สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11
สมหวังเดินห่างออกมาจากบริเวณเวที คุยโทรศัพท์กับยอดชายเสียงระรื่น
“สวัสดีค่ะคุณยอดชาย”
ยอดชายอยู่ที่บ้าน “วันนี้ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้ไปตามนัด พอดีผมมีธุระด่วนขึ้นมา ขอโทษจริงๆ นะครับ”
สมหวัง “ชั้นโทร.ไปแต่คุณไม่รับ แบตโทรศัพท์ชั้นมาหมดอีก ชั้นเป็นห่วงแทบแย่ คุณได้โทร.กลับมาหาชั้นหรือเปล่าคะ”
ยอดชายได้โอกาสโกหก
“โทร.กลับไปแล้ว ถึงว่าทำไมไม่ติด”
“แล้วได้โทร.มาอีกเบอร์หรือเปล่า เบอร์แปลกๆ น่ะค่ะ พอดีชั้นยืมโทรศัพท์ผู้จัดการวงชั้นโทร.น่ะค่ะ”
ยอดชายตอแหลอีก “โทร.ครับ แต่ไม่ติดเหมือนกัน สัญญาณไม่ดี โทรศัพท์มีปัญหาหรือไม่เจ้านายคุณคุยธุระอยู่เลยไม่รับผม!”
สมหวังเข้าใจผิดคิดว่าสายฟ้าแกล้งไม่ให้คุยกับยอดชาย โกรธขึ้นมาอีก
“ตัดสายเหรอคะ” สมหวังย้อนถาม
“ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่โทรไปแล้วไม่ติดเลย”
สมหวังได้ยินแบบนั้น คิดว่าสายฟ้าต้องแกล้งอีกแน่ๆ ก็ยิ่งโกรธ
“ยังไงผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ คุณไม่ผิดซะหน่อย”
“เอาอย่างนี้มั้ยครับ ไว้ผมไปรับคุณสมหวังที่บ้านจะได้ไม่คลาดกันอีก”
“ได้ค่ะ…ไว้เจอกันนะคะ”
สมหวังวางสาย พอหันกลับมาเห็นสายฟ้ายืนจ้องอยู่แล้ว
สมหวังต่อว่าเสียงขุ่น “เสียมารยาท”
สายฟ้าฉุน พูดถากถางทันที “ชั้นเดินผ่านมาแถวนี้พอดี! เธอนี่เก่งนะ แว๊บจากผู้ชายอีกคน มาคุยโทรศัพท์กับผู้ชายอีกคน”
สมหวังชักสีหน้า “หมายความว่ายังไง!”
“เธอก็มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมต้องทำดีให้ความหวังน้องชั้นด้วย”
“ชั้นไม่เคยให้ความหวังใคร!”
สายฟ้าเยาะ “สงสารไอ้บาส ต้องมาโดนผู้หญิงหลอกคราวนี้ละมั้ง”
สมหวังโกรธ “นี่คุณมันจะมากไปแล้วนะ สมองคุณคิดได้แค่นี้เหรอ! สิ่งที่คุณทำมันดีนักนี่”
สายฟ้าทำไก๋ “ชั้นทำอะไร”
“แกล้งชั้นไม่ให้เจอคุณยอดชาย พอคุณยอดชายโทร.กลับมาหาชั้นคุณยังไม่รับสายเค้าอีก แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร”
สายฟ้าชะงัก ฉุนกึก!
“ชั้นจะแกล้งเธอทำไม”
“อิจฉาชั้นล่ะสิ เห็นชั้นมีความรักแต่ตัวเองไม่มี”
“ชั้นจะไปอิจฉาเธอทำไม ความรักชั้นจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ผู้หญิงมีตั้งเยอะตั้งแยะ”
สมหวังจ้องหน้าเอาเรื่อง “แล้วขัดขวาง ชั้นกับคุณยอดชายทำไม”
กุหลาบเดินเข้ามาขัดจังหวะพอดี
“คุณสายฟ้า สมหวังพ่อให้มาตาม”
สายฟ้าไม่สนใจสมหวังเดินสะบัดไป
กุหลาบสงสัย “สมหวัง มีอะไรกันหรือเปล่า”
“ไม่มีจ้ะ…ไปกันเถอะเดี๋ยวพ่อรอ” สมหวังตัดบท
ปอยฝ้าย กับสำลี ร้องเพลงกันอยู่บนเวทีอย่างสนุกสนาน และร้องเพลงจนจบ สำลีเหลือบไปเห็นสมหวังเดินเข้า
“ตอนนี้เจ้าของงานก็มาถึงแล้ว…ขอเชิญพ่อชู มากล่าวอะไรกับสมหวังหน่อย”
ชูชนะเดินขึ้นไปบนเวที ทุกคนปรบมือ เฮฮา
“ก่อนข้าจะพูด ข้าอยากให้สมหวังกับสายฟ้าขึ้นมาบนเวทีด้วย”
สายฟ้ากะสมหวัง ยึกยักจะไม่ยอมขึ้นพร้อมกัน เจ๊เนาว์เลยต้องลากสมหวัง กะสายฟ้าขึ้นไปบนเวทีพร้อมๆ กัน
“ไปเร๊ววว…ขึ้นไปบนเวทีตามใจพ่อเค้าหน่อย”
ทุกคนปรบมือเชียร์
“ข้าก็อยากจะขอบใจสมหวังที่ผ่านๆ มาช่วยแก้ปัญหาให้วงมาโดยตลอด แล้ววันนี้เอ็งก็ยังเป็นแรงสำคัญที่ทำให้วงของเราขับเคลื่อนไปข้างหน้าและประกาศศักดาให้คนเห็นทั้งประเทศ ขอเสียงปรบมือให้สมหวังศิษย์รักของข้าหน่อย”
ชูชนะปลื้มปริ่ม ทุกปรบมือดังสนั่น
“และอีกคนที่ทำให้วงเราอยู่มาถึงทุกวันนี้ได้ ปรบมือให้กับสายฟ้า ลูกชายสุดที่รักของข้าหน่อย”
หมู่มวลปรบมือเฮลั่น
“และในนามของวงวทัญญู ข้าขอมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเป็นการขอบใจเอ็งสองคน ที่คอยประคับประคองวงเราให้มีวันนี้”
ชูชนะเอาของขวัญให้กับสมหวัง และสายฟ้า คนละชิ้น ทุกคนปรบมือ สมหวังกับสายฟ้ายังฟอร์มใส่กัน
ระหว่างนั้น สำลีเดินเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับชูชนะ
“มีคนรีเควสมา เพื่อความครึ้กครื้นของพวกเราจึงอยากให้สมหวังกับสายฟ้าร้องเพลงคู่กันสักเพลง”
เสียงเชียร์จากทุกคนดังขรม “ร้องเลย…ร้องเลย ….ร้องเลย ๆๆๆ”
ทั้งสองมองหน้ากันในอาการอึ้งๆ เหมือนไม่อยากร้องคู่กัน
“ว่ายังไงวะเอ็งสองคนน่ะ” ชูชนะถามเร่ง
“ชั้นไม่มีปัญหา” สมหวังว่า
สายฟ้าบอก “ก็ได้”
ทั้งคู่จ้องหน้ากันเขม็ง
ตรงบริเวณงานที่โต๊ะอาหาร เจ๊จุ๊เปิดฉากเมาธ์มอยหลังประเมินสถานการณ์
“แกว่าจะรอดมั้ยนังเนาว์”
เจ๊เนาว์พยักเพยิดตาม “ชั้นว่ามีลุ้น”
“ลุ้นอะไรของมึง” เจ๊จุ๊งง
“ลุ้นเวทีพัง…ดูจ้องหน้ากันสิ เห็นแล้วเสียวสันหลังวาบๆ”
ดนตรีท่วงทำนองสนุกสนานชวนคึกชวนขยับดังขึ้น สมหวังกับสายฟ้าเริ่มร้องเพลง เนื้อหาประชดประชันกัน แรกๆ ก็ร้องกันธรรมดา
ครู่ต่อมา ทั้งสองเริ่มใส่อารมณ์ไปตามเนื้อเพลงที่แรงขึ้น จนกลายมาเป็นหันหน้าร้องใส่กัน และกลายเป็นตะคอกใส่กันในที่สุด
หมู่มวลที่เต้นกันอยู่ข้างล่าง ก็ขยับแข้งขยับขาโยกย้ายกันอย่างเมามันส์ พร้อมเสียงเชียร์
เจ๊จุ๊สะกิดเจ๊เนาว์ “เห็นมั้ยอีถึก…เวทีไฟลุกแล้ว”
“ชั้นก็ว่าน่ารักไปอีกแบบซิ” เจ๊เนาว์บอก
“น่ารักบ้าอะไรล่ะ จะกินกันอยู่แล้ว”
บาสกับกุหลาบมองงสองคนบนเวทีในอาการงงๆ
“สองคนนั้นเค้าเป็นอะไรกัน”
“คนรักกันเวลาเค้างอนกันก็เป็นแบบนี้แหละ” กุหลาบว่า
บาสฉุนกึก “เธอพูดบ้าอะไร”
“ก็พูดไปตามเนื้อผ้า…ดูเอาเองสิ” กุหลาบบุ้ยใบ้ไปบนเวที
บาสมองสมหวังกะสายฟ้าอย่างหึงหวง
สมหวังกับสายฟ้ายังร้องเพลงประจันหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้กัน
“ไอ้ปอยฝ้ายมึงว่าสองคนนี่อินกับเพลงแรงไปรึป่าววะ” สำลีหันมาเม้าธ์กับคู่หู
“บ้านชั้นเรียกว่าด่ากันวะ”
สมหวังกับสายฟ้า ร้องเพลงจบ วางไมค์ลงแล้วสะบัดเดินลงเวทีคนละฝั่ง
ชูชนะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ชอบอกชอบใจ “เร่าร้อน ดุเดือด เผ็ดมันจริงๆ ขอเสียงปรบมือหน่อย”
ทุกคนต่างปรบมือ เสียงเฮฮาดังตามมา
สายฟ้ากับสมหวังกลับมานั่งที่โต๊ะ ทั้งคู่ยังเชิ่ดใส่ ปั้นปึ่งกันอยู่มาไป
เจ๊เนาว์พูดกับสายฟ้า “อากาศร้อนๆ เนอะ…กินน้ำหน่อยมั้ย เดี๋ยวเจ๊ไปเอามาให้”
“ไม่เอาเจ๊ …ขอบใจมาก”
บาสเอาใจสมหวัง “น้ำจ้ะน้องสมหวัง”
สมหวังรับแก้วน้ำจากบาสมาดื่ม
“ขอบใจจ้ะ”
บาสจ้องสมหวังอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนตัดสินใจจะบอกอะไรบางอย่าง….ในใจ
“น้องสมหวังจ๊ะ…พี่มีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรจ๊ะ” สมหวังฉงน
“น้องสมหวังไปทางโน้นกับพี่แป๊ปนึงได้มั้ย”
สมหวังมองอย่างแปลกใจ ก่อนตอบตกลง
“จ้ะ”
สมหวังกับบาสเดินออกไป กุหลาบสงสัย
“สมหวังไปไหนกัน”
“เธออยู่นี่แหละไม่ต้องตามมา” บาสสั่ง
กุหลาบมองทั้งคู่เดินไปอย่างสงสัย ในใจก็รู้สึกว้าวุ่น
ไม่ต่างจากสายฟ้า ที่เห็นบาสกับสมหวังเดินออกไป ก็มองตามอย่างแปลกใจ
เจ๊เนาว์พึมพำ “ไอ้บาสมันเผด็จสึกวันนี้เลยเหรอวะเนี่ย! มันเชื่อฟังกูดีจริงซิ”
สายฟ้าหูผึ่ง “เผด็จศึกอะไรเจ๊”
เจ๊เนาว์สะดุ้งโหยง “ เปล่า…ไม่มีอะไรจ้ะ”
สมหวัง กะบาส เดินมาที่ริมท่าน้ำบริเวณหลังบ้าน
“มีเรื่องอะไรจะบอกชั้นเหรอจ๊ะ”
บาสอึกอัก ดูเขินๆ “เอ่อ…”
สมหวังตั้งใจฟัง
“คือ…พี่คิดมานานแล้วว่าจะตัดสินใจบอกน้องสมหวังดีมั้ย…กลัวว่าบอกไปแล้วน้องสมหวังไม่คิดเหมือนพี่ พี่กลัวความสัมพันธ์เราจะไม่เหมือนเดิม…แต่เหตุการณ์วันนี้มันจะทำให้พี่เสียสติ พี่เลยตัดสินใจต้องบอกน้องสมหวังวันนี้ให้ได้”
สมหวังมองบาสลุ้น รอฟังว่าจะพูดอะไร
บาสรวบรวมความกล้าเข้าไปจับมือสมหวัง
“พี่ชอบน้องสมหวัง! ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เรามาเป็นแฟนกันนะ!”
สมหวังอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
อีกมุมใกล้ๆ นั้นเอง กุหลาบแอบยืนฟังอยู่
สมหวังรวบรวมสติ ก่อนพูด
“ขอบคุณพี่บาสนะจ๊ะ ที่รู้สึกดีกับชั้น…แต่ชั้นรักพี่บาสในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง”
บาสหน้าเสีย รู้สึกชาไปทั้งตัว
“น้องสมหวังให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ไม่ได้เหรอจ๊ะ”
“เราเป็นพี่น้องกันดีแล้วนะจ๊ะพี่บาส…และความสัมพันธ์แบบพี่น้องมันยังยืนกว่าเป็นแฟนกันนะ และชั้นก็ไม่สามารถคิดกับพี่บาสเกินมากกว่านี้ได้ด้วย”
บาสนิ่งน้ำตาซึม
“ชั้นขอโทษนะจ๊ะพี่บาส”
บาสถอนหายใจ ฝืนยิ้มทั้งน้ำตา
“ไม่เป็นไรจ้ะ…พี่เข้าใจ เราเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ”
“ขอบคุณนะจ๊ะพี่บาส ที่เข้าใจชั้น…”
สมหวังยิ้มให้บาส
“พี่ขอกอดน้องสาวคนนี้หน่อยได้มั้ย”
“ได้สิจ๊ะ”
บาสฝืนยิ้มสวมกอดสมหวัง และบอกตัวเองให้ตัดใจ จังหวะนั้นยินเสียงสายฟ้าดังแทรกเข้ามา
“นึกว่าหายไปไหน มาอยู่ที่นี่เอง!”
สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 (ต่อ)
สายฟ้าจ้องมองสองคนที่กอดกันกลมอยู่ด้วยความโกรธและหึงหวง บาสกับสมหวังตกใจ ผละออกจากกัน
“ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน ทุกคนเค้าตั้งใจจัดงานให้ แต่ตัวเจ้าของงานดันมาพลอดรักกับผู้ชายในที่ลับตาคน” สายฟ้าเหน็บ
“พี่สายฟ้า….พี่กำลังเข้าใจผิด” บาสจะอธิบาย
สายฟ้าย้อนให้ “ชั้นเข้าใจผิดตรงไหน เห็นอยู่กับตาว่ากอดพลอดรักกันอยู่”
“แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิด”
“แกหยุดพูดไปเลยไอ้บาส …แกรู้จักผู้หญิงคนนี้น้อยเกินไป” สายฟ้าพาล
“พี่สายฟ้าฟังผมพูดก่อน!” บาสเถียง เสียงดัง
สายฟ้าขึ้นเสียง จัดหนักจัดเต็ม “แกนั่นแหละฟังชั้น! แกกำลังถูกผู้หญิงคนนี้หลอก ที่แกรักเค้ามันมารยาหญิงล้วนๆ ทางที่ดีให้อยู่ห่างๆ ผู้หญิงคนนี้ไว้ดีกว่า ชั้นเตือนด้วยความหวังดี”
สมหวังน้ำตาคลอทั้งน้อยใจ ทั้งโมโห
“ใช่! ชั้นมันเป็นผู้หญิงไม่ดี สิ่งที่คุณพูดมาถูกหมดแหละ ชั้นชอบอ่อยผู้ชาย พี่บาสก็อยู่ในเป้าหมายของชั้น พอใจคุณหรือยังที่ได้รู้ความจริงสักที!”
สายฟ้าเข่นเขี้ยว “เห็นมั้ยไอ้บาส…ได้ยินหรือยัง เค้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาหมดแล้ว”
บาสมองพี่ชายตัวเองอย่างเซ็งๆ
สมหวังโกรธสายฟ้ามาก เดินสะบัดหน้าพรืดออกไป!!!
สมหวังสะอึกสะอื้นเดินมา เห็นหลังกุหลาบไวๆ สมหวังตกใจ กลัวกุหลาบได้ยินเรื่องเมื่อครู่นี้แล้วเข้าใจผิด รีบตามกุหลาบไป
“พี่กุหลาบ…พี่กุหลาบ”
สองหนุ่มหน้าเครียดใส่กันอยู่ที่ท่าน้ำริมคลองหลังบ้าน
“พี่สายฟ้า…พี่สายฟ้าทำอะไรลงไป”
“ชั้นก็ปกป้องแกไง…อยากให้แกตาสว่างสักที” สายฟ้ายังอารมณ์กรุ่นๆ
“พี่ฟังผมนะ…ผมให้น้องสมหวังเค้ามาตรงนี้เพื่อผมจะบอกรักเค้า”
“บอกรักไปแล้วด้วย!! ทำไมแกใจง่ายแบบนี้วะ ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาชั้นก่อน” สายฟ้าวึดวือต่อเพราะหึง
บาสหงุดหงิดหนัก จนขึ้นเสียงอีก “ฟังผมก่อน! ผมบอกรักน้องสมหวังไปแล้ว แล้วเค้าปฏิเสธผม”
สายฟ้านิ่ง ชะงักกึก
“เค้าคิดกับผมเป็นแค่พี่ชายคนนึง…แล้วเค้าก็ขอให้ผมคิดกับเค้าเป็นแค่น้องสาว”
สายฟ้าอึ้ง แต่ยังคาใจ “แล้วที่กอดเมื่อกี้”
“ผมขอน้องเค้ากอดเองมันเป็นการตกลงว่าเราจะเป็นพี่น้องกัน”
สายฟ้าเซ็งกุมขมับ!!
“แล้วแกทำไมไม่บอกชั้นให้เร็วกว่านี้วะ”
“ผมพยายามจะบอกกับพี่แล้ว พี่ฟังผมซะที่ไหน!”
สายฟ้ารู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่ว่าสมหวังแรงๆ
“พี่สายฟ้า…ผมขอถามอะไรพี่หน่อย ตอบความจริงนะ”
“อืมม…”
“พี่สายฟ้ารักน้องสมหวังหรือเปล่า”
สายฟ้าชะงัก ตกใจ เหลือกตามองบาส นิ่งไม่ตอบ และเดินหนีออกไปอย่างไวว่อง
“พี่สายฟ้า…ตอบผมก่อน”
สายฟ้าไม่ยอมเหลียวหลัง
สมหวังเดินตามเข้ามาในห้องนอน
“พี่กุหลาบ…พี่กุหลาบ…”
กุหลาบหันมาฝืนยิ้มให้ สมหวังมองจ้อง
“พี่กุหลาบได้ยินเรื่องที่ชั้นพูดเมื่อก็เหรอจ๊ะ”
“ไม่เกี่ยวอะไรกับสมหวังหรอกจ้ะ”
“เรื่องที่ชั้นพูดเมื่อกี้พี่กุหลาบอย่าไปสนใจนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น ชั้นรำคาญคนบางคนที่คอยจับผิดชั้นอยู่ได้ ชั้นก็เลยพูดประชดออกไป แต่ที่สำคัญชั้นกับพี่บาสตกลงกันแล้วว่าจะเป็นพี่น้องกัน”
กุหลาบหน้าม่อย เสียงอ่อย “พี่รู้จ้ะ”
“พี่กุหลาบอย่าเพิ่งคิดมากนะจ๊ะ”
กุหลาบทำเป็นเข้มแข็งยิ้มแย้มร่าเริง แต่ข้างในแอบเสียใจ
“คิดมากเรื่องอะไร…พี่ยังไม่คิดอะไรเลย”
สมหวังจ้องหน้า “ชั้นรู้ว่าพี่เสียใจ”
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอก ความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอก พี่ทำใจไว้แล้วหละว่าเค้าไม่เคยคิดอะไรกับพี่เลย”
สมหวังมองกุหลาบอย่างเห็นใจ และรู้ว่ากุหลาบเสียใจ แต่ไม่แสดงอาการออกมา
“ว่าแต่เราเถอะหายเสียใจหรือยัง”
“เสียใจเรื่องอะไรจ๊ะ”
“เรื่องที่คุณสายฟ้าว่าเมื่อกี้ไง”
“ช่างเถอะ เค้าไม่มีความสำคัญให้ชั้นนึกถึงหรอก อีกอย่างสิ่งที่เค้าพูดก็ไม่ได้เป็นความจริงสักหน่อย”
“ดีแล้วที่คิดแบบนี้ ในเมื่อไม่เป็นความจริงก็ไม่ต้องไปใส่ใจ”
สองสาวพากันเข้านอน
เช้าวันใหม่ เสียงเพลง “อย่างนี้มันต้องขยี้” จากลานซ้อมเต้นดังขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงบาสเต้นนำและให้จังหวะกับสมหวังกับบรรดาแด๊นเซอร์ ตามมา
“ไป…พร้อมกัน 5 6 7 8 … 1 2 3 4”
ในจังหวะนั้นสมหวังเหลือบไปเห็นสายฟ้ากำลังเดินมา
“เดี๋ยวชั้นซ้อมร้องไปด้วยเลยดีกว่า”
“ดีจ้ะ” บาสยิ้ม
สมหวังเดินไปหยิบไมค์ แล้วเริ่มร้องเพลง สายฟ้าเดินเข้ามาหาบาส
สมหวังร้องเพลงประชดประชันใส่สายฟ้าอย่างจงใจ สายฟ้าสะดุ้งโหยง ไม่สามารถตอบโต้ได้ เพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตู
สายฟ้าพยายามมองสมหวัง แต่สมหวังไม่แลแม้หางตา ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาร้องเพลง
สายฟ้าถามบาส “พ่อไปไหนวะบาส”
“ไม่รู้เห็นออกไปแต่เช้า…พ่อไม่ได้บอกพี่เหรอ”
“ไม่ได้บอก…โทร.ไปก็ไม่รับ”
“ไปธุระเดี๋ยวก็คงกลับมั้ง”
สายฟ้าพยักหน้า แล้วเดินออกไป สมหวังร้องเพลงไล่ตามหลัง และแอบยิ้มสะใจ
สมควรกับชูชนะ พากันมาอยู่ที่ค่ายเพลงของเฮียจวง ในตอนสายวันนั้น สามคนคุยกันอย่างมักคุ้นและถูกคอ
“ออกอัลบั้มสมัยนี้มันยาก ไหนต้องโปรโมท แล้วกว่าเพลงจะติดตลาดอีก มันต้องใช่ทุนสูง” เฮียจวงว่า
“ผมรับรองนะครับว่าสมหวังเสียงดี สวย น่ารัก คนต้องจำได้ง่าย เพลงต้องติดตลาดเร็วชัวร์ รับประกันความผิดหวังดังแน่ๆ ครับ”
เฮียจวงนิ่งคิดๆ แล้วกระดกน้ำชา ชูชนะกับสมควรมองหน้ากันหวั่นๆ ใจคอไม่ดี
“แฟนคลับมันเยอะ แห่กันมาแน่นหน้าเวทีไปหมด” ชูชนะเสริมอีก
สมควรช่วยออกโรง “เรื่องนี้ผมรับประกันได้นะครับ ตั้งแต่ผมทำงานในวงการนี้มาเกือบสามสิบ
ปี มีนักร้องไม่กี่คนที่ขึ้นร้องเพลงแรกแล้วคนดูเยอะแบบนี้”
เฮียจวงยังคงนิ่งคิดๆ แล้วกระดกน้ำชาอีก สมควรกับชูชนะมองหน้ากันอีกครั้ง …สงสัยจะไม่รอด
“เรื่องค่าตัว ก็ตกลงกันได้นะครับ ถ้าเฮียคิดว่ามันสูงไป...”
จู่ๆ เฮียจวงทำมือให้ชูชนะหยุดพูด
“เอาเป็นว่าเฮียชอบ”
ชูชนะหันไปยิ้มกับสมควรด้วยความดีใจ
เฮียจวงมี “แต่...”
ชูชนะกับสมควรชะงักทันที
“เฮียอยากทดลองตลาดของสมหวังก่อนได้หรือเปล่า”
สมควรสงสัย “จะดูกันยังไงล่ะครับ”
“คืนนี้มีคอนเสิร์ตที่ศรีราชา อยากให้สมหวังร้องแซมเปิ้ลสักสองเพลง”
ชูชนะกะสมควรตกใจ ร้องลั่นพร้อมกัน “คืนนี้”
เฮียจวงถาม “ใช่คืนนี้ สะดวกมั้ย ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร”
ชูชนะรีบตอบ “สะดวกมากเลยครับ ไม่มีปัญหา”
“คอนเสิร์ตใครครับเนี่ย” สมควรถาม
“ตั๊กแตน ชลดา” เฮียจวงบอก
สมควรกะชูชนะตาโต “ตั๊กแตน ชลดา”
สมควรยิ้มย่อง “ที่นี้แหละ สมหวังดังแน่ๆ”
ชูชนะและสมควร ยิ้มให้กันอย่างดีใจ
สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 (ต่อ)
ภายในห้องทำงานเฮียตี๋ที่อาคารทีเอสมิวสิควันต่อมา จอมขวัญเดินเข้ามาหา เฮียตี๋หน้านิ่วคิ้วขมวดพลางถาม
“หนูไปไหนมา เฮียตามหาให้วุ่น”
จอมขวัญบอกโดยไม่รู้สึกผิดตามนิสัย “ไปทำธุระมาค่ะ”
เฮียตี๋ฉงน “ธุระอะไร”
จอมขวัญดูล่อกแล่กมีพิรุธ
“ก็ธุระส่วนตัวทั่วไป” รีบเปลี่ยนเรื่อง “เฮียมีอะไรเหรอคะ”
เฮียตี๋หน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด “ก็ยอดขายซีดีน่ะสิมีแต่ลดฮวบๆ ยอดดาวน์โหลดก็ไม่กระเตื้องขึ้นเลย”
จอมขวัญนิ่ง ดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อน แถมย้อนถาม
“เหรอคะ”
เฮียตี๋เห็นจอมขวัญเฉยๆ ไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่เป็นผลประโยชน์กับตัวเอง ก็สงสัย
“หนูไม่แปลกใจเลยเหรอ ว่าทำไม่ซีดีถึงขายไม่ได้”
“จะแปลกใจอะไรล่ะคะ” จอมขวัญเบือนหน้าหนีไปทางอื่น “ซีดีเถื่อนก็เห็นอยู่เกลื่อนเมือง ส่วนดาวน์โหลดใครๆ ก็โหลดได้ฟรี เดี๋ยวนี้มีแทบทุกเว็บ”
เฮียตี๋ออกอาการโมโห “ไอ้พวกนี้เกิดมารกโลกจริงๆ แบบนี้ต้องให้ตำรวจกวาดล้างให้หมด”
จอมขวัญสะดุ้ง สีหน้าเจื่อนอย่างมีพิรุธ เหมือนโดนด่าเอง รีบกลบเกลื่อนด้วยการสำทับเหมือนจะเห็นด้วย
“ใช่ พวกนี้มันรกโลกจริงๆ! แต่เรื่องกวาดล้างเนี่ยอย่าไปพูดถึงเลย เห็นกวาดล้างมาตั้งนานแล้วไม่เห็นทำได้สำเร็จสักที ถ้าแฟนคลับเค้าเห็นว่าเราเหน็ดเหนื่อยสร้างผลงานดีๆ ออกมา เดี๋ยวเค้าก็เห็นใจหันมาซื้อแผ่น
แท้เองแหละ เอาอย่างงี้เดี๋ยวหนูช่วยขอร้องแฟนคลับอีกแรงให้ช่วยซื้อช่วยดาวน์โหลดของแท้นะคะ”
เฮียตี๋ได้ฟังก็ยิ้มออก “ดีมากจ้ะ ออกคอนเสิร์ตคราวหน้าหนูรีบโปรโมทให้แฟนคลับซื้อของแท้เลยนะจ๊ะ”
“จ้ะ” จอมขวัญรับคำ ยิ้มแบบมีเลศนัย!
ครู่ต่อมา จอมขวัญคุยโทรศัพท์อยู่ที่อีกมุมของทีเอสมิวสิคสีหน้าร้อนรน
“เฮียตี๋มันเริ่มรู้เรื่องซีดีเถื่อนแล้วนะ…มันบอกจะเอาตำรวจไปกวาดล้าง พวกแกทำอะไรก็ต้องระวังไว้ด้วย...แล้วอย่าลืมส่วนแบ่งงวดนี้ล่ะ โอนเงินเข้าบัญชีชั้นให้เรียบร้อยด้วย…โอเค แค่นี้แหละ”
จอมขวัญวางสาย สีหน้าเจ้าเล่ห์!
เวลาต่อมา ยอดชายคอยชะเง้อไปที่หน้าบ้านตลอดเวลา แจ่มเดินเอากาแฟมาให้
“รถที่จอดอยู่หน้าบ้านยังอยู่หรือเปล่า”
“ยังอยู่ค่ะ”
เจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบ 2 คน ลูกน้องหมวดวันชาติ กำลังซุ่มรอเฉิดฉายอยู่ข้างรั้วบ้านยอดชาย
สักครู่หนึ่ง ก็มีน้ำฉีดเข้ามาที่รถ เจ้าหน้าที่ทั้งสองสะดุ้ง
“เฮ้ย! อะไรว๊ะ”
เจ้าหน้าที่ 1 ใน 2 ว่าพลางออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นแจ่มกำลังฉีดน้ำอยู่
“คุณ! ฉีดน้ำมาทางรถผมทำไม”
“ขอโทษนะคะ คุณผู้ชายให้มารดน้ำต้นตรงนี้น่ะค่ะ”
เจ้าหน้าที่ทั้งสองมองเข้าไปในบ้านเห็นยอดชายยืนจ้องเขม็งอยู่ ทั้งสองมองหน้ากันอย่างตกใจ ที่ทำให้ยอดชายรู้ตัว จึงรีบขึ้นรถ แล้วขับออกไป!
หมวดวันชาติอยู่ในห้องทำงาน ทำหน้าหงุดหงิดใส่หลังจากลูกน้องสองคนมารายงาน
“ พวกคุณทำงานกันยังไงหะ ถึงให้เป้าหมายรู้ตัวได้”
เจ้าหน้าที่สองคนยืนหงอ
“แล้วจะให้พวกผมทำยังไงต่อครับ” 1 ใน 2 ถาม
“ก็ต้องสะกดรอยตามต่อสิ”
อีกคนท้วง “ผู้ต้องสงสัยคงจำพวกผมได้แล้วน่ะครับ”
“เดี๋ยวผมหารถมาเปลี่ยนให้ใหม่ และคราวนี้ต้องรอบคอบให้มาก นายยอดชายคงระวังตัวมากขึ้น ที่สำคัญห้ามพลาดอีกเด็ดขาดเข้าใจมั้ย!”
2 คนรับคำพร้อมกัน “เข้าใจครับ”
ระหว่างนั้น สารวัตรเดินเข้ามาในห้อง วันชาติ และ 2 เจ้าหน้าที่ ทำความเคารพ สารวัตรหน้าบอกบุญไม่รับ ปรี่เข้ามาหาวันชาติ แล้ววางหนังสือพิมพ์ให้ดูอย่างไม่พอใจ
“นี่มันอะไร”
หนังสือพิมพ์ ลงข่าวสมหวังออกคอนเสิร์ต
“นี่เหรอวิธีเอาพยานไปซ่อนของคุณ”
หมวดวันชาติอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
“เอ่อ….”
“คุณรีบไปจัดการเลยนะ ถ้าพยานเป็นอะไรไป คุณกับจ่ากุหลาบได้ไปเป็น ตชด. แน่!”
สารวัตรเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว
หมวดวันชาติเซ็งๆ สีหน้าเครียดเคร่ง รีบคว้าโทรศัพท์มากดหาจ่ากุหลาบ แต่กุหลาบปิดโทรศัพท์มีแต่เสียงฝากข้อความ
“จะปิดโทรศัพท์ทำไมจ่ากุหลาบ”
วันชาติหงุดหงิดหนัก ออกท่าทางฮึดฮัดอย่างขัดใจ
เวลานั้นแดนอยู่ที่อาคารร้างแหล่งกบดาน กำลังรับสายโทรศัพท์จากยอดชาย
“ครับ..คุณยอดชาย” สองคนคุยโต้ตอบกันไปมา
“เราต้องเร่งจัดการนังสมหวังให้เด็ดขาดสักที…ไอ้พวกตำรวจมันเข้ามาใกล้ตัวเรามากขึ้นแล้ว”
“แผนต่อไปจะให้ผมทำยังไงครับ”
“ไอ้หมวดนั่นมันใช้ลูกน้องมาสะกดรอยตามชั้น แสดงว่าตัวมันต้องไปหานังสมหวังแน่ๆ แกไปสะกดรอยตามมันเหมือนเดิม และถ้าเจอนังสมหวังก็จัดการได้เลยไม่ต้องรีรอ”
“ครับ”
แดนรับคำสั่ง ด้วยแววตาอำมหิต
หมู่มวลต่างพากันงุนงน เมื่อเห็นชูชนะกับสมควร เดินหน้าตาตื่นเข้ามาในบ้าน ชูชนะร้อนใจบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เอ้าเฮ้ย! รีบเตรียมตัวกันเว้ยเฮ้ย”
สายฟ้างง “ใจเย็นๆ เตรียมตัวไปไหน พ่อ”
“อย่าเพิ่งถามไปเตรียมตัวกันก่อน”
“รู้แล้วว่าเตรียมตัว แต่จะเตรียมตัวไปไหน ชั้นจะได้เตรียมตัวถูก” เจ๊เนาว์งงไม่ต่างกัน
“พ่อเอ็งดีใจจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว … คือว่าเฮียจวงเจ้าของค่าย “จวงเรคคอร์ดส” ที่พ่อเอ็งเคยออกอัลบั้มกับเค้าเนี่ย เค้ารับปากจะรับสมหวังเข้าสังกัดเป็นนักร้อง” สมควรอธิบายแทน
สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นและดีใจ
“จริงเหรอครับลุง” สายฟ้าดี๊ด๊า
“จริงซิ” สมควรบอก
เจ๊เนาว์ปลื้มปริ่ม “อย่างนี้สมหวังก็จะดังใหญ่แล้วน่ะสิ”
“แล้วที่จะให้เตรียมตัว สรุปเตรียมไปไหนครับ”
“ก็ไปออกคอนเสิร์ตกับ ตั๊กแตน ชลดา น่ะสิ”
เจ๊เนาว์กะเจ๊จุ๊ตกใจ ตาเหลือก อุทานพร้อมกัน “ตั๊กแตน ชลดา”
“ตื่นเต้นจังเลยนังเนาว์ สมหวังได้ขึ้นเวทีเดียวกับตั๊กแตนด้วยอะ กูอยากจะ อ๊ายยย” เจ๊จุ๊กรี๊ด!!
ชูชนะเอ็ด “อย่ามัวแต่ตื่นเต้นกันอยู่ รีบไปบอกคนในวงให้เตรียมตัวเร็วเข้า อีกสองชั่วโมงต้องถึงศรีราชา”
“จ้ะๆ” เจ๊เนาว์ออกไปทันที
ชูชนะหันมาทางสายฟ้า “สายฟ้ารีบไปบอกให้สมหวังเตรียมตัวไป”
สายฟ้าโบ้ย “ไอ้บาสแกไปตามสิ”
บาสเกี่ยง “เอ้า! ทำไมพี่ไม่ไปเองล่ะ”
ชูชนะหงุดหงิด “ใครก็ได้ไปสักคนนึง เร็วๆ เดี๋ยวสาย”
สายฟ้าเร่ง “เอ้า ไอ้บาสเร็วๆ สิ”
บาสกำลังเดินออกไป ชูชนะเรียกไว้
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆ ไอ้บาส เอ็งอย่าเพิ่งไปบอกสมหวังนะว่าไปร้องเปิดคอนเสิร์ตให้กับจวงเรคคอร์ด บอกว่าเป็นงานจ้างทั่วไป”
บาสสงสัย “ทำไมล่ะพ่อ”
“เถอะน่าไว้เซอร์ไพรส์มันทีหลัง…เอ็งรีบไปได้แล้ว”
บาสเดินออกไป
ทุกคนต่างมีสีหน้าเปื้อนยิ้ม ทั้งดีใจและตื่นเต้น เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ รีบวิ่งออกไปบอกลูกวง
ไม่นานนัก บาสเคาะประตูเรียกสมหวัง กุหลาบมาเปิดประตู พอเห็นเป็นบาสก็เชิ่ดใส่ บาสเดินเข้ามาในห้อง
“น้องสมหวังพ่อให้มาบอกว่ารีบแต่งตัว”
“ไปไหนจ๊ะ”
“ไปออกคอนเสิร์ตที่ศรีราชาจ้ะ” ยาสบอก
สมหวังตกใจ “ไปออกคอนเสิร์ต! ทำไมมันกระชั้นชิดแบบนี้ล่ะจ๊ะ”
“เอ่อ…พอดีเจ้าภาพเค้าเพิ่งโทร.มาขอคิวกระทันหันน่ะ เค้าให้เงินเพิ่มเท่านึงเลยนะ”
สมหวังเครียด
“รีบแต่งตัวเลยนะ เดี๋ยวพี่ขอไปเตรียมตัวก่อน”
บาสเดินออกไป สมหวังมีสีหน้าเป็นกังวล
“พี่กุหลาบชั้นไม่สบายใจเลย”
กุหลาบปลอบ “ไม่ต้องกังวลนะ พี่ดูแลสมหวังเต็มที่อยู่แล้ว แล้วนี่ไปถึงศรีราชา ไอ้พวกมือปืนมันตามไปไม่ได้หรอก สมหวังสบายใจได้นะ รีบแต่งตัวกันเถอะ”
สีหน้าสมหวังยังไม่คลายกังวล แต่จำใจต้องลุกไปแต่งตัว
ฟากชูชนะ สมควร สายฟ้า เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ สำลี และปอยฝ้าย ทุกคนกำลังวุ่นวายเตรียมของขึ้นรถตู้
ชูชนะเร่งยิกๆ “เร็วๆเข้า…เดี๋ยวไปเตรียมตัวไม่ทัน”
สำลีบ่น “เค้าน่าจะบอกล่วงหน้าสักวันสองวันนะพ่อ คอนเสิร์ตสายฟ้าแลบแบบนี้ เตรียมตัวแทบไม่ทัน”
ถูกชูชนะเอ็ด “เอ็งจะบ่นทำไมไอ้สำลี เค้าเชิญเราไปก็บุญขนาดไหนแล้ว งานนี้สำคัญนะโว้ย สมหวังได้ร้องกับนักร้องดังๆ แล้วถ้าเข้าตาเฮียจวงทีนี้ละมึงสบายกันไปอีกนาน รีบๆ ขนของอย่าบ่นๆ แล้วสมหวังกับกุหลาบมาหรือยัง”
“ให้ไอ้บาสไปตามแล้วพ่อ” สายฟ้าบอก
สมหวังกำลังแต่งตัวอยู่ กุหลาบกำลังหงุดหงิดซ่อมโทรศัพท์ ถอดแบตเข้าออกอยู่หลายที ส่วนที่หน้าห้อง บาสเดินมาเคาะประตูเรียกอีก
“น้องสมหวัง กุหลาบ เสร็จหรือยัง พ่อให้มาตามแล้ว”
“เสร็จแล้วจ้า” สมหันหันมาหากุหลาบ “พี่กุหลาบทำอะไรอยู่จ๊ะ”
“โทรศัพท์น่ะสิดันมาเสีย เปิดไม่ติดเลย”
“แบตหมดหรือเปล่า…ไปกันก่อนเถอะจ้ะ เอาไว้นี่แหละ เอาไปก็ไม่ได้ใช้เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ”
กุหลาบพยักหน้า แล้วเอาโทรศัพท์ที่แยกแบตออก วางไว้ที่เตียงอย่างเซ็งๆ
จากนั้นสองสาวก็เดินออกจากห้องไป
ส่วนหมวดวันชาติหลังจากติดต่อกุหลาบไม่ได้เลย กำลังรีบร้อนเดินออกมาหน้าโรงพัก วันชาติสั่งการกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองคน
“คุณสองคนรีบไปเฝ้านายยอดชายไว้ แล้วอย่าให้เค้าจับได้อีกล่ะ”
“ครับ” เจ้าหน้าที่สองคนแยกตัวไป
วันชาติเดินไปขึ้นรถ แล้วขับออกไป
แดนที่แอบซุ่มดูอยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ตามวันชาติไปติดๆ ทิ้งระยะนิดๆ ไม่ให้วันชาติรู้ตัว
ชูชนะพูดขึ้นเสียงดัง “มากันครบแล้ว ก็รีบขึ้นรถเลย”
พวกนักดนตรี แด๊นเซอร์ ต่างทยอยพากันขึ้นรถ สมหวัง กุหลาบ บาส เดินมาขึ้นรถตู้
พอสมหวังเห็นสายฟ้ายืนอยู่ ก็เชิ่ดใส่ก่อนขึ้นรถ
ชูชนะหันไปเห็นสมหวังกำลังจะขึ้นรถ ก็เรียกไว้
“เดี๋ยวๆ สมหวัง เอ็งไปนั่งข้างหน้าเลยจะได้สบายๆ” ชูชนะบอก
สมหวังเกรงใจ “ไม่เป็นไรจ้ะชั้นนั่งข้างหลังกับพี่กุหลาบนี่แหละ
“ไม่ได้ๆ ไปนั่งข้างหน้าน่ะดีแล้ว ระหว่างทางจะได้นอนหลับเอาแรงไปร้องเพลงคืนนี้ จะไปนั่งอัดกับพวกนี้ทำไม”
สมหวังยอมไปนั่งข้างหน้า
“กุหลาบไปนั่งกับสมหวังข้างหน้าไป” สายฟ้าบอก
ที่แท้ชูชนะวางแผนไว้ จงใจสั่ง “เอ็งนั่นแหละไปนั่งกับสมหวัง”
สายฟ้าอึกอัก
“จะได้คุยเรื่องคงเรื่องคิวกันได้สะดวกๆ” ตะโกนบอกทุกคน “เสร็จแล้วก็ไปกันได้แล้วเดี๋ยวสาย”
ชูชนะรีบปิดประตูรถตอนหลัง สายฟ้าจึงต้องไปนั่งกับสมหวังโดยไม่เต็มใจกันทั้งคู่
รถตู้วงชูชนะแล่นออกจากปากซอยไปแป๊บหนึ่ง รถหมวดวันชาติก็ขับสวนเลี้ยวเข้ามาในซอย และแดนยังขี่รถตามวันชาติมาติดๆ
รถวันชาติแล่นเข้าไปในบ้าน ขณะที่แดนรีบจอดมอเตอร์ไซค์แอบซุ่มอยู่หน้าบ้าน แดน มองเห็นป้าย “วงดนตรีลูกทุ่ง ชูชนะ วทัญญู”
แดนแสยะยิ้ม “ซ่อนตัวอยู่นี่เอง…คราวนี้มึงไม่รอดแน่”
แดนพยายามสอดส่องมองเข้าไปในบ้าน ไม่นาน รถวันชาติก็แล่นออกมา แดนมัวแต่กระหยิ่ม รีบกระโดดหลบวันชาติเข้าป่าหญ้าแทบไม่ทัน รถวันชาติแล่นออกไปลับตาแล้ว
แดนงง “มันมาทำอะไรของมันวะ…มาแล้วก็กลับ”
ระหว่างนั้นเด็กในวงคนหนึ่งเดินออกมา
“น้องๆ ตำรวจคนนั้นมาทำอะไร”
“อ๋อ..เค้ามาหาสมหวังกับกุหลาบ แต่ไม่มีใครอยู่”
“แล้วไปไหนกัน”
เด็กในวงบอกพาซื่อ “ไปเล่นคอนเสิร์ตที่ศรีราชา”
แดนทวนคำ “ศรีราชา” ด้วยสีหน้าหมายมาด
สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 (ต่อ)
สารวัตรอึ้งพอได้ฟังที่หมวดวันชาติรายงาน
“ไปเล่นงานที่ศรีราชา”
“ครับ” วันชาติจ๋อยๆ
“แล้วทำไมคุณไม่ตามไป”
“คือ...ผมว่าจะหาที่อยู่ใหม่ให้สมหวังกับจ่ากุหลาบก่อน แล้วจะตามไปพรุ่งนี้ครับ”
“ตามไปพรุ่งนี้จะได้อะไร!”
“ไปแค่คืนเดียวคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับ อีกอย่างมีจ่ากุหลาบไปด้วยไม่น่าห่วงอะไร”
“จะวางใจได้ยังไง ถ้าพยานเป็นอะไรไป ผมย้ายคุณไปอยู่ ตชด.แน่นอน”
สารวัตรเสียงขุ่น วันชาติมีสีหน้าหนักใจ
แดนบิดมอเตอร์ไซค์เร่งความเร็ว ปาดแซงซ้าย แซงขวา หวังจะตามรถสมหวังให้ทัน!
ภายในรถตู้ ทุกคนกำลังร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนานเฮฮา ในขณะที่สายฟ้ากับสมหวังนั่งตัวแข็งชำเลืองกันไปมาอยู่ด้านหน้า
เวลาเดียวกันแดนยังคงบิดมอเตอร์ไซค์มาด้วยความเร็วสูง ปาดแซงรถทุกคัน!
เจ๊เนาว์แซวสายฟ้ากับสมหวังที่นั่งแข็งทื่อไม่พูดไม่จา “ทำไมคนข้างหน้าไม่ร้องเพลงกันเลยล่ะ ดูสิคนข้างหลังสนุกกันจะตาย”
“ร้องหน่อยสิ สายฟ้า สมหวัง” เจ๊จุ๊ตาม
“ตบมือก็ยังดีนะ” เจ๊เนาว์ว่า
สายฟ้าเริ่มโยกขยับตัวนิดๆ และตบมือตาม บังเอิญแขนไปโดนสมหวัง สมหวังค้อนขวับ!
สายฟ้าเขยิบออกห่างออกไปหน่อย แล้วตบมือเฮฮาต่อ ส่วนสมหวังยังคงหน้ามุ่ย งอนสายฟ้าต่อไป
แดนเร่งปาดแซงซ้าย แซงขวารถคันข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ครู่หนึ่ง แดนเห็นรถตูที่มีสติกเกอร์ “วงชูชนะ วทัญญู” ติดอยู่ แดนพยายามบิดไล่ตาม! เพื่อให้ประชิดรถสมหวังมากขึ้น มันเร่งคามเร็วขึ้นมาเทียบรถตู้และเห็นสมหวังนั่งอยู่ด้านหน้า
จังหวะนั้นแดนเห็นไฟจราจรข้างหน้า จึงหยิบปืนที่เสียบอยู่กับเอวออกมา หวังรอให้ถึงไฟแดงแล้วจะลงมือสังหารสมหวัง
แต่ทันใดนั้น รถแดนเริ่มชะลอลง เกจ์แสดงปริมาณน้ำมันรถถึงขีดสีแดง แดนเบี่ยงรถจอดข้างทาง อย่างโมโห
“โธ่เว้ย!! จะจัดการได้อยู่แล้วเชียว”
แดนหันไปมองรถตู้ที่สมหวังนั่งอยู่แล่นพ้นสายตาไป อย่างเซ็ง!
บริเวณหน้างานคอนเสิร์ตเริ่มคึกคัก ผู้คนกำลังหลั่งไหลเข้ามา เห็นป้ายคอนเสิร์ต ตั๊กแตน ชลดา เด่นหราบนเวทีขนาดใหญ่
ส่วนหลังเวที บรรยากาศวุ่นวาย ทุกคนกำลังแต่งตัว โดยเจ๊จุ๊กำลังแต่งหน้าให้สมหวังอยู่
สายฟ้าเดินเข้ามาพูดกับสมหวัง “คิวเธออยู่ช่วงกลางของคอนเสิร์ตนะ”
สมหวังเหลือกตาขึ้นมามอง แล้วก็หลบตากลับไป
“เดี๋ยวตั๊กแตนเค้าจะร้องประมาณสามสี่เพลง แล้วเธอก็ไปร้องคั่นระหว่างเค้าเปลี่ยนชุดต่อไป”
สมหวังยังคงนิ่ง
“ฟังอยู่หรือเปล่า” สายฟ้าถามซ้ำ
“ได้ยินแล้วค่ะ!”
ชูชนะพรวดเข้ามาด้วยท่าทางดีใจ คว้าแขนสมหวังออกไป
“ออกไปกับข้าแป๊ปนึง”
เจ๊จุ๊ถามไวๆ “จะไปไหนพ่อ ยังแต่งหน้าไม่เสร็จ”
“เดี๋ยวค่อยกลับมาแต่ง ไปแป๊ปเดียว” ชูชนะว่า
“ก็ให้มันแต่งให้เสร็จก่อนสิพ่อ ดูสิเขียนตาได้แค่ข้างเดียวเอง” เจ๊จุ๊โวย
“ไปไหนจ๊ะพ่อ” สมหวังสงสัย
“ไปหาเฮียจวงเจ้าของค่ายเพลงไง”
พูดจบชูชนะก็พาสมหวังออกไป เดินตรงไปยังที่อีกมุมหลังเวที
“มาแล้วครับเฮีย มาแล้วครับ”
ที่แท้ชูชนะพาสมหวังออกมาหาเฮียจวง
“นี่ไงครับสมหวัง”
สมหวังยกมือไหว้เฮียจวงอย่างนอบน้อม
ชูชนะขยิบตาให้สมควรช่วยเชียร์
“เป็นไงครับเฮียใช้ได้มั้ย” สมควรรับลูกต่อ
เฮียจวงพยักหน้าแล้วยิ้มแทนคำตอบ
“ผมบอกแล้ว ว่างานนี้รับประกันความผิดหวัง” สมควรยิ้มย่อง
“หน่วยก้านไม่เลว หน้าตาน่ารัก อย่างนี้ท่าทางจะรุ่ง” เฮียจวงเพ่งมองสมหวัง
“แล้วเรื่องที่คุยกันไว้เมื่อตอนเช้า…” ชูชนะถาม
“เอาน่า…ไม่เชื่อใจกันหรือไง” เฮียจวงบอก
“เชื่อครับ เชื่อครับ” ชูชนะว่า
สมควรกับชูชนะ ยิ้มหน้าบาน สมหวังยืนอย่างงงๆ ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่ 3 คน คุยกันเรื่องอะไร
เฮียจวงหันมายิ้ม พร้อมกับบอกสมหวัง “ไม่ต้องห่วงนะ คนไหนที่เฮียดูแล รับรองได้ดีทุกคน”
รถตู้ ตั๊กแตน ชลดา แล่นเข้ามาในบริเวณงาน แฟนคลับต่างรุมดูรถตู้ พร้อมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด
รถตู้ตั๊กแตนมาจอดแล่นมาจอดที่หลังเวที ตั๊กแตนลงจากรถ
เฮียจวงหันไปเห็น “ตั๊กแตนมาพอดี”
สมหวังมีสีหน้าตื่นเต้นที่ได้เห็น ตั๊กแตน นักร้องในดวงใจ ตัวเป็นๆ
“สวัสดีค่ะเฮีย สวัสดีค่ะอาชู” ตั๊กแตนทักทาย
ชูชนะรับไหว้
“ดีใจจังที่ได้เจออาชู ตอนเด็กๆ อาเป็นขวัญใจของหนูเลยนะคะ”
ชูชนะยิ้มเขินๆ
“วันนี้ให้เกียรติมาเป็นแขกรับเชิญด้วยเหรอคะ”
“เปล่าๆ อาพาลูกศิษย์มาเฉยๆ แต่ถ้าจะให้ขึ้นร้องด้วยก็ได้นะ”
เฮียจวงรีบขัด “เอาแค่สมหวังคนเดียวก็พอ” หันมาทางตั๊กแตน “มาเฮียจะแนะนำให้รู้จัก นี่สมหวังลูกศิษย์ชูชนะที่จะมาเป็นแขกรับเชิญให้วันนี้”
สมหวังดีใจ ยิ้มให้ตั๊กแตน
“สวัสดีค่ะพี่ตั๊กแตน”
ตั๊กแตนรับไหว้ พร้อมมองจ้องสมหวัง
“อ๋อ…คนที่เฮียเปิดเพลงให้ฟัง … เสียงดีนี่”
สมหวังเขินๆ เป็นปลื้มที่ถูกนักร้องโปรดชม
“ขอบคุณค่ะ ชั้นดีใจมากที่ได้เจอพี่วันนี้ ชั้นชอบเพลงของพี่ เป็นแฟนคลับพี่มานานแล้ว”
ตั๊กแตนยิ้มให้ “ขอบใจมากจ้า”
ทีมงานเข้ามาหา
“พี่ตั๊กแตน เตรียมตัวค่ะ”
“งั้นขอตัวก่อนนะคะ”
ตั๊กแตนขอตัวเดินออกไป สมหวังมองตามตั๊กแตนไม่วางตา ยิ้มอย่างเป็นปลื้ม
แดนเติมน้ำมันเสร็จ จ่ายเงินให้เด็กปั๊ม แล้วขี่ทะยานออกไปอย่างกับจะบิน
ตอนค่ำ ทีมงานมาถึงสถานที่จัดคอนเสิร์ต ในศรีราชาโดยปลอดภัย สมหวังกำลังไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่หลังเวที
“เจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บริเวณนี้ ขอให้การแสดงของลูกช้างในวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ด้วยเถิด สาธุๆ สาธุ”
สมหวังปักธูป พอหันกลับมาเห็นสายฟ้ายืนอยู่
สมหวังตกใจ สะดุ้งเฮือก “เว้ยย! … นี่คุณ! มายืนทำอะไรตรงนี้เนี่ย นึกว่าผี ตกใจหมด!”
สายฟ้าพยายามกลั้นหัวเราะ
“ยังมีน่ามาหัวเราะอีก” สมหวังหน้าคว่ำ เชิดใส่ และกำลังจะเดินหนี
สายฟ้าเรียกไว้ “เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป”
สมหวังหยุดเดิน นึกสงสัย “มีอะไร”
สายฟ้านิ่งไม่ยอมพูดยอมจา ได้แต่จ้องหน้าสมหวังเขม็ง จนสมหวังต้องหลบสายตา
“ถ้าไม่มีอะไร ชั้นไปแต่งตัวต่อนะ”
ที่สุดสายฟ้าก็พูดออกมา “เอ่อ…คือ ชั้นอยากจะขอโทษเธอ ที่ชั้นเข้าใจผิดและพูดไม่ดีกับเธอคืนก่อน…”
สมหวังมองไปทางอื่น ไม่ยอมมองสายฟ้า
“ช่างมันเถอะ เรื่องมันแล้วก็ให้มันแล้วไป ชั้นไม่เอามาใส่ใจหรอก”
“เธอไม่โกรธชั้นแล้วแน่นะ”
สมหวังพยักหน้า
“แล้วทำไมไม่มองหน้าชั้น”
สมหวังหันมามองหน้าสายฟ้า
สายฟ้าบอกอีก “ยิ้มด้วย”
สมหวังแสยะยิ้มให้หนึ่งที สายฟ้าอมยิ้มที่เห็นความน่ารักของสมหวัง
“พอใจยัง ชั้นไปแต่งตัวแล้วนะ”
สายฟ้าพยักหน้า
“วันนี้ทำให้เต็มที่นะ ไม่ต้องตื่นเต้น ชั้นเป็นกำลังใจให้”
สมหวังยิ้มรับ แล้วเดินเข้าไปแต่งตัวต่อ
หน้าเวที ตั๊กแตน ชลดา เริ่มเปิดแสดงคอนเสิร์ต คนดูต่างพากันส่งเสียงกรี๊ดและปรบมือดังเป็นระยะๆ
ส่วนหลังเวที เจ๊จุ๊ กับกุหลาบช่วยกันแต่งตัวสมหวังจนเสร็จเรียบร้อย
“เสร็จเรียบร้อย”
ระหว่างนั้นเจ๊เนาว์ ท่าทางตื่นเต้นยิ้มร่าเข้ามาพร้อมหนังสือพิมพ์
“สมหวังมาดูนี่ซิ”
“อะไรเหรอเจ๊” สมหวังหันไป
“ก็รูปสมหวังตอนไปออกคอนเสิร์ตลูกทุ่ง FM ครั้งที่แล้วไง” พูดกับสมหวังสีหน้าเริงร่า “ดังใหญ่แล้วนะ”
สมหวังเห็นตัวเองในหนังสือพิมพ์แล้วต้องตกใจ เพราะเห็นหน้าเต็มๆ สมหวังกับกุหลาบมองหน้ากันด้วยความหนักใจ สมหวังเริ่มเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณสมหวังเตรียมตัวนะครับ” ทีมงานบอก
สองสาวอยู่ข้างเวที สมหวังกังวลไม่หาย “พี่กุหลาบว่าหมวดวันชาติกับไอ้โจรนั่นจะเห็นชั้นในหนังสือพิมพ์หรือเปล่า”
“หมวดวันชาติคงยังไม่เห็นหรอก ถ้าเห็นป่านนี้ต้องโทร.มาแล้ว” กุหลาบว่า
“ก็โทรศัพท์พี่กุหลาบเสียหมวดเค้าจะโทร.มาได้ยังไง”
กุหลาบนึกขึ้นได้ “จริงด้วยสิ! พี่ว่าหมวดไม่เท่าไหร่หรอก” สีหน้ากุหลาบสยอง และหนักใจมาก “เฮ้ออแต่…”
“แต่อะไรพี่กุหลาบ”
“แต่เป็นไอ้โจรพวกนั้นก็ไม่แน่!”
สมหวังหน้าซีดลงทันที
“แล้วจะทำยังไงดี”
“อย่าเพิ่งคิดมากนะสมหวัง ยังไงพวกมันก็ยังไม่รู้ที่อยู่เรา”
กุหลาบคิดผิดถนัด
“และต่อจากนี้ไปขอเชิญท่านพบกับนักร้องสาวรุ่นใหม่ที่จะก้าวขึ้นมาเป็นขวัญใจของทุกท่าน กับน้ำเสียงที่ใสไพเราะของเธอคนนี้ สมหวัง วทัญญู”
สิ้นเสียงโฆษก ดนตรีขึ้นอินโทรเพลง ต้องมีสักวัน
สมหวังเดินร้องเพลงออกมาจากข้างเวที พร้อมแด๊นเซอร์ พอบรรดาแฟนคลับเห็นต่างพากันกรี๊ด แห่กันคล้องพวงมาลัย สมหวังกำลังโชว์ลูกคอ ให้แฟนคลับกรี๊ดสนั่น
ชูชนะถามเฮียจวง “เป็นยังไงครับ ลีลาบนเวทีของสมหวัง ใช้ได้มั้ยครับ”
เฮียจวงยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ
“อย่างนี้สงสัยอั๊วต้องรีบเซ็นสัญญาซะแล้ว”
เฮียจวงหันไปยิ้มกับชูชนะ
การแสดงของสมหวังบนเวที แฟนคลับเฮฮายิ้มร่า และยังคงคล้องพวงมาลัยให้สมหวังอย่างต่อเนื่อง
สมหวังตั้งใจร้องเพลง เสียงเพราะจับจิต
แดน ยืนมองสมหวังที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวที สักครู่หนึ่ง แดนก็เดินเข้าไปในกลุ่มคนดูคอนเสิร์ต!
สมหวังยังคงร้องเพลงอย่างตั้งใจ แฟนคลับกรี๊ดเสียงดังสนั่น สมหวังร้องเพลงจวนจะจบ ออกมารับพวงมาลัยจากแฟนคลับและพ่อยกแม่ยก
แดนยืนมองจ้องอยู่ ควักปืนออกมาอย่างใจเย็น จังหวะที่สมหวังก้มลงรับพวงมาลัยจากแฟนคลับเสร็จ เงยหน้ามาเห็นแดนยืนจังก้าจ้องอยู่ พร้อมชูกระบอกปืนเล็งมาทางสมหวัง!
สมหวังตกใจ ตาเบิกโพลงจำแดนได้แม่น สาวเสียงเหน่อรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งอ้อมเอากลุ่มแด๊นเซอร์บัง
แดนกำลังจะเหนี่ยวไกเห็นสมหวังวิ่งหลบไป จึงรีบเอาปืนลงแล้ววิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปใกล้เวทีกราดตามองหาสมหวัง!
โปรดติดตามตอนต่อไป
