หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 26
บรรยากาศหมู่บ้านยามเช้า เหมย เฮียเม้ง เจนนี่ รอตักบาตรอยู่ หลวงพ่อ หลวงพี่ ไท หมาก เดินเข้ามา
"นิมนต์จ้ะหลวงพ่อ หลวงพี่" เจนนี่บอก
หลวงพ่อกับหลวงพี่หยุด เจนนี่หันไปมองไท
"หลวงพ่อหยุดรับบิณฑบาต แต่น้องไทหยุดรับหัวใจพี่เจนนี่ไปนะ"
"พี่ไทรับแล้วไม่รู้จะเอาไปทำอะไรก็ส่งมาให้ผม ผมจะเอาไปย่างกิน" หมากบอก
"ไอ้บ้าหัวใจคนไม่ใช่หัวใจไก่"
หมากยิ้มๆ
"ตักบาตรเลยลูก" เม้งบอก
เหมยตักบาตร เฮียเม้งส่งของให้ ตักเสร็จยกมือไหว้
"หลวงพ่อให้พรลูกเหมยหน่อยนะครับ วันนี้วันเกิดเหมยเค้า"
เหมยยิ้มๆ ก่อนหันไปมองไท
"ก็สิ่งดีใดที่ต้องการ พรดีใดที่ปรารถนาก็ขอให้สมหวังนะโยมเหมย"
"ขอบคุณค่ะ หลวงพ่อ"
"เงิน ทอง บ้าน รถ มีทุกอย่างแล้วที่ขาดก็คงจะเป็นผู้ชายดีๆ สักคนใช่มั้ยคะน้องเหมย" เจนนี่บอก
"ขาดที่ไหนละ ก็หมวดกาแฟไง"
เหมยหันไปมองไทหน้าเศร้า
"เพื่อนกันพ่อ"
"เริ่มจากเป็นแฟนกันเนี่ยแหละดีแล้ว ใครจะเหมาะสมกับลูกเท่าหมวดกาแฟ นิสัยดี หน้าตาดี ฐานะการงานดี พ่อจะได้มั่นใจว่า ถ้าพ่อไม่อยู่ คนแบบนี้แหละจะดูแลลูกได้"
เหมยทำเสียงอ้อน
"ไม่เอา เหมยไม่ให้ใครดูแลทั้งนั้นแหละ นอกจากพ่อคนเดียว"
เหมยโผเข้ากอดอ้อนพ่อ เฮียเม้งลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู ทุกคนมองยิ้มๆ
ไททำหน้าเครียดๆ นึกถึงคำพูดของเฮียเม้งที่อยากได้คนที่ดูแลเหมยได้
เวลาต่อเนื่องมา หมากเอื้อมมาจับไทที่ศาลาท่าน้ำ
"อย่าคิดมากนะพี่"
ไทนั่งหน้าเศร้าๆ หันหน้ามามองหมาก
"รู้เหรอพี่ิคิดเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องที่ฉันแย่งกินกับข้าวพี่หมดน่ะสิ"
"ใช่ น่าจะเหลือไข่ไว้ให้พี่สักครึ่งฟอง แฮ่...ไม่ใช่เว้ย"
หมากนั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกับไท
"พี่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับพี่เหมยอยู่ ใช่ปะ"
"อย่าว่าแต่เหมาะเลย แค่คิดฉันก็ไม่ควรแล้ว"
"อะไรมันจะเจี๋ยมเจี๊ยมขนาดนั้น"
"ก็อย่างที่พ่อเค้าบอก ฉันจะไปดูแลเหมยได้ไง ดูดิยังทำงานร้านกาแฟไปวันๆ อยู่เลย"
"ดวงคนเรามันไม่เหมือนกันพี่ บางคนไม่ต้องทำงานก็มีกินมีใช้อย่างพี่โต้ง แต่บางคนขยันให้ตายยังไงก็ไม่รวย พื้นฐานคนมาไม่เท่ากัน"
"แต่หมากอย่าลืมสิ บางคนจนแทบไม่มีเงินกินข้าว เค้าก็ยังกลายเป็นเศรษฐีได้"
"แต่มันหนึ่งในล้านปะวะพี่"
"ก็ถ้าเราพยายาม ใครจะรู้ว่าเราอาจจะเป็นคนที่สองของล้านก็ได้"
"พี่ไทจะทำอะไร"
"ถ้าพี่จะจีบเหมยจริงๆ พี่ต้องสู้ให้ชีวิตตัวเองมีค่า มีราคามากกว่านี้"
"เค้าเรียกพลังแห่งรัก"
"ไม่ใช่แค่เพื่อเหมยหรอก แต่เพื่อแม่พี่ เพื่อตัวพี่เอง"
"เพื่อผมด้วย ถ้าพี่รวยขอผมเป็นชาวเกาะ"
ไทหันไปยิ้มให้หมาก ก่อนทอดสายตามองไปที่ท่าน้ำอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ
ริซซี่ยืนอยู่หน้าประตูร้าน ทำท่าเหมือนดูต้นทางอะไรสักอย่างก่อนเดินเข้ามาในร้าน เหมือนเป็นสายลับ ในร้านเฮียเม้ง กาแฟ เจนนี่นั่งอยู่ ริซซี่ทำท่าตะเบะ
"ไส้เดือนดิน เห็นนกมั้ย"
"ปลอดภัยไร้แววนกค่ะหมวด"
"ดีมาก"
"ใช้โค้ดลับซะน่าเกลียดเลยนะคะ ไส้เดือนดิน"
"ผมก็ตั้งตามหน้าตาพี่นะแหละ"
"เดี๋ยวสักวันจะโดนไส้เดือนดินชอน"
"ตกลงเรียกมาประชุมหรือมาคุยเรื่องไส้เดือนกันเนี่ย" เม้งว่า
เฮียเม้งทำท่าหงุดหงิด กาแฟยิ้มๆ ก่อนหันไปคุย
"เราต้องสุมหัวกันครับพ่อ เดี๋ยวเหมยจะได้ยิน"
ทั้งหมดเอาหัวชนกัน
เจนนี่บอก "ถ้ากลับบ้านไปทุกคนคันหัวอย่าว่าเจนนี่นะคะ"
"อย่าบอกนะว่าเห็บขึ้นหัวแก! อี๊"
ริซซี่ เฮียเม้ง กาแฟ แยกหัวออก
"เจนนี่เป็นคน ไม่ใช่หมาค่ะ แค่เหาก็พอ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวประชุมเสร็จริซซี่สระผมให้ฟรี เพราะงานนี้เราทำเพื่อน้องเหมย"
"งั้นสุมหัวต่อ" กาแฟบอก
ทั้งหมดเอาหัวชนกันต่อ
"เราจะวางแผนเซอร์ไพร์สวันเกิดเหมยดังนี้นะครับ"
ทุกคนตั้งใจฟังที่กาแฟพูด
กาแฟในท่าหัวชนกับทุกคน
"แผนทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ"
กาแฟ โต้ง เผือก กุ๊กไก่ แยกหัวออกจากกัน
"งั้นฉันไปก่อนนะ" โต้งบอก
"พี่โต้งจะไปไหน" กุ๊กไก่ถาม
"ไปขอเงินแม่ซื้อของขวัญให้ว่าที่ภรรยาในอนาคต"
"น้อยๆ หน่อยนะนายโต้ง" กาแฟบอก
"ทำไมหมวด ของแบบนี้ใครดีใครได้"
"งั้นพี่โต้งคงไม่ได้ เพราะพี่โต้งเลว" เผือกบอก
โต้งทำท่าจะถีบ เผือกหลบ
"เผือกล้อเล่นคร้าบผม"
"แกมากับฉันเลยไอ้เผือก มาช่วยคิดว่าจะซื้ออะไรให้น้องเหมยดี"
"อะเคร ครัช"
โต้งกับเผือกเดินออกไป เหลือกุ๊กไก่กับกาแฟ
"ลุงชาไปไหนเนี่ย ร้านก็ไม่อยู่หิวน้ำ" กุ๊กไก่บอก
"กินไรเดี๋ยวชงให้" กาแฟบอก
"ทำเป็นเหรอหมวด"
"ผมไม่ได้หล่อไปวันๆ นะคุณ ผมมีความสามารถรอบด้าน"
"ไปทำให้ยัยเหมยชอบให้ได้ก่อนเหอะ…จะได้เลิกยุ่งกับพี่ไทของฉัน"
"แร๊ง….เอางี้ ผมชงกาแฟให้คุณ แล้วคุณช่วยผมเลือกว่าจะซื้ออะไรให้เหมย"
กุ๊กไก่พยักหน้ารับ ก่อนนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนสั่ง
"เอาชาเย็นแก้วหนึ่ง"
กาแฟโค้งรับ ก่อนเดินไปชงกาแฟให้กุ๊กไก่
ด้านในศาลา หมากเล่นไอแพด ไทเล่นคอมพ์อยู่ หลวงพ่อ หลวงพี่ มั่น แมว เดินขึ้นมาศาลา เหมือนเพิ่งไปกิจนิมนต์ข้างนอกมา แมวมองก่อนทักไท
"ไท หมาก ทำอะไรกันก้มหน้าก้มตาเครียดเชียว"
"ผมหางานครับน้า"
หมากเงยหน้าจากไอแพดก่อนตอบ
"ผมช่วยพี่ไทหางานครับ"
หลวงพ่อ หลวงพี่ มั่น แมว เดินมานั่ง
"น้าสองคนมาเหนื่อยๆ ไปหาน้ำมาให้ฉันกินหน่อย"
"แกน่ะสิต้องหามาให้หลวงพ่อกับหลวงพี่"
"ครับผม"
หมากเดินออกไป
"หางานอะไรอีกละไท" หลวงพ่อถาม
"งานที่มันดูมั่นคงกว่านี้ครับหลวงพ่อ"
"มีเป้าหมายก็ดี แต่ถ้ามันยังไม่ได้ก็ทำไปก่อน"
"งานสมัยนี้มันหายาก ไม่เลือกงานไม่ยากจน" มั่นบอก
"ดูอย่างน้ามั่นสิ ตอนแรกตั้งใจจะไปเป็นตำรวจหน่อย พิสูจน์ศพ แต่พอไม่เลือกเลยมาได้เลยมาฝังศพแทน"
"ทะลึ่งละไอ้แมว ความรู้ข้าก็มี แค่นี้จะไปทำอะไรได้วะ รู้งี้ตอนเด็กๆ ข้าน่าจะตั้งใจเรียน เพราะความรู้มันจะทำให้เราสูงขึ้น"
"ความรู้สูงก็ไม่เท่าจิตใจสูง แต่ถ้ามีควบคู่กันก็ยิ่งเจริญได้ง่าย"
"ถ้าไทอยากให้หลวงพี่ช่วยอะไรบอกได้เลยนะ"
ไทพยักหน้ารับ
อ่านต่อหน้าที่ 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 26 (ต่อ)
เหมยเดินถือตะกร้าเปล่าออกมาจากที่เก็บกระดูก ดูเหม่อๆ ไทโผล่มาดักหน้าเหมยไว้
"แบร่"
เหมยตกใจ
"ไอ้บ้าไท เกิดฉันหัวใจวายตายใครจะรับผิดชอบ"
"ไม่ต้องห่วง ถ้าหัวใจคุณวายไปดวงหนึ่ง มันก็ยังมีเหลืออีกดวงหนึ่ง"
เหมยทำหน้างง
"ใครเค้ามีหัวใจสองดวงกัน"
"ก็ดวงหนึ่งของคุณ อีกดวงก็ของผมที่คุณขโมยมันไป"
"แหวะ...จะอ้วกนี่นายจีบฉันปะเนี่ย"
ไทมีอาการเศร้า
"ใครจะกล้าจีบคุณครับ คุณเหมยผู้สูงส่ง"
"ก็ไม่ค่อยสูงหรอกร้อยแปดสิบเอง"
"คนละสูงกันแล้วครับ...แล้วนี่คุณมาหาอะไรกินหลังวัด"
"ฉันมาไหว้แม่"
ไทพยักหน้ารับก่อนมองหน้าเหมยซึ้งๆ
"สุขสันต์วันเกิดนะคุณ มีความสุขมากๆ"
เหมยยิ้มให้
"ขอบใจ พูดดีๆ กับเค้าก็เป็นนะ นึกว่าเห่าเป็นอย่างเดียว"
"เอาไปเห่าที่บ้านมั้ยละ"
"แน๊ะ...หยอดอีกละ จีบปะเนี่ย"
ไททำท่าทีจริงจัง
"ถ้าจีบแล้วคุณจะว่าไง"
ไทจ้องหน้าจริงจัง เหมยอึ้งๆ ก่อนได้สติ
"ไปผ่าหมาออกจากปากก่อนไป๊"
พูดจบเหมยรีบเดินออกไปอายๆ ไทมองตามยิ้มเศร้าๆ
กาแฟนั่งอยู่หน้าคอมที่ร้านกาแฟ กุ๊กไก่ชะโงกหน้าอยู่ข้างๆ ช่วยกันเลือกของขวัญ
"เอาตุ๊กตาหมีมั้ย"
"ไม่เอาอ่ะ เหมยมีเยอะแล้ว"
"งั้นเอาChocolate"
กุ๊กไก่ยื่นหน้ามาที่ข้างๆ หน้ากาแฟ
"ไม่เอา เหมยไม่ชอบกิน"
กาแฟหันหน้ามาหากุ๊กไก่ แก้มชนกัน กุ๊กไก่รีบผละออก
"งั้นก็เอาคนใหม่มาช่วยเลือกของขวัญดีมั้ย เสนออะไรก็ไม่เอา"
พูดจบกุ๊กไก่เดินไปนั่งที่เกาอี้ กาแฟลุกจากหน้าจอเดินไปหา
"ก็ผมอยากให้มันถูกใจเหมย"
"บางครั้งคุณค่าของสิ่งของมันก็ไม่ได้อยู่ที่ของแต่มันอยู่ที่นี่"
กุ๊กไก่เอามือจิ้มที่ใจกาแฟ หมวดกาแฟมองคิดๆ
กุ๊กไก่เอามือออกจากใจมาเท้าคาง
"ถ้าเป็นกุ๊กไก่ มีคนจัดวันเกิดให้แบบนี้กุ๊กไก่รักแย่เลย"
กุ๊กไก่ยิ้มหวาน กาแฟแอบมองกุ๊กไก่ยิ้มๆ ในความน่ารัก
เจนนี่กับริซซี่ถือผัก ถือเครื่องสำอางค์ กล่องของขวัญ ลูกโป่งพะรุงพะรังเข้ามา
"โอ้ยหนักๆ" เจนนี่บอก
กาแฟมองถุงของเยอะแยะ
"นี่ซื้อมาให้เหมยหมดเลยเหรอคะ"
"เปล่าคะของนังริซซี่มัน ของน้องเหมยมีถุงเดียว"
"พอดีพรุ่งนี้ผู้ชายจะมาหาเลยเตรียมของไว้ให้ผู้ชายกิน พอกินอิ่มเราก็กินผู้ชายต่อ" ริชชี่บอก
"ชั่ว" เจนนี่ว่า
"เรื่องจะกินผู้ชายนะเหรอ"
"เรื่องกินแล้วไม่ชวน"
เจนนี่กับริซซี่ยิ้มให้กัน เหมือนรู้กัน
"งั้นเรารีบเอาของไปเตรียมที่บ้านก่อนเหมยกลับเถอะครับ"
กาแฟเดินนำออกไปที่เหลือเดินตาม
มั่น ดึงไทมาที่ศาลา หมาก แมวเดินตามมา
"ไทเป็นอะไร"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรน้า"
"เอ็งอย่ามาโกหก ไอ้หมากมันบอกว่าเอ็งกำลัง ย่อท้อต่อโชคชะตา" แมวบอก
ไทจ้องหน้าหมาก หมากยิ้มเจื่อนๆ
"คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย สามคนเดินสบาย"
ไทหันมาตอบแมวกับมั่น
"ไม่มีอะไรครับน้า ผมแค่อยากมีความมั่นคงทางการงานและการเงินครับ"
"เรื่องแค่นี้นี่เอง เรื่องความมั่นคงนี่ต้องไอ้แมวเลย ก่อสร้างมาแล้วนับไม่ถ้วน" มั่นบอก
"ใช่งานลงเสาเข็ม ก่ออิฐ ฉาบปูน ข้าถนัดหนักโว้ยไอ้มั่น คนละมั่นคงแล้ว"
"ให้มาช่วยแนะนำพี่ไท มาเล่นมุกอะไรกันเนี่ย" หมากบอก
"ความมั่นคงมันปุบปับไม่ได้หรอกไท มันต้องค่อยๆ สร้าง" แมวบอก
"เอ็งคิดก็ดีแล้ว เพราะยิ่งสร้างเร็วก็ถึงเป้าหมายเร็ว"
"พวกข้าก็ช่วยได้แค่ออกความคิดเห็น เอาจริงๆ นะไทใจเอ็งอยากทำอาชีพอะไร" แมวว่า
ไททำหน้าคิดๆ หลวงพี่เดินมาได้ยินพอดี เลยหยุดฟัง
"ฉันอยากทำงานด้านการตลาด"
หลวงพี่พยักหน้ารับ
"ไม่ยากเลยไอ้ไท อาชีพนี้ข้าช่วยได้" แมวบอก
"จริงเหรอน้า" ไทว่า
แมวพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ หลวงพี่มองทุกคนอย่างสนใจ
ท่ามกลางบรรยากาศสวนผักสวยๆ หลังวัด
"น้าพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"อ้าวก็เอ็งอยากทำงานการตลาดไม่ใช่เหรอ" มั่นว่า
"ใช่ครับ แล้วไงต่อ"
แมวผายมือไปที่ทุ่งผักอย่างภาคภูมิใจ
"เอ็งอยากทำงานในตลาดเอ็งก็ต้องหาของไปขายในตลาดสิวะ"
"ถูกอยากทำงานในตลาดก็มีแต่พ่อค้าแม่ขายนะแหละ"
"ทำงานการตลาดครับ ไม่ใช่ทำงานในตลาด"
"มันใช่มั้ยเนี่ยน้าสองคน" หมากว่า
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณน้ามากครับ"
ไทเดินออกไป หมากเดินตาม แมวกันมั่นหน้าเสียที่ช่วยไทไม่ได้
อ่านต่อหน้าที่ 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 26 (ต่อ)
เหมยเดินควงแขนพ่อมาตามถนน
"นึกยังไง ชวนเหมยออกมาเดินเล่นคะพ่อ จะเซอร์ไพร์สอะไรเหมยปะเนี่ย"
"เปล่า ไม่มี"
เหมยหยุดมองหน้าพ่อ
"แป๊บเดียวเองเน๊อะ ลูกสาวพ่อโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว"
"เหมยต้องขอบคุณพ่อที่เลี้ยงเหมยตั้งแต่เล็กจนโต"
"ปากหวาน อยากได้อะไรปะเนี่ย"
"บ้านพร้อมที่ดิน รถยนต์ เรือดำน้ำ เครื่องบิน จรวด ยานอวกาศ"
"ตั้งสตินะลูก เอาที่มันเป็นไปได้"
"แค่มีพ่ออยู่ข้างๆ แบบนี้ก็เกินพอแล้วค่ะ"
โต้งกับเผือกเดินเข้ามา
"น้องเหมยจ๋า"
"มีไรพี่โต้ง"
"พี่โต้งจะมาถามว่า วันเกิดปีนี้น้องเหมยอยากได้อะไรจากพี่โต้ง"
"เหมยขอแล้ว พี่โต้งต้องให้เหมยนะ"
"ถึงพี่โต้งจะดูไม่เอาไหน ห่วย ไร้อนาคต แต่เค้าพูดคำไหนคำนั้น" เผือกบอก
"เกือบจะดีแล้ว" โต้งดุเผือก
"เหมยไม่ขออะไรมาก เหมยขอให้พี่โต้งไปไกลๆ อย่ามายุ่งกับเหมย"
"พี่คงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกน้องเหมย เพราะขาดเหมย พี่คงขาดใจ"
โต้งจะเข้ามากอดเหมย เฮียเม้งเอามือดันหัวไว้
"ลูกสาวฉันเป็นคนโว้ย ไม่ได้เป็นอากาศจะได้ขาดแล้วตาย"
เฮียเม้งจับมือลูกดึงออกไป
"ปะลูก"
โต้งมอง เฮียเม้งพาเหมยเดินออกไป
"สักวันนะเหมย เธอจะอยู่ในกำมือพี่ คอยดู"
ริซซี่กำลังเลือกชุดอยู่ในร้านทาบไปมา ไทกับหมากเดินเข้ามา
"พี่ริซซี่โทรตามผมมาทำไมครับ" ไทถาม
"จะบอกว่าวันนี้หมวดจะเซอร์ไพร์สวันเกิดเหมย เชิญไทด้วย"
"อิ่มละเราวันนี้" หมากบอก
"แต่เค้าไม่ได้เชิญผม"
"ก็นี่แหละหมวดให้มาชวนด้วย วันนี้มีสะใภ้แน่ๆ"
"เซอร์ไพร์ส"
"นั่นแหละ...หกโมงเจอกันนะ"
"ไปพี่ไทกลับบ้านไปอาบน้ำเตรียมตัว"
"หมากถ่ายรูปให้ฉันก่อน" ริชชี่บอก
"โลวเทคอะ เดี๋ยวนี้เค้าถ่ายเซลฟี่กันด้วยคำสั่งแล้วพี่"
"ลองมาชั่วโมงแล้วเนี่ยไม่ได้ ไม่เชื่อดู"
ริซซี่เหมือนหยิบมือถือมาออกคำสั่ง
"แคบเจอร์ ชีส สไมล์"
ริซซี่ลองอยู่หลายครั้งทำให้สำเนียงได้ หมากร่วมด้วย
"มาฉันลองเอง"
หมากยื่นหน้าไปใกล้ริซซี่ก่อนทำท่าสั่ง
หมากสำเนียงเว่อร์น้ำลายกระเด็นทุกคำ
"แคบเจอร์ ชีส สไมล์"
"ทำไมมันไม่ถ่าย หรือว่าสำเนียงไม่ได้"
"สำเนียงได้ แต่ที่ไม่ได้นี่"
โทรศัพท์ริซซี่รุ่นเก่าจอขาวดำ
"ไปเปลี่ยนรุ่นมือถือก่อนมั้ย" ไทบอก
ริซซี่ยิ้มอายๆ
วัดยามเย็น ไทนั่งหาของอยู่ในห้อง ไทเปลี่ยนชุดอาบน้ำเสร็จแล้ว หมากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเดินเข้ามา หมากใส่ชุดสีสันแสบทรวงกางเกงแดงเสื้อเขียวใบตอง
"พี่ไทชุดนี้โอปะ"
ไทมองบอก "โอ"
"โอคือหล่อใช่ปะ"
"โอกาสหน้าอย่าใส่อีก อย่าใส่ชุดนี้ไปเดินกลางถนนนะ"
"ทำไมอะ"
"เดี๋ยวคนขับรถตัดสินใจไม่ถูกว่าจะหยุดหรือวิ่ง"
"ชุดฉันไม่ใช่ไฟแดง"
ไทหาของต่อ หมากมองสงสัย ไทยิ้มเหมือนหาเจอ
"พี่ไทหาอะไรอ่ะ"
"ของขวัญ"
"แน๊ะ...ให้ไรพี่เหมยอ่ะ"
"ไม่บอก"
"ขอดูหน่อย"
"ไม่ต้องเลย รีบไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้"
หมากเดินไปหยิบชุดใหม่ออกไป ไทมองของในกล่องยิ้มๆ
หลวงพี่กับหลวงพ่อนั่งอ่านหนังสืออยู่ มั่นเทน้ำชาให้ แมวเดินหงุดหงิดเข้ามา
"หงุดหงิดๆๆๆ"
หลวงพ่อ หลวงพี่ มั่น หันไปมอง
"เป็นอะไรไอ้แมว" หลวงพ่อถาม
"ก็ผมไปกดเงินตู้เอทีเอ็ม แต่มันไม่มีเงินให้"
"หน้าอย่างแกไม่น่ากดเยอะจนเงินไม่พอจ่าย หรือว่าเงินในบัญชีแกไม่พอ"มั่นว่า
"ไม่พอบ้าอะไร ข้าเช็คเงินแล้วค่อยกดโว้ย"
"แล้วเอ็งกดเท่าไหร่"
"ยี่สิบห้าบาท"
"บ้าๆๆๆๆ แล้วตู้เอทีเอ็มที่ไหนมีแบงค์ยี่สิบกับเหรียญห้าให้กดวะ"
"อ้าวแล้วทำไมทีตู้เติมเงินโทรศัพท์ยังมีเลย กี่บาทๆ ก็หยอดได้หมด แต่พอเราจะเอาเงิน
เราออกมาบ้างยุ่งยากวุ่นวาย เดี๋ยวไปปิดบัญชีเลย เดี๋ยวๆ อย่าให้โมโห"
มั่นประชด
"อย่าปิดเลยเงินตั้ง25 บาทเดี๋ยวธนาคารเจ๊ง"
"เดี๋ยวฉันจะไปฟ้องสคบ.กดเงินเหรียญไม่ได้"
แมวนั่งลงหงุดหงิด หลวงพ่อกับหลวงพี่ส่ายหน้า
เสียงโทรศัพท์หลวงพี่ดัง หลวงพี่มองๆ ก่อนกดรับ
หลวงพี่พูดเป็นภาษาอังกฤษ ความว่า
"สวัสดีแอนนา สบายดีนะ ... ขอโทษที่โทรมารบกวน ฉันจะถามว่าที่คุณเคยต้องการเจ้าหน้าที่การตลาดในเมืองไทย คุณได้พนักงานรึยัง"
ทุกคนมองหลวงพี่พูดภาษาอังกฤษ อย่างตั้งใจ
"งั้นก็เยี่ยมเลย ฉันมีคนหนึ่งจะแนะนำให้ คุณไม่ต้องเกรงใจฉันนะ ฉันส่งประวัติไปให้ดูแล้วคุณตัดสินใจเลือกเอง ตกลงตามนั้น สวัสดี"
หลวงพี่วางสาย
"แบบนี้นี่เอง" แมวบอก
"เอ็งฟังออกเหรอ" มั่นถาม
"หึ…"
"แล้วจะอ๋อทำไม"
"มีอะไรรึเปล่าท่าน"
"ผมกำลังช่วยไทหางานอยู่ครับ"
หลวงพี่ยิ้มให้หลวงพ่อ
อ่านต่อหน้าที่ 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 26 (ต่อ)
พระอาทิตย์ค่อยๆ ตกดินเป็นยามเย็น เสียงเพลงติดหนึบของ ใบเตย ดังคลอมา
ด้านในบ้านถูกจัดเป็นลานกว้างๆ มีโต๊ะตัวหนึ่งสำหรับวางของขวัญและขนม น้ำ ลูกโป่งถูกแขวนไว้เป็นจุดๆ พร้อมคำว่า HBD.
ริซซี่ หมาก โต้ง เผือก เจนนี่กำลังเต้นติดหนึบอยู่อย่างเมามัน
ไท กับกาแฟ นั่งมองๆ ยิ้มๆ กับท่าเต้นแต่ละคน กุ๊กไก่โยกตัวเบาๆ อยู่ข้างๆ
"กุ๊กไก่คุณว่าของที่ผมซื้อให้เหมยจะถูกใจมั้ย" กาแฟว่า
"ทั้งแพง ทั้งตั้งใจเลือกขนาดนั้นเป็นใครๆ ก็ชอบ"
ไทได้ยินก็จับที่กระเป๋ากางเกงตัวเองอย่างละอายใจ
เสียงโทรศัพท์กาแฟดัง
กาแฟตะโกนบอก
"ปิดเพลงก่อนๆ"
ไทวิ่งไปปิดเพลงให้ กาแฟรับโทรศัพท์
เฮียเม้งคุยโทรศัพท์อยู่ เหมยเดินอยู่ข้างๆ
"ไอ้กวงเหรอฉันเองโว้ย ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านแล้ว"
เหมยกระซิบ
"กวงไหนอะพ่อ"
"เพื่อนพ่อ"
"พ่อมีเพื่อนชื่อกวงด้วยเหรอ"
เฮียเม้งพยักหน้ารับคุยต่อ
"ยังไม่เรียบร้อยเหรอ ได้ๆ จัดให้ แค่นี้นะ"
เฮียเม้งวางสาย ก่อนกรอกตาไปมาเหมือนคิดแผน
"เข้าบ้านเถอะพ่อ เหมยหิวข้าวแล้ว"
เฮียเม้งทำท่าตกใจ
"เห้ยพ่อลืมโทรศัพท์ไว้ตรงที่ให้อาหารปลา"
เหมยทำหน้างง
เฮียเม้งทำเนียนต่อ
"ยืมมือถือโทรหามือถือพ่อหน่อยสิ"
เหมยยื่นมือไปหยิบมือพ่อออกมา เห็นมือถืออยู่ในมือ
"ก็พ่อเพิ่งคุยกับเพื่อนเสร็จเมื่อกี๊นี่เอง เป็นไรปะเนี่ย"
"พ่อขี้ลืม โทษทีๆ "
เฮียเม้งมองนาฬิกา
"พร้อม เข้าบ้านเหอะ"
เฮียเม้งพาเหมยเดินเข้าบ้านไป
กลางคืนต่อมา เหมยเปิดประตูเข้าบ้านมากับเฮียเม้ง แสงเทียนจากเค้ก แสงไฟจากเทียนส่องหน้าเหมย
ทุกคนร้อง "แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู ยู้วว"
"เป่าเทียนสิลูก"
เหมยเป่าเทียนดับ ไฟติดพรึบ เหมยมองไปเห็นกาแฟ หมาก ริซซี่ โต้ง เผือก กุ๊กไก่ ริซซี่ และไท ก่อน เจนนี่เหมือนเดินมาจากเปิดไฟ ทันทีที่ไฟติดทุกคนดึงพุสายไหม สเปรย์สายรุ้งมาที่เหมย
"แอ๊ปปี้เบิร์ธเดย์"
เหมยยกมือไหว้
"ขอบคุณค่ะทุกคน"
"งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้หมวดกาแฟเค้า"
"ขอบคุณนะกาแฟ"
"ต้องขอบคุณพ่อเหมยด้วยที่พาเหมยไปเที่ยว จนพวกเรามีเวลาเตรียมงาน"
เหมยยกมือไหว้พ่อ
"ขอบคุณค่ะพ่อ"
"ไม่เป็นไรลูก"
"งั้นเดี๋ยวเหมยตัดเค้กให้ทุกคนนะ"
"ดีครับผมกำลังหิว" หมากบอก
เจนนี่ถาม "น้องไทหิวมั้ย"
"ยังครับ"
"ถ้าหิวเข้าไปหาไรกินห้องพี่ได้นะคะ"
"นี่ก็หื่นตลอดเวย์" เผือกบอก
"งั้นระหว่างที่รอเค้ก เดี๋ยวเปิดเพลงหน่อยนะครับ"
"จัดไป ขอแบบมันๆ นะคะน้องไท" ริชชี่ว่า
ไทเปิดเพลงทุกคนเต้นกันอย่างมีความสุข กุ๊กไก่เต้นกับกาแฟ ริซซี่คู่หมาก โต้งคู่เผือก เฮียเม้งก็เต้น
เสียงเพลงค่อยๆ เบาลง เสียงทุกคนดังเขึ้นมาอีก
"เปิดเลยๆๆ"
เหมยหยิบของขวัญที่วางอยู่ 8 กล่อง ทุกคนยืนล้อมกัน บรรยากาศสนุกสนาน
"อันนี้ของพ่อลูก"
เหมยเปิดของขวัญเฮียเม้งให้แมคบุ๊คแอร์เหมย
"ซื้อให้แล้วก็เก็บเงินกู้มาให้ครบทุกเดือนละ"
"ไม่น่าเกี่ยวกับคอมนะคะน่าจะอยู่ที่คน" เจนนี่บอก
"งั้นเปิดของพี่โต้งต่อเลยจ้ะ"
โต้งหยิบให้เหมย เหมยเปิดเห็นเป็นกล่องกระเป๋าแบรนด์เนม
"โอ้โห"
เผือกส่งกล่องให้
"ของเผือกเป็นที่โกนขนไฟฟ้า"
"ดีจะได้เลิกใช้แหนบ ขอบคุณนะ"
ริซซี่บอก
"เป็นสาวเป็นนางพูดจ" พลางส่งกล่องของขวัญให้ "ของพี่ริซซี่บัตรผู้ใหญ่"
"บัตรกำนัล"
"บัตรกำนัลทำผมฟรีตลอดสามเดือน และรองเท้าคู่ใหม่ให้น้องเหมยใส่ออกกำลังกาย"
"ขอบคุณค่า เหมยอยากได้พอดีเลย"
เจนนี่ส่งกล่องให้
"กรอบรูปที่พี่ตั้งใจทำให้น้องเหมย เป็นภาพในความทรงจำต่างๆ ตลอด 7 ปี"
"ให้รูปเป็นที่ระลึกแบบนี้แกจะลาออกรึนังเจน" เม้งถาม
"ไม่มีทางค่ะ เรารถบรรทุกมาลากเจนนี่ เจนนี่ก็ไม่ออก เฮียอยากออกก็ออกไปสิ"
"อ้าวนังนี่ นี่มันบ้านฉัน"
"ฉันให้ต่างหูเธอยี่ห้องชาแนล ของแท้จ้ะ" กุ๊กไก่บอก
"ขอบใจจ้ะ"
หมากส่งกล่องให้เหมย
"ของฉันพี่เหมยเปิดดูเองจ้ะ"
เหมยเปิดออกมาเป็นยาสีฟันหลอดเล็ก แปรงสีฟัน ยาสระผม ผงซักฟอก
ทุกคนยกเว้นไท
"อี๊ๆๆๆ เห็นของที่แกซื้อมาแล้วนึกถึงของขวัญจับฉลากปีใหม่"
"ก็ฉันเตรียมตัวไม่ทัน"
"ปีใหม่ปีที่แล้ว ของหมากใช้มั้ยพวกสบู่ ยาสีฟันอ่ะ"
"ครับผม"
"ขอบคุณหมากมาก"
กาแฟหยิบของขวัญตัวเองส่งให้เหมย ไทจับที่กระเป๋าตัวเองอายๆ
"อันนี้ของเรา"
เหมยหยิบมาเปิดเป็นนาฬิกา มองหน้ากาแฟ
"นาฬิกานี้เป็นตัวแทนว่า เราจะอยู่ข้างๆ เหมยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง"
โต้งไม่พอใจ
"พูดยังกะตัวเองเป็นเซเว่นเลยนะ"
เหมยยิ้มให้กาแฟ ก่อนทุกคนหันขวับไปมองไทพร้อมกัน
"เอ่อคือผม ผม ผมไม่ได้เตรียมมาครับ"
"อ้าวผมเห็นพี่หา"
หมากยังพูดไม่จบ ไทปิดปาก
"ผมขอตัวกลับนะครับ"
ไทดึงหมากออกไปอย่างเร็ว เหมยมองตามเศร้าๆ
ไทดึงหมากออกมา
"พี่ไททำไมไม่ให้ของพี่เหมยละ"
"ดูแต่ละอย่างสิไอ้หมาก ดีๆ ทั้งนั้นของพี่มันไม่มีค่าวะ"
ไทหยิบแหวนเงินออกมาจากกระเป๋า มามองหน้าเศร้าๆ
เหมยเอื้อมมือมาหยิบแหวนจากมือไทไป ไทมองตาม
"มีค่าไม่มีค่าฉันตัดสินเอง...ขอบคุณนะ"
ไทยิ้ม
"แหวนวงนี้ผมทำเองตอนไปเยี่ยมหมู่บ้านเครื่องเงิน มีวงเดียวในโลกนะ"
โต้งกับเผือกเดินออกมาหัวเราะ
โต้งบอก "ของไร้ค่า ไร้ราคาแบบนี้หาซื้อที่ไหนก็ได้มั้งไอ้ไท"
"อย่ามาแอ๊คหน่อยเลย" เผือกว่า
"นอกจากจะหน้าแย่ สมองแย่ ปากยังแย่อีก" หมากบอก
ไทหน้าเสีย เหมยสงสารไท
"ไปเถอะหมาก"
ไทดึงแหวนคืนจากเหมย
"มันไม่มีค่าพอสำหรับคุณหรือ"
ไทดึงหมากออกไป เหมยหันมาแยกเขี้ยว แฮ่ใส่โต้งกับเผือก ก่อนเดินตามไป
ไทเดินออกมาอย่างเร็ว หมากเดินตาม เหมยตะโกนเรียกไท
"นายไท นายไท หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุด"
ไทหยุดเดินหน้าไทเครียดๆ
"งั้นฉันไปรอพี่ข้างหน้านะ"
หมากจับมือให้กำลังใจไท ก่อนเดินออกไป
"เอาแหวนของฉันมา"
ไทหันมามองหน้าเหมย
"เป็นกอลลั่มเหรอมาขอแหวนคืน ... ของรักของข้า" ไทล้อเลียน
"อย่ามาตลก"
"มันไม่ตลกหรอกคุณ ผมซีเรียสเหมือนกัน"
"ขอแหวนให้ฉัน"
เหมยมองไทกำแหวนไว้แน่น เหมยไปดึงมา
"สำหรับฉันของไม่สำคัญเท่าความตั้งใจ และคุณค่าของมันก็อยู่ที่คนให้ด้วย"
ไทยิ้มอ่อนๆ
"แล้วแหวนวงนี้มันมีค่าสำหรับคุณเหรอ"
เหมยมองหน้าไท
"มีค่ามากเลยแหละ"
ไทยิ้มกว้าง
อีกมุมห่างๆ กุ๊กไก่กับกาแฟยืนหน้าอึ้งอยู่ ที่ได้ยินสองคนคุยกัน
"นังเหมย"
กาแฟนิ่งสุดขีด ใจแตกสลาย กาแฟดึงมือกุ๊กไก่ไว้
เหมยกับไทมีความสุข กุ๊กไก่กับกาแฟ ต่างใจสลาย
เช้าวันใหม่ ไทกับหมากเดินลงมาเจอหลวงพ่อ หลวงพี่ มั่น แมว จะไปบิณฑบาตพอดี ไทหน้าตามีความสุขสุดๆ
"อ้าวไทจะไปร้านกาแฟแล้วเหรอ" หลวงพี่ถาม
"ครับหลวงพี่"
"หลวงพี่ท่านมีกู้ดนิวส์จะบอก" มั่นว่า
"ข่าวดีอะไรเหรอครับ"
ไทมองหน้าหลวงพี่ หลวงพี่ยิ้มๆ กับหลวงพ่อก่อนหันมาบอกไท
"หลวงพี่ส่งประวัติไทให้เพื่อนหลวงพี่ เค้าสนใจไทอยากให้ไทไปสัมภาษณ์งานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่การตลาดต่างประเทศในวันพรุ่งนี้"
ไทค่อยๆ ยิ้มกว้าง
"จริงเหรอครับหลวงพี่"
หลวงพี่พยักหน้า ไทรีบยกมือไหว้
"ขอบคุณครับ"
"ขอให้ได้นะไท" หลวงพ่อว่า
ไทยกมือไหว้
"ครับหลวงพ่อ"
"ได้แล้วอย่าลืมพาข้าไปเลี้ยง"
"ห่วงกินจิงนะเอ็ง" มั่นว่า
"อิจฉาจริงๆ ช่วงนี้มีแต่อะไรดีๆ นะพี่ไท"
หมากมองหน้าไท เหมือนรู้เรื่องเหมย
"มีอะไรอีกวะ" แมวถาม
"ดีทุกอย่างครับผม ได้รู้จักพวกน้าก็เป็นเรื่องดีครับ"
"ไปกันได้แล้วเดี๋ยวบิณฑบาตรสาย" หลวงพ่อบอก
หน้าบ้านเฮียเม้ง เหมยยืนยิ้มๆ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนระหว่างรอตักบาตร เจนนี่ยืนบิดไปมา
"พี่เจนจะรีบไปส่งผู้โดยสารเหรอบิดจัง"
"ปิดเพราะปวดจู๊ดๆ ไม่ได้ขับวินค่ะ"
"ปวดก็ไปก่อนสิ"
เจนนี่ตด
"หือ...กลิ่นมาแล้วสงสัยจะต้านทัพไม่ไหว เดี๋ยวรีบมานะคะ"
เจนนี่วิ่งเข้าบ้านไป เหมยยืนยิ้มอยู่คนเดียว กุ๊กไก่เดินเข้ามา
"เหมย"
เหมยหันไปมอง กุ๊กไก่หน้าเหวี่ยงสุดขีด
เหมยยิ้มอารมณ์ดี
"มีอะไรมาแต่เช้าเชียว"
"เธอเลิกยุ่งกับพี่ไทเถอะ"
เหมยหุบยิ้มมองหน้ากุ๊กไก่ สองคนจ้องหน้ากันเอาเรื่อง
"พี่ไทเป็นของฉัน ฉันขอละกัน"
อีกมุมเฮียเม้งยืนดูสองสาวจ้องหน้ากันเอาเรื่อง
เฮียเม้งทำหน้าไม่สบายใจ สองสาวจ้องหน้ากัน ยอมกันไม่ได้
อ่านต่อตอนที่ 27
