สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 23
บุหงาทำท่าเหมือนคิดอะไรได้ ยืนยิ้มมองน้ำที่ถูกเชือกมัดดิ้นทุรนทุราย สะใจมาก
ถ้าแกอยากจะได้โอกาส ก็สัญญามาว่าจะทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง”
น้ำมองท่าทางเยาะหยันของบุหงาอย่างเจ็บใจ แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก จำต้องพยักหน้ารับไป เพื่อหาทางเอาตัวรอด
“บอกมา คุณจะให้ฉันทำอะไร”
บุหงาเห็นน้ำพยักหน้าพร้อมรับปากแล้วยิ้มสะใจ
“ก็แค่เนี้ย”
บุหงาเดินไปบอกเสี่ยเป้อย่างใจเย็น
“แพนนึกออกแล้วว่าเราจะหาเงินให้เสี่ยหนีตำรวจได้ยังไง”
เสี่ยเป้หันมามองหน้าบุหงา แล้วมองหน้าน้ำ เดาว่าต้องเกี่ยวข้องกัน เสี่ยเป้มองน้ำด้วยความแค้น ยังเจ็บใจไม่หาย
“หนูแพนมีแผนการอะไร”
บุหงายิ้มร้าย ตาลุกวาวสะใจ
“เราจะต้องลักพาตัวนังคุณหญิงปทุมวดีมาเรียกค่าไถ่ เอาสัก 100 ล้านพอมั้ยคะเสี่ย”
น้ำตกใจ เสี่ยเป้ครุ่นคิด
“เงินใครก็ชอบ แต่หนูแพนแค้นอะไรนังคุณหญิงนั่นนักหนา”
น้ำอดไม่ได้เผลอปากไวพูดออกไป
“แค้นที่อุตส่าห์อุปโลกน์ตัวเองเป็นเจ้าทางเหนือ ทั้งที่เป็นแค่หางเครื่อง หวังจะได้เป็นสะใภ้ไฮโซ สุดท้ายตกเวที สู้อดีตเด็กกำพร้าจากกองขยะอย่างนังมิวไม่ได้”
บุหงาได้ยินก็ลมออกหู ตรงเข้าไปตบปากน้ำ
“ปากดีนักนั่งนี่”
น้ำได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ เลือดกบปากเล็กน้อย
“ก็น่าสนใจ แล้วเราจะลักพานังคุณหญิงนั่นยังไง ลูกชายมันก็เป็นตำรวจ เมียมันก็เป็นสายลับ ผัวมันเป็นถึงรัฐมนตรีเชียวนะ”
บุหงาจ้องหน้าน้ำแล้วพูดใส่หน้า
“แกไง นังน้ำ แกจะต้องเป็นนางนกต่อ ไปหลอกล่อแล้วช่วยฉันลักพาตัวนังคุณหญิงนั่น ไม่งั้น”
บุหงาทำมือเหมือนยิงกระสุนปืนออกไป
“โป้ง”
รถของเสี่ยเป้แล่นมาจอดเทียบที่ป้ายรถเมล์เปลี่ยวๆ แห่งหนึ่งกลางดึก บุหงาถอดเชือกที่มัดมือน้ำออกแล้วสั่ง
“แกไปได้แล้ว ถ้าตุกติก ฉันกับเสี่ยเป้ไม่ปล่อยไว้แน่”
น้ำยังโอดครวญต่อรอง
“ฉันไม่มีเงินติดตัวเลย ที่มี 500 ก็ให้เสี่ยเป้ไปแล้ว”
บุหงามองหน้าเสี่ยเป้ที่ยิ้มแหยๆ จำต้องตัดใจหยิบเงินในกระเป๋าแบงก์พันใบสุดท้ายส่งให้น้ำ
“ใบสุดท้ายของฉันแล้วเหมือนกัน”
น้ำรีบรับเงินไป แล้วเปิดประตูลงจากรถของเสี่ยเป้ เสี่ยเป้มองหน้าบุหงา เห็นว่ามีน้ำใจช่วยยามยากเลยถอดสร้อยทองคำห้อยพระส่งให้
“ไหนๆ เราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า หนูแพนเอาไปเปลี่ยนมาเป็นเงินได้เลย เสี่ยให้”
บุหงายิ้มรับสร้อยทองคำมา
“น่าจะสัก 5 บาท พอต่อชีวิตได้ ขอบคุณนะคะเสี่ย”
เสี่ยเป้ออกรถไปไม่ว่าอะไร
น้ำนั่งแท็กซี่มาจอดหน้าบ้านพันกร ยังไม่สว่างดีนัก เธอมองซ้ายขวาแล้วเดินไปที่ประตูเล็ก ชะเง้อมองเข้าไป มองหาคนในบ้าน เดชกับสมหมายพากันวิ่งออกกำลังยามเช้ามา
“เฮ้ย ไอ้เดช เอ็งเห็นอะไรแว่บๆ ที่ประตูเล็กมั้ยวะ”
“อะไรวะ ผีเหรอวะ”
น้ำรีบร้องเรียกเดชกับสมหมาย
“พี่เดช พี่สมหมาย น้ำเองจ้า”
เดชกับสมหมายเห็นว่าเป็นน้ำก็พูดออกมาพร้อมกันดีใจ
“น้องน้ำ มาได้ไง”
น้ำเข้ามาในบ้าน นั่งอยู่ตรงกลางเหมือนเป็นจำเลย มีปทุมวดี ปรีชาชาญ พันกร ประภาพรรณ แล้วพวกคนใช้ครบทีม อยากรู้ว่าน้ำหนีเสี่ยเป้มาได้อย่างไร
“ว่าไง แม่น้ำ เธอจะตอบคำถามได้หรือยัง เธอหนีเสี่ยเป้มาได้ไง”
น้ำตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเช่นเคย
“เสี่ยเป้มันเหมือนหมาจนตรอกค่ะ คุณหญิง มันไม่มีเงิน แค่ตัวคนเดียวก็เอาตัวไม่รอดแล้ว มันเลยตัดสินใจตัดภาระ ชิ่งหนีตำรวจไปคนเดียวค่ะ”
ประภาพรรณมองไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่น้ำบอก
“ง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ น้ำ”
น้ำแกล้งเทกระเป๋าที่ว่างเปล่าให้ทุกคนดู
“ก็ไม่ได้ง่ายหรอกค่ะ มันเอาเงินน้ำไปหมดเลย เหลือให้แต่ค่ารถกลับบ้านค่ะ แล้วมันยังตบน้ำอีกนะคะที่มีเงินให้มันนิดเดียว”
น้ำยื่นหน้าที่จริงๆ ถูกบุหงาตบ จนมีเลือดนิดหน่อยให้ทุกคนดู พันกรเห็นว่าน้ำคงจะบอกข้อมูลอะไรไม่ได้อีกเลยตัดบท
“คนชั่วแล้วก็เจ้าเล่ห์อย่างเสี่ยเป้ ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละครับ”
“ก็จริงของตากรนะ ในเมื่อกลับมาแล้ว ก็ไปพักผ่อนเหอะ”
ปรีชาชาญลุกขึ้นเตรียมจะออกไปประชุม
“แยกย้ายกันได้แล้ว ผมมีประชุมเช้า เดช แกพร้อมมั้ย”
เดชสะดุ้งแต่แล้วก็รีบลุกขึ้นยืน
“พร้อมครับ ท่าน”
เดชนำปรีชาชาญเดินออกไป
น้ำกำลังเดินจะรีบหลบออกไป ประภาพรรณมาดักรอ แล้วถามขึ้น
“น้ำ พี่ว่าเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันนะจ๊ะ”
“เรื่องอะไรคะ พี่มิว”
ประภาพรรณมองหน้าน้ำแล้วเล่าสิ่งที่ตัวเองได้ยินน้ำคุยกับบุหงาเรื่องจะแย่งพันกรให้ฟัง น้ำแกล้งหน้าซื่อใสทำเป็นเหนื่อยมาก
“พี่มิวก็ คิดมากไปได้ น้ำก็แค่พูดเอาตัวรอดเท่านั้นค่ะ ถ้าน้ำคิดกับพี่กรพี่มิวอย่างนั้นจริงๆ น้ำก็เลวเกินแล้วล่ะค่ะ”
ประภาพรรณหรี่ตามองน้ำ ในเมื่อหลักฐานไม่ชัดพอ เธอก็จำต้องปล่อย
“โอเค.น้ำเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ ไปพักเถอะจ้ะ”
น้ำรีบย่องเดินไป แววตาร้ายมองประภาพรรณ
ประภาพรรณเดินเข้ามาในห้องนอน พันกรกำลังเอาปืน .357 เลดี้สมิท ออกมาเช็ดมาทำความสะอาด หญิงสาวมองแล้วเดินเข้าไปถามเป็นห่วง
“คุณกรเช็ดปืนทำไมคะ อย่าบอกนะว่าแค่มิวไปประชุม จะให้พกปืนไปด้วย”
“เปล่าหรอกครับ ผมแค่ทำความสะอาดไว้เท่านั้น เผื่อมิวจำเป็นต้องหยิบมาใช้ จะได้พร้อม”
“คุณกรเนี่ยช่างสมกับเป็นตำรวจจริงๆ ซื้อของขวัญให้ภรรยาเป็นปืน”
“ก็ใครใช้ให้คุณภรรยาผมทั้งสวยทั้งแซ่บ เก่งกล้าขนาดไปเป็นสายลับล่ะครับ”
พันกรรีบเก็บปืนใส่ไว้ในลิ้นชัก แล้วหันมามองประภาพรรณด้วยสายตาเจ้าชู้
“ว่าแต่ก่อนจะไปกองปราบ เรามาทบทวนบทเรียนกันสักนิดดีมั้ยครับ”
“ไม่ดีค่ะ สัญญาก็ยังคงเดิม เมื่อคืนเป็นแค่ข้อยกเว้นค่ะ”
“ว้า แย่จัง แล้วทำยังไงสัญญาจะร่นเวลาลงมาได้ล่ะครับ”
“ไม่บอกค่ะ”
ประภาพรรณรีบหลบเข้าห้องน้ำไปทันที
แพนเดินออกจากร้านทอง เอาสร้อยทองที่เสี่ยเป้ให้ไปขาย ถือกระเป๋าระแวดระวังอย่างดี มองแล้วไม่มีใครตามมา รีบเอามือถือมากดหากล้า
“พี่กล้า ตื่นยัง มาหาแพนหน่อย”
กล้ามาพบบุหงาที่ร้านกาแฟ ฟังแผนการที่บุหงาบอกแล้วก็ทำหน้าเบ้
“เตง เค้าเป็นตลกหน้าม่านนะ ไม่ใช่แก๊งลักพาตัว”
บุหงาได้ยินกล้าพูดเสียงดังรีบเอามือตะปบปากกล้าจนเกือบจะกลายเป็นตบ
“หยุดนะ”
กล้าจับปากตัวเอง ร้องโอดครวญ
“เตง มาตบปากเค้าทำไม”
บุหงากระซิบกระซาบกับกล้า มองซ้ายขวากลัวคนได้ยิน
“ก็พี่จะเสียงดังทำไม ซื่อได้แต่อย่าโง่นักเลย หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง หรือพี่อยากจะเข้าไปนอนในตะราง หะ”
กล้าพยักหน้ารับรู้แล้วเงียบเสียง พูดกระซิบกระซาบด้วย
“ไม่อยากอ่ะ แต่พี่จะทำอย่างที่แพนบอกได้เหรอ”
“จะยากอะไร พี่ก็แค่หาตัวช่วย ผู้ชายหุ่นล่ำๆ หรือหน้าตาดุๆ เหี้ยมๆ มาสักสองคน นังคุณหญิงมันเห็น มันก็กลัวยอมทำทุกอย่างที่เราต้องการแล้ว”
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 23 (ต่อ)
พยายามคิด ด้วยความรักที่มีให้บุหงาเลยยอม
“อะเคๆ เพื่อเตง ว่าแต่งานนี้จะเป็นงานสุดท้ายนะ หลังจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน ไม่มีคนอื่นมาวุ่นวายอีกนะ”
“แน่นอน เสี่ยเป้มันต้องหารสอง อยู่แล้ว”
บุหงาฝันหวานถึงอนาคตหากได้เงิน 50 ล้านเป็นส่วนแบ่ง”
ในห้องประชุมที่มีรองวิเชียรเป็นประธาน ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า
“ผมดีใจที่คุณน้ำกลับบ้านมาโดยปลอดภัย แล้วก็ต้องชื่นชมพวกเราที่ทำงานได้ดี ตอนนี้ก็แค่รอเวลาให้เสี่ยเป้โผล่เท่านั้น”
เอกราชรีบเสนอทันที
“ผมว่า เราน่าจะให้น้ำมาเล่าให้ฟัง เผื่อจะได้เบาะแสที่ซ่อนของเสี่ยเป้”
“แต่มิวเห็นต่างนะคะ ท่านรอง”
พันกรมองหน้าภรรยาด้วยความภูมิใจ รองวิเชียรผายมือให้ประภาพรรณพูด
“คนเจ้าเล่ห์อย่างเสี่ยเป้ยอมปล่อยน้ำมาง่ายๆ เพราะไม่อยากมีตัวถ่วงในการหลบหนี ป่านนี้คงไปไหนๆ แล้วล่ะค่ะ”
“ผมสนับสนุนความคิดคุณภรรยาครับ”
“แหม ผู้กอง ไม่ต้องประกาศ ใครๆ ก็รู้ว่ามีภรรยาทั้งสวยทั้งเก่ง” หมวดบัญญัติแซว
รองวิเชียรเห็นด้วยกับประภาพรรณ
“หมวดอย่ามัวแต่ชักใบให้เรือเสีย สรุปงานก่อน ผมเห็นตรงกับมิวนะ”
“งั้นก็ปิดประชุมใช่มั้ยครับ” จ่าพนมถาม
“แล้วไม่มีใครคิดถึงแพน บุหงา ณ น่านฟ้า 18 มงกุฎตัวแม่ที่เสี่ยเป้พาไปด้วยหรือครับ” เอกราชถาม
พันกรได้ยินชื่อบุหงาเริ่มเป็นห่วงแม่ตัวเองรีบกระซิบกับประภาพรรณ
“มิวครับ จะว่าอะไรมั้ย ถ้าผมขอให้มิวรีบกลับบ้าน บอกตามตรงได้ยินชื่อแพน ผมชักห่วงคุณหญิงแม่”
“ได้ค่ะ มิวจะกลับบ้านก่อน คุณกรไม่ต้องห่วงนะคะ”
“ขอบคุณครับ ผมขออยู่หาข้อมูลหลักฐานเพิ่มเติมเรื่องของแพนสักพัก จะเปิดตาคุณหญิงแม่ให้สว่าง ต้องชัดเจน”
“ค่ะ มิวเข้าใจ แล้วเจอกันที่บ้านนะคะ”
ประภาพรรณเดินออกไป
ที่บ้านพักวงดนตรีลูกทุ่งลุงเกิด กล้าจอดมอเตอร์ไซค์คู่ชีพแล้วเดินเข้าไปในบริเวณบ้านพัก ผ่านลูกวงหญิงชายที่เพิ่งจะงัวเงียตื่น เนื่องจากเมื่อคืนแสดงจนสว่าง กล้าสอดส่ายสายตาเหมือนหาเหยื่อว่าจะให้ใครไปช่วยงานที่บุหงาวางแผนดี
“ใครดีละว้า วันๆ ก็อยู่แต่วงดนตรีลูกทุ่ง”
กะเทยตัวใหญ่หน้าดุเดินคุยมากับชายตัวผอมหน้าเหี้ยม
“เดือนนี้งานน้อย ฉันไม่รู้จะหาเงินที่ไหนส่งไปที่บ้าน พ่อกับแม่ก็โทร.มาถามทุกวัน”
“เอ็งก็ออกไปรับจ็อบสิวะ”
“จุ๊ๆ พูดดังไป ถ้าลุงเกิดได้ยิน ตกงานนะยะ”
กล้ามองสองคนคุยกัน ด้วยความที่ซื่อจนเซ่อ ไม่ได้สังเกตว่าอีกคนไม่ใช่ผู้ชายแท้ ส่วนอีกคนแม้จะเป็นชายแท้แต่ก็ผอมไม่มีเรี่ยวแรงเสียขนาดนั้น กล้ายิ้มร่ารีบแถเข้าไปพูดทันที
“อยากหาจ็อบพิเศษเหรอ พวก”
กะเทยไม่กล้าตอบ ชายผอมก็ดูทีท่าเพราะเห็นว่ากล้าคือ หลานเจ้าของวง
“อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่บอกลุงเกิดหรอก”
กะเทยเลยใจกล้าตอบ
“ก็อยากหาอยู่”
“งานนี้ต้องการคนแมนๆ สองคน”
“ข้าเนี่ยแมนเต็มร้อย”
ชายผอมอวดศักดาด้วยการทำเป็นยกแขนโชว์กล้าม ทั้งที่ผอมกะหร่อง กะเทยก็แกล้งเก๊กแมนพูดเสียงหล่อทันที
“ฉันก็แมนนะ ใครๆ ก็ชอบแมนๆ”
กล้ายิ้มตกลงใจทันที
“คุณสองคนได้งานนั้นเดี๋ยวนี้”
ประภาพรรณก้าวลงจากรถแท็กซี่ แล้วเดินแบบสายสืบระมัดระวังไม่ให้ใครเห็น ตรงไปที่คอนโดของบุหงา หามุมเหมาะๆ เพื่อซุ่มดู
“มิวขอโทษนะ คุณกร มันอดไม่ได้ คุณหาหลักฐานไป มิวจะหาตัวแพนให้เจอเอง”
ในห้องดูเทปจากกล้องวงจรปิดที่กองปรามปราม จ่าพนมบอกพันกร
“นี่คือซีดีภาพจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดที่บ้านผู้กองย้อนหลัง 3 เดือนครับ เชิญทัศนาตามสบาย”
พันกรมองกองแผ่นซีดีภาพสูงมาก แต่ไม่ท้อ หยิบแผ่นแรกใส่ไปทันที
“ขอบใจมาก จ่าพนม”
ภาพเผยให้เห็นบริเวณบ้านพันกรมุมต่างๆ พันกรทั้งดูซีดีเร่งภาพให้ไวไปสักพัก แล้วสะดุดกับภาพช่วงหนึ่ง เป็นภาพห้องโถงของบ้านตอนกลางคืน มีเงาตะคุ่มๆ ของบุหงาที่เดินเข้ามาที่ห้องโถงและยืนแอบอยู่ รีบเดินไปทางห้องพระ กวาดสายตามองที่โต๊ะหมู่บูชา เห็นพระที่หมายตาไว้ตั้งอยู่ในครอบแก้วเจียระไนอย่างดี เธอหยิบพระออกมาใส่กระเป๋าตัวเอง แล้วเปลี่ยนเอาพระของปลอมไปวางแทนที่ เอกราชยืนอยู่ด้านหลังพันกร เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดชัดเจนเช่นกัน
“ผู้กองเชื่อที่ผมบอกแล้วใช่มั้ยครับ”
“ครับ ผมเนี่ยแย่จริงๆ คุณหญิงแม่โดนโจรหลอกลวง แต่กลับไม่ระแคะระคายเลย สิ่งที่มิวบอกเป็นเรื่องจริงทั้งหมด”
“โจรสาวคนนี้ฉาบหน้าเสียหนาขนาดนั้น ผมไม่แปลกใจหรอกครับ ว่าคุณหญิงแม่ของผู้กองจะดูไม่ออก ผมเองเห็นหางโผล่กับตายังอึ้งเลย”
พันกรมองหน้าเอกราช
“คุณเอกราชมีข้อมูลอะไรดีๆ อีก ช่วยบอกผมเอาบุญหน่อยครับ”
“ก่อนจะบอก ผมขอรางวัลเป็นกาแฟเข้มๆ สักแก้ว เมื่อคืนดึกมาก”
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 23 (ต่อ)
บุหงานั่งคุยมือถือกระซิบกระซาบเสียงอ่อนเสียงหวานกับกล้าในรถแท็กซี่เพราะต้องการหลอกใช้
“พี่กล้าที่รัก พร้อมมั้ยจ๊ะ”
“มือชั้นนี้แล้ว พร้อมมากเลย เตง”
บุหงายิ้มพอใจ จะวางสาย
“งั้นเราก็เจอกันตามแผนนะจ๊ะ ที่รัก ฉันขอไปรับแม่ก่อน”
กล้าเกาศีรษะยิกๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา
“แล้วเค้าจะไปรับเตงกับน้าดวงแก้วยังไงล่ะ มีแต่มอเตอร์ไซค์”
บุหงาเผลอพูดเสียงดัง
“ไอ้โง่”
คนขับแท็กซี่มองบุหงาสนใจ เธอเลยรีบเปลี่ยนเสียงพูดใหม่
“พี่กล้า ฟังดีๆ นะ รถของลุงเกิดเจ้าเก่าไง มีตั้งหลายคัน ทั้งเก๋ง ทั้งรถตู้ พี่ก็เลือกเอาสักคัน โอเค้”
บุหงาตัดสายไปพร้อมถอนหายใจกลัวงานไม่สำเร็จ
“จะโง่ยันตายเลยรึไงวะ”
แท็กซี่หันมาถามยิ้มๆ
“ตกลงจะให้ผมส่งที่ไหนครับ”
พันกรส่งแก้วกาแฟให้เอกราชรับไปซดอย่างอดอยาก
“ได้คาเฟอีนไป ค่อยตาสว่างหน่อย”
พันกรมองหน้าเอกราชเหมือนรอหลักฐานเด็ด เอกราชเลยส่งคลิปจากมือถือให้พันกรดู
“นี่ครับ ผู้กอง”
ภาพในคลิปเป็นภาพที่บุหงาไปเต้นเป็นหางเครื่องที่ผับแห่งหนึ่ง พันกรหน้าเครียด
“ผมอายคุณจังเลย เจ้าทางเหนือ เชียงราย ที่แท้ก็เป็นหางเครื่องวงดนตรีลูกทุ่ง จริงๆ ผมไม่ได้มองคนที่พื้นเพเลยนะครับ แต่ทำไมต้องมาหลอกลวงกันด้วย คุณหญิงแม่ผมไปทำอะไรให้”
เอกราชมองด้วยความเห็นใจ
“อย่าคิดมากเลยครับ ผู้กอง มิจฉาชีพ ยังไงมันก็ต้องหาทางหลอกคนดีๆ ได้อย่างเนียนๆ อยู่แล้ว ผมเคยอยู่วงการนี้มา”
“ถือว่าผมโชคดีที่ได้รู้จักมิว ที่เคยอยู่วงการ แม้จะรู้ตัวช้าไปหน่อย”
บุหงาให้แท็กซี่จอดตรงทางเข้าก่อนถึงคอนโดฯ
“คุณจะลงตรงนี้เหรอครับ ทำไมไม่เข้าไปข้างใน”
“นี่ค่าโดยสาร ฉันจะลงตรงไหนก็เรื่องของฉัน”
บุหงาเปิดประตูลงจากรถด้วยมาดนางพญา ดวงแก้วมีกระเป๋าเดินทางใบเล็กมาด้วย
“นังแพน กว่าจะมาได้ ทำไมต้องให้ฉันมารอตรงนี้ด้วย คนยิ่งเหนื่อยยิ่งเพลีย อยากจะนอนแช่น้ำให้ชื่นใจในคอนโดซะหน่อย”
“เหนื่อยก็ไม่เท่าเสียหมดตัวอีกแล้วใช่มั้ยแม่”
“เออ เล่นมันก็ต้องมีได้มีเสีย ตกลงแกเป็นแม่หรือลูกฉันกันแน่ นัดให้มารอตรงนี้ เพื่อจะมาต่อว่าฉันเนี่ยนะ”
บุหงาไม่พูด บุ้ยใบ้ให้ดวงแก้วมองไปตรงมุมที่ประภาพรรณดักรออยู่
“ฉันนัดตรงนี้ เพราะไม่อยากเจอโจทย์อย่างมันไง”
“นังมิว มันมาทำไม”
“เราไปจากตรงนี้กันก่อน ไว้ฉันนจะเล่าให้ฟัง เรื่องยาวมาก ส่วนนังมิวให้มันรอเก้อไป ไม่นานฉันจะเช็กบิลมันทั้งต้นทั้งดอกเลย แส่ดีนัก”
บุหงาทั้งลากทั้งจูงดวงแก้วให้เดินห่างออกมาก่อน ขณะที่ยกมือถือขึ้นมาพูด
“น้ำ ทุกอย่างตามแผนนะ อย่าตุกติก ไม่งั้น โป้ง”
ดวงแก้วมองหน้าบุหงาที่แววตาร้ายเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อ
น้ำวางสายจากบุหงา แล้วมองซ้ายขวาก่อนจะพูดขึ้นมา
“นังแพน ฝากไว้ก่อนเหอะ”
น้ำรีบเดินหลบออกไปจากตรงนั้น แต้วแอบมองน้ำอยู่นานแล้วรีบตบเข่าฉาด
“นังน้ำ แกต้องคิดไม่ดีกับคุณแพนของฉันแน่ๆ”
น้อยอยู่หลังแต้วอีกคนพูดขึ้น
“แกแน่ใจเหรอว่า สองคนนั้นไม่ร่วมมือกัน”
แต้วไม่พอใจน้อยที่มาว่าบุหงาเลยแหวกลับไป
“เอ๊ะ นังน้อย เมื่อไหร่แกจะเลิกกล่าวหาคุณแพนแสนไฮโซของฉันซะทีวะ”
“ฉันไม่ได้กล่าวหา แต่เปิดตาดู ไม่ใช่ลุ่มหลงเหมือนแก”
“งั้นพนันกันมั้ยว่า คุณแพนของฉันดีจริง”
“ได้ แกจะพนันด้วยอะไรล่ะ”
“เงินเดือนเดือนนี้ก็ได้”
เดชกับสมหมายพากันเดินออกมาสมทบ
“ข้าต่อน้อย เอ็งล่ะ สมหมาย”
“ข้าก็ต่อน้อยว่ะ”
ป้าบัวเผื่อนเดินออกมาอีกคน
“ข้าด้วย น้อย”
ป้าม้วนออกมาว่าด่ากราดทุกคน
“พวกเอ็งเล่นการพนันกัน ข้าจะไปฟ้องคุณหญิง”
ทุกคนพากันโห่ป้าม้วนที่ทำเป็นคนดี
“โห่ ฮิ้ว”
“บอกตรง คุณหญิงของป้าน่ะ เซียนการพนันตัวแม่เลย” แต้วบอก
ทุกคนก็พากันหัวเราะเป็นเรื่องสนุกสนานไป
พันกรกับเอกราชกำลังเดินจะออกจากห้องดูซีดี จ่าแหนม คนที่พันกรให้ไปสืบเรื่องประภาพรรณ เดินมาพอดี รีบตะเบ๊ะทำความเคารพ
“สวัสดีครับ ผู้กอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”
“จ่าแหนมสบายดีมั้ย”
“เรื่อยๆ ครับ ว่าแต่ผู้กองเคลียร์กับคุณนายหรือยังครับ”
พันกรอายๆ “ผมเคลียร์แล้ว ผมเข้าใจผิดเอง”
จ่าแหนมมองหน้าเอกราช จำได้ทันทีว่าเป็นผู้ชายที่ไปส่งประภาพรรณ
“คุณนี่เอง”
“นายก็ต้องเข้าใจให้ถูกต้องด้วยนะ นี่คุณเอกราชเป็นสายลับของเรา ไม่ใช่ชายชู้ที่ไหน”
จ่าแหนมยิ้มแหยๆ แล้วหันไปขอโทษเอกราช
“ผมขอโทษด้วยนะครับ”
“เรื่องเข้าใจผิด ไม่ซีเรียสหรอกจ่า”
จ่าแหนมอดจะกระซิบกระซาบกับพันกรไม่ได้
“ว่าแต่บ้านผู้กองเนี่ย กิจกรรมเยอะ ผมเฝ้าดูเนี่ยเหมือนดูหนังเลยครับ คนนี้เข้าคนนี้ออก ขนของกันบันเทิงเลยครับ”
“จ่าหมายความว่าไง”
จ่าแหนมเล่าเรื่องที่เคยเห็น บุหงา ดวงแก้ว กล้า พากันขนของมีค่าออกจากบ้านไป พันกรส่ายหน้า ที่เจอหลักฐานการขโมยอีกจนได้
“ขอบใจมาก จ่า”
จ่าแหนมยิ้มกับพันกร เห็นใจมากที่เจออย่างนี้
“ผมยินดีที่ได้ช่วยนะครับ ผู้กอง”
รถตู้ที่กล้าขโมยลุงเกิดมาขับมาจอดหน้าบ้านพันกร ในรถตู้ บุหงา ดวงแก้วแต่งตัวสวยเริดรีบจัดหน้าตาให้ดูดี ก่อนจะหันไปบอกกล้า
“พี่กล้ากับพวกรอตรงนี้ ฉันกับแม่จะไปล่อนังคุณหญิงมาเอง”
กล้ามองไปที่ด้านหลังรถตู้ กะเทยหน้าดุกับชายผอมหน้าเหี้ยมแอบซุกซ่อนอยู่
“ได้ โชคดีนะ เตง”
“ไปกันสักที พิรี้พิไรอยู่นั่น เดี๋ยวเสียฤกษ์หมด”
บุหงากับดวงแก้วก้าวลงจากรถตู้ น้ำยืนรออยู่แล้วรีบเดินเข้ามาหา
“ทำไมช้าจัง คุณหญิงแต่งตัวสวย ไม่รู้จะออกไปสมาคมรึเปล่า”
“อย่ามาเร่ง รีบนำไปสิยะ”
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 23 (ต่อ)
ปทุมวดีแต่งตัวสวยใส่เครื่องเพชรเบาๆ แต่ก็ล่อตาล่อใจ หัวเราะต้อนรับบุหงากับดวงแก้ว สองแม่ลูกรีบไหว้ปทุมวดีกระชดกระช้อย ยิ้มเอาใจ
“เชิญๆ ดีใจจังเลยที่วันนี้คุณดวงแก้วกับหนูแพนแวะมาหา ว่าแต่มีธุระอะไร หรือแค่คิดถึงจึงมาหา”
“มีข่าวเด็ดค่ะ คุณหญิงพี่”
ปทุมวดีอยากรู้หนัก รีบกระแซะเข้าไปฟัง บุหงากระซิบกระซาบ
“คืออย่างนี้ค่ะ มีบ่อนเปิดใหม่ไฮโซแถวๆ ระยอง รับรองว่าปลอดภัย หายห่วง แพนเลยจะชวนคุณหญิงป้าไปพักผ่อนค่ะ”
ปทุมวดีเปรี้ยวปากเหมือนได้เจอของชอบ แต่กินไม่ได้เพราะขยาดเรื่องข่าวเสี่ยเป้ถูกจับ กลัวถูกจับแล้วพาลเสียชื่อสามีกับลูกชายเลยทำท่าอิดออด
“แหม ป้าก็ไม่ใช่นักเล่นตัวยงอะไร แค่เล่นกับเพื่อนๆ แก้เหงา”
“แต่วันนี้เป็นวันเปิดบ่อนนะคะ มีโปรโมชั่นพิเศษ เล่นได้จ่ายสองเท่า วันนี้วันเดียวเท่านั้นค่ะ”
“ไม่ไปเสียดายแย่นะคะ คุณหญิงพี่”
ปทุมวดีเริ่มลังเล สุดท้ายความอยากก็มีอำนาจเหนือ เลยตอบรับคำชวนของสองแม่ลูก น้ำแอบคอยลุ้นให้สำเร็จ
“ป้าขอบใจหนูแพนกับคุณดวงแก้วมากนะคะที่นึกถึงกัน รู้ใจว่าเหงา ป้าก็แค่อยากจะประลองสมองคิดเลขให้มันเพลินๆ น่ะค่ะ”
“แหม แพนจะไม่คิดถึงคุณหญิงป้าได้ไงล่ะคะ เราออกจะเลิฟกันขนาดนี้”
“ถ้างั้น เราจะรออะไรล่ะคะ บ่อนที่ว่านี้อยู่ตั้งระยอง เรารีบไปกันดีมั้ยคะ จะได้ไม่เสียเวลา”
ปทุมวดีทำเป็นขวยเขินแล้วแกล้งพูดกับน้ำ
“เอางั้นเหรอคะ น้ำ เธอจะไปเป็นเพื่อนฉันมั้ย จะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง ว่างอยู่มิใช่รึ”
น้ำสะดุ้งน้อยๆ รีบแก้ตัวทันที
“น้ำก็อยากติดตามไปรับใช้คุณหญิงนะคะ แต่ว่า”
ปทุมวดีรำคาญเลยสะบัดพัดพร้อมกับตัดบท
“ไม่ไปก็ไม่ไป ไม่ต้องหาคำแก้ตัวหรอก”
ปทุมวดีลุกขึ้นตามประสาคนใจร้อนและมั่นใจตัวเองสูง มือถือวางอยู่บนเก้าอี้ที่นั่ง แต่เจ้าตัวไม่ทันเห็น บุหงา ดวงแก้วรีบเดินตามกลัวเปลี่ยนใจ บุหงาไม่วายหันมาสบตาน้ำว่าห้ามพลาด
บรรดาคนใช้มองปทุมวดีขึ้นรถตู้ไปกับสองแม่ลูก แล้วอดหันมามองหน้ากันไม่ได้ ป้าบัวเผื่อนเปิดฉากคนแรก
“นังม้วน น้อย แต้ว เดช สมหมาย พวกแกว่ามันตงิดๆ ยังไงรึเปล่า”
“ตงิดอะไร ป้าบัวเผื่อน ก็แค่คุณหญิงออกไปสังสรรค์กับคุณแพน คุณดวงแก้ว” แต้วถาม
“แต่งานนี้คุณหญิงฉายเดี่ยวนะ ปกติไปไหน อย่างน้อยก็ต้องมีคุณมิวหรือไม่ก็น้ำติดตาม” น้อยตั้งข้อสังเกต
“ใช่ๆ หรือไม่มีใครเลยก็ต้องมีฉันขับรถไปให้” เดชบอก
“ก็แกไม่ว่าง เดี๋ยวค่ำๆ ก็ต้องไปรับท่านที่สภาไม่ใช่เหรอวะ” สมหมายแย้ง
ป้าม้วนฟังทุกคนเถียงกันแล้วก็สรุป
“เรื่องของเจ้านาย พวกแกเลิกสาระแนสักวัน ท้องจะขึ้นหรือไง”
น้ำเดินออกมาแล้วพูดด้วยท่าทางเหมือนเจ้านาย
“ใช่ ขืนนินทาอีก ฉันจะฟ้องตอนคุณหญิงกลับมา”
“นังน้ำ”
น้ำเชิดไม่สนใจ เดินเข้าบ้านไป พวกคนใช้พากันมองว่า น้ำอาการหนักขึ้นทุกวัน
มุมหนึ่งในกองปราบปราม พันกรพยายามต่อมือถือหาปทุมวดี มือถือของปทุมวดีสั่นอยู่ที่ห้องรับแขกในบ้าน น้ำเดินเข้ามาเห็นเข้าพอดี รีบหยิบมาดูแล้วยิ้มร้ายพอเห็นว่าหน้าจอขึ้นชื่อ พันกร
“ขอโทษด้วยนะพี่กร น้ำอยากเป็นเมียพี่ แต่ไม่อยากมีแม่ผัวอย่างคุณหญิง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดนะคะ”
น้ำเอามือถือไปซุกไว้ใต้เบาะแล้วเดินออกไป สะใจมาก
ประภาพรรณเดินคุยมือถือเข้ามาในห้องรับแขก
“ค่ะ คุณกร มิวถึงบ้านแล้วค่ะ อ้อ เหรอคะ โอเค.ค่ะ เดี๋ยวมิวถามคุณหญิงแม่ให้ค่ะ”
น้ำยืนทำหน้าจ๋อยรอประภาพรรณอยู่ แล้วแกล้งบีบน้ำตาทันที
“พี่มิว แย่แล้วค่ะ คุณหญิงท่าน”
“คุณแม่สามี ทำไมเหรอ น้ำ”
น้ำพยายามเล่าตะกุกตะกักให้สมบทบาท พวกคนใช้เริ่มโผล่หน้าเข้ามารับรู้เรื่องราวด้วย
“คุณแพนกับคุณดวงแก้วมาชวนคุณหญิงไปเล่นไพ่ที่บ่อนเปิดใหม่ค่ะ”
ป้าม้วนใจร้อน รีบกระแซะเข้ามาถามรายแรก
“แล้วไงต่อ รีบเล่าสิ”
“มันเป็นแผนการของเสี่ยเป้กับคุณแพน มาหลอกคุณหญิงไปค่ะ”
แต้วไม่อยากเชื่อรีบค้าน
“เฮ้ย รู้ได้ไงว่าคุณแพนจะมาหลอกคุณหญิงไป เจ้านายเขาสนิทกันจะไปไหนมาไหนด้วยกัน มันหลอกตรงไหนวะ”
“หยุดเลยนังแต้ว ฟังน้ำมันเล่าให้จบก่อนสิ” ป้าบัวเผื่อนขัด
“ว่าไงน้ำ คุณแพนชวนคุณแม่สามีไปเล่นไพ่ที่ไหน”
“จริงๆ ไม่ได้ไปบ่อน แต่หลอกเพื่อจับตัวไปเรียกค่าไถ่ค่ะ น้ำได้ยินเสี่ยเป้กับคุณแพนปรึกษากัน ตอนที่น้ำหนีกลับมาบ้านค่ะ”
ประภาพรรณได้ยินอย่างนั้นก็ร้อนใจ ถามน้ำต่อ
“ที่ไหน”
“แถวๆ ระยองค่ะ เสี่ยเป้มีบ้านพักที่นั่น เดี๋ยวน้ำวาดแผนที่ให้”
“ดีเลย แล้วพวกนั้นไปนานหรือยัง”
“ก็สักครึ่งชั่วโมงได้ค่ะ คุณมิว” น้อยบอก
เดชรีบอาสาประภาพรรณทันที
“ให้ผมเอารถออกไปตามดีมั้ยครับ คุณมิว”
“ไม่ต้อง พี่เดชต้องไปรับส่งคุณพ่อ เดี๋ยวมิวเอารถไปตามเอง”
“คุณมิวขับรถเป็นด้วยเหรอครับ” สมหมายถาม
ประภาพรรณไม่ยอมตอบ รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน คนใช้เริ่มห่วงปทุมวดี หันมาเชียร์ประภาพรรณให้ตามทัน
“เพี้ยง คุณพระคุ้มครอง ขอให้คุณมิวตามคุณหญิงทันด้วยเหอะ”
ทุกคนพากันยกมือไหว้ท่วมหัวตามป้าม้วนไปกันหมด แม้แต่แต้วก็ทำตามงงๆ เว้นน้ำที่ลอบยิ้มสาแก่ใจ
ประภาพรรณเข้ามาในห้องนอน ตัดสินใจหยิบปืนที่พันกรใส่ไว้ในลิ้นชักมาถือไว้ บอกตัวเอง
“ถ้าไม่จำเป็น ฉันคงไม่ต้องใช้แกหรอกนะ”
ประภาพรรณเอาปืนใส่ไว้ในกระเป๋าถือใบใหญ่ แล้วรีบร้อนออกไปจากห้อง คนใช้และน้ำพากันมาส่งประภาพรรณขับรถไปตามปทุมวดี น้ำส่งแผนที่ให้
“แผนที่ค่ะ น้ำก็จำได้คร่าวๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่หาทางเอง น้ำ ดูแลบ้านให้ดีนะ มีอะไรพี่จะส่งข่าว”
“ได้ค่ะ พี่มิว”
ประภาพรรณรีบขับรถออกไป พวกคนใช้มองดูน้ำ ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะไว้ใจได้มั้ย
“มองอะไร”
คนใช้ได้แต่ทำปากขมุบขมิบแล้วพากันเดินไป น้ำเชิดหน้าใส่ แล้วเดินกลับไปเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน
จบตอนที่ 23
