เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 23 อวสาน
รถจี๊ปขับมาตามถนนคอนกรีต ลูกน้องของท่านสมบัติใช้ปืนจี้คุมตัววัลภาที่ยังถูกใส่กุญแจมือเอาไว้ ส่วนท่านสมบัติมือกุมแขนที่ถูกยิงเลือดไหลซึม ลูกน้องที่ขับรถอยู่รีบหันมาบอก
“ข้างหน้ามีศูนย์กู้ภัยที่ท่านสนับสนุนงบประมาณก่อสร้างเอาไว้แต่ยังไม่เปิดใช้ เราแวะไปทำแผล ที่นั่นมั้ยครับ”
“ถ้าใกล้กว่าไปโรงพยาบาลมากที่สุด ก็รีบไปที่นั่นแล้วกัน”
เพลิงแบกลำดวนที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าแล้วมีผ้าปิดตาในสภาพหมดสติเข้ามาอู่ร้าง ส่วน เชนเดิน แยกออกไป สีหน้าดูเครียดๆ เอื้อมเดือนลำดวนเห็นเข้าก็ตกใจ เพลิงบอกว่าลำดวน คือฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าฟ้างาม
จากนั้นเพลิง ก็เดินออกมาคุยกับเชน ที่ยืนกำหมัดแน่นเจ็บใจ พร้อมกับขอโทษที่ช่วยวัลภาไว้ไม่ได้
“พอได้แล้วพี่บึ้ก ระหว่างทางกลับมาที่นี่ พี่พยายามขอโทษฉันไม่รู้กี่ร้อยคำขอโทษแล้ว ตอนนี้ฉันคิดได้อย่างเดียวว่า ฉันต้องไว้ใจวัลภา คิดดูแล้วกัน เราพากันไปช่วยวัลภา ในสถานการณ์วุ่นวายแบบนั้น ทำไมฝีมือ นางสิงห์อย่างวัลภาจะหนีมาไม่ได้ แต่วัลภากลับเลือกที่จะให้พวกมันจับตัวออกไปได้อีก นั่นก็หมายความว่าวัลภา ยังมั่นใจว่าจะหาทางช่วยพวกเราได้อยู่”
ระหว่างนั้นจิกก็รีบวิ่งเข้ามา บอกว่ายอดกับพวกชาวบ้านที่รวมกันสู้ ไปตั้งค่ายเอาไว้รับมือกับพวกกำนันปราบที่ลานหมู่บ้าน และตอนนี้พวกมันเริ่มบุกเข้ามาแล้ว
เชนกับเพลิงหันมาพยักหน้าให้กัน พร้อมลุย !!
ทุกคนมาพร้อมกันที่ลานหมู่บ้าน ที่พวกชาวบ้านผาปืนแตกทำค่ายเตรียมพร้อมไว้สำหรับรับมือรถบัสเก่าๆของหมู่บ้านถูกนำมาจอดขวางทาง รอบๆ รถบัสมี กองยางรถยนต์ถูกนำมาวางเรียงซ้อนกัน พร้อมถุงกระสอบทรายที่ตั้งเรียงเป็นบังเกอร์ มีไม้ไผ่เหลาแหลมทำเป็นแนว คมหอกกั้นขวางอีกชั้น
หลวงพ่อสินเดินมาสมทบที่ลานด้วย พร้อมกับชูตะกรุดที่ปลุกเสกแล้วขึ้นมาพวงหนึ่ง ก่อนจะแจกจ่ายให้กับทุกคน ไว้เป็นของขลังสำหรับป้องกันตัว
กำนันปราบกับชาติ พูดจาหลอกล่อจนฟ้าลั่นตายใจ ก่อนที่ชาติจะชักปืนออกมาจากเอว แล้วยิงไป ที่ท้องฟ้าลั่น
“เพื่อผลประโยชน์สูงสุดของธุรกิจสร้างชาติขึ้นมาใหม่ พ่อข้ากับข้าไม่อยากให้เอ็งมีส่วนด้วยว่ะ มันสิ้นเปลืองเกินไป”
ฟ้าลั่นแน่นิ่งไป กำนันปราบชาติหัวเราะชอบใจเสียงดังลั่นไปทั้งผาหิน
ภายในอาคารศูนย์กู้ภัย ลูกน้องเอากล่องปฐมพยาบาลออกมาจากในตู้ เพื่อปฐมพยาบาลท่านสมบัติ ส่วนวัลภาที่ถูกคุมตัวเอาไว้โดยลูกน้องอีกคน พยายามมองสำรวจรอบๆ
ท่านสมบัติหันไปสั่งการลูกน้อง
“เอ็งให้วัลภาอยู่ที่นี่ แล้วไปที่ห้องวิทยุบอกพวกเอ็งที่อยู่ในจังหวัดให้เตรียมเฮลิคอปเตอร์มารับ ข้ากลับ”
ลูกน้องจับวัลภาให้นั่งลง ท่านสมบัติยกปืนขึ้นแล้วชี้ไปที่วัลภา
“อย่าคิดพยศอะไรขึ้นมาล่ะวัลภา ไม่งั้นเธอจะเจ็บตัวหนัก”
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 23 อวสาน (ต่อ)
ท่านสมบัติหันมาด่าลูกน้องที่เย็บแผลอย่างหนักมือ พอหันกลับมาอีกที ก็ไม่เห็นวัลภาแล้ว วัลภาโผล่มาข้างหลังแล้วใช้สองมือที่ถูกสวมกุญแจมือเอาไว้รัดคอท่านสมบัติไว้ ลูกน้องตกใจ ชักปืนออกมา
“อย่า ไม่งั้นฉันจะหักคอเจ้านายแกแน่ๆ ทิ้งปืน บอกให้ทิ้งปืน”
ลูกน้องชะงักยอมทิ้งปืน วัลภาได้โอกาสเลยออกแรงใช้ท่านสมบัติเป็นหลักเหวี่ยงตัวเองไปเตะเสย หน้าลูกน้องล้มหมดสติ ส่วนท่านสมบัติหน้าดำหน้าแดงหายใจไม่ออก ก่อนจะหมดสติตามไป
วัลภาปล่อยมือแล้วค้นเอากุญแจมือออกจากกระเป๋า
ส่วนลูกน้องอีกคนยังไม่ทันจะเปิดวิทยุสื่อสารเพื่อใช้งาน วัลภาก็โผล่เข้ามาขัดจังหวะ แต่สุดท้ายกลับเสียท่าถูกมันซัดจนเซไป พอหันวับมาอีกที ก็เจอมันใช้ปืนจ่อหน้า
เสียงปืนดังติดต่อกันหลายนัด
เชนนั่งคิดถึงวัลภาอยู่เงียบๆ ครู่หนึ่งเพลิงก็เดินเข้ามาพูดปลอบใจไม่ได้เชนคิดมาก ทันใดนั้น เสียงระเบิดก็ดังสนั่นหวั่นไหว
เชนกับเพลิงลุกพรวดชักปืนออกมาสีหน้าเคร่งเครียด
เชนกับเพลิงเข้ามาสมทบกับแสน จิก สำรวยและชาวบ้าน รวมถึงหลวงพ่อสินที่ยืนอึ้งกับภาพ ตรงหน้า
กำนันปราบกับชาติพาพวกลูกน้องกับพวกมือสังหาร นักล่าค่าหัว มือปืนกลุ่มใหญ่ แต่ละคนอาวุธ ครบมือ ท่าทางดุดันเอาเรื่องกันสุดๆ
เชนชักปืนออกมาชูขึ้นฟ้า
“ลุย”
จากนั้นการต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มต้นขึ้น สำรวยพลาดท่า ถูกยิงกระสุนเจาะเข้าที่ไหล่ล้มลง เชนรีบพยุง พาไปส่งต่อให้หลวงพ่อสิน ที่ช่วยดูแลที่แนวหลัง แล้วถอยกลับมายิงตอบโต้ด้วยสีหน้าเจ็บใจ
จิกถูกยิงที่แขนล้มลง แสนรีบวิ่งเข้าไปช่วยประครองพาไปหลบอย่างทุลักทุเล
นักล่าค่าหัวสองคนถือปืนบุกเข้ามาประชิดค่าย แล้วกระโจนข้ามบังเกอร์เข้ามาสู้กับเพลิงและยอด ที่ถูกฟันที่แขนจนได้เลือด เพลิงเข้าไปช่วยจัดการกับมือสังหารจนเล่นงานมันตายคาที่ และช่วยยอดหยิบปืนขึ้นมาสู้ต่อ
เชนเจ็บใจกำหมัดแน่น แววตาดุที่สุดในชีวิต
“ผาปืนแตกจะต้องเป็นสวรรค์บนดิน”
เชนลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่มอเตอร์ไซค์ไอ้เสือคำราม ก่อนจะขึ้นขี่ แล้วสตาร์ทเครื่องแล้วขับพุ่งทะยาน ข้ามแนวบังเกอร์ไปอย่างดุดัน
เชนบิดไอ้เสือคำรามพุ่งเข้าหาพวกกำนันปราบพร้อมกับยิงปืนกลจากไอ้เสือคำรามใส่อย่างบ้าคลั่ง เพลิงกับยอดเห็นไอ้เชนออกไปบ้าลุยเดี่ยวก็ตกใจ
ยอดควงเอ็ม16 กระโจนข้ามแนวบังเกอร์ออกไปยืนกราดยิงสู้ เพลิงก็คว้าเอ็ม16 สองมือแล้วกระโจนข้ามไปยืนเคียงกัน 3 คน
ฟ้าลั่น ที่ไม่ได้ตายอย่างที่กำนันปราบกับชาติคิด เพราะมันใส่เสื้อกันกระสุนไว้ ได้รับรายงานสถานการณ์จากลูกน้องก็หัวเราะสะใจ
“งั้นก็ปล่อยให้มันฟัดกับอีกสักพัก คนอย่างพวกไอ้เชนมันหลังชนฝามันต้องสู้ตายถวายหัว ส่วนพวก ไอ้ชาติก็อยากโชว์ความเก๋าของตัวเอง แต่ผลที่ตามมาก็คือพวกมันจะเจ็บกันจนไม่เหลือแรงสู้กับข้า”
ฟ้าลั่นยิ้มชอบใจแล้วคว้าปืนเอ็ม 16 จากลูกน้องมาขึ้นลำกล้อง
ยอดถูกยิงเข้าที่ขาล้มลง เพลิงรีบเข้าไปประคอง แต่ยอดไม่ยอมถอย ลุกขึ้นไปยืนข้างเชน พร้อมกับ เอาระเบิดออกไปมาปาใส่ไปที่พวกมัน จนล้มตายกันระเนระนาด
ชาติกระโจนหาที่หลบ ก่อนจะหันมามองอย่างเจ็บใจ
“พอได้แล้วไอ้เชน”
เชนกับ พวกชะงักหันไปตามเสียงแล้วก็ต้องอึ้ง เมื่อเจอกำนันปราบที่พาพวกตีย้อนหลัง แล้วเข้าใช้ ปืนจี้คุมตัวพวกชาวบ้านที่เหลือ รวมทั้งแสน จิก และหลวงพ่อสิน
“สงครามครั้งนี้ของผาปืนแตก มันได้ผู้ชนะศึกแล้วโว้ย”
พูดพร้อมกับใช้ปืนยิงชาวบ้านคนหนึ่งตายคาที่ จากนั้นก็กวาดปืนไปที่แสนกับจิกเป็นรายต่อไป
เชนจะเข้าไปช่วย แต่ชาติกับพวกเข้ามาเอาปืนจ่อ พร้อมปลดอาวุธในมือเชน เพลิงและยอดออก
“อย่าเพิ่งรีบหาเรื่องตาย ที่นี่ยังไม่ใช่ลานประหารของเอ็ง”
ชาติเอาพานท้ายปืนกระแทกเข้าหน้าเชนทีเดียวทรุด
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 23 อวสาน (ต่อ)
เชนถูกลากตัวเข้ามาคุกเข่าเรียงหน้ากระดานร่วมกับเพลิง ยอด แสน จิก และชาวบ้านที่เหลือ
ชาติยกปืนขึ้นจ่อพร้อมยิง
อีกด้านหนึ่ง ฟ้าลั่นยืนมองลงมา
“สุดท้ายพวกไอ้เชนก็กลายเป็นฝ่ายเสร็จพวกมัน เซ็งนิดหน่อยว่ะ นึกว่าจะเจองานง่าย แต่เอาเถอะ จัดการกับไอ้ปราบกับลูกชายมันก็ไม่ได้เกินความสามารถข้าเท่าไหร่ เตรียมตัวไว้ หลังจากพวกมันจัดการพวกไอ้เชน เสร็จ เราจะลงไปเก็บพวกมัน”
พวกลูกน้องเตรียมอาวุธพร้อม ฟ้าลั่นยิ้มสะใจ
ชาติยิ้มร้ายแล้วเหนี่ยวไกพร้อมยิง เชนหลับตาแล้วยิ้มให้กับทุกคน ทันใดนั้นเสียงปืน ก็ดังขึ้น
ชาติถึงกับชะงัก กำนันปราบยืนอึ้งก่อนจะก้มมองที่หน้าอกตัวเองซึ่งมีรูจากการถูกยิง ชาติเห็นเข้าก็ตกใจ
เสียงปืนอีกหลายนัดจากปากกระบอกปืนของผู้การที่เข้ามาพร้อมกับวัลภาและทหารในหน่วย กระสุนกระหน่ำเข้าที่ร่างของกำนันปราบอีกหลายนัด
กำนันปราบทรุดฮวบลงไปเลือดท่วมตัวแล้วตายคาที่ต่อหน้าต่อชาติ วัลภาพาพวกทหารบุกเข้ามากราดยิงใส่อย่างต่อเนื่อง พวกลูกน้องตกอกตกใจร้องเสียงหลง แล้วรีบหนีไป ชาติมองศพพ่อตัวเองอย่างแค้นใจ ก่อนจะล่าถอยตามออกไป
ฟ้าลั่นซึ่งยืนดูเหตุการณ์อยู่ตลอดถึงกับคาดไม่ถึง พลางรีบสั่งการลูกน้อง
“ไปเอาทองคำมา รวบรวมมาให้ได้เยอะที่สุด เราต้องหนีออกไปจากผาปืนแตกก่อน”
วัลภารีบเข้ามากอดเชนด้วยความดีใจหลังจากที่ผู้การและทหารไล่ยิง พวกชาติจนต้องถอยร่น ออกไปหมด
ที่แท้พอวัลภาจัดการกับลูกน้องท่านสมบัติได้ ก็รีบใช้วิทยุสื่อสารโทร. แจ้งผู้การ
“นี่สิเมียจ๋าของไอ้เชน พนัญเชิง เก่งจริงๆ เก่งมากๆ เก่งแบบอวดชาวโลกได้สบายว่า เมียไอ้เชน เก่งตะพึดตะพือ เก่งไม่ปรึกษาใคร”
เชนพูดขำๆ แต่เพลิงกลับพูดแทรกขึ้นมาอย่างจริงจัง
“พอได้แล้วไอ้เชน พวกเรารอดมาได้ก็ต้องขอบคุณท่านผู้การ แต่ไอ้ชาติกับไอ้ฟ้าลั่นยังลอยนวลอยู่ ตอนนี้มันคงจะพยายามหนี ข้าว่าเอ็งกับข้ายังมีภารกิจต้องตามล่ามัน”
“เอาคนของฉันไปช่วยด้วยแล้วกันเชน”
เชนยิ้มรับ “ขอบคุณมากครับผู้การ”
“งั้นเราไปกันเถอะเชน หน้าที่ของไอ้เสือกับนางสิงห์ต้องปิดฉากให้สวย ให้สมกับวีรบุรุษของผาปืนแตก”
เชนกับวัลภาหันมายิ้มให้กัน
ฟ้าลั่นหันไปสั่งลูกน้องที่แบกลังใส่ทองคำมาสองสามลัง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อชาติกับลูกน้องโผล่เข้ามาพร้อมยกปืนจ่อ
ฟ้าลั่นรีบเสนอว่าแทนที่จะมาเข่นฆ่ากันเอง ทำไมไม่แบ่งทองออกเป็นสองส่วนแล้วแยกกันหนี แต่ชาติไม่เอาด้วย พร้อมกับตั้งท่าจะยิงฟ้าลั่น
ระหว่างนั้นเชนกับเพลิงและวัลภา ก็พาทหารของผู้การเข้ามา ฟ้าลั่นกับไอ้ชาติเห็นท่าไม่ดีรีบหนี ออกไปด้วยกันทั้งคู่ เชนกับเพลิงหันมาพยักหน้าให้กันแล้วรีบตามไป วัลภาจะตามไปด้วยแต่ถูกพวกมันยิงปืนมาสกัด ไว้
ชาติกับฟ้าลั่นวิ่งหนีออกมาจนถึงทางตันที่บริเวณหน้าผา เชนกับเพลิงวิ่งตามมาจนทัน
ชาติยกปืนขึ้นจะยิง แต่เชนพุ่งเข้าไปปัดปือในมือชาติ พร้อมๆกับที่เพลิงก็เข้าไปปัดปืนในมือฟ้าลั่น เหมือนกัน
แต่ทั้งชาติ ทั้งฟ้าลั่นไม่ยอมแพ้ พุ่งเข้าใส่เชนกับเพลิงแบบยอมตาย
กระทั่งจังหวะที่มันทั้งคู่พุ่งมีดจะเข้าเสียบ เชนกับเพลิงก็แยกออกจากกันทันที เลยทำให้มันพุ่งมีดเข้า แทงกันเอง
ชาติเซไป จนผลัดตกลงไปจากผาหิน มันร้องเสียงดังลั่นก่อนจะลงไปตายคาที่ ส่วนฟ้าลั่นยังไม่ยอมแพ้ มันดึงมีดออกจากท้องแล้วกวัดแกว่งไปมา พอได้จังหวะก็จ้วงมีดไปที่ท้องเชน วัลภาที่ตามเข้ามาพอดี เห็นเชนใช้มือกุมมีดอยู่ที่ท้อง ยืนตัวแข็งทื่อ ก็รีบเข้าไปประคองเอาไว้ด้วยความตกใจ
เพลิงรีบเข้าไปกระหน่ำเตะไม่ยั้งจนมันคอหักตายสภาพน่าเวทนา
เชนหมดแรง ทรุดเข่าลง มือที่เต็มไปด้วยเลือดยังคงกำมีดเอาไว้อยู่ที่ท้อง วัลภาร้องลั่น“ไม่นะเชน ฉันไม่ยอมให้เธอตายจากฉันเด็ดขาด ฉันอุตส่าห์หาทางรอดกลับมาหาเธอแล้ว เพราะ ฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ตายจนกว่าฉันจะเป็นคนสั่งเท่านั้น”
จากนั้นวัลภาก็พร่ำรำพันไปต่างๆนานา ด้วยความรักที่มีต่อเชน
“แค่นี้แหละวัลภาที่ฉันอยากได้ยินจากเธอ ฉันรักเธอนะวัลภา”
เชนพูดแค่นั้นก็แน่นิ่งไปนอนราบกับพื้น วัลภาร้องไห้โฮลั่น เพลิงหน้าสลดไปครู่หนึ่ง แล้วก็เริ่ม ผิดสังเกตบางอย่าง เพราะเห็นเชนมีรอยยิ้มและมือที่กุมมีดอยู่ที่ท้องก็ดูผิดสังเกต
“ไอ้เชน พี่ว่าเอ็งเลิกเล่นได้แล้วไอ้จิ๊กโก๋สันดานกะล่อน”
วัลภาชะงัก “พี่เพลิงหมายความว่ายังไง”
“คนโดนแทงมันไม่คร่ำครวญขนาดนี้หรอกวัลภา”
พูดพลางเข้าไปดึงมือเชนที่กุมมีดอยู่ตรงท้องขึ้นมา แล้วก็พบว่ามีดไม่ได้ปักไว้ท้อง แต่เชนกุมด้าม เอาไว้
“ ไอ้บ้าเชน ไอ้กะล่อน กล้าหลอกเมีย แกล้งให้เมียร้องไห้ แกได้ตายจริงๆแน่ไอ้บ้าเชน”
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 23 อวสาน (ต่อ)
วัลภาแย่งมีดมาถือเอง เชนลุกพรวด แล้วรีบวิ่งหนี วัลภาไล่ตาม เพลิงมองตามแล้วส่ายหน้า
“นี่เหรอวะเชน พนัญเชิงผู้กอบกู้ผาปืนแตก สุดท้ายก็กลัวเมียมากกว่ากลัวตาย”
ในที่สุดความสุขสงบก็กลับคืนสู่หมู่บ้านผาปืนแตก เอื้อมเดือนกับวัลภานำดอกไม้มาวางเคารพศพผู้กองสมาน ครู่หนึ่งเพลิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับเครื่องแบบตำรวจที่พับอย่างดีพร้อมยศที่ได้เลื่อนขั้น
“จ่าเขาฝากผมให้เอามาให้ครับ วีรกรรมและความกล้าหาญของผู้กองที่ช่วยจัดการกับพวกไอ้ ลายเสือ และกำนันปราบ ทำให้ทางราชการพิจารณาพิจารณาคืนเกียรติยศที่เคยถูกใส่ร้ายและเลื่อนขั้นให้สูงสุด”
เพลิงยื่นเครื่องแบบตำรวจให้เอื้อมเดือนรับไปด้วยความตื้นตันใจ“ลูกหลานผาปืนแตกจะต้องจดจำและเรียนรู้วีรกรรมของผู้กองไปนานเท่านาน”
เชนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพลิงพยักหน้ารับ
“โดยเฉพาะลูกของเรา เขาจะต้องภูมิใจในตัวลุงของเขา ผมจะเล่าเรื่องของผู้กองให้ลูกฟังทุกคืน”
จากนั้นยอดก็เข้ามาบอกว่าจ่านำตัวลำดวนไปดำเนินคดีเรื่องฆาตกรรมฟ้างามแล้ว
วัลภาถึงกับชะงัก “แม่”
เพลิงกับเชน หันมามองหน้ากัน ด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกของวัลภา
เพลิงกับเอื้อมเดือนเดินนำเชนกับวัลภาและยอดมาเจอจ่าที่กำลังคุมตัวลำดวนซึ่งถูกจับใส่กุญแจมือ พร้อมกับมีตำรวจ 2 นายคุมตัว
ลำดวนหันมาพูดกับเพลิงอย่างสำนึกผิด
“เพลิง พี่ขอโทษนะ พี่ยอมรับแล้วว่าพี่ผิด ในที่สุดพี่ก็หนีความผิดของพี่ไม่พ้นพี่หวังว่าเพลิงจะ ยกโทษให้พี่”
เพลิงนิ่งมองแล้วเงียบไปอึดใจหนึ่ง
“ผมโกรธนะครับพี่ลำดวน ที่ชีวิตผมและอนาคตของผมกับฟ้างามต้อง ถูกทำลายเพราะน้ำมือพี่ แต่วันนี้ชีวิตผมเริ่มต้นใหม่แล้ว เพราะฉะนั้นผมยกโทษให้พี่ ขอให้พี่ใช้เวลาที่ต้องชดใช้กรรมในคุก ตรึกตรองและ เรียนรู้ว่า ชีวิตของคนอื่นก็มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าชีวิตของเราเอง เราจึงไม่ควรไปเบียดเบียนชีวิตคนอื่น”
ลำดวนน้ำตาคลอเบ้าอย่างสำนึกผิด วัลภามองแม่แล้วก็น้ำตาคลอไปด้วย
“แม่”
สองแม่ลูกสบตากัน จ่าพยักหน้าให้ตำรวจปล่อยแขนลำดวนแล้วให้สองแม่ลูกโผเข้าหากัน
“แม่ขอโทษ แม่สำนึกผิดหมดแล้วนะลูก ลูกให้อภัยแม่ได้มั้ย”
วัลภาสะอื้นหนัก “หนูเป็นลูกแม่นะ สายใยของเรา อะไรก็ตัดไม่ขาดหรอก”
“วัลภา แม่ผิดจริงๆ ผิดที่ปล่อยให้ตัวเองเป็นทาสเงินกับความโลภ กว่าแม่จะสำนึกได้ แม่ก็ต้อง หมดสิ้นอิสรภาพ แต่แม่ก็ดีใจนะที่แม่ยังได้รู้ว่าลูกของแม่ยังมีชีวิตที่อยู่ดีมีสุข อยู่กับคนที่จะดูแลลูกได้”
ลำดวนพูดไปก็มองไปที่เชน เชนเลยเข้ามาโอบไหล่วัลภา
“ไม่ต้องห่วงนะครับน้าลำดวน ผมสัญญาว่าผมจะดูแลวัลภาอย่างดี แล้วจะพาวัลภาไปเยี่ยมน้า บ่อยๆ”
ลำดวนยิ้มทั้งน้ำตา
“เชน ขอบใจมากนะ ฉันดูเธอผิดไปจริงๆ เธอคือสุภาพบุรุษที่จะดูแลลูกสาวฉันได้”
เชนยิ้มรับ วัลภาร้องไห้โฮสวมกอดแม่ จนตำรวจเข้ามาแยกทั้งคู่ แล้วพาลำดวนเดินไป วัลภามองส่ง แม่ด้วยน้ำตา เชนเข้ามากอดปลอบใจ
เสียงซ้อมดนตรีดังออกมาอย่างสนุกสนาน เพลิงกำลังซ้อมร้องเพลงอยู่กับแสน จิก และน้อย พร้อม กับสาวๆในวง เอื้อมเดือนยกถาดน้ำเข้ามาให้
“เดี๋ยวนี้พวกเรามีงานแสดงแทบจะทุกวัน เหนื่อยกันจนไม่ค่อยได้พัก ฉันก็อยากช่วยบ้าง”
จิกยิ้มอย่างภูมิใจ
“งานจะไม่เข้าโครมๆได้ไงล่ะครับ ก็ชื่อเสียงของไอ้เพลิง พญาไฟมันดังกระฉ่อนลั่นเมืองซะขนาดนี้ นี่แว่วว่าไอ้เชนจะซื้อรถบัสคันใหม่ไว้เอาไปทัวร์ออกสายเล่นต่างจังหวัดด้วย”
เพลิงโวยวายขึ้นมาทันที
“ต้องออกสายด้วยเหรอน้าจิก แล้วถ้าเมียฉันจะคลอดลูกขึ้นมา ใครจะอยู่ดูแล”
แสนรีบชิงตอบแทน
“แหม ถ้าเมียเอ็งจะคลอดจริงๆ ไอ้เชนมันคงไม่ให้เอ็งออกคอนเสิร์ตหรอก”
เชนที่เข้ามาพร้อมวัลภา รีบพูดต่อ
“จริงจ้ะน้า ไว้ตอนคุณหมอใกล้ๆ คลอดเมื่อไหร่ ฉันจะให้พี่บึ้กหยุดร้องเพลงสักพักมาช่วยเลี้ยงลูก แล้วส่งเมียฉันไปเป็นนักร้องเดินสายแทน”
“จริงเหรอเชน” วัลภายิ้มหน้าบาน “ตกลงยอมให้ฉันเป็นนักร้องแล้วเหรอ ไหนบอกว่าหวง ไม่ชอบให้ฉันแต่งตัววับๆแวมๆให้คนอื่นเห็นไง”
“ถ้าวัลภาร้องเพลงแทนพี่ รับรองว่าวงพราวฟ้าของเราต้องดังไปทั่วประเทศแน่ แต่พี่กลัวว่าไอ้เชนมัน จะหาทางสกัดดาวรุ่งซะก่อนน่ะสิ”
เพลิงพูด แล้วก็ยิ้มขำ จนเอื้อมเดือนต้องหันมาถาม
“สกัดดาวรุ่งยังไงเหรอเพลิง”
“ไอ้เชนมันเคยบ่นกับผมครับ ว่ามันอิจฉาที่ผมทำคุณหมอท้องได้ ส่วนมันน้ำยายังไม่ออกฤทธิ์ ทำยังไงเมียก็ไม่ท้องซะที”
วัลภาเขินหน้าแดง รีบลากหูเชนพาตัวออกไป ทุกคนมองตามแล้วหัวเราะชอบใจ ระหว่างนั้น สำรวย ก็เข้ามาขัดจังหวะ บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษา สีหน้าดูกังวลจนทุกคนสงสัย
สำรวยพาเชนกับพวกเข้ามาแอบซุ่มดูพวกชายต้องสงสัย ที่มาตั้งเต๊นท์ทำที่พัก พฤติกรรมของ พวกมันดูไม่น่าไว้วางใจ
“พวกมันเป็นใครมาจากไหนพอจะรู้มั้ยน้า”
เชนหันมาถาม แต่สำรวยบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่ได้ยินว่าพวกมันไปถามชาวบ้านคนอื่นๆ เรื่องเหมืองทองที่ปิดตาย
“งั้นก็น่าเป็นห่วงเหมือนที่หลวงพ่อกับครูเคยกังวล กลิ่นของอำนาจ อิทธิพลและความร่ำรวย สำหรับ พวกคนโลภคนเลว มันหอมยิ่งกว่ากลิ่นของดอกไม้ซะอีก”
เพลิงพูดด้วยสีหน้ากังวล
“พวกเราช่วยกันทำให้ผาปืนแกตเป็นสวรรค์บนดินแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้กลับไปเป็นนรกอีกครั้งแน่”
สีหน้าของเชนครุ่นคิดอย่างตั้งใจ
ผู้การกำลังยืนดูทหารในหน่วยช่วยกันขนย้ายของมีค่าออกจากบ้านกำนันปราบเพื่อนำกลับคืน ให้กับราชการ ระหว่างนั้นเชนกับวัลภาเข้ามา พลางมองผู้การด้วยสีหน้าจริงจัง
ผู้การมองเชนกับวัลภาแล้วกังวลตาม
“ฉันเองก็คิดเอาไว้เหมือนกันว่าต้องมีปัญหาตามมาแน่ เพราะมูลค่าเหมืองทองคำของบ้านผา ปืนแตกมีค่ามหาศาล ถ้าตกอยู่ในมือคนดีก็ดีไป แต่ถ้าตกอยู่ในมือคนชั่วล่ะก็..”
“คงได้บรรลัยกันทั้งประเทศ” เชนพูดต่อ
จากนั้นผู้การก็รับปากว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างเร่งด่วน
“ตอนแรกฉันก็ตั้งใจว่าจะจัดการให้เหมืองทองคำตกเป็นทรัพย์สมบัติของแผ่นดิน ให้ทางราชการ มาดูแลบริหาร แต่พูดก็พูดเถอะ ฉันเองก็ไม่ไว้ใจเท่าไหร่ เพราะยังมีพวกเก่งคอรัปชั่นฉลาดเป็นกรดมากกว่าไอ้สมบัติ แฝงตัวอยู่ในระบบราชการอีกมาก จะให้ฉันออกมาจัดการกับพวกมันทุกคน ก็เกินอำนาจที่ฉันจะทำได้”
“งั้นถ้าผมมีวิธีจัดการในแบบของบ้านผาปืนแตก ท่านจะเห็นด้วยกับผมรึเปล่าครับ”
“จะจัดการยังไงเหรอเชน”
“ทำลายเหมืองทองคำทิ้งครับ” เชนพูดด้วยแววตามุ่งมั่น
เชน วัลภา เพลิง ยอด ช่วยกันเอาแท่งระเบิดไปวางตามจุดต่างๆทั่วบริเวณเหมืองทองคำ จากนั้นก็จุดระเบิด ระเบิดดังกึกก้องสนั่นไปทั่วบริเวณ เสียงกัมปนาทราวฟ้าผ่า
ภารกิจต่อจากนั้นก็คือจัดการขับไล่ของกลุ่มชายต้องสงสัย ที่มาตั้งแคมป์ให้ออกไปจากผาปืนแตก
ความสุขสงบกลับคืนมาอย่างถาวร วัลภาแกล้งทำท่างอน ให้เชนร้องเพลงตามง้อ เหมือนตอนตามจีบกันใหม่ๆ
เชนร้องเพลงตามวัลภาเข้ามาในห้องนอน วัลภาอมยิ้มชอบใจ เชนเข้าไปโอบเอว วัลภาผลักเชน แล้วไปนั่งที่เตียง เชนเข้าไปนั่งข้างๆ
“แบบนี้รึเปล่าที่เรียกว่าจีบเมียตัวเอง”
วัลภาพยักหน้ารับ เชนจู่โจกอดวัลภาแล้วล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน หน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันนิดเดียว
“งั้นตอบฉันมาได้มั้ยว่าเมื่อกี๊นี้ ฉันจีบเมียสำเร็จรึเปล่า”
วัลภาพยักหน้ารับอายๆ “ใจอ่อนให้แล้วไอ้บ้าเชน”
“ใจอ่อนแล้วงั้นก็หมายความว่า..”
วัลภาพยักหน้าให้อายๆ เชนยิ้มแล้วก้มหน้าจูบวัลภาอย่างสุดซึ้ง
จบบริบูรณ์
