หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 27
ในบรรยากาศกลางวัน ริมถนนที่มีต้นข้าวสวยๆ เป็นทางเดินไปกิจนิมนต์ หลวงพ่อ หลวงพี่ เดินอย่างเร่งรีบ เหงื่อเต็มหน้า ปาดเหงื่อไปมา มั่น แมว เดินตามก็มองๆ
"เพราะแกเลยไอ้แมว จดเวลาไปขึ้นบ้านใหม่ผิด หลวงพ่อกับหลวงพี่ท่านรีบเดินจนเหงื่อท่วมหัวแล้วเนี่ย" มั่นว่า
"ก็ใครจะไปรู้เห็นมันบอกเจ็ดโมง เจ็ดโมง ข้าก็นึกว่าเจ็ดโมงเย็น"
"เจ็ดโมงเย็นไม่มี มีแต่หนึ่งทุ่มโว้ย"
หลวงพี่บอก
"พอแล้ว...อย่าโทษกันเลย เดินอีกหน่อยก็ถึงบ้านโยมแล้ว"
ทั้งสี่คนเดินต่อ อย่างเร่งรีบ
"นิมนต์เจ้าค่ะ"
หลวงพ่อ หลวงพี่ มั่น แมว หยุดแล้วหันไปมองด้านหลังที่เป็นต้นเสียง
ฟ้าใส่หมวกใบใหญ่ปิดหน้า ลมพัดชุดพริ้วปลิวๆ สวยๆเดินเข้ามาหาทั้งสี่คน
มั่นกับแมวมองเห็นก็มองคิดว่าต้องสวยแน่ๆ ทำท่า “ฮู้ว....”
หลวงพี่ถาม "มีอะไรรึเปล่าโยม"
"หนูมีเรื่องจะถามค่ะ"
ฟ้าเปิดหมวกออก ฟ้าหน้าปรุดูน่ากลัว
แมว/มั่นโพล่ง"อุต๊ะ! ผะผะผี"
"ฟ้าเป็นคนค่ะ ไม่ใช่ผี"
แมวถาม "แหมชื่อฟ้าด้วย ฟ้าลงโทษรึเปล่าเนี่ย หน้าถึงเป็นแบบเนี้ย"
หลวงพ่อดุปราม "พอแล้วแมว"
หลวงพ่อหันไปมองแมวดุ แมวก้มหน้าเงียบ
"บ้านผู้ใหญ่บ้านไปทางเหรอไหนคะ"
หลวงพ่อบอก
"เดินตรงไปจนสุดถนน จะเจอบ้านหัวมุมหลังนั้นแหละ"
"ถึงบ้านผู้ใหญ่เหรอค่ะ"
"เปล่า ไปถามทางบ้านหลังนั้นต่อ เพราะทางไปมันซับซ้อนหน่อย"
"ค่ะ"
"แล้วไปบ้านผู้ใหญ่มีเรื่องอะไรรึเปล่า" มั่นถาม
"หนูจะให้ผู้ใหญ่ช่วยประกาศหาคนมาลงสมัครเป็นนางงามค่ะ"
"เป็นคนส่งนางงามประกวดเหรอ" มั่นถาม
"หนูเป็นพี่เลี้ยงนางงาม"
มั่น/แมวโพล่ง"พี่เลี้ยง นางงาม"
แมวบอก "น่าจะดูแลหน้าตัวเองให้ดีก่อนดูแลนางงาม"
ฟ้าทำท่าจะกัด แมวสะดุ้ง ก่อนฟ้าหันไปด้านหน้าทำหน้ามั่นใจมาก
บนถนนสายหนึ่ง เหมยเดินก้มมองสมุดบัญชีในมือ เจนนี่ถือกระเป๋าตามมาทำท่าเหนื่อยๆ
"น้องเหมย เดินเก็บหนี้ตั้งแต่เช้าแล้วพี่เจนนี่ปวดขา เราไปพักกินกาแฟก่อนได้มั้ย พี่เจนหิว"
เหมยพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเบี่ยงไปอีกทาง โต้งกับเผือกกระโดดมาขวางทางไว้ เหมยกับเจนนี่ตกใจ
"โผล่มาเป็นสัมภเวสีเลยนะแกสองคน" เจนนี่บอก
"สัมภเวสีอะไร พวกฉันมันวิญญาณเร่ร่อนโว้ย" เผือกว่า
"มันก็เหมือนกันนะแหละไอ้เผือก"
พูดจบโต้งหันไปจ้องเหมย
"น้องเหมยจ้า จะไปไหน พี่โต้งไปส่งมั้ย"
"ไม่ต้องอ่ะ เหมยไปเองได้"
"แต่ให้พี่ดูแลรับรองเหมยจะปลอดภัยทุกการเดินทาง"
"เหมยว่าพี่โต้งเอาเวลาไปทำมาหากินเหอะพี่ จะได้ดูมีอนาคตกะเค้าบ้าง"
โต้งทำท่าโมโห จับแขนเหมย
"นี่น้องเหมยดูถูกพี่โต้งเหรอ"
"เหมยก็พูดความจริง"
"น้องเหมยคอยดู พี่จะทำมาหากินให้น้องเหมยดู"
โต้งจ้องหน้าเหมยเอาจริง เหมยพยายามดึงมือออก
หมวดกาแฟเดินเข้ามา เห็นโต้งจับมือเหมยก็ไม่พอใจ
"ทำอะไรเหมยอ่ะ"
โต้งดึงมืออก
"เปล่า...ไปเหอะเผือก"
โต้งกับเผือกเดินออกไป กาแฟมองตามไม่ชอบใจ
"เป็นอะไรรึเปล่าเหมย"
เหมยส่ายหน้า
"พี่โต้งท่าทางจะเพี้ยนขึ้นทุกวัน กาแฟจะไปไหนอ่ะ"
"ไปเดินตรวจปกตินะแหละ เหมยต้องดูแลตัวเองดีๆนะ เราเป็นห่วง"
กาแฟมองหน้าเหมยอย่างห่วงใย เหมยพยักหน้ารับ
ร้านกาแฟ ลุงชายืนจัดของอยู่ที่เค้าน์เตอร์ หมวดกาแฟ เจนนี่กับเหมยเดินเข้าร้านมา
เจนนี่สั่ง "ลุงชา เอากาแฟเย็น หวานน้อยสองแก้ว ใส่น้ำตาลสักห้าสิบเม็ดพอ"
"ถ้าจะจำกัดจำนวนเม็ดขนาดนั้น แกมาทำเองมั้ยนังเจน"
ลุงชาโมโห เหมยรีบแก้แทน
"หยอกนิดหยอดหน่อยทำเป็นโมโห ใส่มาช้อนหนึ่งจ้ะ"
เหมยกับเจนนี่เดินมานั่ง เหมยมองซ้ายขวาหาไท
"น้องเหมยมองหาใครคะ"
เหมยส่ายหน้า เจนนี่ยิ้มให้อย่างรู้ทัน
ไทกับหมากเดินเข้ามา ไทแต่งชุดไปสัมภาษณ์งานมา หมากแต่งชุดดูดีเหมือนกัน เจนนี่เดินไปควงแขนไทมานั่ง
"น้องไทไปไหนมาคะ"
"พี่ไทไปสัมภาษณ์งานบริษัทฝรั่งมา" หมากบอก
"บริษัทขายแค่ฝรั่งอย่างเดียว ไม่มีผลไม้อย่างอื่นเลยเหรอ"
"เงาะ ทุเรียนก็มี โอ้ย!!! หมายถึงบริษัทต่างชาติ"
"คงแห้วตามเคย" เหมยบอก
"ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้คุณ เกิดผมได้งานขึ้นมาจริงๆ คุณจะให้อะไรผม"
ไทเข้าไปใกล้ๆ หน้าเหมย
"นายไม่มีทางได้อยู่แล้ว นายแห้ว"
"ถ้าผมทำได้ ผมขออะไรจากคุณก็ได้หนึ่งข้อโอเค้"
เหมยพยักหน้ารับ ไทกับเหมยจ้องหน้ากันไปมา ริซซี่วิ่งเข้ามา
"ทุ๊กคน เร็วๆ เค้ามารับสมัครคนไปประกวดนางงาม"
"แล้วพี่จะตื่นเต้นทำไม เค้ารับสมัครนางงาม ไม่ใช่นายงาม" หมากว่า
"ก็ไม่ได้จะสมัครเองมะ ฉันมาชวนน้องเหมยไปสมัคร"
ทุกคนหันไปมองเหมยพร้อมกัน เหมยส่ายหน้าไม่สนใจ ไม่เห็นด้วย
ชดช้อยกำลังเก็บตังค์อยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง กุ๊กไก่ นวล ยืนอยู่ด้วย กุ๊กไก่ทำท่าคิดๆ
"ต้นรวมดอกมหาโหด เป็นห้าพันหกค่ะคุณนาย" นวลบอก
จุ๋มบอก "ขอจ่ายครึ่งหนึ่งก่อนนะคุณนาย"
ชดช้อยทำท่าคิด "เงินต้นครึ่งหนึ่งเป็น..."
"หมายถึง ครึ่งหนึ่งของดอกเบี้ยค่ะคุณนาย"
ชดช้อยเซ็ง
"หกร้อย ที่เหลือฉันเอาไปทบเป็นเงินต้นนะ"
จุ๋มพยักหน้ารับเซ็งๆ จ่ายเงินหกร้อยแล้วเดินเข้าบ้าน ชดช้อยนับตังค์อยู่
"แม่จ๋า กุ๊กไก่มีเรื่องจะปรึกษา"
"แม่ไม่ว่างนับเงินอยู่แป๊บหนึ่ง"
กุ๊กไก่มองซ้ายขวา กาแฟเดินผ่านเข้ามาพอดี กุ๊กไก่รีบวิ่งไปหา
"หมวดๆ ว่างปะขอถามไรหน่อย"
"ว่า"
กาแฟหยุดฟังกุ๊กไก่พูด
"ฉันไปสมัครประกวดนางงามดีปะ"
"ก็ดีนะผมว่า น่าจะเหมาะกับคุณ"
"จริงเหรอหมวด แล้วหมวดว่าฉันสวยมั้ย"
"อืม"... กาแฟพยักหน้า
"งั้นหมวดเป็นกำลังใจให้กุ๊กไก่ด้วยนะ กุ๊กไก่จะไปประกวดนางงาม"
กาแฟพยักหน้ายิ้มให้
ชดช้อยถาม "กุ๊กไก่จะไปไหนนะลูก"
"กุ๊กไก่จะไปสมัครเป็นนางงาม"
กุ๊กไก่ทำท่ามั่นใจ เหม่อมองออกไปข้างหน้ากำมือแน่น ชดช้อยยิ้ม
ถนนสวยๆ ข้างๆ เป็นนาข้าว โต้งกับเผือกเดินถือเบ็ดกับเหยื่อ เข้ามา
"พี่โต้งแน่ใจนะพี่ว่านี่เป็นวิธีที่ถูก" เผือกบอก
"ใช่...น้องเหมยดูถูกว่า ฉันไม่ทำมาหากิน ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันทำได้"
"พิสูจน์โดยการไปตกปลา แล้วก็เอามาย่างกิน"
"ใช่...นี่แหละคือการทำมาหากินที่แท้จริง" โต้งว่า
"เหมือนมันไม่ตรงประเด็นเท่าไหร่"
"อันนี้แหละตรงสุดๆ"
หลวงพ่อ มั่น แมว หลวงพี่ กลับจากกิจนิมนต์สวนเข้ามาอีกฝั่ง
มั่นมองเบ็
"จะออกไปทำบาปที่ไหนละวันนี้"
โต้งบอก
"ทำบาปอะไรกันน้า ฉันสองคนก็แค่จะออกไปทำมาหากิน"
"ทำมาหากินหรือตกเล่นๆ บอกมาดีกว่า" แมวว่า
"พี่โต้งเค้าจะตกปลาไปให้น้องเหมยทำเป็นกับข้าว น้องเหมยจะได้รู้ว่าพี่โต้งรู้จักทำมาหากิน"
"พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียจะได้ไม่เมื่อยปาก ไปเหอะเผือก"
โต้งกับเผือก เดินออกไป
"ไปกันได้แล้วแมวมั่น" หลวงพ่อบอก
"กลุ้มใจแทนคุณนายจริงๆ ลูกชายคนเดียวก็ไม่เป็นโล้เป็นพายกับชาวบ้านเค้า" แมวบอก
"กัมมุนา วัตติโลโก" หลวงพ่อว่า
"กำปูนา ระวังมันหนีบมือ" มั่นบอก
แมวแก้ให้
"สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมโว้ย จะตลกอะไรนักหนาเนี่ยน้า"
หลวงพ่อ หลวงพี่เดินไป มั่นแมวเดินตาม
อ่านต่อหน้าที่ 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 27
ไท หมาก เจนนี่ ริซซี่ ลุงชายืนดูฟ้ารับสมัครนางงามอยู่ที่ร้านกาแฟ ฟ้ากำลังรับใบสมัครจากสาวชาวบ้านอยู่
"น้องเหมยนะน้องเหมย เงินรางวัลตั้งเยอะให้สมัครก็ไม่เอา" เจนนี่ว่า
"นั่นสิ ฉันล่ะอยากสมัครแทน" ริชชี่ว่า
"ไปเฉาะก่อนเหอะเจ๊..." หมากบอก
"เหมยคงรู้ว่าไม่เหมาะ เลยไม่อยากฝืน ผมว่าเค้าคิดถูกแล้วนะครับ" ไทบอก
"เสียใจด้วยนะคะ น้องไม่ได้ไปต่อเชิญค่ะ"
ฟ้าผายมือ สาวหนึ่งคนร้องไห้ออกไป เพื่อนรีบปลอบ ฟ้ามองตามก่อนหายใจเสียงดัง
"นี่เราจะไม่เจอช้างเผือกในหมู่บ้านนี้เลยเหรอเนี่ย"
"จริงๆ คนสวยๆ มีเยอะไม่ไปเดินหาดูละ" ลุงชาบอก
"ลุงชาพูดถูก"
ฟ้าหันไปมอง ชดช้อยกับนวลเดินบังกุ๊กไก่มา
"สาวสวยที่สุดในหมู่บ้านคือ ลูกสาวฉัน"
ชดช้อยกับนวลถอยออกคนละฝั่งกุ๊กไก่ยิ้มๆ ก่อนเท้าสะเอวแล้วหมุนรอบตัวเองแล้วมึน นวลจับไว้
"เป็นไงคะคุณพี่เลี้ยง ลูกสาวฉันพอมีแววเป็นนางงามมั้ยคะ"
ฟ้าพยักหน้าก่อนมองกุ๊กไก่หัวจรดปรายเท้า
"ตั้งแต่เช้ามาก็มีน้องคนนี้แหละค่ะเหมาะที่สุด"
"ถ้าไม่มีคู่แข่ง งั้นลูกสาวฉันผ่านเข้ารอบเลยมั้ยคะ"
ฟ้ามองซ้ายขวาก่อนเห็นเหมยเดินดูสมุดบัญชีเข้ามา
"พี่เจนกลับบ้านได้แล้ว" เหมยบอก
"นี่ไง...ช้างเผือกอีกตัว" ฟ้าบอก
เหมยเงยมาเจอฟ้า เหมยทำท่างงๆ ว่าอะไรกับฉัน อย่ามายุ่ง
ชดช้อยกับกุ๊กไก่จ้องไม่พอใจ
ถนนเส้นยาวสุดลูกหูลูกตา ต้นข้าวริมทางดูสวยงาม โต้งเผือกเดินถือเบ็ดคุยกันมา
"หงุดหงิดจริงๆ นั่งจนก้นด้านไปหมดไม่มีปลาสักตัว" โต้งบอก
"สงสัยเราสองคนทำบาปไม่ขึ้น"
"แล้วบุญละ"
""แล้วเราทำอะไรได้"
"ทำไม่ได้เลยพี่ พวกเรามันพวกไร้อนาคต ไร้หนทาง"
"ทำไมมันแย่ขนาดนั้นวะ แกก็พูดเกินไป ยังไงฉันก็ต้องหาปลาไปอวดน้องเหมยให้ได้"
"ไปซื้อเอาก็ได้นิพี่ แล้วก็บอกว่าเราพี่ตกเอง ตามวิสัยคนไร้ยางอายอย่างเรา"
"ไม่ได้เว้ยคนอย่างโต้ง พูดอะไรแล้วต้องทำตามนั้น"
โต้งกับเผือกเดินทำท่าคิดๆต่อ
"งั้นเอางี้พี่ ไปวัดกัน"
"ไปทำไม"
"วัดเป็นเขตอภัยทาน ไม่มีใครกล้าเข้าไปตกปลา แถวนั้นปลาน่าจะชุม"
โต้งค่อยๆ ฉีกยิ้มพยักหน้าแล้วเดินออกไปอย่างเร็ว
ไท หมาก กุ๊กไก่ ฟ้า ชดช้อย นวล ลุงชา ยืนอยู่ในร้านกาแฟ เหมย เจนนี่ ริซซี่ ยืนปรึกษากันอยู่หน้าร้าน
"น้องเหมยคิดดีๆ นะคะ เงินตั้งเป็นแสนถ้าชนะ" เจนนี่ว่า
"ถ้าน้องเหมยไม่เอาพี่เอาเอง น้องเหมยลงแข่งให้หน่อย" ริชชี่บอก
"ไม่เอาเหมยไม่ชอบ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า"
ฟ้าและพวกในร้าน
" ว่าไงคะตัดสินใจได้รึยัง" ฟ้าตะโกน
เหมยเดินเข้ามาหาฟ้า
"เหมยตัดสินใจแล้วว่าเหมย"
"เหมยจะสมัคร"
ทุกคนหันไปเฮียเม้งเดินเข้ามา
"พ่อ"
"พ่อขอให้เหมยลงสมัครเพื่อพ่อ" เม้งว่า
"โอเคค่ะ"
เหมยทำท่าเซ็งๆ จะอ้าปากเถียงพ่อ
"ครั้งนี้พ่อขอ ถือว่าทำเพื่อพ่อ"
ฟ้ามองหน้าเหมยรอคำตอบ เหมยทำท่าคิดๆ
เจนนี่กับริซซี่เชียร์
เหมยทำท่าเซ็งๆ
"สมัครก็ได้"
"โอเคค่ะ... ได้ตัวแทนมาสองคนแล้ว พี่จะคัดให้เหลือแค่หนึ่งคนเพื่อเอาไปเก็บตัว"
"เก็บกี่เดือนครับก่อนประกวด" ไทถาม
"ของคนอื่นหนึ่งเดือน ของพี่ร้อยวัน" ฟ้าว่า
"พอครบร้อยวันแล้วเผาเลยรึเปล่า" ไทถาม
"คนไม่ใช่ศพ" ริชชี่ว่า
"ได้คนละ ขาดแต่สถานที่"
"บ้านฉัน" ชดช้อยว่า
"บ้านฉันดีกว่าใหญ่กว่า" เม้งข่ม
"ขอเป็นบ้านคนอื่นดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ลำเอียงเวลาตัดสิน" ฟ้าบอก
"ร้านริซซี่ดีมั้ยคะ แต่ถ้าได้รางวัลต้องช่วยโปรโมทร้านให้ด้วยนะ"
"แต่ขอให้ผู้ปกครองทุกท่าน ไม่เข้ามายุ่งกับการคัดเลือกครั้งนี้นะคะ" ฟ้าบอก
"ทำไมละ"
"เพราะเดี๋ยวเด็กๆ จะไม่มีสมาธิในการฝึกค่ะ ขอร้องนะคะ"
ชดช้อยกับเฮียเม้งพยักหน้า เซ็ง เหมยทำหน้าเซ็งๆ จ้องพ่อ
โต้งเผือกเดินมาที่ท่าน้ำ พร้อมกับเบ็ดและเหยื่อ
"ทางปลอดภัยพี่ หาโลเคชั่นในการทำบาปทำกรรมได้เลย"
"โอเค"
โต้งกับเผือกกำลังมองหาที่หย่อนเบ็ด ข้างๆ เห็นป้าย “เขตอภัยทาน ห้ามจับปลา”
"ป้ายมันบอกห้ามจับปลาเราไป ที่มันไม่มีป้ายดีกว่าวะ"
"ป้ายมันบอกห้ามจับ เราไม่ได้จับ เราตกปลา"
"เออจริงวะ"
โต้งกำลังจะหย่อนเบ็ดลงในน้ำ แมวมั่นเดินเข้ามา
"ทำอะไรอยู่ไอ้แมวขโมย"
"ใครขโมย ขโมยอะไร"
"ก็จะมาขโมยตกปลาไม่ใช่เหรอ" มั่นบอก
"น้าเอาอะไรมากล่าวหาพวกฉัน"
"แหม เบ็ดพร้อม เหยื่อพร้อม ขนาดนี้ยังจะหาว่ากล่าวหาอีกเหรอ"
"พวกแกนี่มันเลวจริงๆ ในวัดก็ไม่เว้น" แมวบอก
หลวงพี่ หลวงพ่อเดินเข้ามา
"มีอะไรกันมั่น"
"ไอ้สองตัว"
"สองคน" เผือกบอก
"ถ้าแกทำเลวบ่อยๆ ก็ต้องใช้คำว่าตัว ... มันจะตกปลาในวัดครับ"
"ผมก็แค่อยากตกปลาไปให้เหมยดู เค้าจะได้เห็นว่าผมเป็นคนรู้จักทำมาหากิน" โต้งบอก
"อยากรู้จักทำมาหากินก็เลยมาตกปลา เจริญจริงๆ" หลวงพี่ว่า
โต้ง/เผือกขานรับ "ครับ"
หลวงพ่อกับหลวงพี่มองหน้ากันก่อนหันมาคุยต่อ
"ตามหลวงพ่อมา หลวงพ่อจะช่วยแนะนำให้"
โต้งเผือกมองหน้ากันว่าเอาไงดี
เวลาต่อมา เหมยหันหลังให้พ่ออยู่ เฮียเม้งยืนอยู่ข้างหลัง เจนนี่กับริซซี่ยืนอยู่ห่างๆ
"ลองดูก็ไม่เสียหายนี่ลูก"
"แต่ถ้าเหมยลองแล้ว ไม่ใช่พ่อห้ามบังคับนะ"
"ก็ได้ลูก แต่พ่อว่าหนูทำได้ เพราะแม่หนูเป็นกุลสตรีสมบูรณ์แบบ"
"แต่เหมยได้พ่อ"
"หน้าตาดีเหมือนพ่อ"
"แมนเหมือนพ่อต่างหาก"
พ่อลูกยิ้มให้กัน
เจนนี่เดินมา
"ถ้าน้องเหมยไม่อยากประกวด เฮียส่งเจนนี่เข้าประกวดแทนได้นะคะ"
"อย่างแกก่อนจะส่งได้ต้องเอาไปทุบทั้งตัว"
"คนไม่ใช่หมูใช่คำว่าทุบ แค่ศัลยกรรมนิดๆ หน่อยๆ"
"ไม่นิดละฉันว่า รุ่นนี้ตายแล้วเกิดใหม่ง่ายกว่า"
เจนนี่ทำท่าค้อนๆ
"ไปเถอะค่ะน้องเหมย คุณฟ้าเค้ารออยู่"
"งั้นเดี๋ยวพ่อไปรอฟังข่าวดีที่บ้านนะ"
เหมยเดินเข้าร้านริซซี่ไปกับเจนนี่
หลวงพ่อนั่งอยู่กับหลวงพี่ โต้ง เผือก มั่น ในโบสถ์
"ที่เหมยเค้าให้ไปทำมาหากิน ไม่ได้หมายความว่าให้มาหาของกิน" หลวงพ่อว่า
"แล้วมันหมายความว่าไงครับ"
"เค้าคงอยากให้โต้งมีงานการทำ มีอนาคต ความมั่นคงมากกว่า"
"แต่ผมก็มีทุกอย่างนะครับ บ้านผมรวย"
"รวยมันก็ไม่เหมือนสร้างเอง มันจะทำให้เราเป็นคนเต็มคน" มั่นบอก
"ทุกวันนี้พี่เค้าก็เป็นคนนะครับ" เผือกว่า
"ผมว่าหลวงพ่อกับหลวงพี่ บอกมันไปเลยดีกว่าครับว่าต้องให้มันทำตัวยังไง" มั่นว่า
หลวงพี่บอก
"ลองเริ่มจากการเปลี่ยนตัวเอง ทำประโยชน์เพื่อคนอื่นดูมั้ย ตัวเราจะได้มีคนค่ามากขึ้น"
โต้งกับเผือกมองหน้ากัน โต้งหันมาตอบ
"งั้นผมต้องทำอะไรบ้างครับ เพื่อให้น้องเหมยเห็นผมอยู่ในสายตา"
หลวงพี่กับหลวงพ่อยิ้มให้โต้งกับเผือก
อ่านต่อหน้าที่ 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 27 (ต่อ)
หลวงพ่อ หลวงพี่ แมว มั่น ยืนดูโต้งกับเผือกกวาดลานวัดอยู่
"ทำความสะอาดวัดเรื่องง่ายๆ แต่ก็ถือว่าเป็นการทำความดี"
"ผมสองคนจะกวาดให้เกลี้ยงไม่ให้เหลือสักใบเลยครับ" โต้งบอก
"เดี๋ยวผมถ่ายรูปลงเฟสอวดชาวโลกหน่อยว่า พวกเราทำความดี"
"ดีๆ เป็นการสร้างภาพด้วย" โต้งว่า
"สร้างแต่ภาพไม่ได้นะ ต้องทำด้วยใจด้วย" หลวงพ่อบอก
"งั้นทั้งหมดเซลฟี่ร่วมกับผมหน่อยได้มั้ยครับ จะส่งไปอวดน้องเหมย"
"ไม่เหมาะหรอกโยม ถ่ายกันเองเถอะ"
"มาๆ ข้าถ่ายด้วย" มั่นบอก
โต้งพยักหน้า ถือกล้องโดยมีมั่น แมว เผือกอยู่ด้วย หลวงพี่ หลวงพ่อ ยืนมอง
โต้งสำเนียงแย่
"capture"
"ไม่ถ่าย สงสัยสำเนียงไม่ได้ เดี๋ยวเผือกลองเอง...สไมล์" เผือกสำเนียงแย่พอกัน
"โหโทรศัพท์รุ่นใหม่โว้ย ข้าอยากลองมานานแล้วขอบ้างๆ แคปเจอร์" แมวว่า
"ชีส" มั่นว่า
ทั้งสี่คนผลัดกันพูด แต่โทรศัพท์ก็ไม่ถ่าย
"ถ่ายยากถ่ายเย็น" แมวบอก
"เดี๋ยวออกเสียงตามหลวงพี่นะ"
หลวงพี่สอนทุกคนออกเสียง
"ชีส"
ทุกคนออกเสียงตาม
"สไมล์"
"ทำไมหลวงพี่สำเนียงเป๊ะจังครับ" เผือกว่า
"ก็ท่านเป็นฝรั่งแกก็ไม่น่าถาม" แมวบอก
ทุกคนพยายามออกเสียงตลกๆ อยู่
ฟ้ากำลังสาธิตวิธีการเดินให้เหมยกับกุ๊กไก่ดู
"เดี๋ยวพี่เดินให้ดูเป็นตัวอย่าง คอตั้ง หน้าเชิด อย่างนางงาม"
ริซซี่บอก "สวยมากเลยค่ะ"
เจนนี่ถาม "สวยตรงไหนวะ หน้าคนหรือหลุมฝังอะไร"
เหมยดุ
"พี่เจน"
ฟ้าหันมาจ้องดุเจนนี่
"ฉันได้ยินนะ ถึงฉันจะสวยไม่มาก แต่ท่ายากฉันเยอะ"
"เจนนี่ก็พูดไปเรื่อยค่ะ คุณฟ้าหิวน้ำมั้ยคะ"
"ขอน้ำมะพร้าวสักลูก"
"เอามากินหรือเอามาล้างหน้าค่ะ"
"เอามาล้างหน้าแกนะสิ เดี๋ยวก็จับกินไส้ซะเลย"
"คนหรือผีปอบเนี่ย"
ริซซี่บอก "เดี๋ยวริซซี่ไปหามาให้นะคะ"
"กุ๊กไก่ ลองเดินได้รึยังคะ"
"ดีค่ะน้องกุ๊กไก่ เชิญ"
กุ๊กไก่เดินสวยมาก ยิ้มหวาน โบกมือแบบนางสาวไทย
เหมย เจนนี่ ริซซี่ มองแล้วปรบมือให้
"เป๊ะมากเลยคะ"
ฟ้าหันมาหาเหมย
"ต่อไปน้องเหมยค่ะ"
เหมยเดินแมนๆ แข็งทื่อ ทุกคนมองอึ้งๆ กุ๊กไก่ยิ้มเยาะ
"เป็นไงบ้างคะ"
ทุกคนส่ายหน้าเป็นคำตอบ เหมยเซ็งๆ
ในศาลาวัด โต้งเผือกถูพื้นเสร็จจนมันวับ ก่อนเดินมาหาแมว มั่น หลวงพี่ หลวงพ่อ ที่นั่งอยู่
"ผมถูกพื้นวัดเรียบร้อยแล้วครับหลวงพ่อ"
หลวงพ่อพยักหน้ายิ้มรับ
"ทำความดีนี่มันเหนื่อยนะครับหลวงพี่" เผือกบอก
"เหนื่อยที่กาย สุขที่ใจใช่มั้ย"
เผือกยิ้มกว้าง
"ครับ"
"ถูสะอาดรึเปล่า"
"มันวับ ไม่เชื่อน้าไปตรวจดูได้" เผือกบอก
"ไปมั่น ไปตรวจงานหน่อย"
มั่นกับแมวเดินไป ก่อนมองพื้นมันวับ
"โห พื้นมันวับเลยโว้ย" แมวว่า
สองคนเดินสำรวจพื้น ก่อนเดินไปแล้วลื่นพื้น หลวงพี่กับหลวงพ่อมองอยู่ ตกใจ
"โอ้ย"
แมวมั่น ก้นจ้ำเบ้ากองอยู่ที่พื้น
"โอ้ยหักหมดแล้วอะไหล่" มั่นว่า
"ทำไมพื้นทั้งมันทั้งลื่นขนาดนี้"
"ไม่มันได้ยังไง ก็ฉันสองคนเอาน้ำมันพืชถูพื้น" เผือกบอก
"น้ำมันพืช"
"ถูกต้องคร้าบ" โต้งว่า
"ไอ้ ไอ้ๆๆ"
"บ้านไหนสั่งสอนให้เอาน้ำมันมาถู"
"ก็น้าบอกถูให้มัน ไม่ใส่น้ำมันจะมันได้ยังไง"
"เออฉันผิด" แมวบอก
"หลวงพี่ว่าน้ามันกับน้าแมวไปหายาทาก่อนมั้ย"
ทุกคนมองโต้งเผือก สองคนยิ้มเจื่อน
ริซซี่กับเจนนี่ยืนอยู่ ฟ้า เหมย กุ๊กไก่ ยืนดู
"เดินเลย" ฟ้าบอก
สองคนเดินแบบอย่างสวย มีจริต
"ไหว้" ฟ้าบอก
ริซซี่กับเจนนี่ทำท่าไหว้สวย ย่อต่ำ
"ทำหน้าสวย"
"ท่าจะยาก สงสัยต้องไปเกาหลี"กุ๊กไก่บอก
"เหรอ..." เจนนี่ว่า
"นี่อุตสาห์สาธิตให้ดูนะ" ริชชี่ว่า
"สองคนนี่เก่งนะ เอาไว้มีประกวดนางงามหน้าเมรุแล้วจะมาเรียก"
"พี่เลี้ยงไปประกวดเองเถอะค่ะ" ริชชี่บอก
"หยอกเล่น อะมาน้องเหมยกับน้องกุ๊กไก่ เดี๋ยวพี่ขอดูสองคนเดินพร้อมๆ กัน"
"ดูแล้วตัดสินเลยมั้ยคะ" กุ๊กไก่ถาม
"ตัดสินเลย แต่ถ้าได้ใครมาช่วยตัดสินอีกสักคนสองคนน่าจะดี"
ไท กาแฟ หมาก เดินเข้ามา
"พี่ริซซี่ครับ ผมมาตัดผมครับ" ไทบอก
"ผมมาหาเหมยครับ" กาแฟว่า
"ผมตามเค้ามาครับ" หมากบอก
ฟ้ายิ้มที่สามคนเดินเข้ามา
"มาพอดีเลยค่ะ มาช่วยเป็นคัดเลือกผู้เข้าประกวดให้พี่หน่อย"
สามคนมองหน้ากันงงๆ
ชดช้อย เม้ง นวล แหวกกาแฟ กับไทออก แล้วเดินเข้ามาในร้าน
"ฉันร่วมด้วย"
"เม้งด้วย"
"นวลขอมีส่วนร่วมด้วยค่ะ"
ฟ้ามองไปเห็นเม้ง ชดช้อย นวล ยืนยิ้มอยู่ ฟ้าหน่ายๆ
"หลายๆ คนช่วยกันดูก็ดีค่ะ"
หลวงพี่ กับหลวงพ่อ นั่งอยู่ แมวกับมั่นเดินเจ็บๆ ก้นเข้ามา
"ไอ้ตัวป่วนสองคนไปไหนแล้วครับ" แมวถาม
"เห็นบอกว่าจะลงไปกวาดลานวัด" หลวงพ่อบอก
"ผมไปทำความสะอาดพื้นที่เลอะน้ำมัน ปวดไปหมดเลยครับ" มั่นบอก
"ให้เวลาเค้าหน่อย เค้าอยากทำดีเราต้องสนับสนุน" หลวงพี่บอก
"มันจะไหวเหรอครับ ไล่มันไปทำดีที่บ้านดีมั้ย" แมวบอก
"เอาน่าแมว ช่วยสอนเค้าหน่อย ถ้าเค้าดีขึ้นหมู่บ้านเราก็มีคนดีๆ เพิ่มขึ้นนะ" หลวงพ่อบอก
"ครับหลวงพ่อ"
แมวกับมั่นมองหน้ากันทำหน้าหน่ายๆ
หน้าร้านกาแฟ โต๊ะถูกตั้งเหมือนโต๊ะกรรมการมี ริซซี่ เจนนี่ เม้ง ชดช้อย นวล ไท หมาก กาแฟ นั่งอยู่ ฟ้ายืนยิ้มอยู่
"ให้เราเขียนชื่อคนที่เลือกเลยใช่มั้ย" ริชชี่ถาม
"ใช่ค่ะ"
"เขียนเสร็จแล้วค่ะ"
"โอ้ย...ยังไม่ได้ดูเลยทำไมเลือกเร็วจัง" หมากบอก
"ไม่ได้นะริซซี่ เธอต้องตัดสินอย่างบ่ายธรรม" เจนนี่บอก
"เที่ยงทำ" หมากบอก
ทุกคนทำท่าเซ็งๆ ริซซี่กับเจนนี่
"เพื่อไมให้เสียเวลาเชิญผู้เข้าประกวดหมายเลข 1 น้องกุ๊กไก่ค่ะ"
กุ๊กไก่เดินออกมาไหว้ทุกคนอย่างสวยก่อนแนะนำตัว
"สวัสดีค่ะ ชื่อกุ๊กไก่ น่ารัก เรียบร้อย พูดน้อย ขี้ประจบค่ะ"
"สวยมากลูก"
ชดช้อยกับนวลปรบมือให้กุ๊กไก่
"ก็งั้นๆ" เม้งว่า
กุ๊กไก่เดินออกมาทำท่าโบกไม้โบกมืออย่างนางงาม ยิ้มหวานๆ ให้ไท
"โหวตให้กุ๊กไก่ด้วยนะคะ"
กุ๊กไก่เดินเข้าไปอยู่ข้างๆ ฟ้า
"ต่อไปเชิญหมายเลข 2 น้องเหมยค่ะ"
เหมยเดินออกมาห้าวๆ ยกมือไหว้ย่อแบบสั่นๆ ชดช้อยขำๆ
"เก่งมากลูก"
"สวัสดีค่ะชื่อเหมย ดื้อ สวย ดุ ค่ะ"
กาแฟปรบมือให้ ไทมองเหมยขำอย่างเอ็นดู
เหมยเดินแบบอย่างแมน
"ลูกฉันชนะว่ามั้ยนวล" ชดช้อยถาม
"เรื่องนี้นวลเห็นด้วยค่ะคุณนาย"
เหมยมองทุกคนอย่างไม่มั่นใจ ฟ้ามองเหมย กลุ้มใจว่าจะไหวมั้ย
อ่านต่อหน้าที่ 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 27 (ต่อ)
บริเวณลานวัด โต้งเผือกกวาดใบไม้กองสูงมาก ข้างๆ เห็นกองเศษไม้วางอยู่ ที่จะเป็นเชื้อเพลิงอย่างดี โต้ง เผือก ยืนดูผลงานตัวเอง
"พอได้ทำอะไรเพื่อสังคมบ้างรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก" เผือกบอก
"เอาไงกับกองใบไม้ต่อดีวะ"
"เผาสิพี่"
พูดจบเผือกหยิบน้ำมันรอนสันขึ้นมา
"แกไปเอามาจากไหน" โต้งถาม
"ขโมยของน้ามั่นมา สงสัยแกเอาไว้เผาศพ"
"งั้นจัดการเลย"
มั่นกับแมวเดินยิ้มๆ มาอารมณ์ดี มองโต้งกับเผือก
"โห...กองใบไม้ท่วมหัวเลยโว้ย" แมวว่า
"บรรลัยแล้วไอ้แมว"
มั่นเห็นเผือกเอารอนสันราด ใบไม้จนทั่ว สาดไปถึงกองไม้ข้างๆ ด้วย โต้งจุดไฟแชคก่อนทำท่าโยนลงไปกองใบไม้
แมว/มั่นโพล่ง "อย่า"
เวลาต่อมา แมว มั่น โต้ง เผือก หน้าเลอะ เพิ่งดับไฟมา หลวงพี่ กับหลวงพ่อมองส่ายหน้า
"ฉันว่าแกสองคนกลับบ้านไปเถอะ" แมวบอก
"ไม่เอาหรอกน้า ฉันยังอยากพิสูจน์ตัวเองให้น้องเหมยเห็นว่าฉันเป็นคนดี" โต้งบอก
"นี่แค่เริ่มแกก็จะเผาวัดซะแล้ว"
"ทั้งเอาน้ำมันพืชถูพื้น จะเผาวัด เจริญจริงๆ" มั่นเสริม
"ฉันสองคนไม่ได้ตั้งใจ" โต้งบอก
"หลวงพ่อว่าวันนี้กลับไปพักก่อนดีมั้ย"
เผือกบอก "ได้ครับ"
"แต่พรุ่งนี้พวกเราจะมาใหม่"
"ยังจะมาอีกเหรอ" แมวถาม
"มาสิครับ"
"ถ้าแกมา ฉันสองคนไม่อยู่แล้ว"
"อยู่หน่อยเถอะน้า ฉันอยากเป็นผู้เป็นคนสำหรับน้องเหมย" โต้งว่า
"มีแรงบันดาลใจทำความดีแบบนี้ก็ดีนะ " หลวงพี่ว่า
"ถามนังเหมยด้วยนะว่ามันชอบแกมั้ย" แมวว่า
"น้องเหมยชอบฉัน แต่ยังไม่รู้ตัวจริงปะเผือก"
"ครับผม"
"คนที่เค้าจะรักเรา เค้าต้องรักที่เราเป็นเรา" มั่นว่า
"น้าพูดถูก"
"งั้นฉันว่าพี่กลับมาทำตัวแบบเดิมเถอะ แบบนี้มันไม่ใช่" เผือกว่า
"จริงด้วยวะ เผือก"
"อ้าว...ตกลงจะเอาไงเนี่ย" แมวถาม
"ฉันจะทำให้เหมยรักในแบบที่ฉันเป็นฉัน บ้านฉันรวยแล้วไม่ต้องทำอะไรก็มีกินทำไปเหนื่อยเปล่าๆ"
"ถูกต้อง" เผือกบอก
"งั้นไปใช้ชีวิตกะเลวกะลาดเราต่อดีกว่าเว้ย ลานะครับทุกคน"
โต้งกับเผือกยกมือไหว้หลวงพ่อกับหลวงพี่ ทุกคนส่ายหน้ามองตามหน่ายๆ
ทุกคนนั่งอยู่ เหมย กุ๊กไก่ ฟ้า ยืนอยู่
"เอาละคะเชิญทุกคนตัดสินได้" ฟ้าบอก
ทุกคนที่นั่งอยู่เปิดกระดาษเอสี่ในมือที่เขียนชื่อคนชนะ
ริซซี่เลือกเหมย เจนนี่เลือกเหมย เฮียเม้งเลือกเหมย
"ไม่ยุติธรรมลูกแกเดินยังกะปู จะให้เป็นตัวแทนไปประกวดได้ยังไง" ชดช้อยว่า
"ลูกฉันดีที่สุด ไม่เลือกลูกแล้วจะเลือกใคร"
"อย่าเพิ่งทะเลาะกันค่า เชิญคุณนายเปิดก่อน"
ชดช้อยเลือกกุ๊กไก่ นวลเลือกกุ๊กไก่ ไทเลือกกุ๊กไก่
"พี่ไทเลือกกุ๊กไก่ไปประกวด แล้วก็เลือกกุ๊กไก่เป็นคู่ชีวิตด้วยนะคะ"
"มากไปกุ๊กไก่ ไว้หน้าแม่บ้าง"
เหมยมองหน้าไท ไม่ค่อยพอใจ
"ต่อไปผู้หมวดค่ะ"
กาแฟ จะเปิดไม่เปิด ทุกคนลุ้นๆ เหมือนแข่งขันเกมโชว์
กาแฟจะเปิดไม่เปิด
"เปิดซะทีเถอะค่ะหมวด" เจนนี่ว่า
"หมวดต้องเลือกเหมยอยู่แล้ว" เม้งบอก
"ครับ"
กาแฟเปิดมาเลือกกุ๊กไก่
"เย้ๆๆๆ กุ๊กไก่ชนะ"
ชดช้อยวิ่งไปกอดลูกสาว ดีใจเว่อร์
"หมวดกาแฟ เดี๋ยวจะไม่ให้เข้าบ้านเลย" เม้งว่า
"ผมตัดสินด้วยความยุติธรรมครับ"
"ไม่เป็นไรพ่อ" เหมยบอก
"ยังไม่ได้ตำแหน่ง อย่าเพิ่งดีใจขนาดนั้นค่ะ"
"อย่าขี้อิจฉาค่ะ ขอร้อง"
"เดี๋ยวฟ้าขอคิดอีกคืนนะคะว่าจะเลือกใครเป็นตัวแทนไปประกวด"
"ยังจะคิดอีกเหรอ เห็นๆ กันอยู่แล้ว"
"ต้องคิดค่ะ"
ไทมองเหมยที่ดูเศร้าๆ
เหมยยืนเหม่อๆ อยู่ที่ท่าน้ำ ไทเดินเข้ามาหา
"คิดอะไรอยู่คุณ"
"เรื่องของฉัน"
"เรื่องประกวดนางงามอะไรนะเหรอ"
"อืม..ฉันรู้หรอกน่าว่าฉันทำไมดี ไม่ต้องซ้ำเติม"
"มันไม่เหมาะกับคุณหรอก"
"แต่ฉันอยากทำเพื่อพ่อ"
"มีอย่างอื่นให้ทำอีกเยอะ ทางนี้ไม่ใช่ทางของคุณ"
"อืม กุ๊กไก่แฟนนายคงได้ไปเป็นตัวแทน"
"ไม่ใช่แฟนผม นี่อย่าบอกนะว่าน้อยใจที่ผมเลือกกุ๊กไก่"
เหมยเดินงอนไปเหม่ออยู่ริมน้ำ
"ผมเลือกไปตามความเหมาะสม มันไม่เหมาะกับคุณ"
"ย่ะ"
"แต่ถ้าเลือกเนื้อคู่ไม่ต้องห่วงผมจะเลือกคุณเป็นคนแรก"
เหมยหันกลับมามองหน้าไทอายๆ
"ไอ้บ้า."
ไทยิ้มๆ
"แล้วเรื่องงานนายที่ไปสมัครนายชอบเหรอ"
"ชอบสิ ผมเรียนมาก อีกอย่างถ้าการงานมั่นคง ผมจะได้กล้าจีบผู้หญิงที่ผมชอบจริงๆ ซะที"
เหมยอาย
"นายชอบใครอ่ะ"
"ส่องกระจกดูสิ"
เหมยยิ้มอายๆ ก่อนผลักไทแล้วเดินออกไป ไทมองตามยิ้มๆ
เวลากลางคืน กุ๊กไก่นั่งไหว้พระอยู่ในโบสถ์
"สาธุ ขอให้กุ๊กไก่ได้เป็นตัวแทนไปประกวดด้วยเถอะ"
กาแฟเดินเข้ามา
"นี่ถึงขนาดต้องมาบนพระเลยเหรอคุณ"
"ไม่ได้บนนะ แค่ขอเฉยๆ"
"ไม่มั่นใจเหรอ"
"มั่นใจ แต่อยากได้ความมั่นใจขึ้นไปอีก"
"ถ้ามั่นใจก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว"
"ขอบคุณนะที่โหวตให้กุ๊กไก่"
"ก็ตามความถูกต้องเหมาะสม"
กุ๊กไก่ยิ้มให้ก่อนหันไปไหว้พระต่อ
"กุ๊กไก่จะคุกเข่า 1 ชม.เพื่อเป็นการขอให้ท่านช่วยให้กุ๊กไก่ได้เป็นตัวแทนประกวด"
"นี่แก้บนก่อนเลยเหรอ"
"อยากได้ก็ต้องให้ก่อน"
กุ๊กไก่ทำท่าคุกเข่ายกมือไหว้ มองไปที่พระประธานอย่างมีหวัง
"หมวดอย่าเพิ่งไปไหนละ รอไปส่งฉันที่บ้านด้วย"
"อ้าว..."
กุ๊กไก่ไหว้พระต่อ กาแฟนั่งรอข้างๆ
เช้าวันใหม่ ทุกคนยืนรอฟังผลลุ้นๆ
"ฟ้านอนคิด นั่งคิด เอาเท้าก่ายหน้าผากคิดถึทั้งคืน"
"ประกาศผลได้แล้วมั้ง" เจนนี่ว่า
"คนที่ฟ้าเลือกคือ น้องกุ๊กไก่"
ชดช้อยกอดลูกดีใจ
ชดช้อย / กุ๊กไก่ร้อง "เย้"
เฮียเม้งบอก "ไม่ยุติธรรม"
"ไม่เอาพ่อ เหมยว่ากุ๊กไก่เหมาะที่สุดแล้ว"
"เก่งที่สุดลูกสาวแม่" ชดช้อยบอก
"ต้องขอบคุณพระประธานท่านด้วย เมื่อวานกุ๊กไก่ไปนั่งคุกเข่าขอให้ท่านช่วยตั้งเป็น
ชั่วโมง"
"เมื่อกี้ว่าไงนะคะ"
"กุ๊กไก่ไปบนพระประธานโดนการนั่งคุกเข่า 1 ชั่วโมงค่ะ"
ฟ้าทำท่าตกใจ มองที่เข่ากุ๊กไก่แดงมาก
"ตายแล้วเข่าด้าน"
"ทำไมคะคุณฟ้า" ชดชข้อยถาม
"ก็เวทีที่จะไปประกวดเป็นเวที นางงามเข่านุ่ม เข่าด้านแบบนี้ไม่ได้ค่ะ"
"เค้าดูแค่เข่าเหรอ" ริชชี่ถาม
"ใช่สิ"
"แล้วจะคัดหน้าทำไม หน้าแบบไหนก็ได้มั้ง"
"ไม่ได้หนังหน้าต้องดีด้วย เพราะเด็กของฟ้าต้องสวยครบค่ะ"
"ทาครีมเดี๋ยวก็หายด้าน" กุ๊กไก่บอก
"ไม่ได้ๆ ต้องหาคนใหม่"
"น้องเหมยเลยค่ะ" เจนนี่แนะนำ
"เหมยไม่เอาค่ะ เหมยไม่อยากเป็น"
"แต่ว่า" เม้งว่า
"เหมยขอค่ะพ่อ"
เฮียเม้งพยักหน้าจำยอมตามใจลูก
"งั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปหาที่หมู่บ้านอื่นเดี๋ยวไม่ทัน"
ฟ้าเดินออกไป
"เอาไงอ่ะแม่"
"ตามไปสิคะจะรออะไร" นวลบอก
ชดช้อย กุ๊กไก่ นวล วิ่งตามไป เหมยมองส่ายหน้ายิ้มๆ
อ่านต่อตอนที่ 28
