สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 20

สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 20 

น้ำเดินหน้าตาเบื่อโลกไม่มีอะไรจะทำอยู่แถวๆ ห้องตัวเอง ประภาพรรณเดินมาเจอ ลอบมองน้ำอย่างชั่งใจ แล้วตัดสินใจเข้าไปคุยด้วย
 
“น้ำจ๊ะ”
น้ำหันมาหาประภาพรรณ รีบปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มแจ่มใส
“คะ พี่มิว”
ประภาพรรณยิ้มให้ มองน้ำอย่างพิจารณาจนน้ำเขิน แกล้งจับที่หน้า ก้มมองตัวเองว่ามีอะไรประหลาดหรือไม่
“พี่มิวมองน้ำแปลกๆ มีอะไรรึเปล่าคะ หรือน้ำแต่งหน้าไม่สวย”
“ไม่มีอะไรหรอก น้ำน่ารักอยู่แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
“พี่มีอะไรอยากให้น้ำช่วยหน่อย”
“เอ่อ ค่ะ พี่มิวจะให้น้ำทำอะไร”
“งานไม่ยากหรอก พี่มั่นใจว่าน้ำทำได้แน่”
“ถ้าพี่มิวคิดว่าน้ำทำได้ น้ำช่วยเต็มที่ค่ะ สบายมาก”
ประภาพรรณมองไปรอบๆ มั่นใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น
“งั้นเราไปคุยกันต่อที่ห้องของน้ำได้มั้ย พี่มีอะไรต้องเล่าให้น้ำฟังก่อน”
น้ำอึ้งไปนิดหนึ่งจนประภาพรรณสังเกตเห็น
“งานนี้ต้องเป็นความลับด้วยเหรอคะ แล้วน้ำจะต้อง”
“ไม่ต้องกลัว พี่ไม่ให้น้ำไปทำอะไรไม่ดีหรอก ไปเถอะ”
“ค่ะ”
ทั้งสองเข้าไปในห้องของน้ำ ประภาพรรณอธิบายเรื่องราวให้น้ำฟัง น้ำพยักหน้าและยิ้มมั่นใจ
“น้ำจะไม่ทำให้พี่มิวผิดหวังแน่ค่ะ”
ประภาพรรณรีบโทรแจ้งเอกราช
“น้ำยอมช่วยเราแล้วนะพี่”
“ก็ดีสิ เดี๋ยวพี่รีบโทรบอกรองวิเชียรเลย ว่าน้ำยอมช่วยเป็นสายให้เราจับเสี่ยเป้แล้ว”
“งั้นมิวพาน้ำเข้าไปคุยกับพี่เลยนะ”
“ได้ พาน้ำเข้ามาเลย”
“ค่ะ”
ประภาพรรณวางสาย ยิ้มมั่นใจ

ปรีชาชาญ ปทุมวดี พันกร นั่งรอกินข้าวกลางวันกันอยู่ ประภาพรรณยิ้มเดินเข้ามาในห้อง น้ำเดินตามมาติดๆ พันกรลุกขึ้นจะเลื่อนเก้าอี้ให้ประภาพรรณนั่ง
“กินข้าวก่อนจ้ะมิว”
“ไม่ทันแล้วค่ะ พอดีมิวมีธุระ คุณพ่อคะ คุณแม่สามีคะ มิวจะขออนุญาตพาน้ำไปทำธุระกับมิวข้างนอกนะคะ”
ปรีชาชาญพยักหน้ายิ้มๆ แต่ปทุมวดีทำเป็นเฉยๆ ไม่มองหน้าประภาพรรณด้วย
“ตามสบายเถอะลูก”
พันกรเข้ามากอด หอมแก้มภรรยา น้ำตั้งใจยิ้มหวานให้พันกร แต่ชายหนุ่มเฉยๆ กับน้ำ หันมายิ้มให้ประภาพรรณอีกครั้ง
“กลับมาไวๆ นะครับ”
ประภาพรรณกอด หอมแก้มพันกรอย่างมีความสุข
“แล้วมิวจะรีบกลับค่ะ”
สองสาวเดินออกไป พันกรกลับมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ปทุมวดีมองประภาพรรณค้อนๆ ถอนหายใจเบาๆ ที่ยังไล่ลูกสะใภ้ออกจากบ้านไม่ได้
“เบื่อ ทำมาเป็นอ้อนผัวแถวๆ นี้ ไม่กงไม่กินละ หมดอารมณ์”
ปทุมวดีลุกจากที่นั่ง เดินปึงปังขึ้นห้องไป ปรีชาชาญ พันกรส่ายหัวเบาๆ
“เฮ้อ สงสัยจะวัยทอง เมื่อวานยังว่าจะสงบศึกอยู่เลย”
พันกรยิ้มอ่อนอย่างจนใจ

ป้าบัวเผื่อน ป้าม้วน น้อย แต้ว นั่งทำงานกันอยู่ในครัว เดช สมหมายนั่งเล่นเกมมือถือ แต้วยิ้มเยาะเจ้านาย
“ฉันล่ะหมั่นไส้คุณกรจริงจริ๊ง เอะอะก็มิวดีอย่างนั้น ดีอย่างโน้น อยากให้คุณหญิงเอ็นดูบ้าง แหวะ น่ารักตายล่ะ อ้วกจะแตก”
“นังนี่มันร้าย รู้ว่าคุณหญิงตามใจคุณกร มันเลยเอาคุณกรมาบังหน้า คุณหญิงจะได้ไม่เอาเรื่องมัน” ป้าม้วนค่อนจอดประภาพรรณ
น้อยกับป้าบัวเผื่อนมองหน้ากันชักสีหน้า เริ่มไม่พอใจที่แต้วกับป้าม้วนนินทาเจ้านาย แต้วแบะปาก ยังรู้สึกไม่พอใจที่ปทุมวดียอมให้ประภาพรรณ
“เฮ้อ คิดแล้วก็สมเพชทั้งคุณท่าน ทั้งคุณหญิง ไม่น่ามีลูกชายโง่ๆ ปล่อยให้นังมิวมันสวมเขาอยู่ได้”
ป้าบัวเผื่อนทนไม่ไหวที่แต้วลามปามเจ้านาย ตบโต๊ะเสียงดังลั่น
“นี่นังแต้ว แกกล้าด่าคุณกรเลยเหรอ ชักจะเอาใหญ่ละอีนี่”
“นั่นดิป้า นี่มันปากหรือกระโถนวะเนี่ย” สมหมายต่อว่า
เดชทำเป็นชะโงกหน้าไปใกล้ๆ แต้วแล้วอุดจมูก
“เหม็นโฉ่มาถึงนี่ ฉันว่าคงปากกระโถนซะละมั้ง”
แต้วมองป้าบัวเผื่อน กับคนในครัวอย่างไม่กลัว
“ฉันด่าพวกแกรึไง อย่ามากระแดะทำเป็นคนดีทนฟังไม่ได้หน่อยเลย”
“ด่าให้พวกฉันฟังน่ะ ไม่มันหรอก ต้องให้คุณหญิงฟังด้วย”
น้อยแกล้งหยิบมือถือยื่นไปที่หน้าแต้ว
“ฉันจะเอาที่แกพูด ที่แกด่าเจ้านายฉอดๆ เนี่ย ให้คุณหญิงฟัง จะได้รู้ว่าแกสันดานเลวยังไง”
แต้วตกใจกลัว ป้าม้วนสะดุ้งโหยงกลัวโดนหางเลข หลบไปอยู่หลังป้าบัวเผื่อน แต้วมองมือถือที่น้อยกำแน่นอยู่ในมือ แล้วรีบถลาลงไปกอดขาน้อย
“นังน้อยอย่านะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันมันปากเน่าปากหนอน แกอย่าเอาที่อัดไว้ไปฟ้องคุณหญิงนะ นะๆ ฉันขอโทษ”

น้อยหรี่ตา ป้าบัวผื่อน เดช สมหมายมองหน้ากันเจ้าเล่ห์ คิดหาทางที่จะแกล้งแต้ว


สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 20 (ต่อ)  

แต้วโดนแก๊งคนใช้หลอกให้ทำงานบ้านสารพัด ป้าม้วนย้ายค่ายมาอยู่ฝั่งผู้ชนะ
 
แต้วมองอย่างเจ็บใจ แต้วล้างจานกองโต ทำจานแตกหันไปดูว่ามีใครเห็นหรือไม่ น้อย เดช สมหมาย ยืนท้าวเอวมองอยู่อย่างเป็นต่อ แต้วจ๋อย
แต้วกวาดทั่วบ้านทุกชั้น ถูบ้าน แต่ซุ่มซ่ามเตะถังน้ำหกทำให้ต้องถูซ้ำใหม่ เดช สมหมาย ขนเสื้อผ้าของตัวเองมาทุ่มใส่หน้าแต้วให้ช่วยซัก แต้วซักผ้ากองใหญ่ ทุกคนหัวเราะชอบใจ สมหมายชี้นิ้วไล่ตามต้นไม้ต่างๆ แต้วเดินตามสมหมาย เพื่อรดน้ำต้นไม้รอบบ้าน จากนั้นก็ล้างรถ
เวลาต่อมา แต้วนั่งหอบหมดสภาพ พวกน้อย ป้าบัวเผื่อน สมหมาย ป้าม้วนยืนหัวเราะเยาะ ปรีชาชาญ พันกร เดินออกมา เดชถือถุงกอล์ฟตามมาด้วย เห็นแต้วนั่งอยู่ก็งงๆ น้อยและพวกคนใช้รีบถอยฉาก สลายตัวอย่างรวดเร็ว
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ งานการไม่มีทำรึไง ชักจะขี้เกียจใหญ่แล้วนะเรา” ปรีชาชาญถาม
พันกรแกล้งมองแต้วดุๆ
“เดี๋ยวตัดเงินเดือนซะนี่”
แต้วตาเหลือกรีบคลานเข้ามาหา
“โอ๊ยๆ อย่าตัดเงินเดือนเลยค่ะ แต้วไม่ได้ขี้เกียจนะคะคุณท่าน คุณกร แต้วทำงานเสร็จหมดบ้านแล้วค่ะ เลยขอนั่งพักแป๊บนึง เดี๋ยวแต้วไปหาอะไรทำเพิ่มก็ได้ค่ะ”
แต้วรีบคลานกลับเข้าไปในบ้านอย่างหมดแรงด้วยความกลัว ปรีชาชาญ พันกรมองแต้วอย่างขำๆ

ปทุมวดีมองรถของปรีชาชาญ พันกรขับออกไป เธอหยิบพัดขึ้นมากรีด พัดให้ตัวเองอย่างเซ็งๆ มองไปรอบๆ บ้านอย่างเหงาๆ บ่นกับตัวเอง
“เฮ้อ เมื่อไหร่จะไล่นังมิวมันออกจากบ้านได้ซะทีนะ เรื่องมีชู้มันก็รอดไปแล้ว เฮ้อ”
ปทุมวดีหงุดหงิดแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่รีบสะบัดพัดเร็วๆ ดับร้อน แต้วเดินหมดแรงเข้ามา ปทุมวดีเหลือบไปเห็น
“มาก็ดีนังแต้ว ขึ้นไปเตรียมน้ำอุ่นบนห้องให้ฉันด้วย”
แต้วยังมึน ไม่ทันฟังที่ปทุมวดีสั่ง ทรุดลงนั่งข้างๆ
“อะไรนะคะคุณหญิง”
“เป็นอะไรของแก ฉันบอกให้แกขึ้นไปเตรียมน้ำอุ่น ฉันจะอาบน้ำ แล้วตามขึ้นไปถูหลังให้ฉันด้วย”
ปทุมวดีลุกขึ้นเดินไปบนห้อง ตะโกนตามหลังมาอีก
“เร็วๆ ด้วย ฉันเครียด”
แต้วมองปทุมวดีตาละห้อย
“ค่ะคุณหญิง จะให้แต้วเตรียมน้ำอุ่น ตุ๋นโจ๊ก โขลกน้ำพริกที่ไหนก็ได้ แต้วยอมทุกอย่าง”
แต้วส่ายหน้ากับวิบากกรรมที่เล่นงานตัวเองวันนี้
“จะโดนอะไรอีกมั้ยเนี่ย นี่ๆ ปากเสีย พูดไม่คิด”
แต้วตบปากตัวเอง ก่อนรีบเดินกระย่องกระแย่ง ตามปทุมวดีไป

ภายในรถ ปรีชาชาญเห็นพันกรอารมณ์ดี ผิวปากมาตลอดทาง
“อารมณ์ดีเพราะจะไปตีกอล์ฟ หรือเพราะได้เมียคืนหึ”
พันกรหัวเราะแก้เขิน
“คุณพ่อแซวผมเหรอ ก็นิดหน่อยครับ แต่กว่าจะง้อได้ โห นี่ยังมีข้อต่อรองอีกเพียบ”
“ยอมๆ ไปเถอะ เมียทั้งคน”
สองพ่อลูกหัวเราะกันออกมา
“ก็เหลือแต่แม่แกแหละ ไม่รู้จะใจอ่อนเมื่อไหร่”
“นั่นสิครับคุณพ่อ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”
“อือ แม่แกเวลาดีก็ดีใจหาย บทจะดื้อก็ดื้อซะ เฮ้อ”
“เราเอายังไงกันดีครับพ่อ ให้คุณแม่ยอมเปิดใจ รับมิวเป็นสะใภ้ซะที”
“พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าแม่แกไม่ล้มเลิกเรื่องหนูแพนง่ายๆ แน่”
“คุณแม่นะคุณแม่ ไม่เห็นใจลูกชายมั่งเลย อยากจะบ้าตาย”
พันกรถอนหายใจเซ็งๆ ปรีชาชาญมองลูกชายอย่างเห็นใจ

บุหงาและดวงแก้วนั่งเซ็งกันอยู่คนละมุมห้อง กล้านั่งอยู่ข้างๆ
“โอ้ย เบื่อๆๆ จะเอายังไงดีแม่ เรื่องพี่กรเนี่ยๆ”
“จะไปรู้เรอะ ก็แกอยากได้คุณกรเป็นผัวนี่ ก็หาทางเข้าสิ”
“ฉันก็ทำทุกอย่างแล้วนะ แม่ก็เห็น นังมิวมันมีนะหน้าทองหรือไงนะ ขนาดโดนใส่ร้ายว่ามีชู้ยังทำอะไรมันไม่ได้เลย น่าเบื่อ ฉันชักจะถอดใจแล้วนะแม่”
“เฮ้ย แค่นี้ทำเป็นถอดใจ อย่าเพิ่งสิวะนังแพน ลองคิดหาทางอื่นดูก่อน”
กล้ายิ้มออกมาที่ได้ยินบุหงาพูดว่าถอดใจ
“ดีๆ ไม่ต้องคิดเรื่องคุณกรก็ดีนะเตง เตงจะได้ไม่เหนื่อย”
ดวงแก้วหยิบหนังสือขว้างใส่กล้า
“โอ้ย”
“เสือกไม่เข้าเรื่อง ถ้าไม่ให้นังแพนมันจับคุณกร แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนมาใช้กันเล่า ไอ้โง่”
บุหงาส่ายหน้ามองกล้าอย่างรำคาญใจ กล้าเข้าไปประจบ บีบนวดให้อย่างเอาใจ
“เตงไม่ต้องไปบ้านคุณหญิง เตงก็ยังมีงานที่โมเดลลิ่งของเสี่ยเป้นี่นา เสี่ยเป้ก็ให้เงินเดือนเตงเยอะใช่มะ เราก็ค่อยๆ เก็บทีละนิดทีละหน่อย พอได้เยอะๆ เราก็เอาไปปลูกบ้าน แต่งงานมีครอบครัวกัน เหมือนที่เตงบอกเค้าไง เค้าก็จะขยันทำงานเก็บเงินด้วย ดีมั้ยเตง”

บุหงากับดวงดวงแก้วมองหน้ากันเซ็งๆ ในความซื่อบื้อของกล้า


สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 20 (ต่อ)  

เอกราชประชุมพร้อมหน้ากันที่เซฟเฮ้าส์ บอกกับทุกคน
 
“เราจะให้น้ำเริ่มวันนี้เลย”
น้ำแกล้งทำเป็นไม่มั่นใจว่าจะทำงานนี้ได้
“น้ำไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะ ว่าจะทำแบบที่พี่เอกบอกได้รึเปล่า”
ประภาพรรณยิ้มให้กำลังใจ
“ได้สิน้ำ พวกเราช่วยกันดูอยู่ ไม่ต้องห่วงหรอก”
เอกราชมองน้ำอย่างมีความหวัง
“พี่มั่นใจว่าน้ำทำได้ เป็นถึงลูกศิษย์ลุงเสริมบุญเนี่ย ไม่ธรรมดาแน่”
จ่าพนม หมวดบัญญัติพยักหน้าให้น้ำอย่างมั่นใจ
“ไม่ต้องกลัวนะ จ่าพนมอยู่ทั้งคน มีปัญหาบอกจ่าพนมได้”
“แหม เห็นสาวสวยๆ รีบอยากเป็นบอดี้การ์ดขึ้นมาเชียวนะจ่า” หมวดบัญญัติแซว
“ก็นิดนึงครับหมวด น้องเขาจะได้มั่นใจ”
“ขอบคุณค่ะ น้ำจะทำให้ดีที่สุด”
ประภาพรรณพยักหน้าให้ความเชื่อมั่นกับน้ำอีกครั้ง
“สู้ๆ”
น้ำยิ้มให้ทุกคน แสดงให้ทุกคนเห็นว่ามีความมั่นใจมากขึ้น แต่ในใจแอบคิดบางอย่าง
“ลงทุนขนาดนี้ก็เพราะฉันอยากเข้าใกล้พี่กรหรอกโว้ย ไอ้พวกหน้าโง่ทั้งหลาย”
น้ำยิ้มร้ายออกมาคนเดียว

น้ำมายืนอยู่ด้านหน้าบริษัทโมเดลลิ่งของทอม ทำท่าเด๋อด๋า อ่านป้ายบริษัทของทอม ทอมเดินอยู่หน้าบริษัทแอบเหล่มองน้ำอยู่เหมือนกัน โจรขี่มอเตอร์ไซค์มากระชากกระเป๋าสะพายของน้ำไป
“ว้าย ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย คนกระชากกระเป๋าค่ะ”
ทอมรีบวิ่งเข้ามาช่วยเพราะมองน้ำอยู่แล้ว
“เป็นอะไรไหมครับ”
น้ำแกล้งทำตกใจมาก แต่ก็ตั้งสติพูดกับทอม
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ กระเป๋า กระเป๋าโดนขโมยไปแล้ว”
น้ำแกล้งจะเป็นลม ทอมแอบมองรูปร่างหน้าตาหมดจดสดใสของน้ำด้วยความถูกใจมากอยู่แล้ว รีบเข้าไปประคอง
“ใจเย็นๆ ไม่ต้องกลัวนะครับ”
“อุ๊ย ขอบคุณค่ะ”
ทอมแกล้งโอบกอดน้ำไว้ไม่ยอมปล่อย
“คุณมายืนทำไมแถวนี้ครับ”
น้ำแกล้งยิ้มเขินๆ อย่างไร้เดียงสา ค่อยๆ ดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของทอม
“น้ำมาหางานทำค่ะ เห็นว่าบริษัทนี้รับสมัครนางแบบ”
ทอมตาลุกวาว ทำตาเจ้าชู้ขึ้นมาทันที
“เหรอครับ งั้นคุณก็โชคดีมากเลย ผมทอมนะครับ เป็นหุ้นส่วนที่นี่”
น้ำแกล้งดีใจมาก ทำเป็นจับแขนทอมด้วยความตื่นเต้น
“เหรอคะ ฉันน้ำค่ะ”
ทอมแอบมองทรวดทรงของน้ำอย่างพอใจอีกครั้ง
“คุณน้ำสนใจมาเป็นนางแบบให้บริษัทผมมั้ยล่ะครับ”
“สนใจสิคะ”
“งั้นคุณตามผมมา ผมจะพาคุณไปสัมภาษณ์กับหุ้นส่วนสำคัญของผมอีกคนหนึ่ง ตามมาเลยครับ”
“ได้เลยค่ะ”
น้ำเดินตามทอมไป เอกราช ประภาพรรณ หมวดบัญญัติ จ่าพนม จ้องมองที่มอนิเตอร์ภายในเซฟเฮาส์ ทุกคนยิ้มดีใจที่เห็นภาพและได้ยินทุกอย่างจากกล้องสอดแนมในกระเป๋าของน้ำ
“ผ่านไปด่านหนึ่งแล้ว” ประภาพรรณบอก
“ใช่ แต่ตอนนี้ เราคงต้องรวบรวมภาพที่เห็นจากกล้องให้มากที่สุดนะครับ จับไอ้เสี่ยเป้คราวหน้าเราจะได้ไม่พลาด”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับเอกราช

ทอมพาน้ำเข้ามาพบเสี่ยเป้ในห้อง เอกราช ประภาพรรณ จ่าพนม หมวดบัญญัติ มองที่มอนิเตอร์ด้วยความตื่นเต้น
“จ่า อัดไว้ให้หมดเลยนะครับ เอาไว้มัดตัวเสี่ยเป้”
“ได้เลย”
จ่าพนมรีบบันทึกทุกอย่างที่เห็นเป็นหลักฐานไว้ในเครื่อง น้ำทำท่าขวยเขิน เมื่ออยู่ต่อหน้าเสี่ยเป้
“ชื่อน้ำค่ะเสี่ย คุณทอมบอกว่าเสี่ยอยากได้นางแบบเพิ่มเหรอคะ”
เสี่ยเป้สายตาเจ้าชู้ มองรูปร่างหน้าตาของน้ำด้วยความสนใจ
“หางานทำอยู่เหรอจ๊ะ”
“ค่ะ”
“สนใจมาเป็นนางแบบให้เสี่ยมั้ยล่ะหนู”
น้ำแกล้งดีใจที่เสี่ยเป้ชวนทำงาน
“สนใจสิคะเสี่ย”
เสี่ยเป้กับทอมสบตากันยิ้มเจ้าเล่ห์

บุหงาเดินเข้ามาในบริษัทด้วยความมั่นใจ สวมชุดรัดรูปสุดเซ็กซี่หวังจะมัดใจเสี่ยเป้ให้หลงเสน่ห์เธอไปอีกนานๆ บุหงาเห็นลูกน้องทอมยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
“เสี่ยล่ะ”
“เสี่ยกับคุณทอมคัดตัวเด็กใหม่ในห้องครับ”
บุหงายิ้ม ตาลุกวาวเกิดไอเดียขยันขึ้นมา รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องเพื่อช่วยเสี่ยเป้คัดตัวเด็ก แต่พอเห็นว่าน้ำคือคนที่เสี่ยเป้กับทอมกำลังคัดตัวอยู่ก็หุบยิ้ม ตกใจมาก ประภาพรรณ เอกราช หมวดบัญญัติ จ่าพนมตกใจมากเช่นกันที่เห็นบุหงาโผล่เข้ามาในห้องเสี่ยเป้
“พี่เอก คุณแพนมาได้ไง”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“โอ๊ย จะทำเสียเรื่องมั้ยเนี่ย”
บุหงาเดินไปหาเสี่ยเป้กับทอม
“มันอะไรกันคะเสี่ย นังนี่มันมาทำอะไรที่นี่”
น้ำแกล้งตกใจกลัวที่บุหงาเข้ามาโวยวาย
“ใครคะเสี่ย น่ากลัวจัง”
บุหงาโมโหที่น้ำทำเป็นไม่รู้จัก
“นี่แกแกล้งไม่รู้จักฉันเรอะ อย่างนี้มันต้องตบให้หนัก เผื่อจะจำได้”
บุหงาปรี่เข้าไปจะทำร้ายน้ำ แต่เสี่ยเป้มาขวางไว้
“เฮ้ยๆ อย่าเข้ามาหาเรื่องน่า”
ทอมก็งงๆ ไม่รู้ว่าบุหงาโกรธน้ำทำไมทั้งที่เพิ่งเห็นหน้า บุหงาฮึดฮัดไม่พอใจที่เสี่ยเป้ขวางไว้
“เสี่ย นังเนี่ยมันเป็นคนของคุณหญิงปทุมวดีนะคะเสี่ย เสี่ยไม่เข็ดอีกเหรอคะ”
“คิดมาก หนูน้ำเขามาสมัครเป็นนางแบบ อิจฉาเด็กใหม่รึไง”
ทอมยิ้ม ส่ายหน้าเบาๆ คิดว่าบุหงาคงอิจฉาเด็กใหม่
“คุณแพน คุณน้ำมาสมัครเป็นนางแบบจริงๆ นะ”
“เสี่ย แพนไม่ได้คิดมาก อีน้ำเนี่ย มันเป็นเด็กที่บ้านคุณหญิง เสี่ยต้องเชื่อแพน แพนเคยเจอมัน”
เสี่ยเป้ส่ายหน้าด้วยความรำคาญ หันไปทางลูกน้อง พยักหน้าให้มาลากตัวบุหงาออกไป ลูกน้องเข้ามาจับแขนบุหงา เตรียมเอาตัวไปนอกห้อง
“ฉันไม่ได้อิจฉามันนะ มันหลอกเสี่ย”
เสี่ยเป้ชักโกรธที่บุหงาพูดไม่รู้เรื่อง
“กลับไป ถ้ายังเป็นบ้า สงบสติอารมณ์ไม่ได้ก็ไม่ต้องมาทำงาน”
บุหงาอึ้ง ตกใจที่เสี่ยเป้ตวาดใส่ ลูกน้องเสี่ยเป้ค่อยๆ ลากบุหงาออกไป น้ำลอบยิ้มสะใจที่บุหงาถูกลากออกไปข้างนอก แล้วกลับมาปั้นหน้าเศร้าบีบน้ำตาใส่เสี่ยเป้และทอมต่อ
“ถูกเจ้าถิ่นเขม่นเอาซะตั้งแต่วันแรกแบบนี้ ดูท่าว่าน้ำคงจะทำงานที่นี่ไม่ได้แล้วล่ะค่ะ งั้นน้ำลานะคะ”
น้ำตั้งท่าจะเดินออกจากห้องไป ทอมและเสี่ยเป้รีบเข้ามาดักหน้าดักหลังขวางน้ำไว้ ด้วยความเสียดาย
“โอ้ว โนวๆๆ ใจเย็นๆ ก่อนสิครับคุณน้ำ เรื่องเมื่อกี้มันเป็นการเข้าใจผิด”
“แต่ถ้าน้ำอยู่ต่อ มันก็ไม่มีใครรับประกันได้นี่คะ ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ทำร้ายน้ำ”
น้ำแกล้งบีบน้ำตาร้องไห้อย่างน่าสงสาร ทอมและเสี่ยเป้มองหน้ากันอย่างหนักใจ เสี่ยเป้นึกอะไรได้รีบเสนอ
“แล้วถ้าเสี่ยมีวิธีช่วยปกป้องไม่ให้หนูถูกผู้หญิงคนนั้นทำร้ายอีก หนูสนใจมั้ยล่ะ”
“วิธีอะไรหรือคะเสี่ย”
“มาเป็นเด็กของเสี่ยกับคุณทอมซะ”
น้ำอึ้งตกใจ ทอมหัวเราะชอบใจ ในการแก้ปัญหาของเสี่ยเป้มาก
“ฮ่าๆๆ จริงด้วย แผนเสี่ยนี่สุดยอดจริงๆ เวรี่จีเนียส”
เสี่ยเป้มองท่าทางเคอะเขินของน้ำแล้วตาวาววับ สัญชาตญาณนักล่าในตัวถูกปลุกขึ้นมา

“เสี่ยให้เวลาหนูกลับไปคิดคืนหนึ่งแล้วกัน แต่เสี่ยรับประกันได้ว่าหนูจะได้รับการคุ้มครองและการดูแลอย่างดี”


สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 20 (ต่อ)  

น้ำทำลังเล ไม่มั่นใจ แต่ลอบยิ้มร้ายออกมาคนดียว ประภาพรรณ เอกราช หมวดบัญญัติและจ่าพนมนั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ ถอนหายใจกันอย่างโล่งอก
 
“โฮ้ย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ” ประภาพรรณบ่น
“แบบนี้สินะที่เรียกว่าเส้นยาแดงผ่าแปด” เอกราชโล่งอก
“ว่าแต่คุณน้ำนี่เล่นละครเก่งมากเลยนะครับ” หมวดบัญญัติบอก
“ช่าย เล่นดีระดับเทพ ตีบทแตกกระจุยแบบนี้ เป็นผม ผมก็เชื่อ” จ่าพนมเห็นด้วย
ประภาพรรณคิดตามคำพูดจ่าพนม รู้สึกคาใจกับการเล่นละครของน้ำมาก เอกราชไม่ทันสังเกตประภาพรรณ สั่งงานหมวดบัญญัติและจ่าพนมต่อไป
“จากนี้เราต้องคอยจับตาดูเสี่ยเป้ให้ดี ยิ่งมันเปิดโอกาสให้น้ำมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งเข้าถึงที่ซ่อนผู้หญิงของมันมากขึ้นเท่านั้น”
หมวดบัญญัติและจ่าพนมพยักหน้ารับคำเอกราชอย่างตื่นเต้น ตรงข้ามกับประภาพรรณที่นั่งหน้าเครียด ยังคิดเรื่องน้ำต่อไป

บุหงาถูกลูกน้องเสี่ยเป้ลากถูลู่ถูกังออกมาด้านหน้า เธอพยายามดิ้นหนีสุดกำลัง
“นี่ อย่าเอามือสกปรกของแกมาถูกตัวฉันนะ บอกให้ปล่อยไง”
บุหงาสะบัดตัวจนหลุดออกมา แต่ก็เสียหลักจนล้มลงไปกองที่พื้น ลูกน้องเสี่ยเป้มองบุหงายิ้มๆ ดูถูก
“เก่าไป ใหม่มา ของธรรมดานะเจ๊”
บุหงาโกรธมากที่ถูกเรียกว่าเจ๊ หันไปถลึงตาใส่ลูกน้องเสี่ยเป้ ลูกน้องเสี่ยเป้ยิ้ม ยักไหล่ไม่แคร์แล้วเดินกลับเข้าไป บุหงาได้แต่กระทีบเท้าเร่าๆ ด้วยความเจ็บใจ เต็มไปด้วยความแค้น
“อีน้ำ อีงูพิษ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ ว่าแกมาทำอะไรที่นี่”
บุหงารีบโทรศัพท์หาดวงแก้วและกล้า
“แม่ พี่กล้าอยู่ตรงนั้นมั้ย ฉันมีงานให้ทำ”

ตอนเย็น ประภาพรรณกับน้ำเดินคุยกันเข้ามาในบ้าน น้ำไม่มั่นใจ
“น้ำขอโทษด้วยนะคะพี่มิว วันนี้น้ำทำได้ไม่ดีเลยค่ะ”
“ใครบอก วันนี้น้ำทำได้ดีมากเลยต่างหากล่ะ”
“จริงหรือคะพี่มิว น้ำทำดีจริงๆ หรือคะ”
“ใช่ ทำดีมากจริงๆ ดีออกไงล่ะ”
ปทุมวดีเดินอาดๆ เข้ามาขัดจังหวะประภาพรรณและน้ำ น้ำหน้าเสียก้มหน้างุดๆ ไม่กล้าสบตา ตรงข้ามกับประภาพรรณที่ฉีกยิ้มร่า ตอบกลับปทุมวดีไปอย่างร่าเริง
“ว้าย ออกมารับกันแบบนี้ แสดงว่าคุณแม่สามีคิดถึงมิวใช่มั้ยคะ”
ปทุมวดีมองสบตากับประภาพรรณอย่างหาเรื่อง
“ใช่ คิดถึงและก็คิดว่าหล่อนพาคนของฉันออกไปทำธุระอะไรตั้งนานสองนานแบบนี้”
ปทุมวดีแหวใส่ประภาพรรณเสียงดัง จนน้ำตกใจกลัวไปด้วย
“ถึงแม้ว่าตากรจะขอให้ฉันทำดีกับหล่อน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะต้องตามใจหล่อนหรอกนะยะ ว่ายังไงน้ำ วันนี้แกไปไหนกันมา”
น้ำถูกปทุมวดีแหวใส่สะดุ้งตกใจมาก หาทางเลี่ยงออกไป
“น้ำว่า เรื่องนี้คุณหญิงถามพี่มิวจะดีกว่านะคะ น้ำขอตัวไปช่วยในครัวก่อน”
น้ำวิ่งตื๋อหนีไป ปทุมวดีอึ้งตกใจกับท่าทางของน้ำมาก หันกลับมาถลึงตาใส่ประภาพรรณอย่างคาดคั้น ประภาพรรณยิ้มๆ กวนประสาท
“ก็ ไม่รู้สินะ”
ประภาพรรณทำท่ายียวน เดินผ่านหน้าปทุมวดีเข้าบ้านไป ปทุมวดีเจ็บใจมาก แต่ทำอะไรไม่ได้
“หนอย ทำมาเป็นมีความลับ ถ้าแกทำให้ที่บ้านฉันเสียหายแกเตรียมตัวย้ายออกจากบ้านไปได้เลย”

ประภาพรรณกำลังจะเดินขึ้นบันได เจอน้ำดักรออยู่ น้ำทำหน้าเครียดไม่สบายใจมาก
“น้ำ เป็นอะไรไป หน้าเครียดจัง”
“พี่มิวคะ น้ำไม่สบายใจเลยที่จะต้องปิดเรื่องนี้กับคุณหญิง”
น้ำแกล้งทำหน้าเครียดได้อย่างสมจริงมาก
“คุณหญิงมีบุญคุณกับน้ำมาก ถ้าอีกหน่อยน้ำจะต้องเข้าไปเป็นเด็กของเสี่ยเป้ แล้วแบบนี้น้ำจะไม่ดูเป็นคนอกตัญญูเหรอคะ”
“น้ำใจเย็นๆ ก่อนนะ พี่เข้าใจความรู้สึกของเรา เรื่องที่เราทำอยู่เนี่ยมันเป็นความลับทางราชการ บอกใครไม่ได้เด็ดขาด ส่วนเรื่องคุณหญิง ถ้าน้ำไม่อยากจะย้ายไปอยู่กับเสี่ยเป้ ไม่อยากถูกมองว่าอกตัญญู พี่จะลองคุยกับพี่เอกให้ ว่าจะทำยังไงได้บ้าง”
น้ำตื่นเต้นดีใจ รีบกอดตอบประภาพรรณอย่างโล่งอก
“ขอบคุณมากเลยนะคะพี่มิว ต่อจากนี้น้ำสัญญาค่ะว่าจะช่วยงานพี่มิวกับพี่กรให้ดีที่สุด”
ประภาพรรณหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย รู้สึกแปลกๆ ที่ได้ยินน้ำพูดถึงพันกร น้ำลอบยิ้มอย่างสมใจ พลางคิด
“และฉันจะไม่ยอมให้แกได้มีโอกาสเสวยสุขกับพี่กรนานหรอก”

กลางคืน น้ำกลับไปที่เรือนคนใช้ แต่ถูกใครคนหนึ่งเข้ามาล็อกตัวปิดปากจากด้านหลัง แล้วลากพาออกมาริมกำแพงบ้าน น้ำไม่มีทางเลือก ตัดสินใจกัดมือที่ปิดปากตัวเองสุดแรง
“โอ๊ย เจ็บนะเนี่ยน้องน้ำ ทำไมต้องกัดกันด้วย”
น้ำหันตัวกลับมาเห็นว่าเป็นกล้า ตกใจมาก
“พี่มาทำอะไรที่นี่”
“ก็มาตามคำสั่งของฉันไง”
บุหงาและดวงแก้วเดินเข้ามาด้วยท่าทางเอาเรื่องมาก บุหงาพยักหน้าให้สัญญาณ ดวงแก้วพุ่งเข้าไปล็อกแขนน้ำจากด้านหลัง
“เดี๋ยว นี่พวกคุณจะทำอะไร”
บุหงาไม่ตอบ ปรี่เข้ามาตบน้ำจนหน้าหัน
“ตบอีกนังแพน ตบแรงๆ เผื่อมันจะจำได้ว่าเราเป็นใคร”
ดวงแก้วล็อกแขนน้ำไว้มั่น บุหงาจับหน้าน้ำให้หันกลับมา แล้วมองด้วยสายตาขู่อาฆาต
“เป็นไง ทีนี้จำได้หรือยังว่าฉันเป็นใคร หะ”
บุหงาเงื้อมือตบน้ำจนหน้าหันอีกครั้ง กล้ายืนมองอยู่แอบสะดุ้ง น้ำยังก้มหน้านิ่ง เก็บความเจ็บแค้นเอาไว้ข้างใน บุหงาจับหน้าน้ำหันกลับมาอีกครั้ง มองด้วยสายตาเหยียดหยาม ดูถูก
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกไปหาเสี่ยเป้ได้ยังไง แต่ที่แน่ๆ แกต้องถอนตัวไปซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณหญิงป้า”
บุหงายิ้มเยาะใส่น้ำ ราวกับเป็นผู้ชนะ แต่น้ำกลับจ้องตานิ่ง ไม่กลัวเกรง พ่นน้ำลายใส่หน้าบุหงาอย่างดูถูก
“ว้าย”
“ฮึ กับอีแค่คำขู่กระจอกๆ คิดเหรอว่าเธอจะทำอะไรฉันได้”
น้ำรวบรวมกำลังแล้วสะบัดตัวหลุดจากดวงแก้ว ดวงแก้วเสียหลักจะล้ม กล้ารีบเข้ามาประคองไว้ได้ทัน
“ถ้าเธอคิดว่าจะแฉเรื่องฉันก็เอาซี้ ฉันจะได้แฉเรื่องเธอบ้าง ทั้งเรื่องต้นตระกูลปลอมๆ ของเธอ เรื่องที่เธอเป็นเด็กเสี่ยเป้ หรือแม้แต่เรื่อง เรื่องที่เธอใฝ่ต่ำขนาดมีผัวเป็นคนขับรถ”
บุหงา ดวงแก้วและกล้ามองน้ำอย่างตกใจมาก
“แต่ถ้าเธอหุบปากเรื่องของฉัน ฉันก็จะไม่บอกเรื่องของเธอ ต่างคนต่างอยู่ วินๆ ทั้งสองฝ่าย”
“นี่ นี่แกกล้าขู่ฉันเหรอ”
“ฉันไม่ได้ขู่ จะลองดูก็ได้นะ จะได้รู้ไปว่าใครมันจะเสียกว่ากัน”
น้ำมองสบตากับบุหงาอย่างท้าทาย บุหงาอ้าปากค้าง เจ็บใจท่าทางของน้ำมาก
“อีน้ำ อีงูพิษ ธาตุแท้ของแกมันเลวยิ่งกว่าเลว”
น้ำเหลือบไปเห็นรถของพันกรกำลังขับเข้ามา หันมายิ้มใส่บุหงาอย่างมีแผน
“สิ่งที่เธอเห็นเนี่ย มันยังไม่หมดหรอกนะ”
บุหงา ดวงแก้ว และกล้ามองหน้ากันงง ไม่เข้าใจที่น้ำพูด น้ำรอจังหวะ หันมายักคิ้วให้บุหงา แล้ววิ่งออกไปจังหวะเดียวกับที่เดชขับรถเข้ามา ทั้งสามมองการกระทำของน้ำด้วยความตกใจมาก
“เฮ้ย”
เดชตกใจมากรีบเหยียบเบรกตัวโก่ง น้ำแกล้งตกใจ รีบล้มลงไปที่หน้ารถ พันกรและปรีชาชาญรีบวิ่งลงมาดู
“น้ำ เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย”
น้ำรีบโผเข้ากอดพันกร บีบน้ำตาอย่างน่าสงสาร
“พี่กรช่วยน้ำด้วยค่ะ น้ำกลัว”
“กลัว กลัวอะไรเหรอหนูน้ำ”
น้ำไม่ตอบ ทำทีหันไปมองกลุ่มของบุหงาอย่างหวาดๆ แล้วหันหน้ากลับไปซุกอกของพันกรแน่น ปรีชาชาญและพันกรมองกลุ่มของบุหงาอย่างอึ้งๆ เข้าใจผิด
“นี่มันอะไรกันครับคุณน้าดวงแก้ว คุณแพน”
สองแม่ลูกและกล้าตกใจอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าน้ำจะร้ายมากขนาดนี้
“พี่กรคะ มันไม่ใช่อย่างที่พี่กรคิดนะคะ”
“มันจะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะหนูแพน ที่แก้มของหนูน้ำน่ะ รอยตบใช่มั้ย”
สองแม่ลูกพูดไม่ออก จนด้วยหลักฐาน น้ำแกล้งร้องไห้โฮออกมา เรียกคะแนนสงสารจากปรีชาชาญและพันกร
“ผมว่าคุณน้าดวงแก้ว กับคุณแพนกลับไปก่อนดีกว่าครับ”
“พี่กรคะแต่”
“ถ้ายังไม่กลับ ผมจะแจ้งความข้อหาทำร้ายคนในบ้านผมนะครับ”
พันกรมองดุใส่บุหงา จนเธอหงอไม่กล้า แล้วเขาก็อุ้มน้ำขึ้นรถไป ปรีชาชาญมองสองแม่ลูกอย่างเหนื่อยใจ แล้วเดินตามพันกรไปเหมือนกัน
“โฮ้ย อีน้ำ อีนี่มันร้ายลึกจริงๆ เลย”
“เรื่องร้ายไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เรื่องงาบพี่กรไว้กินเองนี่สิ ฉันยอมไม่ได้”
บุหงา ดวงแก้ว และกล้ามองตามรถของพันกรไป ด้วยความเจ็บใจน้ำมาก

พันกรอุ้มน้ำเข้ามาในบ้าน ปทุมวดีมาเห็นเข้าตกใจมาก
“ว้าย นังน้ำเป็นอะไร ตากร เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“เอาไว้ก่อนนะครับแม่ เดี๋ยวผมมาอธิบายทีหลัง”
พันกรเดินผ่านปทุมวดีเข้าไปด้านใน ปทุมวดีมองตามลูกชายไปอย่างงงๆ ปรีชาชาญเดินเข้ามา
“คุณพี่ปรีชาคะ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”
ปรีชาชาญมองปทุมวดีไม่สบายใจ ถอนหายไจออกมาหนักๆ

“ก็เรื่องที่ว่าคุณหญิงควรจะเลือกคบเพื่อนดีๆ มากกว่าเพื่อนเลวๆ น่ะสิ”
 
จบตอนที่ 20

***หมายเหตุ มีการปรับเวลาออกอากาศใหม่ตั้งแต่ วันจันทร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา 08.30/13.25/19.40 น.

ติดตามชมละคร “สะใภ้รสแซ่บ” ได้ทุกวันจันทร์-พุธ เวลา 08.30/13.25/19.40 น. ทางสถานีโทรทัศน์ ช่อง 8 ดิจิตอลทีวี (รับชมผ่านกล่องดิจิตอล และซันบ็อกซ์ กดเลข 27 ส่วนกล่องรับสัญญาณดาวเทียม กดเลข 37)