แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 26
พริ้งพาสายพิณมานั่ง ใบพร ต้อย ศรี มาช่วยรับของที่ละม่อมซื้อ นำมาจัดเรียงที่โต๊ะ นงเยาว์นั่งซึมอยู่ที่โต๊ะอาหารไม่สนใจใคร
สายพิณนั่งมองทีวี นัยน์ตาเลื่อนลอย หยิบรีโมทมากดช่องเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
ใบพรถาม
"หมอว่ายังไงบ้างคะ"
"ก็ต้องทานยาไปเรื่อย ๆ ดูอาการไปก่อน" ละม่อมบอก
ใบพรไปลงนั่งข้าง ๆ สายพิณ
"ทานข้าวไหมพี่พิณ เดี๋ยวพรตักให้"
สายพิณไม่ตอบสนองใด ๆ กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อย แล้วกดไปเจอข่าวเคเบิ้ลท้องถิ่น ภาพของกฤษณ์และปริมกำลังให้สัมภาษณ์ สายพิณกดเลยช่องไป แล้วหยุดชะงัก กดถอยหลังมาที่ช่องข่าว
กฤษณ์กำลังพูด ปริมยืนอยู่ข้าง ๆ
"ที่จริงเราจะแต่งงานกันมานานแล้วละครับ ตั้งแต่ผมกลับจากต่างประเทศใหม่ ๆ แต่ตอนนั้นกำลังเปิดร้าน ทำธุรกิจกับเพื่อน เลยยังไม่ว่าง แต่ตอนนี้ก็เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ได้ฤกษ์ดีพอดี"
"จะไปฮันนีมูนที่ไหนคะ" นักข่าวถาม
"ก็ยุโรปค่ะ ไปหลายประเทศเลย อะไรนะคะ อ๋อ ก็ประมาณสองอาทิตย์ค่ะ"
นักข่าวยังสัมภาษณ์ต่อยืดยาว
สายพิณจ้องมอง ทุกคนเงียบกันไป ดูปฏิกิริยาสายพิณ
"เปลี่ยนช่องเร็ว พร" ต้อยบอก
ใบพรดึงรีโมทมา สายพิณดึงกลับ แล้วเข้าไปนั่งหน้าจอ มือแตะหน้ากฤษณ์ในจอ สายพิณน้ำตาไหล ภาพข่าวจบพอดี เปลี่ยนเป็นภาพข่าวอื่น สายพิณกดรีโมทอย่างแรง ภาพกลายเป็นภาพช่องอื่น
"มันหายไปแล้ว ภาพหายไปแล้ว"
"จ๊ะพี่พิณ ข่าวจบแล้วนะ" ใบพรบอก
"มันจะแต่งงาน มันจะแต่งกันแล้ว แล้วฉันล่ะ ทำไมฉันไม่ได้แต่ง"
"จะให้บอกไหมล่ะว่าทำไม นังบ้า" ศรีว่า
ละม่อมเบรก
"ศรี อย่าพูดอย่างนั้น หมอเพิ่งสั่งมาไม่ให้พูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจ ไม่งั้นอาการก็ไม่หายหรอก"
"โทษค่ะ แม่"
"พาไปพักผ่อนเถอะไป"
"ไปพี่พิณ เดี๋ยวทานยานะ"
ใบพรประคองสายพิณลุกขึ้น
"ฉันจะได้แต่งไหม"
"ได้ซีคะพี่ ต้องได้แต่งนะ"
"อย่าโกหกกันนะ จะได้แต่งเมื่อไหร่"
"ไม่นานนี้ละค่ะ"
"งั้นต้องเอาชุดเจ้าสาวมา แม่....ชุดเจ้าสาวของหนูล่ะ"
"จ๊ะ จ๊ะ ตัวนั้นนะ เดี๋ยวแม่จะไปเอามาให้"
สายพิณ ยิ้มออกมาได้ ทุกคนสลดใจ ใบพรพาสายพิณเข้าห้องด้านใน
"ทุกคนด้วยนะ อะไรที่เคยบาดหมางกันมา ก็อภัยให้พิณมันเถอะ ก็ถือว่ามัน รับกรรมของมันไปแล้ว"
ศรีรู้สึกผิด
"เอ้า กินข้าวเถอะ กินข้าว"
พริ้งมาช่วยต้อย นงเยาว์จัดสำรับ ศรีถอนใจ
ตง สิงห์ ใบพรนั่งอยู่ที่เก้าอี้สนาม แดดอ่อนยามเย็น ตง สิงห์ทานเบียร์กับกับแกล้ม
"พี่ศรีมาเตือนให้พี่สองคนรีบไปจากพัทยา ไอ้จ่าพยับมันเตรียมเล่นงานพี่แน่ ๆ" ใบพรบอก
"ถ้ารีบไป ก็เท่ากับหนีมัน พี่ทำไม่ได้หรอก เมื่อมันท้าทายมา เราก็ต้องอยู่รับมือกับมัน" ตงบอก
"ใช่ อยากรู้เหมือนกัน มันจะเล่นงานอะไรเราได้"
"อย่างน้อย ก็แลกลูกตะกั่วกันคนละเปรี้ยงสองเปรี้ยง" ตงบอก
"พี่คิดถึงต้อย คิดถึงพรบ้างนะ เรากำลังไปสร้างครอบครัวนะพี่ อย่าให้ต้องมีการสูญเสียเลย" ใบพรบอก
"ไม่มีอะไรรุนแรงขนาดนั้นหรอกน่าพร อย่าห่วงไปเลย" สิงห์ว่า
ใบพรถอนใจ ต้อยและวิไลออกมา ต้อยถือถาดอาหารใหญ่ ตงรีบไปช่วยยก สิงห์ไปช่วยยกของแม่วิไล
"แม่ครับ ทำเสียเยอะ ฉลองอะไรรึเปล่า"
"ก็ฉลองนั่นแหละ"
วิไลจับไหล่ใบพร
"ฉลองให้กับชีวิตใหม่ที่กำลังจะ..." ทุกคนฟังอย่างสนใจ ต้อยอมยิ้ม "...ชีวิตใหม่ของพวกเราทุกคนจ๊ะ"
"งั้นต้องชนกันหน่อยครับ" สิงห์บอก
"แม่ขอน้ำนางเอกนะจ๊ะ พรก็เหมือนกัน"
ต้อยรีบรินน้ำส้มให้ ทั้งหมดชนแก้วกัน ใบพรยิ้ม แต่ใจยังกังวล
คืนนั้น นางพิศนั่งรถเข็นกำลังกินข้าวเย็น เสียงแหวใส่ทุกคน โดยเฉพาะเพลิน เอพริล เมย์ จูน สุวรรณก้มหน้า
"ฉันสั่งแกแล้วใช่ไหม ให้นิมนต์พระมา ให้มาสวดปัดรังควาญผีอีจันทร์ฟอง"
เพลินบอก
"ฉันก็ลืมไปน่ะพี่ งานมันยุ่ง ๆ"
"ยุ่งบ้าบออะไร นี่มันเรื่องรอไม่ได้ แกไม่รู้เหรอ เมื่อคืนที่แล้วมันก็มาหลอกหลอนฉัน มันมาทวงชีวิตฉัน ไอ้สุวรรณ มันมาหาแกด้วยรึเปล่า"
"เปล่าครับแม่"
"มันทวงชีวิตแกด้วยนะ มันบอกว่ามันจะฆ่าแกอย่างทรมาน ให้สมกับที่แกเป็นคน..."
สุวรรณรีบสวนทันที
"แม่ครับ พอเถอะ แม่แค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง แล้วไอ้ยาที่กินนี่แหละที่ทำให้แม่เพ้อขนาดนี้"
พิศร้องไห้
"ไม่ ฉันไม่ได้เพ้อ มันมาหลอกฉันจริง ๆ มันน่ากลัว"
"โอ๊ย...ไม่เอาแล้วแม่ กินยาแล้วนอนเถอะ"
สุวรรณลุกทันที แล้วเข็นนางพิศออกจากห้องไป จูนวิ่งตามไปดู
"เจ๊ แม่พูดอะไรน่ะ ที่พูดไม่จบเมื่อกี้"
เอพริลบอก
"เหมือนจะบอกว่าพี่สุวรรณเป็นคนฆ่าอย่างนั้นละ"
เพลินหน้าซีด
"บ้าเหรอ แม่เขาเพ้อเพราะยา ไม่มีอะไรหรอก เฮ้อ....สงสัยต้องลดยาบางตัวแล้วละ ไม่งั้นเห็นภาพหลอนตลอด พวกแกรีบกินแล้วไปทำงานได้แล้ว"
เพลินลำเลียงจานชามไปห้องครัว สามสาวสุมหัวกัน
"ผีนังจันทร์มาล้างแค้น" เอพริลว่า
"ถ้ามันไม่ได้ถูกฆ่า มันคงไม่แค้น" เมย์บอก
จูนบอก
"ยาตัวไหนที่แม่กินแล้วเพ้อน่ะ อย่าเอาไปทิ้งนะ จะขอกินบ้าง"
"หา...แกจะกินทำไมนังจูน" เมย์ถาม
"จะขอเลขนังจันทร์หน่อย งวดที่แล้วเสียเป็นหมื่นเลยแก" จูนว่า
บรรยากาศชีวิตกลางคืนในเมืองพัทยา คลาคล่ำด้วยนักท่องเที่ยว โสเภณีที่ยืนกันทั้งเมือง
ร้านเบียร์ ผับ เต็มไปด้วยสีสัน และความรุ่มร้อนของอากาศ ถนนคนเดิน คึกคักและวุ่นวาย
อ่านต่อหน้า 2
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 26 (ต่อ)
สาวสามเดือนกำลังเดินสำรวจข้าวของที่ขายข้างถนน ทั้งเสื้อผ้า ของใช้ เอพริลเดินมาที่แผงขายแผ่นหนังดีวีดี คนขาย 3 นายท่าทางแว้น กวน ๆ
"วันนี้มีหนังไรแซ่บ ๆ บ้าง " เอพริลถาม
"เยอะเลยเจ๊ หนังไทยหนังเทศ เรื่องนี้กำลังฉายโรงเลยนะ" ชาย 1 บอก
"อยากได้หนังรักกุ๊กกิ๊กน่ะ"
"เรื่องนี้เลย กุ๊กกิ๊กทั้งเรื่อง แต่กุ๊กกิ๊กบนเตียงนะ"
กลุ่มคนขายชายทั้งสามหัวเราะลั่น
"อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะไอ้แดง ไหนเอามาดู กุ๊กกิ๊กบนเตียงยังไง"
คนขายส่งแผ่นให้ หน้าปกเป็นภาพกิจกรรมโจ๋งครึ่ม เห็นหน้านายแบบฝรั่งชัดเจน
"ว้าย....นี่มันโป๊ใต้ดิน ไม่ดูหรอก"
คนขาย2 บอก
"ดูหน่อยน่ะเจ๊ เรื่องนี้เขาลือว่านางแบบอยู่ร้านเดียวกับเจ๊ด้วยนะ"
เอพริลนิ่งไป เมย์ จูนเข้ามาสมทบ
"อะไรเหรอ" เมย์ถาม
"มันว่านางแบบเรื่องนี้อยู่ร้านเดียวกับเรา"
"บ้า....พวกเราไม่ไปเล่นหนังชั้นต่ำแบบนี้หรอก"
"ใช่....เราเล่นพวกมิวสิก หรือไม่ก็ละครหลังข่าวเที่ยงคืน" จูนบอก
"คนนั้นน่ะ ที่เขาว่าเป็นดาวของร้าน ชื่อนง นง อะไรนั่นน่ะ"
เมย์บอก
"นง นง ก็มีตัวเดียว นังนงเยาว์"
เอพริลถาม
"เฮ้ย จริงเหรอวะ"
"จริงไม่จริง ต้องซื้อไปพิสูจน์ละ" จูนบอก
คนขาย1 บอก
"ซื้อไปดูเลยเจ๊ เก็บไว้คนละแผ่นเลย เขากำลังฮือกันทั้งเมือง ใช่ไม่ใช่ พิสูจน์กันไปเลย"
คนขาย2 บอก
"แล้วถ้าใช่นะ จะเอาแผ่นไปขอลายเซ็น เพราะสวยหยาดเยิ้มจริง ๆ"
สามสาวมองภาพในรูป ฝรั่งชัดแต่ภาพผู้หญิงค่อนข้างเบลอ
สามสาว ก้านและเพลินกำลังดูหนังที่เพิ่งซื้อมา จากโน้ตบุ๊ก ทั้งหมดสีหน้าตกใจ ทั้งภาพและเสียง ที่พากย์ทับใหม่แล้ว กลายเป็นเสียงร้องครวญครางอย่างสุขสม
"เฮ้ย ตกลงที่มันคนหน้าเหมือน หรือว่าตัวจริงกันแน่วะ" เพลินถาม
ก้านบอก
"คนหน้าเหมือนมันจะเหมือนอะไรได้ขนาดนี้ล่ะ"
"ไอ้บริษัทนี้ไง ที่มันเคยแจกใบปลิวรับสมัครนักแสดงน่ะ" เมย์บอก
"ตายแล้ว นังนง มันไปหลงเชื่ออีท่าไหนเนี่ย" จูนว่า
เพลินถาม
"แล้วมันวางขายทั้งตลาดเลยงั้นเหรอ"
"ใช่เจ๊ กำลังฮือฮากันทั้งเมืองเลย ว่านางฟ้าที่นี่รับไซด์ไลน์" เอพริลบอก
ก้านบอก
"เสร็จ หมดกัน รับไซด์ไลน์หนังต่ำ ๆ แบบนี้หมดอนาคต บ้านเสน่ห์จันทร์ทำพิษอีกคนแล้ว เจ๊พริ้ง หายไปไหนวะ"
ก้านเรียกหาพริ้ง แยกไป
"ดูเหมือน มันจะถูกบังคับถ่ายรึเปล่าเนี่ย เห็นมันดิ้นทุรนทุรายนะ" เพลินว่า
ใบพร ต้อย ศรีกำลังแต่งตัวกันอยู่ พริ้งแยกออกมาหน้าห้อง กำลังพูดมือถือกับแขก เสียงอ่อนเสียงหวาน
"บอกพี่เขาแล้ว พี่เขาไม่ไปหรอกพี่ศรี เขาจะอยู่ชนกับจ่าพยับ ถ้ารีบหนีไป เขาถือว่าเขาเสียศักดิ์ศรี" ใบพรบอก
ศรีบอก
"เฮ้อ พวกผู้ชายนี่ไม่เข้าใจจริง ๆ ศักดิ์ศรีบ้าบออะไร เดี๋ยวเป็นเรื่องขึ้นมา คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือพี่ตงนั่นแหละ เกิดแกคลั่งขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องใหญ่"
ต้อยถาม
"หา ... พี่ตงทำไมเหรอศรี ทำไมพี่ตงต้องคลั่ง มีเรื่องอะไร"
"เออ...ไม่มีอะไรหรอก"
"พี่ศรีรู้อะไรมากกว่าที่บอกฉันรึเปล่า"
ศรีหลบตา
"ไม่มีอะไร"
ก้านเข้ามาอย่างหัวเสีย สามสาวหันมอง
"เจ๊ หยุดเลย ไม่ต้องคุยแล้ว"
"ขอตัวก่อนนะคะเฮีย" พริ้งกดตัดสาย "มีอะไรวะไอ้ก้าน"
"รู้เรื่องเด็กเจ๊รึยัง นังนงเยาว์น่ะ"
"ทำไม"
"มันทำงามหน้าแล้วน่ะซี"
"นังนงทำอะไร"
"มันเล่นหนังโป๊กับฝรั่ง ขายเกลื่อนไปทั้งเมืองแล้ว"
"หา...หนังโป๊"
ใบพร ต้อยมองหน้ากัน ศรีนิ่งไป
"มาดูเดี๋ยวนี้เลย"
ก้านพาพริ้งไป ต้อยรีบวิ่งตามไป ใบพรหันมามองศรี
"เรื่องนี้ใช่ไหมพี่ศรี"
ศรีพยักหน้า
"ทำไมไม่บอกพร"
"พี่ไม่กล้าบอก นี่แหละที่ไอ้จ่ามันล้างแค้นพี่ตงละ มันใช้นังนงเป็นเหยื่อ พี่ไม่กล้าพูดหรอก กลัวพี่ตงจะอาละวาด"
"ถ้าขายกันเกลื่อนเมืองอย่างนี้ พี่เขาต้องรู้จนได้ละ"
ใบพรส่ายหน้าแล้วรีบออกจากห้อง ศรีทำใจครู่หนึ่งแล้วตามไป
นงเยาว์ออกมาจากห้องคาราโอเกะ
"เดี๋ยวนงมานะคะ รูปหล่อ"
นงเยาว์จะเดินต่อ สาวสามเดือนมาขวางไว้
"นงเยาว์ แจ้งเกิดแล้วนะ"จูนบอก
"แกพูดอะไร"
เมย์บอก
"ได้เป็นดาราสมใจแล้วไง"
เอพริลย้ำ
"บทบาทลีลา ระดับประกวดเลยนะ ถ้าชนะ แกได้เดินพรมแดงขึ้นไปรับรางวัลเลยละ"
"รางวัลอะไรนะแก" จูนถาม
"ก็รางวัล ดาวโป๊ยอดเยี่ยมไง" เมย์ว่า
นงเยาว์หน้าซีด สิ่งที่กลัวมาตลอด เป็นจริงเข้าแล้วในวันนี้
"ถอยไป"
จูนบอก
"ยังไม่ต้องไปไหน สิ่งที่แกทำมันส่งผลกระทบถึงพวกฉัน"
"ฉันทำอะไร"
เมย์หยิบซองแผ่นหนังโป๊ให้นงเยาว์ดู นงเยาว์รับมาดูด้วยมือสั่นเทา
"ต้องการเงินผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ผ่อนผัวรึไง ถึงต้องหากินไซด์ไลน์เพิ่ม ไปเล่นหนังโป๊ใต้ดินระดับนี้"
เอพริลบอก
"สาวเฮเว่นน่ะ ไม่มีใครตกต่ำไปเล่นหนังทุเรศแบบนี้หรอกนะ"
"เข้าใจรึยังว่ามันส่งผลมาถึงพวกฉันยังไง ต่อไปนี้คนข้างนอกเขาต้องด่าประจาน ว่าพวกฉันเป็นหญิงหากิน" จูนบอก
เมย์สะกิด
"อีจูน พวกเราเป็นอยู่แล้ว"
"เออ ลืม แล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ"
เอพริลบอก
"เป็นหญิงหน้าไม่อายไง แก้ผ้าให้คนเขาเห็นทั้งบ้านทั้งเมือง"
"หนังอยู่ที่ไหน"
"กำลังเปิดดูกันทั้งผับ ดีไม่ขึ้นจอใหญ่แล้วมั้ง"
นงเยาว์รีบวิ่งไปทันที สามสาวสะใจ
จูนบอก
"เกลียด ขยะแขยง พวกเล่นหนังโป๊ที่สุด สิ้นคิด ถ่อยสถุลสกุลกา"
เมย์บอก
"เอ๊ะนังจูน แต่แกเคยเล่นหนังค่าย “อาร์เฉลิม” นี่หว่า แก้ยิ่งกว่านังนงอีก"
เอพริลสนับสนุน
"เออ ใช่ จำได้ เคยดู ชื่อเรื่อง ช่างซ่อมแอร์ อะไรนี่แหละ"
จูนอึ้ง รีบแก้ตัว
"เฮ้ย ตอนนั้นยังไม่ได้โมหน้า ไม่มีใครจำได้หรอก แล้วตอนนั้นใช้ชื่อ ออกัส ไม่ใช่จูน"
เมย์ถาม
"ออกัสซั่มป่าววะ"
เมย์ เอพริลหัวเราะก๊าก จูนค้อนไปมา
อ่านต่อหน้า 3
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 26 (ต่อ)
นงเยาว์วิ่งเข้ามา พบว่า พริ้ง ใบพร ต้อย ศรี ก้าน กำลังรุมดูจอภาพอยู่ นงเยาว์ค่อย ๆ เดินเข้ามาดู เสียงครางอย่างน่าเกลียด นงเยาว์เบือนหน้าหนี ใบพรหันมาเห็นเข้าพอดี
"นงเยาว์"
ทุกคนหันมา นงเยาว์ยืนตรงหน้าทุกคนเหมือนเป็นจำเลย
"นงเยาว์ นี่ไม่ใช่ภาพตัดต่อ ไม่ใช่คนหน้าเหมือนใช่ไหม นี่คือแกใช่ไหม" พริ้งบอก
นงเยาว์ตัวสั่น น้ำตาค่อย ๆ ไหล
"ทำไมทำอย่างนี้ ไม่คิดถึงอนาคตตัวเองเลยรึไง"
"บอกมาก่อน คนในหนัง แกใช่ไหม" พริ้งถาม
นงเยาว์มองหน้าทุกคน แล้วค่อย ๆ พูดออกมา
"หนูถูกพวกมันหลอก มันบอกว่าเป็นหนังสารคดี มันให้ยาหนูกิน มันข่มขืนหนู"
พูดได้เท่านั้น นงเยาว์ก็ร้องไห้ออกมา ก้านที่กำลังจะต่อว่าเลยพูดอะไรไม่ได้
ใบพรเข้าไปกอดนงเยาว์ไว้
"ไม่เป็นไร นง"
"มันหลอกหนูว่าหนูจะได้เป็นดารา หนังจะได้ไปฉายเมืองนอก ฮือ"
ก้านบอก
"เฮ้อ แล้วก็ไปหลงเชื่อมัน ไอ้บริษัทนี้มันหลอกผู้หญิงไทยมาหลายคนแล้ว"
พริ้งถาม
"เฮียก้าน ถ้าแจ้งความล่ะ"
"ไม่คุ้ม ทางเราจะเสียเปรียบด้วยซ้ำ เพราะมันมีอิทธิพล"
พริ้งบอก
"พร พานงเยาว์กลับบ้านเถอะ แล้วก็บอกเรื่องนี้ให้แม่ทราบด้วย"
"ค่ะ"
ใบพรพานงเยาว์ออกไป ต้อยและศรีรีบตามไปทันที
ต้อย ศรีตามมาที่ตรอกหลังร้าน ใบพรพานงเยาว์ที่ยังร้องไห้จะออกจากตรอก
"ใบพร เดี๋ยว คุยกันก่อน แล้วถ้าพี่ตงรู้เรื่องนี้ล่ะ"
"อย่านะ อย่าให้พี่ตงรู้"
ศรีบอก
"มันเป็นไปไม่ได้หรอก แผ่นมันระบาดไปขนาดนี้ พี่เขาต้องรู้จนได้นั่นแหละ"
"ตายแล้ว พี่ตงรู้เขาต้องอาละวาดแน่ ๆ เลย ทำยังไงดี" ต้อยว่า
ใบพรบอก
"ต้องบอกพี่สิงห์ ให้คุมพี่ตงไว้"
"ฉันถึงได้บอกไง ให้พี่เขารีบออกไปจากเมือง นี่แหละที่ไอ้จ่ามันล้างแค้นละ มันไม่ทำกับพี่เขาตรง ๆ แต่มาทำกับนังนง"
"อะไรนะ งานนี้ไอ้จ่าพยับมันรู้เห็นด้วยเหรอ"
"มันนั่นแหละวางแผนทั้งหมด" ศรีบอก
ต้อยร้องไห้ออกมา
"ให้พี่ตงรู้ไม่ได้นะ ให้รู้ไม่ได้"
"ต้อย สงบสติก่อน ตอนนี้ต้องพา นงเยาว์กลับไปก่อน"
ศรีบอก
"ฉันพากลับไปเอง"
"ขอบใจพี่ศรี ต้อย ไปหาพี่ตงกับพรเดี๋ยวนี้เลย"
"ได้ พี่เขาอยู่ร้านประจำนั่นแหละ"
สองสาวรีบออกไป นงเยาว์มองตาม เรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นแน่ ๆ
ตงและสิงห์ นั่งดื่มชิล ๆ อยู่ในร้าน กลุ่มผู้ชายอีกโต๊ะ กำลังรุมดูไอแพ็ดแล้วหัวเราะกันเฮ ๆ
"อะไรของพวกมันวะ" ตงว่า
เด็กเสิร์ฟวางกับแกล้มเพิ่ม
"น้อง เขาดูบอลเหรอ เฮกันใหญ่" สิงห์บอก
"เปล่าพี่ เขาดูคลิปโป๊กันน่ะ เห็นแชร์กันใหญ่ในโซเชียล" เด็กเสิร์ฟบอก
"มันต้องเฮอะไรกันขนาดนั้น"
"เขาว่าผู้หญิงไทยสวย เล่นหนังโป๊กับฝรั่ง สาวร้านเฮเว่นน่ะพี่ ระดับนางฟ้าเลยนะ"
เด็กแยกไป ตงและสิงห์มองหน้ากัน รีบลุกไปดูทันที
ตงและสิงห์ มองข้ามหลังบรรดาชายสามสี่คน
ชาย 1 ถาม
"อีนี่มันชื่อไรวะ เอ็งเคยไปออฟไม่ใช่เหรอ"
ชาย 2 บอก
"ชื่อ นงเยาว์ หรืออะไรนี่แหละ สวยขนาดนี้ ไม่น่ามาถ่ายแบบนี้เลยว่ะ"
ตงเห็นภาพจะ ๆ เบือนหน้าหนี ตัวสั่นเทิ้ม สิงห์นิ่งงัน
ชาย 2บอก
"อย่างนี้ต้องแวะไปใช้บริการอีกสักรอบ แล้วบอกให้เล่นแบบในหนัง"
ตงควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว ผลักร่างของชาย 2 จนเซไป แล้วปัดไอแพ็ดกระเด็นไปจากโต๊ะ ตกพื้น
ชายทั้งสี่ลุกพรวด
ชาย1 ถาม
"เฮ้ย อะไรกันวะ"
ตงจะเข้าทำร้ายทั้งกลุ่ม สิงห์ยึดไว้
"พี่ตง อย่า"
ชาย 3บอก
"กวนตีนเหรอมึง ได้นะโว้ย"
ชายทั้งหมดหยิบเก้าอี้พร้อมฟาด ตงกระชากปืนออกมา
ชาย 1 บอก
"ฉิบหาย เฮ้ย เผ่น"
ทั้งสี่วิ่งกระชากออกจากร้าน
"พี่ตง มีสติหน่อย ไม่ยิงนะพี่"
"นั่น...นงใช่ไหม นงเยาว์ใช่ไหม"
"ใช่พี่"
"ทำไมมันทำอย่างนี้ มันทำไปได้ยังไง อีบ้าเอ๊ย มันคิดอะไรของมัน ตอนนี้
มันอยู่ที่ไหน พี่จะไปฆ่ามัน"
"สงบสติก่อนพี่ อย่าเพิ่งวู่วาม"
ตงน้ำตาไหล เสียงหัวเราะดังมาจากหน้าร้าน จ่าพยับเข้ามาพร้อมสมุนสองนาย
"ไง....น้ำตาลูกผู้ชายไหลเลยนะ น้องตง"
จ่าพยับหัวเราะร่า ตง สิงห์ตะลึง
อ่านต่อหน้า 4
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 26 (ต่อ)
จ่าพยับบอก
"นี่ละ การแก้แค้นของข้า ไง สะใจไหม นี่คือของขวัญให้เอ็งก่อนจากพัทยา กลับไปนอนหลับฝันดีที่บ้านนอกของพวกเอ็ง"
ตงกระชับปืนทันที สองสมุนจ่อปืนมาทันที กลุ่มแขกในร้านวิ่งออกจากร้านกันกระเจิง ไม่เหลือแม้แต่โต๊ะเดียว บริกรหลบไปอยู่หลังเคาน์เตอร์
สิงห์ห้ามตงไว้ สองสมุนเข้ามาปลดอาวุธ ไปเก็บไว้เองแล้วยึดร่างตงไว้ อีกคนเข้ายึดร่างสิงห์
"แต่ว่าหลังจากเห็นภาพเด็ดของน้องเอ็งเข้าแล้ว ข้าว่าเอ็งนอนไม่หลับแน่ ๆ เพราะใจคงกลัวว่านังนงมันอยู่ตัวคนเดียวที่นี่ มันจะกระโดดเข้าวงการหนังเอ็กซ์เต็มรูปเลยรึเปล่า"
"กูจะฆ่ามึง ไอ้ชาติชั่ว มึงบังคับน้องกูใช่ไหม"
"ก็ไม่เชิง ตอนแรกทำท่าไม่เต็มใจ แต่พอสักครู่เห็นว่ายอมไอ้ฝรั่งหล่อล่ำทุกอย่าง"
"โธ่...ไอ้"
ตงจะทะยานเข้าใส่ สมุนทุบเข้ากลางหลัง จนตงเซ จ่าพยับเข้ากระชากผมตง
"กำแหงกับข้าต้องโดนแบบนี้"
จ่าชกเจ้าเต็มหน้าตง แล้วชกเข้าที่ท้อง แล้วเสยคางอีกหมัด ตงหมุนคว้างแล้วเซล้มไปกับพื้น
"พี่ตง"
"อ้าว ไอ้น้องคนนี้มันต้องแบ่งกับพี่มึงด้วย"
จ่าชก สิงห์หน้าหงายเงย เลือดออกจมูก
"ยำมันทั้งคู่"
สองสมุนทั้งกระทืบทั้งเตะทั้งสองพร้อมกัน ตงและสิงห์หมดสภาพ
ใบพรและต้อยร้องกรี๊ดวิ่งเข้ามา โผเข้ากอดร่างตงและสิงห์ ยกมือไหว้จ่า
"จ่า อย่าทำอะไรพี่ตงพี่สิงห์เลย ฉันขอนะ"
จ่าพยับทำท่าจะเตะอีกที ต้อยถลาเข้าไปกอดขาจ่าไว้
"ปล่อย อีต้อย"
"ไม่ปล่อย ถ้าเตะ ก็เตะอีต้อยนี่แหละ"
"แหม....น่าภูมิใจนะไอ้ตง เมียเอ็งมันรักเอ็งมาก เอาตัวเป็นกระสอบทรายเข้าแลกแทนผัว"
จ่าสะบัดเท้า ต้อยเซล้มไปทางตง
"ได้ ถือว่าสะใจข้าแล้ว เฮ้ย กลับ"
จ่าพยับและสองสมุนออกจากร้านไป ใบพรและต้อยดูอาการของสองหนุ่ม
"ลุกไหวไหมพี่" ใบพรถาม
เด็กในร้านสองนายเข้ามาช่วยประคองสองหนุ่มขึ้นนั่งเก้าอี้
"มีแผลด้วย น้องมียาทำแผลไหม" ต้อยถาม
"ไม่แน่ใจครับ ....เดี๋ยวผมไปดูก่อน"
"พี่ไม่เป็นไรหรอกต้อย"
"ทำไมจะไม่เป็น ปากแตกขนาดนี้ รอก่อนนะ เดี๋ยวต้อยไปซื้อยาแก้ปวดให้"
ต้อยแยกไป
"ใบพร ตอนนี้ นงเยาว์อยู่ที่ไหน" ตงถาม
"พอทราบเรื่อง พี่ศรีก็พานงกลับบ้านไปเลย"
"พรไปเอาน้ำแข็งมาประคบแผลให้พี่ที"
"ได้จ๊ะ"
ใบพรเข้าหลังร้าน ตงลุกทันที เซจนสิงห์ต้องประคอง
"พี่ตง จะไปไหน"
"จะไปหานังนง จะถามให้รู้เรื่องว่ามันเต็มใจหรือถูกบังคับ"
"ผมว่าพี่พักก่อนดีกว่านะ"
"ไม่....พี่ต้องรู้ให้ได้"
"งั้นผมไปด้วย"
สิงห์ประคองตงไปด้วยกัน ใบพรออกมาพร้อมถุงน้ำแข็ง
"อ้าว ไปไหนแล้วล่ะ"
เด็กบอก
"ไม่รู้ครับ ออกไปทั้งคู่เลย เงินยังไม่จ่ายเลยพี่"
รถมอเตอร์ไซค์ของทั้งสองคันแล่นมาจอดหน้าบ้าน เสน่ห์จันทร์ ทั้งสองใบหน้ายับเยินก้าวลงจากรถ
ภายในบ้าน ละม่อมและศรีอยู่ด้วยกัน ละม่อมทราบเรื่องจากศรีทั้งหมดแล้ว ละม่อมรีบเข้ามาขวางตงและสิงห์ พอเห็นหน้ายับเยินของทั้งคู่แล้วตกใจ
"นายตง นายสิงห์ จะทำอะไร"
"ผมมาหา นังนง"
"อย่าเพิ่งรบกวนเลย นงมันบอบช้ำมากแล้ว"
"ยังไงผมก็ต้องคุยกับมัน"
ตงเข้ามากลางห้อง ตะโกนลั่น
"นังนง แกอยู่ไหน ลงมาเดี๋ยวนี้นะ"
ไม่มีเสียงตอบ ตงวิ่งขึ้นชั้นบนทันที
"ขึ้นไม่ได้นะ นายสิงห์ห้ามที" ละม่อมบอก
"ห้ามไม่ได้แล้วละครับ"
ทั้งหมดตามขึ้นไป ตงยังตะโกนถามเสียงลั่นทุบประตูห้องโครม ๆ เสียง นงเยาว์ร้องไห้แว่วมาจากในห้อง
"นังนง เปิดประตู"
สิงห์ ละม่อม ศรีตามมา
"พี่ตง นงมันกินยา พูดไม่รู้เรื่องหรอก" ศรีบอก
"ยังไงก็ต้องคุย"
นงเยาว์นั่งอยู่บนเตียงร้องไห้สะอื้น
"นังนง"
ตงถีบประตูโครมเข้าไป นงเยาว์ร้องหวีด วิ่งไปมุมห้อง ตงเข้าถึงตัว ทุกคนตามเข้ามา
"พี่ตง อย่าตีฉัน ฉันกลัวแล้ว"
นงเยาว์ยกมือไหว้ท่วมหัว
"แกทำไปทำไม เป็นอีตัวยังไม่สะใจแกใช่ไหม มันต้องไปเล่นหนังโป๊อีกงั้นเหรอ"
"ไม่ใช่นะพี่ ฉันโดนหลอก"
"หลอกยังไง"
"มันหลอกว่าเป็นหนังสารคดี หนังชิงรางวัล มันจะส่งไปฉายเมืองนอก"
"แล้วแกก็เชื่อมัน"
"ฉันไม่รู้ ไปถึงกองถ่ายมันก็วางยาฉัน ฉันไม่มีแรงสู้พวกมัน มัน....มันข่มขืนฉัน"
"ปัทโธ่เอ๊ย"
ตงปัดข้าวของบนโต๊ะกระจายเกลื่อน แล้วเหวี่ยงนงเยาว์ไปบนเตียง น้ำตาไหลเพราะสงสารน้อง
"ทั้งหมดนี่เรื่องจริงนะนังนง แกไม่โกหกพี่นะ"
นงเยาว์ส่ายหน้า ไม่ได้โกหก
"มันต้องเป็นเรื่องจริงนั่นแหละพี่ ผู้หญิงโดนอย่างนงมาหลายคนแล้ว ดูก็รู้ เพราะมันทั้งดิ้น ทั้งร้อง แต่มันพากย์เสียงทับลงไป" ศรีว่า
"นง บอกมา นอกจากไอ้จ่าพยับแล้ว ใครที่ร่วมมือหลอกแกอีก"
ละม่อมถาม
"นายตง จะรู้ไปทำไม"
"ผมจะตามฆ่ามาทั้งหมดไง"
"อย่าทำเกินกว่าเหตุนะนายตง นายนั่นแหละที่จะลำบาก"
"ใช่พี่ รีบพานงเยาว์ไปจากที่นี่ดีกว่า เรื่องแก้แค่นน่ะ ค่อยคิดหาทางกันวันหลัง วันนี้เรามีแต่เสียเปรียบนะพี่" สิงห์บอก
ตงยิ่งขัดใจ ผลุนผลันออกจากห้อง
"พี่ตง"
สิงห์ตามไป
"แม่....อย่าให้พี่ตงไปล้างแค้นไอ้จ่านะ" นงเยาว์บอก
ละม่อมเข้ามาปลอบ ศรีคิดอะไรบางอย่างแล้วรีบออกจากห้องไป
อ่านต่อตอนที่ 27
