หัวใจเรือพ่วง ตอนที่ 19
บ่ายวันต่อมา แพทนั่งอยู่ในร้านกาแฟของเตอร์ มานั่งรอไปรับอะตอมที่โรงเรียน ซึ่งโดนเตอร์โวยใส่เสียงดังลั่นพอรู้เรื่องทักษอรโดนฉีกหน้ากากกลางวัดเรื่องท้องลมวันก่อน แต่ชีดันพลาด
“เสียดายๆๆๆๆ ฉันพลาดซีนสำคัญแบบนี้ไปได้ไง ทำไมแกไม่โทร.ตามฉันละแพท”
“จะบ้าเหรอ ฉันจะรู้ได้ไง ว่าคุณอรเธอจะกล้าโกหกว่าท้อง”
“คุณธาริศก็นะ ปล่อยให้เมียหลอกอยู่ได้ไงนานสองนาน ถ้ายังจับไม่ได้ต่อไปชีจะหลอกว่าไงต่อนะ ท้องมาปีกว่าแล้วยังไม่คลอดสักทีงั้นเหรอ คนนะไม่ใช่ช้าง” เกย์สาวเม้าท์มอยสนุกปาก
“คิดๆ ดูก็น่าสงสารนะเตอร์คุณอรเธอยอม ทำทุกอย่างเพื่อที่จะดึงสามีเอาไว้”
“โอ๊ย ผู้หญิงจิตแบบนั้น สามีที่ไหนจะอยู่ด้วยได้ จิกผัวตลอดเว ชาติที่แล้วคงเป็นไก่แน่นอน...เออ จริงซิ แล้วตอนนี้ตอนนี้หล่อนไปกบดาลอยู่ที่ไหนเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อไป”
แพทส่ายหน้า “ไม่รู้”
“แล้วคุณธาริศล่ะ ถ้าเป็นอิสระแล้วเค้าจะกลับมาหายายรัญมั้ย”
แพทส่ายหน้าอีก “ฉันไม่รู้”
“งั้น คำถามสุดท้ายนะ แล้วเธอกับคุณพีทล่ะ...ไหนว่าถึงกับหมั้นหมายต่อหน้าแม่นายแล้วไม่ใช่เหรอ”
เตอร์จับมือที่ใส่แหวนของแพทชูขึ้นมา แพทดึงมือออก
“ไม่รู้...แต่ตอนนี้ดึกมากแล้ว ชั้นกลับก่อนนะ”
แพทออกไปจากร้านทันที
“โอ๊ย เดี๋ยวซิ พอถึงคำถามไคลแมกซ์ละชิ่งหนีเลยนะยะ แพท ถามอะไรก็ไม่รู้ๆ น่าเบื่อที่สุดแม่คนนี้นี่”
ที่ด้านนอกร้าน เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ แต่เตอร์ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร
เป็นรถทักษอรนั่นเอง ที่เวลานี้มองตามแพทที่เดินขึ้นรถแล้วขับออกไป พูดโทรศัพท์กับปลายสายอย่างเลือดเย็น
“นังแพทมันออกไปแล้ว...แกตามมันไปได้เลย แล้วก็จัดการฆ่าไอ้เด็กอะตอมต่อหน้ามันนั่นแหละ”
มีไอ้ชิดลูกน้องคนเก่าของเปลี่ยน เป็นคนขับรถให้
เปลี่ยนอยู่บนรถอีกคันมีไอ้ชิดลูกน้องคนเก่าของเปลี่ยน เป็นคนขับรถให้
เปลี่ยนคุยโทรศัทพ์กับทักษอรอยู่ พอได้ฟังถึงกับอึ้ง
“ฆ่าเด็กอะตอมงั้นเหรอ!”
“ก็ใช่นะซิ ฆ่านังรัญ หรือนังแพท พวกมันตายไปก็แค่นั้น มันไม่สะใจเท่ากับฆ่าลูกมันหรอก มันจะได้ตายทั้งเป็นกันทั้งหมดนั้นแหละ”
ทักษอรวางมือถือ แล้วก็ลูบท้องตัวเองยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ลูกจ๋า...ลูกว่าแม่คิดแบบนี้มันถูกแล้วใช่มั้ยจ้ะ ต่อไปพอมันตาย พ่อเค้าก็จะกลับมาอยู่กับเรานะ ฮะๆ ๆ ๆ”
ทักษอรยามนี้เหมือนคนป่วยโรคจิตเต็มขั้น สายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
เย็นนั้นพอแพทเดินลงรถมาเห็นรัญธิดายืนรออยู่กับอะตอมแล้ว
“อ้าวรัญ มาได้ไง”
“พอดีรัญว่างนะคะ ไม่อยากอยู่บ้านให้ฟุ้งซ่าน เลยมารับอะตอมด้วย”
“แล้วก็ไม่บอก งั้น เดี๋ยววันนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันดีมั้ย เดี๋ยวโทร.บอกพี่ทิพไม่ต้องทำกับข้าว”
อะตอมยิ้ม “ดีครับ รีบไปกันเลย พยาธิในท้องอะตอมร้องกันใหญ่แล้ว”
แพทค่อยๆ ยิ้มออก จูงอะตอมขึ้นรถ
ส่วนในรถตู้ที่จอดซุ่มอยู่อีกมุม เปลี่ยนชักปืนเก็บเสียงออกมาเหมือนเตรียมพร้อม พยักหน้าให้ชิดสมุนคู่ใจ ชิดขับตามรถออกไป
แพทขับรถตามทางท่าทีสบายๆ รัญธิดาฟังอะตอมร้องเพลงเด็กๆ เล่นอย่างบันเทิงใจ บรรยากาศแสนอบอุ่น
จู่ๆ รถตู้เปลี่ยนขับเข้ามาใกล้ ก่อนจะหักรถเข้าปาดหน้า แพทหักหลบแทบไม่ทัน รถไปจอดนิ่งแพทเดินลงแล้วเข้าไปต่อว่าอย่างมีอารมณ์
“นี่ ขับรถเป็นหรือเปล่า รู้มั้ยว่าในรถมีเด็ก...”
เปลี่ยน กับชิดเปิดประตูลงมา แพทพอเห็นหน้าเท่านั้นก็ตกใจ
“นายเปลี่ยน!”
เปลี่ยนแสยะยิ้มอย่างเอาเรื่อง “นังตัวแสบ”
แพทตกใจรู้ทันทีว่ามีเรื่องแน่ ทำท่าจะวิ่งหนีขึ้นรถ
แต่รัญธิดากับอะตอมดันตามลงมา ด้วยความเป็นห่วง
“น้าแพท มีอะไร”
แพทรีบตะโกนบอก “หนีไป รัญ พาอะตอมหนีไป”
รัญธิดาตั้งสติรีบพาอะตอมวิ่งขึ้นรถ
ส่วนแพทวิ่งหนี โดนชิดวิ่งมาจับตัว แพทสะบัดหนี ดิ้นสู้สุดชีวิตโดนตบเต็มแรง ก่อนจะถูกชิดเอาปืนจี้หัว
ทางฝ่ายรัญธิดาวิ่งมาที่คนขับแต่ด้วยความรีบร้อนลนลานจนมือไม้สั่น ทำกุญแจหล่น เปลี่ยนเข้ามาดึงประตูรถออก กระชากตัวรัญธิดาออกมา เอาปืนขู่
“ออกมา”
ก่อนจะอุ้มตัวอะตอมออกมาด้วย อะตอมร้องไห้จ้าเสียขวัญสุดขีด
“อะตอมๆ อย่าทำอะไรอะตอม ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรเด็ก”
ชิดลากตัวแพทมารวมใกล้กัน
“ฉันมีเงินอยู่ในกระเป๋านะ แกอยากได้อะไรเอาไปเลย” แพทพยายามคุมสติ ต่อรอง
“อยากได้อะไรเอาไป...แล้วถ้าบอกว่า กูอยากได้ชีวิตเด็กนี้ล่ะ”
สองคนสะดุ้งแทบช็อก
ด้านทิพปภากับเตอร์ชะเง้อรอ 3 คน อยู่นานแล้ว
“ไหนบอกว่ากำลังจะถึง ทำไมยังไม่มาอีก ...หรือว่าจะเปลี่ยนใจ”
“เดี๋ยวเตอร์โทร.ตามให้ฮ่ะ พี่ทิพ”
เตอร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.ตอนแรก็ร่าเริงดี
“อยู่ไหนย่ะยายแพท ฉันรอแก จนหน้ามันต้องตบแป้งใหม่อีกรอบแล้วนะยะ…” แล้วเปลี่ยนเป็นตาเหลือก ตกใจ “แก...แกเป็นใครอ่ะ...”
ด้านพีทเปิดประตูห้องพักในบ้านเดินนำเข้ามา มีธาริศตาม
“นายพักห้องนี้แหละ”
“ต้องกวนพี่พีทอีกแล้ว ขอโทษจริงๆ ครับ”
“เฮ้ย คิดมากน่า...ฉันดีใจต่างหากที่นายมาอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันก็ไม่มีใครอีกแล้ว ตัวคนเดียวเหมือนนายนั้นแหละ”
“คุณแพทล่ะครับ...ผมดูออกนะว่าพี่พีทชอบเธอ”
“ใช่ แล้วต่อจากนี้ไปฉันจะไม่ยอมเสียเวลาอีกแล้ว...แม่พูดถูก ชีวิตคนเรามันสั้นจริงๆ เราไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น...นายล่ะ ถึงนายจะไม่มีลูกกับอรแล้ว แต่นายก็ยังมีอะตอม”
“ผมก็คิดแบบนั้น แต่ไม่รู้เหมือนกันว่า ว่ารัญเค้าจะยอมให้โอกาสผมอีกหรือเปล่า”
พีทประชดนิดๆ “ผู้หญิงบ้านนี้ ตัวเล็กๆ แต่ใจแข็งกันทุกคนจริงๆ แต่ยังไง ผู้ชายตัวโตๆ อย่างเราก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน จริงมั้ย”
พีทหันไปยักคิ้วให้ ยื่นมือจับกันประสาลูกผู้ชาย ธาริศยิ้มแล้วก็จับมือ
เสียงนังเตอร์แหลมเข้ามา “คุณพีท คุณธาริศค่ะ แย่แล้วค่ะ”
สองหนุ่มหันไป เห็นเตอร์กับทิพปภาโผล่เข้ามาทันที
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
“คุณพีท ช่วยยายแพทนะ” แล้วทิพปภาจึงหันไปทางธาริศ “ถ้าคุณยังมีความเป็นคนอยู่ คุณต้องช่วยลุกคุณ ช่วยอะตอม ช่วยลูกของคุณ แล้วก็ยายรัญด้วย ฉันขอร้อง”
“เดี๋ยวครับ เดี๋ยวก่อน พูดช้าๆ มันเกิดอะไรขึ้น” พีทถามอย่างร้อนใจปนงง
“ยายแพท ยายรัญ แล้วก็อะตอม ทั้งหมดถูกโจรจับตัวไป”
ทั้งพีทและธาริศตกใจแทบช็อก
หัวใจเรือพ่วง ตอนที่ 19 (ต่อ)
เปลี่ยนพาสามคนมาที่กระท่อมในเหมืองร้าง แพทกับรัญธิดา ถูกผลักเข้าไป อะตอมมาหลังสุด
“อะตอม!” แพทกะรัญธิดาร้องเรียก
อะตอมร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ฮือๆ ตอมเจ็บ”
แพทคำรามอย่างแค้นใจ “แกมันเก่งแต่เก่งเด็กเท่านั้น อะตอมไปทำอะไรให้แก เด็กมันสู้แกไม่ได้หรอก”
รัญธิดาขอร้องอีกคน “ปล่อยอะตอมไปเถอะ ฉันขอร้อง อะตอมแกไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”
เปลี่ยนเยาะหยัน “โถๆๆ น่าสงสาร นังตัวดี แกทำฉันไว้แสบมาก ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไง”
“งั้นมันก็เป็นเรื่องของฉันกับแก...สองคนนี้ไม่รู้เกี่ยวอะไรด้วย ปล่อยทั้งสองคนไปชิ แกโกรธฉัน แกก็มาทำฉันนี้ อย่าทำอะไรหลานฉันเลย”
รัญธิดาตกใจ “น้าแพท”
“ใครบอกว่าไม่เกี่ยว ไอ้เด็กนี่มันผิดที่เป็นลูกเอ็งไง มันถึงต้องตาย มีคนเค้าอยากเห็นแกสองคนแดดิ้นตอนลูกแกตายต่อหน้าต่อตาว่ามันจะเจ็บปวดขนาดไหน ฮะๆๆ”
“จัดการยิงเด็กมันเลยมั้ย พี่ เราจะได้ไปรับเงิน”
ชิดว่าแล้วชักปืนไปทางอะตอม
แพทกะรัญธิดาตะโกนก้อง “อย่า”
เปลี่ยนปัดปืนชิดออกเต็มแรง
“ใครใช้ให้เอ็งทำ ข้ายังไม่ได้สั่ง เรื่องอะไรเราจะรับเงินจากนังนั้น แค่ทางเดียว ในเมื่อเราสมควรจะได้มากกว่านี้ ฮะๆๆๆ”
เปลี่ยนหัวเราะเสียงดังลั่น
ฟากพีทตกใจมาก
“โดนจับตัวไปทั้งหมดงั้นเหรอ”
“ผมจะไปช่วยรัญ กับลูก” ธาริศหุนหันจะไป
“เฮ้ย เดี๋ยวซิ นายจะไปที่ไหน ช่วยยังไง เรายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“ผมไม่สนผมต้องช่วยรัญ อะตอม ผมกลัวสองคนจะมีอันตราย” ธาริศบอก
“ใจเย็นก่อนซิ ฉันเชื่อว่าตอนนี้ คุณแพท รัญ อะตอมยังปลอดภัย ถ้ามันจงให้พี่ทิพ กับคุณเตอร์ รู้ว่าทั้งหมดถูกจับไป เพราะงั้นมันต้องติดต่อกลับมาอีกแน่ เราต้องรอ มันคงมีแผนอะไรซักอย่าง” พีทนิ่งคิด
“เรียกค่าไถ่! หรือว่ามันจะจับตัวทั้งหมดไปเรียกค่าไถ่ เตอร์ดูในหนัง ตามรูปการแล้วมันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน”
“แต่เราไม่ใช่คนมีเงิน แล้วก็ไม่เคยมีศัตรูที่ไหน” ทิพปภาบอก
เตอร์คิดๆ “ไม่จริงฮ่ะ มีอยู่คนหนึ่ง”
“ยัยทักษอร!” ทิพปภานึกออก
ทักษอรเดินนวยนาดท้องลมนมแฟบเข้ามา
“มีใส่ร้ายกันแบบนี้ มันไม่มากไปหน่อยเหรอ”
ทุกคนหันไป ธาริศแปลกใจ
“อร นี่อรมาทำไมอีก”
“พี่ธาริศ อรมาเพื่อขอโทษสิ่งที่อรทำทั้งหมด อรสำนึกแล้ว ว่าสิ่งที่ทำมันเลวร้าย และสร้างความเจ็บปวดกับพี่ขนาดไหน พี่ธาริศขา...ยกโทษให้อร แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะคะ อรสัญญาว่าอร จะปรับปรุงตัว ไม่ข่มพี่ ให้อิสระแกพี่ทุกอย่าง หรือพี่อยากจะรับอะตอมเป็นลูกอรก็จะไม่ห้ามอีก เอาเลยค่ะ แต่ขอให้พี่ยกโทษให้อร อย่าทิ้งอรเท่านั้น”
ธาริศเริ่มสับสน
“ตอนนี้อะตอม โดนจับตัวทั้ง รัญและคุณแพทด้วยยังไม่รู้เลยว่าเป็นยังไง”
ทักษอรแกล้งตกใจเว่อร์ๆ “ต๊ายจริง นี่พวกโจรมันฆ่าเด็กอะตอมแล้วเหรอค่ะ พวกโจรใจยักษ์ใจมารทำ
กับเด็กได้ลงคอ”
“นี่หลานฉันยังไม่ตาย อย่ามาแช่งกันแบบนี้” ทิพปภาเสียงเขียว
ทักษอรยักไหล่ทำนองไม่ได้ตั้งใจ แต่ลอบยิ้มอย่างสะใจ
โทรศัทพ์มือถือที่อยู่ในมือเตอร์ดัง
“มันโทร.มาแล้ว!”
ทุกคนหันมาให้ความสนใจ
เตอร์วางโทรศัทพ์ลงบนโต๊ะ เปิดสปีกเกอร์โฟน ทุนคนรุมฟังอย่างเป็นห่วง ยกเว้นทักษอร
“อย่าทำร้ายผู้หญิงกับเด็กนะ ถ้าแกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่” ธาริศร้องออกไป
“แกจะเอาไงบอกมา” พีทตาม
เปลี่ยนโทรศัทพ์อยู่ได้ยินเสียงพีท ยิ่งแค้นใหญ่
“ไอ้พีทนั้นแกเองเหรอ...ดี จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
พีทแปลกใจ “นี่แกรู้จักชั้นด้วยเหรอ”
เปลี่ยนเยาะ “อะไรกัน จำลูกน้องเก่าแก่ที่เคยรับใช้แกมานานไม่ได้เชียวเหรอ แกมันไม่เคยรู้จักบุญคุณคนเอาเสียเลยนะ”
พีทนึกได้ในทันที “ไอ้เปลี่ยน...ไอ้เลว”
“อ๋อ จำได้แล้วเหรอ”
เปลี่ยนฉุดกระชากลากแพทดึงออกมา เสียงอะตอมกับรัญธิดาร้องอย่างตกใจ เสียขวัญ
“น้าแพท” / “แม่แพท”
เปลี่ยนส่งโทรศัทพ์ให้ลูกน้อง ชิดคอยถือจ่อให้เปลี่ยนฟังเสียงฝั่งโน้น
“มานี่ นังตัวดี ทักไอ้พีทมันหน่อยซิ”
แพทเบือนหน้าหนีไม่พูด
“ฉันบอกให้พูดไง” แพทเงียบไม่ยอมพูด เปลี่ยนโมโหตบแพทเปรี้ยง
“โอ๊ย...” แพทถุยน้ำลายใส่หน้าเปลี่ยน ตะโกนออกไป “ไม่ต้องสนใจ อย่าไปไปเชื่อมันคุณพีท”
เปลี่ยนตามไปตบอีกสองสามที
“อย่า อย่าทำน้าแพท” รัญธิดาใจจะขาด
อะตอมร้องไห้เสียขวัญอย่างหนัก
พีทฟังเสียงอยู่ทุกคนลุ้นใจแทบขาด ฟังเสียงร้องของรัญธิดา สลับกับอะตอม พีท กะธาริศกำมือแน่น
“ไอ้ชาติชั่ว หยุดนะ อย่าทำอะไรแพท” พีทตะโกนกรอกสาย
“เดี๋ยวซิ มันยังไม่สนุกเลย”
“ปล่อย ฉันนะ ปล่อย โอ๊ย”
เปลี่ยนลากตัวแพท เข้าไปกดหัวจุ๋มในโอ่งน้ำที่มีน้ำอยู่เต็ม รัญธิดายิ่งร้องไห้ใหญ่
“อย่าๆ อย่าทำแบบนั้นฮือๆ อย่าทรมานน้าแพทเลย”
ธาริศตกใจรีบถาม “รัญ รัญเป็นไงบ้าง”
“พี่ธาริศ ช่วยรัญกับลูกด้วย”
เปลี่ยนหัวเราะ เล่นสนุกกับความกลัวของทุกคน “ฮะๆๆ สนุกจริงโว้ย”
ทักษอรที่ลอบยิ้ม และแอบพูดแบบไม่มีเสียงแช่งไปด้วย หันหน้าหนีคนอื่น
“ฆ่ามัน ฆ่ามันเลย”
ในขณะที่ทุกคนร้อนร้น เตอร์กอดทิพปภาร้องไห้สงสารสามคน
“ไอ้เปลี่ยน ไอ้หน้าตัวเมีย ถ้าแกทำอะไรคุณแพทอีก ฉันจะฆ่าแก” พีทคำราม กัดฟันแน่น
เปลี่ยนแกล้งจนสมใจ จึงดึงแพทขึ้นมา ปล่อยแพทไป แพทร่วงลงอย่างหมดแรง ไอสำลักน้ำใหญ่
เปลี่ยนเอาโทรศัทพ์จากชิดมาคุยต่อ
“เป็นไง ได้ยินเสียงหัวเราะของสุดที่รักของแกมั้ย หึหึ”
“แกต้องการอะไรบอกมาฉันยอมทุกอย่างแล้ว ขอแค่อย่าทำร้ายคุณแพท รัญ แล้วก็อะตอมก็พอ” พีทควบคุมสติ
“สิบล้าน ฉันต้องการเงินสิบล้าน แลกกับสามคนนี้ ฮะ ๆๆๆ”
พูดจบเปลี่ยนก็ตัดสายไปเลย
“เดี๋ยวซิ อย่าเพิ่งวาง เราจะแน่ใจได้ไง ว่าแกจะพูดความจริง”
“โธ่...เงินตั้งมากมายขนาดนั้น ฉันจะไปเอามาจากที่ไหน” ทิพปภาครวญ
“แบบนี้มันก็เหมือนต้องการฆ่ายายแพท รัญ แล้วก็อะตอมกันชัดๆ ฮือๆ” เตอร์หน้าเสียสุดๆ
“ผมไม่ยอมแน่นอน เราจะต้องช่วยคุณแพท รัญ แล้วก็อะตอมให้ได้” ธาริศบอกหนักแน่น
“ใช่ ถ้ามันต้องการเงิน เราก็จะให้มันไป ต่อให้มากกว่าสิบล้าน ผมก็ให้มันได้แลกกับชีวิตของแพท แล้วก็ทุกคน”
ทักษอรโมโหมาก เพราะผิดแผนไปหมด แต่แล้วก็ต้องข่มใจเดินไปจับแขนธาริศปลอบ ทำตัวแสนดี
“ทำไมถึงเกิดเรื่องร้ายๆ แบบนี้ขึ้นได้นะ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทุกคนด้วยเถอะ”
ทักษอรเดินเข้าห้องพักที่บ้านมา พอปิดประตูก็หงุดหงิด เหวี่ยงหมอนทิ้งระบายอารมณ์ ก่อนจะหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาโทร.ออก
“ไอ้เปลี่ยน นี่แกจะทำอะไร แกทำผิดคำสั่งฉัน ฉันบอกให้ฆ่าไอ้เด็กนั้นไง แกจับตัวนังพวกนั้นไปทำไม”
เปลี่ยนคุยโทรศัทพ์อยู่กับทักษอร
“ใจเย็นๆ ซิครับ คุณอร เรื่องมันกำลังสนุกเลย”
“ฉันไม่มีอารมณ์เล่นสนุกอะไรกับแกอีกแล้ว ฉันต้องการให้เด็กอะตอมมันตาย เข้าใจมั้ย แล้วถ้าแกทำไม่ได้ ฉันก็จะให้คนอื่นทำ ในเมื่อแกทำงานไม่สำเร็จ ค่าจ้างอีกครึ่งแกก็ไม่ต้องเอา”
“งั้นก็ได้แต่ผมจะบอกผัวคุณว่าเรื่องทั้งหมดคุณเป็นคนสั่งให้ผมทำ”
ขาดคำ เปลี่ยนเปิดประตูระเบียงปรากฏตัวเข้ามา ทักษอร ตกใจถึงกับโทรศัทพ์หล่น
“แก!”
“หรือไม่ คุณก็รออีกนิด ให้ผมได้รับเงินจากไอ้พีทเสียก่อน แล้วผมจะจัดการไอ้เด็กอะตอมให้คุณแน่ๆ แถม ศพนังแพทกับนังรัญให้ด้วย เอ๊า คุณจะเก็บนังสองคนไว้ทำไมอีกให้มันตายต่อหน้าผัวคุณกับไอ้พีทนั้นแหละ มันสะใจดี”
คราวนี้ทั้งทักษอรและเปลี่ยนยิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม
เวลาต่อมาทักษอรอยู่ในชุดนอน และเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วต้องชะงัก เมื่อเห็นเปลี่ยนตามเข้ามายืนรออยู่อย่างใจเย็น
“แกตามชั้นมาที่นี่ทำไม”
“นอนคนเดียวไม่หนาวเหรอคุณ...ถ้าอย่างนั้นก็คงจะจริงสินะ ที่เค้าว่านายธาริศมันไปหลงนังรัญจนทิ้งคุณ...”
ทักษอรโกรธด่าเอา “ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน”ยื่นเงินให้ “ไม่รู้จะต้องตามมาถึงที่นี่ทำไม เงินแค่นี้เอง หลังเสร็จงานฉันให้แกแน่”
“โธ่ คุณทำงานมันก็ต้องกินต้องใช้ ต้องมีค่าอุปกรณ์ ค่าอาหาร ค่า....”
ทักษอรสวนออกมา “พอๆ ฉันไม่อยากฟัง แล้วก็จำไว้นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามทำอันตรายพี่ธาริศเด็ดขาด...ได้แล้วก็ไปซิ แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก ถ้าไม่อยากถูกจับได้”
เปลี่ยนคุยโว “ที่นี่มันถิ่นผมมาก่อน ไม่ต้องห่วง ไอ้พีทไม่นึกไม่ถึงหรอก ว่าผมจะกล้าเข้ามาเหยียบจมูกมันถึงที่”
ทักษอรหมั่นไส้ เปลี่ยนเก็บเงินก่อนจะเดินออกไปทางประตู
“เดี๋ยว แกจะออกไปทางนั้นไม่ได้นะ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็นเข้า”
เปลี่ยนมองอย่างรำคาญแล้วเดินมาที่หน้าต่างจากระเบียง
พีทยืนครุ่นคิดอยู่ว่าจะหาทางช่วยแพทยังไงดี ทั้งกลุ้ม ทั้งเป็นห่วง ขณะเดียวกัน ที่ระเบียงด้านบนห้องนอนทักษอร เห็นเปลี่ยนเดินออกมา เปลี่ยนเห็นพีทก็ชะงัก พีทเงยหน้าขึ้นมองเห็นพอดี ทั้งคู่สบตากัน
พีทตกใจ “นายเปลี่ยน”
เปลี่ยนชะงักหันไปบอกทักษอร
“ไอ้พีท มันอยู่ข้างล่าง”
ทักษอรตกใจระคนโมโหด้วย “เพราะแกมันโง่มาที่นี่...ทางนี้ พี่พีทต้องรู้เรื่องแน่ๆ”
เปลี่ยนคิดอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งหนีออกไปทางประตู ทักษอรลนลานกลัวความแตก
อ่านต่อตอนที่ 20 จบบริบูรณ์ เวลา 09.00 น.
