เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 22
ชาติยังนอนหมดสติอยู่บนเตียง ลำดวนเอาผ้ามาเช็ดตามเนื้อตามตัวให้ ขณะที่ฟ้าลั่นตามเข้ามาพูดจาเยาะเย้ย
“ได้ยินว่าอาการของไอ้ชาติหนักหนาเอาเรื่อง มาเห็นแบบนี้แล้ว ต้องบอกเลยว่า โธ่ๆๆ ไม่น่าเลยไอ้ชาติ ตะลุมพุก เสียท่าใครไม่เสียมาเสียท่าเมียตัวเอง”
ลำดวนหันมาตวาดใส่
“นี่ฟ้าลั่น ถ้าจะเข้ามาพูดจาแบบนี้ล่ะก็ ไม่ต้องเข้ามาหรอก แกเองก็ใช่ว่าจะมีอะไรอวด ขนาดไอ้ทอม ฝีมือดีขนาดนั้นยังใช้ให้มันจัดการกับพวกมันไม่ได้”
“กล้ามาหลอกด่าฉันเหรอ นังผีเสื้อราตรีแก่ๆ”
ลำดวนถึงกับชะงัก “นี่แกรู้เรื่องฉันด้วยเหรอ”
ฟ้าลั่นยิ้มกวน ลำดวนไม่พอใจสะบัดตัวเดินออกไป ฟ้าลั่นมองตามก่อนจะหันมาที่ชาติซึ่งนอนหมดสติ แล้วก็ยิ้มร้าย พร้อมกับชักมีดพกออกมา หมายจะจ้วงแทง แต่ก็ต้องชะงัก เพราะได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา
กำนันปราบเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างเร็ว แล้วพบว่าชาติยังนอนอยู่ปกติ ส่วนหน้าต่างถูกเปิดทิ้ง เอาไว้ พลางหันไปตะคอกใส่ลำดวน
“ไหนเธอบอกว่าไอ้ฟ้าลั่นมันอยู่ในนี้”
“เมื่อกี้นี้มันอยู่ในนี้จริงๆนะจ๊ะพี่”
กำนันปราบนิ่งไป แล้วขยับเข้าไปดูชาติที่ยังนอนไม่ได้สติ
“สั่งให้ลูกน้องมาเฝ้าไอ้ชาติเอาไว้ ไม่ต้องให้ใครเข้ามายกเว้นฉันกับเธอ”
ลำดวนรับคำแล้วเดินออกจากห้องไป กำนันปราบถอนใจเป็นห่วงลูกชาย
วัลภานอนไม่หลับ ภาพของเนื้อทองที่เอาชีวิตปกป้องเธอยังทำให้เธออดคิดถึงมันไม่ได้ ขณะเดียวกันหูก็แว่วได้ยินเสียงคุยกันของแสนกับจิกจากอีกด้านหนึ่ง ทั้งคู่ต่างก็เป็นกังวลเรื่องประกาศจับที่เดิมพันด้วยค่าหัวเรือนแสน
วัลภาครุ่นคิดอย่างตัดสินใจบางอย่าง
เชนตื่นขึ้นมาตอนเช้า แล้วก็ต้องแปลกใจ ที่ไม่เห็นวัลภานอนอยู่ข้างๆ
ที่แท้วัลภาแอบย่องเข้ามาที่ถนนหมู่บ้าน ในคราบของนางสิงห์ และกำลังตั้งท่าหมายจะจู่โจม แต่ลูกน้องกำนันปราบหันมาเห็นก่อน ก็เลยชักปืนยิงใส่ นางสิงห์วัลภารีบวิ่งหนี
ส่วนเชนก็ออกมาหามหาวัลภากับเพลิง และเอื้อมเดือน แต่ก็ไม่มีใครเห็น ครู่หนึ่งจิกก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกว่าปืนของวัลภากับกรงเล็บนางสิงห์ไม่อยู่
เชนได้ฟังก็ถึงกับอึ้ง เป็นห่วงวัลภา
ส่วนวัลภาพลาดท่าถูกพวกลูกน้องกำนันปราบชกเข้าจังๆ จนถึงกับล้มไปนอนแน่นิ่ง
ชาติประคองตัวเองออกมาจากห้อง กำนันปราบกับลำดวน เดินมาเห็นพอดี
“ไอ้ชาติ จะทำอะไรของเอ็ง”
“พ่อ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันอยากจะแก้แค้น”
ลำดวนมองสวภาพของชาติแล้วรีบพูด
“แต่สภาพพ่อชาติยังต้องพักนะ”
แต่กลับถูกชาติชี้หน้าใส่
“ไม่ต้องมายุ่ง ผลงานของวัลภามันทำกับฉันแบบนี้ ยังคิดว่าฉันจะฟังแกอีกเหรอ”
“ไอ้ชาติ อย่าพาลไม่เข้าเรื่อง ไว้ได้ตัววัลภามา ข้าจะจัดการกับมันให้เอง”
กำนันปราบพูดไปไม่ทันขาดคำลูกน้องก็เข้ามารายงานว่าได้ตัววัลภามาแล้ว
กำนันปราบ ลำดวน ชาติเดินเข้ามาเห็นวัลภาถูกลูกน้องคุมตัวอยู่ ชาติจ้องหน้าโกรธเอาเรื่อง
“นังวัลภา แกต้องรับผิดชอบที่เนื้อทองทำกับฉันไว้แบบนี้”
ชาติเงื้อมือข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือก จะเข้าไปตบสั่งสอน แต่ท่านสมบัติโผล่เข้ามาห้ามไว้
“ฉันขอเอาไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าจับวัลภามาได้แล้ว ห้ามทำให้บุบสลายแม้แต่นิดเดียว ไอ้ปราบ สงสัยลูกชายเอ็ง จะลืมว่าข้อตกลงที่ทำให้ข้ายอมร่วมมือด้วยมีอะไรบ้าง”
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 22 (ต่อ)
กำนันปราบรีบสั่งไปสั่งชาติ
“เอ็งกลับไปพัก ปล่อยนังวัลภาให้เป็นธุระของข้า ไปสิ”
ชาติมองวัลภาอย่างเจ็บใจแล้วเดินออกไป กำนันปราบพยักหน้าให้ลำดวนเข้าไปคุมตัวลูกสาว แล้วพาเดินออกไป
“ทองคำสำหรับท่านผมเตรียมเอาไว้แล้ว ส่วนวัลภาขอเวลาอีกนิดให้ลำดวนจัดการ เตรียมตัวให้พร้อม แล้วท่านก็พากันออกไปจากผาปืนแตกได้เลย”
ท่านสมบัติหัวเราะชอบใจ
“ขอบใจไอ้ปราบ แบบนี้สิค่อยน่าทำธุรกิจด้วยกันหน่อย”
เชนแบกกระเป๋าอาวุธเต็มพิกัดรีบเข้ามาที่ไอ้เสือคำรามสีหน้าดุดันเอาจริงพร้อมลุย เพลิง ที่เดินมากับเอื้อมเดือนรีบเข้ามาห้ามไม่ให้เชนไปคนเดียว แต่เชนรีบอธิบาย
“วัลภาคงรู้เรื่องที่พวกเรากำลังจะถูกนักล่าค่าหัวจากทั่วประเทศยกขโยงมาเล่นงาน นิสัยของวัลภา มักคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง เลยต้องการหาทางออกเพื่อช่วยพวกเรา”
“ลำพังวัลภาคนเดียวจะไปช่วยได้ยังไงล่ะเชน” เอื้อมเดือนถามอย่างข้องใจ
“วัลภาต้องคิดว่าช่วยได้แน่ ถึงได้ตัดสินใจออกไปหาพวกมัน เพราะถ้าวัลภาถูกจับตัวได้ ไอ้สมบัติจะ พาตัววัลภาออกไปจากผาปืนแตกกับมัน”
“งั้นก็หมายความว่า นี่คือแผนการของวัลภาที่จะได้ออกจากผาปืนแตก”
เชนพยักหน้าให้เพลิง
“ใช่พี่บึ้ก เพื่อที่วัลภาจะได้หาโอกาสเล่นงานไอ้สมบัติแล้วหาทางวิทยุติดต่อขอความช่วยเหลือจาก ท่านผู้การอดีตหัวหน้าของผม แต่ก็เสี่ยงเพราะไม่รู้จะสำเร็จรึเปล่า วัลภาถึงไม่ยอมบอกใครแล้วตัดสินใจออกไป คนเดียว”
ระหว่างนั้นยอดกับจิกและแสน ก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา รายงานว่าวัลภาถูกจับตัวไปแล้ว
วัลภา ที่ถูกลำดวนผลักลงบนเตียงและช่วยแก้มัดมือให้ มองแม่ด้วยสายตาแค้นเคือง
“แกอย่ามามองฉันแบบนั้นนะวัลภา รู้ไว้ซะที่ฉันทำแบบนี้กับแก มันเท่ากับฉันได้ช่วยชีวิตแกเอาไว้”
วัลภายิ้มหยัน
“ช่วยเหรอ แม่กล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง แม่สนับสนุนให้พวกมันจับฉันมาเพื่อส่งให้ฉันไป เป็นนางบำเรอ ให้ไอ้แก่บ้าตัณหานั่น สิ่งที่แม่ทำมันไม่ต่างอะไรกับแม่เล้า”
ลำดวนตบวัลภาจนหน้าหัน
“ไอ้ผีเสื้อราตรีที่มันตีตราอยู่บนหลังแม่ มันไม่ใช่ตราบาปของชีวิตผู้หญิงที่ถูกกระทำ แต่สำหรับแม่ มันคือสัญลักษณ์ของความชั่วร้ายที่แม่รับมันเอาไว้และฝังอยู่ในตัวแม่จนแยกไม่ออกแล้วต่างหาก”
ลำดวนเข้าไปบีบปาก “ถ้าแกยังไม่หยุดว่าฉันล่ะก็....”
“ทำไม จะมีวิธีอะไรที่แม่จะทำร้ายลูกสาวตัวเองได้มากกว่านี้อีก บอกมาเลยฉันจะได้รู้ว่าแม่กล้า ทำร้ายฉันได้มากขนาดไหน”
ลำดวนยังไม่ทันทำอะไรต่อ ท่านสมบัติก็เข้ามาขัดจังหวะพลางบอกว่าให้ลำดวนช่วยคุมตัววัลภา ออกไปจากผาปืนแตกพร้อมกับมัน
ลำดวนยิ้มดีใจ แล้วรีบเดินออกไป เหลือท่านสมบัติ ที่มองวัลภาหัวจดเท้า ด้วยสายตาหื่นกระหาย
“ถ้าแกแตะต้องตัวฉันล่ะก็ แกเจอหนักกว่าครั้งที่แล้วแน่”
“ใจเย็นๆวัลภา เธอควรจะเชื่อฟังแม่เธอไว้เพราะถ้าไม่ใช่ฉันที่เคยช่วยเหลือแม่เธอ ป่านนี้แม่เธอก็คง จะเป็นนักโทษอยู่ในคุกไปแล้ว”
“แกหมายความว่ายังไง”
ท่านสมบัติยิ้มร้ายลึกแต่ไม่ยอมพูดอะไร พลางยื่นมือจะไปจับแก้ม แต่เจอวัลภาตีมือปัดออกไปแรงๆ ท่านสมบัติยิ้มชอบใจแล้วเดินออกจากห้องไป วัลภามองตามสีหน้าครุ่นคิด
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 22 (ต่อ)
วัลภาถูกคุมตัวใส่กุญแจมือ โดยมีลำดวนพาตัวออกมาที่รถ กำนันปราบกับชาติรอส่ง จนท่านสมบัติ ขึ้นรถจี๊ปออกไปพร้อมทั้งคู่ โดยมีลูกน้องขับรถจี๊ปตามอีกหนึ่งคัน
“ได้เวลาที่เราต้องตัดส่วนเกินออกจากชีวิตกันแล้ว”
กำนันปราบยิ้มร้าย ชาติมองพ่ออย่างพอเข้าใจ “อ๋อ ไอ้ฟ้าลั่น”
เชนบิดไอ้เสือคำรามเข้ามากับเพลิงที่บิดมอเตอร์ไซค์อีกคัน ที่มียอดซ้อนท้ายเพื่อไปช่วยวัลภา แต่ระหว่างทางสำรวยกับพวกชาวบ้านผู้ชาย 4-5 คนพร้อมอาวุธครบมือ ก็โผล่ออกมาขวาง พร้อมกับบอกว่าจะมาร่วมกันกวาดล้างพวกกำนันปราบด้วย
เชนมองพวกสำรวยด้วยสีหน้าเป็นห่วงและเคร่งเครียด ยอดเลยอาสา
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ตอนนี้ไอ้เชนกับไอ้เพลิงมีภารกิจสำคัญต้องไปช่วยวัลภา ฉันกับน้าสำรวย และพวกชาวบ้านจะรวมตัวกันอยู่ที่ลานหมู่บ้าน แล้วตั้งค่ายรับมือกับพวกมัน เรื่องอาวุธพวกฉันขโมยพวกมันแล้ว ซุกซ่อนเอาไว้เพียบ รับรองว่าพอแจกจ่ายให้ทุกคนตอบโต้พวกมันได้มันส์แน่”
เพลิงหันมาพยักหน้ากับเชนแล้วบิดมอเตอร์ไซค์ออกไป ยอดกับพวกสำรวยมองส่งตาม
ระหว่างทางที่นั่งรถจี๊ปมาด้วยกันจนถึงด่านเข้าหมู่บ้านผาปืนแตก วัลภาพูดเหมือนรู้ความลับระหว่างท่านสมบัติกับลำดวน จนลำดวนถึงกับตกใจ
“แกหมายความว่าอะไร แกรู้อะไรมา”
ท่านสมบัติหัวเราะลั่น
“เด็กคนนี้มันฉลาดจริงๆ มันคงสงสัยอยากรู้เรื่องที่ฉันพูดกับมันไป เรื่องเก่าๆ ที่ฉันช่วยปกปิด ความผิดคดีฆ่าคนตายของเธอไง ฉันเห็นวัลภาเป็นเด็กเอาเรื่องก็เลยอยากจะปรามๆ ให้ดูแม่เป็นตัวอย่าง”
“ท่าน ไหนว่าท่านจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง”
“ทำไมล่ะ” ท่านสมบัติย้อนถาม “นี่วัลภา ลูกสาวเธอ ไม่ใช่คนอื่น แถมเรื่องนั้นมันก็จบไปแล้ว ส่วน ไอ้เพลิง พญาไฟอีกไม่นานมันก็ต้องตายอยู่ในผาปืนแตก”
วัลภาได้ยินก็ถึงแปลกใจ
“หมายความว่ายังไง แม่เคยเป็นฆาตกรฆ่าใคร แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่เพลิง”
แต่ลำดวนไม่ยอมพูดอะไร ระหว่างนั้นเสียงปืนก็ดังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทุกคนตกใจหันไป ก็เห็นเชน กราดยิงด้วยปืนกลของไอ้เสือคำราม ส่วนเพลิงก็กราดยิงด้วยเอ็ม16 ในมือ ก่อนจะแยกกันบิดมอเตอร์ไซค์ล่อพวกมัน ไปกันคนละทาง พวกลูกน้องพากันขับรถจี๊ปไล่ตามแยกกันไป
ท่านสมบัติกับลำดวนและวัลภานั่งรถจี๊ปออกไปจากช่องเขาเพื่อออกจากผาปืนแตก เพลิงบิดมอเตอร์ไซค์ไล่บี้มาใกล้ๆ แล้วชักปืนยิบใส่คนขับรถจี๊ปตายคาพวงมาลัย จนรถไปจอดนิ่งสนิทอยู่ข้างทาง ท่านสมบัติเจ็บใจชักปืนยิงใส่สู้กับเพลิง แต่ถูกเพลิงยิงสวนมาจนโดนต้นแขน ลูกน้องรีบเข้าไปประคองเอาไว้
ลำดวนตกใจกลัวจะถูกลูกหลงเลยรีบก้มหัวหลบแล้วหาทางวิ่งหนีออกไป วัลภารีบตามไป เพลิงยิง สกัดพวกลูกน้องท่านสมบัติ แล้วบิดมอเตอร์ไซค์ตามวัลภาไป
ลำดวนวิ่งหนีเอาตัวรอด วัลภารีบวิ่งตามมาจนทัน
“แม่ ที่แม่กลัวพวกฉัขนาดนี้ เพราะเรื่องที่ไอ้หมอนั่นมันพูดขึ้นมาใช่มั้ย”
ลำดวนอึ้งไป รีบลุกขึ้นผลักวัลภาจนเซล้ม
“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“แต่ไอ้หมอนั่นมันพูดว่ามันช่วยปกปิดคดีฆ่าคนตายให้แม่ ถ้าเรื่องนั้นที่เกี่ยวข้องกับพี่เพลิงก็มีอยู่ เรื่องเดียว หรือว่า ไม่จริงใช่มั้ยแม่..บอกฉันมาสิว่ามันไม่จริง”
ลำดวนพยายามถอยทั้งๆ ข้อเท้าเจ็บ
“มันไม่ใช่ความผิดฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
วัลภาตกใจ “แม่ แท้ที่จริงแล้วแม่ แม่ก็คือ”
“ใช่ ฉันพลั้งมือฆ่านังฟ้างาม แต่ฉันไม่ได้ผิด ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“พี่ลำดวนเป็นคนฆ่าฟ้างาม”
ลำดวนกับวัลภาหันไปเห็นเพลิง ที่เข้ามาทันได้ยินทุกคำพูดของลำดวน
“พี่ลำดวนเป็นคนฆ่าฟ้างาม ไม่จริงใช่มั้ยครับ พี่ไม่ได้เป็นคนทำ ไม่จริงใช่มั้ยครับ บอกผมมา พี่ไม่ได้ เป็นคนทำ”
เพลงรักผาปืนแตก ตอนที่ 22 (ต่อ)
ลำดวน ผลักเพลิงแล้วจะรีบหนี แต่เพลิงคว้าเสื้อลำดวนเอาไว้แล้ว ดึงอย่างแรงทำให้แขนเสื้อขาด เผยให้เห็นรอยตีตราผีเสื้อราตรีที่ไหล่ลำดวน
“ผีเสื้อราตรี งั้นก็หมายความว่า ที่ฟ้างามกำผีเสื้อตอนตาย เธอพยายามจะบอกผมให้รู้ว่าฆาตกร ที่ฆ่าเธอคือใคร”
ลำดวนหน้าซีดตกใจกลัว
“ฉันไม่ตั้งใจจะฆ่ามันนะเพลิง. ถ้านังฟ้างามยอมทำตามที่ฉันบอก ดวงมันก็คงไม่ถึงฆาต ส่วนแกก็ คงไม่ต้องติดคุก ฉันไม่ผิด ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ลำดวนยืนกรานแล้วรีบวิ่งขากระเผลกพยายามหนีเอาตัวรอด เพลิงรีบเดินตามไป วัลภาจะตาม ไปด้วย แต่ระหว่างนั้นท่านสมบัติ ก็โผล่เข้ามายืนข้างหลังพร้อมกับเอาปืนจ่อไว้ ก่อนจะใช้ปืนทุบต้นคอวัลภาจนทรุด
เชนเล่นงานพวกลูกน้องกำนันปราบจนร่วงไปหมด พลางหันไปอีกทางด้วยสีหน้าเป็นห่วง
ลำดวนรีบเดินกระเผลกขึ้นมาบนผาหินเพื่อหนี แต่เพลิงก็ตามมาจนทัน “ผมเคยคิดมาตลอดว่าถ้าวันนึงผมได้เผชิญหน้ากับไอ้ฆาตกร ผมจะเล่นงานมันยังไงให้สาสมกับที่ มันฆ่าฟ้างามแล้วยัดเยียดความผิดให้ผม แต่พอมาวันนี้ผมได้เห็นว่าฆาตกร ก็คือพี่ ผม ผม”
เพลิงกำหมัดกัดฟันแน่น ด้วยความเจ็บใจ ลำดวนขยับถอยหลัวไปจนชิดริมผา
“ฉันไม่ตั้งใจจะฆ่ามัน ฉันแค่อยากให้โอกาสกับมัน เพราะมันรักแกมากและอยากช่วย แกให้ได้เป็น นักร้อง แต่มันดันเล่นตัว ฉันก็เลยต้อง..”
“เกิดอะไรขึ้น พี่ลำดวนเล่าให้ผมฟังมาเดี๋ยวนี้”
เพลิงจ้องหน้าลำดวนอย่างดุดัน จากนั้นลำดวนก็เริ่มต้นเล่าให้เพลิงฟัง ถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
ฟ้างามเอาผีเสื้อพลาสติกมาติดกับเข็มกลัดแล้วกลัดเข้ากับชุดที่เธอใส่เพื่อจะขึ้นเวทีร้องเพลง พอหันมาเห็นลำดวนที่มายืนดักรออยู่ครู่หนึ่งแล้ว ก็ตกใจ
“ทำไมเห็นพี่แล้วต้องตกใจด้วยล่ะจ้ะ พี่มารอเจอฟ้างามอยู่นานแล้วนะ”
ฟ้างามจะเดินหนีแต่ลำดวนรีบตามไปขวาง
“ถ้าพี่ยังมาตามตื้อฟ้างามอีก ฟ้างามจะเล่าเรื่องทุกอย่างที่พี่ทำกับฟ้างาม ให้เพลิงรู้”
ลำดวนยิ้มร้าย
“ถ้าเธอกล้าเล่าจริงๆ ฉันว่าป่านนี้เธอคงเล่าไปแล้วล่ะฟ้างาม แต่ที่เธอยังไม่กล้าพูดอะไรให้เพลิงรู้ ก็เพราะเธอกลัวเพลิงจะถูกอิทธิพลของท่านคุกคาม เธอคิดถูกแล้วล่ะฟ้างาม เรื่องแบบนี้พูดไปก็มีแต่จะเสีย เอาเป็นว่า ที่พี่มารอเธอ ก็เพราะพี่จะบอกข่าวดีเกี่ยวกับเพลิงให้เธอรู้ ตอนนี้เพลิงคงกำลังอยู่ที่บริษัทเพลง และอีกไม่นานก็คงจะ ได้ข่าวดีว่าตัวเองกำลังจะได้เป็นนักร้อง เพราะท่านช่วยคุยเอาไว้ให้แล้ว”
ฟ้างามแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ลำดวนได้โอกาส รีบขยับเข้าไปยิ้มร้ายๆ
“ทีนี้เห็นรึยังว่าท่านใจดีมากแค่ไหน และเพียงแค่ฟ้างามยอมไปเป็นเมียเก็บท่าน ชีวิตของเพลิงก็จะ โชติช่วงชัชวาล เป็นนักร้องโด่งดังแน่นอนจ้ะ”
“ฟ้างามไม่ไป เพลิงมีความสามารถ เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งคนสารเลวอย่างมัน”
ฟ้างามจะเดินหนีแต่ทันใดนั้นลูกน้องท่านสมบัติหน้าตาเอาเรื่องคนหนึ่งก็เดินมาขวาง ก่อนจะชกท้อง จนเธอจุกตัวงอ
ฟ้างามร้องห่มร้องไห้กระซิกๆอย่างเจ็บปวด ขณะที่ท่านสมบัติยืนแต่งตัวหน้ากระจก พลางลั่นปากว่าจะช่วยสนับสนุน.ให้เพลิงโด่งดังเป็นพลุแตก จากนั้นก็จะเดินออกจากห้องอย่างย่ามใจ ฟ้างามคว้าขวดเบียร์มาตี แตกเป็นปากฉลามจะเข้าไปทำร้าย ทั้งคู่ยื้อยุดกันจนลำดวนเปิดประตูเข้ามากับลูกน้อง ที่เข้าไปแย่งขวดปากฉลาม จากมือฟ้างาม แล้วล็อกตัวเอาไว้
ท่านสมบัติเงื้อมือตบหน้าฟ้างามจนหน้าหันอย่างโกรธจัด ลำดวนเข้ามาจับหน้าฟ้างามให้หันมา
“เธอมันดื้อมากเกินไปแล้วนะ ทำให้ท่านโกรธแบบนี้ รู้มั้ยว่าท่านจะลงโทษเธอยังไง”
ฟ้างามเชิดหน้าอย่างไม่เกรงกลัว
“ฆ่าฉันให้ตายไปซะดีกว่าต้องให้ฉันทนอยู่กับความอัปยศแบบนี้”
ลำดวนขยับเข้าไปที่ฟ้างาม แล้วเปิดไหล่ให้ดูรอยสักรูปผีเสื้อราตรี
“เห็นนี่มั้ย ถ้าเธอทำให้ฉันเดือดร้อน ท่านจะให้ฉันส่งเธอให้ไปถูกตีตราเป็นผีเสื้อราตรี เป็นผู้หญิง ขายตัวเหมือนที่ฉันเคยผ่านนรกขุมนี้มา คิดดูให้ดีนะฟ้างาม จะเป็นเมียเก็บท่านดีๆ หรือจะเป็นผีเสื้อราตรี รอให้ผู้ชาย เป็นสิบเป็นร้อยมาย่ำยีเธอ”
ฟ้างามแย่งมีดพกที่ลูกน้องเหน็บเอวอยู่ออกมาจะพุ่งเข้าไปแทงท่านสมบัติ แต่ถูกลำดวนคว้าเอาไว้ ได้ จากนั้นก็กดมือฟ้างามลง แล้วเผลอปักมีดเข้าที่ท้องฟ้างาม ลำดวนตกใจดึงมีดออก แล้วยืนตกตะลึงมองฟ้างาม เซล้มลงไปบนเตียง
ฟ้างามลดมือลงแล้วดึงผีเสื้อพลาสติกที่ติดกลัดเสื้ออยู่มากำไว้แน่น
“ท่านคะ ทำไงดี ฉันไม่ตั้งใจ”
“ทิ้งไว้แบบนี้ไม่ได้ ไม่งั้นฉันซวยแน่ หันไปที่ลูกน้อง พามันกลับไปที่บ้านกลบเกลื่อนหลักฐานให้เป็น ฝีมือคนอื่น”
เพลิงถึงกับอึ้งเมื่อลำดวนเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้ฟัง พลางขยับจะเข้าใกล้ด้วยความโกรธแค้น ลำดวนผงะแล้วถอยหลังจนทำให้ขาก้าวพลาดไปหมิ่นเหม่อยู่ที่ขอบผา กำลังจะร่วงลงไป เพลิงรีบเข้าไปดึงเอาไว้ทัน แล้วดึงมาจนล้มลงไปที่พื้น
ลำดวนยันกายลุกขึ้น พร้อมกับปืน ที่ดึงออกมาจากเข็มขัดของเพลิง
“ในเมื่อแกรู้ความจริงแล้ว แกก็ควรตามไปอยู่กับนังฟ้างาม
ลำดวนจะยิงแต่เพลิงเข้าไปใช้มือบีบลูกโม่ แล้วชกเข้าที่ท้องทีเดียวลำดวนทรุดฮวบหมดสติ
เชนโผล่เข้ามาพอดี “พี่บึ้ก เกิดอะไรขึ้น แล้ววัลภาล่ะ”
จบตอนที่ 22
