ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 17
ฤทธิชัยพรวดออกมาได้ ก็เจอเข้ากับคมดาบของนินจาที่ฟันลงมา เขาหลบวูบคว้ามือของมัน
ไว้ได้ยิงเปรี้ยงมันไม่สะเทือน ฤทธิชัยเหนี่ยวไกอีก เสียงปืนดังแชะ นินจาตบฤทธิชัยกระเด็นออกไปแล้วเงื้อดาบเข้ามา จักจั่นแวบมาตรงหน้ากดเปรี้ยงมันกระเด็นไป แต่แล้วนินจาอีกสองตัวแวบมาตรงหน้าจักจั่นกับฤทธิชัยที่ดีดตัวขึ้นมา
“ยังเหลืออีกกี่ตัวกันแน่”
นินจาพรวดเข้ามาพร้อมกัน ฤทธิชัยกับจักจั่นแยกกันเข้ารับ เกิดการต่อสู้ประชิดตัวกันอย่างดุเดือด นินจาตัวหนึ่งฟันฉับลงมา ฤทธิชัยเอามือสองข้างตบรับคมดาบของมันไว้ได้พอดี แล้วเหวี่ยงทั้งดาบทั้งคนกระเด็นลอยไปทรุดที่พื้นแต่มันดีดตัวขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าฟัน ฤทธิชัยตวัดมือดาบของพวกมันที่นอนตายอยู่ลอยเข้ามาติดมือหมับ แทงสวนพรวดออกไปเสียบเข้าลำตัวของมันพอดี ฤทธิชัยหันมาเห็นจักจั่นกำลังนัวเนียกับนินจาอีกตัวหนึ่ง เขาขยับตัวแต่แล้วหยุดกึก
“แย่แล้ว นาคี”
“รีบไป จักจั่กจัดการได้”
ฤทธิชัยพุ่งออกไป นินจาฟันจักจั่นฟึบจักจั่นหายไปแวบไปโผล่ของหลังสะบัดมือมีดสั้นติดขึ้นมา นินจาหันฟันฉับ จักจั่นหลบสวนมีดสั้นเข้าที่หน้าอกของมันอย่างจัง
“ซาโยนาระ”
พอเธอกระชากมีดกลับตัวนินจาสะดุ้งล้มตึง จักจั่นพรวดออกไป
โจ กับ สัตยา ถอยหนีออกมาล้อมด้วยพวกมือปืนนับสิบๆ แต่แล้วร่างของนาคีปรากฏตรงหน้าของมัน
“วันนี้คือวันตายของพวกเจ้า”
โจกับสัตยากราดปืนใส่ นาคีสายตาเยือกเย็นเดินเข้าใส่ โจตะโกนลั่น
“ใครเก็บนางนี่ได้ เอาไปเลย 10 ล้าน”
พวกมือปืนต่างเฮดาหน้าเข้าไปล้อมนาคี กราดกระสุนปืนใส่เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว กระสุนวิ่งเข้าร่างของนาคีเป็นรอยกระสุน แสงสะท้อนจากลำแสงปืนของพวกมันสาดเข้าใบหน้าของนาคียิ่งน่ากลัว นาคียกมือสองข้างสาด ออกไปเห็นเป็นลิ่มเล็กๆสีดำพุ่งกระจายออกไปจากร่าง ร่างพวกมือปืนนับสิบร่วงทรุดระเนระนาด
จันจิรานำทุกคนออกมาแต่แล้วก็ต้องถอยกลับเข้าไปเพราะมือปืนที่สัตยาพามาปิดทางออกไว้หมด ทุกคนติดอยู่ตรงกลางด้านหน้าคือพวกมือปืนของสัตยา ด้านหลังคือพวกมือปืนที่ตามล่ามาจากด้านใน จันจิรากราดยิงพวกข้างหน้า ลุงเดชกับ แสง กราดยิงพวกที่ตามมาทางด้านหลัง เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว แสงหันมาบอกลุงเดช
“แบบนี้เราต้านไม่ไหวแน่ กระสุนปืน ไม่พอพวกมัน”
“ใจเย็นไอ้แสง ลูกสะใภ้เอ็งเป็นนางเสือทั้งคน”
ลุงเดชพูดพลาง ยิงสกัดพวกมัน คว่ำไปหนึ่ง
โจ กับ สัตยา พากันเดินหนีมาทางหนึ่ง สัตยายิ้มเย้ย
“เฮอะ...กลัวตายมากจนยอมเสียเงิน10 ล้าน”
“คุณคิดเหรอว่าผมจะจ่ายเงินให้ไอ้พวกโง่นั่น”
สัตยายิ้ม
“ไม่จ่ายอยู่แล้ว ผมถึงได้ตามมานี่ไง”
มันสองคนรีบก้าวยาวออกมาแต่แล้วก็ต้องชะงัก ร่างของนาคีปรากฏอยู่ตรงหน้า โจรีบหันมาบอก
“คุณสัตยาผมให้คุณ 20 ล้านเก็บนางงูนี่”
สัตยาส่ายหน้า
“เสียใจด้วยผมรับแต่เงินสด”
นาคีพรวดเข้ามาตรงหน้าทั้งสองคน ตบผัวะมันสองคนกระเด็นไปเลือดกบปาก สองคนดีดตัวขึ้นมาสัตยากราดกระสุนใส่ โจสะบัดมือไปข้างหลังตวัดกลับมามีดอาคมอยู่ในมือโจกวัดแกว่งมีด นาคีชะงักถอยห่าง ไปมาสัตยาเห็น
“มีดอาคม”
“ใช่ นางงูทำอะไรผมไม่ได้ แต่ฮะฮะฮ่าคุณไม่รอด”
สัตยาหน้าซีด
“ผมให้คุณ 50 ล้านช่วยผมด้วย”
โจยิ้มเย้ย
“ผมก็รับแต่เงินสดเหมือนกัน”
นาคีก้าวเข้าหาทั้งสองคน มันสองคนถอยกรูด นาคีหน้าเยือกเย็น
แสงกราดปืนยิงมือปืนที่พรวดออกมาคว่ำไปหนึ่ง เพื่อเปิดทางก่อนหันมาบอก...
“กระสุนผมหมดแล้ว”
ลุงเดชกราดปืนยิงสาดพวกมันไปอีกสอง เสียงปืนดังแชะ กระสุนหมดเช่นกัน
“หนูจัน ของเรากระสุนหมดแล้ว”
จันจิรากราดปืนยิงไปอีกสอง กระสุนก็หมดเช่นกัน พวกมันต่างเคลื่อนตัวเข้ามาทั้งสองด้านสถานการณ์คับขัน จันจิราตัดสินใจ
“ทุกคนอยู่ที่นี่”
ทันใดนั้นมือปืนด้านในพรวดออกมาสองคน จันจิราแวบเข้าไปหามันตรงหน้าคว้าปืนของมันไว้ต่อยเปรี้ยงมันหงายไป จันจิราสะบัดปืนมาทางลุงเดชกับแสง ปืนของมันลอยเข้ามาแสงรับไว้ได้ทันท่วงที กระสุนปลิวมาจากด้านหน้าเฉี่ยวหัวทุกคนไป แสงดีดตัวไปข้างหน้า สาดกระสุนใส่พวกมือปืนที่เคลื่อนตัวเข้ามา จันจิราลุยเตะอีกคนหนึ่งคว่ำไปสะบัดมือไปที่ปืนตกอยู่บนพื้นปืนลอยหนึบเข้ามาที่มือ จันจิรายิงสาดเปรี้ยงออกไป มันดับ จันจิราตวัดมือผ่านไปที่พื้นแล้วสะบัดไปที่ลุงเดช ปืนลอยจากพื้นพุ่งไป ลุงเดชคว้าไว้ได้ จันจิราดีดตัวกลับเข้ามา ลุงเดชบอกเสียงเครียด
“เราต้องลุยออกไปข้างนอกให้ได้ ไม่ยังงั้นเสร็จพวกมันแน่”
จันจิราหน้าเคร่งเครียด พุ่งไปข้างหน้า
งูบนหัวของนาคีส่ายๆไปมาดุดัน นาคีหน้าเยือกเย็น โจกับสัตยาถอยกรูดสัตยาสาดกระสุนเข้าใส่เปรี้ยงๆ พลางเกาะติดโจเหมือนเงา โจตบสัตยาเปรี้ยงไม่ให้สัตยาเข้าใกล้พลางกวัดแกว่งมีดไปมาแต่แล้วร่างของฤทธิชัยกับจั่นจั่นพรวดออกมาจากซอกหิน ฤทธิชัยเอามือกันจักจั่นไว้จ้องภาพที่อยู่ตรงหน้า จักจั่นแปลกใจ
“ทำไมนางงูเล่นงานพวกมัน”
“พวกมันคิดฆ่านางงูก่อน”
ทันใดนั้นโจเหลือบมาเห็นฤทธิชัยกับจักจั่นพอดี
“นั่นไง ท่านพี่ของแก”
โจชี้มือไปทางด้านซ้ายซึ่งฤทธิชัยกับจักจั่นยืนดูอยู่ นาคีกราดตามไปถึงกับตื่นเต้นดีใจ
“ท่านพี่”
ทันใดนั้นโจได้โอกาสพรวดเข้ามาแทงมีดอาคมตรงหัวใจของนาคีพอดี นาคีร้องด้วยความเจ็บปวดมีดกระทบร่างนาคีเกิดเป็นพลังกระแทกร่างของโจกับสัตยากระเด็นไปที่พื้น ฤทธิชัยกับจักจั่นตกใจคาดไม่ถึง นาคีร้องดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดทันสายตาจ้องโจที่ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นมา ด้วยความแค้นนาคีสะบัดมือออกมาลิ่มพิษสีดำพุ่งเข้าร่างของโจกระเด็นไปที่พื้นลิ่มพิษถูกร่างโจจนพรุน โจก้มลงมองที่ตัวหน้าตื่น อึดใจพิษเข้าสู่หัวใจ โจดิ้นเล็กน้อยแล้วร่างมันค่อยละลายหายไปสัตยาจ้องอย่างตื่นกลัวสุดท้ายร่างโจเหลือแต่เป็นน้ำสีดำๆกองอยู่ ร่างของนาคีทรุดลง
“ท่านพี่”
อ่านต่อหน้า 2
ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 17 (ต่อ)
สัตยาจ้องโจสลับกับนาคีตกใจดีใจผสมกัน แล้วพรวดหนีออกไป
“คิดว่าหนีพ้นเหรอ”
จักจั่นพรวดตามออกไป ฤทธิชัยเข้าไปเอาแขนช้อนนาคีขึ้นมา มองด้วยความเห็นใจ
“ข้ารักท่านพี่”
ฤทธิชัยพยักหน้าสุดท้ายค่อยๆก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆ
“กลับไปสู่โลกของคุณเถอะ”
นาคียิ้ม ทันใดนั้นร่างของนาคีปกลายเป็นแสงจ้าออกมาแล้วหายไปในที่สุด มีดตกที่พื้นดังแคร๊ง ฤทธิชัยหยิบมีดยืนขึ้นมาถือไว้ในมือ ทันใดนั้นเสียงดาวดังมาเบาๆ
“คุณหนึ่ง”
ฤทธิชัยหันไปเห็นดาวยืนอยู่ตรงหน้าดาวมองมีดในมือ
“นาคี”
ฤทธิชัยพยักหน้าสะบัดมือไปมีดวิ่งไปปักที่ผนังถ้ำจนมิด ทั้งสองต่างมองหน้ากัน แล้วอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันในที่สุด
จันจิรากราดปืนยิงใส่พวกมือปืนคว่ำไปสองสามคน แล้วตะโกนก้องจันจิรา
“พี่สายฟ้า”
เสียงสายฟ้าคำรามก้อง ทันใดนั้นร่างของสายฟ้าก็ปรากฏพุ่งเข้าใส่พวกมือปืนที่อยู่ข้างหน้า พวกมือปืนร้องเสียงหลงแตกเปิดทางเป็นช่อง ลุงเดชรีบบอกแสง
“แสง พาทุกคนออกไป เร็วเข้า”
“ทุกคนตามมา”
แสงพุ่งพรวดออกไป นักโทษตามเป็นขบวน จันจิราเร่ง
“ทุกคนเร็ว”
ทุกคนวิ่งพรวดออกไป คณะกรรมการคนหนึ่งถูกกระสุนทรุด ลุงเดชเข้ามาประคอง จันจิราหันขวับกราดยิงมือปืนคว่ำไป จันจิราแวบหายไปด้านหน้า โผล่ไปที่มือปืนที่ขวางอยู่ เตะต่อยยิง ทั้งสายฟ้า ทั้งจันจิรา ทำให้พวกมันกระจัดกระจาย สุดท้ายแสงนำทุกคนผ่านออกไปสู่ราวป่าได้ในที่สุด ทุกคนที่ถูกจับตัวมาขัง ทรุดลงด้วยความเหนื่อย แสง ลุงเดช จักจั่น ต่างยืนคอยระวัง ลุงเดชถอนใจ
“หวังว่าพวกเราคงจับไอ้ตัวนายใหญ่ได้”
จันจิรามั่นใจ
“มันหนีไม่รอดหรอกค่ะ”
สัตยาหนีหัวซุกหัวซุนมาตามเส้นทาง จักจั่นตามมาติดๆกราดยิงพวกมือปืนที่โผล่สวนออกมาตายไป สัตยาหนีมาเจอทางตัน มันหันมาเจอจักจั่นตรงหน้า จักจั่นยิ้มเหี้ยม
“หนทางของคนชั่ว มักจะพบกับทางตันในที่สุด”
สัตยาสะบัดมือไปข้างหลัง มีดติดมือขึ้นมา
“เฮ้ย...เคยเห็นมั้ยวะ หมาจนตรอก อันตรายสุดๆ”
สัตยาตวัดมีดในมือไปมา จักจั่นหน้าเคร่งเครียด ทันใดนั้นหญิงสาวก็ตวัดมือยิงเปรี้ยงๆ สัตยาดิ้นไปมาตามแรงกระสุน มันมองจักจั่นอย่างคาดไม่ถึง ทรุดลงตาเหลือกตายไป
“เคยเห็นแต่หมาจนตรอกถูกยิงเว้ย”
จักจั่นตวัดปืนเก็บข้างหลังแล้วสะบัดหน้าหันหลังกลับไป
จักจั่นก้าวเข้ามา จ้องไปข้างหน้า ยิ้มเมื่อเห็นฤทธิชัยกับดาวกำลังอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน จักจั่นเดินเข้ามาหา
“จะสวีทอะไรกันหนักหนา เรื่องยังไม่จบนะคะยิงกันเปรี้ยงๆอยู่ข้างนอก”
“คุณจักจั่นจะได้หลานแล้ว”
จักจั่นตะลึง
“หา...พี่ดาว”
ดาวยิ้มพยักหน้า จักจั่นเข้ามากอดดาวอย่างดีใจ ทันใดนั้น อภิชาติกับงิ้วก็วิ่งเข้ามา
“ดีใจอะไรกันครับ เรื่องจบแล้วเหรอ”
ทั้งหมดหันไป เห็นอภิชาติกับงิ้วเดินเข้ามา จักจั่นหันไปบอก
“พี่ดาวจะมีน้องแล้วค่ะ”
อภิชาติมองเพื่อน
“ไอ้คุณหนึ่ง เอาเวลาที่ไหนวะ”
ฤทธิชัยยิ้มยืด งิ้วยิ้มให้ทั้งสอง
“ยินดีด้วยค่ะ”
จักจั่นงอนอภิชาติ
“คุณชาติ จักจั่นไม่ยอมด้วย จักจั่นจะมีน้อง”
อภิชาติหน้าเหวอ
“อ้าวตู โดนจนได้”
ทุกคนต่างหัวเราะกัน ทันใดนั้นเสียงระเบิดตูมๆๆ ถ้ำสั่นสะเทือน ทุกคนต่างรู้ตัว ฤทธิชัยรู้ได้ทันที
“มันคิดระเบิดถ้ำฝังพวกเราอยู่ที่นี่”
ดาวร้อนใจ
“แยกกันไปหาตัวนายใหญ่ให้ได้”
ดาวกับฤทธิชัย กราดปืนไปมาเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว กราดปืนยิงพวกมือปืนที่โผล่เข้ามาล้มทรุดไประนาว สายตาพลันเห็นเงาแวบผ่านไป ดาวพรวดนำออกไป ฤทธิชัยตามไปติดๆ
อภิชาติ จักจั่น งิ้ว ต่างกราดปืนคุมหน้าคุมหลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ยิงพวกมือปืนนับสิบๆที่ล้อมกันเข้ามาล้มกลิ้งเป็นใบไม้ร่วง ทั้งสามเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ดาวพรวดเข้าไปด้านใน เห็นร่างของนายใหญ่กำลังมุ่งจะออกไปอีกด้านหนึ่ง ดาวจ้องปืนขู่
“ขยับอีกก้าวเดียว ดับแน่”
ชายคนนั้นหันมาเป็นก้องเกียรตินั่นเอง
“คุณดาว เฮ้อ...โล่งอก ผมหลงกับคุณไผ่”
ฤทธิชัยพรวดเข้ามาพอดี
“ท่านรองก้องเกียรติ”
ฤทธิชัยหยุดจ้องสังเกตอย่างพิจารณา
“ดีใจที่ท่านรอง เอ้อ...”
ก้องเกียรติพูดต่อทันที
“ยังไม่ตาย”
ทั้งสองต่างยิ้ม
“เดี๋ยวก่อนค่ะ”
ดาวก้าวเข้ามา
“ท่านรองให้รหัสกับดาวไว้ ช่วยแสดงหน่อย”
ฤทธิชัยถอยออกมาตวัดปืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ก้องเกียรติยิ้ม
“ได้ครับ”
ก้องเกียรติค่อยๆยิบตาข้างขวาให้ ดาวยิ้มพยักหน้า ฤทธิชัยลดปืนลงแต่แล้วสายตาดาวเห็นรอยที่แก้มเรืองแสงขึ้นมาเป็นรอยเดียวกับที่เธอขีดแก้มโจไว้ ดาวพึมพำ
“นายโจ...นายใหญ่”
ป่านางเสือ 2 ตอนที่ 17 (ต่อ)
ทันใดนั้นเสียงก้องเกียรติตัวจริงดังขึ้น
“คุณฤทธิชัย”
ทั้งสองหันไป ไผ่ กับ ก้องเกียรติยืนอยู่ ทันใดนั้นก้องเกียรติตัวปลอมก็ตวัดปืนสาดกระสุนเข้าใส่ดาวแต่ฤทธิชัยพุ่งเข้ามาขวางไว้ได้พอดีร่างของเขารับกระสุนเต็มๆ แล้วเผ่นพรวดออกไปอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว ก้องเกียรติตะโกนลั่น
“อย่าให้มันหลุดไปได้”
ดาวเผ่นพรวดออกไป ตามติดด้วยฤทธิชัย ไผ่ ก้องเกียรติ
ดาวกับฤทธิชัยเคลื่อนตัวตามนายใหญ่มาถึงทางแยก ดาวหันขวับไปทางขวาเห็นด้านหลังของนายใหญ่พ้นออกไป
“ทางโน้น”
ดาวพรวดออกไป
“ระวังตัวเล็กด้วย”
ฤทธิชัยพรวดตามไปติดๆ...ดาวกับฤทธิชัยวิ่งมาที่ลานใหญ่ด้านนอกเห็นนายใหญ่เดินไปที่ เฮลิคอปเตอร์ที่จอดรออยู่ อภิชาติ จักจั่น งิ้ว พรวดออกมาอีกด้านหนึ่ง
“ชาติ มันอยู่โน่น” ฤทธิชัยตะโกนบอก
ทั้งหมดต่างวิ่งตามไปที่ เฮลิคอปเตอร์ที่จอดอยู่ นายใหญ่ เดินไปอย่างใจเย็นไม่สนพวกของดาวที่ตามใกล้เข้ามา ทันใดนั้นนายใหญ่โบกมือ พวกมือปืนนับสิบๆโผล่ออกมาจากสองข้าง สาดกระสุนเข้าใส่ทุกคน ทุกคนต่างยืนกราดกระสุนแลกกับพวกมือปืน จักจั่นพุ่งตัวเข้ามาบังงิ้วจากกระสุน
“งิ้วอยู่ข้างหลังจักจั่น”
“แท็งคิ่ว”
งิ้วใช้จักจั่นเป็นกำบัง ทั้งหมดต่างยิงใส่พวกมันทรุดทีละคนราวกับใบไม้ร่วงนายใหญ่ขึ้น เฮลิคอปเตอร์ไปในที่สุด เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆลอยขึ้น ลอยขึ้น สูงขึ้นไป
ดาว กับ ฤทธิชัย พุ่งตัวตีลังกาข้ามพวกมือปืนที่ขวางอยู่ แล้ววิ่งไปที่เฮลิคอปเตอร์ในขณะที่ อภิชาติ จักจั่น งิ้ว สาดกระสุนใส่พวกมือปืน แต่ เฮลิคอปเตอร์สูงขึ้นไปไกลกว่าที่ดาวและฤทธิชัยจะตามทัน ทั้งสองสาดกระสุนใส่ เฮลิคอปเตอร์อย่างแค้นใจ
ทันใดนั้นมีลูกจรวด อาร์ พี จี วิ่งเข้าใส่ เฮลิคอปเตอร์ระเบิดตูมไฟลุกท่วมพุ่งดิ่งตกลงไปในหุบเขาได้ยินเสียงระเบิดตูมใหญ่และไฟลุกท่วมขึ้นมาจากหุบเขา ทุกคนหันไปก็เห็นก้องเกียรติถือปืนอาร์ พี จี ยืนคู่กับไผ่อยู่ทั้งหมดต่างยิ้มให้กัน นายใหญ่จบชีวิตลงเสียที จักจั่นเห็นบางอย่างรีบบอกอภิชาติ
“คุณชาติ โน่น”
อภิชาติหันไป ก็เห็นสิ่งหนึ่งลอยลงมาจากด้านบน เขารีบดีดตัวไปรับไว้ได้จ้องมองดู แล้วถือเดินกลับมาที่ทุกคน ส่งให้ก้องเกียรติ ทุกคนต่างจ้อง ปรากฏว่าเป็นหน้ากากยางของก้องเกียรติครึ่งหนึ่ง ยังมีรอยไหม้อยู่ตรงข้างๆ ดาวถอนใจ
“อีกครั้งหนึ่งที่พวกแบล็คอีวิล ต้องพบจุดจบ”
เสียงสายฟ้าร้องก้อง เสียงสายลมคำราม ตรงหน้าคือภาพของหุบเขาฐานทัพใหญ่ที่ระเบิดพังพินาศลงไฟลุกท่วม ทุกคนต่างจ้องมองอย่างพอใจ ไฟลุกท่วมขึ้นบนท้องฟ้า
ในหมู่บ้านมีการจัดงานฉลอง ที่การกำจัดแบล็คอีวิล สำเร็จด้วยดี จักจั่นแนะนำ...
“แม่สมพร ป้าเนียนจ๋า นี่คุณงิ้วค่ะหน่วยพิเศษ”
งิ้วยกมือไหว้ ทักทาย สมพรยิ้มชื่นชม
“ทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะจ๊ะ”
งิ้วยิ้ม ลุงเดชบอกอย่างดีใจ
“เราไล่พวกแบล็คอีวิลออกไปจากแผ่นดินแล้ว”
สมาชิกโจรต่างเฮ ลุงเดชบอกกับทุกคน
“ขอให้สมาชิกโจรทุกคนกลับคืนสู่หมู่บ้านของเรา”
สมาชิกโจรต่างเฮอีกครั้ง ลุงเดชยิ้มๆก่อนจะพูดออกมา
“ข่าวดี หนูดาว กำลังจะเพิ่มสมาชิกใหม่ให้พวกเรา”
สมาชิกโจรต่างดีใจเฮลั่น จักจั่นหันไปหาอภิชาติ
“คุณอภิชาติ จักจั่นว่าเราต้องรีบตามให้ทันนะคะ”
อภิชาติโอบจักจั่นส่งดอกไม้ให้ดอกนึง จักจั่นรับมา
“ถึงบ้านเมื่อไหร่เริ่มทันทีเลยครับ”
สมพรหันไปหาไผ่
“ไผ่ อย่าช้านะลูก”
ทุกคนต่างเฮกันอีก ต่างมีความสุข ต่างทักทาย จักจั่น เข้ามากอดดาวเอาหูแนบที่ท้อง อภิชาติเข้ามาจับมือกับฤทธิชัย ต่างยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
อ่านต่อพรุ่งนี้ เวลา 09.30น
ศักดาอยู่ในห้องทำงานที่กองบังคับการกรมตำรวจ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เจ้าหน้าที่เข้ามารายงาน
“ขอโทษครับท่านรอง ต้องเชิญท่านรองที่ห้องประชุมด่วนครับผม”
ศักดางงๆ
“ไม่เห็นมีใครแจ้งผมเลยนี่”
“ผมไม่ทราบครับ ได้รับคำสั่งให้มาเชิญท่านรอง เท่านั้นครับผม”
ศักดาหน้าสงสัยมาก แต่ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ
ศักดาเดินมาโดยมีเจ้าหน้าที่เดินตามหลัง กระทั่งมาถึงหน้าห้องประชุมมีเจ้าหน้าที่ยืนอยู่5 นาย เจ้าหน้าที่ทำความเคารพแล้วเปิดประตูให้เข้าไปในห้องประชุม...ศักดาก้าวเข้ามากราดสายตา ถึงกับคาดไม่ถึงเมื่อตรงหน้าหัวโต๊ะคือก้องเกียรติ ฤทธิชัย ดาว อภิชาติ จักจั่น และงิ้ว
“เชิญครับท่านรองศักดา”
ก้องเกียรติผายมือ ศักดารีบยิ้ม
“ยินดีที่ได้พบท่านอีกครับ”
“ขอบคุณครับ”
ศักดานั่งลงที่โต๊ะ กราดสายตามองทุกคน
“ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า แสดงว่างานสำเร็จขอแสดงความยินดีด้วย”
“เมื่อวานนี้ คุณงิ้วส่งสัญญาณแจ้งตำแหน่งฐานใหญ่ของพวกมัน แต่ไม่มีกำลังสนับสนุนไปช่วยตามที่ได้คุยกันไว้”
ศักดาชะงักไปนิด
“ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน ทุกคนแสตนด์บายรอสัญญาณอยู่”
ฤทธิชัยยิ้มๆ
“อ๋อ ไม่ผิดหรอกครับ”
จบตอนที่ 17
อ่านต่อตอนที่ 18 พรุ่งนี้ เวลา09.30น.
