ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 28
เว่ยชิงเดินเข้ามา งง เกิดอะไรขึ้น สภาพเดือนตอนนี้เปรอะเปื้อนเนื้อตัวมอมแมม ผมหลุดลุ่ย
"เจ้าหน้าที่ จับไปเลยเจ้าค่ะ อีเดือนนี่แหละเจ้าค่ะ ฆาตกร"
"ไม่นะเจ้าคะ ไม่"
เจ้าหน้าที่เข้าล้อมเดือน กำลังจะลากขึ้น
"เอ้อ เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ" ดาวว่า
"ช่วยนังเดือนด้วยนะนังดาว นังเดือนมันไม่ได้ทำ"
"ฉันเห็นแก่น้าชื่นหรอกนะ เกรงว่าจะเสียใจที่ลูกสาวไม่ได้กินข้าวมื้อสุดท้าย"
ดาวกอบข้าวที่หล่นเกลื่อนพื้น ปนดินปนทรายขึ้นมาแล้วเอามายัดปากเดือน
"กินเข้าไป แม่เอ็งอยากจะป้อน ข้าก็สงเคราะห์ให้"
"หยุดเดี๋ยวนี้ แม่ดาว ถึงแม่เดือนจะทำผิดหรือไม่อย่างไรเขาก็คน ทำกับเขาเหมือนหมูเหมือนหมาเยี่ยงนั้น ละอายใจสัตว์เสียบ้าง" กล้าบอก
เจ้าหน้าที่มัดเชือกที่มือเดือน จะพาออกไป กล้ารีบช่วย
"รอสองวันไม่ได้หรือขอรับ ไม่มีทางอื่นแล้วหรือขอรับ"
"คดีถึงชั้นพิพากษาแล้วขอรับ"
หาญอดถามไม่ได้
"แล้วจากนี้ไปภายหน้า แม่เดือนจะมีชะตาเยี่ยงไรหรือขอรับ"
"โทษฆ่าคน ผู้ก่อกรรมอาจได้รับโทษสูงสุดคือตกตายไปตามกัน" เจ้าหน้าที่บอก
"ถูกประหารชีวิต"
ชื่นร้อง "ไม่"
"แม่จ๋า น้าเอื้อยจ๋า ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้วางยาคุณบุษ"
"รีบเอาตัวไปเลยเจ้าค่ะ รีบเอานังฆาตกรไปเลย" ดาวบอก
พวงแก้วมองแล้วได้แต่ปลง ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ชื่นคลานมากอดขา
"คุณท่านเจ้าขา ช่วยลูกของบ่าวด้วย แม่เดือนไม่ได้ทำแน่ๆเจ้าค่ะ"
"หลักฐานแน่นหนาขนาดนี้ ปฏิเสธไม่ได้หรอกนังชื่น แต่หากแม่เดือนไม่ได้ทำ พระย่อมคุ้มครองคนดี ใครทำอะไรไว้ต้องได้ตอบแทนเยี่ยงนั้น"
เว่ยชิงยืนมองด้วยความสงสัยและสังเวชใจ ถึงกับถอนหายใจรำพึง
"ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าแม่เดือนคนนี้จะเป็นคนสร้างเรื่องมากมาย"
เอื้อยหันขวับมองหน้าเว่ยชิงที่ดูสงสัยมากกว่า
เอื้อยเท้าสะเอวด้วยความอยากรู้
"นี่เจ๊เว่ยชิง ที่พูดเมื่อกี้ หมายความเยี่ยงไร จะซ้ำเติมนังเดือนกับอีชื่นมันใช่ไหม"
"หาเรื่องหาเวรอะไรเล่า อั๊วแค่สงสัย ที่พูดกันก่อนนี้ว่าแม่เดือนนี่ลักลอบเล่นชู้กับไอ้เมฆจนต้องโดนออกจากใต้หล้า มันจะเป็นไปได้ยังไง"
"ก็ใช่สิ มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็นังดาวมันใส่ร้ายนังเดือนไงหล่ะ เอ๊ะ เจ๊เว่ยชิง พูดแบบนี้ เจ๊รู้อะไรมาเหรอ"
"อั๊วก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางหรอกนะ แต่อั้วเพิ่งเห็นไอ้เมฆมันแอบลักลอบเล่นชู้กับแม่ดาว"
"ห๊า !"
เอื้อยตกใจ
"แล้วอั้วก็ยังเห็นอีกนะ..."
ดาวเดินมาที่เรือนครัว มองบ่าวไพร่ที่กำลังต้มยาเคี่ยวกันอยู่ เอียดวางมือจากเตาไปทำงานอย่างอื่น ดาวทำเป็นเดินไปที่เตา เห็นว่าไม่มีใครมองจึงเอายาพิษค่อยๆหยดในหม้อเคี่ยวยา
"อั้วกำลังเดินผ่านเรือนครัวพอดี แรกๆอั้วก็ไม่คิดอะไร แต่อั้วเห็นอาการแปลกๆของแม่ดาวที่กำลังหยอดอะไรสักอย่างใส่ลงเตา อั้วก็เก็บความสงสัยอยู่ในใจตลอดมา"
เว่ยชิงพูดต่อ
"พอมีเรื่องคุณบุษตาย อั้วก็เริ่มสงสัยน้า ว่าไอ้คนที่วางยาพิษ น่าจะไม่ใช่แม่เดือน หล่อนคิดว่ายังไงหล่ะ"
เว่ยชิงพูดชวนสงสัย เอื้อยเครียดคิดทบทวนเรื่องราว เมื่อครั้นที่เอื้อยกับกล้าเห็นดาวไปหายายตาด
"นังดาว"
เอื้อยก็รีบวิ่งออกไปทันที
อ่านต่อหน้า 2
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 28 (ต่อ)
เวลาต่อมา หาญสั่งทาสให้เอาผ้าทั้งหมดภายในห้องออกมาเผา
"ถึงกับจะเผาทิ้งทำลายไปหมดทุกสิ่งเลยหรือพ่อหาญ" กล้าถาม
"ผ้าในห้องกระผม คุณแม่เกรงว่าจะยังมียาพิษหลงเหลือจึงให้เผาให้สิ้นขอรับ ส่วนผ้าสีนวลจันทร์ผืนนี้ เจ้าของเขาคงไม่เห็นค่าของมันแล้ว"
หาญโยนผ้าสีนวลจันทร์ลงไปในกองไฟ แต่ผ้ายังไม่โดนไฟ หาญทนไม่ได้ เอาไม้เขี่ยให้ผ้าโดนไฟ
"คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้"
"พี่กล้ายังเข้าข้างแม่เดือนอีกหรือขอรับ"
"พี่เคยคุยกับแม่เดือน พี่จึงรู้ว่าแม่เดือนรักพ่อหาญมาก มากจนยอมเสียสละทุกอย่าง โดยไม่ได้คิดมุ่งร้ายกับใครทั้งสิ้น"
"แต่สิ่งที่แม่เดือนกระทำ มันสวนทางกับความรู้สึกของพี่กล้า ของพ่อมั่น ของคนอื่นๆ ที่ยังเข้าใจว่าแม่เดือนบริสุทธิ์ ไม่ใช่ผู้ร้าย"
"เวลาจะพิสูจน์ความจริงทุกอย่าง"
ทาสเอาหีบของเดือนมา เปิดหีบออก ตกใจ
"เจอยาพิษอีกขวดแล้วขอรับ"
"เห็นไหมครับ พี่กล้า กระผมรักคนผิดจริงๆ แม่เดือนเป็นฆาตกร"
หาญเปิดขวดน้ำปรุง เทน้ำที่เข้าใจว่าเป็นยาพิษลงไปในไฟ
น้ำหยดเล็กๆ ดับไฟที่กำลังไหม้ผ้าสีนวลจันทร์ มีกลิ่นหอมลอยขึ้นมา กล้า หาญ ตกใจ
"นี่มันกลิ่นน้ำปรุงนี่"
หาญเพ่งดูขวดชัดๆ
"ขวดน้ำปรุงกลิ่นนี้กระผมซื้อให้แม่เดือน"
จังหวะนั้น กล้ากับหาญยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ฟ้าหยาดวิ่งเข้ามา
"พี่กล้า พ่อหาญ เห็นน้องสายฝนหรือไม่เจ้าคะ"
"สายฝน ! สายฝนหนีไปอีกหรือ เร็ว รีบตามไปข้างนอกเร็ว นางคงตามหาแม่บุหงา"
เอื้อยรีบกระหืดกระหอบจะกลับเรือนใหญ่เพื่อไปบอกข่าว เดินผ่านเรือนเล็ก จังหวะนั้นสายฝนสวนทางมาพอดี
"อุ๊ย คุณสายฝน จะไปไหนเจ้าคะ"
"หาแม่ๆๆ เห็นแม่บุหงามั้ย"
"บ่าวไม่เห็นเจ้าค่ะ ไม่ต้องตามหานะเจ้าคะ ไปเรือนใหญ่นะเจ้าคะ มากับเอื้อยนะเจ้าคะ"
"ไม่ สายฝนจะนั่งรอแม่ที่เรือนเล็ก"
"โอ้ย บ่าวไม่มีเวลาดูแลเจ้าคะ บ่าวรีบต้องไปแจ้งคุณแก้วเรื่องสำคัญ คุณสายฝนนั่งเฉยๆอยู่นิ่งๆนะเจ้าคะ อย่าซน นะเจ้าคะ"
เอื้อยจับตัวสายฝนนั่งนิ่งๆอยู่ที่แคร่ แล้วเดินออกไปเรือนใหญ่อย่างรวดเร็ว คล้อยหลัง สายฝนเอ๋อไปมา เงยหน้ามองเรือนเล็ก
ฝนอยู่ในห้องดาว มองตรงนั้นตรงนี้คิดว่าเป็นห้องบุหงา หน้ากระจก เจอขวดน้ำปรุงวางเรียงราย
"น้ำปรุงของแม่"
สายฝนเปิดขวด เทน้ำปรุงประพรมที่ตัว หัวเราะร่า ขวดแล้วขวดเล่า สายฝนไม่ได้สติ ยกขึ้นสูดดมแล้วลองดื่ม
"แม่บุหงาชอบดื่มน้ำจันทร์ แม่บุหงาบอกจะลืมทุกข์ ดื่มน้ำจันจะได้มีความสุข"
สายฝนกรอกยาพิษ คิดว่าเป็นน้ำจันทร์
เอื้อยสวนกับหาญ กล้าและฟ้าหยาด
"เห็นสายฝนมั้ยแม่เอื้อย"
เอื้อยชี้ไป
"ไปทางโน่นเจ้าคะ"
พวกหาญมองไปทางเรือนดาว
"เรือนแม่ดาว"
พวกหาญรีบไป เอื้อยก็รีบไปเรือนใหญ่
อ่านต่อหน้า 3
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 28 (ต่อ)
ฝนเริ่มแสบคอ ไอ น้ำลายฟูมปาก ดิ้นพราดๆกับพื้น แสบคอ แสบท้อง
"แม่จ๋า ช่วยสายฝนด้วย"
ทั้งสามคนมาถึงหน้าเรือน แต่ประตูปิดไว้
"สายฝน ๆ อยู่ข้างในหรือเปล่า สายฝน ได้ยินพี่ไหม"
สายฝนได้ยินฟ้าหยาด แววตาแวบหนึ่ง เหมือนได้สติ ระลึกได้ว่าฟ้าหยาดคือพี่สาว
"พี่ฟ้าหยาด ! สายฝนอยู่นี่"
สายฝนกระเสือกกระสน น้ำลายฟูมปาก ร่างกระตุก ขาถีบโต๊ะเก้าอี้โครมคราม
ฟ้าหยาดได้ยินเสียงโครมคราม
"น้องสายฝนอยู่ในนั้นแน่ๆเจ้าค่ะ"
"ทุกคนถอยไป"
หาญกระแทกตัวเปิดประตูได้ ทั้งหมดถลาเข้าไป สายฝนน้ำลายฟูมปากเริ่มชักกระตุก
ฟ้าหยาดรีบเข้ามาช้อนประคอง
"สายฝน เกิดอะไรขึ้น"
"พี่ฟ้าหยาด แม่บุหงาจะพาสายฝนไปอยู่ด้วย นั่นๆ แม่มาแล้ว แม่มา..."
สายฝนชี้เปะปะ น้ำลายฟูมปากแล้ว หาญและกล้ามองกวาดตารอบตัว
"น้องหาญ นี่มัน..."
หาญมองขวดยาพิษที่มีหน้าตาเหมือนขวดน้ำปรุง หล่นเกลื่อนกลาดหลายขวด
"ขวดยาพิษ...ในห้องแม่ดาว"
สายฝนชักกระตุกอีกครั้ง
"พี่ฟ้าหยาด"
"ไม่นะสายฝน ไม่..."
ที่เรือนใหญ่ เอื้อยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวงแก้วฟัง พลัน ทั้งคู่ได้ยินเสียงกรีดร้องของฟ้าหยาด
"น้องสายฝน"
พวงแก้ว เอื้อย ต่างตกใจ อีกมุมหนึ่ง เว่ยชิงรีบร้อนเข้ามา น้ำตาเอ่อ
"อีพวกทาสมันบอกว่า แม่สายฝนกินยาพิษเข้าไป ยาพิษของนังดาว"
พวงแก้วและเอื้อยผุดลุกขึ้นจากที่ รีบออกไปด้านนอกพร้อมเว่ยชิงทันที
ทั้งสามคนเข้ามาในห้องดาว
"ไอ้หย่า ซี้แน่ๆ"
"สายฝนลูกแม่ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะลูก"
"แม่บุหงากำลังพาสายฝนไปด้วยแล้ว สายฝนจะไปอยู่กับแม่บุหงา"
"ไม่ เข้มแข็งไว้นะลูก อย่าทิ้งแม่ไปอีกคนนะ เร็วพ่อหาญ พ่อกล้า พาสายฝนเข้าเรือนใหญ่ ตามซินแสมารักษาสายฝน เร็ว"
กล้า หาญ รีบอุ้มสายฝนออกไป ทุกคนรีบตามออก
อ่านต่อหน้า 4
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 28 (ต่อ)
ผ่านเวลามา พวงแก้วทรุดลงนั่งด้วยความโล่งใจ
"โชคดีที่สายฝนปลอดภัย"
"ใจเย็นๆนะคุณแก้ว ฟ้าหยาดดูแลสายฝนอย่างใกล้ชิด ไม่ต้องกลัวนะ"
หาญเดินหามั่น
"นายมั่น รีบไปแจ้งเจ้าหน้าที่กระทรวงนะ นำจดหมายและของนี้ส่งให้ท่านเจ้าพระยาด้วย ท่านคงจะเข้าใจและวินิจฉัยได้"
หาญยื่นซองจดหมายและขวดยาพิษอีกขวดให้มั่น มั่นรีบออกไป
มั่นกำลังจะออกไป พอดีสวนกับดาวที่เฉิดฉายเข้ามา
"ผลกรรมมาทันใจดีแท้ มึงเตรียมตัวให้ดี อีดาว"
"ไอ้มั่น สามหาว....คุณหาญเจ้าขา ดูอ้ายทาสคนนี้สิเจ้าคะ มันว่าเมียคุณหาญ โบยมันนะเจ้าคะ"
"รีบไปเถอะนายมั่น ทางนี้ฉันจัดการก่อนจะส่งตัวให้เจ้าหน้าที่" หาญบอก
"ส่งตัวใครเจ้าคะ อิฉันไปดูมาแล้ว นังเดือนถูกขังใต้ศาลไว้ชั่วคราวเจ้าค่ะ พรุ่งนี้จะย้ายมันไปอยู่คุก รอวันพิพากษาประหาร ฮ่าๆ มันทำร้ายใครไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ"
ดาวเข้ามาออดอ้อนหาญ พวงแก้วมองหัวจรดเท้า ยังนิ่งเงียบด้วยความอดทน แต่เอื้อยทนไม่ได้
"บ่าวขอนะเจ้าคะคุณๆ บ่าวจะไม่ทนอีกต่อไป"
เอื้อยเข้ามากระชากตัวดาวออกมาจากหาญ
"นังดาว มึง...มึง"
"คุณหาญเจ้าขา ช่วยเมียด้วย นี่มันอะไรกัน คุณแม่แก้วเจ้าคะ"
แก้วมองดาว ยิ้มให้
"อย่าต่อตีนังดาวเลยแม่เอื้อย"
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้อีขี้ข้า แม่ผัวกูบอกให้ปล่อยกู ได้ยินไหม"
"คนมันเลว มันนำแต่เรื่องชั่วๆเข้ามา เราต้องดีตอบมัน ต้องชี้ทางให้ธรรม"
"คุณแก้วพูดอะไรเจ้าคะ คุณแก้วหมายถึงใครเลว"
"เห็นไหมเจ้าคะ คนบางจำพวก มันก็เลวและชั่วเกินกว่าสติปัญญาจะมองเห็นทางสว่าง"
เอื้อยผลักดาวออกแรง ดาวถลาเซล้ม หาญโยนขวดยาพิษตรงหน้าดาว
เอื้อยผลักดาวออกแรง ดาวถลาเซล้ม หาญโยนขวดยาพิษตรงหน้าดาว
"ขวดยาพิษ...ของนังเดือน"
"แต่เราพบที่เรือนเล็ก...เรือนที่หล่อนอยู่" หาญบอก
ดาวตกใจ แต่ยังปากแข็ง
"ไม่จริงเจ้าค่ะ มันไม่ใช่ของอิฉัน มันเป็นของนังเดือน นังชื่นมันต้องเอามายัดใส่เพื่อใส่ร้ายอิฉันแน่ๆ มันยัดใส่หีบผ้าใช่ไหมเจ้าคะ "
"ดูท่า หล่อนจะรู้วิธีการใส่ร้ายเสียจริงนะ"
"ไม่...ไม่เจ้าค่ะ อิฉันไม่รู้ อิฉันไม่ได้ทำ เป็นของอีเดือนเจ้าค่ะ อีเดือนมันทำ นังชื่นมันต้องใส่ร้ายอิฉันแน่ๆเจ้าคะ"
"งั้นไปดูสิ ว่าแม่ชื่นใส่ร้ายหล่อนจริงไหม ไปสิ"
ดาวกังวลรีบผลุนผลันออกไป ทุกคนตาม
ดาวเข้าไปอยู่กลางห้อง ดาวเห็นว่าขวดยาพิษกระจัดกระจายเต็มห้อง ขวดอื่นๆที่ไม่ใช่ทรงขวดน้ำปรุงก็ถูกพบเจอวางหราอยู่ตามพื้น
"ไม่จริง...ไม่ ใครเข้ามาในนี้ ใครรู้เห็นของข้า ไม่จริง"
ดาวจนมุม คิดหาทาง แต่ยังนึกไม่ออก ดาวจึงนึกถึงมีดพกรีบพกเหน็บไว้ก่อน
"กูจะไม่ยอมรับผิด กูไม่ผิด คุณหาญเป็นของกู กูทำเพื่อคุณหาญ"
ดาวรีบออกไป
ดาวออกจากห้อง เหล่าทาสกำลังห้อมล้อมเข้ามา ทุกคนมองดาวอย่างจงเกลียดจงชัง เคียดแค้น
"พวกมึง เข้ามาสิ นึกว่ากูกลัวเหรอ กูเป็นเมียคุณหาญ กูเป็นนาย ได้ยินไหม กูเป็นนาย ไม่ใช่ขี้ข้าอย่างพวกมึง"
ชื่นดาหน้าเข้ามาอย่างไม่กลัว เงื้อมือเตรียมตบ
"เอ็งใส่ร้ายลูกข้า ที่แท้เอ็งมันเลว"
ดาวหลบวูบตบชื่นคว่ำลงไป เอื้อยและอ่ำรีบประคองชื่น
"หยุดเดี๋ยวนี้นะแม่ดาว" กล้าบอก
"พวกมันจะทำร้ายอิฉันนะเจ้าคะ อิฉันไม่ผิด"
"ขวดยาพิษอยู่เต็มเรือนของหล่อน หล่อนยังไม่ยอมรับผิดอีกหรือ"
"นั่นมันขวดน้ำปรุง อิฉันไม่เคยมียาพิษยาสั่งที่ไหนนะเจ้าคะ"
"ไม่มีรึ แล้วที่หล่อนแอบไปเอายาสั่งจากยายตาดที่กระท่อมร้างหล่ะ หล่อนจะแก้ตัวว่าอย่างไร"
ดาวตกใจที่กล้ารู้
" ไม่ อิฉันไม่รู้จักยายแก่นั่น อย่ามากล่าวหาอิฉันนะเจ้าคะ คุณกล้า"
"เอ็งมันเลวอีดาว ข้ากับคุณกล้าเห็นเอ็งเข้าไปเอายาสั่งกับยายตาด เอ็งคิดว่าพวกเราไม่เห็นความชั่วของเอ็งรึ" เอื้อยว่า
"อั้วก็เห็นลื้อ แอบใส่ยาในหม้อต้มยาคุณบุษด้วย" เว่ยชิงบอก
"เป็นหล่อนที่วางยาพิษให้แม่บุษตาย แล้วหล่อนก็ใส่ร้ายแม่เดือนให้รับผิดแทน"
"หล่อนทำให้แม่เดือนต้องติดคุกเพราะถูกใส่ร้าย" หาญบอก
"แล้วแกก็ทำให้สายฝนเกือบตาย" พวงแก้วว่า
"ที่สำคัญแกคบชู้กับไอ้เมฆ ข้ารู้หมดแล้วโว้ย" เอื้อยบอก
"ไม่จริง ทุกคนใส่ร้ายฉัน คุณหาญเจ้าขา เมตตาเมียด้วย เมตตาแม่ที่จะให้กำเนิดลูกของคุณหาญด้วยนะเจ้าคะ"
"มึงโกหก ลูกคุณหาญที่ไหน เด็กในท้องนั่น ลูกกูต่างหาก"
ทุกคนหันไปมอง เมฆปรากฎร่างออกมา ดาวตะลึง !!
"ไอ้เมฆ มึงยังไม่ตาย"
"กูยังไม่ตายง่ายๆหรอกนังดาว"
"นี่มันอะไรกันนายเมฆ" หาญว่า
"วันนี้ข้าขอเปิดโปงความชั่วของนังดาวขอรับ ที่ผ่านมานังดาวมันได้เสียกับข้าตลอด ได้เสียกันจนมันท้อง แต่มันใฝ่สูงอยากเป็นเมียคุณหาญให้ได้ มันจึงใช้ยาเสน่ห์กับคุณหาญ ทำให้คุณหาญหลงแล้วหลอกว่าได้เสียกับคุณหาญจนท้องและมัน นั่นแหละขอรับที่ใช้ยาสั่งฆ่าคุณบุษบาบรรณตาย"
" ไอ้เมฆ ไอ้ระยำ มึงพูดบ้าอะไร ไอ้เลว"
ดาวเข้ามาทุบตีเมฆ เมฆต้องจับไว้
"เอ็งกล้าทุบตีผัวเอ็งรึนังดาว"
"ลูกในท้องข้าไม่ใช่ลูกเอ็ง เป็นลูกคุณหาญ คุณหาญอย่าไปฟังมันนะเจ้าคะ"
ดาวสะบัดจากเมฆ วิ่งเข้าไปกอดขาหาญ
"บอกไอ้ทาสชาติชั่วนี่สิคะทูนหัวของดาว บอกมันไปว่า อิฉันเป็นเมียคุณหาญ บอกมันไปว่าคุณหาญรักดาว คุณหาญรักนังดาว"
"เรา....ฉันไม่เคยรักแม่ดาวเลย"
"คุณหาญ ไม่จริงใช่ไหมเจ้าคะ คุณหาญพูดไม่จริง คุณหาญรักอิฉันคนเดียว"
"ต่อให้เรามีรัก รักนั้นก็ไม่ได้มีให้แม่ดาว"
"ไม่...แอร๊ย... ไอ้เมฆ เอ็งทำลายชีวิตข้า เอ็งอย่าอยู่เลย"
ดาวหยิบมีดพกออกมา วิ่งเข้าเสียบเมฆ แทงไม่ยั้ง
"กูไม่ได้รักมึง ไอ้เมฆ กูรักคุณหาญ มึงตายซะ"
"นังดาว"
เมฆเลือดท่วม ดาวจะเสียบเมฆอีก เมฆรับทัน สะบัดมีดหลุดออก แล้วจับดึงดาวเข้าไปในห้อง
ทุกคนตกใจ
"มึงเป็นเมียกูอีดาว ลูกในท้องก็ลูกกู ถ้ากูจะตาย มึงก็ต้องตายด้วย เราต้องตายด้วยกัน"
"ปล่อยกูนะ ไอ้เมฆ ปล่อยกู"
เมฆจับดาวบีบคอ กดที่พื้น ดาวดิ้นหายใจแทบไม่ออก เมฆหยิบขวดยาพิษที่อยู่ที่พื้น จับกรอกใส่ปากดาว
"มึงจะได้รู้รสชาติของมัน อีดาว"
ดาวกินยาพิษเข้าไป สำลักไอ น้ำลายฟูปาก เมฆบีบคอไปด้วย จนเลือดแทบออกตา สักพักเมฆเริ่มทนพิษบาดแผลไม่ไหว หยุด แล้วหงายหลังล้ม เลือดนองท่วม หายใจแผ่วเบา
"นังดาว กูรักมึงนะนังดาว มึงต้องอยู่กับกูตลอดไป"
ดาวยังมีลมหายใจแผ่วๆ เริ่มกระอักเลือด
ภาพต่างๆหลั่งไหลมา ในอดีตหลั่งไหลเข้ามา
ทุกคนเข้ามาดูทั้งคู่ตายอย่างน่าหดหู่ที่สุด
เวลาต่อมา พื้นดินมีรอยคราบเลือดนั้น มีทรายโปรยกลบคราบนั้น อ่ำ ชื่นและทาสช่วยกันคราดดินให้สะอาด กล้าบัญชาการอยู่มุมหนึ่ง
"เกลี่ยให้ดีนะ ปล่อยทิ้งไว้จะหดหู่ใจเสียเปล่า แล้วนังดาวกับนายเมฆ..."
อ่ำบอก
"บ่าวกับคนงานนำร่างสองคนนั้นไปฝังที่ป่าช้าแล้วขอรับ"
"ดี ถึงจะเป็นทาส ก็เป็นคน ต้องดูแลให้ดี เราก็หวังให้สองคนนั้นไปสู่สุขคติ"
"แล้วแต่บุญแต่กรรมของมันสองคนล่ะเจ้าค่ะ" ชื่นว่า
หาญยืนอึ้งอยู่ ไม่มีปฏิกริยาใดๆ ได้แต่จ้องผืนดินที่มีรอยเลือดอยู่ตรงนั้น กล้าเดินผ่านหาญ เห็นน้องชายนิ่ง ค่อยๆแตะบ่า
"น้องหาญ"
"ชีวิตก็เท่านี้เองนะขอรับ"
อ่านต่อตอนที่ 29
