หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 7
เวลากลางวัน มัคนายกนั่งกินกาแฟอ่านหนังสือกลับหัว เพราะมองสาวเซ็กซี่นมตู้มอยู่
ลุงชาเห็นเดินมาทัก
"อ่านข่าวอะไรอยู่"
"ข่าวทั่วไป เรื่องใกล้ตัว"
"เนื้อข่าวเป็นงัย"
"ขาวโบ๊ะ! เลยแหละ"
"หรา"
ลุงชาดึงหนังสือพิมพ์ออก จ้องหน้า จนแมวสะดุ้ง
"อุ้ย"
"ไอ้หน้าแมว...เห็นขาวๆ ปุ๊บงูบนหัวโผล่เลยนะ"
ทันใดนั้น สาวเซ็กซี่ที่นั่งอยู่ก็ตัวสั่นๆ ลงไปกองกับพื้น ทั้งลุงชากับแมวที่เถียงกันหันไปเห็นก็ตกใจ
"เห็นมั้ยแกไปจ้องน้องเค้าชักตาตั้งเลย"
ทั้งคู่รีบวิ่งไปช่วยท่าทางลนลาน
แมวบอก
"ปฐมพยาบาลเบื้องต้น...ผายปอดๆ"
"หน้าสิ่วหน้าขวานยังจะหัวงูอีก...ฉันว่ารีบพาส่งโรงพยาบาลดีกว่า" ลุงชาว่า
"ไม่ต้องพาไปหรอก"
ทุกคนหันไปเห็นชายใส่ชุดขาว
อาจารย์เพิ่มนุ่งขาวห่มขาว ลูกประคำเต็มคอ จ้องมาที่ชาวบ้านแววตามั่นใจเต็มที่
"อาการแบบนี้ฉันจัดการได้"
"แกเป็นใคร" แมวถาม
"ฉันชื่อ...ฮ่าๆๆๆๆๆ" เพิ่มหัวเราะยาว
"ชื่อยาวจัง.." แมวว่า
"ยังไม่ได้พูด ฉัน...อาจารย์เพิ่ม เติมความสุข กำจัดเรื่องทุกข์ ชีวิตสุขสดใส ให้โชคอำนวยชัย สุขอนามัยแข็งแรง"
"ขออีกรอบ"
"จำไม่ได้แล้ว...เอาเป็นว่าเรียกฉันสั้นๆ ว่าอาจารย์เพิ่ม ไปบอกชาวบ้านทุกคนได้เลยว่าอาจารย์เพิ่มมาที่หมู่บ้านนี่เพื่อมาดับทุกข์ดับร้อนให้ชาวบ้านทุกคน"
"เอาเวลาพูด...มาดูนังหนูนี่ดีกว่ามั้ง" ชาว่า
อาจารย์เพิ่ม มั่นใจมากว่าจะทำสำเร็จ
วัดในบรรยากาศร่มรื่น หลวงพ่อกำลังนั่งจิบน้ำชา สนทนาธรรมอยู่กับหลวงพี่ โดยมีไทเทให้น้ำชาให้
"หลวงพ่อฉันแต่ชาไม่เบื่อบางเหรอครับ" ไทถาม
"ทำไงได้...เคยเอาชามาดมน่าเบื่อกว่าอีก"
"ถ้าตอบแบบนี้ผมไม่ถามก็ได้คร้าบ"
"หลวงพ่อล้อเล่น...ฮ่าๆๆ"
หมากเดินออกมาจากในห้องด้วยท่าทางร้อน
"ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะครับหลวงพ่อ"
"เรื่องอะไรเจ้าหมาก"
"ก็อากาศในห้องสิครับ ร้อนเหลือเกิน ถ้าไม่เกรงใจ ผมจะแก้ผ้าเดินแล้วเนี่ย"
หลวงพี่บอก
"สงสารคนมองบ้างเถอะ"
"เดี๋ยวผมทนร้อนไม่ไหวจะเรียกคนมาติดแอร์ทั้งวัด"
"ก่อนจะติดแอร์ หาเงินซ่อมหลังคาวัดก่อนมั้ยหมาก" ไทบอก
"โธ่ พี่ไทก็...ขอฝันว่ามีตังค์แป๊บ"
"ร้อนก็ไปอาบน้ำอาบท่าสิไป๊"
"ไม่เอาครับผมประหยัดน้ำช่วยวัด"
"ประหยัดหรือสกปรก"
"ไม่ใช่สกปรกธรรมดาด้วยนะครับ...อย่างหมากเนี่ยเค้าเรียกสกปรกถาวร" ไทบอก
มัคนายกวิ่งมาบนศาลาหน้าตาตื่น
"มีอะไรเหรอแมววิ่งหน้าตั้งมาเชียว"
"ผมมีเรื่องจะเล่าให้หลวงพ่อฟังครับ"
"เล่าให้หลวงพ่อฟัง งั้นหลวงพี่ขอตัว"
"หลวงพี่ก็ฟังด้วยกันเนี่ยแหละคร้าบฟังได้ทุกคน"
ทุกคนมองหน้ามัคนายกอยากรู้ว่าอะไร
แมวเล่าย้อนให้ฟังถึง เหตุการณ์ภายในร้านกาแฟ เมื่อสาวเซ็กซี่นอนชักน้ำลายฟูมปากอยู่ มีลุงชาจับแขน ส่วนมัคนายกจับขา
อาจารย์เพิ่มทำปากขมุบขมิบเหมือนท่องอะไรแล้วจับที่หัวสาวเซ็กซี่คนนั้นแล้วเป่าที่กลางกระหม่อม"แอร๊ย" สาวกรีดร้องดัง
"จะออกไม่ออก"
สาวเซ็กซี่ลุกขึ้นจ้องอาจารย์เพิ่มเขม็ง
"ไม่ออก"
สาวเซ็กซี่สะบัดขาก่อนถีบไปที่แมวอย่างแรง
"จับมันไว้"
แมวรีบจับขาไว้เหมือนเดิม
"ออกไป"
"ก็บอกว่าไม่ไป"
สาวเซ็กซี่ถีบเข้าที่แมวอีกครั้ง
"เอ็งไม่ไปข้าไปเอง" แมวโมโห "ถีบจังเลยโว้ย...เจ็บยอดอกหมดแล้วเนี่ย"
อาจารย์เพิ่มล้วงหาน้ำมนต์จากในย่ามออกมา
"ถ้าแกไม่ออกต้องโดนน้ำมนต์ทะลุมิติ"
อาจารย์เพิ่มพูดจบสาดเข้าที่สาวเซ็กซี่
"แอร๊ย"
พอร้องจบสาวเซ็กซี่สลบไปทันที
"นังหนูๆ" ลุงชาเรียก
ทันใดนั้น สาวก็เลิกสั่นแล้วลืมตากลับมาเป็นปกติ
"เป็นลมชักมั้ง" ลุงชาว่า
อาจารย์เพิ่มบอก
"ไม่ใช่...แกโดนผีเข้า"
ทุกคนโพล่ง "ใช่"
"แล้วฉันต้องทำยังไงจ๊ะอาจารย์"
แมวจ้องหน้าอาจารย์เพิ่มอย่างไม่เชื่อ
"ไม่ต้องทำอะไร เดี๋ยวอาจารย์เพิ่มจะกำจัดสิ่งไม่ดีออกจากหมู่บ้านนี้ให้หมด"
บนศาลาวัด แมวเพิ่งเล่าจบ
"เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้และครับหลวงพ่อ"
"ขอถามว่าทำไม" หมากว่า
"ทำไมถึงเป็นไปได้"
"ทำไมน้าถึงไปช่วยเค้าทำพิธีไล่ผีตั้งนานสองนาน"
"ก็ฉันอยากรู้"
หลวงพ่อแม่นทำหน้าคิดๆ
หลวงพี่ถาม
"ผีสิงมีจริงเหรอครับ"
"มีสิครับผีสิง ผีอ่างทอง ผีนครสวรรค์มีหมดแหละครับ" หมากบอก
"มันใช่เวลาตลกมั้ยเนี่ย...ระวังขี้กากจะขึ้นตา" ไทบอก
"แค่ปากก็พอมั้งพี่" หมากยกมือขอโทษหลวงพี่ "ขอโทษครับ"
หลวงพี่มองหน้าหลวงพ่ออย่างสงสัย
"จริงไม่จริงยังไง เดี๋ยวผมกับพี่ไทจะอาสาไปสืบให้เองครับ" หมากบอก
"ถามพี่รึยัง"
"ก็เห็นพี่ว่างงานเผื่ออยากหาอะไรทำ"
"ย้ำจังเลยนะเรื่องว่างงานเนี่ย...ปะๆ งั้นรีบไป"
พูดจบไทกับหมากรีบลุกออกไป
หลวงพี่ถาม
"แบบนี้เค้าเรียกว่าผู้วิเศษใช่มั้ยท่าน"
"ถ้าเค้าวิเศษจริงก็ดี กลัวว่าเค้าจะมาหลอกเอาเงินจากชาวบ้านน่ะซิ"
หลวงพ่อคิดๆ
ชาวบ้านหยอดเงินใส่เป็นจำนวนมากในตู้บริจาคเงินที่วางไว้ในสำนักอาจารย์เพิ่มที่ถูกตกแต่งด้วยโต๊ะหมู่วางของต่างๆ ที่ใช้ในพิธี อาจารย์เพิ่มนั่งบนเตียง ชดช้อย โต้ง กุ๊กไก่ และเผือกยืนดูอยู่
กุ๊กไก่บอก
"ฉันขอไปร่วมวงก่อนนะแม่ น่าสนุกดี"
พูดจบกุ๊กไก่รีบไปนั่งร่วมวง
"อาจารย์เพิ่มเป็นอาจารย์ที่เดินทางทั่วประเทศไทยเพื่อโปรดชาวบ้าน ฉันได้ยินชื่อเสียงท่าน เลยรีบจุดธูปเรียกอาจารย์มา"
"โทรศัพท์เรียกแม่" โต้งบอก
"นั่นแหละ ฉันเลยเชิญให้อาจารย์เพิ่มมาช่วยโปรดให้โชคให้ลาบ ไล่สิ่งไม่ดีออกจากชาวบ้านธารธรรมทุกคน ใครมีอะไรอยากให้ท่านช่วยบอกท่านเลย"ชดช้อยว่า
ชาวบ้านแย่งกันยกมือ
อาจารย์เพิ่มชี้ที่ผู้ชาย 1
"อ้าวเจ้าบอกข้ามาก่อนเลย"
ชาย 1บอก
"ฉันอยากได้เงินสักก้อนไปตั้งตัวขอท่านสักสองสามตัวได้มั้ยอาจารย์"
กุ๊กไก่บอก
"เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องขออาจารย์ น้าเดินไปหลังวัดก็ได้แล้วจะสามตัวหรือหกตัวก็ได้"
"หวยเหรอ"
"ลูกหมา"
"ฉันขอหวยไม่ได้ขอลูกหมา...นังนี่"
ชดช้อยเซ็งลูกสาวรีบดึงให้ออกมาจากวง
"อยากได้หวยกันนี่เอง งั้นก็ต้องทำบุญกันก่อน เงินที่ได้ก็ไม่เอาไปไหน เอาไปทำบุญกับเด็กแล้วก็ผู้ยากไร้...ทุกบาททุกสตางค์ แล้วเดี๋ยวฉันจะช่วยตามที่ทุกคนขอ"
ชาวบ้านล้วงเงินใส่ตะกร้าที่อาจารย์เพิ่มเตรียมไว้
ชดช้อยกับโต้งยิ้มๆ ก่อนชดช้อยมองไปเห็นสาวเซ็กซี่ยืนอยู่พยักหน้าให้โต้งเดินไปหา
โต้งกับเผือกเดินมาหาสาวเซ็กซี่ที่รออยู่มุมข้างๆ ไม่มีคนเห็น เผือกเดินเล่นเกมในมือถือมาด้วย
"ไอ้เผือก"
"ครับพี่"
โต้งพยักหน้าเหมือนให้เผือกเอาอะไรให้สาวเซ็กซี่
"ให้จริงดิพี่"
"เออเร็วๆ เดี๋ยวคนเห็น"
เผือกส่งมือถือที่เล่นเกมอยู่ให้สาวเซ็กซี่ โต้งเห็นก็โมโห
"ฉันไม่ได้ให้แกเอามือถือให้เค้า เอาเงินให้เค้าสิ"
"แล้วก็ไม่พูดตั้งแต่แรก"
เผือกหยิบมือถือคืน ก่อนส่งเงินให้โต้ง ห้าร้อย
"เอาให้เค้าสิมาให้ฉันทำไมไอ้บ้า"
เผือกส่งเงินให้สาวเซ็กซี่
"ขอบใจมากนะจ้ะ"
"ได้เงินแล้วก็รีบไปแล้วอย่าปากโป้งไปบอกใครละ" โต้งบอก
"จ๊ะๆ"
ชดช้อยมองลูกชาย ก่อนหันกลับไปยิ้มๆ ให้อาจารย์เพิ่มที่กำลังเอาขันน้ำมนต์ให้ชาวบ้านดูหวย
อ่านต่อหน้า 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 7 (ต่อ)
เหมยนั่งกินชาเย็นอยู่ เจนนี่วิ่งถือตะกร้าผักเหมือนไปเดินซื้อของที่ตลาดมา เจนนี่ใส่สร้อยทองทั้งแขนทั้งคอ
"ไปรวยอะไรมานังเจน...ใส่ทองเต็มตัวยังกับตู้ทองเคลื่อนที่" ลุงชาว่า
"เค้าขายสามเส้นร้อยในตลาดน่ะลุง ซื้อมาใส่ไว้เผื่อดูมีสง่าราคีกับเค้าบ้าง"
"สง่าราศี"
เจนนี่ยิ้มๆ ก่อนเดินไปหาเหมยที่นั่งอยู่
"น้องเหมยคะ...พี่เจนขอลางานหนึ่งชั่วโมง เอ้ยสอง หรือสาม ไม่ๆ สี่ดีกว่าเอ๊ะหรือ ห้า"
เหมยบอก
"ไปตกลงกับตัวเองก่อน แล้วค่อยมาบอกเหมยก็ได้คะ แล้วพี่เจนจะลาไปไหน"
"ก็ที่ท้ายหมู่บ้านมีอาจารย์มาตั้งสำนักอยู่" เจนนี่บอก
"อาจารย์สอนวิชาอะไรคะ"
"คณิตศาสตร์ เย้ย ไม่ใช่ค่ะ อาจารย์ท่านนี้เป็นเหมือนผู้วิเศษ คุณนายชดช้อยพามาโปรดชาวบ้าน"
หมากกับไทเดินมา
"เค้าโปรดกันอยู่ตรงไหนนะพี่เจน"
เจนนี่หันไปเห็นไทกับหมาก
"ท้ายหมู่บ้านโน้น...น้องไทไปด้วยกันมั้ย" เจนนี่บอก
"กำลังจะไปพอดีเลยครับ" ไทบอก
เหมยหันไปจ้องไทกวนๆ
"พี่เจนอย่าไปหลงเชื่อคนง่ายๆ นะคะสมัยนี้พวกคนตกงาน ตุ๋น ต้ม มันเยอะ" เหมยบอก
"ต้มตุ๋นค่ะ....ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นะคะ น้องเหมยไปด้วยกันสิ เผื่อได้สักสองสามตัว"
"เหมยไม่เชื่ออ่ะเรื่องแบบนี้"
ลุงชาบอก
"เอ็งนี่มันสมกับเป็นคนรุ่นใหม่จริงๆ ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ นังเหมย"
"แน่นอนสิลุง"
"เห็นเค้าบอกว่าคนเพียบเลย ข้าว่าจะเอาของไปขายหน่อยคงได้กำไรดี"
เหมยได้ยินก็คิดๆ
"งั้นไปกันเถอะหมาก" ไทบอก
"น้องเหมยไม่ไปแน่นะคะ"
"ไม่เด็ดขาดค่ะ"
เหมยมุ่งมั่น
เจนนี่บอกให้ชาวบ้านหลบ
"หลบหน่อยจ้า...หลบหน่อย"
เจนนี่แหวกคนให้เหมยเดินตามเข้าไปหาอาจารย์เพิ่ม ไทกับหมากก็มาด้วย
"แล้วบอกจะไม่มา...ตีตั๋วแถวหน้าเลยนะคะ" ไทบอก
"ก็แค่มาดูว่าคนเยอะมั้ย พรุ่งนี้จะได้เอาของมาขาย" เหมยบอก
"พี่เหมยนี่เค็มเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ" หมากว่า
"เรียกว่าขยันทำมาหากินดีกว่า" เหมยบอก
"งกเนี่ยแหละ"
เหมยหันไปจ้องดุให้ไทเงียบ
อาจารย์เพิ่มกำลังดูดวงให้อีกคนอยู่ เหมยกับเจนนี่นั่งต่อแถว รอดูดวงกับอาจารย์เพิ่มอยู่
"อ้าว...อาการป่วยขอเอ็งเดี๋ยวเอาน้ำมันตัดกรรมไปทาให้ทั่วตัวไม่เกินหนึ่งวันอาการปวดหายไปๆ รับน้ำมนต์เสร็จก็อย่าลืมหย่อนตู้ทำบุญด้วยละ ทำมากได้มากทำน้อยได้น้อย อ้าวคนต่อไปมา"
เจนนี่รีบเขยิบเข้าไปใกล้ๆ เพิ่มมองเห็นเจนนี่ใส่สร้อยทองเต็มตัวก็ยิ้มๆ
"มีอะไรให้ข้าช่วยว่ามา"
"ก็หลายเรื่องเจ้าค่ะ" เจนนี่บอก
อาจารย์เพิ่มหลับตา
"เดี๋ยวก่อนนะ ตาที่สามข้าเห็นอะไรในตัวเอ็งW
"อะไรจ๊ะอาจารย์"
"ตัวเอ็งมีองค์"
"ใช่จ้ะฉันมีองค์"
เจนนี่หยิบสร้อยพระในคอออกมา
"ไม่ใช่...ข้าหมายความว่าตัวเจ้ามีองค์เทพปกป้องอยู่ เจ้าจะต้องรับขันธ์ครูแล้วรับองค์เทพมาบูชาจะทำให้เจ้าโชคดีดวงดีตลอดปีตลอดชาติ"
เจนนี่หันไปยิ้มกับเหมยก่อนหันไปคุยกับอาจารย์ต่อ
"แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างจ๊ะอาจารย์"
"เอ็งต้องจ่ายค่าครอบครู 9,999 บาท"
"เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาท"
ทุกคนหันควับมาทางเหมยที่ทำท่าตกใจ เหมยยิ้มๆ
เจนนี่กำลังอ้อนขอยืมเงินเหมยอยู่
"นะคะน้องเหมย พี่เจนขอเบิกเงินล่วงหน้าหน่อย"
"เหมยไม่สนับสนุนเรื่องนี้คะ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเหมยเคยงกกับพี่เจนเหรอคะ"
"ทุกครั้ง"
เหมยเสียงดุ
"พี่เจน...ครั้งนี้เหมยไม่ให้คะ มันเกินไปเงินตั้งเป็นหมื่นๆ"
อาจารย์เพิ่มที่นั่งมองอยู่ตะโกนทัก
"ตกลงจะทำพิธีมั้ยคนอื่นเค้ารออยู่"
เหมยบอก "ไม่ค่ะ"
เจนนี่บอก "ทำค่ะ"
"เหมยไม่ให้ทำ กลับเลยพี่เจนเงินตั้งเป็นหมื่นๆ"
"นั่นสิครับอาจารย์ ลดเหลือสักเก้าสิบเก้าบาทได้มั้ย" ไทถาม
"ระวังปากของเอ็งให้ดีๆ กล้ามาต่อราคาค่าตัวเทพแบบนี้ได้ยังไง"
"ผมก็เพิ่งรู้นะครับว่าเทพเค้ามีค่าตัวกันด้วย"
"ปากดีแบบนี้ระวังจะโดนดี"
ชดช้อยกับเผือกเดินเข้ามา
"ถ้าคิดจะมาก่อกวนกันออกไปเลยนะไอ้หมาก ก่อนที่ข้าจะให้คนมาลากแกออกไป"
หมากบอก "จ้ะๆ"
หมากดึงไทออกไปอย่างเร็ว ชดช้อยหันไปมองเหมยกับเจนนี่
เหมยรีบดึงมือเจนนี่ออกไป เจนนี่ยังอาวรณ์การรับขันธ์ครู
ชดช้อยบอก
"ไอ้เผือกแกไปหาคนมาสั่งสอนไอ้เด็กวัดสองคนนั่นให้หน่อย"
"เอาครูโรงเรียนไหนดีครับ"
"ครูบ้านแกสิ...นักเลงโว้ย"
"อ้อ...ครับ"
ทั้งหมดเดินมาด้วยกัน เหมยหันไปเห็นเจนนี่ทำหน้าตูมงอนๆ
"พี่เจนหายงอนได้แล้ว เงินเยอะขนาดนั้นเอาไปทำประโยชน์อย่างอื่นได้มากกว่านี้อีก"
"ไม่น่าเชื่อว่าคุณก็คิดเป็นด้วย"
"แน่นอน เอาไปปล่อยดอกงอกเงยกว่ามาจ่ายให้อาจารย์เพิ่มอะไรนั้นตั้งเยอะ" เหมยบอก
"สุดท้ายก็วนมาเรื่องเงินกู้"
สี่คนเดินกลับบ้าน ระหว่างทางมีมอไซค์ขับผ่านมาปาดๆ เกือบจะชนหมาก แล้วเบรกเอี๊ยด
จิ๊กโก๋ 1ถาม "เดินภาษาอะไรวะมาขวางรถเนี่ย"
"พวกแกสิขับรถยังไง พวกฉันก็เดินอยู่ข้างทางเนี่ย"
จิ๊กโก๋ 2 ถาม
"อ้าวพูดแบบนี้...อยากมีเรื่องใช่มั้ยได้ เดี๋ยวจัดให้"
พูดจบจิ๊กโก๋ 1 ก็ล้วงมีดออกมา
"ผมว่าใจเย็นๆ กันก่อนนะครับ เอาเป็นว่าผมขอโทษพี่ๆ ก็แล้วกัน" ไทบอก
จิ๊กโก๋ 2บอก
"พวกแกมันปากดีต้องโดนสั่งสอนซะหน่อย"
ไทเห็นสถานการณ์ไม่ดี รีบดึงเหมยมาอยู่ข้างหลังตัวเอง
เหมยรีบวิ่งมาหลบแต่ก็อดประทับใจไทไม่ได้ หมากเห็นรีบวิ่งไปหลบหลังเจนนี่
"ฉันเป็นผู้หญิงต้องหลบหลังแกไอ้หมาก"
เจนนี่รีบผลักหมากออกไป
ฝั่งหมากกับจิ๊กโก๋ 2 จิ๊กโก๋ 2 ต่อยซ้ายหมากหลบ ต่อยขวาหมากหลบ
ไไม่ได้กินฉันหรอกโว้ย ฮ่าๆๆ"
หมากพูดจบก็มีขาเตะผ่าหมากเข้าที่เป้าหมากอย่างจัง หมากจุกกำเป้าตัวเองอยู่
จิ๊กโก๋ 1 อาศัยจังหวะไทเผลอเอามีดแทงเข้าที่ท้องไท ไทหลบแล้วเอามือผลักมีดออก
ไทโดนมีดบาดเข้าที่มือ
"นายไท"
ทันใดนั้น หมวดกาแฟก็ขับรถมาพอดี
"ทำอะไรกัน..หยุดเดี๋ยวนี้!"
กาแฟรีบจอดมอเตอร์ไซค์ จิ๊กโก๋เห็นรีบวิ่งไปขึ้นมอไซค์ แล้วตะโกนก่อนขับออกไป
จิ๊กโก๋1บอก
"วันหลังอย่าปากมากไปแส่เรื่องชาวบ้าน"
กาแฟมองตามไปที่รถมอไซค์ที่ขับออกไป ก่อนหันมาเห็นเหมยเป็นห่วงเป็นใยไท
"เป็นอะไรมากรึเปล่านาย"
มือไทเลือดไหล
อ่านต่อหน้า 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 7 (ต่อ)
เวลาต่อมา แผลที่มือของไทถูกพันเรียบร้อย
"ครับหลวงพี่ ขอบคุณหมวดมากนะครับ ที่พาไปทำแผล"
"ไม่เป็นไรครับ"
หลวงพี่ถามไท
"R U OK."
"อาผมเสียแล้วครับ" ไทบอก
"ตลกแบบนี้แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก"
ไทยกมือไหว้ยิ้มๆ
"ครับหลวงพี่"
"หมวดต้องจับมันมาให้ได้นะครับ จากนั้นก็เอาแซ่ฟาดๆๆๆ ต่อด้วยเอาน้ำเกลือราดให้มันแสบไปทั้งตัว" หมากบอก
"โหดเกิดไปแล้วแกไอ้หมาก" แมวบอก
"ก็มันโกรธนี่น้า มันเตะเป้าผมอย่างจังแค่นึกยังจุกอยู่เลยเนี่ย"หมากบอก
หลวงพ่อสายหน้า
"เราโกรธเขา เท่ากับจุดไฟเผาตัวเราเอง อภัยให้เค้าเถอะสักวันเค้าก็จะได้รับกรรมของเค้าเอง"
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะรีบจับคนร้ายมาลงโทษให้ได้" กาแฟบอก
"มันต้องอย่างงี้สิครับหมวด ทั้งเก่ง ตั้งใจทำงาน หล่อ เท่ห์ เอาใจผมไปเลย" หมากบอก
"ใครๆ ก็ชมผมแบบนี้แหละครับ"
"หลงตัวเองไม่เบานะเราเนี่ย" แมวว่า
"ครับหลงมาก ส่องกระจกที่ไรไม่อยากออกจากห้องเลยหลงตัวเองอยู่" กาแฟบอก
"แฮ่"
"คนเดี๋ยวนี้ใจร้อน มีเรื่องนิดหน่อยก็จะฆ่าจะแกงกัน" หลวงพี่ว่า
"แต่ผมกลับคิดว่าสองคนนี้ต้องเกี่ยวข้องกับอาจารย์เพิ่มแน่ๆ" ไทบอก
ทุกคนมองหน้าไท
บ้านชดช้อยกลางคืน เผือกรับโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่ง ก่อนวางสายแล้วเดินมาหาชดช้อยนั่งอยู่กับโต้งกุ๊กไก่และอาจารย์เพิ่ม
"ดีมากแล้วเดี๋ยวฉันโอนเงินไปให้"
เผือกรับสายเสร็จรีบเดินมากระซิบที่หูชดช้อย
"ไม่ได้ยิน" ชดช้อยว่า
เผือกกระซิบใหม่
"ก็บอกว่าไม่ได้ยิน"
เผือกจะกระซิบ
"ไม่ต้องกระซิบพูดเลย"
"เรื่องที่ให้ไปจัดการไอ้ไทกับไอ้หมากเรียบร้อยครับ" เผือกว่า
"ดีมาก"
กุ๊กไก่ถาม
"แม่ทำอะไรพี่ไท"
"สั่งสอนที่มันชอบมาแส่เรื่องชาวบ้าน มันไม่ตายหรอกไม่ต้องห่วง"
กุ๊กไก่โกรธ
"ถ้าพี่ไทเป็นอะไรไปฉันจะไปอำเภอไปยื่นเรื่องลาออกจากการเป็นลูกแม่ แล้วฉันจะหนีออกจากบ้าน หนีไป หนีไป... ไปติดยาคูลท์"
เผือกบอก
"โธ่...ดูรุนแรงติดยาคูลท์"
"ใช่ฉันจะกินวันละสิบขวดเลยคอยดู กินๆๆ"
พูดจบกุ๊กไก่เดินออกไป
ชดช้อยส่ายหน้าก่อนหันมาคุยกับอาจารย์เพิ่ม แล้วหยิบเงินในกระเป๋าให้
"นี่ค่าจ้างของแกไอ้เพิ่ม"
"ขอบคุณครับคุณนาย"
เพิ่มนับเงิน
"วันหลังมีอะไรง่ายๆ รายได้ดีแบบนี้เรียกใช้ผมได้ตลอดนะครับ"
"ทำงานนี้ให้ดีก่อนเถอะ มันทำรายได้ให้เราอีกเยอะจริงมั้ยแม่" โต้งว่า
ชดช้อยพยักหน้ายิ้มร้าย
เจนนี่ยกน้ำมาเสิร์ฟหมวดกาแฟที่นั่งอยู่กับเหมยที่โต๊ะหน้าบ้านเฮียเม้ง
"มาแล้วค่ะน้ำไม่รับสารภาพแฮ่" เจนนี่บอก
"น้ำปฏิเสธ แฮ่" เหมยว่า
"น้ำเปล่า แฮ่!" กาแฟบอก
"ถูกแล้ว...โอ้ยรับกันเป็นคณะเลยนะคะ ว่างๆ เราไปเล่นร้านหมูกะทะกันมั้ยคะ" เจนนี่บอก
"หร๊า" เหมยว่า
เจนนี่ยิ้มขำๆ
"นายไทเป็นไงบ้างกาแฟ" เหมยถาม
"ก็แผลไม่ลึกมาก หมอเย็บแผลให้เรียบร้อยแล้ว"
เหมยทำหน้าเครียดๆ กาแฟจ้องยิ้มๆ
"เดี๋ยวเราโทร.เรียกประกันแป๊บนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็คิ้วเหมยชนกัน...ว่าจะเรียกประกันมาเคลียร์"
เหมยบอก
"ตลกใหญ่แล้วนะเรา...ก็แค่คิดว่าทำไมคนสมัยนี้ใจร้อนโกรธกันง่ายขนาดนี้"
เจนนี่เอาน้ำมันออกมายกมือไหว้แล้วทาๆ ที่แขน
"อืม...เหมยไปไหนมาไหนก็ระวังตัวด้วยละกัน"
"ไม่ต้องห่วงเราดูแลตัวเองได้"
"จริงเหรอคะ...ถ้าวันนี้น้องไทไม่บังไว้น้องเหมยคงแย่"
"ต่อไปนี้ถ้าเหมยจะไปไหนโทร.หาเราเดี๋ยวเราจะมาดูแลเหมยเองเรียกได้ตลอด 24 ชั่วโมง"
เจนนี่ถาม
"ตำรวจหรือเซเว่น"
"แล้วนั่นพี่เจนทำไร"
"ทาน้ำมันตัดกรรม อาจารย์เพิ่มอยู่ค่ะ เผื่อชีวิตพี่จะดี๊ดีย์"
เหมยกับกาแฟมองหน้ากัน ส่ายหน้าให้เจนนี่
บรรยากาศหมู่บ้านยามเช้า หลวงพ่อกับหลวงพี่เดินบิณฑบาตมากับหมากและไทที่ยังพันผ้า
ครั้นถึงหน้าร้านกาแฟ ลุงชานิมนต์ไว้
"น้ำมนต์ครับหลวงพ่อ"
หมากถาม
"นิมนต์รึเปล่าลุง โหลูกค้าเต็มเลยนะลุง"
หลวงพ่อมองเข้าไปเห็นอาจารย์เพิ่มนั่งอยู่ มีคนเอาของมาวางให้เต็มโต๊ะเผือกช่วยรับ
"ชาวบ้านเอาของมาถวายอาจารย์เพิ่มฉันเลยได้อานิสงส์ขายดีไปด้วย"
เผือกบอก
"ส่งมาของมาที่ฉันเลย อาจารย์ท่านรับของเองไม่ได้ เสร็จแล้วรับน้ำมันไปทาถู ทาถู รับรองสัพทุกข์ สัพโศก สัพโรค สัพภัย สัพเคราะห์ เสนียดจัญไรหายหมด"
หลวงพ่อเปิดบาตรแล้วมองๆ ไป
"มาอยู่วันเดียวมีคนรอเอาของมาให้ตรึม...ฮอตกว่าหลวงพ่อตั้งเยอะ"
หลวงพ่อหันไปจ้องดุหมาก
เผือกเห็นก็มองๆ มาทางหลวงพ่อกับพวก
เผือกบอก
"อ้าวเร็วๆ ใครอยากได้น้ำมันตัดกรรมมารับไปเร็ว วันนี้อาจารย์เพิ่มมาโปรดถึงที่"
หลวงพี่งง
"น้ำมันอะไรตัดกรรม มันมีจริงๆ เหรอครับหลวงพ่อ"
"มีสิครับหลวงพี่...ไม่เชื่อถามชาวบ้านได้"
"ใช่ๆๆๆ"
"รับสักขวดมั้ยครับหลวงพี่" เผือกถาม
"อย่าลามปามหลวงพี่นะพี่เผือก"ไทบอก
"หรือแกอยากได้ไอ้ไท"
"ฉันเชื่อเรื่องทำดีได้ดีได้ดี" ไทพูดใส่หน้าเผือก "ทำชั่วได้ชั่วมากกว่า เชื่อน้ำมัน"
"เอ็งนี่มันปากดีนะ เมื่อวานสงสัยยังโดนไม่พอ" อาจารย์เพิ่มบอก
"นี่อาจารย์รู้ได้ยังไง...ผมไม่ได้บอกใครเลย"
อาจารย์อึกอักแก้ตัวไม่ถูก
เผือกบอก
"อาจารย์เค้ามีตาทิพย์โว้ย ผมว่าเรากลับสำนักกันเถอะครับอาจารย์" แล้วบอกกับชาวบ้าน "วันนี้หวยออกใครอยากรวยตามมา"
อาจารย์กับเผือกเดินออกไป ชาวบ้านกรูกันเดินตามไป ไทมองตามอย่างสงสัย...ก่อนหันไปมองขวดน้ำมันของลุงชาที่วางอยู่
หมวดกาแฟช่วยเหมยและเจนนี่ เข็นรถที่มีถังแช่น้ำสารพัดอย่างเพื่อไปขายที่สำนักอาจารย์เพิ่ม
เจนนี่เดินเกาๆ ทั่วตัวเป็นผดแดงๆ ตามแขนและหน้า
"พี่เจนเป็นไรเห็นเกาตั้งแต่เช้า" เหมยถาม
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คันทั้งคืนเลยสงสัยจะกินอะไรแล้วแพ้" เจนนี่ว่า
"ไปหาหมอดีกว่ามั้ยเหมยว่า"
"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวคงหาย"
ไทวิ่งมาหากาแฟ
"มาหาพี่แต่เช้าเลยนะน้องไท คิดถึงพี่เหรอ" เจนนี่ว่า
"ครับคิดถึง...แต่คิดถึงหมวด"
"เห้ย...อย่าบอกนะคะว่าที่ไม่สนพี่เจนเพราะน้องไทชอบหมวดกาแฟ"
"ใช่ครับชอบมานานแล้ว"
"พูดบ้าๆ คุณ...เดี๋ยวปั๊ดต่อยตาแตก" กาแฟบอก
ไทบอก
"ผมล้อเล่นครับหมวด ผมมีธุระจะคุยกับหมวดหน่อย"
"ธุระอะไรไม่เห็นเหรอว่าวันนี้วันหยุดกาแฟ เค้ากำลังช่วยฉันทำงานอยู่" เหมยบอก
"ผมกวนไม่นานหรอกคุณ...เดี๋ยวค่อยใช้งานหมวดเข็ญของไปขายก็ได้" ไทบอก
"ยะ...ฉันให้ยืมกาแฟสามวิ"
"นานไปผมขอวิเดียวพอแล้วคุณ โธ่ขนาดเวลายังงกเลยผมว่าเวลาทำกับข้าวไม่ต้องใช้หรอกน้ำปลา"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็เอาเกลือจากตัวคุณไง"
"ไอ้บ้า" เหมยว่า
กาแฟบอก
"หยุดทะเลาะกันได้แล้ว...มีอะไรจะคุยกับผมครับ"
ไทผายมือให้กาแฟมาคุยอีกมุม เหมยมองอย่างสงสัยว่าคุยอะไรกัน เจนนี่ยังเกาเนื้อตัวอย่างต่อเนื่อง
อ่านต่อหน้า 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 7 (ต่อ)
แมวและชาวบ้านนั่งเต็มร้านกาแฟรอฟังหวยกัน ชาวบ้านเป็นผดแดงๆ ตามแขนและหน้า ยืนเกาไปคุยกันไป
"แล้วพวกเอ็งเป็นอะไรกันเนี่ย ยืนเกาเป็นจังหวะเพลงเชียว"
ป้า 1บอก
"สงสัยจะผดโชคผดลาภ ถูกหวยแน่ๆ"
ลุงชาเดินมาหามัคนายก
"นี่คิดจะนั่งฟรีไม่สั่งน้ำสักแก้วเลยเหรอไอ้แมว"
"ก็ถัวๆ กับตอนที่ฉันซื้อกาแฟกลับบ้านแล้วไม่ได้นั่งก็แล้วกันลุง"
"อ๋อนี่มานั่งเอาทุนคืนว่างั้น"
"คร้าบโผม...ร้านขายดีขนาดนี้ก็ไม่น่าคิดเล็กคิดน้อย"
"ขายดีอะไรมันมารอฟังหวยกันเป็นสิบสั่งกาแฟสองแก้ว...นี่มันเห็นร้านฉันเป็นที่รวมตัวทำกิจกรรมสาธารณะรึไง"
ทุกคนบอก "ใช่"
ลุงชามองขาหวยอย่างเอือมระอา
"ประชดขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวกันอีก"
ชาย 1บอก
"เงียบๆ หวยออกแล้ว"
"ร้านฉันแท้ๆ มันยังกล้าสั่ง"
ทุกคนลุ้นหวยเต็มที่
"รางวัลที่หนึ่งงวดประจำวันนี้เลขที่ออก 012345"
ทุกคนร้อง "ฮะ"
"โปรดฟังอีกครั้งรางวัลที่หนึ่งงวดประจำวันนี้เลขที่ออก 012345"
ทุกคนร้อง "เห้ย"
"ถูกหวยใช่มั้ย"
ทุกคนบอก "ถูกกิน"
กุ๊กไก่เดินเข้ามา
"ชาเย็นหวานน้อยถุงจ้ะ...อ้าวแล้วนี่ไม่ไปให้อาจารย์เพิ่มโปรดกันเหรอ"
ทุกคนบอก "ไป"
"งั้นไปบ้านฉันเลยจ้ะ ตอนนี้อาจารย์พักอยู่ที่บ้านฉัน"
ชาวบ้านทุกคนเดินโกรธๆ ออกไป
"แล้วทำไมทุกคนต้องทำหน้าเหมือนจะไปฆ่าใครด้วย"
"ก็คงจะไปฆ่าอาจารย์เพิ่ม ที่บอกหวยไม่ถูกน่ะ" ลุงชาบอก
กุ๊กไก่ตกใจรีบวิ่งออกไปอย่างเร็ว
ภายในบ้าน ชดช้อยนั่งนับเงินอยู่กับโต้ง เผือก อาจารย์เพิ่มนั่งอยู่ด้วย
โต้งจะขโมยเงินชดช้อย ชดช้อยเห็นก็ตีมือ
"เผลอเป็นไม่ได้นะแกเนี่ย"
"นิดๆ หน่อยเอง แม่ไปหลอกลวงชาวบ้านได้มาตั้งเยอะ"
"เดี๋ยวจะโดนนะแก"
"ไม่คิดเลยนะว่าคนหมู่บ้านนี้จะหลอกง่ายขนาดนี้"
"คนที่ไหนก็เหมือนกันแหละ ถ้ามีทางไหนที่ทำให้รวยทางลัดได้เค้าก็หลงเชื่อกันหมด"
เผือกบอก
"เพราะแบบนี้ไง พวกมารสังคมที่คอยหลอกชาวบ้านจึงไม่หมดซะที"
"แกว่าฉันเหรอไอ้เผือก"
กุ๊กไก่วิ่งหน้าตาตื่นมา
"แย่แล้วๆ ชาวบ้านกำลังมาบ้านเราเต็มเลยแม่"
"มาก็ดีสิ...จะได้หลอกเอาตังค์มันมาอีก" โต้งบอก
"หลอกบ้าอะไรละ เค้าตาสว่างแล้วเพราะว่าหวยที่ให้ไปไม่ถูก"
ทุกคนตกใจ
เสียงชาวบ้านดังเข้ามา
"อาจารย์เพิ่ม ออกมาเดี๋ยวนี้"
"มาแล้ว" กุ๊กไก่บอก
"งั้นแกหลบออกไปก่อนไอ้เพิ่ม"
เพิ่มรีบหลบออกไปอย่างเร็ว
ชาวบ้านยืนโวยวายอยู่หน้าบ้านคุณนายชดช้อย
ชดช้อย โต้ง กุ๊กไก่ และเผือกเดินออกมา
ชดช้อยถาม
"มีอะไรกัน"
ป้า 1บอก
"พวกเรามาเอาเงินคืน ไอ้อาจารย์เพิ่มมันอยู่ไหน"
ชดช้อยแก้ตัว
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าหายไปไหน นัดกันว่าจะมาบ้านฉันสุดท้ายก็ไม่มา"
เผือกพูดเบา
"โกหกหน้าด้านๆ"
ชดช้อยหันไปดุเผือก
"ใช่รึเปล่าคุณนายก็นังกุ๊กไก่บอกว่าอาจารย์อยู่นี่"
ชาวบ้านหัวเสียคุยกันอย่างโวยๆ ไม่พอใจ
หลวงพี่กับแมวเดินเข้ามา
"ใจเย็นๆ กันก่อนนะโยม"
"เย็นยังไงไหวละหลวงพี่ ฉันเอาเงินหลานไปให้อาจารย์นั่นตั้งหลายบาท"
"ก็เค้าได้บังคับขู่เข็ญเอาเงินพวกโยมไปมั้ยละ"
ชาวบ้านมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า
"ก็ไม่มีใครเค้าไปบังคับให้เราทำอะไรได้หรอกถ้าเราไม่อยากทำ"
"พูดแบบนี้แปลว่าพวกเราผิดเหรอ หลวงพี่นี่พวกเราโดนหลอกนะ"
"ก็ผิดด้วยกันทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ"
ลุง 1บอก
"ไม่รู้แหละ แบบนี้ใครจะรับผิดชอบเงินที่ไอ้อาจารย์เพิ่มหลอกพวกเราไปละ"
หมวดกาแฟจับตัวอาจารย์เพิ่มมา
"เดี๋ยวเชิญทุกคนที่โรงพักเลยครับ"
ชดช้อยตกใจที่เพิ่มโดนจับ
ไทเดินคุยมากับกาแฟ
"ขอบคุณมากนะไท ที่บอกผมเรื่องน้ำมัน"
"ยินดีครับหมวด" ไทบอก
"แล้วนี่จะกลับวัดเลยรึเปล่า ถ้าไม่รีบผมขอเลี้ยงข้าวสักจาน"
"ได้เลยครับ"
เหมยกับเจนนี่เดินมา เจนนี่ผดแดงทั่วตัวและหน้า
"เป็นไงบ้างพี่เจน" กาแฟถาม
"คันซิคะ...เพราะไอ้อาจารย์เพิ่มคนเดียว ไหนบอกน้ำมันตัดกรรม ทาทีคันทั้งตัว"
เหมยบอก
"ก็พี่เจนนั่นแหละ เชื่อคนง่าย"
"โชคดีนะที่ไทเอาน้ำมันมาให้ ผมส่งไปให้เพื่อนตรวจเลยห้ามชาวบ้านไว้ทันเพราะขืนทาเยอะๆ จากผดเนี่ยจะกลายเป็นพองเละทั้งตัวแน่ๆ"
"ไม่น่าเชื่อ ว่าคนอย่างนายจะฉลาดเป็นเหมือนกัน" เหมยบอก
"ไม่เสียแรงจริงๆ ที่พี่ตกหลุมรักน้องไทตั้งแต่แรกเห็น ฉลาดหน้าตาดี คืนนี้ว่างมั้ยจ๊ะ" เจนนี่ถาม
"ทำไมครับ"
"ไปช่วยพี่เกาหน่อยสิ คันมากเลย"
"ไม่ว่างคร้าบ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับหมวด"
"อ้าวไม่ไปกินข้าวด้วยกันแล้วเหรอครับ"
"ไม่ดีกว่าครับ ขอตัว"
"ไปแต่ตัวเอาหัวใจไว้กับพี่ได้มั้ย"
ไททำหน้าเลี่ยนๆ แล้วรีบวิ่งออกไป เหมยมองตามยิ้มๆ ที่ไทดูเป็นคนดี กาแฟมองเหมยเหมือนรู้ว่าเหมยกำลังชื่นชมไทอยู่
ในเวลาเย็น หลวงพี่เดินๆ เหมือนคิดอะไรอยู่ท่ามกลางความเงียบสงบของวัด หลวงพ่อเห็นเดินเข้ามาหา
"คิดอะไรอยู่ละท่าน"
"ไม่บอกครับ"
"งั้นหลวงพ่อขอตัว"
"เดี๋ยวก่อนครับท่าน ผมล้อเล่น"
หลวงพ่อหันหลังกลับมา
"ลูกผมยังไม่ดีขึ้นเลยครับท่าน"
"เรื่องทุกเรื่องมันต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไปนะ ทั้งเรื่องที่ท่านตั้งใจให้ธรรมะกับชาวบ้าน และสิ่งที่ท่านกำลังทำเพื่อลูก"
"ทุกอย่างมันดูสวนทางกันไปหมดเลยครับ"
หลวงพ่อมองจ้องหลวงพี่อย่างเมตตา
บริเวณศาลาริมน้ำยามเย็น ไทนั่งเปิดหนังสือหางานอยู่ เหมยเดินย่องเข้ามาหาเพื่อแกล้งไท
"แบร่"
ไททำท่าสะดุ้งหนังสือร่วงพื้น เหมยเก็บให้
"ตกใจหมดเลยคุณนึกว่าผี"
"ผีอะไรจะน่ารักขนาดนี้"
"สวยแต่หน้าเลือดก็ไม่ไหวนะ"
"หยุดว่าฉันได้แล้ว...อะ"
เหมยส่งถุงยาให้ไท
"อะไรอ่ะ"
"ยาเบื่อ"
"ไม่เอาอ่ะ เพราะแค่ว่างงานก็เบื่อจะแย่ไม่ต้องเอายามาให้"
"อย่ามาตลก...ฉันพาพี่เจนไปโรงพยาบาลเลยขอยาแก้ปวดแผลมาให้นายด้วย"
"คิดไรกับผมปะเนี่ยคุณ...น่าสงสัย"
"คิดบ้าไร...ฉันแค่ไม่อยากรู้สึกผิดที่นายเป็นแบบนี้เพราะช่วยชีวิตฉัน"
"ไม่ต้องห่วงหรอกคุณ...ผมไม่คิดเล็กคิดน้อยกับทุกผลประโยชน์แบบคุณหรอก"
"แหม...เอาเวลาเหน็บฉันเนี่ยไปหางานต่อเถอะฉันไปละ"
เหมยพูดจบเดินออกไป ไทตะโกนไล่หลัง
"ขอบคุณนะ"
เหมยเดินยิ้มๆ ออกไป ไทมองตาม
อ่านต่อตอนที่ 8
