทั้งสอง พวกเขาจะใช้ร่างที่สิงนั้นฆ่ากันอีกครั้ง"
ผีผัววิ่งถือฆ้อนปอนไล่ผีเมียในอดีต กลายเป็นภาพปัจจุบันที่แจนถือฆ้อนปอนวิ่งไล่ฆ่าเมย์ที่ถือมีด
"ขอสายปาล์มหน่อย" พิมบอก
เอโกะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดSpeaker Phone ให้ปาล์มคุยกับพิม
"ค่ะ อาพิม"
"ปาล์ม มันเป็นกรรมหนูนะ ถ้าหนูก่อกรรม หนูต้องจัดการเอง... เอาละทุกคน เราต้องหาศพของดวงวิญญาณทั้งสองนี้ให้ได้ เผาแล้วก็สวดบังสกุลตามพิธีส่งวิญญาณ"
ที่สนามหญ้า แบมบอก
"เอโกะ และปาล์มพยายามหาศพของพวกเขาให้เจอ ส่วนฉัน กับแอนจะพยายามหยุดทั้งสองไม่ให้ฆ่ากันให้ได้ก่อน"
"ตามนั้น !" เอโกะว่า
สองสาว วางสายโทรศัพท์
แบมดึงเปิดไฟถุงมือปราบผี และมองหน้าแอนนา....แอนนาพยักหน้ารับ ตั้มสวนขึ้นมา
"อ้าวแล้วผมละ"
แบมกับแอนนาโพล่ง "เกะกะ!"
เอโกะ ปาล์มและป้องมองเดินมาตามทางหน้าช้อปประติมากรรม
"เจ๊...เราจะเริ่มหาจากยังไงล่ะ" ปาล์มว่า
"เรียกเจ๊อีกแล้ว..."
"ก็มันติดปากซะแล้วอ่ะ"
เอโกะถอนหายใจ
"เราต้องหาพื้นที่โล่ง ที่ไม่น่าจะมีอะไรบังสัญญาณดาวเทียมได้"
"อือม์...งั้นตรงไหนดีล่ะ"
เอโกะมองไปที่สนามหญ้ากลางโรงเรียน และแหงนมองฟ้า ฟ้าค่ำคืนนี้ โปร่ง มีเมฆน้อย
เอโกะชี้ไปตรงสนามหญ้าเบื้องหน้า
"ตรงนั้นดีกว่า"
ปาล์มวิ่งตามเอโกะไป
ป้องยืนงง สักพักจึงวิ่งตามไปด้วย
แบมและแอนนาวิ่งมาหยุดที่สนามหญ้า
แจนวิ่งเข้าใส่เมย์หมายจะทุบหัวให้เละคาที่ เมย์หลบได้พร้อมตะโกนด่า พอได้โอกาสก็จ้วงแทงแจนแจนร้องโหยหวนมันเหวี่ยงฆ้อนไปจนเมยผงะล้มลง ร้องโอดโอย...
"ฮา..ฮา... อีเง๊ง...คราวนี้มึงตายซ้ำสองแน่"
"มา...มึง เข้ามากูจะแทงให้ยับเลย...ไอ้เสี่ยว"
แจนปรี่เข้าไปจะทุบอีกครั้ง แต่คราวนี้แบมเข้าไปถีบแจนกระเด็นไปล้มทั้งยืน
แจนหันมามองแบม
"อย่าเสือกเรื่องผัวเมีย"
เมย์วิ่งเข้าไปจะเอามีดเสียบแจน
แอนนาเห็นจึงวิ่งเข้าไปกระโดดคว้าเมย์ไว้ล้มลง
แอนนารีบขึ้นคล่อมเมย์ พยายามที่จะเอามีดของเธอออกมา ยื้ดยุด กันอยู่นานสองนาน
แจนควงฆ้อนเข้าใส่แบม แบมเบี่ยงตัวหลบได้แล้วสวนหมัดเข้าเต็มดั้งจมูก แจนมึนโงนเงนไปมา แต่ก็ฮึดสู้
แบมบีบถุงมือเร่งพลังแล้วจัดการต่อยหน้าแจนจนผงะไป
ตั้มสะดุ้งเจ็บแทนแจน
แบมเตะเข้าที่ซี่โครงของแจน จนฆ้อนปอนหล่นลงมา แจนจะวิ่งมาหยิบฆ้อนปอน แต่แบมวิ่งเข้าไปเตะกวาดลาน แจนล้มลงไม่เป็นท่า
แบมหยิบฆ้อนปอนแล้วโยนทิ้งไป
"ถ้าแกไม่ออกจากร่างนี้ ฉันต่อยแกเละแน่"
"เอาสิ ร่างนี้ไม่ใช่ของฉัน"
"ฉันก็ไม่ได้รู้จักร่างนี้นี่หว่า แต่ฉันรู้ว่าแกโดนฉันต่อยแกก็เจ็บ"
ยังไม่สิ้นเสียงแบมดีนัก แบมก็บรรเลงเพลงหมัดต่อยใส่แจนอย่างไม่ยั้ง ตั้มยืนมองแบมอย่างทึ่ง
"อูย ...โหดแท้"
ณ สนามหญ้าอีกที่ไม่ห่างจากจุดแรกเท่าไร เอโกะหยิบเครื่องมือที่เหน็บกระเป๋าข้างขึ้นมา กดปุ่มบางอย่างแล้ววางไว้ที่สนามหญ้า
เอโกะเปิดแทปเล็ตของตนขึ้นมา หน้าจอแบบภาพสแกนความร้อน ป้องสนใจมากจึงถามเอโกะ
"เครื่องมืออะไรน่ะ ?"
"เคยเห็นพวกล้างป่าช้าไหม ที่หาศพไร้ญาตินะ"
ป้องพยักหน้า
"นั้นแหละ หลักการเดียวกัน เราจะหาศพจากมวลสารทีหนาแน่น ซึ่งส่งผลสแกนมาจากดkวเทียมที่ฉันเช่าช่องสัญญาณไว้"
"โห.... เจ๋งอ่ะ"
ปาล์มมองมาที่เอโกะที่กำลังเสิร์ชสัญญาณค้นหา
"เจ๊...เจอเหรอยัง"
เอโกะมองและชี้ไปที่แถวสวนดอกไม้
"ตรงนั้น ... ตรงนั้นมีศพถูกฝังอยู่ไม่ลึกมากนัก เธอกับนายคนนั้น ช่วยกันขุดดินตรงนั้น"
ป้องบอก
"แถวโรงรถมีจอบกับเสียบ เด๋วผมไปเอามา"
ป้องรีบวิ่งไปที่โรงรถ ปาล์มมองตามป้องแต่ไม่ยอมวิ่งไปช่วย
"ปาล์ม...เรื่องที่เกิดขึ้นเธอก็มีส่วนผิดนะ ถ้าอยากจะแก้ไขเราทุกคนก็ต้องช่วยกัน"
ปาล์มยอมรับ " คะ"
ปาล์มรีบวิ่งไปช่วยป้อง
ก้อนเมฆที่บดบังพระจันทร์ค่อนๆเคลื่อนตัวออกไป เผยให้เห็นพระจันทร์เต็มดวง แบมยังต่อยแจมอยู่
"จะออกรึไม่ออก"
"ไม่" แจนขึ้นเสียง
"ได้....เด๋วฉันจัดให้"
แบมจะต่อยอีก แสงพระจันทร์สว่างมากระทบด้านหลังของแบม จู่ๆข้อมือของแบมแดงร้อนเหมือนถูกเผา
"อ๊าส"
แบมร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วช๊อคหมดสติร่วงลงกับพื้น แจนโงนเงนลุกขึ้นยืน เดินไปหยิบฆ้อนปอนขึ้นมา
"ทีกูมั้งล่ะ...คราวนี้"
แอนนาที่กำลังยื้อยุดมีดจากมือของเมย์ หันไปเห็นแจนเดินโซเซไปหาแบมซึ่งนอนหมดสติถึงกับตกใจ
เมย์ได้โอกาสใช้มีดปาดแขนของแอนนา...เลือดกระเซ็น
"โอ้ย...เล่นทีเผลอนี่หว่า"
ส่วนตั้มรีบวิ่งไปขวางแจน
"เห้ย...อย่าทำอะไรนะโว้ย"
ตั้มพนมมือขึ้นมา
"....อิติปิโส..ภาควะโต..."
ยังไม่ทันขาดคำ .....แจนเขวี้ยงรองเท้าลอยมาเข้าที่หน้าของตั้มจนหงายไป
ฝ่ายปาล์ม เอโกะและป้องกำลังขุดดินบริเวณสวนดอกไม้ เอโกะมองไปอีกด้านหนึ่งของสนามหญ้า
เห็นแจนถือฆ้อนตรงเข้าไปหาแบม
"เห้ยแบม!"
เอโกะรีบสั่งงานปาล์ม
"ปาล์ม เธอขุดไปจนกว่าจะเจอศพ เดี๋ยวเจ๊...เอ้ย..พี่จะไปช่วยแบมก่อน"
ปาล์มพยักหน้ารับคำ
เอโกะหยิบปืนน้ำมนต์วิ่งไป ป้องมองตามเอโกะไปด้วย
แจนกำลังจะเอาฆ้อมปอนฟาดไปแบมที่นอนสลบอยู่ แต่แล้วมันก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อเอโกะยิงปืนน้ำมนต์ไปที่โดนที่กลางหลังแจน ฆ้อนปอนหลุดลงพื้น
เอโกะยิงปืนน้ำมนต์อย่างต่อเนื่อง แจนร้องโหยหวน
แอนนาโดนเมย์ ผลักกระเด็นไป
"เอโกะ...ระวัง...."
เมย์ตวัดมีดเข้าที่ข้อมือเอโกะ เธอร้องด้วยความเจ็บปล่อยปืนร่วงจากมือ เมย์เตะปืนน้ำมนต์ออกไป....แจนเดินถือฆ้อนป้อนเข้ามาสมทบ
เอโกะกุมมือด้วยความเจ็บ แอนนาเดินมาสมทบ
"ฆ่าตัวเสือกให้หมดก่อน....แล้วมึงกะกูค่อยสะสางกัน" เมย์บอก
"ได้เลย"
แอนนาตั้งการ์ดทั้งๆทีก็ไม่ค่อยมั่นใจ แจนและเมย์ ส่งเสียงร้องคำรามแล้วพุ่งเข้าหาแอนนาทันที
แอนนากำหมัดเตรียมตัวสู้ตาย...แต่ทันใดนั้น.....
แสงไฟฟ้าก็วาบเป็นเส้นตรึงร่างของเมย์และแจนเอาไว้ ทั้งคู่ร่างสั่นเทาและเหมือนควันวิญญาณทั้งสองตัวกำลังถูกดูดออกจากร่าง พวกมันยื้อสุดกำลัง....
เอโกะเกร็งข้อมือที่บาดเจ็บเอาไว้ใช้ปากกาดูดวิญญาณ แอนนารีบวิ่งเข้าไปช่วย
"อีกนิดเดียว"
วิญญาณทั้งสองร้องโหยหวนในขณะออกจากร่างเมย์และแจน ควันร่างของมันถูกดูดเข้าไปยังปากกา
"อ๊าส"
แรงกระแทกสุดท้ายทำให้ทั้งเอโกะและแอนนาเสียหลักล้มลง
ปาล์ม ป้องและตั้มช่วยกันลากซากศพผัวเมียทั้งสองออกมาจากดินอย่างทุลักทุเล แจน และเมย์นั่งพักอยู่ตรงบริเวณขอบๆสวนโดยมีไอ้แห้วคอยป้อนน้ำ อาการของเธออ่อนล้าและฟกช้ำไปทั้งตัว
แบมพยายามยืนอยู่โดยมีแอนนาเป็นคนประคองไว้
เอโกะเดินมาสมทบกับปาล์ม.... ป้องกระซิบถามเอโกะ
"นี่คุณ ไอ้เครื่องนี้เมื่อกี้มันอะไร"
ป้องหมายถึงปากกา
"เป็นเครื่องดูดวิญญาณ มากักขังไว้ แต่รุ่นนี้ยังเป็นรุ่นทดลองอยู่นะ"
"โดนใจอ่ะ"
แอนนาประคองแบมเข้ามาในวงสนทนา
"แล้วหลังจากนี้จะเอาไงดีละ" แอนนาถาม
"อาพิมบอกว่าเผาร่างพวกเขา แล้วสวดบังสกุลส่งวิญญาณ" แบมบอก
"โห...แล้วใครสวดเป็นมั้งเนี่ย?" เอโกะว่า
ตั้มยกมืออย่างเท่ห์
"เรื่องบู๊ผมอาจไม่เข้าท่า....แต่ถ้าเรื่องคาถา...อะแฮ่ม...พอไหว"
"อยากกินรองเท้าอีกข้างไหม?" แบมถาม
ตั้มรีบหุบปากทันที
"หนูพอสวดได้คะ" ปาล์มบอก
เอโกะหยิบปากกาขึ้นมา
"แน่ใจ๋?....งั้นฉันจะปล่อยพวกเขาล่ะนะ"
ทุกคนต่างรีบห้ามกันเสียงหลง
"จากที่ฉันเห็นปาล์มสวดมาแล้ว....ขอร้องล่ะ เอาชัวร์เถอะนะ...นะ" แอนนาบอก
"เอาชัวร์...เอาไงล่ะ"
"ก็ให้มืออาชีพจัดการไง" ปาล์มบอก
ต่อมา ควันไฟสีดำลอยอ้อยอิ่งจากปล่องเมรุเผาศพในวัด วิญญาณแรงงานทั้งสองจ้องมองควันไฟจากเมรุ
พิมเดินเข้ามาใกล้คนทั้งคู่
"เธอสองคนต้องปล่อยวางซะทีนะ"
วิญญาณทั้งสองหันมามอง
"บุญกุศลที่พวกฉันทำให้ ขอให้พวกเธอไปสู่ภพภูมิที่ดี"
วิญญาณทั้งสองยิ้มให้ทุกคนแล้วยกมือ แล้ววิญญาณของพวกเขาก็เลือนหายไปในที่สุด
เอโกะเก็บปากกาในขณะที่พิมเดินมาสมทบ
"จบเรื่องเสียที...ฉันขอบใจเธอมากนะ แอนนาถ้าไม่มีคลิปแฉนั่นฉันก็คงไม่รู้เรื่องที่ปาล์มขโมยกระดานผีถ้วยแก้ว"
แอนนายักคิ้วให้แบม
"เห็นมั้ย"
พิมยิ้มบอก
"แต่ถ้าหิวเงินให้น้อยลงอีกสักนิด เธอจะเป็นเด็กที่น่ารักมากเลยล่ะ"
แอนนาจ๋อย
"ไง....จืดไปเลย" แบมว่า
ปาล์มยกมือไหว้
"หนูขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำแย่ให้ทุกคนเดือดร้อน"
"ครูหวังว่าหนูจะไม่ทำผิดซ้ำสอง"
"คะ...มันจะไม่เกิดขึ้นอีก"
ปาล์มไหว้ลาทุกคนแล้วเดินจากไป
เอโกะบอก
"ตอนที่เขาบีบคอรุ่นพี่ที่ชื่อเมธ แวบนึงเหมือนไม่ใช่ปาล์มที่หนูรู้จัก"
"ปาล์มเป็นเด็กที่พิเศษมาก และบางทีเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดอาจจะแค่เริ่มต้นเท่านั้น !"
ทุกคนสงสัยในคำพูดปริศนาของพิม
บริเวณ สวนเล็กๆในตึกศิลปกรรม หมาจรจัดต่างกระดิกหางในขณะที่ปาล์มเทข้าวใส่ชามเก่าๆ
"กินเยอะๆนะ" ปาล์มว่า
เสียงใครบางคนทำหนังสือหล่นโครมครามทำให้ปาล์มหันไปมอง เมธ ที่ตกใจกลัวสุดขีดเมื่อต้องเจอปาล์ม เขากรีดร้องแล้ววิ่งหนีไปเหมือนคนบ้า เพื่อนๆในกลุ่มเมธต่างงง ปาล์มหันขวับไปไม่สนใจ แต่เหมือนเธอได้ยินเสียงซุบซิบ... ของบรรดานักศึกษา
"อีประหลาดนั่นไง ที่เจอศพ"
"แม่งหลอนซะ ไอ้เมธแม่งขวัญกระเจิง"
"อือม์...ไอ้เมธต้องย้ายมหาลัยก็เพราะอีประหลาดเนี่ยแหละ"
"เสนียดวะ"
หมาหยุดกินข้าว มันสะดุ้งถอยหนีด้วยความกลัว ปาล์มจ้องมองไปที่ชามข้าวหมา พยายามระงับอารมณ์โกรธ
ชามข้าวสั่น ! หมาเผ่นแนบ
"ขนาดหมายังไม่เอา"
"ระวัง อีประหลาดแม่งได้ยินนะมึง"
นักศึกษาเหล่านั้นพากันหัวเราะเดินผ่านหลังปาล์มไป แต่ปาล์มยังคงเอาแต่เพ่ง...จ้องมองไปที่ชามข้าว
ชามข้าวนั้นสั่นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนเหมือนกำลังจะระเบิด !
(อ่านต่อตอน 4)
