มงกุฎริษยา ตอนที่ 27
เหตุการณ์ในห้องแถลงข่าวอลหม่านสุดๆ สื่อมวลชนถ่ายภาพสร้อย แช่ม และชมพู่ กันระรัว โดยที่สร้อยคอยตอแหลใส่ร้ายชมพู่เป็นชุดๆ
“ถ่ายเลยค่ะคุณนักข่าว ถ่ายสภาพพ่อของมิสเพอร์เฟ็กต์ให้ชัดๆ เลยค่ะ ว่าจะตายแหล่ มิตายแหล่แล้วมันไม่เคยมาดูดำดูดีเลย”
สร้อยดันร่างแช่มขึ้นมาจากรถเข็นให้นักข่าวเห็นสภาพชัดๆ แช่มตื่นขึ้นมาพอดี งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หันไปมองชมพู่หน้าตาเหรอหรา
“พ่อ”
พุฒิพัฒน์หันไปเรียกทีมงาน “เจ้าหน้าที่ครับ ช่วยพาผู้หญิงคนนี้ออกไปที”
สร้อยแว้ดใส่ “อย่าเข้ามานะ วันนี้ฉันต้องให้คนทั้งประเทศรู้ความจริง”
“ความจริงอะไร”
ชมพู่สุดทน เดินมาหาสร้อย แช่มดีใจพยายามเรียกชื่อชมพู่
“อู้...”
“พ่อ...”
ชมพู่ยื่นมือมาหาแช่ม แต่ถูกสร้อยกันไว้
“พี่ดูสิจ๊ะ สร้อยพาพี่มาดูหน้าลูกอกตัญญูของพี่แล้วไง”
แช่มงงกับคำพูดของสร้อย
ระหว่างนี้ ดาว กับชัชชนม์เข้ามาในห้อง เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็พากันงง
สร้อยตอแหลต่อ “มันนะคะ ทิ้งให้ฉันดูแลสามีอยู่คนเดียว แค่เงินที่หาได้ก็ไม่พอจะยาไส้ตัวเองแล้ว ยังต้องมาแบกภาระค่ารักษาอีก ตัวมันเป็นลูกแท้ๆ กลับไม่เคยมาใส่ใจเลย”
แช่มพยายามจะปฏิเสธแทนลูกสาว ได้แต่อื้ออ้าไปมา
สื่อจอมเผือกทั้งหลาย รุมซักชมพู่ยกใหญ่
“จริงเหรอครับน้องชมพู่” คนแรกซักไซ้
คนที่สองจี้ต่อ “น้องชมพู่ทิ้งพ่อเหรอคะ”
คนที่สามรุกหนัก “ที่บอกว่าแข่งเพื่อพ่อนี่โกหกเหรอคะ”
แช่มโกรธจนน้ำตาไหล เพราะมันไม่เป็นความจริง ได้แต่ส่ายหน้าไปมา สื่อทุกคนเห็นอาการแช่ม ก็สนใจ ถ่ายรูปเก็บไว้
“อื้อ...อ้า...”
“เป็นเรื่องจริงไหมคะคุณพ่อ” สื่อซักแช่ม
สร้อยตะโกนดังลั่น “ตายแล้ว พี่อย่าโกรธจ้ะ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองแตกนะจ๊ะ”
สื่ออีกรายงง “อ๋อ นี่คุณพ่อกำลังโกรธเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ โกรธทีไรอาการเป็นอย่างนี้ทุกที นี่คงจะช้ำใจมากที่เห็นลูกตัวเองมาได้ดิบได้ดีแต่ทิ้งพ่อไม่เหลียวแล”
ชมพู่ตวาดสุดเสียง “พอได้แล้ว อย่ายุ่งกับพ่อพู่ได้ไหม”
“ก็แกมันเลว ทุกคนต้องรู้ไว้ว่าแกไม่สมควรเป็นมิสเพอร์เฟ็กต์”
ฟ้าแอบดูเหตุการณ์อยู่หน้าประตูห้องแถลงข่าว ยิ้มร้ายสะใจ
แช่มเครียดจัด ร่างเริ่มเกร็งไปทั้งตัว ชมพู่จะเข้าไปหาพ่อ
“พ่อ”
สร้อยผลักชมพู่กระเด็นไป
“ไม่ต้องเลย อีลูกเนรคุณ”
แช่มเกร็งจนถึงขีดสุด ใช้กำลังเฮือกสุดท้ายพูดชื่อลูกออกมา
“พู่”
ทุกคนหยุดกึก ชมพู่รีบเข้าไปหาแช่ม จับมือพ่อกุมไว้
“พ่อ”
แช่มพยายามพูดต่อ “พ่อ... รัก...”
พูดได้เพียงเท่านั้นแช่มก็ขาดใจ มือร่วงหล่นจากมือชมพู่
“พ่อ”
ชมพู่ทั้งตกใจทั้งเสียดกอดพ่อร่ำไห้ออกมาโดยไม่อายใคร
“พ่อ พ่อฟื้นสิพ่อ พ่อฟื้นก่อน”
ฟ้าที่แอบดูอยู่ตกใจมากที่เหตุการณ์บานปลายจนแช่มตาย สร้อยเองก็ช็อก
“ว้าย นี่ตายจริงเหรอเนี่ย” สร้อยสบโอกาสรีบใส่ไฟชมพู่ “เห็นมั้ย พ่อมันตายเพราะอีนังพู่ อีลูกทรพี ...โธ่พี่จ๋า ไม่น่าเลย...”
ชมพู่ร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจ เสียงสะอื้นเคล้าเสียงโวยวายของสร้อย
ไม่นานหลังจากนั้น ศพแช่มถูกนำไปฌาปณกิจ และเผาในเวลาต่อมา ชมพู่แต่งชุดดำนอนดูรูปพ่อ ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องพักบ้านป้าดวงเดือน ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด
ไม่รับรู้ทั้งสิ้นว่า สื่อทุกแขนงถล่มเธอยับเยิน หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวใหญ่
“เวทีขาอ่อนสะเทือน มิสเพอเฟกต์อกตัญญู”
“ชมพู่ช็อกพ่อตายต่อหน้า”
ข่าวฉาวโฉ่ของชมพู่ถูกวิพากษ์อย่างรุนแรง ตั้งเป็นกระทู้ดังในเว็บดัง
“ชมพู่ Miss Perfect ที่แท้ก็เป็น Miss Strawberry แอ๊บว่าเลี้ยงพ่อ”
และประเด็นนี้ “ชมพู่ ทิ้งพ่อแบบนี้ ยังสมควรเป็น Miss Perfect อยู่อีกหรือ?”
ร้อนแรงสุดขีด นักเลงคีย์บอร์ดถล่มยับ
อ่านต่อหน้า 2
มงกุฎริษยา ตอนที่ 27 (ต่อ)
หลายวันต่อมา พุฒิพัฒน์ ชัชชนม์ และ ดาว พากันแวะมาเยี่ยมชมพู่ที่บ้านป้าดวงเดือน พบแต่ดวงเดือน กับ เลม่อนนั่งซึมอยู่หน้าบ้าน ทุกคนพากันสวมชุดดำไว้ทุกข์ให้แช่ม
“คุณดวงเดือนครับ ผมขอคุยกับพู่หน่อยได้ไหมครับ” พุฒิพัฒน์เอ่ยขึ้น
ดวงเดือน กับ เลม่อน ได้แต่พากันส่ายหน้า
“ผมรู้ว่าตอนนี้ชมพู่คงไม่อยากเจอหน้าใคร โดยเฉพาะผม แต่ผมอยากเจอเขาจริงๆ”
ดาวขอร้องว่า “ขอให้เราไปคุยกับพู่เถอะนะคะ”
ดวงเดือนอึกอัก “คือ...”
“ผมหาทางที่จะช่วยชมพู่ได้แล้วครับ” พุฒิพัฒน์บอก
ดวงเดือนกับเลม่อนหู่ผึ้ง
“ว่าไงนะคะ”
พุฒิพัฒน์เปิดมือถือ ให้ทุกคนดูคลิปที่เขาแอบถ่ายตอนชมพู่ดูแลพ่อ ทั้งที่บ้าน และที่โรงพยาบาล
“รูปพวกนี้ น่าจะทำให้ชมพู่พ้นข้อกล่าวหาว่าทิ้งพ่อไปได้” พุฒิพัฒน์ว่า
ชัชชนม์เสริมว่า “แล้วผมก็จะไปจัดการคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”
“ลำพังน้าสร้อย คงไม่มีปัญญาคิดเองหรอกค่ะ ว่าให้เข็นพ่อมาหาชมพู่แบบนี้” ดาวมั่นใจ
“ขอเราเข้าไปคุยกับชมพู่เถอะนะครับ”
“ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะห้ามหรืออะไรหรอกนะคะ แต่ว่า...”
เลม่อนพูดต่อว่า “ชมพู่หนีไปแล้วค่ะ”
“ห๊ะ” ผอ.หนุ่มตกใจ
สามคนมองหน้ากันด้วยความตกใจ
“หนีไป” ชัชชนม์พูดเป็นเชิงถาม
เลม่อนอธิบายว่า “พอกลับมาจากวัด ชมพู่ก็ไม่ยอมออกจากห้องเลย”
“เราเลยพังประตูเข้าไป แล้วชมพู่ก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้” ดวงเดือนเสริม
พุฒิพัฒน์คิดปราดเดียว แล้วรีบวิ่งออกไปขึ้นรถ สตาร์ตเครื่องขับออกไปโดยเร็ว
ทุกคนมองตามงงๆ
อ่านต่อหน้า 3
มงกุฎริษยา ตอนที่ 27 (ต่อ)
จริงดังที่พุฒิพัฒน์คาดคิด ทันทีที่ลงจากรถ ชายหนุ่มกระโจนขึ้นมาบนเรือน เจอชมพู่สวมชุดดำ นั่งเหม่อลอย ใบหน้าเศร้าสร้อยอยู่ต่อหน้ารูปและโกศของพ่อในห้องแช่ม
“ชมพู่” พุฒิพัฒน์ร้องเรียกด้วยความดีใจ
ชมพู่หันมา แววตาว่างเปล่า
“มาทำไม กลับไปเดี๋ยวนี้นะ”
“ฉันหาวิธีช่วยเธอได้แล้วนะ เธอไม่ต้องออกจากตำแหน่งแล้วพู่”
“กลับไป”
“พู่...”
“ฉันไม่สนแล้ว จะตำแหน่ง จะชื่อเสียง จะรางวัล หรือมงกุฎ ฉันไม่สนแล้ว”
ชมพู่ร้องไห้ออกมาอีก พุฒิพัฒน์ขยับเข้าไปใกล้
“ฉันฆ่าพ่อ ฉันเป็นคนฆ่าพ่อของฉันเอง” ชมพู่เอาแต่โทษตัวเองอยู่อย่างนั้น
“ไม่จริงเลยนะพู่”
“ถ้าไม่ใช่เพราะฉันมายุ่งกับเรื่องบ้าพวกนี้ พ่อก็คงไม่ต้องตาย ฉันไม่อยากได้อะไรอีกแล้ว”
“ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะอ่อนแอ”
ชมพู่ชะงักที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากพุฒิพัฒน์
“ไหนล่ะ สิ่งที่พ่อเธอสอน พ่อเธอบอกว่า จะทำอะไร มันต้องทำให้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ แต่เธอกลับมาอ่อนแอ ยอมแพ้ให้คนเลวมันเอาชนะได้ แล้วพ่อเธอจะรู้สึกยังไง”
ชมพู่นิ่งฟังแล้วคิดตามสักพัก เริ่มใจเย็นลง
“กลับไปเถอะค่ะ”
“ชมพู่”
“มันไม่ทันแล้วล่ะ ฉันมาสุดทางเพียงเท่านี้ ฉันคุยกับคุณขจีนุช และคุณเกรซแล้ว ฟ้าจะขึ้นมาเป็นมิสเพอร์เฟ็กต์แทนฉัน”
พุฒิพัฒน์ผิดหวังมาก
ขณะที่พุฒิพัฒน์เดินออกจากห้องมาด้วยสีหน้าผิดหวัง เสียงข้อความไลน์จากมือถือของเขาดังขึ้น
พุฒิพัฒน์หยิบมือถือมาเปิดดู เห็นเป็นคลิปวิดีโอของสร้อย
“ชมพู่ มาดูนี่เร็ว”
พุฒิพัฒน์วิ่งกลับเข้าไปหาชมพู่อย่างตื่นเต้น
อีกฟาก ฟ้า และ คิตตี้ เดินลงจากรถ โดยให้ลำไยที่มาด้วยนั่งรอในรถ สองคนตรงเข้าประตูโรงแรม มาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ครึ้มอกครึ้มใจที่ฟ้าจะได้ครอบครองมงกุฎและตำแหน่งแทนชมพู่
“ฟ้า ให้แม่รอในรถแบบนั้นจะดีเหรอ ต้องรอนานนะ ให้มารอในนี้ไหม”
“อย่าเลยพี่คิตตี้ แม่ฟ้าแต่งตัวไม่สวย เข้าโรงแรมมามันจะดูน่าเกลียด”
“นี่แกรังเกียจแม่ตัวเองเหรอ” แทนที่จะโกรธคิตตี้กลับยิ้มชื่นชม “รู้จักคิดดีมาก คีพลุคแบบนี้แหละดี ฉลาดเลิศ”
สองคนเดินเข้ามาในล็อบบี้ ทุกคนในโรงแรมมองฟ้าเป็นสายตาเดียว คิตตี้เดินเชิดใหญ่
“ดูสิ คนมองแกใหญ่เลย สงสัยเขาคงเดากันได้ ว่าแกคือ Miss Perfect คนใหม่”
“เห็นมั้ยคะ ว่าสุดท้ายฟ้าก็กระชากมงกุฎมาจนได้”
ฟ้า คิตตี้ เดิน9i’ไปหาเกรซ ที่นั่งอยู่ด้านในล็อบบี้
“สวัสดีค่ะคุณเกรซ Miss Perfect Thailand 2016 คนใหม่มาแล้วค่ะ”
ฟ้าไหว้ชดช้อยพร้อมกับรอยยิ้มอันภาคภูมิใจเป็นที่สุด เกรซรับไหว้นิ่งๆ ก่อนจะส่งไอแพดให้คิตตี้และฟ้า
“เห็นนี่หรือยัง”
“อะไรเหรอคะ”
ฟ้ารับมางงๆ เกรซกดปุ่มPlay คลิปวิดีโอของสร้อย ซึ่งยืนสารภาพความผิดอยู่ใต้ต้นไม้1แห่งหนึ่ง
“ฉันสร้อยนะคะ เป็นแม่เลี้ยงอี เอ้ย น้องชมพู่ ที่ฉันออกมาอีกครั้ง ก็เพื่อจะบอกว่า ทุกอย่างที่ฉันกล่าวหาชมพู่ไปวันนั้น เป็นเรื่องโกหกค่ะ เพราะฟ้ารุ่ง คนที่ได้ตำแหน่งรองน่ะค่ะ เขาเสนอเงินให้ฉัน เพื่อพูดแบบนั้น ฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะใหญ่โต”
ฟ้าอึ้ง นิ่งงันไปเลย ส่วนคิตตี้เป็นลมไปแล้ว
ฟ้าไล่สายตามองทุกคนในล็อบบี้ช้าๆ เห็นพนักงานทุกคนซุบซิบเม้าท์มอย มองฟ้าด้วยสายตาหยามเหยียด ฟ้าหันกลับมาทางเกรซ
พบสายตาแข็งกร้าวของเกรซจ้องอยู่แล้ว ขณะลุกยืนขึ้นช้าๆ
ฟ้าอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี รีบวางไอแพดคืน แล้ววิ่งหนีออกไป
ทางด้านชัชชนม์ยืนพิงรถอยู่ และกำลังเปิดมือถือเช็คฟีดแบคจากคลิปสารภาพของสร้อย สักครู่ดาวจึงเดินเข้ามาหา
“เป็นไงบ้าง คนดูคลิปน้าสร้อยเยอะไหม”
“เพิ่งลงไปไม่ถึงชั่วโมง ยอดวิวพุ่งเป็นแสนแล้ว”
ดาวตื่นเต้นยื่นหน้ามาดูดด้วย “เหรอๆ แล้วคอมเมนต์ว่าไงบ้าง”
“หลายคนก็คอมเมนต์ถามว่า ทำไมน้าสร้อยถึงยอมออกมาสารภาพอ่ะ”
มีเสียงสร้อยตะโกนเข้ามาในจังหวะนี้
“ปล่อยกูไปได้หรือยัง”
ที่แท้สร้อยโดนชัชชนม์กับดาวจับมัดมือไพล่หลัง ผูกตัวติดไว้กับต้นไม้ โดยตอนที่ถ่ายคลิปใช้มุมกล้องไม่เห็นว่าสร้อยโดนมัดอยู่
“กูสารภาพไปหมดแล้ว จะปล่อยกูไปได้หรือยัง” สร้อยโวยลั่น
“ได้ ฉันปล่อยแน่” ดาวเดินเข้าไปหาสร้อย พูดใส่หน้า “แต่ปล่อยให้แกโดนเวรกรรมตามสนองนะ ไปกันเถอะชัช”
ดาวดึงชัชชนม์หนีขึ้นรถ พากันขับออกไป
“โอ๊ย อีดาว อีชิบหาย ช่วยด้วย”
สร้อยถูกมัดอยู่ที่ต้นไม้ ทิ้งไว้เพียงลำพัง
อ่านต่อหน้า 4
มงกุฎริษยา ตอนที่ 27 (ต่อ)
ฟ้ารีบเดินออกมาที่รถ เจอลำไยยืนกอดอกรออยู่ที่ข้างรถ
“อ้าว ทำไมคุยแป๊บเดียวเองล่ะ นี่เขาให้แกเป็นมิสเพอร์เฟ็กต์แล้วเหรอ”
ฟ้าอึกอัก “จ้ะ...”
ลำไยเดินเข้ามาใกล้ๆ ใช้นิ้วจิ้มหัว ผลักฟ้าร่วงลงไปกับพื้นอย่างแรง
“ตอแหล คิดว่ากูโง่เหรอ กูเดินออกไปนอกโรงแรมก็รู้เรื่องหมดแล้ว เพราะข่าวอีสร้อยแฉมึงน่ะ ออกทีวีทุกช่องเลย”
“น้าสร้อยโกหก”
“มึงนั่นแหละ นักข่าวเขาไปสัมภาษณ์คนในตลาด ใครๆ ก็พูดว่าอีชมพู่มันเป็นลูกกตัญญู แล้วยังมีคลิปที่อีพู่มันดูแลพ่อมันมาเป็นหลักฐานอีก”
ฟ้าแค้นจัด “อีสร้อย อีเลว อีทรยศ”
“ด่าตัวมึงเองเถอะอีโง่ เนี่ยเหรอ วิธีที่มึงจะแย่งมงจากอีพู่ โง่แล้วยังอวดฉลาดอีก”
ลำไยโกรธสุดขีด กดหัวฟ้าลงกับพื้น
“มึงหยุดได้แล้วอีฟ้า หยุดฝันจะได้เป็นที่หนึ่งกับเขาได้แล้ว ก่อนที่มึงจะไม่มีอนาคตไปมากกว่านี้ ยังไงมึงก็ไม่มีวันได้ดีหรอก เพราะมึงน่ะมันอีขี้แพ้”
ฟ้าประสาทเสียยกมืออุดหูไม่อยากฟัง สุดท้ายทนไม่ไหวกรี๊ดออกมา
“อ๊าย ไม่ กูยังไม่แพ้!” ฟ้าลุกพรวดขึ้นมาชนลำไยล้มไป “กูต้องเป็นที่หนึ่ง มงกุฎเป็นของกู หัวกูต้องได้สวมมงกุฎ”
ฟ้าวิ่งเตลิดหนีออกไป ลำไยตกใจ ที่ลูกสาวเหมือนคนเป็นประสาท
“ฟ้า มึงจะไปไหน อีฟ้า”
เย็นเดียวกัน ดวงเดือน กับ เลม่อนนั่งดูข่าวทีวีอยู่ที่บ้าน ภาพในทีวีเป็นข่าวเกรซให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนที่หน้าโรงแรม
“กรรมการในกองประกวดคงต้องขอประชุมกันอีกทีนะคะ แต่เท่าที่เห็นหลักฐานที่ออกมาตอนนี้ ก็ค่อนข้างเชื่อได้ค่ะ ว่าชมพู่ไม่ได้เป็นอย่างที่ถูกกล่าวหา เพราะฉะนั้นชมพู่ก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งต่อไปแน่นอนค่ะ”
ดวงเดือน กะ เลม่อน หันมาร้องกรี๊ดให้กันด้วยความดีใจ
“มงยังอยู่ แอร๊ย...”
ทั้งสองกอดกันดีใจ
ที่บ้านชมพู่เป็นเวลายามเย็น พุฒิพัฒน์ยืนคุยมือถือกับเกรซอยู่ มีชมพู่นั่งอยู่ข้างๆ
“ครับคุณเกรซ ผมมารับชมพู่กลับไปกรุงเทพฯ แล้ว แล้วเราค่อยประชุมเรื่องการแถลงข่าวอีกที ครับ... สวัสดีครับ”
พุฒิพัฒน์วางสาย ชมพู่รีบบอกว่า
“ใครบอกว่าฉันจะนั่งรถกลับไปกรุงเทพฯกับคุณ”
“จะเดินกลับก็ได้นะ”
“ฉันจะอยู่ที่นี่”
“จะดื้อทำไมเนี่ย”
“เพราะฉันไม่มีเหตุผลต้องกลับไปอีกแล้วไง”
พุฒิพัฒน์จับมือชมพู่มากุม มองตาลึกซึ้ง
“แต่ฉันมี ฉันมีเหตุผลมากมายเลย ที่ทำไมถึงอยากให้เธอกลับไปด้วยกัน”
ดาว กับชัชชนม์ ขึ้นบ้านมาหาชมพู่ ขัดจังหวะพอดี
ดาวกระแอม “อะแฮ่ม ขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าจ๊ะ”
“ไม่มีอะไร ดาวอย่าเข้าใจผิดนะ”
“เข้าใจผิดอะไร” ดาวทำเป็นไก๋
“ฉันกับคุณพุฒิไม่ได้...”
“จะแก้ตัวกับฉันทำไมพู่ ฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วยซะหน่อย”
“ก็แกกับคุณพุฒิ”
ดาวหัวเราะคิกคัก
“ฉันกับคุณพุฒิเราเป็นเพื่อนกัน แค่นั้นจริงๆ”
ชัชชนม์ยิ้มเผล่ “แล้วกับผมล่ะ มากกว่าแค่เพื่อนหรือเปล่า”
ดาวค้อนควักใส่ชัชชนม์ก่อนจะหันมาหาชมพู่ “พู่ ตอนนี้แกไม่ต้องกังวลอะไรแล้วนะ ใช้ชีวิตของแกให้เต็มที่ ทำตามที่ใจแกต้องการเถอะ”
ดาวกับชมพู่กอดกันด้วยความรัก
“แฮปปี้เอนดิ้งจนได้”
เสียงฟ้าแผดดังเข้ามา
“อีชมพู่ มึงออกมานี่เดี๋ยวนี้นะ”
ดาวตกใจพอๆ กับคนอื่น “ฟ้า”
ชมพู่วิ่งออกไปชะโงกดูตรงชานเรือน ก่อนจะลงบันไดไป สามคนตามไปติดๆ
อ่านต่อตอนที่ 28
