ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 25
ย้อนหลัง กลับไปก่อนหน้านี้ ที่เรือนเล็ก ดาวหยิบขวดยาพิษ หยดยาที่ซอกคอเนินอกแล้วใช้นิ้ว ไล้น้ำยาจนทั่วซอกคอและเนินอก
"เอ็งได้ไปสวรรค์แน่ไอ้เมฆ"
ดาวหัวเราะ ฮ่าๆๆๆ
เมฆมองดาวตะลึง
"ทำไมมึงทำอย่างนี้อีดาว"
"กูจะต้องเป็นใหญ่ เป็นเมียคุณหาญ ใครหน้าไหนก็ขวางทางกูไม่ได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะมึง...ไอ้เมฆ"
ดาวชูมีดชี้หน้าเมฆ เมฆพยายามประคองตน
"ที่ข้าทำไปเพราะว่า ข้ารักเอ็งนะนังดาว ข้ารักเอ็ง"
"แต่ข้าไม่เคยรักเอ็งเลยสักนิดเดียว"
เมฆชี้ที่ท้องดาว
"แต่ในท้องเอ็งนั่นมันลูกข้า"
"ไม่ใช่ นี่เป็นลูกของฉันกับคุณหาญ ไม่เคยมีไอ้เมฆอยู่ในชีวิตข้า"
เมฆหายใจลำบาก เมฆจะหนี ดาวจ้วงมีดลงที่กลางหลังเมฆ เมฆโดนแทง วิ่งหนีออกนอกกระท่อมลับ ดาวตามไปอย่างบ้าคลั่งจนถึงริมตลิ่ง ดาวยกเท้าถีบโครมเมฆหงายหลังตกลงน้ำจมมิดลงไป
ดาวมองดูน้ำแน่นิ่งด้วยสายตาเย็นชาหัวเราะสะใจ
กลางคืนต่อเนื่องมา เดือนขุดหลุม หยิบเอาขวดน้ำปรุงและผ้าห่มสีนวลจันทร์ฝังในดิน น้ำตาไหลพราก
"เราจะฝังหัวใจของเราไว้กับเจ้าในคราวเดียวกัน ลาก่อน"
เดือนกำดินทั้งน้ำตาโปรยลงที่ของก้นหลุม
มือหาญเอื้อมมาจับมือเดือนไว้
"หมดเวลาของเราทั้งสองแล้วรึ"
เดือนก้มหน้า
"เจ้าค่ะ ไม่มีเวลาสำหรับเราอีกแล้วเจ้าค่ะ....ไม่มี"
"เจ้าหยุดทุกอย่างได้จริงๆรึ หยุดแม้กระทั่งหัวใจที่ยังรักได้ด้วยรึแม่เดือน"
"เราทั้งสองต้องหยุดเจ้าค่ะ จะไม่มีใครต้องเจ็บต้องทุกข์เพราะความรักของเราทั้งสองคน"
หาญดึงเดือนเข้ามากอด
"ทำไมรักของเจ้าทำร้ายเราให้เจ็บปวดเหลือเกิน"
เดือนน้ำตาไหล
"ปล่อยความรักของเราทั้งสองคนให้เป็นแค่อดีตที่ผ่านมาเถ่อะนะเจ้า คะ"
" ไม่ ข้าปล่อยให้เป็นอดีตมิได้"
แรงรักที่ทั้งสองมีต่อกันมิอาจต้านทานจิตใจที่อ่อนไหวของหัวใจคนทั้งคู่ได้ หาญบรรจงจูบเดือนด้วยความรักกัน เดือนเองก็ไม่ต่างกัน
เดือนนอนลงที่แคร่ในห้องเก็บของ หาญจูบเดือนด้วยความนุ่มนวล มองน้ำตาเดือนที่ไหลริน
เดือนปล่อยทุกอย่างไปตามใจ หาญเกี่ยวผ้าแถบของเดือนดึงปมหลุดออก ทั้งสองคนเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
หาญถอดเสื้อตัวเองออกช้าๆก้มลงเอาตัวแนบทับเดือนพร้อมกับจูบเดือนอย่างอ่อนโยน
"เรารักเจ้ามากนะแม่เดือน"
มือเดือนเกร็งจิกที่นอน ก่อนสอดประสานกันแนบ แสงตะเกียงวาบไหวที่ปลายโรงเก็บของ
อ่านต่อหน้า 2
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 25 (ต่อ)
เวลาเดียวกัน บุษบาบรรณค่อยๆลุกจากเตียงมองหาหาญ
"คุณหาญไปเอายานานเสียจริง"
เธอเป็นห่วง เดินออกจากห้องไป
หาญรู้ดีว่าครั้งนี้คงเป็นการจากลาระหว่างความรู้สึกของเขาและเดือน
"ที่เราทำไปมันคือความรักนะแม่เดือน เราสองคนรักกัน เราจะไปบอกทุกคนว่าแม่เดือนเป็นของเราแล้ว"
เดือนพยายามตัดใจไม่มองหาญ กลั้นใจพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจตัวเอง
"อย่าเจ้าคะ ลืมเรื่องทุกอย่างมันไปเสีย บ่าวเองก็จะลืมว่า..ชีวิตนี้เคยมีคุณหาญ เพลานี้บ่าวขอคุณหาญเพียงอย่างเดียว ขอให้คุณหาญรักคุณบุษให้มากๆ เพราะนางรักและเคารพคุณหาญจริงๆนะเจ้าคะ ... ขอให้คุณหาญมี ความสุขตลอดไปเจ้าคะ"
เดือนตัดใจก้าวออกไปจากห้องเก็บของ หาญอึ้ง
เดือนก้าวออกมา เจอดาวเดินมา หาญตามออกมาจากในโรงเก็บของ
"เดี๋ยวสิแม่เดือน"
ดาวเห็นท่าทีของหาญกับเดือนนึกรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ดาวคั่งแค้น เดินตรงเข้าไปตบไม่เลี้ยง
"อีเดือนมึง...มึงยุ่งกับผัวกู"
ดาวตบเดือน เดือนยืนนิ่งยอมเจ็บ หาญจะห้าม
"หยุดนะแม่ดาว อย่าทำเดือนแม่เดือนไม่ผิด เราต่างหากที่เป็นคนผิด"
ดาวผลักหาญออก
"คุณหาญอย่ายุ่งจะดีกว่า ถ้าไม่อยากให้ความ รู้ถึงคุณบุษ คนเลวๆอย่างแกมันต้องโดนแบบนี้"
บุษบาบรรณเข้ามาเห็น ตกใจ
"หยุดนะ"
ทุกคนชะงักงัน บุษบา
"เกิดอะไรขึ้นรึ ทำไมต้องลงไม้ลงมือกับแม่เดือนด้วย"
เดือนทรุดลงกับพื้น รู้สึกผิดกับบุษบาบรรณ
ดาวกระหยิ่มยังไม่ฟ้องบุษทันที แสร้งปดเป็นเรื่องอื่น
"อิฉันแค่สั่งสอนให้มันรู้จักที่ต่ำที่สูงเท่านั้นแหล่ะเจ้าค่ะ คนมันไม่ เจียมกะลาหัว"
"แต่แม่เดือนเป็นคนของเรา หากมีอะไรเราก็ควรสอบความเองมิใช่รึ แล้วอีกอย่างคุณหาญก็อยู่ทั้งคน ทำไมแม่ดาวมิให้คุณหาญว่ากล่าวตักเตือนเอง"
หาญอ้ำอึ้ง ดาวหัวเราะเยาะมองทั้งคู่
"คุณหาญคงจะลงโทษกันมาแล้วกระมังเจ้าคะ อิฉันขอตัวล่ะเจ้าค่ะ"
เดือนพูดไม่ออก หาญเห็นบุษบาบรรณจ้องมองเดือนเลยรีบแก้เก้อ
"เมื่อครู่แม่เดือนต้มยาให้แล้วล่ะ ใช่ไหมแม่เดือน"
เดือนก้มหน้า
"เจ้าค่ะ"
"คุณบุษกลับไปรอที่ห้องเถิด ประเดี๋ยวผมจะยกตามไป"
บุษบาบรรณจ้องมองเดือนเห็นมีเลือดซึมๆที่มุมปาก
"แม่เดือนคงเจ็บแย่สินะ มาประเดี๋ยวเราเอายาทาให้"
แต่เดือนอายเหลือทนกับสิ่งที่ทำลงไป
"มิเป็นไรเจ้าค่ะ บ่าวดูแลตัวเองได้เจ้าค่ะ คุณบุษกลับเรือนเถอะเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวบ่าวจะวานน้าเอื้อยเอายาไปให้นะเจ้าคะ"
เดือนผละออกจากบุษบาบรรณรีบเดินออกไป
ดาวเข้าห้องในเรือนเล็ก ปิดประตูห้องแล้วร้องกรี๊ด! เสียงดัง
"อ๊าย"
ดาวปึงปังมาลงนั่งที่เตียง
"อีเดือนมึงจะเป็นของคุณหาญ ไม่ได้เด็ดขาด กูไม่ยอมมึงแน่"
อ่านต่อหน้า 3
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 25 (ต่อ)
ยามเช้า เดือนเดินมาที่เรือนครัวสวนกับเอียดที่ยกสำรับอาหารสวนไป ในถาดอาหารมีชามยาของบุษบาบรรณอยู่ด้วย เดือนไม่ทันสังเกต
"อ้าวนังเดือน ลุกไหวแล้วรึเห็นคุณบุษว่าไม่ค่อยสบาย"
"ไม่เป็นไรแล้วจ้า นั่นสำรับใครรึพี่เอียด"
"ของคุณบุษน่ะ"
เอียดเดินผ่านไป เดือนตรงไปที่เตาเคี่ยวยา เห็นดาว เอายาพิษค่อยๆ หยดใส่ในหม้อเคี่ยวยา
เดือนคว้าข้อมือไว้ จับได้คาหนังคาเขา
"นังดาว"
เดือนดึงขวดยาออกจากมือดาว ตบดาวแบบไม่ทันตั้งตัว
"อ๊ายอีเดือน...ฉันเจ็บนะ"
"ข้าจะทำให้เจ็บจะได้สำนึกยังไงล่ะ จิตใจแกมันทำด้วยอะไรถึงได้เอายาพิษมาใส่ในหม้อเคี่ยวยาของคุณบุษแบบนี้"
ดาวทำไม่รู้ไม่ชี้
"ยาพิษอะไรที่ไหนเอ็งอย่ามาใส่ความข้านะ"
เดือนยกให้ดู
"ยานี่ยังไงล่ะ เอ็งใส่ยาลงไปในหม้อ นั่นใช่ไหมเมื่อไหร่เอ็งจะเลิกทำชั่ว สักทีนังดาว"
" หึๆเอ็งว่าข้าชั่วแล้วที่เอ็งมีอะไรกับคุณหาญหาญล่ะไม่เรียกว่าชั่วรึอย่างไรกัน เอาซี้ ถ้าเอ็งพูดเรื่องข้า ข้าก็จะพูดเรื่องเอ็งให้คุณบุษได้รู้ว่าเอ็งนอนกับคุณหาญ คนใกล้ตัวคิดทรยศคงเจ็บปวดแทบกระอักเลือดล่ะคราวนี้"
"ไม่นะ แกจะทำแบบนั้นกับคุณบุษไม่ได้นะ"
ดาวยิ้มร้าย
"ถึงจะห้ามตอนนี้ก็คงสายไปแล้ว เพราะป่านนี้นังเอียดมันคงเอายาถ้วยนั้นให้นังบุษ กินแล้วล่ะ"
เดือนตกใจรีบไปวิ่งทันที
หาญมองบุษบาบรรณที่กำลังจะทานยา หาญจึงรีบเข้าไปช่วย
"คราวนี้ดื่มให้หมดนะขอรับ"
บุษบาบรรณยกถ้วยยาขึ้นมองดูก่อนจะกลั้นใจยกขึ้นจะดื่ม
เดือนกำขวดยาพิษที่ยึดจากดาว วิ่งพรวดเข้ามาพร้อมเสียงห้าม
"อย่าดื่มนะเจ้าคะ"
เดือนถือวิสาสะเข้าไปคว้ามาจากบุษบาบรรณ
"อะไรกันแม่เดือน"
"ดื่มไม่ได้เจ้าค่ะ ในชามนี้มียาพิษ"
หาญกับบุษตกใจ
"ยาพิษอย่างนั้นรึ"
ดาวโผล่เข้ามา
"ใช่เจ้าค่ะ อิฉันจับได้ว่านังเดือนมันใส่ยาพิษลงในยาของคุณบุษ มันก็เลยรีบลนลานแกล้งทำมาห้าม เพื่อให้ตัวพ้นผิดเจ้าคะ"
เดือนสั่นหัว
"โกหก"
หาญโกรธดาวที่ปรักปรำเดือน ดาวยิ้มสู้
"ขวดยาก็อยู่ในมือมันนั่นยังไงเจ้าคะ"
เดือนตกใจนึกได้ค่อยๆแบมือออกมา เห็นขวดยาอยู่ที่มือจริงอย่างที่ดาวบอก
"แล้วทำไมคุณหาญต้องปกป้องนังเดือนด้วยเจ้าคะ คุณหาญคิดอะไรกับนังเดือนมันเกินเลยกว่านาย บ่าวหรืออย่างไรเจ้าคะ"
หาญตัวชา
"เราเปล่า..ปกป้องแม่เดือน"
"งั้นหลักฐานคาตาแบบนี้ ถ้ามันไม่ได้ทำแล้วใครจะทำเจ้าคะ"
"ฉันไม่ได้ทำ"
"ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้ทำก็กินยานั่นเสียสิ ถ้าแกบริสุทธิ์ใจจริงๆแกก็ต้องกินมัน"
เดือนกลั้นใจดื่ม ดาวอึ้ง สักพัก เดือนกระอักเลือดออกมา ทั้งหมดตกใจ
"ยานี่มีพิษ" หาญบอก
หาญเข้าไปจับเดือน
"แม่เดือน"
เดือนกระอักเลือดออกมาอีก
"นี่มันอะไรกัน" บุษบาบรรณถาม
"อีเดือนมันคิดจะวางยาพิษคุณบุษเจ้าค่ะ"
หาญกับบุษบาบรรณตกใจ
" ไม่ ! แม่เดือนไม่มีทางทำร้ายเรา"
"มันก็อาจมีเหตุผลบางอย่างที่คุณบุษอาจคาดไม่ถึงนะสิเจ้าคะ เหตุผลที่มันคิดอยากเทียบเท่าคุณบุษยังไงหล่ะ"
หาญมองดาวอึ้ง บุษบาบรรณอึ้ง ดาวยิ้มเยาะถือไพ่เหนือกว่า
อ่านต่อหน้า 4
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 25 (ต่อ)
เวลาต่อมา เดือนวิ่งไปอ้วกตรงโอ่งหลังเรือนครัวจนหมด
เอื้อยถาม
"เป็นอะไรนังเดือน ท่าไม่ดีเลย นังชื่นช่วยกันหน่อย"
ชื่นจึงรีบหาไข่ขาวส่งให้ เอื้อยจับกรอกไข่ขาวเข้าไปอีกเดือนอ้วกออกจนหมดแรง เดือนสภาพแย่มาก
มั่นช่วยพยุงเดือนกลับมาที่ตั่งที่ชื่นเตรียมหมอนไว้รอ ชื่นยื่นน้ำใบหญ้านางให้เดือนอีกแก้ว
"กลั้นใจดื่มน้ำหญ้านางขับพิษอีกทีแล้วค่อยนอนนะเดือน"
ชื่นประคองถ้วยยาให้เดือนดื่มจนหมด เดือนลงนอน อ่อนแรง
เอื้อยวิ่งเข้ามา คว้าห่อยาส่งให้ชื่น
"คุณบุษเธอสั่งให้นังเดือนกินยาที่ซินแสเทียนจัดให้เธอ กินให้หมดจะได้หาย"
"ยาอะไรรึนังเอื้อย"
"เป็นยาถอนพิษน่ะ ถ้าหมดประเดี๋ยววันหลังค่อยไปขอซินแสใหม่"
"ไม่ ฉันไม่กิน มันของคุณบุษ"
"เอาน่านังเดือน แกต้องกิน ไม่งั้นแกตายแน่ ไป ไอ้มั่น ชงให้นังเดือน"
"มาเดี๋ยวฉันเป็นคนชงให้เอง"
มั่นรีบคว้าห่อยามาเอาออกมาชง
เอื้อยกับชื่นมองเดือนที่นอนหมดแรงแปลกใจ
"ทำไมนังดาวมาบอกว่าเอ็งเป็นคนวางยาคุณบุษบาบรรณ"
เดือนส่ายหัว
"นังดาวมันใส่ร้ายเอ็งเข้าให้แล้วไหมล่ะ นังดาวนะนังดาว"
"ว่าแต่....มันจะมาใส่ความเอ็งทำไม เอ็งไปทำอะไรให้มันเจ็บช้ำน้ำใจรึ นังเดือน"
เดือนอ้ำอึ้งไม่กล้าพูด มั่นถือจอกยาเข้ามาพอดี
"ยาถอนพิษมาแล้วจ้ะ น้าอย่าเพิ่งซักไซ้ไล่เลียงได้ไหม คนป่วยจนโทรมขนาดนี้ยังจะซักจะถามอีก"
มั่นเข้ามาแทรกกลางเบียดชื่นกับเอื้อยออกไป ส่งแก้วให้เดือนดื่ม
"ดื่มให้หมดจะได้พักสักที"
เดือนยิ้มให้มั่น
"ขอบใจนะจ๊ะ"
"นอนเลยนังเดือนเดี๋ยวข้าจะเฝ้าเอ็งอยู่ตรงนี้แหล่ะ ใครจะได้ไม่กวนเอ็ง"
มั่นนั่งกันท่า เดือนพลิกหน้าไปอีกทาง คิดมาก น้ำตาซึมกับสิ่งที่ไม่สามารถบอกใครได้
หาญนั่งซึมอยู่ที่ศาลาท่าน้ำ มองดูเงาพระจันทร์สะท้อนในน้ำดวงตาเศร้าคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า
พลางกังวล
"เจ้าคงไม่ทำอย่างที่แม่ดาวว่าใช่ไหม"
ฟ้าหยาดเดินผ่านมา เห็นหาญนั่งซึมอยู่คนเดียวเดินเข้ามาทักทาย
"อาการของคุณบุษเป็นอย่างไรบ้างล่ะ"
"ยังไม่ดีขึ้นเลยขอรับ เพิ่งกินยาบำรุงแล้วก็หลับไป"
ฟ้าหยาดลงนั่งใกล้หาญ
"บ่าวในเรือนเล่าให้พี่ฟังว่าแม่เดือนวางยาคุณบุษ แม่เดือนกลัวผิดเลยต้องกินยานั่นเสียเองจริงรึ"
หาญพยักหน้า
"แล้วน้องหาญเชื่อรึว่าแม่เดือนจะทำเยี่ยงนั้นจริงๆ"
หาญถอนหายใจ
"กระผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่เหตุการณ์มันชวนให้คิดให้สงสัย แล้วที่หนักกว่านั้นคือแม่เดือนเองก็ไม่ค้านที่แม่ดาวกล่าวหา กระผมเลยไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี"
"ถ้าคุณพ่อยังอยู่ก็คงจะเรียกมาสอบความทั้งสองฝ่ายทั้งแม่เดือนและแม่ดาว น้องหาญเองก็ควรจะทำเช่นนั้นมิใช่รึ"
หาญคิดตามที่ฟ้าหยาดพูด
"กระผมดีใจที่ได้คู่คิดอย่างพี่ฟ้าหยาดมาอยู่เคียงข้าง ขอบคุณพี่ฟ้าหยาดมากนะขอรับที่เตือนสติกระผม"
"จะทำอะไรต้องใช้สติ คิดให้รอบคอบ อย่างตัดสินคนเพียงแค่ตาเห็น จำไว้นะ"
ฟ้าหยาดลุกออกไป หาญเดินไปทางเรือนคนใช้
ดาวแอบซุ่มมองอยู่รีบตามหาญไป
อ่านต่อตอนที่ 26
