แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 19
แดงมาส่งชิตที่หน้าลิฟต์
"พรุ่งนี้เจอกัน"
ชิตเข้าลิฟต์ ประตูปิด เลขหน้าลิฟต์เลื่อนลง ประตูลิฟต์อีกด้านเปิดออก วิภูก้าวออกมา ยิ้มแย้ม
"คิดถึงคุณจัง ผมเพิ่งมาถึงพัทยานี่แหละ"
วิภูเข้ากอดคุณแดง
"ไปดูลูกแข่งเทควันโด เป็นยังไงคะคุณพ่อนักกีฬา"
"ลูกผมเก่งมากผมฝึกมากับมือ แต่แพ้แฮะ"
ทั้งสองหัวเราะกัน แล้วมองหน้ากันนิ่งไป
"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ"
วิภูโอบแดงพากันกลับห้อง ชิตเดินขึ้นบันไดกลับขึ้นมา ได้ยินทุกคำพูด ชิตสีหน้าเจ็บปวด
บนเตียง สิงห์ลุกขึ้นมามองหน้าใบพร หลังจากที่ใบพรเล่าเรื่องที่ถูกกล่าวหา
"อะไรนะ พรถูกกล่าวหาว่าเป็นคนผลักแฟนนายกฤษณ์ ตกบันไดงั้นเหรอ"
"ค่ะ แต่ไม่มีอะไรหรอก แม่ละม่อมช่วยพูดเคลียร์ให้แล้ว"
"แล้วรู้ไหมว่าใครทำ"
พรหลบตา สิงห์
"ไม่รู้หรอก ว่าแต่พี่สิงห์ อยากไปทำงานกับ คุณกฤษณ์ จริง ๆ เหรอ"
"น่าสนนะ ทั้งค่าจ้างที่สูงมาก กับเรื่องที่ท่าน สส. จะคุ้มครองเราจากตำรวจ พรว่ายังไง"
"งานบอดี้การ์ดมันอันตรายนะพี่ ยิ่งกับไอ้จ่าพยับด้วย ยิ่งเสี่ยงใหญ่"
"ไม่เป็นไรหรอก พี่กับพี่ตงทำไม่นาน พอรวบรวมเงินได้ เราก็จะพาต้อยกับพรไปจากที่นี่"
"เราซื้อไร่เล็ก ๆ แล้วเราก็ทำสวน ทำไร่กัน รายได้พอเลี้ยงตัว พรจะเย็บผ้าด้วย"
"แล้วพรก็ต้องมีลูกให้พี่ด้วยนะ"
"จ๊ะ จะมีสักกี่คนดีล่ะ"
"ขอสองก่อนนะ"
"ผู้ชาย ผู้หญิง"
"ผู้ชายก่อนสองคน แล้วน้องเล็กอีกสองคน"
"ว้าย ก็สี่ เลี้ยงไหวเหรอพี่"
"ไหวซี แต่ตอนนี้ขอเลี้ยงคุณแม่ก่อน"
สิงห์ดึงพรมากอดไว้อย่างรักใคร่ ใบพรหัวเราะคิก สิงห์ดึงผ้าห่มมาคลุม หายเข้าโปงกันทั้งคู่
เวลาต่อมา ไกรวิทย์ กฤษณ์ นั่งอยู่กับตง สิงห์ กฤษณ์ยังมีรอยช้ำเล็กน้อยที่ใบหน้า
"ตง นายรับใช้ฉันและคุณนภา โดยเฉพาะเวลาที่ฉันหรือคุณนายออกข้างนอก ส่วนนายสิงห์ นายรับใช้ส่วนตัวกฤษณ์ ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง"
"งั้นผมกับสิงห์ ก็ต้องพักที่นี่ซีครับ" ตงบอก
"ใช่...ในช่วงแรกนี่คงเป็นอย่างนั้นไปก่อน ฉันเตรียมที่พักไว้ให้นายเรียบร้อยแล้ว" ไกรวิทย์บอก
"พ่อครับ แล้วผับของผมจะเปิดได้เมื่อไหร่"
"รอให้พ่อเคลียร์กับทางไอ้กวงมันก่อน ตอนนี้อันตรายมาก นายอย่าเพิ่งทำอะไรกับมันตอนนี้ อ้อ อีกเรื่อง คอนโดของนายก็อย่าเพิ่งเข้าไป ตอนนี้พ่อเตรียมคอนโดใหม่ไว้ให้แล้ว รปภ.คุ้มกันแน่นหนา นี่การ์ดคอนโด"
ไกรวิทย์ส่งการ์ดให้กฤษณ์
"ขอบคุณครับพ่อ งั้นผมขอตัวก่อน แม่นัดให้ผมไปดูปริมที่โรงพยาบาลน่ะครับ"
"สิงห์นายตามไปด้วย"
"ครับท่าน"
สิงห์ตามกฤษณ์ไปทันที ตงเสนอเรื่องการพกอาวุธ และเสื้อเกราะกันกระสุนให้ ไกรวิทย์ใส่เวลาออกข้างนอก
ปริมนั่งครึ่งนอนครึ่งอยู่บนเตียง ที่คอมีเฝือกอ่อนดามอยู่ ใบหน้ายังมีรอยฟกช้ำ ในห้องมีดอกไม้และของเยี่ยมเต็มห้อง กฤษณ์และนภาเฝ้าไข้อยู่
"มีคนผลักปริมจริง ๆ ค่ะ"
"แล้วใช่ยายเด็กที่ชื่อใบพรนั่นรึเปล่า"
"ไม่ใช่หรอกค่ะ ตอนนั้นปริมยังไม่หมดสติ เห็นเด็กคนนั้นวิ่งขึ้นมาบันไดมาช่วยปริม แล้วเหมือนเห็นใครบางคนยืนอยู่เหนือบันได ตามันพร่าไปหมดไม่รู้ว่าใคร"
"ถ้าอย่างนั้นก็ต้องนังสายพิณแน่ ๆ" นภาด่วนสรุป
"ไม่น่าจะใช่นะคะ เพราะเขาอยู่ในชุดเจ้าสาวอย่างนั้น ปริมน่าจะจำได้"
"แม่ครับ อย่าใส่ความพิณไปมากกว่านี้เลยครับ พิณเขาก็บอกเองว่าเขาอยู่ในห้องไม่ได้ออกมาเลย"
"เชื่อได้เหรอ อ้อ นี่ยังเข้าข้างมันอยู่อีกใช่ไหม นี่อย่าบอกนะว่าจะกลับไปจัดงานแต่งกับมันอีก"
กฤษณ์นิ่งไป ปริมน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา
"แม่ครับ ผมกำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ครับ แล้วผมขอตัดสินใจอีกที"
กฤษณ์ดูคลิปสายพิณจากไอแพ็ดที่วางอยู่ สายพิณแอบใส่เข็มหมุดในเสื้ออีกครั้ง สายพิณในคลิปที่ทำหน้านางร้ายสุด ๆ
กลางวันต่อเนื่องมา สายพิณนั่งอยู่ลำพังกลางโถงผับ ที่ไร้ผู้คน ผับปิดกิจการชั่วคราว
สายพิณนั่งอยู่ลำพังมองไปรอบ ๆ อย่างสิ้นหวัง ชุดเจ้าสาวยังแขวนอยู่บนหุ่นโชว์เสื้อเบื้องหลังสายพิณ สายพิณน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา แล้วหยิบเทียนมาเริ่มจุด
บริเวณทางเดินหน้าห้อง สิงห์ยืนคุมกฤษณ์ที่กำลังปรึกษาพยาบาลที่เคาน์เตอร์ ทั้งสองไม่ทันสังเกตว่าใบพรเดินมาจากอีกทาง ใบพรก็ไม่ได้มองมาทางสิงห์ พรถือช่อดอกไม้ช่อเล็กเดินมาที่ห้องผู้ป่วย ชื่อปริมติดอยู่หน้าห้อง ใบพรตัดสินใจผลักประตูเข้าไป
ในห้องปริมนอนอยู่ลำพัง หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา ใบพรวางช่อดอกไม้เล็ก ๆไว้มุมหนึ่ง แล้วเดินมาที่เตียง พูดเบา ๆ
"ฉันขอโทษนะคะ ฉันบอกความจริงคุณไม่ได้ ฉันไม่กล้า"
ใบพรไม่รู้สึกตัวว่า ร่างของกฤษณ์เข้ามาได้ยินพอดี ยืนฟังอยู่
"ขอให้คุณอโหสิหรรมให้เขาทั้งสองคนด้วยนะคะ"
ใบพรหันกลับมาเจอกับกฤษณ์เข้าอย่างจัง
"ใบพร"
"คุณกฤษณ์"
ใบพรจะออกจากห้อง กฤษณ์ยึดแขนไว้
"ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เธอรู้ใช่ไหมว่าคนทำร้ายปริมคือใคร"
"ฉัน ฉันไม่รู้ ปล่อยฉันไปเถอะ"
ปริมครางออกมาเบา ๆ แต่ยังไม่ตื่น
กฤษณ์ลดเสียงลง
"เธอคงต้องคุยกับฉันนานเลยละ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้"
กฤษณ์พาใบพรออกจากห้อง
กฤษณ์พาใบพรออกมาแล้วมองหาสิงห์
"อ้าว มันไปไหนแล้ว"
"ใครคะ"
"บอดี้การ์ดของฉันเอง ไม่เป็นไร งั้นฉันพาเธอไปเอง"
"คุณจะพาฉันไปไหน"
"คอนโดฉัน เราคงต้องคุยกันนานเลยละ"
กฤษณ์พาใบพรออกไป ด้านหนึ่ง สิงห์เดินกลับมาพร้อมกาแฟและของทานเล่นที่กฤษณ์สั่งซื้อ สิงห์มองหากฤษณ์เหมือนกัน
ณ คอนโดแกรนด์พัทยา กฤษณ์จิบกาแฟ มองใบพรที่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าเล่าเรื่องทั้งหมด เบื้องหน้าเห็นทะเลทั้งอ่าวพัทยา
"ใบพร บอกความจริงมา อโหสิกรรมให้เขาสองคน หมายความว่ายังไง มีคนร่วมมือกันถึงสองคนงั้นเหรอ"
"คุณกฤษณ์อย่าถามอะไรฉันเลย เอาเป็นว่าฉันไม่ขอพูดอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากมีปัญหากับใคร เท่านี้ฉันก็โดนแกล้งมามากพอแล้ว"
"ฉันสัญญานะ ฉันจะไม่บอกใครว่าฉันรู้มาจากเธอ บอกมาเถอะ ใครทำร้ายปริม"
"สัญญานะคะ"
"สัญญา"
ใบพรมองหน้ากฤษณ์ แล้วรวบรวมความกล้าพูดออกมา
"คนที่ผลักคุณปริมคือนงเยาว์ค่ะ"
ภาพต่างๆในอดีต ผ่านเข้ามาในความทรงจำ
นงเยาว์ โผล่ออกมาจากประตู สีหน้าชั่วร้าย แล้วยกเท้าถีบร่างของปริมสุดแรง ร่างปริมเสียหลักลอยหวือตกกระแทกแง่บันได มือถือกระแทกพื้นกระจาย ปริมกลิ้งขั้นสุดท้าย
กฤษณ์หน้าเครียด ขบกรามแน่น
"นงเยาว์งั้นเหรอ"
"ค่ะ เธอคงโกรธคุณปริมที่ตบหน้าเธอ ถึงได้ยอมทำตามคำสั่ง"
"ตามคำสั่งใคร"
นงเยาว์กลับเข้ามาในห้องสายพิณ
"เป็นยังไงบ้าง"
น"นงจัดการเรียบร้อยค่ะ ถีบตกบันไดแน่นิ่งไปเลย"
ประตูห้องที่แง้มอยู่ ใบพรแอบฟังได้ยินทุกคำพูด
กฤษณ์นิ่งไป ทั้งเสียใจทั้งเจ็บใจ น้ำตารื้น เขาอายเกินกว่าจะให้ใบพรเห็นน้ำตา รีบลุก
ไปที่มุมห้องจะออกระเบียง ไปเช็ดน้ำตา
"ไม่นึกเลยว่าฉันจะหลงรักผู้หญิงใจโหดแบบนี้"
กฤษณ์พูดแล้วชกไปที่ผนังอย่างแรงสองสามที ใบพรรีบลุกมายึดมือของกฤษณ์ไว้
"อย่าทำอย่างนั้นค่ะ คุณกฤษณ์ ดูซิ มือเป็นแผลเลย"
ใบพรดูมือของกฤษณ์ เลือดซึม ๆ
"มาล้างแผลก่อนเถอะค่ะ"
ใบพรพากฤษณ์มาที่มุมแพนทรี ล้างแผลที่ซิงค์ล้างมือ กฤษณ์มองใบพรที่บรรจงล้างอย่างตั้งใจ โดยที่ใบพรไม่ทันรู้ตัว
สิงห์กำลังคุยกับเจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์อยู่ที่ล็อบบี้คอนโด เจ้าหน้าที่กำลังตรวจบัตรของ สิงห์ มีรปภ.ประกบสองนาย สิงห์ถือแก้วกาแฟและถุงขนมปังมาด้วย
“ได้ครับ ข้อมูลถูกต้อง คุณกฤษณ์อยู่ที่ห้องแล้ว เชิญครับ”
สิงห์เดินไปทางลิฟท์
อ่านต่อหน้า 2
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 19 (ต่อ)
บริเวณโถงนั่งเล่น กฤษณ์ดู ใบพรกำลังพันแผลให้จนเสร็จ อุปกรณ์ทำแผลวางอยู่บนโต๊ะ
“อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้อีกนะคะ”
“ขอบใจมาก เธอสนิทกับสายพิณแค่ไหน”
“ไม่ค่อยค่ะ พี่พิณเขาสนิทกับพี่ศรีคนเดียว”
“เธอคิดว่าฉันควรจะทำอย่างไรต่อ”
“ที่พี่เขาทำรุนแรงลงไป เป็นไปได้ไหมคะ เพราะเขารักคุณกฤษณ์มาก”
“เธอยังมองเขาในแง่ดีอยู่อีกหรือ”
“คนเรามีทั้งด้านดีด้านร้าย พี่พิณเคยดีกับพร ให้ยืมเงินตอนที่พรกำลังลำบาก เธอคงรักคุณมาก ๆ นั่นแหละค่ะ ถีงยอมทำเรื่องร้าย ๆ พรว่าคุณกฤษณ์ลองให้โอกาสพี่พิณสักครั้งนะคะ “
กฤษณ์ประทับใจในความใสซื่อของใบพรมากขึ้น
“ขอบใจมากใบพร ฉันตัดสินใจได้แล้วว่าฉันควรจะทำยังไง”
กฤษณ์ยิ้มหยัน ๆ ออกมา
“พรเป็นกำลังใจให้คุณกฤษณ์ค่ะ”
ใบพรยิ้มใส กฤษณ์ยิ้มน้อย ๆ ประทับใจ เสียงกริ่งประตูดังขึ้น
“เดี๋ยวนะ”
กฤษณ์ตรงไปที่ประตู ใบพรมองตาม
กฤษณ์มองผ่านตาแมว
“นายสิงห์”
ใบพรสะดุ้ง
กฤษณ์เปิดประตูสิงห์เข้ามาพร้อมกาแฟและถุงขนม แต่ไม่เห็นใบพรแล้ว
“นายไปไหนหว่า”
“ผมซื้อกาแฟกับขนมปังให้คุณไงครับ กลับมาคุณหายไปแล้ว”
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันมาที่คอนโดนี่”
“ผมโทร.มาถามที่ฟรอนท์น่ะครับ เขาบอกว่าคุณเพิ่งเข้ามา”
“เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว นายรอข้างล่างก็แล้วกัน ฉันจะแวะไปที่ผับด้วย”
“ได้ครับ”
สิงห์ผละไป กฤษณ์ปิดประตู หันกลับมา ใบพรทำทีเหมือนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ
“เออ.....ฉันกลับละค่ะ”
“เดี๋ยวซี ฉันไปส่ง เธออยู่บ้านเสน่ห์จันทร์ใช่ไหม”
“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ เออ..... คุณกฤษณ์คะ ฉันขอร้องเรื่องนึง”
“ว่ามา”
“อย่าบอกใครว่าฉันมาที่คอนโดคุณนะคะ โดยเฉพาะบอดี้การ์ดของคุณคนนี้”
“ทำไม เธอรู้จักนายสิงห์เหรอ มีอะไรต้องปิดบัง”
“ นายคนนี้น่าจะเป็นคนของจ่าพยับ ฉันไม่อยากให้จ่ารู้เรื่องของฉันน่ะค่ะ”
“เธอถูกไอ้จ่ามันรังแกด้วยเหรอ”
“ค่ะ มันเคยทำร้ายและจะข่มขืนฉัน”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็มีศัตรูคนเดียวกันแล้วละ”
กฤษณ์ยิ้มให้ใบพร ชักชอบขึ้นมาเล็ก ๆ ใบพรหลบตา
เวลากลางคืน วิภูออกมาจากห้องคุณแดง เดินมาที่ลิฟต์ ชิตก้าวมาจากมุมหนึ่ง ในมือถือมีด วิภูหันมา ชิตกระชากคอเสื้อ พร้อมเอามีดจี้คอ ชิตเมาไม่น้อยเสียงยานคางเล็ก ๆ
“อย่ามายุ่งกับคุณแดงอีก เข้าใจไหม”
“นายเป็นใคร”
“มึงไม่ต้องถาม มึงอย่ามาที่นี่อีก”
“นายเป็นผัวคุณแดงเหรอ”
ชิตผลักร่างวิภูไปติดผนัง กระแทกอย่างแรง วิภูร้องลั่นออกมา
“ช่าย กูผัวคุณแดง ถ้ามึงมายุ่งกับเมียกูอีก มึงตาย”
“โอเค ค่อย ๆ พูด ฉันเป็นแค่ลูกค้าคนนึงของคุณแดง ไม่ได้คิดมาแย่งเมียจากนาย เข้าใจไหม”
“มึงไม่ต้องพูดมาก กูเห็นเขามองมึงกูก็รู้แล้วว่าเขาชอบมึง”
วิภูมองสภาพโงนเงนของชิต จังหวะที่ชิตไม่ทันตั้งตัว วิภูยึดมือที่ถือมีดของชิต แล้วบิดทันที
“อ๊าก”
มีดหล่นจากมือชิต วิภูใช้วิชาเทควันโดผสมป้องกันตัว ยกเข่ากระแทกท้องชิต เหวี่ยงร่างชิตไปปะทะกำแพง แล้วจับร่างชิตหมุน ทุ่มร่างลงกับพื้นอย่างมืออาชีพ ชิตร้องลั่น คุณแดงวิ่งออกมาจากห้อง
“คุณวิภู เกิดอะไรขึ้นคะ”
“เจ้านี่มันอ้างว่าเป็นผัวคุณ มันขู่ทำร้ายผม”
ชิตนอนหอบหายใจอยู่ที่พื้น
“ชิต”
แล้วทันใด ชิตก็อาเจียนออกมาเต็มพื้น ทั้งวิภูและแดงเบือนหน้าหนี
ใบพรเล่าเรื่องของสิงห์และตงให้ละม่อมและพริ้งฟัง พริ้ง ใบพร ต้อย คุยไปแต่งหน้าแต่งตัวไปด้วย ต้อยช่วยทำผมให้เจ๊พริ้ง เพื่อเตรียมไปผับเฮเว่น
“พี่ตง พี่สิงห์เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งจ่าพยับค่ะ เขาวางแผนหักหลังจ่ามาแต่แรกแล้ว หันมาช่วยคุณกฤษณ์พาหนีออกมาได้ ตอนนี้ทางคุณพ่อคุณกฤษณ์ก็เสนอให้พี่เขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวด้วยค่ะ”
ละม่อมบอก
“โอย...โล่งอกไป”
“นั่นซี เห็นแกร้องห่มร้องไห้ที่ผับเมื่อคืน ฉันว่าแล้วว่าพี่ชายนังนงต้องมีส่วนในการลักพาตัวแน่ ๆ แต่ตอนนี้เรื่องร้ายก็กลายเป็นดีแล้วละ” พริ้งว่า
“ยังวางใจไม่ได้หรอกพริ้ง ไอ้จ่าพยับมันต้องหาทางเอาคืนแน่ ๆ พวกเราก็ต้องระวังตัวไว้”
ต้อยถาม
“แม่ หนูถามหน่อยเถอะ แม่รู้สึกยังไงเรื่องคลิปยายพิณน่ะ แม่ว่าจริงหรือไม่จริง”
“มันสารภาพแบบนั้น มันก็ต้องเชื่อว่าจริง อีกอย่างคลิปนี่เขาก็เก็บเป็นความลับด้วย ถ้ามันเป็นคลิปที่จะแกล้งพิณมันจริง ๆ มันคงเผยแพร่ออกมานานแล้ว”
“เออ ก็จริงเนอะ”
ชิตเปลือยท่อนบน เหลือแค่บ็อกเซ่อร์ นอนอยู่บนเตียง ค่อย ๆ ลุกนั่ง ทั้งมึนเหล้าทั้งเจ็บระบม แดงเดินเข้ามาพร้อมผ้าเย็น
“นอนลงไปก่อน ฉันจะเช็ดตัวให้”
"อย่ามายุ่งกับผม"
ชิตปัดมือแดงออก พยายามจะลุกขึ้น แต่แล้วก็เจ็บแปลบไปทั้งร่าง
"โอย"
"พิงไป"
แดงประคองชิตพิงไปกับหัวเตียง วางหมอนหนุนหลัง แล้วใช้ผ้าเย็นเช็ดหน้าชิต ชิตมองแดงด้วยสายตาเจ็บช้ำ
"นึกยังไงไปข่มขู่คุณวิภูเขาอย่างนั้น"
"มันมาหาคุณบ่อย แล้วคุณก็เหมือนมีใจให้มัน"
"ฉันมีใจให้ทุกคนละ ถ้าเขาจ่ายฉันคุ้มราคา"
"ทำไมไม่บอกผมก่อนว่าคุณทำอาชีพนี้"
"เรื่องบางเรื่องมันก็ควรจะเป็นส่วนตัวของฉัน เอาละ เมื่อเธอรู้ความจริงแล้วความสัมพันธ์ของเราก็ควรจะจบลงเท่านี้"
แดงจะลุกไป ชิตดึงร่างแดงไว้ แล้วกอดจากทางด้านหลัง
"ไม่ครับ ผมไม่เลิกกับคุณหรอก"
"เธอไม่รังเกียจเหรอที่ฉันมีอาชีพเดียวกับเธอ"
"ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร ทำงานแบบไหน ผมไม่เคยรังเกียจ เพราะผมรู้ว่าคุณเป็นคนดีที่สุดคนนึงที่ผมเคยรู้จัก ผมรักคุณ คุณแดง"
แดงอึ้งไป หันไปมองชิต ชิตจูบแดงดูดดื่ม
ศรีเดินลงมาจากชั้นบน แต่งหน้าแต่งตัวอึ๊บแบบลืมตาย
ต้อยถาม
"นังศรี คืนนี้ผีหมีแพนด้ามันเข้าสิงเหรอ แต่งตาเสียดำโบ๋ขนาดนั้น"
"เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ขอบตามันคล้ำ เลยแต่งกลบ"
"นอนไม่หลับ คิดฟุ้งอะไรล่ะ" พริ้งถาม
"ไม่มีอะไรหรอกเจ๊"
"กำลังคิดเรื่องคลิปที่นังแนนนี่มันเอามาให้ดูใช่ไหม เห็นว่าแกไปคุยกับนังแนนมันต่อด้วยนี่ ได้เรื่องอะไรบ้าง"
"เยอะเลยละแม่ แล้วหนูว่าหนูเพิ่งเห็นธาตุแท้คนนี่แหละ"
"พูดถึงนังสายพิณใช่ไหม แกรู้อะไรมา"
ศรีหน้าสลดลง
อ่านต่อหน้า 3
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 19 (ต่อ)
กฤษณ์เข้ามาในโถงผับ แล้วชะงักไป มองไปรอบ ๆ แสงเทียนพราวสว่างวูบวาบไปทั้งห้อง กฤษณ์เดินมาที่ร่างของสายพิณที่กำลังง่วนจุดเทียนอยู่ ชุดเจ้าสาวยังแขวนอยู่ตรงหน้า เหล้าสองสามขวดวางอยู่ บางขวดหมดไปแล้ว
"สายพิณ"
สายพิณหันมา ใบหน้านั้นเลอะมาสคาร่าจากคราบน้ำตา ดูในแสงเทียนยิ่งสยองเหมือนปีศาจ เธออยู่ในอาการเมา
"คุณกฤษณ์"
สายพิณถลาเข้ามากอดกฤษณ์ ร้องไห้
"คุณหายไปไหน พิณรู้ว่าคุณกลับมาแล้ว แต่ทำไมคุณไม่มาหาพิณ มือถือก็ไม่เปิด ติดต่อไม่ได้จนพิณคิดว่าคุณหนีพิณไปแล้ว"
กฤษณ์ดันร่างพิณออก แล้ววางไอแพ็ดลงตรงหน้าสายพิณ
"ผมจะอยู่หรือจะไป มันขึ้นอยู่กับคำตอบของคุณ คำถามแรกคลิปที่คุณแกล้งนางเอกคนนั้นจนได้แผลเหวอะหวะนั่นน่ะ มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม"
"คุณกฤษณ์ คุณจะถามทำไม ฉันบอกแล้วว่าฉันโดนใส่ร้าย ยายแนนนี่กับแม่คุณใส่ร้ายฉัน"
กฤษณ์ตวาด
"แม่กับปริมไม่ได้ใส่ร้ายคุณ เขาสืบเรื่องคุณไปถึงทีมงานละคร เรื่องที่คุณเล่าวันนั้นในกองถ่าย มันเป็นเรื่องเท็จทั้งหมด คุณสร้างขึ้นมาหลอกผมว่าคุณแสนดี โดนรังแก"
เหตุการณ์นี้ เกิดเมื่อหลายปีมาแล้ว สายพิณเล่าให้ฟังว่า
สายพิณเข้าถึงตัวอาภา ปล้ำล้มไปด้วยกันที่พื้น อาภาหงายหลังกระแทกพื้นเต็ม ๆ แล้วกรีดร้องออกมาลั่น
"คัท คัท เกิดอะไรขึ้น"
ทีมงานรีบวิ่งเข้าไปดูร่างของอาภา ปรากฏเลือดเต็มหลังของนางเอกสาว
"ว้ายตายแล้ว น้องภา ไปโดนอะไรเข้า"
ทีมงานค่อย ๆ ถอดเสื้อตัวนอกออก อาภายังกรีดร้องตลอดที่ขยับตัว พบว่ามีเข็มหมุดฝังอยู่เต็มซับในที่เป็นฟองน้ำอยู่ในชุด เลือดติดเสื้อ ช่างฉีกเสื้อด้านในออก
"ว้าย เข็มหมุดค่ะ เข็มหมุดทั้งนั้นเลย"
อาภาร้องไห้ ซบอกฟิล์ม ทุกคนวิ่งวุ่น ตะโกนหากล่องยา ตะโกนหายายจุ๊ ฟิล์มหันมามองสายพิณ
"พิณนี่ เธอแกล้งอาภาเหรอ"
ทุกคนที่เหลือในฉากหันมามองสายพิณเป็นตาเดียว
"ฉัน....ฉันไม่รู้เรื่องนะ ฉันไม่รู้เรื่อง"
ศรีเล่าต่อเนื่อง ละม่อม พริ้ง ใบพร ต้อย ฟังความนิ่ง
"นั่นคือเรื่องที่พิณเล่าให้หนูฟัง ยายอาภาแกล้งให้ตัวเองบาดเจ็บ เพื่อใส่ความ
พิณ แต่เรื่องที่นังแนนนี่มันเล่ามันคนละเรื่องกัน พิณมีเรื่องกับยายอาภามาก่อนหน้านั้นแล้ว"
สายพิณ และอาภากำลังให้ช่างแต่งหน้า ทำผมอยู่ในห้อง สายพิณสวยสง่าในชุดเจ้าสาว อาภายังไม่ได้แต่งตัว
ช่างเสื้อบอก
"น้องภาขา พี่เอาชุดน้องไปรีดก่อนนะคะ"
"ค่ะพี่"
"อุ๊ย....น้องฟิล์มมาแล้ว พี่ไปดูแลก่อนนะ"
ช่างผมบอก
"อย่าแย่งซีนฉัน ฟิล์มเป็นของฉัน เรารักกัน เราจะแต่งงานมีลูกด้วยกัน"
"แกมีลูกอยู่แล้วนะนังแตงแดด ลูกกระเดือกไง" ช่างหน้าบอก
ช่างของทั้งสองคนแยกไปด้านนอก เหลือเพียงสองสาว สายพิณชำเลืองไปที่อาภาอย่างเกลียดชัง
"ไง อาภา...สมใจเธอแล้วซีนะ ที่ได้บทนางเอกของเรื่องไปน่ะ ส่วนฉันต้องมารับบทนางร้ายแทน"
"พินนี่ พี่จุ๊ผู้จัดเขาเป็นคนเลือกให้ฉันเล่นบทนี้ พี่หมีผู้กำกับเขาก็เห็นด้วย ฉันไม่ได้ไปเสนอตัวเองนะ"
"แหม....กล้าพูด ไม่ได้เสนอตัวเอง บทนี้ที่จริงฉันต้องเล่น แต่การที่เธอเป็นแฟนพี่ฟิล์ม เขาถึงเลือกเธอ ถึงเธอไม่ได้เสนอตัวตรง ๆ แต่ก็ใช้เส้นสายของพระเอกเส้นใหญ่เสียด้วย"
"ที่พูดมานี่ หึงใช่ไหม"
"พูดดี ๆ นะนัง..."
อาภาสวน
"ฉันไม่ได้แย่งพี่ฟิล์มจากเธอ เขาเลิกกับเธอแล้วก่อนที่เขามาจีบฉัน"
"รู้ได้ยังไง ตอนนั้นเรายังไม่ได้เลิก กำลังปรับความเข้าใจกันต่างหาก แล้วแก... ก็ทำหน้าซื่อ โลกสวยเข้ามาเป็นมือที่สาม พี่ฟิล์มเขาชอบอยู่แล้วละ อีพวกแอ๊พนางเอกแสนดีน่ะ แต่ตัวจริงสันดานเลว ชอบลากผัวชาวบ้านไปกินในน้ำ ต้องให้แปลไหมว่าตัวอะไร"
อาภาตัวสั่น จะร้องไห้
"อย่ามาหยาบคายกับฉัน"
อาภาจะแยกไป สายพิณกระชากกลับมา
"โถ นังผู้ดี แอ๊พได้เนียนมาก ขอปรบมือ แอ๊พแบบนี้ก็เลยคว้าทั้งบทนางเอก คว้าทั้งตัวพระเอกไปครอง วัน ๆ นึงคงฟินหลายรอบเลยซีท่า"
อาภาร้องไห้สะอื้น สะบัดมือจากสายพิณ แล้วรีบออกจากห้อง สายพิณยิ้มแสยะสะใจ
"นี่คือตัวจริงของเธอ นางมารร้าย" กฤษณ์บอก
"ไม่จริง ไม่จริง"
"เธอทำร้ายนางเอกคนนั้น เพราะเขาสาวกว่า สวยกว่า แถมยังแย่งพระเอกคนรักของเธอไปเสียด้วย และนี่คือเรื่องจริงที่เธอทำกับเขา"
ความจริงวันนั้น เรื่องมีอยู่ว่า ในห้องแต่งตัวดาราชาย ช่างหน้าผมกำลังแต่งให้ฟิล์มอยู่หน้ากระจก ด้านหลังห้อง ช่างเสื้อกำลังรีดเสื้อของอาภา สายพิณกำลังให้ช่างอีกคนดูแลทรงเสื้อเจ้าสาวอยู่ใกล้ ๆ
"น้องฟิล์ม เงยหน้าหน่อยลูก ขอพี่ถ่ายหน้า ถ่ายผมไว้ต่อเนื่องหน่อยนะ"
"ครับ"
ช่างถ่ายเป็นคลิป
"หันข้างหน่อยค่ะ"
ฟิล์มหันด้านข้าง ช่างหน้าขยับตัวถ่ายเพิ่ม เห็น สายพิณและสองช่างเสื้ออยู่เบื้องหลัง
ที่หลังห้อง สองช่างเสื้อกำลังคุยกัน สายพิณเหลือบมองมาที่เสื้ออาภา มีฟองน้ำปักเข็มหมุดอยู่ข้างๆ
ช่างเสื้อ1บอก
"นังน้อย เดี๋ยวเย็บซับในเข้าหลังเสื้อด้วยนะ"
"ค่ะ"
ช่างเสื้อ1บอก
"อุ๊ย....ขอเจ๊ถ่ายรูปกับฟิล์มด้วย"
"ถ่ายด้วยคนค่า" น้อยบอก
สองนางวิ่งเข้ามาข้างฟิล์ม แล้วเล่นกับกล้องสนุกสนาน
สายพิณเห็นจังหวะปลอด รีบดึงเข็มหมุดเข้าปักในฟองน้ำซับในของเสื้ออย่างรวดเร็ว ไม่ทันสังเกตว่าเบื้องหลัง ช่างผมกำลังถ่ายคลิปติดแอกชั่นนี้พอดี
ศรีเล่าต่อเนื่อง
"ยายพิณมันไม่รู้ตัวว่ามีคลิปถ่ายภาพมันไว้หมดแล้ว มันเล่นงานอาภาระหว่าง
ถ่ายทำอย่างเลือดเย็น"
อาภา นางเอกหน้าซื่อเดินเข้ามา ใส่ชุดมีเสื้อตัวนอก เสื้อนอกค่อนข้างหนา
"ก็พูดความจริงไปไงคะเอก"
สายพิณหันไปมองอาภา เห็นว่าอยู่ในชุดที่เธอซ่อนเศษเข็มไว้แล้ว สายพิณยิ้มหยัน
สายพิณกระชากร่างอาภา ตบหน้าฉาดใหญ่ อาภาเซไป ช็อกเพราะถูกตบจริง ๆ ฟิล์มเข้ากันทั้งสองให้ออกจากกัน แต่สายพิณ เข้าถึงตัวอาภา ปล้ำล้มไปด้วยกันที่พื้น อาภาหงายหลังกระแทกพื้นเต็ม ๆ ตาเบิกโพลงด้วยความเจ็บปวด สายพิณกระแทกร่างอาภาให้หลังกระทบพื้นอีกครั้ง อาภากรีดร้องออกมาลั่น
ทีมค่อย ๆ ถอดเสื้อตัวนอกออก อาภายังกรีดร้องตลอดที่ขยับตัว พบว่ามีเข็มหมุดฝังอยู่เต็มซับในที่เป็นฟองน้ำอยู่ในชุด เลือดติดเสื้อ เข็มตอดหลังอาภาจนเลือดซึม ช่างฉีกเสื้อด้านในออก
"ว้าย เข็มหมุดค่ะ เข็มหมุดทั้งนั้นเลย"
ฟิล์มหันมามองสายพิณ
"พินนี่ เธอแกล้งอาภาเหรอ"
ทุกคนที่เหลือในฉากหันมามองสายพิณเป็นตาเดียว
"ฉัน....ฉันไม่รู้เรื่องนะ ฉันไม่รู้เรื่อง"
สายตามองมาที่ สายพิณอย่างประนาม
อาภามองมาที่ สายพิณอย่างตื่นกลัว สายพิณหน้าเหี้ยม
อ่านต่อหน้า 4
แม้เลือกเกิดได้ ตอนที่ 19 (ต่อ)
ในห้องแต่งตัว ชุดอาภายังมีรอยเลือดติดอยู่ วางอยู่บนโต๊ะ สายพิณ ยืนอยู่ ตรงข้ามคือ จุ๊ผู้จัด กับหมีผู้กำกับ น้อย ช่างเสื้อผ้า ทีมงาน และฟิล์มพระเอกหล่อ
สายพิณบอก
"อย่ามากล่าวหากันชุ่ย ๆ นะ หลักฐานมีไหม"
"ช่างบอกว่า ก่อนเข้าฉาก พินนี่ทะเลาะกับอาภา อาภาร้องไห้ออกมาจากห้อง" ฟิล์มว่า
หมีบอก
"อาภาฟ้องด้วยว่า ที่เล่นฉากเมื่อกี้ พินนี่ตบจริง"
"โอ๊ย....จะทำเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาไปถึงไหน พินนี่ยอมรับว่าเราไม่ถูกกัน แต่ทุกครั้ง
ที่มีเรื่อง ทุกคนต้องโยนความผิดมาที่พินนี่ทุกที"
"ก็เธอเป็นคนชอบหาเรื่องไม่ใช่เหรอ เธอมีคดีติดตัวมาหลายคดีแล้วนะ"
"ถ้าอคติกันอย่างนี้ ก็เลิกพูด เอาเป็นว่ามีใครเห็นพินนี่ใส่เข็มลงไปในเสื้อรึเปล่า ใครเห็นบ้าง"
สายพิณมองไปทั้งห้อง ไม่มีใครตอบ
"มีใครเห็นพิณอยู่กับเสื้อตัวนี้ตามลำพังบ้าง มีอีหน้าไหนมันเห็นไหม"
บรรดาช่างส่ายหน้า ช่างเสื้อทั้งสองนางอยากจะร้องไห้
"งั้นก็ไม่มีหลักฐาน ขอตัวนะ ไม่อยากเสวนากับหมาตัวไหนทั้งนั้น"
สายพิณสะบัดออกจากห้อง
"พี่น้อย พี่เผลอไม่ได้ดึงหมุดออกรึเปล่า" ฟิล์มถาม
"ไม่มีทางค่ะ สาบานให้ฟ้าผ่ากลางห้าแยกของน้อยเลยค่ะ"
"ก็ต้องมันนั่นแหละ ไม่น่าเล้ย ไม่น่าไปเรียกอีดารานิสัยทรามแบบนี้มาเล่นเลย"จุ๊บอก
"เอาน่า เจ๊ ผู้ใหญ่ให้มาเล่นก็ต้องทนทำกันต่อไป" ผู้กำกับบอก
"ขอโทษนะครับพี่จุ๊ พี่หมี ผมคงเป็นส่วนนึงที่ทำให้พินนี่เป็นแบบนี้"
ช่างหน้า ช่างผมวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
"คุณแม่จุ๊ พี่หมีขา น้องฟิล์ม มีอะไรจะให้ดู"
ช่างเปิดคลิปจากมือถือ ทุกคนเข้ามารุมดู
"ไม่เห็นมีอะไรเลยพี่"
"นั่นค่ะ มุมเฟรมนั่นน่ะค่ะ ดูดี ๆ ซีคะ"
ทั้งหมดเห็นเหมือนกัน มองหน้ากันอย่างเครียด
สายพิณยังอยู่ในชุดเจ้าสาว เดินไปมา พูดมือถือไปด้วย เสียงเครือจะร้องไห้
"พี่โด่ง พินนี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ รุมกันหาเรื่องพิณว่าพิณเป็นคนทำร้ายอาภา... ก็ประเด็นเดิมนั่นแหละค่ะ เรื่องน้ำเน่าว่าพินยังหึงพี่ฟิล์มอยู่ โธ่ ไอ้ฟิล์มน่ะ พิณเขี่ยมันจากชีวิตตั้งแต่ที่จับได้ว่ามันไปมั่วนังตัวประกอบนมโต อีกอย่าง ตอนนี้พินนี่มีพี่โด่งในหัวใจคนเดียว รักพี่โด่งคนเดียวนะ....
จริงซีคะ ทูนหัวของพิณ"
สายพิณไม่ทันสังเกตว่า ฟิล์มเดินมาเบื้องหลัง
"พินนี่"
"เท่านี้ก่อนนะคะพี่"
สายพิณหันมา น้ำตารื้นทันทีอย่างมหัศจรรย์ เสียงสั่นเครือ
"พิณต้องทนอีกนานเท่าไหร่คะ ทนให้พวกเขารังแกพิณไปอีกนานเท่าไหร่"
สายพิณโผเข้ากอดฟิล์ม สะอื้นแทบขาดใจ
"พินยอมทุกอย่างแล้วนะ ยอมเล่นบทนางร้าย ยอมเสียสละบทนางเอกให้เขาแล้วยังโดนเขาแกล้งใส่ความพิณอีก"
ฟิล์มดันร่าง สายพิณออก
"อาภาแกล้งพิณงั้นเหรอ"
"จะมีใครละคะ เขาทำได้ทั้งนั้นเพื่อให้ได้ทุกอย่างไปจากพิณ ทั้งบทนางเอก ทั้งคุณ"
"นี่มันเรื่องจริง หรือว่าฉากนึงในละครกันแน่"
"พี่ฟิล์มพูดอะไร"
"พูดเรื่องความตอแหลของเธอไง"
"เอ๊ะ พูดดี ๆ นะ ทำไมว่าพิณแบบนี้"
"ดูซะ"
ฟิล์มโชว์คลิปในมือถือให้สายพิณดู
ฟิล์มกำลังให้ช่างผมเซ็ทอยู่ หันมายิ้มกับกล้อง ด้านหลังไกล ๆ เห็นช่างเสื้อกำลังจัดการเย็บ
ซับในเสื้ออาภา โดย สายพิณกำลังให้อีกนางดูแลทรงชุดเจ้าสาว
ช่างเสื้อ1บอก
"อุ๊ย....ขอเจ๊ถ่ายรูปกับฟิล์มด้วย"
"ถ่ายด้วยคนค่า"
สองนางวิ่งเข้ามาข้างฟิล์ม แล้วเล่นกับกล้องสนุกสนาน เบื้องหลังนั้นเห็นชัดเจนว่าสายพิณแอบปักเข็มหมุดหลายเล่มลงไปในฟองน้ำซับในเสื้ออาภาอย่างรวดเร็ว
สายพิณตกตะลึง ฟิล์มมองหน้าสายพิณอย่างเอาเรื่อง จุ๊ หมีและทีมงาน ช่างเสื้อ หน้า ผม เข้ามาทั้งทีม
"ยังไง สายพิณ มีอะไรจะแก้ตัวไหม" จุ๊ถาม
สายพิณมองทุกคนอย่างตระหนก
"ต้องใช้คำให้ถูกกว่านั้น มีอะไรจะสารภาพไหม"
สายพิณหน้าซีด
"ใช่สารภาพมา แล้วโทษของเธอจะลดจากหนักเป็นเบา" ฟิล์มบอก
สายพิณมองหน้าทุกคน หน้าซีดเผือด พูดไม่ออก
"ขอให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปก่อนได้ไหม"
จุ๊หันไปมองทีมงาน ทุกคนออกไป เหลือแต่ จุ๊ ฟิล์ม หมี
"ว่ามา"
สายพิณเริ่มสะอื้น
สายพิณร้องไห้โฮ ต่อหน้าคนทั้งสาม
"พินนี่ขอโทษ พินนี่ทำไปเพราะความวู่วาม ขาดสติ ไม่ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน
พี่ฟิล์ม พินนี่จะไปกราบขอโทษอาภา ขอโทษทีมงานทุกคน ขออย่างเดียว"
"อะไร"
"ลบคลิปทิ้งเถอะนะคะ แล้วอย่าให้ใครแชร์ พินนี่ขอร้อง"
สายพิณพูดเท่านั้นก็เกิดอาการเซจะเป็นลม หมีและฟิล์มเข้ารับร่างพิณ ประคองไปนั่ง
"นะคะ พิณขอ"
"คลิปนั่นไม่เผยแพร่แน่ ถ้าเธอไปขอโทษอาภาและทีมงาน ฉันจะให้อภัย จะลบคลิปทั้งหมด" จุ๊บอก
"กราบขอบคุณคุณแม่ค่ะ"
สายพิณไหว้
"แต่ลบคลิปมือถือแล้ว ในฮาร์ดดิสก์คงลบไม่ได้หรอกนะ" หมีบอก
"อะไรนะ ฮาร์ดดิสก์"
ตากล้องละครเดินออกมาพร้อมกล้องเล็ก
"เมื่อกี้ถ่ายไว้หมดแล้วใช่ไหม หนุ่ม"
"ครับ สมบูรณ์ทั้งภาพทั้งเสียง" หนุ่มบอก
"แกถ่ายไว้เหรอ พวกแกร่วมมือกัน"
"ใช่ ถ่ายคำสารภาพของเธอไว้หมดแล้ว" ฟิล์มบอก
"ไหนว่าจะให้อภัยฉันไง"
จุ๊บอก
"สัญชาติงูเห่าอย่างแกน่ะ ไว้ใจไม่ได้หรอก ไม่ทำฉิบหายที่นี่ ก็ไปหายนะที่อื่น สิ่งที่ควรทำที่สุดสำหรับแก คือออกจากวงการนี้ซะ"
"ลาก่อนพินนี่ นังงูเห่า" ฟิล์มบอก
ทั้งหมดออกจากเซ็ท หมีตะโกนบอกทีมงาน
"เอ้า วันนี้เลิกกองโว้ย นางเอกเข้าโรงพยาบาล นางร้ายกำลังสติแตกเล่นไม่ได้ เลิกกองโว้ย"
สายพิณจะลุกขึ้น แล้วหมดแรงจริง ทรุดลงกองกับพื้น กระโปรงเจ้าสาวบานรอบร่างสวยงาม พิณสุดกลั้น ร้องกรี๊ด ออกมาโหยหวนยาวนาน แล้วล้มฟุบร้องไห้โฮอย่างสิ้นท่า
ศรีเล่าเรื่องจบ ละม่อม พริ้ง ใบพร ต้อย มองหน้ากันอย่างงุนงง
"มันร้ายขนาดนี้เชียวเหรอ ไม่น่าเชื่อ อยู่กับเรามันก็แสนดีนะ" พริ้งว่า
"ก็ไม่แน่นะเจ๊ ฉันน่ะจับได้ว่ามันไม่จริงใจอยู่ตั้งหลายหน" ต้อยว่า
ใบพรคิดเรื่องที่ตนได้ยินสายพิณพูดมือถือลำเลิกทุกคนในบ้าน สลดใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา
"งานนี้หนูกลายเป็นอีโง่ให้มันหลอกใช้อยู่นานสองนาน เฮ้อ จบกันเท่านี้ละ ไม่เผาผีกันอีกแล้ว" ศรีบอก
"เอ้า ไปทำอาชีพที่เรารักกันได้แล้ว" ละม่อมบอก
สาว ๆ ลุกขึ้นทะยอยกันออกจากห้อง ละม่อมนั่งอยู่ลำพัง ถอนใจเพราะเรื่อง สายพิณ นางรู้เข้าใจมานานแล้ว
สายพิณนั่งนิ่งซึมอยู่ในผับ กฤษณ์มองหน้าสายพิณนิ่ง
"มีอะไรจะแก้ตัวไหม สายพิณ"
"คุณคิดว่าพิณเป็นคนเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"ใช่....คุณมันเลวร้ายจนผมนึกไม่ถึง"
"เพราะอะไร คุณถึงกล่าวหาพิณแบบนี้ พิณรักคุณ ทำทุกอย่างได้เพื่อคุณ แต่
คุณกลับหูเบาไปเชื่อคนอื่น"
"รักผม ทำทุกอย่างได้เพื่อผม งั้นดูนี่"
กฤษณ์เปิดไอแพ็ดทันที สายพิณดูภาพ ในจอ เป็นภาพวงจรปิด สายพิณพาอาคิระเข้าห้องคอนโดกฤษณ์ สายพิณหน้าเจื่อนไป
"คุณพาลูกค้าเข้ามานอนในห้องคอนโดผม บนเตียงผม เหมือนห้องผมเป็นม่าน
รูด นี่ใช่ไหมรักผม ทำเพื่อผมได้ทุกอย่าง"
"เรื่องแค่นี้ คุณตัดสินพิณแล้วเหรอคะ"
"ไม่ใช่แค่นี้หรอก คุณมันฆาตกรเลยละ คุณใช้นงเยาว์ให้ไปทำร้ายปริม ถีบจนตกบันได"
"ไม่จริง คุณเอาเรื่องนี้มาจากไหน"
"ความชั่วน่ะมันปิดไม่มิดหรอก ยิ่งความชั่วที่ทำอยู่บ่อย ๆ ซ้ำ ๆ ด้วยความชะล่าใจอย่างที่คุณทำ มันต้องมีคนรู้เห็นเป็นพยานอยู่วันยังค่ำ เสียใจนะ สายพิณ ผมตาสว่างแล้ว เชิญออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้"
รปภ.สองนายเข้ามาทันที ยึดร่างพิณ
"ไม่นะ แล้วเรื่องแต่งงานของเรา เรื่องที่คุณจะให้ฉันดูแลกิจการที่นี่ เป็นเมียคุณ ดูแลคุณ"
"ถือเสียว่ามันคือความฝันก็แล้วกัน แค่ฝันร้ายน่ะ พาออกไป"
รปภ.พา สายพิณที่ดิ้นพล่าน ไม่ยอมไป
"ปล่อยซีวะ คุณกฤษณ์ เรื่องของเรามันจบง่าย ๆ แบบนี้เหรอ ไม่นะ พิณไม่ยอม"
กฤษณ์หันหลังให้ สายพิณถูกลากไป
"ไอ้เลว โธ่เอ๊ย....นึกว่ามึงรวยเป็นลูกนักการเมืองแล้วมึงจะเฉดหัวกูทิ้งได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ ไอ้ทุเรศ มึงคอยดูกู กูล้มล้างมึงทั้งตระกูลเลย"
กฤษณ์หลับตานิ่ง พยายามลืมทุกสิ่งที่เป็นสายพิณออกให้หมด มองไปที่ชุดเจ้าสาวที่มลังเมลืองอยู่ในแสงเทียนแล้วถอนใจ เดินออกไปจากห้องทันที
อ่านต่อตอนที่ 20
