ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 18 ตอนอวสาน
ทันใดนั้นประตูห้องประชุมเปิดออก เจ้าหน้าที่นำนพเข้ามา ศักดาหน้าเสีย จักจั่นยิ้มบางๆ
“คุณนพสารภาพกับเราหมดแล้ว”
ก้องเกียรติมองหน้าศักดา
“คุณนพบอกว่าได้รับสัญญาณชัดเจนว่าตำแหน่งอยู่ที่ไหน”
ศักดาอึกอัก
“ผมว่าต้องมีการเข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน”
ก้องเกียรติยิ้มโบกมือ เจ้าหน้าที่เอาตัวนพออกไป
“เอาล่ะ ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ถล่มฐานใหญ่ของมันจนพินาศไปแล้ว โดยไม่ต้องมีทหารกองหนุนจากคุณ”
ดาวพูดขึ้นบ้าง
“ที่สำคัญเราตามหาอาวุธที่พวกมันปล้นไปไม่พบ”
อภิชาติเสริม
“น่าจะอยู่ใต้จมูกพวกเรานี่เอง”
ฤทธิชัยจ้องศักดา
“เราคิดว่าท่านอาจจะรู้ดี”
ศักดาหน้าตื่นรีบปฏิเสธ
“ผมไม่ทราบว่าพวกคุณพูดถึงอะไร”
จักจั่นเสียงเข้ม
“พูดถึงว่าพวกองค์กรอยากจะเก็บอาวุธพวกนี้ไว้เอง”
ศักดายิ้มเย้ย
“พวกคุณไม่มีหลักฐาน พวกคุณทำอะไรผมไม่ได้”
ศักดายิ้มอย่างผู้ชนะ งิ้วมองหน้าศักดายิ้มๆ
“ดิฉันเป็นห่วงว่าพวกนางเสือจะเล่นงานท่านเท่านั้นเอง”
ไผ่ยืนยัน
“รับรองได้ชัวร์”
ศักด์ดาหุบยิ้ม
“ผมรู้ว่าพวกคุณเป็นพวกนางเสือ ผมจะเปิดโปงให้หมด”
งิ้วเหล่มอง
“ท่านรองก้องเกียรติคะ เรามีหลักฐานหรือเปล่าคะว่าใครเป็นพวกนางเสือ”
ก้องเกียรติส่ายหน้า
“เอ...สงสัยว่าจะไม่มีนะครับ”
ศักดาลุกขึ้นพรวด กราดสายตามองทุกคนอย่างแค้นใจ เดินพรวดออกจากที่ประชุมไป
ในจอทีวี...เป็นภาพข่าวของก้องเกียรติกำลังแถลงข่าว กลุ่มนางเสือ ต่างนั่งดูอยู่ตรงโซฟาในห้องรับแขก
“สัญญาสัมปทานต่างๆที่ทำกับอินเตอร์บิสถือว่าเป็นโมฆะ เพราะคณะกรรมการที่เซ็นเป็นตัวปลอม ยืนยันได้จากคณะกรรมการตัวจริงที่พวก แบล็คอีวิล จับไป”
กำจรทำหน้าที่สัมภาษณ์
“ตกลงว่าพวกแบล็คอีวิลถูกทำลายไปแล้วอย่างแน่นอน”
“ณ เวลานี้แบล็คอีวิล เหลือแต่เพียงชื่อ”
กำจรถามต่อ
“ทราบอาวุธที่พวกแบล็คอีวิล ขโมยไปจากกองทัพสหรัฐยังหาไม่พบ”
“เราต้องพบอย่างแน่นอน”
“ทราบว่าไม่พบศพของนายใหญ่ นายใหญ่อาจจะยังไม่ตายอาจจะกลับมาอีกก็ได้”
“อาจจะ แต่ตอนนี้เท่ากับว่าต้องระเหเร่ร่อนตามประเทศต่างๆไปก่อน”
“ครับ ในที่สุดพวกแบล็คอีวิล ที่คิดจะยึดประเทศไทยทั้งด้านการเมืองและเศรษฐกิจ ก็ล่มสลายไปในที่สุดทิ้งไว้แต่ตึกอินเตอร์บิสไว้เป็นอนุสรณ์ของบทเรียนครั้งนี้ว่าภัยที่คุกคามประเทศอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลาในทุกรูปแบบ ผม กำจร แสงรุ่งเรือง รายงาน”
ทีวีปิดลง ทุกคนหน้าตาเซ็งๆ ดาวหน้าเคร่งเครียด จ้องที่ทีวี ทุกคนจ้องมองดาวอย่างสงสัย ฤทธิชัยหันไปถาม
“มีอะไรหรือครับ คุณดาว”
ดาวบอกทันที...
“อินเตอร์บิส จุดเดียวที่เราไม่ได้เข้าไปค้นหาอาวุธที่หายไป”
อ่านต่อหน้า 2
ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 18 ตอนอวสาน (ต่อ)
ทุกคนอยู่ในชุดปฏิบัติการ กำลังตรวจอาวุธ ที่วางอยู่บนโต๊ะฤทธิชัยเปรยขึ้น
“ที่แท้ ท่านรองศักดากับพวกองค์กรคิดเก็บอาวุธพวกนี้ไว้เอง”
อภิชาติพยักหน้า
“ฉลาดมาก ถ้าพวกองค์กรต้องการจะข่มขู่เรียกร้องอะไรแม้แต่ตำแหน่งทางการเมือง ก็สามารถใช้อาวุธพวกนี้ได้”
งิ้วเสริม...
“แล้วโยนความผิดให้พวกแบล็คอีวิล หรือไม่ก็นางเสือ”
อภิชาติพยักหน้านิดๆ
“หรือไม่ก็มือที่สาม”
“เพื่อเงินทั้งนั้น ไอ้พวกนี้เลวจริงๆ อยากรวยไม่มีที่สิ้นสุด”
จักจั่นกระชากลูกเลื่อนด้วยแรงโมโห ไผ่กับจันจิราต่างยิ้มขำจักจั่น ดาวแค้นๆ
“นรกจัดงานรอต้อนรับพวกมันอยู่แล้ว”
ค่ำนั้น...เจ้าหน้าที่ชุดปฏิบัติการนับสิบ ยืนตั้งด่านตรงทางเข้าตึกอินเตอร์บิส ต้องขยับตัวด้วยความตื่นเต้น ปืนในมือตวัดขึ้นเตรียมพร้อม เมื่อพบเห็นว่าพวกนางเสือเดินเรียงหน้ากระดานเข้ามา ดาวกับจักจั่น ในชุดนางเสือส่วน อภิชาติ ฤทธิชัย งิ้ว ในชุดปฏิบัติการ ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน ดาวบอกเสียงเข้ม
“อาวุธร้ายแรงซ่อนอยู่ในตึกนี้”
ฤทธิชัยเสริม
“เป็นภัยร้ายแรงต่อผู้บริสุทธิ์”
ไผ่พูดต่อ
“เรามาเพื่อทำลาย”
อภิชาติยิ้มๆ
“ทำลายแต่อาวุธ แต่ไม่ต้องการทำร้ายคน”
งิ้วกวาดตามองพวกชุดปฏิบัติการ
“เราไม่มีทางเลือก แต่พวกคุณมี”
ดาวพูดเน้นๆจริงจัง
“จะสละชีวิตเพื่อคนชั่ว หรือเพื่อแผ่นดิน”
เจ้าหน้าที่ในชุดปฏิบัติการต่างมองหน้ากัน พวกนางเสือยืนเตรียมพร้อม ทันใดนั้นชุดปฏิบัติการก็ยิงกราดมาที่ทุกคน ดาว ฤทธิชัย อภิชาติ จักจั่น ไผ่ จันจิรา เดินสาดกระสุนเข้าใส่ พวกมันล้มตายจนหมด ทีมนางเสือเดินลุยเข้าไปในตึกด้านใน กราดยิงทุกคนที่ขวางหน้า ขึ้นลิฟท์ไป ออกจากลิฟท์ กราดยิงทุกคนที่ขวางหน้า จนกระทั่งถึงหน้าประตู ห้องหนึ่ง ทั้งหมดพังประตูเข้าไป ตรงหน้าคือกล่องและ อาวุธสงครามเต็มไปหมด ทุกคนต่างยิ้มอย่างพอใจ ฤทธิชัยกดโทรศัพท์
“ท่านรองครับเราพบอาวุธแล้วครับ”
กลุ่มนางเสือ อยู่ในห้องงานเลี้ยง ก้องเกียรติยิ้มให้ทุกคน
“ผมรู้อยู่แล้วว่าพวกคุณต้องทำงานสำเร็จ”
ทั้งหมดต่างยิ้มรับ อภิชาติยิ้มแย้มบอก
“อย่างนี้ต้องเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ครับ”
ทุกคนต่างหัวเราะกัน ก้องเกียรติยิ้ม
“ว่าที่ท่านรัฐมนตรีคลังคนใหม่จะมาขอบคุณทุกคนด้วยตัวเอง”
ฤทธิชัยนึกได้
“อ๋อ...ตำแหน่งที่แบล็คอีวิลต้องการให้นายดำรงเข้ามาแทน”
ดาวเสริม
“แต่ถูกทางพวกองค์กรขัดขวางเสียก่อน”
ก้องเกียรติยิ้ม
“ถูกต้องแล้วครับ คนนี้มาแรงได้รับเสียงสนับสนุนเต็มที่ ยังหนุ่มยังแน่นซะด้วย”
จักจั่นถามขำๆ
“โสดหรือเปล่าคะ”
อภิชาติหึง
“อะแฮ้ม...ถามทำไมมิทราบ”
ทุกคนต่างยิ้ม จักจั่นยิ้มให้งิ้ว
“ถามให้คุณงิ้วค่ะ”
ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 18 ตอนอวสาน (ต่อ)
งิ้วส่ายหน้า
“โน...โน...โน...มีแฟนเป็นนักการเมือง เกิดทุจริตขึ้นมาละก็ ยิงเละแน่”
ทั้งหมดอดขำไม่ได้เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก้องเกียรติรับสาย
“รองก้องเกียรติพูด”
รถเก๋งหรูคันหนึ่งวิ่งมาตามถนน มือนายใหญ่ถือลูกกลมๆสองลูกนั่งอยู่เบาะหลัง
“สวัสดีครับท่านรองก้องเกียรติ”
ก้องเกียรติเคร่งเครียด ทุกคนต่างมองอย่างสงสัย
“อย่างแกแค่ถูกน้ำร้อนก็หนีแล้วไม่มีอะไรน่ากลัว”
พวกดาวทุกคนต่างสงสัย มองหน้ากัน ดาวพึมพำเบาๆ
“ไอ้นายใหญ่”
“ระวังนะครับ ผมอาจจะยืนอยู่ใกล้กับคุณโดยที่คุณไม่รู้ตัว”
นายใหญ่วางหู ยิ้มอย่างผู้ชนะ ก้องเกียรติ หันมามองทุกคน
“ไอ้นายใหญ่”
จักจั่นแค้นๆ
“อยากเห็นหน้ามันตอนนี้จริงๆ จะหัวเราะให้สะใจ”
รถเก๋งคันหรูวิ่งไปตามถนน มือของนายใหญ่ถือลูกกลมๆ สองลูก แล้วค่อยๆเอามือดึงหน้ากากก้องเกียรติออกจากหน้ามาวางไว้ในกระเป๋าเอกสารที่เปิดอยู่แล้ว มือถือลูกกลมสองลูกขยับไปมา...รถเก๋งคันหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงแรม คนขับออกจากรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูหลังรถออก
“เชิญครับท่าน”
มือนายใหญ่วางลูกลมสองลูกทับบนหน้ากากในกระเป๋าแล้วปิดกระเป๋าลงก้าวขาลงมาจากรถเดินเข้าโรงแรมไป...นายใหญ่ในฐานะว่าที่รัฐมนตรีคลัง เดินมาจนถึงหน้าห้องหนึ่ง แล้วหยุด ชายฉกรรจ์ใส่สูทยืนอยู่หน้าห้อง 4-5 คน ต่างก้มตัวเล็กน้อย
“เชิญครับท่าน”
ชายฉกรรจ์เปิดประตู ก้าวนำเข้ามาที่ก้องเกียรติ
“ท่านมาถึงแล้วครับ”
นายใหญ่ก้าวเข้ามายิ้มยกมือไหว้
“ยินดีที่ได้พบทุกคน”
ก้องเกียรติ ฤทธิชัย จักจั่น อภิชาติ ไผ่ จันจิรา ต่างยกมือรับไหว้ นายใหญ่เดินเข้ามาหาก้องเกียรติยื่นมือให้จับ
“เพิ่งได้รู้จักท่านรองวันนี้ รู้สึกเหมือนรู้จักมานาน”
“เช่นกันครับ และนี่คือบุคคลทั้งหลายที่สลายองค์กรแบล็คอีวิลไปจากแผ่นดิน”
นายใหญ่ยิ้มเดินเข้ามาใกล้และผ่านทุกคนเหมือนตรวจแถวไล่มาเรื่อยจนสุดท้ายถึงดาวที่จ้องมองนิ่ง นายใหญ่ยิ้มบางๆ
“เสียดายที่นายใหญ่ หลุดไปได้”
ดาวตอบนิ่งๆ
“หลุดไปไม่ได้หรอกค่ะท่าน”
นายใหญ่หันมามองดาวยิ้มเยือกเย็น
“แน่ใจเหรอครับ”
นายใหญ่จ้องหน้า ดาวจ้องหน้ากลับ ดวงตาของดาวกลายเป็นสีแดงของเหยี่ยวสายลม ดาวยิ้ม เพราะตรงแก้มของนายใหญ่มีรอยแผลที่เกิดจากดาวลงอาคมแวบปรากฏขึ้นมา
“แน่ใจค่ะ”
สามปีผ่านไป...ป่าบ้านดอนเสือเขียวขจีสวยสดใส เสียงสายลมร้องก้อง เสียงสายฟ้าคำราม พวกนางเสือจ้องไปยังป่าข้างหน้าอึดใจก็หันหลังกลับมา เป็นฤทธิชัย ดาว อภิชาติ จักจั่น จันจิรา ไผ่ ยืนตามลำดับ ในอ้อมแขนของดาวอุ้มเด็กชาย 3 ขวบไว้ จักจั่น อุ้มเด็กหญิง สองขวบ จันจิรา อุ้มเด็กหญิง 2 ขวบ ทั้งหมดต่างยิ้มอย่างมีความสุข ดาวพูดออกมาน้ำเสียงจริงจัง
“แผ่นดินไทย ใครอย่าแตะ”
จบบริบูรณ์
