วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 19
ทั้งคนและผี เห็นหมอผีอีกาเอาหม้อดูดวิญญาณออกมาก็ตกใจ
“ไอ้หมอผีอีกา มึงจะวุ่นวายอะไรกับหม้อนักหนา นี่ยังไม่เลิกดูดคุณผีลงหม้ออีกเรอะ” สนิทโวย
“วิญญานพวกมันจะเพิ่มพลังให้กู มันต้องเป็นทาสรับใช้กู...พวกมึงต่างหากเลิกเสือกเรื่องกูซะที กูช่วยกำจัดผีให้ มึงจะเดือดร้อนทำไมวะ”
สนธยาหน้าตาจริงจัง
“เพราะเขาเป็นเพื่อนฉัน...ผีงิ้ว ผีขุนศึกหนีไป”
“ชิกหาย ถ้ากูไปไอ้ผีไฟไหม้ก็เผามึงสิวะ” ผีงิ้วแย้ง
ผีไฟไหม้ยืนหอบอยู่ หน้าดุ เอาจริง
“พวกมึงไม่ได้ไปไหนหรอก”
“โอ๊ย กูเจ็บ หยุดซะที โอ๊ย” ผีงิ้วดิ้น
ผีขุนศึกเงยหน้ามา แค้นๆ
“ไอ้หมอผีอีกา มึง”
“คุณสน คุณผีแย่แล้ว ช่วยคุณผีด้วย” ชมพู่เป็นห่วง
สนธยาหันมองไม้หน้าสามที่พื้น หยิบขึ้นมา วิ่งไปหา หมอผีท่องมนต์พึมพำ ยกมือห้าม สนธยาโดนมนต์ ชะงักขยับไม่ได้ หมอผีอีกา ทำท่าผลักสนธยาตัวลอย ถอยกลิ้งล้มกับพื้น พวกสนิทตะลึง
“คุณสน”
อาสาอึ้งๆบ่นๆ
“ตายห่าน...คุณสนยังไม่รอด แล้วใครจะช่วยเราได้วะ”
หรั่งตัดสินใจหยิบปืนมาขู่ จะยิงหมอผีอีกา
“หยุดนะไอ้หมอผี ไม่งั้นกูยิง”
พวกสนิทพากันอึ้ง
“ไอ้หรั่ง”
หมอผีอีกาลืมตา แค้นที่ถูกขัดจังหวะ
สารวัตรวาง ห่อยาบนโต๊ะ ท่าทางเอาจริง มณฑลนั่งตรงข้าม โดนสอบเรื่องยา
“คุณไปยุ่งกับยาเสพติดพวกนี้ได้ไง บอกมาซิ”
“ผมรู้ว่าหลักฐานมัดตัวผม แต่ยาพวกนี้ ไม่ใช่ของผมครับ สารวัตร”
“นี่จะบอกว่าตำรวจอย่างคุณ โดนยัดยา ป้ายความผิดงั้นเหรอ”
มณฑลพยักหน้า
“ครับ ผมพลาดเอง แต่ผมยินดีทำตามกฎหมาย โดยจะขอยื่นหลักทรัพย์ประกันตัว เพื่อหาหลักฐานมาสู้คดีให้ได้ใน 24 ชั่วโมง”
“แล้วถ้าคุณทำไม่ได้ล่ะ”
“ผมยินดีรับผิด เชิญสารวัตรเอาตัวผมเข้าคุก ได้เลยครับ”
“ผมมั่นใจนะหมวด ว่าคุณเป็นคนดี แต่ในเมื่อหลักฐานมัดคุณแน่นแบบนี้ ผมคงต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้อง...”
“ผมเข้าใจครับ...และผมก็เชื่อว่าความดีและความถูกต้อง จะช่วยให้ผมเอาชนะทุกอย่างได้”
มณฑลวางปืนกับตราตำรวจคืนลงบนโต๊ะต่อหน้าสารวัตร
หรั่งถือปืนขู่หมอผีอีกา พวกสนิทดีใจ เย้ยหมอผี
“ไอ้หรั่ง มึงหล่อมาก สถานการณ์สร้างวีรบุรุษจริงๆ อยู่ๆชักปืนมาช่วยพวกกูแบบนี้ ฮีโร่สุดๆ” สนิทอวย
อาสามองหรั่งอย่างแปลกใจ
“นั่นดิ แล้วก่อนหน้านี้ไม่เอามาวะ ถ้ายิงมันแต่แรก ป่านนี้ไอ้อีกา กลับบ้านเก่าไปแล้ว”
“ไม่ได้พี่ ปืนนี้เพิ่งตบโจรมา ซุกอยู่ในกางเกงเนี่ย ยังอุ่นๆอยู่เลย” หรั่งบอก
“ไหนๆ” ชมพู่แตะปืน “อุ๊ยตาย อุ่นจริงด้วย...เสร็จละมึงไอ้อีกา คราวนี้กูให้ 3 คำเลยนะ มึง...ม่อง... แน่”
พวกสนิทหัวเราะ เย้ย
“ฮ่าๆ”
“กูให้อีก3 คำ ม่อง...แน่...มึง” อาสาเย้ยหยัน
พวกสนิทหัวเราร่า
“ฮ่าๆ”
“งั้นกูให้ 3คำมั่ง แน่...มึง...ม่อง” สนิทเยาะเย้ย
ทั้งสี่คนหัวเราะขำ
“ฮ่าๆ”
“แน่จริง ยิงสิวะ” หมอผีอีกาท้าทายเสียงดังลั่น
พวกสนิทสะดุ้ง เฮือก แล้วจ๋อย เงียบทันที หรั่ง เริ่มลังเล
“ค...คิดว่ากู ไม่กล้ารึไง กูเรียน รด.มา...ย...ยิงปืนเป็นนะ”
หมอผีอีกามองเย้ย
“ปืนกระจอกของมึง จะทำอะไรกูได้”
หรั่งจับปืนสองมือ ขู่
“ด...ได้สิวะ นี่ปืนนะเว้ย”
สนธยารีบห้าม
“อย่านะหรั่ง เราไม่จำเป็นต้องฆ่าใคร...หมอผีอีกา ยอมแพ้ซะ”
หมอผีอีกายิ้ม
“ถ้ากูรอดไปได้ กูฆ่าพวกมึงแน่ ยิงสิ”
“เห็นมั้ยคุณสน มันเลวขนาดนี้จะดีกับมันทำไม ยิงเลยไอ้หรั่ง ยิงสิ” สนิทยุ
ผีงิ้วกับผีขุนศึก ลุกขึ้น ตัวงอ เจ็บปวดจากโดนมนต์ ผีงิ้วตะโกนลั่น
“ยิงมัน ไม่ต้องปราณี ยิง”
หรั่งมองซ้ายขวาลังเล เริ่มลน
“กูบอกให้ยิงไง ยิงสิ” หมอผีอีกาท้าทาย
“อย่านะหรั่ง อย่า...” สนธยาห้าม
“ยิงสิวะ ไอ้ขี้ขลาด ยิงสิ ยิงๆ...” หมอผีอีกาตะคอกเสียงดัง “ยิง”
หรั่งหลับตาปี๋ ยิง เปรี้ยง
พิมพ์ดาวมาเยี่ยมมณฑล คุยเรื่องที่ถูกโทนี่ยัดยาตำรวจเดินผ่านไปมา
“ขอโทษนะคะ ดาวเสียใจจริงๆที่ทำให้หมวดต้องเดือดร้อนขนาดนี้”
“ผมเต็มใจ และก็ไม่อยากให้คุณคิดว่าผมเป็นคนอื่น”
“งั้นดาวพอจะช่วยอะไรหมวดได้บ้างคะ หรือจะให้ดาวไปคุยกับพี่โทนี่...“
“อย่าครับ...” มณฑลคิดแผน “แต่ผมคงต้องบกวนยืมโทรศัพท์คุณไว้ก่อน”
พิมพ์ดาวพยักหน้า ส่งโทรศัพท์ให้
“ขอบคุณครับ แล้วผมจะรีบคืนให้เร็วที่สุด”
พิมพ์ดาวลังเล
“แล้วตกลง พี่โทนี่เค้าไปทำอะไรที่เรือนหอแน่คะ”
“ผมเองก็ยังไม่รู้ แต่โทนี่บอกว่าที่ทำไปเพราะอยากช่วยคุณ ถ้าคุณรู้ว่าที่เรือนหอมีอะไร คงไม่อยากอยู่ที่นั่นแน่”
พิมพ์ดาวสงสัย คาใจ
หรั่งยิงปืนออกไป หลับตาปี๋ สนิทตกใจ โวยวาย มาเขย่าหรั่ง
“ตายแล้ว”
หรั่งลืมตา ดีใจยังไม่หันไปมอง
“ไอ้หมอผีอีกา มันตายแล้วเหรอน้า”
“กูหมายถึง ตายห่านแล้ว มันไม่เป็นไรเลย นี่มึงยิงประสาอะไรของมึงวะ”
สนิทจับหน้าหรั่งหันไปดู หรั่งตกใจ ผีไฟไหม้ ยืนขวางหมอผีอีกา มีรอยกระสุนกลางหน้าผาก ผีไฟไหม้ค่อยๆหยิบกระสุนจากหน้าผากมาขยี้ ควันลอยจากมือ หมอผีอีกา สะใจ
“มึงไม่มีทางทำอะไรกูได้ ตราบใดที่มันยังเป็นทาสรับใช้กู”
หมอผีอีกาหยิบกริชยาวสีดำ โบราณ ดูขลังขึ้นมา ยิ้มพอใจ ผีงิ้วกับผีขุนศึกตะลึง
“กริชอาคม”
ผีขุนศึกจ้องหน้าหมอผีผีกา
“นี่มึงจะใช้กริชอาคม ทำลายวิญญาณพวกมัน...มันถึงยอมช่วยมึงใช่มั้ย”
“มึงเห็นผีเป็นแรงงานต่างด้าวรึไง จะเอาเปรียบมันถึงไหนวะ” ผีงิ้วต่อว่า
“ให้กูดูดวิญญาณพวกมึงก่อน เดี๋ยวมึงได้รู้แน่ โอม”
หมอผีอีกา ถือกริช ร่ายมนต์พวกผี ร้องโอดโอย
“วิญญาณพวกมึง ต้องเป็นของกู...มานี่”
หมอผีอีกา ชี้กริชไปที่หม้อดูดวิญญาณ ที่ตั้งอยู่ข้างหน้า ผีงิ้วกับผีขุนศึก ตะกายหนี แต่เหมือนมีลมดูดจากหม้อ จนทำให้ร่างทั้งสองเริ่มจางลง สนธยาหันไปบอกหรั่ง
“ส่งปืนมา”
สนธยา หยิบปืนจากหรั่ง เล็งไปที่หมอผีอีกา ผี ไฟไหม้ยกมือกางขวางไว้ หมอผีอีกามองหยัน
“ไอ้โง่ กูบอกแล้วไง มึงไม่มีทางทำอะไรกูได้”
“เสียใจ ฉันไม่ได้ยิงแก”
สนธยาเล็งปืนต่ำลง แล้วยิงออกไปหม้อดูดวิญญาณ วางอยู่หน้าหมอผีอีกาถูกยิงแตกทันที พวกสนิทตะลึง
“หม้อแตก”
หมอผีอีกาตกใจ แค้นมาก ตะโกนลั่น
“ไอ้สนธยา กูจะฆ่ามึง”
เจนนี่เดินกระเผลก หงุดหงิดอยู่หน้ารั้ว ผีเด็กยืนอยู่ มองตามเจนนี่ รำคาญ
“โอ๊ยคุณพี่ ขาเจ็บไม่ใช่รึไง จะเดินไปถึงไหน หนูเวียนหัวแล้วนะ”
เจนนี่หยุดเดิน
“ไม่รอแล้ว”
เจนนี่ตัดสินใจ จะเปิดรั้ว เข้าไปช่วยสนธยา ผีเด็กไปดึงรั้ว ห้ามไว้
“ไม่ได้ พี่สนบอกให้รอ ก็รอสิ”
“ทำไมมันเปิดยากงี้วะ”
ผีเด็กรั้งรั้วไว้สุดตัว
“อย่านะ อย่าเข้าไป เกิดอะไรขึ้น ใครจะช่วยหนูเล่า”
เจนนี่ออกแรงดึงสุด ๆ จนรั้วเริ่มเปิดออก เสียงพิมพ์ดาวดังขึ้น เจนนี่เหวี่ยงใส่
“จะเรียกทำไมตอนนี้” เจนนี่ หันไปเห็นก็อึ้งไป “คุณ...”
พิมพ์ดาวยืนอยู่ หน้าเครียด
หมอผีอีกาโกรธคลั่ง ใช้ กริชอาคม ชี้สั่ง ผีไฟไหม้
“ฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูจะทำลายวิญญาณมึงซะ ฆ่ามันให้หมด”
ผีไฟไหม้ ยื่นมือ วิ่งเข้าหา จะบีบคอ สนธยายิงปืนใส่ รัวจนหมดแม็ก แต่ทำอะไรไม่ได้ หน้าเหวอ ผีไฟไหม้วิ่งไม่หยุด ใกล้ถึงตัว สนธยาตกใจ ยกมือขึ้นบัง พวกสนิทเห็นสนธยา อยู่ในอันตราย ตกใจตะโกนลั่น
“คุณสน”
ผีขุนศึกวิ่งมาจากอีกมุม กระโดดถีบผีไฟไหม้กระเด็นไปไกล ล้มหงาย ลงกับพื้น ผีขุนศึกยืน เท่ห์ ตวัดดาบในมือ
“ลุกขึ้นมา คู่ต่อสู้ของมึงอยู่นี่”
ผีงิ้วไปสมทบผีขุนศึก กอดอกเท่ห์
“โทษทีนะ งานนี้ กูขอรุม”
ผีไฟไหม้แค้นลุกขึ้น วิ่งเข้าใส่ผีงิ้ว
“ย๊าก”
ผีไฟไหม้ ต่อยซ้ายขวาๆเข้าใส่ ผีงิ้วใช้แขนกัน รับได้ทุกหมัด แต่พอผีไฟไหม้ถูกตัว ก็สะบัดร้อน สู้ไปโวยไป
“โอ๊ยๆ ไอ้ชิกหาย ร้อนๆ...ไม่ไหวแล้ว”
ผีงิ้วถีบกลางอก ผีไฟไหม้ กระเด็น เซถอย ผีงิ้วนั่งลง ยกขาข้างที่ถีบมาเป่าๆ
“โอย สุกแล้วกูสุกๆ” ผีงิ้วดมเท้า “อื้อหือ เห็นกูเป็นปลาหมึกไข่รึไง ถึงมาย่างกูเนี่ย ไอ้ผีไฟไหม้”
หมอผีอีกาชี้ สั่ง
“เร็วสิวะ เผามันให้หมด ฆ่ามันซะ”
ผีไฟไหม้ลุกขึ้นวิ่งเข้าหา ผีขุนศึกกับผีงิ้วอีก”
พวกสนิท ถือไม้หน้าสาม ชี้มาที่หมอผีอีกา
“เรื่องผีให้เค้าเคลียร์กันไป...ส่วนมึง ไอ้ผีไก่ย่างไม่ว่างมาช่วยแระ แน่จริง มาเจอพวกกูป่ะ” สนิทท้าทาย
หมอผีอีกายิ้มเยาะ วิ่งหนี พวกสนิทกับสนธยาถือไม้ วิ่งตาม
“พวกเรา รุม ย๊าก”
เจนนี่ตกใจที่เห็นพิมพ์ดาวมาที่เรือนหอ
“มาทำอะไรตอนนี้เนี่ย คุณดาว”
“ฉันจะเข้าไปดูเรือนหอ”
เจนนี่แถไป
“ม...ไม่มีใครอยู่ สนไปซื้อของกับพวกน้าหนิด ฉันเองก็จะกลับเหมือนกัน กลับด้วยกันเลยป่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเข้าไปเอง”
พิมพ์ดาวที่เจ็บขาอยู่ เดินกระเผลกจะเข้าไป เจนนี่กระเผลกเข้าไปห้าม
“โอ๊ย...คุณขา ขาคุณก็เดี้ยงอยู่แล้ว แถมข้างในก็เลอะเทอะ เละเทะ ของเกะเกะ จะเข้าไปให้ลำบากทำไมล่ะคะ”
ผีเด็กมองๆแล้วถอนใจ
“นั่นสิ เดี้ยงเหมือนกัน ชอบผู้ชายคนเดียวกัน ยังต้องมาเถียงกันอีก ลำบากแท้”
“ไม่เป็นไร ฉันจะเข้าไปดูเรือนหอฉัน” พิมพ์ดาวยืนยัน
“ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ได้ เดี๋ยวเข้าไปชนนั่น เตะนี่ พิการขึ้นมาลำบากฉันอีก”
พิมพ์ดาวทนไม่ไหว
“พอเถอะเจนนี่ เธอกับสนมีอะไรปิดฉันอยู่ บอกมา ข้างในเรือนหอมีอะไรแน่”
เจนนี่อึ้ง
โทรศัพท์โทนี่ดังขึ้นหน้าจอขึ้นชื่อ พิมพ์ดาวโทนี่ยิ้ม แปลกใจ
“ไงคะน้องดาว เซอร์ไพรส์จัง ที่น้องดาวโทรหาพี่”
มณฑลใช้โทรศัพท์ พิมพ์ดาวโทรหาโทนี่ แต่เปิดSpeaker phone ให้เสียงดังจากโทรศัพท์
“ฉันว่าแกควรจะเซอไพรส์ ที่อุตส่าห์วางแผน ยัดยาใส่ร้ายฉัน แต่ทำอะไรฉันไม่ได้มากกว่า”
โทนี่ รู้ว่าเป็นมณฑลโทรมา โกรธมาก
“ไอ้หมวดมณฑล...”
มณฑลคุยโทรศัพท์เย้ยโทนี่
“ใช่ ฉันเอง...แต่ก็ต้องขอบใจนะ เพราะยิ่งแกใส่ร้ายฉัน คุณดาวเขาก็ยิ่งเห็นใจฉัน ฉันจะได้แย่งคุณดาวมาได้ง่ายขึ้น...แผนแกมันกระจอกไปว่ะโทนี่ แกไม่มีทางทำอะไรฉันได้ คุณดาวต้องเป็นของฉัน”
โทนี่แค้น นิ่ง
“มึงอยู่ที่ไหน กูจะฆ่ามึง”
มณฑล กดตัดสาย แล้ววางโทรศัพท์บนโต๊ะ ต่อหน้าสารวัตรที่นั่งตรงข้าม
“หลักฐานแค่นี้อาจไม่พอให้ผมพ้นผิด แต่คงพอให้สารวัตรเลิกสงสัยในตัวผม แล้วให้เวลาผมพิสูจน์ความจริงเพิ่มขึ้นนะครับ”
สารวัตรพยักหน้า
“หลังจากนี้ คุณจะทำไงต่อ”
“ผมจะทำทุกวิธี เพื่อจับไอ้โทนี่ เข้าคุกให้ได้”
มณฑลหน้าตามุ่งมั่น
อ่านต่อหน้า 2
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 19 (ต่อ)
พิมพ์ดาวคาดคั้นเจนนี่เรื่องเรือนหอ
“บอกมาสิ เธอกับสนปิดอะไรฉันเรื่องเรือนหอ...ถ้าไม่บอก ฉันจะเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้แหละ”
พิมพ์ดาวเดินกระเผลกไปที่รั้ว ผีเด็กบิ้วท์เจนนี่ ลองใจ
“ถ้าเขารู้ว่าเรือนหอมีผี ต้องเผ่นแน่ เผลอๆอาจเลิกกับพี่สนเลยก็ได้ เอาไงพี่เจนนี่”
พิมพ์ดาวจะเปิดรั้วออก เจนนี่คิดหนัก ตัดสินใจ
“ก็ได้ ฉันจะบอก”
พิมพ์ดาวชะงัก เจนนี่จริงจังจับบ่าพิมพ์ดาว
“ทำใจดีๆนะคุณดาว ในเรือนหอมันมี...”
เจนนี่นิ่งไป ผีเด็กลุ้น พิมพ์ดาว รอฟัง เจนนี่หน้านิ่ง
“ปลวก”
พิมพ์ดาวกับผีเด็กอึ้ง
“ปลวก”
เจนนี่พูดรัวแถไป
“ปลวก มด หนู แมลงสาป ยุงลาย นั่นแค่ในบ้านนะ...ที่ข้างนอกยังมี กิ้งกือ ตะขาบ งู เผลอๆเจอตัวเตี้ย ลากไก่ไปกินหลังบ้านอีก”
พิมพ์ดาวอึ้งๆ
“บ...บ้ารึเปล่า คิดว่าฉันจะเชื่อรึไง”
“นั่นไง สนก็บอกแล้วว่าคุณต้องไม่เชื่อ เลยปิดเรื่องเรือนหอไว้ พอจัดการทุกอย่างโดยเฉพาะเตี้ยได้ เขาถึงจะบอกคุณ”
ผีเด็กกุมขมับเซ็งๆ
“เพ้อเจ้อ ที่สุด”
เจนนี่แถต่อ
“ไงๆ อึ้งเลยดิ...ยังไม่หมด” เจนนี่ชี้ขาตนเอง “เห็นขาที่กระเผลกนี่มั้ย...วิ่งไล่จับเตี้ยจนขาพลิก แต่ที่ออกมาเพราะวิ่งต่อไม่ไหว จะไปหาหมอ คุณขับรถมาใช่ป่ะ รีบพาไปฉันหาหมอเร็วสิ”
พิมพ์ดาวชะงักงงๆ
“แต่...”
“ไม่ต้องแต่ จะใจดำ ปล่อยให้ขาฉันหักอยู่ตรงนี้รึไง ไปสิคะ”
เจนนี่เอาแขนพาดให้พิมพ์ดาวพยุง ลากกระเผลกกันออกไป ผีเด็กส่ายหน้า
“ช่างเสียสละจริงจริ๊ง พี่เจนนี่...”
ผีเด็กส่ายหัว ยิ้ม
ผีขุนศึกกับผีงิ้ว สู้กับผีไฟไหม้ ผีงิ้ววิ่งหนีไปด่าไป ผีไฟไหม้วิ่งไล่
“เฮ้ย นี่มึงเป็นขี้ปลาทองรึไง ตามตูดกูอยู่ได้ ไม่ไปตามไอ้ขุนศึกมันบ้างวะ”
“มึงปากหมา กูจะเผาปากมึง”
“เยี่ยมแล้วไง ปากกูจะเป็นไง ก็เรื่องของกู มึงมาแส่อะไรด้วย” ผีงิ้วตะโกน “ขุนศึกมึงก็เหมือนกัน ยืนดูอยู่ได้ ช่วยกูด้วยเซ่”
ผีไฟไหม้ วิ่งอยู่ โดนหินปาหัว ชะงัก
“โอ๊ย”
ผีขุนศึกยิ้มโยนหินก้อนเล็กๆในมือ
“ไม่อยากให้มันเข้าใกล้ ก็ต้องหยุดมันให้ได้สิวะ”
ผีไฟไหม้แค้นหันหาผีขุนศึก
“มึง”
ผีไฟไหม้โดนหินปามา จากอีกทาง ชุดใหญ่ พยายามปัดป้อง
“โอ๊ยๆ”
ผีงิ้วเก็บหินที่พื้น ปาใส่ไม่ยั้ง ปากก็ท้าทายไปด้วย
“แน่จริงมาสิวะๆ”
ผีไฟไหม้ทนไม่ไหว
“พอแล้ว จะปาอะไรนักหนา กูเจ็บ”
ผีงิ้วหยุดปา
“แสด...ทีมึงยังจะเผากูเลย จะให้กูอยู่เฉยๆรึไง”
ผีขุนศึกชี้ดาบมาที่ผีไฟไหม้
“เลิกเล่นได้แล้ว...ไอ้ผีไฟไหม้ กูจะให้โอกาสมึงอีกครั้ง ถ้าไม่อยากตายด้วยดาบกู ก็หยุดรับใช้ไอ้หมอผีอีกาซะ”
“ถ้ากูทำตามที่มึงขอ กูก็ต้องถูกหมอผีอีกาทำลายวิญญาณอยู่ดีถ้างั้น...มาสู้กันให้ตายไปข้างเลยดีกว่า”
ผีไฟไหม้ชูมือขึ้น ที่มือสองข้างมีไฟลุก
อ่านต่อตอนที่ 20
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 20
สนธยา และพวกสนิท ถือไม้หน้าสาม วิ่งมาหยุด มองหาหมอผีอีกา
“ไอ้อีกามันหายไปไหนวะ เมื่อกี๊ยังเห็นอยู่ไวๆแว๊บๆ” สนิทกวาดตามองหา
สนธยาไปเปิดประตูเรือนหอมองเข้าไป
“ข้างในเรือนหอก็ไม่มี”
หรั่งเปิดถังขยะที่วางอยู่มุมหนึ่ง
“ในถังขยะก็ไม่มี...หรือมันป๊อดกลับบ้าน เพราะกลัวพวกเราเยอะกว่า”
พวกสนิทร้องพร้อมกัน
“อ้า...”
“หรือเรียกง่ายๆว่า เราหมาหมู่” อาสาพูดอย่างภาคภูมิ
พวกสนิทเฮอีก
”อ้า...”
“แต่ถามว่าแคร์มั้ย ขอบอกเลย ว่าไม่เสียใจ และไม่แคร์” ชมพู่ลอยหน้าลอยตาพูด
พวกสนิทเฮกัน
“อ้า...”
“ฉันว่าพวกเรา...”
สนธยายังพูดไม่ทันจบพวกสนิทเฮ
“อ้า...”
สนธยาเซ็ง
“พอแล้ว...จะอ้าอะไรอีก ช่วยกันหาหมอผีอีกาสิ”
สนิทมองหา เงยหน้าหน้าสูง อึ้งๆ
“อ้า...ม...ไม่ต้องหาแระ ม...มันอยู่นั่น” สนิทชี้ไป
หมอผีอีกาอยู่บนหลังคา ถือกริช กระโดดลงมาทันที สนธยาหันไป หมอผีอีกา โดดมาข้างหลังเอากริชฟันแขน สนธยาเซถอย เลือดออก พวกสนิทตกใจ
“คุณสน”
พิมพ์ดาวขับรถหน้านิ่ง เบรกรถกะทันหัน เจนนี่ สะดุ้งตามแรงกระชากของรถ ตกใจ หันไปมองพิมพ์ดาว พิมพ์ดาวเซ็งๆ
“ขอโทษ ฉันใจลอยไปหน่อย”
เจนนี่หวาดๆ
“ที่จริง ฉันเรียกแท็กซี่ต่อไปหาหมอเองก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร เธอช่วยฉันกับสนตั้งหลายอย่าง ฉันพาไปได้”
เจนนี่หน้าเจื่อน
“ขอบคุณค่ะ”
พิมพ์ดาวนิ่ง
“แต่เธอไม่ได้โกหกอะไรฉันใช่มั้ย เจนนี่”
เจนนี่สวนทันที
“ป...เปล่า ไม่ได้โกหกอะไรเลย ซื่อสัตย์มาก”
“รวมทั้งเรื่องสนด้วยรึเปล่า”
เจนนี่ชะงัก
“คุณดาวหมายความว่าไง”
“ฉันเห็นเธอดีกับสน แล้วสนก็จูบเธอตอนไฟไหม้ เธอชอบสนใช่มั้ย”
“บ้า...คุณดาว มันเป็นอุบัติเหตุ ที่ฉันดีกับเขา เพราะเงินล้วนๆ”
“ก็ดี เราผู้หญิงเหมือนกัน คงไม่ทำร้ายกัน ฉันเชื่อใจเธอได้ใช่มั้ยเจนนี่”
เจนนี่ ลำบากใจ ตัดสินใจจริงจัง
“คุณสบายใจได้ ฉันจะไม่ทำให้คุณกับคุณสนธยามีปัญหากันแน่ ฉันสัญญา”
มณฑล ในชุดหนังสีดำ ขับมอเตอร์ไซค์มาจอดที่ริมถนนทางออกสถานีตำรวจ หยิบหมวกกันน็อคสีดำมาใส่ แล้วขับออกไปบนถนน...รถโทนี่จอดอยู่ เขานั่งเบาะด้านหลัง ลดกระจกลงมองตามมณฑล ลูกน้องที่เป็นคนขับ หันมาถาม
“ที่จริง ผมจัดการมันให้ก็ได้นะครับนาย”
“กูรู้ แต่ถ้ากูฆ่ามันด้วยมือกู กูจะสะใจกว่า...ตามมันไป”
โทนี่ปิดกระจก รถขับออกไป ยูเทิร์น ตามรถมณฑลไป
ผีไฟไหม้กำหมัดมีไฟลุกท่วม เตรียมสู้ ผีงิ้ว ชี้ท้าทาย
“เข้ามา ไอ้ผีไฟไหม้ แน่จริงมาสู้กับไอ้ขุนศึก เพื่อนกูสิวะ”
ผีขุนศึกหน้าเหวอ
“อ้าว แล้วมึงล่ะ”
“ตัว ตัวดีกว่า แมนดี เชื่อกู”
“ได้ มาเลย ไอ้ผีไฟไหม้”
ผีขุนศึกกับผีไฟไหม้วิ่งเข้าหากัน ผีขุนศึกใช้ดาบฟัน ซ้ายขวาๆๆ ผีไฟไหม้ หลบได้อย่างคล่องแคล่ว ผีขุนศึก กระโดดหมุนตัว ตวัดดาบ จะฟันผ่ากลาง ผีไฟไหม้ใช้สองมือประกบ รับดาบไว้ ยิ้มเจ้าเล่ห์ ดาบผีขุนศึกไฟลุก ผีขุนศึกตกใจ ผีไฟไหม้ได้โอกาส ผลักดาบออก แล้วต่อยเข้าที่อก ผีขุนศึกเซถอย มีควันขึ้นที่อก เหมือนโดนไฟลวก รีบสะบัดที่ติดไฟจนมอดลง เสียฟอร์ม
“สู้ถึงตัว ลำบากแน่ ต้องหาวิธีอื่น”
ผีไฟไหม้ยิ้มเย้ย วิ่งเข้าหา ผีขุนศึกพุ่งดาบเข้าใส่ ผีไฟไหม้หลบทันดาบพุ่งไปปักที่พื้น ผีไฟไหม้วิ่งเข้ามาต่อยขวาตรง ผีขุนศึกหันไปเห็นฝาตุ่มสังกะสีวางอยู่ข้างตุ่มน้ำ รีบหมุนตัว ไปหยิบฝาตุ่มสังกะสีขึ้นมา เป็นโล่กัน ผีไฟไหม้ ต่อยฝาตุ่มเข้าอย่างจัง เจ็บมือ
“โอ๊ย”
“เสร็จกูล่ะ”
ผีขุนศึก เอาฝาตุ่มกระแทกหน้า ผีไฟไหม้เซ ผีไฟไหม้จะต่อยอีก ผีขุนศึกเอาฝาตุ่มกระแทกอีก ผีงิ้ววิ่งไป หยิบฝาตุ่มอีกอันร่อนส่งให้ผีขุนศึก
“ขุนศึก รับ”
ผีขุนศึกรับฝาตุ่มไว้ ใส่เป็นโล่ห์สองมือ กระแทกใส่ ผีไฟไหม้ต่อยมา ผีขุนศึกใช้ฝาตุ่มรับแล้วต่อยหน้ารัวๆเป็นชุด ผีไฟไหม้ เซถอย แค้นๆ
“มึง”
ผีไฟไหม้วิ่งเข้าใส่ ทำท่าจะต่อย ผีขุนศึกใช้ฝาตุ่มยกกัน บังไว้ ผีไฟไหม้ จับฝาตุ่มไว้สองมือ ยิ้ม แค้น ผีงิ้วตกใจ
“ไอ้ขุนศึก ระวัง”
ฝาตุ่มที่มือผีไฟไหม้จับ เกิดไฟลุกพรึ่บ ผีขุนศึกสะดุ้ง
“เฮ้ย”
ผีขุนศึกรีบทิ้งฝาตุ่มที่ไฟไหม้ทันที ผีไฟไหม้ยิ้มสะใจ
พวกสนิทประคองสนธยาที่โดนมีดหมอผีอีกาบาดเจ็บ
“คุณสนเป็นไงมั่ง” สนิทถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร ยังไหว”
หมอผีอีกายิ้มเย้ย
“เสียใจ ที่กูไม่กระจอกอย่างที่มึงคิด อยากสู้กับกูใช่มั้ย พวกมึงมาพร้อมกันเลยดีกว่า”
“ไอ้ชมพู่ หรั่ง อาสา ลุย” สนิทสั่งการ
ชมพู่ หรั่ง อาสาถือไม้หน้าสาม วิ่งเข้าไปลุย
“ย๊าก”
อาสาตีนำสุดแรง หมอผีอีกาเอี้ยวตัวหลบเฉียดฉิว อาสาเสียหลักล้มลงเอง หรั่งตามมาตี หมอผีอีกา หมุนตัวหลบ แล้วถีบก้น หรั่งหน้าคะมำ ชมพู่วิ่งตามมา ชูไม้สูงเหนือหัวจะตีหมอผีอีกา เอากริชจ่อรอที่คอ ชมพู่ชะงัก ปล่อยไม้หลุด ไม้หน้าสามหล่นมาใส่หัวชมพู่เซนั่งกับพื้น สะอื้น
“ฮือน้า บอกตรง กูนึกว่าสู้กับจาพนม กูไม่ไหวจริงๆ มึงมาสู้เองดีกว่า บอกตรง”
สนิทก้าวออกมา โกรธ โวยวาย
“เลี้ยงเสียข้าวสุก มึงตั้ง3 คน ทำอะไรมันไม่ได้ ต้องให้ถึงมือกู คอยดูนะ เดี๋ยวกูไปลุย...อุ๊บ”
ไม้หน้าสามฟาดเข้าหน้าสนิททันที ครึ่งปากครึ่งจมูก สนิทเซกุมจมูก เลือดไหล พวกชมพู่ตะลึง
“ไอ้น้า”
หมอผีอีกา ถือไม้หน้าสามยิ้มโหด
“ไม่ต้องตกใจ กูยังไม่ฆ่าพวกมึงตอนนี้ แต่ขืนใครไม่ทำตามที่กูสั่งล่ะก็...”
สนธยาแทรกขึ้น
“ทุกคนหนีไป”
หมอผีอีกา มาล็อคคอสนธยา เอากริชจ่อคอ
“ใครหนี ไอ้นี่ตาย”
สนิท ชมพู่ อาสา หรั่งยืนรวมกัน พากันกลัว
รถมอเตอร์ไซค์มณฑล ขับมาบนถนน รถโทนี่ตามมาข้างหลัง ลูกน้องโทนี่ขับรถอยู่ หันมาถาม
“มันอยู่ข้างหน้าแล้ว เอาไงดีครับนาย”
โทนี่นั่งเบาะหลัง ยิ้ม
“เข้าไปใกล้ๆ ให้มันเห็นหน้ากูชัดๆ”
โทนี่หยิบปืนขึ้นมา หน้าโหด เตรียมฆ่า
อ่านต่อหน้า 4
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 20 (ต่อ)
ผีงิ้วตกใจ ที่ผีไฟไหม้เผาฝาตุ่ม ทำลายวิธีต่อสู้ของผีขุนศึกได้
“ชิกหายแล้ว อุตส่าห์สู้ด้วยฝาตุ่ม ทั้งที่ไม่น่าใช้ ก็ยังถูกไฟไหม้ แล้วแบบนี้ มึงจะสู้ไงวะ”
“กูไม่รู้ รู้แต่กูจะไม่แพ้”
ผีขุนศึกวิ่งเข้าใส่ผีไฟไหม้ เตะกวาดขาผีไฟไหม้ กระโดดหลบ ผีขุนศึกเอาฝาตุ่มที่เหลืออีกข้างกระแทกหน้า ผีไฟไหม้เซ ไปตั้งหลัก แล้ววิ่งกลับเข้าหา ยื่นสองมือจะจับฝาตุ่ม ซ้ายขวาผีขุนศึกหลบได้ ผีไฟไหม้ถีบ ผีขุนศึกล้มลงที่พื้น ผีไฟไหม้จะกระทืบซ้ำ ผีขุนศึก เอาฝาตุ่มมากั้น แล้วผลักออกไป กลิ้งตัวหลบ ลุกขึ้น ผีไฟไหม้แค้นๆ
“มึง”
ผีไฟไหม้วิ่งกระโดดถีบขาคู่ ผีขุนศึกเอาฝาตุ่มกัน ผีไฟไหม้ ทั้งเตะต่อย ๆๆ ผีขุนศึกเอาฝาตุ่มกันไว้ได้ ก้าวถอยหลังเรื่อยๆ
“แน่จริง อย่าเอาแต่หนีสิวะ”
ผีไฟไหม้เตะต่อยไม่หยุด ผีขุนศึกเอาฝาตุ่มกั้นไว้ ถูกกระแทกๆ
“กูไม่ได้หนี แต่กูมีวิธีสู้ของกูต่างหาก”
ผีขุนศึกก้าวถอยหลัง เข้าใกล้ดาบตัวเองที่ปักที่พื้นหยิบขึ้นมา แล้วหมุนตัวฟัน ฉับ ผีไฟไหม้ ถูกฟันสะพายแร่ง มีรอยเลือดพาดผ่านกลางตัว ผีงิ้วดีใจ
“สวดยอด ไอ้ขุนศึก”
ผีไฟไหม้ อึ้งอยู่ ก้มดูแผล ค่อยๆยิ้ม
“ขอบใจที่ให้กูตายอย่างสมศักดิ์ศรี ไม่ต้องเป็นทาสไอ้อีกาอีก”
ผีไฟไหม้ล้มหงายหลัง ร่างสลาย ผีขุนศึก มองสงสาร
“อโหสิให้กูด้วยเถอะ”
ทันใดนั้นเสียงพวกสนิทดังขึ้น
“ช่วยด้วย”
ผีขุนศึกกับผีงิ้วมองหน้ากัน รีบวิ่งไป
พวกสนิทถูกมัดรวมกันอยู่ แหกปาก
“ช่วยด้วย ช่วยเราด้วย”
ผีขุนศึก ผีงิ้ว วิ่งมา เห็นสนธยาถูกหมอผีอีกาเอากริชจี้คออยู่ก็ตกใจ
“สนธยา”
“ไม่ต้องห่วง หนีไป”
หมอผีอีกาเอากริช เฉือนแขนสนธยาทันที
“โอ๊ย”
“หมอผีอีกา ไอ้สารเลว”
ผีขุนศึกขยับจะเข้าลุย
“เอาสิ ถ้ามึงขัดขืน กูจะฆ่าพวกมันทีละคน ให้เป็นผีตามพวกมึง” หมอผีอีกาขู่
ผีขุนศึกเจ็บใจ
“ไอ้ขี้ขลาด มึงอยากได้วิญญาณกูใช่มั้ย มาเอาไปสิวะ”
สนธยารีบห้าม
“อย่า พวกนายไม่จำเป็นต้องเสียสละเพื่อฉัน ยังมีภารกิจที่พวกนายต้องทำอยู่ หนีไป”
ผีงิ้วยิ้ม
“มาถึงขั้นนี้ ถ้าเอาตัวรอด กูก็หมาสิวะ” ผีงิ้วก้าวมา “กูยอมแล้วไอ้หมอผีอีกา กูยอมเป็นทาสรับใช้มึง มาเอาวิญญาณกูได้เลย”
ผีงิ้วคุกเข่า ยอมแพ้ หมอผีอีกาหัวเราะคลั่ง
สนธยาถูกหมอผีอีกาจับไว้ ใช้กริชจ่อคอ ผีงิ้วคุกเข่ายอมแพ้จะมอบวิญญาณให้ หมอผีอีกาสะใจ
“ในที่สุด มึงก็ต้องยอมเป็นทาสรับให้กู...คลานเข้ามาสิวะ คลานมาหากู ไอ้หมาขี้แพ้ ฮ่าๆ”
ผีงิ้ว จำใจค่อยๆก้มลง ค่อยๆคลานเข้าไป สนธยามองอย่างสงสาร ผีขุนศึกพยายามห้าม
“อย่าเข้าไป...อย่าให้มันใช้กริชอาคมสะกดวิญญาณมึงได้ อย่า”
หมอผีอีกาตวาดลั่น
“หุบปาก เดี๋ยวมึงต้องเป็นรายต่อไป รีบคลานมาสิวะ ไม่งั้น ไอ้นี่ตาย”
ผีงิ้วคลานเข้าไปหยุดที่หน้าหมอผีอีกา ที่ล็อคคอสนธยาอยู่ ผีงิ้วเงยหน้าพูดกับสนธยา
“ขอบใจนะสนธยาที่ช่วยพวกเราไว้ อั๊วคงตอบแทนลื้อได้เท่านี้”
“ส่งวิญญาณมึงมาซะ”
หมอผีอีกายกกริชที่จ่อคอสนธยาอยู่ขึ้นสุดแขน จะจ้วงแทง ผีงิ้วหลับตา กริชอาคมพุ่งลงมา จะถึงหน้าผีงิ้ว ทันใดนั้นมีมือมาจับ รั้งกริชไว้ เลือดไหลท่วมมือ พวกสนิทที่ถูกมัดรวมกันอยู่ตกใจ
“คุณสน”
ผีงิ้วลืมตา สนธยายอมเจ็บ ใช้มือเปล่าจับกริช ช่วยผีงิ้ว
“หนีไป”
ลูกน้องโทนี่ขับรถอยู่ หันไปคุยกับโทนี่
“พร้อมนะครับนาย”
โทนี่นั่งเบาะหลัง ถือปืน หมุนใส่ที่เก็บเสียงที่ปากกระบอกปืน
“มือกูสั่นว่ะ”
ลูกน้องโทนี่ หันมามอง แปลกใจ โทนี่ยิ้ม
“กูอยากฆ่ามัน ทนไม่ไหวแล้ว...เร็วสิวะ”
ลูกน้องหักพวกมาลัย
มณฑลขับมอเตอร์ไซค์อยู่บนถนน รถโทนี่ขับมาเทียบข้าง ๆ นั่งฝั่งคนขับด้านหลัง ลดกระจกลง โทนี่ โผล่หน้ามา หยิบปืนมาขู่ยิ้ม
“หมวดมณฑล”
มณฑลที่ขับรถอยู่ หันไปหยิบปืนเก็บเสียงยิงใส่ 3 นัดรวด โทนี่ ไม่ทันตั้งตัว รีบหลบเข้ารถทันที โทนี่หน้าเหวอ ตกใจที่โดนยิง หอบหนัก ก่อนจะคลั่ง ตะโกน ระบาย
“ไอ้มณฑล กูจะฆ่ามึง”
สนธยาใช้มือจับกริชเลือดไหล ยื้อกับหมอผีอีกา ใบหน้าเจ็บปวดหมอผีอีกา พยายามดึงกริชออกจากมือสนธยา แต่ทำไม่ได้
“ปล่อยสิวะ กูบอกให้ปล่อยๆ”
หมอผีอีกาต่อยหน้าสนธยา ซ้ำๆ จนหน้าหงาย เลือดไหลที่ปากแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือ
“ผีงิ้ว ผีขุนศึก รีบไป ไม่ต้องห่วงฉัน”
ผีงิ้วลุกขึ้น
“ไม่ห่วงได้ไง มึงช่วยกูขนาดนี้...ไอ้ขุนศึก ได้โอกาสแล้ว กระทืบมันให้สูญพันธ์ ย๊าก”
ผีงิ้วกระโดดถีบ หมอผีอีกากระเด็น เซถอย สนธยาปล่อยกริช เลือดไหลเต็มสองมือ พวกสนิทที่ถูกมัด วิ่งเป็นกลุ่มรีบมาดู
“เป็นไงบ้าง คุณสน” หรั่งถามอย่างเป็นห่วง
“สบายมั้งมึง หน้าแหก มือแหกขนาดนี้ รีบพาไปทำแผลก่อนสิวะ” สนิทตะโกน “ฝากตื๊บไอ้อีกาด้วยนะคุณผี”
พวกสนิท ประคองสนธยาออกไป...หมอผีอีกา เผชิญหน้า ผีขุนศึกกับผีงิ้ว
“หมดตัวประกันแล้ว ไอ้หมอผีใจหมา คราวนี้ล่ะ”
ผีงิ้วจะเข้าไปลุยหมอผีอีกา ใช้กริชตวัดสวนมา ผีงิ้วกระโดดถอย หลบได้หวุดหวิด
“อั้ยย่ะ ใจหมาไม่พอ ยังเป็นหมาลอบกัดด้วยนะมึง”
“กูไม่สน ขอกูใช้กริชอาคมแทงมึงได้แค่ครั้งเดียว มึงก็จะตกเป็นทาสรับใช้กู...เข้ามาสิวะ”
ผีขุนศึกตวัดดาบ ยืนเผชิญหน้าหมอผีอีกา
“งั้นก็แปลว่า กูต้องฆ่ามึงให้เร็วที่สุด โดยไม่ให้มึงทำร้ายกูได้สินะ”
ลูกน้องโทนี่ขับรถอยู่หันมา
“เอาไงดีครับนาย มันรู้ตัวแล้ว หนีก่อนดีมั้ยครับ”
โทนี่โกรธ
“กูจะฆ่ามัน มึงได้ยินมั้ย กูจะฆ่ามัน”
ลูกน้องมองกระจกมองหลัง เห็นมณฑล ขับรถตาม
“แต่ตอนนี้เราตกเป็นเป้า เสียเปรียบนะครับนาย”
“กูไม่สน”
โทนี่แค้นเบี่ยงตัวลอดกระจกรถออกไปจะยิง มณฑลขับมอเตอร์ไซค์ตาม หยิบมือถือมากดถ่ายวิดิโอ โทนี่เบี่ยงตัวลอดกระจกรถมา ยิงใส่ไม่ยั้ง มณฑลยกมือถือขึ้นถ่ายภาพหน้าจอมือถือ เห็นภาพโทนี่ยิงปืนใส่ มณฑลขับรถซิกแซก ถ่ายมือถือ หลบหลีก จนแซงรถมณฑลหนีไปได้ โทนี่คลั่ง ยิงปืนตาม จนหมดแม็กซ์ โทนี่ ตะโกนไล่หลัง
“ไอ้มณฑล กูจะฆ่ามึงให้ได้ กลับมา”
มณฑลที่ขับรถนำไปไกล ยกมือถือขึ้นโบก บ๊ายบาย
เจนนี่กับพิมพ์ดาวเดินมาที่หน้าโรงพยาบาล ที่ข้อเท้ามีผ้าพันแผล
“ขอบคุณนะ ที่พาฉันมาหาหมอ”
“แล้วนี่เธอจะกลับบ้านเลยมั้ย ให้ฉันไปส่งได้นะ”
“ไม่เป็นไร ฉันจะกลับไปที่เรือนหอ จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย...คุณจะได้อยู่กับสนซะที”
พิมพ์ดาวพยักหน้า เจนนี่เดินไป พิมพ์ดาวเรียกไว้
“เจนนี่”
เจนนี่ หันกลับ
“ขอบใจมากนะ”พิมพ์ดาวบอกอย่างจริงใจ
เจนนี่ พยักหน้า เดินจากไป หน้าจ๋อย
อ่านต่อตอนที่ 21
