มงกุฎริษยา ตอนที่ 28 อวสาน
พุฒิพัฒน์ ชัชชนม์ และ ดาว ตามชมพู่ที่วิ่งลงบันไดเรือนมา เจอฟ้ายืนหน้าตาถมึงทึงรออยู่ตรงลานบ้าน และมองจ้องชมพู่ด้วยแววตาอาฆาตแค้น
“ฟ้า แกมาทำไม”
“ถามได้ ก็แกขโมยอะไรจากฉันไปล่ะ”
“แกพูดเรื่องอะไรฟ้า”
“เอาตำแหน่งที่หนึ่งของฉันคืนมา”
โดยไม่มีใครคาดคิด ฟ้าควักปืนออกมาจากกระเป๋าแล้วจ่อมาที่ชมพู่
“ฟ้า”
พุฒิพัฒน์ ชัชชนม์ และดาว วิ่งตามมา เห็นฟ้าถือปืนเล็งใส่ชมพู่ก็ตกใจ
“เฮ้ย”
ดาวโกรธ “ทำบ้าอะไรของแก ฟ้า เก็บปืนไปเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ จนกว่าฉันจะได้ตำแหน่งที่ควรจะเป็นของฉันคืน แกลาออกเดี๋ยวนี้เลยนะพู่ ได้ยินไหม”
“ถึงพู่จะออกจากตำแหน่ง แต่แกก็ไม่มีทางได้เป็นหรอกฟ้า”
“หุบปาก”
ฟ้าตวาด พร้อมกับยิงขู่ขึ้นฟ้า 1 เปรี้ยง
ดาว กับชมพู่ตกใจ กรีดร้อง
“อ๊าย”
พุฒิพัฒน์ กับ ชัชชนม์ เข้าไปขวาง ช่วยกันกล่อมฟ้า
“วางปืนลงก่อน แล้วค่อยๆ พูดกันดีๆ นะ”
“พูดดีๆ เหรอ ได้ งั้นคุณสองคน ช่วยไปอยู่ห่างๆ ที” ฟ้าวาดปืนไปที่สองหนุ่ม “ไป”
ชัชชนม์ กับ พุฒิพัฒน์มองหน้ากัน ขณะขยับออกไปยืนอยู่อีกมุม
ชมพู่พยายามพูดดีด้วย “ฟ้า! มีสติหน่อย”
ดาวโกรธ โพล่งขึ้นว่า “ทำไมแกถึงเป็นได้ขนาดนี้ฟ้า มิตรภาพที่เราเคยมี มันมีความหมายอะไรกับแกบ้างไหม แก่ความเป็นเพื่อนของเราบ้างไหม”
“แล้วเพื่อนที่ไหนเขาทำแบบที่พวกแกทำบ้าง” ฟ้าตะคอกใส่ชมพู่ “แกขโมยความฝันของฉัน” ก่อนจะหันมาด่าดาว “ส่วนแก ก็ขโมยคนรักของฉัน”
ชัชชนม์สอดขึ้นมาว่า “ไม่มีใครแย่งใครทั้งนั้นฟ้า ผมแค่ไม่ได้รักคุณ ผมรักดาว”
ฟ้าไม่อาจยอมรับได้ ยกมือข้างหนึ่งอุดหู
“หยุด! ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
ปืนในอีกมือฟ้าส่ายไปมา
“ฟ้า อย่ายิงนะ ถ้าคุณยิงคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิตนะ”
“เสียใจเหรอ แค่นี้ฉันก็ไม่เหลืออะไรให้เสียใจอีกแล้ว”
ชมพู่เตือนสติฟ้าอีก “แกอยากได้อะไร ก็เอาไปเลยฟ้า ฉันให้ แต่แกจะมีคุณสมบัติพอที่จะรับมันไหม ฉันว่าแกน่าจะรู้คำตอบดี”
ฟ้าเริ่มประสาทเสีย “มีสิ... มี... ฉันจะต้องได้เป็นที่หนึ่ง ฉันจะต้องได้มงกุฎ ฉันจะต้องชนะ” แต่แล้วก็เริ่มคุมสติไม่อยู่ คลั่งขึ้นมา ร้องกรี๊ดๆๆ “อ๊าย...”
ฟ้าคลุ้มคลั่งควบคุมตัวเองไม่อยู่ ร้องกรี๊ดๆๆ หลับตา ยื่นปลายกระบอกปืนมาทางชมพู่
“พู่ระวัง”
ฟ้าลั่นกระสุนเปรี้ยงออกไป ไวเท่าความคิดดาวรีบเอาตัวบังชมพู่ไว้รับกระสุนแทนเพื่อน ร่างแบบบางของดาวกระเด็นไปร่วงลงคาพื้น ชมพู่ทรุดลงไปตระกองกอดดาวไว้
“ดาว…”
ชัชชนม์ตะโกนก้อง วิ่งกระโจนเข้าไปช่วยประคองดาว ซึ่งเวลานี้เลือดไหลทะลักออกมาสีแดงฉาน
ชมพู่ร้องเสียงหลง “ดาว! ดาว!”
ฟ้าเห็นดาวล้มลงไปต่อหน้าต่อหน้าก็ตกใจ โยนปืนทิ้ง
“ไม่...ไม่จริง...ไม่จริง”
ฟ้ายืนอึ้งตะลึงตะไล
พุฒิพัฒน์ได้สติก่อนใคร รีบโทร.หาโรงพยาบาลทันที
“ขอรถพยาบาลครับ มีคนถูกยิง”
ชัชชนม์สวมกอดดาวเต็มรัก ชมพู่จับมือดาวกุมไว้
“ดาว แกทำแบบนี้ทำไม ดาว”
“ดาวอย่าเป็นอะไรนะ”
ดาวมองหน้าชัชชนม์ “ชัช ขอโทษนะ ฉันรักษาลูกไว้ไม่ได้”
ชัชชนม์ส่ายหัวบอกว่าไม่โกรธ
“ดาว ทำใจดีๆ ก่อน”
ในลมหายใจที่ขาดเป็นห้วงๆ ดาวพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงสั่งเสียเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย
“ขอบคุณ ที่รักฉัน...มันมีความหมายกับฉันมากจริงๆ...ขอบคุณนะพู่ ที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่า เพื่อน
“แกก็ทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่าเพื่อนเหมือนกัน ...ดาว”
ดาวสิ้นใจมือร่วงจากมือชมพู่หล่นลงกับพื้น
ฟ้ายืนมองด้วยอาการช็อกตะลึงตะไล ได้ยินทุกประโยคที่ ดาวพูดกับชัชชนม์กับชมพู่
ฟ้าวิ่งหนีออกไปอย่างเสียจริต
เวลาผ่านไป ชมพู่กับพุฒิพัฒน์สวมชุดดำ สองคนเพิ่งกลับจากงานศพ เดินขึ้นเรือนบ้านชมพู่มาด้วยกัน ชมพู่ถือรูปหน้าศพของดาวกลับมาด้วย
“แน่ใจนะ ว่าไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย”
ชมพู่พยักหน้า
“ฉันไม่เป็นไร”
พุฒิพัฒน์เดินไป แล้วหยุดหันมามองชมพู่อีกที ก่อนจะออกไปขึ้นรถขับออกไป
ชมพู่เดินไปที่หิ้ง วางรูปดาวไว้ข้างรูปแช่ม นั่งก้มหน้าร้องไห้
ความหลังพรั่งพรูออกมาจากมโนนึกของชมพู่ราวกับสายน้ำไหล
อ่านต่อหน้า 2
มงกุฎริษยา ตอนที่ 28 อวสาน (ต่อ)
นับจากวันแรกของจุดเริ่มต้นในมิตรภาพของความเป็นเพื่อน โดยสมัยเด็กๆ ดาวถือมงกุฎไว้ข้างหลัง เดินไปหาสองคนพลางร้องเรียก
“นี่”
ชมพู่ กับฟ้าหันมา เห็นสภาพดาวเนื้อตัวมอมแมม ร่างกายมีร่องรอยฟกช้ำ และรอยกิ่งไม้เกี่ยวเป็นแผลลายไปทั้งแขนและขา
ดาวยื่นมงกุฎให้ฟ้า
“ชั้นเอามงกุฎมาคืน ...ไถ่โทษที่เคยทำของเธอพัง”
ชมพู่ และ ฟ้า อึ้งที่เห็นดาวยอมทำถึงขนาดนี้
“นี่เธอไปสู้กับไอ้วีระเดชมาเหรอ” ชมพู่ถาม
ดาวพยักหน้า “อือ”
ฟ้าลังเล มองหน้าพู่เป็นเชิงถามว่าเอาไงดี ชมพู่พยักหน้าให้รับ ฟ้าจึงค่อยๆ รับมงกุฎมา ดาวเดินจากไป สองคนมองตาม ซาบซึ้งในน้ำใจของดาว
อีกเหตุการณ์ ดาวถูกยายตี แต่ไม่สะทกสะท้านกัดฟันทน ชมพู่กับฟ้าวิ่งเข้ามาหาร้องห้าม
“พอแล้วยาย พอแล้ว”
ดาวประหลาดใจที่เห็นสองคนมาที่นี่
“พวกเอ็งเป็นใครวะ” ยายถาม
“เราเป็นเพื่อนของดาวจ้ะ” ชมพู่บอก พลางเข้าไปคว้าแขนยายไว้ไม่ให้ตีดาวอีก
“ยายตีหนูแทนเถอะจ้ะ ดาวเค้าเจ็บอยู่แล้วอย่าไปตีซ้ำเลย”
“ตีหนูแทนก็ได้ค่ะ ตีหนูแทนนะ” ฟ้าเสริม
แม่น้ำเพชรยามเย็น แสงอาทิตย์สะท้อนระลอกน้ำเป็นประกายสีทองสวยงามจับตา เห็นสะพานรถไฟทอดตัวข้ามแม่น้ำ
ดาวเดินมาบนขอบสะพาน ท่าทางซึมๆ ชมพู่กับฟ้าเดินตามหลัง ลังเลว่าจะเริ่มพูดยังไงกับดาวดี
จนเมื่อถึงกลางสะพาน ดาวหยุดกึก ชมพู่ และ ฟ้า เลยต้องหยุดตาม รอจนดาวหันขวับมา
“พวกเธอทำแบบนี้ทำไม”
ชมพู่รีบบอกว่า “ก็เราเป็นคนทำให้เธอต้องเดือดร้อน เราก็ต้องช่วยสิ”
“แต่ชั้นเคยแกล้งพวกเธอนะ”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ชั้นลืมไปแล้วล่ะ” ฟ้าบอก
ดาวซึ้งน้ำใจชมพู่กับฟ้ามาก จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร้องไห้ออกมา สองคนเข้าไปกอดปลอบ
“โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องนะดาว” ชมพู่ปลอบ
“ชมพู่ ที่เธอพูดกับยายชั้น เธอพูดจริงเหรอ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ที่เธอบอกว่า เธอเป็นเพื่อนของชั้น”
“จริงสิ”
“ใช่ ต่อไปนี้เป็นเพื่อนกันแล้วนะดาว”
ดาวยิ่งร้องไห้ พู่กับฟ้ากอดปลอบ
“จะร้องทำไมเนี่ย ทีตอนโดนยายตีไม่เห็นร้องเลย”
ดาวขำออกมาได้
ทั้ง 3 คนยืนกอดยืนปลอบกันอยู่บนสะพานอย่างนั้นนิ่งนาน
ยิ่งนึกถึงความหลัง ชมพู่ก็ยิ่งคิดถึงความรักความจริงใจที่ดาวมีให้เธอ ร่ำไห้อยู่เพียงลำพัง
“แล้วคราวนี้ ฉันจะตอบแทนแกยังไง ดาว”
ชมพู่ร้องไห้ปานจะขาดใจ
ทางด้านเกรซยืนแถลงข่าวมิสเพอร์เฟ็กต์ฯ 2016 อยู่ในห้องแถลงข่าวของโรงแรม ท่ามกลางสื่อมวลชนแน่นขนัด
“สวัสดีสื่อมวลชนทุกท่านนะคะ เจอกันบ่อยนะคะปีนี้ แม้ว่าเราจะมีเรื่องวุ่นวายมากมาย แต่เรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดีแล้วนะคะ ดิฉันเชื่อว่าสื่อมวลชนทุกท่าน คงมีคำถามมากมาย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดิฉันขอเชิญ Miss Perfect Thailand 2016 คนล่าสุดของเรา มาร่วมแถลงพร้อมกันเลยนะคะ”
เมซี่เดินเข้ามาในห้อง สวมมงกุฎ Miss Perfect Thailand 2016 หล่อนดูสวยสง่าราศีเจิดสุดๆ เมื่อมีมงบนหัว สื่อรัวชัตเตอร์เก็บภาพไม่ยั้ง เมซี่ยิ้มสวยสู้ตาย เกรซแถลงข่าวต่อว่า
“เนื่องจากชมพูนุช ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งขอสละมงกุฎไป และฟ้ารุ่ง รองอันดับหนึ่ง ก็ขาดคุณสมบัติในการมารรับตำแหน่งนี้ เมสินี รองอันดับสอง จึงได้เป็น Miss Perfect Thailand 2016 ของเราค่ะ
ดวงเดือน กะ เลม่อน นั่งร่วมอยู่ในงานแถลงข่าว ด้วย
“สุดท้ายก็กลายเป็นยัยนี่จนได้” เลม่อนมองค้อนด้วยความหมั่นไส้เมซี่
“เป็นแบบนี้คงดีแล้วละ ฉันก็ไม่สบายใจอยู่ลึกๆ นะ ที่ชมพู่ต้องฝืนใจทำ” ดวงเดือนโล่งอก
“เฮ้อ เขาแย่งมงกันแทบเป็นแทบตาย แล้วดู แม่นี่คาบไปกินเฉย” กะเทยบ่นบ้าไป
“ไม่หรอก ไม่มีใครประสบความสำเร็จได้แบบง่ายๆ หรอก เขาก็คงต้องเสียอะไรบางอย่าง เพื่อแลกมาเยอะเหมือนกัน แค่เราไม่รู้เท่านั้นเอง แต่ถ้าให้เดานะ คงเสียกับค่าทำจมูกไปหลายรอบอยู่”
เลม่อนค้อนปะหลับปะเหลือก “คุณป้าคะ ตกม้าตายตอนจบนี่ล่ะค่ะ”
ดวงเดือนเหลียวมองไปทั่วห้อง “เออ ไม่เห็นคุณพุฒิเลยนะวันนี้”
เลม่อนมองตาม “นั่นสิคะ นี่ก็ไม่รู้ว่าคุณพุฒิกับชมพู่ดีกันหรือยังนะคะ”
เมซี่โบกมือให้สื่อ ฉีกยิ้มด้วยความสะใจลึกๆ สุดท้ายก็ได้ครองมงกุฎสาสมใจ
อีกฟาก ชมพู่สะพายย่ามเดินอยู่ริมถนนเมืองเพชรบุรี สีหน้ายังคงหมองเศร้าไม่คลาย
ขณะกำลังจะข้ามถนน ทันใดนั้นรถของพุฒิพัฒน์ซึ่งแล่นมาด้วยความเร็วสูงจนเกือบจะชน ต้องหักเบี่ยงหลบเฉียดใกล้แค่เส้นยาแดง แม้ไม่ชน แต่ชมพู่ก็ตกใจมาก
พุฒิพัฒน์รีบลงมาจากรถมาดู ชมพู่อึ้งที่เห็นเป็นผอ.ช่อง อินฟินิตี้
“เจอกันแบบนี้อีกแล้วนะ”
พุฒิพัฒน์นึกถึงวันที่เขาทะเลาะกับขจีนุช แล้วขับรถออกจากกรุงเทพฯ แล่นมาตามทางหลวงสาย 4 ด้วยความเร็วสูง เมื่อเข้าสู่ตัวเมืองเพชรบุรี ทันใดนั้นเองมอเตอร์ไซค์ที่ดาวขับให้ชมพู่ซ้อนท้ายก็เลี้ยวออกมาโดยไม่ทันระวัง
รถทั้ง 2 หักหลบกัน รถพุฒิพัฒน์เบรกจอด มอเตอร์ไซค์ของดาวปัดไปเฉี่ยวข้างรถพุฒิพัฒน์นิดๆ
ดาวรีบขี่รถหนีไป ชมพู่รู้สึกผิดหันหลังมายกมือไหว้ขอโทษปลกๆ
พุฒิพัฒน์ลงรถมาดู พบว่ารถเป็นรอยถลอกหน่อยหนึ่งก็หงุดหงิด มองตามสองสาวอย่างแค้นเคือง
พุฒิพัฒน์หยุดยืนอยู่หน้ารถ มุมเดียวกับที่เขาเคยยืนตอนเจอดาวและชมพู่เมื่อครั้งนั้น
“เหมือนครั้งแรกที่เราเจอกันเลยนะ”
“ไม่มีอะไรเหมือนเดิมหรอกค่ะ”
“แล้วถ้าฉันขอให้เราเริ่มต้นกันใหม่ล่ะ”
ชมพู่นิ่งไปสักพัก
“พาฉันไปที่ที่นึงได้ไหมคะ”
พุฒิพัฒน์มองฉงน
อ่านต่อหน้า 3
มงกุฎริษยา ตอนที่ 28 อวสาน (ต่อ)
ชมพู่ให้พุฒิพัฒน์พามาที่สะพานรถไฟข้ามแม่น้ำเพชร เวลานี้สองคนเดินขึ้นมาที่สะพานด้วยกัน
ชมพู่เดินนำไปที่ขอบสะพาน ประคองโกศอัฐิดาวมาด้วย พุฒิพัฒน์เดินมาใกล้อดถามชมพู่ไม่ได้
“ทำไมถึงอยากพาดาวมาที่นี่ล่ะ”
“ตอนเด็กๆ ฉัน ดาว และก็...” ชมพู่ทำใจสักพักก่อนจะเอ่นชื่อฟ้าออกมา “ฟ้า...พวกเราสามคนชอบมานั่งที่นี่น่ะค่ะ พวกเราชอบที่นี่กันมาก”
ชมพู่เปิดห่ออัฐิของดาว กอบกำอัฐิส่วนหนึ่งใส่มือ แล้วก็ยกขึ้นสู่ทางลม ในใจหวนคิดถึงความหลังอีกครั้ง
ในตอนนั้นเด็กหญิงทั้ง 3 คนวิ่งมานั่งเล่นตรงขอบสะพานที่นั่งประจำ ดาวถามขึ้นว่า
“แม่น้ำนี่ไหลไปถึงไหน ใครรู้มั่ง”
“ไปออกทะเลไง ทะเลอ่าวไทย” ชมพู่บอก
“อยากเป็นปลาจังเลยเนอะ ถ้าชั้นเป็นปลาชั้นจะว่ายออกทะเลไปเลย”
“ในทะเลน่ากลัวจะตาย มีปลาฉลามด้วยนะดาว” ฟ้าทักท้วง
“โอ้ย ไม่กลัวหรอก มากัดชั้นเหรอ ชั้นกัดกลับ”
ชมพู่แย้งว่า “กัดได้ด้วยเหรอ แกเป็นปลาดาวนะ”
“จริงด้วย ฮ่าๆๆ”
ดาวหัวเราะอย่างเบิกบาน
เถ้ากระดูกของดาวลอยฟุ้งจากมือของชมพู่ไปในอากาศเหนือแม่น้ำเพชร
ชมพู่เล่าให้พุฒิพัฒน์ฟังต่อ
“เธอมาทำความฝันของดาวให้เป็นจริงใช่มั้ย”
“ใช่ นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะตอบแทนให้ดาวได้ แต่จริงๆ แล้วเราสามคนมีความกันอยู่อีกอย่างหนึ่งนะ”
ชมพู่เล่าเรื่องราวสมัยเด็กต่อ ว่าเธอทั้งสามคนชอบมาเดินเล่นตรงทางเดินบนสะพานรถไฟข้ามแม่น้ำเพชร เสียงรถไฟแล่นใกล้เข้ามา
“พวกเรา รถไฟมาแล้ว”
ชมพู่ ดาว และฟ้า ยกมือปิดหู หลับตาปี๋
วันแล้ววันเล่า รถไฟวิ่งผ่านเด็กสาวทั้ง 3 จวบจนเวลาผันผ่านไป 10 ปี ทุกคนเติบโตเป็นสาว นั่งประจำที่ตัวเองยกมือปิดหูหลับตาปี๋กันอยู่
พอเสียงรถไฟแล่นผ่านไป ทั้ง 3 ลืมตา เอามือออก นั่งดูวิวเบื้องหน้าด้วยกัน
“ก็รู้เนอะว่านั่งตรงนี้มันหนวกหู แต่เราก็ยังชอบมานั่งกัน” ชมพู่ว่า
“ก็ตรงนี้วิวมันดีที่สุดในเมืองเพชรแล้วนี่หว่า” ดาวมองไปสุดสายตา “เฮ้ยพวกแก ตกลงไอ้ที่ตรงคุ้งน้ำนั่นของใคร”
ชมพู่มองตามไป “ไม่มีเจ้าของมั้ง แกถามทำไม”
“ชั้นว่าที่ตรงนั้นมันสวยดี ได้เห็นทั้งรถไฟ ได้เห็นทั้งแม่น้ำ ถ้าซักวันชั้นมีเงิน ชั้นจะไปปลูกบ้านตรงนั้น เอาให้หลังใหญ่ๆ เลย”
“ทำไมต้องหลังใหญ่ด้วยล่ะดาว หลังเล็กๆ ก็พอมั้ง น่ารักดี”
“ถ้าหลังเล็กแล้วจะพอให้พวกแกอยู่เหรอ ชั้นกะจะปลูกบ้านให้พวกเรา 3 คนอยู่ด้วยกัน ดีปะ”
ฟ้าเอาด้วย “เอาดิ ชั้นว่าไม่มีใครทนอยู่กับชั้นได้นอกจากพวกแก 2 คนแล้วล่ะ”
“งั้นเอางี้ ใครรวยก่อนต้องมาสร้างบ้านตรงคุ้งน้ำนั่น โอเคมั้ย” ดาวบอก
“ชั้นว่า เราหุ้นกันก็ได้นะ” ฟ้าว่า
“โอเค ถ้าเรามีเงิน เราจะมาช่วยกันสร้างบ้าน แล้วก็อยู่ด้วยกันไปจนแก่จนเฒ่า”
ชมพู่ยื่นนิ้วก้อยออกไป ฟ้า ดาว ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว
ชมพู่ดัดเสียงแก่บอกว่า “ยายดาว ชั้นหิวหมาก มีหมากเหลือมั้ย”
ดาวทำเสียงแก่ด้วย “ลองไปขอยายฟ้าดูสิ”
ฟ้าหัวเราะคิก “บ้าเหรอ ถึงชั้นแก่ชั้นก็ไม่เคี้ยวหมากหรอก”
ทั้ง 3 หัวเราะให้กันน้ำเสียงสดใส
อ่านต่อหน้า 4
มงกุฎริษยา ตอนที่ 28 จบบริบูรณ์
นึกขึ้นมาถึงตอนนี้ ชมพู่พูดบอกกับโกศดาวว่า
“ความฝันของพวกเราจะกลายเป็นจริงแล้วนะดาว แต่ว่าคงเหลือแค่ฉัน คนเดียว”
เสียงใครคนหนึ่งฮัมเพลงเดินใกล้เข้ามา
“ลา... ลา... ลา...”
ชมพู่ กับ พุฒิพัฒน์เหลียวมองไปทางเสียงนั้น เห็นเป็นฟ้า ซึ่งตอนนี้กลายเป็นคนสติไม่สมประกอบไปแล้ว ฟ้าเดินเหม่อลอยมาหยุดที่อีกฝั่งของสะพาน
ชมพู่ตกใจ ฟ้าหยุดชะงัก ค่อยๆ ยกมือขึ้นมา ชี้ไปที่ชมพู่
ฟ้าค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ เห็นโกศดาววางอยู่ ฟ้ากระโจนไปหาโกศ ชมพู่ตะโกนห้ามเสียงหลงกลัวฟ้าทำลายโกศ
“ฟ้าอย่า”
พุฒิพัฒน์เองก็ตกใจจะเข้าไปห้าม แต่ผิดคาดกลายเป็นว่า ฟ้าค่อยๆ นั่งลงพนมมือแล้วก้มกราบโกศของดาวราวกับคนสำนึกผิดเต็มหัวใจ
“ฟ้า...”
ชมพู่น้ำตาไหลพราก เดินเข้าไปใกล้ๆ สวมกอดฟ้าไว้ด้วยความรัก และให้อภัยจนหมดสิ้น
ความรักความผูกพันของ ฟ้า ชมพู่ และ ดาว พรั่งพรูออกมาในห้วงคิดของชมพู่เป็นระลอก ตั้งแต่สมัยเด็กๆ จนเติบโตเป็นสาว ดาว กับ ฟ้า เข้าประกวดนางนพมาศ เวทีแรกของชีวิตสายนางงาม ชมพู่ไปเชียร์เพื่อน
แต่แล้วเกิดเหตุการณ์ในชีวิตพลิกผัน เมื่อดาวไปมีเรื่องกับเสี่ย มาเฟียเมืองเพชร ทั้งสามสาวต้องหนีการตามล่าจากลูกน้องเสี่ย แทบเอาชีวิตไม่รอด
สุดท้ายดาว กับ ฟ้า ขึ้นรถไฟหนีไปกบดานที่ราชบุรี จนได้เจอชัชชนม์กับดนัย และพากันอาศัยรถชัชชนม์มาที่บ้านเปรมจิตในกรุงเทพฯ
สามสาวต้องมาเจอกันบนเวทีประกวดมิสเพอร์เฟ็กต์ไทยแลนด์ 2016 ร่วมทำเวิร์กช็อป จนผ่านเข้าบ้านเพอร์เฟ็กต์เฮ้าส์ จนเมื่อถึงรอบตัดสิน ฟ้า ชมพู่ และ ดาว สวยสง่าอยู่บนเวที Miss Perfect Thailand 2016 ด้วยกัน และ ชมพู่เป็นคนคว้ามงกุฎมาครองในค่ำคืนแห่งเกียรติยศ
ชมพู่สวมกอดฟ้า ถือโกศอัฐิของดาวไว้ในมือ บอกกับวิญญาณของดาวไปว่า
“ฟ้ากลับมาแล้วดาว เรากลับมาอยู่ด้วยกันครบสามคนเหมือนเดิมแล้วนะ”
ชมพู่กอดประคองฟ้ายืนอยู่ที่สะพานรถไฟ เบื้องหลังสองสาวเป็นแม่น้ำเพชร ใต้แสงสีทองยามเย็นของพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ ตกดิน
สายน้ำไหลเอื่อยกำลังหอบพาความอิจฉา รวมทั้งแรงริษยาทั้งปวงในชีวิตสามสาว กลืนหายไปอย่างช้าๆ
จบบริบูรณ์
โปรดติดตามอ่าน “มนต์รักอสูร” เร็วๆ นี้
