มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 19
ดวงนั่งกลุ้มใจ สายมุกเดินตามไม่ห่าง
“ไปบอกพ่อกับแม่เธอว่าจะให้เงินเขาแบบนั้น แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปให้ เงินที่ถูกหวยเหรอ”
“อาจจะไปกู้...”
“กู้นอกระบบเหรอ อย่าเชียวนะ ปัญหาตามมาไม่รู้จบ...หรือจะลองยืมแม่ฉันมั้ยล่ะ”
“อย่าดีกว่า หนี้เก่าผมยังใช้ไม่หมดเลย แล้วยังมาอาศัยอยู่ที่บ้านอีก...ไม่ดีหรอก”
“อยากให้พ่อแม่คุณมาเห็นหน้าคุณตอนนี้จังเลย ว่าเครียดแค่ไหน พวกเขาเคยสนใจอะไรบ้างมั้ย”
ดวงถอนใจกลุ้ม สายมุกมองเห็นใจ
สายมุกเปิดลิ้นชักเก็บของเธอหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเปิดดู ตัดสินใจบางอย่าง แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สายมุกรับ เป็นหนูดีโทรมา
“แกโทรมาพอดี กำลังมีเรื่องปรึกษา”
“เรื่องผู้ชายเหรอ”
“เปล่า...เรื่องมนุษย์โลก คนเราจะไว้ใจกันได้แค่ไหนนะแก”
“แกจะไปรู้ใจเขาได้ไงล่ะ”
“นั่นสิ”
“คนเรานะ บางทีเขาไม่ยอมแสดงความรู้สึกออกมาหรอก แกต้องลองใจ”
“ยังไง...”
สายมุกนิ่งฟัง
ดวงกำลังจะเดินออกจากบ้านไปทำงาน สายมุกถือสมุดบัญชีวิ่งไปหา จับมือเขาเรียกไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ดวงรู้สึกถึงมือที่สายมุกจับ เขาแอบยิ้ม
“นี่คุณ...ฉันว่าเรื่องเงินน่ะ คุณ...”
ยังไม่ทันที่สายมุกจะพูดจบ โอมกับนักเลงก็เข้ามาขัดจังหวะพอดี
“สวัสดีน้องสายมุก”
สายมุกปล่อยมือ ดวงรู้สึกได้กับการกระทำของสายมุก โอมมองดวงอัดอั้นความแค้นไว้ในใจ
“สวัสดีค่ะ เป็นไงมาไงคะเนี่ย”
“ผมว่าการที่ผมมาน่ะ ไม่น่าแปลกใจหรอกนะครับ แต่...” โอมมองที่ดวง “การที่คนจรจัดในตลาดมาอยู่ที่นี่ นั่นสิเรื่องแปลก”
“แม่เขาเป็นคนอยากให้ดวงย้ายมาอยู่ที่นี่น่ะค่ะ”
“เหรอครับ คุณแม่คงอยากทำทานน่ะสิ”
ดวงเบื่อที่ต้องมายืนให้โอมด่ากระทบ
“ผมขอตัวไปทำงานในตลาดก่อนดีกว่า”
“อ้าว...จะรีบไปไหนเล่า เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”
สายมุกสงสัย
“มีเรื่องอะไรต้องคุยกันด้วยเหรอ”
“แหม...ก็มีคนย้ายมาอยู่บ้านสายมุก ก็คงต้องทักทายกันหน่อยละมั้ง”
“ผมต้องรีบไปทำงานจริงๆครับ”
ดวงจะไป สายมุกเรียกไว้
“เดี๋ยวสิ...”
โอมขัดขึ้นมาอีก
“ผมอยากไปเลือกของขวัญให้คุณแม่สายมุกหน่อยน่ะครับ”
“ของขวัญให้แม่...เนื่องในโอกาสอะไรคะ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่อยากจะขอบคุณที่แม่ของสายมุกดีกับผมมาตลอด”
“แต่...”
“นะครับ...ผมไม่รู้จริงๆ ว่าแม่สายมุกชอบอะไร”
สายมุกนิ่งคิด ชำเลืองมองดวง
“ก็ได้ค่ะ”
โอมประหลาดใจ
“หา...ไปจริงเหรอ”
สายมุกพยักหน้าชำเลืองมองดวง แอบดูอาการเขา
“มีใครแนะนำให้ไปกับผมรึเปล่าครับ”
สายมุกรำพึง
“ยายหนูดี”
โอมชะงัก
“หา...”
สายมุกรีบแก้
“เปล่าค่ะ ไม่มีใครแนะนำอะไรทั้งนั้น ไปกันเถอะค่ะ”
โอมส่งยิ้มเยาะดวง โอบไหล่สายมุกพาออกไป สายมุกมองดวง ใจอยากอยู่กับดวงมากกว่า ส่วนดวงก็ได้แต่มองสายมุกออกไปกับโอมอย่างเจ็บปวด
ที่ตลาด...นักเลงเดินผ่านที่มุมนอนของดวง เห็นแล้วก็หมั่นไส้ขึ้นมา
“ป่านนี้คงเห็นสภาพพ่อแม่ตัวเองแล้วสิ กวนตีนดีนัก”
นักเลงถีบข้าวของที่เหลืออยู่กระเด็น แหววเห็น เดินรี่เข้ามา
“แกใช่มั้ยที่เป็นสาเหตุทั้งหมด” แหววกระชากคอเสื้อ “แกเอาดวงไปไว้ที่ไหน”
“นี่มันอะไรกันเนี่ย”
นักเลงผลักแหววออก ซันเข้ามาช่วยแยก
“หยุดก่อน”
“แกไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นใคร”
“ก็เพราะรู้นี่แหละ ถึงคิดว่าแกเป็นคนเอาดวงไปไง ดวงอยู่ไหนบอกมานะ”
นักเลงยิ้มหยัน
“หึหึ ดูเหมือนจะมีเรื่องสนุกให้เล่นสินะ”
แหววจ้องหน้ามัน
“เรื่องสนุกอะไร คนหายไปทั้งคน แกยังคิดว่าเป็นเรื่องสนุกอีกรึไง”
“ถ้าแกอยากรู้จริงๆว่าเพื่อนแกอยู่ไหน...ก็มาดวลกับฉันซักตั้งดีมั้ยล่ะ”
แหววตั้งกราด
“ได้ ฉันไม่กลัวแกอยู่แล้ว”
ซันยกมือห้ามแหวว
“หยุด ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง”
“จะไหวเหรอ”
ซันจริงจัง หน้าเข้มมาก
“ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใคร”
การต่อสู้เริ่มขึ้น...แหววเป็นห่วงซัน
“ไหวมั้ย”
ซันเลือดกลบปาก
“ไหว”
นักเลงยืนยิ้ม แทบไม่ได้ออกแรงอะไร
“คนขี้แพ้อย่างแก ไม่ควรหาเรื่องเจ็บตัวแบบนี้”
แหววเถียงอย่างไม่พอใจ
“เราไม่ได้แพ้”
“ไม่แพ้เหรอ”
นักเลงซัดเข้าที่หน้าซันที่สะบักสะบอมเต็มที แหววมองหยัน
“มีปัญหาทำได้แค่นี้เองเหรอ”
ซันเซ็งเลย
“จะท้ามันทำไม”
“ได้ จัดให้อีก”
นักเลงอัดซันอีก แหววต่อว่า
“คนอย่างแก ก็ทำเฉพาะคนไม่มีทางสู้เท่านั้นแหละวะ”
ซันถอนใจ
“นั่น ยังไม่หยุด”
นักเลงอัดเข้าที่ซันอีก แหววมองหน้าท้าทาย
“แน่จริงก็ต่อยให้เต็มแรง...”
ซันสวนขึ้นทันที
“พอละมั้ง ไม่ต้องพูดต่อแล้ว”
แหววโวยวาย
“นี่เธอจะปล่อยให้มันดูถูกอยู่แบบนี้น่ะเหรอ”
ซันจ๋อยๆ
“ปล่อยเค้าเถ๊อะ”
แหววไม่ยอม
“ไม่ได้ เราจะปล่อยให้พวกชั่ว มาดูถูกแบบนี้ไม่ได้”
“โอย...สงสารคนรับเคราะห์แทนบ้างเถอะ”
ซันพูดทั้งที่เลือดกบปาก นักเลงยิ้มเหี้ยม
“ได้...เดี๋ยวฉันจะสั่งลาอีกซักดอก”
นักเลงจะลงมือ ซันเงื้อมมือจะรับ
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 19(ต่อ)
“อย่าใจร้อนแบบนั้น ก็เห็นอยู่ว่าไม่สู้คน จะเอาอะไรอีกเนี่ย”
ซันพูดทั้งที่เลือดทะลักออกปากไม่หยุด แหววจ้องหน้านักเลง
“แล้วแกจะบอกได้รึยังว่าดวงอยู่ที่ไหน”
“เรื่องอะไรจะบอกพวกขี้แพ้อย่างพวกแก แค่เห็นพวกแกเจ็บตัวก็มีความสะใจ”
“ขี้โกงนี่”
“หึหึ...พวกแกไม่ได้ชนะฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามสัญญานี่”
แหววเจ็บใจ ดวงเดินเข้ามาพอดี
“นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ”
แหวววิ่งเข้าหา ดวงเห็นสภาพซัน
“นี่แกทำพ่อแม่ฉันไม่พอ ยังทำเพื่อนฉันอีกเหรอ”
นักเลงยิ้มหยัน
“ช่วยไม่ได้ มันเสนอตัวเข้ามาเอง”
“ดวง...”
“ไหนๆก็มาแล้ว คุยกันเองก็แล้วกันนะ ฉันไปก่อนล่ะ”
แหววด่าอย่างไม่พอใจ
“ทำร้ายคนอื่นเสร็จก็จากไปง่ายๆเลยนะ ไอ้ชั่วเอ้ย”
นักเลงเดินลอยหน้าลอยตาไป ไม่สนใจ ดวงเป็นห่วงซัน
“เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย”
“ดวง...ทำไม...แกไม่มาเร็วกว่านี้วะ เจ็บตัวฟรีเลยเห็นมั้ยเนี่ย”
แหววหันมาถามดวง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย”
แหววทำแผลให้ซัน
“เสนอตัวจะไปสู้กับมันทำไมเนี่ย”
“แล้วไง จะให้มันสู้กับเธอรึไง”
แหววมองตาซึ้ง
“เจ็บตัวเพื่อฉันอีกแล้วนะ”
“ต้องมีรางวัลให้บ้างนะเนี่ย”
แหววยิ้มเขินๆ ดวงเดินเข้ามาพร้อมน้ำ 3 แก้ว
“ตกลงก็อย่างที่เล่านั่นแหละ ฉันย้ายไปอยู่บ้านคุณนายสร้อยเพชร”
แหววมองหน้า
“แน่ใจเหรอว่าคุณนายน่ะไว้ใจได้ แกขี้งกจะตาย จะให้เธอไปอยู่ฟรีๆได้ยังไง”
ซันเห็นด้วยกับแหวว
“นั่นสิ เห็นด้วยนะ คุณนายสร้อยเพชร ปกติก็ดูเหมือนไม่ชอบขี้หน้าแกด้วย ทำไมอยู่ๆก็ทำดีวะ ไม่สงสัยบ้างเหรอ”
“นั่นสิ แล้วไหนจะเรื่องของพวกไอ้โอมนั่นอีก อยู่ๆก็มาบังคับให้ย้ายจากบ้านตัวเอง ไหวป่ะเนี่ย”
ดวงนิ่ง
“ฉันว่าเรื่องพวกนั้นไม่สำคัญเท่าเรื่องของพ่อกับแม่หรอก”
ดวงถอนหายใจ กลุ้ม ซันนึกได้
“จริงสินะ แล้วนี่จะไปหาเงินที่ไหนล่ะ”
ดวงไม่สบายใจ
โอมพาสายมุกเข้ามาในร้านเครื่องประดับในห้างสรรพสินค้า แต่สายมุกสายตาไม่ได้จดจ่ออยู่กับในร้าน เธอชะเง้อหาธนาคารตลอดเวลา
“อันนี้สวยมั้ยมุก”
สายมุกไม่ได้มอง
“ก็สวยดีนี่คะ”
พนักงานยิ้มแย้มเข้ามา
“จะลองดูมั้ยคะ”
สายมุกถามลอยๆ
“ธนาคารนี่อยู่ตรงไหนคะ”
“บัตรเครดิตเราก็รับนะคะ ไม่จำเป็นต้องไปเบิกเงินสด”
โอมวางท่ารวย
“มุกไม่ต้อง ผมจัดการเอง”
“ไม่เกี่ยวกับการซื้อของหรอกค่ะ แค่ธุรกรรมทางการเงินทั่วไป”
พนักงานหันมาบอก
“ธนาคารขึ้นไปอีก 2 ชั้นค่ะ”
โอมสงสัย
“มุก...ทำไมมุกใช้คำว่าธุรกรรมทางการเงิน ดูจริงจังเหมือนจะมีเรื่องสำคัญ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เสร็จแล้วจะกลับมานะคะ”
สายมุกรีบเดินออกไป โอมมองอย่างสงสัย
แหววมาช่วยดวงขนผักขึ้นรถเข็นไปส่ง
“บอกแล้วว่าไม่ต้องมาช่วย ไปดูไอ้ซันมันเถอะ โดนต่อยซะเยินขนาดนั้น”
“ฉันห่วงเธอมากกว่า ปัญหาชีวิตเยอะเหลือเกินนี่”
แหววเห็นคะน้ามัดใหญ่ที่ดวงยกขึ้นรถเข็น
“เฮ้ยคะน้า เดี๋ยวขอแบ่งซื้อหน่อยดีกว่า ซันมันชอบกินนัก”
แหววหันไปเห็นผักกาดขาว
“ผักกาดขาวนี่ซื้อไปทำแกงจืดด้วยดีกว่า ซันมันเจ็บปากแบบนั้น คงกินอะไรเผ็ดๆไม่ได้แน่”
ดวงพยักหน้ากับคำพูดของแหวว ที่ดูเหมือนจะคิดถึงแต่ซันไปซะหมด
“เออ เดี๋ยวต้องแวะไปซื้อเต้าหูด้วย เมื่อวานนะซันก็โดนน้ำร้อนลวก หาเรื่องเจ็บตัวตลอดเลยมันน่ะ”
ดวงมองหน้า
“นี่แหวว เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอห่วงฉันใช่มั้ย แต่ตลอดเวลาที่อยู่เนี่ย เธอเห็นอะไรก็คิดถึงไอ้ซันซะหมด แบบนี้...ไปดูไอ้ซันเถอะ ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก”
แหววเขินๆ
“บ้า ห่วงอะไรกัน ก็แค่ตามประสาเพื่อนเท่านั้นแหละ คิดมาก”
“ใส่ใจขนาดนี้ แน่ใจเหรอว่าเพื่อน”
“ใส่ใจเหรอ...”
แหววเขินพฤติกรรมตัวเอง
สายมุกเดินมาหน้าธนาคาร ดูซองเงินยิ้มๆแล้วยัดใส่กระเป๋าสะพาย โดยหารู้ไม่ว่าโอมนั้นแอบซุ่มดูอยู่
“เอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้น”
โอมมองสายมุกอย่างสงสัย
ซันเฝ้าแผงไข่อยู่ แหววเดินผ่านถือตะกร้าผักมาหลายอย่างเตรียมไปทำกับข้าว ซันยิ้มแย้มถาม
“ทำอะไรกินล่ะวันนี้”
แหววร้อนตัว
“ไม่ได้ทำให้นะ ทำกินเอง”
“ก็ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย”
“เหรอ”
“มานี่หน่อยสิ มีอะไรจะให้”
“อะไร”
“มาเถอะน่า...”
แหววเดินเข้าไปหาซัน ยังเขินๆอายๆ
“แบมือมาสิ”
แหววแบมืออย่างว่าง่าย หญิงสาวคิดในใจเขินๆ
“อุ๊ย มีของให้ด้วยอ่ะ”
“หลับตาด้วย”
แหววคิดในใจ
“คงไม่ใช่แหวนหรอกนะ มันจะผูกมัดเกินไป”
แหววยิ้มอาย ซันวางของที่ให้บนมือแหววอย่างทนุถนอม
“ลืมตาได้”
แหววค่อยๆลืมตาดู ตื่นเต้น แหววลืมตาเห็น ปรากฏว่าเป็นไข่หนึ่งฟอง เธอเห็นแล้วก็เซ็ง
“ไข่”
“แถมให้ เผื่อไปทำอะไรกิน”
แหววมองซันหน้าเซ็งมาก
“แค่นี้ใช่มะ”
แหววจะเดินไป ซันเรียกไว้
“เดี๋ยว...”
“อะไรอีกล่ะ”
“ร้านนี้ ซื้อไข่หนึ่งฟอง มีของแถมด้วย แบมือมาสิ”
แหววเซ็งๆ แบมือไม่เต็มใจนัก
“หลับตาอีกสิ”
“ไม่หลับแล้ว มีอะไรก็ให้มาเลย อย่าลีลา”
ซันกำมือเปล่าๆวางบนมือ แหววไม่เห็นมีอะไร
“เล่นอะไรเนี่ย”
“ก็ของแถมไง”
“ของแถมอะไร”
ซันยิ้มหวาน
“หัวใจไง”
แหววเขินอายขึ้นมาทันที
“บ้า”
แหววเขินอายเดินจากไป ซันมองตามยิ้มๆ
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 20
ดวงกำลังเข็นผักส่งในตลาด ถนอมมาแอบดูเขาเหมือนเคย
“นึกว่าจะหายไปไหนแล้วซะอีก”
ถนอมอมยิ้มดีใจที่เห็นดวงยังอยู่ที่ตลาด ดวงส่งผักแล้วเขาก็ขอผักจากร้านขายผัก
“แครอทนี่...ขายยังไงครับเนี่ย”
“เอาไปเถอะ แหมคนกันเอง อยากหยิบไปเท่าไหร่ก็หยิบไป”
ดวงยกมือไหว้ขอบคุณ
“ขอบคุณมากเลยเฮีย”
ดวงหยิบแครอท 3-4 หัวใส่ถุง คนขายผักหันไปเห็นถนอมด้อมๆมองๆอยู่
“ลอตเตอรี่มานี่หน่อยเร็ว มาเร็ว”
ถนอมหน้าตาเลิ่กลั่ก ดวงหันไปเห็นพอดี ถนอมรีบเดินหนีทันที ดวงวิ่งตาม
“คุณ...คุณ อย่าเพิ่งไปสิครับ...คุณ”
คนขายผักงงๆ
“อะไรของมัน จะซื้อหวยก็ไม่ให้ซื้อ”
ดวงตามถนอมไป
ดวงวิ่งไปดักหน้าถนอมทันที่หน้าตลาดพอดี
“คุณ อย่าเพิ่งไปสิ”
ถนอมอึกอัก
“ฉันมีธุระ”
“ผมจะบอกคุณว่า หวยที่คุณให้ผมวันนั้น มันถูกรางวัล”
ถนอมประหลาดใจ
“หา...ก็ดีแล้วนี่ เอ็งจะได้ไม่ต้องลำบาก”
“มันถูกรางวัลที่หนึ่ง เงินนั่นมันควรจะเป็นของคุณ ไม่ใช่ของผม”
ถนอมตะลึง
“ฉันให้เธอแล้ว มันเป็นของเธอ”
“มันมากเกินไป ผมรับมันไว้ไม่ได้หรอก”
“ไม่ว่าเงินจะมากแค่ไหน มันก็ชดใช้ความผิดที่ฉันทำไว้ไม่ได้หรอก”
ดวงงงๆ
“หมายความว่าไง”
“ฉันไปก่อนล่ะ มีธุระ”
ถนอมรีบเดินจากไป ดวงตะโกนไล่หลัง
“ยังไง ผมก็ไม่รับเงินนั่นไว้หรอก มันเป็นของคุณ”
ถนอมรีบเดินไป ไม่ยอมหันหลังมามอง...พอพ้นจากตลาดมาแล้ว ถนอมค่อยๆหันหลังกลับไปมอง แล้วถอนหายใจ เศร้า
เย็นนั้น สายมุกกับโอมเดินลงจากรถ คุณนายสร้อยเพชรออกมาที่หน้าบ้านพอดี โอมยกมือไหว้
“สวัสดีครับ”
“ไปเที่ยวไหนกันมาเนี่ย”
“พาสายมุกไปช้อปปิ้งมาน่ะครับ”
มุมหนึ่งดวงเดินเข้ามา มองถุงแครอทของตนจะเอามาฝากสายมุก เขามองมันยิ้มๆแต่เมื่อเข้าบ้านมาเจอทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่ ดวงชะงักไป
“ผมมีของมาฝากคุณแม่ด้วยนะครับ”
คุณนาย สร้อยเพชรอารมณ์ดีทันที
“ตายแล้ว น่ารักจังเลย”
โอมหยิบกล่องเข็มกลัดหรูหรายื่นให้ คุณนายสร้อยเพชรรับมาตาโต เปิดดู
“ของฝากนะ ไม่เก็บเงินใช่มั้ย”
“ครับของฝาก”
“สวยมากเลยลูก”
คุณนายสร้อยเพชรเห่อมากลองเอาติดเสื้อเลย ดวงยืนมองดูอยู่ห่างๆ
“ไม่ได้มีฝากแค่คุณแม่นะครับ ของมุกก็มีด้วย”
โอมหยิบกล่องสร้อยทองคำขาวขึ้นมา หยิบออกมาใส่ให้ สายมุกไม่ค่อยเต็มใจจะรับนัก
“ไม่เห็นมีเรื่องอะไรต้องให้เลย”
คุณนายสร้อยเพชรกระซิบ
“โอ๊ย ของฟรีรับๆไว้เถอะลูก”
“หวังว่ามุกคงชอบ”
โอมใส่สร้อยให้ ดวงมองไกลๆ มองดูแครอทในมือตนเศร้าๆ สายมุกหันไปเห็นดวงพอดี ดวงอึกอักจะเดินผ่านไป โอมหันไปมอง
“อ้าว...มาพอดี สมาชิกใหม่ของบ้าน”
คุณนายสร้อยเพชรแก้ตัว
“โอ๊ย ก็จริงๆที่ให้มาอยู่ โอมก็อย่าเพิ่งเข้าใจผิดอะไรไป เอ่อ...พอดีที่บ้านคนสวนลาออกไป เห็นไอ้นี่มันช่วยงานได้ ก็เลยให้มันมาอยู่ในฐานะคนสวนน่ะ”
“ผมก็ห่วงอยู่ว่าจะไว้ใจได้มั้ย”
“ไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอก เข้าบ้านเถอะ”
สายมุกมองดวงอย่างเห็นใจ
“ถ้างั้นก็ฝากคนสวนล้างรถด้วยก็แล้วกันนะ”
โอมโยนกุญแจรถให้ ดวงจำใจรับ โอมมองดวงไม่เป็นมิตรนักพร้อมโอบสายมุกเข้าบ้านไป พร้อมคุณนายสร้อยเพชร สายมุกหน้าสลดเห็นใจดวง
คุณนายสร้อยเพชร โอม สายมุกกินข้าวด้วยกัน สายมุกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ เอาแต่มองไปข้างนอกบ้าน แล้วหญิงสาวก็รวบช้อน
“เดี๋ยวมุกขอตัวก่อนนะคะ”
“ทำไมอิ่มเร็วจังลูก”
“รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ”
“ไปหาหมอมั้ยครับ เดี๋ยวผมพาไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ นอนพักก็คงดีขึ้น ขอตัวนะคะ”
สายมุกลุกออกจากโต๊ะอาหารไป โอมมองตาม ไม่ไว้ใจนัก
ดวงล้างรถของโอมอยู่เหงาๆ สายมุกเดินออกมาหา
“นี่...ตกลงหาเงินให้พ่อกับแม่ได้รึยัง”
“ยังเลย”
“งั้นเอางี้”
สายมุกหยิบซองเงินออกจากกระเป๋าของตัว ยื่นให้ ดวงเปิดดู
“เฮ้ย ผมรับไว้ไม่ได้หรอก”
“ฉันไม่ได้ให้ แค่ให้ยืมเฉยๆ”
“ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี”
“อย่าเรื่องมากได้มั้ย เดี๋ยวมีคนมาเห็นก็กลายเป็นเรื่องใหญ่หรอก”
“ไม่ได้หรอกครับ”
“ฉันคิดดอก แพงกว่าแม่อีก พอใจรึยัง”
ดวงนิ่งไป
“หรือคุณจะไปยืมแม่ฉันอีกล่ะ หนี้เก่ายังไม่เคลียร์ จะสร้างหนี้ใหม่รึไง”
ดวงลำบากใจ สายมุกเอาซองยัดใส่มือ
“ยอมรับเถอะ คุณไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”
ดวงเถียงไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่ง สายมุกเหลือบไปเห็นถุงแครอทที่วางไว้
“นั่นเอาแครอทมาทำอะไรน่ะ เป็นกระต่ายเหรอ”
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 20(จบตอน)
“ผมเคยอ่านเจอว่ามันมีเบต้าแคโรทีนนะ”
“แล้วไง ข้อนั้นใครๆก็รู้”
“มันช่วยต้านมะเร็ง ดีต่อสุขภาพ”
“อืม...”
“มันไม่ได้มีค่าเหมือนสร้อยที่คุณใส่อยู่หรอก ผมได้มาฟรีด้วยซ้ำ แต่ผมตั้งใจเอามาฝากคุณนะ”
สายมุกอมยิ้ม
“คนแบบคุณน่ะ ควรจะอยู่บนโลกนี้ไปนานๆ”
สายมุกแอบเขิน ยิ้มไม่หุบ
“ขอบคุณนะ”
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กัน โดยไม่รู้เลยว่าโอมแอบดูอยู่
“เอาเงินมากมายมาให้ไอ้ดวงนี่เองเหรอ”
โอมแทบจะสะกดความโกรธไม่อยู่
สายมุกกำลังล้างจานในซิงค์ล้างจานด้วยไลปอนเอฟ คุณนายสร้อยเพชรเข้ามา
“ไหนบอกว่าไม่สบาย มาทำอะไรอยู่เนี่ย”
“เอ่อ พอดีว่าดีขึ้นแล้วค่ะ ก็เลยมาหัดทำเค้กแครอท”
“เค้กแครอท ปกติเราไม่ชอบกินแครอทไม่ใช่เหรอ”
“ก็...มันดีต่อสุขภาพนะคะ มีเบต้าแคโรทีนด้วย”
สายมุกพูดเสร็จหันหน้าหยิบไลปอนเอฟเทใส่ฟองน้ำเยอะหน่อย เสียงคุณนายสร้อยเพชร แว๊ด!ขึ้นทันที
“หยุดนะ”
สายมุกสะดุ้งเฮือก
“ล้างจานไม่เป็น จะมาล้างทำไมเนี่ย เทใส่เยอะขนาดนี้ล้างจานได้ทั้งโรงแรมแล้วลูก” คุณนายสร้อยเพชรคว้าขวดไลปอนเอฟหมับแล้วเทให้ดูเป็นตัวอย่าง “ใส่แค่นี้ก็พอแล้ว จริงๆปล่อยให้เป็นหน้าที่พะวงก็ได้”
สายมุกยิ้มแหยๆ
“แม่อยากลองชิมเค้กมั้ยคะ”
“ไม่ดีกว่าลูก แม่กินเยอะละ แน่นไปหมด”
คุณนายรีบปลีกตัวออกไปจากห้องครัว ทิ้งให้สายมุกค่อยๆหั่นแครอท อมยิ้ม
เช้าวันใหม่...สายมุกตื่นเช้ามาออกกำลังกาย เห็นดวงพรวนดินอยู่ในสนามหน้าบ้าน เขาตัดกิ่ง ตัดใบต้นไม้อย่างทนุถนอม ยิ้มละมุนมีความสุขกับดอกไม้ สายมุกมองก็อดยิ้มไม่ได้
“ตกลงกลายเป็นคนสวนไปจริงๆแล้วสิ”
“ไม่อยากมาอาศัยอยู่เฉยๆน่ะครับ”
“ก็ดี...มีคุณมาช่วยดูแลต้นไม้ พวกมันคงดีใจ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ก็ตั้งแต่ฉันโตมา ดอกไม้ที่บ้านนี้ ไม่เห็นเคยมีใครจะสนใจดมซักที”
“ทำไมละครับ ดอกไม้ก็สวย ก็หอมดีออก”
“ไม่รู้สิ...ก็แค่ไม่เคยมีใครใส่ใจ”
“คนรวยก็คงเป็นแบบนี้ละมั้งครับ มีอะไรให้น่าสนใจเต็มไปหมด แต่คนจนอย่างผม มันมีอะไรในชีวิตอยู่ไม่กี่อย่างที่จะให้ใส่ใจหรอก”
สายมุกรู้สึกดี
“เออ นี่ เมื่อคืนฉันเอาแครอทของคุณไปทำเค้กด้วยนะ เดี๋ยวจะเอามาให้กิน”
ดวงกลืนน้ำลายเอื๊อก เกรงๆ สายมุกมองหน้า
“ทำไม ไม่อยากกินเหรอ”
ดวงยิ้มแหยๆ
“เปล่าครับ”
“ยังไงก็ต้องกินนะ จะให้ฉันสุขภาพดีคนเดียวรึไง...อายุยืนคนเดียว ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยกัน ไม่ดีหรอก”
ดวงกับสายมุกยิ้มให้กัน
ลั้นลาเดินถือน้ำร้อนใส่แก้วพร้อมซองกาแฟ คอฟฟี่เพรียวเดินไปเสิร์ฟลูกค้าผู้หญิงหุ่นดีที่โต๊ะ
“มาแล้วค่ะลูกค้าประจำ คอฟฟี่เพรียว โนโคเรตเตอรอล”
ลั้นลาวางแก้วและซองลงให้ลูกค้า
“หุ่นดี๊ดีเน๊อะแม่คุณ...รูปร่างงี้เซี้ยะ เชียว”
“ก็ดื่มคอฟฟี่เพรียวทุกวันสิเจ๊จะได้รูปร่างเซี๊ยะเหมือนกันไง”
ลั้นลายิ้ม
“จริงสิ...งั้นเจ๊ขอไปลองมั่งดีกว่า”
ลั้นลาเดินออกไป แหววเดินเข้ามานั่งในร้าน ลั้นลาหันมาเห็น
“วันนี้มาคนเดียวเหรอจ้ะ ไอ้ซันไปไหนล่ะ”
“นี่เจ๊ ฉันไม่ได้ตัวติดกับมันนะ ถึงได้จะต้องไปไหนแล้วมีมันตลอดเวลา”
“ใครจะไปรู้ ก็เห็นพักหลังติดกันแจ จนคิดว่าเป็นแฟนกัน”
แหววเขินหน้าแดง
“บ้า...เพื่อนกัน”
“เพื่อนกันแล้วเขินทำไมยะ” ลั้นลาแกล้ง “นั่นไงซันมา”
แหววรีบส่องกระจกทำตัวสวยทันที ลั้นลาหัวเราะ
“จัดสวยทำไมยะ แค่เพื่อนไม่ใช่เหรอ”
แหววพยายามซ่อนความเขินของตัวเองไว้ เหมือนเธอก็ทำไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน
ดวงนำเงินมาให้ประเวทกับดาราที่โรงแรม แล้วเดินออกมาจากโรงแรมหันไปมองอย่างอาลัย ขณะที่เขาไม่ทันตั้งตัว นักเลงก็โผล่มาลากออกไป
“เฮ้ย นี่มันอะไรเนี่ย ปล่อย...ปล่อย”
ดวงถูกลากมาที่มุมหนึ่งของโรงแรม ที่มีโอมรออยู่
“แกคิดว่าจะลองดีกับฉันเหรอ”
“คุณอีกแล้วเหรอ”
“ที่พ่อแม่แกโดนไปเนี่ย ยังไม่พอใช่มั้ย แกอยากให้ฉันทำรุนแรงกว่านั้นใช่มั้ย”
“คุณจะเอาอะไรจากผมอีก คุณให้ผมย้าย ผมก็ย้ายแล้วไง”
“ฉันบอกให้แกย้ายไปไกลๆสายมุก แต่แกดันย้ายเข้าไปอยู่บ้านสายมุก แบบนี้มันกวนประสาทกันนี่”
ดวงนิ่ง ไม่ตอบโต้
“แกรีบไสหัวออกไปจากบ้านสายมุกเลยนะ ไม่งั้น...พ่อแม่แกโดนเยอะกว่านี้แน่”
ดวงแอบขำ เพราะพ่อแม่จะไม่อยู่แล้ว
“หัวเราะอะไร”
“คุณมันก็ดีแต่ทำแบบนี้”
“แกคิดผิด ฉันทำได้มากกว่านี้ ถ้าแกอยากเห็นดีกัน ก็ลองดู”
นักเลงจะอัดดวง
“จะเล่นมันก่อนเลยมั้ยนาย”
“ยังไม่ถึงเวลา...ปล่อยมันไป”
นักเลงปล่อย ดวงมองทั้งคู่ก่อนจะเดินจากไป
ดวงนั่งคุยกับซันที่แผงไข่ มีกล่องใส่เค้กแครอทของสายมุกมาด้วย
“ตกลงพวกเขาก็จะไปเมืองนอกกัน ไม่ได้สนใจใยดีแกเลยงี้”
“อย่างน้อยเขาก็ปลอดภัยจากพวกไอ้โอม”
“แล้วตัวแกล่ะ”
“ฉันไม่สน”
“นี่แปลว่าจะท้าทายอิทธิพลมืดของไอ้โอมมันว่างั้น”
“แกจะเอากะฉันมั้ยล่ะ”
“ดูสภาพฉัน เพิ่งโดนมันซ้อมไปเมื่อวาน แกว่าฉันจะตอบว่าไงล่ะ”
ดวงมองเพื่อนอย่างเห็นใจ
“ฉันเข้าใจ”
“แล้วนั่นกล่องอะไรวะ”
“เค้กน่ะ คุณสายมุกเอามาให้ชิม”
ซันยิ้มดีใจ
“เฮ้ยๆ แบบนี้สินะ ถึงจะไม่ยอมถอยน่ะ”
“ไม่ใช่...เขาแค่ลองทำแล้วให้ชิมเฉยๆ”
ดวงหยิบเค้กออกมากิน ท่าทางเอร็ดอร่อย ซันขอแบ่งมากินบ้าง แทบจะติดคอตายไม่อร่อยเอาเลย
“แกกินไปได้ไงเนี่ย เค้กหรือกระดาษทราย”
“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”
“ถ้างั้น ฉันว่าแกไม่ใช่แค่เฉยแล้วว่ะ”
ดวงถอนใจก่อนจะประชดตัวเอง
“อย่าไปแหงนมองเครื่องบินเลยวะ”
“ใครจะไปรู้...ทำเค้กมาให้แกแบบเนี้ย แปลว่าเขาใส่ใจเว้ย คนเราใส่ใจเฉพาะคนที่แคร์เท่านั้น มีลุ้นนะเว้ย เครื่องบินอาจจอดเติมน้ำมันอยู่ก็ได้”
ดวงเขินๆ
“พูดไปเรื่อยน่า”
ดวงพยายามดึงตัวเองไม่ให้ฝันต่อ
ลั้นลากับแหววนั่งคุยกันอยู่ในร้าน
“นี่เจ๊ เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราคิดกับใครแค่เพื่อนหรือมากกว่านั้น”
“ไม่เห็นจะยาก ก็ดูสิว่าเธอใส่ใจเขาแค่ไหน”
“แค่ไหนเรียกว่ามากกว่าปกติ”
“ถ้าเธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับเขาได้ทุกอย่าง นั่นแหละใส่ใจมากกว่าปกติ”
“ยกตัวอย่างชัดกว่านี้อีกหน่อยได้มะ”
“คนที่แกสงสัย แกรู้มั้ยว่าเขาชอบกินอะไร”
แหววตอบทันที
“คะน้าปลาเค็ม”
“ชอบกินน้ำอะไร”
“กาแฟลาเต้”
“เมื่อวานเขาใส่เสื้อสีอะไร”
“ดำ”
“ถุงเท้าล่ะ”
“ไม่ใส่อ่ะ”
ลั้นลามองนิ่ง แหววเริ่มรู้ตัว เธอตกใจกับหัวใจตัวเองเหมือนกัน
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
