สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 12
สมหวังวิ่งหนีตาย อาการลนลานเข้ามาข้างเวที เนื้อตัวยังสั่นอยู่ สายฟ้าเห็นเข้าก็ตกใจ
“สมหวังเป็นอะไร ยังเหลืออีกเพลงนึง ออกไปร้องให้จบก่อน”
สมหวังไม่สนใจฟัง “เห็นพี่กุหลาบมั้ย”
“ถามหากุหลาบอะไรตอนนี้ ออกไปร้องเพลงก่อน เห็นมั้ยแฟนคลับเค้าร้องเรียกหาเธอแล้ว”
สมหวังคิดอะไรบางอย่างออก แกล้งปวดท้องตัวงอเป็นกุ้ง ร้องออกมา
“โอ๊ย!!”
สายฟ้าตกใจ “สมหวังเป็นอะไร”
“ชั้นปวดท้อง”
สายฟ้ารีบถลาเข้าประคองสมหวังลงจากเวที เฮียจวง ชูชนะ สมควร เห็นเหตุการณ์ก็ตกใจ!!
เฮียจวงหันไปบอกทีมงาน แก้ปัญหาอย่างมืออาชีพ
“ให้พิธีกรขึ้นไปประกาศให้ตั๊กแตนร้องต่อเร็วๆ”
ชูชนะ สมควร และเฮียจวง ปรีเข้ามาหาสมหวัง
ชูชนะถามอย่างเป็นห่วง “สมหวังเป็นอะไร”
“สมหวังปวดท้อง” สายฟ้าตอบ
สมควรรีบบอก “งั้นรีบพาไปโรงพยาบาลเลย”
บนเวทียินเสียงพิธีกรประกาศ “ต้องขออภัยด้วยนะครับ สมหวัง วทัญญูเกิดป่วยกะทันหัน ช่วงนี้มารับฟังผลงานเพลงจาก ตั๊กแตน ชลดา กันต่อเลยนะครับ”
ตั๊กแตน ชลดา ก้าวขึ้นมาบนเวที เสียงคนดูกรี๊ดสนั่นตบมือดังลั่น
แดนอยู่ในฝูงชนพยายามชะเง้อหาสมหวัง แต่มองไม่เห็นและเบียดจนแดนกระเด็นออกไปอยู่ข้างหลัง
สายฟ้าอุ้มสมหวังไปขึ้นรถตู้ สมหวังยังคงร้องครวญครางอยู่
เจ๊เนาว์ตกใจ “ว้าย! สมหวัง”
กุหลาบก็ด้วย “สมหวังเป็นอะไร”
“สมหวังปวดท้อง จะไปส่งโรงพยาบาล”
สายฟ้าบอก กุหลาบสีหน้าไม่ดี เป็นห่วงสมหวัง
“ชั้นไปด้วย!” กุหลาบว่า
สายฟ้าอุ้มสมหวังขึ้นรถตู้ กุหลาบ กับบาส พุ่งขึ้นรถไปด้วย
เจ๊เนาว์ปิดประตู รถตู้แล่นออกไป
แดนหันไปเห็นรถตู้วงดนตรีกำลังแล่นออกไป พยายามจะวิ่งตามไปแต่ตามไม่ทัน
“โธ่โว้ย” แดนโมโหมาก
ด้านสมหวังที่อยู่ในรถตู้ ยังร้องครวญครางไม่หยุด
“น้องสมหวังอดทนไว้นะ” บาสปลอบ
สายฟ้าเป็นห่วงเช่นกัน รีบบอก “อีกนิดนะ ใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว”
“อดทนอีกนิดนะสมหวัง”
สายฟ้าสีหน้าไม่ดี เป็นห่วงสมหวังมาก บอกเร่งกับคนขับ
“ขับเร็วกว่านี้ได้มั้ย”
สมหวังแอบยิ้มเมื่อเห็นว่าสายฟ้าเป็นห่วง
รถตู้แล่นเข้ามาจอดหน้าทางรับผู้ป่วยของโรงพยาบาล สายฟ้ากับบาสเปิดประตูช่วยประคองสมหวังลงมา บุรุษพยาบาลรีบเข็นรถเข้าไปรับ พาสมหวังนั่งรถเข็นเข้าไปข้างในอย่างเร็วรี่
บุรุษพยาบาลเข็นรถผ่านหน้าเคาน์เตอร์ สายฟ้า กุหลาบ และบาส วิ่งตามมา พยาบาลคนหนึ่งเข้ามาถามประวัติสายฟ้า
“คนไข้ชื่ออะไรคะ”
“สมหวังครับ”
“คนไข้เป็นอะไรมาคะ”
“ปวดท้องครับ”
“รบกวนรอทำบัตรผู้ป่วยสักครู่นะคะ”
สายฟ้าพะวง เป็นห่วงสมหวัง หันไปกำชับกุหลาบ “กุหลาบดูสมหวังด้วยนะ”
บาสจะตามเข้าไปด้วย
“นายอยู่เป็นเพื่อนคุณสายฟ้าเถอะ เดี๋ยวชั้นเข้าไปกับสมหวังเอง” กุหลาบบอก
รถเข็นสมหวังมาตรงทางเดิน มุ่งหน้าไปยังห้องฉุกเฉิน กุหลาบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ปวดมากมั้ยสมหวัง ทนอีกหน่อยนะ”
“จ้ะ”
สมหวังเหลือบตาไปดูบุรุษพยาบาล พอเห็นว่าไม่ได้สนใจมุ่งหน้าเข็นอย่างเดียวก็รีบเรียกกุหลาบ
“ พี่กุหลาบ…พี่กุหลาบ”
กุหลาบมองมา เห็นสมหวังขยิบตา ก็รู้ทันทีว่าสมหวังแกล้งปวดท้อง กุหลาบโล่งอกดีใจ
“สมหวัง!”
สมหวังชูว์ปากไม่ให้กุหลาบพูด พลางส่งซิกให้กุหลาบก้มหน้าลงมาหาตัวเองแล้วกระซิบบอก
“ไอ้มือปืนมันตามมา”
กุหลาบตาเหลือก “ห๊ะ! แล้วมันอยู่ไหน”
“ชั้นเห็นมันหน้าเวที…ชั้นกลัวมันตามมาที่นี่จังพี่กุหลาบ” สมหวังตกใจ เนื้อตัวสั่นเทา
“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่ดูแลสมหวังเอง”
ปากกุหลาบพูดปลอบสมหวังไป แต่ในใจเป็นกังวลหนัก
บุรุษพยาบาลพาสมหวังมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน กำลังจะเข็นเข้าไป กุหลาบวิ่งตามจะเข้าด้วย
“ญาติรอข้างนอกนะคะ”
กุหลาบหยุดยืนรออยู่หน้าห้อง
บุรุษพยาบาลเข็นรถสมหวังเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
หมอข้าวของไข้ เริ่มตรวจอาการสมหวัง
“เป็นอะไรมาคะ
“ปวดท้องค่ะ!”
“ขอหมอดูหน่อยนะ”
หมอเอามือไปกด บนท้องสมหวัง
“ปวดข้างไหนคะ”
สมหวังจับท้องข้างขวา หมอกดตามจุดที่สมหวังบอก
“ตรงนี้ใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ ตรงนั้นละค่ะ”
“ปวดๆ เจ็บๆ ใช่มั้ย” หมอสอบถามอาการ
“ใช่เลยค่ะ…สงสัยจะทานเยอะไป ทานยาแล้วนอนพักก็คงหายมั้งคะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าปวดแบบนี้คงเป็นไส้ติ่งอักเสบ ต้องผ่าตัดด่วน!!”
หมอหันไปพูดกับพยาบาลผู้ช่วย
“เตรียมห้องผ่าตัด!”
สมหวังตาโตตกใจ! คิดหาวิธีว่าจะทำยังไงดี
“เดี๋ยวค่ะคุณหมอ”
“อะไรคะ”
“คือ…มันเริ่มหายปวดแล้วค่ะ ทานยาเดี๋ยวก็หาย”
“แน่ใจเหรอคะ ถ้าปล่อยไว้ไส้ติ่งแตกมันอันตรายนะคะ” หมอว่า
“แน่ใจค่ะ ไม่ใช่ไส้ติ่งแน่นอน!”
พร้อมกับพูด สมหวังลุกขึ้นมายืนยิ้มร่าให้หมอดู
“นี่ไงคะ ชั้นหายปวดแล้ว”
หมอมองอย่างงงๆ
“ถ้างั้นเดี๋ยวหมอจัดยาให้นะ”
“ค่ะ”
สมหวังเป่าปาก โล่งอก
ชูชนะ สมควร และเฮียจวง ตามมาทีหลัง หน้าตาเป็นกังวลด้วยความเป็นห่วงเดินเข้ามาหาสายฟ้าที่รอหน้าเคาน์เตอร์
“ไอ้สายฟ้า สมหวังล่ะ”
“อยู่ในห้องฉุกเฉิน”
ชูชนะเป็นห่วงมาก “สมหวังมันจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ใจเย็นๆ ซิพ่อ รอหมอให้เค้าตรวจเสร็จก่อน”
ทุกคนกำลังเดินมาทางห้องฉุกเฉิน บาสมองไปเห็นสมหวังออกมาแล้ว
“น้องสมหวังออกมาแล้ว”
ชูชนะก้าวพรวดเข้าไปหาสมหวัง
“สมหวังเอ็งเป็นยังไงบ้าง”
สมหวังเห็นชูชนะเป็นห่วงมาก ก็รู้สึกผิด
“ชั้น…หายแล้วจ้ะ”
สายฟ้างงๆ “หายแล้ว?...แต่เมื่อกี้อาการเธอหนักมากเลยนะ”
“ค่ะ…แต่ตอนนี้หายแล้ว” สมหวังตัดบท
“แล้วหมอเค้าบอกว่าเป็นอะไร”
“ลมในกระเพาะเยอะไป หมอให้ทานยาแล้วก็หาย”
“ค่อยยังชั่วที่เอ็งไม่เป็นอะไรมาก” ชูชนะโล่งอก
“จ้ะ” สมหวังหลบตา
“ในเมื่อไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว เพราะฉะนั้นเฮียจวงเค้ามีข่าวดีมาบอก” ชูชนะยิ้มย่อง
ทุกคนหันมองเฮียจวงเป็นตาเดียว
“อั๊วตัดสินใจแล้วว่าตกลงรับสมหวังเป็นนักร้องคนใหม่ในสังกัดอั๊ว!”
สมหวัง กับกุหลาบ ตกตะลึง ส่วนสายฟ้า บาส ชูชนะและ สมควร ตบมืออย่างดีใจ
ชูชนะยิ้มกริ่มดีใจสุดๆ “ขอบคุณครับเฮีย ขอบคุณมากๆ ครับ”
สมหวัง กุหลาบมองหน้ากัน รู้สึกลำบากใจ เรื่องชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่โต !!
ที่ค่ายเพลงทีเอสมิวสิค เฮียตี๋ นั่งอยู่กับไก่พนักงานในบริษัท นั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค
“คลิปสดๆ ร้อนๆ เลยเฮีย จากคอนเสิร์ตตั๊กแตน” ไก่บอก
“แล้วจะเอามาให้ชั้นดูทำไมวะ คอนเสิร์ตตั๊กแตนชั้นเคยดูแล้ว” เฮียตี๋บอกงงๆ
“ผมไม่ได้ให้ดูตั๊กแตน ผมให้ดูนักร้องรับเชิญคนนี้”
ไก่หันหน้าจอโน๊ตบุ๊คไปทางเฮียตี๋เป็นคลิปคอนเสิร์ต สมหวังกำลังร้องเพลงอยู่
“สมหวัง วทัญญู นักร้องหน้าใหม่ที่กำลังมาแรงอยู่ตอนนี้ไง ได้ข่าวมาว่ากำลังจะจดสัญญากับจวงเรคคอร์ดสด้วยนะครับ”
“อ๋อ นักร้องใหม่วงวทัญญูที่มาแทนจอมขวัญใช่มั้ย … ดูท่าไม่เลวเนอะ…แบบนี้ น่าจะจับมาอยู่สังกัดเราซะอีกคน”
เสียงจอมขวัญแหวเข้ามา น้ำเสียงไม่พอใจ “ไม่ได้นะเฮีย!”
เฮียตี๋ กับไก่สะดุ้งโหยง เมื่อได้ยินเสียงจอมขวัญ
จอมขวัญปรี่เข้ามา อย่างไม่พอใจ
“เฮียจะเอามันมาเข้าสังกัดนี้ไม่ได้!”
“เฮียก็พูดไปเรื่อยหนูไม่ต้องไปใส่ใจ”
“แล้วเอาคลิปมันมาดูทำไม” จอมขวัญจ้องหน้า
“ก็ไอ้ไก่มันเอามาให้ดู เห็นว่าน่ารัก เสียงก็ดี…”
จอมขวัญจ้องเฮียตี๋ตาเขียว! เฮียตี๋สะดุ้งหลบสายตา ยิ้มแหยๆ
“ แต่ไม่เท่าหนูหรอกจ้ะ”
ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค คลิปบนเวทีท่าทางสมหวังดูลุกลี้ลุกลนแล้ววิ่งไปหลังเวที
จอมขวัญจ้องอย่างคาใจ “มันเป็นอะไรของมัน ทำท่าเหมือนหนีใคร!” นึกขึ้นได้ แสยะยิ้มออกมา “อ๋อ!
ไม่ได้ใส่หน้ากากนี่เอง! พอเห็นกล้องก็คงกลัวนายจ้างที่หลอกมันมาเห็นละสิ สมน้ำหน้า”
เฮียตี๋สะกิดให้ไก่เดินออก กลัวจอมขวัญจะเล่นงาน เฮียตี๋กำลังเดินตาม จอมขวัญหันไปเห็น
“เฮียจะไปไหน!?”
เฮียตี๋แถ “ไปคุยเรื่องโปรโมทเพลงกับไอ้ไก่มันหน่อย”
เฮียตี๋กับไก่เดินออกไป จอมขวัญดูคลิปต่อ
“แกไม่มีทางดีเด่นไปกว่าชั้นได้หรอกนังสมหวัง!”
จอมขวัญดูคลิปมาจนช่วงท้ายเห็นสายฟ้ากำลังอุ้มสมหวังขึ้นรถตู้
จอมขวัญโกรธจัด กรี๊ดแตก
“อ๊าย...พี่สายฟ้าทำแบบนี้ได้ยังไง ทีตอนชั้นไม่เห็นดูแลดีอย่างนี้เลย”
สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 12 (ต่อ)
ค่ำคืนนั้น ขณะที่สมหวังยืนเหม่อลอยอยู่ที่ระเบียง สายฟ้าเดินผ่านมา เหลือบมาเห็นสมหวังจึงเดินเข้ามาทักทายถามไถ่
“เป็นอะไรยืนใจลอยเชียว”
สมหวังหันมาเห็นเป็นสายฟ้า
“เปล่าค่ะ”
“ยังปวดท้องอยู่หรือเปล่า” สายฟ้าถามเสียงอ่อนโยน
“ไม่แล้วค่ะ”
“ดีใจมั้ย จะได้ออกอัลบั้มแล้ว…”
สมหวังฝืนยิ้มทำเป็นดีใจ “ค่ะ”
“งั้นช่วงนี้คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ เพราะมีงานติดต่อเข้ามาเยอะเลย”
สมหวังพยักหน้ารับ แต่สีหน้าดูไม่สบายใจ
“ถ้างั้นก็รีบเข้านอนนะ พักผ่อนเยอะๆ ยิ่งไม่สบายอยู่”
“ค่ะ”
สายฟ้ากำลังจะหันตัวเดินกลับ สมหวังรวบรวมความกล้า ตัดสินใจจะบอกความจริงสายฟ้า
“เดี๋ยวค่ะ”
สายฟ้าหันกลับมา
“คือ…เรื่องออกอัลบั้ม”
สายฟ้านิ่วหน้าฉงน “ทำไม”
“คือเรื่องคดีของชั้นน่ะค่ะ”
สายฟ้ายิ่งงง จ้องหน้าเขม็ง “ทำไม? คดีของเธอมันเกี่ยวอะไรกับออกอัลบั้ม”
สมหวังอึดอัด “ก็คดีของชั้นมันเป็นคดี…”
กุหลาบเดินเข้ามาขัดจังหวะพอดี กุหลาบรีบพูดสวนขึ้น
“คดีแรงงานเถื่อนนั่นแหละค่ะ”
สองคนมองไปที่กุหลาบ
“เธอจะกลัวทำไม คดีมันไม่ได้ร้ายแรงสักหน่อย ชั้นจัดการได้ไม่ต้องห่วง” สายฟ้าว่า
“มันไม่ใช่แค่นั้นสิ” สมหวังตั้งใจจะบอกจริงๆ
“มันมีอะไรมากกว่านั้นเหรอ?”
กุหลาบกับสมหวังมองจ้องหน้ากัน
“อ๋อ พวกมันจะข่มขืนด้วยน่ะสิ” กุหลาบโพล่งขึ้นมา
สายฟ้าตกใจ “อะไรนะ! แล้วทำไมพวกเธอไม่เห็นบอกชั้นตั้งแต่แรก”
“แต่คุณไม่ต้องห่วงนะคะ หมวดวันชาติให้เราวางใจได้เพราะเค้าจะดูแลเราเป็นอย่างดี”
“ในเมื่อหมวดวันชาติมันรับปากอย่างนั้นแล้วจะกังวลอะไรอีก อย่าคิดมากเลยนะถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นชั้นไปนอนก่อนนะ รีบๆ เข้านอนกันนะดึกแล้ว”
สายฟ้าเดินออกไป
พอกลับเข้าห้องนอน กุหลาบก็ตำหนิสมหวังที่จะบอกความจริงสายฟ้า
“นี่! สมหวังทำแบบนี้ได้ยังไง เมื่อกี้จะบอกความจริงคุณสายฟ้าเค้าใช่มั้ย!”
สมหวังหน้าจ๋อย “ก็ชั้นกลัวนี่พี่กุหลาบ โจรมันมาใกล้ถึงตัวเราแล้วนะ ชั้นว่าเราหนีดีกว่า”
“ตอนนี้เนี่ยนะ”
สมหวังพยักหน้า
“จะหนีไปไหน”
“ก็ไปหาหมวดไง”
“ดึกแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะ”
สมหวังมีสีหน้าไม่สบายใจเอาเลย
รุ่งเช้าขณะที่สมหวังนั่งกลุ้มใจอยู่ที่ศาลานั่งเล่งในบ้านพัก ยินเสียงฝีเท้าเหมือนใครคนหนึ่งเดินเข้ามา
สมหวังหันไปมองก็เห็นว่าเป็นยอดชาย ก็นึกแปลกใจ
“คุณยอดชายมาได้ยังคะ”
“คุณสมหวังหลับตาก่อนสิครับแล้วผมจะบอก” ยอดชายยิ้มแสนดี
สมหวังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนทำตาม จู่ๆ มีมือคู่หนึ่งค่อยๆ ยื่นเข้าไปที่คอสมหวัง
สมหวังลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีมือมาแตะที่คอ เจ้าของมือกลับกลายเป็นแดนกำลังบีบคอเธอ สมหวังตกใจ! กัดแขนหมับจนจมเขี้ยว ต่อสู้ขัดขืนเต็มกำลัง!
จังหวะนั้น ยินเสียงกุหลาบร้องขึ้นสุดเสียงอย่างเจ็บปวด
“โอ๊ย”
กลายเป็นว่าสมหวังนอนฝัน และละเมอกัดแขนกุหลาบสุดแรงเกิด กุหลาบลุกพรวดขึ้นนั่งปลุกสมหวัง
“สมหวัง! นี่พี่เอง”
สมหวังลืมตาขึ้นก็อย่างตื่นตกใจ เมื่อเห็นว่ากำลังกัดกุหลาบอยู่
“สมหวังเป็นอะไร?” กุหลาบถามหน้าตื่น
“พี่กุหลาบชั้นขอโทษ…เจ็บหรือเปล่าจ๊ะ”
“เป็นอะไรบอกพี่ซิ”
“ชั้นฝันร้าย”
“ฝันว่าอะไร”
“ชั้นฝันว่าไอ้โจรนั่นมันมาฆ่าชั้น!! ไม่ได้แล้วพี่กุหลาบ ชั้นกลัว! ชั้นต้องไปบอกความจริงให้ทุกคนรู้ เราต้องไปจากที่นี่ก่อนไอ้โจรนั่นมันจะตามมาถึงที่นี่!”
สมหวังลุกพรวด ไม่ฟังเสียงกุหลาบวิ่งลนลานออกไป
“เดี๋ยวสมหวัง…เดี๋ยว…”
กุหลาบตามออกไป
สมหวังวิ่งพรวด ลงบันไดมา ทุกคนรวมตัวอยู่ที่โต๊ะทานข้าว ชูชนะหันมาเห็น
“สมหวังมากินข้าวเร็ว มานั่งข้างๆ ข้านี่”
กุหลาบวิ่งตามออกมา พยายามสะกิดห้ามสมหวังไม่ให้บอก สมหวังไม่สนใจกุหลาบแล้วเดินเข้าไปหาชูชนะ
“พ่อ ชั้นมีเรื่องจะบอก!”
กุหลาบยืนฟังอย่างลุ้นๆ
“เดี๋ยวก่อน! ข้ามีเรื่องจะพูดเหมือนกัน”
ชูชนะยืนขึ้นแล้วเรียกให้ลูกวงฟัง
“อ้าวเฮ้ย ฟังทางนี้หน่อย ก่อนที่จะกินข้าว ข้ามีข่าวดีจะบอกกับทุกคน”
ทุกคนหันไปมองด้วยความสนใจ
“สมหวังของเรา…จะได้เป็นนักร้องออกอัลบั้มกับเค้าแล้ว ต่อไปรายได้วงเราก็จะมากขึ้น ข้ากับสายฟ้าเลยตัดสินใจจะเพิ่มเงินเดือนให้กับทุกคน นับตั้งแต่เดือนนี้เป็นต้นไป”
ทุกคนเฮ ตบมือด้วยความดีใจ
“ที่ทุกคนได้ขึ้นเงินเดือนในครั้งนี้ก็เพราะสมหวัง อยากให้ทุกคนปรบมือเป็นการขอบคุณสมหวังเค้าหน่อย”
สายฟ้าพูดจบ ทุกคนเฮ ตบมือเสียงดังกว่าเดิม สมหวังอึ้ง! ยิ้มรับแบบเจื่อนๆ
สมหวังเห็นทุกคนกำลังดีใจ เลยพูดไม่ออก!
“สมหวัง” ชูชนะนึกได้
สมหวังสะดุ้งหันมอง “จ๊ะ พ่อ”
“เมื่อกี้เอ็งว่ามีเรื่องอะไรจะพูดกับข้า”
“ไม่มีแล้วจ้ะ”
สมหวังจำใจ ต้องปล่อยเลยตามเลยอีกครั้ง
แดนมาหายอดชายที่บ้านแต่เช้า ยื่นกระดาษให้
“อะไรของแกวะ” ยอดชายงงๆ
“แผนที่ที่อยู่นังสมหวัง”
ยอดชายยิ้มดีใจ “ดีมาก”
“เราไปจัดการมันเลยมั้ยครับ”
“เดี๋ยวชั้นไปคนเดียว แกไปรออยู่ที่โรงแรม ชั้นลากมันไปให้แกจัดการ” ยอดชายบอกแผน
แดนอึ้ง “ไปตอนนี้เลยหรือเปล่า”
“ไม่ได้! ตำรวจมันเฝ้าอยู่หน้าบ้านจะไปได้ยังไง”
ทันใดนั้นยอดชายก็ตกใจ เมื่อคิดขึ้นมาได้
“เฮ้ย!! แล้วแกเข้ามาบ้านชั้นได้ยังไง ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้พวกตำรวจมันดักชั้นอยู่”
“ตอนผมเข้ามาไม่เห็นมีใครเลยนี่ครับ”
เวลาเดียวกัน ป้าชวนร้อนใจมาก ตรงดิ่งมาหาหมวดวันชาติด้วยตัวเองที่โรงพัก สองคนอยู่ในห้องทำงานหมวดวันชาติ
“เรื่องมันไปกันใหญ่แล้วนะคะ นังสมหวังออกหนังสือพิมพ์หลาแบบนั้น มันจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่าคะหมวด”
“ป้าใจเย็นๆ นะครับ ตอนนี้สมหวังยังอยู่ในความดูแลของผมและยังปลอดภัยดีอยู่” วันชาติปลอบ
แต่ดูเหมือนป้าชวนจะยังกังวลอยู่ “หมวดว่าไอ้พวกมือปืนพวกนั้นมันจะเห็นนังสมหวังในหนังสือพิมพ์หรือเปล่า”
“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่รับรองไอ้พวกนั้นมันตามไปถึงที่อยู่ของสมหวังไม่ถูกแน่”
ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์หมวดวันชาติดังขึ้น
“กุหลาบเองค่ะหมวด” เป็นกุหลาบ โทร.จากตู้โทรศัพท์สาธารณะหน้าปากซอย
พอรู้ว่าเป็นกุหลาบ หมวดวันชาติก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที
“จ่ากุหลาบ! ผมโทรหาคุณเป็นร้อยสายทำไมโทรไม่ติด”
“โทรศัพท์ชั้นเสียค่ะ”
วันชาติโมโห แดกดันทันที “ทำดีมากนะจ่า สมหวังไปเป็นนักร้องได้ยังไง”
กุหลาบหน้าเสีย
“หมวดรู้แล้วเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ สารวัตรก็รู้”
กุหลาบยิ่งหน้าเสีย หน้าซีดเป็นกระดาษ
“จ่าโทร.มาก็ดีแล้ว เดี๋ยวผมจะไปหา”
“หมวดรีบมาเลยก็ได้ค่ะ”
“เกิดเรื่องอะไรอีก”
“ไอ้มือปืนน่ะสิคะ มันตามไปยิงสมหวังที่คอนเสิร์ตที่ศรีราชา”
วันชาติตกใจ ตาโต “ห๊ะ! แล้วสมหวังเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ยังปลอดภัยดีอยู่”
“เดี๋ยวผมจะรีบเดี๋ยวนี้!”
วันชาติสีหน้าเครียด หนักใจมาก ป้าชวนสังเกตเห็น
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
“ไม่มีอะไรครับ ป้ากลับไปรออยู่ที่บ้านก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปส่งข่าว”
ระหว่างที่หมวดวันชาติรีบร้อนกำลังจะเดินลงจากโรงพัก เจ้าหน้าที่ 2 คนที่คอยไปเฝ้ายอดชาย เดินสวนมา วันชาติแปลกใจที่เห็นลูกน้องไม่ได้ไปเฝ้ายอดชาย
“มาทำอะไรกัน”
“สารวัตรเรียกให้มาช่วยงานครับ” ลูกน้อง 1 ใน 2 บอก
“งานอะไร?” วันชาติสงสัย
ลูกน้องอีกคนว่า “วันนี้ออกไปล่อซื้อยาบ้าครับ สารวัตรต้องการกำลังเสริม”
“อ้าว แล้วใครเฝ้าบ้านนายยอดชาย”
“ไม่มีครับ” ลูกน้องคนแรกบอก
หมวดวันชาติเซ็ง! มองหน้าลูกน้องอย่างหงุดหงิดแล้วเดินออกไป
อันเป็นเวลาเดียวกับที่ รถยอดชายขับแล่นออกจากบ้านไป!
ส่วนสมหวังเห็นกุหลาบเดินเข้ามา สมหวังรีบปรี่เข้าไปหา
“หมวดว่าไงบ้างพี่กุหลาบ”
“เดี๋ยวเค้าจะรีบมา”
“เดี๋ยวของเค้าเมื่อไหร่?” สมหวังกังวลหนัก
“เค้ากำลังขับรถมา ใจเย็นๆนะสมหวัง ไม่ต้องกลัวไอ้โจรนั่นมันยังตามเรามาไม่ถึงที่นี่หรอก ถึงมันมาก็ ยังมีพี่อยู่ ไม่เกิดเรื่องร้ายแรงแน่นอน!”
กุหลาบ โดยไม่รู้ว่ามัจจุราชกำลังมาเยือนสมหวัง
บาสเดินเข้ามาพอดี
“เกิดเรื่องอะไรเหรอ”
กุหลาบ สมหวัง ตกใจ กุหลาบรีบโวยกลบเกลื่อน
“เอ่อ…ไม่มีอะไร นายนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอยู่เรื่อยเลยนะ”
“มีความลับอะไรปิดบังนักหนาห๊ะ”
กุหลาบแถ “ความลับอะไร ไม่มี” รีบเปลี่ยนเรื่อง “นายน่ะมีอะไร”
“เจ๊เนาว์ให้มาตามไปช่วยเอาชุดแด๊นเซอร์ไปซัก ไปเดี๋ยวนี้เลย”
บาสจับมือกุหลาบจะพาไป กุหลาบอึ้ง เขินๆ สองคนออกไปด้วยกัน
ตอนสายวันนั้น ที่บริษัทจวงเรคคอร์ด เฮียจวงถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
“ทำไมลื้อไม่เอาตัวสมหวังมาเซ็นสัญญาด้วยเลยห๊ะ”
ชูชนะ กับสมควร มองตากันเลิ่กลั่ก
“ผมแค่ตั้งใจมาคุยเรื่องรายละเอียดสัญญากับเฮียอีกรอบ ไม่คิดว่าเฮียจะให้เซ็นสัญญาเลย ก็เลยไม่ได้ให้สมหวังเตรียมตัวออกมาด้วย…งั้นเดี๋ยวผมพาสมหวังมาเซ็นใหม่วันหลังก็ได้ครับ”
เฮียจวงมองชูชนะอย่างพิจารณา
“ไม่ต้องแล้ว”
ชูชนะกะสมควร ตกใจ ก่อนที่ชูชนะจะโวยวาย
“หมายความว่ายังไง!? ไม่ต้องเซ็นแล้วเหรอครับ!! ไม่ได้นะเฮีย ไหนเฮียรับปากแล้วไงว่าจะรับสมหวังเข้าสังกัด แบบนี้สมหวังมันเสียใจแย่...”
เฮียจวงสวนคำออกมา “เฮ้ย! ฟังก่อนๆ! อั๊วหมายถึงให้ลื้อเซ็นแทนสมหวังไปเลยก็ได้ นี่เห็นเป็นคนเก่าคนแก่กันหรอกนะถึงยอมให้ลื้อเซ็นแทนได้”
เฮียจวงหันไปหยิบแฟ้มสัญญาให้ ชูชนะรับแฟ้มไปเซ็นอย่างกระตือรือร้น เซ็นเสร็จ เฮียจวงก็ยื่นเช็คให้
“แล้วนี่เป็นเช็คห้าล้านบาทที่ลื้อขอเบิกล่วงหน้า”
ชูชนะรับมาด้วยความดีใจ
“ขอบคุณครับเฮีย ขอบคุณมากๆ”
ชูชนะยิ้มกับสมควรอย่างดีใจ
สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 12 (ต่อ)
ขณะเดียวกันสมหวังนั่งอยู่ศาลาท่าน้ำ สีหน้าเป็นกังวล สายฟ้าเดินผ่านมาเห็นจึงเดินเข้ามาหา
“เป็นอะไร ทำไมมานั่งอยู่คนเดียว”
“เปล่าค่ะ ก็นั่งเล่นเรื่อยเปื่อย”
“เห็นเหม่อลอยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ชั้นบอกแล้วไงไม่ต้องกังวลเรื่องคดี เดี๋ยวชั้นจัดการเอง”
สมหวังหน้าคลายกังวลลงบ้าง
“จะได้ออกอัลบั้มแล้วต้องดีใจ พ่อออกไปคุยเรื่องอัลบั้มกับเฮียจวงให้อยู่ เธอต้องดีใจร่าเริงหน่อยสิ ไม่ใช่มานั่งหงิกแบบนี้”
สายฟ้าจ้องสมหวัง
“ยิ้มหน่อยเร็ว…นับหนึ่งถึงสาม หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม…”
สายฟ้ายิ้มทำหน้าทะเล้น
สมหวังค้อนขวับ “ต๊อง” หลุดยิ้มออกมา
เสียงเจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์ เฮดังขึ้นในบ้าน
“เฮียจวงให้สมหวังเซ็นสัญญาแล้วเหรอพ่อ” เจ๊เนาว์ถามย้ำอย่างดีใจ
เจ๊จุ๊รีบถามต่อ “แสดงว่าสมหวังจะได้ออกอัลบัมเร็วๆ นี้สิพ่อ”
ชูชนะยิ้มแก้มปริ “ก็เออสิวะ”
“สมหวังจะดังใหญ่โตแล้ว ดีใจจังเลยพ่อ” เจ๊จุ๊ดี๊ด๊า
“พอสมหวังดัง วงเราก็ดังไปด้วย ช่วงนี้วงเรามีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาเนอะพ่อเนอะ” เจ๊เนาว์อาการไม่ต่างกัน
“อีกไม่นานสมหวังต้องดังกว่านังจอมขวัญแน่ๆ คนอย่างมันต้องหลบทางให้ตัวจริงอย่างสมหวัง จริงมั้ยวะนังเนาว์”
เจ๊เนาว์ร้อง “ชัวร์”
ระหว่างนั้น ยินเสียงรถแล่นเข้ามา
ชูชนะแปลกใจ “รถใครมา”
เป็นรถจอมขวัญที่แล่นเข้ามา จอมขวัญเดินหน้าเชิดลงมาจากรถ
ชูชนะ เจ๊จุ๊ และเจ๊เนาว์ เดินออกมาดู
“ว้ายย… นังจุ๊ดูสิว่าใครมา”
“ตายยากจริงนะ พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ ยังมีหน้ามาเหยียบที่นี่อีกเหรอยะ นังจอมขวัญ อกตัญญู!”
จอมขวัญแหวใส่ “ไม่เกี่ยวกับพวกเจ๊ หลบไป”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ชั้นเป็นผู้พิทักษ์รักษาวงนี้ ใครจะเข้าจะออกต้องผ่านชั้นไปก่อน เธอมีธุระอะไรไม่ทราบ?” เจ๊เนาว์ถาม
เจ๊จุ๊เยาะเย้ย “จะมีธุระอะไรล่ะ คงโดนเค้าถีบหัวไล่ส่งมาล่ะสิ ถึงซมซานกลับมาเนี่ย”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ขอบอกไว้เลยนะที่นี่ไม่ต้อนรับย่ะ วงกำลังจะสูงขึ้น มีสมหวังคนเดียวก็พอแล้ว ตอนนี้สมหวังกำลังจะได้ออกอัลบั้มกับจวงเรคคอร์ดไม่นานก็คงเบียดเธอร่วงแน่ๆ” เจ๊เนาว์บอก
จอมขวัญชะงัก รู้สึกอิจฉาที่รู้ว่าสมหวังได้ออกอัลบัมกับจวงเรคคอร์ด
“ไม่มีทาง! ไม่มีใครเบียดชั้นได้หรอก”
“ไม่เชื่อก็คอยดูซิ”
“หลบไป ชั้นจะมาหาพี่สายฟ้า พี่สายฟ้าอยู่ไหน?” จอมขวัญแหวใส่
“สายฟ้าไม่อยู่ แกออกไปได้แล้ว” เจ๊จุ๊ไม่ยอม
จอมขวัญชี้ไปทางรถสายฟ้า “รถอยู่คนจะไม่อยู่ได้ยังไง”
เจ๊จุ๊หน้าแตกหันไปมองรถสายฟ้า
“หลบไป” จอมขวัญบอกย้ำ
“ไม่หลบ ชั้นไม่ให้เข้าจะทำไม” เจ๊เนาว์ไม่ยอม
“นี่ จอมขวัญเอ็งออกไปเถอะ อย่ามาวุ่นวายอีกเลยนะ ข้าขอร้อง” ชูชนะว่า
“ชั้นไม่ได้มาวุ่นวายนะพ่อ ชั้นมาหาพี่สายฟ้า” จอมขวัญว่า
เจ๊จุ๊สบถ “สตอ” ก่อนจะหันมาทางชูชนะ “พ่ออย่าไปเชื่อมันนะ มันมาสอดแนมดูความเคลื่อนไหวของวงเราน่ะสิพ่อ”
“ชั้นบอกว่าชั้นมาหาพี่สายฟ้า” จอมขวัญขึ้นเสียง
“จะมาหาใครหรือทำอะไรก็เข้าไม่ได้ทั้งนั้น ออกไปได้แล้ว เชิญจ้ะ” กะเทยถึกบอก
“หรือว่าจะให้ไล่เหมือนหมูเหมือนหมาห๊ะ” เจ๊จุ๊ขึ้นเสียง
“นังจุ๊จับตัวไว้แล้วลากไปโยนนอกบ้าน เสนียดเต็มบ้านไปหมดแล้ว”
เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์เข้าไปจับตัว
จอมขวัญตวาดเสียงดัง หน้าเหวี่ยงเอาเรื่อง “หยุด”
เจ๊เนาว์กะ เจ๊จุ๊ หยุดกึก ชะงัก
“นึกว่าชั้นจะกลัวแกเหรอ!” เจ๊เนาว์หันมาทางเจ๊จุ๊ “นังจุ๊จัดการ”
“ให้ออกไปดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง!”
เจ๊จุ๊กำลังจะก้าวไปจับตัวจอมขวัญ เกิดพลาดสะดุดก้อนหินล้มลงไป เจ๊เนาว์กำลังจะจับตัวจอมขวัญ แต่ก็สะดุดขาเจ๊จุ๊ลงไปกองอยู่ด้วยกัน
สองเจ๊ร้อง “ว้าย”
จอมขวัญเดินสะบัดเข้าบ้านไป
ที่ศาลาท่าน้ำ สมหวังตัดสินใจถามหยั่งเชิง
“ชั้นถามอะไรคุณหน่อย”
สายฟ้าพนักหน้า
สมหวังอึกอัก “สมุติถ้าไม่มีชั้นแล้วคุณจะทำยังไง”
สายฟ้าชะงักตกใจ
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ!…ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล”
สมหวังตั้งใจฟังสายฟ้า
“ชั้นอยากให้เธออดทน ชั้นในฐานะ…” เงียบไปนิดหนึ่ง “ผู้จัดการวง จะดูแลปกป้องเธอเอง”
สมหวังยิ้มรู้สึกอุ่นใจมากขึ้น
“ในโอกาสที่เธอจะได้ออกอัลบั้ม ชั้นมีของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้เธอ”
พลางสายฟ้าหยิบสร้อยพร้อมจี้ตัวเอส ขึ้นมา
“มาเดี๋ยวชั้นใส่ให้”
สายฟ้ากำลังจะใส่สร้อยให้กับสมหวัง สมหวังยิ้มแทนคำขอบคุณ
เสียงจอมขวัญแหวเข้ามา “พี่สายฟ้า”
สายฟ้าแปลกใจ “จอมขวัญ”
“ชั้นมีเรื่องจะคุยกับพี่” หันมามองสมหวังเน้นคำต่อมา “สองต่อสอง!”
สมหวังไม่อยากเป็นส่วนเกิน จึงเดินออกไป
สมหวังเดินคอตกออกมาจากศาลาท่าน้สักระยะำ แต่แล้วตัดสินใจหันกลับไปดูสายฟ้ากับจอมขวัญคุยกัน
ที่ศาลาท่าน้ำจอมขวัญตัดพ้อต่อว่าสายฟ้าชุดใหญ่ หน้าวีนเหวี่ยงเต็มที่
“พี่สายฟ้าชั้นอยากรู้ว่าที่ผ่านมาชั้นไม่เคยอยู่ในสายตาพี่เลยใช่มั้ย ตอนที่ชั้นอยู่ที่นี่ชั้นทำประโยชน์ให้พี่ตั้งมากมาย พี่ไม่เคยเห็นค่าชั้น ไม่เคยใส่ใจชั้นเหมือนนังนั่นเลย”
“นี่มันอะไร พี่งงไปหมดแล้ว”
“พี่รักมันใช่มั้ย…”
สายฟ้านิ่ง
“ทำไมอะพี่สายฟ้า มันดีกว่าชั้นตรงไหน ชั้นทั้งสวยกว่า ฉลาดกว่า รักพี่มากกว่า มีแต่พี่นั่นแหละไม่เคยนึกถึงชั้นเลย แถมยังทำร้ายจิตใจชั้นอยู่ตลอดเวลา”
จอมขวัญทำเป็นอ้อน เข้าไปกอดสายฟ้า
“ตั้งแต่ชั้นออกไปจากที่นี่ชั้นก็ไม่เคยลืมพี่เลย ชั้นคิดถึงพี่ตลอดเวลาเลยรู้มั้ย”
สมหวังเห็นสายฟ้ากับจอมขวัญกอดกัน ก็รู้สึกหึง เดินหน้าหงิกออกไป
ที่ศาลาท่าน้ำ สายฟ้าผละตัวออกจากจอมขวัญ
“พอได้แล้วจอมขวัญ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า…”
“แค่นี้ต้องรังเกียจชั้นด้วย ! ชั้นอยากกอดให้หายคิดถึงไม่ได้หรือไง!” จอมขวัญว่า
“กลับไปเถอะจอมขวัญ เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอนะ”
จอมขวัญปรี๊ด “พี่ไล่ชั้นเหรอ”
สายฟ้าเซ็ง
“ไม่ได้ไล่ แต่…”
จอมขวัญสวนคำออกมา “แต่ชั้นเป็นคนนอกไปแล้วใช่มั้ย?...ได้! จำไว้นะ สักวันชั้นจะทำให้พี่เห็นว่าชั้นมีค่ามากแค่ไหน”
จอมขวัญเดินสะบัดออกไป
จอมขวัญเดินอารมณ์เสียออกมา เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์ มาดักรอ
“ไม่ฟังกันใช่มั้ย… ให้ออกไปดีๆไม่ชอบ” เจ๊จุ๊บอกเจ๊เนาว์ “นังเนาว์จับตัวไว้”
เจ๊เนาว์เข้าไปจับจอมขวัญไว้
จอมขวัญโมโหพยายามสะบัดมือออก
“ปล่อยชั้น!”
เจ๊เนาว์ไม่ปล่อย
เจ๊จุ๊เดินเข้ามาจะตบจอมขวัญ จอมขวัญเบี่ยงตัวหลบ เจ๊จุ๊เลยพลาดไปตบเจ๊เนาว์แทน
เจ๊เนาว์ฉุนถูกตบฟรี “อีจุ๊มึงจะตบกรูทำไม!”
“ก็แกจับไม่ดีเอง มันเลยพลาดไปโดน”
จอมขวัญสะบัดมือออกจากเจ๊เนาว์ และกระแทกร่างเจ๊จุ๊ถลาออกไป
สองเจ๊ร้อง “ว้าย”
จอมขวัญโมโหเดินไปขึ้นรถ และขับแล่นออกไป
เจ๊จุ๊หงุดหงิด “อารมณ์เสีย! มันเอาแรงจากไหนมานะ! แกกับชั้นถึกขนาดนี้ยังเอามันไม่อยู่เลย อย่าให้เจออีกนะ แม่จะตบให้จมดินเลย!”
เวลาเดียวกัน สอง ผีพนัน สำลีกะปอยฝ้าย กำลังโวยวายกับเจ้าของโต๊ะบอลร้านหน้าปากซอยอยู่
“ติดแค่สองสามพันเอง มีเดี๋ยวชั้นใช้ให้เลย” สำลีนำร่อง
ปอยฝ้ายอ้อนเจ้าของโต๊ะ “นะพี่ขอแก้ตัวอีกครั้ง คราวนี้ต้องได้ชัวร์ ถ้าได้ชั้นใช้หนี้ของเก่าเลย”
“บอกว่าไม่ได้ ต้องใช้หนี้เก่าให้หมดก่อน!” เจ้าของโต๊ะบอกเสียงดัง
ยอดชายคุยโทรศัพท์กับแดน เพื่อถามทาง
“ชั้นอยู่หน้าปากซอยที่แกบอกแล้ว….ใช่ หน้าปากซอยมีร้านขายของชำ โอเค!”
ยอดชายวางโทรศัพท์สีหน้าเจ้าเล่ห์ พร้อมกับเลี้ยวเข้าซอยไป ผ่านหน้าร้านที่ปอยฝ้ายกับสำลียืนอยู่
จังหวะนั้นสำลีหันไปเห็นรถยอดชายผ่านหน้าไป จึงเพ่งมองอย่างสนใจ
“จุ๊ จุ๊ รถใครวะนั่น อย่างหรู …ถ้ากรูมีรถแบบนั้นสักคันนะ”
“จะพาผู้หญิงไปนั่งกินลมเล่นใช่มั้ย” ปอยฝ้ายถาม
“จะขายกินแล้วเอาเงินมาเล่นพนันให้หมดเลย” สำลีว่า
“ถุย! มึงนี่พนันขึ้นสมองนะ”
“ว่าแต่กรู ดูตัวมึงด้วย”
ปอยฝ้ายหันมาถามกับเจ้าของโต๊ะ “สรุปจะให้แทงรึเปล่า”
“ไม่ให้โว้ย” เจ้าของโต๊ะบอลตะคอก
“ก็แค่เนี้ย…ไอ้สำลีกลับโว้ย”
“ไม่แทงก็ได้ อย่าให้กรูรวยนะ กรูจะมาเซ็งกิจการมึงเลย”
“เอาหนี้ของเก่ามาใช้กรูให้ได้ก่อนเถอะ” เจ้าของโต๊ะบอลบอก
สำลี กะปอยฝ้าย เซ็งพากันเดินออกจากร้าน
เวลานั้นสมหวังเดินหน้าบูดอารมณ์เสียออกมาหน้าบ้าน ได้ยินเสียงรถแล่นมาจอด สมหวังคิดว่าเป็นหมวดวันชาติ จึงออกไปดู
ยอดชายลงมาจากรถ เดินยิ้มเผล่เข้ามาหา
“สวัสดีครับ คุณสมหวัง”
สมหวังดีใจปนแปลกใจที่เห็นยอดชาย
“คุณยอดชาย!”
“ผมมาตามสัญญาไงครับ ผมมารับคุณไปทานข้าวเป็นการไถ่โทษที่ผิดนัดคุณครั้งที่แล้ว”
“แล้วคุณมาที่นี่ถูกได้ยังไงคะ” สมหวังแปลกใจไม่หาย
ยอดชายอึกอัก “ถามคนแถวนี้เอาน่ะครับ ใครๆ ก็รู้จัก วงลูกทุ่งชูชนะ วทัญญู! เราไปกันเลยดีมั้ยครับ”
“เดี๋ยวชั้นไปบอกคนในบ้านก่อนนะคะ”
ยอดชายรีบบอก “ไม่ต้องหรอกครับ ไปแค่แป๊ปเดียว เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“งั้นชั้นขอไปเปลี่ยนชุดก่อน” สมหวังว่า
“ชุดนี้แหละครับ สวยแล้ว”
สมหวังอายม้วน ขวยเขิน ที่ถูกยอดชายชม
ตรงถนนทางเข้าบ้านพักวงดนตรี 2 เซียนพนันสำลี กับปอยเดินบ่นกันมาตามทาง
“เซ็งโว้ย ไม่ได้เล่นพนันแล้วชีวิตมันแลเหมือนขาดอะไรไป” สำลีว่า
“เล่นตัวดีนัก วันหลังไปเล่นโต๊ะอื่นดีกว่า มันจะได้เจ๊งเร็วๆ” ปอยฝ้ายบอก
สักครู่หนึ่ง รถยอดชายขับสวนออกมา บีบแตรให้สำลีกับปอยฝ้ายหลบทาง สำลี กับปอยฝ้าย หลบเกือบตกลงไปข้างทาง!
“อ้าวเฮ้ย!! ไม่ชนกรูไปเลยล่ะ! ขับรถยังไงไม่ดูคนเลย!” ปอยฝ้ายโวยวาย
“มึงคิดว่ารวยหรือไงขับโฉบไปเฉียวมาอวดรถอยู่ได้ อย่าให้กรูมีบ้างแล้วกัน!” สำลีด่าตาม
ปอยฝ้ายเหลียวไปมองตามแล้วแปลกใจเมื่อเห็นสมหวังนั่งคู่ไปกับยอดชาย
“เฮ้ยๆๆ นั่นมันสมหวังนี่หว่า ไปกับใครวะ ผู้ชายซะด้วย”
สำลีหน้าตื่น “ใช่เหรอวะ”
“ใช่สิ เห็นนั่งข้างหน้าคู่กันเลย!”
ปอยฝ้ายกับสำลีมองตามอย่างแปลกใจ
ยอดชายขับรถมาตามทาง เห็นสมหวังหน้าเครียดๆ จึงแกล้งถามเสียงอ่อนโยน
“คุณสมหวังเป็นอะไรหรือเปล่าครับ วันนี้ดูไม่สดใสเลย
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
“ถ้ามีปัญหาอะไรบอกผมได้นะครับ ถ้าผมช่วยได้ผมก็จะช่วย”
“ค่ะ”
ยอดชายยิ้มให้ แววตาซ่อนเร้นแผนการร้ายอยู่ภายใน
ขณะที่กุหลาบกำลังตากชุดแดนซ์เซอร์อยู่ สักครู่หนึ่ง มีมือใครคนหนึ่งยืนแก้วน้ำหวานมาให้ กุหลาบหันไปมองเป็นบาส ก็เขินปนงง
“กินซะอากาศมันร้อน” บาสบอก
กุหลาบยังนิ่งๆ วางฟอร์ม แต่ข้างในดีใจสุดขีด!
“อย่าเล่นตัวน่า อุตส่าห์เอามาให้” บาสว่า
กุหลาบหยิบแก้วน้ำมากิน แอบอมยิ้ม
“ขอบใจ”
“มาเดี๋ยวชั้นช่วย”
“จะมาช่วยชั้นทำไม ไปช่วยสมหวังสิ”
“หึงน่ะสิ ชอบชั้นเหรอ?” บาสเย้า
กุหลาบนิ่งอึ้ง เขินหน้าแดง พูดไม่ออก ก่อนจะโวยแก้เขิน
“ชั้นเนี่ยนะชอบนาย หลงตัวเอง”
“ไปนั่งพักไป ที่เหลือนี่ชั้นตากให้เอง”
“ไม่เป็นไรเหลือนิดเดียว เดี๋ยวชั้นทำเอง”
“บอกให้ไปนั่งเดี๋ยวชั้นตากให้”
“ชั้นตากเอง”
ทั้งคู่แย่งชุดกันไปมา จังหวะนั้นหมวดวันชาติเดินเข้ามาพอดี
วันชาติกระแอม “ฮึ่ม…ฮึ่ม”
กุหลาบหันไปเห็นเป็นหมวดวันชาติก็ตกใจ เผลอตัวรีบตะเบ๊ะทำความเคารพ! ส่วนบาสไหว้
สองคนทักพร้อมๆ กัน “สวัสดีครับพี่ชาติ” / “สวัสดีค่ะหมวด”
วันชาติเห็นกุหลาบตะเบ๊ะก็ขยิบตาให้รีบเอาลง
กุหลาบนึกขึ้นได้ก็รีบเอาลง บาสไม่ทันเห็น
“สมหวังล่ะกุหลาบ”
กุหลาบเริ่มเครียดที่หาสมหวังทั่วบ้านก็ ไม่เจอ
“เอ้า! ในบ้านก็ไม่มี” หน้าเจื่อน “สงสัยออกไปไหนกับคุณสายฟ้า”
วันชาติเริ่มหงุดหงิด “ก็โทร.ตามสิ!”
กุหลาบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะโทร.หาสายฟ้า แต่สายฟ้าดันเดินเข้ามาพอดี
“อ้าวหมวดชาติมาทำอะไร”
“มาหาสมหวัง”
“แล้วสมหวังล่ะกุหลาบ”
กุหลาบตกใจ ตาเหลือก “อ้าว สมหวังไม่ได้อยู่กับคุณสายฟ้าเหรอคะ”
“ตอนแรกก็อยู่ด้วยกัน จอมขวัญเค้ามาหาชั้นคุยกันแป๊ปเดียว เค้าก็เดินหายไปไหนไม่รู้”
วันชาติมองกุหลาบตาเขม็ง กุหลาบรีบหลบสายตา ไม่กล้าสบตาวันชาติ
“จะอยู่เฉยทำไมเล่า ไปตามหาสิ”
สายฟ้ามองงๆ
ระหว่างนั้นสำลีกับปอยฝ้ายเดินเข้ามา
“หาอะไรกันเหรอ” สำลีถาม
“เห็นสมหวังบ้างหรือเปล่า” กุหลาบถามกลับ
“สมหวังน่ะเหรอ… โอ้ยไม่ต้องห่วง ตั้งแต่เป็นนักร้องดังก็ไฮโซขึ้นมาเลยมีหนุ่มมารับออกไปเที่ยว” ปอยฝ้ายว่า
“รถงี้อย่างหรูเลย”
กุหลาบตกใจ “ผู้ชายเหรอ”
สายฟ้ากับวันชาติสีหน้าไม่ดี
“รถเบ๊นซ์” วันชาติบอกยี่ห้อรถยอดชาย
“ใช่ๆ “ สำลีบอก
วันชาติ บอก “สีดำ”
สำลีบอกอีก “ใช่เลยๆ”
วันชาติหน้าเครียด!
“ซวยแล้วมั้ยล่ะ”
กุหลาบงง “ทำไมเหรอคะหมวด?”
สายฟ้าสงสัยหนัก “มีอะไรเหรอไอ้ชาติ”
“เรื่องที่สมหวังเป็นพยานมีปัญหานิดหน่อย”
สายฟ้าเป็นห่วงสมหวัง
“ปัญหาอะไร แล้วสมหวังออกไปไหนกับใคร”
“ไม่มีอะไรมากหรอก แกไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวชั้นมาอธิบายให้ฟังทีหลัง”
วันชาติเดินพรวดนำกุหลาบออกไป!
ระหว่างที่หมวดวันชาติเดินมาที่รถ พร้อมกับพูดวิทยุ
“ศูนย์ 34 แจ้งเหตุด่วน ขอให้ช่วยติดตามรถผู้ต้องสงสัย ยี่ห้อเบ๊นซ์ สีดำ” วันชาติบอกรูปพรรณสัณฐานรถ
เจ้าหน้าที่สายตรวจคนหนึ่ง เห็นรถลักษณะคล้ายที่แจ้งไว้ผ่านหน้าไปพอดี จึงแจ้งกลับ
“สายตรวจ7 พบเห็นรถผู้ต้องสงสัย มุ่งหน้าไปทางถนนรามอินทรา”
“ให้ติดตามไปโดยไม่ต้องจับกุม”
“ศูนย์รับทราบ ให้ติดตามไปโดยไม่ต้องจับกุม”
เจ้าหน้าที่สายตรวจ ที่ป้อมตำรวจรับคำสั่ง
“รับทราบ” แล้วขี่รถตามรถยอดชายไป
กุหลาบสงสัยท่าทีวันชาติ
“สรุปผู้ชายที่สมหวังออกไปด้วยเป็นใครเหรอคะหมวด ทำไม่ต้องเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้”
“นายยอดชายสามีคุณนายศรีสมรไงเล่า นายนี่แหละที่เป็นผู้ต้องสงสัยอีกคนที่มีส่วนรู้เห็นในคดีฆาตกรรมคุณนายศรีสมร
กุหลาบตกใจแทบช็อก “แสดงว่านายยอดชายนี่เป็นตัวบ่งการฆ่าคุณนายศรีสมร” สีหน้าเริ่มไม่ดี
“สมหวังกำลังตกอยู่ในอันตรายงั้นเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
กุหลาบยิ่งเป็นห่วงสมหวัง
“ผมถึงย้ำนักย้ำหนาว่าให้ดูสมหวังให้ดี ดูสิปล่อยให้ตกอยู่ในอันตรายจนได้”
“แล้วไอ้พวกนั้นมันรู้ที่อยู่เราได้ยังไง”
“ก็ในหนังสือพิมพ์ไง คุณลืมไปแล้วเหรอ”
“ชั้นไม่คิดว่ามันจะตามเร็วขนาดนี้”
“คิดช้าไปนะจ่า แล้วทีนี้เป็นยังไงล่ะ สมหวังตกอยู่ในอันตรายจนได้! ไอ้พวกนั้นมันจ้องจะจัดการสมหวังอยู่แล้ว มันทำทุกวิถีทางนั่นแหละที่จะได้เจอตัวสมหวัง ถ้าสมหวังเป็นอะไรไปนะ คุณกับผมโดนสารวัตรเล่นงานเละแน่”
กุหลาบหน้าซีดเป็นกระดาษ วันชาติเห็นกุหลาบหน้าจ๋อยไปก็สงสาร
“ผมขอโทษ”
แดนรออยู่ข้างโรงแรมตาที่นัดไว้กับยอดชาย เห็นพ่อค้าขายปลาหมึกย่าง จึงสั่งมานั่งกินอยู่ แดนยกนาฬิกาดู ท่าทีหงุดหงิด
“เมื่อไหร่จะมาวะ”
แดนชะเง้อมองรถยอดชาย ก่อนจะหันมาสั่งกับพ่อค้าขายปลาหมึก “พี่เอามาอีกสองไม้”
“ได้ๆ สองไม้นะ”
“อืม…เอาสุกๆ นะ”
สักครู่หนึ่ง พ่อค้าเอาปลาหมึกมาให้
“ได้แล้วๆ”
แดนจ่ายเงิน แล้วหยิบกินปลาหมึก
“ลุง บอกให้เอาสุกๆ ไงมันยังเหนียวอยู่เลย” แดนขัดใจ
พ่อค้ารีบบอก “สุกแล้ว แบบนั้นน่ะอร่อย มันหนึบๆ ดี”
แดนเห็นรถยอดชายเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมพอดี
รถยอดชายแล่นมาจอดที่ลานจอดรถของโรงแรม
แดนเดินขึ้นมาบนลานจอดรถ และเตรียมปืนใส่กระบอกเก็บเสียง แดนเห็นสมหวังอยู่ในรถ
ยอดชายมองเห็นแดนและส่งสัญญาณให้แดนลงมือ แดนเล็งปืนไปที่สมหวังกำลังจะยิง ทันใดนั้น แดนเกิดปวดท้องขึ้นมา แดนผายลมฟ่อดแฟ่ด
“นั้นไง! ปลาหมึกเล่นงานกูแล้วไง ไหนบอกว่าสุกของมึงไอ้ลุงบ้าเอ้ย!”
แดนรีบพรวดไปห้องน้ำ ยอดชายมองอย่างงงๆ
ยอดชายชะเง้อมองหาแดน พลางพึมพำอย่างอารมณ์เสีย
“มันไปไหนของมันวะ”
สมหวังมองยอดชายอย่างแปลกใจ
“คุณยอดชายมองหาใครเหรอคะ”
“ปละ…เปล่าครับ ผมว่าเราเข้าไปทานอาหารกันดีกว่าครับ”
ยอดชายอารมณ์เสีย เดินนำสมหวังเข้าไปในโรงแรม
รถวันชาติแล่นมาตามท้องถนน
วันชาติพูดวิทยุ “อยากทราบความคืบหน้ารถของผู้ต้องสงสัย”
“ศูนย์34 ว2 ขณะนี้รถผู้ต้องสงสัยได้เลี้ยวเข้าไปบริเวณโรงแรม…” ศูนย์แจ้งชื่อโรงแรม
วันชาติตอบกลับ “รับทราบ”
แดนเสร็จธุระ รีบวิ่งออกมาดูสมหวังที่ลานจอดรถ ปรากฏว่าไม่เห็นสมหวัง เห็นแต่รถยอดชายจอดอยู่
แดนวิ่งเข้าไปในโรงแรม รถวันชาติขับเข้ามาในโรงแรมพอดี
ยอดชายพาสมหวัง เดินมาที่ลิฟต์ ยอดชายพยายามมองหาแดน
สมหวังสงสัย “มองหาอะไรเหรอคะ”
“อ๋อ เปล่าครับ!”
ครู่หนึ่ง ลิฟต์เปิดออก สมหวังเข้าไปกดลิฟต์ไว้ ยอดชายยังมองหาแดนอยู่
“คุณยอดชายคะ ลิฟต์มาแล้วค่ะ”
“ครับๆ”
ระหว่างนั้นแดนเดินมาพอดี ยอดชายเห็นแดน ให้สัญญาณว่าสมหวังอยู่ในลิฟต์แดนรีบปรี่เข้ามา
สมหวังสงสัยอีก “รอใครอีกหรือเปล่าคะ”
แดนโผล่มาพอดี! สมหวังเห็นแดนอึ้ง ตกใจ แดนยกปืนขึ้นเล็งมาจะยิงใส่ สมหวังรีบกดปุ่มลิฟต์ให้ปิด ลิฟต์ปิดทันพอดี
สมหวังดึงยอดชายเข้ามาในลิฟต์ด้วย
“ไปชั้นไหนดีคะ”
ยอดชายแสร้งทำเป็นตกใจ “เกิดอะไรขึ้นครับ”
“เดี๋ยวชั้นเล่าให้ฟังค่ะ… ตอนนี้หนีก่อนดีกว่าค่ะ ไปชั้นไหนดีคะ”
ยอดชายถ่วงเวลา “เอ่อ…ชั้นไหนดีล่ะครับ”
ยอดชายตั้งใจเอื้อมมือไปกดปุ่มเปิดลิฟต์ ประตูแง้มออก สมหวังตกใจ!!
“คุณยอดชาย”
สมหวังรีบกดปิดอีกครั้ง แต่แดนพยายามเอามือง้างลิฟต์ให้เปิดออก สมหวังเบิกตาโพลง ขณะที่ยอดชายเอาใจช่วยแดนสุดๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป เวลา 9.30 น. พรุ่งนี้
